(1)

W wyniku dochodzenia („pierwotne dochodzenie”) Rada nałożyła, rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 457/2011 (3), ostateczne cło antydumpingowe na przywóz melaminy pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”).

(2)

W lipcu 2017 r., rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2017/1171 (4), Komisja ponownie nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz melaminy pochodzącej z ChRL w następstwie przeglądu wygaśnięcia („pierwszy przegląd wygaśnięcia”).

(3)

15 września 2023 r., rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2023/1776, Komisja ponownie nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz melaminy pochodzącej z Chińskiej Republiki Ludowej w następstwie przeglądu wygaśnięcia („drugi przegląd wygaśnięcia”).

(4)

Obecnie obowiązujące środki przyjęły formę stałej stawki cła w wysokości 415 EUR/tonę na cały przywóz z ChRL z wyjątkiem trzech współpracujących chińskich producentów eksportujących, których wywóz podlega minimalnej cenie importowej w wysokości 1 153 EUR/tonę.

(5)

26 kWietnia 2022 r. Komisja otrzymała wniosek o dokonanie przeglądu pod kątem nowego eksportera („wniosek”) na podstawie art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Wniosek został złożony przez Xinjiang Xinlianxin Energy Chemical Co., Ltd. („wnioskodawca” lub „Xinjiang XLX”), producenta eksportującego melaminę w ChRL.

(6)

Wniosek zawierał dowody na to, że wnioskodawca był nowym producentem eksportującym zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, a mianowicie: 1) nie dokonywał wywozu produktu objętego przeglądem do Unii w okresie objętym dochodzeniem, na którym oparte były środki antydumpingowe (od 1 stycznia 2009 r. do 31 grudnia 2009 r.) („okres objęty pierwotnym dochodzeniem”); 2) nie jest powiązany z żadnym z producentów eksportujących produktu objętego przeglądem, którzy podlegają obowiązującym cłom antydumpingowym; 3) rozpoczął wywóz produktu objętego przeglądem do Unii po okresie objętym pierwotnym dochodzeniem.

(7)

Komisja stwierdziła, że wniosek zawierał wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie dochodzenia zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego w celu ustalenia indywidualnego marginesu dumpingu dla wnioskodawcy.

(8)

1 marca 2023 r. rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2023/442 (5) Komisja wszczęła przegląd w celu ustalenia indywidualnego marginesu dumpingu dla wnioskodawcy („rozporządzenie wszczynające”).

(9)

Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o udział w dochodzeniu przeglądowym. Wszystkie zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia oraz złożenia wniosku o przeprowadzenie posiedzenia wyjaśniającego przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu w terminach określonych w rozporządzeniu wszczynającym. Nie otrzymano żadnych uwag ani wniosków o posiedzenie wyjaśniające.

(10)

Produktem objętym niniejszym przeglądem jest melamina, obecnie objęta kodem CN 2933 61 00, pochodząca z ChRL.

(11)

Melamina to biały krystaliczny proszek produkowany głównie z mocznika i wykorzystywany przede wszystkim w produkcji laminatów, żywicy, klejów do drewna, mieszanek do formowania oraz w obróbce papieru/materiałów włókienniczych.

(12)

Dochodzenie objęło okres od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2022 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym”). Komisja zastrzegła sobie jednak prawo do zbadania, czy transakcje mogły mieć miejsce w kolejnym okresie i do odpowiedniej zmiany okresu objętego dochodzeniem przeglądowym w świetle ustaleń poczynionych w toku dochodzenia.

(13)

Komisja zwróciła się do wnioskodawcy o wypełnienie kWestionariusza w celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne do celów dochodzenia. Wnioskodawca przedłożył odpowiedzi na pytania zawarte w kWestionariuszu 13 kWietnia 2023 r.

(14)

Komisja przeprowadziła wizytę weryfikacyjną na terenie zakładów wnioskodawcy w czerwcu 2023 r. Komisja starała się zweryfikować wszystkie informacje, które uznała za niezbędne do ustalenia, czy wnioskodawca spełnia kryteria dotyczące nowego eksportera, oraz do ustalenia indywidualnego marginesu dumpingu.

(15)

18 sierpnia 2023 r. Komisja ujawniła istotne fakty i ustalenia, na podstawie których zamierza ustalić indywidualny margines dumpingu dla wnioskodawcy. Wszystkim stronom wyznaczono termin, w którym mogły zgłaszać uwagi dotyczące ujawnionych faktów i ustaleń oraz złożyć wniosek o posiedzenie wyjaśniające.

(16)

Otrzymano uwagi ze strony wnioskodawcy. Komisja rozpatrzyła i w stosownych przypadkach uwzględniła uwagi. Żadna ze stron nie wystąpiła z wnioskiem o posiedzenie wyjaśniające.

(17)

W następstwie uwag dotyczących ujawnienia Komisja ujawniła zmienione ustalenia w dniu 7 października 2023 r. („dodatkowe ujawnienie”). Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie uwag dotyczących dodatkowego ujawnienia i złożenie wniosku o posiedzenie wyjaśniające.

(18)

Uwagi dotyczące dodatkowego ujawnienia otrzymano od wnioskodawcy. Ponadto Komisja rozpatrzyła i w stosownych przypadkach uwzględniła te uwagi. Żadna ze stron nie wystąpiła z wnioskiem o posiedzenie wyjaśniające.

(19)

Xinjiang XLX został założony w 2011 r. przez Henan Xinlianxin Chemicals Group Co., Ltd. („Henan XLX”) (6). Przedsiębiorstwo rozpoczęło produkcję melaminy po nabyciu niezbędnej technologii produkcyjnej od włoskiego przedsiębiorstwa Eurotecnica dla dwóch linii produkcyjnych odpowiednio w latach 2016 i 2018 (7). Dlatego też Komisja stwierdziła, że wnioskodawca nie produkował ani nie dokonywał wywozu do Unii produktu objętego przeglądem w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem.

