(1)

Zgodnie z art. 25a ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 810/2009 współpracę z Gambią w zakresie readmisji oceniono jako niewystarczającą. Biorąc pod uwagę działania podejmowane przez Komisję w celu podniesienia poziomu współpracy oraz zważywszy na ogólne stosunki Unii z Gambią, uznano, że współpraca Gambii z Unią w kwestiach readmisji nie była wystarczająca i niezbędne było podjęcie przez Unię działań.

(2)

W dniu 7 października 2021 r., zgodnie z art. 25a ust. 5 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 810/2009, przyjęto decyzję wykonawczą Rady (UE) 2021/1781 (2) tymczasowo zawieszającą stosowanie niektórych przepisów rozporządzenia (WE) nr 810/2009 w odniesieniu do obywateli Gambii.

(3)

Ocena współpracy z Gambią w zakresie readmisji przeprowadzona po przyjęciu decyzji wykonawczej (UE) 2021/1781 wykazała, że nie nastąpiła znacząca poprawa, ponieważ współpraca w zakresie identyfikacji, wydawania dokumentów podróży i operacji powrotowych nadal była trudna. Pomimo pewnych ograniczonych zmian współpraca w zakresie readmisji pozostała niewystarczająca i nadal potrzebna była znacząca i trwała poprawa. W związku z tym decyzją wykonawczą Rady (UE) 2022/2459 (3) przyjętą w dniu 8 grudnia 2022 r. wprowadzono podwyższoną opłatę wizową w odniesieniu do obywateli Gambii.

(4)

Prowadzona przez Komisję ciągła ocena współpracy Gambii w zakresie readmisji po wejściu w życie decyzji wykonawczej Rady (UE) 2022/2459 wskazuje, że nastąpiła znacząca i trwała poprawa współpracy w zakresie readmisji w odniesieniu do organizacji lotów i operacji powrotowych. W związku z tym stosowanie podwyższonej opłaty wizowej wobec obywateli Gambii nie jest już konieczne, a decyzję wykonawczą (UE) 2022/2459 należy uchylić.

(5)

Ciągła ocena współpracy Gambii w zakresie readmisji prowadzona przez Komisję wskazuje także, że jeżeli chodzi o pomoc w identyfikowaniu obywateli Gambii nielegalnie przebywających na terytorium państw członkowskich, terminowe wydawanie dokumentów podróży oraz zdolność przewozową oferowaną w przypadku lotów czarterowych i ich częstotliwość, współpraca z Gambią w zakresie readmisji pozostaje niewystarczająca, aby umożliwić trwałe zmniejszenie liczby obywateli Gambii nielegalnie przebywających w państwach członkowskich. Decyzja wykonawcza Rady (UE) 2021/1781 powinna zatem pozostać w mocy.

(6)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związana ani jej nie stosuje. Ponieważ niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, zgodnie z art. 4 tego protokołu Dania - w terminie sześciu miesięcy po przyjęciu przez Radę niniejszej decyzji - podejmuje decyzję, czy dokona jej transpozycji do swego prawa krajowego.

(7)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE (4); Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu i nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

(8)

W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (5), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. B decyzji Rady 1999/437/WE (6).

(9)

W odniesieniu do Szwajcarii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (7), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. B decyzji Rady 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE (8).

(10)

W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (9), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. B decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE (10).

(11)

Niniejsza decyzja jest aktem stanowiącym rozwinięcie dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związanym w rozumieniu art. 3 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2003 r.,