(1)

16 listopada 2023 r. na podstawie art. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu przewodów światłowodowych pochodzących z Indii („państwo, którego dotyczy postępowanie”). Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) („zawiadomienie o wszczęciu”).

(2)

Komisja wszczęła dochodzenie w następstwie skargi złożonej 3 października 2023 r. przez Europacable („skarżący”). Skarga została złożona w imieniu przemysłu Unii zajmującego się produkcją przewodów światłowodowych w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W skardze przedstawiono dowody na wystąpienie dumpingu i wynikającej z niego istotnej szkody, które były wystarczające, by uzasadnić wszczęcie dochodzenia.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 5a rozporządzenia podstawowego Komisja jest zobowiązana rejestrować przywóz będący przedmiotem dochodzenia antydumpingowego w okresie wcześniejszego informowania, chyba że dysponuje wystarczającymi dowodami w rozumieniu art. 5, potwierdzającymi, że wymogi określone w art. 10 ust. 4 lit. c) lub d) nie są spełnione. Jednym z tych wymogów, jak wskazano w art. 10 ust. 4 lit. d) rozporządzenia podstawowego, jest dalszy znaczny wzrost przywozu powyżej poziomu przywozu, który spowodował szkodę, w okresie objętym dochodzeniem (tj. od 1 października 2022 r. do 30 września 2023 r.).

(4)

Jak widać jednak w tabeli 1, w obecnej sprawie analiza przeprowadzona przez Komisję wykazała, że porównując średnią miesięczną przywozu od wszczęcia postępowania (tj. od grudnia 2023 r. do kwietnia 2024 r.) ze średnią miesięczną w okresie objętym dochodzeniem i średnią miesięczną z tych samych miesięcy w okresie objętym dochodzeniem na podstawie danych statystycznych Surveillance, nie nastąpił wzrost przywozu. W związku z tym warunek prawny, określony w art. 10 ust. 4 lit. d), nie jest spełniony. W związku z tym Komisja postanowiła nie rejestrować przywozu przewodów światłowodowych pochodzących z Indii.

Tabela 1

Przywóz z Indii w okresie objętym dochodzeniem i po wszczęciu postępowania (km przewodów) (3)

(5)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała skarżących, innych znanych producentów unijnych, znanych producentów eksportujących oraz władze Indii, znanych importerów, użytkowników i przedsiębiorstwa handlowe, a także stowarzyszenia, o których wiadomo, że są zainteresowane, o wszczęciu dochodzenia, i zaprosiła te podmioty do wzięcia w nim udziału.

(6)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia oraz złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(7)

Komisja otrzymała uwagi dotyczące wszczęcia postępowania od producentów eksportujących Birla Cable Ltd („Birla”), HFCL Limited („HFCL”), Sterlite Technologies Limited („STL”) i skarżącego.

(8)

Producenci eksportujący HFCL i STL twierdzili, że skarżący nie dostarczył żadnego istotnego, niepoufnego streszczenia obliczeń marginesu dumpingu, wartości normalnej, podcięcia cenowego i zaniżania cen, i zwrócili się o udzielenie im dostępu do wymaganych informacji. HFCL zwrócił się również o ujawnienie niepoufnego streszczenia informacji dostarczonych przez skarżącego na temat polityki cenowej indyjskich producentów eksportujących w procedurach przetargowych w UE. HFCL twierdził ponadto, że przedstawione streszczenia dotyczące procedur przetargowych w kilku państwach członkowskich oraz oferty cenowej złożonej przez producenta indyjskiego na rynku kasowym nie są znaczące.

(9)

Komisja rozpatrzyła wnioski, ale uznała, w odniesieniu do obliczeń marginesu dumpingu i wartości normalnej, że zawarta w aktach sprawy wersja skargi nieopatrzona klauzulą poufności otwarta do wglądu zainteresowanych stron zawiera wszystkie istotne dowody oraz niepoufne streszczenia danych poufnych, umożliwiając zainteresowanym stronom odpowiednie skorzystanie z prawa do obrony. W szczególności niepoufne streszczenie zawierało informacje na temat źródeł (ceny eksportowe przewodów zawierających 24 i 48 włókien - najbardziej reprezentatywnych rodzajów przewodów światłowodowych - w oparciu o przetargi przeprowadzone w trzech państwach członkowskich UE) oraz marginesów dumpingu dla dwóch najbardziej reprezentatywnych rodzajów przewodów światłowodowych (plus średni poziom dumpingu dla obu rodzajów przewodów światłowodowych). W związku z tym powyższe argumenty zostały odrzucone.

(10)

W następstwie twierdzeń STL i HFCL Komisja dokonała ponownej oceny streszczeń obliczeń podcięcia cenowego i zaniżania cen, a także zagregowanych danych liczbowych skarżącego dostępnych w aktach otwartych do wglądu, i postanowiła zwrócić się do skarżących o przedstawienie dalszych szczegółów w jawnej wersji skargi. Te dodatkowe informacje niepoufne zostały dodane do akt sprawy.

(11)

W odniesieniu do zarzutu dotyczącego przetargów Komisja postanowiła odrzucić wniosek ze względu na poufny charakter informacji (w załącznikach oznaczonych jako „Sensitive” zawarto szczegółowe oferty cenowe, informacje o negocjacjach i konkretne informacje na temat ofert przetargowych - za właściwe uznano niepoufne streszczenia przedstawione przez skarżącego).

(12)

Producent eksportujący Birla twierdził, że skarga opierała się na nieaktualnych danych liczbowych, ponieważ złożono ją dopiero w październiku 2023 r., tj. ponad sześć miesięcy po zakończeniu okresu objętego dochodzeniem wykorzystanego do celów skargi (tj. po dniu 31 marca 2023 r.).

(13)

Skarga została doręczona Komisji 2 października 2023 r. i zgodnie z art. 5 ust. 1 rozporządzenia podstawowego została uznana za złożoną pierwszego dnia roboczego po jej dostarczeniu Komisji, tj. 3 października 2023 r. Rozporządzenie podstawowe nie nakłada żadnego obowiązku prawnego, zgodnie z którym skarga nie powinna zawierać danych starszych niż sześć miesięcy w chwili jej złożenia. Komisja wykorzystuje jednak czas, o którym mowa w rozporządzeniu podstawowym, w tym w art. 6 ust. 1, jako wytyczne (4), aby zapewnić jak największą aktualność danych dotyczących skarg. Nawet gdyby art. 6 ust. 1 miał zastosowanie na etapie wszczęcia postępowania, artykuł ten przewiduje pewną elastyczność, ponieważ stanowi, że „określa się okres objęty dochodzeniem, który w przypadku dumpingu co do zasady obejmuje nie mniej niż sześć miesięcy bezpośrednio poprzedzających wszczęcie postępowania”. Twierdzenie producenta eksportującego Birla jest pozbawione podstawy prawnej i w związku z tym zostało odrzucone.

(14)

HFCL wskazał różnicę między danymi objętymi skargą (tj. od 1 kwietnia 2022 r. do 31 marca 2023 r.) a danymi z okresu objętego dochodzeniem (tj. od 1 października 2022 r. do 30 września 2023 r.) i zwrócił się o aktualizację skargi o dane dotyczące okresu objętego dochodzeniem. Twierdził on, że niedostarczenie takich danych uniemożliwiłoby zainteresowanym stronom przedstawienie istotnych uwag dotyczących zaistnienia szkody dla przemysłu Unii w okresie objętym dochodzeniem. HFCL wskazał w szczególności na rzekomy wniosek Komisji skierowany do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag dotyczących szkody poniesionej przez przemysł Unii. Twierdził on, że zainteresowanym stronom odmówiono zatem ich uzasadnionego prawa do obrony i sprawiedliwości proceduralnej.

(15)

Europacable twierdził, że HFCL nie przedstawił żadnej podstawy prawnej na poparcie tego twierdzenia. Zauważył, że okres dochodzenia wykorzystany do celów skargi jest nieodzownie inny od okresu zastosowanego w samym postępowaniu, biorąc pod uwagę czas, jaki upłynął między złożeniem skargi a wszczęciem dochodzenia.

(16)

Na podstawie informacji zawartych w skardze Komisja podjęła decyzję o wszczęciu obecnego dochodzenia. W związku z tym fakt, że okres dochodzenia objęty skargą różni się od okresu objętego dochodzeniem, nie uniemożliwia zainteresowanym stronom przedstawienia istotnych uwag na temat skargi i wszczęcia dochodzenia. Zgodnie z art. 5 ust. 2 rozporządzenia podstawowego skargę uznano za kompletną w odniesieniu do obowiązkowych wymogów. Ponadto w zawiadomieniu o wszczęciu Komisja zaprosiła strony do współpracy przez wypełnienie formularza związanego z kontrolą wyrywkową (pkt 5.3.1 lit. a) zawiadomienia o wszczęciu), do przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia lub na temat skargi (pkt 5.2 zawiadomienia o wszczęciu), do udzielenia informacji dotyczących oceny interesu Unii (pkt 5.5 zawiadomienia o wszczęciu) oraz przewidziała możliwość ustosunkowania się do uwag innych stron. Szczegółowe ustalenia dotyczące okresu objętego dochodzeniem są ujawniane zainteresowanym stronom na późniejszym etapie i strony te mają możliwość przedstawienia uwag na tym etapie dochodzenia. Argumenty te zostały zatem odrzucone.

(17)

STL, HFCL i Birla twierdzili, że dane dotyczące przywozu zawarte w skardze nie były dokładne, biorąc pod uwagę fakt, że opierały się na pełnym kodzie CN 8544 70 00, który ma szerszy zakres niż produkt objęty dochodzeniem, a nie na kodzie TARIC 8544700010 utworzonym w poprzednim dochodzeniu dotyczącym przywozu przewodów światłowodowych pochodzących z Chin (5) („dochodzenie w sprawie Chin”), który obejmuje wyłącznie produkt objęty postępowaniem. Przedsiębiorstwa te zakwestionowały również dostosowania dokonane w statystykach przywozu według kodów CN przez dodanie przywozu przewodów światłowodowych rzekomo błędnie zgłoszonych jako włókna optyczne pod kodem towaru 9001 10. Strony te argumentowały, że nie przedstawiono żadnych dowodów na błędne zgłoszenia. Wszystkie te strony podkreśliły, że kod towaru 9001 10 odnosi się do przewodów światłowodowych, które nie są wykonane z indywidualnie osłoniętych włókien, jak orzekły sądy indyjskie, a zatem nie wchodzą w zakres dochodzenia. STL twierdził również, że przywóz przewodów światłowodowych z innych państw trzecich może być błędnie zgłoszony jako przywóz włókien optycznych również pod kodem towaru 9001 10, co nie zostało uwzględnione w skardze. W związku z tym stwierdzono, że dane dotyczące przywozu zawarte w skardze były zawyżone.

(18)

Metodyka, uzasadnienie i źródła dostosowań w celu oszacowania wielkości przywozu przewodów światłowodowych z Indii zostały szczegółowo wyjaśnione w skardze i uznane za wystarczająco poparte dowodami w rozumieniu art. 5 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. W skardze wyjaśniono i uzasadniono dowodami, dlaczego statystyki w ramach kodu CN 8544 70 00 są bardziej miarodajne w konkretnym przypadku Indii oraz dlaczego mimo wszystko konieczne były dostosowania tych danych i na jakiej podstawie dokonano takich dostosowań. Skarżący twierdzi w szczególności, że stosowanie kodu TARIC jest właściwsze w odniesieniu do Chin - które produkują i wywożą do Unii nie tylko produkt objęty postępowaniem, ale również kable podwodne i przewody wielomodowe - ale nie w odniesieniu do Indii. Skarżący wyjaśnia, że Indie nie produkują kabli podwodnych i wytwarzają marginalną ilość przewodów wielomodowych, oraz przedstawia dowody na to, że prawie całą wielkość przywozu z Indii przewodów światłowodowych objętych kodem CN 8544 70 00 stanowi produkt objęty postępowaniem. Komisja dokonała przeglądu dowodów przedstawionych w skardze i uznała, że zastosowanie kodu CN 8544 70 00 jest właściwe. W odniesieniu do stosowania kodu towaru 9001 10, który obejmuje wyłącznie włókna optyczne, a nie przewody światłowodowe, Komisja uznała, że dowody przedstawione przez skarżącego (korespondencja, w której producenci indyjscy twierdzą, że przewody światłowodowe są przywożone do UE w ramach kodu HS 9001 10, zgodnie z indyjskimi „wytycznymi celnymi” stosowanymi również w odniesieniu do wywozu do innych regionów wywozu) są również odpowiednie. Fakt, że według sądów indyjskich kod CN 9001 10 00 odnosił się do przewodów światłowodowych, które nie są wykonane z indywidualnie osłoniętych włókien, jest bez znaczenia, ponieważ rozpatrywany produkt jest zawsze osłonięty, a zatem jest objęty innym kodem CN, którym jest kod CN 8544 70 00.

(19)

Ponadto producenci eksportujący nie przedstawili żadnych dowodów na to, że szacunki dokonane przez skarżącego były nieuzasadnione lub w istotnym stopniu błędne. Ponadto nic nie wskazywało i skarżący nie dysponował żadnymi dowodami na to, że przywóz z innych państw trzecich był błędnie zgłaszany pod kodem towaru 9001 10 oraz że dane statystyczne dotyczące przywozu z tych państw należało odpowiednio dostosować. Argumenty te zostały zatem odrzucone.

(20)

HFCL twierdził, że marginesu dumpingu w skardze nie można uznać za reprezentatywny, ponieważ obliczono go na podstawie cen tylko dla niektórych rodzajów przewodów światłowodowych (zawierających 24 i 48 włókien), które nie stanowiły znaczącej części indyjskiego wywozu. HFCL argumentował ponadto, że nie przedstawiono żadnych dowodów na to, że modele, na których oparto wartość normalną, są takie same jak modele wykorzystane do określenia ceny eksportowej. Twierdził również, że istnieje wiele cech, które mogą mieć wpływ na koszty i ceny, i jeżeli nie zostaną odpowiednio uwzględnione, mogą zawyżać margines dumpingu.

(21)

Zgodnie z art. 5 ust. 2 rozporządzenia podstawowego skarga powinna zawierać dowody dostępne skarżącemu. Ze względu na poufny charakter kosztów i cen skarżący nie mógł mieć dostępu do bardzo szczegółowych informacji w tym zakresie i w związku z tym nie był zobowiązany do dostarczenia takich informacji. Uznano, że dowody przedstawione w odniesieniu do wartości normalnej i ceny eksportowej były wystarczające i wystarczająco reprezentatywne, aby uzasadnić wszczęcie dochodzenia. Argument ten został zatem odrzucony.

(22)

Birla, HFCL i STL twierdzili, że w skardze nie przedstawiono żadnych dowodów dotyczących obliczeń podcięcia cenowego i zaniżania cen. Producent eksportujący Birla twierdził ponadto, że zastosowane ceny nie były reprezentatywne dla producentów indyjskich ani dla przemysłu Unii, podczas gdy STL twierdził, że nie obejmowały one całego zakresu produktu objętego dochodzeniem, lecz jedynie jego podzbiór. W tym względzie rodzaje przewodów światłowodowych rozważane w skardze (tj. przewody zawierające 24 i 48 włókien do celów obliczeń dumpingu oraz 12, 24, 48 i 72 włókna w przypadku obliczeń podcięcia cenowego i zaniżania cen) stanowią najczęściej sprzedawane przewody światłowodowe na rynku UE oraz rodzaje przewodów światłowodowych, w odniesieniu do których skarżący byli w stanie zebrać dowody dotyczące cen przywozu z Indii. Birla twierdził, że przeprowadzona przez skarżących analiza cen importowych jest błędna, a tendencje w przywozie przedstawione w skardze nie wykazały w żadnym razie domniemanej presji cenowej na rynek unijny. Birla twierdził również, że należało przeprowadzić oddzielną analizę dla rynku przetargowego i rynku kasowego, podczas gdy STL argumentował ponadto, że zysku docelowego ustalonego podczas dochodzenia dotyczącego przewodów światłowodowych pochodzących z Chin nie należy brać pod uwagę przy obliczaniu marginesów zaniżania cen w obecnym dochodzeniu.