(20)

W toku dochodzenia zidentyfikowano znaczną liczbę przedsiębiorstw powiązanych z wnioskodawcą (8). Właścicielem rzeczywistym wnioskodawcy jest China XLX Fertiliser Ltd. („China XLX”). Grupa China XLX składa się z ponad 40 przedsiębiorstw. China XLX posiada pakiet kontrolny w wysokości ponad 75 % w Henan Xinlianxin Chemical Group Co., Ltd. („Henan XLX”), bezpośredniej spółce dominującej wnioskodawcy. Wnioskodawca jest spółką zależną należącą w całości do Henan XLX. W toku dochodzenia ustalono, że żadne z przedsiębiorstw z grupy China XLX, z wyjątkiem wnioskodawcy, nie produkowało melaminy. W związku z tym Komisja stwierdziła, że wnioskodawca nie jest powiązany z żadnym z producentów eksportujących produktu objętego przeglądem, którzy podlegają obowiązującym cłom antydumpingowym.

(21)

Ponadto w toku dochodzenia potwierdzono, że wnioskodawca dokonywał wywozu produktu objętego dochodzeniem do [1-4] niezależnych klientów w Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Komisja stwierdziła zatem, że wnioskodawca faktycznie dokonywał wywozu do Unii po okresie objętym pierwotnym dochodzeniem.

(22)

W związku z tym Komisja uznała, że wnioskodawca spełnia warunki pozwalające uznać go za nowego eksportera na podstawie art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, ponieważ 1) nie dokonywał wywozu produktu objętego przeglądem do Unii w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem; 2) nie jest powiązany z żadnym z producentów eksportujących produktu objętego przeglądem, którzy podlegają obowiązującym cłom antydumpingowym; 3) faktycznie dokonywał wywozu do Unii po okresie objętym pierwotnym dochodzeniem.

(23)

W ramach drugiego przeglądu wygaśnięcia Komisja stwierdziła istnienie znaczących zakłóceń dotyczących produkcji i sprzedaży melaminy w ChRL na podstawie art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Przegląd wygaśnięcia i przedmiotowy przegląd dotyczyły tego samego produktu i miały nakładający się okres objęty dochodzeniem przeglądowym (9). W związku z tym Komisja uznała za właściwe uwzględnienie ustaleń dotyczących znaczących zakłóceń w ChRL podczas określania wartości normalnej w przedmiotowym przeglądzie pod kątem nowego eksportera.

(24)

W celu uzyskania informacji niezbędnych do określenia wartości normalnej na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego Komisja oparła się na wyborze odpowiedniego reprezentatywnego kraju dokonanym w toku drugiego przeglądu wygaśnięcia. Stwierdzono, że Turcja spełnia kryteria określone w art. 2 ust. 6a tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego.

(25)

17 lipca 2023 r. Komisja wydała notę dotyczącą źródeł do celów określenia wartości normalnej („nota dotycząca źródeł”), którą zamierzała wykorzystać do określenia wartości normalnej wnioskodawcy.

(26)

W nocie dotyczącej źródeł Komisja poinformowała zainteresowane strony o tym, że zamierza posłużyć się analizą przeprowadzoną w toku drugiego przeglądu wygaśnięcia i wykorzystać Turcję jako kraj reprezentatywny. W nocie wymieniono również odpowiednie źródła, które Komisja zamierza wykorzystać do ustalenia wartości normalnej, z wykorzystaniem Turcji jako reprezentatywnego kraju.

(27)

Komisja poinformowała także zainteresowane strony, że ustali koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk w oparciu o publicznie dostępne informacje dotyczące tureckich producentów produktów w łańcuchu wartości amoniaku, którego częścią jest również melamina.

(28)

Ponadto w drodze noty dotyczącej źródeł Komisja zaprosiła zainteresowane strony do przedstawienia uwag na temat źródeł i stosowności wyboru Turcji jako reprezentatywnego kraju, a także do zaproponowania innych krajów, pod warunkiem że przedłożą one wystarczające informacje na temat odpowiednich kryteriów.

(29)

Komisja otrzymała od wnioskodawcy uwagi dotyczące wartości odniesienia, które Komisja zamierza zastosować. Uwagi te omówiono w sekcji 3.2.3 niniejszego rozporządzenia.

(30)

Zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego „[p]odstawą obliczenia wartości normalnej są zwykle ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych nabywców w kraju wywozu”.

(31)

Zgodnie jednak z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „w przypadku stwierdzenia […], że ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu lit. b) nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju, wartość normalną konstruuje się wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia” oraz „[wartość normalna] obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kWotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”.

(32)

Jak doprecyzowano w sekcji 3.2.1 poniżej, w przedmiotowym dochodzeniu Komisja stwierdziła, że zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego jest właściwe.

(33)

W związku z tym zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego wartość normalną skonstruowano na podstawie zweryfikowanego wykazu i zweryfikowanej wielkości konsumpcji materiałów do produkcji dostarczonych przez wnioskodawcę oraz niezniekształconych kosztów i zysku z odpowiedniego reprezentatywnego kraju.

(34)

Analiza przedstawiona w sekcji 3.2.2.1 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2023/1776, która obejmowała badanie wszystkich dostępnych dowodów odnoszących się do interwencji ChRL w jej gospodarce, zarówno w ujęciu ogólnym, jak i w sektorze produktu objętego przeglądem, wykazała, że ceny lub koszty produktu objętego przeglądem, w tym koszty surowców, energii i pracy, nie wynikały z działania sił rynkowych, ponieważ wywierała na nie wpływ istotna interwencja rządowa w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, na co wskazuje rzeczywisty lub potencjalny wpływ co najmniej jednego istotnego elementu spośród elementów w nim wymienionych. Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia wartości normalnej w drugim przeglądzie wygaśnięcia nie było właściwe wykorzystanie cen i kosztów krajowych. Z powodów wyjaśnionych w motywie 23 powyżej Komisja uznała te wnioski za istotne również dla przedmiotowego przeglądu pod kątem nowego eksportera.

(35)

W związku z tym Komisja przystąpiła do konstruowania wartości normalnej wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia, czyli, w tym przypadku, na podstawie odpowiednich kosztów produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, jak omówiono w następnej sekcji.

(36)

W drugim przeglądzie wygaśnięcia wyboru reprezentatywnego kraju dokonano na podstawie następujących kryteriów określonych w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego:

(37)

Jak wyjaśniono w motywie 25, w przedmiotowym przeglądzie Komisja opublikowała notę dotyczącą źródeł, w której opisano fakty i dowody leżące u podstaw odpowiednich kryteriów. Ponadto poinformowała zainteresowane strony, że w przedmiotowej sprawie, podobnie jak w drugim przeglądzie (12) wygaśnięcia, zamierza wykorzystać Turcję jako odpowiedni reprezentatywny kraj.

(38)

Jeżeli chodzi o produkcję melaminy, w drugim przeglądzie wygaśnięcia zbadano siedem państw (Indie, Iran, Japonię, Katar, Rosję, Trynidad i Tobago oraz Stany Zjednoczone Ameryki), w których odbywała się produkcja.

(39)

Pod względem poziomu rozwoju gospodarczego jedynie Rosja kWalifikowała się jako kraj o poziomie rozwoju podobnym do poziomu ChRL w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Biorąc jednak pod uwagę fakt, że głównym surowcem do produkcji melaminy jest gaz, którego rynek w Rosji jest zakłócony, obowiązujące sankcje, jak również fakt, że Rosja postanowiła nie publikować szczegółowych danych dotyczących przywozu i wywozu od kWietnia 2022 r., Komisja uznała, że Rosja nie będzie odpowiednim reprezentatywnym krajem.

(40)

W tym względzie drugi przegląd wygaśnięcia wskazał Turcję jako państwo o poziomie rozwoju gospodarczego podobnym do poziomu ChRL, ponieważ produkcja w Turcji obejmuje tę samą ogólną kategorię produktów, a mianowicie produkty w łańcuchu wartości amoniaku, którego częścią jest również melamina.

(41)

Jeżeli chodzi o dostępność odpowiednich danych publicznych w reprezentatywnym kraju, dane dotyczące istotnych czynników produkcji w odniesieniu do Turcji były łatwo dostępne. Ponadto odpowiednie dane dotyczące kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku były publicznie dostępne w odniesieniu do tej samej ogólnej kategorii produktów. W drugim przeglądzie wygaśnięcia zidentyfikowano trzech producentów produktów należących do tej samej ogólnej kategorii produktów, tj. przedsiębiorstwo Ege Gübre Sanayii A.Ş. („Ege Gübre”), Tekfen Holding A.Ş. („Tekfen”) i Bagfaş Bandirma Gübre Fabrikalari A.Ş. („Bagfaş”). Wszystkie trzy przedsiębiorstwa były producentami nawozów azotowych (13).

(42)

Biorąc pod uwagę wszystkie zweryfikowane informacje przekazane przez wnioskodawcę oraz po przeanalizowaniu jego uwag w odniesieniu do noty dotyczącej źródeł, w celu określenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego zidentyfikowano następujące czynniki produkcji, ich źródła i niezniekształcone wartości:

Tabela 1

Czynniki produkcji melaminy

(43)

Aby ustalić niezniekształconą cenę surowców dostarczanych do zakładu producenta reprezentatywnego kraju, Komisja jako podstawę wykorzystała średnią ważoną ceny importowej stosowanej przy przywozie do reprezentatywnego kraju podanej w GTA, do której dodano należności celne przywozowe (16) i koszty transportu. Cenę importową w reprezentatywnym kraju obliczono jako średnią ważoną cen jednostkowych produktów przywożonych ze wszystkich państw trzecich z wyjątkiem ChRL i państw, które nie są członkami WTO („państwa niebędące członkami WTO”), wymienionych (17) w załączniku 1 do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/755 (18).

(44)

Komisja postanowiła wykluczyć przywóz z ChRL do reprezentatywnego kraju, ponieważ w sekcji 3.2.1 tego rozporządzenia uznała, że oparcie się na cenach i kosztach krajowych w ChRL nie jest odpowiednim rozwiązaniem z uwagi na występowanie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Biorąc pod uwagę, że nie ma dowodów wskazujących na to, że te same zakłócenia nie mają w równym stopniu wpływu na produkty przeznaczone na wywóz, Komisja uznała, że te same zakłócenia miały wpływ na ceny eksportowe. Po wykluczeniu przywozu z ChRL i państw niebędących członkami WTO do reprezentatywnego kraju wielkość przywozu z innych państw trzecich pozostała reprezentatywna w odniesieniu do niehutniczego węgla bitumicznego.

(45)

Komisja ustaliła jednak, że Turcja w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym dokonywała przywozu stosunkowo ograniczonych ilości „węgla pozostałego” i tlenu. W związku z tym Komisja uznała za właściwe oparcie niezniekształconego kosztu tych surowców na międzynarodowych cenach lub wartościach odniesienia zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret drugie rozporządzenia podstawowego.

