ZAŁĄCZNIK I

SCHEMAT BADANIA DIAGNOSTYCZNEGO WYKRYWANIA I IDENTYFIKACJI BAKTERIOZY PIERŚ-CIENIOWEJ ZIEMNIAKA, CLAVIBACTER MICHIGANENSIS (Smith) Davis et al. ssp. SEPEDONICUS (Spieckermann et Kotthoff) Davis et al. [1]

Załącznik w formacie PDF do pobrania tutaj

ZAŁĄCZNIK II

ZACHOWYWANIE I KONSERWACJA [2]

1. Dla każdego podejrzewanego wystąpienia, w odniesieniu do którego uzyskano pozytywne wyniki testu(-ów) przesiewowych, zgodnie z metodą wymienioną w załączniku I, i dla którego oczekuje się potwierdzenia lub wykluczenia tego wyniku po zakończeniu wszystkich badań według opisanej metody, należy zachować i odpowiednio przechowywać:

- wszystkie testowane bulwy oraz, w miarę możliwości, próby roślin,

- wszelkie pozostałe ekstrakty oraz dodatkowe materiały przygotowane do testów przesiewowych, np. szkiełka do immunofluorescencji,

oraz

- wszelkie stosowne dokumenty,

aż do zakończenia opisywanych badań.

Zachowanie bulw umożliwi przeprowadzenie testów odmian, w przypadkach gdzie uzna się to za właściwe.

2. W przypadku potwierdzenia wystąpienia organizmu należy zachować i we właściwy sposób zabezpieczyć:

- materiał określony w ust. 1,

oraz

- próbę porażonego materiału roślinnego oberżyny, zainokulowanego ekstraktem z bulwy lub z rośliny,

oraz

- kulturę wyizolowanego organizmu,

przez co najmniej jeden miesiąc po procedurze powiadomienia, zgodnie z art. 5 ust. 2.

ZAŁĄCZNIK III

CZYNNIKI [3]

1. Elementy brane pod uwagę przy ustalaniu zasięgu prawdopodobnego porażenia, zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. b), obejmują:

- bulwy lub rośliny w miejscu produkcji określonym jako porażone, zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. a),

- miejsce(-a) produkcji związane z produkcją bulw lub roślin, określonych jako porażone zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. a), łącznie z tymi miejscami, w których wykorzystuje się to samo urządzenia i sprzęt do produkcji, bezpośrednio lub poprzez wspólnych kontrahentów,

- bulwy lub rośliny produkowane w miejscu(-ach) określonym(-ych) w poprzednim tiret lub występujące w takim miejscu(-ach) produkcji w okresie, gdy bulwy lub rośliny, określone jako porażone zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. a), występowały w miejscach produkcji określonych w tiret pierwszym,

- obiekty, w których znajdowały się ziemniaki pochodzące z miejsc produkcji, o których mowa w tiret wymienionych powyżej,

- wszystkie maszyny, pojazdy, statki, składy lub ich jednostki oraz wszelkie inne przedmioty, łącznie z opakowaniami, które mogły mieć kontakt z bulwami czy roślinami określonymi jako porażone zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. a),

- wszelkie bulwy lub rośliny składowane lub mające kontakt z jakimikolwiek obiektami lub przedmiotami wymienionymi w poprzednim tiret, przed oczyszczeniem i dezynfekcją tych obiektów i przedmiotów,

- obejmują, jako wynik analizy prowadzonej na mocy art. 6, bulwy lub rośliny mające siostrzane lub rodzicielskie powiązania klonalne z bulwami lub roślinami określonymi jako porażone zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. a) i w odniesieniu do których badania wskazują na prawdopodobieństwo wystąpienia porażenia na drodze dziedziczenia (powiązań klonalnych), choć wyniki testów na obecność organizmu wykazały wynik negatywny. Mogą zostać podjęte badania odmiany, mające na celu weryfikację pochodzenia porażonych lub powiązanych poprzez rozmnożenia klonalne bulw lub roślin,

oraz

- miejsce(-a) produkcji bulw lub roślin, o których mowa w poprzednim tiret.

2. Elementy brane pod uwagę przy określaniu zasięgu możliwego rozprzestrzenienia się, zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. c), obejmują:

- bliskość innych miejsc produkcji, gdzie uprawia się ziemniaki lub inne rośliny żywicielskie,

- wspólność produkcji i wykorzystywania posiadanych zapasów sadzeniaków ziemniaka.

3. Szczegóły powiadomienia określone w art. 5 ust. 2 akapit pierwszy, obejmują:

- niezwłocznie po potwierdzeniu obecności organizmu w rezultacie testów laboratoryjnych, przy zastosowaniu metod wyszczególnionych w załączniku I, co najmniej:

- nazwę odmiany ziemniaków w partii,

- typ (ziemniaki inne niż przeznaczone do sadzenia, sadzeniaki itd.) oraz, tam, gdzie ma to zastosowanie, kategorię,

- w przypadku gdy istnieje niebezpieczeństwo porażenia ziemniaków otrzymanych z lub przesłanych do innego(-ych) państwa(-stw) członkowskiego(-ich), państwo członkowskie, na którego terenie stwierdzono porażenie, niezwłocznie przekaże zainteresowanemu państwu(-om) członkowskiemu(-im) informacje umożliwiające zastosowanie się do ustaleń art. 5 ust. 3, a zawierające:

- nazwę odmiany ziemniaków w partii,

- nazwę i adres odbiorcy i nadawcy,

- datę dostawy partii ziemniaków,

- wielkość dostarczonej partii ziemniaków,

- kopię paszportu roślin lub co najmniej numer paszportu roślin tam, gdzie ma to zastosowanie, oraz numer rejestracyjny producenta lub handlowca, tam, gdzie ma to zastosowanie, oraz kopię dokumentu dostawczego.

Komisja jest powiadamiana niezwłocznie o przekazaniu takich informacji.

- Po zakończeniu wszystkich badań, w każdym przypadku:

- datę potwierdzenia porażenia,

- krótki opis badań przeprowadzonych w celu identyfikacji źródła pochodzenia porażenia i zasięgu możliwego jego rozprzestrzeniania się, łącznie z informacją o poziomie wykonanego próbobrania,

- informacje o zidentyfikowanych lub podejrzewanych źródłach pochodzenia porażenia,

- szczegółowe informacje o zasięgu porażenia, w tym o liczbie miejsc produkcji i liczbie partii z określeniem odmiany, oraz, w przypadku sadzeniaków, kategorii,

- szczegółowe dane o wyznaczonej strefie, wraz z liczbą miejsc produkcji nieuznanych za porażone, ale objętych strefą,

- inne informacje mające związek z potwierdzonym porażeniem, jakich może wymagać Komisja.

ZAŁĄCZNIK IV

POZBYWANIE SIĘ BULW I ROŚLIN OKREŚLONYCH JAKO PRAWDOPODOBNIE PORAŻONE [4]

1. Urzędowo kontrolowane środki, o których mowa w art. 7 ust. 1, obejmują:

- wykorzystanie jako pasze dla zwierząt po uprzedniej obróbce cieplnej, która zabezpieczy przed ryzykiem przeżycia organizmu,

lub

- złożenie na urzędowo zatwierdzonym specjalnym składowisku odpadów, gdzie nie ma możliwego do zidentyfikowania ryzyka przedostania się czynnika chorobotwórczego do środowiska, np. poprzez przesączanie na użytki rolne,

lub

- spalenie,

lub

- wykorzystywanie w przetwórstwie przemysłowym poprzez bezpośrednie i niezwłoczne dostarczenie do zakładu przetwórczego posiadającego urzędowo zatwierdzone urządzenia do utylizacji odpadów, w odniesieniu do których stwierdzono, że nie ma możliwego do zidentyfikowania ryzyka rozprzestrzeniania się organizmu, oraz wyposażonego w system oczyszczania i dezynfekcji przynajmniej pojazdów opuszczających obiekt,

lub

- inne środki, pod warunkiem ustalenia, że nie istnieje możliwe do zidentyfikowania ryzyko rozprzestrzeniania organizmu; o tych środkach, wraz z ich uzasadnieniem, należy powiadamiać Komisję i inne państwa członkowskie.

Jakiekolwiek pozostałe odpady powstałe w trakcie i w wyniku wyżej opisanych działań należy utylizować za pomocą urzędowo zatwierdzonych metod, zgodnie z załącznikiem V do niniejszej dyrektywy.

2. Właściwe wykorzystanie lub usuwanie bulw czy roślin określonych jako prawdopodobnie porażone, zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. b), i określonych w art. 7 ust. 2, pod kontrolą odpowiedzialnych organów urzędowych zainteresowanych państw członkowskich, przy zapewnieniu właściwej komunikacji pomiędzy tymi organami, w celu utrzymania stałego poziomu kontroli oraz przy akceptacji właściwych organów urzędowych państwa członkowskiego, na terenie którego ziemniaki mają być pakowane lub przetwarzane, w związku z wymienionymi w pierwszym i drugim tiret urządzeniami do usuwania odpadów, obejmuje:

- wykorzystanie jako ziemniaki przeznaczone do konsumpcji, pakowane jako gotowe do bezpośredniego dostarczenia i użycia bez przepakowywania, w miejscu wyposażonym w odpowiednie urządzenia do utylizowania odpadów. Ziemniaki przeznaczone do sadzenia mogą być przetwarzane w tym samym miejscu tylko wówczas, gdy odbywa się to oddzielnie lub po oczyszczeniu i dezynfekcji,

lub

- wykorzystanie jako ziemniaki przeznaczone do przetwórstwa przemysłowego i przeznaczone do bezpośredniej i niezwłocznej dostawy do zakładu przetwórczego posiadającego właściwe urządzenia do utylizowania odpadów oraz system oczyszczania i dezynfekcji przynajmniej pojazdów opuszczających zakład,

lub

- inne sposoby wykorzystania lub usunięcia, pod warunkiem braku możliwego do zidentyfikowania ryzyka rozprzestrzenienia się organizmu i w przypadku uzyskania akceptacji właściwych organów urzędowych, o których mowa powyżej.

3. Za właściwe metody czyszczenia i dezynfekcji przedmiotów określonych w art. 7 ust. 3 uznaje się te, w odniesieniu do których stwierdzono, że nie istnieje możliwe do zidentyfikowania ryzyko rozprzestrzenienia się organizmu, oraz które są stosowane pod nadzorem odpowiedzialnych organów urzędowych państw członkowskich.

4. Środki wprowadzone przez państwa członkowskie w ramach wytyczonej strefy, ustanowionej zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. c) i określonej w art. 7 ust. 4, obejmują:

4.1. W miejscach produkcji określonych jako porażone, zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. a):

a) na polu określonym jako porażone, zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. a), albo

i) - podczas co najmniej trzech lat uprawy następujących po roku, w którym stwierdzono porażenie,

- podejmuje się środki w celu wyeliminowania samosiewów roślin ziemniaka i innych występujących naturalnie roślin żywicielskich organizmu,

oraz

- nie należy sadzić żadnych bulw, roślin czy nasion ziemniaka ani innych występujących naturalnie roślin żywicielskich organizmu, ani upraw, co do których istnieje możliwe do identyfikacji ryzyko rozprzestrzenienia się organizmu,

- w pierwszym sezonie uprawy ziemniaka, następującym po okresie określonym w poprzednim tiret i pod warunkiem że w wyniku urzędowych inspekcji przez dwa kolejne sezony wegetacyjne poprzedzające sadzenie stwierdzono, iż pole jest wolne od samosiewów roślin ziemniaka i innych naturalnie występujących roślin będących żywicielami organizmu, dozwolona jest wyłącznie produkcja ziemniaków innych niż przeznaczone do sadzenia, a pozyskane bulwy należy poddać testom zgodnie z procedurą szczegółowo opisaną w załączniku I,

- w sezonie uprawy ziemniaka, następującym po określonym w poprzednim tiret oraz po zastosowaniu właściwego płodozmianu, który powinien trwać co najmniej dwa lata, jeśli planuje się uprawę sadzeniaków ziemniaka, można sadzić ziemniaki, zarówno z przeznaczeniem na sadzeniaki, jak i pozostałe ziemniaki. Należy również przeprowadzić urzędową kontrolę, jak określono w art. 2 ust. 1; albo

ii) - podczas czterech lat uprawy następujących po roku, w którym stwierdzono porażenie,

- podejmuje się środki w celu wyeliminowania samosiewów roślin ziemniaka i innych występujących naturalnie roślin żywicielskich organizmu,

oraz

- pole należy albo wyłączyć z uprawy, albo przeznaczyć na pastwisko trwałe, stosując często niskie koszenie lub intensywny wypas,

- w pierwszym sezonie uprawy ziemniaka następującym po okresie określonym w poprzednim tiret, pod warunkiem że w wyniku urzędowych inspekcji przeprowadzanych co najmniej przez dwa kolejne sezony wegetacyjne poprzedzające sadzenie stwierdzono, iż pole jest wolne od samosiewów roślin ziemniaka i innych naturalnie występujących roślin żywicielskich organizmu, można zezwolić na produkcję ziemniaków na sadzeniaki lub pozostałych ziemniaków, a zebrane bulwy należy poddać testom zgodnie z procedurą szczegółowo opisaną w załączniku I;

b) na wszystkich pozostałych polach porażonego miejsca produkcji oraz pod warunkiem że właściwe organy urzędowe stwierdzą, że wyeliminowane zostało ryzyko występowania samosiewów roślin ziemniaka i innych naturalnie występujących roślin żywicielskich organizmu:

- w roku uprawy następującym po roku, w którym wykryto porażenie, albo nie uprawia się bulw ziemniaka, roślin ani nasion ziemniaka, ani innych występujących naturalnie roślin żywicielskich organizmu, albo

- można sadzić kwalifikowane sadzeniaki ziemniaka, wyłącznie z przeznaczeniem na ziemniaki inne niż do sadzenia,

- w drugim roku uprawy następującym po roku, w którym wykryto porażenie, do celów produkcji sadzeniaków ziemniaka lub pozostałych ziemniaków, można sadzić wyłącznie kwalifikowane sadzeniaki ziemniaka lub ziemniaki urzędowo przebadane pod kątem niewystępowania bakteriozy pierścieniowej i wyprodukowane pod urzędową kontrolą w miejscach produkcji innych niż wymienione w pkt 4.1,

- co najmniej w trzecim roku uprawy następującym po roku stwierdzenia porażenia należy sadzić do celów produkcji sadzeniaków ziemniaka lub pozostałych ziemniaków wyłącznie kwalifikowane sadzeniaki ziemniaka lub ziemniaki wyprodukowane pod urzędową kontrolą z kwalifikowanych sadzeniaków ziemniaka,

- w każdym roku uprawy określonym w poprzednich tiret podejmuje się środki w celu wyeliminowania samosiewów roślin ziemniaka i innych naturalnie występujących roślin żywicielskich organizmu, jeśli stwierdzi się ich obecność, ponadto na każdym polu ziemniaków przeprowadza się urzędowe badanie zbieranych ziemniaków zgodnie z procedurą opisaną w załączniku I,

c) niezwłocznie po określeniu porażenia, zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. a), oraz po pierwszym, następującym bezpośrednio po nim roku uprawy należy odpowiednio oczyścić i zdezynfekować wszystkie maszyny i obiekty magazynowe w miejscu produkcji, związane z produkcją ziemniaka przy zastosowaniu właściwych metod określonych w pkt 3;

d) w tych systemach produkcji, gdzie możliwa jest całkowita wymiana podłoża uprawowego,

- nie sadzi się żadnych bulw, roślin ani nie wysiewa się nasion, dopóki jednostka produkcyjna nie zostanie poddana urzędowo nadzorowanym środkom w celu wyeliminowania organizmu i usunięcia wszelkich pozostałości roślin żywicielskich, łącznie z, co najmniej, całkowitą wymianą podłoża uprawowego oraz oczyszczeniem i dezynfekcją jednostki produkcyjnej i całego sprzętu, oraz po udzieleniu przez właściwe organy urzędowe zezwolenia na produkcję ziemniaka,

oraz

- produkcja ziemniaka prowadzona jest przy wykorzystaniu kwalifikowanych sadzeniaków ziemniaka lub minibulw, lub mikroroślin pozyskanych z przebadanych źródeł.

