(1)

W dniu 31 lipca 2014 r. Rada przyjęła decyzję 2014/512/WPZiB (1).

(2)

Unia nadal niezmiennie popiera suwerenność i integralność terytorialną Ukrainy.

(3)

W swoich konkluzjach z dnia 14 i 15 grudnia 2023 r. Rada Europejska ponownie zdecydowanie potępiła rosyjską wojnę napastniczą przeciwko Ukrainie stanowiącą jawne pogwałcenie Karty Narodów Zjednoczonych i potwierdziła niezachwiane poparcie Unii dla niezależności, suwerenności i integralności terytorialnej Ukrainy w jej granicach uznanych przez społeczność międzynarodową oraz dla jej niezbywalnego prawa do samoobrony przed agresją Rosji. Rada Europejska stwierdziła też, że należy - w ścisłej współpracy z partnerami i sojusznikami - jeszcze bardziej osłabić zdolność Rosji do prowadzenia wojny napastniczej, między innymi w drodze dalszego zaostrzania sankcji, ich pełnego i skutecznego wdrażania oraz zapobiegania ich obchodzeniu, zwłaszcza w przypadku towarów wysokiego ryzyka.

(4)

Ze względu na powagę sytuacji należy przyjąć kolejne środki ograniczające.

(5)

Zakaz lądowania na terytorium Unii, startu z terytorium Unii lub przelotu nad terytorium Unii należy zmienić w taki sposób, żeby miał również zastosowanie do statków powietrznych wykorzystywanych do lotów nieregularnych, w odniesieniu do których rosyjska osoba fizyczna lub prawna lub rosyjski podmiot lub organ jest w stanie skutecznie określić miejsce lub czas ich startu lub lądowania, np. aby spełnić prośbę rosyjskich osób fizycznych o przewóz do określonych miejsc spędzania wakacji lub prośbę rosyjskich osób prawnych o transport ich pracowników na spotkania służbowe w Unii lub ich klientów do miejsc turystycznych. Zmiana ta ma na celu uniemożliwienie praktyk obchodzenia zakazu lądowania na terytorium Unii, startu z niego lub przelotu nad nim oraz dalsze dążenie do osiągnięcia celu, jakim jest pośrednie wywieranie maksymalnej presji na rząd Rosji, aby zakończyć jego działania i polityki destabilizujące Ukrainę i oraz agresję wojskową na nią. Zakaz ten nie jest stosowany do statku powietrznego pilotowanego przez osobę z Rosji, jeżeli nie jest ona w stanie skutecznie określić miejsca lub czasu startu lub lądowania - dotyczy to na przykład pilotów zatrudnionych przez nierosyjskich przewoźników lotniczych. Należy wprowadzić wyłączenie dla niektórych statków powietrznych w przypadku, gdy są one wykorzystywane do lotów prywatnych, niebiznesowych, wykonywanych na terytorium i w przestrzeni powietrznej Unii w celach rekreacyjnych lub szkoleniowych.

(6)

W celu stworzenia jednolitego zbioru przepisów w całej Unii i zwalczania obchodzenia zakazu lotów należy nałożyć również na operatorów obowiązek przekazywania, w odniesieniu do lotów nieregularnych na żądanie właściwych organów państwa członkowskiego odlotu, miejsca docelowego lub przelotu, informacji niezbędnych w celu weryfikacji przestrzegania zakazu lotów, w tym informacji na temat własności statku powietrznego oraz, jeżeli istnieją uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dochodzi do obejścia zakazu lotów, na temat pasażerów. Informacje takie powinny być przekazywane w terminie określonym przez właściwe organy danego państwa członkowskiego lub danych państw członkowskich.

(7)

Aby ograniczyć ryzyko obchodzenia przepisów, należy zmienić zakaz drogowego transportu towarów na terytorium Unii, w tym w tranzycie. Przedsiębiorstwom unijnym, które są w co najmniej 25 % własnością rosyjskiej osoby fizycznej lub prawnej, należy zakazać podejmowania działalności przedsiębiorstwa transportu drogowego oraz zakazać transportu drogowego towarów w Unii, w tym w tranzycie. Zakaz ten nie ma zastosowania do przedsiębiorstw transportu drogowego będących własnością osób posiadających podwójne obywatelstwo lub obywateli rosyjskich posiadających zezwolenie na pobyt czasowy lub stały w państwie członkowskim. Przedsiębiorstwa transportu drogowego powinny ujawnić właściwym organom krajowym na ich żądanie swoją strukturę własnościową.

(8)

Z uwagi na fakt, że istnieją znaczne zapasy diamentów przechowywanych poza Rosją, które nie przynoszą już Rosji przychodów, ale które mogą wymagać wywozu w celu przetworzenia lub wymagać przywozu po przetworzeniu, należy sprecyzować, że surowiec diamentowy przywieziony z Rosji przed dniem 1 stycznia 2024 r. oraz szlifowane diamenty przywiezione z Rosji lub wyprodukowane przed dniem 1 marca 2024 r. lub 1 września 2024 r., w zależności od wagi diamentu, nie są objęte zakazem dotyczącym diamentów. Należy również zmienić zakaz dotyczący rosyjskich diamentów, by umożliwić tymczasowy przywóz lub wywóz biżuterii na potrzeby napraw, aukcji i targów. Ponadto należy zmienić zakres stosowania i datę wejścia w życie wymogu dotyczącego przedstawienia dowodów poświadczających identyfikowalność.

(9)

Rynek biżuterii zawierającej w sobie diamenty ma charakter globalny i cechuje się gęstą siecią wzajemnych powiązań. Środki ograniczające dotyczące takiej biżuterii są skuteczniejsze, a prawdopodobieństwo ich obchodzenia - mniejsze, gdy są nakładane w porozumieniu z głównymi partnerami Unii, takimi jak G-7. W związku z tym zakaz pośredniego przywozu rosyjskich diamentów, które są obrabiane w państwach trzecich innych niż Rosja tymczasowo nie ma zastosowania do biżuterii zawierającej w sobie takie diamenty, dopóki Rada nie postanowi inaczej w świetle działań podjętych wspólnie w ramach grupy G-7 w celu wprowadzenia tego środka.

(10)

Rosja uzyskuje znaczne przychody ze sprzedaży i transportu skroplonego gazu ziemnego (LNG). Należy zakazać usług ponownego załadunku na terytorium Unii na potrzeby operacji przeładunku, w przypadku gdy usługi takie są wykorzystywane do przeładunku rosyjskiego LNG, z wyjątkiem takich przeładunków do państw członkowskich. Zakaz ten powinien obejmować zarówno przeładunek „burta w burtę”, jak i przeładunek „burta na ląd”, a także operacje ponownego załadunku. Zakazane są również usługi pomocnicze związane z takimi przeładunkami. Zakaz ten nie wpływa na przywóz do Unii ani na bezpieczeństwo dostaw państw członkowskich. Komisja powinna monitorować zmiany dotyczące LNG związane z zakazem i informować o nich Radę, a także proponować środki łagodzące w przypadku istotnych zmian związanych z tym zakazem.

(11)

Należy zakazać nowych inwestycji oraz dostarczania towarów, technologii i świadczenia usług w celu ukończenia projektów LNG, takich jak „Arctic LNG 2” i „Murmansk LNG”. Zakaz ten nie powinien mieć wpływu na zakup i przywóz LNG z rosyjskich terminali oraz na usługi finansowe świadczone na rzecz takich projektów LNG. Taki środek ogranicza rozbudowę zdolności Rosji w zakresie LNG, a tym samym ogranicza przychody Rosji.

(12)

Należy wprowadzić ograniczenia dotyczące przywozu rosyjskiego LNG za pośrednictwem unijnych terminali LNG, które nie są podłączone do wzajemnie połączonego systemu gazu ziemnego. Jest to ukierunkowany środek mający wpływ wyłącznie na konkretne instalacje w niektórych państwach członkowskich. Nie utrudnia on w żaden sposób przywozu rosyjskiego LNG za pośrednictwem innych instalacji w Unii i nie wywiera negatywnych skutków dla unijnego rynku gazu i bezpieczeństwa dostaw na tym rynku, w tym dla dostępnych ilości i cen. Ograniczenia te nie powinny mieć wpływu na dostawy rosyjskiego LNG z głównej części terytorium państwa członkowskiego do jego regionów najbardziej oddalonych.