(46)

W tym zakresie w odniesieniu do „węgla pozostałego” Komisja wykorzystała średnią cenę eksportową Indonezji do wszystkich państw, z wyłączeniem ChRL i państw niebędących członkami WTO, w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. W 2022 r. Indonezja była największym eksporterem „węgla pozostałego” - kraj ten odpowiadał za 92 % całkowitego wywozu w tym okresie. W odniesieniu do tlenu Komisja oparła się na średniej ważonej cenie eksportowej Republiki Południowej Afryki, Serbii i Turcji do wszystkich państw, z wyłączeniem ChRL i państw niebędących członkami WTO, w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. W 2022 r. Republika Południowej Afryki, Serbia i Turcja były głównymi eksporterami tlenu - kraje te odpowiadały za 35 % całkowitego wywozu w tym okresie. Komisja postanowiła nie wykorzystywać wywozu z Unii i Szwajcarii, innych największych eksporterów tlenu, jako źródeł niezniekształconych kosztów ze względu na ich wyższy poziom rozwoju gospodarczego.

(47)

Komisja zbadała, czy niehutniczy węgiel bitumiczny, w odniesieniu do którego wykorzystano tureckie statystyki dotyczące przywozu jako źródło niezniekształconych kosztów, podlegał w Turcji ograniczeniom wywozowym, które mogłyby potencjalnie zniekształcić ceny krajowe, a zatem również ceny importowe (19). Komisja ustaliła, że Turcja nie stosowała żadnych ograniczeń wywozowych w odniesieniu do wywozu niehutniczego węgla bitumicznego w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(48)

Komisja zbadała ponadto, czy przywóz z ChRL i państw niebędących członkami WTO mógł zniekształcić ceny importowe. Komisja ustaliła, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym mniej niż 0,1 % przywozu niehutniczego węgla bitumicznego pochodziło z ChRL i państw niebędących członkami WTO.

(49)

W uwagach do noty dotyczącej źródeł wnioskodawca argumentował, że Komisja nie powinna stosować jednej z wartości odniesienia dla węgla, ponieważ nie odpowiada ona rodzajowi węgla wykorzystywanego przez przedsiębiorstwo w produkcji melaminy.

(50)

Komisja nie zgodziła się z tym twierdzeniem. Wnioskodawca przedstawił informacje na temat wszystkich zakupów węgla w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, w tym specyfikacje, w szczególności wartość opałową i pozostałość po spopieleniu. Informacje te zostały zweryfikowane na miejscu i były wystarczająco poparte dowodami przedstawionymi przez wnioskodawcę. Komisja ustaliła, że pod względem wartości opałowej wnioskodawca istotnie wykorzystywał dwa różne rodzaje węgla. W związku z tym argument wnioskodawcy został odrzucony.

(51)

Po ujawnieniu wnioskodawca powtórzył, że węgiel wykorzystywany do produkcji melaminy różni się od węgla sklasyfikowanego w ramach kodu HS 2701 12. Strona utrzymywała, że aby węgiel mógł zostać zaklasyfikowany w ramach tego kodu, musi on spełniać oba następujące kryteria - mieć wartość opałową równą lub wyższą niż 5 833 kcal/kg oraz zawartość substancji lotnych (w przeliczeniu na suchą masę wolną od substancji mineralnych) przekraczającą 14 %.

(52)

Komisja odrzuciła ten argument. Jak wyjaśniono w motywie 50, wnioskodawca zgłosił wartość opałową i pozostałość po spopieleniu (ale nie zawartość substancji lotnych) w odniesieniu do wszystkich zakupów węgla w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Wyniki laboratoryjne próbek zebranych jako dowody podczas wizyty weryfikacyjnej wykazały jednak, że zakupiony węgiel o wartości opałowej przekraczającej 5 833 kcal/kg miał również zawartość substancji lotnych przekraczającą 14 %.

(53)

Ponadto w następstwie argumentu, który zawierał wrażliwe informacje dotyczące przedsiębiorstwa i w związku z tym został szczegółowo omówiony w dodatkowym konkretnym ujawnieniu, Komisja stwierdziła, że przedsiębiorstwo to mieszało węgiel o różnych wartościach opałowych przed wykorzystaniem go jako węgiel do produkcji lub węgiel opałowy. Chociaż średnia ważona wartości opałowej węgla wykorzystywanego do produkcji wynosiła powyżej 5 833 kcal/kg, a węgla opałowego leżała poniżej tego progu, aby odzwierciedlić mieszanie różnych rodzajów węgla w niezniekształconej wartości węgla wykorzystywanego do produkcji i węgla opałowego, Komisja ponownie obliczyła wartość odniesienia. Komisja ustaliła mające zastosowanie niezniekształcone koszty niehutniczego węgla bitumicznego lub „innego węgla” konkretnie dla każdej transakcji zakupu w oparciu o indywidualną wartość opałową.

(54)

W odniesieniu do szeregu czynników produkcji rzeczywiste koszty ponoszone przez wnioskodawcę stanowiły znikomy udział w całkowitych kosztach surowców w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Ponieważ wartość zastosowana w odniesieniu do nich nie miała znaczącego wpływu na obliczanie marginesu dumpingu niezależnie od wykorzystanego źródła, Komisja postanowiła uwzględnić te koszty w materiałach zużywalnych. Koszt materiałów zużywalnych poniesiony przez wnioskodawcę wyrażono jako odsetek rzeczywistego kosztu materiałów bezpośrednich. Aby ustalić niezniekształconą wartość materiałów zużywalnych, odsetek ten zastosowano do niezniekształconych kosztów materiałów bezpośrednich.

(55)

Po ujawnieniu wnioskodawca przypomniał, że uznał tlen za materiał zużywalny i zgłosił go jako taki w odpowiedzi na pytania zawarte w kWestionariuszu. Wnioskodawca utrzymywał, że tlen należy traktować jako materiał zużywalny, tym bardziej że Komisja podczas wizyty weryfikacyjnej nie zweryfikowała konkretnie ilości jego zużycia, ani nie nakazała przedsiębiorstwu traktowania tlenu jako surowca. Wnioskodawca podtrzymał ten argument w uwagach do dodatkowego ujawnienia.

