Artykuł 1

Generowanie formularzy w następstwie decyzji o odmowie wydania, unieważnieniu lub cofnięciu zezwolenia na podróż

1. Formularze do celów powiadamiania o decyzjach o odmowie wydania, unieważnieniu lub cofnięciu zezwolenia na podróż lub zezwolenia na podróż o ograniczonej ważności terytorialnej (zwanych dalej „zezwoleniem na podróż") generowane są automatycznie za pomocą oprogramowania, o którym mowa w art. 6 ust. 2 lit. m) rozporządzenia (UE) 2018/1240.

Formularze opierają się na wzorach zawartych w załącznikach I, II lub III.

2. Wspomniane oprogramowanie umożliwia wygenerowanie:

3. Formularze terenowe w załącznikach I, II i III zatytułowane „Oświadczenie dotyczące istotnych faktów i dodatkowe uzasadnienie decyzji" są tłumaczone przez państwa członkowskie, a koszty takiego tłumaczenia pokrywane są z budżetu ogólnego Unii zgodnie z art. 85 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2018/1240.

4. Oprogramowanie umożliwia jednostce krajowej ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego wybór formularza w zależności od rodzaju podjętej decyzji (odmowa, unieważnienie lub cofnięcie).

5. Następnie oprogramowanie wyświetla wykaz wymagający wyboru co najmniej jednej z możliwych podstaw podjęcia decyzji, które to podstawy określono w następujących przepisach rozporządzenia (UE) 2018/1240:

Pole w załącznikach I, II i III zatytułowane „Oświadczenie dotyczące istotnych faktów i dodatkowe uzasadnienie decyzji" jest obowiązkowe. Do momentu wypełnienia tej sekcji w wybranych językach system informacyjny ETIAS uniemożliwia wygenerowanie formularzy.

6. W przypadku gdy decyzja o odmowie wydania, unieważnieniu lub cofnięciu dotyczy zezwolenia na podróż o ograniczonej ważności terytorialnej, oprogramowanie wyświetla, oprócz wykazu określonego w ust. 5, następujący wykaz podstaw, z których należy wybrać właściwą:

7. W przypadku gdy decyzja o odmowie wydania, unieważnieniu lub cofnięciu zezwolenia na podróż dotyczy osoby, która zadeklarowała, że wchodzi w zakres art. 2 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2018/1240, wykaz podstaw, o którym mowa w ust. 5, nie zawiera podstaw, które nie mają zastosowania w myśl art. 24 rozporządzenia (UE) 2018/1240 i dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (9).

8. Po dokonaniu przez jednostkę krajową ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego wyboru podstaw, o których mowa w ust. 2-6, oprogramowanie automatycznie generuje odpowiednią wstępną wersję formularza. Formularze zawierają odpowiedni numer wniosku i są automatycznie wypełniane danymi, o których mowa w następujących przepisach rozporządzenia (UE) 2018/1240:

9. Oprogramowanie umożliwia jednostce krajowej ETIAS odpowiedzialnego państwa członkowskiego potwierdzenie zaznaczonych pól oraz informacji zawartych w formularzach przed przekazaniem formularzy wnioskodawcy.

10. Po uzyskaniu potwierdzenia, o którym mowa w ust. 9, oprogramowanie generuje formularze w formacie PDF.

11. Wygenerowane formularze dodaje się do pliku wniosku i przekazuje wnioskodawcy za pośrednictwem funkcji poczty elektronicznej, o której mowa w art. 6 ust. 2 lit. f) rozporządzenia (UE) 2018/1240.

Artykuł 2

Dostęp i uwierzytelnianie do celów samodzielnego cofnięcia

1. Wnioskodawca ma możliwość cofnięcia zezwolenia na podróż za pośrednictwem ogólnodostępnej strony internetowej i aplikacji na urządzenia mobilne, o których mowa w art. 16 rozporządzenia (UE) 2018/1240.

2. Po wybraniu przez wnioskodawcę opcji cofnięcia zezwolenia na podróż wyświetla się prośba o uwierzytelnienie przy użyciu uwierzytelniania dwuskładnikowego.

3. Wnioskodawca wprowadza najpierw następujące dane:

Wnioskodawca zostaje poproszony o potwierdzenie, że ma dostęp do adresu e-mail, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. c), przez zaznaczenie odpowiedniego pola. Jeżeli nie ma już dostępu do tego adresu, zostaje poproszony o podanie nowego adresu e-mail, na który otrzyma niepowtarzalny kod i potwierdzenie cofnięcia.

4. Jeżeli dane podane na podstawie ust. 3 zgadzają się z tymi podanymi w ważnym zezwoleniu na podróż, pierwsze uwierzytelnienie polega na podaniu przez wnioskodawcę następujących danych:

5. Drugi etap uwierzytelnienia polega na wprowadzeniu niepowtarzalnego kodu na stronie internetowej dotyczącej cofnięcia zezwolenia lub w aplikacji mobilnej.

Niepowtarzalny kod generowany jest automatycznie i wysyłany do wnioskodawcy za pośrednictwem funkcji poczty elektronicznej, o której mowa w art. 6 ust. 2 lit. f) rozporządzenia (UE) 2018/1240, po podaniu danych, o których mowa w ust. 3 i 4. Adres e-mail odbiorcy to adres, do którego wnioskodawca ma dostęp, potwierdzony zgodnie z ust. 3.

6. Jeżeli dane podane zgodnie z ust. 3, z wyjątkiem adresu e-mail, o którym mowa w lit. c) tego ustępu, odpowiadają danym zawartym w formularzu wniosku, na adres e-mail podany na formularzu wniosku wysłana zostaje wiadomość informująca o próbie cofnięcia zezwolenia za pośrednictwem strony internetowej lub aplikacji mobilnej.

Wiadomość ta umożliwia wnioskodawcy zgłoszenie w określonym terminie, że wniosek o cofnięcie nie pochodzi od niego. Zawiera ona również informację o tym, w jaki sposób można w razie potrzeby skontaktować się z jednostką centralną ETIAS. Jednostka centralna ETIAS prowadzi rejestr wszystkich działań następczych.

7. Po tym jak niepowtarzalny kod, o którym mowa w ust. 5, zostanie wprowadzony przez wnioskodawcę na stronie internetowej dotyczącej cofnięcia zezwolenia lub w aplikacji mobilnej w celu potwierdzenia uwierzytelnienia, strona internetowa lub aplikacja wyświetlają informację o pięcioletnim okresie zatrzymywania danych w przypadku plików wniosków dotyczących cofniętych zezwoleń na podróż, o których mowa w art. 54 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2018/1240.

8. W celu sfinalizowania wniosku o cofnięcie zezwolenia na podróż wnioskodawca zostaje poproszony o potwierdzenie, że przeczytał i zaakceptował treść informacji, o których mowa w ust. 7, oraz o potwierdzenie cofnięcia zezwolenia.

9. Niepowtarzalne kody generowane zgodnie z ust. 5 tracą ważność po upływie odpowiednio krótkiego okresu. Wysłanie nowego kodu powoduje unieważnienie poprzednich kodów. Każdy kod może zostać użyty tylko raz.

10. Jeżeli wniosek o cofnięcie rejestracji zostaje złożony z użyciem adresu e-mail, który różni się od adresu podanego w formularzu wniosku, sfinalizowany wniosek nie zostaje wysłany do jednostki krajowej ETIAS do rozpatrzenia przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 6 akapit drugi. We wszystkich pozostałych przypadkach jest on przesyłany do jednostki krajowej bez zbędnej zwłoki.

Artykuł 3

Potwierdzenie samodzielnego cofnięcia przez jednostkę krajową ETIAS

1. Po potwierdzeniu przez wnioskodawcę wniosku o cofnięcie rejestracji zgodnie z art. 2 ust. 8 oraz, w stosownych przypadkach, po upływie terminu, o którym mowa w art. 2 ust. 6, system centralny ETIAS przesyła powiadomienie o wniosku do:

2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

3. Jednostka krajowa ETIAS potwierdza cofnięcie zezwolenia i dodanie informacji, o których mowa w ust. 2 lit. c). Informacje te dodaje się następnie do pliku wniosku.

4. W przypadku gdy wnioskodawca w momencie złożenia wniosku przebywa na terytorium jednego z państw członkowskich, cofnięcie staje się skuteczne z chwilą opuszczenia przez niego tego terytorium oraz od momentu utworzenia w systemie wjazdu/wyjazdu (EES) odnośnego wpisu dotyczącego wjazdu/wyjazdu zgodnie z art. 16 ust. 3 i art. 17 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2226 (10).

We wszystkich pozostałych przypadkach cofnięcie staje się skuteczne po jego potwierdzeniu przez jednostkę krajową ETIAS zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu.

Artykuł 4

Generowanie formularza samodzielnego cofnięcia

1. Po potwierdzeniu przez jednostkę krajową ETIAS zgodnie z art. 3 ust. 3 formularz samodzielnego cofnięcia oparty na załączniku IV jest generowany automatycznie za pomocą oprogramowania, o którym mowa w art. 6 ust. 2 lit. m) rozporządzenia (UE) 2018/1240.

2. Wygenerowany formularz dodaje się do pliku wniosku i przekazuje wnioskodawcy w formacie PDF za pośrednictwem funkcji poczty elektronicznej, o której mowa w art. 6 ust. 2 lit. f) rozporządzenia (UE) 2018/1240. Wiadomość e-mail zawiera:

3. Jeżeli na podstawie art. 2 ust. 3 wnioskodawca podał inny adres e-mail niż adres użyty na potrzeby wniosku, formularz należy przesłać zarówno na poprzedni, jak i na nowy adres e-mail.

Artykuł 5

Łączność pomiędzy ogólnodostępną stroną internetową i aplikacją na urządzenia mobilne a systemem centralnym ETIAS

1. Do celów art. 2:

2. Po potwierdzeniu przez wnioskodawcę samodzielnego cofnięcia zgodnie z art. 2 ust. 8:

Artykuł 6

Format komunikatów, standardy i protokoły

Dokumentacja dotycząca formatu komunikatów oraz protokołów wymagających wdrożenia znajduje się w specyfikacjach technicznych, o których mowa w art. 73 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2018/1240.

Artykuł 7

Szczególne względy bezpieczeństwa

1. Liczba prób cofnięcia zezwolenia na podróż z tym samym dokumentem podróży, numerem wniosku lub niepowtarzalnym kodem podlega ograniczeniu. Stosowane są ponadto środki zabezpieczające ogólnodostępną stronę internetową przed dostępem przez automat.

2. Proces cofnięcia zezwolenia obejmuje środki powodujące wygaśnięcie sesji logowania po odpowiednio długim okresie braku aktywności.

3. Dodatkowe szczegóły dotyczące poufności, integralności i dostępności przetwarzanych danych są ujęte w specyfikacjach technicznych, o których mowa w art. 73 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2018/1240.

Artykuł 8

Rejestry aktywności

1. Prowadzony jest rejestr aktywności wnioskodawcy. Zawiera on:

2. Prowadzony jest także rejestr aktywności jednostki krajowej ETIAS odpowiedzialnej za potwierdzenie samodzielnego cofnięcia. Zawiera on:

3. Rejestry, o których mowa w ust. 1 i 2, są przechowywane w systemie informacyjnym ETIAS zgodnie z art. 69 rozporządzenia (UE) 2018/1240. Są one przechowywane nie dłużej niż przez jeden rok od zakończenia okresu zatrzymania pliku wniosku, chyba że są wymagane do rozpoczętych już procedur monitorowania. Po upływie tego okresu lub po zakończeniu tych procedur rejestry są automatycznie usuwane.

Rejestry mogą być wykorzystane wyłącznie do celu określonego w art. 69 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2018/1240.

Artykuł 9

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 25 stycznia 2022 r.