4.2. W ramach wyznaczonej strefy, bez uszczerbku dla środków określonych w pkt 4.1, państwa członkowskie:

a) niezwłocznie po stwierdzeniu porażenia wymagają czyszczenia i dezynfekcji wszystkich maszyn i obiektów magazynowych związanych z produkcją ziemniaka, w odpowiedni sposób i przy zastosowaniu właściwych metod, jak określono w pkt 3;

b) niezwłocznie, i przez co najmniej trzy sezony po stwierdzeniu porażenia:

- zapewniają nadzór sprawowany przez właściwe organy urzędowe nad obiektami, w których uprawia się, składuje lub przetwarza bulwy ziemniaka, łącznie z obiektami, gdzie wykorzystywane są maszyny związane z ziemniakami,

- wymagają sadzenia, w obrębie tej strefy, wyłącznie kwalifikowanych sadzeniaków ziemniaka lub ziemniaków wyprodukowanych pod urzędowym nadzorem oraz badania zbiorów sadzeniaków ziemniaka uprawianych w miejscach produkcji określonych jako miejsca prawdopodobnie porażone, zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. b),

- wymagają oddzielnego przetwarzania zebranych sadzeniaków ziemniaka i pozostałych ziemniaków we wszystkich obiektach w obrębie strefy lub stosowania systemu zabiegów oczyszczania i dezynfekcji, wykonywanych pomiędzy przetwarzaniem sadzeniaków ziemniaka i pozostałych ziemniaków,

- przeprowadzają urzędowe kontrole, jak szczegółowo określono w art. 2 ust. 1;

c) w miarę potrzeb ustanawiają program wymiany sadzeniaków ziemniaka w odpowiednim czasie.

ZAŁĄCZNIK V

METODY UTYLIZOWANIA ODPADÓW [5]

Urzędowo zatwierdzone metody utylizowania odpadów, określone w pkt 1 załącznika IV, spełniają następujące przepisy,

zapobiegające rozprzestrzenianiu się danego organizmu:

i) odpady z przetwórstwa przemysłowego ziemniaka (łącznie z odrzuconymi ziemniakami i obierzynami) oraz wszelkie inne stałe odpady związane z ziemniakami (łącznie z ziemią, kamieniami i innymi resztkami), powinny być utylizowane następująco:

- składowane na urzędowo zatwierdzonym specjalnym składowisku odpadów, gdzie nie istnieje możliwe do zidentyfikowania ryzyko przedostania się czynnika chorobotwórczego do środowiska, np. poprzez przesączanie na użytki rolne. Odpady należy przewozić bezpośrednio na miejsce składowania w sposób bezpieczny, zabezpieczający przed ryzykiem uwalniania się,

lub

- spalone,

lub

- poprzez zastosowanie innych środków, pod warunkiem że nie istnieje możliwe do zidentyfikowania ryzyko rozprzestrzeniania organizmu; Komisja i inne państwa członkowskie muszą być powiadomione o takich środkach;

ii) odpady płynne: przed ich utylizacją, odpady płynne zawierające ciała stałe należy poddać filtracji lub sedymentacji, dla usunięcia tych ciał. Osad ten należy usuwać, jak określono w ppkt i).

Następnie odpady płynne należy:

- podgrzewać na całej objętości do temperatury co najmniej 60 °C przez co najmniej 30 minut przed ich utylizacją,

lub

- za urzędową zgodą i pod urzędową kontrolą, usunąć w taki sposób, by nie zaistniało możliwe do zidentyfikowania ryzyko, że odpady te wejdą w kontakt z użytkami rolnymi. Komisja i pozostałe państwa członkowskie zostaną powiadomione szczegółowo o podjętych działaniach. Rozwiązania opisane w niniejszym załączniku stosuje się również w odniesieniu do odpadów powstałych podczas przetwarzania, przewożenia i usuwania porażonych partii.