(23)

Jak zauważono powyżej, zgodnie z art. 5 ust. 2 rozporządzenia podstawowego skarżący jest zobowiązany dostarczyć tylko te informacje, które są dla niego dostępne. W związku z tym skarga nie musi zawierać danych dotyczących wszystkich rodzajów produktu ani przedstawiać analizy poszczególnych segmentów rynku, w szczególności gdy takie dane są poufne lub nie są publicznie dostępne. Komisja uznała zatem, że dowody przedstawione w odniesieniu do obliczeń podcięcia cenowego i zaniżania cen są zgodne z progiem określonym w art. 5 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Ponadto zysk docelowy wykorzystany w skardze do obliczenia marginesu zaniżania cen uznano za rozsądny, a na tym etapie postępowania STL nie mógł również dostarczyć przekonujących dowodów, które wskazywałyby, że jego poziom był zasadniczo błędny lub nieprawidłowy. W związku z tym wszystkie argumenty dotyczące obliczeń podcięcia cenowego i zaniżania cen zostały odrzucone.

(24)

STL, odnosząc się do publicznie dostępnych sprawozdań rocznych i okresowych Prysmian Group, Acome, Hextronic i Tratos, twierdził, że przemysł Unii nie poniósł istotnej szkody, lecz dobrze prosperuje.

(25)

Dowody zawarte w skardze w odniesieniu do szkody odnosiły się wyłącznie do kształtowania się wskaźników szkody w sektorze przewodów światłowodowych i w związku z tym uznaje się je za bardziej miarodajne niż publicznie dostępne informacje dotyczące przedsiębiorstw na poziomie grupy. Argument ten został zatem odrzucony.

(26)

Producenci eksportujący Birla, HFCL i STL nie zgodzili się z analizą kilku wskaźników szkody opisanych w skardze i twierdzili, że ich kształtowanie się nie wskazują na zaistnienie szkody. Twierdzili oni również, że dane skarżących były wymieszane z danymi wszystkich unijnych producentów przewodów światłowodowych, a zatem były wykorzystywane wybiórczo. STL i HFCL argumentowali, że w szczególności dane dotyczące produkcji, sprzedaży, udziału w rynku, mocy produkcyjnych i wykorzystania mocy produkcyjnych wykazywały pozytywne tendencje, a zatem nie świadczyły o żadnej istotnej szkodzie. STL argumentował, że skarżący wykazywali dobrą rentowność, a wszelki negatywny wpływ wynikał z gwałtownego wzrostu inwestycji, mocy produkcyjnych i akumulacji zapasów.

(27)

W ujęciu ogólnym tendencje w zakresie wskaźników szkody zawarte w skardze wskazywały, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę. Jego udział w rynku zmniejszył się w latach 2019-2022 i chociaż ponownie wzrósł w okresie objętym dochodzeniem określonym w skardze, to pozostawał poniżej poziomów z 2019 r. To samo dotyczy cen sprzedaży odnotowywanych przez przemysł Unii, tj. wykazywały one tendencję spadkową, z wyjątkiem okresu objętego dochodzeniem określonego w skardze, w którym wzrosły, choć pozostawały znacznie poniżej cen sprzedaży w 2019 r. Chociaż koszty produkcji spadły, dynamika tego spadku była mniejsza niż w przypadku cen sprzedaży, co miało negatywny wpływ na rentowność przemysłu Unii. Fakt, że inne wskaźniki szkody, takie jak wielkość sprzedaży i wielkość produkcji, a także inwestycje, wykazały pozytywną tendencję, należy postrzegać w ogólnym kontekście gospodarczym i należy je również zrównoważyć równoległym rozwojem konsumpcji w Unii, która wzrosła w większym stopniu niż wielkość sprzedaży przemysłu Unii. Te pozytywne zmiany same w sobie nie oznaczają, że przemysł Unii nie poniósł istotnej szkody. Fakt, że rentowność wzrosła pod koniec okresu objętego dochodzeniem określonego w skardze, nie stoi w sprzeczności z istotnie negatywnymi zmianami, jakie zaszły od 2019 r., i faktem, że przemysł Unii nie był w stanie podnieść swoich cen sprzedaży współmiernie do wzrostu kosztów. Komisja uznała, że skarżący przedstawił wystarczające dowody na to, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę. W związku z tym argumenty w tym względzie zostały odrzucone.

(28)

W odniesieniu do twierdzenia, że dane dotyczące wskaźników szkody zostały dostarczone wybiórczo, Komisja zauważa, że skarżący ustalił dane dotyczące wskaźników makroekonomicznych (takich jak wielkość sprzedaży, wielkość produkcji i udział w rynku) na podstawie informacji odnoszących się do wszystkich producentów unijnych, natomiast dane dotyczące wskaźników mikroekonomicznych (takich jak rentowność i ceny sprzedaży) przedstawiono na podstawie danych odnoszących się do skarżących. Jest to ta sama metodyka, którą Komisja stosuje w dochodzeniach wykorzystujących kontrolę wyrywkową, w związku z czym uznano ją za zgodną z prawem i uzasadnioną. Nie można zatem twierdzić, że takie dane zostały wykorzystane wybiórczo, w związku z czym argument ten został odrzucony. Ponadto, jak zauważono w motywie 10 powyżej, Komisja dodała do akt wersję jawną do wglądu dla zainteresowanych stron, zawierającą zagregowane dane liczbowe skarżącego.

(29)

Birla, HFCL i STL twierdzili, że w skardze nie wykazano związku przyczynowego między przywozem z Indii a domniemaną szkodą poniesioną przez producentów unijnych. Twierdzili oni, że skarżący nie ustalił powiązania między przywozem przewodów światłowodowych z Indii a istotną szkodą i nie uwzględnił w wystarczającym stopniu innych czynników, które mogły spowodować istotną szkodę poniesioną przez przemysł Unii.

(30)

STL twierdził, że analiza związku przyczynowego była wadliwa, ponieważ opierała się na nieprawidłowych wielkościach przywozu. Ponadto argumentował, że wielkości przywozu z Indii i jego udziału w rynku nie można rozpatrywać oddzielnie, lecz w szerszym kontekście dynamiki całego rynku. Producent eksportujący Birla twierdził, że wzrost przywozu z Indii nie był szkodliwy dla producentów unijnych oraz że udział producentów unijnych w rynku zmieniał się głównie zgodnie z udziałem w rynku przywozu z innych państw. Dodał, że nie wykazano podcięcia cenowego ani zaniżania cen oraz że ceny importowe były wyższe od cen przemysłu Unii; w związku z tym przywóz z Indii nie miał negatywnego wpływu na ceny przemysłu Unii.

(31)

Producenci eksportujący Birla, HFCL i STL przekonywali, że to inne czynniki spowodowały szkodę dla przemysłu Unii. Twierdzili oni, że szkodę spowodował przywóz tego samego produktu z Chin, który cechowały niższe ceny importowe i większy udział w rynku, w szczególności biorąc pod uwagę, że praktyki absorpcyjne stosowane przez eksporterów przewodów światłowodowych z Chin nadal wywierały wpływ w okresie objętym dochodzeniem określonym w skardze (6).

(32)

STL, HFCL i Birla powołali się ponadto na szereg innych czynników, które spowodowały szkodę dla przemysłu Unii i do których nie odniesiono się w skardze: (i) wzrost kosztów surowców i energii; (ii) pandemia COVID-19 i zakłócenia w łańcuchu dostaw; (iii) znaczny wzrost inwestycji, mocy produkcyjnych i zapasów (szkoda z winy własnej); (iv) wpływ przywozu z innych państw trzecich; (v) konkurencja między producentami unijnymi na rynku unijnym oraz (vi) antykonkurencyjne zachowanie niektórych skarżących.

(33)

Europacable zauważył natomiast, że w skardze wykazano, iż przywóz z Chin nie zerwał związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii. Podkreślił dodatkowo, że aby zachować konkurencyjność, przemysł Unii musiał utrzymywać poziom swoich inwestycji zgodnie ze wzrostem rynku, a zatem inwestycje przemysłu Unii nie mogły zerwać związku przyczynowego między przywozem z Indii towarów po cenach dumpingowych a szkodą poniesioną przez przemysł Unii. Europacable odrzucił również argument dotyczący zachowań antykonkurencyjnych, ponieważ nie był on związany z produktem objętym dochodzeniem, i podkreślił, że po wzroście kosztów nastąpił wzrost cen sprzedaży. Argumentował on ponadto, że w toku dochodzenia dotyczącego przywozu przewodów światłowodowych pochodzących z Chin Komisja ustaliła już, że pandemia COVID-19 wywarła jedynie bardzo ograniczony i tymczasowy wpływ na przemysł (7).

(34)

Komisja uznała, że skarga zawiera wystarczające dowody w rozumieniu art. 5 ust. 3 rozporządzenia podstawowego potwierdzające, że wystąpiła zbieżność w czasie znacznego wzrostu przywozu przewodów światłowodowych pochodzących z Indii po cenach dumpingowych oraz ogólnego pogorszenia sytuacji przemysłu Unii. W skardze wykazano również, że ceny importowe powodowały podcięcie cen sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym. Podsumowując, dowody zawarte w skardze wskazywały na powiązanie między przywozem z Indii a szkodą dla przemysłu Unii, a tym samym na związek przyczynowy. W związku z tym argumenty te zostały odrzucone.

(35)

W skardze przeanalizowano również inne możliwe przyczyny szkody, tj. przywóz z innych państw trzecich; przywóz z Chin oraz wyniki wywozu przemysłu Unii. Argument producentów eksportujących Birla, HFCL i STL, że przywóz tego samego produktu z Chin spowodował szkodę, został odrzucony. Środki antydumpingowe na przywóz z Chin zostały wprowadzone w listopadzie 2021 r. i zmienione w sierpniu 2023 r. po dochodzeniu w sprawie absorpcji (8), a w styczniu 2022 r. wprowadzono środki wyrównawcze (9). Chociaż wielkość przywozu z Chin pozostaje wysoka, wprowadzenie środków spowodowało zmniejszenie wielkości przywozu po pierwszym kwartale 2022 r. Udział chińskiego przywozu przewodów światłowodowych w rynku zmniejszył się z 36,6 % w 2022 r. do 33 % w okresie objętym dochodzeniem, o którym mowa w skardze. Ponadto według statystyk TARIC wielkość przywozu przewodów światłowodowych z Chin znacznie spadła o 57 % między IV kwartałem 2021 r. (310 249 km przewodów) a I kwartałem 2023 r. (133 164 km przewodów), podczas gdy ceny zaczęły rosnąć dopiero w III kwartale 2022 r. Brak wystarczającego i długotrwałego wzrostu cen został uwzględniony we wspomnianym powyżej dochodzeniu w sprawie absorpcji.

(36)

Analizę tę oraz informacje dostarczone w tym zakresie uznano za wystarczające do wszczęcia dochodzenia.

(37)

Producent eksportujący Birla stwierdził, że w skardze nie uwzględniono wpływu środków w ogólnym kontekście gospodarczym, biorąc również pod uwagę interesy importerów i użytkowników w Unii.

(38)

Zgodnie z art. 5 ust. 2 rozporządzenia podstawowego skarżący nie jest zobowiązany do uwzględnienia w skardze analizy aspektów związanych z interesem Unii, lecz musi jedynie przedstawić dowody na istnienie dumpingu, szkody i związku przyczynowego między domniemanym przywozem towarów po cenach dumpingowych a domniemaną szkodą. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(39)

Producent eksportujący STL twierdził, że przemysł Unii nie został zdefiniowany w niepoufnych aktach dochodzenia, co stanowiło naruszenie jego prawa do obrony. Zdaniem STL ani w zawiadomieniu o wszczęciu, ani w odpowiedzi na pytania z makrokwestionariusza nie określono dokładnie, którzy producenci przewodów światłowodowych stanowią przemysł Unii. W aktach nieopatrzonych klauzulą poufności Komisja udostępniła wykaz znanych unijnych producentów przewodów światłowodowych. Argument ten został zatem odrzucony.

(40)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(41)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja ogłosiła, że wstępnie wybrała próbę producentów unijnych. Komisja dobrała reprezentatywną próbę na podstawie największego wolumenu produkcji i sprzedaży produktu podobnego w Unii w okresie objętym dochodzeniem, z zapewnieniem dużego zakresu geograficznego. Próba ta składała się z trzech producentów unijnych. Produkcja producentów unijnych objętych próbą odpowiadała ponad 50 % całkowitej szacunkowej wielkości produkcji i ponad 75 % całkowitej szacowanej sprzedaży produktu podobnego w Unii. Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag na temat wstępnego doboru próby. Nie otrzymano żadnych uwag na temat wstępnego doboru próby i potwierdzono, że jest to próba końcowa.

(42)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu.

(43)

Jeden importer niepowiązany dostarczył wymagane informacje i wyraził zgodę na włączenie do próby. Ze względu na niewielką liczbę odpowiedzi Komisja uznała, że przeprowadzenie kontroli wyrywkowej nie jest konieczne. Uwag nie otrzymano.

(44)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do wszystkich producentów eksportujących w Indiach o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Ponadto Komisja zwróciła się do Misji Republiki Indii w Unii Europejskiej o wskazanie innych producentów eksportujących, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(45)

Jedenastu producentów eksportujących należących do dziewięciu grup w państwie, którego dotyczy postępowanie, przedstawiło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie ich do próby. Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja dokonała doboru próby obejmującej trzy grupy producentów eksportujących na podstawie największej reprezentatywnej wielkości wywozu do Unii, którą to wielkość można było właściwie zbadać w dostępnym czasie. Objęte próbą grupy producentów eksportujących odpowiadały za ponad 80 % całkowitego przywozu przewodów światłowodowych z Indii do Unii w okresie objętym dochodzeniem. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w kwestii doboru próby zasięgnięto opinii wszystkich znanych producentów eksportujących oraz organów państwa, którego dotyczy postępowanie.

(46)

Nie otrzymano żadnych uwag dotyczących próby.

(47)

Komisja przesłała kwestionariusze producentom eksportującym objętym próbą, trzem producentom unijnym objętym próbą, importerowi, który udzielił odpowiedzi na formularz dotyczący kontroli wyrywkowej, oraz znanym użytkownikom. Kwestionariusze te udostępniono również w internecie (10) w dniu wszczęcia postępowania. Komisja przesłała również skarżącemu kwestionariusz, w którym zwróciła się o wskaźniki makroekonomiczne przemysłu Unii.

(48)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszystkie informacje uznane za niezbędne do tymczasowego stwierdzenia dumpingu oraz określenia wynikającej z niego szkody oraz interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne na podstawie art. 16 rozporządzenia podstawowego odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(49)

Ponadto Komisja przeprowadziła zdalną kontrolę krzyżową odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielonych przez objęte próbą przedsiębiorstwo Prysmian S.p.A. i jego przedsiębiorstwa powiązane (Dania, Finlandia, Francja, Niemcy, Włochy, Niderlandy, Rumunia, Hiszpania, Szwecja) oraz odpowiedzi na pytania z makrokwestionariusza udzielone przez skarżącego.

(50)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody obejmowało okres od 1 października 2022 r. do 30 września 2023 r. („okres objęty dochodzeniem”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęło okres od 1 stycznia 2020 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(51)

Produktem objętym dochodzeniem są przewody światłowodowe jednomodowe, złożone z jednego lub wielu indywidualnie osłoniętych włókien, w obudowie ochronnej, nawet połączone z przewodnikami prądu elektrycznego, nawet ze złączami.

(52)

Wyłączone są następujące produkty:

(53)

Przewody światłowodowe są stosowane jako optyczne medium transmisyjne w dalekosiężnych, miejskich i dostępowych sieciach telekomunikacyjnych.

(54)

Produkt objęty postępowaniem to produkt objęty dochodzeniem pochodzący z Indii, obecnie objęty kodem CN ex 8544 70 00 (kody TARIC 8544700010 i 8544700091) („produkt objęty postępowaniem”).

(55)

W toku dochodzenia wykazano, że następujące produkty mają takie same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne, a także te same podstawowe zastosowania:

(56)

Na obecnym etapie Komisja uznała zatem, że są to produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(57)

Komisja otrzymała wniosek o doprecyzowanie zakresu produktu od jednego producenta eksportującego, a mianowicie Aksh Optifibre Limited („Aksh”).

(58)

Aksh twierdził, że w przypadku gdy przewody światłowodowe nie składają się z indywidualnie osłoniętych włókien, należy je wyłączyć z zakresu dochodzenia, zgodnie z definicją produktu zawartą w zawiadomieniu o wszczęciu. W tym względzie przedsiębiorstwo argumentowało, że „osłonę” należy rozumieć jako „każdą warstwę, która pokrywa coś w celu ochrony lub ściśle przylega do czegoś w celu ochrony”. Aksh twierdził, że wszystkie włókna, które nie są indywidualnie osłonięte w tym znaczeniu, będą objęte pozycją HS 9001 („kable światłowodowe inne niż te objęte pozycją HS 8544”) i nie są przedmiotem obecnego dochodzenia. Wspomniany producent eksportujący twierdził, że opis zakresu produktu zawarty w skardze był jednak niejednoznaczny, ponieważ określono w nim, że włókna optyczne są pokryte rurkami/modułami i pojedynczymi lub wieloma płaszczami w celu ochrony włókna, a zatem nie odnosił się wyraźnie do „osłony”. Ten producent eksportujący twierdził również, że włókna optyczne, które nie są indywidualnie osłonięte, są również wykorzystywane do różnych zastosowań, np. w sieciach dalekosiężnych i miejskich, podczas gdy włókna optyczne z indywidualnie osłoniętymi włóknami nie są wykorzystywane w tych zastosowaniach.

(59)

HFCL i Birla zgodzili się z Aksh, że włókna optyczne, które nie są indywidualnie osłonięte, powinny zostać wyłączone z zakresu obecnego dochodzenia. Na poparcie swojej interpretacji pojęcia „indywidualnej osłony” powołali się oni na wyrok Indyjskiego Trybunału Apelacyjnego z dnia 21 listopada 2017 r. w sprawie Komisarz ds. Ceł (Import) w Mumbaju przeciwko Vodafone Essar Gujarat Ltd. (11), która dotyczyła klasyfikacji celnej niektórych przewodów światłowodowych przywożonych do Indii. Indyjski organ rozpatrzył definicję terminu „indywidualnie osłonięty” i stwierdził, że „»osłona« jest czymś innym niż »powłoka«”.

(60)

Europacable nie zgodził się z indyjskimi producentami eksportującymi i argumentował, że powłokę ochronną nakładaną na rdzeń z włókna szklanego ogólnie uznaje się za „indywidualnie osłonięte włókno”, co potwierdza również nota wyjaśniająca do Nomenklatury scalonej Unii Europejskiej (12) dotycząca kodu CN 8544 70 00, w której stwierdza się, że rdzeń z włókna szklanego i okładzina są chronione przez „wewnętrzną osłonę z miękkiego akrylanu” oraz „zewnętrzną osłonę z twardego akrylanu”. Ponadto Europacable powtórzył, że zakres obecnego dochodzenia obejmuje przewody światłowodowe, które są wykorzystywane m.in. w sieciach dalekosiężnych, miejskich i dostępowych, w przeciwieństwie do tego, co twierdzi Aksh.

(61)

Komisja uznała, że interpretacja terminu „indywidualnie osłonięte włókna” dokonana przez indyjskich producentów eksportujących nie odpowiada interpretacji w Unii Europejskiej, przedstawionej w notach wyjaśniających do Nomenklatury scalonej Unii Europejskiej. Poza tym, o czym Komisja przypomniała już w motywie 18 powyżej, orzeczenie zagranicznego organu, takiego jak Indyjski Trybunał Apelacyjny, opiera się na prawie obcym, a zatem nie może mieć wpływu na wykładnię i stosowanie prawa celnego Unii Europejskiej. W związku z tym argumenty indyjskich producentów eksportujących w tym zakresie zostały odrzucone.

(62)

Komisja zbadała w pierwszej kolejności, czy łączna wielkość sprzedaży krajowej dla poszczególnych objętych próbą współpracujących producentów eksportujących była reprezentatywna, zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Sprzedaż krajową uznaje się za reprezentatywną, jeśli łączna wielkość sprzedaży krajowej produktu podobnego niezależnym klientom na rynku krajowym na jednego producenta eksportującego stanowi co najmniej 5 % łącznej wielkości sprzedaży eksportowej produktu objętego postępowaniem do Unii w okresie objętym dochodzeniem. Na tej podstawie łączna sprzedaż produktu podobnego na rynku krajowym dokonana przez każdego objętego próbą producenta eksportującego była uznana za reprezentatywną.

(63)

Następnie Komisja określiła te rodzaje produktu sprzedawane na rynku krajowym, które były identyczne lub porównywalne z rodzajami produktu sprzedawanymi na wywóz do Unii w odniesieniu do producentów eksportujących z reprezentatywną sprzedażą krajową.

(64)

W dalszej kolejności Komisja przeanalizowała, czy sprzedaż krajowa dokonywana przez każdego objętego próbą producenta eksportującego na rynku krajowym w przypadku każdego rodzaju produktu, który jest identyczny lub porównywalny z rodzajem produktu sprzedawanym na wywóz do Unii, była reprezentatywna zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Sprzedaż krajowa danego rodzaju produktu jest reprezentatywna, jeżeli całkowita wielkość sprzedaży krajowej tego rodzaju produktu niezależnym klientom w okresie objętym dochodzeniem stanowi co najmniej 5 % całkowitej sprzedaży eksportowej identycznego lub porównywalnego rodzaju produktu do Unii. Komisja ustaliła, że sprzedaż krajowa niektórych rodzajów produktu nie była reprezentatywna dla objętych próbą producentów eksportujących.

(65)

Następnie Komisja określiła w odniesieniu do każdego rodzaju produktu udział sprzedaży z zyskiem niezależnym klientom na rynku krajowym w okresie objętym dochodzeniem, by móc zdecydować, czy do obliczenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego należy zastosować rzeczywistą sprzedaż krajową.

(66)

Wartość normalna opiera się na rzeczywistej cenie krajowej każdego rodzaju produktu niezależnie od tego, czy sprzedaż ta jest dokonywana z zyskiem, jeżeli:

(67)

W tym przypadku wartość normalna jest średnią ważoną cen całej sprzedaży krajowej tego rodzaju produktu w okresie objętym dochodzeniem.

(68)

Za wartość normalną przyjmuje się rzeczywistą cenę krajową danego rodzaju produktu wyłącznie dla sprzedaży krajowej z zyskiem w okresie objętym dochodzeniem, jeżeli:

(69)

Analiza wielkości sprzedaży krajowej wykazała, że - w zależności od rodzaju produktu i producenta eksportującego - od 3 % do 97 % całej sprzedaży krajowej przynosiło zysk, a średnia ważona cena sprzedaży była wyższa niż koszty produkcji, dopóki ponad 5 % sprzedaży krajowej danego rodzaju produktu było rentowne. W związku z tym wartość normalną obliczono jako średnią ważoną cen całkowitej sprzedaży krajowej w okresie objętym dochodzeniem lub jako średnią ważoną wyłącznie sprzedaży z zyskiem.

(70)

W odniesieniu do niektórych rodzajów produktu, w przypadku których nie miała miejsca sprzedaż krajowa danego rodzaju produktu podobnego, zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja ustaliła wartość normalną na podstawie cen krajowych innych producentów eksportujących, z wyjątkiem przypadków, w których zastosowanie takich cen prowadziłoby do ujawnienia poufnych informacji handlowych. W takich przypadkach Komisja skonstruowała wartość normalną, dodając do kosztów produkcji średnią ważoną kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku ze wszystkich transakcji dokonywanych w zwykłym obrocie handlowym na rynku krajowym. Szczegółowe informacje przedstawiono w indywidualnych ujawnieniach producentom eksportującym objętym postępowaniem ze względu na poufność.

(71)

W odniesieniu do pewnych rodzajów produktu, w przypadku których sprzedaż danego rodzaju produktu podobnego w zwykłym obrocie handlowym nie miała miejsca lub była niedostateczna, bądź gdy danego rodzaju produktu nie sprzedawano w reprezentatywnych ilościach na rynku krajowym, Komisja skonstruowała wartość normalną zgodnie z art. 2 ust. 3 i 6 rozporządzenia podstawowego

(72)

W odniesieniu do niektórych rodzajów produktów wartość normalną skonstruowano poprzez dodanie do średniego kosztu produkcji produktu podobnego wytwarzanego przez współpracujących producentów eksportujących objętych próbą w okresie objętym dochodzeniem następujących elementów:

(73)

W przypadku rodzajów produktu, które nie były sprzedawane w reprezentatywnych ilościach na rynku krajowym, dodano średnie koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk z transakcji dokonywanych w zwykłym obrocie handlowym tymi rodzajami produktu na rynku krajowym. W przypadku rodzajów produktu w ogóle niesprzedawanych na rynku krajowym dodano średnią ważoną kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysk z tytułu wszystkich transakcji dokonywanych w zwykłym obrocie handlowym na rynku krajowym.

(74)

Podczas kontroli na miejscu grupa HFCL i grupa STL twierdziły, że koszty produkcji przewodów światłowodowych nie powinny obejmować zysku przeniesionego między powiązanymi stronami lub między działami, które wytwarzają półprodukty (takie jak preformowane szkło lub włókna optyczne) wykorzystywane do produkcji przewodów światłowodowych. Strony te wyjaśniły, że w odniesieniu do zasad finansowych, księgowych lub podatkowych cena transferowa między dwoma działami przedsiębiorstw opierała się na cenach rynkowych. W związku z tym, w zależności od ceny rynkowej, cena transferowa mogła być wyższa w porównaniu z rzeczywistymi kosztami produkcji półproduktów. Obie strony twierdziły, że cena/wartość transferowa stosowana między działami przedsiębiorstwa/podmiotami powiązanymi zawierała pewien odsetek zysku. Komisja wykorzystała koszty produkcji zaksięgowane i zgłoszone przez przedsiębiorstwo jako zweryfikowane w jego systemie księgowym. Komisja uznała, że te zaksięgowane koszty prawidłowo odzwierciedlały koszty związane z tymi półproduktami, a zatem nie było podstaw do dokonania korekty. W związku z tym argument ten odrzucono.

(75)

W przypadku jednego przedsiębiorstwa należącego do grupy Birla i jednego w ramach grupy STL koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne obejmowały również koszty i przychody, które nie były związane ze sprzedażą przewodów światłowodowych w okresie objętym dochodzeniem. W związku z tym te koszty i przychody finansowe zostały pominięte przy obliczaniu kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych wykorzystanych do określenia wartości normalnej. Bardziej szczegółowe wyjaśnienia przedstawiono w indywidualnym ujawnieniu tym producentom eksportującym ze względu na poufność.

(76)

Objęci próbą producenci eksportujący dokonywali wywozu do Unii bezpośrednio do niezależnych klientów albo za pośrednictwem przedsiębiorstw powiązanych działających w charakterze importerów.

(77)

W przypadku producentów eksportujących, którzy wywozili produkt objęty postępowaniem bezpośrednio do niezależnych klientów w Unii, za cenę eksportową uważało się cenę faktycznie zapłaconą lub należną za produkt objęty postępowaniem sprzedany na wywóz do Unii, zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(78)

Grupa STL twierdziła, że jej powiązana spółka zależna z siedzibą we Francji nie działała jako powiązany importer, ale odgrywała ograniczoną rolę w logistyce (tj. pełniła funkcję magazynu).

(79)

Wizyta weryfikacyjna w Indiach wykazała jednak, że pracownicy zatrudnieni przez STL France zajmują się odprawą celną, sprzedażą przewodów światłowodowych i rozwojem rynku francuskiego. W związku z tym Komisja stwierdziła, że powiązana spółka zależna działała jako powiązany importer, i obliczyła cenę eksportową zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego.

(80)

W związku z tym cenę eksportową ustalono na podstawie ceny, po której przywieziony produkt został po raz pierwszy odsprzedany niezależnym klientom w Unii. W takim przypadku dokonano dostosowań ceny, uwzględniając wszystkie koszty poniesione między przywozem a odsprzedażą, w tym koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne, oraz osiągnięte zyski. Wobec braku współpracy ze strony importera niepowiązanego Komisja oparła się na zysku ustalonym w dochodzeniu dotyczącym Chin w odniesieniu do niepowiązanego importera tego samego produktu co produkt objęty postępowaniem w obecnym dochodzeniu, który to zysk ujawniono w przedziałach, tj. 15-25 % (13). Na tej podstawie Komisja postanowiła wykorzystać zysk w wysokości 20 %.

(81)

Ponadto grupa STL sprzedawała również przewody światłowodowe drugiemu przedsiębiorstwu powiązanemu na etapie tymczasowym, ale Komisja nie była w stanie ustalić kosztów przetwarzania, kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz rozsądnej marży zysku, na podstawie której ceny eksportowe dla tych transakcji powinny zostać skonstruowane w rozumieniu art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego. Dlatego też sprzedaż ta nie została uwzględniona do celów ustalenia ceny eksportowej na etapie tymczasowym. Komisja będzie jednak dalej badać tę kwestię i ustali te elementy na ostatecznym etapie niniejszego dochodzenia.

(82)

Komisja porównała wartość normalną i cenę eksportową objętych próbą producentów eksportujących na podstawie ceny ex-works.

(83)

W art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego nałożono na Komisję obowiązek obiektywnego porównania wartości normalnej z ceną eksportową na tym samym poziomie handlu oraz uwzględnienia różnic w czynnikach, które wpływają na ceny i porównywalność cen. W omawianym przypadku Komisja postanowiła porównać wartość normalną i cenę eksportową objętych próbą producentów eksportujących na poziomie ex-works. Jak wyjaśniono poniżej, w stosownych przypadkach wartość normalna i cena eksportowa zostały dostosowane w celu: (i) wyrównania ich do poziomu ex-works oraz (ii) uwzględnienia różnic w czynnikach, co do których stwierdzono i wykazano, że mają wpływ na ceny i porównywalność cen.

