(1)

11 sierpnia 2023 r. na podstawie art. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu niektórych estrów alkilofosforanowych pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej („Chiny” lub „państwo, którego dotyczy postępowanie”). Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) („zawiadomienie o wszczęciu”).

(2)

Komisja wszczęła dochodzenie w następstwie skargi złożonej 30 czerwca 2023 r. przez ICL Europe U.A., Lanxess Deutschland GmbH i PCC Rokita S.A. („skarżący”). Skarga została złożona przez przemysł Unii zajmujący się produkcją niektórych estrów alkilofosforanowych („APE”), w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W skardze przedstawiono dowody na wystąpienie dumpingu i wynikającej z niego istotnej szkody, które były wystarczające, by uzasadnić wszczęcie dochodzenia.

(3)

21 grudnia 2023 r. Komisja wszczęła odrębne dochodzenie antysubsydyjne dotyczące przywozu APE pochodzącego z Chin, publikując zawiadomienie o wszczęciu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (3).

(4)

Zgodnie z art. 19a rozporządzenia podstawowego w dniu 13 marca 2024 r. Komisja przedstawiła stronom podsumowanie dotyczące zaproponowanych ceł oraz szczegóły dotyczące obliczania marginesów dumpingu i marginesów odpowiednich do usunięcia szkody, jaką ponosi przemysł Unii („wcześniejsze informowanie”). Zainteresowane strony poproszono o przedstawienie uwag na temat poprawności obliczeń w ciągu trzech dni roboczych.

(5)

Producenci eksportujący Nantong Jiangshan Agrochemical & Chemicals Co., Ltd., Shandong Yarong Chemical Co., Ltd., Zhejiang Wansheng Co., Ltd., przedsiębiorstwa handlowe Impag AG i Prochema GmbH oraz użytkownicy Purinova Sp. z o.o., Rytm-L Sp. z o.o. oraz Stepan Deutschland and Netherlands przesłali uwagi na temat wcześniejszego informowania. Uwagi dotyczące dokładności obliczeń po wcześniejszym informowaniu podsumowano w motywach 513-521 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2024/1064 (4) („rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych”). Pozostałe uwagi przedstawione w okresie wcześniejszego informowania podsumowano poniżej, ustosunkowując się do nich.

(6)

11 kwietnia 2024 r. rozporządzeniem w sprawie ceł tymczasowych Komisja nałożyła tymczasowe cła antydumpingowe na przywóz niektórych estrów alkilofosforanowych pochodzący z Chińskiej Republiki Ludowej.

(7)

Po ujawnieniu istotnych faktów i ustaleń, na podstawie których nałożono tymczasowe cło antydumpingowe („ujawnienie tymczasowych ustaleń”), następujące strony zgłosiły uwagi dotyczące tymczasowych ustaleń w terminie określonym w art. 2 ust. 1 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych:

(8)

Niektóre dodatkowe uwagi skarżących oraz przedsiębiorstw Quimidroga i Kingspan dotyczące informacji dostarczonych przez inne zainteresowane strony w odpowiedzi na ujawnienie tymczasowych ustaleń przedłożono po upływie terminu składania takich uwag. Komisja uwzględniła jednak te uwagi w ostatecznych ustaleniach dochodzenia.

(9)

Stronom, które wystąpiły z odpowiednim wnioskiem, umożliwiono przedstawienie swoich argumentów. Przeprowadzono posiedzenia wyjaśniające z udziałem importera Shekoy Chemicals Europe, chińskiego producenta eksportującego objętego próbą Shandong Yarong oraz importera niepowiązanego Quimidroga.

(10)

Komisja kontynuowała poszukiwanie i weryfikowanie wszelkich informacji, które uznała za konieczne do sformułowania ostatecznych ustaleń. Dokonując ostatecznych ustaleń, Komisja przeanalizowała uwagi przedstawione przez zainteresowane strony i w stosownych przypadkach zmieniła swoje tymczasowe wnioski.

(11)

Komisja poinformowała wszystkie zainteresowane strony o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzała nałożyć ostateczne cło antydumpingowe na przywóz APE pochodzącego z ChRL („ujawnienie ostatecznych ustaleń”). Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły zgłaszać uwagi na temat ostatecznych ujawnień.

(12)

Stronom, które wystąpiły z odpowiednim wnioskiem, również umożliwiono przedstawienie swoich argumentów. Przeprowadzono posiedzenia wyjaśniające z udziałem producenta Anhui RunYue i importera Quimidroga.

(13)

Nie otrzymano żadnych uwag dotyczących kontroli wyrywkowej. W związku z tym potwierdzono wnioski zawarte w motywach 9-20 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych oraz próbę trzech współpracujących producentów eksportujących największych pod względem wielkości wywozu.

(14)

W motywie 21 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja stwierdziła, że dwóch producentów eksportujących, Zhejiang Wansheng Co. („Zhejiang Wansheng”) i Futong Chemical Co. („Futong Chemical”), złożyło wniosek o indywidualne badanie, odsyłając kwestionariusz w odpowiednim terminie.

(15)

W motywach 22 i 23 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja stwierdziła, że jej decyzja w sprawie tych wniosków zostanie podjęta na tym ostatecznym etapie.

(16)

W swoich uwagach przedstawionych po wprowadzeniu środków tymczasowych przedsiębiorstwo Zhejiang Wansheng ponownie złożyło wniosek o indywidualne badanie na podstawie art. 17 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

(17)

Przedsiębiorstwo to przedstawiło powody, dla których różni się od trzech producentów eksportujących objętych próbą, biorąc pod uwagę jego klientów, historię wywozu do Unii i zakup surowców spoza Chin.

(18)

Przedsiębiorstwo to twierdziło również, że Komisja jest uprawniona do przyjęcia jego wniosku o indywidualne badanie oraz do nieprzyjęcia wniosku drugiego producenta eksportującego, Futong Chemical.

(19)

Komisja postanowiła odrzucić oba wnioski o indywidualne badanie, ponieważ byłoby to nadmiernie uciążliwe w niniejszym dochodzeniu i uniemożliwiłoby zakończenie dochodzenia w odpowiednim czasie, biorąc pod uwagę fakt, że próba obejmuje już trzech chińskich producentów eksportujących i stanowi największą ilość wywozu do Unii, którą można było zbadać w dostępnym czasie. Zhejiang Wansheng był dużą grupą przedsiębiorstw i dodanie go do próby podwoiłoby liczbę przedsiębiorstw, które mają zostać poddane kontroli.

(20)

Żadne informacje zawarte w uwagach przedsiębiorstwa Zhejiang Wansheng nie zmieniłyby tego wniosku i - jak określono w motywie 19 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych - przedsiębiorstwa tego nie dodano do próby, ponieważ byłoby to nadmiernie uciążliwe.

(21)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń Komisja nie otrzymała żadnych uwag od przedsiębiorstwa Futong Chemical.

(22)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń przeprowadzono wizytę weryfikacyjną na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego w siedzibie użytkownika Kingspan z siedzibą w Gironie w Hiszpanii.

(23)

Po opublikowaniu rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych dwóch innych użytkowników - Nestaan Holland BV i Purinova - zgłosiło się i przesłało odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Z uwagi na fakt, że odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano ponad 7 miesięcy po terminie określonym w sekcji 5.5 zawiadomienia o wszczęciu, Komisja nie miała wystarczająco dużo czasu na ich weryfikację.

(24)

W motywie 30 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych przedstawiono definicję produktu objętego postępowaniem. Produktem objętym dochodzeniem są niektóre estry alkilofosforanowe („APE”), obecnie objęte kodem CN ex 2919 90 00 (kody TARIC 2919 90 00 50 i 2919 90 00 65) oraz kodem CN ex 3824 99 92 (kod TARIC 3824 99 92 38).

(25)

APE definiuje się jako niektóre estry alkilofosforanowe oparte wyłącznie na łańcuchach bocznych o długości dwóch lub trzech atomów węgla (w tym również chlorowanych łańcuchach alkilowych) i o zawartości fosforu wynoszącej co najmniej 9 % (wagowo) i lepkości między 1 a 100 mPa.s (w temperaturze 20-25 °C), objęte numerami Chemical Abstracts Service („CAS”) 13674-84-5, 1244733-77-4 oraz 78-40-0.

(26)

APE obejmuje dwa rodzaje produktów: fosforan tris(2-chloro-1-metyloetylu) („TCPP”) i fosforan trietylu („TEP”). APE jest powszechnie stosowany jako środek zmniejszający palność w sztywnych i elastycznych piankach.

(27)

W odniesieniu do zakresu produktu w odpowiedzi na ujawnienie tymczasowych ustaleń producent eksportujący Shandong Yarong, chińskie stowarzyszenie CPCIF uprawnione do reprezentowania sześciu chińskich producentów eksportujących APE, w tym trzech objętych próbą producentów eksportujących, dwóch importerów: Quimidroga i Shekoy Europe, oraz dwóch użytkowników: Kingspan i Purinova ponowili swój wniosek o wyłączenie TEP z zakresu produktu objętego dochodzeniem, jak określono w motywach 36-49 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Strony te powtórzyły swoje twierdzenie, że TCPP i TEP różnią się pod względem procesu produkcji oraz właściwości fizycznych, technicznych i chemicznych, a także mają różne zastosowania i nie są zamienne.

(28)

Skarżący ze swojej strony przyznali, że TCPP i TEP nie są identyczne, lecz że są to jedyne dwa rodzaje produktu odpowiadające obiektywnej definicji produktu objętego dochodzeniem, zakładającej wspólne podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne, wykorzystanie podobnych surowców poddawanych podobnemu procesowi produkcji, posiadanie przez produkty takich samych zastosowań i tych samych sieci dystrybucji oraz konkurowanie na tym samym rynku.

(29)

Przedsiębiorstwa Shandong Yarong, Quimidroga, Shekoy Europe, Kingspan i Purinova oraz stowarzyszenie CPCIF były zdania, że TCPP i TEP różnią się pod względem struktury molekularnej i właściwości chemicznych, a zatem nie mają podobnych podstawowych właściwości fizycznych, technicznych i chemicznych. Stowarzyszenie CPCIF oraz przedsiębiorstwa Shandong Yarong, Quimidroga i Purinova stwierdziły, że te dwa rodzaje produktów należą do odrębnych grup estrów, ponieważ TCPP jest chlorowanym/fluorowcowanym estrem fosforanowym, natomiast TEP jest estrem fosforanowym niezawierającym związków chlorowcoorganicznych i niezawierających fluorowców. Obecność chloru wpływa na ogólne właściwości produktu, w tym na jego temperaturę wrzenia, lepkość, gęstość i wpływ na środowisko.

(30)

Przedsiębiorstwa Shandong Yarong i Quimidroga uznały, że definicję produktu sformułowano w sposób formalistyczny w celu uwzględnienia zarówno TCPP, jak i TEP, natomiast oprócz zawartości fosforu zawartość chloru w TCPP jest elementem składowym pełniącym funkcję środka zmniejszającego palność i należało ją uwzględnić w definicji produktu. Przedsiębiorstwo Kingspan twierdziło, że definicja produktu jest arbitralna i sformułowana w taki sposób, aby objąć jedynie TCPP i TEP, bez obiektywnych powodów wykluczając inne środki zmniejszające palność i fosforany, które mogłyby być stosowane w piankach poliuretanowych („PUR”) lub poliizocyjanurowych (PIR).

(31)

Skarżący byli zdania, że powyższe twierdzenia pomijają stan faktyczny i dynamikę rynku oraz że żadne inne środki zmniejszające palność ani fosforany nie byłyby w stanie zastąpić TCPP podobnych do TEP w jego głównych zastosowaniach. Przyznając, że stosowanie TEP zamiast TCPP nie jest automatyczne we wszystkich przypadkach, skarżący twierdzili, że producenci PUR i PIR już teraz wykorzystują TEP jako substytut TCPP, jak wskazali im użytkownicy, np. BASF i Kingspan.

(32)

Jak określono w motywach 31, 32 i 44 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja przyznała, że TCPP i TEP nie są identycznymi rodzajami produktu, ponieważ struktura cząsteczki i niektóre właściwości chemiczne TCPP i TEP różnią się, ale oba te rodzaje mają podobne podstawowe właściwości fizyczne, techniczne i chemiczne. Stąd uważa się je za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Zgodnie ze wspomnianym przepisem produkt podobny może być produktem identycznym lub produktem o cechach ściśle zbliżonych do właściwości produktu objętego dochodzeniem. TCPP i TEP mają bardzo podobne właściwości, ponieważ obie te substancje są estrami alkilofosforanowymi opartymi wyłącznie na łańcuchach bocznych o długości dwóch lub trzech atomów węgla (w tym również chlorowanych łańcuchach alkilowych) i o zawartości fosforu wynoszącej co najmniej 9 % (wagowo) oraz lepkości między 1 a 100 mPa.s (w temperaturze 20-25 °C) i mogą być stosowane jako środki zmniejszające palność w piankach sztywnych.

(33)

Komisja dysponuje marginesem swobody przy określaniu zakresu produktu i w niniejszym dochodzeniu stwierdziła, że oba rodzaje produktu mogą być - i są - wykorzystywane jako środki zmniejszające palność. Fakt, że TCPP jest chlorowanym estrem fosforanowym, a TEP jest estrem fosforanowym niezawierającym związków chlorowcoorganicznych, nie zmienia tego ustalenia. Podobne zastosowanie potwierdzono podczas wizyty weryfikacyjnej na miejscu w przedsiębiorstwie Kingspan, które wykorzystuje zarówno TCPP, jak i TEP jako środek zmniejszający palność w sztywnej piance i jest znaczącym importerem APE pochodzącego z Chin. Chociaż możliwe jest, że zastosowania TEP wykraczają poza środek zmniejszający palność, Komisja stwierdziła, że te dwa rodzaje produktów bezpośrednio konkurują ze sobą o istotną część ich zastosowania, tj. do wytwarzania środka zmniejszającego palność sztywnych pianek. Ponadto dane, na podstawie których dokonano ustaleń dotyczących dumpingu, szkody i związku przyczynowego między nimi w niniejszym dochodzeniu, obejmowały oba produkty.

(34)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwa Kingspan, Quimidroga, Shandong Yarong i stowarzyszenie CPCIF powtórzyły argumenty dotyczące różnic w strukturze molekularnej oraz różnic we właściwościach chemicznych i fizycznych, do których odniesiono się już w motywach 27-33.

(35)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Kingspan odniosło się do trwającego dochodzenia antydumpingowego i antysubsydyjnego dotyczącego środków zmniejszających palność w Stanach Zjednoczonych Ameryki („USA”), w którym zakres produktu - oprócz TCPP i TEP - obejmuje trzeci środek zmniejszający palność, tj. fosforan tris (1,3-dichloroizopropylu) („TDCP”). W toku tego dochodzenia prowadzonego przez USA ICL, który jest jednym ze skarżących, przyznał, że włączenie TDCP przewidziano również w przedmiotowym dochodzeniu. Przedsiębiorstwo Kingspan twierdziło, że ilustruje to arbitralny charakter zakresu produktu zastosowanego w przedmiotowym dochodzeniu. Przypomina się jednak, że Komisja nie jest związana decyzjami podjętymi w ramach dochodzeń prowadzonych w innych jurysdykcjach. Ponadto, jak wyjaśniono w motywie 33, Komisja dysponuje marginesem swobody przy określaniu zakresu produktu, w związku z czym argument ten odrzucono.

(36)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwa Kingspan i Quimidroga stwierdziły, że w ujawnieniu należało wspomnieć o ponownej klasyfikacji TCPP i uznanie tego związku za substancję rakotwórczej kategorii 2 (produkty podejrzewane o rakotwórczość) z inicjatywy Lanxess oraz o zbliżającej się ponownej klasyfikacji przez Europejską Agencję Chemikaliów („ECHA”), ponieważ jest to kolejny powód, dla którego TEP nie jest podobne do TCPP. Fakt, że chlorowany TCPP i niezawierający fluorowców TEP różnią się pod różnymi względami, w tym w szczególności pod względem wpływu na środowisko, omówiono już jednak w motywach 29-33. Zróżnicowanie pod względem rakotwórczości - jeśli zostanie potwierdzone przez ECHA - nie podważyłoby wniosku zawartego w motywie 33, a zatem twierdzenie to odrzucono.

