(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 599/2009 (2) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe od 0 EUR do 198 EUR za tonę na przywóz monoalkilowych estrów kwasów tłuszczowych lub parafinowych olejów napędowych będących produktem syntezy lub hydrorafinacji o pochodzeniu niekopalnym, powszechnie nazywanych „biodieslem”, w formie czystej lub w postaci mieszanki, zawierających wagowo ponad 20 % monoalkilowych estrów kwasów tłuszczowych lub parafinowych olejów napędowych będących produktem syntezy lub hydrorafinacji o pochodzeniu niekopalnym, w tym czasie objętych kodami CN ex 1516 20 98 (kod TARIC 1516209820), ex 1518 00 91 (kod TARIC 1518009120), ex 1518 00 99 (kod TARIC 1518009920), ex 2710 19 41 (kod TARIC 2710194120), 3824 90 91, ex 3824 90 97 (kod TARIC 3824 90 97 87), oraz pochodzących ze Stanów Zjednoczonych Ameryki („USA” lub „państwo, którego dotyczy postępowanie”). Cło antydumpingowe nałożone tym rozporządzeniem określa się dalej jako „pierwotne środki”. Dochodzenie, które doprowadziło do wprowadzenia pierwotnych środków, zwane jest dalej „pierwotnym dochodzeniem”.

(2)

Rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 444/2011 (3), w następstwie dochodzenia w sprawie obejścia środków, Rada rozszerzyła ostateczne cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem (WE) nr 599/2009 na przywóz biodiesla wysyłanego z Kanady, zgłoszonego lub niezgłoszonego jako pochodzący z Kanady, z wyjątkiem biodiesla produkowanego przez przedsiębiorstwa BIOX Corporation, Oakville i Rothsay Biodiesel, Guelph, oba z siedzibą w Ontario, Kanada. Tym samym rozporządzeniem Rada rozszerzyła również ostateczne cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem Rady (WE) nr 599/2009 na przywóz biodiesla w postaci mieszanki zawierającej wagowo 20 % lub mniej monoalkilowych estrów kwasów tłuszczowych lub parafinowych olejów napędowych będących produktem syntezy lub hydrorafinacji, o pochodzeniu niekopalnym, pochodzącego z USA.

(3)

Rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2015/1518 (4) Komisja Europejska ponownie nałożyła ostateczne środki antydumpingowe na przywóz biodiesla pochodzącego z USA w następstwie przeglądu wygaśnięcia („poprzedni przegląd wygaśnięcia”).

(4)

Ponadto rozporządzeniem (UE) 2015/1518 zmienionym rozporządzeniem (UE) 2016/676 (5) rozszerzono ostateczne cło antydumpingowe także na przywóz biodiesla wysyłanego z Kanady, zgłoszonego lub niezgłoszonego jako pochodzący z Kanady, z wyjątkiem biodiesla produkowanego przez przedsiębiorstwa BIOX Corporation, Oakville, i Rothsay Biodiesel, Guelph, oba mające siedzibę w Ontario, Kanada, jak również DSM Nutritional Products Canada Inc., Dartmouth, Nowa Szkocja, Kanada. Tym samym rozporządzeniem Komisja Europejska rozszerzyła ostateczne cło antydumpingowe również na przywóz biodiesla w postaci mieszanki zawierającej wagowo 20 % lub mniej monoalkilowych estrów kwasów tłuszczowych lub parafinowych olejów napędowych będących produktem syntezy lub hydrorafinacji, o pochodzeniu niekopalnym, pochodzącego z USA.

(5)

Obecnie obowiązujące cła antydumpingowe mają stałą wartość i wynoszą od 0 EUR za tonę do 198 EUR za tonę wobec przywozu od producentów eksportujących objętych próbą, 115,6 EUR za tonę wobec przywozu od przedsiębiorstw współpracujących nieobjętych próbą oraz 172,2 EUR za tonę wobec przywozu od wszystkich pozostałych przedsiębiorstw.

(6)

Ponadto rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2017/1598 (6) zmieniono rozporządzenie (UE) 2015/1518, zezwalając przedsiębiorstwom, które nie dokonywały wywozu biodiesla w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem, na złożenie wniosku o dokonanie przeglądu w celu sprawdzenia, czy mogą zostać objęte stawką cła nałożonego na przedsiębiorstwa współpracujące nieobjęte próbą.

(7)

W następstwie wniosku o przyznanie statusu podmiotu traktowanego jako nowy producent eksportujący rozporządzenie (UE) 2015/1518 zostało zmienione rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2018/1121 (7) poprzez dodanie do załącznika I przedsiębiorstwa z USA Organic Technologies, Coshocton (Ohio), a tym samym objęcie go średnią ważoną stawką celną w wysokości 115,6 EUR za tonę, mającą zastosowanie do przedsiębiorstw współpracujących nieobjętych próbą.

(8)

W następstwie opublikowania zawiadomienia o zbliżającym się wygaśnięciu środków (8) Komisja Europejska („Komisja”) otrzymała wniosek o dokonanie przeglądu na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(9)

Wniosek o dokonanie przeglądu został złożony w dniu 11 czerwca 2020 r. przez Europejską Radę Biodiesla („wnioskodawca”) w imieniu producentów unijnych reprezentujących ponad 25 % całkowitej produkcji unijnej biodiesla. W uzasadnieniu wniosku o dokonanie przeglądu podano, że w związku z wygaśnięciem środków istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu i ponownego wystąpienia szkody dla przemysłu Unii.

(10)

Po konsultacji z Komitetem ustanowionym w art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego i ustaleniu, że istnieją wystarczające dowody do wszczęcia przeglądu wygaśnięcia, w dniu 14 września 2020 r. Komisja wszczęła przegląd wygaśnięcia dotyczący przywozu biodiesla pochodzącego z USA, na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (9) („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”).

(11)

W tym samym dniu Komisja wszczęła osobny przegląd wygaśnięcia środków antysubsydyjnych obowiązujących względem przywozu biodiesla pochodzącego z USA (10).

(12)

Rząd Kanady przedstawił uwagi na temat wszczęcia tego przeglądu, zauważając, że jeżeli środki miałyby zostać utrzymane, zwolnienie przyznane trzem kanadyjskim producentom biodiesla powinno pozostać w mocy. Wspomniane zwolnienie utrzymano w art. 2 niniejszego rozporządzenia.

(13)

Dochodzenie dotyczące kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu obejmuje okres od dnia 1 lipca 2019 r. do dnia 30 czerwca 2020 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody obejmuje okres od dnia 1 stycznia 2017 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym („okres badany”).

(14)

Postępowanie w niniejszej sprawie wszczęto w dniu 14 września 2020 r., tj. w okresie przejściowym uzgodnionym między Zjednoczonym Królestwem a UE, w którym Zjednoczone Królestwo nadal podlegało prawu Unii. Okres ten dobiegł końca w dniu 31 grudnia 2020 r. W związku z tym od dnia 1 stycznia 2021 r. przedsiębiorstwa i stowarzyszenia ze Zjednoczonego Królestwa nie kwalifikują się już jako zainteresowane strony w tym postępowaniu.

(15)

Za pośrednictwem notatki do akt sprawy (11) z dnia 15 stycznia 2021 r. Komisja zwróciła się do podmiotów gospodarczych ze Zjednoczonego Królestwa, które uważały, że mimo wszystko nadal kwalifikowałyby się jako zainteresowane strony, do nawiązania z nią kontaktu. BP OIL International Limited i Argent Energy zwróciły się o utrzymanie ich statusu zainteresowanych stron i uzyskały to prawo na podstawie przedstawionych dowodów. W szczególności oba przedsiębiorstwa przedstawiły dowody na istnienie powiązanych podmiotów w obrębie odpowiedniej grupy prowadzącej działalność na rynku unijnym. Z drugiej strony spółkę dominującą Valero Energy Limited ze Zjednoczonego Królestwa zastąpiła jej irlandzka spółka zależna Valero Energy Limited Ireland, ponieważ to druga z wymienionych spółek prowadzi działalność na rynku unijnym.

(16)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała wnioskodawcę, innych znanych producentów unijnych, znanych producentów w USA i władze USA, znanych importerów, użytkowników, przedsiębiorstwa handlowe, a także stowarzyszenia, o których wiadomo, że są zainteresowane, o wszczęciu przeglądu wygaśnięcia i zaprosiła te podmioty do udziału.

(17)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia oraz złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu. Nie otrzymano żadnego wniosku o przeprowadzenie posiedzenia wyjaśniającego.

(18)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(19)

W dniu 14 września 2020 r. Komisja powiadomiła zainteresowane strony o wstępnym doborze próby producentów unijnych zgodnie z sekcją 5.4 zawiadomienia o wszczęciu postępowania. Komisja dobrała próbę na podstawie wielkości produkcji i sprzedaży produktu podobnego w 2019 r., a także położenia geograficznego producentów produktu podobnego. Próba ta składała się z trzech producentów unijnych. Producenci unijni objęci próbą odpowiadali za 17,5 % całkowitej szacowanej wielkości produkcji produktu podobnego w Unii, co zapewniło również odpowiedni zakres geograficzny. Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag na temat wstępnego doboru próby. W wyznaczonym terminie 7 dni od daty powiadomienia o wstępnym doborze próby producentów unijnych nie otrzymano żadnych uwag.

(20)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(21)

Tylko jeden importer niepowiązany, Shell Trading Rotterdam BV, udzielił wymaganych informacji, w związku z czym Komisja podjęła decyzję, że kontrola wyrywkowa nie jest konieczna.

(22)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja wezwała wszystkich znanych producentów eksportujących w Stanach Zjednoczonych do udzielenia informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu przeglądu. Ponadto Komisja zwróciła się do władz państwa, którego dotyczy postępowanie, o zidentyfikowanie innych producentów eksportujących, którzy mogliby być zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(23)

Na etapie wszczęcia postępowania kopię kwestionariusza udostępniono w aktach do wglądu dla zainteresowanych stron i na stronie internetowej DG ds. Handlu.

(24)

Trzech producentów eksportujących w Stanach Zjednoczonych zgłosiło się i wyraziło chęć podjęcia współpracy z Komisją w ramach dochodzenia. Ze względu na tak niewielką liczbę Komisja uznała, że kontrola wyrywkowa nie jest konieczna. W związku z tym wszystkie trzy przedsiębiorstwa, które się zgłosiły, wezwano do wypełnienia kwestionariusza i przedłożenia go Komisji w wyznaczonym terminie.

(25)

W dniu 15 października 2020 r. jedno z tych trzech przedsiębiorstw poinformowało Komisję pocztą elektroniczną, że nie będzie dalej współpracować. Ponadto żadne z dwóch pozostałych przedsiębiorstw nie dostarczyło wymaganych informacji w wyznaczonym terminie poprzez wypełnienie i odesłanie odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(26)

W dniu 10 listopada 2020 r. Komisja przesłała pismo informujące wszystkie trzy przedsiębiorstwa o zamiarze zastosowania art. 18 rozporządzenia podstawowego oraz oparcia ustaleń dochodzenia na dostępnym stanie faktycznym. Władze USA zostały również poinformowane o tym zamiarze. Termin nadsyłania uwag do pisma upłynął dnia 17 listopada 2020 r. Nie otrzymano żadnych uwag.

(27)

Ponieważ żaden z trzech producentów eksportujących w USA nie współpracował w dochodzeniu w ramach przeglądu wygaśnięcia, postanowiono zastosować przepisy art. 18 rozporządzenia podstawowego i oprzeć ustalenia na dostępnych faktach.

(28)

Na etapie wszczęcia postępowania kopię kwestionariusza udostępniono w aktach do wglądu dla zainteresowanych stron i na stronie internetowej DG ds. Handlu.

(29)

Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano od trzech producentów unijnych objętych próbą oraz od niepowiązanego importera unijnego.

(30)

Z uwagi na wybuch pandemii COVID-19 i środki izolacji wprowadzone przez poszczególne państwa członkowskie, jak również przez poszczególne państwa trzecie, Komisja nie mogła przeprowadzić wizyt weryfikacyjnych na podstawie z art. 16 rozporządzenia podstawowego. Zamiast tego Komisja przeprowadziła zdalne kontrole krzyżowe wszystkich informacji uznanych za niezbędne, aby dokonać ustaleń zgodnie z zawiadomieniem w sprawie skutków, jakie pandemia COVID-19 ma na dochodzenia antydumpingowe i antysubsydyjne (12). Komisja przeprowadziła zdalne kontrole krzyżowe następujących przedsiębiorstw:

(31)

W dniu 21 maja 2021 r. Komisja ujawniła istotne fakty i ustalenia, na podstawie których zamierza utrzymać obowiązujące cła antydumpingowe. Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły zgłaszać uwagi dotyczące ujawnionych ustaleń.

(32)

Komisja rozpatrzyła i w stosownych przypadkach uwzględniła uwagi przedstawione przez zainteresowane strony. Stronom, które zgłosiły taki wniosek, zapewniono możliwość przesłuchania.

(33)

Produkt objęty postępowaniem jest taki sam jak w pierwotnym dochodzeniu i poprzednim przeglądzie wygaśnięcia, mianowicie monoalkilowe estry kwasów tłuszczowych lub parafinowych olejów napędowych będące produktem syntezy lub hydrorafinacji, o pochodzeniu niekopalnym, powszechnie nazywane „biodieslem”, w formie czystej lub w postaci mieszanki, zawierające wagowo ponad 20 % monoalkilowych estrów kwasów tłuszczowych lub parafinowych olejów napędowych będących produktem syntezy lub hydrorafinacji o pochodzeniu niekopalnym, pochodzących z USA, objętych obecnie kodami CN ex 1516 20 98 (kod TARIC 1516209829), ex 1518 00 91 (kod TARIC 1518009129), ex 1518 00 99 (kod TARIC 1518009929), ex 2710 19 43 (kod TARIC 2710194329), ex 2710 19 46 (kod TARIC 2710194629), ex 2710 19 47 (kod TARIC 2710194729), ex 2710 20 11 (kod TARIC 2710201129), ex 2710 20 16 (kod TARIC 2710201629), ex 3824 99 92 (kod TARIC 3824999212), ex 3826 00 10 (kod TARIC 3826001029, 3826001059, 3826001099), ex 3826 00 90 (kod TARIC 3826009019) („produkt objęty postępowaniem”).

(34)

Biodiesel jest paliwem odnawialnym produkowanym z szerokiej gamy surowców, tj. olejów roślinnych, takich jak olej rzepakowy, olej sojowy, olej palmowy, zużyte oleje spożywcze, tłuszcze zwierzęce lub biomasa.

(35)

Biodiesel jest wykorzystywany w sektorze transportu, głównie w postaci mieszanki z mineralnym olejem napędowym (tj. ropą naftową/konwencjonalnym olejem napędowym) i w znikomym stopniu w czystej postaci (B100).

(36)

W toku pierwotnego dochodzenia oraz poprzedniego przeglądu wygaśnięcia wykazano, a w przedmiotowym przeglądzie wygaśnięcia potwierdzono, że takie same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i [techniczne] oraz te same podstawowe zastosowania mają następujące produkty:

(37)

Produkty te uznano zatem za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(38)

Szwedzkie przedsiębiorstwo Preem AB oraz przedsiębiorstwo Valero Energy Ltd Ireland, będące producentami i dostawcami paliw, a tym samym użytkownikami produktu objętego postępowaniem, twierdziły, że biodiesel z estrów metylowych kwasów tłuszczowych (FAME) i biodiesel z hydrorafinowanego oleju roślinnego to dwa różne rodzaje biodiesla oraz że hydrorafinowany olej roślinny należy wyłączyć z obecnego zakresu produktu. W rozporządzeniu z 2009 r. nakładającym środki tymczasowe (13) wszystkie rodzaje biodiesla i mieszanki biodiesla uznano za paliwa biodiesel. Zarówno ester metylowy kwasu tłuszczowego, jak i hydrorafinowany olej roślinny mogą być mieszane z olejem napędowym i pomimo pewnych różnic we właściwościach fizycznych końcowe zastosowanie produktu jest takie samo i oba produkty są produkowane przez przemysł Unii. Ponadto w skardze w pierwotnym dochodzeniu olej napędowy produkowany z hydrorafinowanych olejów roślinnych wyraźnie określono jako część produktu objętego postępowaniem, przy czym żadna ze stron nie zakwestionowała wówczas tego stwierdzenia. W związku z tym twierdzenie to zostało odrzucone.

(39)

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy wygaśnięcie obowiązujących środków prowadziłoby do kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu.

(40)

Ze względu na brak współpracy, jak wyjaśniono w motywach 25-27 powyżej, nie było możliwe dokonanie analizy na podstawie zweryfikowanych danych dostarczonych przez producentów z USA.

(41)

Zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego ustalenia w odniesieniu do prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu oparto zatem na dostępnym stanie faktycznym. W związku z tym Komisja wykorzystała następujące źródła informacji: wniosek o dokonanie przeglądu wygaśnięcia oraz późniejsze oświadczenia wnioskodawcy, Eurostat, bazę danych Global Trade Atlas („GTA”) i strony internetowe Agencji Informacji Energetycznej Stanów Zjednoczonych („EIA”) oraz Departamentu Rolnictwa Stanów Zjednoczonych („USDA”).

(42)

Po wprowadzeniu środków w 2009 r. począwszy od 2013 r. przywóz biodiesla z USA do Unii spadł niemal do zera. Na przykład w ODP z USA przywieziono około 156 ton (od dnia 1 lipca 2019 r. do dnia 30 czerwca 2020 r.). Wielkości te stanowią jedynie 0,04 % całkowitego wywozu z USA i jeszcze mniejszy odsetek konsumpcji w Unii. W związku z tym Komisja stwierdziła, że te niewielkie ilości nie stanowią wystarczającej podstawy do kontynuacji analizy dumpingu. W związku z tym Komisja skoncentrowała się w swoim dochodzeniu na prawdopodobieństwie ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku wygaśnięcia środków.

(43)

Komisja przeanalizowała, czy prawdopodobne jest ponowne wystąpienie przywozu towarów po cenach dumpingowych w przypadku wygaśnięcia środka. W szczególności przeanalizowano następujące elementy: związek między cenami produktu wytwarzanego i sprzedawanego w Unii oraz w USA, związek między cenami eksportowymi w wywozie do państw trzecich a cenami w USA, związek między cenami eksportowymi w wywozie do państw trzecich a poziomem cen w Unii, niewykorzystane moce produkcyjne w USA oraz praktyki obchodzenia środków i absorpcji.

(44)

Służby Komisji skorzystały z dwóch źródeł informacji w celu ustalenia ceny sprzedaży krajowej biodiesla w USA w ODP: (i) z informacji dostarczonych przez Departament Rolnictwa Stanów Zjednoczonych (USDA) oraz (ii) z informacji zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia.

(45)

W odniesieniu do ODP z informacji udostępnionych przez USDA wynika cena sprzedaży krajowej ex-works w wysokości 909,05 USD za tonę. Przy średnim kursie wymiany euro/dolar w ODP (1 EUR = 1,105 USD) kwota ta odpowiada cenie sprzedaży krajowej USA w wysokości 822,31 EUR za tonę. Jest to cena zbliżona do informacji zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia, w którym podano cenę sprzedaży krajowej w wysokości 918,06 USD (820 EUR) za tonę. Komisja uznała za stosowne uznać cenę krajową USA za ustaloną (822,31 EUR) do celów analizy ponownego wystąpienia.

(46)

Średnia cena ex-works biodiesla sprzedawanego w Unii przez producentów unijnych w ODP, jak przedstawiono poniżej w tabeli 1, wynosiła 771 EUR za tonę.

(47)

Aby powrócić na rynek unijny, producenci z USA byliby zmuszeni do sprzedaży po cenie bliskiej 771 EUR lub niższej za tonę. Ich ostateczna cena powinna obejmować także koszty frachtu morskiego i ubezpieczenia oraz obowiązujące cła (6,5 %) stosowane wobec biodiesla. Zgodnie z informacjami uzyskanymi w trakcie dochodzenia kwota ta wyniosłaby około 92 EUR za tonę. Komisja ustaliła tę kwotę w oparciu o kwotę a) transportu i frachtu obliczoną przez wnioskodawcę oraz b) należności celnych (6,5 %) mających zastosowanie do ceny importowej biodiesla z USA obliczoną przez Komisję po zapoznaniu się z publicznie dostępnymi informacjami, takimi jak Global Trade Atlas („GTA”), i zaokrągleniu w górę do 106 EUR w celu pokrycia również niektórych dodatkowych kosztów ponoszonych po przywozie.

(48)

W rezultacie, gdyby producenci z USA wznowili wywóz do Unii po konkurencyjnych cenach, najprawdopodobniej musieliby to robić po cenie ex-works niższej niż 665 EUR za tonę, która byłaby niższa niż ich cena sprzedaży krajowej w USA, a zatem po cenach dumpingowych.

(49)

Komisja poddała dalszej analizie strukturę cen wywozu biodiesla z USA do państw trzecich w ODP.

(50)

Zapoznała się z publicznie dostępnymi informacjami, takimi jak Global Trade Atlas („GTA”), i pozyskała ilości i wartości wywozu biodiesla objętego kodem HS 3826 00 w ODP. Wielkość wywozu (w tonach) do wszystkich państw (w tym UE) wynosi 389 075 ton, z czego 14 ton wywieziono do Unii.

(51)

Poniższa tabela przedstawia porównanie średniej ceny sprzedaży w dolarach amerykańskich za tonę odpowiednio dostosowanej do ceny ex-works (przez odjęcie 82,52 USD/t w przypadku frachtu śródlądowego, jak wskazano we wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia) ze średnią ceną krajową w Stanach Zjednoczonych dla sześciu państw (poza UE), do których trafiło ponad 0,1 % całkowitego wywozu z USA w ODP.

Tabela 1

Wielkość wywozu i ceny eksportowe z USA w ODP

(52)

Tabela pokazuje, że w przypadku wszystkich sześciu państw wywozu producenci z USA prowadzą sprzedaż po cenach niższych od cen sprzedaży krajowej, w przedziale od 5 % do 65 %. Ponadto występuje duże zróżnicowanie cen eksportowych między poszczególnymi państwami, do których trafiało najwięcej wywozu z USA w ODP.

(53)

Z tabeli wynika również, że najwyższe średnie ceny eksportowe to ceny wywozu do państw takich jak Kanada i Norwegia, którym USA sprzedają 92 % swojego całkowitego wywozu. Wniosek stanowi w tym zakresie, że droższy „[…] biodiesel wywożony do Kanady wytwarzany jest z określonych rodzajów surowców, które mają większą odporność na niskie temperatury, takich jak rzepak, lub mogą być również hydrorafinowanym olejem roślinnym o doskonałych właściwościach w niskich temperaturach […]”. W rezultacie wyższe średnie ceny eksportowe w przypadku tych dwóch państw wynikają z wyższej ceny surowców (np. rzepaku).

(54)

Rynek unijny jest atrakcyjnym rynkiem dla wywozu biodiesla z USA. Na podstawie bazy danych GTA, o której mowa w motywie 49 powyżej, obliczono średnią arytmetyczną ceny eksportowej stosowanej w wywozie do wszystkich miejsc przeznaczenia w ODP (zob. motyw 55 poniżej), biorąc pod uwagę następujące elementy:

(55)

Uwzględniając w obliczeniach wszystkie powyższe elementy, Komisja otrzymała średnią cenę eksportową wynoszącą 682 USD/t (617 EUR). Ta średnia cena eksportowa wynosząca 617 EUR jest ceną FOB, do której należy dodać koszty frachtu morskiego i ubezpieczenia, aby uzyskać cenę CIF. We wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia koszty te oszacowano na około 52 USD za tonę (47 EUR).

(56)

Komisja uznała, że 47 EUR za tonę jest rozsądnym wskaźnikiem dodatkowych kosztów frachtu morskiego i ubezpieczenia w przypadku innych miejsc przeznaczenia. Średnią cenę eksportową w wywozie z USA do państw trzecich ustalono zatem na 617 EUR (FOB), co oznacza, że nawet po dodaniu kosztów frachtu morskiego i ubezpieczenia obowiązujące cło (6,5 %) (łącznie zaokrąglone w górę do 104 EUR za tonę w celu pokrycia również niektórych dodatkowych kosztów ponoszonych po przywozie) na przywóz z USA do UE (ogółem około 721 EUR) byłoby znacznie niższe od ceny ex-works przemysłu Unii, wynoszącej 771 EUR za tonę.

(57)

Pokazuje to zatem, że producenci eksportujący z USA byliby w stanie sprzedawać po cenie poniżej 771 EUR za tonę, aby wejść na rynek unijny, i że stanowiłoby to dla nich zachętę do przekierowania części obecnego wywozu do państw trzecich na rynek unijny, ponieważ jest on bardziej atrakcyjny cenowo niż rynki niektórych innych państw trzecich.

(58)

Ze względu na brak współpracy ze strony producentów z USA Komisja ustaliła moce produkcyjne USA na podstawie informacji dostępnych na stronie internetowej amerykańskiej Agencji Informacji Energetycznej (EIA).

(59)

Producenci biodiesla w USA muszą informować ten organ (odpowiednio co rok i co miesiąc) o swoich istniejących i planowanych mocach produkcyjnych, a także swojej produkcji, nakładach, zapasach i sprzedaży biodiesla.

Na podstawie danych zebranych z EIA moce produkcyjne producentów biodiesla z USA w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wynosiły 8 412 000 ton.

(60)

Faktyczna produkcja biodiesla w USA w ODP wynosiła 5 718 000 ton (dane EIA), co odpowiada odsetkowi wykorzystania mocy produkcyjnych w wysokości 68 % i wolnym mocom produkcyjnym w wysokości 32 %, tj. około 2 694 000 ton. W przypadku wygaśnięcia środków te znaczne wolne moce produkcyjne producentów z USA stanowią zachętę do zwiększenia produkcji i sprzedaży biodiesla po cenach dumpingowych na rynek unijny, a zatem prawdopodobnie zostaną wykorzystane do zapewnienia podaży na rynku unijnym. Producenci z USA mogą rzeczywiście z łatwością zwiększyć swoją produkcję i wywóz do UE oraz czerpać korzyści ekonomiczne ze wzrostu wskaźnika wykorzystania mocy produkcyjnych i zmniejszenia kosztu jednostkowego produkcji. Skierowanie wolnych mocy produkcyjnych z USA na rynek unijny mogłoby mieć znaczący wpływ, gdyż wynoszą one prawie 18 % konsumpcji w Unii w ODP.

(61)

Ponadto w ODP produkcja biodiesla w USA (5 718 000 ton) była niższa niż konsumpcja (5 934 000 ton). W związku z tym do USA przywożono więcej biodiesla, niż wywożono z tego kraju. Łączny przywóz w ODP wyniósł 629 000 ton, a łączny wywóz 428 000 ton. Jeśli jednak dostępne moce produkcyjne nie zostały wykorzystane do zaspokojenia popytu wewnętrznego w okresie badanym, jest mało prawdopodobne, że takie dostępne moce produkcyjne zostaną wykorzystane w przyszłości w tym samym celu. Moce produkcyjne USA zgłoszone w ODP (8 412 000 ton, zob. poprzedni motyw) były znacznie wyższe niż konsumpcja krajowa. Oznacza to, że jeżeli pojawią się możliwości wywozu, producenci z USA prawdopodobnie wykorzystają swoje wolne moce produkcyjne do celów sprzedaży eksportowej, a nie konsumpcji krajowej.

(62)

Jest mało prawdopodobne, że wolne moce produkcyjne zostałyby wykorzystane do zwiększenia wywozu do państw trzecich innych niż UE. Duże rynki państw trzecich (Brazylia, Indonezja, Argentyna, Chiny, Tajlandia) są samowystarczalne pod względem krajowej produkcji biodiesla i USA jak dotąd nie wywoziły dużych ilości do tych państw pomimo wolnych mocy produkcyjnych. Nie ma zatem powodów, by przypuszczać, że w przyszłości się to zmieni.

(63)

W związku z tym prawdopodobne jest, że producenci z USA wykorzystaliby znaczną część swoich wolnych mocy produkcyjnych na potrzeby dodatkowej sprzedaży do UE, która jest rynkiem bardzo atrakcyjnym, bo największym na świecie, z licznymi zachętami do konsumpcji biodiesla.

(64)

Jak wspomniano w motywie 1, środki antydumpingowe wprowadzone w 2009 r. były obchodzone poprzez przeładunek w Kanadzie i w drodze zmiany składu mieszanki. Istnienie takiej praktyki wskazuje na zainteresowanie niektórych producentów z USA wejściem na rynek unijny nawet po wprowadzeniu środków, a zatem jest uznawane za oznakę atrakcyjności rynku unijnego dla producentów biodiesla z USA.

(65)

Rynek unijny jest bardzo atrakcyjny, ponieważ jest największy na świecie, a ponadto istnieją znaczne unijne i krajowe środki zachęcające do konsumpcji biodiesla. Co za tym idzie, dla producentów z USA korzystne byłoby wykorzystanie ich wolnych mocy produkcyjnych w pełnym zakresie, a także przekierowanie na rynek unijny części ich sprzedaży eksportowej wysyłanej obecnie na mniej rentowne rynki państw trzecich.

(66)

Na podstawie tabeli zawartej w motywie 51 Komisja stwierdziła, że producenci z USA co do zasady prowadzą sprzedaż do państw trzecich po cenach niższych od swoich cen krajowych.

(67)

W związku z tym, z uwagi na znaczne wolne moce produkcyjne przemysłu Stanów Zjednoczonych, a także atrakcyjność rynku unijnego pod względem rozmiaru i cen sprzedaży, w szczególności w odniesieniu do poziomu cen wywozu z USA do państw trzecich, jak również wcześniejsze praktyki obchodzenia środków Komisja stwierdziła, że przywóz z USA po cenach dumpingowych może ponownie wystąpić, jeżeli obowiązujące środki zostaną zniesione.

(68)

Zgodnie z danymi dostarczonymi przez wnioskodawcę produkt podobny wytwarzało w okresie badanym 49 producentów w Unii. Producenci ci reprezentują przemysł Unii w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(69)

Zgodnie z ustaleniami całkowita produkcja unijna w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wyniosła około 14 mln ton. Komisja ustaliła tę wartość na podstawie informacji dostarczonych przez przemysł Unii. Jak wskazano w motywie 19, do próby wybrano trzech producentów unijnych, którzy odpowiadają za 17,5 % całkowitej unijnej produkcji produktu podobnego.

(70)

Komisja ustaliła wielkość konsumpcji w Unii na podstawie informacji o przemyśle i COMEXT dla danych dotyczących przywozu.

(71)

Konsumpcja w Unii kształtowała się następująco:

Tabela 2

Konsumpcja w Unii (w tonach) (14)

(72)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym konsumpcja biodiesla w Unii, obliczona jako suma przywozu biodiesla i łącznej sprzedaży przemysłu Unii na rynku UE, wzrosła o 22 %, tj. z 13,8 mln ton w 2017 r. do 16,9 mln ton.

(73)

Komisja określiła wielkość przywozu na podstawie informacji dostarczonych przez Eurostat (baza danych COMEXT). Udział przywozu w rynku ustalono na podstawie danych dotyczących sprzedaży krajowej przemysłu Unii dostarczonych przez wnioskodawcę oraz danych COMEXT dotyczących handlu.

(74)

Przywóz z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtował się następująco:

Tabela 3

Wielkość przywozu (w tonach), udział w rynku i ceny (15)

(75)

Od czasu wprowadzenia środków w 2009 r. przywóz z USA praktycznie ustał i w ODP wyniósł jedynie 156 ton (w porównaniu z ponad 1 137 000 ton w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem).

(76)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym nie było praktycznie żadnego przywozu biodiesla z USA do Unii, który można by wykorzystać jako wiarygodną podstawę do obliczenia podcięcia cenowego.

(77)

Jako alternatywną metodę Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przez porównanie:

(78)

W wyniku porównania uzyskano podcięcie cenowe wynoszące 6,4 %.

(79)

W ODP przywóz z państw trzecich wyniósł 3 750 000 ton lub około 22 % ogólnej konsumpcji w Unii. Głównymi źródłami przywozu biodiesla innymi niż USA były Argentyna (24 % przywozu do UE), Malezja (18 %), Singapur (13 %) i Indonezja (5 %).

(80)

Wielkość (łączna) przywozu, jak również udział w rynku oraz trendy cenowe dotyczące przywozu biodiesla z innych państw trzecich kształtowały się następująco:

Tabela 4

Przywóz z państw trzecich (16)

(81)

Cła antydumpingowe na przywóz z Argentyny i Indonezji - dwóch głównych państw wywozu biodiesla - zniesiono w 2018 r. W rezultacie przywóz z państw trzecich wzrósł w 2018 r. i utrzymał się na poziomie około 3,8 mln ton w 2019 r. i w ODP. Ogólnie rzecz biorąc, przywóz z państw trzecich z wyjątkiem USA wzrósł w okresie badanym o 145 %. Ponadto ich udział w rynku wzrósł w okresie badanym z 11 % do 22 %.

(82)

Jeżeli chodzi o ceny, sytuacja jest różna w poszczególnych krajach.

(83)

W odniesieniu do Argentyny - głównego źródła przywozu - w lutym 2019 r. Komisja nałożyła ostateczne środki antysubsydyjne na przywóz biodiesla z tego państwa, a jednocześnie przyjęła decyzję, w której zaakceptowano zobowiązania dotyczące ceny minimalnej ze strony ośmiu argentyńskich producentów i Argentyńskiej Izby Biopaliw (CARBIO). Doprowadziło to do znacznego wzrostu cen w 2019 r. (o 14 % w porównaniu z 2018 r.) i w ODP (o 17 % w porównaniu z 2018 r.).

(84)

W odniesieniu do Indonezji Komisja Europejska nałożyła w 2019 r. cła wyrównawcze na przywóz subsydiowanego biodiesla z Indonezji. Doprowadziło to do znacznego spadku przywozu z Indonezji w 2020 r.

(85)

W przypadku Indonezji i Malezji ceny spadały. W przypadku pozostałych państw trzecich ceny w tym samym czasie znacznie wzrosły. Ogólnie średnie ceny sprzedaży w przywozie z państw trzecich innych niż USA wzrosły w okresie badanym o 11 %. Tendencja ta jest spójna z tendencją obserwowaną w przypadku przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, przedstawioną w tabeli 3 powyżej. Trend cenowy jest jednak inny w porównaniu z cenami sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym, przedstawionymi w tabeli 8 poniżej. Ceny producentów unijnych objętych próbą spadały wraz ze spadkiem kosztów produkcji. W rezultacie różnica cen między eksporterami z państw trzecich a objętymi próbą producentami unijnymi zmniejszyła się, co zwiększyło konkurencyjność przemysłu Unii.

(86)

Ocena warunków ekonomicznych przemysłu Unii obejmowała ocenę wszystkich wskaźników ekonomicznych oddziałujących na stan przemysłu Unii w okresie badanym.

(87)

Jak wspomniano w motywach 18 i 19, w celu oceny warunków ekonomicznych przemysłu Unii zastosowano kontrolę wyrywkową.

(88)

W celu określenia szkody Komisja wprowadziła rozróżnienie między makroekonomicznymi i mikroekonomicznymi wskaźnikami szkody. Oceniła wskaźniki makroekonomiczne na podstawie danych dostarczonych przez przemysł UE oraz innych sektorowych danych makroekonomicznych takich jak FAO-OECD. Komisja oceniła wskaźniki mikroekonomiczne na podstawie danych przedstawionych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielonych przez objętych próbą producentów unijnych. Oba zestawy danych uznano za reprezentatywne dla sytuacji gospodarczej przemysłu Unii.

(89)

Do wskaźników makroekonomicznych zalicza się: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie, wydajność, wielkość marginesu dumpingu oraz poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu.

(90)

Do wskaźników mikroekonomicznych zalicza się: średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, koszty pracy, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału.

(91)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 5

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(92)

Produkcja unijna wzrosła z 12,6 mln ton w 2017 r. do 14,0 mln ton w ODP, co stanowi wzrost o 11 % w okresie badanym. W sytuacji, gdy konsumpcja w okresie badanym wzrosła o 22 %, przemysł Unii zareagował pozytywnie, zwiększając swoją produkcję.

(93)

Jednocześnie moce produkcyjne w okresie badanym wzrosły o 9 % i osiągnęły 17,5 mln ton w ODP. Przemysł Unii rozwija swoje zdolności reagowania na rosnący popyt. Według sprawozdania (18) zwiększenie mocy produkcyjnych dotyczy głównie produkcji hydrorafinowanego oleju roślinnego (HVO).

(94)

W wyniku jednoczesnego wzrostu produkcji i mocy produkcyjnych wykorzystanie mocy produkcyjnych w okresie badanym było stabilne i wynosiło około 80 %.

(95)

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu Unii w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 6

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(96)

Przemysł Unii zwiększył sprzedaż na rynku unijnym z 12,3 mln ton w 2017 r. do 13,2 mln ton w ODP (+ 7 %).

(97)

Ponieważ konsumpcja w Unii wzrosła o 22 % z powodu mniejszego wzrostu rzeczywistej wielkości sprzedaży, udział przemysłu Unii w rynku zmniejszył się z około 89 % w 2017 r. do 78 % w ODP. Ten spadek udziału w rynku związany jest ze wzrostem przywozu z państw trzecich, zwłaszcza od 2018 r. (motyw 80).

(98)

Szereg wskaźników (produkcja, moce produkcyjne, sprzedaż, zatrudnienie) wskazuje na pozytywny wzrost przemysłu Unii w tym okresie. Wzrost ten jest jednak umiarkowany w porównaniu z rozwojem konsumpcji biodiesla w tym samym okresie. W rzeczywistości udział przemysłu Unii w rynku zmniejszył się w okresie odniesienia.

(99)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Zatrudnienie i wydajność

(100)

W okresie badanym zatrudnienie wzrosło z 2 643 do 3 909, co stanowi wzrost o 48 %.

(101)

Ponieważ produkcja wzrosła w mniejszym stopniu (+ 11 %), przełożyło się to na spadek wydajności (-25 %).

(102)

Jak wyjaśniono w motywie 42, stwierdzenie istnienia dumpingu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym nie było możliwe. W dochodzeniu skupiono się zatem na prawdopodobieństwie ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku uchylenia środków antydumpingowych.

(103)

W poprzednim przeglądzie wygaśnięcia przemysł Unii wykazywał oznaki poprawy sytuacji po wcześniejszym dumpingu. W okresie badanym bieżącego dochodzenia w ramach przeglądu wygaśnięcia nadal miał miejsce proces poprawy sytuacji, co wykazują korzystne dla przemysłu Unii tendencje pod względem głównych wskaźników szkody.

(104)

Średnie ważone jednostkowe ceny sprzedaży stosowane przez objętych próbą producentów unijnych wobec niepowiązanych klientów w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Ceny sprzedaży w Unii

(105)

W okresie badanym koszty produkcji spadły o 9 % (z 828 EUR/t do 755 EUR/t). Wynika to częściowo ze spadku cen olejów roślinnych, które w tym okresie wykazywały tendencję spadkową. Chociaż nie wszystkie biopaliwa produkuje się z olejów roślinnych, cena olejów roślinnych jest dobrym wskaźnikiem zastępczym dla ceny głównego produktu do produkcji biodiesla.

(106)

Średnia cena sprzedaży spadła o 8 %, z 834 EUR/t w 2017 r. do 771 EUR/t w ODP. Można to powiązać ze spadkiem odnotowanym w cenie produkcji.

(107)

Średnie koszty pracy objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Średnie koszty pracy na pracownika

(108)

Średnie koszty pracy w przedsiębiorstwach objętych próbą wzrosły o 14 % w ODP. Wpływ tego zróżnicowania jest raczej niewielki, biorąc pod uwagę, że koszty pracy stanowią jedynie około 3 % całkowitych kosztów produkcji.

(109)

Stan zapasów objętych próbą producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Zapasy

(110)

Poziom zapasów utrzymywał się na stałym poziomie około 1 % produkcji. Jest to bardzo niski wskaźnik, sugerujący, że przemysł jest w stanie dostosować się do wymogów popytu i ograniczać zapasy. Jest to również konieczne, aby uniknąć degradacji biodiesla.

(111)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji

(112)

Komisja określiła rentowność objętych próbą producentów unijnych, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów z tej sprzedaży. Rentowność pozostała na niskim poziomie. Wykazywała ona jednak nieznacznie pozytywną tendencję w okresie badanym, wzrastając z 1 % do 3 %. Było to związane z malejącymi kosztami produkcji w przedsiębiorstwach objętych próbą (-9 %). Za tą średnią kryje się jednak duża rozbieżność wśród producentów unijnych objętych próbą, przy czym niektóre przedsiębiorstwa w ogóle nie odnotowały zysku.

(113)

Przepływy środków pieniężnych netto to zdolność producentów unijnych do samofinansowania swojej działalności. Pod koniec okresu badanego (w 2019 r. i w pierwszej połowie 2020 r.) zaobserwowano pozytywną tendencję w zakresie przepływów środków pieniężnych netto, ale w 2018 r. odnotowano gwałtowny spadek przepływów środków pieniężnych. Spadek w 2018 r. jest spowodowany głównie specyficzną sytuacją jednego z przedsiębiorstw objętych próbą, które ma szczególny model biznesowy. W przypadku dwóch pozostałych przedsiębiorstw objętych próbą tendencja była stosunkowo stabilna.

(114)

Inwestycje w przedsiębiorstwach objętych próbą nie wykazywały wyraźnej tendencji w okresie badanym. Inwestycje jednego lub drugiego przedsiębiorstwa objętego próbą lub ich brak mogą spowodować wzrost lub spadek poziomu inwestycji rok do roku. Inwestycje stanowiły w okresie badanym około 1-2 % obrotu; jest to ograniczona wartość.

(115)

Zwroty z inwestycji kapitałowych to procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto inwestycji. Jego rozwój w okresie badanym był pozytywny i utrzymywał się na wysokim poziomie w ODP. Ten wysoki zwrot z inwestycji jest jednak związany głównie z niską wartością księgową netto inwestycji, a nie z dużym zyskiem.

(116)

W okresie badanym w kontekście niemal nieistniejącego przywozu z USA wielkość przywozu z państw trzecich znacznie wzrosła (o 145 %), ale wzrósł również poziom cen tego przywozu (o 11 %). W tym samym czasie ceny przemysłu Unii spadły (o 8 %) wraz ze spadkiem kosztów produkcji (o 9 %). W rezultacie różnica cen między eksporterami z państw trzecich a objętymi próbą producentami unijnymi zmniejszyła się, co zwiększyło konkurencyjność przemysłu Unii.

(117)

Ogólnie rzecz biorąc, wskaźniki szkody wykazują pozytywną tendencję w okresie badanym, w szczególności w odniesieniu do produkcji (+ 11 %), mocy produkcyjnych (+ 9 %) i sprzedaży (+ 7 %), oraz pokazują, że unijny przemysł biodiesla powoli nadrabia straty spowodowane wcześniejszą szkodą. W ramach analizy wskaźników szkody wykazano, że przemysł Unii nie ponosi obecnie istotnej szkody. Niektóre wskaźniki, w szczególności niska rentowność (≤ 3 %) wskazują jednak, że jego warunki ekonomiczne są nadal niestabilne.

(118)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przemysł Unii nie poniósł istotnej szkody w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(119)

W związku z tym Komisja oceniła, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, czy istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody spowodowanej przez przywóz towarów z USA po cenach dumpingowych w przypadku wygaśnięcia środków.

(120)

W tym względzie Komisja zbadała moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne w USA, prawdopodobny poziom cen przywozu z USA przy braku środków antydumpingowych oraz ich wpływ na przemysł Unii, w tym podcięcie cenowe przy braku środków antydumpingowych.

(121)

Jak opisano w sekcji 3.3.4 powyżej, ilości, które mogliby wywieźć producenci biodiesla z USA, są znaczne w porównaniu z wielkością rynku unijnego. Wolne moce produkcyjne stanowią 18 % konsumpcji w Unii w ODP. W związku z tym Komisja stwierdziła, że dostępne wolne moce produkcyjne są znaczne.

(122)

Jak opisano w sekcji 3.3.2 powyżej, z bieżących zachowań cenowych na rynkach eksportowych państw trzecich wynika, że producenci z USA dokonywali wywozu na swoje główne rynki państw trzecich po cenach niższych niż ceny krajowe w USA. Ponadto, jak wskazano w motywach 77 i 78, ceny te podcinają także ceny przemysłu Unii na rynku unijnym średnio o 6,4 %. Dlatego też, biorąc pod uwagę poziom cen wywozu z USA na inne rynki państw trzecich, wywóz do Unii jest potencjalnie znacznie bardziej atrakcyjny dla eksporterów z USA. Ponadto, jak wskazano w sekcji 3.3.6 powyżej, rynek unijny jest bardzo atrakcyjny, ponieważ jest największy na świecie, a ponadto istnieją znaczne unijne i krajowe środki zachęcające do konsumpcji biodiesla.

(123)

Jeżeli zezwolono by zatem na wygaśnięcie środków, znaczne ilości biodiesla z USA sprzedawanego po cenach dumpingowych wywarłyby bardzo silną presję na spadek cen unijnych oraz miałyby znaczący wpływ na warunki ekonomiczne przemysłu Unii. W związku z tym prawdopodobne jest, że wielkość produkcji i sprzedaży przemysłu Unii zmniejszyłaby się, a niewielkie zyski osiągane obecnie przez przemysł zamieniłyby się w straty.

(124)

Komisja dokonała dalszej oceny możliwego wpływu przywozu, tworząc model dwóch możliwych scenariuszy w przypadku wygaśnięcia środków, a mianowicie: 1) wzrostu przywozu z USA; oraz 2) spadku cen w UE spowodowanego zwiększoną konkurencją, przy założeniu, że wszystkie pozostałe czynniki pozostaną takie same.

(125)

W pierwszym scenariuszu Komisja modelowała dwa możliwe poziomy przywozu z USA. W przypadku pierwszego wariantu założono, że przywóz z USA osiągnie wielkość historyczną (w początkowym OD (20)), tj. 1,1 mln ton. W wyniku wzrostu przywozu z USA i związanego z tym spadku sprzedaży przemysłu UE rentowność przemysłu UE spadłaby o 0,14 %, tj. z +2,84 % do +2,70 %. W przypadku drugiego wariantu uwzględniono bardzo znaczący wzrost wielkości rynku UE z 6,6 mln ton w początkowym OD do 17 mln ton w ODP (+ 158 %). W tym kontekście Komisja modelowała wzrost przywozu odpowiadający temu samemu udziałowi USA w rynku - wynoszącemu 17,2 % - co w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem. W rezultacie rentowność przemysłu Unii spadłaby o 0,41 punktu procentowego z +2,84 % do +2,43 %. W obu przypadkach wpływ gwałtownego wzrostu przywozu z USA po stałych cenach można opisać jako stosunkowo umiarkowany. Ma to związek z wysokim udziałem kosztów zmiennych w przemyśle biodiesla.

(126)

W drugim scenariuszu określono potencjalnie dużą szkodliwość wpływu spadku cen. W przypadku spadku cen unijnych do poziomu cen eksportowych USA stosowanych wobec państw trzecich (721 EUR/t) zysk spadłby z +2,84 % do -3,88 %. W przypadku spadku cen unijnych o 10 %, tj. z 771 EUR/t do 694 EUR/t, zysk zmniejszyłby się z +2,84 % do -7,94 %. W każdym razie dowolny spadek cen wyższy niż -2,9 % zniwelowałby zysk przemysłu Unii.

(127)

W rzeczywistości, gdyby dopuszczono do wygaśnięcia środków, bardzo prawdopodobne jest, że na rynku wystąpiłoby połączenie dwóch powyższych scenariuszy. W szczególności można oczekiwać, że znaczne ilości biodiesla pochodzącego z USA weszłyby na rynek unijny po niższych cenach niż ceny przemysłu Unii. W rezultacie udział przemysłu Unii w rynku zmniejszyłby się, podobnie jak spadłyby jego ceny. Spowodowałoby to znaczne straty dla przemysłu Unii.

(128)

Na tej podstawie, a także uwzględniając obecną trudną sytuację przemysłu Unii, Komisja stwierdziła, że brak środków najprawdopodobniej doprowadziłby do znacznego wzrostu przywozu towarów z USA po wyrządzających szkodę cenach dumpingowych i najpewniej ponownie doszłoby do wystąpienia istotnej szkody.

(129)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy utrzymanie istniejących środków antydumpingowych nie zaszkodzi interesom Unii jako całości. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu Unii, importerów i użytkowników. Zgodnie z art. 21 ust. 1 zdanie trzecie rozporządzenia podstawowego szczególną uwagę zwrócono na potrzebę ochrony przemysłu przed negatywnymi skutkami dumpingu wyrządzającego szkodę.

(130)

Gdyby dopuszczono do wygaśnięcia obowiązujących środków, przemysł Unii z pewnością musiałby zmierzyć się z rosnącą nieuczciwą konkurencją ze strony producentów biodiesla z USA, co najprawdopodobniej gwałtownie zatrzymałoby trwającą obecnie poprawę sytuacji przemysłu Unii.

(131)

Komisja stwierdziła, że kontynuacja obowiązujących środków leży w interesie przemysłu Unii.

(132)

Żaden importer nie sprzeciwił się przedłużeniu obowiązywania środków.

(133)

Shell Trading Rotterdam twierdził, że środki, poprzez ograniczanie podaży na rynku unijnym, doprowadzą do wzrostu cen. Odnotował on również dostępność biodiesla na innych rynkach.

(134)

Wydaje się, że środki nie mają znaczącego wpływu na importerów, ponieważ dostępne są alternatywne źródła zaopatrzenia. Świadczy o tym znaczący udział przywozu z państw trzecich w rynku.

(135)

Komisja stwierdziła zatem, że dalsze stosowanie środków nie będzie powodowało znacznej szkody dla interesu importerów.

(136)

Udział użytkowników w dochodzeniu był ograniczony.

(137)

Dwóch użytkowników - Preem, największe przedsiębiorstwo paliwowe w Szwecji, oraz Valero Energy Ltd Ireland - twierdziło, że przedłużenie obowiązywania środków będzie bezpośrednią przeszkodą dla ekologicznego rozwoju sektora transportu w Europie. Preem i Valero Energy Ltd Ireland wnioskowały w szczególności o wyłączenie hydrorafinowanego oleju roślinnego z obecnego zakresu produktu, ponieważ spodziewają się jego niedoboru w nadchodzących latach. Przedsiębiorstwo Valero Energy Ltd Ireland odniosło się konkretnie do celów UE w zakresie energii ze źródeł odnawialnych na 2030 r., twierdząc, że cele te nie zostaną osiągnięte z uwagi na obecną produkcję w UE.

(138)

Komisja zauważyła, że producenci unijni mają wystarczające moce produkcyjne, aby zaspokoić obecny popyt, a nawet wolne moce produkcyjne, aby w razie potrzeby zaspokoić przyszły wzrost i wywóz. Ponadto było zbyt wcześnie, aby móc z całą pewnością ocenić, czy w 2030 r. mogą wystąpić niedobory, w szczególności biorąc pod uwagę niedawne zwiększenie mocy produkcyjnych UE. W związku z tym Komisja może być w stanie lepiej ocenić sytuację, jeżeli zostanie poproszona o przeprowadzenie przeglądu wygaśnięcia za pięć lat. W związku z tym twierdzenie to odrzucono.

(139)

Nic nie wskazuje na to, by obowiązujące środki wywarły negatywny wpływ na unijnych użytkowników biodiesla, a w szczególności nie ma dowodów na to, by istniejące środki miały negatywny wpływ na rentowność tych użytkowników.

(140)

Komisja stwierdziła zatem, że dalsze stosowanie środków nie będzie szkodliwe dla interesu użytkowników.

(141)

W związku z powyższym Komisja ustaliła, że nie ma przekonujących powodów, aby stwierdzić, że utrzymanie obowiązujących środków w odniesieniu do przywozu biodiesla pochodzącego z USA nie leży w interesie Unii.

(142)

Z wniosków Komisji odnośnie do prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody wynika zatem, że zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego środki antydumpingowe obowiązujące wobec przywozu biodiesla pochodzącego z USA, wprowadzone rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2015/1518, z późniejszymi zmianami wprowadzonymi rozporządzeniem (UE) 2016/676, powinny zostać utrzymane.

(143)

Jak określono w motywie 1 powyżej, obowiązujące cła antydumpingowe na przywóz biodiesla z USA zostały rozszerzone również na przywóz biodiesla wysyłanego z Kanady, zgłoszonego lub niezgłoszonego jako pochodzący z Kanady, jak również na przywóz biodiesla w postaci mieszanki zawierającej wagowo 20 % lub mniej monoalkilowych estrów kwasów tłuszczowych lub parafinowych olejów napędowych będących produktem syntezy lub hydrorafinacji, o pochodzeniu niekopalnym, pochodzących z USA.

(144)

Cła antydumpingowe, które mają zostać utrzymane, w dalszym ciągu powinny być rozszerzone na przywóz biodiesla wysyłanego z Kanady, zgłoszonego lub niezgłoszonego jako pochodzący z Kanady, jak również biodiesla w postaci mieszanki zawierającej wagowo 20 % lub mniej monoalkilowych estrów kwasów tłuszczowych lub parafinowych olejów napędowych będących produktem syntezy lub hydrorafinacji, o pochodzeniu niekopalnym, pochodzących z USA.

(145)

Producenci eksportujący z Kanady, których zwolniono ze środków rozszerzonych rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2015/1518, są również zwolnieni ze środków wprowadzonych niniejszym rozporządzeniem.

(146)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(147)

Zgodnie z art. 109 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 (21), gdy kwotę należy zwrócić w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, należnymi odsetkami powinna być stopa stosowana przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego podstawowych operacji refinansujących, opublikowana w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązująca pierwszego kalendarzowego dnia każdego miesiąca,