(84)

W celu wyrównania wartości normalnej do poziomu ex-works dokonano dostosowania pod kątem kosztów transportu, magazynowania, ubezpieczenia, przeładunku i załadunku oraz pakowania.

(85)

Uwzględniono następujące czynniki wpływające na ceny i porównywalność cen: prowizja, koszty kredytu i opłaty bankowe.

(86)

W celu wyrównania ceny eksportowej do poziomu ex-works dokonano dostosowania pod kątem kosztów transportu, magazynowania, ubezpieczenia, przeładunku i załadunku oraz pakowania.

(87)

Uwzględniono następujące czynniki wpływające na ceny i porównywalność cen: prowizja, koszty kredytu i opłaty bankowe.

(88)

Wszystkie przedsiębiorstwa objęte próbą wystąpiły o dostosowanie ceny eksportowej z tytułu zwrotu opłat przywozowych oraz programu „Remission of Duties and Taxes on Exported Products Scheme” (RODTEP). Komisja zauważyła, że zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego - dostosowania z tytułu takich programów dokonuje się w odniesieniu do wartości normalnej, a nie do ceny eksportowej. Ponadto w ramach takich programów eksporterzy objęci próbą otrzymali refundacje wywozowe o określonej procentowej wartości faktury wywozowej lub w określonej kwocie za jednostkę wywożonego produktu, niezależnie od tego, czy za surowce wykorzystane w produkcji wywożonych przewodów światłowodowych zostały faktycznie zapłacone jakiekolwiek cła lub podatki i w jakiej wysokości. Ponadto wnioskowane dostosowania nie mogły być powiązane z kwotami odpowiadającymi jakimkolwiek opłatom przywozowym lub podatkom pośrednim od produktu podobnego i jego fizycznych składników, jak przewidziano w art. 2 ust. 10 lit. b) rozporządzenia podstawowego. W związku z powyższym argument został odrzucony.

(89)

W przypadku objętych próbą współpracujących producentów eksportujących Komisja porównała średnią ważoną wartości normalnej każdego rodzaju produktu podobnego ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiedniego rodzaju produktu objętego postępowaniem, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(90)

Na tej podstawie wyliczono następujące tymczasowe średnie ważone marginesów dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem:

(91)

W odniesieniu do współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą Komisja dokonała obliczenia średniej ważonej marginesu dumpingu, zgodnie z art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym margines ten określono na podstawie marginesów ustalonych dla objętych próbą producentów eksportujących, z pominięciem wywozu, w przypadku którego nie stwierdzono dumpingu.

(92)

Na tej podstawie tymczasowy margines dumpingu współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą ustalono na poziomie 9,0 %.

(93)

W odniesieniu do wszystkich innych producentów eksportujących w Indiach Komisja określiła margines dumpingu na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W tym celu Komisja określiła poziom współpracy producentów eksportujących.

(94)

W omawianym przypadku poziom współpracy uznano za wysoki, ponieważ wywóz współpracujących producentów eksportujących obejmował całkowity przywóz w okresie objętym dochodzeniem. Na tej podstawie Komisja postanowiła ustanowić margines dumpingu dla niewspółpracujących producentów eksportujących na poziomie objętego próbą przedsiębiorstwa z najwyższym marginesem dumpingu.

(95)

Tymczasowe marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(96)

Chociaż oficjalne dane statystyczne dotyczące przywozu są podawane w kilogramach, Komisja uznała, że ta jednostka nie jest odpowiednia do prawidłowego pomiaru wielkości objętych postępowaniem. Dochodzenie pokazało, że przemysł zwykle jako główny wskaźnik objętości stosuje długość a nie wagę. Może to być miara długości przewodu (kilometry przewodów) lub całkowitej długości zawartych w nim włókien (kilometry włókien). Podczas dochodzenia w sprawie przywozu przewodów światłowodowych pochodzących z Chin (14) Komisja uznała, że kilometr przewodów jest najwłaściwszą jednostką miary. W obecnej sprawie zastosowano to samo podejście.

(97)

Produkt podobny był wytwarzany w okresie objętym dochodzeniem przez 14 producentów lub grupy producentów w Unii. Producenci ci reprezentują przemysł Unii w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(98)

Całkowitą produkcję unijną w okresie objętym dochodzeniem ustalono na około 1,7 mln km przewodów. Komisja ustaliła tę wartość na podstawie wszystkich dostępnych informacji dotyczących przemysłu Unii, takich jak bezpośrednie informacje od trzech producentów unijnych objętych próbą, pięciu innych producentów unijnych popierających skargę oraz informacje z badań rynkowych dotyczących pozostałych producentów. Jak wskazano w motywie 41, trzej producenci unijni objęci próbą reprezentowali ponad 50 % szacowanej całkowitej produkcji produktu podobnego.

(99)

W celu ustalenia, czy przemysł Unii doznał szkody w wyniku dumpingu, oraz w celu określenia konsumpcji i różnych wskaźników ekonomicznych dotyczących sytuacji przemysłu Unii Komisja zbadała, czy i w jakim stopniu późniejsze wykorzystanie produktu podobnego wytwarzanego przez przemysł Unii (użytek własny) powinno było być uwzględnione w analizie.

(100)

Komisja ustaliła, że od 9 % do 13 % całkowitej produkcji producentów unijnych objętych próbą było przeznaczone w okresie badanym na użytek własny. W tym przypadku przewody dostarczano w ramach działów tego samego przedsiębiorstwa lub grupy przedsiębiorstw do dalszego przetwórstwa niższego szczebla, zwłaszcza do produkcji przewodów wyposażonych w złącza.

(101)

Podział na użytek własny i wolnorynkowy jest istotny przy analizie szkody, ponieważ produkty przeznaczone na użytek własny nie są narażone na bezpośrednią konkurencję ze strony przywozu. Natomiast produkty przeznaczone na sprzedaż na wolnym rynku pozostają w bezpośredniej konkurencji z przywozem produktu objętego postępowaniem.

(102)

Aby przedstawić możliwie najbardziej kompletny obraz przemysłu Unii, Komisja uzyskała dane dotyczące całej działalności związanej ze światłowodami i ustaliła, czy produkcja była przeznaczona na użytek własny czy do sprzedaży na wolnym rynku.

(103)

Komisja zbadała niektóre wskaźniki gospodarcze odnoszące się do przemysłu Unii na podstawie danych dotyczących wolnego rynku. Te wskaźniki to: wielkość sprzedaży i ceny sprzedaży na rynku unijnym; udział w rynku; wzrost gospodarczy; wielkość i ceny wywozu; rentowność; zwrot z inwestycji oraz przepływy środków pieniężnych. Tam, gdzie było to możliwe i zasadne, ustalenia te zostały następnie porównane z danymi dotyczącymi rynku sprzedaży wewnętrznej, tak aby uzyskać pełny obraz sytuacji przemysłu Unii.

(104)

Inne wskaźniki ekonomiczne można było jednak wymiernie zbadać jedynie poprzez odniesienie się do całkowitej działalności, w tym użytku własnego przemysłu Unii (15). Są to: produkcja; moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych; inwestycje; zapasy; zatrudnienie; wydajność; wynagrodzenie oraz zdolność do pozyskania kapitału. Są one zależne od całej działalności, niezależnie od tego, czy produkcja jest przeznaczona na sprzedaż na użytek własny, czy też do sprzedaży na wolnym rynku.

(105)

Komisja ustaliła konsumpcję w Unii na podstawie sprzedaży dokonanej przez przemysł Unii na rynku unijnym i określonej przez skarżącego oraz danych dotyczących przywozu z Indii ustalonych zgodnie z metodyką opisaną w sekcji 4.6.1.

(106)

Przywóz z innych państw trzecich określono na podstawie danych Eurostatu. Ponieważ Eurostat ustala przywóz produktu objętego postępowaniem w kg, przywóz przeliczono na km przewodów zgodnie z motywem 96 przy użyciu takich samych przeliczników, jakie zastosowano w odniesieniu do indyjskich producentów eksportujących.

(107)

Konsumpcja w Unii kształtowała się następująco:

Tabela 2

Konsumpcja w Unii (w kilometrach przewodów)

(108)

Całkowita konsumpcja w Unii, w tym na wolnym rynku i na rynku sprzedaży na użytek własny, wzrosła o 16 % w latach 2020-2021 z około 2,4 mln km przewodów w 2020 r. do około 2,7 mln km przewodów w 2021 r. Między 2022 r. a okresem objętym dochodzeniem spadła ona o około 4 % do około 2,5 mln km przewodów. Wzrost konsumpcji w 2021 r. można wyjaśnić efektem nadrabiania zaległości w następstwie zakłóceń związanych z pandemią COVID-19.

(109)

Rynek sprzedaży na użytek własny stanowi wykorzystanie przewodów światłowodowych w rozwiązaniach połączeniowych oferowanych przez firmy, w tym przewodów wyposażonych w złącza. Wielkość ta stanowiła 9 % całkowitej konsumpcji w Unii w okresie objętym dochodzeniem. Sprzedaż na użytek własny wzrosła o 45 % w całym okresie badanym.

(110)

Konsumpcja na wolnym rynku kształtowała się zgodnie z całkowitą konsumpcją w Unii. W 2021 r. wzrosła ona o 15 %, po czym nastąpił spadek o 9,5 % w 2022 r. i wzrost w okresie objętym dochodzeniem o 5,7 %. Odnotowano wzrost o 1 % między 2020 r. a okresem objętym dochodzeniem.

(111)

Komisja ustaliła wielkość przywozu z Indii na podstawie zweryfikowanych odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielonych przez objętych próbą producentów eksportujących oraz na podstawie informacji dostarczonych przez współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą. Jak wspomniano w motywie 96, stosowaną jednostką miary były km przewodów. Na tej podstawie wielkość przywozu z Indii w okresie objętym dochodzeniem stanowiła 113 % całkowitego przywozu z Indii zgłoszonego przez Eurostat w tym samym okresie.

(112)

Europacable zwrócił się do Komisji o uwzględnienie przy określaniu wielkości przywozu z Indii również przywozu zgłoszonego pod kodem towaru 9001 10, twierdząc, że indyjscy producenci eksportujący błędnie zadeklarowali przywóz przewodów światłowodowych w ramach tego kodu. Fakt, że wielkość przywozu zgłoszona przez indyjskich producentów eksportujących przekroczyła wielkości zarejestrowane w ramach kodu CN 8544 70 00 oraz kodów TARIC 8544700010 i 8544700091, może wskazywać na takie błędne zgłoszenia. Biorąc jednak pod uwagę ścisłą współpracę ze strony producentów eksportujących w Indiach, wielkość przywozu z Indii została określona z dużą dokładnością, niezależnie od kodów CN, pod którymi zostały one zgłoszone. Argument ten został zatem odrzucony.

(113)

Udział całkowitego przywozu z Indii w rynku został ustalony na podstawie wielkości przywozu w porównaniu z wielkością całkowitej konsumpcji na wolnym rynku przedstawioną w tabeli 2.

(114)

Jak opisano w motywie 90, w przypadku dwóch objętych próbą producentów eksportujących stwierdzono znaczny dumping. W dalszej analizie Komisja wprowadziła zatem rozróżnienie między przywozem z Indii po cenach dumpingowych i po cenach niedumpingowych. W związku z tym poniżej omówiono wpływ przywozu towarów po cenach dumpingowych na sytuację przemysłu Unii, natomiast wpływ przywozu po cenach niedumpingowych zbadano pod kątem aspektów związku przyczynowego w motywach 182 i 183. Przywóz po cenach niedumpingowych został zatem przedstawiony i omówiony w tabeli 12 poniżej.

(115)

Wielkość przywozu po cenach niedumpingowych pochodzącego od grupy HFCL wyniosła [25-35 %] całkowitego przywozu z Indii w okresie objętym dochodzeniem. Aby stwierdzić, czy ustalenia dotyczące tego przedsiębiorstwa można rozszerzyć na cały przywóz nieobjęty próbą, Komisja porównała ceny HFCL z cenami współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą. Na podstawie informacji przedstawionych w formularzach kontroli wyrywkowej i w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu stwierdzono, że średnia cena eksportowa HFCL była o [5-15 %] wyższa niż średnia cena eksportowa 5 eksporterów indyjskich nieobjętych próbą, którzy przekazali odpowiedzi w ramach kontroli wyrywkowej. Łączna wielkość wywozu tych przedsiębiorstw odpowiadała 15 % całości przywozu z Indii do Unii. Dlatego też Komisja uznała, że nie może rozszerzyć ustaleń dotyczących braku dumpingu poczynionych w odniesieniu do grupy HFCL na nieobjętych próbą producentów eksportujących.

(116)

Przywóz towarów po cenach dumpingowych do Unii z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtował się następująco:

Tabela 3

Wielkość przywozu po cenach dumpingowych i udział w rynku

(117)

Przywóz po cenach dumpingowych z Indii znacznie wzrósł w okresie badanym z [48 300-58 500] km przewodów w 2020 r. do [136 700-165 400] km przewodów w okresie objętym dochodzeniem. Ten wzrost o 183 % znacznie przewyższa wzrost konsumpcji i pokazuje wielkość penetracji rynku przez przywóz z Indii.

(118)

W rezultacie udział w rynku przywozu towarów po cenach dumpingowych wzrósł z [2-3] % do [6-8] % w okresie badanym, co odpowiada gwałtownemu wzrostowi o 181 %. Należy zauważyć, że wolumen przywozu towarów po cenach dumpingowych z Indii wzrósł w szczególności w latach 2020-2022.

(119)

Komisja ustaliła ceny przywozu po cenach dumpingowych na podstawie zweryfikowanych odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielonych przez objętych próbą producentów eksportujących oraz informacji dostarczonych przez współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą. Podcięcie cenowe przywozu ustalono na podstawie cen CIF dla objętych próbą producentów eksportujących oraz zweryfikowanych odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielonych przez objętych próbą producentów unijnych.

(120)

Średnia ważona cena przywozu po cenach dumpingowych do Unii z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtowała się następująco:

Tabela 4

Ceny importowe (w EUR/km przewodów)

(121)

Ceny przywozu po cenach dumpingowych z Indii obniżyły się z 1 015 EUR/km przewodów do 548 EUR/km przewodów w okresie badanym, co oznacza spadek o 46 %. Z wyjątkiem 2020 r. ceny indyjskie były stale niższe od cen przemysłu Unii w okresie badanym (zob. tabela 8).

(122)

W tym kontekście Komisja ustaliła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem poprzez porównanie:

(123)

Przy dostosowywaniu ceny eksportowej zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego na potrzeby obliczenia dumpingu, a także obliczenia podcięcia cenowego i marginesu szkody, cenę eksportową („skonstruowaną wartość CIF”) obliczono na podstawie wartości faktur dla pierwszego niezależnego klienta, od której odliczono dostosowania związane z przywozem do punktu przeznaczenia CIF, a także koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk wypracowany przez powiązanego importera, stosując przepisy art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego na zasadzie analogii, zgodnie z orzecznictwem (16).

(124)

Porównania cen dokonano z rozróżnieniem na rodzaje produktu w odniesieniu do transakcji na tym samym poziomie handlu, w razie konieczności odpowiednio dostosowanych oraz po odliczeniu bonifikat i rabatów. Wynik porównania wyrażono jako odsetek teoretycznych obrotów objętych próbą producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem. W przypadku dwóch producentów eksportujących objętych próbą, w przypadku których stwierdzono dumping, margines podcięcia cenowego wynosił odpowiednio 37 % i 46 %.

(125)

W każdym przypadku, niezależnie od ustaleń dotyczących podcięcia cenowego, Komisja stwierdziła, że przywóz towarów po cenach dumpingowych znacząco obniżył ceny w Unii, które spadły w okresie badanym, podczas gdy koszty produkcji stale rosły. Przemysł Unii nie mógł podnieść swoich cen do poziomu niezbędnego do osiągnięcia rozsądnego zysku, na co wskazują poziomy zaniżania cen stwierdzone w okresie objętym dochodzeniem.

(126)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego ocena wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na przemysł Unii obejmuje ocenę wszystkich wskaźników ekonomicznych oddziałujących na stan przemysłu Unii w okresie badanym.

(127)

W celu określenia szkody Komisja wprowadziła rozróżnienie między makroekonomicznymi i mikroekonomicznymi wskaźnikami szkody. Komisja oceniła wskaźniki makroekonomiczne na podstawie danych zawartych w odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu przedłożonej przez skarżącego, obejmującej dane dotyczące wszystkich producentów unijnych. Komisja oceniła wskaźniki mikroekonomiczne na podstawie danych przedstawionych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielonych przez objętych próbą producentów unijnych. Dane dotyczyły producentów unijnych objętych próbą. Oba zestawy danych uznano za reprezentatywne dla sytuacji gospodarczej przemysłu Unii.

(128)

Do wskaźników makroekonomicznych zalicza się: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie, wydajność, wielkość marginesu dumpingu oraz poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu.

(129)

Do wskaźników mikroekonomicznych zalicza się: średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, koszty pracy, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału.

(130)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 5

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(131)

W całym okresie badanym wielkość produkcji przemysłu Unii wzrosła z około 1,4 mln km przewodów do około 1,7 mln km przewodów, tj. łącznie o 20 %. Bardziej szczegółowa analiza wykazała, że wzrost produkcji nastąpił głównie w latach 2020-2021, kiedy to wzrosła o 18 %, a następnie nieznacznie o 4 % w 2022 r., by ponownie spaść o 1 % w okresie objętym dochodzeniem.

(132)

W okresie badanym moce produkcyjne wzrosły o 13 %, co odzwierciedla inwestycje dokonane przez niektórych producentów unijnych. Pomimo wzrostu inwestycje były ogólnie bardzo niskie, na poziomie minimalnym niezbędnym do utrzymania obecności przemysłu Unii na rynku.

(133)

Wykorzystanie mocy produkcyjnych wzrosło o 13 % w latach 2020-2022, po czym nastąpił spadek o 4 punkty procentowe w okresie objętym dochodzeniem, co wynika ze spadku produkcji w tym samym okresie.

(134)

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu Unii w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 6

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(135)

W całym okresie badanym całkowita wielkość sprzedaży unijnej przemysłu Unii na wolnym rynku i rynku sprzedaży na użytek własny wzrosła z około 1 mln km przewodów w 2020 r. do ponad 1,2 mln km przewodów w okresie objętym dochodzeniem, tj. o 22 %.

(136)

Wielkość sprzedaży w Unii na wolnym rynku wzrosła z około 880 000 km przewodów w 2020 r. do około 1 040 000 km przewodów w okresie objętym dochodzeniem, tj. o 17 % w okresie badanym. Przełożyło się to na wzrost udziału w rynku z 40,4 % w 2020 r. do 47,2 % w okresie objętym dochodzeniem.

(137)

Wzrost udziału przemysłu Unii w rynku w okresie badanym należy przypisać dwóm głównym czynnikom: (i) tłumieniu cen doświadczanemu przez producentów unijnych (zob. sekcja 5.1) oraz (ii) nałożeniu środków antydumpingowych na przywóz przewodów światłowodowych z Chin w listopadzie 2021 r. W okresie niemal stabilnej konsumpcji udział w rynku producentów unijnych odzyskano prawie wyłącznie kosztem przywozu towarów po cenach dumpingowych z Chin. Jak wyjaśniono poniżej w sekcji 4.6.2.3, przemysł Unii nie mógł w pełni skorzystać ze skutków naprawczych ceł antydumpingowych wobec Chin, ponieważ znaczna część chińskiej sprzedaży została przejęta przez przywóz z Indii po cenach dumpingowych.

(138)

Unijny rynek sprzedaży na użytek własny (wyrażony jako odsetek konsumpcji na wolnym rynku) wykazywał w okresie badanym tendencję wzrostową - z 6,2 % w 2020 r. do 9,0 % w okresie objętym dochodzeniem. Rynek sprzedaży na użytek własny to przewody światłowodowe, które były wykorzystywane do celów łączności (kable przyłączeniowe, przewody wewnątrzbudynkowe i przewody w centrach danych). Na rynku przewodów ze złączami występuje zwiększony popyt, a tym samym wzrost wykorzystania przewodów światłowodowych na użytek własny. Biorąc pod uwagę wyższe ceny tych produktów i dostępne wolne moce produkcyjne, przemysł Unii decyduje się na utrzymanie działalności na użytek własny, ponieważ umożliwia to zróżnicowanie produktów, zwiększenie wykorzystania mocy produkcyjnych i obniżenie kosztu jednostkowego oraz miało pozytywny wpływ na ogólną rentowność przemysłu Unii. W związku z tym nie miało to negatywnego wpływu na ogólną sytuację gospodarczą przemysłu Unii.

(139)

Pomimo obowiązujących środków antydumpingowych w odniesieniu do przywozu przewodów światłowodowych pochodzących z Chin przemysł Unii nie był w stanie odzyskać znaczącego udziału w rynku. Chociaż udział Chin w rynku zmniejszył się znacznie z 37,5 % do 22,6 %, został przejęty przez przywóz z Indii po cenach dumpingowych i niedumpingowych, który znacznie wzrósł z 2,3 % do 6,3 %. W związku z tym przemysł Unii nie mógł odnosić pełnych korzyści z ustanowienia równych warunków działania z przywozem z Chin oraz nie mógł odpowiednio zwiększyć produkcji i sprzedaży.

(140)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Zatrudnienie i wydajność

(141)

Zatrudnienie w przemyśle Unii wzrosło o 13 % od 2020 r. do okresu objętego dochodzeniem w przeliczeniu na EPC. Zmiany te są w dużej mierze zgodne z tendencją w wielkości produkcji przedstawioną w tabeli 5.

(142)

Ponieważ dane dotyczące produkcji i zatrudnienia były bardzo zbliżone do siebie, wydajność w przeliczeniu na kilometry przewodów na pracownika pozostała w dużej mierze stabilna.

(143)

Marginesy dumpingu przywozu towarów z Indii po cenach dumpingowych, obejmujące [6-8] % udziału w rynku, znacznie przekraczały poziom de minimis. Wpływ wielkości rzeczywistego marginesu dumpingu na przemysł Unii był znaczny, jeśli weźmie się pod uwagę wielkość i ceny przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie.

(144)

Przewody światłowodowe były już przedmiotem dochodzenia antydumpingowego. Ostateczne środki antydumpingowe nałożone na przywóz z Chin zostały wprowadzone w listopadzie 2021 r. i zmienione w sierpniu 2023 r. w następstwie dochodzenia w sprawie absorpcji („dochodzenie w sprawie absorpcji”) (17). W pierwszej połowie okresu badanego na sytuację przemysłu Unii, w tym jego poziom rentowności, nadal miał wpływ przywóz towarów po cenach dumpingowych z Chin, jak omówiono w sekcji 5 poniżej. Przemysł Unii nie mógł w pełni skorzystać ze skutków naprawczych ceł nałożonych na przywóz z Chin ze względu na absorpcję przez eksporterów chińskich pierwotnych ceł antydumpingowych oraz znaczny wzrost indyjskiego przywozu towarów po cenach dumpingowych, jak wyjaśniono poniżej w motywie 173.

(145)

Średnie ważone jednostkowe ceny sprzedaży stosowane przez objętych próbą producentów unijnych wobec klientów niepowiązanych w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Ceny sprzedaży w Unii

(146)

Ceny sprzedaży na rynku unijnym stronom niepowiązanym (wolny rynek) spadły w latach 2020-2021 o 5 % i nieznacznie wzrosły w kolejnych latach, nie osiągając jednak poziomu z 2020 r.

(147)

Chociaż jednostkowy koszt produkcji spadł w latach 2020-2021 o 5 %, zgodnie ze spadkiem średnich cen na wolnym rynku unijnym, wykazał on wzrost od 2021 r. do okresu objętego dochodzeniem (tj. o 14,5 %), podczas gdy ceny sprzedaży wzrosły jedynie o 2,4 %. Wzrost kosztów między 2021 r. a okresem objętym dochodzeniem wynikał głównie ze wzrostu cen surowców i kosztów zatrudnienia zgodnie ze zmianami inflacji.

(148)

Średnie koszty pracy objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Średnie koszty pracy na pracownika

(149)

Średnie koszty pracy na pracownika stopniowo wzrastały w okresie badanym. Odzwierciedla to dodatkowe koszty siły roboczej, w tym korekty o inflację.

(150)

Stan zapasów objętych próbą producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Zapasy

(151)

Zapasy producentów unijnych objętych próbą były zmienne, jednak ogólnie wzrosły o 21 % w okresie badanym. Biorąc pod uwagę, że większość produkcji odbywa się na podstawie zamówień i specyfikacji klientów, zapasy nie stanowią istotnego wskaźnika szkody.

(152)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji

(153)

Komisja określiła rentowność objętych próbą producentów unijnych, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów z tej sprzedaży.

(154)

Rentowność stale spadała w całym okresie badanym i obniżyła się z 12,7 % w 2020 r. do 3,4 % w okresie objętym dochodzeniem. Najbardziej znaczący spadek rentowności nastąpił w 2022 r. równolegle ze znacznym wzrostem udziału w rynku indyjskiego przywozu towarów po cenach dumpingowych z [2-3] % do [6-8] %. W okresie badanym koszt przemysłu Unii wzrósł o 9 %, podczas gdy ceny sprzedaży spadły o 3 %, co wynika z presji cenowej wywieranej przez indyjski przywóz towarów po cenach dumpingowych.

(155)

Przepływy środków pieniężnych netto określają zdolność producentów unijnych do samofinansowania swojej działalności. Tendencja w zakresie przepływów środków pieniężnych netto kształtowała się zgodnie z tendencją rentowności i wykazała silny spadek w okresie badanym, wynoszący około 50 %.

(156)

W latach 2020-2021 inwestycje znacznie spadły o około 50 %. W okresie badanym poziom inwestycji można było przywrócić, a nawet zwiększyć o 44 % w porównaniu z 2020 r. Inwestycje pozostawały jednak ogólnie na niskim poziomie od początku okresu badanego i były dokonywane głównie w celu zwiększenia wydajności, utrzymania istniejących obiektów oraz prowadzenia działań badawczo-rozwojowych. Bezpośrednim skutkiem presji ze strony przywozu towarów po cenach dumpingowych była konieczność odłożenia inwestycji na później przez przemysł Unii.

(157)

Zwrot z inwestycji to procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto inwestycji. Zwrot z inwestycji kształtował się niekorzystnie w okresie badanym i spadł o 43 %. Ta niekorzystna tendencja pokazuje, że chociaż nadal inwestowano w celu utrzymania i poprawy wydajności i konkurencyjności, w okresie badanym zwroty z tych inwestycji znacznie spadły ze względu na brak możliwości poprawy stopy rentowności przez przemysł Unii.

(158)

Przy tak szybko spadającym poziomie zwrotów z inwestycji zdolność do pozyskania kapitału w przyszłości będzie wyraźnie zagrożona, jeżeli sytuacja nadal się nie poprawi.

(159)

Producent eksportujący STL twierdził, że na podstawie odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielonych przez objętych próbą producentów unijnych sytuacja przemysłu Unii uległa wystarczającej poprawie, w szczególności w odniesieniu do produkcji i mocy produkcyjnych, sprzedaży niepowiązanej i sprzedaży na użytek własny, wywozu, zatrudnienia oraz inwestycji, a zatem przemysł Unii nie poniósł żadnej istotnej szkody. STL argumentował ponadto, że producenci unijni są zasadniczo rentowni, a poziom rentowności jest różny ze względu na różne modele biznesowe.

(160)

Komisja nie zgodziła się z wnioskami STL. Jak określono w motywach 169-170, analiza wskaźników szkody wykazała, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę finansową w postaci niższych zysków oraz spadku inwestycji i zwrotu z nich.

(161)

Ponadto, jak wyjaśniono poniżej w motywach 164-168, analiza sprzedaży w drodze przetargów wskazuje, że erozja cen nadal nasilała się pomimo obowiązujących środków przeciwko przywozowi z Chin i nadal będzie miała miejsce ze względu na szybko rosnący przywóz towarów po cenach dumpingowych z Indii. W związku z tym argumenty STL w tym zakresie zostały odrzucone.

(162)

Zdecydowana większość sprzedaży przewodów światłowodowych odbywa się w drodze procedur przetargowych, a pozostała jej część w ramach indywidualnej sprzedaży na rynku kasowym. W celu uzyskania niezbędnego wglądu w ten aspekt rynku Komisja zwróciła się o szczegółowe informacje na temat przetargów do objętych próbą indyjskich producentów eksportujących, objętych próbą producentów unijnych, importerów oraz użytkowników. Zwrócono się o informacje na temat cech przetargów, takich jak procedura, terminy i inne istotne cechy charakterystyczne. W dochodzeniu nie uczestniczył i nie dostarczył informacji żaden podmiot udzielający zamówienia publicznego ani operator telekomunikacyjny.

(163)

Obraz sytuacji w zakresie przetargów, jaki uzyskano w toku dochodzenia, cechuje się rozdrobnieniem m.in. pod względem procedury, zakresu i wyników. Mogą być one organizowane przez podmioty publiczne lub prywatne, na przykład przez dużych operatorów telekomunikacyjnych. Negocjacje w przetargach mogą odbywać się w różnych formach, np. w postaci aukcji elektronicznych lub przetargu bezpośredniego. Procedura przetargowa trwa zazwyczaj 3-6 miesięcy od ogłoszenia przetargu do jego zakończenia. W ciągu jednego do dwóch miesięcy od zakończenia przetargu klient składa zamówienia, a dostawy są realizowane zgodnie z warunkami określonymi w umowie. Dochodzenie potwierdziło, że najważniejszym kryterium zakupu jest cena, biorąc pod uwagę, że przetargi są ogłaszane na produkty, których parametry techniczne są szczegółowo określone (18).

(164)

Procedura przetargowa zaostrzyła konkurencję, ponieważ obecność indyjskich producentów eksportujących składających oferty z bardzo niskimi cenami zmusiła przemysł Unii do obniżenia cen do niezrównoważonych poziomów w celu dostosowania się do ofert indyjskich i uniemożliwiła mu przeniesienie wzrostu kosztów na klientów. Warunki przetargu zazwyczaj nie obejmują zobowiązania umownego nabywcy do zakupu ilości będącej przedmiotem przetargu, natomiast obejmują zobowiązanie umowne dostawcy do dostarczenia zaoferowanej ilości po oferowanej cenie.

(165)

Biorąc pod uwagę, że większość rynku jest zaopatrywana w drodze przetargów, ceny na rynku są kształtowane przez mechanizm przetargowy. W związku z tym indyjscy eksporterzy składający oferty po cenach znacznie niższych niż przemysł Unii - pomimo wciąż stosunkowo małych sprzedawanych ilości - determinuje ceny referencyjne, do których przemysł Unii musi się dostosować. Znajduje to także odzwierciedlenie w stwierdzonych w toku dochodzenia znacznych poziomach podcięcia cenowego i zaniżania cen.

