ZAŁĄCZNIK

Kryteria przyznawania oznakowania ekologicznego UE podłożom uprawowym i polepszaczom gleby

RAMY

KRYTERIA OZNAKOWANIA EKOLOGICZNEGO UE

Kryteria przyznawania oznakowania ekologicznego UE podłożom uprawowym i polepszaczom gleby oraz ich zastosowanie do każdego rodzaju produktu objętego zakresem są następujące:

Tabela 1

Przegląd mających zastosowanie kryteriów w zależności od konkretnego produktu

Wymogi w zakresie oceny i weryfikacji

Aby oznakowanie ekologiczne UE zostało przyznane konkretnemu produktowi, wnioskodawcy muszą spełnić każdy z wymogów.

W ramach każdego kryterium wskazano szczegółowe wymogi w zakresie oceny i weryfikacji.

W przypadku gdy w celu wykazania zgodności z kryteriami wnioskodawca jest zobowiązany do dostarczenia deklaracji, dokumentacji, analiz, sprawozdań z badań lub innych dowodów, mogą one pochodzić odpowiednio od wnioskodawcy lub od jego dostawcy (dostawców).

Właściwe organy uznają na zasadzie preferencyjnej zaświadczenia wydane przez organy akredytowane zgodnie z właściwą normą zharmonizowaną dla laboratoriów badawczych i kalibracyjnych oraz weryfikację przez organy akredytowane zgodnie z właściwą normą zharmonizowaną dla organów certyfikujących produkty, procesy i usługi.

W stosownych przypadkach można stosować metody badania i pobierania próbek inne niż metody wskazane dla każdego z kryteriów, jeżeli właściwy organ oceniający wniosek uzna je za metody równoważne.

W stosownych przypadkach właściwe organy mogą wymagać dokumentacji uzupełniającej i mogą przeprowadzić niezależne weryfikacje.

Właściwe organy należy powiadamiać o zmianach dostawców i miejsc produkcji w odniesieniu do produktów, którym przyznano oznakowanie ekologiczne UE, załączając odpowiednie informacje umożliwiające sprawdzenie ciągłej zgodności z kryteriami.

Warunkiem wstępnym jest spełnienie przez produkt odpowiednich wymogów rozporządzenia (UE) 2019/1009 lub wymogów prawnych państwa członkowskiego, w którym produkt ma zostać wprowadzony do obrotu. W tym ostatnim przypadku, wnioskodawca oświadcza, że produkt jest zgodny z tym wymogiem.

Pobieranie próbek przeprowadza się zgodnie z normą EN 12579 (Środki poprawiające glebę i podłoża uprawowe – Pobieranie próbek). Próbki przygotowuje się zgodnie z normą EN 13040 (Środki poprawiające glebę i podłoża uprawowe – Przygotowanie próbki do analiz chemicznych i fizycznych, oznaczanie zawartości suchej masy, wilgotności oraz gęstości objętościowej próbki laboratoryjnie zagęszczonej).

Jeżeli dostępne są metody badań i pobierania próbek, przeprowadza się je zgodnie z odpowiednimi normami zharmonizowanymi, do których odniesienia opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zgodnie z art. 13 rozporządzenia (UE) 2019/1009.

W roku stosowania częstotliwość pobierania i analiz próbek muszą spełniać wymogi określone w dodatku 1. W odniesieniu do kolejnych lat częstotliwość pobierania próbek i analiz produktów musi spełniać wymogi określone w dodatku 2. Różne częstotliwości pobierania i analiz próbek określono dla następujących typów obiektów:

– typ 1: Zakłady przetwarzania odpadów lub produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego,

– typ 2: Zakłady wytwarzające produkty przy wykorzystaniu materiałów pochodzących z zakładów typu 1, oraz

– typ 3: Zakłady wytwarzające produkty, które nie wykorzystują materiałów pochodzących z zakładów typu 1.

W przypadku zakładów typu 2 częstotliwości pobierania i analiz próbek dla roku stosowania i kolejnych lat będą takie same jak częstotliwości określone dla typu 3, jeżeli dostarczone materiały uzyskane z odpadów/produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego spełniają kryteria oznakowania ekologicznego UE dla podłoży uprawowych i polepszaczy gleby. Wnioskodawca przedkłada właściwemu organowi sprawozdania z badań przeprowadzonych przez dostawców, wraz z dokumentacją w celu zagwarantowania zgodności dostarczonych materiałów z kryteriami oznakowania ekologicznego UE. Właściwy organ może uznać częstotliwości pobierania i analiz próbek w ramach krajowych lub regionalnych przepisów prawnych i norm za ważne w celu zagwarantowania zgodności z kryteriami oznakowania ekologicznego UE dostarczonych materiałów uzyskanych z odpadów lub produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego.

Do oceny wymagane jest również pisemne potwierdzenie od wnioskodawcy, że wszystkie kryteria zostały spełnione.

„Produkt nawozowy UE” oznacza produkt nawozowy, który w momencie udostępniania na rynku ma oznakowanie CE. Jeżeli dany produkt jest produktem nawozowym UE, właściwemu organowi dostarcza się następującą dokumentację: deklarację zgodności UE; dokumentację techniczną; oraz, w stosownych przypadkach, dokumenty wydane przez jednostkę notyfikowaną zaangażowaną w procedurę oceny zgodności produktu.

Do celów niniejszego załącznika stosuje się następujące definicje:

1) „roczny wkład” oznacza ilość materiałów rocznie przetwarzanych w zakładzie przetwarzania odpadów lub produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego;

2) „roczna produkcja” oznacza roczną ilość produktów składających się z tych samych składników;

3) „partia” oznacza ilość produktów wytworzonych podczas tego samego procesu, w takich samych warunkach i oznaczonych w ten sam sposób oraz zakłada się, że mają one takie same właściwości;

4) „bioodpady” oznaczają ulegające biodegradacji odpady ogrodowe i parkowe, odpady spożywcze i kuchenne z gospodarstw domowych, biur, restauracji, hurtowni, stołówek, zakładów żywienia zbiorowego i punktów sprzedaży detalicznej oraz porównywalne odpady z zakładów przetwórstwa spożywczego, w tym podobne odpady z gospodarstw domowych zebrane razem z bioodpadami;

5) „składnik” oznacza każdy materiał, który jest stosowany jako składnik produktu;

