ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT, ZAKRES STOSOWANIA I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot i zakres stosowania

Niniejsze rozporządzenie:

Cele, o których mowa w akapicie pierwszym, obejmują:

Niniejsze rozporządzenie, z wyjątkiem jego art. 34 ust. 5, stosuje się tylko do instalacji magazynowania gazu ziemnego oraz instalacji magazynowania wodoru, o których mowa w art. 33 ust. 3 lub 4 lub art. 37 dyrektywy (UE) 2024/1788.

Państwa członkowskie mogą zgodnie z dyrektywą (UE) 2024/1788 ustanowić jednostkę lub podmiot, podlegające wymogom niniejszego rozporządzenia, w celu wykonywania co najmniej jednej z funkcji przypisanych zwykle operatorowi systemu przesyłowego lub operatorowi sieci przesyłowej wodorowej. Taka jednostka lub podmiot podlega procedurze certyfikacji zgodnie z art. 14 niniejszego rozporządzenia oraz wymaga wyznaczenia zgodnie z art. 71 dyrektywy (UE) 2024/1788.

Artykuł 2

Definicje

1. Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

2. Odnoszące się do przesyłu definicje z ust. 1 pkt 4-24 stosuje się na zasadzie analogii do magazynowania i instalacji LNG.

ROZDZIAŁ II

PRZEPISY OGÓLNE MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO SYSTEMÓW GAZU ZIEMNEGO I SYSTEMÓW WODOROWYCH

Artykuł 3

Zasady ogólne

Państwa członkowskie, organy regulacyjne wyznaczone zgodnie z art. 76 dyrektywy (UE) 2024/1788 (zwane dalej „organami regulacyjnymi”), operatorzy systemów gazu ziemnego lub operatorzy systemów wodorowych oraz operatorzy delegowani, na przykład zarządzający danym obszarem rynku lub operatorzy platform rezerwacyjnych, zapewniają funkcjonowanie rynków gazu ziemnego i wodoru zgodnie z następującymi zasadami:

Artykuł 5

Wyodrębnienie regulowanych baz aktywów

1. W przypadku gdy operator systemu przesyłowego, operator systemu dystrybucyjnego lub operator sieci wodorowej świadczy regulowane usługi w zakresie gazu ziemnego, wodoru lub energii elektrycznej, musi on spełniać wymóg rozdziału rachunkowości określony w art. 75 dyrektywy (UE) 2024/1788 i art. 56 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/944 (38) oraz musi mieć odrębne regulowane bazy aktywów dla gazu ziemnego, wodoru i energii elektrycznej. Wyodrębnienie regulowanej bazy aktywów zapewnia:

2. Państwo członkowskie nie może zezwalać na transfery finansowe między usługami regulowanymi wyodrębnionymi w rozumieniu ust. 1.

3. Państwa członkowskie mogą zezwolić operatorom sieci wodorowych na rozłożenie w czasie zwrotu kosztów sieci wodorowych za pomocą taryf dostępu do sieci wodorowej, aby zapewnić odpowiedni udział przyszłych użytkowników w początkowych kosztach rozwoju sieci wodorowej. Taka międzyokresowa alokacja kosztów i jej metodyka wymagają zatwierdzenia przez organ regulacyjny. Państwa członkowskie mogą wprowadzić środki, takie jak gwarancja państwowa, aby pokryć ryzyko finansowe operatorów sieci wodorowych związane z początkowym niedostatecznym zwrotem kosztów wynikającym z międzyokresowej alokacji kosztów, pod warunkiem że środki takie będą zgodne z art. 107 TFUE.

4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2, państwo członkowskie może zezwolić na transfery finansowe między usługami regulowanymi wyodrębnionymi w rozumieniu ust. 1, pod warunkiem ustalenia przez organ regulacyjny, że finansowanie sieci wyłącznie z wnoszonych przez użytkowników taryf za dostęp do sieci jest nieopłacalne. W swojej ocenie organ regulacyjny uwzględnia między innymi wartość planowanych transferów finansowych, wynikające z nich subsydiowanie skrośne między użytkownikami odpowiednich sieci oraz opłacalność tych transferów finansowych.

Do transferu finansowego w rozumieniu niniejszego ustępu stosuje się następujące warunki:

5. Organ regulacyjny może zatwierdzić transfer finansowy i specjalną opłatę, o których mowa w ust. 4, pod warunkiem że:

6. Do dnia 5 sierpnia 2025 r. ACER wyda zalecenia dla operatorów systemów przesyłowych, operatorów systemów dystrybucyjnych, operatorów sieci wodorowych oraz organów regulacyjnych, dotyczące metodyki międzyokresowej alokacji kosztów.

ACER aktualizuje zalecenia, o których mowa w akapicie pierwszym, przynajmniej raz na dwa lata.

ACER może wydawać zalecenia dla operatorów systemów przesyłowych, operatorów systemów dystrybucyjnych, operatorów sieci wodorowych oraz organów regulacyjnych dotyczące metodyki:

Artykuł 6

Usługi związane z dostępem stron trzecich dotyczące operatorów systemów przesyłowych

1. Operatorzy systemów przesyłowych muszą:

W odniesieniu do akapitu pierwszego lit. a), w przypadku gdy operator systemu przesyłowego oferuje te same usługi różnym odbiorcom, musi oferować je na równoważnych warunkach umownych, wykorzystując do tego zharmonizowane umowy przesyłowe albo wspólny kodeks sieci, zatwierdzone przez organ regulacyjny zgodnie z procedurą określoną w art. 78 lub 79 dyrektywy (UE) 2024/1788.

2. Do dnia 5 sierpnia 2025 r. Komisja:

W stosownych przypadkach sprawozdaniu temu mogą towarzyszyć wnioski ustawodawcze mające na celu usunięcie przeszkód zidentyfikowanych w ocenie.

3. Podpisane umowy przesyłowe określające niestandardową datę rozpoczęcia stosowania lub okres obowiązywania krótszy niż standardowa roczna umowa przesyłowa nie mogą prowadzić do arbitralnie wyższych lub niższych taryf nieodzwierciedlających wartości rynkowej usług zgodnie z zasadami określonymi w art. 17 ust. 1.

4. W przypadku gdy co najmniej dwa punkty połączeń międzysystemowych łączą te same dwa sąsiadujące ze sobą systemy wejścia-wyjścia, zainteresowani operatorzy sąsiadujących ze sobą systemów przesyłowych oferują dostępne zdolności w punktach połączeń międzysystemowych przez jeden wirtualny punkt połączenia międzysystemowego. Każdą zakontraktowaną zdolność w punktach połączeń międzysystemowych, niezależnie od daty jej zakontraktowania, przekazuje się do wirtualnego punktu połączenia międzysystemowego.

Wirtualny punkt połączenia międzysystemowego ustanawia się pod warunkiem spełnienia następujących warunków:

5. W stosownych przypadkach usługi związane z dostępem stron trzecich mogą być świadczone pod warunkiem, że użytkownicy sieci przedstawią odpowiednie gwarancje wiarygodności finansowej. Gwarancje takie nie mogą stanowić nieuzasadnionych barier przy wejściu na rynek oraz muszą być niedyskryminacyjne, przejrzyste i proporcjonalne.

6. Operatorzy systemów przesyłowych muszą mieć dostęp do sieci innych operatorów systemów przesyłowych, jeżeli jest to niezbędne do wykonywania ich funkcji, w tym w związku z przesyłem transgranicznym.

7. Ust. 1-6 pozostają bez uszczerbku dla możliwości podejmowania przez państwa członkowskie proporcjonalnych środków w celu tymczasowego ograniczenia dostaw gazu ziemnego z Federacji Rosyjskiej i Białorusi, z możliwością ich przedłużenia w uzasadnionych przypadkach, poprzez ograniczenie składania ofert z góry dotyczących zdolności przez dowolnego pojedynczego użytkownika sieci w punktach wejścia z Federacji Rosyjskiej lub Białorusi, w przypadku gdy wymaga tego ochrona podstawowych interesów tych państw członkowskich i Unii w zakresie bezpieczeństwa oraz pod warunkiem, że środki te:

Biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa dostaw w Unii, środki podejmowane przez państwa członkowskie zgodnie z akapitem pierwszym mogą służyć dywersyfikacji dostaw gazu ziemnego z myślą o stopniowym eliminowaniu zależności od rosyjskiego gazu ziemnego, w przypadku gdy można wykazać, że środki takie są niezbędne do ochrony podstawowych interesów bezpieczeństwa państw członkowskich i Unii.

Przed podjęciem decyzji dotyczącej środka, o którym mowa w akapicie pierwszym, zainteresowane państwo członkowskie konsultuje się z Komisją oraz - o ile środek ten może mieć na nie wpływ - z innymi państwami członkowskimi, Umawiającymi się Stronami Wspólnoty Energetycznej, państwami trzecimi będącymi Umawiającymi się Stronami Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz ze Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Zainteresowane państwo członkowskie w jak największym stopniu uwzględnia sytuację w tych państwach członkowskich i państwach trzecich oraz wszelkie zastrzeżenia zgłoszone w tym względzie przez te państwa członkowskie, państwa trzecie lub Komisję.

Artykuł 7

Usługi związane z dostępem stron trzecich dotyczące operatorów sieci wodorowych

1. Operatorzy sieci wodorowych oferują swoje usług wszystkim użytkownikom bez dyskryminacji, na równoważnych warunkach umownych za te same usługi. Operatorzy sieci wodorowych publikują na swoich stronach internetowych warunki umowne i taryfy pobierane za dostęp do sieci oraz, w stosownych przypadkach, opłaty za bilansowanie.

2. Uczestnikom rynku udostępnia się maksymalną zdolność sieci wodorowej, biorąc pod uwagę integralność systemu i jego efektywną i bezpieczną eksploatację.

3. Maksymalny okres obowiązywania umów dotyczących zdolności przesyłowych wynosi 20 lat w przypadku infrastruktury ukończonej przed dniem 1 stycznia 2028 r. i 15 lat w przypadku infrastruktury ukończonej w tym dniu lub później. Organy regulacyjne mają prawo narzucać krótsze okresy maksymalne, jeżeli wymaga tego zapewnienie funkcjonowania rynku wodoru, ochrony konkurencji oraz przyszłej integracji transgranicznej. Przyjmując decyzję o narzuceniu krótszego okresu maksymalnego, organy regulacyjne biorą pod uwagę między innymi zobowiązanie użytkowników sieci do zagwarantowania finansowania sieci, negatywne skutki dla harmonogramu oraz możliwości refinansowania.

4. Operatorzy sieci przesyłowej wodorowej wdrażają i publikują niedyskryminacyjne i przejrzyste procedury zarządzania ograniczeniami, które ułatwiają również transgraniczną wymianę wodoru na niedyskryminacyjnych zasadach.

5. Operatorzy sieci wodorowych regularnie oceniają zapotrzebowanie rynkowe na nowe inwestycje, biorąc pod uwagę bezpieczeństwo dostaw i efektywność końcowych zastosowań wodoru.

6. Od dnia 1 stycznia 2033 r. sieci wodorowe organizuje się jako systemy wejścia-wyjścia.

7. Państwa członkowskie mogą zadecydować o niestosowaniu ust. 6 do sieci wodorowych, które korzystają z odstępstwa na podstawie art. 52 dyrektywy (UE) 2024/1788 i które nie są połączone z inną siecią wodorową.

8. Od dnia 1 stycznia 2033 r. lub w przypadku gdy państwo członkowskie zadecyduje o stosowaniu przed dniem 1 stycznia 2033 r. regulowanego dostępu stron trzecich do sieci wodorowych zgodnie z art. 35 dyrektywy (UE) 2024/1788, do taryf za dostęp do sieci wodorowych stosuje się art. 17 niniejszego rozporządzenia, a do operatorów sieci wodorowych mają zastosowanie obowiązki operatorów systemów przesyłowych określone w art. 17 ust. 1, 2, 4 i 5 niniejszego rozporządzenia. Art. 18 i 19 niniejszego rozporządzenia nie mają zastosowania do sieci wodorowych. Artykuły te mają zastosowanie wyłącznie do sieci gazu ziemnego.

Organy regulacyjne konsultują się z organami regulacyjnymi bezpośrednio połączonych państw członkowskich oraz odpowiednimi zainteresowanymi stronami, zanim podejmą decyzję o metodyce ustalania taryf za dostęp do sieci wodorowej dla punktów wejścia i wyjścia w punktach transgranicznych połączeń międzysystemowych między tymi bezpośrednio połączonymi państwami członkowskimi, w tym w odniesieniu do wszelkich wirtualnych punktów połączeń międzysystemowych. Planowaną metodykę ustalania taryf organy regulacyjne przedkładają również ACER. Na zasadzie odstępstwa od art. 17 organy regulacyjne mogą zadecydować, że nie nałożą taryf za dostęp do sieci wodorowych lub - jeżeli zdolności przydzielane są na aukcjach - ustalą zerową cenę wywoławczą.

Podejmując decyzję o metodyce ustalania taryf za dostęp do sieci wodorowej w punkcie połączenia międzysystemowego między państwami członkowskimi, zainteresowane organy regulacyjne stosują zasady taryfowe, o których mowa w art. 17 ust. 1, 2, 4 i 5, oraz uwzględniają wyniki konsultacji, o których mowa w akapicie drugim niniejszego ustępu, w szczególności konsultacji z organami regulacyjnymi bezpośrednio połączonych państw członkowskich, oraz wpływ wybranych taryf za dostęp do sieci na handel transgraniczny i funkcjonowanie rynku w bezpośrednio połączonych państwach członkowskich.

Organy regulacyjne bezpośrednio połączonych państw członkowskich mogą zwrócić się do ACER o opartą na faktach opinię na temat metodyki ustalania taryf za dostęp do sieci wodorowej lub cen wywoławczych dla punktów wejścia i wyjścia w transgranicznych punktach połączeń międzysystemowych między tymi państwami członkowskimi, zgodnie z art. 6 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2019/942. W stosownych przypadkach ACER informuje o tym Komisję zgodnie z art. 6 ust. 6 rozporządzenia (UE) 2019/942. Wydając opartą na faktach opinię, ACER przeprowadza swoją ocenę z należytym uwzględnieniem zasad taryfowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 i 2 niniejszego rozporządzenia.

Dalsze szczegółowe informacje niezbędne do wykonywania niniejszego ustępu, w szczególności procedurę konsultacji transgranicznych lub zwracania się do ACER o opinię, określa się w kodeksie sieci ustanowionym na podstawie art. 72 ust. 1.

9. Od dnia 1 stycznia 2033 r. operatorzy sieci przesyłowych wodorowych muszą spełniać wymogi dotyczące operatorów systemów przesyłowych zgodnie z art. 5, 10 i 13, gdy oferują swoje usługi, oraz muszą publikować taryfy dla każdego punktu sieci na platformie internetowej obsługiwanej przez europejską sieć operatorów sieci wodorowych (ENNOH). Do czasu przyjęcia kodeksu sieci dotyczącego alokacji zdolności przesyłowych dla sieci przesyłowych wodorowych na podstawie art. 72 ust. 1 lit. d) i do czasu jego wejścia w życie taka publikacja może mieć formę linków do publikacji taryf na stronach internetowych operatorów sieci przesyłowych wodorowych.

Artykuł 8

Usługi związane z dostępem stron trzecich dotyczące instalacji magazynowania gazu ziemnego, terminali wodorowych, instalacji LNG i instalacji magazynowania wodoru

1. Operatorzy systemów LNG, operatorzy terminali wodorowych, operatorzy instalacji magazynowania wodoru i operatorzy systemu magazynowania gazu ziemnego muszą:

2. Każdy operator systemu magazynowania gazu ziemnego i operator instalacji magazynowania wodoru musi:

3. Każdy operator systemu LNG musi oferować użytkownikom instalacji LNG usługi w instalacji LNG zarówno w pakiecie z innymi usługami, jak i oddzielnie, stosownie do potrzeb zgłoszonych przez użytkowników instalacji LNG.

4. Umowy dotyczące instalacji LNG i instalacji magazynowania gazu ziemnego oraz instalacji magazynowania wodoru i terminali wodorowych nie mogą prowadzić do arbitralnie wyższych taryf, w przypadku gdy zostały podpisane:

5. W stosownych przypadkach usługi związane z dostępem stron trzecich mogą być świadczone pod warunkiem, że użytkownicy sieci przedstawią odpowiednie gwarancje wiarygodności finansowej. Gwarancje takie nie mogą stanowić nieuzasadnionych barier przy wejściu na rynek oraz muszą być niedyskryminacyjne, przejrzyste i proporcjonalne.

6. Umowne limity wymaganej minimalnej wielkości instalacji LNG lub zdolności terminalu wodorowego i zdolności magazynowania gazu ziemnego lub wodoru muszą być uzasadnione ograniczeniami technicznymi i umożliwiać mniejszym użytkownikom instalacji magazynowania uzyskanie dostępu do usług magazynowania.

7. Ust. 1-6 pozostają bez uszczerbku dla możliwości podejmowania przez państwa członkowskie proporcjonalnych środków w celu tymczasowego ograniczenia dostaw LNG z Federacji Rosyjskiej i Białorusi, z możliwością ich przedłużenia w uzasadnionych przypadkach, poprzez ograniczenie składania ofert z góry lub dostarczania zdolności instalacji LNG przez dowolnego pojedynczego użytkownika sieci w przypadku dostaw z Federacji Rosyjskiej lub Białorusi, w przypadku gdy wymaga tego ochrona podstawowych interesów tych państw członkowskich i Unii w zakresie bezpieczeństwa oraz pod warunkiem, że środki te:

Biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa dostaw w Unii, środki podejmowane przez państwa członkowskie zgodnie z akapitem pierwszym mogą służyć dywersyfikacji dostaw LNG z myślą o stopniowym eliminowaniu zależności od rosyjskiego gazu ziemnego, w przypadku gdy można wykazać, że środki takie są niezbędne do ochrony podstawowych interesów bezpieczeństwa państw członkowskich i Unii.

Przed podjęciem decyzji dotyczącej środka, o którym mowa w akapicie pierwszym, zainteresowane państwo członkowskie konsultuje się z Komisją oraz - o ile środek ten może mieć na nie wpływ - z innymi państwami członkowskimi, Umawiającymi się Stronami Wspólnoty Energetycznej, państwami trzecimi będącymi Umawiającymi się Stronami Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz ze Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Zainteresowane państwo członkowskie w jak największym stopniu uwzględnia sytuację w tych państwach członkowskich i państwach trzecich oraz wszelkie obawy zastrzeżenia w tym względzie przez te państwa członkowskie, państwa trzecie lub Komisję.

Artykuł 10

Zasady mechanizmów alokacji zdolności oraz procedury zarządzania ograniczeniami dotyczące operatorów systemów przesyłowych

1. Uczestnikom rynku udostępnia się maksymalną zdolność we wszystkich odpowiednich punktach, o których mowa w art. 33 ust. 3, biorąc pod uwagę integralność systemu i efektywną eksploatację sieci.

2. Operator systemu przesyłowego wdraża i podaje do wiadomości publicznej niedyskryminacyjne i przejrzyste mechanizmy alokacji zdolności, które:

3. Operator systemu przesyłowego wdraża i podaje do wiadomości publicznej niedyskryminacyjne i przejrzyste procedury zarządzania ograniczeniami, które ułatwiają transgraniczną wymianę gazu ziemnego bez dyskryminacji oraz oparte są na następujących zasadach:

W odniesieniu do akapitu pierwszego lit. a) państwo członkowskie może wymagać, aby użytkownicy sieci powiadamiali lub informowali o tym operatora systemu przesyłowego.

4. Operatorzy systemów przesyłowych regularnie oceniają zapotrzebowanie rynku na nowe inwestycje, biorąc pod uwagę wspólny scenariusz opracowany na potrzeby dziesięcioletniego planu rozwoju sieci zgodnie z art. 55 dyrektywy (UE) 2024/1788, a także bezpieczeństwo dostaw.

Artykuł 11

Zasady dotyczące mechanizmów alokacji zdolności oraz procedur zarządzania ograniczeniami dotyczące instalacji magazynowania gazu ziemnego, terminali wodorowych, instalacji magazynowania wodoru oraz instalacji LNG

1. Uczestnikom rynku udostępnia się maksymalną zdolność instalacji magazynowania gazu ziemnego, instalacji LNG, instalacji magazynowania wodoru lub terminali wodorowych, biorąc pod uwagę integralność systemu i jego eksploatację.

2. Operatorzy systemu LNG, operatorzy instalacji magazynowania wodoru, operatorzy terminali wodorowych oraz operatorzy systemu magazynowania gazu ziemnego wdrażają i podają do wiadomości publicznej niedyskryminacyjne i przejrzyste mechanizmy alokacji zdolności, które:

3. Umowy dotyczące terminali LNG, terminali wodorowych, instalacji magazynowania wodoru oraz instalacji magazynowania gazu ziemnego obejmują środki przeciwdziałające akumulacji rezerw zdolności poprzez uwzględnienie następujących zasad, które należy stosować w przypadku ograniczeń kontraktowych:

Artykuł 13

Zasady bilansowania i opłaty za niezbilansowanie

1. Zasady bilansowania muszą być opracowywane w sposób sprawiedliwy, niedyskryminacyjny i przejrzysty oraz opierać się na obiektywnych kryteriach. Zasady bilansowania muszą odzwierciedlać prawdziwe potrzeby systemu oraz uwzględniać środki, którymi dysponuje operator systemu przesyłowego. Zasady bilansowania muszą mieć charakter rynkowy.

2. Aby umożliwić użytkownikom sieci podejmowanie środków zaradczych w odpowiednim czasie, operator systemu przesyłowego przekazuje wystarczające, terminowe i wiarygodne, pobierane on-line informacje dotyczące statusu bilansowego użytkowników sieci.

Przekazywane informacje muszą odzwierciedlać poziom informacji, którymi dysponuje operator systemu przesyłowego, oraz okres rozliczeniowy, za który naliczane są opłaty za niezbilansowanie.

Za przekazywanie informacji na podstawie niniejszego ustępu nie pobiera się opłat.

3. Opłaty za niezbilansowanie muszą odzwierciedlać w miarę możliwości koszty, zapewniając jednocześnie odpowiednie zachęty dla użytkowników sieci do bilansowania ilości gazu ziemnego wprowadzanego przez nich do sieci i odbieranego z niej. Nie mogą one być wykorzystywane jako subsydiowanie skrośne między użytkownikami sieci ani utrudniać wejścia na rynek nowym podmiotom.

Organy regulacyjne lub, w stosownych przypadkach, operator systemu przesyłowego podają do wiadomości publicznej wszelkie metodyki kalkulacji opłat za niezbilansowanie, a także wartości końcowe.

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby w celu ułatwienia handlu gazem ziemnym w wirtualnym punkcie obrotu operatorzy systemów przesyłowych starali się zharmonizować systemy bilansowania oraz minimalizować struktury i poziomy opłat za bilansowanie.

Artykuł 14

Certyfikacja operatorów systemu przesyłowego i operatorów sieci przesyłowej wodorowej

1. Komisja bada wszelkie zgłoszenia decyzji w sprawie certyfikacji operatora systemu przesyłowego lub operatora sieci przesyłowej wodorowej zgodnie z art. 71 ust. 6 dyrektywy (UE) 2024/1788, niezwłocznie po ich otrzymaniu. W terminie 50 dni roboczych od dnia otrzymania zgłoszenia Komisja wydaje odpowiedniemu organowi regulacyjnemu swoją opinię w odniesieniu do zgodności z art. 71 ust. 2 lub art. 72, a także - stosownie do przypadku - z art. 60 dyrektywy (UE) 2024/1788 w odniesieniu do operatorów systemu przesyłowego lub art. 68 tej dyrektywy w odniesieniu do operatorów sieci przesyłowej wodorowej.

Przygotowując swoją opinię, o której mowa w akapicie pierwszym, Komisja może zwrócić się do ACER o wydanie opinii w sprawie decyzji organu regulacyjnego. W takim przypadku termin 50 dni roboczych, o którym mowa w akapicie pierwszym, przedłuża się o kolejne 50 dni roboczych.

Jeżeli Komisja nie wyda opinii w terminach, o których mowa w pierwszym i drugim akapicie, uznaje się, że Komisja nie ma zastrzeżeń do decyzji organu regulacyjnego.

2. W terminie 50 dni roboczych od otrzymania opinii zgodnie z ust. 1 Komisji organ regulacyjny przyjmuje swoją ostateczną decyzję w sprawie certyfikacji operatora systemu przesyłowego lub operatora sieci przesyłowej wodorowej, uwzględniając w najwyższym stopniu tę opinię. Decyzję organu regulacyjnego publikuje się wraz z opinią Komisji.

3. Organy regulacyjne lub Komisja mogą w każdej chwili w czasie trwania procedury zwrócić się do operatorów systemu przesyłowego, operatorów sieci przesyłowej wodorowej lub przedsiębiorstw prowadzących jakąkolwiek działalność w zakresie produkcji lub dostaw o dostarczenie wszelkich informacji istotnych z punktu widzenia wypełniania ich zadań zgodnie z niniejszym artykułem.

4. Organy regulacyjne oraz Komisja zachowują poufność informacji handlowych podlegających szczególnej ochronie.

5. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 80 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez ustanowienie wytycznych określających w sposób szczegółowy procedurę, której należy przestrzegać w ramach stosowania ust. 1 i 2 niniejszego artykułu.

6. W przypadku gdy Komisja otrzymała zgłoszenie w sprawie certyfikacji operatora systemu przesyłowego zgodnie z art. 60 ust. 9 dyrektywy (UE) 2024/1788, podejmuje decyzję w sprawie certyfikacji. Organ regulacyjny stosuje się do decyzji Komisji.

Artykuł 15

Certyfikacja operatorów systemu magazynowania gazu ziemnego

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby każdy operator systemu magazynowania gazu ziemnego, w tym każdy operator systemu magazynowania gazu ziemnego kontrolowany przez operatora systemu przesyłowego, był certyfikowany, zgodnie z procedurą określoną w niniejszym artykule, przez krajowy organ regulacyjny albo przez właściwy organ wyznaczony przez zainteresowane państwo członkowskie zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2017/1938 (w obu przypadkach zwany dalej „instytucją certyfikującą”).

Niniejszy artykuł ma również zastosowanie do operatorów systemu magazynowania gazu ziemnego kontrolowanych przez operatorów systemów przesyłowych, którzy są certyfikowani zgodnie z dyrektywą 2009/73/WE lub dyrektywą (UE) 2024/1788.

2. Do dnia 1 lutego 2023 r. lub w terminie 150 dni roboczych od dnia otrzymania powiadomienia zgodnie z ust. 9 instytucja certyfikująca wydaje projekt decyzji w sprawie certyfikacji w odniesieniu do operatorów systemu magazynowania gazu ziemnego eksploatujących podziemne magazyny gazu ziemnego o pojemności powyżej 3,5 TWh, w przypadku gdy - niezależnie od liczby operatorów systemu magazynowania gazu ziemnego - wszystkie instalacje magazynowania gazu ziemnego były napełnione w dniach 31 marca 2021 r. i 31 marca 2022 r. na poziomie wynoszącym średnio mniej niż 30 % ich maksymalnej pojemności.

W odniesieniu do operatorów systemu magazynowania gazu ziemnego, o których mowa w akapicie pierwszym, instytucja certyfikująca dokłada wszelkich starań, aby wydać projekt decyzji w sprawie certyfikacji do dnia 1 listopada 2022 r.

W odniesieniu do operatorów systemu magazynowania gazu ziemnego innych niż ci, o których mowa w akapicie pierwszym, instytucja certyfikująca wydaje projekt decyzji w sprawie certyfikacji do dnia 2 stycznia 2024 r. lub w terminie 18 miesięcy od dnia otrzymania powiadomienia zgodnie z ust. 8 lub 9.

3. Analizując zagrożenie dla bezpieczeństwa dostaw energii w Unii, instytucja certyfikująca bierze pod uwagę wszelkie zagrożenia dla bezpieczeństwa dostaw gazu ziemnego na poziomie unijnym, krajowym lub regionalnym, a także wszelkie ograniczanie takich zagrożeń, wynikające między innymi z:

4. Jeżeli instytucja certyfikująca uzna, że osoba, która bezpośrednio lub pośrednio kontroluje lub wykonuje jakiekolwiek prawa względem operatora systemu magazynowania gazu ziemnego, mogłaby zagrozić bezpieczeństwu dostaw energii lub podstawowym interesom bezpieczeństwa Unii lub któregokolwiek państwa członkowskiego, instytucja certyfikująca odmawia wydania certyfikacji. Alternatywnie instytucja certyfikująca może wydać decyzję w sprawie certyfikacji z zastrzeżeniem warunków mających na celu wystarczające ograniczenie zagrożeń, które mogłyby negatywnie wpłynąć na napełnianie podziemnych magazynów gazu ziemnego, pod warunkiem, że wykonalność warunków można w pełni zapewnić poprzez skuteczne wdrożenie i monitorowanie. Warunki takie mogą obejmować w szczególności zobowiązanie właściciela systemu magazynowania lub operatora systemu magazynowania gazu ziemnego do przekazania zarządzania systemem magazynowania.

5. W przypadku gdy instytucja certyfikująca uzna, że zagrożeń dla bezpieczeństwa dostaw gazu ziemnego nie można ograniczyć poprzez warunki zgodnie z ust. 4, w tym poprzez zobowiązanie właściciela systemu magazynowania gazu ziemnego lub operatora systemu magazynowania gazu ziemnego do przekazania zarządzania systemem magazynowania gazu ziemnego, i w związku z tym odmawia wydania certyfikacji, instytucja certyfikująca:

6. Instytucja certyfikująca niezwłocznie powiadamia Komisję o swoim projekcie decyzji w sprawie certyfikacji, przekazując jednocześnie wszystkie odpowiednie informacje.

Komisja wydaje opinię dotyczącą projektu decyzji w sprawie certyfikacji instytucji certyfikującej w terminie 25 dni roboczych od takiego powiadomienia. Instytucja certyfikująca w jak największym stopniu uwzględnia opinię Komisji.

7. Instytucja certyfikująca wydaje decyzję w sprawie certyfikacji w terminie 25 dni roboczych od otrzymania opinii Komisji.

8. Przed uruchomieniem nowo wybudowanego podziemnego magazynu gazu ziemnego operator systemu magazynowania gazu ziemnego musi uzyskać certyfikację zgodnie z ust. 1-7. Operator systemu magazynowania gazu ziemnego powiadamia instytucję certyfikującą o swoim zamiarze uruchomienia instalacji magazynowania gazu ziemnego.

9. Operatorzy systemu magazynowania gazu ziemnego powiadamiają odpowiednią instytucję certyfikującą o każdej planowanej transakcji, która wymagałyby ponownej oceny ich zgodności z wymogami certyfikacyjnymi określonymi w ust. 1-4.

10. Instytucje certyfikujące stale monitorują operatorów systemu magazynowania gazu ziemnego w odniesieniu do zgodności z wymogami certyfikacyjnymi określonymi w ust. 1-4. Instytucje certyfikujące ponownie wszczynają procedurę certyfikacji w celu ponownej oceny takiej zgodności w którejkolwiek z poniższych sytuacji:

11. Państwa członkowskie podejmują wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia nieprzerwanego funkcjonowania podziemnych magazynów gazu ziemnego na swoich terytoriach. Eksploatacja tych podziemnych magazynów gazu ziemnego może zostać zakończona wyłącznie w przypadku, gdy nie są spełnione wymogi techniczne i wymogi w zakresie bezpieczeństwa lub w przypadku gdy instytucja certyfikująca uznaje, po przeprowadzeniu oceny oraz po uwzględnieniu opinii europejskiej sieci operatorów systemów przesyłowych gazu (zwanej dalej „ENTSO gazu”), że takie zakończenie eksploatacji nie osłabiłoby bezpieczeństwa dostaw gazu ziemnego na poziomie unijnym lub krajowym.

W stosownych przypadkach podejmuje się odpowiednie środki wyrównawcze, jeżeli zakończenie eksploatacji nie jest dozwolone.

12. Komisja może wydać wskazówki dotyczące stosowania niniejszego artykułu.

13. Niniejszego artykułu nie stosuje się do części instalacji LNG, które są wykorzystywane do magazynowania.

Artykuł 16

Współpraca między operatorami systemów przesyłowych

1. Operatorzy systemów przesyłowych współpracują z innymi operatorami systemów przesyłowych i infrastruktury przy koordynowaniu konserwacji i remontów swoich sieci w celu zminimalizowania wszelkich zakłóceń usług przesyłowych świadczonych na rzecz użytkowników sieci i operatorów systemów przesyłowych na innych obszarach.

2. Operatorzy systemów przesyłowych współpracują między sobą, a także z innymi operatorami infrastruktury w celu maksymalizacji zdolności technicznej w ramach systemu wejścia-wyjścia oraz zminimalizowania zużycia energii do obsługi systemu gazu ziemnego w możliwym zakresie.

Artykuł 17

Taryfy za dostęp do sieci

1. Taryfy lub metodyki wykorzystywane do ich kalkulacji, stosowane przez operatorów systemów przesyłowych i zatwierdzone przez organy regulacyjne zgodnie z art. 78 ust. 7 dyrektywy (UE) 2024/1788, a także taryfy opublikowane zgodnie z art. 31 ust. 1 tej dyrektywy muszą być przejrzyste, uwzględniać potrzebę zachowania integralności systemu oraz potrzebę jego udoskonalania, odzwierciedlać rzeczywiście poniesione koszty w zakresie, w jakim koszty te odpowiadają kosztom ponoszonym przez operatora sieci o porównywalnej wydajności i strukturze, oraz muszą być przejrzyste, obejmując jednocześnie odpowiedni zwrot z inwestycji. Taryfy lub metodyki wykorzystywane do ich kalkulacji stosuje się w sposób niedyskryminacyjny.

Taryfy można ustalać także z wykorzystaniem mechanizmów rynkowych, takich jak aukcje, pod warunkiem że mechanizmy te i wynikające z nich dochody są zatwierdzone przez organ regulacyjny.

Taryfy lub metodyki wykorzystywane do ich kalkulacji muszą ułatwiać skuteczny handel gazem ziemnym oraz konkurencję, pozwalając jednocześnie uniknąć subsydiowania skrośnego między użytkownikami sieci, oraz dostarczać zachęty dla inwestycji, a także utrzymywać lub umożliwiać interoperacyjność sieci przesyłowych.

Taryfy dla użytkowników sieci muszą być niedyskryminacyjne i ustalane oddzielnie dla poszczególnych punktów wejścia do systemu przesyłowego lub wyjścia z niego. Mechanizmy alokacji kosztów oraz metodyki ustalania stawek w odniesieniu do punktów wejścia i punktów wyjścia zatwierdzają organy regulacyjne. Organy regulacyjne zapewniają, aby opłaty sieciowe nie były kalkulowane na podstawie ścieżek kontraktowych.

2. Taryfy za dostęp do sieci nie mogą ograniczać płynności rynku ani zakłócać handlu transgranicznego między różnymi systemami przesyłowymi. W przypadku gdy - niezależnie od art. 78 ust. 7 dyrektywy (UE) 2024/1788 - różnice w strukturach taryf utrudniałyby handel między systemami przesyłowymi, operatorzy systemów przesyłowych - w ścisłej współpracy z odpowiednimi organami krajowymi - aktywnie wzmacniają zbieżność struktur taryfowych i zasad dotyczących stosowania opłat.

3. Do dnia 31 grudnia 2025 r. krajowy organ regulacyjny może stosować rabat w wysokości do 100 % w odniesieniu do taryf przesyłowych i dystrybucyjnych opartych na zdolności w punktach wejścia z podziemnych magazynów gazu ziemnego i punktach wyjścia do nich oraz w punktach wejścia z instalacji LNG, chyba że - oraz w zakresie, w jakim taki magazyn lub taka instalacja, które są połączone z więcej niż jedną siecią przesyłową lub dystrybucyjną, są wykorzystywane do konkurowania z punktem połączenia międzysystemowego.

Od dnia 1 stycznia 2026 r. w celu zwiększenia bezpieczeństwa dostaw organ regulacyjny może stosować rabat w wysokości do 100 % do taryf przesyłowych i dystrybucyjnych opartych na zdolności w punktach wejścia z podziemnych magazynów gazu ziemnego i punktach wyjścia do nich oraz w punktach wejścia instalacji LNG. Organ regulacyjny ponownie analizuje ten rabat taryfowy i jego wkład w bezpieczeństwo dostaw w każdym okresie regulacyjnym, w ramach okresowych konsultacji przeprowadzanych zgodnie z kodeksem sieci przyjętym na podstawie art. 71 ust. 2 akapit pierwszy lit. d).

4. Organy regulacyjne mogą łączyć sąsiadujące ze sobą systemy wejścia-wyjścia w celu umożliwienia pełnej lub częściowej integracji regionalnej, w przypadku gdy taryfy mogą zostać zniesione w punktach połączeń międzysystemowych między danymi systemami wejścia-wyjścia. Po przeprowadzeniu konsultacji publicznych przez organy regulacyjne lub przez operatorów systemów przesyłowych organy regulacyjne mogą zatwierdzić wspólną taryfę oraz skuteczny mechanizm rekompensat między operatorami systemów przesyłowych z tytułu redystrybucji kosztów wynikających z likwidacji punktów połączeń międzysystemowych.

