(1)

Rozporządzeniem (UE) 2018/1240 ustanowiono europejski system informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż („ETIAS”) mający zastosowanie wobec obywateli państw trzecich zwolnionych z obowiązku wizowego, którzy ubiegają się o wjazd na terytorium państw członkowskich.

(2)

Zgodnie z art. 86 rozporządzenia (UE) 2018/1240 koszty funkcjonowania i utrzymania ETIAS mają być pokrywane z dochodów uzyskiwanych z tytułu opłaty za zezwolenie na podróż ETIAS. Aby poznać strukturę tych kosztów i określić ich znaczny lub długotrwały wzrost, Komisja powinna co roku dokonywać przeglądu kosztów funkcjonowania i utrzymania ETIAS, które są zgłaszane przez państwa członkowskie, a także przez Europejską Agencję Straży Granicznej i Przybrzeżnej („Frontex”), Agencję Unii Europejskiej ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości („eu-LISA”) oraz Agencję Unii Europejskiej ds. Współpracy Organów Ścigania („Europol”) (zwane dalej łącznie „agencjami”) w ramach istniejących wcześniej obowiązków sprawozdawczych.

(3)

Znaczny lub utrzymujący się wzrost tych kosztów powinien doprowadzić do zmiany wysokości opłaty za zezwolenie na podróż ETIAS. W tym celu Komisja powinna porównywać koszty funkcjonowania i utrzymania ETIAS zgłaszane przez państwa członkowskie i agencje w danym roku z kosztami zgłoszonymi w poprzednich latach, aby określić jakiekolwiek znaczące lub długotrwałe wzrosty. Aby zminimalizować obowiązki sprawozdawcze, porównanie to należy przeprowadzić na podstawie danych przekazanych już przez państwa członkowskie zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1148 (2). Aby ustalić, czy zwiększenie opłaty za zezwolenie na podróż ETIAS byłoby uzasadnione, państwa członkowskie i agencje powinny przedstawiać, na wniosek Komisji, przyczyny wzrostu kosztów funkcjonowania i utrzymania.

(4)

Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla stosowania dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3) oraz Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (4).

(5)

Zważywszy, że rozporządzenie (UE) 2018/1240 powstało w oparciu o dorobek Schengen, zgodnie z art. 4 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania powiadomiła o swojej decyzji w sprawie wdrożenia rozporządzenia (UE) 2018/1240 do swojego prawa krajowego. Dania jest zatem związana niniejszym rozporządzeniem.

(6)

Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE (5). Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jego przyjęciu i nie jest nim związana ani go nie stosuje.

(7)

W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (6), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji 1999/437/WE (7).

(8)

W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (8), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji 2008/146/WE (9).

(9)

W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (10), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji 2011/350/UE (11).

(10)

Niniejsze rozporządzenie jest aktem opartym na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związanym w rozumieniu art. 3 ust. 1 Aktu przystąpienia z 2003 r.

(11)

Zważywszy na brak poprzedzającego roku operacyjnego, który mógłby posłużyć jako punkt odniesienia dla miarodajnego porównania kosztów rok do roku w pierwszym roku funkcjonowania ETIAS, art. 2-6 niniejszego rozporządzenia powinny mieć zastosowanie dopiero od drugiego roku funkcjonowania ETIAS,