ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2022/1194
z dnia 11 lipca 2022 r.
ustanawiające środki w celu zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się Clavibacter sepedonicus (Spieckermann & Kotthoff 1914) Nouioui et al. 2018
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 z dnia 26 października 2016 r. w sprawie środków ochronnych przeciwko agrofagom roślin, zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 228/2013, (UE) nr 652/2014 i (UE) nr 1143/2014 oraz uchylające dyrektywy Rady 69/464/EWG, 74/647/EWG, 93/85/EWG, 98/57/WE, 2000/29/WE, 2006/91/WE i 2007/33/WE (1), w szczególności jego art. 28 ust. 1 lit. a)-h),
a także mając na uwadze, co następuje:
| (1) | Rozporządzenie (UE) 2016/2031 stanowi podstawę przepisów Unii dotyczących środków ochronnych przeciwko agrofagom roślin. Ponieważ w rozporządzeniu tym ustanowiono szereg nowych przepisów, uchyla ono ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2022 r. szereg aktów prawnych, które opierały się na poprzednich przepisach obowiązujących w tym sektorze. |
| (2) | Jednym z tych uchylonych aktów prawnych jest dyrektywa Rady 93/85/EWG (2), w której określono środki przeciwko agrofagowi Clavibacter michiganensis (Smith) Davis et al. ssp. sepedonicus (Spieckermann & Kotthoff 1914), przemianowanemu później na Clavibacter sepedonicus (Spieckermann & Kotthoff 1914) Nouioui et al. 2018 ("określony agrofag"), będącemu patogenem bakteriozy pierścieniowej ziemniaka. |
| (3) | Ponadto od czasu przyjęcia tej dyrektywy dokonano nowych odkryć naukowych dotyczących biologii i występowania określonego agrofaga, a także opracowano nowe metody badania służące do jego wykrywania i identyfikacji oraz metody jego zwalczania i zapobiegania jego rozprzestrzenianiu się. |
| (4) | Należy zatem przyjąć nowe środki w odniesieniu do roślin Solanum tuberosum L., innych niż nasiona ("określone rośliny"), w celu zwalczenia określonego agrofaga w przypadku stwierdzenia jego występowania na terytorium Unii oraz w celu zapobieżenia jego rozprzestrzenianiu się. Niektóre środki ustanowione w dyrektywie 93/85/EWG, w szczególności te dotyczące zwalczania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się określonego agrofaga, są jednak nadal odpowiednie i w związku z tym należy je przewidzieć. |
| (5) | Właściwe organy państw członkowskich powinny przeprowadzać coroczne kontrole występowania określonego agrofaga na określonych roślinach na swoim terytorium, aby zapewnić jak najskuteczniejsze i najwcześniejsze wykrycie tego agrofaga. Przepisy dotyczące corocznych kontroli należy dostosować do planowanego wykorzystania określonych roślin w celu zapewnienia, aby oceny wizualne, pobieranie próbek i przeprowadzanie testów odbywały się w najbardziej odpowiednim czasie i w najbardziej odpowiednich warunkach dla każdej rośliny i jej wykorzystania. |
| (6) | W przypadku podejrzewanego występowania określonego agrofaga właściwy organ danego państwa członkowskiego powinien przeprowadzić testy zgodnie z normami międzynarodowymi, aby potwierdzić lub wykluczyć to występowanie. |
| (7) | W przypadku potwierdzonego występowania określonego agrofaga właściwy organ danego państwa członkowskiego powinien niezwłocznie wprowadzić odpowiednie środki w celu jego zwalczenia i zapobieżenia jego dalszemu rozprzestrzenianiu się. Pierwszym z tych środków powinno być ustanowienie obszaru wyznaczonego. |
| (8) | Należy również przewidzieć dalsze środki zwalczania. Określonych roślin uznanych za zakażone określonym agrofagiem nie należy sadzić na terytorium Unii, a właściwy organ danego państwa członkowskiego powinien zapewnić, aby zakażone określone rośliny były niszczone lub w inny sposób unieszkodliwiane, w warunkach, które zapobiegają rozprzestrzenianiu się określonego agrofaga. Należy przewidzieć szczególne środki w zakresie przeprowadzania testów, pobierania próbek i działań na miejscu mające zapewnić, aby nie istniało możliwe do zidentyfikowania ryzyko rozprzestrzeniania się określonego agrofaga. |
| (9) | Aby zapewnić jak najskuteczniejszą ochronę terytorium Unii przed określonym agrofagiem, należy wyznaczyć niektóre obszary w Unii jako "obszary o wysokim stopniu zakażenia". Należy je zdefiniować jako obszary, na których z liczby miejsc występowania stwierdzonych podczas corocznych kontroli prowadzonych nieprzerwanie przez okres ponad dziesięciu lat wynika, że określony agrofag występuje w wielu miejscach i nie można wykluczyć, że agrofag ten występuje również w punktach produkcji, które nie są objęte nadzorem urzędowym. Z tego względu przemieszczanie określonych roślin z tych obszarów na pozostałą część terytorium Unii i w jej obrębie powinno podlegać określonym warunkom i odbywać się na podstawie paszportu roślin. |
| (10) | Co pięć lat państwa członkowskie powinny przedkładać Komisji i pozostałym państwom członkowskim sprawozdania dotyczące zmiany ich odpowiednich obszarów o wysokim stopniu zakażenia, aby zapewnić przegląd wdrażania tych środków w Unii oraz, w razie potrzeby, dokonać ich przeglądu i dostosowania. |
| (11) | Należy przewidzieć odstępstwo od obowiązku powiadamiania o występowaniu określonego agrofaga w systemie EUROPHYT zgodnie z art. 32 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/1715 (3), jeżeli określony agrofag znajduje się na obszarze o wysokim stopniu zakażenia, ponieważ miałoby to niewielką wartość dodaną ze względu na ciągłe pojawy w wielu miejscach. |
| (12) | Niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w celu zapewnienia jego stosowania możliwie jak najszybciej po uchyleniu dyrektywy 93/85/EWG. |
| (13) | Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Przedmiot
W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się środki mające na celu zwalczanie Clavibacter sepedonicus (Spieckermann & Kotthoff 1914) Nouioui et al. 2018, sprawcy bakteriozy pierścieniowej ziemniaka, oraz zapobieganie jego rozprzestrzenianiu się na terytorium Unii.
Artykuł 2
Definicje
Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:
| 1) | "określony agrofag" oznacza Clavibacter sepedonicus (Spieckermann & Kotthoff 1914) Nouioui et al. 2018; |
| 2) | "określone rośliny" oznaczają rośliny Solanum tuberosum L., inne niż nasiona; |
| 3) | "samosiewy określonych roślin" oznaczają określone rośliny, które występują w miejscach produkcji bez uprzedniego sadzenia; |
| 4) | "bulwy przeznaczone do sadzenia w miejscu ich produkcji" oznaczają bulwy wyprodukowane w określonym miejscu produkcji, które mają na stałe pozostać w tym miejscu i nie są przeznaczone do kwalifikacji; |
| 5) | "obszar o wysokim stopniu zakażenia" oznacza obszar w Unii, na którym z liczby miejsc występowania stwierdzonych podczas corocznych kontroli prowadzonych nieprzerwanie przez okres ponad dziesięciu lat wynika, że określony agrofag występuje w wielu miejscach, i nie można wykluczyć, że agrofag ten występuje również w punktach produkcji, które nie są objęte nadzorem urzędowym. |
Artykuł 3
Coroczne kontrole
1. Właściwe organy przeprowadzają coroczne kontrole występowania określonego agrofaga na określonych roślinach na swoim terytorium, zgodnie z następującymi wymogami:
| a) | w odniesieniu do bulw innych niż przeznaczone do sadzenia kontrole obejmują:
|
| b) | w odniesieniu do bulw przeznaczonych do sadzenia innych niż te przeznaczone do sadzenia w miejscu ich produkcji kontrole obejmują systematycznie ocenę wizualną rosnących upraw i partii w trakcie przechowywania, pobieranie próbek w trakcie przechowywania lub z rosnących roślin, możliwie jak najpóźniej między zaschnięciem łętów a zbiorem; |
| c) | w odniesieniu do bulw przeznaczonych do sadzenia w miejscu ich produkcji kontrole przeprowadza się na podstawie zidentyfikowanego ryzyka dotyczącego występowania określonego agrofaga i obejmują one:
|
| d) | w odniesieniu do określonych roślin innych niż bulwy kontrole i pobieranie próbek roślin przeprowadza się zgodnie z odpowiednimi metodami w celu zidentyfikowania na tych roślinach określonego agrofaga. |
2. Liczba, pochodzenie i czas pobierania próbek opiera się na właściwych zasadach naukowych i statystycznych oraz znajomości biologii określonego agrofaga, uwzględniając specyfikę poszczególnych systemów produkcji ziemniaka stosowanych w danym państwie członkowskim.
3. Do dnia 30 kwietnia każdego roku państwa członkowskie zgłaszają Komisji i pozostałym państwom członkowskim wyniki corocznych kontroli przeprowadzonych w poprzednim roku kalendarzowym. Przekazywanie wyników tych kontroli odbywa się zgodnie ze wzorem określonym w załączniku II.
Artykuł 4
Środki stosowane w przypadku podejrzewanego występowania określonego agrofaga
1. Właściwy organ zapewnia, aby próbki pobrane do celów corocznych kontroli były poddawane testom wykrywania, o których mowa w załączniku I pkt 2.1.
2. W oczekiwaniu na wyniki testów wykrywania właściwy organ:
| a) | zakazuje przemieszczania określonych roślin ze wszystkich upraw, partii lub przesyłek, z których pobrano próbki, z wyjątkiem określonych roślin znajdujących się pod jego kontrolą, w odniesieniu do których stwierdzono, że nie istnieje możliwe do zidentyfikowania ryzyko rozprzestrzeniania się określonego agrofaga; |
| b) | śledzi pochodzenie podejrzewanego wystąpienia; |
| c) | przeprowadza kontrole urzędowe przemieszczania wszelkich określonych roślin innych niż te, o których mowa w lit. a), wyprodukowanych w miejscu produkcji, z którego pobrano próbki, o których mowa w lit. a). |
3. W oczekiwaniu na wyniki testów wykrywania właściwy organ zapewnia, aby wszystkie następujące elementy były zachowane i odpowiednio przechowane:
| a) | wszystkie pozostałe próbki bulw oraz, gdy tylko jest to możliwe, wszystkie pozostałe próbki roślin; |
| b) | pozostałe ekstrakty z określonych roślin, ekstrakty DNA oraz dodatkowy materiał przygotowany do testu; |
| c) | czystą kulturę, w stosownych przypadkach; |
| d) | wszelkie stosowne dokumenty. |
4. W przypadku gdy podejrzewane występowanie określonego agrofaga potwierdzono zgodnie z załącznikiem I pkt 1.1, właściwy organ zapewnia, aby testy, o których mowa w załączniku I, przeprowadzono na próbkach pobranych na potrzeby kontroli w celu potwierdzenia lub wykluczenia występowania określonego agrofaga.
Artykuł 5
Środki stosowane w przypadku potwierdzenia występowania określonego agrofaga
1. W przypadku gdy występowanie określonego agrofaga zostało potwierdzone zgodnie z załącznikiem I pkt 1.2 lub 1.3, zastosowanie mają ust. 2-9.
2. Właściwy organ bezzwłocznie ustala obszar wyznaczony, biorąc pod uwagę elementy wymienione w załączniku III pkt 1 w celu określenia możliwego rozprzestrzeniania się określonego agrofaga.
3. Obszar wyznaczony obejmuje strefę porażenia oraz, w razie potrzeby przeciwdziałania zagrożeniu fitosanitarnemu, strefę buforową wokół strefy porażenia.
4. Strefa porażenia obejmuje wszystkie poniższe przedmioty:
| a) | określone rośliny, przesyłki lub partie, pojazdy, kontenery, magazyny lub ich części, z których pobrano zakażoną próbkę określonych roślin, wszelkie inne przedmioty, w tym materiały opakowaniowe, oraz maszyny używane do produkcji, transportu i przechowywania tych określonych roślin, a także, w stosownych przypadkach, miejsce lub miejsca produkcji, lub punkt lub punkty produkcji, w których te określone rośliny były uprawiane lub zbierane; |
| b) | wszystkie przedmioty wymienione w lit. a) uznane za prawdopodobnie zakażone określonym agrofagiem, biorąc pod uwagę elementy wymienione w załączniku III pkt 2, w wyniku kontaktu przed zbiorami lub po nich, lub w wyniku wspólnych etapów produkcji z zakażonymi określonymi roślinami. |
5. Właściwy organ uznaje:
| a) | przedmioty wymienione w ust. 4 lit. a) za zakażone; |
| b) | przedmioty wymienione w ust. 4 lit. b) za prawdopodobnie zakażone. |
6. Bulwy pochodzące z obszaru wyznaczonego nie mogą być przemieszczane poza obszar wyznaczony, chyba że na podstawie testów, o których mowa w załączniku I, zostanie udowodnione, iż są one wolne od określonego agrofaga.
7. Na zasadzie odstępstwa od art. 32 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2019/1715 państwa członkowskie nie są zobowiązane do składania powiadomienia o pojawie agrofagów w systemie EUROPHYT, jeśli określony agrofag występuje na obszarze o wysokim stopniu zakażenia wymienionym w załączniku IV.
8. Jeżeli państwo członkowskie złożyło powiadomienie o pojawie agrofagów w systemie EUROPHYT, sąsiednie państwa członkowskie, o których mowa w powiadomieniu, określają zasięg prawdopodobnego zakażenia i ustanawiają obszar wyznaczony zgodnie z ust. 2, 3 i 4.
9. Właściwy organ zapewnia, aby wszystkie następujące elementy były zachowane i odpowiednio przechowane:
| a) | materiał określony w art. 4 ust. 3 przynajmniej do zakończenia wszystkich testów; |
| b) | materiał związany z drugim testem wykrywania oraz, w stosownych przypadkach, z testami identyfikacyjnymi, do zakończenia wszystkich testów; |
| c) | w stosownych przypadkach czystą kulturę określonego agrofaga przez co najmniej jeden miesiąc po procedurze powiadomienia, zgodnie z ust. 7. |
Artykuł 6
Środki zwalczania określonego agrofaga
1. Nie sadzi się określonych roślin uznanych za zakażone określonym agrofagiem zgodnie z art. 5 ust. 5 lit. a). Właściwy organ zapewnia, aby zakażone określone rośliny zostały zniszczone lub w inny sposób unieszkodliwione, zgodnie z załącznikiem V pkt 1, pod warunkiem że stwierdzono, iż nie istnieje możliwe do zidentyfikowania ryzyko rozprzestrzeniania się określonego agrofaga.
Jeżeli określone rośliny zostały posadzone przed uznaniem ich za zakażone, posadzony materiał zostaje natychmiast zniszczony lub unieszkodliwiony zgodnie z załącznikiem V pkt 1. Punkt lub punkty produkcji, w których posadzono zakażone określone rośliny, uznaje się za zakażone.
2. Nie sadzi się określonych roślin uznanych za prawdopodobnie zakażone zgodnie z art. 5 ust. 5 lit. b) i, bez uszczerbku dla wyniku testów, o których mowa w art. 7, dotyczących spokrewnionych klonalnie partii, pod nadzorem urzędowym właściwie się je wykorzystuje lub unieszkodliwia zgodnie z załącznikiem V pkt 2, w sposób umożliwiający stwierdzenie, iż nie istnieje możliwe do identyfikacji ryzyko rozprzestrzenienia się określonego agrofaga.
