(1)

Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1240 (2) ustanowiono europejski system informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS) dla obywateli państw trzecich zwolnionych z obowiązku posiadania wizy przy przekraczaniu granic zewnętrznych Unii. W rozporządzeniu tym określono warunki i procedury wydawania lub odmowy wydania zezwoleń na podróż w ramach ETIAS.

(2)

ETIAS umożliwia rozważenie tego, czy obecność tych obywateli państw trzecich na terytorium państw członkowskich stworzyłaby ryzyko dla bezpieczeństwa, ryzyko nielegalnej imigracji lub wysokie ryzyko epidemiologiczne.

(3)

W celu umożliwienia systemowi centralnemu ETIAS przetwarzania plików wniosków zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2018/1240, konieczne jest ustanowienie interoperacyjności pomiędzy systemem informacyjnym ETIAS, z jednej strony, oraz systemem wjazdu/wyjazdu (EES), Wizowym Systemem Informacyjnym (VIS), Systemem Informacyjnym Schengen (SIS), systemem Eurodac i europejskim systemem przekazywania informacji z rejestrów karnych - obywatele państw trzecich (ECRIS-TCN) (zwanymi dalej „innymi systemami informacyjnymi UE”) oraz zdefiniowanymi w tym rozporządzeniu danymi Europolu (zwanymi dalej „danymi Europolu”), z drugiej strony.

(4)

W niniejszym rozporządzeniu, wraz z rozporządzeniami Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1151 (3) i (UE) 2021/1152 (4), określa się zasady wdrażania interoperacyjności pomiędzy systemem informacyjnym ETIAS, z jednej strony, oraz innymi systemami informacyjnymi UE i danymi Europolu, z drugiej strony, a także warunki przeglądania za pośrednictwem ETIAS danych przechowywanych w innych systemach informacyjnych UE oraz danych Europolu do celów automatycznego znalezienia trafień. W związku z tym konieczne jest wprowadzenie zmian w rozporządzeniach Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1862 (5) i (UE) 2019/818 (6) w celu połączenia systemu centralnego ETIAS z innymi systemami informacyjnymi UE oraz z danymi Europolu, a także w celu określenia danych, które będą przesyłane pomiędzy tymi systemami informacyjnymi UE i danymi Europolu.

(5)

W zakresie wdrożenia interoperacyjności z systemem Eurodac, zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2018/1240, niezbędne zmiany zostaną przyjęte po przyjęciu przekształcenia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 603/2013 (7).

(6)

Europejski portal wyszukiwania ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/817 (8) oraz rozporządzeniem (UE) 2019/818 umożliwi równoległe wyszukiwanie danych przechowywanych w ETIAS i danych przechowywanych w innych odpowiednich systemach informacyjnych UE.

(7)

Należy określić warunki techniczne umożliwiające ETIAS regularne i automatyczne sprawdzanie w innych systemach informacyjnych UE, czy nadal są spełnione warunki zatrzymywania plików wniosków określone w rozporządzeniu (UE) 2018/1240.

(8)

Możliwe jest cofnięcie zezwoleń na podróż ETIAS w następstwie wprowadzenia do SIS nowych wpisów dotyczących odmowy wjazdu i pobytu lub dotyczących dokumentu podróży zgłoszonego jako utracony, skradziony, przywłaszczony lub unieważniony. Aby system centralny ETIAS był automatycznie informowany przez SIS o takich nowych wpisach, należy wprowadzić zautomatyzowany proces wymiany informacji między SIS a ETIAS.

(9)

Warunki, wraz z prawami dostępu, zgodnie z którymi jednostka centralna ETIAS i jednostki krajowe ETIAS mogą przeglądać dane przechowywane w innych systemach informacyjnych UE do celów ETIAS, powinny zostać obwarowane jasnymi i precyzyjnymi przepisami dotyczącymi dostępu jednostki centralnej ETIAS i jednostek krajowych ETIAS do danych przechowywanych w innych systemach informacyjnych UE, rodzajów zapytań i kategorii danych, przy czym dostęp do każdego z powyższych powinien być ograniczony do tego, co jest bezwzględnie niezbędne do wykonywania ich obowiązków. Podobnie dane przechowywane w plikach wniosków ETIAS powinny być widoczne tylko dla tych państw członkowskich, które obsługują źródłowe systemy informacyjne zgodnie z warunkami ich uczestnictwa.

(10)

Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2018/1240 za etap projektowania i rozwoju systemu informacyjnego ETIAS odpowiada Agencja Unii Europejskiej ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (eu-LISA), ustanowiona rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1726 (9).

(11)

Niniejsze rozporządzenie nie narusza przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2004/38/WE (10).

(12)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana ani go nie stosuje. Ponieważ niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, zgodnie z art. 4 tego protokołu Dania - w terminie sześciu miesięcy od przyjęcia przez Radę niniejszego rozporządzenia - podejmuje decyzję, czy dokona jego transpozycji do swego prawa krajowego.

(13)

W zakresie, w jakim przepisy niniejszego rozporządzenia odnoszą się do SIS uregulowanego rozporządzeniem (UE) 2018/1862, niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do Irlandii zgodnie z art. 5 ust. 1 Protokołu nr 19 w sprawie dorobku Schengen włączonego w ramy Unii Europejskiej, który jest załączony do TUE i do TFUE, oraz z art. 6 ust. 2 decyzji Rady 2002/192/WE (11). Ponadto w zakresie, w jakim przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczą Europolu, systemu Eurodac i ECRIS-TCN, zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do TUE i do TFUE, bez uszczerbku dla art. 4 tego protokołu, Irlandia nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana ani go nie stosuje.

(14)

W odniesieniu do Cypru i Chorwacji niniejsze rozporządzenie jest aktem opartym na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związanym w rozumieniu odpowiednio art. 3 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2003 r. oraz art. 4 ust. 2 Aktu przystąpienia z 2011 r. W odniesieniu do Chorwacji niniejsze rozporządzenie należy interpretować w związku z decyzją Rady (UE) 2017/733 (12).

(15)

W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (13), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt G decyzji Rady 1999/437/WE (14).

(16)

W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (15), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. G decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/149/WSiSW (16).

(17)

W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (17), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 pkt G decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/349/UE (18).

(18)

Rozporządzenia (UE) 2018/1862 oraz (UE) 2019/818 powinny zatem zostać odpowiednio zmienione.

(19)

Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, a mianowicie zmiana rozporządzeń (UE) 2019/1862 oraz (UE) 2019/818 w celu połączenia systemu centralnego ETIAS z innymi systemami informacyjnymi UE i danymi Europolu oraz określenie danych, które będą przesyłane pomiędzy tymi systemami informacyjnymi UE i danymi Europolu, nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na ich rozmiary i skutki możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 TUE. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(20)

Zgodnie z art. 41 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 zasięgnięto opinii Europejskiego Inspektora Ochrony Danych (19),