(56)

Komisja wyjaśniła, że zgłoszona wartość materiałów zużywalnych była znaczna pod kątem ich udziału w całkowitych kosztach surowców. W związku z tym po wizycie weryfikacyjnej Komisja dokonała dalszej analizy zebranych informacji i postanowiła traktować tlen jako osobny surowiec. Zmniejszyło to koszt materiałów zużywalnych do nieistotnego udziału w całkowitych kosztach surowców. Ponadto zużycie tlenu uwzględniono w tabelach kosztów przedłożonych przez przedsiębiorstwo i zweryfikowanych podczas wizyty. W związku z tym Komisja uznała, że zgłoszona ilość tlenu jest wystarczająco wiarygodna. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(57)

W odniesieniu do kosztu transportu, o którym mowa w motywie 43, Komisja ujęła koszt transportu poniesiony przez wnioskodawcę z tytułu dostaw surowców jako odsetek rzeczywistego kosztu tych surowców, a następnie zastosowała taki sam odsetek wobec niezniekształconego kosztu tych samych surowców, aby uzyskać niezniekształcony koszt transportu. Komisja uznała, że w kontekście przedmiotowego dochodzenia istnieją podstawy, aby wykorzystać stosunek surowca producenta eksportującego do zgłoszonych kosztów transportu jako przesłankę do oszacowania niezniekształconych kosztów transportu surowców w momencie dostarczenia do fabryki przedsiębiorstwa.

(58)

W nocie dotyczącej źródeł Komisja poinformowała zainteresowane strony o tym, że zamierza wykorzystać ceny mające zastosowanie w Turcji i pobierane od użytkowników przemysłowych przez Miejską Dyrekcję Generalną Wodociągów i Kanalizacji miasta Kocaeli (20), która jest odpowiedzialna za zaopatrzenie w wodę, odprowadzanie i oczyszczanie ścieków w prowincji Kocaeli. Informacje na temat mających zastosowanie cen były publicznie dostępne na stronie internetowej odpowiedniego organu.

(59)

Władze tureckie wyróżniły dwa rodzaje użytkowników przemysłowych: 1) zwykłych użytkowników przemysłowych, wobec których stosowano opłaty za wodę i ścieki, oraz 2) użytkowników przemysłowych zlokalizowanych w zorganizowanych okręgach przemysłowych ze wspólną oczyszczalnią ścieków. Użytkownicy przemysłowi zlokalizowani w takich okręgach nie byli obciążani opłatą za ścieki.

(60)

Ponieważ wnioskodawca stosował technologię produkcji, która nie wytwarzała ścieków, Komisja zastosowała opłaty mające zastosowanie do dostaw wody (z wyłączeniem opłaty za ścieki) jako niezniekształcony koszt wody surowej. Aby ustalić niezniekształcony koszt wody odsolonej, którą wnioskodawca produkował samodzielnie, przetwarzając wodę surową, Komisja oparła się na stosunku kosztu wody surowej do kosztu wody odsolonej podanym przez wnioskodawcę. Komisja uznała, że w kontekście przedmiotowego dochodzenia stosunek ten można racjonalnie wykorzystać jako przesłankę do oszacowania niezniekształconych kosztów wody odsolonej.

(61)

W drugim przeglądzie wygaśnięcia Komisja ustaliła, że ceny energii elektrycznej i gazu ziemnego w Turcji wzrosły w pierwszej połowie 2022 r. szybciej niż stopa inflacji w tym kraju (21). Ponadto turecki urząd statystyczny nie opublikował informacji o cenach energii elektrycznej i gazu ziemnego w drugiej połowie 2022 r. W związku z tym, biorąc pod uwagę częściowo rozbieżne okresy objęte dochodzeniem przeglądowym w ramach drugiego przeglądu wygaśnięcia i przedmiotowego przeglądu pod kątem nowego eksportera oraz biorąc pod uwagę brak danych za drugą połowę 2022 r., Komisja oparła niezniekształcony koszt energii elektrycznej i gazu ziemnego na koszyku krajów na poziomie rozwoju gospodarczego podobnym do poziomu ChRL zwykle wykorzystywanych w innych dochodzeniach jako kraje reprezentatywne, w których wytwarzano również produkty w łańcuchu wartości amoniaku, w szczególności nawozy azotowe.

(62)

Komisja wskazała Brazylię i Malezję jako dwóch największych producentów nawozów azotowych na podstawie statystyk zarejestrowanych przez Organizację Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa („FAO”) (22).

(63)

W Brazylii ceny energii elektrycznej były publicznie dostępne na stronie internetowej przedsiębiorstwa energetycznego CEMIG (23). Komisja wykorzystała taryfy mające zastosowanie do klientów należących do kategorii „średnie/wysokie napięcie”. Ostateczna cena energii elektrycznej składała się z opłaty za energię elektryczną (kW) i opłaty za zużycie (kWh). W Malezji ceny energii elektrycznej były publicznie dostępne na stronie internetowej przedsiębiorstwa energetycznego TNB (24). Komisja wykorzystała taryfy mające zastosowanie do klientów należących do kategorii „średnie napięcie”. Ostateczna cena energii elektrycznej składała się z opłaty za energię elektryczną (kW) i opłaty za zużycie (kWh). Wartość odniesienia określono jako średnią arytmetyczną cen energii elektrycznej ustalonych w Brazylii i Malezji.

(64)

W Brazylii historyczne ceny gazu ziemnego były publicznie dostępne na stronie internetowej dystrybutora gazu ziemnego GASMIG (25). Wszelkie zmiany cen w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym były publicznie dostępne na portalu LegisWeb (26). Komisja wykorzystała taryfy za gaz ziemny mające zastosowanie do użytkowników przemysłowych i wybrała zakres zużycia odpowiadający zużyciu gazu ziemnego przez wnioskodawcę. W Malezji historyczna cena gazu ziemnego była publicznie dostępna w statystykach publikowanych przez Komisję Energetyczną (27). Najnowsze dostępne informacje dotyczyły roku 2019. W związku z tym Komisja zaktualizowała taryfy mające zastosowanie do klientów przemysłowych, stosując stopę inflacji cen energii (28). Wartość odniesienia określono jako średnią arytmetyczną cen gazu ziemnego ustalonych w Brazylii i Malezji.

(65)

Komisja oparła się na informacjach na temat kosztów pracy w odpowiednim sektorze przemysłu dostępnych publicznie w tureckim urzędzie statystycznym (29). Komisja wykorzystała najnowsze godzinowe koszty pracy (30) zarejestrowane w dziale 20 - Produkcja chemikaliów i wyrobów chemicznych statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej w Unii Europejskiej (NACE Rev. 2) (31). Z uwagi na fakt, że najnowsze dane obejmowały jedynie rok 2020, Komisja skorygowała koszty pracy na podstawie wskaźnika kosztów pracy mającego zastosowanie do produkcji w każdym kWartale 2022 r., (32) publikowanego przez turecki urząd statystyczny.

(66)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „skonstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kWotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”. Ponadto należy ustalić wartość pośrednich kosztów produkcji w celu pokrycia kosztów niewliczonych do czynników produkcji, o których mowa powyżej.

(67)

Pośrednie koszty produkcji poniesione przez wnioskodawcę wyrażono jako udział w kosztach produkcji rzeczywiście poniesionych przez przedsiębiorstwo. Odsetek ten zastosowano do niezniekształconych kosztów produkcji.

(68)

Jak wyjaśniono w motywach 37-41, w Turcji nie było producentów melaminy. W związku z tym zbadano informacje finansowe trzech tureckich producentów w tej samej ogólnej kategorii produktów w celu ustalenia niezniekształconych kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku. Podobnie jak w drugim przeglądzie wygaśnięcia odnosi się to do producentów produktów w łańcuchu wartości amoniaku, którego częścią jest również melamina, a mianowicie nawozów azotowych w niniejszym dochodzeniu.

(69)

Komisja zbadała informacje finansowe dotyczące okresu objętego dochodzeniem przeglądowym opublikowane przez przedsiębiorstwa Ege Gübre (33), Tekfen (34) i Bagfaş (35) na ich stronach internetowych lub za pośrednictwem internetowej platformy służącej do publicznego ujawniania informacji. W przypadkach, w których były dostępne dane zgłoszone w odniesieniu do segmentu najbardziej zbliżonego do melaminy, Komisja opierała się na tych danych. Pominięto przychody i koszty z działalności inwestycyjnej.

(70)

Wszystkie trzy przedsiębiorstwa dysponowały informacjami finansowymi za okres objęty dochodzeniem przeglądowym, a wszystkie odpowiednie sprawozdania finansowe zostały zbadane. W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym Tekfen i Bagfaş były rentowne (uwzględniając odpowiedni segment, jeśli był dostępny). Przedsiębiorstwo Ege Gübre było co prawda rentowne na poziomie przedsiębiorstwa, niemniej segment działalności mający znaczenie dla melaminy przynosił straty. Komisja obliczyła zatem średnią ważoną kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku na podstawie informacji finansowych Tekfen i Bagfaş, aby określić niezniekształcone koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk w kraju reprezentatywnym.

(71)

Mającą zastosowanie średnią ważoną kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku ustalono jako odsetek kosztów sprzedanych towarów na poziomie odpowiednio 11,2 % i 12,7 %.

(72)

Na podstawie powyższego Komisja skonstruowała wartość normalną na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(73)

Z uwagi na fakt, że melamina jest towarem bez dalszych rodzajów produktu, wartość normalna została skonstruowana tylko dla jednego (rodzaju) produktu.

(74)

Komisja ustaliła wartość niezniekształconych kosztów produkcji. Zastosowała niezniekształcone koszty jednostkowe do rzeczywistej konsumpcji poszczególnych czynników produkcji wnioskodawcy. Powyższe wielkości konsumpcji sprawdzono podczas weryfikacji na miejscu. Komisja pomnożyła wielkości konsumpcji przez niezniekształcone koszty jednostkowe odnotowane w reprezentatywnym kraju, jak opisano w sekcji 3.2.3. Do niezniekształconych kosztów poszczególnych czynników produkcji Komisja dodała wartość materiałów zużywalnych, jak opisano w motywie 54.

(75)

Aby uzyskać ogólne niezniekształcone koszty produkcji, Komisja dodała pośrednie koszty produkcji do niezniekształconych kosztów produkcji, jak wyjaśniono w motywie 67.

(76)

Ponadto do niezniekształconych kosztów produkcji Komisja dodała niezniekształcone koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk odpowiednio na poziomie 11,2 % i 12,7 %.

(77)

Na tej podstawie Komisja skonstruowała wartość normalną na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(78)

Wnioskodawca prowadził wywóz do Unii albo bezpośrednio do niezależnych klientów w Unii, albo za pośrednictwem powiązanego przedsiębiorstwa handlowego zlokalizowanego w ChRL.

(79)

Cena eksportowa została ustalona na podstawie ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za produkt objęty przeglądem przy jego sprzedaży na wywóz do Unii zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(80)

Komisja porównała konstruowaną wartość normalną ustaloną zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego z ceną eksportową wnioskodawcy na podstawie ceny ex-works, jak ustalono powyżej.