Jeżeli określone rośliny zostały posadzone przed uznaniem ich za prawdopodobnie zakażone, posadzony materiał zostaje natychmiast zniszczony, właściwie wykorzystany lub unieszkodliwiony zgodnie z załącznikiem V pkt 2. Punkt lub punkty produkcji, w których posadzono prawdopodobnie zakażone określone rośliny, uznaje się za prawdopodobnie zakażone.
3. Wszelkie maszyny, pojazdy, kontenery, magazyny lub ich części oraz jakiekolwiek inne przedmioty, w tym materiały opakowaniowe, uznane za zakażone lub za prawdopodobnie zakażone zgodnie z art. 5 ust. 5, zostają zniszczone albo oczyszczone i zdezynfekowane z zastosowaniem metod określonych w załączniku V pkt 3.
4. Oprócz środków przewidzianych w ust. 1, 2 i 3 na obszarach wyznaczonych stosuje się środki określone w załączniku V pkt 4.
Artykuł 7
Szczególne środki związane z testowaniem bulw do sadzenia
1. Jeżeli występowanie określonego agrofaga potwierdzono w punkcie produkcji bulw przeznaczonych do sadzenia, właściwy organ zapewnia, aby testy, o których mowa w załączniku I, przeprowadzono na liniach klonalnie spokrewnionych z zakażonymi partiami bulw lub, w przypadku stwierdzenia braku linii klonalnie spokrewnionych, na bulwach lub partiach bulw, które miały bezpośredni lub pośredni kontakt z zakażonymi partiami bulw.
2. Jeśli występowanie określonego agrofaga potwierdzono w punktach produkcji bulw przeznaczonych do sadzenia w ramach systemu produkcji sadzeniaków ziemniaka, testy, o których mowa w załączniku I, przeprowadza się na wszystkich roślinach z początkowej selekcji klonalnej albo na reprezentatywnych próbkach sadzeniaków ziemniaka kategorii bazowy.
Artykuł 8
Środki tymczasowe dotyczące przemieszczania bulw określonych roślin pochodzących z obszarów o wysokim stopniu zakażenia
1. Bulwy określonych roślin, inne niż przeznaczone do sadzenia, pochodzące z obszaru o wysokim stopniu zakażenia wymienionego w załączniku IV, można przemieszczać z tego obszaru na inne obszary terytorium Unii wyłącznie po spełnieniu obu poniższych warunków:
| a) | zostały zaopatrzone w paszport roślin; |
| b) | pochodzą z miejsca produkcji zarejestrowanego i nadzorowanego przez właściwe organy oraz oficjalnie uznanego za wolne od określonego agrofaga; lub uznano je za wolne od określonego agrofaga na podstawie pobierania próbek i przeprowadzania testów zgodnie z załącznikiem I. |
2. Co pięć lat państwa członkowskie przedkładają Komisji i pozostałym państwom członkowskim sprawozdania dotyczące zmiany ich odpowiednich obszarów o wysokim stopniu zakażenia.
Artykuł 9
Wejście w życie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 11 lipca 2022 r.
W imieniu Komisji
Przewodnicząca
Ursula VON DER LEYEN
(1) Dz.U. L 317 z 23.11.2016, s. 4.
(2) Dyrektywa Rady 93/85/EWG z dnia 4 października 1993 r. w sprawie zwalczania bakteriozy pierścieniowej ziemniaka (Dz.U. L 259 z 18.10.1993, s. 1).
(3) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/1715 z dnia 30 września 2019 r. ustanawiające przepisy dotyczące funkcjonowania systemu zarządzania informacjami w zakresie kontroli urzędowych oraz jego składników systemowych ("rozporządzenie w sprawie systemu IMSOC") (Dz.U. L 261 z 14.10.2019, s. 37).
ZAŁĄCZNIK I
Schemat testów, które należy przeprowadzić zgodnie z art. 3, 4, 5, 7 i 8
1. OGÓLNE ZASADY DOTYCZĄCE WYSTĘPOWANIA OKREŚLONEGO AGROFAGA
| 1.1. | Występowanie określonego agrofaga podejrzewa się w przypadku uzyskania pozytywnego wyniku pierwszego testu wykrywania przeprowadzonego na określonej roślinie. W przypadku materiału roślinnego wykazującego objawy pierwszym testem wykrywania może być izolacja selektywna. |
| 1.2. | Występowanie określonego agrofaga potwierdza się w wykazujących objawy próbkach określonych roślin w następujących przypadkach:
|
| 1.3. | Występowanie określonego agrofaga potwierdza się w niewykazujących objawów próbkach określonych roślin w następujących przypadkach:
|
2. TESTY
2.1. Testy wykrywania
Testy wykrywania zapewniają spójne wykrywanie co najmniej 104 komórek/ml zawieszonego osadu.
Drugi test wykrywania opiera się na innych zasadach biologicznych lub innych regionach nukleotydowych niż pierwszy test wykrywania.
Stosuje się następujące testy wykrywania:
| a) | testy immunofluorescencyjne zgodnie z opisem w międzynarodowych standardach diagnostycznych; |
| b) | test FISH (van Beuningen et al. (1995) (1)) zgodnie z opisem w międzynarodowych standardach diagnostycznych; |
| c) | izolacja zgodnie z opisem w międzynarodowych standardach diagnostycznych. Przeprowadza się jeden z dwóch poniższych wariantów:
|
| d) | konwencjonalny test PCR z użyciem starterów Pastrik (2000) (2)) zgodnie z opisem w międzynarodowych standardach diagnostycznych; |
| e) | testy PCR TaqMan® w czasie rzeczywistym z użyciem starterów i sond:
|
2.2. Testy identyfikacyjne
Stosuje się następujące testy identyfikacyjne:
| a) | test immunofluorescencyjny zgodnie z opisem w międzynarodowych standardach diagnostycznych; |
| b) | konwencjonalny test PCR (Pastrik (2000)) zgodnie z opisem w międzynarodowych standardach diagnostycznych; |
| c) | testy PCR TaqMan® w czasie rzeczywistym z użyciem starterów i sond:
|
| d) | barkodowanie DNA zgodnie z opisem w międzynarodowych standardach diagnostycznych; |
| e) | MALDI-TOF MS (Zaluga et al. (2011) (6)) zgodnie z opisem w międzynarodowych standardach diagnostycznych. |
3. SCHEMATY BLOKOWE PROCEDUR
Schemat blokowy nr 1: Procedura diagnostyczna dotycząca występowania określonego agrofaga w wykazujących objawy próbkach określonej rośliny
| a | Izolacja może być stosowana jako pierwszy lub drugi test wykrywania. Jeśli podejrzewa się występowanie określonego agrofaga na podłożu, kolonie oczyszcza się w celu uzyskania czystych kultur, na których należy przeprowadzić dwa testy identyfikacyjne. W celu potwierdzenia występowania agrofaga wymagane są pozytywne wyniki w dwóch testach identyfikacyjnych. |
| b | Trzeci test wykrywania opiera się na innych zasadach biologicznych lub innych regionach nukleotydowych. |
Schemat blokowy nr 2: Procedura diagnostyczna dotycząca określonego agrofaga w niewykazujących objawów próbkach określonej rośliny
| a | Nie stosuje się izolacji. |
| b | Trzeci test wykrywania opiera się na innych zasadach biologicznych lub innych regionach nukleotydowych. Nie stosuje się izolacji. |
| c | W przypadku próbek, o których mowa w pkt 1.3 lit. b), potwierdzenie występowania określonego agrofaga po drugim dodatnim teście wykrywania wymaga wyizolowania określonego agrofaga z próbki, a następnie przeprowadzenia dwóch dodatnich testów identyfikacyjnych. |
4. PRZYGOTOWANIE PRÓBKI
4.1. Próbki pochodzące z bulw niewykazujących objawów
Standardowa próbka zawiera 200 bulw na każdy test. W międzynarodowych standardach diagnostycznych opisano właściwą procedurę laboratoryjną stosowaną do testowania fragmentów części przystolonowych w celu uzyskania ekstraktu do wykrywania określonego agrofaga.
4.2. Próbki pochodzące z niewykazującego objawów materiału roślinnego innego niż bulwy
Wykrywanie zakażeń utajonych przeprowadza się w próbkach zbiorczych złożonych z fragmentów łodygi. Procedurę można zastosować do maksymalnie 200 fragmentów łodygi pobranych z różnych roślin wchodzących w skład jednej próbki. W międzynarodowych standardach diagnostycznych opisano właściwą procedurę laboratoryjną stosowaną do odkażania i testowania fragmentów łodygi w celu uzyskania ekstraktu przeznaczonego do wykrywania określonego agrofaga.
4.3. Próbki pochodzące z określonych roślin wykazujących objawy
Fragmenty tkanki pobiera się aseptycznie z pierścienia wiązek przewodzących bulwy lub z wiązek przewodzących łodygi określonych roślin wykazujących objawy więdnięcia. W międzynarodowych standardach diagnostycznych opisano szczegółowo właściwą procedurę laboratoryjną stosowaną do testowania tych tkanek w celu uzyskania ekstraktu do wykrywania określonego agrofaga.
(1) van Beuningen, A.R., Derks, H., Janse, J.D. (1995), "Detection and identification of Clavibacter michiganensis subsp. sepedonicus with special attention to fluorescent in situ hybridization (FISH) using a 16S rRNA targeted oligonucleotide probe", Züchtungs Forschung nr 1, s. 266-269.
(2) Pastrik, K.H. (2000), "Detection of Clavibacter michiganensis subsp. sepedonicus in potato tubers by multiplex PCR with coamplification of host DNA", European Journal of Plant Pathology, nr 106, s. 155-165.
(3) Schaad, W., Berthier-Schaad, Y., Sechler, A., Knorr, D. (1999), "Detection of Clavibacter michiganensis subsp. sepedonicus in potato tubers by BIOPCR and an automated real-time fluorescence detection system", Plant Disease nr 83, s. 1095-1100.
(4) Vreeburg, R., Zendman, A., Pol A., Verheij, E., Nas, M., Kooman-Gersmann, M. (2018), "Validation of four real-time TaqMan PCRs for the detection of Ralstonia solanacearum and/or Ralstonia pseudosolanacearum and/or Clavibacter michiganensis subsp. sepedonicus in potato tubers using a statistical regression approach", EPPO Bulletin nr 48, s. 86-96.
(5) Massart, S., Nagy, C., Jijakli, M.H. (2014), "Development of the simultaneous detection of Ralstonia solanacearum race 3 and Clavibacter michiganensis subsp. sepedonicus in potato tubers by a multiplex real-time PCR assay", European Journal of Plant Pathology nr 138, s. 29-37.
(6) Zaluga, J., Heylen, K., Van Hoorde, K., Hoste, B., Vaerenbergh, J., Maes, M., De Vos, P. (2011), "GyrB sequence analysis and MALDI-TOF MS as identification tools for plant pathogenic Clavibacter", Systematic and applied microbiology nr 34, s. 400-407. 10.1016/j.syapm.2011.05.001.
ZAŁĄCZNIK II
Wzór formularza kontroli, o którym mowa w art. 3 ust. 3
Wzór przedstawiania wyników kontroli dotyczących bakteriozy pierścieniowej ziemniaka w zbiorach ziemniaków w poprzednim roku kalendarzowym.
Niniejszą tabelę można wykorzystywać wyłącznie w odniesieniu do wyników kontroli dotyczących ziemniaków zbieranych w Państwa kraju.
| PC | Kategoria | Powierzchnia upraw (ha) | Testy laboratoryjne | Ocena wizualna bulw (1) | Ocena wizualna rosnących roślin (1) | Inne informacje | |||||||||
| Liczba próbek | Liczba partii | Wielkość partii (w t lub ha) | Okres pobierania próbek | Liczba dodatnich | Liczba próbek poddanych kontroli | Wielkość próbki | Liczba próbek dodatnich (2) | Liczba ocen wizualnych | Liczba ha | Liczba wyników dodatnich (2) | |||||
| próbek | partii | ||||||||||||||
|
| Sadzeniaki ziemniaka |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Inne bulwy przeznaczone do sadzenia (proszę określić) |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
| Ziemniaki konsumpcyjne, paszowe i do przerobu przemysłowego |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
| Inne bulwy (proszę określić) |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
(1) Należy przez to rozumieć makroskopowe badanie bulw lub roślin.
(2) Stwierdzono objawy, pobrano próbkę, a testy laboratoryjne potwierdziły występowanie określonego agrofaga.
ZAŁĄCZNIK III
Elementy służące do ustalenia możliwego rozprzestrzenienia się określonego agrofaga oraz do uznania przedmiotów za prawdopodobnie zakażone określonym agrofagiem zgodnie z art. 5 ust. 2 i art. 5 ust. 4 lit. b)
| 1. | Elementy brane pod uwagę w celu określenia możliwego rozprzestrzeniania się określonego agrofaga, o których mowa w art. 5 ust. 2, są następujące:
|
| 2. | Elementy brane pod uwagę w celu uznania przedmiotów za prawdopodobnie zakażone określonym agrofagiem zgodnie z art. 5 ust. 4 lit. b) są następujące:
|
ZAŁĄCZNIK IV
Wykaz obszarów o wysokim stopniu zakażenia, o których mowa w art. 8
| 1. | Terytorium Polski. |
| 2. | Terytorium Rumunii. |
ZAŁĄCZNIK V
Środki zwalczania, o których mowa w art. 6
| 1. | Środki zwalczania, o których mowa w art. 6 ust. 1, obejmują co najmniej jeden z następujących środków:
Wszelkie pozostałe odpady powstałe w związku z wyżej opisanymi działaniami i w wyniku tych działań należy unieszkodliwić za pomocą urzędowo zatwierdzonych metod, zgodnie z załącznikiem VI. |
| 2. | Właściwe wykorzystanie lub unieszkodliwianie określonych roślin uznanych za prawdopodobnie zakażone zgodnie z art. 5 ust. 5 lit. b) odbywa się pod kontrolą właściwego organu zainteresowanego państwa członkowskiego. Właściwy organ zatwierdza następujące sposoby wykorzystania tych określonych roślin i unieszkodliwiania powstałych w wyniku tego wykorzystania odpadów:
|
| 3. | Za właściwe metody czyszczenia i dezynfekcji przedmiotów, o których mowa w art. 6 ust. 3 uznaje się te, w odniesieniu do których stwierdzono, że nie istnieje możliwe do zidentyfikowania ryzyko rozprzestrzeniania się określonego agrofaga, oraz które są stosowane pod nadzorem właściwych organów państw członkowskich. |
| 4. | Środki, które państwa członkowskie muszą wprowadzić na obszarze wyznaczonym ustalonym zgodnie z art. 5 ust. 2 i 3, określonych w art. 6 ust. 4, obejmuje środki określone w pkt 4.1 i 4.2:
|
ZAŁĄCZNIK VI
Wymogi dotyczące urzędowo zatwierdzonego unieszkodliwiania odpadów, o którym mowa w załączniku V pkt 1
Urzędowo zatwierdzone metody unieszkodliwiania odpadów, o których mowa w załączniku V pkt 1, spełniają następujące wymogi:
| 1. | odpady z określonych roślin, łącznie z odrzuconymi bulwami i obierkami bulw oraz wszelkie inne stałe odpady związane z określonymi roślinami (w tym gleba, kamienie i inne pozostałości), unieszkodliwia się za pomocą jednej z następujących metod:
Do celów lit. a) odpady przewozi się bezpośrednio na składowisko w warunkach ograniczających rozprzestrzenianie, tak aby nie było ryzyka utraty odpadów; |
| 2. | odpady płynne zawierające zawieszone resztki stałe przed ich unieszkodliwianiem poddaje się filtrowaniu lub procesowi osiadania w celu usunięcia resztek stałych, które unieszkodliwia się zgodnie z pkt 1. Następnie odpady płynne:
|
POTRZEBUJESZ POMOCY?Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00