5. Aby stworzyć równe warunki działania dla użytkowników sieci, państwa członkowskie, które mają więcej niż jeden połączony system wejścia-wyjścia lub więcej niż jednego operatora sieci w jednym systemie wejścia-wyjścia, mogą wdrożyć jednolitą taryfę sieciową, pod warunkiem że zatwierdzono plan sieci oraz wdrożono mechanizm rekompensat między operatorami sieci.

Artykuł 18

Rabaty taryfowe na gaz odnawialny i gaz niskoemisyjny

1. Przy ustalaniu taryf stosuje się rabaty na gaz odnawialny i gaz niskoemisyjny w odniesieniu do:

Do odpowiednich taryf opartych na zdolnościach stosuje się rabat zgodnie z akapitem pierwszym lit. a) w wysokości 100 % w celu zwiększenia skali zatłaczania gazu odnawialnego oraz rabat w wysokości 75 % - w odniesieniu do gazu niskoemisyjnego.

Rabat zgodnie z akapitem pierwszym lit. b) ustala się na poziomie 100 % w państwach członkowskich, w których gaz odnawialny lub gaz niskoemisyjny został po raz pierwszy zatłoczony do systemu.

2. Szczegółowe informacje dotyczące rabatów przyznawanych zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu można określić w kodeksie sieci dotyczącym struktury taryf, o którym mowa w art. 71 ust. 2 akapit pierwszy lit. d).

3. Do dnia 5 sierpnia 2029 r., a następnie co pięć lat Komisja ponownie analizuje poziomy rabatów określone w ust. 1 i 4. Komisja wydaje sprawozdanie zawierające przegląd wdrażania rabatów i ocenia, czy poziom tych rabatów jest nadal odpowiedni w świetle ostatnich zmian na rynku. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 80 w celu zmiany niniejszego rozporządzenia poprzez zmianę poziomów rabatów określonych w ust. 1 i 4 niniejszego artykułu.

4. Od dnia 5 sierpnia 2025 r. użytkownicy sieci otrzymują od operatora systemu przesyłowego rabat w wysokości 100 % taryfy opartej na zdolności w punktach połączeń międzysystemowych między państwami członkowskimi dla gazu odnawialnego i w wysokości 75 % dla gazu niskoemisyjnego, po przekazaniu zainteresowanemu operatorowi systemu przesyłowego dowodu zrównoważonego rozwoju na podstawie ważnego certyfikatu zrównoważonego rozwoju otrzymanego w odniesieniu do gazu ziemnego zgodnie z art. 29 i 30 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 i zarejestrowanego w unijnej bazie danych, o której mowa w art. 31a tej dyrektywy oraz w odniesieniu do gazu niskoemisyjnego na podstawie ważnego certyfikatu otrzymanego zgodnie z art. 9 dyrektywą (UE) 2024/1788.

W odniesieniu do rabatów, o których mowa w akapicie pierwszym:

5. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 i 4 niniejszego artykułu organy regulacyjne mogą zadecydować o niestosowaniu rabatów lub o ustaleniu poziomów rabatu niższych niż te określone w ust. 1 i 4 niniejszego artykułu, pod warunkiem że takie odstępstwo jest zgodne z ogólnymi zasadami taryfowymi określonymi w art. 17, a w szczególności z zasadą odzwierciedlania kosztów, w przypadku gdy spełnione jest jedno z następujących kryteriów:

Artykuł 19

Przychody operatorów systemów przesyłowych

1. Od dnia 5 sierpnia 2025 r. odpowiedni organ regulacyjny zapewnia przejrzystość metodyk, parametrów i wartości stosowanych do określania przychodów dozwolonych lub przychodów docelowych operatorów systemów przesyłowych. Organ regulacyjny publikuje informacje, o których mowa w załączniku I, lub wymaga ich opublikowania przez odpowiedniego operatora systemu przesyłowego, z zastrzeżeniem ochrony danych, które odpowiedni organ regulacyjny uznał za szczególnie chronione informacje handlowe. Informacje te udostępnia się w łatwo dostępnym i umożliwiającym pobranie formacie tylko do odczytu oraz, w miarę możliwości, w co najmniej jednym powszechnie zrozumiałym języku.

2. Koszty ponoszone przez operatora systemu przesyłowego podlegają porównaniu efektywności między operatorami systemów przesyłowych. Takie porównanie efektywności przeprowadza ACER. Do dnia 5 sierpnia 2027 r., a następnie co cztery lata, ACER publikuje badanie porównawcze efektywności kosztów ponoszonych przez operatorów systemów przesyłowych, z zastrzeżeniem ochrony danych uznanych przez ACER za szczególnie chronione informacje handlowe. Odpowiednie organy regulacyjne i operatorzy systemów przesyłowych przekazują ACER wszystkie dane niezbędne do tego porównania. Przy okresowym ustalaniu przychodów dozwolonych lub przychodów docelowych operatorów systemów przesyłowych odpowiednie organy regulacyjne uwzględniają takie porównanie oraz uwarunkowania krajowe.

3. Odpowiednie organy regulacyjne oceniają długoterminową ewolucję taryf przesyłowych na podstawie oczekiwanych zmian w ich przychodach dozwolonych lub przychodach docelowych oraz w zapotrzebowaniu na gaz ziemny w odpowiednim okresie regulacyjnym, a także - gdy są dostępne - do 2050 r. Przy przeprowadzaniu tej oceny organ regulacyjny uwzględnia informacje dotyczące strategii opisanej w zintegrowanym krajowym planie w dziedzinie energii i klimatu danego państwa członkowskiego oraz scenariusze będące podstawą dziesięcioletniego planu rozwoju sieci opracowanego zgodnie z art. 55 dyrektywy (UE) 2024/1788.

Artykuł 20

Zdolność ciągła w zakresie dostępu gazu odnawialnego i gazu niskoemisyjnego do systemu przesyłowego

1. Operatorzy systemów przesyłowych zapewniają zdolność ciągłą dostępu do instalacji produkcyjnych gazu odnawialnego i gazu niskoemisyjnego podłączonych do ich sieci. W tym celu operatorzy systemów przesyłowych, we współpracy z operatorami systemów dystrybucyjnych, opracowują procedury i ustalenia, w tym w zakresie inwestycji, w celu zapewnienia przepływu zwrotnego z sieci dystrybucyjnej do sieci przesyłowej. Duże inwestycje muszą być odzwierciedlone w dziesięcioletnim planie rozwoju sieci zgodnie z art. 55 ust. 2 lit. a) dyrektywy (UE) 2024/1788.

2. Ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla możliwości opracowania przez operatorów systemów dystrybucyjnych alternatyw dla inwestycji w odwrócony przepływ, takich jak rozwiązania w zakresie inteligentnych sieci lub podłączenie do sieci innych operatorów, w tym bezpośredniego przyłączenia do sieci przesyłowej instalacji produkcyjnych gazu odnawialnego i gazu niskoemisyjnego. Zdolność ciągła w zakresie dostępu może być ograniczona z powodu oferowania zdolności podlegających ograniczeniom eksploatacyjnym, w celu zapewnienia bezpieczeństwa infrastruktury i efektywności ekonomicznej. Organ regulacyjny odpowiada za przegląd i zatwierdzanie warunków operatorów systemów przesyłowych dotyczących zdolności warunkowej oraz zapewnia, aby wszelkie ograniczenia zdolności ciągłej lub ograniczenia eksploatacyjne były wprowadzane przez operatorów systemów przesyłowych na podstawie przejrzystych i niedyskryminacyjnych procedur oraz aby nie tworzyły nieuzasadnionych przeszkód utrudniających wejście na rynek. Ograniczenia nie mają zastosowania w przypadku gdy instalacja produkcyjna ponosi koszty związane z zapewnieniem ciągłej zdolności produkcyjnej.

Artykuł 21

Transgraniczna koordynacja w odniesieniu do jakości gazu w systemie gazu ziemnego

1. Operatorzy systemów przesyłowych współpracują, aby uniknąć ograniczeń w przepływie transgranicznym wynikających z różnic w jakości gazu w punktach połączeń międzysystemowych między państwami członkowskimi. Współpracując ze sobą, operatorzy systemów przesyłowych uwzględniają charakterystykę instalacji odbiorców końcowych gazu ziemnego.

Niniejszy artykuł nie ma zastosowania do mieszanin wodoru, w przypadku gdy zawartość domieszek wodoru w systemie gazu ziemnego przekracza 2 % jego objętości.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby rozbieżne specyfikacje techniczne, w tym parametry jakości gazu, takie jak zawartość tlenu i domieszkowanie wodoru w systemie gazu ziemnego, nie były wykorzystywane w celu ograniczenia transgranicznego przepływu gazu ziemnego. Ponadto państwa członkowskie zapewniają, aby mieszaniny wodoru w systemie gazu ziemnego były dostosowane do specyfikacji technicznych akceptowalnych dla odbiorców.

3. W przypadku gdy ze względu na różnice w jakości gazu zainteresowani operatorzy systemów przesyłowych nie mogą uniknąć ograniczenia przepływów transgranicznych w ramach ich standardowej działalności, niezwłocznie informują o tym zainteresowane organy regulacyjne. Informacje te muszą zawierać opis i powody uzasadniające wszelkie środki już podjęte przez operatorów systemów przesyłowych.

4. W ciągu sześciu miesięcy od otrzymania informacji, o których mowa w ust. 3, zainteresowane organy regulacyjne uzgadniają wspólnie, czy uznać ograniczenie.

5. W odniesieniu do ograniczeń w przepływach transgranicznych spowodowanych różnicami w mieszaninie wodoru w systemie gazu ziemnego, uznanych zgodnie z ust. 4, operatorzy systemów przesyłowych akceptują przepływy gazu ziemnego z zawartością wodoru w punktach połączeń międzysystemowych między państwami członkowskimi w systemie gazu ziemnego, z zastrzeżeniem ust. 6-13, oraz po zakończeniu określonej w nich procedury.

6. W przypadku gdy zainteresowane organy regulacyjne uznają ograniczenie zgodnie z ust. 4, zwracają się do zainteresowanych operatorów systemów przesyłowych o przeprowadzenie, w terminie 12 miesięcy od uznania ograniczenia, o którym mowa w tym ustępie, kolejno następujących działań:

7. W przypadku gdy zainteresowani operatorzy systemów przesyłowych nie osiągną porozumienia, aby przedłożyć wspólny wniosek zgodnie z ust. 6 lit. e), każdy operator systemu przesyłowego niezwłocznie informuje o tym swój organ regulacyjny.

8. Zainteresowane organy regulacyjne podejmują wspólną skoordynowaną decyzję o usunięciu uznanego ograniczenia, uwzględniając analizę kosztów i korzyści przeprowadzoną przez zainteresowanych operatorów systemów przesyłowych oraz wyniki konsultacji publicznych przeprowadzonych zgodnie z ust. 6 lit. d) niniejszego artykułu w ciągu sześciu miesięcy od otrzymania informacji, o których mowa w ust. 7 niniejszego artykułu, zgodnie z art. 6 ust. 10 rozporządzenia (UE) 2019/942.

9. Na zasadzie odstępstwa od ust. 8 niniejszego artykułu, w odniesieniu do ograniczeń przepływów transgranicznych spowodowanych różnicami w mieszaninie wodoru w systemie gazu ziemnego, zainteresowane organy regulacyjne mogą wspólnie oświadczyć, że nie należy podejmować dalszych działań w celu usunięcia takich ograniczeń. Wspólną skoordynowaną decyzję podejmuje się w terminie sześciu miesięcy od otrzymania informacji, o których mowa w ust. 7 niniejszego artykułu, zgodnie z art. 6 ust. 10 rozporządzenia (UE) 2019/942, z uwzględnieniem analizy kosztów i korzyści oraz wyników konsultacji publicznych przeprowadzonych zgodnie z ust. 6 lit. d) niniejszego artykułu. Co cztery lata zainteresowane organy regulacyjne dokonują przeglądu decyzji o utrzymaniu uznanego ograniczenia zgodnie z niniejszym ustępem.

10. Wspólna skoordynowana decyzja zainteresowanych organów regulacyjnych, o której mowa w ust. 8, obejmuje decyzję w sprawie alokacji kosztów inwestycyjnych ponoszonych przez każdego operatora systemu przesyłowego w celu wdrożenia uzgodnionego rozwiązania, a także włączenia tych kosztów do przychodów dozwolonych lub przychodów docelowych operatorów systemów przesyłowych, z uwzględnieniem kosztów i korzyści gospodarczych, społecznych i środowiskowych wynikających z rozwiązania w zainteresowanych państwach członkowskich oraz jego konsekwencji dla taryf.

11. ACER może wydawać organom regulacyjnym zalecenia dotyczące szczegółów takich decyzji odnoszących się do alokacji kosztów, o których mowa w ust. 10.

12. W przypadku gdy zainteresowane organy regulacyjne nie mogą osiągnąć porozumienia, o którym mowa w ust. 4 niniejszego artykułu, ACER podejmuje decyzję dotyczącą ograniczenia zgodnie z art. 6 ust. 10 rozporządzenia (UE) 2019/942. W przypadku gdy ACER uzna ograniczenie, zwraca się do zainteresowanych operatorów sieci przesyłowych wodorowych o przeprowadzenie, w ciągu 12 miesięcy, kolejno działań, o których mowa w ust. 6 niniejszego artykułu.

13. W przypadku gdy zainteresowane organy regulacyjne nie zdołają podjąć wspólnej skoordynowanej decyzji, o której mowa w ust. 8 i 10 niniejszego artykułu, ACER podejmuje decyzję dotyczącą rozwiązania polegającego na usunięciu uznanego ograniczenia oraz alokacji kosztów inwestycyjnych, które każdy operator systemu przesyłowego ma ponieść w związku z wdrożeniem uzgodnionego rozwiązania lub ze stwierdzeniem, że nie należy podejmować dalszych działań na podstawie ust. 9 niniejszego artykułu, zgodnie z art. 6 ust. 10 rozporządzenia (UE) 2019/942. Co cztery lata ACER dokonuje przeglądu każdej decyzji o utrzymaniu uznanego ograniczenia na podstawie niniejszego ustępu.

14. Dalsze szczegółowe informacje niezbędne do wykonywania niniejszego artykułu, w tym szczegółowe informacje dotyczące analizy kosztów i korzyści, określa się w kodeksie sieci ustanowionym na podstawie art. 71 ust. 2.

Artykuł 23

Wspólne specyfikacje dla biometanu

1. Komisja może przyjąć akty wykonawcze ustanawiające wspólne specyfikacje dotyczące ułatwiania racjonalnego pod względem kosztów włączenia dużych ilości biometanu do istniejącego systemu gazu ziemnego, w tym w transgranicznych punktach połączeń międzysystemowych, lub może ustanowić te specyfikacje w kodeksie sieci zgodnie z art. 71 ust. 2 akapit pierwszy lit. a), w przypadku gdy:

2. Na wczesnym etapie przygotowywania projektu aktu wykonawczego ustanawiającego wspólne specyfikacje, o którym mowa w ust. 1, Komisja zbiera opinie odpowiednich organów lub grup ekspertów ustanowionych na podstawie odpowiednich przepisów sektorowych Unii oraz należycie konsultuje się z wszystkimi odpowiednimi zainteresowanymi stronami. W oparciu o te konsultacje Komisja przygotowuje projekt aktu wykonawczego.

3. Domniemywa się, że praktyki, które są zgodne ze wspólnymi specyfikacjami, lub ich częściami, są zgodne z wymogami określonymi w aktach wykonawczych przyjętych na podstawie art. 71 ust. 2 akapit pierwszy lit. a) w zakresie, w jakim wymogi te są objęte takimi wspólnymi specyfikacjami lub ich częściami.

4. W przypadku gdy norma zharmonizowana zostaje przyjęta przez europejską organizację normalizacyjną i zaproponowana Komisji w celu opublikowania odniesienia do niej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, Komisja ocenia normę zharmonizowaną zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1025/2012. W przypadku publikacji odniesienia do normy zharmonizowanej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej Komisja uchyla akty wykonawcze, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, lub ich części, które obejmują te same wymogi, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

5. Ustanawiając wspólne specyfikacje na podstawie niniejszego artykułu, Komisja w jak największym stopniu uwzględnia wymogi w zakresie bezpieczeństwa niezbędne do bezpiecznej eksploatacji systemu gazu ziemnego, w szczególności bezpieczną eksploatację instalacji magazynowania gazu ziemnego w całej Unii.

Artykuł 25

Organizacja ENTSO gazu

1. ENTSO gazu, z inicjatywy własnej lub na uzasadniony wniosek Komisji lub ACER, publikuje i przedkłada Komisji oraz ACER każdy projekt zmiany statutu, wykazu członków lub regulaminu wewnętrznego, w tym regulaminu procedur konsultacji z innymi zainteresowanymi stronami, dla ENTSO gazu.

2. Po przeprowadzeniu formalnych konsultacji z podmiotami reprezentującymi wszystkie zainteresowane strony, w szczególności użytkowników systemu, w tym również odbiorców, ACER przedstawi Komisji opinię o projekcie zmiany statutu, wykazu członków i regulaminu ENTSO gazu w terminie czterech miesięcy od dnia otrzymania dokumentów, o których mowa w ust. 1.

3. Komisja wydaje opinię dotyczącą projektu zmiany statutu, wykazu członków i regulaminu wewnętrznego ENTSO gazu, uwzględniając opinię ACER, o której mowa w ust. 2, w terminie trzech miesięcy od dnia otrzymania tej opinii.

4. W terminie trzech miesięcy od otrzymania przychylnej opinii Komisji, ENTSO gazu przyjmuje i publikuje zmieniony statut, wykaz członków i regulamin wewnętrzny ENTSO gazu.

Artykuł 26

Zadania ENTSO gazu

1. ENTSO gazu opracowuje kodeksy sieci w obszarach, o których mowa w ust. 71 ust. 1 i 2, na wniosek skierowany do niej przez Komisję zgodnie z art. 71 ust. 9.

Kodeks sieci, o którym mowa w art. 71 ust. 2 akapit pierwszy lit. d), opracowywany jest wspólnie z ENNOH.

2. ENTSO gazu może opracowywać kodeksy sieci w obszarach, o których mowa w art. 71 ust. 1 i 2, uwadze myślą o osiągnięciu celów określonych w art. 24, w przypadku gdy te kodeksy sieci nie dotyczą obszarów objętych wnioskiem skierowanym do niej przez Komisję. Kodeksy sieci przedkłada się ACER do zaopiniowania. ENTSO gazu należycie uwzględnia tę opinię.

3. ENTSO gazu przyjmuje:

Sprawozdanie z monitorowania jakości gazu, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. h), obejmuje również rozwój obszarów wymienionych w lit. h), o ile jest to istotne dla sieci dystrybucyjnej, w oparciu o informacje przekazane przez europejską organizację operatorów systemów dystrybucyjnych (zwaną dalej „organizacją OSD UE”), ustanowioną na podstawie art. 52 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/943 (39).

4. Europejska prognoza dotycząca dostaw, o której mowa w ust. 3 lit. b), obejmuje ogólną zdolność systemu gazu ziemnego do zaspokajania obecnego i planowanego zapotrzebowania na gaz ziemny w następującym okresie pięcioletnim, a także w okresie między piątym a dziesiątym rokiem od dnia tej prognozy. Europejska prognoza dotycząca dostaw opiera się na krajowych prognozach dotyczących dostaw, przygotowanych przez poszczególnych operatorów systemów przesyłowych. W europejskiej prognozie dotyczącej dostaw przewiduje się w szczególności monitorowanie postępów w rocznej produkcji zrównoważonego biometanu.

W przypadku gdy zarówno europejska prognoza dotycząca dostaw, jak i ostateczne zaktualizowane zintegrowane krajowe plany w dziedzinie energii i klimatu wskazują, że roczna produkcja nie osiąga wystarczających postępów lub że zużycie gazu ziemnego nie zmniejsza się wystarczająco wobec dostępnego potencjału, Komisja może wydać zalecenia dla państw członkowskich, jeżeli jest to konieczne do osiągnięcia celów unii energetycznej, zgodnie z art. 34 rozporządzenia (UE) 2018/1999.

Plan rozwoju sieci gazu ziemnego o zasięgu unijnym obejmuje modelowanie zintegrowanej sieci, w tym sieci wodorowych, opracowywanie scenariuszy, europejską prognozę dotyczącą dostaw oraz ocenę odporności systemu na awarie. W planie tym promuje się zasadę „efektywność energetyczna przede wszystkim” oraz integrację systemu energetycznego.

5. Roczny program prac, o którym mowa w ust. 3 lit. e), zawiera wykaz i opis kodeksów sieci, które mają zostać opracowane, plan koordynacji eksploatacji sieci, wykaz działań w zakresie badań i rozwoju, które mają zostać zrealizowane w ciągu danego roku, a także orientacyjny harmonogram.

6. Kodeksy sieci opracowuje się dla kwestii transgranicznych związanych z siecią i kwestii integracji rynku oraz pozostają one bez uszczerbku dla prawa państw członkowskich do ustanowienia krajowych kodeksów sieci, które nie mają wpływu na handel transgraniczny.

7. ENTSO gazu monitoruje i analizuje wdrażanie kodeksów sieci i wytycznych przyjętych przez Komisję zgodnie z art. 71 ust. 13 lub art. 74 oraz ich wpływ na harmonizację mających zastosowanie zasad, których celem jest ułatwienie integracji rynku. ENTSO gazu przedstawia swoje ustalenia ACER oraz zamieszcza wyniki analizy w sprawozdaniu rocznym, o którym mowa w ust. 3 lit. f) niniejszego artykułu.

8. ENTSO gazu udostępnia wszystkie informacje wymagane przez ACER w celu wykonywania jej zadań zgodnie z art. 27 ust. 1.

9. ACER dokonuje przeglądu krajowych dziesięcioletnich planów rozwoju sieci, aby ocenić ich spójność z dziesięcioletnim planem rozwoju sieci gazu ziemnego o zasięgu unijnym. Jeżeli ACER stwierdzi niespójności między krajowym dziesięcioletnim planem rozwoju sieci a dziesięcioletnim planem rozwoju sieci gazu ziemnego o zasięgu unijnym, zaleca odpowiednią zmianę krajowego dziesięcioletniego planu rozwoju sieci lub dziesięcioletniego planu rozwoju sieci gazu ziemnego o zasięgu unijnym. Jeżeli taki krajowy dziesięcioletni plan rozwoju sieci jest opracowany zgodnie z art. 55 dyrektywy (UE) 2024/1788, ACER zaleca odpowiedniemu organowi regulacyjnemu zmianę krajowego dziesięcioletniego planu rozwoju sieci zgodnie z art. 55 ust. 5 tej dyrektywy oraz informuje o tym Komisję.

10. Na wniosek Komisji, ENTSO gazu przekazuje Komisji swoje uwagi w sprawie przyjęcia wytycznych, jak określono w art. 74.

11. ENTSO gazu współpracuje z europejską siecią operatorów systemów przesyłowych energii elektrycznej (zwaną dalej „ENTSO energii elektrycznej”) oraz z ENNOH.

Artykuł 27

Monitorowanie ENTSO gazu przez ACER

1. ACER monitoruje wykonywanie zadań ENTSO gazu, o których mowa w art. 26 ust. 1, 2 i 3, oraz przekazuje swoje ustalenia Komisji.

ACER monitoruje wdrażanie przez ENTSO gazu kodeksów sieci opracowanych na podstawie art. 26 ust. 2 oraz kodeksów sieci opracowanych zgodnie z art. 71 ust. 1-12, które nie zostały jednak przyjęte przez Komisję na podstawie art. 71 ust. 13. W przypadku gdy ENTSO gazu nie wdroży takich kodeksów sieci, ACER zwraca się do niego z wnioskiem o należycie uzasadnione wyjaśnienie takiej sytuacji. ACER informuje Komisję o tym wyjaśnieniu oraz przekazuje swoją opinię na ten temat.

ACER monitoruje i analizuje wdrażanie kodeksów sieci i wytycznych przyjętych przez Komisję, zgodnie z art. 70, 71, 73 i 74, oraz ich wpływ na harmonizację mających zastosowanie zasad, których celem jest ułatwienie integracji rynku i systemu energetycznego, a także niedyskryminację, skuteczną konkurencję oraz właściwe funkcjonowanie rynku, oraz składa sprawozdania Komisji.

2. ENTSO gazu przedkłada ACER do zaopiniowania projekt planu rozwoju sieci gazu ziemnego o zasięgu unijnym oraz projekt rocznego programu prac, wraz z informacjami o procedurze konsultacji, oraz inne dokumenty, o których mowa w art. 26 ust. 3.

W terminie dwóch miesięcy od dnia otrzymania projektów ACER przekazuje ENTSO gazu i Komisji należycie uzasadnioną opinię oraz zalecenia, w przypadku gdy uzna, że projekt rocznego programu prac lub projekt planu rozwoju sieci gazu ziemnego o zasięgu unijnym przedłożone przez ENTSO gazu nie przyczyniają się do niedyskryminacji, skutecznej konkurencji, właściwego funkcjonowania rynku lub wystarczającego poziomu wzajemnych połączeń transgranicznych z dostępem dla stron trzecich. ENTSO gazu należycie uwzględnia opinię i zalecenia ACER.

Artykuł 29

Konsultacje prowadzone przez ENTSO gazu

1. Przygotowując kodeksy sieci, projekt planu rozwoju sieci gazu ziemnego o zasięgu unijnym oraz roczny program prac, o których mowa w art. 26 ust. 1, 2 i 3, ENTSO gazu prowadzi szeroko zakrojony proces konsultacji publicznych, na wczesnym etapie oraz w sposób otwarty i przejrzysty, z udziałem wszystkich odpowiednich uczestników rynku oraz - w szczególności - organizacji reprezentujących wszystkie zainteresowane strony, zgodnie z regulaminem wewnętrznym, o którym mowa w art. 25 ust. 1. W konsultacjach tych uczestniczą organy regulacyjne i inne organy krajowe, przedsiębiorstwa zajmujące się dostarczaniem i produkcją gazu, użytkownicy sieci, w tym odbiorcy, operatorzy systemów dystrybucyjnych, w tym odpowiednie zrzeszenia branżowe, podmioty techniczne i platformy zainteresowanych stron. ENTSO gazu publikuje projekty kodeksów sieci, planu rozwoju sieci gazu ziemnego o zasięgu unijnym oraz roczny program prac, aby zainteresowane strony mogły zgłaszać uwagi, oraz zapewnia im wystarczająco dużo czasu na skuteczny udział w procesie konsultacji. Celem tych konsultacji jest pozyskanie opinii i propozycji odpowiednich zainteresowanych stron w trakcie procesu decyzyjnego.

2. Wszystkie dokumenty i protokoły ze spotkań dotyczących konsultacji, o których mowa w ust. 1, podaje się do wiadomości publicznej.

3. Przed przyjęciem rocznego programu prac oraz kodeksów sieci, o których mowa w art. 26 ust. 1, 2 i 3, ENTSO gazu wyjaśnia, w jaki sposób uwzględnione zostały uwagi otrzymane podczas konsultacji. Podaje również przyczyny, w przypadku gdy uwagi nie zostały uwzględnione.

Artykuł 31

Współpraca regionalna operatorów systemów przesyłowych

1. Operatorzy systemów przesyłowych ustanawiają współpracę regionalną w ramach ENTSO gazu, aby przyczynić się do wykonywania zadań, o których mowa w art. 26 ust. 1, 2 i 3.

2. Operatorzy systemów przesyłowych promują ustalenia operacyjne służące zapewnieniu optymalnego zarządzania siecią, a także wspierają rozwój giełd energii, skoordynowaną alokację zdolności transgranicznych poprzez niedyskryminacyjne rozwiązania rynkowe, w należyty sposób uwzględniając specyficzne zalety aukcji typu implicit dla alokacji krótkoterminowych oraz integracji mechanizmów bilansowania.

3. Aby osiągnąć cele określone w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 80 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez ustanowienie definicji obszaru geograficznego objętego każdą z regionalnych struktur współpracy, z uwzględnieniem istniejących regionalnych struktur współpracy. Każde państwo członkowskie uprawnione jest do promowania współpracy w więcej niż jednym obszarze geograficznym.

Do celów sporządzania aktów delegowanych, o których mowa w akapicie pierwszym, Komisja konsultuje się z ACER oraz z ENTSO gazu.

Artykuł 33

Wymogi w zakresie przejrzystości dotyczące operatorów systemów przesyłowych

1. Operator systemu przesyłowego podaje do wiadomości publicznej szczegółowe informacje dotyczące oferowanych przez siebie zdolności oraz usług i odpowiednich stosowanych warunków, wraz z informacjami technicznymi potrzebnymi użytkownikom sieci do uzyskania skutecznego dostępu do sieci.

2. W celu zapewnienia stosowania przejrzystych, obiektywnych i niedyskryminacyjnych taryf oraz w celu ułatwienia skutecznego wykorzystania sieci gazu ziemnego, operator systemu przesyłowego lub odpowiednie organy regulacyjne publikują odpowiednio i dostatecznie szczegółowe informacje dotyczące podstaw, metodyki obliczania i struktury taryf.

3. W odniesieniu do świadczonych usług, każdy operator systemu przesyłowego podaje do wiadomości publicznej informacje liczbowe o technicznej, zakontraktowanej i dostępnej zdolności dla wszystkich odpowiednich punktów, w tym dla punktów wejścia i wyjścia, w sposób regularny i z zachowaniem ciągłości, w przyjaznej dla użytkownika i znormalizowanej formie, zgodnie z wytycznymi określonymi w załączniku I.

4. Odpowiednie punkty systemu przesyłowego, których dotyczą informacje, które mają być podane do wiadomości publicznej, zatwierdzane są przez właściwe organy po konsultacji z użytkownikami sieci.

5. Operator systemu przesyłowego zawsze ujawnia informacje wymagane na podstawie niniejszego rozporządzenia w sposób zrozumiały, wymiernie jasny, łatwo dostępny i niedyskryminacyjny.

6. Operator systemu przesyłowego podaje do wiadomości publicznej informacje ex post i ex ante dotyczące zapotrzebowania i popytu, na podstawie nominacji i alokacji, prognoz oraz zrealizowanych przepływów do i z systemu. Organ regulacyjny zapewnia, aby wszystkie takie informacje były podawane do wiadomości publicznej. Poziom szczegółowości informacji podawanych do wiadomości publicznej musi odzwierciedlać informacje, którymi dysponuje operator systemu przesyłowego.

Operator systemu przesyłowego podaje do wiadomości publicznej środki podjętych w celu zbilansowania systemu, a także poniesione w związku z tym koszty i wygenerowane dochody.

Zainteresowani uczestnicy rynku przekazują operatorowi systemu przesyłowego dane, o których mowa w niniejszym artykule.

7. Operatorzy systemu przesyłowego podają do wiadomości publicznej szczegółowe informacje dotyczące ilości gazu ziemnego transportowanego ich sieciami, które mogą mieć wpływ na użytkowników sieci, zgodnie z art. 16 i 17 rozporządzenia Komisji (UE) 2015/703.

Artykuł 34

Wymogi w zakresie przejrzystości dotyczące instalacji magazynowania gazu ziemnego, instalacji magazynowania wodoru, instalacji LNG oraz terminali wodorowych

1. Operatorzy systemu LNG, operatorzy systemu magazynowania gazu ziemnego, operatorzy terminali wodorowych i operatorzy instalacji magazynowania wodoru podają do wiadomości publicznej szczegółowe informacje dotyczące wszystkich oferowanych przez siebie usług i odpowiednich stosowanych warunków, wraz z informacjami technicznymi potrzebnymi użytkownikom instalacji LNG, instalacji magazynowania gazu ziemnego, instalacji magazynowania wodoru oraz terminali wodorowych do uzyskania skutecznego dostępu do instalacji LNG, instalacji magazynowania gazu ziemnego, instalacji magazynowania wodoru i terminali wodorowych. Organy regulacyjne mogą zwrócić się do tych operatorów o podanie do wiadomości publicznej wszelkich dodatkowych informacji istotnych dla użytkowników systemu.

2. Operatorzy systemów LNG udostępniają przyjazne dla użytkownika instrumenty umożliwiające kalkulację taryf za dostępne usługi.

3. W odniesieniu do świadczonych przez siebie usług operatorzy systemu LNG, operatorzy systemów magazynowania gazu ziemnego, operatorzy terminali wodorowych i operatorzy systemów magazynowania wodoru podają do wiadomości publicznej informacje liczbowe o zakontraktowanej i dostępnej zdolności instalacji LNG, instalacji magazynowania gazu ziemnego, instalacji magazynowania wodoru i terminalu wodorowego w sposób regularny i z zachowaniem ciągłości, w przyjaznej dla użytkownika i znormalizowanej formie.

4. Operatorzy systemu LNG, operatorzy systemów magazynowania gazu ziemnego, operatorzy terminali wodorowych i operatorzy systemów magazynowania wodoru ujawniają informacje wymagane na podstawie niniejszego rozporządzenia w sposób zrozumiały, wymiernie jasny, łatwo dostępny i niedyskryminacyjny.

5. Operatorzy systemu LNG, operatorzy systemów magazynowania gazu ziemnego, operatorzy terminali wodorowych i operatorzy systemów magazynowania wodoru podają do wiadomości publicznej informacje o ilości gazu ziemnego lub wodoru w każdej instalacji LNG, instalacji magazynowania gazu ziemnego, instalacji magazynowania wodoru oraz w terminalu wodorowym, lub w grupie instalacji magazynowych - jeżeli taki dostęp jest oferowany użytkownikom, o ilościach gazu wprowadzonych i pobranych, a także o dostępnej zdolności instalacji LNG, instalacji magazynowania gazu ziemnego, instalacji magazynowania wodoru i terminalu wodorowego, w tym w odniesieniu do instalacji zwolnionych z przepisów dotyczących dostępu stron trzecich. Informacje te przekazuje się również operatorowi systemu przesyłowego lub operatorowi sieci wodorowej w odniesieniu do magazynowania wodoru i terminali wodorowych, który podaje je do wiadomości publicznej w ujęciu zbiorczym dla systemu lub podsystemu określonego za pomocą odpowiednich punktów. Informacje te aktualizuje się co najmniej raz dziennie.

W przypadku gdy użytkownik instalacji magazynowania gazu ziemnego lub wodoru jest jedynym użytkownikiem instalacji magazynowania gazu ziemnego lub instalacji magazynowania wodoru, użytkownik ten może przedłożyć organowi regulacyjnemu uzasadniony wniosek dotyczący poufnego traktowania danych, o których mowa w akapicie pierwszym. W przypadku gdy organ regulacyjny uzna, że taki wniosek jest zasadny - uwzględniając w szczególności potrzebę równoważenia interesu zgodnej z prawem ochrony tajemnic handlowych, których wyjawienie negatywnie wpłynęłoby na ogólną strategię handlową użytkownika systemu magazynowego, z celem utworzenia konkurencyjnych rynków wewnętrznych gazu ziemnego i wodoru - może zezwolić operatorowi systemu magazynowego gazu ziemnego lub operatorowi systemu magazynowania wodoru na niepodawanie do publicznej wiadomości danych, o których mowa w akapicie pierwszym, przez okres nie dłuższy niż rok.

Akapit drugi stosuje się bez uszczerbku dla obowiązków, o których mowa w akapicie pierwszym, chyba że dane zbiorcze są identyczne z danymi dotyczącymi konkretnego systemu magazynowania gazu ziemnego lub wodoru, w odniesieniu do których organ regulacyjny wyraził zgodę na niepodawanie do publicznej wiadomości.

6. W celu zapewnienia przejrzystych, obiektywnych i niedyskryminacyjnych taryf oraz w celu ułatwienia skutecznego wykorzystania infrastruktury, operatorzy systemu LNG, operatorzy systemu magazynowania gazu ziemnego, operatorzy terminali wodorowych i operatorzy instalacji magazynowania wodoru lub odpowiednie organy regulacyjne podają do wiadomości publicznej wystarczająco szczegółowe informacje dotyczące podstaw, metodyki obliczania i struktury taryf w odniesieniu do infrastruktury w ramach regulowanego dostępu stron trzecich. Instalacje LNG, którym przyznano zwolnienie zgodnie z art. 78 niniejszego rozporządzenia, art. 22 dyrektywy 2003/55/WE i art. 36 dyrektywy 2009/73/WE, oraz operatorzy systemów magazynowania gazu ziemnego w ramach wynegocjowanego systemu dostępu stron trzecich podają do wiadomości publicznej taryfy za infrastrukturę, aby zapewnić wystarczający stopień przejrzystości.

Operatorzy systemów LNG i operatorzy systemu magazynowania gazu ziemnego publikują - w przejrzysty i przyjazny dla użytkownika sposób - informacje wymagane zgodnie z niniejszym artykułem na jednej europejskiej platformie utrzymywanej przez tych operatorów.