(81)

W przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia obiektywnego porównania Komisja dostosowała wartość normalną lub cenę eksportową, uwzględniając różnice mające wpływ na ceny i ich porównywalność, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Dostosowań dokonano w odniesieniu do kosztów transportu, przeładunku, załadunku i kosztów dodatkowych na podstawie art. 2 ust. 10 lit. e) rozporządzenia podstawowego, pakowania na podstawie art. 2 ust. 10 lit. f) rozporządzenia podstawowego oraz opłat bankowych na podstawie art. 2 ust. 10 lit. k) rozporządzenia podstawowego.

(82)

Komisja stwierdziła, że powiązane przedsiębiorstwo handlowe, o którym mowa w motywie 78, pełniło funkcje podobne do tych, które wykonuje przedstawiciel pracujący na zasadzie prowizji i otrzymywało za nie marżę. Ze względu na wymóg zachowania poufności szczegóły analizy Komisji ujawniono wnioskodawcy w konkretnym ujawnieniu. Wnioskodawca nie przedstawił żadnych uwag.

(83)

W związku z tym, w przypadku gdy sprzedaż do Unii odbywała się za pośrednictwem powiązanego przedsiębiorstwa handlowego, Komisja dostosowała również cenę eksportową, uwzględniając koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne faktycznie poniesione przez powiązane przedsiębiorstwo handlowe oraz niezależny zysk na podstawie art. 2 ust. 10 lit. i) rozporządzenia podstawowego.

(84)

W odniesieniu do niezależnego zysku Komisja uznała, że w kontekście przedmiotowego dochodzenia zysk niezależnego importera można racjonalnie wykorzystać jako przesłankę do oszacowania odpowiedniego poziomu dostosowania. Ponieważ żaden importer nie współpracował w toku przedmiotowego dochodzenia, Komisja oparła niezależny zysk na informacjach z poprzednich dochodzeń. W pierwszym przeglądzie wygaśnięcia współpracujący importer osiągnął marżę zysku w wysokości [2-4] % (dokładna wartość nie mogła zostać ujawniona ze względu na wymóg zachowania poufności) (36). Dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu roztworu saletrzano-mocznikowego pochodzącego z Rosji, Trynidadu i Tobago oraz Stanów Zjednoczonych Ameryki wykazało zysk niezależnego importera na poziomie 4 % (37). W związku z tym, biorąc pod uwagę informacje zawarte w obu wyżej wymienionych dochodzeniach, Komisja uznała za właściwe odliczenie dostosowania ze względu na niezależny zysk w wysokości 4 %.

(85)

Komisja porównała średnią ważoną konstruowaną wartość normalną produktu objętego przeglądem ze średnią ważoną ceną eksportową produktu objętego przeglądem zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(86)

Na tej podstawie średni ważony margines dumpingu, wyrażony jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, wyniósł ponad 12,0 %.

(87)

Jak ustalono w motywie 86, indywidualny margines dumpingu ustalony dla wnioskodawcy wyniósł 12,0 %.

(88)

W pierwotnym dochodzeniu środki ostateczne nałożone na przywóz od współpracujących producentów eksportujących opierały się na ich indywidualnych marginesach dumpingu, które były niższe niż indywidualne marginesy szkody dla wszystkich trzech przedsiębiorstw. Indywidualne marginesy dumpingu ustalone w pierwotnym dochodzeniu wynosiły od 44,9 % do 49,0 % (38).

(89)

Z drugiej strony cło rezydualne mające zastosowanie do wszystkich pozostałych przedsiębiorstw oparto na rezydualnym marginesie szkody, który był niższy niż rezydualny margines dumpingu. Rezydualny margines szkody ustalono na poziomie 65,2 % (39).

(90)

Ponieważ indywidualny margines dumpingu dla wnioskodawcy ustalono na poziomie niższym niż rezydualny margines szkody ustalony w pierwotnym dochodzeniu, indywidualne cło antydumpingowe mające zastosowanie do przywozu produktu objętego przeglądem wytworzonego przez wnioskodawcę opiera się na jego indywidualnym marginesie dumpingu.

(91)

W pierwotnym dochodzeniu indywidualne środki antydumpingowe mające zastosowanie do przywozu melaminy produkowanej przez współpracujących producentów eksportujących przyjęły formę minimalnej ceny importowej eliminującej ustalony dumping. Wspomnianą minimalną cenę importową oparto na wartości normalnej powiększonej do poziomu ceny CIF na granicy Unii (40).

(92)

W swoich uwagach dotyczących ujawnienia wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 9.2 Porozumienia o stosowaniu artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu z 1994 r. („porozumienie antydumpingowe”) „cło antydumpingowe […] będzie […] pobierane we właściwej wysokości w każdym przypadku, w sposób niedyskryminacyjny, w przywozie tego towaru ze wszystkich źródeł uznanych za stosujące dumping i wyrządzające szkodę”. W związku z tym wnioskodawca twierdził, że powinien być traktowany w taki sam sposób jak trzech współpracujących w pierwotnym dochodzeniu producentów eksportujących, a tym samym podlegać tej samej minimalnej cenie importowej.

(93)

Wnioskodawca utrzymywał, że minimalna cena importowa obliczona indywidualnie dla wnioskodawcy nie odzwierciedlała odpowiedniej kWoty, ponieważ w pierwotnym dochodzeniu Komisja uwzględniła wartość normalną, cenę eksportową i margines szkody w celu określenia minimalnej ceny importowej dla przedsiębiorstw współpracujących, podczas gdy w przedmiotowym przeglądzie wzięła pod uwagę jedynie wartość normalną.

