ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2024/1072
z dnia 25 stycznia 2024 r.
zmieniające rozporządzenie delegowane (UE) 2015/2446 w odniesieniu do decyzji w sprawie wiążącej informacji w zakresie ustalania wartości celnej oraz decyzji w sprawie wiążącej informacji o pochodzeniu
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (1), w szczególności jego art. 24 lit. c) i g) i art. 36 lit. b),
a także mając na uwadze, co następuje:
| (1) | Art. 33 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 952/2013 zobowiązuje organy celne, pod pewnymi warunkami, do podejmowania decyzji w sprawie wiążącej informacji taryfowej („decyzje WIT”) oraz decyzji w sprawie wiążącej informacji o pochodzeniu („decyzje WIP”). |
| (2) | W art. 35 rozporządzenia (UE) nr 952/2013 wymaga się, aby w szczególnych przypadkach organy celne wydawały decyzje w sprawie wiążących informacji w odniesieniu do innych elementów, o których mowa w tytule II tego rozporządzenia. Wartość celna towarów, o której mowa w tytule II rozdział 3 rozporządzenia (UE) nr 952/2013, stanowi jeden z tych innych elementów, który nie podlega jeszcze decyzjom w sprawie wiążących informacji. |
| (3) | Decyzje w sprawie wiążącej informacji o wartości („decyzje WIW”) powinny zostać uwzględnione w prawodawstwie celnym, aby zwiększyć przejrzystość, pewność prawa, zgodność i jednolitość w zakresie ustalania wartości celnej, z korzyścią dla przedsiębiorców, organów celnych i interesów finansowych Unii. |
| (4) | Aby zapewnić spójność różnych rodzajów wiążących informacji, na ile to możliwe, przepisy dotyczące decyzji WIW należy dostosować do przepisów rozporządzenia (UE) nr 952/2013 i rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/2446 (2) dotyczących decyzji WIT i decyzji WIP. |
| (5) | Należy zmienić art. 10 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, aby decyzje WIW były objęte tym samym wyjątkiem od prawa do bycia wysłuchanym, który ma zastosowanie do decyzji WIT i decyzji WIP na podstawie art. 22 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 952/2013. |
| (6) | Do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 należy wprowadzić nowy art. 18a, aby określić ustalanie wartości celnej jako przypadek kwalifikujący się do wydania decyzji w sprawie wiążących informacji, określić zakres przedmiotowy takich decyzji, wskazać sytuacje, w których wniosek o wydanie decyzji WIW nie może zostać przyjęty, oraz ustalić ich wiążący charakter zarówno w odniesieniu do organów celnych, jak i posiadacza decyzji, a także okres ich ważności, za pomocą przepisów podobnych do przepisów mających zastosowanie do decyzji WIT i decyzji WIP, zgodnie z art. 33 rozporządzenia (UE) nr 952/2013. |
| (7) | Art. 6 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 952/2013 wymaga, by wszelka wymiana informacji, takich jak deklaracje, zgłoszenia, wnioski lub decyzje, między organami celnymi państw członkowskich oraz między przedsiębiorcami a organami celnymi państw członkowskich, a także przechowywanie tych informacji, zgodnie z wymogami prawodawstwa celnego, odbywały się za pomocą technik elektronicznego przetwarzania danych. Należy zatem uchylić art. 19 ust. 3 i art. 21 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 ze względu na planowane włączenie wniosków o WIP i decyzji WIP do systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 21 zmienionego rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 (3). |
| (8) | Art. 20 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, który przewiduje przedłużenie terminów wydania decyzji WIT i decyzji WIP, w przypadku gdy wydawanie tych decyzji zostaje zawieszone ze względu na niezapewnienie prawidłowej i jednolitej klasyfikacji taryfowej lub prawidłowego i jednolitego określenia pochodzenia, należy rozszerzyć na wydawanie decyzji WIW, w przypadku gdy wydanie tych decyzji zostaje zawieszone z powodu niezapewnienia prawidłowego i jednolitego ustalenia wartości celnej. |
| (9) | Do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446 należy wprowadzić nowy art. 20a w celu objęcia decyzji WIW przepisami dotyczącym zarządzania takimi decyzjami podobnymi do przepisów przewidzianych w art. 34 rozporządzenia (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do decyzji WIT i decyzji WIP. |
| (10) | W celu zapewnienia spójnego stosowania decyzji WIW, w tym w odniesieniu do zarządzania nimi za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie od tego samego dnia, w którym został wdrożony system teleinformatyczny, o którym mowa w art. 21 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447. |