(13)

Należy wprowadzić sektorowy zakaz dostępu do portów i śluz państw członkowskich, jak również sektorowy zakaz świadczenia szerokiego zakresu usług związanych z transportem morskim na rzecz statków, które przyczyniają się do zdolności Rosji do prowadzenia wojny przeciwko Ukrainie. Środek ten powinien ograniczyć aktywność statków biorących udział w transporcie towarów generujących przychody na potrzeby prowadzonej przez Rosję wojny oraz statków eksploatowanych w celu przyczynienia się do działań lub polityk wspierających działania Rosji prowadzone przeciwko Ukrainie lub wspierania takich działań lub polityk. Statki objęte środkami ograniczającymi wymieniono w załączniku XVI do decyzji 2014/512/WPZiB. Unijne środki ograniczające, jako jedno z podstawowych narzędzi wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii w związku z rosyjską wojną napastniczą przeciwko Ukrainie, nie dotyczą statków pływających pod banderą Unii. Statki takie prowadzą działalność na mocy prawa Unii i prawa krajowego i muszą wypełniać swoje obowiązki zgodnie z prawem unijnym i krajowym. Właściwe organy państw członkowskich powinny wdrożyć i egzekwować unijne środki ograniczające w swoich jurysdykcjach w odniesieniu do statków pływających pod banderą Unii. Ponadto należy doprecyzować zakres zakazu dostępu do portów dla statków pływających pod banderą rosyjską oraz dodać odstępstwo.

(14)

Należy wprowadzić zakaz zakupu, przywozu, przenoszenia lub wywozu ukraińskich dóbr kultury oraz innych przedmiotów o znaczeniu archeologicznym, historycznym, kulturowym, religijnym lub o wyjątkowym znaczeniu naukowym, jeżeli istnieją uzasadnione podstawy, aby podejrzewać, że te dobra lub przedmioty zostały bezprawnie wywiezione z Ukrainy. Należy ponadto wprowadzić zakaz świadczenia powiązanych z tym usług.

(15)

W 2020 r. Rosja wprowadziła do swojego kodeksu postępowania arbitrażowego nowe przepisy w celu zapewnienia, o ile traktat międzynarodowy zawarty przez Rosję lub porozumienie stron nie stanowią inaczej, wyłącznej właściwości sądów w Rosji w sporach z udziałem osób, w odniesieniu do których stosuje się środki ograniczające, lub w sporach między jedną osobą rosyjską lub zagraniczną a inną osobą rosyjską lub zagraniczną, jeżeli podstawą takich sporów są środki ograniczające. Przepisy te, które są szeroko stosowane przez rosyjskie sądy, mają wyraźny cel lub skutek w postaci wymuszania zaspokojenia roszczeń z aktywów przedsiębiorstw unijnych znajdujących się w jurysdykcji zagranicznej - roszczeń, których w innym przypadku przedsiębiorstwa te nie mogłyby zaspokoić w związku z zakazem będącym wynikiem stosowania decyzji 2014/512/WPZiB i rozporządzenia Rady (UE) nr 833/2014 (2) lub decyzji Rady 2014/145/WPZiB (3) i rozporządzenia Rady (UE) nr 269/2014 (4). W związku z tym, aby zwiększyć koszty ponoszone przez Federację Rosyjską w związku z jej nielegalnymi działaniami na Ukrainie i zmusić ją do zakończenia takich działań, należy umożliwić objęcie przedsiębiorstw, które korzystają z tych przepisów prawa rosyjskiego, zakazem zawierania z nimi transakcji.