(94)

Ponadto wnioskodawca stwierdził, że minimalna wartość importowa nie została ustalona w sposób niedyskryminujący. Wnioskodawca przytoczył sposób traktowania nowych eksporterów w dochodzeniach, w których przeprowadzono kontrole wyrywkowe producentów eksportujących. W takim przypadku wobec nowych eksporterów będzie stosowana stawka celna mająca zastosowanie do przedsiębiorstw współpracujących nieobjętych próbą. W związku z tym wnioskodawca stwierdził, że również powinien podlegać minimalnej cenie importowej mającej zastosowanie do trzech producentów eksportujących współpracujących w dochodzeniu pierwotnym.

(95)

Ponadto wnioskodawca twierdził, że nałożenie wyższej minimalnej ceny importowej nie leżałoby w interesie Unii.

(96)

W swoich uwagach dotyczących dodatkowego ujawnienia wnioskodawca ponowił argumenty streszczone w motywach od 92 do 95.

(97)

Komisja przypomniała, że podobnie jak w pierwotnym dochodzeniu, przy określaniu cła antydumpingowego mającego zastosowanie do Xinjiang XlX wzięto pod uwagę wartość normalną, cenę eksportową i margines szkody. Do ustalenia marginesu dumpingu wykorzystano wartość normalną i cenę eksportową przedsiębiorstwa. Margines szkody ustalony w pierwotnym dochodzeniu został wzięty pod uwagę w celu ustalenia, czy indywidualne cło antydumpingowe mające zastosowanie do wnioskodawcy powinno być oparte na marginesie dumpingu czy szkody zgodnie z przepisami tzw. zasady niższego cła. Wreszcie jako podstawę do ustalenia poziomu minimalnej ceny importowej wykorzystano wartość normalną, tak jak uczyniono to również w kontekście pierwotnego dochodzenia.

(98)

Ponadto art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego wyraźnie stanowi, że dla nowych eksporterów ustala się indywidualny margines dumpingu. W związku z tym Komisja uznała, że argumenty wnioskodawcy dotyczące sposobu traktowania nowych eksporterów w dochodzeniach, w których przeprowadzono kontrolę wyrywkową producentów eksportujących, nie są istotne. Ten sposób traktowania nie opiera się na art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, lecz na przepisach szczegółowych zawartych w odpowiednich rozporządzeniach nakładających przedmiotowe cła. Są to odmienne podstawy prawne podlegające różnym przepisom.

(99)

Ponadto interes Unii nie jest rozpatrywany osobno w przeglądzie na podstawie art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W przedmiotowym przypadku został on przeanalizowany w ramach pierwotnego dochodzenia, a wyniki tej analizy znalazły odzwierciedlenie w doborze formy środków.

(100)

W związku z powyższym z powodów wyjaśnionych w motywach 97-99, argumenty wnioskodawcy opisane w motywach 92-95 zostały odrzucone.

(101)

Po ujawnieniu i ponownie po dodatkowym ujawnieniu wnioskodawca twierdził również, że do celów ustalenia minimalnej ceny importowej należy zmienić koszt frachtu morskiego użyty do dostosowania wartości normalnej do poziomu ceny CIF na granicy Unii. Zdaniem wnioskodawcy koszt frachtu morskiego był nieracjonalnie wysoki w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym - między cztery a pięć razy wyższy niż w normalnych okolicznościach. W tym względzie wnioskodawca odniósł się do opublikowanego 23 sierpnia 2023 r. sprawozdania ICIS dotyczącego melaminy (41) oraz do opublikowanego przez Ministerstwo Transportu Chińskiej Republiki Ludowej chińskiego wskaźnika stawki frachtowej dla kontenerów (42).

(102)

Komisja odrzuciła ten argument. W celu określenia mającej zastosowanie minimalnej ceny importowej Komisja najpierw ustaliła wartość normalną dla wnioskodawcy na podstawie wielkości zgłoszonego przez przedsiębiorstwo zużycia czynników produkcji. Po drugie, dostosowanie wartości normalnej w celu ustalenia poziomu ceny CIF na granicy Unii opierało się w całości na rzeczywistych kosztach transportu poniesionych przez wnioskodawcę, które zgłoszono w odpowiedziach na pytania zawarte w kWestionariuszu i które zweryfikowano podczas wizyty. Ponadto w pierwotnym dochodzeniu dostosowanie to opierało się również na rzeczywistych kosztach transportu zgłoszonych przez przedsiębiorstwa objęte dochodzeniem w całym okresie objętym dochodzeniem. W związku z tym Komisja uznała za właściwe zastosowanie tego samego podejścia w przedmiotowym przeglądzie pod kątem nowego eksportera na podstawie art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego.

(103)

W związku z tym minimalna cena importowa mająca zastosowanie do przywozu produktu objętego przeglądem wytworzonego przez wnioskodawcę, ustalona jako wartość normalna dostosowana do poziomu ceny CIF na granicy Unii, wynosi 1 346 EUR/t masy netto produktu.

(104)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) 2023/1776.

(105)

W przypadku gdy przywóz produktu objętego przeglądem wytworzonego przez wnioskodawcę odbywał się po cenie CIF na granicy Unii niższej niż minimalna cena importowa ustalona w motywie 103, cło równe różnicy między minimalną ceną importową a ceną CIF na granicy Unii pobiera się od przywozu zarejestrowanego zgodnie z art. 3 rozporządzenia wszczynającego. Organy celne zaprzestają rejestracji przywozu produktu objętego przeglądem wytworzonego przez wnioskodawcę.

(106)

Wszystkie zainteresowane strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzano zalecić, aby indywidualne cło antydumpingowe miało zastosowanie do wnioskodawcy. Wszystkim stronom wyznaczono również termin składania uwag dotyczących ujawnionych informacji oraz złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu. Przedstawione uwagi i komentarze zostały należycie uwzględnione.

(107)

Niniejszy przegląd nie ma wpływu na termin wygaśnięcia środków wprowadzonych rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2023/1776 zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(108)

Komitet ustanowiony na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036 przedstawił pozytywną opinię,