1. W przypadku gdy organ celny otrzyma wniosek o wydanie decyzji w sprawie wiążącej informacji i wszelkie dokumenty towarzyszące lub uzupełniające zgodnie z art. 19 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, przeprowadza wyszukiwanie w systemie teleinformatycznym, o którym mowa w art. 21 niniejszego rozporządzenia, w celu sprawdzenia:

2. Organ celny właściwy do wydania decyzji w sprawie wiążącej informacji, który zamierza wydać taką decyzję, przeprowadza wyszukiwanie w systemie teleinformatycznym, o którym mowa w ustępie pierwszym niniejszego artykułu, w celu zapewnienia, aby decyzja ta była spójna z już wydanymi decyzjami w sprawie wiążącej informacji.

3. Organ celny prowadzi rejestr takich wyszukiwań w systemie teleinformatycznym.”

1. Do wymiany i przechowywania informacji dotyczących wniosków i decyzji w sprawie wiążących informacji lub jakiegokolwiek późniejszego zdarzenia, które może wywierać wpływ na pierwotny wniosek lub decyzję, wykorzystuje się system teleinformatyczny utworzony w tym celu zgodnie z art. 16 ust. 1 kodeksu.

2. Organy celne udostępniają za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, o którym mowa w ust. 1, informacje dotyczące wniosków i decyzji w sprawie wiążących informacji niezwłocznie i nie później niż 7 dni po uzyskaniu tych informacji przez organ celny.

3. Nadzór, o którym mowa w art. 55, obejmuje dane istotne dla monitorowania użycia decyzji w sprawie wiążących informacji.

4. Organ celny, który otrzymał wniosek i wydał decyzję w sprawie wiążącej informacji, przekazuje za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, o którym mowa w ust. 1, informacje o przyznaniu okresu przedłużonego użycia decyzji w sprawie wiążącej informacji, wskazując datę końcową okresu przedłużonego użycia oraz ilości towarów objętych tym okresem.

5. Komisja regularnie przekazuje państwom członkowskim wyniki monitorowania, o którym mowa w ust. 3, aby zapewnić organom celnym wsparcie przy monitorowaniu przestrzegania obowiązków wynikających z decyzji w sprawie wiążących informacji.

6. Do wymiany informacji dotyczących wniosków i decyzji w sprawie wiążących informacji wykorzystuje się zharmonizowany unijny interfejs dla przedsiębiorców opracowany przez Komisję i państwa członkowskie działające w porozumieniu.

7. Podczas przetwarzania wniosku o wydanie decyzji w sprawie wiążącej informacji organy celne wskazują status wniosku w systemie teleinformatycznym, o którym mowa w ust. 1.

8. Do czasu wdrożenia pierwszej fazy aktualizacji systemu, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, oraz systemu, o którym mowa w art. 56 niniejszego rozporządzenia, organy celne prowadzą monitorowanie użycia decyzji w sprawie wiążących informacji podczas przeprowadzania kontroli celnych lub kontroli po zwolnieniu towarów zgodnie z art. 46 i 48 kodeksu. Na zasadzie odstępstwa od ust. 5 niniejszego artykułu, do czasu wdrożenia Komisja nie ma obowiązku informować państw członkowskich o wynikach monitorowania, o którym mowa w ust. 3 niniejszego artykułu.”;

1. Jeżeli organy celne podejmą decyzję o przyznaniu okresu przedłużonego użycia decyzji zgodnie z art. 34 ust. 9 akapit trzeci kodeksu lub z art. 20a ust. 6 akapit trzeci rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, określają:

2. Użycie decyzji, której przyznano okres przedłużonego użycia, ustaje z chwilą wyczerpania tych ilości.

Na podstawie nadzoru, o którym mowa w art. 55, Komisja niezwłocznie informuje państwa członkowskie o wyczerpaniu tych ilości towarów.”

1. Komisja niezwłocznie powiadamia organy celne o zawieszeniu wydania decyzji WIT i decyzji WIP zgodnie z art. 34 ust. 10 lit. a) kodeksu oraz decyzji WIW zgodnie z art. 20a ust. 7 lit. a) rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/2446, w przypadku gdy:

2. Komisja organizuje na poziomie Unii konsultacje w sprawie prawidłowej i jednolitej klasyfikacji taryfowej, prawidłowego i jednolitego określenia pochodzenia lub ustalenia wartości celnej w najwcześniejszym możliwym terminie, a najpóźniej w ciągu 120 dni od powiadomienia Komisji, o którym mowa w ust. 1.

3. Komisja niezwłocznie powiadamia organy celne o cofnięciu zawieszenia.

4. Do celów ust. 1, 2 i 3 decyzje WIP uznaje się za niejednolite, jeżeli skutkują ustaleniem różnego pochodzenia towarów:

5. Do celów ust. 1, 2 i 3 decyzje WIW uznaje się za niejednolite, jeżeli przewidują inną metodę ustalania wartości celnej lub inne kryteria ustalania wartości celnej w identycznych lub podobnych okolicznościach.”