(1)

Wymogi dotyczące sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju odgrywają kluczową rolę w zapewnieniu przejrzystości rynku oraz w zapewnieniu odpowiedzialności przedsiębiorstw za wpływ, jaki wywierają na ludzi i środowisko. Ważne jest jednak usprawnienie tych wymogów w celu zapewnienia, by spełniały one cel, jakiemu miały one służyć, oraz aby ograniczyć obciążenie administracyjne.

(2)

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE (3) nakłada na Komisję obowiązek określenia do dnia 30 czerwca 2024 r. w drodze aktów delegowanych standardów sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju, określających informacje, jakie jednostki mają przedstawiać w odniesieniu do kwestii związanych ze zrównoważonym rozwojem i obszarów sprawozdawczości specyficznych dla sektora, w którym jednostka prowadzi działalność, w uzupełnieniu informacji, jakie jednostki już mają obowiązek udostępniać zgodnie z rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2023/2772 (4).

(3)

Aby zmniejszyć obciążenia sprawozdawcze spoczywające na jednostkach, jak stwierdzono w komunikacie Komisji z dnia 16 marca 2023 r. zatytułowanym „Długoterminowa konkurencyjność UE: perspektywa na przyszłość po 2030 r.”, jednostkom należy umożliwić skupienie się w pierwszej kolejności na wdrożeniu wymogów dotyczących sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju określonych w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2023/2772. Z tego względu termin przyjęcia aktów delegowanych zawierających standardy sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju, określających informacje, które jednostki mają przedstawiać w odniesieniu do kwestii związanych ze zrównoważonym rozwojem oraz obszarów sprawozdawczości specyficznych dla sektora, w którym jednostka prowadzi działalność, o którym mowa w dyrektywie 2013/34/UE, należy przesunąć o dwa lata. Przesunięcie to nie powinno jednak uniemożliwiać Komisji opublikowania aktów delegowanych zawierających sektorowe standardy sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju przed upływem tego dwuletniego okresu, a Komisja powinna dążyć do przyjęcia aktów delegowanych zawierających osiem z sektorowych standardów sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju, gdy tylko poszczególne z nich będą gotowe.

(4)

Jednostki działające w tym samym sektorze często są narażone na podobne ryzyka związane ze zrównoważonym rozwojem i często wywierają podobny wpływ na społeczeństwo i środowisko. Porównania między jednostkami z tego samego sektora są szczególnie cenne dla inwestorów i innych użytkowników informacji na temat zrównoważonego rozwoju. W standardach sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju należy zatem określić zarówno informacje, które powinny ujawniać jednostki ze wszystkich sektorów, jak i informacje, które powinny ujawniać jednostki w zależności od sektora działalności. Sektorowe standardy sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju są szczególnie ważne w przypadku sektorów związanych z wysokim ryzykiem dla zrównoważonego rozwoju lub wpływem na środowisko, prawa człowieka lub ład korporacyjny, w tym sektorów wymienionych w sekcjach A, B (w tym sektora ropy naftowej, gazu, górnictwa i węgla) do H, K i L załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1893/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (5), oraz odpowiednich działań w tych sektorach. Przyjmując akty delegowane zawierające sektorowe standardy sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju, Komisja powinna zapewnić, aby informacje określone w tych standardach sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju były proporcjonalne do skali ryzyk i wpływu dotyczących kwestii związanych ze zrównoważonym rozwojem właściwych dla każdego sektora, biorąc pod uwagę fakt, że niektóre sektory powodują większe ryzyka i wywierają większy wpływ niż inne sektory. Komisja powinna również wziąć pod uwagę fakt, że nie wszystkie rodzaje działalności w konkretnych sektorach muszą wiązać się z wysokim ryzykiem dla zrównoważonego rozwoju lub wpływem na zrównoważony rozwój. W przypadku jednostek działających w sektorach szczególnie zależnych od zasobów naturalnych sektorowe standardy sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju wymagałyby ujawniania informacji o związanym z przyrodą wpływie na różnorodność biologiczną i ekosystemy oraz związanych z przyrodą ryzykach dla różnorodności biologicznej i ekosystemów.

(5)

Dyrektywa 2013/34/UE nakłada również na Komisję obowiązek przyjęcia, do dnia 30 czerwca 2024 r., aktu delegowanego w celu ustanowienia standardów sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju, które mają być stosowane w celu ujawniania informacji dotyczących zrównoważonego rozwoju przez jednostki z państw trzecich uzyskujące w Unii obrót netto przekraczający 150 mln EUR i posiadające albo jednostki zależne w Unii, które są dużymi jednostkami lub małymi i średnimi jednostkami, których papiery wartościowe są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym w Unii, albo oddziały w Unii uzyskujące obrót netto przekraczający 40 mln EUR. Te wymogi sprawozdawcze dla określonych jednostek z państw trzecich mają zastosowanie dopiero od roku obrotowego 2028. Ponieważ termin przyjęcia aktów delegowanych zawierających standardy sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju określających informacje, które jednostki mają przedstawiać w odniesieniu do kwestii związanych ze zrównoważonym rozwojem oraz obszarów sprawozdawczości specyficznych dla sektora, w którym jednostka prowadzi działalność, ma zostać przesunięty o dwa lata, również termin przyjęcia standardów sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju dla określonych jednostek z państw trzecich powinien zostać przesunięty o dwa lata.

(6)

Aby promować kontrolę demokratyczną, nadzór i przejrzystość, przynajmniej raz w roku Komisja powinna konsultować się w odniesieniu do opracowania standardów sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju z Parlamentem Europejskim, a także, wspólnie, z grupą ekspertów z państw członkowskich ds. zrównoważonego finansowania i z Komitetem Regulacyjnym Rachunkowości, w kwestii programu prac EFRAG. W odniesieniu do opracowania standardów sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju program prac EFRAG powinien zawierać informacje na temat ich planowania, ustalania priorytetów i harmonogramu przyszłych projektów standardów i innych rezultatów.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2013/34/UE. Ponieważ zmiany wprowadzone niniejszą dyrektywą zmieniającą dotyczą konkretnego elementu przyznanego Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, nie ma potrzeby, aby państwa członkowskie transponowały te zmiany w przypadku, gdy ich przepisy krajowe zawierają jedynie odniesienie do takiego uprawnienia,