Artykuł 36

Zdolność ciągła w zakresie dostępu gazu odnawialnego i gazu niskoemisyjnego do systemu dystrybucyjnego

1. Operatorzy systemów dystrybucyjnych zapewniają ciągłą zdolność dostępu instalacjom produkcyjnym gazu odnawialnego i gazu niskoemisyjnego podłączonym do ich sieci. W tym celu operatorzy systemów dystrybucyjnych, we współpracy między sobą i z operatorami systemów przesyłowych, opracowują procedury i ustalenia, w tym w zakresie inwestycji, w celu zapewnienia przepływu zwrotnego z sieci dystrybucyjnej do sieci przesyłowej. Duże inwestycje w sieć przesyłową gazu ziemnego wynikające z zapotrzebowania na dodatkowe zdolności w sieci dystrybucyjnej muszą być odzwierciedlone w dziesięcioletnim planie rozwoju sieci zgodnie z art. 55 ust. 2 lit. a) dyrektywy (UE) 2024/1788.

2. Ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla możliwości opracowania przez operatorów systemów dystrybucyjnych alternatyw dla inwestycji w odwrócony przepływ, takich jak rozwiązania w zakresie inteligentnych sieci lub podłączenie do sieci innych operatorów. Zdolność ciągła w zakresie dostępu może być ograniczona jedynie z powodu oferowania zdolności podlegających ograniczeniom operacyjnym, w celu zapewnienia bezpieczeństwa infrastruktury oraz efektywności ekonomicznej. Organ regulacyjny zapewnia, aby wszelkie ograniczenia zdolności ciągłej lub ograniczenia eksploatacyjne były wprowadzane przez operatorów systemów dystrybucyjnych na podstawie przejrzystych i niedyskryminacyjnych procedur oraz aby nie tworzyły nieuzasadnionych przeszkód utrudniających wejście na rynek. Ograniczenia nie mają zastosowania w przypadku, gdy instalacja produkcyjna ponosi koszty związane z zapewnieniem ciągłej zdolności produkcyjnej.

Artykuł 40

Zmiany głównych zasad i procedur organizacji OSD UE

1. Główne zasady i procedury organizacji OSD UE zgodnie z art. 54 rozporządzenia (UE) 2019/943 mają również zastosowanie do operatorów systemów dystrybucyjnych obsługujących system gazu ziemnego i operatorów sieci dystrybucyjnej wodorowej.

2. W skład grupy doradców strategicznych, o której mowa w art. 54 ust. 2 lit. f) rozporządzenia (UE) 2019/943, wchodzą również przedstawiciele stowarzyszeń reprezentujących europejskich operatorów systemów dystrybucyjnych obsługujących system gazu ziemnego lub europejskich operatorów sieci dystrybucyjnej wodorowej.

3. Do dnia 5 sierpnia 2025 r. organizacja OSD UE przedkłada Komisji i ACER projekt zaktualizowanego statutu, w tym kodeks postępowania, wykaz zarejestrowanych członków, projekt zaktualizowanego regulaminu wewnętrznego, w tym regulamin konsultacji z ENTSO energii elektrycznej, ENTSO gazu i innymi zainteresowanymi stronami, oraz projekt zaktualizowanych zasad finansowania.

Zaktualizowany projekt regulaminu wewnętrznego organizacji OSD UE musi zapewniać sprawiedliwą i zrównoważoną reprezentację wszystkich uczestniczących operatorów systemów dystrybucyjnych, w tym operatorów będących właścicielami lub obsługujących systemy gazu ziemnego i operatorów sieci dystrybucyjnych wodorowych.

4. W terminie czterech miesięcy od otrzymania dokumentów przedłożonych zgodnie z ust. 3 oraz po przeprowadzeniu konsultacji z organizacjami reprezentującymi wszystkie zainteresowane strony, w szczególności z użytkownikami systemów dystrybucyjnych, w tym odbiorcami, ACER przekazuje Komisji swoją opinię.

5. W terminie trzech miesięcy od otrzymania opinii ACER Komisja wydaje opinię dotyczącą dokumentów przedłożonych zgodnie z ust. 3, uwzględniając opinię ACER, o której mowa w ust. 4.

6. W terminie trzech miesięcy od dnia otrzymania pozytywnej opinii Komisji operatorzy systemów dystrybucyjnych przyjmują i publikują zmieniony statut, regulamin wewnętrzny i zasady finansowania organizacji OSD UE.

7. Dokumenty, o których mowa w ust. 3, przedkłada się Komisji i ACER w przypadku dokonania w nich zmian lub na uzasadniony wniosek którejkolwiek z nich. ACER oraz Komisja mogą wydawać opinie zgodnie z procedurą określoną w ust. 3, 4 i 5.

Artykuł 41

Zadania dodatkowe organizacji OSD UE

1. Organizacja OSD UE wykonuje zadania wymienione w art. 55 ust. 1 lit. a)-e) rozporządzenia (UE) 2019/943 oraz podejmuje działania wymienione w art. 55 ust. 2 lit. c), d) i e) tego rozporządzenia również w odniesieniu do systemów dystrybucji gazu ziemnego lub sieci dystrybucyjnych wodorowych.

2. W uzupełnieniu do zadań wymienionych w art. 55 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2019/943 organizacja OSD UE uczestniczy w opracowywaniu kodeksów sieci, które są istotne dla eksploatacji i planowania sieci dystrybucyjnych oraz skoordynowanej eksploatacji sieci przesyłowych i dystrybucyjnych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, oraz przyczynia się do ograniczenia niezorganizowanych emisji metanu z systemu gazu ziemnego.

Uczestnicząc w opracowywaniu nowych kodeksów sieci zgodnie z art. 71 niniejszego rozporządzenia, organizacja OSD UE musi spełniać wymogi dotyczące konsultacji, określone w art. 56 rozporządzenia (UE) 2019/943.

3. W uzupełnieniu do działań wymienionych w art. 55 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2019/943 organizacja OSD UE:

4. Organizacja OSD UE przekazuje ENTSO gazu dane na potrzeby jej sprawozdawczości dotyczącej jakości gazu w odniesieniu do systemów dystrybucyjnych, w których za zarządzanie jakością gazu odpowiedzialni są operatorzy systemów dystrybucyjnych, jak określono w art. 26 ust. 3.

5. Organizacja OSD UE przekazuje ENNOH dane na potrzeby jej sprawozdań dotyczących monitorowania jakości wodoru, które mają być przyjęte zgodnie z art. 59 ust. 1 lit. j) niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do sieci dystrybucyjnych wodorowych, w których za zarządzanie jakością wodoru odpowiedzialni są operatorzy sieci dystrybucyjnych wodorowych, zgodnie z art. 50 dyrektywy (UE) 2024/1788.

Artykuł 43

Umowa z usługodawcą

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 176 rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046 Komisja może zlecić świadczenie niezbędnych usług w drodze odpowiedniego postępowania o udzielenie zamówienia na podstawie rozporządzenia (UE, Euratom) 2018/1046 podmiotowi lub podmiotom z siedzibą w Unii, w celu realizacji zadań określonych w art. 42 niniejszego rozporządzenia.

2. W przypadku gdy Komisja wybierze usługodawcę, podstawą wyboru muszą być kryteria, które zabezpieczają integralność rynku wewnętrznego, zapewniają konkurencję i bezpieczeństwo dostaw oraz są zgodne z art. 44. Komisja określa wymogi mające zastosowanie do usługodawcy w odpowiednich specyfikacjach przetargowych.

Artykuł 44

Kryteria wyboru dostawcy usług

1. Komisja wybiera dostawcę usług spośród podmiotów spełniających następujące kryteria kwalifikowalności:

2. Bez uszczerbku dla innych obowiązków w zakresie należytej staranności, wprowadza się zobowiązania umowne między Komisją a dostawcami usług w celu zapewnienia, aby wykonując swoje zadania zgodnie z art. 45, dostawca usług nie udostępniał, bezpośrednio ani pośrednio, jakichkolwiek środków finansowych lub zasobów gospodarczych osobom fizycznym lub prawnym, podmiotom lub organom, lub na rzecz osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów, które:

3. Dostawca usług nie może być częścią przedsiębiorstwa zintegrowanego pionowo, z wyjątkiem podmiotu rozdzielonego zgodnie z rozdziałem IX dyrektywy (UE) 2024/1788.

Artykuł 45

Zadania dostawcy usług

1. Dostawca usług organizuje zadania agregacji zapotrzebowania i wspólnych zakupów gazu ziemnego. W szczególności, ale nie wyłącznie, dostawca usług może wdrożyć następujące elementy:

Artykuł 46

Udział w mechanizmie agregacji zapotrzebowania i wspólnych zakupów gazu ziemnego

1. Udział w mechanizmie agregacji zapotrzebowania i wspólnych zakupów gazu ziemnego musi być otwarty na niedyskryminacyjnych zasadach dla przedsiębiorstw gazowych i przedsiębiorstw zużywających gaz ziemny z siedzibą w Unii. Przedsiębiorstwa takie nie mogą uczestniczyć jako dostawcy, producenci ani nabywcy, jeżeli:

2. Wprowadzone muszą zostać zobowiązania umowne w celu zapewnienia, aby żadne środki finansowe ani zasoby gospodarcze nie były udostępniane, bezpośrednio ani pośrednio, osobom fizycznym lub prawnym, podmiotom lub organom ani na rzecz osób fizycznych lub prawnych, podmiotów organów, które:

3. Przedsiębiorstwa gazowe i przedsiębiorstwa zużywające gaz ziemny z siedzibą na terytorium Umawiających się Stron Wspólnoty Energetycznej mogą uczestniczyć w mechanizmie agregacji zapotrzebowania i wspólnych zakupów gazu ziemnego, pod warunkiem że wprowadzono niezbędne środki lub uzgodnienia umożliwiające im udział w mechanizmie agregacji zapotrzebowania i wspólnych zakupów gazu ziemnego na podstawie niniejszej sekcji.

4. Przedsiębiorstwa gazowe i przedsiębiorstwa zużywające gaz ziemny uczestniczące w agregacji zapotrzebowania mogą, w przejrzysty sposób, koordynować elementy warunków umowy zakupu lub stosować umowy wspólnych zakupów, aby osiągnąć lepsze warunki u dostawców, pod warunkiem że przestrzegają prawa Unii, w tym unijnego prawa konkurencji, w szczególności art. 101 i 102 TFUE.

5. Uczestnicy mechanizmu agregacji zapotrzebowania i wspólnych zakupów gazu ziemnego zgłaszają w stosownych przypadkach Komisji lub odpowiedniemu dostawcy usług następujące elementy zawartych umów:

6. Uczestnicy mechanizmu agregacji zapotrzebowania i wspólnych zakupów gazu ziemnego mogą powiadomić w stosownych przypadkach Komisję lub odpowiedniego dostawcę usług, jeżeli w wyniku dopasowywania i przetargu nie doszło do zawarcia umowy o dostawy.

7. Odbiorca informacji przekazanych na podstawie ust. 5 i 6 zapewnia, aby dostęp do informacji poufnych był ściśle ograniczony do dostawcy usług i służb Komisji, dla których jest on bezwzględnie konieczny. Informacje takie przetwarza się z zachowaniem należytej poufności.

Artykuł 47

Czasowe ograniczenie udziału w mechanizmie agregacji zapotrzebowania i wspólnych zakupów gazu ziemnego

1. Aby chronić podstawowe interesy bezpieczeństwa Unii i jej państw członkowskich oraz w interesie zagwarantowania bezpieczeństwa dostaw, do dnia 31 grudnia 2025 r. nie oferuje się za pośrednictwem mechanizmu agregacji zapotrzebowania i wspólnych zakupów gazu ziemnego dostaw gazu ziemnego pochodzących z Federacji Rosyjskiej lub Białorusi ani dostaw LNG z instalacji LNG znajdujących się na terytorium Federacji Rosyjskiej lub Białorusi.

2. Wyłączenie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się do wszystkich dostaw LNG z instalacji LNG znajdujących się na terytorium Federacji Rosyjskiej lub Białorusi oraz do dostaw gazu ziemnego do państw członkowskich lub Umawiających się Stron Wspólnoty Energetycznej w następujących punktach wejścia:

Artykuł 48

Możliwość ograniczenia udziału w mechanizmie agregacji zapotrzebowania i wspólnych zakupów gazu ziemnego

1. Od dnia 1 stycznia 2026 r. Komisja może zadecydować w drodze aktu wykonawczego, o tymczasowym wyłączeniu gazu ziemnego pochodzącego z Federacji Rosyjskiej lub Białorusi lub dostaw LNG z instalacji LNG znajdujących się na terytorium Federacji Rosyjskiej lub Białorusi z udziału w mechanizmie agregacji zapotrzebowania i wspólnych zakupów gazu ziemnego, w przypadku gdy jest to konieczne do ochrony podstawowych interesów bezpieczeństwa Unii lub państwa członkowskiego, lub ich bezpieczeństwa dostaw, pod warunkiem że takie środki:

2. Z odpowiednim wyprzedzeniem przed pierwszą turą przetargową w 2026 r. Komisja ocenia, czy spełnione są wszystkie warunki określone w ust. 1, w celu podjęcia decyzji dotyczącej środków, o których mowa w tym ustępie. Każda taka decyzja jest ważna przez okres nie dłuższy niż rok i w uzasadnionych przypadkach może zostać przedłużona.

Komisja stale ocenia, czy warunki określone w ust. 1 są spełniane, oraz należycie informuje Parlament Europejski i Radę o swoich ocenach, w tym o ocenie, o której mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu.

3. Biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa dostaw Unii, środki podejmowane przez Komisję na podstawie ust. 1 mogą służyć dywersyfikacji dostaw gazu ziemnego lub LNG oraz zmniejszeniu zależności od rosyjskiego gazu ziemnego, w przypadku gdy można wykazać, że środki takie są niezbędne do ochrony podstawowych interesów bezpieczeństwa Unii i państw członkowskich.

4. Decyzje, o których mowa w ust. 1, zawierają wykaz:

Dostawcy lub producenci gazu ziemnego uczestniczący w mechanizmie agregacji zapotrzebowania i wspólnych zakupów gazu ziemnego zapewniają zgodność z art. 47 i z decyzjami przyjętymi zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu.

5. Komisja podejmuje odpowiednie środki, aby zapewnić skuteczne stosowanie niniejszego artykułu i art. 47 i może wymagać od dostawców lub producentów gazu ziemnego uczestniczących w mechanizmie agregacji zapotrzebowania i wspólnych zakupów gazu ziemnego wszelkich niezbędnych informacji, które mogą pomóc jej w wykonywaniu tego zadania, w tym przekazania nabywcom odpowiednich dokumentów przewozowych podczas dostaw gazu ziemnego, gdy jest to technicznie wykonalne.

Artykuł 49

Rada Sterująca

1. Aby ułatwić koordynację i wymianę informacji w odniesieniu do mechanizmu agregacji zapotrzebowania i wspólnych zakupów gazu ziemnego, Komisję wspiera Rada Sterująca.

2. Rada Sterująca składa się z przedstawicieli państw członkowskich i jednego przedstawiciela Komisji. Udział państw członkowskich jest dobrowolny i zależy w szczególności od porządku obrad Rady Sterującej. Przedstawiciele Umawiających się Stron Wspólnoty Energetycznej mogą - na zaproszenie Komisji - brać udział w pracach Rady Sterującej w odniesieniu do wszystkich kwestii będących przedmiotem wspólnego zainteresowania. Zebraniom Rady Sterującej przewodniczy Komisja.

Artykuł 52

Mechanizm wsparcia rozwoju rynku wodoru

1. Komisja może ustanowić mechanizm wsparcia rozwoju rynku wodoru obejmujący elementy określone w ust. 2 do wdrożenia w ramach działań Europejskiego Banku Wodoru. Ten dobrowolny mechanizm może zostać wprowadzony do dnia 31 grudnia 2029 r.

2. Komisja może zawrzeć umowę z odpowiednim dostawcą usług, stosując na zasadzie analogii procedurę określoną w art. 43 i 44, aby wdrożyć - w szczególności, ale nie wyłącznie - następujące elementy:

3. Aby przyczynić się do realizacji celów obniżenia emisyjności określonych w niniejszym rozporządzeniu, państwa członkowskie mogą zapewniać wsparcie płynnościowe, w tym gwarancje, w odniesieniu do wodoru w ramach działań Europejskiego Banku Wodoru oraz w stosownych przypadkach zgodnie z przepisami dotyczącymi pomocy państwa.

4. Koordynację i wymianę informacji dotyczących mechanizmu, o którym mowa w ust. 1, może ułatwiać odpowiednia grupa koordynacyjna, odrębna od grupy ekspertów zajmujących się gazem ziemnym.

W przypadku wodoru, taką grupę koordynacyjną ustanawia się i prowadzi ona swoją działalność w ramach Europejskiego Banku Wodoru.

5. Przed wygaśnięciem mechanizmu, o którym mowa w ust. 1, Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oceniające jego skuteczność. W szczególności Komisja ocenia wkład tego mechanizmu w rozwój rynku wodoru w Unii.

W stosownych przypadkach ocenie tej może towarzyszyć wniosek ustawodawczy dotyczący opracowania mechanizmu dobrowolnej agregacji zapotrzebowania i wspólnych zakupów wodoru.

Artykuł 53

Udział w mechanizmie wsparcia rozwoju rynku wodoru

1. Udział w mechanizmie wsparcia rozwoju rynku wodoru musi być otwarty na niedyskryminacyjnych zasadach dla przedsiębiorstw wodorowych i przedsiębiorstw zużywających wodór z siedzibą w Unii. Przedsiębiorstwa takie nie mogą uczestniczyć jako dostawcy i odbiorcy, jeżeli:

2. Wprowadza się zobowiązania umowne w celu zapewnienia, aby żadne środki finansowe ani zasoby gospodarcze nie były udostępniane, bezpośrednio ani pośrednio, osobom fizycznym lub prawnym, podmiotom lub organom ani na rzecz osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów, które:

3. Przedsiębiorstwa wodorowe i przedsiębiorstwa zużywające wodór z siedzibą na terytorium Umawiających się Stron Wspólnoty Energetycznej mogą uczestniczyć w mechanizmie wsparcia rozwoju rynku wodoru, pod warunkiem że wprowadzono niezbędne środki lub uzgodnienia umożliwiające im ten udział na podstawie niniejszego artykułu oraz art. 52 i 54.

