(1)

Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2015/309 (2) Komisja nałożyła ostateczne cło wyrównawcze na przywóz niektórych pstrągów tęczowych pochodzących z Turcji ("pierwotne dochodzenie").

(2)

W dniu 4 czerwca 2018 r., w następstwie częściowego przeglądu okresowego dotyczącego subsydiowania wszystkich producentów eksportujących, Komisja podjęła decyzję o utrzymaniu środków w ich pierwotnej wysokości (rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/823) (3). Komisja stwierdziła, że zmiana legislacyjna w tureckim ustawodawstwie dotyczącym subsydiów dla producentów pstrąga, która była przedmiotem przeglądu, nie uzasadnia zmiany ceł wyrównawczych stosowanych w odniesieniu do wszystkich producentów pstrąga w Turcji. Zauważono jednak, że wpływ zmiany legislacyjnej różnił się na poziomie poszczególnych przedsiębiorstw, w zależności od specyficznej sytuacji każdego z nich (4).

(3)

W dniu 15 maja 2020 r., w następstwie częściowego przeglądu okresowego, Komisja zmieniła poziom cła wyrównawczego w stosunku do jednego producenta eksportującego (rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2020/658) (5).

(4)

Stawki obowiązujących aktualnie ostatecznych ceł wyrównawczych wahają się od 1,5 % do 9,5 %.

(5)

W następstwie opublikowania zawiadomienia o wygaśnięciu środków (6) Komisja otrzymała wniosek o dokonanie przeglądu zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(6)

Wniosek został złożony w dniu 25 listopada 2019 r. przez Duńską Organizację ds. Akwakultury ("TDAO" lub "wnioskodawca") w imieniu producentów reprezentujących więcej niż 40 % całkowitej produkcji niektórych pstrągów tęczowych w Unii. W uzasadnieniu wniosku podano, że w związku z wygaśnięciem środków istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji subsydiowania i kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody dla przemysłu Unii.

(7)

Przed wszczęciem przeglądu wygaśnięcia i zgodnie z art. 22 ust. 1 i art. 10 ust. 7 rozporządzenia podstawowego Komisja powiadomiła rząd Turcji o wpłynięciu należycie udokumentowanego wniosku o dokonanie przeglądu oraz zaprosiła rząd Turcji do udziału w konsultacjach mających na celu wyjaśnienie sytuacji dotyczącej treści wniosku o dokonanie przeglądu oraz wypracowanie wspólnie uzgodnionego rozwiązania. Konsultacje odbyły się w dniu 20 lutego 2020 r.

(8)

Podczas konsultacji przed wszczęciem przeglądu rząd Turcji wskazał, że nastąpiła znaczna zmiana w tureckim systemie wsparcia, gdyż całkowite płatności wspierające i wielkość produkcji objętej wsparciem zacznie spadły od 2013 r. W związku z tym rząd Turcji wyraził przekonanie, że nie ma potrzeby wszczynania przeglądu wygaśnięcia.

(9)

Komisja uznała, że dowody przedstawione we wniosku o dokonanie przeglądu stanowiły informacje odpowiednio dostępne wnioskodawcy na tym etapie. Jak przedstawiono w memorandum w sprawie wystarczających dowodów zawierającym dokonaną przez Komisję ocenę wszystkich dowodów dotyczących domniemanych subsydiów, którymi dysponuje Komisja i na podstawie których wszczęła dochodzenie, na etapie wszczęcia postępowania istniały wystarczające dowody na to, że domniemane subsydia stanowiły podstawę środków wyrównawczych pod względem istnienia, kwoty i charakteru.

(10)

Po konsultacji z Komitetem ustanowionym w art. 15 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 (7), stosując art. 25 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, Komisja ustaliła, że istnieją wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie przeglądu wygaśnięcia, i ogłosiła w drodze zawiadomienia opublikowanego w dniu 27 lutego 2020 r. w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (8) ("zawiadomienie o wszczęciu") wszczęcie przeglądu wygaśnięcia zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W świetle art. 18 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja sporządziła memorandum w sprawie wystarczających dowodów zawierające dokonaną przez Komisję ocenę wszystkich dowodów, którymi dysponuje i na podstawie których wszczęła przedmiotowe dochodzenie.

(11)

Dochodzenie dotyczące kontynuacji lub ponownego wystąpienia subsydiowania objęło okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2019 r. ("okres objęty dochodzeniem przeglądowym" lub "ODP"). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2016 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym ("okres badany") (9).

(12)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała wnioskodawcę, innych znanych producentów unijnych, znanych producentów eksportujących oraz rząd Turcji, znanych importerów i użytkowników o wszczęciu dochodzenia i zaprosiła te podmioty do wzięcia w nim udziału.

(13)

Wszystkie strony zaproszono do przedstawienia swoich opinii i informacji oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających zgłaszane fakty w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu. Zainteresowane strony miały również możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia oraz złożenia wniosku o przesłuchanie przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(14)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 27 rozporządzenia podstawowego.

(15)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja ogłosiła, że dokonała wstępnego doboru próby producentów unijnych. Zgodnie z art. 27 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja dokonała wstępnego doboru próby na podstawie największej reprezentatywnej wielkości produkcji i sprzedaży, która może zostać właściwie zbadana w dostępnym czasie, biorąc również pod uwagę położenie geograficzne. Próba ta obejmowała ośmiu producentów unijnych - wszystkie te przedsiębiorstwa stanowiły małe i średnie przedsiębiorstwa ("MŚP"). Wstępnie objęci próbą producenci unijni stanowili 14 % produkcji unijnej. Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag na temat wstępnego doboru próby.