(16)

Bank Centralny Rosji opracował „system przekazywania komunikatów finansowych” (SPFS), stanowiący specjalistyczną usługę w zakresie komunikatów finansowych służącą do wymiany danych finansowych, której celem jest zneutralizowanie wpływu środków przewidzianych w decyzji 2014/512/WPZiB i rozporządzeniu (UE) nr 833/2014, w szczególności w odniesieniu do sektora bankowego i finansowego. W celu powstrzymania rozwoju SPFS, ograniczenia zdolności Rosji do prowadzenia wojny i zapobieżenia ograniczaniu skuteczności środków ustanowionych w decyzji 2014/512/WPZiB i rozporządzeniu (UE) nr 833/2014, należy zakazać podmiotom unijnym prowadzącym działalność poza Rosją bezpośredniego łączenia się z SPFS lub równoważnymi specjalistycznych usług w zakresie komunikatów finansowych ustanowionych przez Bank Centralny Rosji oraz dodać zakaz zawierania przez unijne podmioty gospodarcze transakcji z podmiotami umieszonymi w wykazie, korzystającymi z tego systemu poza Rosją. Środki te nie dotyczą podmiotów mających siedzibę i prowadzących działalność w Rosji, w tym jednostek zależnych podmiotów unijnych. Podmiotom unijnym nie należy zabraniać prowadzenia transakcji z rosyjskimi podmiotami, które korzystają z SPFS, pod warunkiem że podmioty unijne same nie łączą się z SPFS. Ponadto, aby uniknąć niezamierzonych konsekwencji dla finansowania legalnych transakcji handlowych i płatności za nie oraz transakcji dotyczących innych uzasadnionych celów, należy wprowadzić ukierunkowane wyjątki umożliwiające podmiotom unijnym łączenie się z SPFS.

(17)

Niektóre instytucje kredytowe i finansowe mające siedzibę poza Unią mogą ułatwiać transakcje, które ograniczają skuteczność środków ustanowionych na mocy decyzji 2014/512/WPZiB oraz rozporządzenia (UE) nr 833/2014. Należy zatem ustanowić zakaz dokonywania transakcji przez unijne podmioty gospodarcze z instytucjami kredytowymi i finansowymi, jak również z dostawcami kryptoaktywów mającymi siedzibę poza Unią, jeżeli Rada stwierdzi, że podmioty te ułatwiają transakcje wspierające rosyjską bazę przemysłu obronnego poprzez wywóz, dostawę, sprzedaż, przekazywanie lub transport do Rosji towarów i technologii podwójnego zastosowania, wrażliwych towarów i technologii, wspólnych produktów o wysokim priorytecie lub broni i amunicji.

(18)

Należy rozszerzyć istniejący zakaz udzielania wsparcia, w tym udzielania finansowania i pomocy finansowej lub przyznawania innych korzyści, z programu Unii, programu Euratomu lub programu państwa członkowskiego na rzecz wszelkich osób prawnych, podmiotów lub organów z siedzibą w Rosji lub na rzecz osób prawnych, podmiotów lub organów, w których posiadają one większościowy udział. Należy wprowadzić również ukierunkowane wyłączenia.

(19)

Aby nie ograniczać nadmiernie prawa do zatrudnienia obywateli Unii, którzy zamieszkiwali w Rosji przed inwazją na Ukrainę w lutym 2022 r. i którzy są zatrudnieni przez jednostki zależne podmiotów unijnych i krajów partnerskich w Rosji, należy wprowadzić wyłączenie z zakazu świadczenia niektórych usług na rzecz rządu Rosji lub osób prawnych, podmiotów lub organów mających siedzibę w Rosji.