6) „mineralne podłoże uprawowe” oznacza podłoże uprawowe składające się w całości ze składników mineralnych, które jest oferowane wyłącznie do zastosowań profesjonalnych w ogrodnictwie, jako zielone ściany lub zielone dachy;

7) „składnik organiczny” oznacza składniki składające się głównie z węgla i cząsteczek pochodzących z żywych organizmów, inne niż paliwa kopalne i materiały pochodzące z paliw kopalnych;

8) „materiał odzyskany” oznacza każdy materiał, który został poddany jakiejkolwiek operacji odzysku, w tym przygotowaniu do ponownego użycia, recyklingowi lub posłużył do zasypywania wykopów, ale z wyłączeniem odzysku energii i ponownego przetwarzania na materiały, które mają być wykorzystane jako paliwa lub inne środki wytwarzania energii;

9) „odzysk” oznacza jakikolwiek proces, którego głównym wynikiem jest to, aby odpady służyły użytecznemu zastosowaniu, poprzez zastąpienie innych materiałów, które w przeciwnym wypadku zostałyby użyte do spełnienia danej funkcji, lub w wyniku którego odpady są przygotowywane do spełnienia takiej funkcji w danym zakładzie lub w szerszej gospodarce.

10) „recykling” oznacza każdy proces odzysku, w ramach którego materiały odpadowe są ponownie przetwarzane w produkty, materiały lub substancje wykorzystywane w pierwotnym celu lub w innych celach, w tym przetwarzanie materiału organicznego, lecz z wyłączeniem odzysku energii i ponownego przetwarzania na materiały, które mają być wykorzystane jako paliwa lub do celów zasypywania wykopów;

11) „całkowity węgiel organiczny (TOC)” oznacza ilość węgla, która jest przekształcana w dwutlenek węgla przez spalanie i która nie jest uwalniana jako dwutlenek węgla w drodze obróbki kwasowej.

Kryterium 1 – Składniki

Kryterium to stosuje się do podłoży uprawowych i polepszaczy gleby.

Dopuszczalnymi składnikami są składniki organiczne lub mineralne.

Produkt nie może zawierać celowo dodanego torfu.

Kryterium 1.1 – Organiczne składniki produktu

Produkt może zawierać co najmniej jeden z następujących składników organicznych:

a) rośliny, części roślin lub wyciągi z roślin, pochodzące z działalności rolniczej lub leśnej, niepoddane żadnemu przetwarzaniu innemu niż cięcie, rozdrabnianie, mielenie, przesiewanie, odsiewanie, odwirowywanie, wyciskanie, suszenie, zamrażanie, liofilizacja, ekstrahowanie za pomocą wody, ekstrakcja nadkrytycznym CO₂ lub rozwłóknianie w temperaturze nie wyższej niż 100 °C i bez żadnych dodatków z wyjątkiem wody. Na potrzeby niniejszego punktu do roślin zalicza się grzyby i algi, a wyklucza z nich sinice (cyjanobakterie);

b) wapno pochodzące z przemysłu spożywczego tj. materiał pochodzący z przemysłu przetwórstwa żywności, uzyskiwany przez karbonatację substancji organicznej, z wykorzystaniem wyłącznie wapna palonego ze źródeł naturalnych;

c) melasa, tj. lepki produkt uboczny rafinacji cukru z trzciny cukrowej lub buraków cukrowych;

d) vinassa, tj. lepki produkt uboczny fermentacji melasy w produkcji etanolu, kwasu askorbinowego lub innych produktów;

e) wywary gorzelniane, tj. produkty uboczne pochodzące z produkcji napojów alkoholowych;

f) wapno pochodzące z produkcji wody pitnej, tj. pozostałość, która jest uwalniana w wyniku produkcji wody pitnej z wód gruntowych lub wód powierzchniowych i składa się głównie z węglanu wapnia.

g) produkt pofermentacyjny otrzymany w drodze fermentacji beztlenowej lub kompost uzyskany w wyniku fermentacji beztlenowej co najmniej jednego spośród materiałów wymienionych poniżej w pkt 1–5.

Składniki organiczne g) można uzyskać w wyniku przetworzenia co najmniej jednego spośród następujących materiałów wsadowych:

1) bioodpady z selektywnej zbiórki u źródła, zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE (¹);

2) żywe lub martwe organizmy lub ich części, które są nieprzetworzone lub przetworzone jedynie ręcznie, mechanicznie lub z wykorzystaniem siły grawitacji, poprzez rozpuszczanie w wodzie, flotację, ekstrakcję z wykorzystaniem wody, destylację parą wodną lub ogrzewanie jedynie w celu usunięcia wody, lub które są w jakikolwiek sposób ekstrahowane z powietrza, oprócz:

a) materiałów ze zmieszanych odpadów komunalnych;

b) osadów ściekowych, przemysłowych lub z pogłębiania,

c) produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego lub produktów pochodnych wchodzących w zakres stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 (²), dla których nie określono punktu końcowego w łańcuchu produkcyjnym zgodnie z art. 5 ust. 2 akapit trzeci tego rozporządzenia;

3) materiałów kategorii 2 lub kategorii 3, lub ich produktów pochodnych, zgodnie z warunkami określonymi w art. 32 ust. 1 i 2 oraz w środkach, o których mowa w art. 32 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1069/2009, pod warunkiem że punkt końcowy łańcucha produkcyjnego został określony zgodnie z art. 5 ust. 2 akapit trzeci tego rozporządzenia i osiągnięty przed wprowadzeniem produktu do obrotu;

4) osady spełniające oba poniższe warunki:

I. określa się je jako jeden z następujących rodzajów odpadów (³):

0203 05 osady z zakładowych oczyszczalni ścieków powstałe w wyniku przygotowania i przetwarzania owoców, warzyw, zbóż, olejów jadalnych, kakao, kawy, herbaty i tytoniu, produkcji przetworów, produkcji drożdży i ekstraktu drożdżowego, przygotowania i fermentacji melasy;

0204 03 osady z zakładowych oczyszczalni ścieków powstałe przy przetwarzaniu cukru;

0205 02 osady z zakładowych oczyszczalni ścieków pochodzące z przemysłu mleczarskiego;

0206 03 osady z zakładowych oczyszczalni ścieków pochodzące z przemysłu piekarskiego i cukierniczego;

0207 05 osady pochodzące z produkcji napojów alkoholowych i bezalkoholowych (z wyłączeniem kawy, herbaty i kakao);

II. osady te są oddzielone, tzn. że nie zostały one zmieszane ze ściekami lub osadami pochodzącymi z innych procesów produkcyjnych.

5) produkt pofermentacyjny otrzymany w drodze fermentacji beztlenowej lub kompost uzyskany w wyniku fermentacji beztlenowej któregokolwiek z materiałów wymienionych w pkt 1, 2, 3 i 4 niniejszego wykazu.

Ocena i weryfikacja

Wnioskodawca dostarcza właściwemu organowi wykaz wszystkich składników produktu.

Wnioskodawca dostarcza właściwemu organowi informacje dotyczące pochodzenia każdego składnika organicznego produktu oraz deklarację zgodności z wymogami kryterium 1 niniejszego załącznika.

Kryterium 2 – Składniki mineralne

Kryterium 2.1 – Zużycie energii i emisje CO₂ w procesie produkcji mineralnych podłoży uprawowych

Kryterium to stosuje się tylko do mineralnych podłoży uprawowych.

Wytwarzanie porowatych materiałów mineralnych i wełny mineralnej musi spełniać następujące progi zużycia energii i emisji CO₂:

– zużycie energii/produkt ≤ 11 GJ/t produktu, w energii pierwotnej, oraz

– emisje CO₂/produkt ≤ 0.7 t CO₂/t produktu.

„Produkt” odnosi się do wełny mineralnej w dowolnej postaci wprowadzonej do obrotu (np. płyty, kostki, zatyczki). Wskaźnik zużycie energii/produkt oblicza się jako średnią roczną w następujący sposób:

Gdzie:

– n jest liczbą lat okresu użytego do obliczenia średniej;

– i jest każdym rokiem okresu użytego do obliczenia średniej;

– Produkcja jest produkcją wełny mineralnej lub porowatych materiałów mineralnych w tonach na rok i;

– F to roczne zużycie paliw w procesie produkcji w roku i;

– El_sieć jest rocznym zużyciem energii elektrycznej z sieci w roku i;

– H_kog to roczne zużycie użytecznego ciepła wytworzonego w procesie kogeneracji w roku i;

– El_kog to roczne zużycie energii elektrycznej wytworzonej w procesie kogeneracji w roku i;

– Ref Ηη i Ref Εη stanowią wartości referencyjne efektywności dla rozdzielonej produkcji ciepła i energii elektrycznej, jak określono w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE (⁴) oraz obliczone zgodnie z rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2015/2402 (⁵); oraz

– PES_kog to oszczędność energii pierwotnej w elektrociepłowni, jak określono w dyrektywie 2012/27/UE w roku i. Wskaźnik emisji CO₂/produkt oblicza się jako średnią roczną w następujący sposób:

Gdzie:

– n jest liczbą lat okresu użytego do obliczenia średniej;

– i jest każdym rokiem okresu użytego do obliczenia średniej;

– Produkcja jest produkcją wełny mineralnej w tonach na rok i;

– Bezp. CO₂ (bezpośrednie emisje CO₂) to emisje CO₂, jak określono w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2018/2066 (⁶), w roku i; oraz

– Pośrednie CO₂ (pośrednie emisje CO₂) to pośrednie emisje CO₂ wynikające ze zużycia energii końcowej w roku i, a oblicza się je zgodnie z rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2019/331 (⁷).

Bezpośrednie emisje CO₂ są monitorowane zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2018/2066.

Pośrednie emisje CO₂ są monitorowane zgodnie z art. 6 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2019/331.

Okres służący do obliczania wskaźników zużycia energii/produkt i emisje CO₂/produkt obejmuje przynajmniej ostatnie pięć lat przed złożeniem wniosku. Jeżeli okres eksploatacji zakładu wynosi mniej niż pięć lat w dniu złożenia wniosku, wskaźnik oblicza się jako średnią roczną okresu eksploatacji, który wynosi co najmniej jeden rok.

Ocena i weryfikacja

Wnioskodawca dostarcza właściwemu organowi deklarację, która zawiera następujące informacje:

– wskaźnik zużycia energii (GJ)/produkt (w tonach),

– wskaźnik emisji CO₂ (w tonach)/produkt (w tonach),

– bezpośrednie emisje CO₂ (w tonach) dla każdego roku okresu służącego do obliczenia średniej,

– pośrednie emisje CO₂ (w tonach) dla każdego roku okresu służącego do obliczenia średniej,

– użyte paliwa, zużycie każdego paliwa (GJ), podproces/-y procesu produkcyjnego, podczas którego są one wykorzystywane dla każdego roku okresu służącego do obliczenia średniej,

– zużycie energii elektrycznej z sieci (GJ energii końcowej) dla każdego roku okresu służącego do obliczenia średniej,

– zużycie użytecznego ciepła wytworzonego w procesie kogeneracji (GJ energii końcowej) dla każdego roku okresu służącego do obliczenia średniej,

– zużycie energii elektrycznej wytworzonej w procesie kogeneracji (GJ energii końcowej) dla każdego roku okresu służącego do obliczenia średniej,

– wartości referencyjne sprawności dla rozdzielonej produkcji ciepła i energii elektrycznej,

– oszczędność energii pierwotnej (PSE) (%) w procesie kogeneracji dla każdego roku okresu służącego do obliczenia średniej, oraz

– identyfikację paliw wykorzystywanych w kogeneracji i ich udział w koszyku paliw dla każdego roku okresu służącego do obliczenia średniej.

Wraz z deklaracjami przekazuje się następujące dokumenty:

– roczny raport na temat wielkości emisji zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2018/2066 dla każdego roku okresu służącego do obliczenia średniej,

– sprawozdanie z weryfikacji rocznego raportu na temat wielkości emisji stwierdzające, że jest on zadowalający zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2018/2067 (⁸) dla każdego roku okresu służącego do obliczenia średniej,

– zapisy dotyczące zużycia energii elektrycznej z sieci przedstawione przez dostawcę dla każdego roku okresu służącego do obliczenia średniej, oraz

– zapisy dotyczące zużycia użytecznego ciepła i energii elektrycznej wytworzonych w procesie kogeneracji, zarówno na miejscu, jak i zakupionych, dla każdego roku okresu służącego do obliczenia średniej.

Kryterium 2.2 – Źródła wydobycia minerałów

Kryterium to stosuje się do podłoży uprawowych i polepszaczy gleby.

Wydobycie minerałów, które mają być wykorzystywane jako składnik podłoża uprawowego i polepszacza gleby posiadającego oznakowanie ekologiczne UE, odbywa się wyłącznie w miejscach objętych następującą dokumentacją:

– oceną oddziaływania na środowisko oraz, w stosownych przypadkach, sprawozdaniem zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/52/UE (⁹),

– ważnym zezwoleniem na działalność wydobywczą wydanym przez właściwy organ regionalny lub krajowy,

– planem zarządzania rekultywacją powiązanym z zezwoleniem na działalność wydobywczą,

– mapą wskazującą lokalizację kamieniołomu,

– deklaracją zgodności z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1143/2014 (¹⁰),

– oświadczeniem zgodności z dyrektywą Rady 92/43/EWG (¹¹) (siedliskową) i dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE (¹²) (ptasią).

W odniesieniu do ostatniego punktu powyżej, w przypadkach gdy miejsca wydobycia znajdują się na obszarach sieci Natura 2000, składających się ze specjalnych obszarów ochrony, o których mowa w art. 3 dyrektywy 92/43/EWG, oraz obszarów specjalnej ochrony określonych w art. 4 dyrektywy 2009/147/WE, działalność wydobywcza została oceniona i zatwierdzona zgodnie z przepisami art. 6 dyrektywy 92/43/EWG i uwzględnia odpowiednie wytyczne Komisji Europejskiej (¹³).

Również w odniesieniu do ostatniego punktu powyżej, w przypadkach gdy miejsca wydobycia znajdują się poza UE, jeżeli materiały wydobywa się z obszarów oficjalnie nominowanych jako lub uznanych za: możliwe specjalne obszary ochrony; część sieci Emerald zgodnie z zaleceniem nr 16 (1989) i rezolucją nr 3 (1996) Konwencji o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk (¹⁴); obszary chronione wyznaczone jako takie na mocy prawodawstwa krajowego państw pozyskiwania/wywozu, działalność wydobywcza została oceniona i wyrażono na nią zgodę zgodnie z przepisami, które zapewniają gwarancje równoważne gwarancjom określonym w dyrektywach 92/43/EWG i 2009/147/WE.

Ocena i weryfikacja

Wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z tym wymogiem wydaną przez właściwe organy lub kopie zezwoleń wydanych przez właściwe organy oraz wszelkie inne wymagane deklaracje i dokumentację.

Plan zarządzania rekultywacją obejmuje cele rekultywacji kamieniołomu, projekt koncepcyjny ostatecznego kształtu terenu, w tym proponowane przeznaczenie gruntów zamknięciu kamieniołomu, szczegółowe informacje na temat wdrożenia skutecznego programu odnowy szaty roślinnej i szczegółowe informacje na temat skutecznego programu monitorowania na potrzeby oceniania stanu obszarów poddanych rekultywacji.

W przypadku wydobywania kopalin stosowanych w przemyśle i budownictwie na obszarach objętych siecią Natura 2000 (w UE), siecią Emerald lub na chronionych obszarach wyznaczonych jako takie na mocy prawodawstwa krajowego państw pozyskiwania/wywozu (poza UE), wnioskodawca dostarcza deklarację zgodności z tym wymogiem wydaną przez właściwe organy lub kopię zezwolenia wydanego przez właściwe organy.

Kryterium 2.3 – Stosowanie mineralnych podłoży uprawowych i ich późniejsze wykorzystanie

Kryterium to ma zastosowanie wyłącznie do mineralnych podłoży uprawowych.

Wnioskodawca musi zapewnić klientom usługę zorganizowanej zbiórki i recyklingu, która może być świadczona przez dostawców usług będący osobami trzecimi. Usługi zbiórki i recyklingu obejmują przynajmniej 70 % sprzedaży produktu przez wnioskodawcę, wyrażonej objętościowo, w całej Unii Europejskiej.

Ocena i weryfikacja

Wnioskodawca przedkłada właściwemu organowi deklarację, że mineralne podłoża uprawowe proponowane są do wykorzystania wyłącznie do profesjonalnych zastosowań ogrodniczych. Oświadczenie na temat stosowania produktu do profesjonalnych zastosowań ogrodniczych zawarte jest w informacjach dla użytkownika końcowego.

Wnioskodawca informuje właściwy organ o oferowanych możliwościach zorganizowanej zbiórki i recyklingu oraz o wynikach realizacji tego wariantu. W szczególności wnioskodawca przedstawia następujące dokumenty i informacje:

– dokumentację umowy między producentem a dostawcami usług,

– opis sposobu zbiórki, przetwarzania i miejsc przeznaczenia,

– roczne zestawienie całkowitej wielkości sprzedaży podłoży uprawowych w państwach członkowskich Unii Europejskiej i roczne zestawienie wielkości sprzedaży na obszarach tych państw członkowskich, w których proponowana jest zbiórka i przetwarzanie.

W przypadku nowych podmiotów należy przedstawić szacunkowe roczne zestawienie całkowitej wielkości sprzedaży podłoży uprawowych w państwach członkowskich Unii Europejskiej i szacunkowe roczne zestawienie wielkości sprzedaży na obszarach tych państw członkowskich, w których proponowana jest zbiórka i przetwarzanie. Rzeczywiste dane należy przedstawić rok po przyznaniu pozwolenia na używanie oznakowania ekologicznego UE.

Kryterium 3 – Składniki organiczne i materiały pochodzące z recyklingu/odzyskane w podłożach uprawowych

Kryterium to stosuje się tylko do podłoży uprawowych.

Podłoża uprawowe składają się z materiałów organicznych lub pochodzących z recyklingu/odzyskanych, zgodnie z jednym z poniższych warunków:

a) podłoże uprawowe zawiera co najmniej 30 % składników organicznych (wyrażonych jako objętość składników organicznych na całkowitą objętość produktu);

b) podłoże uprawowe zawiera składniki mineralne wytworzone podczas procesu przy użyciu co najmniej 30 % materiałów pochodzących z recyklingu/odzyskanych (wyrażonych jako sucha masa materiałów pochodzących z recyklingu/ odzyskanych na ogólną suchą masę materiałów wsadowych).

Ocena i weryfikacja

Wnioskodawca przedstawia następujące informacje:

– w przypadku określonym w lit. a): ilość składników organicznych zadeklarowanych w kryterium 1 na całkowitą wielkość produktu,

– w przypadku określonym w lit. b): suchą masę materiałów pochodzących z recyklingu/odzyskanych na całkowitą suchą masę materiałów wsadowych.

W przypadku określonym w lit. b) wnioskodawca przedstawia również następujące informacje na temat składników mineralnych:

– identyfikacja surowców wsadowych, z podaniem informacji dotyczących ilości w postaci suchej masy i pochodzenia,

– identyfikacja materiałów pochodzących z recyklingu/odzyskanych, z podaniem informacji dotyczących ilości i pochodzenia, które mają być poparte fakturą lub dokumentami weryfikacyjnymi dostarczonymi przez dostawcę materiału.

Kryterium 4 – Substancje objęte ograniczeniami

Kryterium 4.1 – Limity metali ciężkich

Kryterium to stosuje się do podłoży uprawowych i polepszaczy gleby.

Kryterium 4.1 lit. a) – Limity metali ciężkich w polepszaczach gleby

Zawartość następujących elementów w produkcie nie może przekroczyć wartości podanych w tabeli 2, mierzonych w przeliczeniu na suchą masę produktu.

Tabela 2

Limity zawartości metali ciężkich w polepszaczach gleby

Kryterium 4.1 lit. b) – Limity metali ciężkich w podłożach uprawowych

Zawartość następujących elementów w produkcie nie może przekroczyć wartości podanych w tabeli 3, mierzonych w przeliczeniu na suchą masę produktu.

Tabela 3

Limity dotyczące metali ciężkich w podłożach uprawowych

Ocena i weryfikacja

Wnioskodawca dostarcza właściwemu organowi sprawozdania z badań przeprowadzonych zgodnie z obowiązującymi normami EN lub procedurami badań przeprowadzonych w wiarygodny i odtwarzalny sposób.

Wnioskodawca dostarcza właściwemu organowi sprawozdania z badań przeprowadzonych zgodnie z procedurą badań wskazaną w EN 13650.

W podłożach uprawowych zawierających wyłącznie składniki mineralne limit niklu odnosi się do jego biodostępnej zawartości.

Kryterium 4.2 – Limity dla wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych (WWA)

Kryterium to stosuje się do podłoży uprawowych i polepszaczy gleby.

Zawartość następujących wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych w produkcie nie może przekroczyć wartości podanych w tabeli 4, mierzonych w przeliczeniu na suchą masę produktu.

Tabela 4

Limit dla WWA

Ocena i weryfikacja

Wnioskodawca dostarcza właściwemu organowi sprawozdania z badań przeprowadzonych zgodnie z procedurą badań wskazaną w EN 16181.

Kryterium 4.3 – Ograniczenia dotyczące substancji i mieszanin sklasyfikowanych jako niebezpieczne zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008

Kryterium to ma zastosowanie do polepszaczy gleby i podłoży uprawowych.

Produkt nie jest sklasyfikowany według żadnej z klas zagrożenia, kategorii zagrożenia i powiązanych kodów zwrotów wskazujących rodzaj zagrożenia, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008, wymienionych w następnym akapicie.

Produkt nie może zawierać celowo dodanych substancji ani mieszanin w stężeniu wyższym niż 0,010 % (m/m), którym przypisano jakiekolwiek klasy zagrożenia, kategorie zagrożenia i kody zwrotów wskazujących rodzaj zagrożenia zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008:

– zagrożenia grupy 1: substancja rakotwórcza, mutagenna lub działająca szkodliwie na rozrodczość (CMR) kategorii 1 A lub 1B: H340, H350, H350i, H360, H360F, H360D, H360FD, H360Fd, H360Df,

– zagrożenia grupy 2: CMR kategorii 2: H341, H351, H361, H361f, H361d, H361fd, H362; toksyczność dla organizmów wodnych kategorii 1: H400, H410; ostra toksyczność kategorii 1 i 2: H300, H310, H330; toksyczność przy aspiracji kategorii 1: H304; działanie toksyczne na narządy docelowe (STOT) kategorii 1: H370, H372, oraz

– zagrożenia grupy 3: toksyczność dla organizmów wodnych kategorii 2, 3 i 4: H411, H412, H413; ostra toksyczność kategorii 3: H301, H311, H331; STOT kategorii 2: H371, H373.

Zwroty wskazujące rodzaj zagrożenia odnoszą się na ogół do substancji. Jeżeli jednak nie można uzyskać informacji dotyczących substancji, stosuje się zasady dotyczące klasyfikacji mieszanin.

Z powyższego wymogu wyłącza się stosowanie substancji lub mieszanin, które zostały zmodyfikowane chemicznie podczas procesu produkcji, tak aby nie występowały już żadne istotne zagrożenia, w odniesieniu do których substancja lub mieszanina została sklasyfikowana na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1272/2008.

Kryterium to nie ma zastosowania do składników składających się z:

– substancji nieobjętych zakresem rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, jak określono w art. 2 ust. 2 tego rozporządzenia,

– substancji objętych przepisami art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 określającego kryteria pozwalające na wyłączenie substancji objętych załącznikiem V do tego rozporządzenia z wymogów dotyczących rejestracji, dalszych użytkowników i oceny.

W celu ustalenia czy wyłączenie to ma zastosowanie wnioskodawca bada każdą substancję lub mieszaninę dodaną celowo i obecną w produkcie w stężeniu powyżej 0,010 % w/w (mokrej masy).

Ocena i weryfikacja

Wnioskodawca dostarcza wykaz wszystkich istotnych składników i chemikaliów dodanych celowo w procesie produkcji wraz z odpowiednimi kartami charakterystyki lub deklaracjami dostawcy chemikaliów wykazującymi zgodność z wymogiem.

Należy podkreślić wszelkie składniki lub chemikalia zawierające substancje lub mieszaniny sklasyfikowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008.

Przybliżony współczynnik dozowania składników lub chemikaliów, wraz ze stężeniem objętej ograniczeniami substancji lub mieszaniny w tej substancji chemicznej (przedstawionym w karcie charakterystyki lub deklaracji dostawcy) oraz przyjęty 100 % współczynnik retencji wykorzystuje się, aby oszacować ilość objętej ograniczeniami substancji lub mieszaniny pozostałej w produkcie.

Uzasadnienia dotyczące wszelkich odstępstw od 100 % współczynnika retencji lub modyfikacji chemicznej objętej ograniczeniami substancji lub mieszaniny niebezpiecznej należy przedłożyć w formie pisemnej.

W przypadku składników lub substancji zwolnionych z wymogu spełnienia kryterium 4.3 (zob. załączniki IV i V do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006) do wykazania zgodności wystarcza stosowna deklaracja wnioskodawcy.

W przypadku wełny mineralnej wnioskodawca przedkłada również:

a) kopię świadectwa potwierdzającego prawo do korzystania ze znaku towarowego Europejskiej Rady ds. Certyfikacji Produktów z Wełny Mineralnej jako dowód zgodności z Uwagą Q w załączniku VI do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008;

b) kopię sprawozdania z badań zgodnie z normą ISO 14184-1 Tekstylia – Oznaczanie formaldehydu – Część 1: Formaldehyd wolny i zhydrolizowany.

Dowolny dostawca w łańcuchu dostaw wnioskodawcy może również bezpośrednio dostarczyć właściwym organom wymienione powyżej dowody.

Kryterium 4.4 – Ograniczenia dotyczące substancji i mieszanin sklasyfikowanych jako niebezpieczne zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1907/2006

Kryterium to ma zastosowanie do polepszaczy gleby i podłoży uprawowych.

Produkt nie zawiera żadnej celowo dodanej substancji spełniającej kryteria, o których mowa w art. 57 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, zidentyfikowanej zgodnie z procedurą opisaną w art. 59 tego rozporządzenia i umieszczonej na kandydackiej liście substancji wzbudzających szczególnie duże obawy (SVHC) oczekujących na pozwolenie.

Ocena i weryfikacja

Wnioskodawca dostarcza oświadczenie, że w trakcie procesu produkcji nie dodał celowo żadnych substancji wzbudzających szczególnie duże obawy. Do deklaracji wnioskodawcy dołącza się deklaracje i karty charakterystyki wszystkich dostarczonych chemikaliów i materiałów wykorzystywanych do produkcji produktów posiadających oznakowanie ekologiczne UE – w celu potwierdzenia, że do dostarczonych chemikaliów lub materiałów nie dodano celowo substancji wzbudzających szczególnie duże obawy.

Kryteria 4.5 – Kryteria mikrobiologiczne

Kryterium to ma zastosowanie do podłoży uprawowych i polepszaczy gleby, z wyjątkiem mineralnych podłoży uprawowych.

Zawartość pierwotnych patogenów w produkcie nie może przekroczyć poziomów określonych w tabeli 5.

Tabela 5

Proponowana wartość dopuszczalna dla patogenów

Gdzie:

– n = liczba badanych próbek;

– c = liczba próbek, w których liczba bakterii wyrażona w jtk mieści się między m a M;

– m = wartość progowa dla liczby bakterii, wyrażonej w jtk, uznawana za zadowalającą; oraz

– M = maksymalna wartość dla liczby bakterii wyrażonej w jtk.

Ocena i weryfikacja

Wnioskodawca dostarcza właściwemu organowi sprawozdania z badań przeprowadzonych zgodnie z procedurą badań wskazaną w tabeli 6.

Tabela 6

Standardowa metoda badawcza w celu wykrywania specyficznych patogenów

Kryterium 5 – Zdatność do użycia

Kryterium 5.1 – Stabilność

Kryterium to ma zastosowanie do podłoży uprawowych i polepszaczy gleby, z wyjątkiem ściółki ogrodniczej składającej się z ligninowo-celulozowych składników oraz mineralnych podłoży uprawowych.

Polepszacze gleby do nieprofesjonalnych zastosowań oraz podłoża uprawowe do wszystkich zastosowań muszą spełniać jeden z wymogów przedstawionych w tabeli 7.

Tabela 7

Wymagania w zakresie stabilności polepszaczy gleby przeznaczonych do nieprofesjonalnych zastosowań oraz podłoży uprawowych przeznaczonych do wszystkich zastosowań

Polepszacze gleby do profesjonalnych zastosowań muszą spełniać jeden z wymogów przedstawionych w tabeli 8.

Tabela 8

Wymagania w zakresie stabilności polepszaczy gleby przeznaczonych do profesjonalnych zastosowań

Ocena i weryfikacja

Wnioskodawca dostarcza właściwemu organowi sprawozdania z badań przeprowadzonych zgodnie z procedurą badań wskazaną w tabeli 9.

Tabela 9

Standardowa metoda badawcza w celu określenia parametrów stabilności

Kryterium 5.2 – Zanieczyszczenia makroskopowe

Kryterium to ma zastosowanie do podłoży uprawowych i polepszaczy gleby, z wyjątkiem mineralnych podłoży uprawowych:

a) nie więcej niż 3 g/kg suchej masy makroskopowych zanieczyszczeń większych niż 2 mm w jakiejkolwiek postaci szkła lub metalu, każde;

b) nie więcej niż 2,5 g/kg suchej masy makroskopowych zanieczyszczeń większych niż 2 mm w postaci plastiku; oraz

c) nie więcej niż 5 g/kg suchej masy sumy makroskopowych zanieczyszczeń, o których mowa w lit. a) i b).

Ocena i weryfikacja

Wnioskodawca dostarcza właściwemu organowi sprawozdania z badań przeprowadzonych zgodnie z procedurą badań wskazaną w technicznej specyfikacji CEN/TS 16202 lub inną równoważną procedurą badań zatwierdzoną przez właściwy organ.

Kryterium 5.3 – Materia organiczna i sucha masa w polepszaczach gleby

Kryterium to ma zastosowanie do polepszaczy gleby.

Masa organiczna jako strata podczas zapłonu produktu nie może być niższa niż 15 % masy suchej lub 8,5 % masy węgla organicznego (Corg).

Zawartość suchej masy w produkcie nie może być niższa niż 25 % masy świeżej (% FW).

Ocena i weryfikacja

Wnioskodawca dostarcza właściwemu organowi sprawozdania z badań przeprowadzonych zgodnie z procedurą badań wskazaną w tabeli 10.

W przypadku gdy zgodność ocenia się w oparciu o materię organiczną, stosuje się następujący przelicznik: węgiel organiczny (Corg) = materia organiczna × 0,56

Tabela 10

Standardowe metody badania do oznaczania suchej masy, materii organicznej i całkowitej zawartości węgla organicznego (TOC)

Kryterium 5.4 – Nasiona żywotne chwastów i propagule roślin

Kryterium to ma zastosowanie do podłoży uprawowych i polepszaczy gleby, z wyjątkiem mineralnych podłoży uprawowych.

W produkcie zawartość żywotnych nasion chwastów i propaguli roślin nie może przekraczać dwóch jednostek na litr.

Ocena i weryfikacja

Wnioskodawca dostarcza właściwemu organowi sprawozdania z badań przeprowadzonych zgodnie z procedurą badań wskazaną w technicznej specyfikacji CEN/TS 16201 lub inną równoważną procedurą badań zatwierdzoną przez właściwy organ.

Kryterium 5.5 – Reakcja roślin

Kryterium to stosuje się do podłoży uprawowych i polepszaczy gleby.

Produkty nie mogą wywierać niekorzystnego wpływu na wschodzenie ani wzrost roślin.

Ocena i weryfikacja

Wnioskodawca dostarcza właściwemu organowi ważne badanie przeprowadzone zgodnie z procedurą badań wskazaną w EN 16086-1.

Kryterium 6 – Właściwości podłoży uprawowych

Kryterium to stosuje się wyłącznie do podłoży uprawowych.

Kryterium 6.1 – Przewodność elektryczna

Przewodność elektryczna produktu końcowego wynosi poniżej 100 mS/m.

Ocena i weryfikacja

Wnioskodawca dostarcza właściwemu organowi sprawozdania z badań przeprowadzonych zgodnie z procedurą badań wskazaną w EN 13038.

Kryterium 6.2 – Zawartość sodu

Zawartość sodu w wyciągu wodnym produktu końcowego nie przekracza 150 mg/l świeżego produktu.

Ocena i weryfikacja

Wnioskodawca dostarcza właściwemu organowi sprawozdania z badań przeprowadzonych zgodnie z procedurą badań wskazaną w EN 13652.

Kryterium 6.3 – Zawartość chloru

Zawartość sodu w wyciągu wodnym produktu końcowego nie przekracza 500 mg/l masy mokrej produktu.

Ocena i weryfikacja

Wnioskodawca dostarcza właściwemu organowi sprawozdania z badań przeprowadzonych zgodnie z procedurą badań wskazaną w EN 16195.

Kryterium 7 – Udzielanie informacji

Kryterium to stosuje się do podłoży uprawowych i polepszaczy gleby.

Należy podać informacje wskazane odpowiednio w kryterium 7.1 lub 7.2.

Do produktu należy załączyć następujące informacje, umieszczone na opakowaniu lub w ulotkach informacyjnych.

Produkt nawozowy UE należący do kategorii funkcji produktu 3 A (organiczne polepszacze gleby) lub kategorii funkcji produktu 4 (podłoża uprawowe) zgodnie z warunkami rozporządzenia (UE) 2019/1009 uznaje się za zgodny z wymogiem.

W przypadku mineralnych podłoży uprawowych udzielanie informacji obejmuje oświadczenie dotyczące profesjonalnego zastosowania ogrodniczego.

Kryterium 7.1 –Polepszacze gleby

a) nazwa (nazwisko) i adres organu odpowiedzialnego za wprowadzanie do obrotu;

b) napis określający rodzaj produktu, zawierający sformułowanie „POLEPSZACZ GLEBY”;

c) kod identyfikujący partię produktu;

d) ilość (wyrażona jako masa lub objętość);

e) zakres zawartości wilgoci lub suchej masy wyrażony w % (m/m);

f) wykaz wszystkich składników stanowiących powyżej 5 % masy lub objętości produktu w malejącym porządku wielkości według suchej masy; w przypadku gdy składnik jest substancją lub mieszaniną, jest on identyfikowany zgodnie z art. 18 rozporządzenia (WE) nr 1272/2008.

g) zalecane warunki składowania i zalecany termin przydatności do użycia;

h) wytyczne dotyczące bezpiecznego obchodzenia się z produktem i jego stosowania, w tym wszelkie istotne informacje na temat środków zalecanych w celu ograniczenia zagrożeń dla zdrowia ludzi, zwierząt, roślin, dla bezpieczeństwa lub środowiska;

i) instrukcje dotyczące zastosowania, w tym dawkowania, okresu stosowania i częstości, i docelowych roślin lub grzybów;

j) pH;

k) przewodność elektryczna wyrażona w mS/m, z wyjątkiem dla wełny mineralnej;

l) zawartość materii organicznej lub zawartość węgla organicznego (Corg) wyrażona w % (m/m);

m) minimalna ilość azotu organicznego (Norg), wyrażona w % (m/m), a następnie opis pochodzenia użytej substancji organicznej;

n) stosunek węgla organicznego do całkowitego azotu (Corg/N).

Podaje się następujące składniki pokarmowe, wyrażone w % (m/m), jeżeli przekraczają 0,5 % (m/m): azot (N), pięciotlenek fosforu (P₂O₅) oraz tlenek potasu (K₂O).

Kryterium 7.2 – Podłoża uprawowe

a) nazwa (nazwisko) i adres organu odpowiedzialnego za wprowadzanie do obrotu;

b) napis określający rodzaj produktu, zawierający sformułowanie „PODŁOŻE UPRAWOWE”;

c) kod identyfikujący partię produktu;

d) ilość:

– w odniesieniu do zatyczek z wełny mineralnej – wyrażona jako liczba sztuk oraz z podaniem dwóch wymiarów (średnica i wysokość),

– w odniesieniu do wełny mineralnej w innych postaciach niż zatyczki – wyrażona jako liczba sztuk oraz z podaniem trzech wymiarów (długość, wysokość i szerokość),

– w odniesieniu do innych gotowych podłoży do upraw – wyrażona jako wielkość w co najmniej dwóch wymiarach,

– w odniesieniu do innych podłoży do upraw – wyrażona jako całkowita objętość,

– z wyjątkiem gotowych podłoży do upraw, ilość wyrażona jako objętość materiałów o wielkości cząstek powyżej 60 mm, jeśli występują;

e) zakres zawartości wilgoci lub suchej masy wyrażony w % (m/m);

f) wykaz wszystkich składników stanowiących powyżej 5 % masy lub objętości produktu w malejącym porządku wielkości według suchej masy; w przypadku gdy składnik jest substancją lub mieszaniną, jest on identyfikowany zgodnie z art. 18 rozporządzenia (WE) nr 1272/2008.

g) zalecane warunki składowania i zalecany termin przydatności do użycia oraz data produkcji;

h) wytyczne dotyczące bezpiecznego obchodzenia się z produktem i jego stosowania, w tym wszelkie istotne informacje na temat środków zalecanych w celu ograniczenia zagrożeń dla zdrowia ludzi, zwierząt, roślin, dla bezpieczeństwa lub środowiska;

i) instrukcje dotyczące zastosowania, w tym dawkowania, okresu stosowania i częstości, i docelowych roślin lub grzybów;

j) pH;

k) przewodność elektryczna wyrażona w mS/m, z wyjątkiem dla wełny mineralnej;

l) oświadczenie o stabilności substancji organicznej (trwała lub bardzo trwała);

m) azot (N) ekstrahowalny za pomocą CaCl2/DTPA (chlorek wapnia/kwas dietylenotriaminopentaoctowy; „rozpuszczalny w CAT”), jeżeli powyżej 150 mg/l;

n) pięciotlenek fosforu (P₂O₅) ekstrahowalny za pomocą CaCl2/DTPA (chlorek wapnia/kwas dietylenotriaminopentaoctowy; „rozpuszczalny w CAT”), jeżeli powyżej 20 mg/l;

o) tlenek potasu (K₂O) ekstrahowalny za pomocą CaCl2/DTPA (chlorek wapnia/kwas dietylenotriaminopentaoctowy; „rozpuszczalny w CAT”), jeżeli powyżej 150 mg/l;

p) Chrom całkowity (Cr całkowity), określony ilościowo zgodnie z kryterium 4.1 lit. b), jeżeli przekracza 200 mg/kg DM;

q) oświadczenie dotyczące zastosowania profesjonalnego ogrodnictwa w przypadku mineralnych podłoży uprawowych.

Ocena i weryfikacja

Wnioskodawca oświadcza, że produkt jest zgodny z tym kryterium i dostarcza właściwemu organowi tekst informacji dla użytkownika umieszczonych na opakowaniu lub towarzyszących mu ulotkach informacyjnych.

Kryterium 8 – Informacje widniejące na oznakowaniu ekologicznym UE

Jeśli stosowana jest nieobowiązkowa etykieta z polem tekstowym, zawiera ona następujące trzy oświadczenia:

– produkt wspierający recykling materiałów,

– produkt wspierający stosowanie materiałów wytworzonych w sposób bardziej zrównoważony, przyczyniający się do zmniejszenia degradacji środowiska.

W odniesieniu do polepszaczy gleby należy podać dodatkowe informacje:

– produkt przyczyniający się do ograniczenia zanieczyszczenia gleby i wody.

Wnioskodawca postępuje zgodnie z instrukcjami właściwego stosowania logo oznakowania ekologicznego UE przedstawionymi w wytycznych dotyczących logo oznakowania ekologicznego UE:

https://ec.europa.eu/environment/ecolabel/

Ocena i weryfikacja

Wnioskodawca przedstawia deklarację zgodności z niniejszym kryterium wraz z załączonym zdjęciem w wysokiej rozdzielczości przedstawiającym opakowanie produktu, na którym wyraźnie widać etykietę, numer rejestracji/zezwolenia oraz – w razie potrzeby – oświadczenia, które można umieścić na opakowaniu wraz z etykietą.

Dodatek 1

Pobieranie próbek i częstotliwość badań w roku złożenia wniosku

Dodatek 2

Pobieranie próbek i częstotliwość badań dla kolejnych lat

(¹) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylająca niektóre dyrektywy (Dz.U. L 312 z 22.11.2008, s. 3).

(²) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (Dz.U. L 300 z 14.11.2009, s. 1).

(³) Rodzaje odpadów i kody odniesienia określone w decyzji Komisji 2000/532/WE z dnia 3 maja 2000 r. zastępującą decyzję 94/3/WE ustanawiającą wykaz odpadów zgodnie z art. 1 lit. a) dyrektywy Rady 75/442/EWG w sprawie odpadów oraz decyzję Rady 94/904/WE ustanawiającą wykaz odpadów niebezpiecznych zgodnie z art. 1 ust. 4 dyrektywy Rady 91/689/EWG w sprawie odpadów niebezpiecznych (Dz.U. L 226 z 6.9.2000, s. 3).

(⁴) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE z dnia 25 października 2012 r. w sprawie efektywności energetycznej, zmiany dyrektyw 2009/125/WE i 2010/30/UE oraz uchylenia dyrektyw 2004/8/WE i 2006/32/WE (Dz.U. L 315 z 14.11.2012, s. 1).

(⁵) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2402 z dnia 12 października 2015 r. w sprawie przeglądu zharmonizowanych wartości referencyjnych sprawności dla rozdzielonej produkcji energii elektrycznej i ciepła w zastosowaniu dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE i uchylające decyzję wykonawczą Komisji 2011/877/UE (Dz.U. L 333 z 19.12.2015, s. 54).

(⁶) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/2066 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie monitorowania i raportowania w zakresie emisji gazów cieplarnianych na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz zmieniające rozporządzenie Komisji (UE) nr 601/2012, (Dz.U. L 334 z 31.12.2018, s. 1).

(⁷) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/331 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na podstawie art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 59 z 27.2.2019, s. 8).

(⁸) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/2067 z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie weryfikacji danych oraz akredytacji weryfikatorów na podstawie dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 334 z 31.12.2018, s. 94).

(⁹) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/52/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. zmieniająca dyrektywę 2011/92/UE w sprawie oceny wpływu wywieranego przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko (Dz.U. L 124 z 25.4.2014, s. 1).

(¹⁰) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1143/2014 z dnia 22 października 2014 r. w sprawie działań zapobiegawczych i zaradczych w odniesieniu do wprowadzania i rozprzestrzeniania inwazyjnych gatunków obcych (Dz.U. L 317 z 4.11.2014, s. 35).

(¹¹) Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. L 206 z 22.7.1992, s. 7).

(¹²) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (Dz.U. L 20 z 26.1.2010, s. 7).

(¹³) Komisja Europejska, Dyrekcja Generalna ds. Środowiska, Wytyczne dotyczące wydobycia minerałów nieenergetycznych i sieci Natura 2000: streszczenie. Urząd Publikacji, 2019 r., https://data.europa.eu/doi/10.2779/985239.

(¹⁴) Konwencja o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk (Dz.U. L 38 z 10.2.1982, s. 3).