(37)

Zdaniem CPCIF i Shandong Yarong proces produkcji tych dwóch rodzajów produktu jest inny, a w przypadku obu produktów wykorzystuje się różne linie produkcyjne. Produkcji nie można przestawić z TCPP na TEP i odwrotnie na tej samej linii produkcyjnej, w związku z czym rodzaje produktu nie są zamienne. Przedsiębiorstwo Shandong Yarong argumentowało, że w dochodzeniu antydumpingowym dotyczącym niektórych rur i przewodów rurowych bez szwu z żelaza lub stali (5) Komisja stwierdziła, że produkty, które nie są bezpośrednio zamienne, mogą wchodzić w zakres tego samego produktu, ponieważ producenci mogą przestawiać produkcję między poszczególnymi rodzajami produktu na tej samej linii produkcyjnej, co nie ma miejsca w przypadku TCPP i TEP. Ponadto zdaniem przedsiębiorstw Quimidroga i Purinova Komisja nie odniosła się do faktu, że produkcja TEP nie odbywa się w Unii. Aby rozpocząć produkcję TEP, przemysł Unii musiałby stworzyć niezbędny sprzęt, co wymagałoby dużych inwestycji.

(38)

Komisja ustaliła, że oba rodzaje produktu były produkowane przez tych samych producentów eksportujących i sprzedawane tym samym importerom oraz użytkownikom na potrzeby tego samego zastosowania końcowego. Między tymi rodzajami produktu istniał zatem znaczny stopień zamienności po stronie popytu. W przypadku substancji chemicznej zmiana produkcji na tej samej linii produktowej nie jest czynnikiem decydującym o uznaniu za produkt podobny. Zgodnie z art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego Komisja stwierdziła, że przemysł Unii nie musi wytwarzać produktów identycznych ze wszystkimi rodzajami produktu objętymi zakresem produktu przywożonymi z państwa, którego dotyczy postępowanie. Faktu, że w przypadku podjęcia decyzji o wznowieniu produkcji TEP przemysł Unii musiałby dokonać znacznych inwestycji, nie uznano zatem za decydujący element pozwalający uznać TEP za produkt podobny do TCPP.

(39)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Quimidroga stwierdziło, że zamienność po stronie popytu, o której mowa w motywie 38, nie dowodzi substytucyjności. Pojęcie zamienności po stronie popytu opiera się na ustaleniu, że producenci eksportujący produkują i sprzedają oba rodzaje produktu tym samym klientom. Komisja uznała jednak zamienność po stronie popytu za zwykłą wskazówkę, że rodzaje produktu mogą być zastępowalne w przypadku niektórych zastosowań końcowych. Aby udowodnić substytucyjność, Komisja zbadała dane dostarczone przez użytkowników, jak wyjaśniono w motywie 49. W związku z tym argument ten odrzucono.

(40)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń stowarzyszenie CPCIF i przedsiębiorstwo Shandong Yarong twierdziły, że fakt, iż przemysł Unii nie może wznowić produkcji TEP bez znacznych inwestycji, wskazuje, że TCPP i TEP nie są zamienne. Przedsiębiorstwo Shandong Yarong zakwestionowało ponadto ustalenie Komisji zawarte w motywie 38, zgodnie z którym możliwość zmiany produkcji z TCPP na TEP (lub odwrotnie) na tej samej linii produkcyjnej nie jest czynnikiem decydującym przy ocenie podobieństwa rodzajów produktu, ponieważ APE jest produktem chemicznym. Komisja przyznała, że istnieje różnica w procesie produkcji TCPP i TEP, choć nie zmienia to faktu, że między tymi dwoma produktami istnieje znaczny poziom substytucyjności. Fakt, że przemysł Unii musiałby dokonywać inwestycji w celu produkcji innego rodzaju produktu, nie jest zatem uzasadnionym argumentem pozwalającym stwierdzić, że rodzaje produktu nie są podobne, zamienne ani substytucyjne. W związku z tym argument ten odrzucono.

(41)

Przedsiębiorstwo Quimidroga twierdziło ponadto, że skuteczność środków zmniejszających palność określona w motywie 46 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych odnosi się wyłącznie do zawartości fosforu, podczas gdy pod uwagę należy brać wszystkie elementy i komponenty zmniejszające palność, co wymaga użycia 2,47 raza więcej TEP niż TCPP w celu osiągnięcia takiej samej skuteczności środków zmniejszających palność. Dodanie tej ilości TEP spowodowałoby jednak zmianę lepkości produktu końcowego, co miałoby negatywny wpływ na jakość i wydajność. Przedsiębiorstwa Quimidroga, Kingspan i Purinova wskazały, że aby uzyskać podobny produkt końcowy, potrzebny jest inny sprzęt oraz zmiana składu składników chemicznych, co pociąga za sobą znaczne koszty i opóźnienia.

(42)

Skarżący wskazali, że skuteczności środków zmniejszających palność nie można opierać na żadnym obliczeniu odnoszącym się wyłącznie do zawartości pierwiastków chemicznych takich jak fosfor i chlor, ponieważ użytkownicy APE mogą inaczej sformułować skład swoich produktów.

(43)

Komisja stwierdziła, że przestawienie produkcji między TCPP a TEP faktycznie wymagało zmiany składu składników chemicznych. Komisja dowiedziała się jednak od zweryfikowanego użytkownika, że koszty te były ograniczone w porównaniu z obrotem produktów zawierających APE.

(44)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Kingspan stwierdziło, że wniosek Komisji, zgodnie z którym TCPP i TEP są zamienne, jest sprzeczny ze sprawozdaniem z wizyty weryfikacyjnej i materiałami dowodowymi, w przypadku których przedsiębiorstwo Kingspan przedstawiło dowody na to, że zastąpienie TEP TCPP (lub odwrotnie) wymagało kosztownej zmiany składu składników chemicznych i ponownej certyfikacji oraz znacznych nakładów inwestycyjnych w celu wprowadzenia modyfikacji do zakładów produkcyjnych. Komisja nie kwestionuje ani nie ignoruje istnienia znacznych kosztów związanych z przestawieniem produkcji z jednej substancji na drugą, ale jak wyjaśniono w motywie 49, koszty te nie uniemożliwiają zastąpienia TCPP przez TEP w sztywnych piankach. Ponadto żadna zainteresowana strona nie była w stanie wykazać braku substytucyjności po stronie popytu.

(45)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Kingspan twierdziło, że w motywie 43 Komisja pominęła koszty ponownej certyfikacji i nakładów inwestycyjnych związanych ze zmianą składu. Komisja wyjaśnia, że łączne wydatki na zmianę składu i ponowną certyfikację są również minimalne w porównaniu z obrotem produktów zawierających APE. Nawet po dodaniu nakładów inwestycyjnych ustalono, że wydatki te nie stanowią przeszkody w stosowaniu TEP zamiast TCPP w przypadku sztywnych pianek.

(46)

Stowarzyszenie CPCIF oraz przedsiębiorstwa Shandong Yarong, Kingspan, Purinova i Quimidroga twierdziły, że podczas gdy TCPP stosuje się głównie jako środek zmniejszający palność w sztywnej i elastycznej piance poliuretanowej, TEP stosuje się jako plastyfikator w polimerach, gumach i tworzywach sztucznych i tylko w ograniczonym stopniu jako środek zmniejszający palność. Ponadto oba te produkty nie mają takich samych sieci dystrybucji i kanałów sprzedaży ani nie konkurują ze sobą bezpośrednio. Stowarzyszenie CPCIF argumentowało, że chociaż TEP można teoretycznie stosować jako środek zmniejszający palność w produkcji pianek PUR lub PIR, nie byłoby to ekonomicznie opłacalne ze względu na wyższą cenę TEP. Przedsiębiorstwo Shandong Yarong stwierdziło ponadto, że nawet w przypadku stosowania TEP jako środka zmniejszającego palność zwykle miesza się go z innymi rodzajami środków zmniejszających palność w celu uzyskania produktu końcowego, a zatem nie jest on podobny do TCPP. Shekoy Europe stwierdziło, że w przypadku sztywnych pianek takich jak PIR TCPP i TEP nie są zamienne, lecz jedynie komplementarne.

(47)

Przedsiębiorstwo Quimidroga argumentowało, że Komisja nie odniosła się do faktu, że TEP i TCPP nie są zastępowalne we wszystkich różnych zastosowaniach APE oraz że istnieją inne substancje, które można stosować jako środki zmniejszające palność w piankach PUR i PIR.

(48)

Przedsiębiorstwa Kingspan i Purinova potwierdziły jednak wniosek Komisji, że TCPP i TEP można stosować zamiennie w przypadku linii ciągłych takich jak panele.

(49)

Jak określono w motywie 33, różne rodzaje produktu mogą mieć różne zastosowania końcowe. Żadna z zainteresowanych stron nie zaprzeczyła jednak ani nie przedstawiła dowodów zaprzeczających, że w sztywnej piance można stosować zarówno TCPP, jak i TEP. Fakt ten potwierdziła analiza informacji dostarczonych przez użytkowników, w której Komisja stwierdziła, że możliwe jest całkowite zastąpienie TCPP przez TEP w produkcji sztywnych pianek oraz stosowanie TCPP i TEP oddzielnie jako środków zmniejszających palność w produkcji konkurencyjnych produktów. Nie stwierdziła ona, że te dwa rodzaje produktu można stosować wyłącznie komplementarnie.

(50)

W związku z tym należy odrzucić twierdzenia dotyczące wniosku o wyłączenie TEP z zakresu produktu, a Komisja potwierdziła swoje tymczasowe wnioski dotyczące zakresu produktu.

(51)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Quimidroga stwierdziło, że Komisja nie dostarczyła danych dotyczących udziału TCPP i TEP odpowiednio w sztywnych i elastycznych piankach, sugerując, że informacje te były niezbędne do dogłębnej analizy substytucyjności. Obecne poziomy zużycia TCPP lub TEP są jednak nieistotne przy ocenie substytucyjności tych produktów. Innymi słowy, nawet gdyby w konkretnym zastosowaniu nie dochodziło do użycia TEP, nie oznaczałoby to, że zastąpienie jest niemożliwe. W związku z tym argument ten odrzucono.

(52)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Quimidroga argumentowało, że przeprowadzona przez Komisję analiza substytucyjności koncentrowała się wyłącznie na sztywnych piankach i pominięto w niej pianki elastyczne. Należy jednak zauważyć, że sztywne pianki stanowią około dwóch trzecich zastosowań APE - stwierdzenie do zawarto w motywie 46 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych i nie zakwestionowała go żadna z zainteresowanych stron. W związku z tym Komisja jest zdania, że odpowiednio wykazano substytucyjność, w związku z czym argument ten odrzucono.

(53)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Quimidroga stwierdziło, że w dokumentacji nie ma dowodów wskazujących na to, że TEP wykorzystuje się jako samodzielny środek zmniejszający palność w piankach sztywnych. Jak jednak wyjaśniono w motywie 49, Komisja ustaliła, że TEP może być stosowany jako jedyne APE w piankach sztywnych. W związku z tym argument przedsiębiorstwa Quimidroga odrzucono.

(54)

Przedsiębiorstwo Shandong Yarong odniosło się do motywu 49 i stwierdziło, że fakt, iż TCPP i TEP mogą być stosowane w sztywnej piance, nie dowodzi, że oba produkty mają tych samych użytkowników końcowych lub są zamienne, ponieważ jakiekolwiek zastąpienie TCPP TEP wymaga kosztownej zmiany składu, ponownej certyfikacji i nakładów inwestycyjnych. Jak jednak wyjaśniono w motywie 45, wydatki te nie utrudniają przejścia z TCPP na TEP w przypadku sztywnych pianek. W związku z tym argument ten odrzucono.

(55)

Purinova zwróciła się o wyłączenie TEP i TCPP wykorzystywanych do produkcji systemów izolacji cieplnej PIR i PUR ze względu na brak mocy produkcyjnych APE przemysłu Unii oraz potrzebę osiągnięcia przez te systemy izolacji termicznej celów klimatycznych Unii, nie przedstawiając dalszych szczegółów ani dowodów na poparcie tych twierdzeń.

(56)

Ponieważ większość APE przywożonego z Chin wykorzystuje się do produkcji systemów izolacji cieplnej PIR i PUR, zwolnienie tego przywozu nie wyeliminowałoby skutków dumpingu wyrządzającego szkodę i sprawiłoby, że środki antydumpingowe staną się nieskuteczne. W związku z tym argument ten odrzucono.

(57)

Wobec braku jakichkolwiek innych uwag dotyczących zakresu definicji produktu i produktu podobnego potwierdzono wnioski przedstawione w motywach 30-49 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(58)

Komisja nie otrzymała żadnych uwag dotyczących procedury określenia wartości normalnej w tym przypadku na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(59)

W związku z tym potwierdza się tymczasowe ustalenia Komisji zawarte w motywie 61.

(60)

Komisja nie otrzymała żadnych uwag dotyczących oświadczenia zawartego w motywie 63 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, w którym określono warunki art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(61)

W związku z tym potwierdza się tymczasowe ustalenia Komisji zawarte w motywie 64.

(62)

Komisja otrzymała uwagi dotyczące dowodów na istnienie znaczących zakłóceń od powiązanego importera Shekoy Europe (powiązanego ze współpracującym nieobjętym próbą chińskim producentem eksportującym, Jiangsu Yoke) oraz chińskiego producenta eksportującego objętego próbą, Anhui RunYue.

(63)

Przedsiębiorstwo Shekoy Europe stwierdziło po pierwsze, że jego właściciel, przedsiębiorstwo Jiangsu Yoke, nie należy do państwa, jak określono w motywach 82, 86 i 90 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Komisja stwierdziła, że w motywach tych zawarto podsumowanie informacji przedstawione przez Komisję w skardze, a nie ustalenia samej Komisji. Analiza Komisji, którą przedstawiono w motywach 150-156 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, nie odnosiła się do struktury własności przedsiębiorstwa Jiangsu Yoke.

(64)

Wnioski Komisji dotyczące wpływu państwa chińskiego na sektor APE zawarte w motywach 150-156 nie były zatem uzależnione od własności przedsiębiorstwa Jiangsu Yoke.

(65)

Po drugie, przedsiębiorstwo Shekoy Europe stwierdziło, że członkostwo w Komunistycznej Partii Chin („KPCh”) jest zbyt duże, aby stanowić istotny czynnik w analizie Komisji.

(66)

Komisja odrzuca tę analizę. Biorąc pod uwagę wiodącą rolę KPCh określoną w konstytucji Chińskiej Republiki Ludowej, członkostwo 100 mln osób wskazuje na wpływ KPCh. Fakt, że 50 mln z nich zajmuje stanowiska kierownicze, potwierdza jedynie istnienie silnej kontroli KPCh nad chińską gospodarką, co jest jedynym istotnym elementem oceny istnienia zakłócenia.

(67)

Żadne informacje zawarte w uwagach przedsiębiorstwa Shekoy Europe nie podważyły ustaleń Komisji przedstawionych w motywach 157-166 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(68)

Przedsiębiorstwo Shekoy Europe stwierdziło następnie, że wywóz fosforu z Chin jest regulowany w odniesieniu do produkcji nawozów, a nie do produkcji APE.

(69)

Komisja przyjęła tę analizę do wiadomości, zauważając, że nie jest ona sprzeczna z ustaleniami przedstawionymi w motywach 167-178 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, w których stwierdzono, że chiński rząd ogranicza wywóz surowców niezbędnych do produkcji APE.

(70)

Komisja ma taką samą odpowiedź na uwagi przedsiębiorstwa Shekoy Europe dotyczące produkcji etanolu i że TEP nie jest głównym powodem produkcji etanolu.

(71)

Przedsiębiorstwo Shekoy Europe zakwestionowało również zawartą w skardze analizę, zgodnie z którą produkcja TCPP lub TEP stanowiłaby część „strategicznych wschodzących gałęzi przemysłu”, o których mowa w motywie 106 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(72)

Komisja odnotowała dowody zawarte w skardze, streszczone w motywie 107 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, wskazujące, że środki zmniejszające palność wyraźnie kwalifikują się do objęcia zakłócającym konkurencję wsparciem ze strony rządu opisanego w motywach 167-178 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(73)

Ponadto przedsiębiorstwo Shekoy Europe przedstawiło analizę, w której stwierdzono, że 14. plan pięcioletni umożliwi znaczne usunięcie systemu hukou (6) w Chinach, jak również że nie stwierdza się różnic w wynagrodzeniach pracowników lokalnych i przyjezdnych.

(74)

Komisja odrzuciła tę analizę. W art. XXVIII sekcja 1 14. planu pięcioletniego zreformowano system hukou, ale utrzymano ramy regulujące wewnętrzną migrację zarobkową. Komisja nie znalazła również żadnych informacji w prawie pracy ChRL na poparcie analizy Shekoy Europe dotyczącej poziomu wynagrodzeń.

(75)

Żadne informacje zawarte w uwagach nie podważyły zatem ustaleń Komisji przedstawionych w motywach 184-187 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(76)

Przedsiębiorstwo Anhui RunYue stwierdziło, że sprawozdanie dotyczące Chin, o którym mowa w motywie 69 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, sporządzono w 2017 r. oraz że zawarte w nim ustalenia są obecnie nieaktualne.