(20)

Rząd Rosji i rosyjskie sądy podejmują działania mające na celu bezprawne pozbawienie posiadaczy praw własności intelektualnej z państw członkowskich ochrony tych praw w Rosji. Prowadzi to do powstania nieuzasadnionej przewagi konkurencyjnej dla rosyjskiego przemysłu i przyczyniło się do zwiększenia dochodów Rosji, umożliwiając jej tym samym kontynuację wojny napastniczej na Ukrainie. Aby zneutralizować ten efekt, należy nałożyć ograniczenia w zakresie przyjmowania wniosków o rejestrację w Unii niektórych praw własności intelektualnej przez obywateli Rosji, osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania w Rosji i rosyjskie przedsiębiorstwa. W szczególności i bez uszczerbku dla ich przepisów proceduralnych, urzędy ds. własności intelektualnej i inne właściwe instytucje nie powinny zezwalać na składanie takich wniosków. Ponadto, wywiązując się z tego obowiązku, w przypadku złożenia takich wniosków urzędy ds. własności intelektualnej i inne właściwe instytucje nie powinny być zobowiązane do wydania formalnej decyzji odmownej, tak by po uchyleniu danego ograniczenia możliwe było ewentualne ponowne złożenie wniosku. W celu wdrożenia tego ograniczenia urzędy ds. własności intelektualnej i inne właściwe instytucje powinny mieć możliwość zwracania się o niezbędne informacje do osób fizycznych i przedsiębiorstw ubiegających się o rejestrację odpowiednich praw własności intelektualnej.

(21)

Należy wprowadzić zakaz bezpośredniego lub pośredniego przyjmowania - przez partie polityczne, fundacje polityczne, sojusze polityczne, organizacje pozarządowe, w tym ośrodki analityczne, oraz dostawców usług medialnych w Unii -finansowania, darowizn i wszelkich innych korzyści gospodarczych oraz wsparcia od Rosji. W związku z utrzymującymi się skoordynowanymi próbami - podejmowanymi przez Rosję - ingerowania w procesy demokratyczne w Unii i podważania jej demokratycznych fundamentów, w tym poprzez kampanie mające na celu wywieranie wpływu i propagowanie dezinformacji, mające na celu podważanie integralności terytorialnej, suwerenności i niezależności Ukrainy, oraz poprzez promowanie prorosyjskiej propagandy mającej na celu usprawiedliwienie i wspieranie prowadzonej przez Rosję wojny napastniczej przeciw Ukrainie, należy zakazać finansowania podmiotów w Unii, które uczestniczą w procesach kształtowania opinii publicznej, przez Rosję oraz powiązane z nią podmioty pośredniczące. Tego rodzaju kampanie propagandowe i dezinformacyjne mogą podważać fundamenty demokratycznych społeczeństw i stanowią integralną część arsenału nowoczesnych ataków hybrydowych. Ograniczenie wspomnianego wsparcia finansowego ma na celu ochronę integralności procesów politycznych w Unii, ochronę obywateli Unii przed manipulacją i obronę spraw wewnętrznych Unii przed szkodliwymi ingerencjami poprzez zapewnienie ochrony zasad praworządności, demokracji i pluralizmu mediów. Państwa członkowskie mogą przeciwdziałać takiej ingerencji w procesy demokratyczne i podważaniu podstaw demokratycznych, w stosownych przypadkach w ramach istniejących krajowych ram przestrzegania prawa. Zgodnie z podstawowymi prawami i wolnościami uznanymi w Karcie, w szczególności z prawem do wolności wypowiedzi i informacji, wolnością prowadzenia działalności gospodarczej i prawem własności, uznanymi, odpowiednio, w jej art. 11, 16 i 17, ograniczenie to nie uniemożliwia dostawcom usług medialnych i ich personelowi prowadzenia w Unii innej działalności, takiej jak przeprowadzanie badań i wywiadów. Ponadto ograniczenie to nie wpływa na obowiązek poszanowania praw, wolności i zasad, o których mowa w art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej, w tym w Karcie oraz w konstytucjach państw członkowskich w ich odpowiednich zakresach stosowania.

(22)

Aby zwiększyć świadomość na temat działań prowadzonych w zakresie egzekwowania prawa właściwe jest, by państwa członkowskie informowały o sankcjach nałożonych przez nie za naruszenie środków ograniczających.

(23)

Należy wprowadzić odstępstwo umożliwiające zaspokojenie niektórych roszczeń wniesionych przez osoby, podmioty i organy rosyjskie, jeżeli jest to absolutnie niezbędne do wycofania inwestycji z Rosji lub likwidacji działalności gospodarczej w Rosji.