(166)

Producent eksportujący HFCL zwrócił się o przeprowadzenie odrębnej analizy szkody w odniesieniu do sprzedaży w drodze przetargów i odrębnej w odniesieniu do sprzedaży na rynku kasowym, twierdząc, że są to dwa różne segmenty rynku o różnych strategiach cenowych i zachowaniach w zakresie popytu.

(167)

HFCL nie przedstawił dowodów na to, że wykorzystanie różnych kanałów sprzedaży miałoby potencjalnie inny szkodliwy wpływ na przemysł Unii. Ponadto w toku dochodzenia ustalono, że przetargi mają główny udział w rynku przewodów światłowodowych, jak wyjaśniono powyżej w motywie 162. Sprzedaż na rynku kasowym realizują przede wszystkim ci sami operatorzy telekomunikacyjni w ramach projektów na małą skalę lub w celu uzupełnienia ilości, które były już przedmiotem przetargu. Zatem w tym przypadku cena referencyjna dla danego rodzaju produktu może być nadal powiązana z ceną uzgodnioną w ramach przetargu. W związku z powyższym stwierdzenie HFCL zostało odrzucone.

(168)

Ze względu na charakter przetargów należy wziąć pod uwagę opóźnione oddziaływanie. Dostawa (i fakturowanie) przewodów światłowodowych w następstwie wygranego przetargu następuje po kilku miesiącach lub latach po zakończeniu przetargu. W okresie badanym przemysł Unii ucierpiał z powodu wielkości sprzedaży utraconej na rzecz chińskich eksporterów przed wprowadzeniem środków, a jednocześnie zmagał się z konkurencją ze strony produktu wywożonego z Indii po cenach dumpingowych, którego wpływ na wielkość sprzedaży utrzyma się również po okresie objętym dochodzeniem. W związku z tym, w ujęciu ogólnym, kształtowanie się przetargów potwierdziło utrzymujące się tłumienie cen. Zwiększona obecność indyjskich producentów eksportujących uniemożliwiła poprawę sytuacji przemysłu Unii pogorszoną w następstwie przywozu z Chin i w przypadku braku środków będzie nadal wywierała negatywny wpływ.

(169)

Pozytywne tendencje odnotowano w przypadku kilku wskaźników, takich jak produkcja, moce produkcyjne, wielkość sprzedaży i udział w rynku oraz zatrudnienie. Wzrost udziału przemysłu Unii w rynku można jednak powiązać ze spadkiem udziału w rynku przywozu z Chin po wprowadzeniu środków w listopadzie 2021 r., kiedy to przemysł Unii zdołał odzyskać część udziału w rynku utraconego wcześniej na rzecz przywozu z Chin. W tym samym czasie przemysł Unii borykał się jednak ze wzrostem kosztów produkcji, podczas gdy średnie ceny sprzedaży w Unii wykazywały tendencję spadkową. Chociaż oczekiwano, że środki przeciwko przywozowi z Chin przyniosą ulgę dla producentów unijnych, silny wzrost udziału w rynku przywozu z Indii pokazał, że od 2021 r. do okresu objętego dochodzeniem istniała ciągła presja cenowa powodowana przez wywóz z Indii, przy znacznym podcinaniu cen, a w każdym razie tłumieniu cen. Stało się to wyraźnie widoczne w znacznym spadku rentowności i przepływów środków pieniężnych oraz w ostatecznie bardzo niskim poziomie inwestycji.

(170)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła na tym etapie, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(171)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy przywóz towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, spowodował istotną szkodę dla przemysłu Unii. Zgodnie z art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała także, czy inne znane czynniki mogły w tym samym czasie również spowodować szkodę dla przemysłu Unii. Komisja dopilnowała, aby ewentualne szkody spowodowane przez inne czynniki niż przywóz towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, nie były łączone z tym przywozem. Te czynniki to: przywóz po cenach niedumpingowych z Indii, przywóz z Chin, przywóz z innych państw trzecich, sprzedaż na użytek własny, wzrost cen surowców i energii, zakłócenia w łańcuchu dostaw spowodowane pandemią COVID-19, antykonkurencyjne zachowanie przemysłu Unii, konkurencja w przemyśle Unii oraz szkoda z winy własnej ze względu na skutki początkowego wzrostu inwestycji, mocy produkcyjnych i zapasów.

(172)

Pogorszenie sytuacji przemysłu Unii zbiegło się w czasie z gwałtownym wzrostem przywozu towarów po cenach dumpingowych z Indii, który przeniknął na rynek unijny w znacznych ilościach, istotnie podcinając ceny przemysłu Unii, a w każdym razie znacząco tłumiąc ceny sprzedaży unijnej.

(173)

Wielkość przywozu po cenach dumpingowych z Indii wzrosła (jak pokazano w tabeli 3) z [48 000-59 000] km przewodów w 2020 r. do [137 000-165 000] km przewodów w okresie objętym dochodzeniem, co stanowi wzrost o 183 %. Pod względem udziału w rynku wzrost w tym samym okresie wyniósł od [2-3] % do [6-8] %, co stanowi niemal potrojenie (179 %). W tym samym okresie (jak pokazano w tabeli 6) wzrost udziału przemysłu Unii w wolnym rynku był mniej wyraźny, z 40,4 % do 47,2 %, co oznacza wzrost o 17 % (6,8 punktu procentowego). W związku z tym można stwierdzić, że korzyści ze spadku przywozu z Chin odnotował głównie przywóz towarów po cenach dumpingowych z Indii.

(174)

Średnia cena przywozu towarów po cenach dumpingowych znacznie spadła w okresie badanym o 46 %, jak opisano w tabeli 4, i podcinała ceny sprzedaży przemysłu Unii średnio o 37,2 % i 45,6 %. Z analizy przedstawionej w tabeli 8 wynika, że ceny sprzedaży przemysłu Unii na wolnym rynku unijnym niepowiązanym stronom spadły ogółem o 3 % w tym okresie.

(175)

Poziom podcięcia cenowego, w połączeniu z niską rentownością przemysłu Unii, pokazuje, że przywóz towarów po cenach dumpingowych odbywał się po cenach znacznie niższych od kosztów produkcji przemysłu Unii, zarówno za pośrednictwem mechanizmów przetargów, jak i sprzedaży na rynku kasowym. To zachowanie cenowe uniemożliwiło przemysłowi Unii pełne odzyskanie udziału w rynku utraconego wcześniej na rzecz przywozu z Chin po cenach dumpingowych i obniżyło poziom zysku od początku okresu badanego. Spowodowało to tłumienie cen i szkodę finansową pod względem zarówno spadku rentowności, jak i słabnących inwestycji, zagrażając istnieniu przemysłu Unii.

(176)

Przemysł Unii, próbując dostosować się do niskich cen dumpingowych ustalonych przez producentów indyjskich oraz w celu utrzymania wielkości sprzedaży w okresie rosnących kosztów, nie był w stanie podnosić cen w tempie wzrostu kosztów. Doprowadziło to do znacznego spadku rentowności wszystkich producentów unijnych objętych próbą.

(177)

W związku z tym, chociaż przemysł Unii zdołał zwiększyć swój udział w rynku w okresie badanym, odbywało się to kosztem cen, co doprowadziło do znacznego spadku zysków (tłumienia cen) do poziomów, które, jak wyjaśniono w sekcji 6.1 poniżej, są znacznie niższe od zysku docelowego dla tego przemysłu.

(178)

Jak opisano w motywie 158 powyżej, istniały również dowody na to, że niektóre planowane inwestycje i projekty ekspansji przemysłu Unii zostały anulowane lub zawieszone ze względu na wzrost przywozu towarów po cenach dumpingowych z Indii.

(179)

Z powyższego wynika, że wzrost przywozu towarów po cenach dumpingowych z Indii uniemożliwił przemysłowi Unii odzyskanie udziału w rynku i osiągnięcie trwałego poziomu zysku.

(180)

Wszyscy trzej producenci eksportujący twierdzili, że nie ma powiązania między przywozem z Indii a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii. Argumentowali oni, że wolumen przywozu z Indii był niski, a ceny nie były na poziomie wyrządzającym szkodę. Biorąc pod uwagę powyższą analizę, Komisja uznała, że dochodzenie wyraźnie przeczy tym twierdzeniom i w związku z tym odrzuciła te argumenty.

(181)

Komisja stwierdziła zatem, że istniał związek przyczynowy między przywozem towarów po cenach dumpingowych z Indii a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii.

(182)

Wielkość przywozu z Indii po cenach niedumpingowych kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 12

Przywóz towarów po cenach niedumpingowych z Indii

(183)

Wielkość przywozu i ceny przywozu z Indii po cenach niedumpingowych oparto na ilościach zgłoszonych przez objętego próbą producenta eksportującego, w przypadku którego nie stwierdzono dumpingu. Ponieważ dane opierały się na informacjach dotyczących tylko jednego przedsiębiorstwa, zostały ujęte w przedziałach w celu zachowania poufności.

(184)

Wielkość przywozu wzrosła z [11 000-14 000] km przewodów w 2020 r. do [95 000-118 000] km przewodów w 2022 r., a następnie do [67 000-83 000] km przewodów w okresie objętym dochodzeniem. Udział w rynku wykazywał taką samą tendencję i wzrósł z [0-1] % w 2020 r. do [2-4] % w okresie objętym dochodzeniem. Ceny importowe podcinały ceny przemysłu Unii o około [25-35] % w okresie objętym dochodzeniem. Z uwagi na ten rozwój sytuacji nie można wykluczyć, że przywóz ten miał negatywny wpływ na wyniki przemysłu Unii i przyczynił się do istotnej szkody. Niemniej jednak poziomy przywozu i udział w rynku przywozu po cenach niedumpingowych utrzymywały się przez cały okres badany znacznie poniżej wielkości przywozu po cenach dumpingowych z Indii i spadły w okresie objętym dochodzeniem. W związku z tym Komisja uznała, że nie osłabiły one związku przyczynowego między przywozem z Indii po cenach dumpingowych i szkodą poniesioną przez przemysł Unii.

(185)

Trzej producenci eksportujący objęci próbą twierdzili, że istotną szkodę dla przemysłu Unii spowodował przywóz z Chin, a nie przywóz z Indii, zauważając, że wielkość przywozu z Chin znacznie przekraczała przywóz z Indii oraz że ceny importowe były niższe niż ceny importowe z Indii.

(186)

Wielkość przywozu z Chin kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 13

Przywóz z Chin

(187)

Przywóz z Chin spadł w okresie badanym z około 843 000 km przewodów w 2020 r. do około 514 000 w okresie objętym dochodzeniem. Udział w rynku spadł odpowiednio z 37,5 % do 22,6 %. Zmianę tę można powiązać ze środkami antydumpingowymi dotyczącymi przewodów światłowodowych z Chin wprowadzonymi w listopadzie 2021 r. w następstwie dochodzenia dotyczącego Chin, o którym mowa w motywie 17, oraz ze wzrostem ceł antydumpingowych w sierpniu 2023 r. w następstwie dochodzenia w sprawie absorpcji. Jak wspomniano w motywie 139, ze względu na wciąż wysoki przywóz z Chin po cenach absorbujących cła antydumpingowe przemysł Unii nie był w pełni chroniony przed praktykami dumpingowymi chińskich producentów eksportujących w okresie badanym. W związku z tym Komisja stwierdziła, że przywóz z Chin mógł mieć negatywny wpływ na sytuację przemysłu Unii i przyczynić się do poniesionej szkody. W następstwie decyzji Komisji o podwojeniu ceł antydumpingowych na przewody światłowodowe z Chin (19) przywóz z Chin również wykazywał znaczącą tendencję spadkową w okresie badanym, zarówno w ujęciu bezwzględnym, jak i względnym. Ponadto ceny tego przywozu wykazywały tendencję wzrostową, przy czym średnie ceny przewyższały średnie ceny przywozu po cenach dumpingowych z Indii. Ponadto spadek zysków przemysłu Unii był znacznie wyraźniejszy w 2022 r. i w okresie objętym dochodzeniem, co sugeruje, że to wzrost przywozu z Indii, a nie malejący przywóz z Chin, spowodował szkodę dla przemysłu Unii.

(188)

W związku z powyższym Komisja odrzuciła argumenty indyjskich producentów eksportujących i stwierdziła, że nawet jeśli przywóz z Chin mógł mieć negatywny wpływ na sytuację przemysłu Unii w okresie badanym, nie osłabił on związku przyczynowego między przywozem z Indii po cenach dumpingowych a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii.

(189)

Wielkość przywozu z państw trzecich innych niż Indie i Chiny w okresie badanym kształtowała się następująco:

Tabela 14

Przywóz z pozostałych państw trzecich

(190)

Przywóz z innych państw trzecich pochodził z różnych źródeł. Państwami o największej wielkości przywozu i największym udziale w rynku były Maroko i Zjednoczone Królestwo.

(191)

Przywóz z Maroka wzrósł z około 26 000 km przewodów w 2020 r. do około 103 000 km przewodów w okresie objętym dochodzeniem. Jego udział w rynku wzrósł z 1,2 % w 2020 r. do 4,6 % w okresie objętym dochodzeniem. Jak jednak wykazano powyżej, średnie tendencje cenowe wzrosły o około 20 % w tym samym okresie i utrzymywały się na znacznie wyższym poziomie niż w przypadku przywozu towarów po cenach dumpingowych z Indii i powyżej cen przemysłu Unii w okresie objętym dochodzeniem. W związku z tym Komisja stwierdziła, że przywóz z Maroka nie wyrządził istotnej szkody przemysłowi Unii.

(192)

Dane statystyczne dotyczące przywozu w odniesieniu do Zjednoczonego Królestwa za 2020 r. były zniekształcone brexitem i nie zostały uznane za wiarygodną podstawę do ustalenia wielkości i wartości przywozu dla Zjednoczonego Królestwa na ten rok. W związku z tym Komisja oszacowała poziom przywozu w 2020 r. na podobnym poziomie jak przywóz w 2021 r. Na tej podstawie przywóz ze Zjednoczonego Królestwa charakteryzował się raczej stabilną tendencją, ogólnie wykazując nieznaczny spadek o 3 %, z około 80 000 km przewodów w 2020 r. do około 78 000 km przewodów w okresie objętym dochodzeniem. Jego udział w rynku zmniejszył się odpowiednio z 3,6 % do 3,4 % w tym samym okresie. Biorąc pod uwagę, że średnia cena przywozu ze Zjednoczonego Królestwa była znacznie wyższa od średniej ceny w Unii, Komisja uznała, że nie spowodował on żadnej istotnej szkody dla przemysłu Unii.

(193)

Przywóz z Turcji utrzymywał się na stabilnym poziomie w latach 2020 i 2021, wzrósł o 5 % w 2022 r., a następnie spadł o 16 % w okresie objętym dochodzeniem. W ujęciu ogólnym przywóz wykazywał zatem tendencję spadkową wynoszącą 11 % między 2020 r. a okresem objętym dochodzeniem. W ujęciu bezwzględnym przywóz zmniejszył się z około 56 800 km przewodów w 2020 r. do około 50 000 km przewodów w okresie objętym dochodzeniem. Udział w rynku pozostał stosunkowo stabilny i nieznacznie spadł z 2,5 % do 2,2 % w okresie badanym. Chociaż poziom cen był niższy od poziomu cen producentów unijnych, nie udało się uzyskać dodatkowego udziału w rynku. Chociaż Komisja nie mogła wykluczyć, że przywóz ten przyczynił się do szkody poniesionej przez przemysł Unii, z uwagi na jego niski i malejący poziom wpływ uznano za ograniczony, w związku z czym Komisja stwierdziła, że nie osłabił on związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii.