(77)

Komisja zauważyła, że przedsiębiorstwo Anhui RunYue podniosło ten sam argument w swoich uwagach do pierwszej noty oraz że argument ten odrzucono w motywach 222-224 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Ponadto wnioski Komisji zawarte w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych są zgodne z zaktualizowanym sprawozdaniem krajowym dotyczącym Chin, które opublikowano w kwietniu 2024 r. (7)

(78)

Przedsiębiorstwo Anhui RunYue stwierdziło następnie, że 14. plan pięcioletni nie jest dokumentem wiążącym.

(79)

Komisja ponownie odrzuciła to twierdzenie, które odrzucono w motywach 226-227 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Komisja zgodziła się z przedsiębiorstwem Anhui, że sekcja 14. planu pięcioletniego przytoczona w motywie 227 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych jest skierowana przede wszystkim do władz chińskich odpowiedzialnych za wdrożenie planu. To dzięki wyraźnym poleceniom zawartym w planie skierowanym do wszystkich tych organów podmioty gospodarcze takie jak Anhui RunYue korzystają z sprzyjającego otoczenia politycznego i alokacji zasobów.

(80)

Przedsiębiorstwo Anhui RunYue następnie stwierdziło, że Komunistyczna Partia Chin („KPCh”) nie kontroluje chińskiej gospodarki rynkowej.

(81)

Komisja odrzuciła to twierdzenie. Wiodącą rolę KPCh szczegółowo opisano w motywach 133-149 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(82)

Przedsiębiorstwo Anhui RunYue na poparcie swoich twierdzeń przytacza fragmenty „Opinii Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Chin i Rady Państwa w sprawie przyspieszenia poprawy socjalistycznego systemu gospodarki rynkowej w nowej erze” opublikowanych 11 maja 2020 r. (8)

(83)

Przytoczone przez Anhui RunYue fragmenty tego dokumentu programowego rządu nie zmieniły wniosków zawartych w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych, biorąc również pod uwagę fakt, że cytat jest bardzo selektywny. Komisja stwierdziła, że w pkt 1 ust. 2 tych opinii wyraźnie odniesiono się do licznych pojęć bezpośrednio wskazujących na znaczące zakłócenia spowodowane przez państwo, takich jak: „przyjmują i wzmacniają ogólne przywództwo partii” lub „przyjmują i ulepszają podstawowe socjalistyczne systemy gospodarcze, takie jak wspólny rozwój gospodarki, której podstawą jest własność publiczna, dystrybucja według pracy, współistnienie wielorakich metod dystrybucji i socjalistyczny system gospodarki rynkowej, a także organiczne połączenie charakterystycznego dla Chin systemu socjalistycznego z gospodarką rynkową, tak aby zapewnić istotne gwarancje instytucjonalne dla promowania wysokiej jakości rozwoju i budowania nowoczesnego systemu gospodarczego”.

(84)

Przedsiębiorstwo Anhui RunYue stwierdziło następnie, że Chiny rzeczywiście wprowadziły przepisy dotyczące upadłości, co jest sprzeczne z ustaleniami Komisji zawartymi w motywach 179-183 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(85)

Przedsiębiorstwo Anhui RunYue nie przedstawiło żadnych dowodów na to, że ustalenia te są nieprawidłowe lub że jest ono zwolnione z obecnie obowiązujących przepisów.

(86)

Ponadto przedsiębiorstwo Anhui RunYue stwierdziło, że nie ma dowodów na zniekształcenie wynagrodzeń w Chinach.

(87)

Komisja ponownie odrzuciła to twierdzenie, które jest sprzeczne z ustaleniami Komisji zawartymi w motywach 184-186 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Przedsiębiorstwo Anhui RunYue nie przedstawiło żadnych dowodów na to, że ustalenia te są nieprawidłowe lub że jest ono zwolnione z obecnie obowiązującego prawa pracy.

(88)

W związku z tym potwierdza się tymczasowe ustalenia Komisji zawarte w motywach 65-204 i 236-238 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych w odniesieniu do zakłóceń w Chinach.

(89)

Na etapie tymczasowym Komisja poinformowała zainteresowane strony o swojej decyzji o wykorzystaniu Brazylii jako kraju reprezentatywnego i wyjaśniła tę decyzję w motywach 239-266 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(90)

Po opublikowaniu rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja otrzymała od stowarzyszenia handlowego CPCIF i powiązanego importera, Shekoy Europe, uwagi dotyczące wyboru kraju reprezentatywnego.

(91)

Zdaniem CPCIF Komisja nie spełniła wymogów określonych w art. 2 ust. 6a rozporządzenia w odniesieniu do wyboru kraju reprezentatywnego, ponieważ na świecie nie było innego kraju o poziomie rozwoju gospodarczego podobnym do poziomu Chin, który wytwarzał APE, a zatem nie istniał odpowiedni kraj reprezentatywny. W związku z tym stowarzyszenie CPCIF zwróciło się do Komisji o ponowne rozważenie otrzymanych ceł antydumpingowych wynikających z wykorzystania Brazylii jako kraju reprezentatywnego.

(92)

Przedsiębiorstwo Shekoy Europe zakwestionowało wykorzystanie Brazylii jako kraju reprezentatywnego, ponieważ Brazylia posiada ograniczony przemysł chemiczny, jest silnie zależna od przywozu, a jej infrastruktura jest niskiej jakości.

(93)

Komisja wyjaśniła przyjęte podejście do wyboru Brazylii w motywach 239 i 266 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. W przypadku gdy produktu objętego dochodzeniem nie produkuje się w żadnym państwie o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego co Chiny, praktyką Komisji jest identyfikacja produktu należącego do tej samej ogólnej kategorii lub sektora produktu objętego dochodzeniem oraz poszukiwanie kraju produkującego ten produkt, który należy również do tej samej grupy o wyższym średnim dochodzie co Chiny, zgodnie z publikacją Banku Światowego (9). Dane na potrzeby określenia wartości normalnej pochodzą z tego kraju reprezentatywnego.

(94)

Wyboru Brazylii jako kraju reprezentatywnego dokonano na podstawie tych kryteriów i zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, ponieważ Brazylia była krajem o wyższym średnim dochodzie, w którym produkuje się plastyfikatory - produkt uznany przez Komisję za należący do tej samej ogólnej kategorii co APE - i w odniesieniu do którego odpowiednie dane były łatwo dostępne.

(95)

Nie ma potrzeby oceny dojrzałości sektora przemysłowego ani jakości infrastruktury, ponieważ nie są one kryteriami wyboru kraju reprezentatywnego.

(96)

Uwagi zarówno stowarzyszenia CPCIF, jak i przedsiębiorstwa Shekoy Europe zatem odrzucono, ponieważ nie zmieniły one wyboru Brazylii jako kraju reprezentatywnego.

(97)

Stowarzyszenie CPCIF powtórzyło swoje uwagi przedstawione na etapie tymczasowym, zgodnie z którymi plastyfikatory nie są produktem podobnym do APE. Tę samą uwagę zgłosiło przedsiębiorstwo Shekoy Europe. Żadna ze stron nie przedstawiła bardziej odpowiedniego alternatywnego produktu podobnego.

(98)

W motywach 255-256 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja wyjaśniła, dlaczego uznała plastyfikatory za produkt należący do tej samej kategorii ogólnej co APE. Żadna z uwag zgłoszonych przez stowarzyszenie CPCIF i przedsiębiorstwo Shekoy Europe nie podważyła tych ustaleń.

(99)

W związku z tym potwierdza się tymczasowe ustalenia Komisji zawarte w motywie 266.

(100)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń stowarzyszenie CPCIF powtórzyło uwagę przedstawioną na etapie tymczasowym, zgodnie z którą Komisja nie powinna wykorzystywać Brazylii jako kraju reprezentatywnego. Stowarzyszenie CPCIF nie przedstawiło żadnych nowych argumentów ani sugestii dotyczących alternatywnych krajów reprezentatywnych.

(101)

Stowarzyszenie CPCIF argumentowało również, że Komisja nie miała racji, nie biorąc pod uwagę dojrzałości sektora przemysłowego przy wyborze kraju reprezentatywnego, ponieważ istotne różnice istniejące w sytuacji gospodarczej sektora przemysłowego mogą mieć ogromny wpływ na stosowność danego kraju.

(102)

Komisja odrzuciła te argumenty z powodów wyjaśnionych w motywach 94 i 95 niniejszego rozporządzenia.

(103)

W swoich uwagach dotyczących rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych chiński producent eksportujący, Anhui RunYue, ponownie zwrócił się do Komisji o dostosowanie danych GTA dotyczących cen surowców w celu usunięcia kosztów frachtu morskiego i opłat ubezpieczeniowych, ponieważ chińscy producenci kupowali surowce na rynku lokalnym po cenach, które nie obejmowały tych kosztów.

(104)

Jak już wyjaśniono w motywie 288 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja ustaliła cenę zakupu materiałów do produkcji dostępnych na rynku krajowym kraju reprezentatywnego.

(105)

W rezultacie Komisja konsekwentnie stosowała cenę importową CIF i dodaje mające zastosowanie należności celne przywozowe i koszty transportu w celu zapewnienia, aby wartość odniesienia była na poziomie dostawy do zakładu producenta kraju reprezentatywnego.

(106)

Ponieważ przedsiębiorstwo Anhui RunYue nie przedstawiło żadnych nowych argumentów na poparcie tego twierdzenia, Komisja je odrzuciła.

(107)

W swoich uwagach dotyczących ujawnienia tymczasowych ustaleń chiński producent eksportujący, Shandong Yarong, zwrócił się o ujawnienie obliczenia wartości odniesienia dla tlenochlorku fosforu (POCl₃), mimo że ten poziom odniesienia wykorzystano wyłącznie do obliczenia wartości normalnej dla jednego z jego konkurentów objętych próbą, przedsiębiorstwa Anhui RunYue.

(108)

Komisja odrzuciła wniosek przedsiębiorstwa Shandong Yarong, ponieważ informacje były poufne, a wartości odniesienia nie wykorzystano do obliczenia ich wartości normalnej.

(109)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Shandong Yarong ponowiło swój wniosek o ujawnienie wartości odniesienia dla POCl₃. Jak wskazano powyżej w motywie 108, zmiana wartości odniesienia nie miała wpływu na wartość normalną i margines dumpingu przedsiębiorstwa Shandong Yarong, a ujawnienie zawierało informacje poufne. W związku z tym argument ten ponownie odrzucono.

(110)

Przedsiębiorstwo Shandong Yarong zwróciło się jednak o informacje na temat tego, czy obliczenie wartości odniesienia dla POCl₃ obejmowało koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk. Obliczenia te wyjaśniono w motywie 270 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(111)

Według przedsiębiorstwa Shandong Yarong - w oparciu o ograniczone informacje na temat metodyki przedstawionej w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych - nie było jasne, czy koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk zostały uwzględnione w obliczeniu wartości odniesienia dla POCl₃. Przedsiębiorstwo twierdziło, że ten poziom odniesienia powinien obejmować koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk, aby uniknąć jakiejkolwiek dyskryminacji między producentami eksportującymi.

(112)

Komisja zgodziła się, że skonstruowana cena odniesienia dla POCl_{3 powinna być wartością rynkową materiału do produkcji, opartą na kosztach surowców powiększonych o koszty przetwarzania oraz kosztach sprzedaży, kosztach ogólnych i administracyjnych oraz zyskach z tytułu ich sprzedaży klientowi. Cena odniesienia dla POCl3} obejmowała jedynie koszt surowca wykorzystanego do wytworzenia tego produktu i nie obejmowała żadnych kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych ani zysku. W związku z tym Komisja uznała, że obliczoną wartość odniesienia należy dostosować poprzez dodanie kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku.

(113)

Biorąc pod uwagę, że Komisja nie miała dostępu do kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych ani zysku przedsiębiorstwa wytwarzającego i sprzedającego POCl_{3 (10}) w kraju reprezentatywnym ani żadnego innego źródła kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku, koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk przedsiębiorstwa Elekeiroz SA wykorzystano jako najbliższy dostępny wskaźnik zastępczy i dodano je do istniejącego obliczenia poziomu odniesienia.

(114)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Anhui RunYue zakwestionowało zmianę wartości odniesienia dla POCl₃ dokonaną na etapie ostatecznym.

(115)

Po pierwsze, przedsiębiorstwo Anhui RunYue twierdziło, że Komisja oparła taką istotną zmianę metody obliczeniowej na bezpodstawnych i niepopartych dowodami uwagach przedsiębiorstwa Shandong Yarong, nie przedstawiając wystarczającego wyjaśnienia powodów tej zmiany.

(116)

Komisja uznała, że uwaga przedsiębiorstwa Shandong Yarong dotycząca konieczności uwzględnienia kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku przy obliczaniu POCl_{3 jest zasadna. Byłoby rzeczywiście racjonalne, gdyby sprzedawca POCl3} określił cenę sprzedaży, dodając do kosztów produkcji koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk. Na tej podstawie Komisja dostosowała swoje początkowe obliczenia wartości odniesienia.

(117)

Po drugie, przedsiębiorstwo Anhui RunYue utrzymywało, że Komisja powinna była odrzucić uwagi przedsiębiorstwa Shandong Yarong, ponieważ przedłożono je po terminie i nie spełniały wymogów proceduralnych dochodzenia antydumpingowego. Przedsiębiorstwo Anhui RunYue twierdziło, że przedsiębiorstwo Shandong Yarong powinno było przedstawić uwagi po opublikowaniu drugiej noty dotyczącej czynników produkcji, a nie ujawnienia tymczasowych ustaleń.

(118)

Komisja zauważyła, że celem drugiej noty było poinformowanie zainteresowanych stron o odpowiednich źródłach, które zamierzała wykorzystać do określenia wartości normalnej. Fakt, że przedsiębiorstwo Shandong Yarong nie przedstawiło uwag do noty, nie miało wpływu na jego prawo do ustosunkowania się do ustaleń na innych etapach dochodzenia, a w szczególności do faktycznego obliczenia wartości normalnej, wyjaśnionej szczegółowo dopiero na etapie tymczasowym. Ponadto zgodnie z sekcją 8 zawiadomienia o wszczęciu przedsiębiorstwo Anhui RunYue miało możliwość przedstawienia uwag na temat informacji przedłożonych przez inne zainteresowane strony i przedstawienia kontrargumentów dotyczących zmiany wartości odniesienia dla POCl₃.

(119)

W związku z tym Komisja nie uznała, że uwagi przedsiębiorstwa Shandong Yarong przedstawiono z opóźnieniem ani że doszło do naruszenia prawa przedsiębiorstwa Anhui RunYue do obrony.

(120)

Po trzecie, przedsiębiorstwo Anhui RunYue twierdziło, że korekta w metodzie obliczania wartości odniesienia dla POCl_{3 była ekonomicznie nieracjonalna, a koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk wykorzystane do tego dostosowania były również nieuzasadnione. Przedsiębiorstwo Anhui RunYue argumentowało, że na w pełni konkurencyjnym rynku nie powinny występować znaczące różnice w kosztach surowców, w tym przypadku POCl3}, niezależnie od tego, czy zostały one zakupione, czy też wyprodukowane wewnętrznie, w związku z czym pierwotna metoda obliczania była uzasadniona.

(121)

Przedsiębiorstwo Anhui RunYue twierdziło, że jeżeli Komisja założyła, iż koszt POCl3 ponoszony przez Anhui RunYue był inny niż w przypadku pozostałych dwóch producentów objętych próbą i miał uwzględniać koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk w odniesieniu do ceny zakupu POCl3, nieracjonalne byłoby dodanie kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku do kosztów produkcji POCl3 skonstruowanych przy użyciu wskaźników zużycia pozostałych dwóch producentów objętych próbą, którzy produkowali POCl3 do dalszej produkcji APE. Komisja powinna stosować wskaźniki zużycia chloru i fosforu żółtego, a także koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk producentów POCl₃, a nie producentów APE i plastyfikatorów.

(122)

Komisja argumentowała, że koszty produkcji POCl_{3 - bez względu na to, czy jest przeznaczony na użytek własny czy na sprzedaż - rzeczywiście nie różniłyby się znacząco. Jednakże w przypadku przeznaczenia na sprzedaż kwotę kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku należy dodać do kosztów produkcji POCl3}. Uzasadnione jest jedynie to, że sprzedaż wygenerowałaby takie koszty i zyski.

(123)

Ponadto twierdzenie przedsiębiorstwa Anhui RunYue, zgodnie z którym wskaźniki konsumpcji fosforu żółtego i chloru dwóch pozostałych producentów objętych próbą różniły się od wskaźników zużycia fosforu żółtego i chloru przez producentów POCl₃, było bezzasadne. Wskaźniki zużycia fosforu i chloru wyprowadzono z równania chemicznego, w związku z czym może występować bardzo niewielkie zróżnicowanie stosunku tych dwóch składników równania. Ponadto sami producenci objęci próbą produkowali nie tylko POCl3 i jego prekursor PCl3 do użytku wewnętrznego, ale również do sprzedaży przy użyciu tego samego procesu produkcji i przy tych samych wskaźnikach zużycia.

(124)

Ponadto przedsiębiorstwo Anhui RunYue również uznało poziom kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku wykorzystanych do tego dostosowania za nieuzasadniony, twierdząc, że nie ma dowodów na to, że był on zgodny z poziomem kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku producenta POCl₃.

(125)

Jak wyjaśniono w motywie 113, biorąc pod uwagę, że Komisja nie miała dostępu do kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych ani zysku przedsiębiorstwa produkującego i sprzedającego POCl₃ w Brazylii, Komisja skorzystała z danych zgromadzonych w ramach przedmiotowego dochodzenia i stanowiących racjonalnie dostępny wskaźnik zastępczy dla kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku.

(126)

W związku z tym argument ten został odrzucony.

(127)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Quimidroga przedstawiło również uwagi dotyczące wartości odniesienia dla POCl₃ i stwierdziło, że Komisja podwójnie uwzględniła koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk, dostosowując je. Według przedsiębiorstwa Quimidroga wartość przywozu fosforu i chloru zawierała już koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zyski.

(128)

Komisja argumentowała, że sytuacja ta jest typowa dla analizy łańcucha wartości produktu. Cena zakupu surowców obejmuje koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk dostawcy, natomiast cena sprzedaży produktu końcowego wytworzonego z tych surowców obejmuje koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk przedsiębiorstwa produkcyjnego. W związku z tym konieczne jest uznanie kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku każdego podmiotu w łańcuchu wartości. W związku z powyższym argument ten odrzucono.

(129)

W swoich uwagach dotyczących rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zarówno przedsiębiorstwo Anhui RunYue, jak i stowarzyszenie CPCIF ponownie zakwestionowały wykorzystanie krajowego wskaźnika cen konsumpcyjnych („INPC”) w celu aktualizacji kosztów pracy z 2021 r. opublikowanych przez IBGE (Instituto Brasileiro de Geografia e Estatística) z tych samych powodów, które określono w motywie 306 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Przedsiębiorstwo Anhui RunYue zakwestionowało również fakt, że Komisja odrzuciła jego argument, ponieważ przedsiębiorstwo nie poparło go dowodami, natomiast na Komisji spoczywa ciężar udowodnienia związku między wykorzystaniem danych INPC a danymi IBGE.

(130)

Komisja wyjaśniła już w motywie 307 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, że INPC miał na celu korektę siły nabywczej wynagrodzeń poprzez pomiar zmian cen w koszyku ludności o najniższym dochodzie i w związku z tym był powszechnie wykorzystywany w negocjacjach wynagrodzeń (11). Komisja uznała zatem, że INPC jest odpowiednim wskaźnikiem do pomiaru wzrostu wynagrodzeń i aktualizacji kosztów pracy w Brazylii.

(131)

Ponieważ w uwagach przedsiębiorstwa Anhui RunYue nie przedstawiono żadnych dalszych elementów, argument ten odrzucono.

(132)

Stowarzyszenie CPCIF zakwestionowało wykorzystanie przez Komisję danych IBGE do obliczenia wartości odniesienia dla kosztów pracy w Brazylii, ponieważ uznało, że ten zbiór danych, opartych na badaniach, nie był tak reprezentatywny jak dane MOP, które należało wykorzystać zamiast tego.

(133)

Ten sam argument odrzucono już w motywie 298 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, a stowarzyszenie CPCIF nie przedstawiło żadnych dalszych informacji w celu zmiany tego tymczasowego wniosku.

(134)

Komisja stwierdziła również, że MOP gromadzi dane dotyczące rynku pracy ze zbiorów danych (głównie badań aktywności ekonomicznej ludności) opracowanych przez krajowe urzędy statystyczne na całym świecie (12). W przypadku Brazylii MOP pozyskuje dane statystyczne z IBGE zarówno w odniesieniu do miesięcznych zarobków, jak i przepracowanych godzin. W związku z tym Komisja uznała, że dane pierwotne pochodzące z IBGE były równie - o ile nie bardziej - reprezentatywne jak dane MOP, a tym samym były źródłem odpowiednim do określenia wartości odniesienia dla pracy.

(135)

Przedsiębiorstwo Shandong Yarong powtórzyło uwagę przedstawioną na etapie tymczasowym dotyczącą obliczania wartości odniesienia, kwestionując wykorzystanie dwóch różnych źródeł - danych statystycznych IBGE dotyczących kosztów pracy oraz danych statystycznych MOP dotyczących przepracowanych godzin - w celu obliczenia godzinowych kosztów pracy w Brazylii i zwracając się, by zamiast tego albo wykorzystać godziny pracy w Chinach, albo opierać się wyłącznie na statystykach MOP.

(136)

Przedsiębiorstwo Shandong Yarong stwierdziło, że wykorzystanie danych zarówno z IBGE, jak i MOP nie jest prawidłowe, ponieważ oznaczało wykorzystanie „połączenia źródeł niepowiązanych”, tj. źródeł niepowiązanych ze sobą. Komisja nie zgodziła się z przedsiębiorstwem Shandong Yarong z tych samych powodów co w motywie 134, a mianowicie z uwagi na fakt, że wszystkie dane pierwotne pochodziły z danych IBGE. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(137)

Jeżeli chodzi o wniosek o wykorzystanie chińskiego czasu pracy, wniosek ten odrzucono, ponieważ obliczenie miało na celu określenie kosztu godziny pracy w Brazylii, a Komisja jest zobowiązana obliczyć go na podstawie opublikowanych danych brazylijskich, a nie godzin przepracowanych w Chinach.

(138)

Po obliczeniu przez Komisję wartości odniesienia, która jest kosztem godziny pracy w Brazylii z wykorzystaniem brazylijskich godzin pracy, koszt ten zastępuje koszt godzinowej pracy w Chinach przy konstruowaniu wartości normalnej. Liczba godzin przepracowanych w Chinach - „wskaźnik zużycia” - dopiero wówczas staje się elementem uwzględnianym przy obliczaniu wartości normalnej.

(139)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Shandong Yarong powtórzyło argument, że wartość odniesienia dotyczącą kosztów pracy należy skonstruować albo z wykorzystaniem godzin pracy chińskich producentów eksportujących, albo z wykorzystaniem tego samego źródła danych, a mianowicie MOP.

(140)

Komisja wyjaśniła już w motywie 134, że głównym źródłem zarówno kosztów pracy, jak i godzin pracy były dane statystyczne zgromadzone przez IBGE. Komisja uznała, że jest to zgodne z tym, co przedsiębiorstwo Shandong Yarong uważało za „spójne podejście z perspektywy metodyki, [którym jest] wykorzystanie tego samego zbioru danych do obliczania całej wartości odniesienia” (13).

(141)

Wręcz przeciwnie, tego samego nie można było powiedzieć o obliczeniu wartości odniesienia dotyczącej kosztów pracy z wykorzystaniem danych z dwóch państw, w których obowiązują różne przepisy prawa pracy i średni czas pracy, jak sugerowało przedsiębiorstwo Shandong Yarong.

(142)

Metodyka stosowana przez Komisję jest ponadto zgodna z jej wcześniejszą praktyką w przypadkach wyboru Brazylii jako kraju reprezentatywnego (14).

(143)

Ponieważ przedsiębiorstwo Shandong Yarong nie przedstawiło żadnych nowych okoliczności faktycznych, argument ten odrzucono.

(144)

Stowarzyszenie CPCIF powtórzyło również swoje twierdzenie wysunięte na etapie tymczasowym, że metodyka Komisji doprowadziła do zawyżenia kosztów ponoszonych przez pracodawców, nie przedstawiając żadnych nowych argumentów. Komisja odrzuciła ten argument z tych samych powodów, które wyjaśniono w motywach 300-302 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(145)

W związku z tym potwierdza się wnioski Komisji zawarte w motywach 275-313 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(146)

Nie otrzymano żadnych uwag dotyczących obliczenia tego poziomu odniesienia. W związku z tym potwierdza się tymczasowe ustalenia i wnioski zawarte w motywach 314-318 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(147)

W swoich uwagach do rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych stowarzyszenie CPCIF ponownie zwróciło się do Komisji o wykorzystanie ceny węgla energetycznego w obliczeniach wartości odniesienia dla pary wodnej lub o wykorzystanie co najmniej 50 % węgla energetycznego i 50 % gazu ziemnego.

(148)

Kwestię wykorzystania przez Komisję gazu ziemnego do obliczenia wartości odniesienia dotyczącej pary wodnej w Brazylii wyjaśniono w motywach 320 i 321 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, w tym powód wykorzystania gazu ziemnego zamiast węgla energetycznego.

(149)

W związku z tym ponownie odrzuca się przedmiotowy argument oraz potwierdza tymczasowy wniosek.

(150)

Dane dotyczące kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków, które należy wykorzystać przy konstruowaniu wartości normalnej na poziomie handlu ex-works, zaczerpnięto z ksiąg rachunkowych brazylijskiego producenta Elekeiroz SA za 2022 r. i zastosowano metodę określoną w motywach 325-329 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(151)

Nie otrzymano żadnych uwag dotyczących tej metody, w związku z czym potwierdzono wstępny wniosek.

(152)

Nie otrzymano żadnych uwag dotyczących tego obliczenia, określonego w motywach 330-333 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, w związku z czym potwierdzono wniosek tymczasowy.

(153)

Nie otrzymano żadnych uwag dotyczących metody obliczania ceny eksportowej określonej w motywach 334-336 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, w związku z czym potwierdzono wniosek tymczasowy.

(154)

W swoich uwagach dotyczących ujawnienia tymczasowych ustaleń chiński objęty próbą producent eksportujący, Shandong Yarong, stwierdził, że Komisja nie dokonała obiektywnego porównania konstruowanej wartości normalnej obliczonej na podstawie art. 2 ust. 6a z ceną eksportową przedsiębiorstwa, zgodnie z wymogami art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego.

(155)

Przedsiębiorstwo Shandong Yarong zauważyło, że koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne wykorzystane do skonstruowania wartości normalnej, zaczerpnięte z rachunków publicznych przedsiębiorstwa Elekeiroz SA za 2022 r., muszą obejmować koszty frachtu, pakowania i koszty finansowe.

(156)

Komisja usunęła jednak te i inne koszty z ceny eksportowej przedsiębiorstwa Shandong Yarong, aby dostosować cenę eksportową do poziomu ex-works.

(157)

Biorąc pod uwagę, że bardziej szczegółowy podział kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych przedsiębiorstwa Elekeiroz nie został opublikowany i nie jest łatwo dostępny, co pozwoliłoby na dostosowanie konstruowanej wartości normalnej do tego samego poziomu co cena eksportowa, przedsiębiorstwo Shandong Yarong zwróciło się o utrzymanie tych kosztów w cenie eksportowej, aby zapewnić obiektywne porównanie.

(158)

Przedsiębiorstwo Shandong Yarong odniosło się do wyroku Sądu w sprawie T-762/20 (15) Sinopec, który został zaskarżony (16), i w której to sprawie rozważono ten punkt dostosowania ceny eksportowej na podstawie art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego, w przypadku gdy wartość normalną skonstruowano zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(159)

Komisja odrzuciła ten wniosek, ponieważ przedsiębiorstwo Shandong Yarong nie wykazało, że koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne wykorzystane przez Komisję nie zostały już zgłoszone na poziomie ex-works, jak stwierdzono w motywach 330-333 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, lub że doprowadziłyby one do uzyskania kwoty kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych, która nie byłaby „odpowiednia” na tym poziomie handlu w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(160)

Jak zauważono w motywach 330-333 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja uznała kwotę kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych zastosowaną do skonstruowania wartości normalnej za odpowiednią dla poziomu handlu, na którym skonstruowano wartość normalną, mianowicie ex-works. Poza nieuzasadnionym twierdzeniem dotyczącym treści kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych wykorzystanych przez Komisję żadna z zainteresowanych stron nie zakwestionowała tego ustalenia.

(161)

W każdym razie Komisja przypomina, że w art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego zobowiązuje się Komisję do porównania ceny eksportowej z wartością normalną na tym samym poziomie handlu. Komisja postanowiła porównać te dwa elementy na poziomie handlu ex-works. W tym celu cena eksportowa została skompensowana z powrotem do tego poziomu handlu.

(162)

Jeżeli chodzi o wartość normalną, znacznie bardziej prawdopodobne jest, że koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne wykorzystane przez Komisję do jej konstruowania dotyczyły poziomu handlu ex-works (17), niż to, że arbitralne i całkowicie nieświadome obniżenie tych kosztów doprowadziłoby do osiągnięcia tego poziomu. Inną alternatywą byłoby nieuwzględnienie ceny eksportowej z powrotem do poziomu handlu ex-works. W takim przypadku praktycznie niemożliwe byłoby porównanie wartości normalnej i ceny eksportowej na tym samym poziomie handlu. Wymóg określony w art. 2 ust. 10 nie zostałby zatem spełniony.

(163)

Biorąc pod uwagę te rozwiązania alternatywne, jasne jest, że stwierdzając, iż koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne zastosowane w tym przypadku są „odpowiednie” w odniesieniu do poziomu handlu ex-works, i nie wskazując wyraźnie, że jest inaczej (zob. motyw 159 powyżej), Komisja działała zgodnie z art. 2 ust. 6a i 10 rozporządzenia podstawowego.

(164)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Shandong Yarong ponownie przedstawiło swoje stanowisko, twierdząc, że Komisja przeniosła ciężar dowodu na przedsiębiorstwo Shandong Yarong, i powtórzyło twierdzenie, że odpowiedzialność za zapewnienie obiektywnego porównania spoczywa na Komisji.

(165)

Przedsiębiorstwo Shandong Yarong uznało ponownie - nie uzasadniając tego twierdzenia - że powszechnie wiadomo, iż koszty frachtu, pakowania i koszty finansowe są zwykle ujmowane w kosztach sprzedaży, kosztach ogólnych i administracyjnych, odnosząc się dalej do Międzynarodowego Standardu Rachunkowości 1.99 MSSF, który stanowi, że koszty ujęte w rachunku zysków i strat należy klasyfikować albo ze względu na ich charakter, albo funkcję. W związku z tym przedsiębiorstwo Shandong Yarong stwierdziło, że jeżeli koszty frachtu, ubezpieczenia lub pakowania ponosi się w celu dostarczenia towarów klientowi w ramach transakcji sprzedaży, należy je zaklasyfikować jako koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz koszty związane z tą sprzedażą. Przedsiębiorstwo Shandong Yarong nie wykazało jednak, że tak było w przypadku Eleikeiroz.

(166)

W tym względzie Komisja zauważyła, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego skonstruowana wartość normalna musi obejmować niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zyski. W związku z tym Komisja musi ustalić te kwoty na podstawie dwóch kryteriów: muszą być odpowiednie i niezniekształcone. Poza tymi kryteriami Komisja dysponuje znaczną swobodą uznania ze względu na złożone oceny ekonomiczne.

(167)

W celu zapewnienia przejrzystości i dokładnego skalibrowania kwot w odniesieniu do producentów eksportujących objętych próbą Komisja zazwyczaj wykorzystuje łatwo dostępne dane pochodzące od przedsiębiorstw podobnych do producentów eksportujących w kraju reprezentatywnym. Na podstawie tych danych Komisja określa stosunek kosztów produkcji, kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych do zysków w tych przedsiębiorstwach. Wskaźniki te stosuje się następnie do niezniekształconych kosztów produkcji producentów eksportujących objętych próbą w celu ustalenia odpowiednich i niezniekształconych kwot kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku.

(168)

Wbrew temu, co sugeruje przedsiębiorstwo Shandong Yarong, Komisja nie wykorzystuje bezpośrednio kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku trzeciego przedsiębiorstwa. Zamiast tego Komisja stosuje wskaźnik będący stosunkiem kosztów produkcji do kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków danego przedsiębiorstwa. Wskaźniki te stosuje się następnie do skonstruowanych kosztów produkcji producentów eksportujących objętych próbą w celu ustalenia niezniekształconych i odpowiednich kwot kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków.