(24)

Aby ułatwić zwalczanie powrotnego wywozu wspólnych produktów o wysokim priorytecie, wykorzystywanych na polu walki na Ukrainie lub mających krytyczne znaczenie dla rozwoju, produkcji lub wykorzystania rosyjskich systemów wojskowych, na unijne podmioty gospodarcze sprzedające, dostarczające, przekazujące lub wywożące do państw trzecich, niebędących krajami partnerskimi wymienionymi w załączniku VIII do rozporządzenia (UE) nr 883/2014, wspólne produkty o wysokim priorytecie należy nałożyć wymóg ustanowienia mechanizmów należytej staranności umożliwiających identyfikację i ocenę ryzyka powrotnego wywozu do Rosji oraz ograniczenie takiego ryzyka. Ponadto należy zobowiązać unijne podmioty gospodarcze do zapewnienia, aby osoby prawne, podmioty i organy z siedzibą poza Unią, będące ich własnością lub znajdujące się pod ich kontrolą, również wdrażały te wymogi.

(25)

Decyzją 2014/512/WPZiB zobowiązano unijne podmioty gospodarcze do zakazywania w umowach powrotnego wywozu do Rosji i powrotnego wywozu w celu wykorzystania w Rosji towarów i technologii wrażliwych, niektórych wspólnych produktów o wysokim priorytecie oraz broni palnej i amunicji (klauzula „nie do Rosji”). W przypadku umów objętych zakresem art. 5b decyzji 2014/512/WPZiB, które zawarto przed dniem 19 grudnia 2023 r., obowiązek wynikający z tego artykułu należy uznać za spełniony, jeżeli umowa zawiera klauzulę ogólną zakazującą wywozu i powrotnego wywozu danych towarów i technologii do jurysdykcji objętych unijnymi środkami ograniczającymi oraz określa odpowiednie środki zaradcze w przypadku naruszenia tej klauzuli.

(26)

Komisja oceni wpływ, jaki na zniechęcanie do obchodzenia przepisów ma wejście w życie aktualnego obowiązku stosowania klauzuli „nie do Rosji” wynikającego z art. 5b decyzji 2014/512/WPZiB. Komisja bardzo uważnie oceni również dane handlowe, statystyki dotyczące wywozu i inne informacje dotyczące schematów obchodzenia przepisów w odniesieniu do towarów, o których mowa w tym artykule, w tym rolę, jaką mogą odgrywać w nich jednostki zależne unijnych podmiotów gospodarczych w państwach trzecich. Na tej podstawie Komisja oceni, czy klauzula „nie do Rosji” jest odpowiednia do osiągnięcia zakładanych celów, i rozważy wszelkie inne odpowiednie działania mające na celu ograniczenie dostępu Rosji do towarów wrażliwych, które umożliwiają jej kontynuowanie wojny na Ukrainie, w tym możliwość nałożenia na unijne podmioty gospodarcze wymogu zapewnienia, aby ich jednostki zależne w państwach trzecich również stosowały klauzulę „nie do Rosji”.

(27)

Należy zobowiązać unijne podmioty gospodarcze do umownego zakazania ich partnerom handlowym w państwach trzecich korzystania lub umożliwienia korzystania z praw własności intelektualnej, tajemnic przedsiębiorstwa lub materiałów lub informacji chronionych za pomocą praw własności intelektualnej lub jako tajemnice przedsiębiorstwa, przeniesionych na nie w związku ze wspólnymi produktami o wspólnym wysokim priorytecie, które mają zostać sprzedane, dostarczone lub wywiezione do Rosji lub do wykorzystania w Rosji. Aby zapewnić przestrzeganie tego obowiązku, podmioty gospodarcze powinny włączyć do takich umów obowiązek wprowadzenia odpowiednich środków zaradczych. Unijne podmioty gospodarcze powinny zgłaszać wszelkie stwierdzone naruszenia właściwym organom krajowym. W przypadku umów objętych zakresem tego ograniczenia, które zostały zawarte przed dniem 25 czerwca 2024 r., obowiązek ten należy uznać za spełniony, jeżeli umowa zawiera klauzulę ogólną, która zakazuje korzystania z praw własności intelektualnej, tajemnic przedsiębiorstwa lub materiałów lub informacji chronionych prawami własności intelektualnej lub chronionych jako przedmiotowa tajemnica przedsiębiorstwa, lub zakazuje zezwalania na korzystanie z tych praw, a także określa odpowiednie środki zaradcze w przypadku naruszenia tej klauzuli.

(28)

Aby zapewnić zgodność z wykładnią Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-72/11, należy zmienić przepis zakazujący obchodzenia sankcji w celu doprecyzowania, że wymogi dotyczące wiedzy i zamiaru są spełnione nie tylko wtedy, gdy dana osoba celowo dąży do osiągnięcia celu lub skutku obejścia sankcji, ale również wtedy, gdy dana osoba biorąca udział w działaniu, którego celem lub skutkiem jest obejście sankcji, jest świadoma tego, że taki udział może mieć ten cel lub taki skutek i akceptuje taką możliwość.

(29)

Należy dodać 61 nowych podmiotów do wykazu osób fizycznych lub prawnych, podmiotów i organów zawartego w załączniku IV do decyzji 2014/512/WPZiB, to jest wykazu osób, podmiotów i organów wspierających rosyjski kompleks wojskowo-przemysłowy w wojnie napastniczej przeciwko Ukrainie, w odniesieniu do których nałożono surowsze ograniczenia wywozowe dotyczące towarów i technologii podwójnego zastosowania oraz towarów i technologii, które mogą przyczynić się do zwiększenia potencjału rosyjskiego sektora obronnego i bezpieczeństwa pod względem technologicznym. Ponadto uzasadnione jest uwzględnienie w tym wykazie niektórych podmiotów z państw trzecich innych niż Rosja, które uczestniczą w obchodzeniu ograniczeń handlowych i pozyskiwaniu produktów wrażliwych, wykorzystywanych, na przykład, do produkcji bezzałogowych statków powietrznych lub które zapewniają wsparcie materialne rosyjskich operacji wojskowych.

(30)

Należy rozszerzyć wykaz produktów, które przyczyniają się do wzmocnienia potencjału wojskowego i technologicznego Rosji lub do rozwoju jej sektora obrony i bezpieczeństwa, poprzez dodanie produktów wykorzystywanych przez Rosję w wojnie napastniczej przeciwko Ukrainie oraz produktów, które przyczyniają się do rozwoju lub produkcji jej systemów wojskowych, w tym określonych obrabiarek i określonych pojazdów terenowych.

(31)

Należy nałożyć dalsze ograniczenia na wywóz towarów, które mogłyby przyczynić się w szczególności do zwiększenia zdolności przemysłowych Rosji, takich jak chemikalia, w tym rudy manganu i związki ziem rzadkich, tworzywa sztuczne, sprzęt wydobywczy i służący do wykopów, monitory i sprzęt elektryczny. Ponadto do wykazu towarów objętych ograniczeniami w wywozie należy dodać pięć wspólnych produktów o wysokim priorytecie.

(32)

Dodatkowo należy wprowadzić dalsze ograniczenia dotyczące przywozu helu, którego wywóz przynosi Rosji znaczne dochody, umożliwiając jej tym samym kontynuację wojny napastniczej przeciwko Ukrainie.

(33)

Mechanizm pułapu cenowego przewiduje, że z pułapu cenowego określonego przez koalicję na rzecz pułapu cenowego można wyłączyć konkretne projekty, które mają zasadnicze znaczenie dla bezpieczeństwa energetycznego niektórych państw trzecich. W ścisłej koordynacji z koalicją na rzecz pułapu cenowego należy przedłużyć do dnia 28 czerwca 2025 r. wyłączenie przewidziane w odniesieniu do zlokalizowanego w Rosji projektu Sachalin-2 (Сахалин-2) w celu zapewnienia Japonii bezpieczeństwa energetycznego.

(34)

Zgodnie z celami wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Unii, którymi są utrzymanie pokoju, wzmocnienie bezpieczeństwa międzynarodowego oraz propagowanie współpracy międzynarodowej, demokracji oraz praworządności, a w szczególności z celami realizowanymi decyzją 2014/512/WPZiB, należy zapewnić, aby dokumenty będące w posiadaniu Rady, Komisji i Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (zwanego dalej „Wysokim Przedstawicielem”) dotyczące egzekwowania środków ograniczających określonych w decyzji 2014/512/WPZiB lub w rozporządzeniu (UE) nr 833/2014 lub dokumenty dotyczące zapobiegania naruszeniom lub obchodzeniu tych środków podlegały tajemnicy zawodowej i ochronie zapewnianej przez przepisy mające zastosowanie do instytucji unijnych, ponieważ zawarte w nich informacje mogą być wykorzystywane do utrudniania egzekwowania tych środków lub do osłabiania ich skuteczności, biorąc pod uwagę, że zainteresowane osoby i podmioty mogą działać w sposób uniemożliwiający ich egzekwowanie. Taką ochronę należy również zapewnić w przypadku wniosków Wysokiego Przedstawiciela dotyczących zmiany decyzji 2014/512/WPZiB oraz wszelkich powiązanych dokumentów przygotowawczych, ponieważ ich ujawnienie mogłoby wpłynąć na skuteczność środków określonych w decyzji 2014/512/WPZiB oraz na przygotowanie przyszłych wniosków i prowadzenie negocjacji na ich podstawie. Niektóre środki zawarte w takich wnioskach, które z różnych powodów nie mogą zostać przyjęte przez Radę, są często włączane przez Wysokiego Przedstawiciela do kolejnych wniosków. Ważne jest, aby chronić to prawo inicjatywy przed wszelkimi wpływami wywieranymi - poza zorganizowanymi konsultacjami - z uwagi na interes publiczny lub prywatny, by próbować skłonić instytucje Unii i jej służby do zaproponowania, przyjęcia, wprowadzenia zmiany lub uzgodnienia zmiany. Ujawnienie tych dokumentów mogłoby sprawić, że ewentualne nowe środki byłyby nieskuteczne ze względu na fakt, że ich planowane przyjęcie zostałoby już upublicznione. Należy zatem przyjąć domniemanie, że ujawnienie tych dokumentów zaszkodziłoby bezpieczeństwu Unii lub co najmniej jednego państwa członkowskiego, lub utrzymywanym przez nie stosunkom międzynarodowym.

(35)

Należy rozszerzyć wykazy krajów partnerskich, które stosują zestaw środków kontroli wywozu lub zestaw środków ograniczających w odniesieniu do przywozu żelaza i stali oraz zestaw środków kontroli przywozu, które są zasadniczo równoważne środkom określonym w decyzji 2014/512/WPZiB i w rozporządzeniu (UE) nr 833/2014.

(36)

Unia jest zdecydowana zapobiegać zagrożeniom dla bezpieczeństwa jądrowego i jądrowego bezpieczeństwa fizycznego. W związku z tym środki przewidziane w niniejszej decyzji nie mają na celu zakłócenia planowania, prac budowlanych i inżynieryjnych, oddania do eksploatacji, utrzymania lub zaopatrzenia w paliwo nowo budowanego projektu jądrowego Paks II. Z tego powodu należy wprowadzić horyzontalne wyłączenie z zakazów określonych w niniejszej decyzji w odniesieniu do projektu Paks II, wraz z obowiązkiem powiadamiania o takich działaniach.

(37)

Ponadto konieczne jest wprowadzenie pewnych zmian technicznych, w tym poprzez usunięcie odniesień do okresów przejściowych, które upłynęły. Celem usunięcia odniesień do okresów przejściowych, które już upłynął, nie jest wywołanie skutków prawnych w odniesieniu do wygasłych lub nadal obowiązujących umów ani w odniesieniu do stosowalności tych okresów przejściowych.

(38)

Unia powinna podjąć dalsze działania, aby wprowadzić w życie niektóre środki.

(39)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2014/512/WPZiB,