(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 1193/2008 (2) Rada nałożyła cła antydumpingowe na przywóz kwasu cytrynowego pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”, „Chiny” lub „państwo, którego dotyczy postępowanie”) („pierwotne środki”). Dochodzenie, które doprowadziło do wprowadzenia pierwotnych środków, zwane jest dalej „pierwotnym dochodzeniem”. Środki przyjęły formę cła ad valorem w wysokości od 6,6 % do 42,7 %.

(2)

Decyzją 2008/899/WE (3) Komisja Europejska („Komisja”) przyjęła zobowiązania cenowe zaproponowane przez sześciu chińskich producentów eksportujących (w tym grupę producentów eksportujących) wraz z Chińską Izbą Handlową Importerów i Eksporterów Metali, Minerałów i Substancji Chemicznych („CCCMC”).

(3)

Decyzją 2012/501/UE (4) Komisja wycofała zobowiązanie złożone przez jednego producenta eksportującego - Laiwu Taihe Biochemistry Co. Ltd. („Laiwu Taihe”).

(4)

Rozporządzeniem (UE) 2015/82 (5) Komisja przedłużyła okres obowiązywania ostatecznych środków antydumpingowych na przywóz kwasu cytrynowego pochodzącego z ChRL o pięć lat w następstwie przeglądu wygaśnięcia.

(5)

Rozporządzeniem (UE) 2016/32 (6) Komisja rozszerzyła zakres środków antydumpingowych dotyczących przywozu kwasu cytrynowego pochodzącego z Chin na przywóz kwasu cytrynowego wysyłanego z Malezji, zgłoszonego lub niezgłoszonego jako pochodzący z Malezji.

(6)

Rozporządzeniem (UE) 2016/704 (7) Komisja anulowała zobowiązania dwóch dodatkowych chińskich producentów eksportujących z powodu naruszeń zobowiązań.

(7)

Rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2021/607 (8) Komisja przedłużyła okres obowiązywania ostatecznych środków antydumpingowych na przywóz kwasu cytrynowego pochodzącego z ChRL o pięć lat w następstwie przeglądu wygaśnięcia („poprzedni przegląd wygaśnięcia”).

(8)

17 maja 2022 r. Komisja otrzymała wniosek o wszczęcie przeglądu pod kątem nowego eksportera zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Wniosek został złożony przez Seven Star Lemon Technology co., Ltd. („wnioskodawca”), producenta eksportującego kwas cytrynowy w ChRL.

(9)

Wnioskodawca twierdził, że nie prowadził wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem, tj. od 1 lipca 2006 r. do 30 czerwca 2007 r.

(10)

Wnioskodawca stwierdził ponadto, że nie jest powiązany z żadnym z producentów eksportujących produktu objętego postępowaniem, którzy podlegają wyżej wspomnianym środkom antydumpingowym.

(11)

Wnioskodawca utrzymywał również, że rozpoczął wywóz produktu objętego postępowaniem do Unii po upływie pierwotnego okresu objętego dochodzeniem, tj. od czerwca 2021 r.

(12)

Komisja zbadała dowody dostarczone przez wnioskodawcę i uznała je za wystarczające do uzasadnienia wszczęcia przeglądu pod kątem nowego eksportera zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(13)

Po konsultacji z komitetem ustanowionym na podstawie art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego i ustaleniu, że istnieją wystarczające dowody, aby wszcząć przegląd pod kątem nowego eksportera, w dniu 30 stycznia 2023 r. Komisja wszczęła, rozporządzeniem (UE) 2023/185 (9) („rozporządzenie w sprawie wszczęcia”), przegląd rozporządzenia wykonawczego (UE) 2021/607 w odniesieniu do wnioskodawcy.

(14)

Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2023/185 cło antydumpingowe dotyczące kwasu cytrynowego nałożone rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2021/607 zostało zniesione w odniesieniu do przywozu produktu objętego postępowaniem wytwarzanego i sprzedawanego na wywóz do Unii przez wnioskodawcę. Równocześnie, zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, organom celnym polecono podjęcie odpowiednich kroków celem rejestracji takiego przywozu.

(15)

Produktem objętym przeglądem jest kwas cytrynowy i cytrynian trisodu.

(16)

Produkt objęty przedmiotowym dochodzeniem to produkt objęty przeglądem pochodzący z Chin, obecnie objęty kodami CN 2918 14 00 i ex 2918 15 00 (kody TARIC 2918150011 i 2918150019).

(17)

Komisja poinformowała o wszczęciu przeglądu przemysł Unii, wnioskodawcę oraz przedstawicieli państwa wywozu. Zainteresowanym stronom umożliwiono wyrażenie opinii na piśmie i ustnie.

(18)

Komisja przesłała wnioskodawcy kwestionariusz dotyczący ceł antydumpingowych i otrzymała odpowiedź w terminie.

(19)

Komisja starała się zweryfikować wszelkie informacje uznane za niezbędne do stwierdzenia statusu nowego eksportera i dumpingu oraz przeprowadziła wizytę weryfikacyjną na terenie przedsiębiorstwa wnioskodawcy w ChRL.

(20)

Dwóch producentów unijnych, N.V. Citrique Belge S.A. i Jungbunzlauer Austria AG, zarejestrowało się jako zainteresowana strona i przedstawiło uwagi.

(21)

7 czerwca 2023 r. odbyło się jedno posiedzenie wyjaśniające z udziałem producenta unijnego N.V. Citrique Belge S.A.

(22)

Dochodzenie przeglądowe dotyczące dumpingu objęło okres od dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2022 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym”).

(23)

W dniu 3 sierpnia 2023 r. Komisja poinformowała wszystkie zainteresowane strony o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzano nałożyć cło antydumpingowe wynoszące 31,5 % na przywóz produktu objętego postępowaniem od wnioskodawcy oraz odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) 2021/607 („ostateczne ujawnienie”). Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły zgłaszać uwagi na temat ostatecznego ujawnienia.

(24)

Komisja otrzymała uwagi od wnioskodawcy oraz od dwóch producentów unijnych, o których mowa w motywie 20.

(25)

Po ostatecznym ujawnieniu zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie swoich argumentów. Nie wnioskowano o przesłuchanie.

(26)

W toku dochodzenia potwierdzono, że wskazane przedsiębiorstwo nie wywoziło produktu objętego postępowaniem w pierwotnym okresie dochodzenia oraz że zaczęło wywozić go do Unii po zakończeniu tego okresu.

(27)

Przedsiębiorstwo było również w stanie wykazać, że nie ma żadnych bezpośrednich ani pośrednich powiązań z żadnym z chińskich producentów eksportujących podlegających środkom antydumpingowym obowiązującym w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem.

(28)

Potwierdza się zatem, że przedsiębiorstwo należy uznać za „nowego eksportera” zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, w związku z czym należy ustalić dla niego indywidualny margines dumpingu.

(29)

W kontekście poprzedniego przeglądu wygaśnięcia Komisja doszła do wniosku, że ceny i koszty produktu objętego przeglądem, w tym koszty surowców, energii i pracy, nie wynikają z działania mechanizmów rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia wartości normalnej nie było właściwe wykorzystanie cen i kosztów krajowych.

(30)

15 czerwca 2023 r. Komisja poinformowała zainteresowane strony notą („nota”) o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej. W nocie tej Komisja przedstawiła wykaz wszystkich czynników produkcji, takich jak surowce, energia i siła robocza, wykorzystywanych w produkcji kwasu cytrynowego. Ponadto w oparciu o kryteria wyboru niezniekształconych cen lub wartości odniesienia Komisja stwierdziła, że po dochodzeniu w ramach poprzedniego przeglądu wygaśnięcia wykorzysta Kolumbię jako reprezentatywny kraj. Komisja nie otrzymała żadnych uwag w odniesieniu do wyboru reprezentatywnego kraju.

(31)

Zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego „[p]odstawą obliczenia wartości normalnej są zwykle ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych nabywców w kraju wywozu”.

(32)

Zgodnie jednak z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „w przypadku stwierdzenia […], że ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu lit. b) nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju, wartość normalną konstruuje się wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia” oraz „[wartość normalna] obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski” (zwane dalej „kosztami sprzedaży, kosztami ogólnymi i administracyjnymi”).

(33)

Jak wyjaśniono poniżej, w obecnym dochodzeniu Komisja stwierdziła, że w oparciu o dostępne dowody oraz zgodnie z poprzednim przeglądem wygaśnięcia, właściwe było zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(34)

Zgodnie z definicją w art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego „znaczące zakłócenia to te zakłócenia, które występują wówczas, gdy podane ceny lub koszty, w tym koszty surowców i energii, nie wynikają z działania sił rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa. Przy ocenie istnienia znaczących zakłóceń uwzględnia się m.in. potencjalny wpływ jednego z następujących elementów lub kilku z nich:

(35)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego przy ocenie istnienia znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) bierze się pod uwagę m.in. niewyczerpujący wykaz elementów wymienionych w tym pierwszym przepisie. Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego przy ocenie istnienia znaczących zakłóceń uwzględnia się potencjalny wpływ jednego ze wspomnianych powyżej elementów lub większej ich liczby na ceny i koszty produktu objętego przeglądem w kraju wywozu. Ponieważ wspominany wykaz nie ma charakteru kumulatywnego, nie wszystkie wymienione w nim elementy muszą zostać wzięte pod uwagę, aby stwierdzić istnienie znaczących zakłóceń. Ponadto te same okoliczności faktyczne mogą posłużyć do wykazania istnienia jednego elementu z wykazu lub większej ich liczby. Wszelkie wnioski dotyczące znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) muszą jednak zostać wyciągnięte na podstawie wszystkich dostępnych dowodów. Ogólna ocena istnienia zakłóceń może również obejmować ogólny kontekst i sytuację w kraju wywozu, w szczególności w sytuacji, w której system gospodarczy i administracyjny kraju wywozu jest fundamentalnie skonstruowany w sposób, który daje rządowi znaczące uprawnienia do ingerencji w gospodarkę, w konsekwencji czego ceny i koszty nie są wynikiem swobodnego rozwoju mechanizmów rynkowych.

(36)

Art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego stanowi, że „jeśli Komisja ma uzasadnione przesłanki świadczące o możliwości istnienia znaczących zakłóceń, o których mowa w lit. b), w jakimś kraju lub w jakimś sektorze w tym kraju, oraz jeśli jest to stosowne dla skutecznego stosowania niniejszego rozporządzenia, Komisja przygotowuje, udostępnia publicznie i regularnie aktualizuje sprawozdanie opisujące okoliczności rynkowe, o których mowa w lit. b), panujące w tym kraju lub sektorze”.

(37)

Na podstawie tego przepisu Komisja sporządziła sprawozdanie krajowe dotyczące Chin (zwane dalej „sprawozdaniem” lub „sprawozdaniem dotyczącym Chin”) (10), w którym wykazano istnienie znaczącej interwencji rządowej na wielu poziomach gospodarki, w tym konkretne zakłócenia w zakresie wielu kluczowych czynników produkcji (takich jak grunty, energia, kapitał, surowce i siła robocza), a także w określonych sektorach (takich jak przemysł stalowy i chemiczny). W momencie wszczęcia przeglądu zainteresowane strony zostały wezwane do odrzucenia dowodów zawartych w aktach dochodzenia, przedstawienia uwag w ich sprawie lub ich uzupełnienia. Sprawozdanie to umieszczono w aktach dochodzenia na etapie wszczęcia postępowania.

(38)

Rząd Chin („rząd ChRL”) nie przedstawił uwag ani dowodów potwierdzających lub obalających dowody załączone do akt sprawy, włączając w to sprawozdanie, co do istnienia znaczących zakłóceń lub zasadności zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w przedmiotowej sprawie.

(39)

Chiński system gospodarczy bazuje na koncepcji „socjalistycznej gospodarki rynkowej”. Pojęcie to jest zapisane w chińskiej konstytucji i określa zarządzanie gospodarką Chin. Podstawową zasadą jest „socjalistyczna własność publiczna środków produkcji, a mianowicie własność całych osób i zbiorowa własność osób pracujących”. Gospodarka państwowa jest „wiodącą siłą gospodarki narodowej”, a państwo posiada mandat „do zapewnienia konsolidacji i wzrostu” (11). W związku z tym ogólna struktura chińskiej gospodarki nie tylko pozwala na znaczące interwencje rządowe w gospodarkę, ale wyraźnie sankcjonuje takie interwencje. Pojęcie nadrzędności własności publicznej wobec własności prywatnej przenika cały system prawny i stanowi ogólną zasadę podkreślaną we wszystkich głównych aktach prawnych. Doskonałym przykładem jest chińskie prawo rzeczowe: odnosi się ono do tego, że Chiny znajdują się na podstawowym etapie socjalizmu, i powierza państwu utrzymanie podstawowego systemu gospodarczego, w ramach którego własność publiczna odgrywa dominującą rolę. Inne formy własności są tolerowane, a prawo zezwala na rozwijanie ich obok własności państwowej (12).

(40)

Ponadto zgodnie z prawem chińskim socjalistyczna gospodarka rynkowa jest rozwijana pod przywództwem Komunistycznej Partii Chin („KPCh”). Struktury państwa chińskiego i KPCh są ze sobą powiązane na każdym poziomie (prawnym, instytucjonalnym, osobowym), tworząc podstawową strukturę, w której nie można odróżnić ról KPCh i państwa. W wyniku zmiany chińskiej konstytucji w marcu 2018 r. jeszcze bardziej podkreślono wiodącą rolę KPCh, potwierdzając ją w tekście art. 1 konstytucji. Po już istniejącym pierwszym zdaniu przepisu: „[s]ystem socjalistyczny jest podstawowym systemem Chińskiej Republiki Ludowej” dodano nowe drugie zdanie w brzmieniu: „[p]odstawową cechą socjalizmu o chińskiej specyfice jest przywództwo Komunistycznej Partii Chin” (13). Świadczy to o niekwestionowanej i coraz większej kontroli KPCh nad systemem gospodarczym Chin. To przywództwo rządowe i kontrola rządowa nierozerwalnie wiążą się z ustrojem chińskim, a ich zakres jest znacznie większy niż w innych państwach, w których ogólna kontrola makroekonomiczna sprawowana przez rządy jest ograniczona działaniem mechanizmów rynkowych.

(41)

Państwo chińskie stosuje interwencjonizm gospodarczy, dążąc do osiągnięcia celów, które nie odzwierciedlają przeważających warunków ekonomicznych na wolnym rynku, tylko pokrywają się z programem politycznym określonym przez KPCh (14). Stosowane przez władze chińskie narzędzia interwencjonizmu gospodarczego obejmują różne obszary, w tym system planowania przemysłowego, system finansowy oraz poziom otoczenia regulacyjnego.

(42)

Po pierwsze, na poziomie ogólnej kontroli administracyjnej kierunek chińskiej gospodarki wyznacza się w ramach złożonego systemu planowania przemysłowego, który ma wpływ na wszystkie rodzaje działalności gospodarczej w państwie. Wszystkie te plany obejmują kompleksowy i złożony model sektorów i przekrojowych strategii obejmujący wszystkie szczeble administracji. Plany na szczeblu prowincji są szczegółowe, natomiast w planach krajowych wyznacza się szersze cele. W planach określa się również środki służące wspieraniu odpowiednich branż/sektorów, a także ramy czasowe, w jakich cele muszą zostać osiągnięte. Niektóre plany nadal zawierają wyraźne cele w zakresie produkcji, podczas gdy w poprzednich cyklach planowania było to stałym elementem. Zgodnie z planami poszczególne sektory lub projekty przemysłowe są traktowane jako (pozytywne lub negatywne) priorytety zgodnie z priorytetami rządu i przypisuje się im konkretne cele w zakresie rozwoju (modernizacja przemysłu, ekspansja międzynarodowa itp.). Podmioty gospodarcze, zarówno prywatne, jak i państwowe, muszą skutecznie dostosowywać swoją działalność do realiów narzuconych w ramach systemu planowania. Jest to spowodowane nie tylko wiążącym charakterem planów, ale również faktem, że odpowiednie władze chińskie na wszystkich szczeblach sprawowania rządów stosują się do systemu planów i odpowiednio wykorzystują przyznane im uprawnienia, skłaniając tym samym podmioty gospodarcze do przestrzegania priorytetów określonych w planach (zob. również sekcja 3.2.2.1.5 poniżej) (15).

(43)

Po drugie, na poziomie przydziału środków finansowych system finansowy Chin jest zdominowany przez banki komercyjne będące własnością państwa. Ustanawiając i wdrażając swoją politykę kredytową, banki te muszą raczej dostosować się do celów polityki przemysłowej rządu, a nie oceniać przede wszystkim korzyści gospodarcze danego projektu (zob. również sekcja 3.2.2.1.8 poniżej) (16). To samo dotyczy pozostałych elementów chińskiego systemu finansowego, takich jak rynki akcji, rynki obligacji, rynki niepublicznych instrumentów kapitałowych itp. Ponadto instytucjonalna i operacyjna struktura tych obszarów sektora finansowego, które nie stanowią części sektora bankowego, nie jest nastawiona na maksymalizację skutecznego funkcjonowania rynków finansowych, lecz na zapewnienie kontroli i umożliwienie interwencji państwa i KPCh (17).

(44)

Po trzecie, na poziomie otoczenia regulacyjnego interwencje państwa w zakresie gospodarki przyjmują różne formy. Na przykład przepisy dotyczące zamówień publicznych są regularnie wykorzystywane do osiągania celów politycznych innych niż efektywność gospodarcza, co podważa zasady rynkowe w tym obszarze. Mające zastosowanie ustawodawstwo przewiduje w szczególności, że zamówienia publiczne są udzielane w celu ułatwienia osiągnięcia celów wyznaczonych w ramach polityki państwa. Charakter tych celów pozostaje jednak niezdefiniowany, co daje organom decyzyjnym szeroki margines swobody (18). Podobnie w obszarze inwestycji rząd ChRL utrzymuje znaczącą kontrolę i wpływ, jeżeli chodzi o miejsce przeznaczenia oraz wielkość inwestycji zarówno państwowych, jak i prywatnych. Kontrola inwestycji oraz różne zachęty, ograniczenia i zakazy dotyczące inwestycji są wykorzystywane przez władze jako ważne narzędzie wspierania celów polityki przemysłowej, takich jak utrzymanie kontroli państwa nad kluczowymi sektorami lub wzmocnienie przemysłu krajowego (19).

(45)

Podsumowując, chiński model gospodarczy opiera się na pewnych podstawowych zasadach, które zapewniają liczne interwencje rządowe i sprzyjają takim interwencjom. Tak duża skala interwencji rządowych jest sprzeczna z zasadą swobodnego działania mechanizmów rynkowych, co zakłóca proces skutecznej alokacji zasobów zgodnie z zasadami rynkowymi (20).

(46)

Przedsiębiorstwa będące własnością państwa, przedsiębiorstwa kontrolowane przez państwo lub przedsiębiorstwa działające pod nadzorem politycznym państwa lub zgodnie z jego wytycznymi stanowią istotną część gospodarki Chin.

(47)

Rząd ChRL i KPCh utrzymują struktury, które zapewniają wywieranie stałego wpływu na przedsiębiorstwa, a w szczególności na przedsiębiorstwa państwowe. Władze państwowe (a pod wieloma względami również KPCh) nie tylko aktywnie opracowują ogólne strategie gospodarcze dla poszczególnych przedsiębiorstw państwowych i nadzorują ich wdrażanie, ale również roszczą sobie prawa do brania udziału w procesie podejmowania decyzji operacyjnych przez przedsiębiorstwa państwowe. Odbywa się to zazwyczaj poprzez rotację kadr między organami rządowymi a przedsiębiorstwami państwowymi, poprzez powoływanie członków Partii do organów wykonawczych przedsiębiorstw państwowych i poprzez tworzenie komórek partyjnych w przedsiębiorstwach (zob. również sekcja 3.2.2.1.4), a także poprzez kształtowanie struktury korporacyjnej sektora przedsiębiorstw państwowych (21). W zamian przedsiębiorstwa państwowe mają szczególny status w chińskiej gospodarce, co wiąże się z szeregiem korzyści ekonomicznych, w szczególności ochroną przed konkurencją i zapewnieniem preferencyjnego dostępu do odpowiednich czynników produkcji, w tym finansowania (22). Elementy świadczące o istnieniu kontroli rządu nad przedsiębiorstwami w sektorze kwasu cytrynowego omówiono bardziej szczegółowo w sekcji 3.2.2.1.4 poniżej.

(48)

W szczególności w sektorze kwasu cytrynowego widoczne jest, że określona część przedsiębiorstw stanowi własność rządu ChRL. Dochodzenie wykazało, że jeden z największych eksporterów kwasu cytrynowego, COFCO, należy do grupy COFCO będącej przedsiębiorstwem państwowym w ramach SASAC (23). Dwaj pozostali główni eksporterzy kwasu cytrynowego, Seven Star Lemon Technology Co. Ltd. (24) i Weifang Ensign Co. Ltd. (25), są przedsiębiorstwami prywatnymi, ale utrzymują bliskie powiązania z państwem. W artykule opublikowanym na stronie internetowej władz okręgu Yishui potwierdzono na przykład wsparcie finansowe i regulacyjne udzielone przez władze okręgu spółce Seven Star Lemon Technology (26). Ponadto przedsiębiorstwo Weifang Ensign zostało uznane za „przedsiębiorstwo podstawowe” przez oba stowarzyszenia branżowe, Chińską Federację Przemysłu Lekkiego i Chińskie Stowarzyszenie Przemysłu Fermentacji Biotechnologicznej, w związku z czym przedsiębiorstwo to zostało zaangażowane w proces decyzyjny stowarzyszeń branżowych, które podlegają wytycznym politycznym państwa (zob. motyw 57) (27).

(49)

Ponadto, biorąc pod uwagę fakt, że interwencje KPCh w proces podejmowania decyzji operacyjnych stały się normą także w przedsiębiorstwach prywatnych (28), przy czym KPCh rości sobie prawo do zarządzania praktycznie każdym aspektem gospodarki kraju, wpływ wywierany przez państwo za pomocą struktur KPCh w przedsiębiorstwach skutkuje tym, że podmioty gospodarcze znajdują się pod kontrolą i nadzorem politycznym rządu, zważywszy jak bardzo struktury państwa i partii w ChRL zostały ze sobą powiązane.

(50)

Jest to widoczne również na poziomie Chińskiego Stowarzyszenia Przemysłu Skrobiowego (29) i Chińskiego Stowarzyszenia Przemysłu Fermentacji Biotechnologicznej (30). Zgodnie z art. 3 statutu obie organizacje „[uznają] ogólne przywództwo Komunistycznej Partii Chin. Zgodnie z postanowieniami statutu Komunistycznej Partii Chin ustanawiają one organizację Komunistycznej Partii Chin, rozwijają działalność Partii i zapewniają niezbędne warunki dla działalności organizacji partyjnej […]” (31) (32). W statucie Chińskiego Stowarzyszenia Przemysłu Fermentacji Biotechnologicznej wskazano ponadto, że: „Stowarzyszenie przyjmuje profesjonalne doradztwo, nadzór i zarządzanie ze strony podmiotów odpowiedzialnych za rejestrację i zarządzanie, podmiotów odpowiedzialnych za budowanie partii, a także odpowiednich departamentów administracji odpowiedzialnych za zarządzanie przemysłem” (33). W art. 3 statutu Chińskiego Stowarzyszenia Przemysłu Petrochemicznego i Chemicznego, innego ważnego stowarzyszenia branżowego w sektorze kwasu cytrynowego, określono ponadto, że „zgodnie z postanowieniami statutu Komunistycznej Partii Chin stowarzyszenie ustanawia organizację Komunistycznej Partii Chin, prowadzi działalność Komunistycznej Partii Chin i zapewnia niezbędne warunki dla działalności organizacji partyjnej […]”, co dodatkowo potwierdza kontrolę i nadzór polityczny KPCh nad stowarzyszeniami branżowymi (34).

(51)

Poza sprawowaniem kontroli nad gospodarką z racji bycia właścicielem przedsiębiorstw państwowych i korzystania z innych narzędzi rząd ChRL dysponuje również możliwością ingerowania w ceny i koszty dzięki obecności przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach. Choć przewidziane w ustawodawstwie chińskim prawo do powoływania i odwoływania kluczowych członków kierownictwa przedsiębiorstw państwowych przez właściwe organy państwowe można uznać za przejaw korzystania przez te organy z przysługujących im praw własności (35), komórki KPCh tworzone zarówno w przedsiębiorstwach państwowych, jak i w przedsiębiorstwach prywatnych stanowią kolejny istotny kanał umożliwiający państwu ingerowanie w proces podejmowania decyzji biznesowych. Zgodnie z chińskim prawem spółek w każdej spółce należy ustanowić organizację partyjną KPCh (składają się z co najmniej trzech członków KPCh, jak określono w statucie KPCh (36)), a spółka zapewnia warunki konieczne do prowadzenia działalności przez organizację partyjną. W przeszłości wymóg ten nie zawsze był spełniany lub nie był egzekwowany w rygorystyczny sposób. Począwszy od co najmniej 2016 r. KPCh zaczęła jednak rościć sobie prawo do ściślejszego kontrolowania procesu podejmowania decyzji biznesowych w przedsiębiorstwach państwowych, traktując to prawo jako jedną z wiodących zasad jej polityki. Napływające informacje sugerują również, że KPCh wywierała presję na przedsiębiorstwa prywatne, nakłaniając je do kierowania się „patriotyzmem” i postępowania zgodnie z polityką partii (37). Informacje z 2017 r. wskazują, że komórki partyjne istniały w 70 % spośród około 1,86 mln przedsiębiorstw prywatnych, a organizacje KPCh wywierały coraz większą presję, aby zapewniono im możliwość podejmowania ostatecznych decyzji biznesowych w przedsiębiorstwach, w których je utworzono (38). Wspomniane przepisy mają ogólne zastosowanie w całej chińskiej gospodarce, we wszystkich sektorach, w tym do producentów kwasu cytrynowego i dostawców materiałów do jego produkcji.

(52)

Dochodzenie wykazało, że w sektorze kwasu cytrynowego utrzymują się powiązania między KPCh a kadrą kierowniczą najwyższego szczebla. Dyrektor generalny COFCO Biotech (39) oraz prezes zarządu COFCO zajmują stanowiska w zakładowych oddziałach partyjnych, odpowiednio jako zastępca sekretarza Komitetu Partii (40) i jako sekretarz organizacji partyjnej (41). Ponadto w sprawozdaniu rocznym COFCO przedstawiono konkretnie działania na rzecz budowania partii, które mają być prowadzone w przedsiębiorstwie: „Uznanie przywództwa partii i wzmocnienie przywództwa podmiotów odpowiedzialnych za budowanie partii w rozwoju przedsiębiorstwa. Dalsze stosowanie się do wytycznych nakreślonych w myśli Xi Jinpinga na temat socjalizmu o chińskiej specyfice w nowej erze, pogłębienie systemu odpowiedzialności za działania na rzecz budowania partii, a także kompleksowe i ścisłe egzekwowanie głównych obowiązków partii, przy jednoczesnym włączaniu innowacji do zarządzania przedsiębiorstwami i dążeniu do osiągnięcia konkretnych rezultatów w promowaniu rozwoju biznesu, dalszym konsolidowaniu i podnoszeniu jakości działań na rzecz budowania partii” (42).

(53)

Ponadto w artykule na stronie internetowej Weifang Ensign przedstawiono działania na rzecz budowania partii w celu „upamiętnienia dziewięćdziesiątej dziewiątej rocznicy utworzenia partii, promowania edukacji i kształcenia członków partii w przedsiębiorstwie w duchu partyjnym oraz lepszego zaangażowania wzorcowych członków partii jako liderów” (43).

(54)

Ingerencję KPCh w ceny można również zaobserwować za pośrednictwem Chińskiej Federacji Przemysłu Petrochemicznego i Chemicznego, która w specjalnej komisji wskazała, że jej rolą jest „przewodzenie rozwojowi rynku i przemysłu oraz regulowanie tego rozwoju; utrzymanie uczciwej konkurencji rynkowej, wspieranie rządu w regulowaniu zachowań rynkowych, takich jak ceny i platformy obrotu, wzmacnianie samodyscypliny przedsiębiorstw i świadczenie usług doradczych na rzecz zdrowego rozwoju przedsiębiorstw” (44).

(55)

Obecność państwa i interwencja państwa na rynkach finansowych (zob. również sekcja 3.2.2.1.8 poniżej) oraz w zakresie zaopatrzenia w surowce i czynniki produkcji na dalszym etapie powoduje dodatkowe zakłócenia na rynku (45). W związku z tym obecność państwa w przedsiębiorstwach, w tym w przedsiębiorstwach państwowych, w sektorze kwasu cytrynowego i w innych sektorach (takich jak sektor finansowy i sektory dostarczające czynniki produkcji), pozwala rządowi ChRL ingerować w ceny i koszty.

(56)

Złożony system planowania, w ramach którego wytycza się priorytety i określa się cele dla organów rządowych na szczeblu centralnym i lokalnym, w dużej mierze wyznacza kierunek chińskiej gospodarki. Odpowiednie plany istnieją na wszystkich szczeblach administracji rządowej i obejmują praktycznie wszystkie sektory gospodarki. Cele wyznaczone w instrumentach planowania mają wiążący charakter, a organy na wszystkich szczeblach administracji monitorują wdrażanie planów przez odpowiednie organy administracji rządowej niższego szczebla. Ogólnie rzecz biorąc, system planowania w Chinach powoduje, że zasoby są przeznaczane na sektory uznane przez rząd za strategiczne lub z innego powodu ważne politycznie, a nie są przydzielane zgodnie z mechanizmami rynkowymi (46).

(57)

Chociaż sam przemysł kwasu cytrynowego nie jest jedną z kluczowych gałęzi przemysłu w Chinach, surowce używane do produkcji kwasu cytrynowego są w Chinach ściśle regulowane. Główny surowiec, jakim jest kukurydza, podlega intensywnej regulacji.

(58)

Chiny przechowują duże ilości zapasów kukurydzy, co pozwala rządowi sztucznie obniżać lub podnosić ceny tego towaru poprzez kupno lub sprzedaż dużych ilości kukurydzy na rynku. W 14. planie pięcioletnim Chińskiego Stowarzyszenia Przemysłu Skrobiowego podkreślono na przykład, że „występują duże nadwyżki mocy produkcyjnych w odniesieniu do produkcji skrobi kukurydzianej i produktów wysoce intensywnie przetwarzanych” oraz że „ze względu na ciągłe pojawianie się nowych mocy produkcyjnych problemy związane z nadwyżką mocy produkcyjnych w przetwórstwie skrobi kukurydzianej i ograniczoną podażą surowców będą się stopniowo nasilać”. (47)

(59)

Mimo że Chiny zaczęły zajmować się problemem nadmiernych rezerw kukurydzy w 2016 r., to wciąż posiadają bardzo duże zapasy, które mają zakłócający wpływ na ceny (48). Ponadto rząd kontroluje poszczególne aspekty całego łańcucha wartości kukurydzy na wszystkich szczeblach kształtowania polityki. Można to zilustrować za pomocą analizy różnych planów pięcioletnich, w których jest mowa o kukurydzy i produktach powiązanych. W 14. planie pięcioletnim dotyczącym promowania modernizacji rolnictwa i obszarów wiejskich na lata 2021-2025 przewidziano między innymi: „usprawnienie polityki wspierania produkcji zbóż; stabilizację dopłat dla rolników zbożowych, poprawę polityki minimalnych cen zakupu ryżu i pszenicy oraz polityki subsydiów dla producentów kukurydzy i soi; Poprawę systemu polityki wsparcia dla głównych okręgów produkujących zboża [oraz] rozszerzenie obszaru uprawy kukurydzy na korzystnych obszarach” (49).

(60)

W 14. planie pięcioletnim dotyczącym rozwoju sektora upraw na szczeblu krajowym określono ponadto, że: „W okresie objętym 14. planem pięcioletnim [Chiny] zbadają możliwość ekspansji, zwiększą moce produkcyjne, zoptymalizują strukturę, będą promowały zróżnicowany rozwój i poprawią zdolności w zakresie bezpieczeństwa dostaw. Do 2025 r. obsiany obszar osiągnie ponad 630 mln mu [42 mln ha], produkcję zwiększy się do ponad 530 mld jin [265 mln ton] i będziemy dążyć do osiągnięcia poziomu 555 mld jin [277,5 mln ton]”. Chiny ponadto „ulepszą mechanizm gwarancji inwestycyjnych dla sektora upraw […], udoskonalą subsydia dla producentów kukurydzy i nasion soi […], usprawnią system polityki wsparcia dla głównych okręgów produkujących zboża (olej) oraz usprawnią mechanizm rekompensaty odsetek dla głównych obszarów produkujących zboża, [a także] rozszerzą zakres ubezpieczenia całkowitych kosztów upraw roślin spożywczych i ubezpieczenia dochodów z upraw” (50).

(61)

W 14. planie pięcioletnim dotyczącym rozwoju biogospodarki przedstawiono szersze podejście do „budowania krajowych strategicznych zdolności naukowych i technologicznych w dziedzinie biotechnologii, udoskonalenia mechanizmu badań naukowych w dziedzinie biotechnologii, przyspieszenia przełomu w usuwaniu wąskich gardeł w rozwoju biogospodarki, osiągnięcia samowystarczalności i przewagi w nauce i technologii oraz poprawy bezpieczeństwa i stabilności przemysłu i łańcucha dostaw” (51). W planie pięcioletnim przewidziano również „wzmocnienie pozycji kluczowych interesariuszy innowacji korporacyjnych”. Zaangażowanie wiodących przedsiębiorstw w dziedzinie biologii, zachęcanie dużych przedsiębiorstw do otwierania się i dzielenia zasobami, takimi jak innowacje technologiczne, łańcuch dostaw i usługi finansowe, z podmiotami w łańcuchu przemysłu wyższego i niższego szczebla, a także promowanie integracji z małymi i średnimi przedsiębiorstwami oraz innowacji. Skoncentrowanie się na kluczowych dziedzinach o dużym i szeroko zakrojonym wpływie, takich jak biomedycyna, biorolnictwo i bioprodukcja, oraz zachęcanie przedsiębiorstw bioinnowacyjnych do dalszego rozwijania podsektorów, kultywowania ich przewag rozwojowych i wspierania ich w przekształcaniu się w indywidualnych liderów konkurencyjnych na skalę globalną” (52).

(62)

W wytycznych dotyczących wspierania wysokiej jakości rozwoju przemysłu petrochemicznego i chemicznego w ramach 14. planu pięcioletniego zachęca się podmioty gospodarcze do „aktywnego rozwoju przemysłu biochemicznego, zachęcania do rozwoju enzymów niezbędnych do wykorzystania biomasy i biorafinacji w oparciu o zasoby biologiczne” (53).

(63)

Na szczeblu prowincji w 14. planie pięcioletnim prowincji Hebei na rzecz strategicznych i nowo powstających gałęzi przemysłu przewidziano: „przyspieszenie tempa innowacji i rozwoju bioprzemysłu […]. Intensywne rozwijanie przemysłu fermentacji biologicznej, bioproduktów i szczególnych bioproduktów oraz promowanie zintegrowanego zastosowania biotechnologii w obszarze medycyny, przemysłu chemicznego, materiałów, wysoce intensywnego przetwarzania żywności i nowej energii. Konsolidację i poprawę zalet aminokwasów, cukrów skrobiowych, preparatów enzymatycznych, witamin i innych produktów oraz opracowanie nowych materiałów biologicznych, takich jak włókna pochodzenia biologicznego, biochemikalia, biopochodne tworzywa sztuczne i kauczuk pochodzenia biologicznego” (54).

