(1)

W następstwie dochodzenia antydumpingowego zgodnie z art. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 1225/2009 (2) w dniu 6 października 2009 r. rozporządzeniem Rady (WE) nr 926/2009 (3) nałożono ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych rur i przewodów bez szwu, z żelaza lub stali, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej. Środki przyjęły formę stawek celnych ad valorem: 17,7 % dla Shandong Luxing Steel Pipe Co. Ltd.); 27,2 % dla pozostałych przedsiębiorstw współpracujących i 39,2 % dla wszystkich pozostałych przedsiębiorstw.

(2)

W następstwie dochodzenia w ramach przeglądu wygaśnięcia zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 w dniu 8 grudnia 2015 r. rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2015/2272 wprowadzono ostateczne środki antydumpingowe na kolejne pięć lat (4).

(3)

W dniu 29 stycznia 2014 r. wyrokiem w sprawie T-528/09 Sąd unieważnił rozporządzenie (WE) nr 926/2009 w odniesieniu do wywozu produktów wytwarzanych przez Hubei Xinyegang Steel Co. Ltd („Hubei”) (5). Wyrok ten został zaskarżony przez Radę.

(4)

Wyrokiem z dnia 7 kwietnia 2016 r. w sprawach połączonych C-186/14 P i C-193/14 P Trybunał Sprawiedliwości podtrzymał ustalenia Sądu i potwierdził unieważnienie środków w odniesieniu do producenta eksportującego Hubei (6).

(5)

W dniu 9 grudnia 2020 r. wygasły środki antydumpingowe wprowadzone rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2015/2272 (7).

(6)

W dniu 4 lutego 2021 r. Trybunał Sprawiedliwości orzekł w sprawie C-324/19 na wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony na podstawie art. 267 TFUE przez Finanzgericht Hamburg, że rozporządzenie (WE) nr 926/2009 jest nieważne („wyrok”) (8).

(7)

Zgodnie z art. 266 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej instytucje Unii są zobowiązane do zastosowania niezbędnych środków, które zapewnią wykonanie wyroków Sądu.

(8)

W sprawie C-324/19 wyrok unieważnił pierwotne środki erga omnes i ex-tunc. Oznacza to, że wyrok ma zastosowanie do wszystkich stron, a rozporządzenie (WE) nr 926/2009 uznaje się za nieważne od dnia jego wejścia w życie.

(9)

Ponadto, biorąc pod uwagę przedłużenie pierwotnego środka w 2015 r., wyrok miał również pośredni wpływ na rozporządzenie (UE) 2015/2272. Wynika to z faktu, że zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości „rozporządzenie rozszerzające jest nieważne w takim samym zakresie jak rozporządzenie ostateczne” (9). Ponadto zgodność z zasadą równoważności formy wymaga uchylenia środków antydumpingowych wprowadzonych rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2015/2272 w drodze rozporządzenia Komisji (10).

(10)

W wyniku wyroku stwierdzającego nieważność rozporządzenia (WE) nr 926/2009 w całości należy również uchylić ex tunc cła antydumpingowe nałożone rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2015/2272. Ponadto wszelkie ostateczne cła zapłacone zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2015/2272 mogą zostać zwrócone lub umorzone zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa celnego. Wynika z tego w szczególności, że podmiot, który uiścił te cła, może co do zasady żądać ich zwrotu tylko wtedy i tylko w takim zakresie, w jakim nie upłynął trzyletni termin przewidziany w tym celu w art. 121 ust. 1 lit. a) unijnego kodeksu celnego (11). Fakt, że rozporządzenie (WE) nr 926/2009 zostało unieważnione (w tym ze skutkiem erga omnes), nie stanowi nieprzewidywalnej okoliczności ani siły wyższej pozwalających na przedłużenie tego terminu zgodnie z art. 121 ust. 1 akapit drugi unijnego kodeksu celnego (12).

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego,