(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 767/2008 ustanowiono wizowy system informacyjny (VIS) służący do wymiany między państwami członkowskimi danych dotyczących wniosków o wydanie wiz krótkoterminowych, wiz długoterminowych i dokumentów pobytowych oraz dotyczących decyzji o unieważnieniu wizy, jej cofnięciu lub przedłużeniu jej ważności.

(2)

W rozporządzeniu (WE) nr 767/2008 określono warunki dostępu do danych VIS na potrzeby zapobiegania przestępstwom terrorystycznym lub innym poważnym przestępstwom, ich wykrywania lub ścigania. Należy ustanowić rozwiązanie techniczne i udostępnić je państwom członkowskim i Europolowi, aby ułatwić gromadzenie danych w celu generowania statystyk służących pomiarowi skuteczności dostępu do danych VIS na potrzeby ochrony porządku publicznego.

(3)

Konieczne jest określenie specyfikacji w celu opracowania rozwiązania technicznego ułatwiającego gromadzenie niektórych informacji i danych statystycznych.

(4)

W rozwiązaniu technicznym wybranym do celów VIS należy mieć na uwadze potrzebę lepszej integracji już istniejących i przyszłych unijnych systemów zarządzania granicami, a także interoperacyjność tych systemów. Takie rozwiązanie techniczne powinno być skalowalne i umożliwiać kolejne zmiany, tak aby w stosownych przypadkach można było wprowadzić do niego dodatkowe funkcje i za ich pomocą zarządzać większą liczbą operacji i przechowywać większą ilość danych. Z tego powodu rozwiązanie techniczne ułatwiające gromadzenie niektórych informacji i danych statystycznych należy opracować na podstawie rozwiązania technicznego, o którym mowa w art. 72 ust. 8 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2226 (2) i art. 92 ust. 8 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1240 (3), i w stosownych przypadkach dostosować.

(5)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 767/2008 za projekt i rozwój VIS powinna odpowiadać Agencja Unii Europejskiej ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (eu-LISA).

(6)

Rozwiązanie techniczne powinno być zgodne z zasadą uwzględniania ochrony danych w fazie projektowania oraz zasadą domyślnej ochrony danych. Dane służące do generowania statystyk należy przekazywać w taki sposób, aby zapewnić właściwą anonimizację wyników; należy zadbać przy tym o skuteczną minimalizację danych, aby zapobiec ryzyku polegającemu na wnioskowaniu statystycznym na podstawie informacji od osób, których dane dotyczą.

(7)

Biorąc pod uwagę, że rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1134 (4) powstało w oparciu o dorobek Schengen, zgodnie z art. 4 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania powiadomiła o wdrożeniu rozporządzenia (UE) 2021/1134 do swojego prawa krajowego. Jest ona zatem związana niniejszą decyzją.

(8)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii (5). Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu i nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

(9)

W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (6), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. B decyzji Rady 1999/437/WE (7).

(10)

W odniesieniu do Szwajcarii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (8), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. B decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE (9).

(11)

W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (10), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. B decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE (11).

(12)

Niniejsza decyzja jest aktem stanowiącym rozwinięcie dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związanym w rozumieniu, odpowiednio, art. 3 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2003 r., art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2005 r. i art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2011 r.

(13)

Zgodnie z art. 42 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 (12) skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych, który 8 czerwca 2022 r. wydał opinię.

(14)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Inteligentnych Granic,