(64)

Środki faworyzujące dostawców krajowych można również zaobserwować na poziomie konkretnych przedsiębiorstw. COFCO otrzymało na przykład wsparcie regulacyjne za pośrednictwem gminy Yushu, która oświadczyła również, że koncentruje swoje działania na budowie biochemicznych kompleksów przemysłowych na szczeblu prowincji na potrzeby rozwoju konkretnych projektów COFCO (55). Przedsiębiorstwo skorzystało również z rządowego wsparcia finansowego ze strony państwa w wysokości 56,9 mln RMB w 2022 r. i 17,7 mln RMB w 2021 r. (56) To zaangażowanie rządu w cały łańcuch wartości wywiera - przynajmniej potencjalnie - zakłócający wpływ na ceny.

(65)

Podsumowując, rząd ChRL dysponuje środkami umożliwiającymi skłanianie podmiotów gospodarczych do przestrzegania celów polityki publicznej polegających na wsparciu promowanych gałęzi przemysłu, w tym produkcji kukurydzy; przy czym kukurydza jest głównym surowcem wykorzystywanym do produkcji kwasu cytrynowego. Środki te zaburzają swobodne funkcjonowanie mechanizmów rynkowych.

(66)

Z informacji zawartych w aktach wynika, że chiński system prawa upadłościowego nie zapewnia możliwości odpowiedniego osiągnięcia najistotniejszych postawionych przed nim celów, tj. sprawiedliwego rozliczania wierzytelności i długów oraz ochrony uzasadnionych praw i interesów wierzycieli i dłużników. Wydaje się, że wynika to z faktu, że chociaż chińskie prawo upadłościowe opiera się formalnie na zasadach podobnych do zasad stosowanych w analogicznym prawie obowiązującym w państwach innych niż Chiny, to system funkcjonujący w Chinach charakteryzuje się systematycznym, niedostatecznie rygorystycznym egzekwowaniem przepisów. Liczba upadłości utrzymuje się na zaskakująco niskim poziomie, biorąc pod uwagę wielkość chińskiej gospodarki; jedną z głównych przyczyn tego stanu rzeczy może być fakt, że przepisy regulujące przebieg postępowań upadłościowych cechują się szeregiem braków, co skutecznie zniechęca zainteresowane podmioty do występowania o ogłoszenie upadłości. Ponadto organy państwowe nadal pełnią istotną i aktywną rolę w toku postępowań upadłościowych, niejednokrotnie wywierając bezpośredni wpływ na ich rezultat (57).

(67)

Oprócz tego niedociągnięcia w systemie praw własności w Chinach są szczególnie oczywiste w odniesieniu do własności gruntów i praw do użytkowania gruntów (58). Wszystkie grunty są własnością państwa chińskiego (grunty rolne stanowiące własność wspólną i grunty miejskie będące własnością państwa). Podejmowanie decyzji w kwestii przydziału gruntów stanowi wyłączną prerogatywę państwa. W Chinach przyjęto przepisy prawne służące zagwarantowaniu, aby proces przydziału gruntów przebiegał w przejrzysty sposób i był przeprowadzany po cenach rynkowych - w tym celu wprowadzono np. postępowania przetargowe. Przepisy te są jednak nagminnie naruszane: w rezultacie niektórzy nabywcy otrzymują grunty nieodpłatnie lub po cenach znacznie niższych od stawek rynkowych (59). Ponadto organy państwa niejednokrotnie dążą do osiągnięcia konkretnych celów politycznych, dlatego też podejmowane przez nie decyzje w kwestii przydziału gruntów są często podporządkowane realizacji określonych planów gospodarczych (60).

(68)

Komisja wstępnie stwierdziła, że przepisy chińskiego prawa upadłościowego, prawa spółek i prawa rzeczowego nie funkcjonują w prawidłowy sposób, co prowadzi tym samym do zakłóceń wynikających z utrzymywania niewypłacalnych przedsiębiorstw na rynku oraz z przydzielania praw użytkowania gruntów w Chinach. Producenci kwasu cytrynowego - podobnie jak inne sektory chińskiej gospodarki - podlegają tym przepisom, a więc podlegają odgórnym zakłóceniom wynikającym z ich dyskryminującego stosowania lub niedostatecznego egzekwowania. W obecnym dochodzeniu nie ujawniono żadnych informacji, które mogłyby podważyć te ustalenia.

(69)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że w sektorze kwasu cytrynowego dochodziło do przypadków dyskryminującego stosowania bądź niedostatecznego egzekwowania przepisów dotyczących upadłości i prawa rzeczowego, również w odniesieniu do produktu objętego przeglądem.

(70)

W Chinach nie ma warunków dla pełnego rozwoju systemu wynagrodzeń bazującego na zasadach rynkowych, ponieważ pracownicy i pracodawcy nie mogą swobodnie korzystać z praw do tworzenia związków zawodowych. Chiny nie ratyfikowały szeregu podstawowych konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy („MOP”), w szczególności konwencji dotyczących wolności zrzeszania się i rokowań zbiorowych (61). Zgodnie z chińskim prawem krajowym w Chinach funkcjonuje tylko jeden związek zawodowy. Organizacja ta nie jest jednak niezależna od organów państwowych, a jej zaangażowanie w prowadzenie rokowań zbiorowych i ochronę praw pracowników jest minimalne (62). Ponadto system rejestracji gospodarstw domowych, który ogranicza możliwość korzystania z pełnego spektrum usług w zakresie zabezpieczenia społecznego oraz innych świadczeń do mieszkańców danego obszaru administracyjnego, zmniejsza mobilność chińskiej siły roboczej. W rezultacie pracownicy niezarejestrowani jako mieszkańcy danego obszaru znajdują się zazwyczaj w mniej korzystnej sytuacji pod względem pewności zatrudnienia i otrzymują niższe wynagrodzenie niż osoby zameldowane jako mieszkańcy tego obszaru (63). Ustalenia te prowadzą do zniekształcenia kosztów wynagrodzeń w Chinach.

(71)

Nie przedstawiono żadnych dowodów na to, że sektor kwasu cytrynowego nie podlega opisanemu powyżej chińskiemu systemowi prawa pracy. W sektorze kwasu cytrynowego występują zatem zniekształcenia kosztów wynagrodzeń zarówno bezpośrednio (przy wytwarzaniu produktu objętego przeglądem lub głównych surowców do jego produkcji), jak i pośrednio (przy dostępie do kapitału lub materiałów do produkcji od przedsiębiorstw podlegających temu samemu systemowi pracy w Chinach).

(72)

Dostęp do kapitału dla przedsiębiorców w Chinach podlega różnym zakłóceniom.

(73)

Po pierwsze, chiński system finansowy charakteryzuje się silną pozycją banków będących własnością państwa (64), które przy przyznawaniu dostępu do finansowania biorą pod uwagę inne kryteria niż rentowność projektu. Podobnie jak w przypadku niefinansowych przedsiębiorstw państwowych, banki pozostają powiązane z państwem nie tylko poprzez własność, ale również poprzez osobiste relacje (kadrę zarządzającą najwyższego szczebla dużych instytucji finansowych będących własnością państwa ostatecznie wyznacza KPCh) (65), a także, podobnie jak niefinansowe przedsiębiorstwa państwowe, banki regularnie wdrażają politykę publiczną opracowaną przez rząd. W ten sposób banki wypełniają wyraźny obowiązek prawny prowadzenia swojej działalności kredytowej stosownie do potrzeb krajowego rozwoju gospodarczego i społecznego oraz zgodnie z programem polityki przemysłowej państwa (66). Sytuację tę pogarszają dodatkowe istniejące przepisy, które kierują środki finansowe do sektorów wskazanych przez rząd jako promowane lub z innych względów ważne (67).

(74)

Chociaż uznaje się, że różne przepisy prawne odnoszą się do potrzeby przestrzegania normalnych zachowań bankowych i zasad ostrożnościowych, takich jak konieczność zbadania zdolności kredytowej kredytobiorcy, przytłaczające dowody, w tym ustalenia poczynione w dochodzeniach w sprawie ochrony handlu, sugerują, że przepisy te odgrywają jedynie drugorzędną rolę w stosowaniu poszczególnych instrumentów prawnych.

(75)

Ponadto ratingi obligacji i kredytowe są często zniekształcone z różnych powodów, w tym w związku z faktem, że na ocenę ryzyka wpływ ma strategiczne znaczenie przedsiębiorstwa dla rządu ChRL oraz moc każdej domniemanej gwarancji rządowej. Z szacunków zdecydowanie wynika, że chińskie ratingi kredytowe systematycznie odpowiadają niższym ratingom międzynarodowym (68).

(76)

Sytuację tę pogarszają dodatkowe istniejące przepisy, które kierują środki finansowe do sektorów wskazanych przez rząd jako promowane lub z innych względów ważne (69). Prowadzi to do preferencyjnego udzielania kredytów przedsiębiorstwom państwowym, dużym dobrze powiązanym przedsiębiorstwom prywatnym oraz przedsiębiorstwom w kluczowych sektorach przemysłu, co oznacza, że dostępność i koszt kapitału nie są równe dla wszystkich podmiotów na rynku.

(77)

Po drugie, koszty finansowania zewnętrznego były sztucznie utrzymywane na niskim poziomie w celu stymulowania wzrostu inwestycji. Doprowadziło to do nadmiernego wykorzystania inwestycji kapitałowych o coraz niższych zwrotach z inwestycji. Świadczy o tym niedawny wzrost stosunku zadłużenia do aktywów przedsiębiorstw w sektorze państwowym pomimo gwałtownego spadku rentowności, co sugeruje, że mechanizmy funkcjonujące w systemie bankowym nie odpowiadają normalnym działaniom handlowym.

(78)

Po trzecie, chociaż w październiku 2015 r. osiągnięto liberalizację nominalnych stóp procentowych, sygnały cenowe nadal nie są wynikiem działania mechanizmów rynkowych, ale wpływają na nie zakłócenia powodowane przez działanie rządu. W istocie odsetek kredytów udzielanych na poziomie stopy referencyjnej lub poniżej tego poziomu nadal stanowi 45 % wszystkich kredytów, a wykorzystanie kredytów celowych wydaje się większe, skoro odsetek ten znacznie wzrósł od 2015 r. pomimo pogarszających się warunków ekonomicznych. Sztucznie niskie stopy procentowe prowadzą do zaniżania cen, a co za tym idzie do nadmiernego wykorzystywania kapitału.

(79)

Ogólny wzrost akcji kredytowej w Chinach wskazuje na pogarszającą się skuteczność alokacji kapitału bez żadnych oznak ograniczenia akcji kredytowej, jakiego można by oczekiwać w niezniekształconym otoczeniu rynkowym. W wyniku tego w ostatnich latach szybko wzrosła liczba kredytów zagrożonych. W obliczu rosnącego ryzyka zadłużenia rząd ChRL zdecydował się uniknąć niewykonania zobowiązań. W związku z tym kwestie dotyczące wierzytelności nieściągalnych rozwiązano poprzez refinansowanie długu, tworząc tym samym tzw. przedsiębiorstwa zombie, lub poprzez przeniesienie prawa własności do długu (np. poprzez połączenia lub zamianę długu na udziały w kapitale własnym) bez konieczności usunięcia ogólnego problemu zadłużenia lub usunięcia jego pierwotnych przyczyn.

(80)

Zasadniczo, pomimo ostatnich kroków podjętych w celu liberalizacji rynku, w systemie kredytów dla przedsiębiorstw w Chinach występują znaczące zakłócenia wynikające z utrzymującej się dominującej roli państwa na rynkach kapitałowych.

(81)

Nie przedstawiono żadnych dowodów na to, że sektor kwasu cytrynowego lub dostawcy tego sektora byliby wyłączeni z opisanej powyżej interwencji rządowej w system finansowy. Dlatego istotna interwencja rządowa w system finansowy prowadzi do wywierania poważnego wpływu na warunki rynkowe na wszystkich poziomach.

(82)

Komisja zauważyła, że zakłócenia opisane w sprawozdaniu są charakterystyczne dla chińskiej gospodarki. Z dostępnych dowodów wynika, że fakty i cechy chińskiego systemu opisane powyżej w sekcjach 3.2.2.1.1-3.2.2.1.5 oraz w części A sprawozdania dotyczą całego państwa i wszystkich sektorów gospodarki. To samo odnosi się do opisu czynników produkcji określonych w sekcjach 3.2.2.1.6-3.2.2.1.8 powyżej i w części B sprawozdania.

(83)

Komisja przypomina, że do produkcji kwasu cytrynowego niezbędny jest szeroki zakres materiałów, w tym kukurydza, suszone bataty, kwas siarkowy, kwas chlorowodorowy, węgiel kamienny itp. Zgodnie z dowodami zawartymi w aktach większość producentów eksportujących objętych próbą pozyskiwała wszystkie materiały w Chinach, a przywożone materiały stanowią znikomą część surowców tych producentów eksportujących, którzy zaopatrują się za granicą. W przypadku gdy producenci kwasu cytrynowego kupują lub zawierają umowy na te materiały do produkcji, ceny, jakie płacą (i które są rejestrowane jako ich koszty), są wyraźnie narażone na te same wspomniane powyżej zakłócenia systemowe. Na przykład dostawcy materiałów do produkcji zatrudniają siłę roboczą, która podlega zakłóceniom. Być może pożyczyli środki finansowe, które podlegają zakłóceniom w sektorze finansowym. Ponadto podlegają systemowi planowania, który ma zastosowanie na wszystkich szczeblach administracji i sektorów.

(84)

W rezultacie nie tylko ceny sprzedaży krajowej kwasu cytrynowego nie są odpowiednie do wykorzystania w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, ale także wszystkie koszty materiałów do produkcji (w tym surowców, energii, gruntów, finansowania, pracy itp.) są zniekształcone, ponieważ na ich ceny wywiera wpływ istotna interwencja rządowa, jak opisano w częściach I i II sprawozdania. Interwencje rządowe opisane w odniesieniu do alokacji kapitału, gruntów, pracy, energii i surowców występują w całych Chinach. Oznacza to na przykład, że każdy materiał do produkcji produkowany w Chinach, nawet jeśli łączy w sobie kilka czynników produkcji, jest narażony na znaczące zakłócenia. Identyczna sytuacja dotyczy każdego z materiałów do produkcji materiałów. W obecnym dochodzeniu rząd ChRL ani producenci eksportujący nie przedstawili żadnych przeciwnych dowodów ani argumentów.

(85)

W swoich uwagach po ostatecznym ujawnieniu wnioskodawca przedstawił szereg uwag dotyczących stosowania art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego. Po pierwsze, wnioskodawca podniósł, że Komisja dokonała ustaleń na podstawie nieaktualnych odniesień. Zdaniem wnioskodawcy wynika to z tego, że: (i) sprawozdanie było nieaktualne i nieobiektywne, biorąc pod uwagę, że w ostatnich latach zaszły istotne zmiany w gospodarce światowej, w związku z czym nie można wyciągnąć wniosków na podstawie ustaleń, które nie odzwierciedlają obecnej sytuacji; (ii) Komisja nie wyjaśniła związku między sprawozdaniem a sektorem kwasu cytrynowego, przy czym zakres sprawozdania był znacznie szerszy i obejmował szereg innych sektorów.

(86)

Po drugie, wnioskodawca uznał, że rozumowanie Komisji jest niewystarczające, aby stwierdzić istnienie znaczących zakłóceń w Chinach. Zdaniem wnioskodawcy Komisja nie wykazała rzeczywistego istnienia interwencji rządowej ani jej zakłócającego wpływu na cenę i koszty produkcji produktu objętego przeglądem. W tym względzie (i) wnioskodawca odniósł się do rozumowania Organu Apelacyjnego w sprawie w sprawie Stany Zjednoczone - Środki wyrównawcze (Chiny), zgodnie z którym „należy określić i odpowiednio wyjaśnić istnienie zakłóceń cen będących wynikiem interwencji rządowej” oraz „ustaleń należy dokonywać indywidualnie dla każdego przypadku, z uwzględnieniem cech badanego rynku”; (ii) wnioskodawca uznał, że Komisja błędnie zinterpretowała charakter (czternastego) planu pięcioletniego, który zdaniem wnioskodawcy należy traktować jedynie jako wytyczne, które nie zostały uzupełnione obowiązkowymi krajowymi instrumentami lub karami dla producentów nieprzestrzegających celów planu pięcioletniego; (iii) wnioskodawca podniósł, że Komisja również błędnie przedstawiła pozycję i uprawnienia organizacji KPCh w codziennym zarządzaniu daną spółką, ponieważ organizacja KPCh nie odgrywa roli w procesach decyzyjnych, nawet jeśli stanowiska członków organizacji KPCh i członków zarządu mogą zajmować te same osoby.

(87)

Jeżeli chodzi o pierwszy argument wnioskodawcy, Komisja zauważyła, że sprawozdanie jest kompleksowym dokumentem opartym na obszernych obiektywnych dowodach, w tym przepisach ustawowych i wykonawczych oraz innych oficjalnych dokumentach programowych opublikowanych przez rząd ChRL, sprawozdaniach osób trzecich sporządzonych przez organizacje międzynarodowe, badaniach akademickich i artykułach naukowców oraz innych wiarygodnych niezależnych źródłach. Chociaż sprawozdanie zostało rzeczywiście opublikowane w 2017 r., Komisja zauważyła, niezależnie od jakichkolwiek domniemanych zmian w gospodarce światowej, że od czasu publikacji sprawozdania nie zmieniły się podstawowe aksjomaty chińskiej gospodarki, takie jak paradygmat socjalistycznej gospodarki rynkowej, system planowania czy przywództwo KPCh nad gospodarką. Dowody zawarte w sprawozdaniu pozostają zatem w dużej mierze aktualne i w każdym razie zostały uzupełnione dodatkowymi dowodami w trakcie niniejszego dochodzenia, jak wyszczególniono w motywach 48, 50, 52-54 i 58-64, co zostało ponadto uznane również przez wnioskodawcę w pkt 13 jego uwag. W świetle powyższego argument wnioskodawcy, zgodnie z którym Komisja wyciągnęła wniosek na podstawie dowodów, które nie odzwierciedlają obecnej sytuacji, jest bezzasadny. Ponadto Komisja przypomina, że ustalenie dotyczące istnienia znaczących zakłóceń zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego nie jest uzależnione od istnienia sprawozdania, a tym bardziej od jego zakresu w odniesieniu do sektorów objętych sprawozdaniem. Komisja wykazała nie tylko zakres znaczących zakłóceń w chińskiej gospodarce w ujęciu ogólnym - zob. w szczególności sekcje 3.2.2.1.2 i 3.2.2.1.9 - ale także ich bezpośredni związek z sektorem produktu objętego przeglądem - zob. w szczególności sekcje 3.2.2.1.3-3.2.2.1.8. W związku z tym nie można uwzględnić argumentu wnioskodawcy.

(88)

Jeżeli chodzi o drugi argument wnioskodawcy, Komisja nie zgodziła się z tym twierdzeniem. Po pierwsze, odniesienie wnioskodawcy do sprawy Stany Zjednoczone - Środki Wyrównawcze (Chiny)jest błędne, ponieważ spór ten nie dotyczył stosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, który stanowi właściwą podstawę prawną w odniesieniu do określania wartości normalnej w obecnym dochodzeniu, lecz interpretacji Porozumienia WTO w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych. Ponadto Komisja przypomniała, że system planowania w chińskiej gospodarce znacznie wykracza poza krajowy 14. plan pięcioletni. Zamiast tego cała gospodarka podlega złożonej sieci planów pięcioletnich, które nadają kierunek decyzjom podejmowanym przez organy publiczne na wszystkich szczeblach, jak wskazano już w motywie 42. Komisja uważa również, że plany pięcioletnie są wiążące, jak wynika z odpowiednich sekcji dotyczących wdrażania zawartych w tych planach. Na przykład w 14. krajowym planie pięcioletnim poświęcono całą sekcję „ulepszeniu mechanizmu wdrażania planowania” i stwierdzono, że: „[j]eżeli chodzi o wiążące wskaźniki, duże projekty inżynieryjne i zadania w zakresie usług publicznych, ochrony środowiska, bezpieczeństwa i innych dziedzin określonych w niniejszym planie, konieczne jest sprecyzowanie odpowiedzialnych stron i wymogów dotyczących harmonogramu, przyznanie zasobów publicznych, kierowanie zasobami społecznymi i ich kontrolowanie, a także zapewnienie realizacji takich wskaźników, projektów i zadań zgodnie z planem. Jeżeli chodzi o określone w niniejszym planie oczekiwane wskaźniki i zadania w dziedzinie rozwoju przemysłowego i dostosowania strukturalnego, należy uznać, że za ich realizację będą odpowiadać głównie podmioty rynkowe. Rządy na wszystkich szczeblach muszą stworzyć korzystne otoczenie polityczne, środowisko instytucjonalne i otoczenie prawne”. Podobnie w 14. planie pięcioletnim dotyczącym promowania modernizacji rolnictwa i obszarów wiejskich na lata 2021-2025 (zob. motyw 59) określono w sekcji 5 różne mechanizmy wdrażania działań następczych, łączące wdrażanie planu ze wsparciem władz na rzecz innych polityk. Ponadto w odniesieniu do roli KPCh Komisja powtórzyła swoje stanowisko przedstawione w motywach 49 i 50. W szczególności w odniesieniu do wytycznych w sprawie intensyfikacji prac Zjednoczonego Frontu w sektorze prywatnym w nowej erze Komisja przypomniała, że sekcja II.4 wytycznych stanowi: „[m]usimy zwiększyć ogólną zdolność Partii do przewodzenia pracom Zjednoczonego Frontu w sektorze prywatnym i skutecznie zintensyfikować prace w tym obszarze”, natomiast sekcja III.6 zawiera następujące sformułowanie: „[m]usimy jeszcze bardziej zintensyfikować budowanie Partii w przedsiębiorstwach prywatnych i umożliwić komórkom Partii skuteczne odgrywanie roli twierdzy, a członkom Partii odegranie roli awangardowych liderów i pionierów”. W tym samym duchu Komisja uważa, że trudno jest zgodzić się z argumentem wnioskodawcy, zgodnie z którym pomimo pokrywania się stanowisk członków zarządu i organizacji KPCh przedsiębiorstwo nie podlegałoby wytycznym politycznym ani kontroli państwa, z uwagi na fakt, że wnioskodawca nie próbował w inny sposób podważyć ustaleń Komisji, w szczególności tych zawartych w motywach 50 oraz 52-54. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten argument.

(89)

Analiza przedstawiona w sekcjach 3.2.2.1.2-3.2.2.1.9, która obejmuje badanie wszystkich dostępnych dowodów odnoszących się do chińskich interwencji w jej gospodarce, zarówno w ujęciu ogólnym, jak również w sektorze kwasu cytrynowego (w tym w odniesieniu do produktu objętego przeglądem), wykazała, że ceny i koszty produktu objętego przeglądem, w tym koszty surowców, energii i pracy, nie wynikają z działania mechanizmów rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, na co wskazuje rzeczywisty lub potencjalny wpływ co najmniej jednego istotnego elementu spośród elementów w nim wymienionych. Na tej podstawie i wobec braku jakiejkolwiek współpracy ze strony rządu ChRL Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia wartości normalnej w tym przypadku nie jest właściwe wykorzystanie cen i kosztów krajowych.

(90)

W związku z tym Komisja przystąpiła do konstruowania wartości normalnej wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia, czyli, w tym przypadku, na podstawie odpowiednich kosztów produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, jak omówiono w następnej sekcji.

(91)

Wyboru reprezentatywnego kraju dokonano na podstawie następujących kryteriów określonych w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego:

(92)

Jak wyjaśniono w motywie 30, dnia 15 czerwca 2023 r. Komisja poinformowała wszystkie zainteresowane strony notą („nota”) o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej.

(93)

W nocie Komisja odniosła się do poprzedniego przeglądu wygaśnięcia, w którym wskazano Kolumbię, Brazylię i Tajlandię jako państwa o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego do ChRL, ponieważ wszystkie te kraje są sklasyfikowane przez Bank Światowy jako kraje „o wyższym średnim dochodzie” na podstawie dochodu narodowego brutto, a zgodnie z dostępnymi danymi odbywa się w nich produkcja produktu objętego przeglądem.

(94)

Jeżeli chodzi o Tajlandię, w dochodzeniu w ramach poprzedniego przeglądu wygaśnięcia Komisja stwierdziła, że nie będzie ona odpowiednim reprezentatywnym krajem. Wynikało to z faktu, że producenci produktu objętego przeglądem ponosili straty lub byli spółkami zależnymi chińskich przedsiębiorstw oraz że w odniesieniu do niektórych czynników produkcji obowiązywały ograniczenia wywozowe (wymogi posiadania pozwolenia na wywóz). Co więcej, spółki wytwarzające produkt objęty przeglądem nie wykazały rozsądnego poziomu kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku.

(95)

W przedmiotowym okresie objętym dochodzeniem przeglądowym Komisja zauważyła, że chociaż według danych finansowych z 2021 r. dwóch z trzech producentów odzyskało rentowność, ich ostateczna własność nie zmieniła się, tj. nadal byli powiązani z chińskimi przedsiębiorstwami. Ponadto zidentyfikowane ograniczenia wywozowe nie zostały zniesione.

(96)

Jeżeli chodzi o Brazylię, w dochodzeniu w ramach poprzedniego przeglądu wygaśnięcia Komisja również stwierdziła, że nie będzie ona odpowiednim reprezentatywnym krajem. Wynikało to z faktu, że przywóz do Brazylii kukurydzy, która jest głównym czynnikiem produkcji (odpowiadającym za ponad 70 % kosztów materiałów wsadowych), odbywał się w niewielkich ilościach w stosunku do produkcji krajowej i po cenach znacznie różniących się od cen międzynarodowych. Ponadto jedynym przedsiębiorstwem produkującym kwas cytrynowy w Brazylii, w odniesieniu do którego dostępne były dane finansowe, był konglomerat produkujący szerszą gamę produktów, który wykazywał niską rentowność przynajmniej przez część ówczesnego okresu badanego. Jeżeli chodzi o Tajlandię, w odniesieniu do niektórych czynników produkcji obowiązywały ograniczenia wywozowe (wymogi posiadania pozwolenia na wywóz).

(97)

W obecnym dochodzeniu Komisja zauważyła, że - jak wynika z informacji z bazy danych Global Trade Atlas („GTA”) za 2022 r. - przywóz kukurydzy do Brazylii utrzymuje się na bardzo niskim poziomie w porównaniu z produkcją krajową (72), a ceny nadal znacznie różnią się od cen międzynarodowych. W odniesieniu do brazylijskich producentów kwasu cytrynowego nie były dostępne wiarygodne dane finansowe za okres po 2020 r. Ponadto zidentyfikowane ograniczenia wywozowe dotyczące niektórych czynników produkcji nie zostały zniesione.

(98)

Z kolei w przypadku Kolumbii w dochodzeniu w ramach poprzedniego przeglądu wygaśnięcia stwierdzono, że kukurydzę przywożono w reprezentatywnych ilościach i po cenach zgodnych z cenami międzynarodowymi. Ponadto, chociaż kolumbijski producent kwasu cytrynowego, Sucroal SA, również wykazał niską lub ujemną rentowność co najmniej w części okresu badanego objętego poprzednim przeglądem wygaśnięcia, Komisja zidentyfikowała siedem innych przedsiębiorstw produkujących produkty należące do kategorii produktów zbliżonych do kwasu cytrynowego, tj. składniki dla sektora produkcji napojów, sektora usług sprzątania, przemysłu żywieniowego, medycznego i farmaceutycznego, w odniesieniu do których dostępne były wiarygodne dane finansowe i które osiągały rozsądny poziom zysku. Ponadto w Kolumbii nie stwierdzono żadnych istotnych ograniczeń wywozowych. W związku z powyższym w kontekście dochodzenia w ramach poprzedniego przeglądu wygaśnięcia Komisja stwierdziła, że odpowiednim reprezentatywnym krajem będzie Kolumbia.

(99)

W obecnym dochodzeniu Komisja zauważyła, że - jak wynika z informacji z GTA za 2022 r. - kukurydzę przywożono do Kolumbii w reprezentatywnych ilościach i po cenach zgodnych z cenami międzynarodowymi. Jeżeli chodzi o Sucroal SA, jego rentowność osiągnęła wartość dodatnią (jedynie nieznacznie) dopiero w latach 2020 i 2021 (ostatnie dwa lata, w odniesieniu do których dane finansowe były dostępne w chwili składania noty).

(100)

W świetle powyższego Komisja uznała, że nie nastąpiła żadna istotna zmiana okoliczności, która doprowadziłaby do innego wniosku w przedmiotowej sprawie, jeśli chodzi o wybór odpowiedniego reprezentatywnego kraju. W związku z tym Komisja poinformowała zainteresowane strony, że zamierza wykorzystać Kolumbię jako odpowiedni reprezentatywny kraj, jak również siedem kolumbijskich przedsiębiorstw produkujących produkty należące do kategorii produktów zbliżonych do kwasu cytrynowego.

(101)

Zainteresowane strony zaproszono do przedstawienia uwag na temat odpowiedniości wyboru Kolumbii jako reprezentatywnego kraju oraz wspomnianych powyżej przedsiębiorstw jako producentów w reprezentatywnym kraju.

(102)

Nie otrzymano żadnych uwag dotyczących uznania Kolumbii za odpowiedni reprezentatywny kraj.

(103)

Jeżeli chodzi o przedsiębiorstwa, które mają zostać wykorzystane do obliczenia kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku, wnioskodawca twierdził, że ich zakres produktu był zbyt szeroki i że Komisja nie wykazała, iż ich koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk były na tym samym poziomie co koszty ponoszone przez producentów kwasu cytrynowego. Ponadto koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne lub zysk niektórych z tych przedsiębiorstw były nieracjonalnie wysokie, w związku z czym przedsiębiorstwa te nie powinny być uwzględniane przy obliczaniu wartości normalnej. Dlatego też wnioskodawca zasugerował wykorzystanie danych pochodzących od producentów kwasu cytrynowego, których rentowność była dodatnia.

(104)

Od czasu opublikowania noty nie udostępniono żadnych publicznych informacji finansowych za 2022 r. dotyczących brazylijskich i tajlandzkich producentów kwasu cytrynowego. Publicznie dostępne stały się natomiast dane finansowe za 2022 r. dotyczące Sucroal SA, kolumbijskiego producenta kwasu cytrynowego. Zgodnie z tymi danymi przedsiębiorstwo Sucroal SA nadal wykazywało rentowność również w 2022 r. i to na poziomach, które nie były już nieznaczne. W związku z tym Komisja uznała, że dane uzyskane od Sucroal SA byłyby najwłaściwszą podstawą do ustalenia rozsądnych poziomów kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz marży zysku. Argumenty przedstawione w odniesieniu do kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku kolumbijskich przedsiębiorstw produkujących produkty należące do kategorii produktów zbliżonych do kwasu cytrynowego były zatem bezzasadne i nie zostały uwzględnione.

(105)

Po ustaleniu na podstawie wszystkich powyższych elementów, że Kolumbia jest jedynym dostępnym odpowiednim reprezentatywnym krajem, nie było potrzeby przeprowadzenia oceny poziomu ochrony socjalnej i ochrony środowiska zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze zdanie ostatnie rozporządzenia podstawowego.

(106)

Biorąc pod uwagę wyniki powyższej analizy, należy uznać, że Kolumbia spełniała kryteria przewidziane w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego pozwalające uznać ją za odpowiedni reprezentatywny kraj.

(107)

W nocie tej Komisja przedstawiła wykaz wszystkich czynników produkcji, takich jak materiały, energia i siła robocza, wykorzystywanych przez producentów eksportujących w produkcji kwasu cytrynowego. Wykaz tych czynników produkcji nieznacznie zmieniono podczas wizyty weryfikacyjnej na miejscu.

(108)

Ponadto w nocie Komisja stwierdziła również, że na potrzeby obliczenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego skorzysta z bazy danych GTA (73) w celu ustalenia poziomu niezniekształconych kosztów większości czynników produkcji, w szczególności surowców. Co więcej, Komisja oznajmiła, że w celu ustalenia niezniekształconych kosztów pracy i energii elektrycznej wykorzysta odpowiednio informacje pochodzące od Międzynarodowej Organizacji Pracy („MOP”) (74) oraz taryfy publiczne głównego dostawcy energii elektrycznej (75). Ponadto Komisja wyjaśniła, że w celu ustalenia niezniekształconych kosztów pary wykorzysta metodę zaproponowaną przez Departament Energii Stanów Zjednoczonych (76), która opiera się na koszcie gazu potrzebnego do wytworzenia pary, powiększonym o rozsądne marże na pokrycie innych kosztów operacyjnych, kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku.

(109)

Ponadto w nocie Komisja stwierdziła, że w odniesieniu do stężonego kwasu siarkowego konieczna jest dalsza analiza w celu ustalenia, czy należy zastosować kolumbijskie ceny importowe czy alternatywne odpowiednie niezniekształcone międzynarodowe ceny, koszty lub wartości odniesienia zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(110)

W uwagach do noty wnioskodawca argumentował, że w przypadku stężonego kwasu siarkowego wielkość przywozu do Kolumbii była bardzo niska, a zatem ceny przywozu do Kolumbii nie były reprezentatywne. Według wnioskodawcy w odniesieniu do tego surowca bardziej odpowiednie do obliczenia wartości normalnej byłyby brazylijskie ceny importowe.

(111)

Ze względu na niewielkie ilości przywożone do Kolumbii (około 200 ton w Kolumbii w porównaniu z 660 000 ton w Brazylii) Komisja zgodziła się, że ceny importowe nie są reprezentatywne, i przyjęła argument, że brazylijskie ceny importowe byłyby bardziej odpowiednie do obliczenia wartości normalnej, zgodnie z poprzednim przeglądem wygaśnięcia.

(112)

Biorąc pod uwagę wszystkie dostępne informacje, tj. informacje zawarte we wniosku i dalsze informacje przedstawione przez wnioskodawcę i inne zainteresowane strony, a także informacje zebrane i zweryfikowane podczas wizyt weryfikacyjnych, w celu określenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego zidentyfikowano następujące czynniki produkcji i ich źródła:

Tabela 1

Czynniki produkcji kwasu cytrynowego

(113)

Aby ustalić niezniekształconą cenę surowców dostarczanych do zakładu producenta reprezentatywnego kraju, Komisja jako podstawę wykorzystała średnią ważoną ceny importowej stosowanej przy przywozie do reprezentatywnego kraju podanej w GTA, do której dodano należności celne przywozowe i koszty transportu. Cenę importową w kraju reprezentatywnym obliczono jako średnią ważoną cen jednostkowych produktów przywożonych ze wszystkich państw trzecich z wyjątkiem ChRL i państw, które nie są członkami WTO, wymienionych w załączniku 1 do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/755 (77). Komisja postanowiła wykluczyć przywóz z ChRL do reprezentatywnego kraju, ponieważ uznała, że oparcie się na cenach i kosztach krajowych w ChRL nie jest odpowiednim rozwiązaniem z uwagi na występowanie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Biorąc pod uwagę, że nie ma dowodów wskazujących na to, że te same zakłócenia nie mają w równym stopniu wpływu na produkty przeznaczone na wywóz, Komisja uznała, że te same zakłócenia miały wpływ na ceny eksportowe. Po wykluczeniu przywozu z ChRL do kraju reprezentatywnego wielkość przywozu z innych państw trzecich pozostała reprezentatywna.

(114)

Komisja ujęła koszt transportu poniesiony przez wnioskodawcę z tytułu dostaw surowców jako odsetek rzeczywistego kosztu tych surowców, a następnie zastosowała taki sam odsetek wobec niezakłóconego kosztu tych samych surowców, aby uzyskać niezakłócony koszt transportu. Komisja uznała, że w kontekście przedmiotowego dochodzenia istnieją podstawy, aby wykorzystać stosunek kosztu surowca wnioskodawcy do zgłoszonych kosztów transportu jako przesłankę do oszacowania niezniekształconych kosztów transportu surowców w momencie dostarczenia do fabryki przedsiębiorstwa.

(115)

Komisja wykorzystała dane statystyczne Międzynarodowej Organizacji Pracy do określania wynagrodzeń w Kolumbii (78). Przedstawiają one informacje na temat miesięcznych wynagrodzeń pracowników w przemyśle wytwórczym oraz średnią liczbę godzin przepracowywanych w tygodniu w Kolumbii w okresie objętym dochodzeniem (rok 2022).

(116)

Dwóch producentów unijnych twierdziło również, że koszty pracy w Kolumbii należy skorygować o inne obciążenia, takie jak składka pracodawcy na fundusz emerytalny w wysokości 12 %, składka na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 8,5 %, składka na fundusz emerytalny solidarnościowy w wysokości 1-2 % i podatki od wynagrodzeń w wysokości 4-9 %. Wskazali oni ponadto, że należy zastosować średni koszt pracy w kategorii „mężczyźni”, ponieważ niemal wszyscy pracownicy zatrudnieni przy produkcji biochemicznej to mężczyźni. Wspomniani producenci unijni argumentowali również, że zastosowaną kwotę kosztów pracy należy skorygować o wydajność, zapewniając porównanie wydajności między Francją a Kolumbią mierzonej wartością produkcji na godzinę.

(117)

Przy obliczaniu kosztów pracy w Kolumbii Komisja dodała składkę na fundusz emerytalny w wysokości 12 % i podatek od ryzyka zawodowego w wysokości 2,436 % w odniesieniu do trzeciej grupy ryzyka ze względu na działalność gospodarczą, którą prowadzi Sucroal SA (79). Składka zdrowotna w wysokości 8,5 % i podatek od wynagrodzeń wynoszący 4-9 % mają zastosowanie wyłącznie do wynagrodzeń, które przekraczają łącznie równowartość dziesięciu minimalnych miesięcznych wynagrodzeń, natomiast w przemyśle wytwórczym wynagrodzenia miesięczne nie przekraczają tego progu. Ponadto składki na fundusz emerytalny solidarnościowy odprowadzają wyłącznie pracownicy (80). Jeżeli chodzi o zastosowanie wyłącznie średnich kosztów pracy z kategorii „mężczyźni”, producenci unijni nie przedstawili żadnych dowodów dotyczących struktury personelu pod kątem płci w sektorze produkcji biochemicznej. Ponadto korygowanie o wydajność nie jest właściwe do celów ustalenia niezniekształconych kosztów pracy, ponieważ wartość odniesienia dla kosztów pracy oblicza się w przeliczeniu na liczbę osobogodzin potrzebnych do produkcji jednego kilograma kwasu cytrynowego, a wydajność pracowników nie wpływa na koszty pracy. W związku z powyższym argumenty te zostały odrzucone.

(118)

W przypadku energii elektrycznej Komisja wykorzystała łatwo dostępną cenę od spółki Enel (81), głównego dostawcy energii elektrycznej w Kolumbii. To źródło zapewnia jedną średnią miesięczną cenę energii elektrycznej w 2022 r.

(119)

W przedstawionych uwagach do noty przemysł Unii argumentował, że odpowiednią taryfą za energię elektryczną spółki Enel Colombia będzie taryfa „Nivel 2” dla odbiorców przemysłowych, odpowiadająca napięciu wynoszącemu 11,4-13,2 kV, a nie taryfa „Nivel 4” wybrana przez Komisję w nocie, która odpowiada napięciu w wysokości 115 kV.

(120)

W odniesieniu do odpowiedniej taryfy za energię elektryczną Komisja potwierdziła, że wnioskodawca jest zaopatrywany w energię elektryczną o napięciu w wysokości 110 kV, a zatem najwłaściwszą taryfą jest taryfa „Nivel 4” spółki Enel Colombia. W związku z tym argument ten odrzucono.

(121)

Cenę pary dla przedsiębiorstw (użytkowników przemysłowych) w Kolumbii obliczono zgodnie z metodą zaproponowaną przez Departament Energii Stanów Zjednoczonych (82), która opiera się na koszcie gazu potrzebnego do wytworzenia pary, powiększonym o rozsądne marże na pokrycie innych kosztów operacyjnych, kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku.

(122)

Jeżeli chodzi o koszt gazu w Kolumbii, Komisja wykorzystała cenę gazu opublikowaną przez kolumbijskich dostawców gazu, takich jak Grupo Vanti (83) i EPM (84), w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(123)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „skonstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”. Ponadto należy ustalić wartość pośrednich kosztów produkcji w celu pokrycia kosztów niewliczonych do czynników produkcji, o których mowa powyżej.

(124)

Pośrednie koszty produkcji poniesione przez współpracujących producentów eksportujących wyrażono jako udział w kosztach produkcji rzeczywiście poniesionych przez producentów eksportujących. Odsetek ten zastosowano do niezniekształconych kosztów produkcji.

(125)

W celu ustalenia niezniekształconej i odpowiedniej kwoty kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku Komisja oparła się na danych finansowych dotyczących Sucroal SA za 2022 r. pochodzących z bazy danych Orbis (85).

(126)

Na podstawie powyższego Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(127)

Po pierwsze, Komisja ustaliła wartość niezniekształconych kosztów produkcji. Zastosowała niezniekształcone koszty jednostkowe do rzeczywistej konsumpcji poszczególnych czynników produkcji wnioskodawcy. Powyższe wskaźniki dotyczące zużycia przekazane przez wnioskodawcę zostały sprawdzone podczas wizyty weryfikacyjnej na miejscu na terenie przedsiębiorstwa. Komisja pomnożyła wskaźniki zużycia przez niezniekształcone koszty jednostkowe odnotowane w reprezentatywnym kraju - Kolumbii.

(128)

Po ustaleniu niezniekształconych kosztów produkcji Komisja dodała pośrednie koszty produkcji, koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk, jak wskazano w motywach (123)-(125). Pośrednie koszty produkcji ustalono na podstawie danych dostarczonych przez wnioskodawcę. Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk określono na podstawie sprawozdania finansowego spółki Sucroal SA za rok 2022. Komisja dodała następujące pozycje do niezniekształconych kosztów produkcji:

(129)

Na tej podstawie Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(130)

Wnioskodawca prowadził wywóz do Unii bezpośrednio na rzecz niezależnych klientów. Cena eksportowa została ustalona na podstawie ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za produkt objęty przeglądem przy jego sprzedaży na wywóz do Unii zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(131)

Wartość normalną i ceny eksportowe porównywano na podstawie ceny ex-works.

(132)

Aby zapewnić obiektywne porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, uwzględniono należycie w formie dostosowań różnice wpływające na porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Dostosowań z tytułu kosztu frachtu w kraju, którego dotyczy postępowanie, kosztu przeładunku, załadunku i kosztów dodatkowych, kosztów frachtu morskiego i ubezpieczenia morskiego, kosztów pakowania, opłat bankowych i kosztów kredytu dokonano we wszystkich przypadkach, w których uznano je za zasadne, dokładne i poparte zweryfikowanymi dowodami.

(133)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego margines dumpingu ustalono, porównując średnią ważoną wartość zwykłą ze średnią ważoną cen wszystkich transakcji wywozowych do Unii.

(134)

Na tej podstawie średni ważony margines dumpingu, wyrażony jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, wyniósł 31,5 %.

(135)

Producenci unijni N.V. Citrique Belge S.A. i Jungbunzlauer Austria AG argumentowali, że wpływ pandemii COVID-19, wysokie koszty frachtu morskiego w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym oraz ograniczona dostępność produktu na rynku sprawiają, że cena sprzedaży eksportowej w 2022 r. (okres objęty dochodzeniem przeglądowym) jest niewiarygodna do celów nie tylko oceny dumpingu i szkody, ale też określenia cła antydumpingowego, którym zostanie objęta przyszła sprzedaż przedsiębiorstwa, ponieważ ceny nie były reprezentatywne i nie miały trwałego charakteru. Producenci unijni zauważyli, że w 2022 r. wielkość wywozu wnioskodawcy do Unii była bardzo niska, i odnieśli się w tym zakresie do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2016/306 z dnia 3 marca 2016 r. (86) (łączniki rur i przewodów rurowych), w którym Komisja stwierdziła, że nie może polegać na cenach eksportowych producenta eksportującego w tym przypadku, między innymi dlatego, że producent eksportujący sprzedawał do Unii „jedynie nieznaczne ilości produktu objętego postępowaniem”. Obaj producenci unijni twierdzili również, że ceny wywozu do państw trzecich stosowane przez wnioskodawcę w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym były znacznie niższe niż ceny wywozu do Unii, co ich zdaniem sugeruje, że ceny te były sztuczne i ustalone do celów dochodzenia. Na poparcie swoich twierdzeń obaj producenci unijni przedstawili sprawozdania analityków rynkowych na temat kształtowania się ilości i cen wywozu do Unii przez chińskie przedsiębiorstwa, w tym wnioskodawcę.

(136)

Komisja przypomniała, że dumping stanowi porównanie wartości normalnej z ceną eksportową na poziomie ex-works. Trudne warunki rynkowe panujące w 2022 r., takie jak niedobory produktów, nie tylko miałyby wpływ na cenę eksportową, ale prawdopodobnie miałyby podobny wpływ na elementy wykorzystane do obliczenia wartości normalnej, takie jak koszt czynników produkcji w reprezentatywnym kraju. Chociaż w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym koszt frachtu morskiego był stosunkowo wysoki, odzwierciedlał on sytuację w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym i w związku z tym nie można go było pominąć. W art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego nałożono na Komisję obowiązek ustalenia indywidualnego marginesu dumpingu, jeżeli nowy eksporter wykaże, że (i) nie dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem, (ii) nie jest powiązany z producentem eksportującym, który jest objęty środkami, oraz (iii) dokonał faktycznego wywozu do Unii po okresie objętym pierwotnym dochodzeniem (lub przyjął nieodwołalne zobowiązanie umowne do wywozu znacznej ilości produktu do Unii). Jak wskazano w sekcji 3.1, Komisja stwierdziła, że wnioskodawca spełnił wymogi rozporządzenia podstawowego, w związku z czym ustalenie jego indywidualnego marginesu było uzasadnione.

(137)

Komisja zauważyła również, że okoliczności faktyczne obecnego dochodzenia nie są porównywalne z faktami ustalonymi w dochodzeniu w sprawie łączników rur i przewodów rurowych przywołanymi przez producentów unijnych. Jak stwierdzono w motywie 29 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2016/306, wielkość wywozu do Unii była tylko jednym z kilku elementów uwzględnionych w ocenie. Chociaż wielkości przywozu wnioskodawcy były stosunkowo niewielkie, nie można ich uznać za „nieznaczne” i uznano je za wystarczające do wiarygodnego obliczenia dumpingu, ponieważ zostały one dokonane na rzecz kilku klientów i na podstawie szeregu faktur. Komisja zauważa również, że analiza szkody nie wchodzi w zakres przedmiotowego dochodzenia. W związku z powyższym wszystkie argumenty obu producentów unijnych zostały odrzucone.

(138)

W swoich uwagach po ostatecznym ujawnieniu producenci unijni N.V. Citrique Belge S.A. i Jungbunzlauer Austria AG nie zgodzili się ze stwierdzeniem Komisji zawartym w motywie 136, że trudne warunki rynkowe panujące w 2022 r. nie tylko miałyby wpływ na cenę eksportową, ale prawdopodobnie miałyby podobny wpływ na elementy wykorzystane do obliczenia wartości normalnej, takie jak koszt czynników produkcji w reprezentatywnym kraju. Producenci unijni przedstawili argumenty o czysto ogólnym charakterze dotyczące zakłócającego wpływu chińskiej polityki „zero COVID-19” na chiński rynek, nie przedstawiając jednak żadnych dalszych wyjaśnień ani informacji oraz bez żadnego konkretnego wpływu na produkt objęty postępowaniem lub związku z tym produktem. W związku z tym argument ten odrzucono.

(139)

Obaj producenci unijni twierdzili również, że ich uwagi przedstawione przed ujawnieniem dotyczące wysokich kosztów frachtu morskiego w 2022 r. nie zostały odpowiednio uwzględnione w ostatecznym ujawnieniu. Twierdzili oni, że ich argument nie polegał na pominięciu kosztów frachtu morskiego, lecz raczej przedstawili go na poparcie twierdzenia, że rok kalendarzowy 2022 był wyjątkowy, a zatem nie był odpowiednim okresem objętym dochodzeniem na potrzeby oceny dumpingu. Producenci unijni twierdzili ponadto, że Komisja nie ograniczyła się do formalnego zbadania trzech warunków określonych w art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, ale że miała swobodę uznania w kwestii odejścia od „zwykłego” okresu objętego dochodzeniem wynikającym z daty wszczęcia wniosku o dokonanie przeglądu. W tym względzie odnieśli się do wyroku Sądu Pierwszej Instancji w sprawie T-164/94 Ferchimex (87) i stwierdzili, że Komisja nie przekroczyłaby przysługującej jej swobody uznania, gdyby odstąpiła od wyboru standardowego okresu objętego dochodzeniem, nawet jeżeli wybrany okres miałby niekorzystne skutki gospodarcze dla wnioskodawcy. Ponieważ skutki gospodarcze pandemii były wyjątkowymi okolicznościami, Komisja powinna była skorzystać z przysługującej jej swobody uznania, aby wybrać inny okres objęty dochodzeniem niż rok 2022.

(140)

Komisja rzeczywiście dysponuje swobodą uznania odnośnie do wyboru okresu objętego dochodzeniem w ramach dochodzenia. W tym przypadku Komisja wybrała okres objęty dochodzeniem zgodnie z art. 6 ust. 1 rozporządzenia podstawowego i powszechną praktyką, tj. okres bezpośrednio przed wszczęciem dochodzenia. Ponadto Komisja uznała, że wybrany okres, który wyznaczono w oparciu o pełny rok kalendarzowy, ułatwił współpracę wnioskodawcy, a tym samym przyczynił się do zapewnienia dokładności i adekwatności ustaleń. Fakt, że w 2022 r. fracht morski był wyższy niż normalny lub że pandemia mogła mieć wpływ na inne czynniki, nie unieważnił stosowności wybranego okresu objętego dochodzeniem. Czynniki takie, jeżeli są istotne dla dochodzenia, ocenia się indywidualnie dla każdego przypadku. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.

(141)

Obu producentów unijnych twierdziło ponadto, że również w dochodzeniu dotyczącym łączników rur i przewodów rurowych sprzedaż eksportowa do Unii była dokonywana na rzecz trzech różnych klientów i za pośrednictwem czternastu faktur sprzedaży, a Komisja nadal uważała tę wielkość sprzedaży za nieznaczną, natomiast w obecnym dochodzeniu tak nie było.

(142)

Komisja zauważyła, że w dochodzeniu dotyczącym łączników rur i przewodów rurowych producent eksportujący nie wykazał, że cła antydumpingowe zostały faktycznie uiszczone, co wzbudza wątpliwości, czy odnośne towary zostały faktycznie dopuszczone do swobodnego obrotu na terytorium celnym Unii. Co więcej, sprzedaż ta została dokonana na rzecz trzech klientów w ramach konkretnych projektów z ich konkretnymi specyfikacjami. Ponadto została ona zrealizowana „w pakiecie”, który obejmował również inne przewody i produkty niebędące produktem objętym postępowaniem. W związku z tym ryzyko wzajemnej kompensacji uznano za znaczące. W toku obecnego dochodzenia nie ujawniono takich problemów w odniesieniu do sprzedaży dokonanej przez wnioskodawcę. Chociaż wielkość sprzedaży wnioskodawcy do Unii w 2022 r. była rzeczywiście niska, jego ceny sprzedaży uznano za wiarygodną podstawę do obliczenia marginesu dumpingu. W związku z tym argument ten odrzucono.

(143)

Obaj producenci unijni twierdzili również, że Komisja nie odniosła się do argumentu, że ponieważ ceny eksportowe wnioskodawcy stosowane w wywozie do Unii były o 10-30 % wyższe niż cena eksportowa wnioskodawcy do Indii, nie należy ich uznawać za wiarygodne. Odnieśli się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-374/12 Walimar, twierdząc, że podobne okoliczności skłoniły Trybunał Sprawiedliwości do uznania, że należy pominąć ceny eksportowe producenta eksportującego (88).

(144)

Komisja uznała to twierdzenie za błędne pod względem faktycznym. Dochodzenie wykazało, że ceny eksportowe stosowane w wywozie do Indii nie były o 10-30 % niższe od cen stosowanych w wywozie do Unii, ale o znacznie mniej, tj. średnio o mniej niż 5 % niższe. Należy jednak przypomnieć, że w poprzednim przeglądzie wygaśnięcia Komisja stwierdziła, że rynek unijny był atrakcyjny w porównaniu z innymi rynkami państw trzecich, ponieważ ceny eksportowe stosowane w wywozie do państw trzecich przez cztery współpracujące przedsiębiorstwa były o 20-40 % niższe niż ceny eksportowe stosowane w wywozie do Unii. Sam fakt, że ceny eksportowe na rynku innego państwa trzeciego są niższe w porównaniu z cenami eksportowymi na rynku unijnym, nie jest zatem powodem do uznania stosowanych przez wnioskodawcę cen eksportowych do Unii za niewiarygodne. W związku z tym argument ten odrzucono.

(145)

Obaj producenci unijni twierdzili również, że stosowana przez wnioskodawcę cena eksportowa do Unii nie była wiarygodna ze względu na obowiązującą minimalną cenę importową. W tym względzie odniosła się do spraw dotyczących modułów fotowoltaicznych z krzemu (89) oraz lin i kabli żelaznych lub stalowych (90), w przypadku których obowiązywały zobowiązania, a stosowane przez producentów ceny eksportowe do Unii były znacznie wyższe niż ich ceny eksportowe stosowane w wywozie do innych państw trzecich, a Komisja stwierdziła, że zobowiązanie miało znaczący wpływ na ceny eksportowe stosowane w wywozie do Unii, a zatem ceny te nie były wiarygodne.

(146)

Po pierwsze, dochodzenie wykazało, że stosowana przez wnioskodawcę cena eksportowa do państw trzecich nie była systematycznie wyższa niż cena eksportowa do Unii. Na niektórych rynkach cena eksportowa była wyższa niż cena eksportowa do Unii. Jeżeli chodzi o minimalną cenę importową, w przywołanych sprawach Komisja stwierdziła, że zobowiązanie miało znaczący wpływ na cenę eksportową do Unii, ponieważ cena eksportowa do Unii była średnio na poziomie minimalnej ceny importowej. W obecnym dochodzeniu ustalono, że stosowana przez wnioskodawcę cena eksportowa do Unii była wyższa niż minimalna cena importowa w tamtym czasie. Ponadto średnia cena eksportowa stosowana przez wszystkich pozostałych eksporterów, w tym eksporterów nieobjętych zobowiązaniem, była na podobnym poziomie jak cena eksportowa stosowana przez wnioskodawcę. W związku z tym Komisja nie była w stanie stwierdzić, że zobowiązanie miało wpływ na cenę eksportową, i argument ten został odrzucony.

(147)

Obaj producenci unijni twierdzili również, że Komisja nie odniosła się do argumentu dotyczącego rozbieżności między danymi zgłoszonymi przez wnioskodawcę w odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu a publicznie dostępnymi statystykami dotyczącymi wywozu.

(148)

Jak stwierdzono w motywie 19, Komisja zweryfikowała odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu przedłożone przez wnioskodawcę w jego siedzibie w Chinach. Dochodzenie nie ujawniło żadnych informacji, które sprawiłyby, że dane przedłożone przez wnioskodawcę byłyby niewiarygodne. W związku z tym Komisja jest zobowiązana do wykorzystania zweryfikowanych informacji. Komisja nie może natomiast zweryfikować prawdziwości publicznie dostępnych informacji, a zatem wszelkie rozbieżności między zweryfikowanymi informacjami przekazanymi przez wnioskodawcę w ramach dochodzenia a publicznie dostępnymi informacjami nie mają w tym przypadku znaczenia. W związku z tym argument ten odrzucono.

(149)

Po ostatecznym ujawnieniu, w terminie określonym w art. 8 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, wnioskodawca złożył wraz z CCCMC ofertę zobowiązania cenowego.

(150)

Zgodnie z art. 8 rozporządzenia podstawowego oferty zobowiązania cenowego muszą być odpowiednie do usunięcia szkodliwych skutków dumpingu, a ich przyjęcie nie może być uznane za nierealistyczne lub niemożliwe ze względu na inne przyczyny, w tym wynikające z założeń polityki ogólnej. Komisja oceniła ofertę w świetle tych kryteriów i uznała, że złożone zobowiązanie nie może zostać przyjęte z wymienionych poniżej powodów.

(151)

Po pierwsze, wnioskodawca twierdził, że złożone przez niego zobowiązanie opierało się na zindeksowanej MCI obowiązującej w odniesieniu do innych producentów eksportujących. Spełniałby zatem wymóg określony w art. 8 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(152)

Jednakże szczegóły dotyczące MCI przyjętych wcześniej zobowiązań są informacjami poufnymi dostępnymi wyłącznie dla stron podpisujących zobowiązania lub ich przedstawicieli prawnych. Wnioskodawca nie był stroną tych zobowiązań ani stroną zainteresowaną w poprzednim postępowaniu. Jedynie CCCMC była stroną pierwotnych umów w sprawie zobowiązań jako współsygnatariusz z odpowiednimi producentami eksportującymi, biorąc pod uwagę jej rolę i zaangażowanie w ich monitorowanie.

(153)

Komisja zauważyła jednak, co następuje. Po pierwsze, biorąc pod uwagę strukturę przedsiębiorstwa, poziom współpracy i jakość informacji dostarczonych w trakcie dochodzenia, Komisja uznała, że zobowiązanie złożone przez wnioskodawcę mogłoby być praktycznie monitorowane.

(154)

Po drugie, Komisja zbadała, czy zobowiązanie nie byłoby możliwe do przyjęcia „ze względu na inne przyczyny”, zgodnie z art. 8 ust. 3 rozporządzenia podstawowego. W tym względzie Komisja zauważyła, że metodologia dotycząca MCI, jak również jej mechanizm indeksacji, zaproponowana przez wnioskodawcę, była niezgodna ze szczególną sytuacją wnioskodawcy wynikającą z niniejszego dochodzenia (tj. należało ją oprzeć na jej wartości normalnej, biorąc pod uwagę, że poziom cła Seven Star opiera się na jego marginesie dumpingu, a nie na cenie niewyrządzającej szkody). Ponadto ta MCI doprowadziłaby do nieuzasadnionego i znacznego rabatu w odniesieniu do kwasu cytrynowego wywożonego przez wnioskodawcę.

(155)

Na podstawie powyższych ustaleń Komisja stwierdziła, że nie można przyjąć oferty zobowiązania cenowego.

(156)

Komisja skierowała pisma do Seven Star i CCCMC, w których szczegółowo przedstawiła powody odrzucenia oferty zobowiązania. Nie otrzymano żadnych uwag.

(157)

Margines dumpingu w odniesieniu do wnioskodawcy, ustalony dla okresu objętego dochodzeniem przeglądowym, wynosił 31,5 %. W ramach obecnego dochodzenia Komisja nie obliczyła ponownie poziomu cen niewyrządzającego szkody w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, ponieważ takie działanie nie wchodzi w zakres przeglądu zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym zastosowanie ma niepowodujący szkody poziom cen ustalony podczas pierwotnego dochodzenia na poziomie szkody dla wszystkich pozostałych przedsiębiorstw wynoszący 42,7 %. Stosując zasadę niższego cła określoną w art. 9 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, cło antydumpingowe dla Seven Star należy zatem ustalić na poziomie ustalonego marginesu dumpingu, tj. 31,5 %. Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) 2021/607.

(158)

W świetle powyższych ustaleń rejestracja przywozu wprowadzona rozporządzeniem (UE) 2023/185 powinna zostać zakończona bez pobierania ceł antydumpingowych z mocą wsteczną począwszy od 30 stycznia 2023 r.

(159)

Niniejszy przegląd nie ma wpływu na termin wygaśnięcia środków wprowadzonych rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2021/607 zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego,

(160)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036,