(16)

Komisja otrzymała uwagi od TDAO. Na tej podstawie i w celu objęcia największej reprezentatywnej wielkości produkcji Komisja postanowiła dodać do ostatecznej próby producenta pstrągów zamrożonych i zastąpić jednego ze wstępnie wybranych producentów innym. Nie otrzymano żadnych dalszych uwag.

(17)

Ponadto, jak wskazano w motywie 24, jeden z producentów unijnych objętych próbą nie udzielił odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu i w konsekwencji został wyłączony z próby. Pozostali objęci próbą producenci unijni wciąż stanowili 13 % produkcji Unii i byli reprezentatywną próbą przemysłu Unii, zważywszy na dużą liczbę producentów unijnych.

(18)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu.

(19)

Ponieważ nie zgłosili się żadni importerzy niepowiązani, nie było konieczne przeprowadzenie kontroli wyrywkowej.

(20)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do wszystkich producentów eksportujących w Turcji o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Ponadto Komisja zwróciła się do Misji Republiki Turcji w Unii Europejskiej o wskazanie innych producentów eksportujących, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(21)

Piętnastu producentów eksportujących lub grup producentów eksportujących w Turcji przedstawiło wymagane informacje i zgodziło się na włączenie do próby. Całkowita deklarowana przez te przedsiębiorstwa wielkość wywozu niektórych pstrągów tęczowych do Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym obejmowała 100 % wywozu z Turcji do Unii.

(22)

Zgodnie z art. 27 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja dobrała próbę złożoną z trzech producentów eksportujących lub grup producentów eksportujących, opierając się na największej reprezentatywnej wielkości wywozu do Unii, która mogła zostać właściwie zbadana w dostępnym czasie. Próba stanowiła ponad 70 % zadeklarowanej sprzedaży eksportowej do Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(23)

Zgodnie z art. 27 ust. 2 rozporządzenia podstawowego zasięgnięto opinii wszystkich znanych producentów eksportujących i władz Turcji w kwestii doboru próby. Nie otrzymano żadnych uwag.

(24)

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne do dochodzenia Komisja przesłała kwestionariusze do dziewięciu producentów unijnych objętych próbą, do trzech producentów eksportujących objętych próbą i do rządu Turcji. Jeden z producentów unijnych objętych próbą poinformował Komisję, że nie jest w stanie udzielić odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Ponadto jeden producent eksportujący objęty próbą nie przekazał odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. W rezultacie odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano od ośmiu producentów unijnych, od dwóch producentów eksportujących objętych próbą oraz od rządu Turcji.

(25)

W odniesieniu do odmowy współpracy producenta eksportującego objętego próbą Komisja podjęła decyzję, aby oprzeć ustalenia na dostępnych faktach zgodnie z art. 28 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. Poinformowano o tym odnośnego producenta eksportującego. Nie otrzymano żadnych uwag. Obaj producenci eksportujący objęci próbą, którzy udzielili odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, wciąż odpowiadali za ponad 60 % zadeklarowanej sprzedaży eksportowej do Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(26)

Komisja prowadziła dalsze badanie i weryfikację wszystkich informacji uważanych za niezbędne do ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia subsydiowania i szkody oraz interesu Unii. Z powodu wybuchu pandemii COVID-19 i wynikających z niej środków wprowadzonych w celu powstrzymania jej rozprzestrzeniania się (10) Komisja nie mogła jednak przeprowadzić wizyt kontrolnych w lokalach wszystkich przedsiębiorstw zgodnie z art. 26 rozporządzenia podstawowego. W zamian Komisja przeprowadziła kontrole krzyżowe na odległość dotyczące informacji przekazanych przez poniższe przedsiębiorstwa:

Producenci unijni:

Producenci eksportujący:

Rząd Turcji:

(27)

W dniu 26 Marca 2021 r. Komisja ujawniła istotne fakty i ustalenia, na podstawie których zamierza utrzymać obowiązujące cła wyrównawcze. Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły zgłaszać uwagi dotyczące ujawnionych faktów i ustaleń.

(28)

W dniu 14 kwietnia 2021 r. Komisja, uwzględniając pewne wnioski otrzymane po ostatecznym ujawnieniu, które miały wpływ na wynik dochodzenia, ujawniła te dodatkowe fakty i ustalenia, które doprowadziły Komisję do zmiany ujawnionych wcześniej ostatecznych ustaleń. Zainteresowanym stronom wyznaczono także okres, w którym mogły przedstawić uwagi związane z tym dodatkowym ujawnieniem.

(29)

Komisja rozpatrzyła i w stosownych przypadkach uwzględniła uwagi przedstawione przez zainteresowane strony. Wszystkie zainteresowane strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie, uzyskały taką możliwość.

(30)

Produkt objęty postępowaniem jest taki sam jak w pierwotnym dochodzeniu, czyli pstrąg tęczowy (Oncorhynchus mykiss) ("pstrąg"):

(31)

Tak jak w pierwotnym dochodzeniu Komisja uznała, że produkt produkowany w Turcji i wywożony do Unii oraz produkt produkowany i sprzedawany w Unii przez przemysł Unii mają te same podstawowe właściwości fizyczne, techniczne i chemiczne oraz te same podstawowe zastosowania końcowe. Produkty te uznano zatem za produkty podobne w rozumieniu art. 2 lit. c) rozporządzenia podstawowego.