Artykuł 54

Możliwość ograniczenia udziału w mechanizmie wsparcia rozwoju rynku wodoru

1. Komisja może zadecydować, w drodze aktu wykonawczego, o tymczasowym wykluczeniu ofert dostaw wodoru pochodzących z Federacji Rosyjskiej lub Białorusi ze zbierania za pośrednictwem mechanizmu wspierania rozwoju rynku wodoru, w przypadku gdy jest to konieczne do ochrony podstawowych interesów bezpieczeństwa Unii lub państwa członkowskiego, lub ich bezpieczeństwa dostaw, pod warunkiem że takie środki:

2. Z odpowiednim wyprzedzeniem przed pierwszym zbieraniem ofert Komisja ocenia, czy spełnione są wszystkie warunki określone w ust. 1, w celu podjęcia decyzji dotyczącej środków, o których mowa w tym ustępie. Każda taka decyzja jest ważna przez okres nie dłuższy niż rok i w uzasadnionych przypadkach może zostać przedłużona.

Komisja stale ocenia, czy warunki określone w ust. 1 są spełniane, oraz należycie informuje Parlament Europejski i Radę o swoich ocenach, w tym o ocenie, o której mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu.

3. Komisja podejmuje odpowiednie środki, aby zapewnić skuteczne stosowanie niniejszego artykułu.

ROZDZIAŁ III

PRZEPISY MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO SIECI WODOROWYCH

Artykuł 55

Transgraniczna koordynacja w odniesieniu do jakości wodoru

1. Operatorzy sieci przesyłowych wodorowych współpracują, aby uniknąć ograniczeń w przepływach transgranicznych wodoru wynikających z różnic w jego jakości oraz spełnić wymogi w zakresie jakości dotyczące różnych zastosowań końcowych zgodnie z mającymi zastosowanie normami jakości wodoru.

2. W przypadku gdy ze względu na różnice w jakości wodoru zainteresowani operatorzy sieci przesyłowej wodorowej nie mogą uniknąć ograniczenia przepływów transgranicznych w ramach standardowej działalności, niezwłocznie informują o tym zainteresowane organy regulacyjne. Informacje te zawierają opis i powody uzasadniające wszelkie środki już podjęte przez operatorów sieci przesyłowych wodorowych.

3. W ciągu sześciu miesięcy od otrzymania informacji, o których mowa w ust. 2, zainteresowane organy regulacyjne uzgadniają wspólnie, czy uznać ograniczenie.

4. W przypadku gdy zainteresowane organy regulacyjne uznają ograniczenie zgodnie z ust. 3, zwracają się do zainteresowanych operatorów systemów przesyłowych wodorowych o przeprowadzenie w ciągu 12 miesięcy od uznania ograniczenia, o którym mowa w tym ustępie, kolejno następujących działań:

5. W przypadku gdy zainteresowani operatorzy sieci przesyłowych wodorowych nie osiągną porozumienia, aby przedłożyć wspólny wniosek zgodnie z ust. 4 lit. e), każdy operator sieci przesyłowej wodorowej niezwłocznie informuje o tym swój organ regulacyjny.

6. Zainteresowane organy regulacyjne podejmują wspólną skoordynowaną decyzję o usunięciu uznanego ograniczenia, uwzględniając analizę kosztów i korzyści przeprowadzoną przez zainteresowanych operatorów sieci przesyłowych wodorowych oraz wyniki konsultacji publicznych przeprowadzonych zgodnie z ust. 4 lit. d) niniejszego artykułu w ciągu sześciu miesięcy od otrzymania informacji, o których mowa w ust. 5 niniejszego artykułu, zgodnie z art. 6 ust. 10 rozporządzenia (UE) 2019/942.

7. Wspólna skoordynowana decyzja zainteresowanych organów regulacyjnych, o której mowa w ust. 6, obejmuje decyzję w sprawie alokacji kosztów inwestycyjnych ponoszonych przez każdego operatora sieci przesyłowej wodorowej w celu wdrożenia uzgodnionego rozwiązania, a także włączenia tych kosztów do taryf po dniu 1 stycznia 2033 r., z uwzględnieniem kosztów i korzyści gospodarczych, społecznych i środowiskowych wynikających z rozwiązania w zainteresowanych państwach członkowskich.

8. ACER może wydawać organom regulacyjnym zalecenia dotyczące szczegółów takich decyzji dotyczących alokacji kosztów, o których mowa w ust. 7.

9. W przypadku gdy zainteresowane organy regulacyjne nie mogą osiągnąć porozumienia, o którym mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, ACER podejmuje decyzję w sprawie ograniczenia zgodnie z art. 6 ust. 10 rozporządzenia (UE) 2019/942. W przypadku gdy ACER uzna ograniczenie, zwraca się do zainteresowanych operatorów sieci przesyłowych wodorowych o przeprowadzenie w ciągu 12 miesięcy kolejno działań, o których mowa w ust. 4 niniejszego artykułu.

10. W przypadku gdy zainteresowane organy regulacyjne nie zdołają podjąć wspólnych skoordynowanych decyzji, o których mowa w ust. 6 i 7 niniejszego artykułu, ACER podejmuje decyzję w sprawie rozwiązania polegającego na usunięciu uznanego ograniczenia oraz w sprawie alokacji kosztów inwestycyjnych, które każdy operator sieci przesyłowej wodorowej ma ponieść w związku z wdrożeniem uzgodnionego rozwiązania, zgodnie z art. 6 ust. 10 rozporządzenia (UE) 2019/942.

11. Dalsze szczegółowe informacje niezbędne do wykonywania niniejszego artykułu, w tym szczegółowe informacje dotyczące wspólnej wiążącej specyfikacji jakości wodoru dla transgranicznych wodorowych połączeń wzajemnych, analizy kosztów i korzyści usunięcia ograniczeń w przepływie transgranicznym wynikających z różnic w jakości wodoru, przepisy dotyczące interoperacyjności transgranicznej infrastruktury wodorowej, w tym odnoszące się do umów dotyczących połączeń międzysystemowych, jednostek, wymiany danych, komunikacji i przekazywania informacji odpowiednim uczestnikom rynku, określa się w kodeksie sieci ustanowionym zgodnie z art. 72 ust. 1 lit. b).

Artykuł 57

Europejska sieć operatorów sieci wodorowych

1. Operatorzy sieci przesyłowych wodorowych współpracują na poziomie Unii za pośrednictwem ENNOH, aby promować rozwój i właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego wodoru i handel transgraniczny oraz aby zapewnić optymalne zarządzanie europejską siecią przesyłową wodorową, jej skoordynowaną eksploatację oraz jej solidny rozwój techniczny.

2. ENNOH ściśle współpracuje z ENTSO energii elektrycznej i ENTSO gazu w ramach określania synergii i wspierania integracji systemów między nośnikami energii, aby ułatwić ogólną efektywność systemu energetycznego.

3. ENNOH tworzą operatorzy sieci przesyłowych wodorowych certyfikowani zgodnie z art. 71 dyrektywy (UE) 2024/1788.

Operatorzy sieci przesyłowych wodorowych kwalifikują się do członkostwa w ENNOH od początku procedury certyfikacji prowadzonej przez organ regulacyjny, z zastrzeżeniem:

Jeżeli ostatecznej decyzji w sprawie certyfikacji, o której mowa w akapicie drugim lit. a), nie podjęto w ciągu 24 miesięcy od zostania członkiem ENNOH lub jeżeli ostatecznej decyzji inwestycyjnej, o której mowa w akapicie drugim lit. b), nie podjęto w ciągu czterech lat od zostania członkiem ENNOH, członkostwo operatora sieci przesyłowej wodorowej w ENNOH wygasa.

4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 3 niniejszego artykułu, operator sieci przesyłowej wodorowej, który korzysta z odstępstwa od art. 68 dyrektywy (UE) 2024/1788, kwalifikuje się do członkostwa w ENNOH, pod warunkiem, że dany operator ma siedzibę w państwie członkowskim, w którym żaden inny operator sieci przesyłowej wodorowej nie jest członkiem ENNOH zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu. Państwa członkowskie mogą mianować takiego operatora sieci przesyłowej wodorowej oraz przekazują taką nominację ENNOH, Komisji i ACER. Państwa członkowskie mogą w dowolnej chwili cofnąć taką nominację. W przypadku gdy operator sieci przesyłowej wodorowej nie podjął ostatecznej decyzji inwestycyjnej w odniesieniu do projektu dotyczącego infrastruktury wodorowej w terminie czterech lat od zostania członkiem ENNOH, jego członkostwo w ENNOH wygasa.

5. Państwa członkowskie, które nie wyznaczyły żadnego operatora sieci przesyłowej wodorowej, ale planują rozwój sieci przesyłowej wodorowej zgodnie z zintegrowanymi krajowymi planami w dziedzinie energii i klimatu, mogą nominować podmiot jako partnera stowarzyszonego w ramach ENNOH. Zgodnie z niniejszym ustępem zainteresowane państwo członkowskie przekazuje nominację ENNOH, Komisji i ACER. Zainteresowane państwo członkowskie może w dowolnej chwili cofnąć taką nominację. Nominacja ta wygasa, gdy operator sieci przesyłowej wodorowej z siedzibą w danym państwie członkowskim zostanie członkiem ENNOH.

6. Wykonując swoje funkcje wynikające z prawa Unii, ENNOH działa z myślą o ustanowieniu właściwie funkcjonującego i zintegrowanego rynku wewnętrznego wodoru oraz przyczynia się do efektywnego i trwałego osiągnięcia celów określonych w ramach polityki klimatyczno-energetycznej, w szczególności poprzez wkład w efektywną integrację wodoru wywarzanego z odnawialnych źródeł energii oraz w zwiększanie poziomu efektywności energetycznej, przy jednoczesnym utrzymaniu bezpieczeństwa systemu wodorowego. ENNOH musi mieć odpowiednie zasoby ludzkie i finansowe do wykonywania swoich obowiązków.

7. Do dnia 1 września 2024 r. operatorzy sieci przesyłowych wodorowych przedkładają Komisji i ACER projekt statutu, wykaz członków oraz projekt regulaminu wewnętrznego - w tym regulaminu procedur konsultacji z zainteresowanymi stronami - dla ENNOH, która ma zostać ustanowiona.

8. Operatorzy sieci przesyłowych wodorowych przedkładają Komisji i ACER każdy projekt zmian statutu, wykazu członków lub regulaminu wewnętrznego ENNOH.

9. W terminie czterech miesięcy od otrzymania projektów, o których mowa w ust. 7, oraz projektów zmian statutu, wykazu członków i regulaminu wewnętrznego, o których mowa w ust. 8, ACER przedstawia Komisji opinię dotyczącą tych projektów lub same projekty zmian, po konsultacji z organizacjami reprezentującymi wszystkie zainteresowane strony, w szczególności użytkowników systemu wodorowego, w tym odbiorców.

10. Komisja wydaje opinię dotyczącą projektów i projektów zmian statutu, wykazu członków i regulaminu wewnętrznego, uwzględniając opinię ACER, o której mowa w ust. 9, w ciągu trzech miesięcy od dnia otrzymania tej opinii.

11. W terminie trzech miesięcy od otrzymania pozytywnej opinii Komisji operatorzy sieci przesyłowych wodorowych przyjmują i publikują statut, wykaz członków i regulamin wewnętrzny ENNOH.

12. Dokumenty, o których mowa w ust. 7, przedkłada się Komisji i ACER, w przypadku gdy wprowadza się do nich zmiany lub na uzasadniony wniosek Komisji lub ACER. Komisja i ACER wydają opinie zgodnie z ust. 9, 10 i 11.

Artykuł 59

Zadania ENNOH

1. ENNOH wykonuje następujące zadania:

2. ENNOH monitoruje i analizuje wdrażanie kodeksów sieci i wytycznych przyjętych przez Komisję zgodnie z art. 72, 73 i 74 oraz ich wpływ na harmonizację mających zastosowanie zasad, których celem jest ułatwienie rozwoju i integracji rynku wodoru. ENNOH przekazuje swoje ustalenia ACER oraz zamieszcza wyniki analizy w sprawozdaniu rocznym, o którym mowa w ust. 1 lit. h) niniejszego artykułu.

3. ENNOH publikuje protokoły swoich zgromadzeń oraz protokoły posiedzeń zarządu i komitetu, a także regularnie przekazuje do wiadomości publicznej informacje dotyczące podejmowanych decyzji i swojej działalności.

4. Roczny program prac, o którym mowa w ust. 1 lit. g), zawiera wykaz i opis kodeksów sieci, które mają zostać opracowane, plan koordynacji eksploatacji sieci wodorowej, wykaz działań w zakresie badań i rozwoju, które mają zostać zrealizowane w ciągu danego roku, oraz orientacyjny harmonogram.

5. ENNOH przekazuje ACER informacje wymagane przez ACER w celu wykonywania przez nią jej zadań zgodnie z art. 64. Aby umożliwić ENNOH spełnienie tego wymogu, operatorzy sieci przesyłowych wodorowych przekazują ENNOH wymagane informacje.

6. Na wniosek Komisji ENNOH przedstawia Komisji swoje uwagi w sprawie przyjęcia wytycznych, jak określono w art. 74.

Artykuł 60

Plan rozwoju sieci wodorowej o zasięgu unijnym

1. Plan rozwoju sieci wodorowej o zasięgu unijnym obejmuje modelowanie zintegrowanej sieci wodorowej, opracowywanie scenariuszy, europejską prognozę dotyczącą dostaw oraz ocenę odporności systemu na awarie.

Plan rozwoju sieci wodorowej o zasięgu unijnym w szczególności:

2. ACER przedstawia opinie dotyczące krajowych planów rozwoju sieci przesyłowych wodorowych, aby w stosownych przypadkach ocenić ich spójność z dziesięcioletnim planem rozwoju sieci wodorowej o zasięgu unijnym. Jeżeli ACER stwierdzi niespójności między krajowym planem rozwoju sieci przesyłowej wodorowej a planem rozwoju sieci wodorowej o zasięgu unijnym, zaleca odpowiednią zmianę krajowego planu rozwoju sieci przesyłowej wodorowej lub planu rozwoju sieci wodorowej o zasięgu unijnym.

3. Przy opracowywaniu planu rozwoju sieci wodorowej o zasięgu unijnym, ENNOH współpracuje z ENTSO energii elektrycznej i ENTSO gazu, w szczególności w zakresie opracowania analizy kosztów i korzyści dla całego systemu energetycznego oraz powiązanego modelu rynku energii i sieci, w tym infrastruktury transportu energii elektrycznej, gazu ziemnego i wodoru, a także magazynowania gazu ziemnego, magazynowania wodoru, terminali LNG i terminali wodorowych oraz elektrolizerów, o których mowa w art. 11 rozporządzenia (UE) 2022/869, scenariuszy dziesięcioletnich planów rozwoju sieci, o których mowa w art. 12 tego rozporządzenia, oraz identyfikacji luk w infrastrukturze, o której mowa w art. 13 tego rozporządzenia.

Artykuł 61

Zintegrowane planowanie sieci na poziomie Unii

1. W okresie przejściowym do dnia 1 stycznia 2027 r. ENTSO gazu opracowuje plan rozwoju sieci wodorowej o zasięgu unijnym na 2026 r., przy pełnym zaangażowaniu operatorów sieci przesyłowych wodorowych oraz we współpracy z ENNOH gdy tylko zostanie ustanowiona. Plan rozwoju sieci wodorowej o zasięgu unijnym na 2026 r. składa się z dwóch odrębnych rozdziałów dotyczących odpowiednio wodoru i gazu ziemnego. ENTSO gazu niezwłocznie przekazuje ENNOH wszystkie informacje, w tym dane i analizy zebrane podczas przygotowywania planów rozwoju sieci wodorowej o zasięgu unijnym do dnia 1 stycznia 2027 r.

2. ENNOH opracowuje plan rozwoju sieci wodorowej o zasięgu unijnym na 2028 r. na podstawie niniejszego artykułu oraz art. 60.

3. ENNOH ściśle współpracuje z ENTSO energii elektrycznej i ENTSO gazu, aby opracować zintegrowane plany rozwoju sieci o zasięgu unijnym, odpowiednio na podstawie art. 32 oraz art. 60 niniejszego rozporządzenia oraz art. 30 rozporządzenia (UE) 2019/943. W szczególności w ramach tej współpracy:

Artykuł 63

Konsultacje z ENNOH

1. Przygotowując wnioski dotyczące zadań, o których mowa w art. 59, ENNOH prowadzi na wczesnym etapie w sposób otwarty i przejrzysty zakrojone na szeroką skalę konsultacje publiczne z udziałem wszystkich odpowiednich uczestników rynku, a w szczególności organizacji reprezentujących wszystkie zainteresowane strony, zgodnie z regulaminem wewnętrznym, o którym mowa w art. 57 niniejszego rozporządzenia. Proces konsultacji uwzględnia uwagi zainteresowanych stron przed ostatecznym przyjęciem wniosku w celu określenia opinii i propozycji wszystkich odpowiednich zainteresowanych stron w trakcie procesu decyzyjnego. W konsultacjach tych uczestniczą również organy regulacyjne i inne organy krajowe, producenci, użytkownicy sieci, w tym odbiorcy, organy techniczne oraz platformy zainteresowanych stron.

2. Wszystkie dokumenty i protokoły ze spotkań dotyczących konsultacji, o których mowa w ust. 1, podaje się do wiadomości publicznej.

3. Przed przyjęciem wniosków, o których mowa w art. 59, ENNOH informuje, w jaki sposób uwzględniono uwagi otrzymane podczas konsultacji. Podaje również przyczyny, w przypadku gdy uwagi nie zostały uwzględnione.

Artykuł 64

Monitorowanie ENNOH przez ACER

1. ACER monitoruje wykonywanie zadań ENNOH, o których mowa w art. 59, oraz zgłasza swoje ustalenia Komisji.

2. ACER monitoruje wdrażanie przez ENNOH kodeksów sieci i wytycznych przyjętych przez Komisję, jak określono w art. 72, 73 i 74. W przypadku gdy ENNOH nie wdroży takich kodeksów sieci, ACER zwraca się do niej z wnioskiem o należycie uzasadnione wyjaśnienie takiego stanu rzeczy. ACER informuje Komisję o tym wyjaśnieniu i przekazuje na swoją opinię na ten temat.

3. ENNOH przedkłada ACER do zaopiniowania projekt planu rozwoju sieci wodorowej o zasięgu unijnym oraz projekt rocznego programu prac wraz z informacjami o procedurze konsultacji i innymi dokumentami, o których mowa w art. 59.

