(1)

Wymogi sprawozdawcze odgrywają kluczową rolę w zapewnieniu właściwego monitorowania i prawidłowego egzekwowania przepisów. Aby jednak zagwarantować, że wymogi te spełniają swoją funkcję oraz ograniczyć obciążenie administracyjne, należy je zoptymalizować.

(2)

Obciążenie administracyjne wynikające z wymogów dotyczących systematycznego przekazywania Komisji niektórych danych lub informacji przewidzianych w rozporządzeniach wykonawczych Komisji (UE) nr 180/2014 (3) i (UE) nr 181/2014 (4) powinno zostać ograniczone poprzez zastąpienie tych wymogów obowiązkiem informowania Komisji na jej żądanie, bez jednoczesnej zmiany warunków dostępu do tych danych i informacji.

(3)

Art. 32 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 180/2014 przewiduje, że właściwe organy powiadamiają Komisję, na jej żądanie, o służbach lub instytucjach odpowiedzialnych za przyznawanie zezwolenia, o którym mowa w art. 6 ust. 3 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 179/2014 (5), na używanie znaku graficznego dla regionów najbardziej oddalonych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 228/2013 („znak graficzny”), oraz za przeprowadzanie kontroli wymaganych na mocy rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 180/2014, jak i za niektóre dodatkowe środki.

(4)

Art. 32 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 180/2014 przewiduje, że właściwe organy powiadamiają Komisję o każdym udzieleniu zezwolenia na używanie znaku graficznego, wskazując nazwę i siedzibę danego producenta, produkty objęte zezwoleniem i okres, na jaki je wydano. Art. 32 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 180/2014 wymaga ponadto, aby powiadomienia te przekazywane były zgodnie z rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2017/1183 (6) oraz rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2017/1185 (7), co zakłada systematyczne powiadamianie o każdym zatwierdzonym znaku graficznym. Wymaganie powiadamiania o zatwierdzeniach tylko na żądanie Komisji, tak jak ma to miejsce na podstawie art. 32 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 180/2014, jest bardziej stosownym rozwiązaniem.

(5)

Art. 38 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 180/2014 oraz art. 30 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 181/2014 przewidują, że w odniesieniu do wspierania lokalnej produkcji, odpowiednio, państwa członkowskie i Grecja powiadamiają Komisję o: a) otrzymanych wnioskach o przyznanie pomocy i kwotach odpowiadających poprzedniemu rokowi kalendarzowemu - w terminie do dnia 30 kwietnia każdego roku; oraz b) ostatecznie zakwalifikowanych wnioskach o przyznanie pomocy i kwotach odpowiadających poprzedniemu rokowi kalendarzowemu - w terminie do dnia 31 lipca każdego roku. Te systematyczne powiadomienia, wymagane zgodnie z rozporządzeniem delegowanym (UE) 2017/1183 oraz rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2017/1185, powinny zostać zastąpione wymogiem przekazywania takich danych na żądanie Komisji.

(6)

Art. 23 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 228/2013 przewiduje, że państwa członkowskie mogą przyznać dodatkowe środki finansowe na realizację programów szczególnych opcji na rzecz regionów oddalonych i wyspiarskich (programów POSEI), a art. 17 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 229/2013 - że Grecja może przyznać dodatkowe środki finansowe na realizację programu wsparcia. W takich przypadkach, odpowiednio, państwa członkowskie i Grecja powiadamiają Komisję o pomocy państwa, a ta może ją zatwierdzić zgodnie z tymi rozporządzeniami jako część tych programów. Tak zgłoszona pomoc uznawana jest za pomoc zgłoszoną w rozumieniu art. 108 ust. 3 zdanie pierwsze Traktatu.

(7)

Zgodnie z art. 40 ust. 3 lit. b) rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 180/2014 i art. 32 ust. 3 lit. b) rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 181/2014 państwa członkowskie są uprawnione do wprowadzania pewnych zmian do programów POSEI, a Grecja do programu wsparcia, z pominięciem procedury wprowadzania zmian do takich programów określonej, odpowiednio, w art. 40 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 180/2014 oraz art. 32 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 181/2014, pod warunkiem że zmiany te zostaną zgłoszone Komisji. W odniesieniu do wszystkich środków - zwiększenia lub zmniejszenia, w granicach 20 %, przydziału finansowego przeznaczonego na każdy poszczególny środek, bez uszczerbku dla pułapów finansowych przewidzianych w art. 30 rozporządzenia (UE) nr 228/2013 dla programów POSEI oraz w art. 18 rozporządzenia (UE) nr 229/2013 dla programu wsparcia, są dozwolone, pod warunkiem że takie dostosowania zostaną zgłoszone nie później niż dnia 31 maja roku następującego po roku kalendarzowym, którego dotyczy zmiana przydzielonych środków finansowych. W związku z powyższym zgodnie z art. 40 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 180/2014 oraz art. 32 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 181/2014, odpowiednio, państwa członkowskie i Grecja mogą w drodze powiadomienia zwiększyć kwotę przeznaczoną na dowolne poszczególne środki poprzez uzupełniające finansowanie krajowe w wysokości do 20 % przydziału finansowego przeznaczonego na dany środek. W obliczu ostatnich kryzysów spowodowanych pandemią COVID-19 oraz rosyjską napaścią na Ukrainę uzupełniające finansowanie krajowe stało się istotnym elementem wspierania suwerenności żywnościowej w regionach najbardziej oddalonych i w ramach programu SAI, przede wszystkim z powodu ich skrajnie oddalonego położenia, izolacji, wyspiarskiego charakteru i małej powierzchni.

(8)

Może dojść do sytuacji, w której zapotrzebowanie na uzupełniające finansowanie krajowe mające na celu uzupełnienie kwoty przeznaczonej na środki w ramach programów POSEI lub SAI, finansowane z Europejskiego Funduszu Rolniczych Gwarancji (EFRG) lub z EFRG oraz ze źródeł krajowych, przekroczy limit 20 % całkowitego przydziału finansowego przeznaczonego na dany środek. Dlatego też, w przypadku gdy dodatkowe środki finansowe pochodzą z uzupełniającego finansowania krajowego, należy dopuścić, w należycie uzasadnionych przypadkach, wyższy odsetek dodatkowego finansowania - do 50 % przydziału finansowego przeznaczonego na każdy poszczególny środek w ramach programów wsparcia zgodnie z procedurą zgłoszeń określoną w art. 40 ust. 3 lit. b) rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 180/2014 oraz art. 32 ust. 3 lit. b) rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 181/2014.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenia wykonawcze (UE) nr 180/2014 i (UE) nr 181/2014 w celu uproszczenia wyżej wymienionych wymogów, zgodnie z komunikatem Komisji pt. „Długoterminowa konkurencyjność UE: perspektywa na przyszłość po 2030 r.” (8).

(10)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Płatności Bezpośrednich,