(32)

Na podstawie subsydiów zbadanych w pierwotnym dochodzeniu i w częściowych przeglądach okresowych, o których mowa w motywach 2 i 3, dotyczących produktu objętego postępowaniem, informacji zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu i informacji przedstawionych przez rząd Turcji i współpracujących producentów eksportujących objętych próbą zbadano następujące środki, które miały wiązać się z przyznaniem programów subsydiów:

bezpośrednie transfery funduszy - dotacje:

dochody utracone:

bezpośrednie transfery funduszy - finansowanie preferencyjne:

(33)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym bezpośrednie wsparcie na rzecz producentów pstrąga o wadze nieprzekraczającej 1 kg przyznawano na podstawie dekretu prezydenta nr 2019/1691 ("dekret nr 1691") (11). Procedury i zasady dotyczące wdrażania dekretu określono w komunikacie nr 2019/56 ("komunikat nr 56") wydanym przez Ministerstwo Żywności, Rolnictwa i Hodowli Zwierząt (12). Kwotę wsparcia ustalono na 0,75 TL/kg w przypadku produkcji wynoszącej do 350 000 kg rocznie.

(34)

Wsparcie to jest co roku poddawane przeglądowi w ramach corocznego przeglądu subsydiów rolnych. Komisja zauważyła, że wsparcie to kontynuowano bez jakiejkolwiek zauważalnej zmiany po okresie objętym dochodzeniem przeglądowym na podstawie dekretu nr 2020/3190 (13) i związanego z nim komunikatu ustanawiającego warunki takiego wsparcia (14).

(35)

Jak potwierdzono w pierwotnym dochodzeniu (15), środki te są subsydiami stanowiącymi podstawę środków wyrównawczych w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. a) ppkt (i) i art. 3 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, tj. rząd Turcji przekazuje środki finansowe w formie subsydium bezpośredniego producentom pstrąga.

(36)

Subsydia bezpośrednie mają charakter szczególny i stanowią podstawę środków wyrównawczych w rozumieniu art. 4 ust. 2 lit. a) rozporządzenia podstawowego, ponieważ organ ich udzielający oraz przepisy, na podstawie których działa ten organ, wyraźnie ograniczają dostęp do tych dotacji do przedsiębiorstw prowadzących działalność w sektorze akwakultury. Wyraźnie wymieniono przedsiębiorstwa prowadzące działalność związaną z akwakulturą, natomiast pstrąga jednoznacznie wskazano jako jeden z gatunków objętych tym programem subsydiowania.

(37)

Komisja ustaliła, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym z programu korzystali obaj objęci próbą producenci eksportujący.

(38)

Świadczeniem na rzecz każdego przedsiębiorstwa była średnia kwota bezpośredniego wsparcia otrzymana w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym z tytułu własnej hodowli ryb żywych. W obu przypadkach przedsiębiorstwa dostarczyły informacje na temat kwoty wsparcia oraz podmiotu, od którego ją otrzymały. Przedsiębiorstwa te również w większości zaksięgowały ten dochód w swoich księgach rachunkowych w pozycji "dochód z subsydium" i poddały te księgi niezależnemu audytowi. Stanowiło to pozytywny dowód subsydium przyznającego świadczenie.

(39)

Jak potwierdzono w pierwotnym dochodzeniu (16), świadczenie wynikające z tych subsydiów miało również zastosowanie do przedsiębiorstw, które nie tylko prowadziły hodowlę pstrąga, lecz również dokonywały zakupu niektórych pstrągów od przedsiębiorstw niepowiązanych w celu przetwarzania, gdyż produkt objęty postępowaniem to zarówno bezpośrednio subsydiowany surowiec, czyli żywy pstrąg, jak i produkty przetworzone, takie jak świeże lub mrożone całe ryby, filety, pstrąg wędzony. Zgodnie z metodyką stosowaną w pierwotnym dochodzeniu, w przypadku ryb zakupionych świadczenie obliczono na podstawie całkowitej kwoty subsydiów przyznanych przez władze tureckie, podzielonej przez całkowitą wielkość subsydiowanej produkcji pstrąga w Turcji.

(40)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wsparcie na rzecz producentów pstrąga o wadze powyżej 1 kg przyznawano na podstawie dekretu nr 1691 i komunikatu nr 56. Kwotę subsydium ustalono na 1,50 TL/kg w przypadku produkcji wynoszącej do 350 000 kg rocznie.

(41)

Jak potwierdzono w ostatnim okresowym dochodzeniu przeglądowym (17), z subsydium dla pstrągów o wadze powyżej 1 kg mogły w rzeczywistości korzystać hodowle pstrągów o masie ponad 1,2 kg, czyli pstrągów, które nie wchodzą w zakres definicji produktu objętego postępowaniem. W związku z tym Komisja stwierdziła, że wsparcia takiego nie można uznać za subsydium stanowiące podstawę środków wyrównawczych na rzecz producentów produktu objętego postępowaniem.

(42)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wsparcie na rzecz producentów zajmujących się hodowlą pstrąga w wylęgarniach chronionych przed chorobą przyznawano na podstawie dekretu nr 1691 i komunikatu nr 56. Kwotę subsydium ustalono na 1,50 TL/kg w przypadku produkcji wynoszącej do 350 000 kg rocznie.