(194)

Komisja uznała, że przywóz z Korei Południowej, Indonezji, Tunezji, Meksyku i Szwajcarii utrzymywał się na bardzo niskim poziomie w całym okresie badanym. Z wyjątkiem Tunezji i Meksyku przywozy te wykazywały znaczne tendencje spadkowe. Przywóz z Tunezji i Meksyku zmniejszył się od 2022 r. do okresu objętego dochodzeniem. Średnie ceny importowe w przypadku tych państw były wysokie i przekraczały średnie ceny sprzedaży przemysłu Unii. Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że przywóz ten nie spowodował żadnej istotnej szkody dla przemysłu Unii.

(195)

Przywóz z innych państw trzecich zmniejszył się umiarkowanie w okresie badanym w ujęciu bezwzględnym z około 110 000 km przewodów w 2020 r. do około 100 000 km przewodów w okresie objętym dochodzeniem. Udział w rynku tego przywozu zmalał z 4,9 % do 4,4 %. Cechował go wysoki i rosnący poziom cen, w związku z czym nic nie wskazuje na to, by wyrządził istotną szkodę przemysłowi Unii.

(196)

Jak pokazano w tabeli 6, w okresie badanym sprzedaż przemysłu Unii na użytek własny zwiększyła się o 47 %.

(197)

Jak wyjaśniono jednak powyżej w motywie 138, Komisja nie znalazła żadnych dowodów na to, że sprzedaż na użytek własny miała znaczący wpływ na zmiany wskaźników szkody. W związku z tym Komisja stwierdziła, że wykorzystanie na użytek własny nie spowodowało istotnej szkody dla przemysłu Unii.

(198)

Wszyscy objęci próbą producenci eksportujący twierdzili, że szkoda poniesiona przez przemysł Unii wynikała ze wzrostu kosztów surowców i cen energii.

(199)

Jak określono w motywie 139, ze względu na presję cenową wywieraną przez przywóz z Indii po cenach dumpingowych przemysł Unii nie był w stanie podnieść cen odpowiednio do wzrostu kosztów. W związku z tym za przyczynę szkody nie można uznać wzrostu kosztów, lecz raczej wzrost kosztów, który nie mógł znaleźć odzwierciedlenia w cenach ze względu na przywóz towarów po cenach dumpingowych z Indii. Argumenty te zostały zatem odrzucone.

(200)

Producent eksportujący STL twierdził, że ewentualna istotna szkoda poniesiona przez przemysł Unii była spowodowana - oprócz czynników analizowanych w poprzednich motywach - zakłóceniami w łańcuchu dostaw spowodowanymi pandemią COVID-19, konkurencją w przemyśle Unii, szkodą z winy własnej spowodowaną wzrostem inwestycji, mocy produkcyjnych i zapasów, a także antykonkurencyjnym zachowaniem niektórych producentów unijnych - w tym kontekście powołano się na decyzję antymonopolową z 2014 r. (20) dotyczącą producentów przewodów wysokiego napięcia oraz późniejsze decyzje w okresie badanym w Brazylii (21), Hiszpanii (22) i Zjednoczonym Królestwie (23). Ponadto producenci eksportujący HFCL i Birla twierdzili, że przyczyną domniemanej istotnej szkody były błędne decyzje inwestycyjne przemysłu Unii.

(201)

W motywie 156 Komisja przeanalizowała ogólne inwestycje, stwierdzając, że inwestycje przemysłu Unii były bardzo niskie, na poziomie minimalnym niezbędnym do utrzymania działalności w całym okresie badanym. Komisja uznała również, że pandemia COVID-19 miała jedynie bardzo ograniczony i tymczasowy wpływ na przemysł Unii, biorąc pod uwagę, że okres badany obejmuje od 1 stycznia 2020 r. do 30 września 2023 r., podczas gdy pandemia COVID-19 miała miejsce w latach 2020-2022. Ponadto nie przedstawiono dowodów dotyczących domniemanych zakłóceń w łańcuchu dostaw, a w toku dochodzenia nie ujawniono żadnych konkretnych dowodów w tym względzie. Jeżeli chodzi o domniemane antykonkurencyjne zachowanie przemysłu Unii, Komisja zauważa, że dochodzenie antymonopolowe, do którego odnosił się producent eksportujący, dotyczyło kabli elektrycznych wysokiego napięcia (24), a zatem nie miało znaczenia dla produktu objętego postępowaniem. Wpływ zmian poziomu inwestycji, zapasów i mocy produkcyjnych został szczegółowo przeanalizowany podczas dochodzenia, jak wskazano w motywach 156, 151 i 132, a Komisja stwierdziła, że wpływ tych zmian był bardzo ograniczony. W szczególności, wbrew powyższym twierdzeniom, dochodzenie wykazało, że zapasy i inwestycje przemysłu Unii pozostały na bardzo niskim poziomie. Jeżeli chodzi o konkurencję między producentami unijnymi, Komisja uznała, że na wolnym rynku wspiera się uczciwą konkurencję i nie można jej uznać za przyczynę szkody. Dochodzenie nie ujawniło żadnych dowodów na to, że mogła ona mieć jakiekolwiek szkodliwe skutki.

(202)

W związku z tym wszystkie argumenty dotyczące ewentualnych innych czynników, które mogły spowodować istotną szkodę poniesioną przez przemysł Unii, zostały odrzucone.

(203)

Komisja ustaliła związek przyczynowy między istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii a przywozem towarów po cenach dumpingowych z Indii. Wzrost przywozu towarów po cenach dumpingowych z Indii zbiegł się w czasie z pogorszeniem sytuacji przemysłu Unii. Gwałtowny wzrost przywozu towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, nastąpił po cenach znacznie podcinających ceny sprzedaży przemysłu Unii na poziomach nawet poniżej kosztów produkcji przemysłu Unii. Uniemożliwiały one zatem przemysłowi Unii ustalanie cen na stabilnych poziomach niezbędnych do osiągnięcia rozsądnych marż zysku. Wręcz przeciwnie, poziomy cen nie mogły odpowiadać wzrostowi kosztów, co miało znaczący negatywny wpływ na rentowność i poziom inwestycji przemysłu Unii.

(204)

Komisja wyróżniła i oddzieliła wpływ wszystkich znanych czynników na sytuację przemysłu Unii od szkodliwych skutków przywozu towarów po cenach dumpingowych. Komisja stwierdziła, że inne czynniki, a mianowicie przywóz z Chin, przywóz po cenach niedumpingowych z Indii i przywóz z Turcji, mogły przyczynić się do istotnej szkody poniesionej przez przemysł Unii, ale ze względu na skumulowaną wielkość tego przywozu i zmiany cen nie osłabiły związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych z Indii a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii. Udział w rynku przywozu z tych państw faktycznie zmniejszył się z 41,7 % do 29,5 %, podczas gdy jego ceny wzrosły o 31 % w okresie badanym. Natomiast przywóz po cenach dumpingowych z Indii miał rosnący udział w rynku w połączeniu ze stałą obniżką cen, co zbiegło się w czasie ze szkodą poniesioną przez przemysł Unii. W związku z tym żaden z pozostałych znanych czynników nie wyjaśnił negatywnych zmian w przemyśle Unii pod względem tłumienia cen i rentowności, niskiego poziomu inwestycji oraz negatywnych zmian w zakresie zwrotu z inwestycji.

(205)

Uwzględniając powyższe, Komisja stwierdziła na tym etapie, że przywóz towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, spowodował istotną szkodę dla przemysłu Unii, a pozostałe czynniki, rozważane osobno lub łącznie, nie naruszyły związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a istotną szkodą.

(206)

W celu określenia poziomu środków Komisja zbadała, czy cło niższe od marginesu dumpingu będzie wystarczające do usunięcia szkody dla przemysłu Unii spowodowanej przez przywóz towarów po cenach dumpingowych.

(207)

Szkoda zostałaby usunięta, gdyby przemysł Unii był w stanie osiągnąć zysk docelowy dzięki sprzedaży po cenie docelowej w rozumieniu art. 7 ust. 2c i 2d rozporządzenia podstawowego.

(208)

Zgodnie z art. 7 ust. 2c rozporządzenia podstawowego przy ustalaniu zysku docelowego Komisja wzięła pod uwagę następujące czynniki: poziom rentowności przed wzrostem przywozu z państwa objętego dochodzeniem, poziom rentowności potrzebny do pokrycia pełnych kosztów i inwestycji, działalności badawczo-rozwojowej i innowacji oraz poziom rentowności spodziewany w normalnych warunkach konkurencji. Taka marża zysku nie powinna być niższa niż 6 %.

(209)

Skarżący zaproponował zysk docelowy w wysokości 13,4 %, odnosząc się do dochodzenia w sprawie Chin (25), i podkreślił, że w tym silnie ukierunkowanym na inwestycje przemyśle, w którym wydaje się znaczne środki finansowe na badania i rozwój, potrzebny jest wysoki poziom zysku, aby móc inwestować w przyszłe technologie, w szczególności w rozwój sieci 5G w Unii. Niektórzy producenci unijni twierdzili, że należy zastosować zysk docelowy w wysokości 15 %.

(210)

Komisja zauważyła, że zysk docelowy ustalony w dochodzeniu dotyczącym Chin wyniósł 12,4 %. Komisja zbadała te argumenty, wraz z uwagami przedstawionymi przez producentów eksportujących oraz danymi dostępnymi w aktach sprawy dotyczącymi wymogów art. 7 ust. 2c rozporządzenia podstawowego, w celu ustalenia zysku docelowego.

(211)

Producent eksportujący Birla zakwestionował stosowność zysku docelowego zastosowanego w dochodzeniu dotyczącym Chin w kontekście gospodarczym obecnego dochodzenia. Zakwestionował konieczność dodatkowych inwestycji ze strony przemysłu Unii, ponieważ dokonano już znacznych inwestycji w rozwój sieci 5G w Unii. Argumentował również, że przemysł Unii nie mógł oczekiwać osiągnięcia nadmiernie wysokich marż zysku przy jednoczesnej realizacji ogromnych inwestycji. Ponadto Birla argumentował, że operatorzy telekomunikacyjni w Unii - główni nabywcy przewodów światłowodowych - działali w coraz trudniejszych warunkach rynkowych i nie mogli spełniać wysokich oczekiwań unijnych producentów przewodów światłowodowych w zakresie marży zysku.

(212)

Producent eksportujący STL twierdził, że zysk docelowy ustalony w dochodzeniu dotyczącym Chin jest nieistotny, ponieważ zysk docelowy musi opierać się na poziomie rentowności przed wzrostem przywozu z państwa objętego obecnym dochodzeniem, tj. z Indii. W odpowiedzi na ten argument skarżący stwierdził, że indyjscy producenci nie przedstawili żadnych argumentów wykazujących jakąkolwiek zmianę okoliczności świadczącą o tym, że docelowa rentowność ustalona w dochodzeniu dotyczącym Chin nie byłaby już właściwa. Odnosząc się do tego argumentu, STL twierdził, że rentowność docelowa ustalona w dochodzeniu dotyczącym Chin opierała się na innych realiach gospodarczych, a zatem nie ma znaczenia dla obecnego dochodzenia. Odpowiednimi ramami czasowymi dla obliczenia docelowej marży zysku powinien być okres po 2020 r. Ponadto STL twierdził, że począwszy od 2022 r. nastąpił znaczny wzrost poziomu inwestycji skarżących w porównaniu z okresem objętym dochodzeniem dotyczącym Chin (od 1 lipca 2019 r. do 30 czerwca 2020 r.), co oznaczało zmianę okoliczności w porównaniu z dochodzeniem dotyczącym przywozu przewodów światłowodowych z Chin.

(213)

W odniesieniu do potrzeby przyszłych inwestycji w produkcję przewodów światłowodowych Komisja zauważyła, że w swoim ostatnim sprawozdaniu na temat sytuacji w dziedzinie komunikacji cyfrowej Stowarzyszenie Europejskich Operatorów Sieci Telekomunikacyjnych (ETNO) skorygowało w górę prognozy dotyczące wdrożenia sieci światłowodów do domu (FTTH) w Unii, sugerując duży popyt w przyszłości (26). W związku z tym Komisja odrzuciła twierdzenie, że dalsze inwestycje nie będą wymagane.

(214)

Jeżeli chodzi o twierdzenie, że operatorzy telekomunikacyjni nie mogli spełnić wysokich oczekiwań przemysłu Unii dotyczących marży zysku, Komisja zauważyła, że przewody światłowodowe stanowią bardzo niewielką część wydatków kapitałowych unijnych operatorów telekomunikacyjnych, które według ETNO wyniosły w 2022 r. 59,1 mld EUR. (27) Biorąc pod uwagę całkowitą konsumpcję w Unii wynoszącą około 2,5 mln km przewodów (28)m oraz średnią cenę 756 EUR za km przewodów (29), wydatki związane z przewodami światłowodowymi stanowiłyby około 3 % inwestycji operatorów telekomunikacyjnych. Ponadto celem ustalenia zysku docelowego jest określenie rentowności, jaką przemysł Unii byłby w stanie osiągnąć w przypadku braku przywozu towarów po cenach dumpingowych, z uwzględnieniem pewnych przyszłych inwestycji. Kwestię tego, czy cła nie są sprzeczne z ogólnym interesem Unii, zbadano poniżej w motywach 223-226, w których uwzględniono między innymi możliwy wpływ ceł na przemysł niższego szczebla. W związku z tym argumenty Birla i STL w tym zakresie zostały odrzucone.

(215)

W odniesieniu do twierdzenia STL, że zysk docelowy musi opierać się na poziomie rentowności przed wzrostem przywozu z państwa objętego obecnym dochodzeniem, Komisja przypomniała, że zysk docelowy należy ustalić z uwzględnieniem szeregu czynników, w tym w szczególności poziomu rentowności oczekiwanego w normalnych warunkach konkurencji. Również ten argument został zatem odrzucony.

(216)

W tym względzie Komisja stwierdziła, że ceny przemysłu Unii były tłumione w okresie objętym dochodzeniem głównie z powodu przywozu towarów po cenach dumpingowych z Indii. Podobnie przywóz towarów po cenach dumpingowych z Chin miał również wpływ na realia gospodarcze przed wzrostem przywozu z Indii, tj. przed 2020 r. Dlatego też uznano, że zyski uzyskane w tym okresie nie stanowią odpowiedniej podstawy do ustalenia zysku docelowego. Komisja zbadała zatem rentowność przemysłu Unii na podstawie zysków osiągniętych przed okresem, na który wpływ miał przywóz z Chin i Indii.

(217)

Jak stwierdzono w dochodzeniu dotyczącym Chin, w 2015 r. i 2016 r. objęci próbą producenci unijni byli w stanie utrzymać stały zysk wynoszący odpowiednio 12,6 % i 12,4 %. Lata te uznaje się zatem za najbardziej reprezentatywne, jeżeli chodzi o rentowność w normalnych warunkach konkurencji w tej branży.

(218)

Komisja uznała, że wyniki tej analizy są nadal aktualne, w szczególności biorąc pod uwagę, że w okresie badanym w obecnym dochodzeniu ceny były nadal częściowo obniżane przez przywóz z Chin, jak ustalono w dochodzeniu w sprawie absorpcji. W związku z tym Komisja stwierdziła, że zysk docelowy w wysokości 12,4 % nadal odzwierciedlałby poziom rentowności spodziewany w normalnych warunkach konkurencji. W związku z tym argument, że zwiększenie inwestycji stanowiłoby „zmianę okoliczności”, która wymagałaby nowej oceny zysku docelowego, został odrzucony.

