(1)

Przejrzystość jest konieczna do sprawnego funkcjonowania rynku wewnętrznego. W swoich komunikatach - z dnia 27 października 2015 r., zatytułowanym "Program prac Komisji na 2016 r. - Czas na nieprzeciętne działania", oraz z dnia 16 grudnia 2014 r., zatytułowanym "Program prac Komisji na 2015 r. - Nowy początek" - Komisja wskazała, że jednym z priorytetów jest potrzeba odpowiedzi na wezwanie obywateli Unii do zapewnienia sprawiedliwości i przejrzystości oraz potrzeba działania Unii w charakterze globalnego modelu odniesienia. Istotne jest, aby wysiłki na rzecz osiągnięcia większej przejrzystości uwzględniały wzajemność w stosunkach między konkurentami.

(2)

W swojej rezolucji z dnia 26 marca 2019 r. (3) Parlament Europejski podkreślił, że konieczna jest ambitna sprawozdawczość publiczna w podziale na kraje jako narzędzie poprawy przejrzystości korporacyjnej oraz wzmocnienia kontroli publicznej. Równolegle z pracami prowadzonymi przez Radę w celu zwalczania unikania podatku dochodowego od osób prawnych niezbędne jest zwiększenie kontroli publicznej podatków dochodowych od osób prawnych płaconych przez przedsiębiorstwa wielonarodowe prowadzące działalność w Unii, w celu dalszego wspierania przejrzystości korporacyjnej i odpowiedzialności przedsiębiorstw i tym samym przyczyniania się do dobrobytu naszych społeczeństw. Zapewnienie takiej kontroli jest również niezbędne w celu promowania bardziej świadomej debaty publicznej dotyczącej w szczególności poziomu przestrzegania przepisów prawa podatkowego przez niektóre przedsiębiorstwa wielonarodowe prowadzące działalność w Unii oraz wpływu przestrzegania przepisów prawa podatkowego na gospodarkę realną. Ustanowienie wspólnych zasad dotyczących przejrzystości w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych służyłoby także ogólnemu interesowi gospodarczemu dzięki zapewnieniu równoważnych zabezpieczeń w całej Unii w celu ochrony inwestorów, wierzycieli oraz innych stron trzecich ogólnie i tym samym przyczyniłoby się do odzyskania zaufania obywateli Unii do sprawiedliwości krajowych systemów podatkowych. Taką kontrolę publiczną można zapewnić za pomocą sprawozdania na temat informacji o podatku dochodowym, bez względu na to, gdzie znajduje się siedziba jednostki dominującej najwyższego szczebla grupy wielonarodowej.

(3)

Sprawozdawczość publiczna w podziale na kraje jest skutecznym i odpowiednim narzędziem zwiększania przejrzystości w odniesieniu do działalności przedsiębiorstw wielonarodowych oraz umożliwiania ogółowi społeczeństwa dokonania oceny wpływu tej działalności na gospodarkę realną. Zwiększa ona również zdolność akcjonariuszy do dokonywania prawidłowej oceny ryzyka podejmowanego przez jednostkę, zapewnia stosowanie strategii inwestycyjnych opartych na rzetelnych informacjach oraz zwiększa zdolność podmiotów kształtujących politykę do oceniania skuteczności i wpływu przepisów krajowych. Kontrolę publiczną należy prowadzić bez szkody dla klimatu inwestycyjnego w Unii czy dla konkurencyjności unijnych jednostek, w tym małych i średnich przedsiębiorstw jak przewidziano w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE (4).

(4)

Sprawozdawczość w podziale na kraje prawdopodobnie będzie miała również pozytywny wpływ na prawa pracowników do informacji i konsultacji przewidziane w dyrektywie 2002/14/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (5) oraz - poprzez zwiększenie wiedzy na temat działalności jednostek - na jakość dialogu prowadzonego w jednostkach.

(5)

Zgodnie z konkluzjami Rady Europejskiej z dnia 22 maja 2013 r. do dyrektywy 2013/34/UE wprowadzono klauzulę przeglądową. Ta klauzula przeglądowa wymagała, aby Komisja rozważyła możliwość wprowadzania obowiązku sporządzania przez duże jednostki w innych sektorach przemysłu sprawozdania rocznego w podziale na kraje, przy uwzględnieniu rozwoju sytuacji w Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) oraz wyników odnośnych inicjatyw europejskich.

(6)

Unia wprowadziła już sprawozdawczość publiczną w podziale na kraje dla sektora bankowego dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE (6), a także dla przemysłu wydobywczego i branży zajmującej się wyrębem lasu - dyrektywą 2013/34/UE.

(7)

Wprowadzając sprawozdawczość publiczną w podziale na kraje niniejszą dyrektywą, Unia staje się światowym liderem w promowaniu przejrzystości finansowej i korporacyjnej.

(8)

Większa przejrzystość w zakresie ujawniania informacji finansowych przyniesie korzyści wszystkim, gdyż dzięki niej społeczeństwo obywatelskie będzie bardziej zaangażowane, pracownicy będą lepiej poinformowani, a inwestorzy mniej niechętni do podejmowania ryzyka. Ponadto jednostki odniosą korzyści z lepszych stosunków z zainteresowanymi stronami, czego skutkiem będzie większa stabilność oraz łatwiejszy dostęp do finansowania ze względu na dokładniejszy profil ryzyka i lepszą reputację.

(9)

W swoim komunikacie z dnia 25 października 2011 r., zatytułowanym "Odnowiona strategia UE na lata 2011-2014 dotycząca społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw", Komisja zdefiniowała społeczną odpowiedzialność przedsiębiorstw jako odpowiedzialność przedsiębiorstw za ich wpływ na społeczeństwo. Działania w zakresie społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw powinny być prowadzone przez przedsiębiorstwa. Organy publiczne mogą odgrywać rolę wspomagającą poprzez umiejętne łączenie dobrowolnych środków z zakresu polityki oraz, w razie konieczności, uzupełniających je przepisów. Jednostki nie muszą poprzestać na przestrzeganiu prawa, lecz mogą stać się społecznie odpowiedzialne poprzez uwzględnianie w swojej strategii biznesowej i w działalności szerszych kwestii społecznych, środowiskowych, etycznych, konsumenckich lub związanych z prawami człowieka.

(10)

Społeczeństwo powinno mieć możliwość kontroli całej działalności danej grupy jednostek, jeżeli grupa ta posiada niektóre rodzaje podmiotów mających siedzibę w Unii. W przypadku grup, które prowadzą działalność w Unii jedynie za pośrednictwem jednostek zależnych lub oddziałów, te jednostki zależne i oddziały powinny publikować i udostępniać sprawozdanie jednostki dominującej najwyższego szczebla. Jeżeli te informacje lub to sprawozdanie nie są dostępne lub jednostka dominująca najwyższego szczebla nie przekazuje jednostkom zależnym lub oddziałom wszystkich wymaganych informacji, jednostki zależne i oddziały powinny sporządzać, publikować i udostępniać sprawozdanie na temat informacji o podatku dochodowym, zawierające wszystkie posiadane przez nie informacje, uzyskane lub nabyte, oraz oświadczenie wskazujące, że ich jednostka dominująca najwyższego szczebla nie udostępniła niezbędnych informacji. Jednakże dla zachowania proporcjonalności i skuteczności obowiązek publikowania i udostępniania sprawozdania na temat informacji o podatku dochodowym powinien być ograniczony do średnich i dużych jednostek zależnych mających siedzibę w Unii oraz do oddziałów o porównywalnej wielkości utworzonych w Unii. W związku z tym zakres stosowania dyrektywy 2013/34/UE należy odpowiednio rozszerzyć na oddziały utworzone w państwie członkowskim przez jednostkę, która ma siedzibę poza Unią i której forma prawna jest porównywalna z rodzajami jednostek wymienionymi w załączniku I do dyrektywy 2013/34/UE. Oddziały, które zostały zamknięte, o których mowa w art. 37 lit. k) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1132 (7), nie powinny już podlegać obowiązkom sprawozdawczym określonym w niniejszej dyrektywie.

(11)

Grupy wielonarodowe oraz, w stosownych przypadkach, niektóre jednostki samodzielne powinny przedstawiać ogółowi społeczeństwa sprawozdanie na temat informacji o podatku dochodowym w przypadku gdy przekraczają określoną wielkość - jeśli chodzi o kwotę przychodów - w okresie dwóch kolejnych lat obrotowych, w zależności od skonsolidowanych przychodów grupy lub przychodów jednostki samodzielnej. Na zasadzie symetrii taki obowiązek powinien przestać mieć zastosowanie w przypadku gdy przychody przestaną przekraczać odnośną kwotę w okresie dwóch kolejnych lat obrotowych. W takich przypadkach grupa wielonarodowa lub jednostka samodzielna nadal powinny być zobowiązane do przedstawienia sprawozdania dotyczącego pierwszego roku obrotowego następującego po ostatnim roku obrotowym, w którym jej przychody przekroczyły odnośną kwotę. Taka grupa wielonarodowa lub taka jednostka samodzielna powinny ponownie zacząć podlegać obowiązkowi sprawozdawczemu, gdy ich przychody ponownie przekroczą odnośną kwotę w okresie dwóch kolejnych lat obrotowych. Biorąc pod uwagę różnorodność ram sprawozdawczości finansowej, z którymi sprawozdania finansowe mogą być zgodne, do celów określenia zakresu stosowania, w przypadku jednostek podlegających prawu państwa członkowskiego "przychody" powinny mieć to samo znaczenie, co "przychody netto ze sprzedaży" oraz należy je rozumieć zgodnie z krajowymi ramami sprawozdawczości finansowej tego państwa członkowskiego. Art. 43 ust. 2 lit. c) dyrektywy Rady 86/635/EWG (8) i art. 66 ust. 2 dyrektywy Rady 91/674/EWG (9) zawierają definicje służące określeniu przychodów netto ze sprzedaży, odpowiednio, instytucji kredytowej lub zakładu ubezpieczeń. W przypadku innych jednostek przychody należy szacować zgodnie z ramami sprawozdawczości finansowej, na podstawie których ich sprawozdania finansowe są sporządzane. Jednakże do celów treści sprawozdania na temat informacji o podatku dochodowym należy zastosować odmienną definicję przychodów.

(12)

Aby uniknąć podwójnej sprawozdawczości dla sektora bankowego, jednostki dominujące najwyższego szczebla i jednostki samodzielne, które podlegają dyrektywie 2013/36/UE i które przedstawiają w swoim sprawozdaniu sporządzonym zgodnie z art. 89 tej dyrektywy całą swoją działalność oraz, w stosownych przypadkach, całą działalność swoich jednostek powiązanych objętych skonsolidowanym sprawozdaniem finansowym, w tym działalność, która nie podlega przepisom części trzeciej tytuł I rozdział 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 (10), powinny być zwolnione z wymogów sprawozdawczych określonych w niniejszej dyrektywie.

(13)

Sprawozdanie na temat informacji o podatku dochodowym powinno obejmować, w stosownych przypadkach, wykaz wszystkich jednostek zależnych, w odniesieniu do danego roku obrotowego, mających siedzibę w Unii lub w jurysdykcjach podatkowych wymienionych w załączniku I oraz, w stosownych przypadkach, w załączniku II do odpowiedniej wersji konkluzji Rady w sprawie zmienionego unijnego wykazu jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych. Aby uniknąć stwarzania obciążeń administracyjnych, jednostka dominująca najwyższego szczebla powinna móc opierać się na wykazie jednostek zależnych uwzględnionych w skonsolidowanych sprawozdaniach finansowych jednostki dominującej najwyższego szczebla. Sprawozdanie na temat informacji o podatku dochodowym powinno również przedstawiać informacje dotyczące całej działalności wszystkich jednostek powiązanych grupy skonsolidowanych w sprawozdaniu finansowym jednostki dominującej najwyższego szczebla lub, w zależności od okoliczności, informacje dotyczące całej działalności jednostki samodzielnej. Informacje te powinny być ograniczone do tego, co jest niezbędne dla umożliwienia skutecznej kontroli publicznej, w celu zapewnienia, aby ujawnienie informacji nie skutkowało nieproporcjonalnym ryzykiem lub niekorzystnymi warunkami dla jednostek pod względem konkurencyjności lub błędnej interpretacji dla zainteresowanych jednostek. Sprawozdanie na temat informacji o podatku dochodowym należy udostępnić nie później niż 12 miesięcy po dniu bilansowym. Wszelkie krótsze terminy dotyczące publikacji sprawozdań finansowych nie powinny mieć zastosowania do sprawozdania na temat informacji o podatku dochodowym. Przepisy wprowadzone niniejszą dyrektywą nie mają wpływu na przepisy dyrektywy 2013/34/UE dotyczące rocznych sprawozdań finansowych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych.

(14)

Aby uniknąć stwarzania obciążeń administracyjnych, jednostki powinny być uprawnione do przedstawiania informacji na podstawie instrukcji dotyczących sprawozdań określonych w sekcji III części B i C załącznika III do dyrektywy Rady 2011/16/UE (11) przygotowując sprawozdanie na temat informacji o podatku dochodowym zgodnie z niniejszą dyrektywą. W sprawozdaniu na temat informacji o podatku dochodowym należy wskazać, które ramy sprawozdawczości zostały zastosowane. Sprawozdanie na temat informacji o podatku dochodowym mogłoby ponadto obejmować ogólny opis zawierający wyjaśnienia w przypadku istotnych rozbieżności na poziomie grupy między kwotami podatków należnych a kwotami podatków zapłaconych, z uwzględnieniem odpowiednich kwot dotyczących poprzednich lat obrotowych.

(15)

Ważne jest zapewnienie, aby dane były porównywalne. W tym celu należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w celu ustanowienia wspólnego wzoru i elektronicznych formatów sprawozdawczych, które powinny nadawać się do odczytu maszynowego, na potrzeby przedstawiania sprawozdania na temat informacji o podatku dochodowym zgodnie z niniejszą dyrektywą. Ustanawiając te wzory i te formaty sprawozdawcze, Komisja powinna uwzględnić postępy w obszarze cyfryzacji oraz dostępność informacji publikowanych przez jednostki, w szczególności w związku z rozwojem europejskiego pojedynczego punktu dostępu zaproponowanego w komunikacie z dnia 24 września 2020 r., zatytułowanym "Unia rynków kapitałowych dla obywateli i przedsiębiorstw - nowy plan działania". Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (12).

(16)

W celu zapewnienia, aby zachowany był wystarczający poziom szczegółowości, który umożliwia obywatelom dokonanie lepszej oceny tego, w jakim stopniu przedsiębiorstwa wielonarodowe przyczyniają się do dobrobytu społeczeństwa w poszczególnych państwach członkowskich, informacje należy podawać w podziale na państwa członkowskie. Ponadto informacje dotyczące działalności przedsiębiorstw wielonarodowych powinny być również przedstawiane bardzo szczegółowo w odniesieniu do niektórych jurysdykcji podatkowych państw trzecich, które stwarzają szczególne wyzwania. W odniesieniu do wszystkich rodzajów działalności w pozostałych państwach trzecich informacje powinny być przedstawiane na zasadzie zagregowanej, chyba że dana jednostka chce przedstawić bardziej szczegółowe informacje.

(17)

W odniesieniu do niektórych jurysdykcji podatkowych informacje powinny być przedstawiane bardzo szczegółowo. W sprawozdaniu na temat informacji o podatku dochodowym należy zawsze ujawniać informacje oddzielnie dla każdej jurysdykcji, która została wymieniona w załącznikach do konkluzji Rady w sprawie zmienionego unijnego wykazu jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych (13) oraz w ich późniejszych aktualizacjach zatwierdzanych dwa razy w roku, zazwyczaj w lutym i październiku, i publikowanych w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej. Załącznik I do tych konkluzji Rady zawiera "Unijny wykaz jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych", a załącznik II zawiera "Aktualny stan współpracy z UE w odniesieniu do zobowiązań podjętych przez jurysdykcje współpracujące w celu wdrożenia zasad dobrego zarządzania w kwestiach podatkowych". W przypadku załącznika I jurysdykcjami, które należy brać pod uwagę, są jurysdykcje, które znajdowały się w wykazie w dniu 1 marca roku obrotowego, za który należy sporządzić sprawozdanie na temat informacji o podatku dochodowym. W przypadku załącznika II jurysdykcjami, które należy brać pod uwagę, są jurysdykcje, które były wymienione w tym załączniku w dniu 1 marca roku obrotowego, za który należy sporządzić sprawozdanie na temat informacji o podatku dochodowym, oraz w dniu 1 marca poprzedniego roku obrotowego.

(18)

Natychmiastowe ujawnienie danych, które mają zostać ujęte w sprawozdaniu na temat informacji o podatku dochodowym, mogłoby w niektórych przypadkach poważnie zaszkodzić sytuacji handlowej danej jednostki. W związku z tym państwa członkowskie powinny mieć możliwość na zezwalanie jednostkom na odroczenie ujawnienia konkretnych informacji na ograniczoną liczbę lat, pod warunkiem że jednostki te wyraźnie ujawnią istnienie odroczenia, przedstawią jego uzasadnione wyjaśnienie w sprawozdaniu, a także udokumentują podstawę swojej argumentacji. Pominięte przez jednostkę informacje należy ujawnić w późniejszym sprawozdaniu. Informacje dotyczące jurysdykcji podatkowych wymienionych w załącznikach I i II do zmienionych konkluzji Rady w sprawie unijnego wykazu jurysdykcji niechętnych współpracy do celów podatkowych nie należy nigdy pomijać.

(19)

W celu wzmocnienia przejrzystości korporacyjnej i odpowiedzialności wobec inwestorów, wierzycieli, innych stron trzecich i ogółu społeczeństwa oraz w celu zapewnienia odpowiedniego zarządzania, członkowie organów administrujących, zarządzających i nadzorujących jednostki dominującej najwyższego szczebla lub jednostki samodzielnej, która ma siedzibę w Unii i która ma obowiązek sporządzić, opublikować i udostępnić sprawozdanie na temat informacji o podatku dochodowym, powinni być wspólnie odpowiedzialni za zapewnienie przestrzegania tych obowiązków sprawozdawczych w ramach niniejszej dyrektywy. Biorąc pod uwagę, że członkowie organów administrujących, zarządzających i nadzorujących jednostek zależnych, które mają siedzibę w Unii i które są kontrolowane przez jednostkę dominującą najwyższego szczebla, która ma siedzibę poza Unią, lub osoba lub osoby odpowiedzialne za dokonanie formalności dotyczących ujawniania informacji przez oddział mogą mieć ograniczoną wiedzę na temat treści sprawozdania na temat informacji o podatku dochodowym przygotowywanego przez jednostkę dominującą najwyższego szczebla lub mogą mieć ograniczone możliwości uzyskania takich informacji lub takiego sprawozdania od jednostki dominującej najwyższego szczebla, zakres odpowiedzialności tych członków lub tych osób powinien obejmować zapewnienie, aby - według ich najlepszej wiedzy i najlepszych możliwości - to sprawozdanie na temat informacji o podatku dochodowym jednostki dominującej najwyższego szczebla lub jednostki samodzielnej zostało sporządzone i upublicznione w sposób zgodny z niniejszą dyrektywą, lub aby jednostka zależna lub oddział sporządziły i upubliczniły wszystkie informacje, które ta jednostka lub ten oddział posiadają, uzyskały lub nabyły, zgodnie z niniejszą dyrektywą. W przypadku gdy informacje lub sprawozdanie są niekompletne, zakres odpowiedzialności tych członków lub tych osób powinien obejmować opublikowanie oświadczenia stwierdzającego, że jednostka dominująca najwyższego szczebla lub jednostka samodzielna nie udostępniła niezbędnych informacji.

(20)

W celu poinformowania ogółu społeczeństwa o zakresie obowiązków sprawozdawczych wprowadzonych do dyrektywy 2013/34/UE niniejszą dyrektywą oraz ich przestrzeganiu państwa członkowskie powinny wymagać, aby biegli rewidenci i firmy audytorskie stwierdzali, czy dana jednostka była zobowiązana do opublikowania sprawozdania na temat informacji o podatku dochodowym, i jeśli była - czy takie sprawozdanie zostało opublikowane.

(21)

Obowiązki państw członkowskich w zakresie ustanowienia kar i podejmowania wszystkich środków niezbędnych do zapewnienia egzekwowania tych kar zgodnie z dyrektywą 2013/34/UE mają zastosowanie do naruszeń przepisów krajowych w odniesieniu do ujawniania informacji o podatku dochodowym przez niektóre jednostki i oddziały, przyjętych na podstawie niniejszej dyrektywy.

(22)

Niniejsza dyrektywa ma na celu poprawę przejrzystości korporacyjnej oraz przejrzystości i kontroli publicznej w odniesieniu do informacji o podatku dochodowym od osób prawnych poprzez dostosowanie istniejących ram prawnych dotyczących obowiązków nałożonych na spółki i przedsiębiorstwa w odniesieniu do publikowania sprawozdań, dla ochrony interesów wspólników i osób trzecich, w rozumieniu art. 50 ust. 2 lit. g) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości, w szczególności w sprawie C-97/96 Verband deutscher Daihatsu-Händler (14), art. 50 ust. 2 lit. g) TFUE odnosi się do potrzeby ochrony interesów "osób trzecich" ogólnie, bez rozróżniania lub wyłączania jakichkolwiek kategorii objętych tym terminem. W związku z tym termin "osoby trzecie" nie obejmuje tylko inwestorów i wierzycieli, ale również inne zainteresowane strony trzecie, w tym konkurentów i ogół społeczeństwa. Ponadto osiągnięcie celu polegającego na urzeczywistnieniu swobody przedsiębiorczości, co zostało w bardzo szeroki sposób powierzone instytucjom w art. 50 ust. 1 TFUE, nie może zostać ograniczone przez postanowienia art. 50 ust. 2 TFUE. Ponieważ niniejsza dyrektywa dotyczy jedynie obowiązków publikowania sprawozdań na temat informacji o podatku dochodowym, i nie dotyczy harmonizacji podatków, art. 50 ust. 1 TFUE stanowi odpowiednią podstawę prawną.

(23)

Aby zapewnić pełne funkcjonowanie rynku wewnętrznego oraz równe warunki działania jednostkom z Unii i przedsiębiorstwom wielonarodowym z państw trzecich, Komisja powinna nadal badać możliwości zwiększenia sprawiedliwości i przejrzystości podatkowej. W szczególności Komisja powinna przeanalizować, w ramach klauzuli przeglądowej, czy - między innymi - pełna dezagregacja zwiększyłaby skuteczność niniejszej dyrektywy.

(24)

Ponieważ cel niniejszej dyrektywy nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na jego skutki możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(25)

Niniejsza dyrektywa stanowi odpowiedź na obawy zainteresowanych stron dotyczące potrzeby przeciwdziałania zakłóceniom na rynku wewnętrznym bez szkody dla konkurencyjności Unii. Nie powinna nakładać na jednostki zbędnych obciążeń administracyjnych. Ogólnie rzecz biorąc, w ramach niniejszej dyrektywy, zakres ujawnianych informacji jest proporcjonalny do celów zwiększenia publicznej przejrzystości i kontroli publicznej. W związku z tym niniejsza dyrektywa nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.

(26)

Zgodnie ze wspólną deklaracją polityczną państw członkowskich i Komisji z dnia 28 września 2011 r. dotyczącą dokumentów wyjaśniających, państwa członkowskie zobowiązały się do złożenia, w uzasadnionych przypadkach, wraz z powiadomieniem o transpozycji, jednego lub większej liczby dokumentów wyjaśniających związki między elementami dyrektywy a odpowiadającymi im częściami krajowych instrumentów transpozycyjnych. W odniesieniu do niniejszej dyrektywy, prawodawca uznaje, że przekazanie takich dokumentów jest uzasadnione.

(27)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2013/34/UE,