(43)

Jak potwierdzono w ostatnim okresowym dochodzeniu przeglądowym (18), Komisja uznała, że wsparcie takie (w formie dotacji bezpośredniej) stanowiło subsydium dla produkcji pstrąga podobne do subsydiów bezpośrednich, a mianowicie wkład finansowy przyznający świadczenie zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. a) ppkt (i) oraz art. 3 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Ponieważ wsparcie przyznano wyłącznie producentom pstrąga, Komisja stwierdziła, że program ma charakter szczególny w rozumieniu art. 4 ust. 2 lit. a) rozporządzenia podstawowego. Świadczenie składało się z bezpośrednich dotacji dla hodowców pstrąga, którzy spełniali kryteria kwalifikowalności. W związku z tym Komisja stwierdziła, że wsparcie można uznać za subsydium stanowiące podstawę środków wyrównawczych.

(44)

Komisja ustaliła jednak, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym żaden z dwóch współpracujących producentów eksportujących objętych próbą nie korzystał ze wsparcia dla hodowli pstrąga w wylęgarniach chronionych przed chorobą.

(45)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wsparcie hodowli ryb w obiegu zamkniętym (19) przyznawano na podstawie dekretu nr 1691 i komunikatu nr 56, gdyż pstrąg był jednym z gatunków objętych wsparciem. Kwotę subsydium ustalono na 1,50 TL/kg w przypadku produkcji wynoszącej do 350 000 kg rocznie.

(46)

Komisja uznała, że takie wsparcie (w formie dotacji bezpośredniej) stanowiło subsydium dla produkcji pstrąga podobne do subsydiów bezpośrednich, a mianowicie wkład finansowy przynoszący świadczenie zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. a) ppkt (i) oraz art. 3 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Ponieważ wsparcie przyznano producentom pstrąga (jeden z gatunków objętych wsparciem), Komisja stwierdziła, że program ma charakter szczególny w rozumieniu art. 4 ust. 2 lit. a) rozporządzenia podstawowego. Świadczenie składało się z bezpośrednich dotacji dla hodowców pstrąga, którzy spełniali kryteria kwalifikowalności. W związku z tym Komisja stwierdziła, że wsparcie można uznać za subsydium stanowiące podstawę środków wyrównawczych.

(47)

Komisja ustaliła, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym żaden z dwóch producentów eksportujących objętych próbą również nie korzystał ze wsparcia przy stosowaniu produkcji w obiegu zamkniętym.

(48)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wsparcie hodowli ryb w stawach ziemnych przyznawano na podstawie dekretu nr 1691 i komunikatu nr 56. Kwotę subsydium ustalono na 1,50 TL/kg w przypadku produkcji wynoszącej do 300 000 kg rocznie. Wsparcie takie przyznaje się producentom, którzy wykorzystują wody gruntowe pozyskane przy pomocy energii elektrycznej lub wodę źródlaną pozyskaną bez użycia energii do działań hodowlanych w stawach ziemnych głównie na użytek konsumpcji krajowej. Producenci ci nie mogą korzystać z programów, o których mowa w pkt 3.1.1 i 3.1.4 powyżej.

(49)

Komisja stwierdziła, że wsparcie takie można ostatecznie uznać za subsydium stanowiące podstawę środków wyrównawczych na rzecz producentów produktu objętego postępowaniem, nie było ono jednak w żadnym wypadku dostępne dla producentów eksportujących objętych próbą, gdyż otrzymali już oni wsparcie na produkcję pstrąga zgodnie z pkt 3.1.1 powyżej.

(50)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym płatności wspierające na rzecz usług wydawniczych i doradczych dla rolnictwa przyznawano na podstawie dekretu nr 1691 i komunikatu nr 56. Zgodnie z art. 6 ust. 7 dekretu nr 1691 wsparcia udzielano bezpośrednio przedsiębiorstwom świadczącym usługi doradcze, nie zaś producentom akwakultury.

(51)

W okresie objętym pierwotnym dochodzeniem wypłaty wsparcia na rzecz usług wydawniczych i doradczych dla rolnictwa (20) przyznawano bezpośrednio producentom pstrąga. Przedmiotowe dochodzenie wykazało jednak, że wsparcie takie przyznaje się obecnie bezpośrednio przedsiębiorstwom świadczącym usługi doradcze. Komisja stwierdziła zatem, że program nie wiązał się z przyznaniem żadnego świadczenia producentom eksportującym objętym próbą, a zatem nie stanowił podstawy środków wyrównawczych.

(52)

W wyniku dochodzenia ustalono, że płatności wspierające na złomowanie statków rybackich zakończono w 2018 r.

(53)

Po ujawnieniu informacji rząd Turcji i obaj producenci eksportujący objęci próbą zgłosili uwagi, w których stwierdzili, że w odniesieniu do obliczania kwoty subsydium pośredniego metodyka stosowana przez Komisję w ramach obecnego przeglądu nie była zgodna z metodyką zastosowaną w pierwotnym dochodzeniu. Mianowicie w pierwotnym dochodzeniu w przypadku zakupionych ilości pstrąga świadczenie obliczono, dzieląc całkowita kwotę subsydiów przyznanych przez władze tureckie przez całkowitą wartość produkcji pstrąga w Turcji, a nie przez wartość subsydiowanej produkcji pstrąga w Turcji.

(54)

W związku z tym Komisja dokonała przeglądu obliczeń kwoty subsydium pośredniego obliczonej w odniesieniu do pstrąga zakupionego przez obu producentów eksportujących objętych próbą od niepowiązanych dostawców w celu dostosowania jej do metodyki zastosowanej w pierwotnym dochodzeniu. Ponadto po dodatkowym ujawnieniu informacji producenci eksportujący objęci próbą wskazali na błąd w stawce stosowanej na potrzeby odliczania opłat uiszczanych na rzecz stowarzyszeń przedsiębiorców. Mimo iż Komisja zgodziła się z tym twierdzeniem, korekta nie miała żadnego istotnego wpływu na całkowite kwoty subsydiów.

(55)

Obaj producenci eksportujący objęci próbą przedstawili również uwagi dotyczące metody obliczania kwoty subsydium bezpośredniego. Producenci twierdzili, że nie wszystkie pstrągi, na które otrzymano subsydia bezpośrednie, zostały faktycznie sprzedane w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Ich zdaniem Komisja powinna uwzględnić poziom zapasów przedsiębiorstw i ograniczyć wysokość świadczenia do ilości sprzedawanego produktu wywożonego do Unii przez tych producentów eksportujących w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(56)

Należy zauważyć, że kwoty subsydiów otrzymano na podstawie wielkości produkcji pstrąga, niezależnie od tego, czy wyprodukowane ilości zostały następnie sprzedane w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Argument producentów eksportujących został zatem odrzucony.

(57)

Uwzględniając uwagi przedstawione przez zainteresowane strony, kwoty subsydiów bezpośrednich i pośrednich ustalone w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym w odniesieniu do obu producentów eksportujących objętych próbą wyniosły 2,38 % dla Özpekler i 2,84 % dla GMS.

(58)

Całkowite kwoty subsydiów ustalone w odniesieniu do wszystkich dotacji otrzymanych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przez obu producentów eksportujących objętych próbą wynosiły:

Tabela 1

Dotacje

(59)

W ogólnym komunikacie w sprawie wykazu szczególnych podatków konsumpcyjnych nr 1 (21) określono główne zasady i warunki dotyczące ulgi w podatkach konsumpcyjnych od paliw do statków. Statki rybackie zarejestrowane w tureckim międzynarodowym rejestrze statków lub krajowym rejestrze statków mogą korzystać ze specjalnego zwolnionego z podatku oleju żeglugowego typu diesel.

(60)

W toku dochodzenia potwierdzono, że nie jest prawdopodobne, aby producenci produktu objętego postępowaniem korzystali ze wsparcia dla statków rybackich na zakup paliwa, oraz że istotnie żaden z dwóch współpracujących producentów eksportujących objętych próbą nie korzystał z tego wsparcia w związku z prowadzoną produkcją pstrąga. W związku z tym Komisja stwierdziła, że wsparcia takiego nie można uznać za subsydium stanowiące podstawę środków wyrównawczych na rzecz producentów produktu objętego postępowaniem.

(61)

W dekrecie nr 2012/3305 (22) i komunikacie wykonawczym nr 2012/1 (23) przedstawiono podstawy pomocy państwa dla inwestycji prowadzonych w sektorze akwakultury (24) i stanowią one podstawy tureckiego programu zachęt inwestycyjnych. Przewidziano dwa programy zachęt:

(62)

Przedsiębiorstwa, które nie mogą spełnić kryteriów minimalnej kwoty inwestycji, aby zakwalifikować się do programu zachęt do inwestycji regionalnych, mogą skorzystać z programu zachęt do inwestycji ogólnych, który jest dostępny dla wszystkich sześciu regionów określonych w dekrecie nr 2012/3305. Intensywność pomocy może różnić się, gdyż opiera się na poziomie rozwoju gospodarczego tych sześciu regionów. Zarówno dekret, jak i komunikat w dalszym ciągu obowiązują, a wspomniane sześć regionów nie zmieniło się od czasu pierwotnego dochodzenia.

(63)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym GMS korzystało z ulg w podatku dochodowym, a Özpekler - ze zwolnienia z VAT i z cła w ramach zachęt do inwestycji regionalnych. Jak potwierdzono w pierwotnym dochodzeniu (25), wsparcie na inwestycje uważa się za subsydium w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. a) ppkt (ii) oraz art. 3 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, jeżeli wsparcie przybiera formę bodźca podatkowego, czyli w sytuacji, w której w przeciwnym razie należne dochody rządowe zostają utracone lub niepobrane.

(64)

Subsydium to ma charakter szczególny i stanowi podstawę środków wyrównawczych, ponieważ wynikające z niego świadczenie wyraźnie ogranicza się do regionów wskazanych w wykazie. Ponadto dostęp do subsydium ogranicza się do niektórych przedsiębiorstw, prowadzących działalność w niektórych sektorach. Z uwagi na liczbę i jakość ograniczeń mających zastosowanie do niektórych sektorów, w szczególności ograniczeń w dostępie do subsydiowania w stosunku do niektórych rodzajów przedsiębiorstw albo całkowicie wykluczających niektóre sektory, subsydium nie spełnia też wymogów dotyczących braku szczególnego charakteru, o których mowa w art. 4 ust. 2 lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(65)

W załączniku 2A do dekretu nr 2012/3305 wyraźnie wskazano akwakulturę jako jedną z form działalności, które mogą korzystać z tego rodzaju zwolnień od podatku. W załączniku 4 do dekretu wymieniono sektory, które nie mogą korzystać z żadnych zachęt podatkowych w ramach tego programu.

(66)

Aby ustalić kwotę subsydium stanowiącego podstawę środków wyrównawczych, świadczenie przyznane odbiorcom w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym obliczono jako różnicę między łączną wartością podatku do zapłaty według podstawowej stawki podatkowej a łączną wartością podatku do zapłaty według obniżonej stawki podatkowej. Świadczenie na rzecz przedsiębiorstwa Özpekler uznano jednak za nieznaczne. Kwota subsydium ustalona w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym w odniesieniu do GMS wynosiła 0,7 %.

(67)

Obaj producenci eksportujący objęci próbą przedstawili również uwagi w odniesieniu do wsparcia na inwestycje. Twierdzili oni, że Komisja nie powinna była obliczać świadczenia w postaci zwolnienia z VAT, ponieważ wszystkie przedsiębiorstwa dokonują odliczenia VAT w tym samym miesiącu lub w miesiącach następnych zgodnie z saldem zobowiązań i należności przedsiębiorstwa z tytułu VAT. Jedynym świadczeniem dla przedsiębiorstwa była możliwość uniknięcia zapłaty VAT z góry.

(68)

Fakt, że z księgowego punktu widzenia zobowiązania z tytułu VAT są zaliczane na poczet należności, nie eliminuje świadczenia w zakresie przepływu środków pieniężnych wynikającego z tego, że producenci eksportujący nie muszą wypłacać gotówki z góry, a następnie czekać na otrzymanie zwrotu od organów podatkowych po przetworzeniu ich miesięcznych deklaracji VAT, jak ma to miejsce w przypadku przedsiębiorstw niekorzystających z tego programu. Jak potwierdzili to sami producenci eksportujący, "jedyną korzyścią dla uczestników programu jest możliwość uniknięcia zapłaty podatku VAT [...], który inne przedsiębiorstwa nieposiadające certyfikatu programu zachęt do inwestycji muszą najpierw zapłacić, a dopiero później mogą uzyskać jego zwrot" (26). Argumenty producentów eksportujących zostały zatem odrzucone.

(69)

Zgodnie z ustawą o ubezpieczeniach rolnych nr 5363 (27) i dekretem nr 2018/380 (28) dotyczącym ryzyka, plonów i regionów objętych zakresem Grupy Ubezpieczeń Rolnych oraz wysokości wsparcia w zakresie płatności składek na rok 2019, producenci produktów akwakultury mogą korzystać z obniżonej składki ubezpieczeniowej pokrywającej straty w stadach ryb i połowach pstrąga spowodowane licznymi możliwymi chorobami, klęskami żywiołowymi, wypadkami itp. Wsparcie ze strony rządu Turcji wynosi 50 % składki ubezpieczeniowej.

(70)

Jak potwierdzono w pierwotnym dochodzeniu (29), świadczenie wynikające z tego programu to niższe koszty związane z ubezpieczeniem na życie zwierząt akwakultury. W rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. a) ppkt (i) rozporządzenia podstawowego program ten stanowi subsydium w postaci bezpośredniej dotacji przyznawanej przez rząd Turcji producentom pstrąga oraz wkładu finansowego, ponieważ odbiorcy subsydium korzystają z dogodnej składki ubezpieczeniowej, której kwota jest znacznie niższa od kwot składek ubezpieczeniowych dostępnych na rynku w celu ubezpieczenia się od porównywalnych rodzajów ryzyka. Program ten stanowi świadczenie w rozumieniu art. 3 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Wysokość świadczenia odpowiada różnicy między składkami oferowanymi w kontekście komercyjnej polisy ubezpieczeniowej a składką subsydiowaną.

(71)

Subsydium to jest szczególne, ponieważ organ je przyznający oraz przepisy, na podstawie których funkcjonuje ten organ, wyraźnie ograniczają dostęp do tej obniżonej składki do przedsiębiorstw prowadzących działalność w sektorze rolnictwa, a nawet są wyraźnie ukierunkowane na docelowe ryzyko ponoszone przez producentów akwakultury.

(72)

Komisja ustaliła, że jeden z producentów objętych próbą, Özpekler, uzyskał świadczenie w wyniku tego programu. Kwota subsydium w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wynosiła 0,1 %.

(73)

Podczas pierwotnego dochodzenia Komisja ustaliła, że tureccy producenci pstrąga korzystali z pożyczek preferencyjnych, takich jak:

(74)

Po pierwsze, dekret nr 2018/1188 stanowi, że rolnicze spółdzielnie kredytowe i Ziraat Bankasi A.S. mogą udzielać producentom sektora akwakultury pożyczek uprzywilejowanych i pożyczek na działalność gospodarczą. Producenci pstrąga mogą otrzymać obniżenie mających zastosowanie odsetek wynoszące od 50 % do 100 %. Górna granica pożyczki wynosi 5 000 000 TL. Dekret obejmuje swoim zastosowaniem okres od dnia 1 stycznia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2019 r. (włączając te dni).

(75)

Wymienione w dekrecie rolnicze spółdzielnie kredytowe to podmioty prawa prywatnego, które utworzyli producenci rolni (tj. osoby fizyczne lub osoby prawne zajmujące się produkcją rolną) w Turcji w celu zapewnienia sobie wsparcia w zaspokojeniu potrzeb finansowych w prowadzonej przez nich działalności.

(76)

Ziraat Bankasi A.S. to Bank Rolny Republiki Turcji, w pełni państwowy. Podczas pierwotnego dochodzenia jego udziały w całości należały do Podsekretariatu Skarbu Państwa. W 2018 r. przeniesiono jednak jego kapitał do Tureckiego Funduszu Majątkowego. Zgodnie z art. 2 ustawy nr 6741 o ustanowieniu przedsiębiorstwa zarządzającego Tureckim Funduszem Majątkowym i zmianie niektórych innych ustaw Turecki Fundusz Majątkowy jest instytucją powiązaną z urzędem Prezydenta. Przewodniczącym rady dyrektorów Funduszu jest Prezydent Republiki. Prezydent Republiki może wyznaczyć jednego z członków rady na wiceprzewodniczącego. W związku z tym Ziraat Bankasi A.S. w dalszym ciągu dysponuje uprawnieniami rządowymi i wskutek tego uznaje się go za podmiot prawa publicznego mimo formalnej zmiany własności jego kapitału.

(77)

Po drugie, dekret nr 2010/27612 (30) stanowi, że można udzielać nieoprocentowanych pożyczek MŚP.

(78)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym współpracujący producenci eksportujący objęci próbą mieli wyłącznie niespłacone pożyczki uprzywilejowane zaciągnięte w Ziraat Bankasi A.S., nie korzystali natomiast z pożyczek preferencyjnych udzielanych przez rolnicze spółdzielnie kredytowe ani z nieoprocentowanych pożyczek dla MŚP.

(79)

Jak ustalono w toku pierwotnego dochodzenia, Türkiye Ihracat Kredi Bankasi A.Ş ("Eximbank") został założony przez rząd Turcji dnia 21 sierpnia 1987 r. na mocy dekretu nr 87/11914 wskutek przyjęcia wniosku ustawodawczego nr 3332 (31) w sprawie kredytów eksportowych i jest bankiem w pełni państwowym, który w imieniu rządu Turcji pełni rolę środka zachęcającego do eksportu w ramach tureckiej strategii eksportu. Rząd upoważnił Eximbank do wspierania handlu zagranicznego oraz tureckich wykonawców/inwestorów prowadzących działalność w regionach zamorskich (32) w celu zwiększenia eksportu tureckich przedsiębiorstw oraz ich konkurencyjności na arenie międzynarodowej. W związku z tym uważa się, że Eximbankowi powierzono wykonywanie funkcji rządowych, i wskutek tego uznaje się go za podmiot prawa publicznego.

(80)

Ustawa nr 3332, jak również rezolucja nr 2013/4286 (33) w sprawie ustanowienia Eximbanku stanowi podstawę prawną kredytów eksportowych udzielanych za pośrednictwem Eximbanku. Eximbank zapewnia wsparcie finansowe (bezpośrednio albo za pośrednictwem banków korespondentów działających na zasadzie prowizji), takie jak zależne od wywozu kredyty eksportowe udzielane przed dokonaniem wywozu i z tytułu wywozu oraz zorientowane na wywóz kredyty inwestycyjne udzielane eksporterom, mając na celu zwiększenie konkurencyjności tureckich eksporterów na rynkach zagranicznych.

(81)

Ponadto stosuje się tzw. "kredyty redyskontowe" w celu zapewnienia zaliczek gotówkowych eksporterom na podstawie dyskontowania rachunków i dokumentów związanych ze sprzedażą eksportową. Podstawą prawną takich kredytów są "Instrukcje wykonawcze dotyczące kredytu redyskontowego na wywóz i usługi dotyczące zysków w walucie obcej" (34). Kredyty redyskontowe finansuje Bank Centralny Turcji, udziela ich jednak za pośrednictwem tureckich instytucji finansowych (zarówno publicznych, jak i prywatnych banków) pełniących funkcję banków korespondentów Banku Centralnego Turcji. Stopy procentowe ustala Bank Centralny Turcji, natomiast wynagrodzenie banków korespondentów pochodzi z prowizji naliczanych odbiorcom.

(82)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym współpracującym producentom eksportującym objętym próbą pozostały do spłacenia preferencyjne kredyty eksportowe udzielone bezpośrednio przez Eximbank albo za pośrednictwem innych publicznych lub prywatnych banków pełniących funkcję banków korespondentów Eximbanku. Przedsiębiorstwa korzystały również z kredytów redyskontowych udzielanych za pośrednictwem Eximbanku lub innych publicznych lub prywatnych banków.

(83)

Jak potwierdzono w pierwotnym dochodzeniu (35), wspomniane wyżej preferencyjne finansowanie (kredyty rolnicze i kredyty eksportowe) uważa się za subsydium w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. a) ppkt (i) oraz art. 3 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(84)

Na podstawie ustaleń przedmiotowego dochodzenia Komisja stwierdziła, że wspomniane powyżej programy preferencyjnego finansowania wiążą się z przyznaniem ich odbiorcom świadczenia, gdyż finansowanie to oferuje się poniżej kursów rynkowych, czyli na warunkach, które nie odzwierciedlają warunków rynkowych finansowania o porównywalnym terminie zapadalności.

(85)

Wspomniane programy preferencyjnego finansowania mają charakter szczególny w rozumieniu art. 4 ust. 2 lit. a) rozporządzenia podstawowego, jeżeli chodzi o kredyty rolnicze, ponieważ organy ich udzielające lub przepisy, na podstawie których działają takie organy, wyraźnie ograniczają dostęp do kredytów do niektórych przedsiębiorstw. Kredyty związane z wywozem mają charakter szczególny w rozumieniu art. 4 ust. 4 lit. a) rozporządzenia podstawowego, ponieważ są zależne od wyników wywozu.

(86)

Wszystkie wspomniane powyżej programy preferencyjnego finansowania uznaje się zatem za subsydia stanowiące podstawę środków wyrównawczych.