(219)

Zgodnie z art. 7 ust. 2d rozporządzenia podstawowego, Komisja oceniła przyszłe koszty wynikające z wielostronnych umów środowiskowych i protokołów do tych umów, których Unia jest stroną, oraz konwencji MOP wymienionych w załączniku Ia, które to koszty przemysł Unii poniesie w okresie stosowania środka. Przemysł Unii nie zgłosił takich przyszłych kosztów. Na tej podstawie Komisja obliczyła niewyrządzającą szkody cenę produktu podobnego dla przemysłu Unii, stosując zysk docelowy wynoszący 12,4 % (zob. motyw 217) do kosztu produkcji ponoszonego przez producentów unijnych objętych próbą w okresie objętym dochodzeniem.

(220)

Komisja ustaliła następnie margines szkody przez porównanie średniej ważonej ceny importowej objętych próbą współpracujących producentów eksportujących, w przypadku których stwierdzono dumping w Indiach, ustalonej także na potrzeby obliczeń podcięcia cenowego, ze średnią ważoną niewyrządzającej szkody ceny produktu podobnego sprzedawanego przez objętych próbą producentów unijnych na rynku unijnym w okresie objętym dochodzeniem. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały wyrażone jako odsetek średniej ważonej wartości importowej CIF.

(221)

Poziom usuwający szkodę dla „pozostałych przedsiębiorstw współpracujących” oraz dla „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw” obliczono w ten sam sposób co margines dumpingu dla tych przedsiębiorstw (zob. motywy 91-94).

(222)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy może jasno stwierdzić, że wprowadzenie środków w tym przypadku nie leży w interesie Unii, mimo iż stwierdzono wystąpienie dumpingu wyrządzającego szkodę. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu Unii, importerów oraz użytkowników.

(223)

Przemysł Unii obejmuje 14 producentów lub grup producentów, zatrudniających około 5 140 pracowników (EPC). Producenci są rozproszeni na obszarze całej Unii.

(224)

Wprowadzenie środków zwiększyłoby ceny w Unii, a tym samym umożliwiłoby przemysłowi Unii podniesienie cen zgodnie ze wzrostem kosztów produkcji. Doprowadzi to do bardziej zrównoważonych poziomów zysku, co umożliwi przemysłowi Unii zwiększenie inwestycji i wznowienie inwestycji w innowacje, które są niezbędne, aby przemysł Unii mógł utrzymać konkurencyjną pozycję na rynku i obecność na rynku, a także odzyskać udział w rynku stracony w przeszłości na rzecz chińskiego przywozu towarów po cenach dumpingowych.

(225)

Brak nałożenia środków prawdopodobnie będzie miał znaczący negatywny wpływ na przemysł Unii pod względem dalszego tłumienia cen i ewentualnej depresji gospodarczej. Dalszy spadek cen oznaczałby, że przemysł Unii będzie przynosił straty w perspektywie krótkoterminowej. Aby uniknąć pogorszenia rentowności, przemysł Unii może podjąć decyzję o utrzymaniu obecnych poziomów cen, które jednak nie są już możliwe do utrzymania; lub o podniesieniu cen kosztem sprzedaży. Doprowadzi to do natychmiastowego zmniejszenia wielkości produkcji. Ponadto sytuacja ta uniemożliwi przemysłowi Unii zwiększenie inwestycji niezbędnych do obrony jego obecności na rynku przez oferowanie innowacyjnych rozwiązań i rozwoju produktów. W związku z tym sytuacja finansowa przemysłu Unii będzie ulegać dalszemu pogorszeniu pod względem rentowności i inwestycji, co zagrozi jego przyszłości. W przypadku niewprowadzenia środków można oczekiwać, że wzrost przywozu towarów po cenach dumpingowych z Indii utrzyma się, a nawet znacznie wzrośnie, biorąc pod uwagę istotne marginesy podcięcia cenowego oraz charakter rynku, który kształtują przetargi mające długoterminowe skutki. W takiej sytuacji przemysł Unii nie byłby w stanie poprawić swojej sytuacji spowodowanej szkodliwymi skutkami.

(226)

Należy zatem stwierdzić, że środki tymczasowe leżą w interesie przemysłu Unii.

(227)

W dniu wszczęcia dochodzenia skontaktowano się z 51 importerami i użytkownikami oraz zaproszono ich do współpracy w ramach dochodzenia. Jeden importer zarejestrował się jako zainteresowana strona, ale nie udzielił odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. W związku z tym żaden importer niepowiązany nie współpracował w trakcie dochodzenia.

(228)

Wobec braku współpracy ze strony importerów niepowiązanych Komisja nie była w stanie dokładnie określić wpływu ceł antydumpingowych na ich działalność. W dochodzeniu dotyczącym Chin Komisja ustaliła, że marża zysku importerów wynosiła ponad 20 %, a cła mogły albo ulec absorpcji, albo przynajmniej częściowo zostać przeniesione na ich klientów (30). Obecne dochodzenie nie ujawniło żadnych faktów ani dowodów sprzecznych z tymi ustaleniami.

(229)

Chociaż środki antydumpingowe będą miały prawdopodobnie pewien negatywny wpływ na importerów i mogą obniżyć ich rentowność, Komisja uznała, że importerzy będą w stanie wchłonąć część zwiększonych kosztów spowodowanych cłem lub przenieść je na swoich klientów. Mają oni również możliwość znalezienia alternatywnych źródeł dostaw, w tym z Indii, po cenach niedumpingowych. Dlatego też Komisja stwierdziła, że wprowadzenie środków nie będzie miało nieproporcjonalnego wpływu na importerów niepowiązanych.

(230)

Produkt objęty dochodzeniem pozyskuje kilka gałęzi przemysłu, głównie operatorzy telekomunikacyjni, organy sektora publicznego (takie jak gminy) będące właścicielami sieci światłowodowych lub kontrolujące te sieci, instalatorzy i dystrybutorzy. Żadna z tych stron nie współpracowała.

(231)

W ramach dochodzenia współpracował tylko jeden użytkownik działający w branży telekomunikacyjnej. Odpowiedź użytkownika na pytania zawarte w kwestionariuszu nie zawierała argumentów ani informacji dotyczących interesu Unii. Użytkownik ten nie importował przewodów światłowodowych z Indii i nie wyraził poparcia ani sprzeciwu wobec zaproponowanych środków.

(232)

Komisja uznała również, że, jak wskazano w motywie 213, przewody światłowodowe stanowią jedynie niewielką część ogólnych kosztów ponoszonych przez użytkowników, ponieważ główny czynnik kosztotwórczy zastosowania światłowodów jest związany z robotami budowlanymi.

(233)

W związku z tym stwierdzono, że środki nie będą miały nieproporcjonalnego wpływu na użytkowników.

(234)

Producent eksportujący STL argumentował, że nałożenie przez Komisję środków antydumpingowych na przywóz przewodów światłowodowych z Indii byłoby szkodliwe dla odpornego i samowystarczalnego łańcucha dostaw przewodów światłowodowych w Unii. Twierdzenie to nie zostało dalej rozwinięte. Producent eksportujący nie przedstawił również żadnych dowodów, dalszych informacji ani analizy na poparcie tego twierdzenia.

(235)

Dochodzenie wykazało, że na rynku unijnym dostępnych było wiele źródeł dostaw. Państwa inne niż Indie i Chiny (wśród których największymi dostawcami są Maroko i Zjednoczone Królestwo) odpowiadały za 14,5 % całkowitego udziału w rynku Unii; obserwowano także przywóz po cenach niedumpingowych z Indii. Ponadto, jak wykazano w motywie 130, przemysł Unii dysponował wolnymi mocami produkcyjnymi wynoszącymi prawie 40 %, które można było wykorzystać do zaopatrywania rynku unijnego. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(236)

Ten sam producent eksportujący twierdził, że rynek unijny jest zdominowany przez grupę dużych producentów, a wprowadzenie środków uwydatniłoby tę sytuację, która może prowadzić do szkodliwych skutków, takich jak wyższe ceny, mniejszy wybór dla konsumentów i zwiększone ryzyko zachowań antykonkurencyjnych ze strony przemysłu Unii.

(237)

Jak wspomniano powyżej, producent eksportujący nie rozwinął tego twierdzenia ani nie przedstawił żadnych dowodów, dalszych informacji ani analizy na poparcie tego twierdzenia.

(238)

Komisja uznała, że przemysł Unii obejmował 14 producentów unijnych lub grup producentów konkurujących ze sobą na rynku unijnym, oprócz przywozu po cenach niedumpingowych z Indii, przywozu z Chin i innych państw trzecich. Uznano zatem, że poziom konkurencji jest wystarczająco wysoki. Argument dotyczący ryzyka zachowania antykonkurencyjnego przemysłu Unii w przyszłości ma charakter wysoce spekulacyjny i został odrzucony.

(239)

W związku z tym wszystkie argumenty dotyczące sytuacji konkurencyjnej na rynku unijnym zostały odrzucone.

(240)

Przewody światłowodowe są potrzebne do budowy szybkich sieci szerokopasmowych. Mają one zatem duże znaczenie dla obywateli, przedsiębiorstw i podmiotów publicznych w całej Unii, którzy korzystają z tych sieci w celu pracy z domu, uczenia się w domu, prowadzenia działalności gospodarczej lub świadczenia usług. Inwestycje w ramach programu NextGenerationEU (31) są jednym z głównych priorytetów Unii Europejskiej, której celem jest również wdrożenie zaawansowanej technologicznie infrastruktury szerokopasmowej sięgającej do każdego miejsca w UE. Przewody światłowodowe mają zatem kluczowe znaczenie dla cyfrowej dekady Europy (32), a także dla suwerenności cyfrowej Europy.

(241)

Wprowadzenie środków antydumpingowych uwolniłoby przemysł Unii od presji cenowej na rynku unijnym spowodowanej przywozem z Indii po cenach dumpingowych i umożliwiłoby mu podniesienie cen odpowiednio do wzrostu kosztów. Miałoby to pozytywny wpływ na jego rentowność i poziom inwestycji oraz umożliwiłoby mu obronę pozycji rynkowej i inwestowanie w nowe technologie. Przetrwanie producentów unijnych ma ponadto kluczowe znaczenie dla suwerenności cyfrowej UE. Nienałożenie środków doprowadziłoby natomiast do szybkiego dalszego pogorszenia rentowności przemysłu Unii i ostatecznie uniemożliwiłoby jego rozwój, co skutkowałoby utratą udziału w rynku i ewentualnym zamknięciem fabryk.

(242)

Jednocześnie środki nie uniemożliwiałyby przywozowi z państw trzecich (w tym z Indii) uczciwego konkurowania na rynku unijnym. Dochodzenie nie wykazało, że środki miałyby nieproporcjonalny negatywny wpływ na importerów i przemysł niższego szczebla.

(243)

Ogólnie zatem Komisja doszła do wniosku, że na obecnym etapie dochodzenia nie ma przekonujących powodów, aby stwierdzić, iż wprowadzenie środków w odniesieniu do przywozu przewodów światłowodowych pochodzących z Indii nie leży w interesie Unii.

(244)

Biorąc pod uwagę wnioski Komisji dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego, poziomu środków i interesu Unii, należy wprowadzić środki tymczasowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi Unii przez przywóz towarów po cenach dumpingowych.

(245)

W odniesieniu do przywozu przewodów światłowodowych pochodzących z Indii należy wprowadzić tymczasowe środki antydumpingowe zgodnie z zasadą niższego cła określoną w art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Komisja porównała marginesy szkody z marginesami dumpingu. Kwotę ceł ustalono na poziomie marginesu dumpingu albo marginesu szkody, zależnie od tego, który z nich jest niższy.

(246)

W związku z powyższym stawki tymczasowego cła antydumpingowego, wyrażone w cenach CIF na granicy Unii przed ocleniem, powinny być następujące:

(247)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały ustanowione na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną w toku dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Te stawki celne mają zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, oraz produkowanego przez wymienione podmioty prawne. Przywóz produktu objętego postępowaniem, wyprodukowanego przez dowolne inne przedsiębiorstwo, które nie zostało konkretnie wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym podmioty powiązane z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, powinien podlegać stawce cła mającej zastosowanie do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”. Nie powinny one być objęte żadną z indywidualnych stawek cła antydumpingowego.

(248)

W celu zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z różnicą w stawkach celnych potrzebne są szczególne środki gwarantujące stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych. Przedsiębiorstwa, na które nałożono indywidualne cła antydumpingowe, muszą przedstawić ważną fakturę handlową organom celnym państwa członkowskiego. Faktura musi spełniać wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, powinien zostać objęty cłem antydumpingowym obowiązującym wobec „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(249)

Mimo że przedstawienie tej faktury jest konieczne, aby organy celne państw członkowskich zastosowały indywidualne stawki cła antydumpingowego wobec przywozu, nie jest ona jedynym elementem branym pod uwagę przez organy celne. Organy celne państw członkowskich muszą bowiem przeprowadzić zwykłą kontrolę, nawet jeśli otrzymają fakturę spełniająca wszystkie wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, i podobnie jak we wszystkich innych przypadkach mogą one żądać dodatkowych dokumentów (dokumentów przewozowych itp.) do celów weryfikacji dokładności danych zawartych w oświadczeniu oraz zapewnienia zasadności późniejszego zastosowania stawki należności celnej zgodnie z prawem celnym.

(250)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu po wprowadzeniu przedmiotowych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę struktury handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach oraz pod warunkiem spełnienia określonych wymagań może zostać wszczęte dochodzenie w sprawie obejścia środków. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych i nałożenia ogólnokrajowego cła.

(251)

Dane statystyczne dotyczące przewodów światłowodowych są często wyrażane w km przewodów. Taka dodatkowa jednostka nie została jednak określona w Nomenklaturze scalonej zawartej w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 (33). W związku z tym należy dopilnować, by w przypadku przywozu produktu objętego postępowaniem w zgłoszeniu do dopuszczenia do obrotu podawano nie tylko wagę wyrażoną w kilogramach lub tonach, ale także liczbę kilometrów przewodów. W przypadku kodów CN i TARIC należy podać km przewodów.

(252)

Zgodnie z art. 19a rozporządzenia podstawowego Komisja poinformowała zainteresowane strony o planowanym nałożeniu ceł tymczasowych. Informacje te zostały również udostępnione ogółowi społeczeństwa za pośrednictwem strony internetowej DG ds. Handlu. Zainteresowane strony miały trzy dni robocze na przedstawienie uwag dotyczących dokładności obliczeń, które zostały im ujawnione.

(253)

Grupa MP Birla przedstawiła uwagi co do trafności obliczenia jej marginesu dumpingu. Po przeprowadzeniu analizy Komisja skorygowała obliczenia i odnośny margines dumpingu.

(254)

Wszystkie pozostałe uwagi otrzymane po okresie wcześniejszego informowania zostaną rozpatrzone na etapie ostatecznym.

(255)

W interesie dobrej administracji Komisja zwróci się do zainteresowanych stron o przedłożenie pisemnych uwag lub o złożenie wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją w określonym terminie.

(256)

Ustalenia dotyczące nałożenia ceł tymczasowych obowiązują tymczasowo i mogą ulec zmianie na ostatecznym etapie dochodzenia,