W ciągu dwóch miesięcy od dnia otrzymania projektów ACER przekazuje ENNOH i Komisji należycie uzasadnioną opinię oraz zalecenia, w przypadku gdy uzna, że projekt rocznego programu prac lub projekt planu rozwoju sieci wodorowej o zasięgu unijnym przedłożone przez ENNOH nie przyczyniają się do niedyskryminacji, skutecznej konkurencji, właściwego funkcjonowania rynku lub wystarczającego poziomu wzajemnych połączeń transgranicznych. ENNOH należycie uwzględnia opinię i zalecenia ACER.

Artykuł 65

Współpraca regionalna operatorów sieci przesyłowych wodorowych

1. Operatorzy sieci przesyłowych wodorowych ustanawiają współpracę regionalną w ramach ENNOH, aby przyczynić się do realizacji zadań, o których mowa w art. 59.

2. Operatorzy sieci przesyłowych wodorowych promują ustalenia operacyjne służące zapewnieniu optymalnego zarządzania siecią oraz zapewniają interoperacyjność połączonego unijnego systemu wodorowego, aby ułatwić współpracę handlową i operacyjną między operatorami sąsiadujących ze sobą sieci przesyłowych wodorowych.

Artykuł 66

Wymogi w zakresie przejrzystości dotyczące operatorów sieci wodorowych

1. Operator sieci wodorowej podaje do wiadomości publicznej szczegółowe informacje dotyczące oferowanych przez niego usług i stosowanych warunków, wraz z informacjami technicznymi niezbędnymi użytkownikom sieci wodorowej do uzyskania skutecznego dostępu do sieci.

2. W celu zapewnienia stosowania przejrzystych, obiektywnych i niedyskryminacyjnych taryf oraz w celu ułatwienia skutecznego wykorzystania sieci wodorowej, od dnia 1 stycznia 2031 r. operatorzy sieci wodorowych lub odpowiednie organy regulacyjne podają do wiadomości publicznej pełne informacje dotyczące podstaw, metod obliczania i struktury taryf.

3. Operatorzy sieci wodorowych podają do wiadomości publicznej szczegółowe informacje dotyczące jakości wodoru transportowanego w ich sieciach, które mogłyby mieć wpływ na użytkowników sieci.

4. Odpowiednie punkty sieci wodorowej, których dotyczą informacje objęte wymogiem podania do wiadomości publicznej, zatwierdzane są przez właściwe organy po konsultacji z użytkownikami sieci wodorowej.

5. Operatorzy sieci wodorowych zawsze ujawniają informacje wymagane na podstawie niniejszego rozporządzenia w sposób zrozumiały, wymiernie jasny, łatwo dostępny i niedyskryminacyjny.

6. Operatorzy sieci wodorowych podają do wiadomości publicznej ex ante i ex post informacje dotyczące zapotrzebowania i popytu, w tym okresowe prognozy i informacje zarejestrowane. Organ regulacyjny zapewnia, aby wszystkie takie informacje były podawane do wiadomości publicznej. Poziom szczegółowości informacji podawanych do wiadomości publicznej musi odzwierciedlać informacje, którymi dysponuje operator sieci wodorowej.

7. Zainteresowani uczestnicy rynku przekazują operatorowi sieci wodorowej dane, o których mowa w niniejszym artykule.

8. Dalsze szczegółowe informacje potrzebne operatorom sieci wodorowych do wdrożenia wymogów w zakresie przejrzystości, w tym dalsze szczegółowe informacje dotyczące treści, częstotliwości i formy przekazywania informacji przez operatorów sieci wodorowych, określa się w kodeksie sieci ustanowionym zgodnie z art. 72 ust. 2.

Artykuł 69

Wspólne specyfikacje dotyczące wodoru

1. Komisja może określić wspólne specyfikacje w kodeksie sieci zgodnie z art. 72 ust. 1 lit. b) niniejszego rozporządzenia lub przyjąć akty wykonawcze ustanawiające wspólne specyfikacje dotyczące wymogów określonych w art. 50 dyrektywy (UE) 2024/1788, w przypadku gdy:

2. Na wczesnym etapie przygotowywania projektu aktu wykonawczego ustanawiającego wspólne specyfikacje, o którym mowa w ust. 1, Komisja zbiera opinie odpowiednich organów lub grup ekspertów ustanowionych na podstawie odpowiednich przepisów sektorowych Unii oraz należycie konsultuje się z wszystkimi odpowiednimi zainteresowanymi stronami. W oparciu o te konsultacje Komisja przygotowuje projekt aktu wykonawczego.

3. Domniemywa się, że praktyki, które są zgodne ze wspólnymi specyfikacjami, lub ich częściami, są zgodne z wymogami określonymi w aktach delegowanych przyjętych na podstawie art. 72 ust. 1 lit. b) w zakresie, w jakim wymogi te są objęte takimi wspólnymi specyfikacjami lub ich częściami.

4. W przypadku gdy europejska organizacja normalizacyjna przyjmuje normę zharmonizowaną i proponuje ją Komisji w celu opublikowania odniesienia do niej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, Komisja ocenia normę zharmonizowaną zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1025/2012. W przypadku publikacji odniesienia do normy zharmonizowanej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej Komisja uchyla akty wykonawcze, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, lub ich części, które obejmują te same wymogi, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

ROZDZIAŁ IV

KODEKSY SIECI I WYTYCZNE

Artykuł 70

Przyjmowanie kodeksów sieci i wytycznych

1. Komisja może przyjmować akty delegowane lub wykonawcze, z zastrzeżeniem uprawnień określonych w art. 71-74. Akty te mogą być przyjmowane jako kodeksy sieci w oparciu o treść propozycji opracowanych przez ENTSO gazu lub ENNOH lub - w przypadku gdy tak przewidziano w wykazie priorytetów ustanowionym zgodnie z art. 71 ust. 3 - przez organizację OSD UE, w stosownych przypadkach we współpracy z ENTSO gazu, ENNOH oraz ACER, zgodnie z procedurą określoną w art. 71, 72 i 73, albo jako wytyczne zgodnie z procedurą określoną w art. 74.

2. Kodeksy sieci i wytyczne:

3. Do dnia 5 lutego 2026 r. organy regulacyjne mogą złożyć Komisji wniosek o odstępstwo od stosowania kodeksów sieci i wytycznych, o których mowa w ust. 1, w punktach wejścia z państw trzecich i punktach wyjścia do państw trzecich zgodnie z ust. 2 lit. d). Wniosek o odstępstwo przedkłada się jednocześnie Komisji i ACER. W ciągu trzech miesięcy od dnia otrzymania wniosku o odstępstwo ACER przekazuje Komisji uzasadnioną opinię.

Komisja przyjmuje decyzję w odniesieniu do wniosku o odstępstwo z uwzględnieniem uzasadnionej opinii ACER oraz po ocenie, czy organ regulacyjny:

Odstępstwo ogranicza się do konkretnych przepisów, których nie można skutecznie wdrożyć, i przyznaje się je na czas określony.

Artykuł 71

Ustanawianie kodeksów sieci dotyczących gazu ziemnego

1. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 80 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez ustanowienie kodeksów sieci w następujących obszarach:

2. Komisja może przyjmować akty wykonawcze dotyczące ustanowienia kodeksów sieci w następujących obszarach:

Akty wykonawcze, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 81 ust. 3.

3. Po konsultacji z ACER, ENTSO gazu, ENNOH, organizacją OSD UE oraz z innymi odpowiednimi zainteresowanymi stronami Komisja ustanawia co trzy lata wykaz priorytetów, wskazując obszary określone w ust. 1 i 2, które należy uwzględnić przy opracowywaniu kodeksów sieci.

Jeżeli przedmiot kodeksu sieci jest bezpośrednio związany z pracą systemu dystrybucyjnego, lecz zasadniczo nie ma znaczenia dla systemu przesyłowego, Komisja może zobowiązać organizację OSD UE, we współpracy z ENTSO gazu, do zwołania komitetu redakcyjnego i przedłożenia ACER propozycji kodeksu sieci.

4. Komisja zwraca się z wnioskiem do ACER o przedłożenie jej w rozsądnym terminie, nieprzekraczającym sześciu miesięcy od otrzymania wniosku Komisji, niewiążących wytycznych ramowych określających jasne i obiektywne zasady opracowywania kodeksów sieci odnoszących się do obszarów określonych w wykazie priorytetów. Wniosek Komisji może obejmować warunki, które mają zostać uregulowane w wytycznych ramowych. Te wytyczne ramowe muszą przyczyniać się do integracji rynku, niedyskryminacji, skutecznej konkurencji i właściwego funkcjonowania rynku. Na uzasadniony wniosek ACER Komisja może przedłużyć termin przedłożenia wytycznych ramowych.

5. ACER konsultuje się z ENTSO gazu, ENNOH, organizacją OSD UE oraz z innymi odpowiednimi zainteresowanymi stronami w sprawie wytycznych ramowych przez okres nie krótszy niż dwa miesiące, w sposób otwarty i przejrzysty.

6. Na wniosek Komisji na podstawie ust. 4 ACER przedkłada jej wytyczne ramowe.

7. Jeżeli Komisja uzna, że wytyczne ramowe nie przyczyniają się do integracji rynku, niedyskryminacji, skutecznej konkurencji i właściwego funkcjonowania rynku, może zwrócić się do ACER z wnioskiem o przegląd wytycznych ramowych w rozsądnym terminie i o ich ponowne przedłożenie Komisji.

8. Jeżeli ACER nie przedłoży wytycznych ramowych lub nie przedłoży ich ponownie w terminie wyznaczonym przez Komisję zgodnie z ust. 4 lub 7, Komisja opracowuje dane wytyczne ramowe.

9. Komisja zwraca się z wnioskiem do ENTSO gazu lub - w przypadku gdy tak przewidziano w wykazie priorytetów, o którym mowa w ust. 3 - do organizacji OSD UE we współpracy z ENTSO gazu o przedłożenie ACER, w rozsądnym terminie, nieprzekraczającym 12 miesięcy od otrzymania wniosku Komisji, propozycji kodeksu sieci zgodnie z odpowiednimi wytycznymi ramowymi.

10. ENTSO gazu lub - w przypadku gdy tak przewidziano w wykazie priorytetów, o którym mowa w ust. 3 - organizacja OSD UE, we współpracy z ENTSO gazu, zwołuje komitet redakcyjny, aby uzyskać pomoc w procesie opracowywania kodeksu sieci. W skład komitetu redakcyjnego wchodzą przedstawiciele ACER, ENTSO gazu, ENNOH, w stosownych przypadkach organizacji OSD UE, a także ograniczona liczba głównych zainteresowanych stron, na które ma to wpływ. ENTSO gazu lub - w przypadku gdy tak przewidziano w wykazie priorytetów, o którym mowa w ust. 3 - organizacja OSD UE, we współpracy z ENTSO gazu, opracowuje propozycje kodeksów sieci w obszarach, o których mowa w ust. 1 i 2, na wniosek Komisji na podstawie ust. 9.

11. ACER weryfikuje propozycję kodeksu sieci, aby zapewnić jego zgodność z odpowiednimi wytycznymi ramowymi oraz przyczynianie się do integracji rynku, niedyskryminacji, skutecznej konkurencji oraz właściwego funkcjonowania rynku, oraz przedkłada zweryfikowany kodeks sieci Komisji w terminie sześciu miesięcy od otrzymania propozycji. W projekcie przedłożonym Komisji ACER uwzględnia uwagi przekazane przez wszystkie zaangażowane strony w trakcie prac nad propozycją kodeksu sieci, którymi kieruje ENTSO gazu lub organizacja OSD UE, oraz konsultuje się z odpowiednimi zainteresowanymi stronami w sprawie zweryfikowanej wersji propozycji kodeksu sieci, która ma zostać przedłożona Komisji.

12. W przypadku gdy ENTSO gazu lub organizacja OSD UE nie opracowały kodeksu sieci w terminie określonym przez Komisję na podstawie ust. 9, Komisja może zwrócić się do ACER o przygotowanie projektu kodeksu sieci w oparciu o odpowiednie wytyczne ramowe. ACER może rozpocząć dalsze konsultacje w celu przygotowania projektu kodeksu sieci zgodnie z niniejszym ustępem. ACER przedkłada Komisji projekt kodeksu sieci przygotowany zgodnie z niniejszym ustępem oraz może zalecić jego przyjęcie.

13. W przypadku gdy ENTSO gazu lub organizacja OSD UE nie opracowały kodeksu sieci lub ACER nie opracowała projektu kodeksu sieci, jak określono w ust. 12, Komisja, z własnej inicjatywy lub na wniosek ACER zgodnie z ust. 11, może przyjąć jeden lub większą liczbę kodeksów sieci w obszarach wymienionych w ust. 1 i 2.

14. W przypadku gdy Komisja proponuje przyjęcie kodeksu sieci z własnej inicjatywy, jak określono w ust. 13, konsultuje się w sprawie projektu kodeksu sieci z ACER, ENTSO gazu oraz ze wszystkimi odpowiednimi zainteresowanymi stronami przez okres nie krótszy niż dwa miesiące.

15. Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla prawa Komisji do przyjmowania i zmiany wytycznych zgodnie z art. 74. Pozostaje on bez uszczerbku dla możliwości opracowywania przez ENTSO gazu niewiążących wytycznych w obszarach określonych w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, w przypadku gdy takie wytyczne nie obejmują obszarów, których dotyczy wniosek skierowany do ENTSO gazu przez Komisję. ENTSO gazu przedkłada wszelkie takie wytyczne ACER do zaopiniowania oraz należycie uwzględnia tę opinię.

Artykuł 72

Ustanawianie kodeksów sieci dotyczących wodoru

1. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 80 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia przez ustanowienie kodeksów sieci w następujących obszarach:

2. Komisja może przyjmować akty wykonawcze w celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia poprzez ustanowienie kodeksów sieci w obszarze przepisów dotyczących przejrzystości wykonujących art. 66, w tym dalszych szczegółowych informacji dotyczących treści, częstotliwości i formy przekazywania informacji przez operatorów sieci wodorowych oraz wykonujących pkt 4 załącznika I do niniejszego rozporządzenia, w tym szczegółowych informacji dotyczących formatu i treści informacji niezbędnych użytkownikom sieci do skutecznego dostępu do sieci, informacji, które mają być publikowane w odpowiednich punktach, oraz szczegółowych informacji dotyczących harmonogramów.

Akty wykonawcze, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 81 ust. 2.

3. Po konsultacji z ACER, ENNOH oraz w stosownych przypadkach z ENTSO gazu lub organizacją OSD UE, a także z innymi odpowiednimi zainteresowanymi stronami Komisja ustanawia co trzy lata wykaz priorytetów ustalający obszary określone w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, które należy uwzględnić przy opracowywaniu kodeksów sieci. Komisja ustanawia pierwszy wykaz priorytetów opracowywania kodeksów sieci wodorowych w ciągu roku od ustanowienia ENNOH, jak przewidziano w art. 57.

4. Komisja zwraca się do ACER o przedłożenie jej w rozsądnym terminie, nieprzekraczającym sześciu miesięcy od otrzymania wniosku Komisji, niewiążących wytycznych ramowych określających jasne i obiektywne zasady opracowywania kodeksów sieci odnoszących się do obszarów określonych w wykazie priorytetów. Wniosek Komisji może obejmować warunki, które mają zostać uregulowane w wytycznych ramowych. Te wytyczne ramowe muszą przyczyniać się do integracji rynku, niedyskryminacji, skutecznej konkurencji i właściwego funkcjonowania rynku. Na uzasadniony wniosek ACER Komisja może przedłużyć termin przedłożenia wytycznych ramowych.

5. ACER przeprowadza konsultacje z ENNOH i w stosownych przypadkach z ENTSO gazu, a także z innymi odpowiednimi zainteresowanymi stronami w sprawie wytycznych ramowych przez okres nie krótszy niż dwa miesiące, w otwarty i przejrzysty sposób.

6. Na wniosek Komisji na podstawie ust. 4 ACER przedkłada jej wytyczne ramowe.

7. Jeżeli Komisja uzna, że wytyczne ramowe nie przyczyniają się do integracji rynku, niedyskryminacji, skutecznej konkurencji i właściwego funkcjonowania rynku, może zwrócić się do ACER z wnioskiem o przegląd wytycznych ramowych w rozsądnym terminie i o ich ponowne przedłożenie Komisji.

8. Jeżeli ACER nie przedłoży wytycznych ramowych lub nie przedłoży ich ponownie w terminie wyznaczonym przez Komisję zgodnie z ust. 4 lub 7, Komisja opracowuje dany projekt wytycznych ramowych.

9. Komisja zwraca się z wnioskiem do ENNOH o przedłożenie ACER, w rozsądnym terminie nieprzekraczającym 12 miesięcy od otrzymania wniosku Komisji, propozycji kodeksu sieci zgodnie z odpowiednimi wytycznymi ramowymi.

10. ENNOH zwołuje komitet redakcyjny, który ma jej pomóc w procesie opracowywania kodeksu sieci. W skład komitetu redakcyjnego wchodzą przedstawiciele ACER, ENTSO gazu, ENTSO energii elektrycznej, w stosownych przypadkach organizacji OSD UE, a także ograniczona liczba głównych zainteresowanych stron, na które ma to wpływ. ENNOH opracowuje propozycje kodeksów sieci w obszarach, o których mowa w ust. 1 i 2, na wniosek Komisji na podstawie ust. 9.

11. ACER weryfikuje propozycję kodeksu sieci, aby zapewnić jego zgodność z odpowiednimi wytycznymi ramowymi oraz przyczynianie się do integracji rynku, niedyskryminacji, skutecznej konkurencji oraz właściwego funkcjonowania rynku, oraz przedkłada zweryfikowany kodeks sieci Komisji w terminie sześciu miesięcy od otrzymania propozycji. W projekcie przedłożonym Komisji ACER uwzględnia opinie przekazane przez wszystkie zaangażowane strony w trakcie prac nad propozycją kodeksu sieci pod kierunkiem ENNOH oraz konsultuje się z odpowiednimi zainteresowanymi stronami w sprawie propozycji kodeksu sieci, która ma zostać przedłożona Komisji.

12. W przypadku gdy ENNOH nie opracowała kodeksu sieci w terminie określonym przez Komisję na podstawie ust. 9, Komisja może zwrócić się do ACER o przygotowanie projektu kodeksu sieci w oparciu o odpowiednie wytyczne ramowe. W celu przygotowywania projektu kodeksu sieci zgodnie z niniejszym ustępem ACER może rozpocząć dalsze konsultacje w celu przygotowania projektu kodeksu sieci zgodnie z niniejszym ustępem. ACER przedkłada Komisji projekt kodeksu sieci przygotowany zgodnie z niniejszym ustępem oraz może zalecić jego przyjęcie.

13. W przypadku gdy ENNOH nie opracowała kodeksu sieci lub ACER nie opracuje projektu kodeksu sieci, jak określono w ust. 12, Komisja może, z własnej inicjatywy lub na wniosek ACER zgodnie z ust. 11, przyjąć przynajmniej jeden lub większą liczbę kodeksów sieci w obszarach wymienionych w ust. 1 i 2.

14. W przypadku gdy Komisja proponuje przyjęcie kodeksu sieci z własnej inicjatywy, jak określono w ust. 13, konsultuje się w sprawie projektu kodeksu sieci z ACER, ENNOH, ENTSO gazu i ze wszystkimi odpowiednimi zainteresowanymi stronami przez okres nie krótszy niż dwa miesiące.

15. Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla prawa Komisji do przyjmowania i zmiany wytycznych zgodnie z art. 74. Pozostaje on bez uszczerbku dla możliwości opracowywania przez ENNOH niewiążących wytycznych w obszarach określonych w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, w przypadku gdy takie wytyczne nie obejmują obszarów, których dotyczy wniosek skierowany do ENNOH przez Komisję. ENNOH przedkłada wszelkie takie wytyczne ACER do zaopiniowania oraz należycie uwzględnia tę opinię.

Artykuł 73

Zmiany w kodeksach sieci

1. Komisja jest uprawniona do zmiany kodeksów sieci w obszarach wymienionych w art. 71 ust. 1 i 2 oraz w art. 72 ust. 1 i 2 zgodnie z odpowiednią procedurą określoną w tych artykułach.

2. Strony, które mogą mieć interes w związku z którymkolwiek kodeksem sieci przyjętym zgodnie z art. 70, 71, 72 oraz niniejszym artykułem, w tym: ENTSO gazu, ENNOH, organizacja OSD UE, organy regulacyjne, operatorzy systemów dystrybucyjnych, operatorzy systemów przesyłowych, użytkownicy systemu i konsumenci, mogą przedkładać ACER projekty zmian do tego kodeksu sieci. ACER może również proponować zmiany z własnej inicjatywy.

3. ACER może przedłożyć Komisji uzasadnione propozycje zmian, wyjaśniając, w jaki sposób takie wnioski są zgodne z celami kodeksów sieci określonymi w art. 70 niniejszego rozporządzenia. W przypadku gdy uzna propozycję zmian za dopuszczalną, a także w przypadku zmian proponowanych z własnej inicjatywy, ACER konsultuje się ze wszystkimi odpowiednimi zainteresowanymi stronami zgodnie z art. 14 rozporządzenia (UE) 2019/942.

Artykuł 74

Wytyczne

1. Komisja jest uprawniona do przyjmowania wiążących wytycznych w obszarach wymienionych w niniejszym artykule.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania wytycznych w obszarach, w których takie akty mogłyby być również opracowane w ramach procedury opracowywania kodeksów sieci zgodnie z art. 71 i 72. Te wytyczne przyjmuje się w drodze aktów delegowanych lub aktów wykonawczych, w zależności od odpowiednich uprawnień przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.

3. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 80 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez ustanowienie wytycznych w następujących obszarach:

4. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 80 w celu zmiany wytycznych określonych w załączniku I, aby sprecyzować:

5. Zmieniając wytyczne, Komisja konsultuje się z:

Artykuł 76

Przekazywanie informacji oraz poufność

1. Państwa członkowskie oraz organy regulacyjne przekazują Komisji, na wniosek, informacje niezbędne do celów egzekwowania niniejszego rozporządzenia, w tym wytyczne i kodeksy sieci przyjęte na podstawie niniejszego rozporządzenia.

2. Komisja ustala rozsądny termin, w jakim należy dostarczać informacje, uwzględniając stopień złożoności i pilności wymaganych informacji.

3. Jeżeli państwo członkowskie lub zainteresowany organ regulacyjny nie przekażą informacji w ustalonym przez Komisję terminie, Komisja może zwrócić się o wszelkie informacje niezbędne do celów egzekwowania niniejszego rozporządzenia bezpośrednio do zainteresowanych przedsiębiorstw.

Wysyłając przedsiębiorstwu wniosek o udzielenie informacji, Komisja przesyła równocześnie kopię tego wniosku do państwa członkowskiego lub zainteresowanego organu regulacyjnego państwa członkowskiego, na którego terytorium znajduje się siedziba danego przedsiębiorstwa.

4. W swoim wniosku o udzielenie informacji Komisja określa podstawę prawną wniosku, termin, w jakim informacja ma zostać przekazana, cel wniosku, a także sankcje przewidziane w art. 77 ust. 2 za przekazanie informacji nieprawidłowych, niekompletnych lub wprowadzających w błąd.

5. Informacji, o których udzielenie się zwrócono, dostarczają właściciele przedsiębiorstwa lub ich przedstawiciele, a w przypadku osób prawnych, osoby fizyczne uprawnione do reprezentowania przedsiębiorstwa zgodnie z prawem lub ich statutem. W przypadku gdy do przekazywania informacji w imieniu ich klienta upoważnieni są prawnicy, klient ponosi w pełni odpowiedzialność w przypadku, gdy przekazane informacje są nieprawdziwe, niepełne lub wprowadzają w błąd.

6. W przypadku gdy przedsiębiorstwo nie przekaże informacji, o których udzielenie się zwrócono, w wyznaczonym przez Komisję terminie lub przekaże niepełne informacje, Komisja może wymagać przekazania tych informacji w drodze decyzji. W decyzji tej określa się, jakie informacje są wymagane, oraz wskazuje rozsądny termin, w jakim informacje mają zostać przekazane. W decyzji tej informuje się o sankcjach przewidzianych w art. 77 ust. 2. Zawiera ona również informacje o prawie do kontroli tej decyzji przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Komisja wysyła równocześnie kopię swojej decyzji do państwa członkowskiego, w którym znajduje się miejsce zamieszkania osoby lub siedziba przedsiębiorstwa, lub do organu regulacyjnego tego państwa członkowskiego.

7. Informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą być wykorzystywane wyłącznie do celów egzekwowania niniejszego rozporządzenia.

Komisja nie może ujawniać informacji, które uzyskano zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, w przypadku gdy informacje te są objęte tajemnicą zawodową.

Artykuł 77

Sankcje

1. Państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące sankcji mających zastosowanie w przypadku naruszeń niniejszego rozporządzenia, kodeksów sieci, a także wytycznych przyjętych na podstawie art. 70-74 oraz wytycznych określonych w załączniku I i podejmują wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia ich wykonywania. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję o tych przepisach i środkach oraz powiadamiają ją niezwłocznie o wszelkich późniejszych zmianach, które ich dotyczą.

2. Komisja może w drodze decyzji nałożyć na przedsiębiorstwo grzywnę nieprzekraczającą 1 % wartości całkowitego obrotu w poprzedzającym roku obrotowym, w przypadku gdy przedsiębiorstwo to umyślnie lub przez zaniedbanie, w odpowiedzi na wniosek o udzielenie informacji przesłany zgodnie z art. 76 ust. 4, przekazało nieprawdziwe, niepełne lub wprowadzające w błąd informacje lub nie dostarczyło informacji w terminie określonym w decyzji podjętej zgodnie z art. 76 ust. 6 akapit pierwszy. Ustalając wysokość grzywny, Komisja bierze pod uwagę powagę naruszenia przez przedsiębiorstwo kodeksów sieci przyjętych na podstawie art. 70-74 i wytycznych określonych w załączniku I.

3. Sankcje przewidziane zgodnie z ust. 1 oraz wszelkie decyzje podejmowane zgodnie z ust. 2 nie mogą mieć charakteru karnoprawnego.

ROZDZIAŁ V

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 78

Nowa infrastruktura gazu ziemnego i wodoru

1. Istotna nowa infrastruktura gazu ziemnego, a mianowicie połączenia wzajemne, instalacje LNG i instalacje magazynowania gazu ziemnego, mogą na wniosek zostać zwolnione na czas określony ze stosowania przepisów niniejszego rozporządzenia z wyjątkiem art. 34 ust. 5 i 6, a także ze stosowania art. 31 ust. 1, art. 32, 33 i 60, art. 78 ust. 7 i 9 oraz art. 79 ust. 1 dyrektywy (UE) 2024/1788.

Istotna nowa infrastruktura wodorowa, mianowicie połączenia wzajemne, terminale wodorowe i podziemne instalacje magazynowania wodoru, mogą na wniosek zostać zwolnione na czas określony ze stosowania przepisów niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem art. 34 ust. 5 i 6, a także ze stosowania art. 35, 36, 37 i 68 dyrektywy (UE) 2024/1788.

Każde takie zwolnienie podlega wszystkim następującym warunkom:

2. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się również w przypadku znacznego wzrostu zdolności istniejącej infrastruktury i zmian tej infrastruktury umożliwiających rozwój nowych źródeł dostaw gazu odnawialnego i gazu niskoemisyjnego.

3. Organ regulacyjny może, indywidualnie dla każdego przypadku, podjąć decyzję o zwolnieniu, o którym mowa w ust. 1 i 2.

Przed przyjęciem decyzji o zwolnieniu organ regulacyjny lub, w stosownych przypadkach, inny właściwy organ zainteresowanego państwa członkowskiego konsultuje się z:

4. W przypadku gdy dana infrastruktura znajduje się na terytorium więcej niż jednego państwa członkowskiego, ACER może przedłożyć opinię doradczą organom regulacyjnym zainteresowanych państw członkowskich w terminie dwóch miesięcy od dnia otrzymania wniosku o zwolnienie przez ostatni z tych organów regulacyjnych. Taka opinia doradcza może zostać wykorzystana jako podstawa decyzji organów regulacyjnych.

W przypadku gdy wszystkie zainteresowane organy regulacyjne osiągnęły porozumienie w odniesieniu do decyzji o zwolnieniu w terminie sześciu miesięcy od dnia otrzymania wniosku o zwolnienie przez ostatni z organów regulacyjnych, informują one ACER o swojej decyzji. W przypadku gdy dana infrastruktura jest linią przesyłową między państwem członkowskim a państwem trzecim, organ regulacyjny lub, w stosownych przypadkach, inny właściwy organ państwa członkowskiego, w którym znajduje się pierwszy punkt połączenia międzysystemowego z siecią państw członkowskich, przed przyjęciem decyzji o zwolnieniu może konsultować się z odpowiednim organem tego państwa trzeciego w celu zapewnienia spójnego stosowania niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do danej infrastruktury na terytorium oraz, w stosownych przypadkach, na morzu terytorialnym tego państwa członkowskiego. W przypadku gdy konsultowany organ państwa trzeciego nie odpowie na wniosek o konsultacje w rozsądnym czasie lub w określonym terminie nieprzekraczającym trzech miesięcy, zainteresowany organ regulacyjny może przyjąć niezbędną decyzję.

ACER wykonuje, zgodnie z art. 10 rozporządzenia (UE) 2019/942, zadania powierzone organom regulacyjnym państw członkowskich na podstawie tego artykułu:

Wszystkie zainteresowane organy regulacyjne mogą wspólnie wystąpić z wnioskiem o przedłużenie terminu, o którym mowa w akapicie trzecim lit. a), o maksymalnie trzy miesiące.

5. Przed przyjęciem decyzji ACER konsultuje się z odpowiednimi organami regulacyjnymi oraz z wnioskodawcami.

6. Zwolnienie może obejmować całość lub część zdolności nowej infrastruktury lub istniejącej infrastruktury o znacząco zwiększonej zdolności.

Przy podejmowaniu decyzji o udzielenie zwolnienia zwraca się uwagę, indywidualnie dla każdego przypadku, na potrzebę nałożenia warunków dotyczących okresu obowiązywania zwolnienia i niedyskryminacyjnego dostępu do infrastruktury. Przy podejmowaniu decyzji w sprawie tych warunków uwzględnia się w szczególności dodatkową zdolność, która ma być zbudowana, lub zmianę istniejącej zdolności, przewidywany okres projektu oraz uwarunkowania krajowe.

Przed przyznaniem zwolnienia organ regulacyjny podejmuje decyzje w sprawie zasad i mechanizmów zarządzania i alokacji zdolności. Zgodnie z tymi zasadami wszyscy potencjalni użytkownicy infrastruktury są wzywani do zgłoszenia swojego zainteresowania zawieraniem umów dotyczących zdolności, zanim nastąpi alokacja zdolności dla nowej infrastruktury, w tym również alokacja na własny użytek. Organ regulacyjny wymaga, aby zasady dotyczące zarządzania ograniczeniami obejmowały obowiązek oferowania niewykorzystanej zdolności na rynku wtórnym, oraz wymaga, aby użytkownicy infrastruktury byli uprawnieni do handlu swoimi zakontraktowanymi zdolnościami na rynku wtórnym. W swojej ocenie kryteriów, o których mowa w ust. 1 lit. a), c) i f), organ regulacyjny uwzględnia wyniki procedury alokacji zdolności.

Decyzję o zwolnieniu, w tym wszelkie warunki, o których mowa w akapicie drugim, odpowiednio się uzasadnia i podaje do wiadomości publicznej.

7. Analizując, czy oczekuje się, że istotna nowa infrastruktura zwiększy bezpieczeństwo dostaw zgodnie z ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu, właściwy organ rozważa, w jakim stopniu nowa infrastruktura ma poprawić wypełnianie przez państwa członkowskie ich zobowiązań wynikających z rozporządzenia (UE) 2017/1938, zarówno na poziomie regionalnym, jak i krajowym.

8. W przypadku gdy organ inny niż organ regulacyjny jest właściwy do przyjęcia decyzji o zwolnieniu, państwa członkowskie mogą postanowić, że ich organ regulacyjny lub ACER, w zależności od przypadku, przedkłada temu właściwemu organowi w zainteresowanym państwie członkowskim opinię w sprawie wniosku o zwolnienie przed przyjęciem formalnej decyzji o zwolnieniu. Opinię tę publikuje się wraz z decyzją.

9. Właściwy organ niezwłocznie po otrzymaniu przekazuje Komisji kopię każdego wniosku o zwolnienie. Właściwy organ niezwłocznie zgłasza Komisji decyzję o zwolnieniu, wraz ze wszystkimi odpowiednimi informacjami. Informacje te mogą zostać przedłożone Komisji w formie zagregowanej, umożliwiającego jej ocenę decyzji o zwolnieniu, oraz zawierają w szczególności:

10. W terminie 50 dni roboczych od następnego dnia po otrzymaniu powiadomienia zgodnie z ust. 9 Komisja może przyjąć decyzję o zwróceniu się do organów powiadamiających, aby zmieniły lub cofnęły decyzję o przyznaniu zwolnienia. Przed przyjęciem decyzji o zwolnieniu Komisja może zwrócić się do Europejskiego Naukowego Komitetu Doradczego ds. Zmian Klimatu ustanowionego na podstawie art. 10a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 401/2009 (41) o opinię, czy zwolnienie przyczynia się do osiągnięcia celów Unii w zakresie klimatu i energii. Termin ten może zostać przedłużony o dodatkowe 50 dni roboczych, w przypadku gdy Komisja zwróci się o przekazanie dalszych informacji. Bieg tego dodatkowego terminu rozpoczyna się następnego dnia po otrzymaniu pełnych informacji. Początkowy termin może również zostać przedłużony za zgodą zarówno Komisji, jak i organów powiadamiających.

Zgłoszenie uznaje się za cofnięte, w przypadku gdy informacje, o które wystąpiono, nie zostały dostarczone w terminie określonym we wniosku, o ile przed jego upływem nie został on przedłużony za zgodą zarówno Komisji, jak i organu regulacyjnego, lub organ regulacyjny, w należycie uzasadnionym oświadczeniu, nie poinformował Komisji o tym, że uważa powiadomienie za kompletne.

Organ regulacyjny stosuje się do decyzji Komisji w sprawie zmiany decyzji lub cofnięcia decyzji o zwolnieniu w terminie miesiąca oraz odpowiednio informuje Komisję.

Komisja zachowuje poufność szczególnie chronionych informacji handlowych.

W przypadku gdy Komisja zatwierdzi decyzję o zwolnieniu, zatwierdzenie to wygasa:

11. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 80 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez ustanowienie wytycznych dotyczących stosowania warunków określonych w ust. 1 niniejszego artykułu oraz procedur, zgodnie z którymi należy postępować do celów stosowania ust. 3, 6, 8 i 9 niniejszego artykułu.

Artykuł 80

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 14 ust. 5, art. 18 ust. 3, art. 31 ust. 3, art. 71 ust. 1, art. 72 ust. 1, art. 74 ust. 3 i 4 oraz art. 78 ust. 11, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia 4 sierpnia 2024 r.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 14 ust. 5, art. 18 ust. 3, art. 31 ust. 3, art. 71 ust. 1, art. 72 ust. 1, art. 74 ust. 3 i 4 oraz art. 78 ust. 11, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa.

5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 14 ust. 5, art. 18 ust. 3, art. 31 ust. 3, art. 71 ust. 1, art. 72 ust. 1, art. 74 ust. 3 lub 4 lub art. 78 ust. 11 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 81

Procedura komitetowa

1. Komisję wspomaga Komitet ustanowiony na mocy art. 91 dyrektywy (UE) 2024/1788. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 4 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 82

Przegląd i sprawozdawczość

1. Do dnia 31 grudnia 2030 r. Komisja przeprowadzi przegląd niniejszego rozporządzenia oraz przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie, któremu w stosownych przypadkach będą towarzyszyć wnioski ustawodawcze.

2. Do dnia 5 sierpnia 2029 r. Komisja może przygotować sprawozdanie, w którym przeanalizuje, w jaki sposób umożliwić silniejszą integrację systemu i wykorzystać dalsze synergie między sektorami wodoru, energii elektrycznej i gazu ziemnego, innymi tym oceni możliwość wzmocnionej współpracy między ENTSO energii elektrycznej, ENTSO gazu i ENNOH lub ich integracji. W stosownych przypadkach sprawozdaniu towarzyszą wnioski ustawodawcze.

Artykuł 83

Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 1227/2011

W rozporządzeniu (UE) nr 1227/2011 wprowadza się następujące zmiany:

Artykuł 84

Zmiany w rozporządzeniu (UE) 2017/1938

W rozporządzeniu (UE) 2017/1938 wprowadza się następujące zmiany:

Artykuł 85

Zmiany w rozporządzeniu (UE) 2019/942

W rozporządzeniu (UE) 2019/942 wprowadza się następujące zmiany:

Artykuł 86

Zmiany w rozporządzeniu (UE) 2022/869

W rozporządzeniu (UE) 2022/869 wprowadza się następujące zmiany:

Artykuł 89

Wejście w życie

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 5 lutego 2025 r.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 niniejszego artykułu: