KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 2011/16/UE z dnia 15 lutego 2011 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania i uchylającą dyrektywę 77/799/EWG (¹), w szczególności jej art. 8ac ust. 7 akapit pierwszy,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa 2011/16/UE została zmieniona dyrektywą Rady (UE) 2021/514 (²) w celu poprawy przepisów, które odnoszą się do wszystkich form wymiany informacji i współpracy administracyjnej, poprzez wprowadzenie obowiązkowej automatycznej wymiany informacji przekazywanych przez operatorów platform.

(2) Biorąc pod uwagę charakter i elastyczność platform cyfrowych, obowiązek sprawozdawczy rozciąga się na tych operatorów platform zdefiniowanych w sekcji I część A pkt 4 lit. b) załącznika V do dyrektywy 2011/16/UE, którzy prowadzą działalność komercyjną w Unii, ale nie są ani rezydentami do celów podatkowych w państwie członkowskim, ani nie są zarejestrowani w państwie członkowskim, ani nie mają w państwie członkowskim swojego miejsca zarządu, ani nie posiadają w państwie członkowskim stałego zakładu („zagraniczni operatorzy platform"). Zapewnia to równe warunki działania dla wszystkich operatorów platform cyfrowych, niezależnie od ich miejsca prowadzenia działalności, oraz zapobiega nieuczciwej konkurencji na obszarze Unii.

(3) Dyrektywą 2011/16/UE ustanowiono środki, które mają na celu zmniejszenie obciążenia administracyjnego dla zagranicznych operatorów platform i organów podatkowych państw członkowskich w przypadkach, gdy istnieją odpowiednie uzgodnienia zapewniające wymianę równoważnych informacji między jurysdykcją spoza Unii a państwem członkowskim.

(4) Art. 8ac ust. 7 akapit pierwszy dyrektywy 2011/16/UE stanowi, że Komisja, na uzasadniony wniosek państwa członkowskiego lub z własnej inicjatywy, określa, czy automatycznie otrzymywane przez państwo członkowskie informacje są równoważne z informacjami określonymi w sekcji III część B załącznika V do tej dyrektywy. Art. 8ac ust. 7 stanowi również, że ta sama procedura powinna mieć zastosowanie, w razie wystąpienia takiej potrzeby, do stwierdzenia, że dane informacje nie są już równoważne.

(5) Niniejsze rozporządzenie ustanawia kryteria oceny i ustalania zakresu, w jakim prawo krajowe jurysdykcji spoza Unii oraz umowa między właściwymi organami państwa członkowskiego a jurysdykcją spoza Unii zapewniają, aby informacje, które mają być automatycznie otrzymywane przez to państwo członkowskie, dotyczyły czynności objętych zakresem dyrektywy 2011/16/UE i były równoważne z informacjami wymaganymi zgodnie z zasadami sprawozdawczości zawartymi w tej dyrektywie.

(6) Na szczeblu międzynarodowym Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) opublikowała 3 lipca 2020 r. modelowe zasady sprawozdawczości dla operatorów platform w odniesieniu do sprzedawców w ramach gospodarki współdzielenia i gig ekonomii (³) („modelowe zasady"), a 22 czerwca 2021 r. nieobowiązkowy moduł rozszerzający modelowe zasady na sprzedaż towarów i najem środków transportu (⁴) („moduł nieobowiązkowy"). Modelowe zasady i moduł nieobowiązkowy nie stanowią norm minimalnych i w związku z tym mogą być wdrażane przez jurysdykcje w różny sposób. Konieczne jest zatem, aby Komisja dokonała w poszczególnych przypadkach oceny przepisów prawa krajowego jurysdykcji spoza Unii, którymi transponowane są modelowe zasady i moduł nieobowiązkowy, w celu ustalenia, w jakim stopniu czynności objęte zakresem zasad sprawozdawczości określonych w tych przepisach prawa krajowego i informacje wymagane na ich podstawie są równoważne z czynnościami objętymi zakresem dyrektywy 2011/16/UE i informacjami wymaganymi na jej podstawie. Powinna również nadal istnieć możliwość ustalania równoważności, w stosownych przypadkach, w odniesieniu do instrumentu dwustronnego lub stosunku wymiennego z daną indywidualną jurysdykcją spoza Unii i jej przepisami krajowymi.

(7) Przy ocenie i ustalaniu istnienia równoważności należy zastosować podejście gwarantujące otrzymywanie przez państwa członkowskie niezbędnych informacji i zapobiegające nadmiernemu obciążeniu dla operatorów platform, którzy przekazali już istotne informacje w jurysdykcji spoza Unii. W związku z tym Komisja powinna przeprowadzić ocenę zgodnie z odpowiednimi kryteriami zdefiniowanymi w art. 8ac ust. 7 oraz z należytym uwzględnieniem wyłączeń fakultatywnych zaproponowanych w modelowych zasadach i module nieobowiązkowym.

(8) Zgodnie z art. 42 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych w sprawie środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu (⁵).

(9) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Współpracy Administracyjnej w Dziedzinie Opodatkowania,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Kryteria oceny i ustalania równoważności

Komisja stosuje kryteria opisane w art. 2-7 niniejszego rozporządzenia przy ustalaniu, czy informacje, które muszą być automatycznie wymieniane na mocy umowy między właściwymi organami państwa członkowskiego a jurysdykcją spoza Unii, są - w rozumieniu sekcji I część A pkt 7 załącznika V do dyrektywy 2011/16/UE - równoważne z informacjami określonymi w sekcji III część B załącznika V do tej dyrektywy.

Artykuł 2

Raportujący operator platformy

1. Komisja ocenia definicje dotyczące raportującego operatora platformy określone w prawie krajowym jurysdykcji spoza Unii oraz na podstawie umowy między właściwymi organami państwa członkowskiego a jurysdykcją spoza Unii w celu ustalenia ich równoważności z definicjami zawartymi w sekcji I część A pkt 1-4 załącznika V do dyrektywy 2011/16/UE.

2. W przypadku gdy jurysdykcja spoza Unii nie uznaje operatora platformy ułatwiającego wykonywanie stosownych czynności, za które łączne wynagrodzenie na poziomie platformy wyniosło w poprzednim roku kalendarzowym mniej niż 1 mln EUR lub mniej niż kwota w walucie lokalnej tej jurysdykcji odpowiadająca w przybliżeniu 1 mln EUR, za raportującego operatora platformy, ustalenie równoważności ma zastosowanie wyłącznie do raportujących operatorów platform zgodnych z definicją w prawie krajowym danej jurysdykcji spoza Unii.

Artykuł 3

Sprzedawcy podlegający raportowaniu

Komisja ocenia definicje dotyczące sprzedawców podlegających raportowaniu określone w prawie krajowym jurysdykcji spoza Unii oraz na podstawie umowy między właściwymi organami państwa członkowskiego a jurysdykcją spoza Unii w celu ustalenia ich równoważności z definicjami zawartymi w sekcji I część B pkt 1-4 oraz część C pkt 1 i 2 załącznika V do dyrektywy 2011/16/UE.

Artykuł 4

Stosowna czynność

1. Komisja ocenia definicje dotyczące stosownej czynności określone w prawie krajowym jurysdykcji spoza Unii oraz na podstawie umowy między właściwymi organami państwa członkowskiego a jurysdykcją spoza Unii w celu ustalenia ich równoważności z definicjami zawartymi w sekcji I część A pkt 8, 10, 11 oraz część C pkt 9 załącznika V do dyrektywy 2011/16/UE.

2. W przypadku gdy w prawie krajowym jurysdykcji spoza Unii nie zawarto jako stosownej czynności co najmniej jednej ze stosownych czynności określonych w sekcji I część A pkt 8 załącznika V do dyrektywy 2011/16/UE, ustalenie równoważności ma zastosowanie wyłącznie do informacji związanych ze stosowną czynnością zgodną z definicją w prawie krajowym tej jurysdykcji spoza Unii.

Artykuł 5

Procedury należytej staranności

Komisja ocenia procedury należytej staranności określone w prawie krajowym jurysdykcji spoza Unii oraz na podstawie umowy między właściwymi organami państwa członkowskiego a jurysdykcją spoza Unii w celu ustalenia ich równoważności z procedurami należytej staranności wymienionymi w sekcji II załącznika V do dyrektywy 2011/16/UE oraz z definicjami zawartymi sekcji I część C pkt 3-7 załącznika V do dyrektywy 2011/16/UE.

Artykuł 6

Obowiązki sprawozdawcze

Komisja ocenia obowiązki sprawozdawcze określone w prawie krajowym jurysdykcji spoza Unii oraz na podstawie umowy między właściwymi organami państwa członkowskiego a jurysdykcją spoza Unii w celu ustalenia ich równoważności z obowiązkami sprawozdawczymi wymienionymi w sekcji III część A pkt 1, 2, 5, 6 i 7 oraz część B załącznika V do dyrektywy 2011/16/UE oraz z definicjami zawartymi w sekcji I część C pkt 3-8 załącznika V do dyrektywy 2011/16/UE.

Artykuł 7

Skuteczne wykonanie

Komisja ocenia zasady i procedury administracyjne określone w prawie krajowym jurysdykcji spoza Unii oraz na podstawie umowy między właściwymi organami państwa członkowskiego a jurysdykcją spoza Unii w celu zapewnienia skutecznego wykonania i przestrzegania procedur należytej staranności oraz obowiązków sprawozdawczych, a także w celu ustalenia ich równoważności z przepisami określonymi w sekcji IV część A-D załącznika V do dyrektywy 2011/16/UE.

Artykuł 8

Ustalenie równoważności

W przypadku gdy kryteria, o których mowa w art. 1 i które są oceniane zgodnie z art. 2-7, są spełnione, informacje, które muszą być automatycznie wymieniane na mocy umowy między właściwymi organami państwa członkowskiego a daną jurysdykcją spoza Unii, uznaje się za równoważne. To ustalenie równoważności ma zastosowanie do tej samej umowy między właściwymi organami każdego innego państwa członkowskiego a daną jurysdykcją spoza Unii.

Bez uszczerbku dla art. 2 ust. 2, raportujący operator platformy, w rozumieniu definicji zawartej w sekcji I część A pkt 4 lit b) załącznika V do dyrektywy 2011/16/UE, który nie jest uznawany za raportującego operatora platformy zgodnie z prawem krajowym danej jurysdykcji spoza Unii, jest zobowiązany do zarejestrowania się w jednym państwie członkowskim i do przekazywania temu państwu informacji zgodnie z art. 8ac ust. 4 oraz sekcją IV część F pkt 1 załącznika V do dyrektywy 2011/16/UE.

Bez uszczerbku dla art. 4 ust. 2, raportujący operator platformy, w rozumieniu definicji zawartej w sekcji I część A pkt 4 lit. b) załącznika V do dyrektywy 2011/16/UE, który ułatwia wykonywanie jakiejkolwiek stosownej czynności nieuznawanej za stosowną czynność na mocy prawa krajowego danej jurysdykcji spoza Unii, jest zobowiązany do zarejestrowania się w jednym państwie członkowskim i do przekazywania temu państwu informacji na temat sprzedawców podlegających raportowaniu w odniesieniu do takiej stosownej czynności zgodnie z art. 8ac ust. 4 oraz sekcją IV część F pkt 1 załącznika V do dyrektywy 2011/16/UE.

Artykuł 9

Wejście w życie i rozpoczęcie stosowania

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 kwietnia 2023 r.