(169)

Argumenty sugerujące, że kwoty te obejmują określony koszt, a innych nie, są błędne. Kwoty te opierają się na wskaźniku zaczerpniętym od jednego przedsiębiorstwa zastosowanym do skonstruowanych wartości odniesienia uzyskanych z łatwo dostępnych źródeł, pomnożonym przez wskaźniki wykorzystania pochodzące od innego przedsiębiorstwa. Są to wyłącznie wartości skonstruowane, których nie można podzielić na poszczególne elementy kosztów. Nie mają one na celu pełnego odzwierciedlenia kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych na rynku krajowym każdego producenta eksportującego, ponieważ takie ustalenie jest niemożliwe. Zamiast tego mają one na celu przybliżenie kwot, które są odpowiednie i niezniekształcone, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(170)

Gdyby przedsiębiorstwo Shandong Yarong dostarczyło Komisji wiarygodne i wymierne informacje wykazujące, że koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne w kraju reprezentatywnym obejmowały elementy, które normalnie nie występują na poziomie handlu ex-works, Komisja skorygowałaby je o te elementy. Przedsiębiorstwo Shandong Yarong nie dostarczyło takich informacji. Ewentualnie, zgodnie ze standardem prawnym określonym w ostatnim akapicie art. 2 ust. 6a lit. a), przedsiębiorstwo Shandong Yarong mogło twierdzić, że ustalone kwoty były albo nieodpowiednie, albo zniekształcone. Oprócz twierdzenia, że ustalona stawka kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych różniła się od ich własnej (zob. motywy 181 i 182), przedsiębiorstwo Shandong Yarong nie przedstawiło argumentów, że kwoty te były nieodpowiednie lub zniekształcone.

(171)

Ponadto, biorąc pod uwagę wymogi określone w art. 2 ust. 6a lit. a) i art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego oraz opisaną metodykę, Komisja miała trzy możliwości.

(172)

Po pierwsze, Komisja mogła uznać - i uznała - kwoty kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku ustalone w sposób wyjaśniony w motywach 168-170 za niezniekształcone i odpowiednie dla poziomu handlu ex-works. Takie założenie jest uzasadnione. Możliwe jest na przykład, że przedsiębiorstwo w państwie trzecim w ogóle nie poniosło spornych kosztów transportu (mogło ono prowadzić sprzedaż ex-works). Komisja zbadała tę hipotezę z udziałem zainteresowanych stron, zapraszając do zgłaszania uwag. Jak jednak wyjaśniono w motywie 170, nie przedłożono żadnych uwag skutecznie podważających tę hipotezę.

(173)

Po drugie, jak wyjaśniono w motywie 162, Komisja mogła dokonać nieświadomego i arbitralnego obniżenia ustalonych kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych. Takie obniżenie, jako nieuzasadnione, sprowadzałoby się zasadniczo do zniekształcenia ustalonej wartości i naruszałoby ostatni akapit art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(174)

Ponadto, zgodnie z wnioskiem przedsiębiorstwa Shandong Yarong, Komisja mogła uniknąć kompensowania ceny eksportowej z powrotem do poziomu handlu ex-works przed porównaniem jej ze skonstruowaną wartością normalną. Praktycznie niemożliwe jest, aby taki poziom handlu, określony warunkami sprzedaży każdej transakcji w okresie objętym dochodzeniem, odpowiadał poziomowi handlu, na którym opierała się zastosowana stawka kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych. Biorąc pod uwagę, że producenci eksportujący zazwyczaj sprzedają do Unii na różnych warunkach dostawy, bez kompensowania ceny eksportowej z powrotem, cena eksportowa nie zostałaby ustalona na wyjątkowym poziomie handlu, lecz na kilku poziomach.

(175)

Jak wyjaśniono w motywie 162, w następstwie wniosku przedsiębiorstwa Shandong Yarong doszłoby do naruszenia art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Przedsiębiorstwo Shandong Yarong nie zakwestionowało tego ustalenia w swoich uwagach dotyczących ujawnienia ostatecznych ustaleń, ale powtórzyło swój wniosek.

(176)

Argument ten odrzucono z przyczyn opisanych powyżej.

(177)

Przedsiębiorstwo Shandong Yarong twierdziło, że Komisja nałożyła na nie „nieuzasadnione” obciążenie. Polegało ono na tym, że Komisja zwróciła się do Shandong Yarong o uzasadnienie metodyki, którą Komisja sama wybrała. W przypadku przedsiębiorstwa Shandong Yarong stanowi to naruszenie zasady dobrej administracji oraz art. 2.4 porozumienia antydumpingowego WTO („ADA”).

(178)

Komisja przekazała przedsiębiorstwu Shandong Yarong wszystkie dostępne informacje dotyczące wykorzystanych kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zwróciła się do przedsiębiorstwa Shandong Yarong o przedstawienie uwag na temat tych danych. Przedsiębiorstwo Shandong Yarong nie twierdziło, że Komisja nie ujawniła informacji, które będą niezbędne do zażądania korekty. Zamiast tego przedsiębiorstwo Shandong Yarong zarzuciło Komisji brak szczegółowego podziału kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych wykorzystanych do ustalenia współczynnika zastosowanego przy konstruowaniu wartości normalnej.

(179)

Ujawniając wszystkie posiadane przez nią dane dotyczące wnioskowanej korekty, niezależnie od tego, czy były one wystarczające do celów zamierzonych przez przedsiębiorstwo Shandong Yarong, Komisja wypełniła swoje obowiązki proceduralne.

(180)

W związku z tym Komisja nie naruszyła zasady dobrej administracji ani art. 2.4 porozumienia antydumpingowego, nakładając nieuzasadniony ciężar dowodu. W związku z powyższym argument ten odrzucono.

(181)

Przedsiębiorstwo Shandong Yarong uznało - nie uzasadniając tego twierdzenia - że 8,49 % kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych nie jest odpowiednie w odniesieniu do poziomu handlu ex-works. Przedsiębiorstwo Shandong Yarong porównało tę wartość procentową z własnymi kosztami sprzedaży, kosztami ogólnymi i administracyjnymi, które są niższe.

(182)

Komisja zauważyła, że sam fakt, iż zastosowane koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne były wyższe, niż te osiągnięte przez przedsiębiorstwo Shandong Yarong na poziomie ex-works, nie czyni ich nieuzasadnionym w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) tiret ostatnie rozporządzenia podstawowego. Współczynnik kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych przedsiębiorstwa Shandong Yarong różni się od współczynników innych producentów eksportujących objętych próbą. Nie sprawia to, że którykolwiek z nich jest nieodpowiedni. Wobec braku innego uzasadnienia twierdzenia, że 8,49 % kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych byłoby nieodpowiednie w odniesieniu do poziomu handlu ex-works, Komisja odrzuciła ten argument.

(183)

W związku z tym powyższe argumenty odrzucono.

(184)

Przedsiębiorstwo Shandong Yarong zwróciło się do Komisji o obliczenie marginesu dumpingu w ujęciu kwartalnym. Przedsiębiorstwo oparło się na zmianach cen surowców w OD, które zdaniem przedsiębiorstwa znajdują odzwierciedlenie w cenie sprzedaży APE.

(185)

Argument ten odrzucono z następujących względów:

(186)

Po pierwsze, wahania cen surowców w Chinach nie mają znaczenia dla obliczenia wartości normalnej, ponieważ opierają się one na średnich cenach importowych do Brazylii w ciągu 12 miesięcy OD.

(187)

Po drugie, przedsiębiorstwo nie twierdzi, że wskaźniki zużycia surowców zmieniałyby się w ujęciu kwartalnym - są to jedyne dane przedsiębiorstwa wykorzystane do obliczenia wartości normalnej.

(188)

Jak opisano w motywach 110-113 powyżej, Komisja przyjęła argument dotyczący obliczenia wartości odniesienia dla tlenochlorku fosforu (POCl₃) i w rezultacie skorygowała margines dumpingu dla Anhui RunYue, a tym samym średnią producentów eksportujących objętych próbą.

(189)

Ostateczne marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF (koszt, ubezpieczenie, fracht) na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(190)

Przedsiębiorstwo Purinova twierdziło, że - zważywszy na fakt, iż w Unii nie produkuje się TEP - przemysł Unii w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego nie istnieje, a przywóz TEP z Chin nie mógł wyrządzić żadnej szkody przemysłowi Unii, ponieważ przemysł Unii nie istnieje.

(191)

W motywach 27-57 Komisja oceniła wnioski o wyłączenie TEP z zakresu produktu i stwierdziła, że TEP należy do tego zakresu. Mimo że przemysł Unii nie wytwarzał tego rodzaju produktu, Komisja stwierdziła, że TEP jest produktem podobnym do TCPP. Zgodnie z art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego przemysł Unii obejmuje wszystkich unijnych producentów produkujących podobne produkty, w tym producentów TCPP. Ponadto, zgodnie z art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, produkt podobny może również oznaczać inny produkt, który wprawdzie nie przypomina go pod każdym względem, ale którego właściwości ściśle odpowiadają właściwościom produktu objętego postępowaniem. Z tego względu twierdzenie to zostało odrzucone.

(192)

Wobec braku dalszych uwag w odniesieniu do definicji przemysłu Unii i produkcji unijnej potwierdzono wnioski zawarte w motywach 353-354 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(193)

Wobec braku uwag w odniesieniu do określenia właściwego rynku unijnego potwierdzono wnioski zawarte w motywach 355-359 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(194)

Wobec braku uwag w odniesieniu do konsumpcji w Unii potwierdzono wnioski zawarte w motywach 360-368 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(195)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń stowarzyszenie CPCIF argumentowało, że wzrost wielkości przywozu APE z Chin między 2021 r. a OD odzwierciedla wyraźną tendencję do przywrócenia równowagi między podażą a popytem i powrotu do normalnych warunków rynkowych po zakończeniu kryzysu związanego z COVID-19 i nie ma wyraźnych oznak masowego przywozu z Chin do Unii.

(196)

Skarżący twierdzili, że wielkość przywozu z Chin utrzymywała się na poziomie masowym przez cały okres badany oraz że pomoc dla skarżących w okresie pandemii COVID-19 wynikała ze zmniejszenia presji cenowej ze strony przywozu z Chin, częściowo z powodu wysokich kosztów transportu między Chinami a UE w tamtym okresie, podczas gdy chiński udział w rynku pozostał wysoki.

(197)

Komisja ustaliła, że w okresie badanym, który rozpoczął się w 2019 r., a zatem w okresie poprzedzającym kryzys związany z COVID-19, przywóz z Chin wzrósł o 5 %. Jak określono w motywie 371 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, spadek przywozu z Chin w latach 2020 i 2021 wydaje się wyjątkowy i związany z tymczasowymi ograniczeniami logistycznymi i spowolnieniem międzynarodowych przepływów handlowych. Pomijając te dwa lata jako nadzwyczajne, tendencja wzrostowa przywozu z Chin po cenach dumpingowych jest jeszcze bardziej widoczna. W związku z tym Komisja postanowiła oddalić argument CPCIF.

(198)

Zdaniem przedsiębiorstwa Quimidroga Komisja nie odniosła się do faktu, że wielkość przywozu między 2022 r. a OD spadła o 9 %, a po wszczęciu dochodzenia nie odnotowano żadnego wzrostu przywozu.

(199)

W tabeli 3 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych rzeczywiście wykazano, że przywóz zmniejszył się od 2022 r. do okresu objętego dochodzeniem. Kwestię tę należy jednak rozpatrywać w świetle tendencji spadkowej w konsumpcji w Unii, gdzie pomimo tego spadku bezwzględnej wielkości przywozu z Chin w okresie od 2022 r. do OD udział Chin w rynku wzrósł jeszcze o 3 punkty procentowe, osiągając poziom 80 %. Ponadto przy ocenie całego okresu badanego można zauważyć, że przywóz z Chin wzrósł o 5 %. W związku z tym argument przedsiębiorstwa Quimidroga odrzucono.

(200)

Stowarzyszenie CPCIF odrzuciło fakt, że przywóz APE z Chin spowodował znaczne tłumienie cen dla przemysłu Unii. Stowarzyszenie CPCIF wskazało, że mimo iż podwyższony poziom cen był średnio o około 33 % niższy niż ceny unijne w OD, przywóz z Chin odzwierciedlał tendencje rynkowe w zakresie wzrostu kosztów i cen, a rażąco wyższa cena producentów unijnych była spowodowana głównie innymi czynnikami, które nie były reprezentatywne dla zwykłych warunków rynkowych, takimi jak wysokie koszty energii i pracy ponoszone przez przemysł Unii w następstwie pandemii COVID-19 i rosyjskiej agresji wojskowej na Ukrainę.

(201)

Stowarzyszenie CPCIF uznało, że podcięcie cenowe przywozu APE z Chin nie spowodowało tłumienia ani zaniżenia cen unijnych, które nadal rosły w całym okresie badanym. Ceny z Chin nie miały żadnego wpływu na ceny ustalone przez producentów unijnych, o czym świadczy fakt, że w 2022 r. przemysł Unii mógł podnieść cenę APE powyżej poziomu tego trendu. Producenci unijni byli w stanie utrzymać swoje ceny znacznie powyżej kosztów produkcji, z wyjątkiem OD, a zatem marginalne podcięcie cenowe przywozu z Chin nie miało wpływu na zdolność producentów unijnych do podniesienia cen do 2022 r.

(202)

Skarżący odpowiedzieli na te argumenty, stwierdzając, że istnieje duża różnica cen między chińskimi cenami importowymi a ceną przemysłu Unii, którą należy uznać za decydujący czynnik szkody.

(203)

Na wstępie Komisja stwierdza, że podcięcie cenowe i tłumienie cen są dwoma niezależnymi skutkami cenowymi wymienionymi w art. 3 ust. 3 rozporządzenia podstawowego jako rozwiązania alternatywne, które mogą lub nie mogą wystąpić jednocześnie w danym przypadku. Jak określono w motywach 398 i 440-441 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, w toku dochodzenia ustalono, że przemysł Unii nie był w stanie przenieść znacznego wzrostu kosztów surowców. Przy udziale w rynku wynoszącym 80 % przywóz z Chin był najwyraźniej w stanie ustalić cenę rynkową produktu objętego dochodzeniem. Mimo że przemysł Unii odnotował wzrost jednostkowego kosztu produkcji o 42 %, był on w stanie podnieść swoje ceny jedynie o 36 %. W związku z tym przemysł Unii nie był w stanie zrównoważyć wzrostu kosztów, z jakim miał do czynienia z powodu tłumienia cen spowodowanego przywozem z Chin. Fakt, że średnia cena importowa z Chin w latach 2020 i 2021 nie powodowała podcięcia cen przemysłu Unii, a przemysł Unii mógł gromadzić zyski, wynika głównie z wyjątkowego kryzysu związanego z COVID-19 i wysokich kosztów frachtu w tym okresie. Począwszy od 2022 r., kiedy rynek powrócił do sytuacji sprzed pandemii COVID, przywóz z Chin zaczął jednak ponownie podcinać ceny przemysłu Unii, a rentowność przemysłu Unii przekształciła się w stratę. W związku z tym przywóz z Chin miał wpływ na zdolność producentów unijnych do ustalenia ceny, a zatem argument ten odrzucono.

(204)

Przedsiębiorstwa Shekoy Europe i Quimidroga twierdziły, że dane dotyczące konsumpcji w Unii, wielkości przywozu z Chin, udziału w rynku tego przywozu oraz cen importowych są stronnicze ze względu na włączenie TEP do statystyk, podczas gdy przemysł Unii produkuje wyłącznie TCPP.

(205)

Jak określono w motywach 27-57, Komisja odrzuciła wniosek o wyłączenie TEP z zakresu produktu. W związku z tym analizę przywozu przeprowadza się w ujęciu zagregowanym w odniesieniu do wszystkich rodzajów produktu objętych dochodzeniem. Ponadto, jak stwierdzono w motywie 377 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, ceny obu rodzajów produktu wykazywały ten sam trend.

(206)

Przedsiębiorstwo Quimidroga argumentowało, że obliczenie podcięcia cenowego określone w motywach 378 i 379 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych opiera się wyłącznie na przywozie TCPP z Chin i sprzedaży TCPP przez przemysł Unii.

(207)

Komisja potwierdziła, że ponieważ przemysł Unii nie produkował TEP, porównanie cen opierało się wyłącznie na sprzedaży TCPP. Porównanie cen poszczególnych rodzajów produktu uznano za najbardziej odpowiednie, biorąc pod uwagę różnicę cen różnych rodzajów produktu. Dlatego też argument ten należało odrzucić.

(208)

Wobec braku dalszych uwag w odniesieniu do przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, potwierdzono wnioski zawarte w motywach 369-379 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(209)

Przedsiębiorstwo Quimidroga argumentowało, że wskaźniki makroekonomiczne w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych dotyczyły wyłącznie produkcji TCPP, nakreślając asymetryczne porównanie z przywozem z Chin obejmujące zarówno TCPP, jak i TEP.

(210)

Jak stwierdzono w motywie 191, Komisja stwierdziła, że TEP wchodzi w zakres produktu, oraz - mimo że przemysł Unii nie wytwarza tego rodzaju produktu - Komisja stwierdziła, że TEP jest produktem podobnym do TCPP. Zgodnie z art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego przemysł Unii obejmuje wszystkich unijnych producentów produkujących podobne produkty, w tym producentów TCPP.