| (11) | Przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące zniesienia wyjątku od stosowania technik elektronicznego przetwarzania danych do celów wymiany i przechowywania informacji odnoszących się do wniosków o wydanie decyzji WIP i odpowiednio decyzji WIP powinny mieć zastosowanie od daty wdrożenia, do celów tych decyzji, systemu teleinformatycznego, o którym mowa w art. 21 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447. |
| (12) | Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie delegowane (UE) 2015/2446, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
W rozporządzeniu delegowanym (UE) 2015/2446 wprowadza się następujące zmiany:
| 1) | w art. 10 dodaje się lit. e) w brzmieniu:
|
| 2) | w tytule I rozdział 2 sekcja 2 podsekcja 3 dodaje się art. 18a w brzmieniu: „Artykuł 18a Decyzje w sprawie wiążącej informacji o wartości (art. 35 kodeksu) 1. Organy celne wydają, na wniosek, decyzje w sprawie wiążącej informacji o wartości („decyzje WIW”), określające odpowiednią metodę ustalania wartości celnej lub kryteria, które mają być wykorzystywane do ustalania wartości celnej towarów w konkretnych okolicznościach, oraz ich stosowanie. Wniosku nie przyjmuje się, jeżeli:
2. Decyzje WIW wiążą jedynie w zakresie ustalania wartości celnej towarów:
3. Decyzje WIW są ważne przez okres trzech lat od dnia, w którym stały się skuteczne. 4. Do celów stosowania decyzji WIW w kontekście konkretnej procedury celnej posiadacz decyzji musi być w stanie udowodnić, że dane towary i okoliczności określające wartość celną odpowiadają pod każdym względem okolicznościom opisanym w decyzji.” |
| 3) | uchyla się art. 19 ust. 3; |
| 4) | art. 20 ust. 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie: „Jeżeli Komisja powiadamia organy celne o zawieszeniu wydawania decyzji w sprawie wiążących informacji zgodnie z art. 34 ust. 10 lit. a) kodeksu w przypadku decyzji WIT i decyzji WIP lub zgodnie z art. 20a ust. 7 lit. a) w przypadku decyzji WIW, termin wydania decyzji, o której mowa w art. 22 ust. 3 akapit pierwszy kodeksu, zostaje dodatkowo przedłużony do czasu powiadomienia organów celnych przez Komisję o zapewnieniu prawidłowej i jednolitej klasyfikacji taryfowej lub prawidłowego i jednolitego określenia pochodzenia lub ustalenia wartości celnej.”; |
| 5) | dodaje się art. 20a w brzmieniu: „Artykuł 20a Zarządzanie decyzjami w sprawie wiążącej informacji o wartości (art. 35 kodeksu) 1. Decyzje WIW tracą ważność przed upływem okresu, o którym mowa w art. 18a ust. 3, jeżeli:
2. Utrata ważności decyzji WIW nie następuje z mocą wsteczną. 3. W drodze odstępstwa od art. 23 ust. 3 oraz art. 27 kodeksu decyzje WIW unieważnia się, jeżeli opierają się na nieprawidłowych lub niekompletnych informacjach dostarczonych przez wnioskodawców. 4. Decyzje WIW cofa się zgodnie z art. 23 ust. 3 i art. 28 kodeksu. 5. Organy celne cofają decyzje WIW, jeżeli przestają one być zgodne z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, ze skutkiem od daty opublikowania sentencji tego wyroku w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. 6. Jeżeli decyzja WIW traci ważność zgodnie z ust. 1 lub zostaje cofnięta zgodnie z ust. 4 lub 5, decyzja WIW może być nadal używana w odniesieniu do wiążących umów zawartych na podstawie tej decyzji, zanim decyzja ta utraciła ważność lub została cofnięta. Okres przedłużonego użycia, o którym mowa w akapicie pierwszym, nie przekracza sześciu miesięcy od daty utraty ważności lub od daty cofnięcia decyzji WIW. Aby skorzystać z przedłużonego użycia decyzji WIW, posiadacz decyzji składa wniosek do organu celnego, który wydał decyzję, w terminie 30 dni od dnia, w którym utraciła ona ważność lub została cofnięta, wskazując ilości, dla których wnosi o przedłużone stosowanie oraz państwo lub państwa członkowskie, w których towary zostaną odprawione w okresie przedłużonego użycia. Organy celne wydają decyzję w sprawie przedłużonego użycia oraz powiadamiają posiadacza decyzji niezwłocznie i nie później niż w terminie 30 dni od daty otrzymania wszelkich informacji niezbędnych do wydania tej decyzji. 7. Komisja powiadamia organy celne:
|
| 6) | uchyla się art. 21. |
Artykuł 2
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 grudnia 2027 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 25 stycznia 2024 r.
W imieniu Komisji
Przewodnicząca
Ursula VON DER LEYEN
(1) Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1.
(2) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 1).
(3) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 558).
POTRZEBUJESZ POMOCY?Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00
