1)

„decyzja dotycząca modeli wewnętrznych” - decyzję EBC w sprawie uprzedniego zezwolenia na przedłużenie terminu stopniowego wdrażania metody wewnętrznych ratingów w celu obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka kredytowego w odniesieniu do różnych kategorii ekspozycji zgodnie z art. 148 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, powrotu do stosowania mniej zaawansowanych metod zgodnie z art. 149 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz stałego stosowania metody standardowej zgodnie z art. 150 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

2)

„metoda standardowa” - metodę obliczania kwot ekspozycji ważonych ryzykiem do celów art. 92 ust. 3 lit. a) i f) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, o której mowa w części trzeciej tytuł II rozdział 2 tego rozporządzenia;

3)

„metoda wewnętrznych ratingów” (metoda IRB) - metodę obliczania kwot ekspozycji ważonych ryzykiem do celów art. 92 ust. 3 lit. a) i f) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, o której mowa w części trzeciej tytuł II rozdział 3 tego rozporządzenia;

4)

„współczynnik kapitału podstawowego Tier I”, „współczynnik kapitału Tier I” i „łączny współczynnik kapitałowy” - odpowiednio współczynnik kapitału podstawowego Tier I, współczynnik kapitału Tier I i łączny współczynnik kapitałowy, zgodnie z art. 92 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

5)

„obowiązek” - dodatkowe postanowienie decyzji nadzorczej nakładające na adresata lub adresatów obowiązek podjęcia działań w określonym terminie w celu zapewnienia właściwego wdrożenia decyzji nadzorczej;

6)

„ograniczenie” - dodatkowe postanowienie decyzji nadzorczej ograniczające lub modyfikujące dozwolone stosowanie modelu wewnętrznego, w tym poprzez narzucenie wyższych mnożników lub nałożenie narzutów kapitałowych;

7)

„decyzja dotyczącą przedłużeniu terminów” - decyzję EBC przedłużającą a) termin spełnienia obowiązków lub wymogów nałożonych przez EBC w decyzji nadzorczej oraz b) maksymalny termin na sfinalizowanie planowanego nabycia określony w decyzji w przedmiocie znacznych pakietów akcji w rozumieniu art. 1 pkt 3 decyzji Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2019/1376 (EBC/2019/23) (9);

8)

„decyzja delegowana”- decyzję delegowaną w rozumieniu art. 3 pkt 4 decyzji (UE) 2017/933 (EBC/2016/40);

9)

„kierownicy jednostek organizacyjnych” - kierowników jednostek organizacyjnych EBC, którym przekazywane są uprawnienia do przyjmowania decyzji dotyczących modeli wewnętrznych lub decyzji dotyczących przedłużenia terminów;

10)

„procedura oparta na braku sprzeciwu” - procedurę określoną w art. 26 ust. 8 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 i bardziej szczegółowo opisaną w art. 13g decyzji EBC/2004/2;

11)

„decyzja odmowna” - decyzję, na mocy której nie udziela się zezwolenia lub przedłużenia lub nie udziela się zezwolenia lub przedłużenia w zakresie w pełni zgodnym z żądaniem istotnego nadzorowanego podmiotu lub potencjalnego nabywcy. Decyzję zawierającą postanowienia dodatkowe, takie jak warunki, obowiązki lub ograniczenia, uznaje się za decyzję odmowną, chyba że takie dodatkowe postanowienia: a) zapewniają spełnianie przez nadzorowany podmiot wymogów odpowiednich unijnych przepisów prawa, o których mowa w art. 4 ust. 2, art. 5 ust. 2 i art. 6 ust. 2, oraz zostały uzgodnione na piśmie; lub b) stanowią jedynie powtórzenie jednego lub większej liczby obowiązujących wymogów, z którymi dany nadzorowany podmiot ma obowiązek zapewnić zgodność na podstawie przepisów prawa unijnego, lub też określają obowiązek zapewnienia informacji dotyczących spełniania jednego lub większej liczby takich wymogów;

12)

„wrażliwość” - cechę charakterystyczną lub czynnik, które mogą mieć negatywny wpływ na reputację EBC lub na skuteczne i spójne funkcjonowanie Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego, w tym między innymi okoliczności, w których: a) wobec właściwego nadzorowanego podmiotu zastosowane były lub stosowane są poważne środki nadzorcze, takie jak środki wczesnej interwencji; b) po przyjęciu projektu decyzji zostanie stworzony nowy precedens, który mógłby być wiążący dla EBC w przyszłości; c) projekt decyzji po jej przyjęciu może spowodować negatywną reakcję mediów lub opinii publicznej; lub d) właściwy organ krajowy, który nawiązał bliską współpracę z EBC, informuje EBC o swoim braku zgody na proponowany projekt decyzji;

13)

„istotny nadzorowany podmiot” - istotny nadzorowany podmiot w rozumieniu art. 2 pkt 16 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 468/2014 (EBC/2014/17) (10);

14)

„istotna nadzorowana grupa” - istotną nadzorowaną grupę w rozumieniu art. 2 pkt 22 rozporządzenia (UE) nr 468/2014 (EBC/2014/17);

15)

„decyzja SREP” - decyzję przyjętą przez EBC na podstawie art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 w następstwie corocznego procesu przeglądu i oceny nadzorczej w rozumieniu art. 97 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE (11);

16)

„przewodnik EBC” - dokument przyjęty przez Radę Prezesów na wniosek Rady ds. Nadzoru i opublikowany na stronie internetowej EBC, w którym EBC przedstawia swoją interpretację wymogów prawnych;

17)

„Przewodnik EBC dotyczący modeli wewnętrznych” (EBC Guide to internal models) - dokument o tym tytule oraz każdy inny dokument zawierający wskazówki dotyczące rozumienia przez EBC wymogów prawnych mających zastosowanie do oceny modeli wewnętrznych, przyjęty przez Radę Prezesów na wniosek Rady ds. Nadzoru, opublikowany na stronie internetowej EBC.

a)

zezwolenia na przedłużenie terminu stopniowego wdrażania metody IRB zgodnie z art. 148 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

b)

zezwolenia na powrót do stosowania mniej zaawansowanych metod zgodnie z art. 149 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

c)

zezwolenia na stałe stosowanie metody standardowej w niepełnym zakresie zgodnie z art. 150 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

d)

przedłużenia terminów.

a)

przyjmowania przez EBC decyzji nadzorczych;

b)

przyjmowania przez EBC instrukcji skierowanych, zgodnie z art. 7 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013, do właściwych organów krajowych, z którymi EBC ustanowił bliską współpracę.

a)

wniosek dotyczy przedłużenia terminu określonego w ostatnim zatwierdzonym planie stopniowego wdrażania metody IRB w odniesieniu do odpowiedniej kategorii ekspozycji, danej jednostki gospodarczej lub w odniesieniu do stosowania własnych oszacowań straty z tytułu niewykonania zobowiązania lub współczynników konwersji, zgodnie z art. 148 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, o okres nieprzekraczający trzech lat;

b)

wartość ekspozycji i kwota ekspozycji ważonej ryzykiem dla ekspozycji, w odniesieniu do których instytucja stosuje metodę IRB, obliczona z uwzględnieniem wytycznych dotyczących obliczania tych kwot określonych w przewodniku EBC dotyczącym modeli wewnętrznych, stanowi - i po przyjęciu decyzji nadal będzie stanowić - więcej niż 50 % całkowitej wartości ekspozycji i całkowitej kwoty ekspozycji ważonej ryzykiem na skonsolidowanym poziomie dla istotnej nadzorowanej grupy lub na poziomie indywidualnym dla istotnego nadzorowanego podmiotu, jeżeli taki istotny nadzorowany podmiot nie jest częścią istotnej nadzorowanej grupy.

a)

szacuje się, że po powrocie do stosowania mniej zaawansowanych metod fundusze własne nadzorowanego podmiotu nadal będą przekraczać poziom odpowiadający sumie wymogów określonych w art. 92 ust. 1 lit. a)-c) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, wymogu utrzymywania funduszy własnych na poziomie zgodnym z art. 16 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1024/2013, wymogu połączonego bufora w rozumieniu art. 128 pkt 6 dyrektywy 2013/36/UE oraz wytycznych kapitałowych w ramach filaru II określonych w ostatniej dostępnej decyzji SREP, współczynnik CET1 nie ulegnie obniżeniu o więcej niż 50 punktów bazowych, a powstały margines w odniesieniu do łącznego wymogu kapitałowego oraz wytycznych kapitałowych w ramach filaru II określonych w ostatniej dostępnej decyzji SREP nie będzie mniejszy niż 50 punktów bazowych w odniesieniu do współczynnika CET1 na poziomie skonsolidowanym dla istotnej nadzorowanej grupy lub na poziomie indywidualnym dla istotnego nadzorowanego podmiotu, jeżeli taki istotny nadzorowany podmiot nie jest częścią istotnej nadzorowanej grupy;

b)

w następstwie powrotu do stosowania mniej zaawansowanych metod wymogi w zakresie funduszy własnych nie zostaną obniżane na poziomie skonsolidowanym dla istotnej nadzorowanej grupy lub na poziomie indywidualnym dla istotnego nadzorowanego podmiotu, jeżeli taki istotny nadzorowany podmiot nie jest częścią istotnej nadzorowanej grupy.

a)

w następstwie decyzji dotyczącej stałego stosowania metody standardowej w niepełnym zakresie wartość ekspozycji i kwota ekspozycji ważonej ryzykiem dla ekspozycji, w odniesieniu do których instytucja stosuje metodę IRB, obliczona z uwzględnieniem wytycznych określonych w przewodniku EBC dotyczącym modeli wewnętrznych, będzie równa lub wyższa niż 50 % całkowitej wartości ekspozycji i całkowitej kwoty ekspozycji ważonej ryzykiem na poziomie skonsolidowanym dla istotnej nadzorowanej grupy lub na poziomie indywidualnym dla istotnego nadzorowanego podmiotu, jeżeli taki istotny nadzorowany podmiot nie jest częścią istotnej nadzorowanej grupy;

b)

w następstwie decyzji dotyczącej stałego stosowania metody standardowej w niepełnym zakresie wzrost wartości ekspozycji oraz kwoty ekspozycji ważonych ryzykiem objętych metodą standardową nie będzie przekraczać 20 % całkowitej wartości ekspozycji oraz całkowitej kwoty ekspozycji ważonej ryzykiem na poziomie skonsolidowanym dla istotnej nadzorowanej grupy lub na poziomie indywidualnym dla istotnego nadzorowanego podmiotu, jeżeli taki istotny nadzorowany podmiot nie jest częścią istotnej nadzorowanej grupy.

a)

nadzorowany podmiot wnioskuje o przedłużenie terminu, a wniosek jest składany do EBC co najmniej 30 dni przed upływem tego terminu;

b)

okres przedłużenia nie przekracza długości pierwotnego terminu ani okresu 12 miesięcy;

c)

przedłużenie nie wpływa negatywnie na prawa nadzorowanego podmiotu.

a)

gdy przedłużenie wiąże się ze zmianą pierwotnego zakresu obowiązku lub wymogu wynikającego z poprzedniej decyzji nadzorczej EBC, lub też oceny, na której ta poprzednia decyzja została oparta;

b)

gdy przedłużenie dotyczy terminu, który został już przedłużony;

c)

gdy o przedłużenie terminu wnosi instytucja kredytowa, której punktacja za zarządzanie określona w ostatniej dostępnej decyzji wynosi 4;

d)

gdy o przedłużenie terminu wnosi instytucja kredytowa, której margines funduszy własnych przewyższający poziom wynikający z zaleceń kapitałowych w ramach filaru II określonych w ostatniej dostępnej decyzji SREP jest niższy niż 100 punktów bazowych w odniesieniu do współczynnika CET1;

e)

gdy o przedłużenie terminu wnosi instytucja kredytowa, w stosunku do której w okresie poprzednich trzech lat zastosowano środki wczesnej interwencji przewidziane w art. 27 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE (12);

f)

przedłużenie nie jest dozwolone na mocy właściwego prawa.

a)

gdy przedłużenie terminu wiąże się ze zmianą pierwotnego zakresu decyzji w przedmiocie znacznych pakietów akcji, lub też oceny, na której ta poprzednia decyzja została oparta;

b)

gdy maksymalny termin został już przedłużony;

c)

gdy potencjalny nabywca lub podmiot docelowy jest instytucją kredytową, której punktacja za zarządzanie określona w ostatniej dostępnej decyzji SREP wynosi 4;

d)

gdy potencjalny nabywca lub podmiot docelowy jest instytucją kredytową, której margines funduszy własnych przewyższający poziom wynikający z zaleceń kapitałowych w ramach filaru II określonych w ostatniej dostępnej decyzji SREP jest niższy niż 100 punktów bazowych w odniesieniu do współczynnika CET1;

e)

gdy potencjalny nabywca lub podmiot docelowy jest instytucją kredytową, w stosunku do której w okresie poprzednich trzech lat zastosowano środki wczesnej interwencji przewidziane w art. 27 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE.