(1)

Na podstawie art. 24 rozporządzenia (UE) 2021/1139 w ramach Europejskiego Funduszu Morskiego, Rybackiego i Akwakultury ("EFMRA") można przydzielać wsparcie na rekompensatę za koszty dodatkowe poniesione przez operatorów, którzy zajmują się połowami, chowem i hodowlą, przetwarzaniem i wprowadzaniem do obrotu określonych produktów rybołówstwa i akwakultury z najbardziej oddalonych regionów Unii, o których mowa w art. 349 Traktatu.

(2)

Zgodnie z art. 35 rozporządzenia (UE) 2021/1139 w odniesieniu do każdego regionu najbardziej oddalonego zainteresowane państwo członkowskie powinno opisać metodykę obliczania rekompensaty za koszty dodatkowe w planie działania, o którym mowa w tym artykule.

(3)

Na podstawie art. 36 ust. 6 rozporządzenia (UE) 2021/1139 Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych określających kryteria obliczania kosztów dodatkowych wynikających ze szczególnych utrudnień występujących w odnośnych regionach.

(4)

W celu zapewnienia zharmonizowanego i równego traktowania wszystkich zainteresowanych regionów oraz aby zapobiec nadmiernej rekompensacie kosztów dodatkowych, należy określić kryteria obliczania kosztów dodatkowych wynikających ze szczególnych utrudnień występujących w najbardziej oddalonych regionach Unii. Stosowanie wspólnych kryteriów zagwarantuje korzystanie z jednolitej metody obliczania kosztów dodatkowych w odniesieniu do wszystkich zainteresowanych regionów.

(5)

Referencyjne koszty produktów lub kategorii produktów poniesione przez operatorów w kontynentalnej części państwa członkowskiego lub na terytorium Unii, na podstawie których określa się koszty dodatkowe, należy oszacować z zachowaniem szczególnej ostrożności, aby zapobiec nadmiernej rekompensacie.

(6)

Istnieją produkty lub kategorie produktów, dla których nie istnieją kryteria porównawcze lub jednostki pomiaru w kontynentalnej części terytorium danego państwa członkowskiego. W takich przypadkach odniesienie do obliczenia kosztów dodatkowych należy ustalić poprzez porównanie z kosztami równoważnych produktów lub kategorii produktów poniesionymi przez operatorów z kontynentalnej części terytorium Unii.

(7)

Ze względu na różne warunki rynkowe w regionach najbardziej oddalonych, a także z uwagi na wahania połowów i zasobów oraz popytu rynkowego należy pozostawić w gestii zainteresowanych państw członkowskich określenie produktów rybołówstwa i akwakultury lub kategorii produktów kwalifikujących się do rekompensaty, ich odpowiednich maksymalnych ilości oraz poziomów kwot rekompensaty w ramach całkowitej kwoty przyznanej państwu członkowskiemu.

(8)

Państwa członkowskie powinny ustalić kwotę rekompensaty na poziomie umożliwiającym odpowiednie zrównoważenie kosztów dodatkowych wynikających ze szczególnych utrudnień występujących w regionach najbardziej oddalonych oraz zapobieżenie nadmiernej rekompensacie. W tym celu kwota rekompensaty powinna również uwzględniać inne rodzaje interwencji publicznej, w tym wszelką pomoc państwa zgłoszoną na podstawie art. 108 ust. 3 Traktatu i art. 37 rozporządzenia (UE) 2021/1139, mające wpływ na poziom kosztów dodatkowych.

(9)

W celu zapewnienia zharmonizowanego przedstawiania kosztów dodatkowych należy podawać koszty dodatkowe na podstawie ton masy w relacji pełnej, określonych zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1224/2009 (2) i rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 404/2011 (3), które ustanawia kody postaci dla ryb przetworzonych oraz unijne współczynniki przeliczeniowe dla ryb świeżych i świeżych solonych w celu przeliczenia masy ryb przechowywanych lub przetworzonych na masę ryb w relacji pełnej na potrzeby monitorowania połowów.

(10)

Aby umożliwić szybkie stosowanie środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, biorąc pod uwagę, że wydatki kwalifikują się do wsparcia z EFMRA już od dnia 1 stycznia 2021 r. zgodnie z art. 63 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1060 (4), niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,