(211)

Wobec braku uwag w odniesieniu do produkcji, mocy produkcyjnych i wykorzystania mocy produkcyjnych potwierdzono wnioski zawarte w motywach 384-386 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(212)

Wobec braku uwag dotyczących wielkości sprzedaży i udziału w rynku potwierdzono wnioski zawarte w motywach 387-389 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(213)

Przedsiębiorstwo Quimidroga argumentowało, że z motywu 390 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych nie wynika jasno, czy spadek konsumpcji w Unii obejmował TEP. Ponieważ TEP wchodzi w zakres definicji produktu objętego postępowaniem, wszystkie ustalenia dotyczące szkody obejmowały wszystkie rodzaje produktu.

(214)

Wobec braku dalszych uwag dotyczących wzrostu potwierdzono wnioski zawarte w motywie 390 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(215)

Przedsiębiorstwo Quimidroga argumentowało, że wpływ na zatrudnienie jest znikomy.

(216)

Jak określono w motywach 392 i 393 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, liczba pracowników produkujących produkt objęty postępowaniem najpierw wzrosła, ale wykazała spadek w porównaniu z 2021 r. W całym okresie badanym widoczny jest spadek. Fakt, że wartość bezwzględna utraty zatrudnienia była ograniczona, nie zmienił wniosków dotyczących tendencji obserwowanej w okresie badanym.

(217)

Wobec braku dalszych uwag w odniesieniu do zatrudnienia i wydajności potwierdzono wnioski zawarte w motywach 391-393 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(218)

Przedsiębiorstwo Purinova argumentowało, że Komisja nie uwzględniła zakończenia dochodzenia antydumpingowego dotyczącego przywozu TCPP pochodzącego z Chin, przeprowadzonego w 2010 r. (18) Dochodzenie to zamknięto, ponieważ w jego toku nie wykazano żadnych okoliczności wskazujących na fakt, że takie zakończenie nie leżałoby w interesie Unii.

(219)

Dochodzenie przeprowadzone w 2010 r. zakończono po wycofaniu skargi przez skarżących, a Komisja nie znalazła żadnego powodu wskazującego, że zakończenie nie leżałoby w interesie Unii. Obecna sytuacja jest inna niż w 2010 r.: nie złożono wniosku o wycofanie, a w toku dochodzenia ustalono istnienie dumpingu i istotnej szkody oraz stwierdzono, że wprowadzenie środków nie byłoby sprzeczne z interesem Unii.

(220)

Ponadto w każdym razie okres objęty dochodzeniem w przypadku wspomnianego dochodzenia trwał od dnia 1 lipca 2009 r. do dnia 30 czerwca 2010 r., tj. miał miejsce 13 lat przed okresem objętym dochodzeniem w przedmiotowym dochodzeniu. Interesu gospodarczego i sytuacji gospodarczej unijnych uczestników rynku nie można porównać z ustaleniami dokonanymi przez Komisję w tamtym czasie ze względu na zmianę różnych czynników gospodarczych decydujących o wystąpieniu dumpingu i szkody w tych latach.

(221)

Wobec braku dalszych uwag w odniesieniu do wielkości marginesu dumpingu potwierdzono wnioski zawarte w motywach 394 i 395 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(222)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń przedsiębiorstwo Quimidroga stwierdziło, że Komisja powinna była wyjaśnić, że analiza cen w tabeli 8 i motywie 397 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, która opiera się na TCPP, jest porównywana z wielkościami przywozu TCPP i TEP, co sprawia, że ustalenia Komisji zawarte w motywie 397 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych wprowadzają w błąd.

(223)

Na wstępie Komisja stwierdza, że ustalenia dotyczące dumpingu, szkody i związku przyczynowego, streszczone w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych, opierały się na danych dotyczących produktu objętego dochodzeniem jako całości, a nie jego podzbiorów (rodzaje produktu). Żaden przepis tego rozporządzenia nie wskazuje inaczej. Należy zauważyć, że w tabeli 8 i motywie 397 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych oceniono jedynie trend cen sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym oraz jednostkowe koszty produkcji przemysłu Unii i nie przedstawiono analizy chińskiej sprzedaży importowej. Ustalenia dokonane przez Komisję w motywie 397 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych dotyczące wpływu trendu cenowego w Chinach w okresie badanym na ceny przemysłu Unii nie wprowadzają w błąd. Jak określono w motywie 377 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, mimo że ceny importowe TCPP i TEP nie były takie same, to ceny tych dwóch rodzajów produktu wykazywały ten sam trend w okresie badanym, tj. po wzroście od 2019 r. do OD gwałtownie spadły. W związku z tym argument ten należało odrzucić.

(224)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Quimidroga stwierdziło, że Komisja powinna była uznać różnicę cen między TCPP a TEP za istotny i ważny czynnik w analizie zakresu produktu i konkurencji oraz że Komisja powinna była przeprowadzić odpowiednią analizę wpływu cen TEP na ceny, aby zapewnić właściwą porównywalność cen.

(225)

W motywie 377 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja przyznała, że cena importowa TCPP była niższa niż cena importowa TEP, ale cena obu rodzajów produktu wykazywały ten sam trend, tj. wykazywały one wzrost w okresie badanym. Aby dokonać obiektywnego porównania cen między produktem przywożonym a produktem sprzedawanym przez przemysł Unii, Komisja dokonała obliczenia podcięcia cenowego i zaniżania cen na podstawie numeru kontrolnego produktu („PCN”), w którym uwzględniono te różnice cenowe.

(226)

Fakt, że występuje różnica w cenie tych dwóch rodzajów produktu, nigdy nie był kwestionowany. Jak określono w motywach 39 i 46 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, substytucyjność tych dwóch rodzajów produktu ze względu na ich różnicę w cenie jest w dużej mierze ograniczona przez fakt, że potrzeba mniej TEP niż TCPP, aby produkt końcowy stał się czynnikiem zmniejszającym palność. Biorąc pod uwagę, że do zastąpienia 1 kg TEP potrzeba około 1,8 kg TCPP, różnica w cenie wynosząca 60 % sprawia, że te dwa rodzaje produktu są podobnie wyceniane dla użytkownika końcowego na kilogram produktu rynku niższego szczebla, w związku z czym stwierdzono, że konkurują ze sobą bezpośrednio. Przy zastosowaniu tych współczynników, które nie zostały zakwestionowane przez zainteresowane strony, koszt TEP byłby nawet niższy niż koszt TCPP w produkcie końcowym.

(227)

Ponadto stosowanie PCN ma dokładnie uwzględniać takie różnice cenowe między różnymi rodzajami produktu. Chociaż analizę szkody i związku przyczynowego przeprowadza się na podstawie zagregowanych informacji na temat przywozu, produkcji i sprzedaży, to obliczenia dumpingu, podcięcia cenowego i zaniżania cen uzasadniają uznanie możliwych wahań cen w podzbiorze produktu objętego dochodzeniem. W związku z tym argument ten odrzucono.

(228)

Wobec braku dalszych uwag w odniesieniu do cen i czynników wpływających na ceny potwierdzono wnioski zawarte w motywach 396-398 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(229)

Wobec braku uwag w odniesieniu do kosztów pracy potwierdzono wnioski zawarte w motywach 399-400 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(230)

Wobec braku uwag w odniesieniu do zapasów potwierdzono wnioski zawarte w motywach 401 i 402 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(231)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń stowarzyszenie CPCIF argumentowało, że przemysł Unii pozostawał rentowny przez cały okres badany aż do 2022 r., co wskazuje na to, że przemysł jest silny. Strata przemysłu Unii w OD nie była spowodowana przywozem z Chin, lecz była wynikiem wyjątkowych okoliczności rynkowych wynikających z kosztów energii i pracy. Przedsiębiorstwo Purinova twierdziło, że utrata rentowności była wynikiem naturalnego działania mechanizmów rynkowych i błędnych ekonomicznie decyzji skarżących, a nie z przywozu z Chin. Przedsiębiorstwo to argumentowało ponadto, że przemysł Unii nie dostosował się do warunków rynkowych po wyjątkowej sytuacji w 2021 r., w której miał miejsce nadzwyczajnie wysoki poziom zysku, w związku z czym utracił swoją konkurencyjność. Przedsiębiorstwo Quimidroga odniosło się również do tego gwałtownego spadku wielkości produkcji, stwierdzając, że nie zrozumie, dlaczego wielkość produkcji spadła, podczas gdy przemysł Unii nadal był rentowny w 2022 r.

(232)

Skarżący twierdzili, że na poziomy rentowności miały pozytywny wpływ umowy długoterminowe obejmujące znaczną część ich sprzedaży, które przez pewien czas częściowo chroniły niektórych producentów unijnych przed szkodliwymi skutkami przywozu towarów po cenach dumpingowych.

(233)

Komisja ustaliła, że przemysł Unii rzeczywiście osiągnął wyjątkowo wysoką marżę zysku w 2021 r. Odnotowano jednak szybki spadek tej marży w 2022 r. i w OD, który doprowadził do straty (-6 %). Zbiegło się to ze wzrostem przywozu z Chin wynoszącym 32 punkty procentowe w okresie od 2021 r. do OD po cenach podcinających w 2022 r. i OD. Ze względu na ten zwiększony przywóz po niskich cenach przemysł Unii nie mógł konkurować i zmniejszył wielkość produkcji o 72 punkty procentowe w okresie od 2021 r. do OD, zmniejszając o ponad połowę swój udział w rynku. Sytuacja ta wskazuje na istnienie wyraźnej korelacji między zwiększoną wielkością przywozu towarów po cenach dumpingowych z Chin a spadkiem sprzedaży i zysków przemysłu Unii. W związku z tym argument stowarzyszenia CPCIF i przedsiębiorstwa Purinova należało odrzucić.

(234)

Według przedsiębiorstwa Shekoy Europe z tabeli 11 w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych wynika, że inwestycje przemysłu Unii były bardzo ograniczone pomimo wysokich poziomów rentowności w latach 2021 i 2022. Pokazało to, że pomimo braku równowagi między popytem a produkcją w Unii producenci unijni nie inwestowali w nowe moce produkcyjne ani procesy.

(235)

Stwierdzono, że w okresie badanym poziom inwestycji był rzeczywiście ograniczony i wiązał się głównie z utrzymaniem, a nie zwiększeniem produkcji. Wynikało to z obecności na rynku przywozu z Chin po cenach dumpingowych, co miało znaczący wpływ na wykorzystanie mocy produkcyjnych przemysłu Unii, które spadły o 39 punktów procentowych w okresie badanym do 30 % w OD. Wraz z rosnącą penetracją rynku przez przywóz z Chin przemysł Unii nie był w stanie w pełni wykorzystać swoich istniejących mocy produkcyjnych, a tym bardziej ich zwiększyć. W związku z tym argument przedsiębiorstwa Shekoy Europe należało odrzucić.

(236)

Przedsiębiorstwo Quimidroga powtórzyło swoje twierdzenie, że dane dotyczące rentowności, przepływów środków pieniężnych, inwestycji i zwrotu z inwestycji obejmują jedynie sprzedaż TCPP, i argumentowało, że dane dotyczące rentowności w tabeli 11 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostały obliczone nieprawidłowo w porównaniu z tabelą 8 w tym rozporządzeniu.

(237)

Komisja potwierdziła, że przemysł Unii produkował wyłącznie TCPP, i stwierdziła, że unijny przemysł TCPP ponosił w okresie objętym dochodzeniem straty na poziomie -6 %, jak pokazano w tabeli 11 w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych. Rentowność tę oblicza się na podstawie kosztów sprzedanych towarów i innych kosztów, natomiast w tabeli 8 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych porównano średnie ceny sprzedaży ze średnimi jednostkowymi kosztami produkcji. W związku z tym rentowności przedstawionej w tabeli 11 nie można bezpośrednio wywnioskować z tabeli 8. Dlatego też uwagę przedsiębiorstwa Quimidroga należało odrzucić.

(238)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Quimidroga powtórzyło swój argument, że obie tabele powinny być ze sobą zgodne, gdyby wykluczyć jakikolwiek przywóz TEP dokonywany przez przemysł Unii.

(239)

Jak wskazano w motywie 237 powyżej, metody obliczania leżące u podstaw tych dwóch tabel są różne. Jednostkowy koszt produkcji oblicza się inaczej niż koszt sprzedanych towarów i inne koszty. Z tego powodu argument przedsiębiorstwa Quimidroga jest błędny. Żadna z tabel nie obejmowała przywozu produktu objętego dochodzeniem. Wszelki przywóz produktu objętego dochodzeniem został ujęty w tabeli 3.

(240)

Wobec braku dalszych uwag dotyczących rentowności, przepływu środków pieniężnych, inwestycji, zwrotu z inwestycji i zdolności do pozyskania kapitału potwierdzono wnioski zawarte w motywach 403-409 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(241)

Przedsiębiorstwo Quimidroga stwierdziło, że porównania szkody dokonano w sposób niespójny i asymetryczny, ponieważ przywóz obejmował TEP i TCPP, natomiast przemysł Unii produkował wyłącznie TCPP.

(242)

Powyższe twierdzenie opiera się zasadniczo na założeniu, że TEP nie wchodzi w zakres produktu. Ponieważ TEP wchodzi w zakres produktu objętego postępowaniem, ocena szkody opierała się zarówno na przywozie TEP, jak i TCPP. Oba rodzaje produktu konkurowały ze sobą na rynku unijnym, mimo że przemysł Unii produkował wyłącznie TCPP. W motywie 377 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych wyjaśniono, że ceny tych dwóch rodzajów produktu były różne, jednak wykazywały one ten sam trend w okresie badanym. Różnica cen między tymi dwoma rodzajami produktu nie miała wpływu na żaden z pozostałych głównych wskaźników szkody, w związku z czym Komisja potwierdziła wnioski zawarte w motywach 410-418.

(243)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Quimidroga podtrzymało swoje argumenty, twierdząc, że Komisja nie dokonała właściwej oceny braku produkcji TEP przez przemysł Unii. Ustalenie szkody powinno dotyczyć wyłącznie TCPP, ponieważ przemysł Unii nie dostarczył żadnych wiarygodnych, weryfikowalnych i obiektywnych danych na temat tego, w jaki sposób przywóz TEP wyrządził istotną szkodę przemysłowi Unii, zwłaszcza że przemysł Unii zaprzestał produkcji TEP 20 lat temu.

(244)

Przedsiębiorstwo Quimidroga argumentowało ponadto sprzeczność między motywami 207 i 223, w których - z jednej strony - obliczenia dumpingu, podcięcia cenowego i zaniżania cen przeprowadzono w podziale na rodzaje produktu, a z drugiej strony ustalenia dotyczące dumpingu, szkody i związku przyczynowego opierały się na produkcie objętym dochodzeniem jako całości. Według przedsiębiorstwa ocena szkody, nawet jeśli jest przeprowadzana w ujęciu zbiorczym, wymaga wprowadzenia danych dotyczących każdego rodzaju produktu, zwłaszcza że występują tylko dwa rodzaje produktu.

(245)

Ponieważ Komisja postanowiła nie wyłączać TEP z zakresu produktu, ustalenie szkody, podobnie jak ustalenie dumpingu, opierało się na produkcie jako całości. Komisja ustaliła, że te dwa rodzaje produktu konkurowały ze sobą bezpośrednio w większości zastosowań niższego szczebla, w związku z czym stwierdzono, że oba rodzaje produktu wyrządziły istotną szkodę przemysłowi Unii.

(246)

Jak określono w motywach 225-227, obliczenia dumpingu, podcięcia cenowego i zaniżania cen przeprowadza się na podstawie PCN, aby uwzględnić możliwe zróżnicowanie cen między rodzajami produktu w ramach podzbioru produktu objętego dochodzeniem. Z drugiej strony w ocenie szkody przeanalizowano wpływ całego przywozu produktu objętego dochodzeniem z państwa, którego dotyczy postępowanie, w przypadku gdy zróżnicowanie cen między rodzajami produktu nie jest czynnikiem decydującym, gdy stwierdzono, że poszczególne rodzaje produktu konkurują ze sobą bezpośrednio. W związku z tym argument ten odrzucono.

(247)

W tymczasowych ustaleniach Komisja wyróżniła wpływ wszystkich znanych potencjalnych czynników na sytuację przemysłu Unii i oddzieliła go od szkodliwych skutków przywozu towarów po cenach dumpingowych. Oprócz przywozu towarów po cenach dumpingowych czynniki te obejmowały: przywóz z państw trzecich; wyniki wywozu przemysłu Unii; koszty inwestycji przemysłu Unii; konsumpcję i deklarowany efekt równoważenia rynku; wzrost kosztów surowców i energii oraz inflacji w Unii; oraz brak substytucyjności między TCPP i TEP. Stwierdzono jednak, że wpływ tych innych czynników na szkody dla przemysłu Unii jest ograniczony, o ile w ogóle wystąpił, i nie osłabia związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a zagrożeniem wystąpienia istotnej szkody.

(248)

Przedsiębiorstwo Quimidroga twierdziło, że analiza związku przyczynowego między przywozem z Chin po cenach dumpingowych a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii jest krytycznie wadliwa ze względu na włączenie TEP do analizy.

(249)

Po wcześniejszym informowaniu przedsiębiorstwo Prochema twierdziło, że TEP nie mogło wyrządzić szkody, ponieważ skarżący sami kupowali TEP od importerów unijnych lub bezpośrednio od chińskich producentów eksportujących, TEP nie wprowadzano na rynek europejski po cenie niższej niż wartość jego kosztów, a cena TEP zawsze była znacznie wyższa niż cena TCPP, nawet w porównaniu z cenami TCPP oferowanymi przez skarżących na rynku europejskim. W związku z tym TEP nie mogło być przedmiotem dumpingu ani wyrządzić szkody na rynku unijnym.

(250)

Argumentacji tej nie poparto żadnymi dowodami. Ponadto opiera się ona na założeniu, że TEP nie powinien wchodzić w zakres produktu.

(251)

Jak określono w motywie 57, TEP wchodzi w zakres produktu, w związku z czym jego włączenie do oceny jest uzasadnione. W toku dochodzenia ustalono, że przemysł Unii pozyskiwał jedynie ograniczone ilości TEP, czyli mniej niż 5 % konsumpcji APE w Unii, co nie mogło spowodować szkody. Komisja potwierdziła w motywie 205, że cena TEP była wyższa niż cena TCPP, ale - jak stwierdzono w motywie 46 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych - do zastąpienia TCPP potrzebna jest niewielka ilość TEP, co częściowo rekompensowałoby wyższe koszty produkcji i zrównoważyło różnicę w cenie TEP.

(252)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń CFCIP powtórzyło swoje twierdzenie, że jeżeli przemysł Unii poniósł jakąkolwiek szkodę, była ona wynikiem czynników innych niż przywóz z Chin, w tym między innymi powrotu do „normalnych” warunków rynkowych, wzrostu kosztów surowców, wyższych cen energii, istnienia wysokiej inflacji i kosztów pracy. Ponadto przedsiębiorstwo Quimidroga argumentowało, że w sprawozdaniu rocznym dwóch skarżących odniesiono się do innych czynników wpływających na wyniki przedsiębiorstwa, takich jak sytuacja gospodarcza w Unii, sytuacja geopolityczna w różnych regionach sąsiadujących z Europą, słaby popyt, wahania kursów walutowych oraz zawieszenie ceł.

(253)

Komisja oceniła wszystkie inne znane czynniki, które mogły spowodować szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego i jak wskazano w motywie 247. Uwagi przedstawione przez zainteresowane strony po ujawnieniu tymczasowych ustaleń nie zawierały nowych istotnych elementów ani dowodów, które podważałyby wnioski zawarte w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych. W związku z tym Komisja potwierdziła wnioski zawarte w motywach 419-448.

(254)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwa Quimidroga i stowarzyszenie CFCIP powtórzyły swoje argumenty. Stowarzyszenie CFCIP argumentowało, że przywóz z Chin zaczął podcinać ceny przemysłu Unii dopiero od 2022 r. ze względu na wyjątkową sytuację rynkową, w jakiej znalazł się przemysł Unii, charakteryzującą się wysokimi kosztami energii, ogólnym pogorszeniem koniunktury gospodarczej i wysoką inflacją spowodowaną rosyjską agresją na Ukrainę, podczas gdy czynniki te nie miały wpływu na chińskich producentów.

(255)

W motywach 424-448 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja oceniła inne czynniki, które mogły wyrządzić szkodę przemysłowi Unii, w tym wzrost kosztów surowców i energii oraz inflację w Unii. Komisja nie stwierdziła jednak, że którykolwiek z tych czynników osłabił związek przyczynowy między przywozem z Chin po cenach dumpingowych a szkodą poniesioną przez przemysł Unii. Stowarzyszenie CFCIP nie przedstawiło żadnych dalszych dowodów na poparcie swojego twierdzenia i Komisja odrzuciła ten argument.

(256)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń przedsiębiorstwo Quimidroga stwierdziło, że zawieszenie cła w odniesieniu do kodów CN, którymi opatrzony jest produkt objęty postępowaniem podczas przywozu do Unii, mogło pogorszyć sytuację szkodliwą dla przemysłu Unii, ponieważ obowiązujące wcześniej wspólne cło zostało zawieszone, a produkt objęty postępowaniem wprowadzono do Unii bezcłowo.

(257)

Komisja przeanalizowała ten argument. Ustalono, że zawieszenie cła mogło mieć jedynie marginalny wpływ na szkodę producentów unijnych, ponieważ wspólne cło na produkt objęty postępowaniem wynosi 6,5 %. W świetle średniego poziomu podcięcia cenowego wynoszącego 34,6 % ustalono, że zawieszenie cła nie osłabia związku przyczynowego między przywozem z Chin po cenach dumpingowych a stwierdzoną istotną szkodą. W związku z tym powyższy argument należało odrzucić.

(258)

Po ujawnieniu ustaleń stowarzyszenie CFCIP powtórzyło swoje twierdzenie, że w przypadku TCPP i TEP nie występuje substytucyjność. Powtórzyło, że te dwa rodzaje produktu nie są podobne i nie można ich stosować zamiennie. Ponieważ przemysł Unii produkuje wyłącznie TCPP, przywóz TEP nie mógł wyrządzić szkody.

(259)

Z uwagi na fakt, że stowarzyszenie CFCIP nie podało dalszego uzasadnienia tego twierdzenia i nie przedstawiło dowodów, które mogłyby podważyć ustalenia zawarte w motywie 445 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, Komisja odrzuciła ten argument i potwierdziła swoje ustalenie zawarte w motywie 445.

(260)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń stowarzyszenie CFCIP powtórzyło twierdzenie, że przemysł Unii nie produkuje TEP, a TEP przywożony z Chin nie konkuruje bezpośrednio z TCPP sprzedawanym przez przemysł Unii na tym samym rynku. Ponadto TEP jest o 60 % droższy od TCPP i w związku z tym nie może wyrządzić żadnej szkody przemysłowi Unii produkującemu i sprzedającemu wyłącznie TCPP.

(261)

Jak stwierdzono w motywie 259, Komisja nie zgodziła się z tym argumentem. Stwierdzono, że te dwa rodzaje produktu są zastępowalne i konkurują ze sobą w najważniejszych zastosowaniach końcowych, tj. sztywnych piankach. Jak wyjaśniono w motywie 46 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, potrzebna jest mniejsza ilość TEP, aby zastąpić TCPP w tej samej ilości środka zmniejszającego palność, co częściowo rekompensowałoby cenę TEP. W związku z tym argument ten odrzucono.

(262)

Wnioski zawarte w motywach 419-448 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostały potwierdzone.

(263)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń przedsiębiorstwo Quimidroga stwierdziło, że błędnie obliczono margines szkody, znacznie go zawyżając. Na poparcie swojego twierdzenia przedsiębiorstwo Quimidroga przedstawiło alternatywne wyliczenie marginesu szkody. Obliczenia przedstawione przez Quimidroga opierały się jednak na błędnej cenie CIF. W obliczeniach marginesu szkody przygotowanych przez Komisję wykorzystano natomiast prawidłowe dane. Obliczenia i metody zastosowane do tych obliczeń ujawniono wszystkim zainteresowanym stronom, w tym przedsiębiorstwu Quimidroga, i nie zostały zakwestionowane przez żadnego z producentów eksportujących. W związku z tym argument ten odrzucono.

(264)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń producent eksportujący Anhui RunYue twierdził, że w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych nie przedstawiono dowodów na to, że którykolwiek z producentów unijnych zobowiązał się do inwestycji w redukcję emisji CO₂, a zatem dostosowanie dokonane na podstawie art. 7 ust. 2d rozporządzenia podstawowego ma charakter spekulacyjny i należy je zweryfikować w przyszłości. W przypadku braku takiej inwestycji Komisja powinna odpowiednio obniżyć cła antydumpingowe.

(265)

Ponadto przedsiębiorstwo Anhui RunYue twierdziło, że od czasu uruchomienia przez Chiny własnego systemu handlu uprawnieniami do emisji dwutlenku węgla w 2017 r. chińscy producenci również ponoszą przyszłe koszty związane z emisjami dwutlenku węgla, które znajdują odzwierciedlenie w ich cenie eksportowej. W celu obiektywnego porównania należy dodać przyszłe koszty emisji również od chińskiej ceny eksportowej.

(266)

Komisja nie uznała dostosowania z tytułu przyszłych kosztów środowiskowych za spekulacyjne. Skarżący, który wniósł o to dostosowanie, przedstawił istotne dowody wykazujące bieżące koszty certyfikatów w ramach systemu handlu uprawnieniami do emisji. W oparciu o publicznie dostępne dane obliczono koszty tych certyfikatów w ciągu najbliższych pięciu lat.

(267)

Przedsiębiorstwo Anhui RunYue nie przedstawiło żadnych informacji na temat kosztów związanych z emisjami dwutlenku węgla. W związku z tym Komisja nie mogła ocenić, czy przedsiębiorstwo to rzeczywiście poniosło takie koszty, i argument ten należało odrzucić.

(268)

Skarżący ponowili swój sprzeciw wobec ustanowienia przez Komisję zysku docelowego, który ustalono na poziomie 6 % zgodnie z art. 7 ust. 2c rozporządzenia podstawowego.

(269)

Komisja stwierdziła, że chociaż skarżący zaproponowali szereg metod ustalania zysku docelowego, jak określono w motywach 455-463 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, w oparciu o dane dostępne Komisji, żadna z tych metod nie skutkowałaby osiągnięciem poziomu rentowności, jakiego można się spodziewać w przypadku braku przywozu towarów po cenach dumpingowych. Przywóz towarów z Chin po cenach dumpingowych miał wpływ na rynek unijny jeszcze przed rozpoczęciem okresu badanego i rynek unijny nie był w stanie osiągnąć minimalnego poziomu 6 % określonego w art. 7 ust. 2c rozporządzenia podstawowego. Ponadto twierdzili oni, że jeden ze skarżących był częściowo chroniony przed przywozem towarów po cenach dumpingowych z Chin w ciągu ostatnich 10 lat ze względu na długoterminową umowę z dużym użytkownikiem.

(270)

Komisja uznała jednak, że zysku tylko jednego z trzech skarżących, który był częściowo chroniony przed zakłócającą praktyką handlową chińskich producentów eksportujących, nie można uznać za reprezentatywny dla zysku przemysłu Unii oczekiwanego w normalnych warunkach konkurencji. W związku z tym zysk podstawowy ustalono na poziomie 6 %.

(271)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Kingspan argumentowało, że TCPP sprzedawany przez skarżących jest porównywany z TCPP i TEP przywożonymi z Chin, co powoduje wadliwość analizy szkody i związku przyczynowego. Przy obliczaniu marginesu szkody, w którym porównuje się cenę przywozu według rodzaju, tj. TCPP lub TEP, z ceną docelową sprzedaży skarżących według rodzaju, tj. TCPP, cały przywóz TEP jest faktycznie pomijany przy obliczaniu marginesu szkody. Przedsiębiorstwo Kingspan twierdziło, że rynek TEP jest odrębny od rynku TCPP, w którym ceny znacznie się różnią, a zatem poziom cła dla TEP opiera się na faktach, które nie są związane z rynkiem TEP.

(272)

Po pierwsze, nałożony poziom cła opiera się na marginesie dumpingu, w którym porównano chińską sprzedaż eksportową do Unii obu rodzajów produktu ze skonstruowaną wartością normalną dla obu rodzajów produktu.

(273)

Po drugie, zgodnie ze zwykłą praktyką obliczenia marginesu szkody dokonuje się na podstawie numeru kontrolnego produktu, tj. porównania poszczególnych rodzajów produktu wytwarzanych zarówno przez producentów eksportujących, jak i przez przemysł Unii. Ponieważ przemysł Unii nie produkował TEP, w obliczeniach marginesu szkody porównano sprzedaż TCPP od objętych próbą chińskich producentów eksportujących ze sprzedażą TCPP przez przemysł Unii. W związku z tym - wbrew twierdzeniom przedsiębiorstwa Kingspan - Komisja nie porównała przywozu TEP z TCPP. Porównanie to doprowadziło do znacznego dopasowania około 85 % wywozu produktu objętego postępowaniem z Chin do odpowiadających mu produktów po stronie Unii. Jeżeli argument przedstawiony przez przedsiębiorstwo Kingspan jest taki, że w analizie należy dokonać segmentacji, Komisja nie znalazła w aktach żadnych dowodów na taką segmentację rynku między TEP i TCPP, która uzasadniałaby oddzielną analizę tych dwóch rodzajów produktów. Przeciwnie, jak wyjaśniono w motywie 445 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, TEP i TCPP mają podobne zasadnicze właściwości fizyczne i chemiczne i można je zastąpić w zastosowaniach w przypadku sztywnych pianek, które stanowią większość całkowitej konsumpcji w Unii. W związku z tym argument ten odrzucono.

(274)

Jak określono w art. 9 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia podstawowego oraz biorąc pod uwagę fakt, że Komisja nie rejestrowała przywozu w okresie wcześniejszego informowania, Komisja przeanalizowała zmiany wielkości przywozu, aby ustalić, czy w okresie wcześniejszego informowania, o którym mowa w motywie 4, miał miejsce dalszy znaczny wzrost przywozu objętego dochodzeniem, a co za tym idzie aby przy określaniu marginesu szkody uwzględnić dodatkową szkodę spowodowaną takim wzrostem.

(275)

Jak wynika z danych zawartych w bazie danych Surveillance (19), wielkości przywozu z Chin w ciągu czterotygodniowego okresu wcześniejszego informowania były o 78 % wyższe niż średnie wielkości przywozu w okresie objętym dochodzeniem w oparciu o objęty dochodzeniem okres czterech tygodni. Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że w okresie wcześniejszego informowania miał miejsce znaczny wzrost przywozu objętego dochodzeniem.

(276)

Aby uwzględnić tę dodatkową szkodę spowodowaną wzrostem przywozu, Komisja zdecydowała się dostosować poziom usuwający szkodę na podstawie wzrostu wielkości przywozu, co uznaje się za istotny czynnik ważenia na podstawie przepisów art. 9 ust. 4. W związku z tym Komisja obliczyła współczynnik mnożny, dzieląc sumę wielkości przywozu z trwającego cztery tygodnie okresu wcześniejszego informowania i z trwającego 52 tygodnie OD przez wielkość przywozu w OD ekstrapolowanym do 56 tygodni. Uzyskana liczba 1,056 odzwierciedla dodatkową szkodę spowodowaną dalszym wzrostem przywozu w czterotygodniowym okresie wcześniejszego informowania. Dlatego też tymczasowe marginesy szkody pomnożono przez ten czynnik.

(277)

Wobec braku dalszych uwag potwierdza się ustalenia zawarte w motywach 449-470 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(278)

Jak opisano w motywach 274-276, Komisja skorygowała marginesy szkody. Ostateczny poziom usuwający szkodę w przypadku współpracujących producentów eksportujących i wszystkich pozostałych przedsiębiorstw jest zatem następujący:

(279)

W wyniku powyższej oceny ustalenie wysokości ostatecznego cła antydumpingowego powinno odbywać się zgodnie z zasadą niższego cła na podstawie art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w sposób przedstawiony poniżej:

(280)

Stowarzyszenie CPCIF argumentowało, że nic nie wskazuje na to, by nałożenie ceł antydumpingowych miało wywrzeć pozytywny wpływ na przemysł Unii.

(281)

Argumentu przedstawionego przez CPCIF nie uzasadniono, w związku z czym zostaje on odrzucony.

(282)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń stowarzyszenie CPCIF powtórzyło swoją uwagę, podkreślając, że produkcja przemysłu Unii nie jest wystarczająca do zaspokojenia całego popytu unijnego na produkt objęty postępowaniem oraz że utrzymanie przywozu od chińskich producentów leżałoby w interesie Unii.

(283)

Jak określono w motywie 499 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, przywóz z Chin pozostaje niezbędnym źródłem produktu. Środki antydumpingowe nie mają na celu zakazania przywozu, lecz przywrócenie uczciwych warunków handlu i konkurencji. Aby zagwarantować bezpieczeństwo dostaw, produkcja w Unii musi pozostać obecna. W związku z tym argument ten odrzucono.

(284)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń skarżący stwierdzili, że środki antydumpingowe przywracają równowagę między warunkami rynkowymi i uniemożliwiają uczestnikom rynku czerpanie korzyści z nieuczciwych praktyk handlowych kosztem przemysłu Unii, zapewniając bezpieczeństwo dostaw dla użytkowników.

(285)

Po wcześniejszym informowaniu przedsiębiorstwo Impag AG stwierdziło brak bezpieczeństwa dostaw i ogólną niezdolność przemysłu Unii do zaspokojenia popytu krajowego w Unii, zmuszając użytkowników do przywozu po wyższych cenach w przypadku nałożenia ceł antydumpingowych. Argumenty te powtórzyło przedsiębiorstwo Quimidroga po ujawnieniu tymczasowych ustaleń, dodając, że przemysł Unii nie dostarczał TEP i nie przedstawił żadnych dowodów na to, że wznowi produkcję TEP. Środki antydumpingowe miałyby zatem również wpływ na dalszych użytkowników TEP w jego innych zastosowaniach. Przedsiębiorstwa Purinova i Systemhouse oraz stowarzyszenie CPCIF dodały, że moce produkcyjne przemysłu Unii uległy stagnacji i nie są w stanie zaspokoić obecnego popytu ani rosnącego popytu w przyszłości. Ponadto produkcja TEP nie odbywa się poza Chinami i, jak wspomniano powyżej, nic nie wskazuje na to, aby przemysł Unii miał rozpocząć produkcję TEP. W związku z tym cła byłyby odczuwalne jedynie na rynku niższego szczebla.

(286)

Skarżący twierdzili, że ze względu na presję wywieraną przez przywóz towarów po cenach dumpingowych z Chin obniżyły one swoje wskaźniki wykorzystania mocy produkcyjnych do minimalnych poziomów, chociaż ich zainstalowane moce produkcyjne nie zostały zmniejszone. Oznacza to, że w przypadku braku przywozu towarów z Chin po cenach dumpingowych skarżący mogliby szybko ponownie zwiększyć wielkość swojej produkcji. Z drugiej strony przyznały, że produkcja przemysłu Unii nie jest wystarczająca do zaspokojenia całego popytu unijnego na APE.

(287)

Oczywiste jest, że przynajmniej w najbliższej przyszłości przywóz z Chin pozostanie niezbędnym źródłem dla użytkowników produktu objętego dochodzeniem. Jak wyjaśniono w motywie 499 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, presja wywierana przez przywóz towarów po cenach dumpingowych z Chin może zmusić przemysł Unii do dalszego ograniczenia lub całkowitego zaprzestania produkcji w Unii, co skutkowałoby jeszcze mniejszym bezpieczeństwem dostaw. Ponadto celem cła antydumpingowego nie jest wstrzymanie przywozu APE z Chin, lecz wyeliminowanie zakłócających handel skutków nieuczciwych praktyk handlowych, tj. dumpingu wyrządzającego szkodę, a tym samym przywrócenie uczciwych warunków handlu i konkurencji. Dokładne obliczenia dumpingu i podcięcia cenowego posłużyły do kalibracji środków służących osiągnięciu tego celu. W związku z tym odrzucono argumenty przedsiębiorstw Quimidroga, Purinova i Systemhouse oraz stowarzyszenia CPCIF.

(288)

Przedsiębiorstwo Quimidroga powtórzyło swoje argumenty po ujawnieniu ostatecznych ustaleń i stwierdziło, że nie spełniono warunków, aby uznać, że ostateczne środki antydumpingowe nie były sprzeczne z interesem Unii, ponieważ Komisja nie zajęła się kwestią tego, w jaki sposób przemysł Unii zaspokoi popyt na TEP, jako że nie wznowił on produkcji TEP przez 20 lat i nic nie wykazało, że to zrobi.

(289)

Jak określono w motywie 287, Komisja uznała, że przywóz z Chin pozostanie niezbędnym źródłem produktu. Fakt, że przemysł Unii nie jest w stanie bezpośrednio zaspokoić całej konsumpcji w Unii, nie zmienia jednak przedstawionych powyżej wniosków Komisji. W związku z tym argument ten odrzucono.

(290)

Po ujawnieniu tymczasowych ustaleń przedsiębiorstwo Purinova stwierdziło, że tymczasowe ustalenia Komisji koncentrowały się wyłącznie na interesie przemysłu Unii bez oceny interesów innych uczestników rynku, natomiast środki antydumpingowe miałyby nieproporcjonalny wpływ na użytkowników i konsumentów. Stowarzyszenie CPCIF argumentowało również, że wszyscy importerzy i użytkownicy, którzy zgłosili się, jednomyślnie sprzeciwili się wprowadzeniu środków antydumpingowych, ponieważ działałyby one na niekorzyść rynku niższego szczebla, a większość użytkowników nie byłaby w stanie wchłonąć kosztów środków.

(291)

Przedsiębiorstwo Purinova uzasadniło, że chociaż produkt objęty dochodzeniem stanowił jedynie niewielki udział w zyskach skarżących, powołując się na motyw 409 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, przychody z towarów produkowanych przy użyciu APE stanowiły znaczną część całkowitego dochodu przedsiębiorstw handlowych i użytkowników. Użytkownik Systemhouse zauważył, że ocena zainteresowania użytkowników opierała się wyłącznie na uwagach przedstawionych przez użytkowników współpracujących.

(292)

Przedsiębiorstwo Purinova argumentowało, że całkowity koszt APE w ostatecznym koszcie produktu końcowego zależy od specyfiki i technik produkcji stosowanych w odniesieniu do przedmiotowego produktu końcowego, ale średnio przekracza odsetek podany w motywie 489 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Przedsiębiorstwo Systemhouse wskazało, że wzrost kosztów produktów końcowych wyniesie 5-10 %. Według Systemhouse, wspieranego przez przedsiębiorstwo Rytm-L Sp. z o.o., ze względu na nałożone środki tymczasowe można już zaobserwować wzrost kosztów produkcji pianek sztywnych, a utrzymanie obecnej marży zysku na produktach końcowych wymaga przeniesienia kosztów na użytkowników końcowych produktów końcowych. Przedsiębiorstwo Systemhouse wskazało, że w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych nie oceniono wzrostu kosztów pośrednich produktów rynku niższego szczebla.

(293)

Skarżący odpowiedzieli na to twierdzenie, argumentując, że wszyscy użytkownicy stwierdzili, że wzrost kosztów produktu końcowego zależy od specyfiki danego produktu, a zatem niezweryfikowanych danych dostarczonych przez użytkowników nie należy brać pod uwagę we wnioskach Komisji.

(294)

W celu dokonania oceny wpływu środków antydumpingowych na poszczególne strony Komisja oparła się na oświadczeniach stron, które dostarczyły informacje dotyczące danego przedsiębiorstwa lub danej działalności w celu jak najdokładniejszej oceny takiego wpływu. Komisja odnotowała, że wszyscy importerzy i użytkownicy sprzeciwili się nałożeniu ceł antydumpingowych. Aby dokonać rzetelnej oceny, Komisja przeanalizowała uwagi wszystkich stron. Z uwag współpracujących użytkowników nie wynika, że wpływ ceł antydumpingowych na importerów i użytkowników byłby znaczny. Fakt ten potwierdzono dodatkowo podczas wizyt weryfikacyjnych przeprowadzonych u dużego importera i dużego użytkownika. Dlatego też argument ten odrzucono.

(295)

Przedsiębiorstwa Purinova i Impag AG argumentowały, że środki antydumpingowe zmniejszyłyby konkurencyjność systemów PUR w porównaniu z innymi systemami izolacji cieplnej, pomimo lepszych właściwości izolacyjnych tych pierwszych. Stowarzyszenie CPCIF oraz przedsiębiorstwa Purinova i Shekoy Europe twierdzą, że Komisja nie uzasadniła swojego wniosku, zgodnie z którym wprowadzenie środków antydumpingowych umożliwiłoby Unii osiągnięcie jej celów w zakresie izolacji i redukcji emisji dwutlenku węgla, oraz że środki antydumpingowe spowolniłyby jedynie wysiłki Unii na rzecz dekarbonizacji unijnych zasobów budowlanych, ponieważ użytkownicy prawdopodobnie wykorzystają APE w mniejszym stopniu lub zastąpią je innymi mniej energooszczędnymi produktami na potrzeby projektów budowlanych w Unii.

(296)

W motywie 503 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja stwierdziła, że środki nie będą miały znaczącego wpływu na cele Unii w zakresie izolacji i redukcji emisji dwutlenku węgla. Wynika to ze stosunkowo ograniczonych kosztów APE w produkcji materiałów izolacyjnych. Strony nie przedstawiły żadnych dowodów na to, że wniosek ten był błędny, w związku z czym argument ten odrzucono.

(297)

Przedsiębiorstwa Shekoy Europe i Quimidroga twierdziły ponadto, że wprowadzenie środków antydumpingowych zagroziłoby celom zawieszenia wspólnych ceł na TCPP i TEP.

(298)

Celem nałożenia ceł antydumpingowych jest przywrócenie uczciwych warunków handlu i konkurencji. Istnienia zawieszenia ceł w odniesieniu do części produktu objętego postępowaniem nie można uznać za powód, aby nie przywrócić równych warunków działania na rynku unijnym. W związku z tym argument ten odrzucono.

(299)

Według przedsiębiorstwa Systemhouse Komisja nie wzięła pod uwagę faktu, że producenci w państwach trzecich mogliby produkować te same produkty końcowe co użytkownicy unijni po kosztach bez ceł antydumpingowych. W związku z tym środki antydumpingowe działają na niekorzyść interesów przemysłu użytkownika, w szczególności unijnych producentów produktów poliolowych niższego szczebla.

(300)

Komisja stwierdziła, że środki antydumpingowe mają przywrócić uczciwe warunki handlu i konkurencji. Ryzyko, że produkty rynku niższego szczebla zawierające produkt objęty dochodzeniem mogą zostać zastąpione innymi produktami rynku niższego szczebla, nie może być powodem, aby nie przywrócić równych warunków działania na unijnym rynku wyższego szczebla dla APE poprzez rozwiązanie problemu dumpingu wyrządzającego szkodę, w szczególności gdy niekorzystny wpływ ceł antydumpingowych na użytkowników uznaje się za stosunkowo ograniczony.

(301)

Po ujawnieniu ostatecznych ustaleń przedsiębiorstwo Kingspan argumentowało, że środki dotyczące TEP są sprzeczne z interesem Unii, ponieważ nałożenie ceł na TEP miałoby negatywny wpływ na wielu użytkowników, zwłaszcza w przypadku zastosowań, w których zastąpienie TCPP i TEP nie jest możliwe, a jednocześnie środki te nie chroniłyby producentów unijnych i nadmiernie utrudniałyby przejście przemysłu piankowego na produkty niezawierające fluorowców, które w przeciwieństwie do TCPP nie są związane z możliwymi zagrożeniami dla zdrowia. Zdaniem przedsiębiorstwa Kingspan w ustaleniu zawartym w motywie 294 nie uwzględniono czasu i kosztów związanych ze zmianą składu, ponowną certyfikacją i nakładami inwestycyjnymi, jakie poniosą użytkownicy, którzy mogą szukać sposobów ograniczenia stosowania środków zmniejszających palność oraz związanych z tym kosztów.

(302)

W motywie 502 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych Komisja przyznała, że środki prawdopodobnie zwiększą koszty produkcji ponoszone przez użytkowników, ale w perspektywie średnio- i długoterminowej poprawa bezpieczeństwa dostaw w Unii prawdopodobnie przyniesie korzyści również użytkownikom. W dochodzeniu nie zgłosili się żadni użytkownicy TEP w zastosowaniach, w których substytucyjność przez TCPP nie była możliwa, w związku z czym nie można było ocenić żadnego negatywnego wpływu na tych użytkowników. Stwierdzono jednak, że koszty produktu objętego postępowaniem ponoszone przez współpracujących użytkowników były stosunkowo ograniczone ze względu na ograniczoną ilość produktu objętego postępowaniem w produktach końcowych.

(303)

Nakładając cło na TCPP i TEP, Komisja nie utrudniłaby ewentualnego przejścia z TCPP na produkty niezawierające fluorowców takie jak TEP. Ponieważ w toku dochodzenia stwierdzono dumping wyrządzający szkodę zarówno w przypadku TCPP, jak i TEP, należy przywrócić uczciwe warunki handlu i konkurencji. Ponadto stwierdzono, że wszelkie zagrożenia dla zdrowia publicznego związane z TCPP są niejednoznaczne. Według Europejskiej Agencji Chemikaliów nie zaproponowano jeszcze klasyfikacji pod względem rakotwórczości. W związku z tym argument ten odrzucono.

(304)

Wnioski zawarte w motywie 504 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych zostały potwierdzone.

(305)

Biorąc pod uwagę wnioski dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego, poziomu środków i interesu Unii oraz uwzględniając art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, należy wprowadzić ostateczne środki antydumpingowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi Unii przez przywóz produktu objętego postępowaniem po cenach dumpingowych.

(306)

W związku z powyższym stawki ostatecznego cła antydumpingowego, wyrażone w cenach CIF na granicy Unii przed ocleniem, powinny być następujące:

(307)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały ustanowione na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną w toku dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Te stawki celne mają zatem zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, oraz produkowanego przez wymienione podmioty prawne. Przywóz produktu objętego postępowaniem, wyprodukowanego przez dowolne inne przedsiębiorstwo, które nie zostało konkretnie wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym podmioty powiązane z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, nie powinien podlegać powyższym stawkom, lecz stawce cła mającej zastosowanie do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(308)

Przedsiębiorstwo może zwrócić się o zastosowanie indywidualnych stawek cła antydumpingowego w przypadku zmiany jego nazwy. Wniosek w tej sprawie należy kierować do Komisji (20). Wniosek musi zawierać wszystkie istotne informacje, które pozwolą wykazać, że zmiana nie wpływa na prawo przedsiębiorstwa do korzystania ze stawki celnej, która ma wobec niego zastosowanie. Jeśli zmiana nazwy przedsiębiorstwa nie wpływa na prawo do korzystania ze stawki należności celnej, która ma do niego zastosowanie, rozporządzenie dotyczące zmiany nazwy zostanie opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(309)

W celu zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z różnicą w stawkach celnych potrzebne są szczególne środki gwarantujące właściwe stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych. Przedsiębiorstwa, na które nałożono indywidualne cła antydumpingowe, muszą przedstawić ważną fakturę handlową organom celnym państwa członkowskiego. Faktura musi spełniać wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, powinien zostać objęty cłem antydumpingowym obowiązującym wobec „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(310)

Mimo że przedstawienie tej faktury jest konieczne, aby organy celne państw członkowskich zastosowały indywidualne stawki cła antydumpingowego wobec przywozu, nie jest ona jedynym elementem branym pod uwagę przez organy celne. Organy celne państw członkowskich powinny bowiem przeprowadzić zwykłą kontrolę, nawet jeśli otrzymają fakturę spełniającą wszystkie wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, i podobnie jak we wszystkich innych przypadkach mogą one żądać dodatkowych dokumentów (dokumentów przewozowych itp.) do celów weryfikacji dokładności danych zawartych w oświadczeniu oraz zapewnienia zasadności późniejszego zastosowania stawki należności celnej zgodnie z prawem celnym.

(311)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu, w szczególności po wprowadzeniu przedmiotowych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę struktury handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach można wszcząć dochodzenie w sprawie obejścia środków, o ile spełnione zostaną odpowiednie warunki. Podczas tego dochodzenia można zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych i nałożenia ogólnokrajowego cła.

(312)

W celu zapewnienia należytego egzekwowania ceł antydumpingowych cło antydumpingowe dotyczące wszystkich pozostałych przedsiębiorstw należy stosować nie tylko w odniesieniu do niewspółpracujących producentów eksportujących w ramach niniejszego dochodzenia, ale również do producentów, którzy nie prowadzili wywozu do Unii w trakcie okresu objętego dochodzeniem.

(313)

Producenci eksportujący, którzy nie dokonywali wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii w okresie objętym dochodzeniem, powinni mieć możliwość złożenia wniosku do Komisji o objęcie ich stawką cła antydumpingowego ustaloną dla przedsiębiorstw współpracujących nieobjętych próbą. Komisja powinna przychylić się do tego wniosku, o ile spełnione zostały trzy warunki.

(314)

Nowy producent eksportujący musiałby wykazać, że:

(315)

Ze względu na ustaloną wysokość marginesów dumpingu oraz zważywszy na poziom szkody, jaką poniósł przemysł Unii, należy dokonać ostatecznego poboru kwot zabezpieczonych w formie tymczasowych ceł antydumpingowych nałożonych rozporządzeniem w sprawie ceł tymczasowych do wysokości ustalonych na mocy niniejszego rozporządzenia.

(316)

Zgodnie z art. 109 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 (21), gdy kwotę należy zwrócić w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do wypłaty należnych odsetek stosuje się stopę oprocentowania stosowaną przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego podstawowych operacji refinansujących, opublikowaną w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązującą pierwszego kalendarzowego dnia każdego miesiąca.

(317)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036,