(87)

Po ujawnieniu informacji obaj producenci eksportujący objęci próbą przedstawili uwagi dotyczące metodyki obliczania kwot subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych w odniesieniu do pożyczek preferencyjnych, w których stwierdzili, że jedynie pożyczki otrzymane od Eximbanku były preferencyjne, natomiast pożyczki otrzymane od innych banków komercyjnych zostały udzielone na warunkach rynkowych, nawet jeżeli rzeczywista stopa procentowa była niższa niż wartość odniesienia zastosowana przez Komisję. W rezultacie, zdaniem producentów eksportujących, otrzymana niższa stopa procentowa nie sprawiła, że pożyczki te stanowią podstawę środków wyrównawczych.

(88)

Jak wyjaśniono w motywie 80, w przedmiotowym dochodzeniu potwierdzono, że kredyty eksportowe były udzielane nie tylko bezpośrednio przez Eximbank, ale również za pośrednictwem innych banków publicznych lub prywatnych pełniących funkcję banków korespondentów Eximbanku. Ponadto zestaw warunków określonych w motywach 83-85 potwierdza, że pożyczki te stanowią podstawę środków wyrównawczych. Ponadto, jak wyjaśniono w motywie 81, kredyty redyskontowe finansował Bank Centralny Turcji, udzielał ich jednak za pośrednictwem tureckich instytucji finansowych (zarówno publicznych, jak i prywatnych banków) pełniących funkcję banków korespondentów Banku Centralnego Turcji.

(89)

Komisja dokonała szczegółowego przeglądu pożyczek zgłoszonych przez przedsiębiorstwa objęte próbą jako niepreferencyjne. Dostarczone informacje były jednak niewystarczające, aby stwierdzić, że pożyczki te nie były powiązane z programami preferencyjnymi. W rzeczywistości dokumentacja uzupełniająca przedstawiona w odniesieniu do tych pożyczek w trakcie dochodzenia wyraźnie wskazywała na fakt, że udzielone finansowanie było powiązane z zobowiązaniami wywozowymi. Ponadto w wielu przypadkach dostarczono jedynie pismo w języku tureckim od przedsiębiorstwa, które zwróciło się do banków z wnioskiem o przyznanie środków. Co więcej, ogólne umowy ramowe banków zawsze zawierały artykuły łączące udzielane kredyty eksportowe z praktykami w zakresie zachęt stosowanymi przez Eximbank i Bank Centralny Turcji. Argumenty producentów eksportujących zostały zatem odrzucone.

(90)

Producenci eksportujący objęci próbą twierdzili również, że niektóre pożyczki nie były zależne od wywozu, a zatem nie stanowiły podstawy środków wyrównawczych. Po dokonaniu przeglądu Komisja zgodziła się, na podstawie dostarczonej dokumentacji uzupełniającej, że niektóre pożyczki nie były związane ze sprzedażą eksportową ani nie wchodziły w zakres subsydiowanych kredytów rolniczych, a zatem nie były objęte żadnym programem subsydiowania. Komisja usunęła zatem te pożyczki z obliczeń świadczenia.

(91)

Jeden z producentów eksportujących objętych próbą dostarczył informacje, z których wynika, że jedna z otrzymanych przez niego pożyczek nie była związana z produktem objętym postępowaniem i dlatego w odniesieniu do tej pożyczki nie można było obliczyć żadnego świadczenia. Komisja przeanalizowała otrzymane informacje, ale nie była w stanie potwierdzić, że zakres pożyczki był ograniczony do produktów innych niż produkt objęty postępowaniem. Twierdzenie producenta eksportującego zostało zatem odrzucone.

(92)

Po ujawnieniu informacji oraz po ujawnieniu dodatkowych ustaleń ten sam producent eksportujący objęty próbą stwierdził, że niektóre zależne od wywozu pożyczki były związane nie tylko z produktem objętym postępowaniem, ale także z innymi wywożonymi rybami. Komisja dokonała przeglądu tych pożyczek i na podstawie informacji dostarczonych przez przedsiębiorstwo mogła potwierdzić w przypadku niektórych pożyczek, że deklarowane zależne od wywozu pożyczki były związane z różnymi rodzajami wywożonych ryb. W związku z tym obliczenia zostały odpowiednio dostosowane.

(93)

Ponadto producenci eksportujący objęci próbą twierdzili, że Komisja powinna uwzględnić referencyjną stopę procentową z dnia najbardziej zbliżonego do daty przed rozpoczęciem lub po rozpoczęciu okresu pożyczki. W tym względzie Komisja zauważyła, że dostarczone dane dotyczące stopy referencyjnej z określonego dnia uważa się za ważne od tego dnia do czasu opublikowania nowych danych. Dlatego też Komisja systematycznie uwzględniała referencyjną stopę procentową z dnia najbardziej zbliżonego do daty przed rozpoczęciem okresu pożyczki. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(94)

Obaj producenci eksportujący objęci próbą wskazali również na szereg błędów pisarskich w obliczeniach kwot subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych dla pożyczek preferencyjnych w odniesieniu do spłat kapitału w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, liczby dni, które należy uwzględnić przy obliczaniu odsetek w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, oraz stóp referencyjnych wybranych z niewłaściwych dni. Błędy pisarskie zostały poprawione. Po dodatkowym ujawnieniu informacji jeden producent eksportujący objęty próbą zwrócił się o wprowadzenie dodatkowych niewielkich zmian w trzech pożyczkach. Wprowadzono zmiany w przypadku jednej pożyczki. Ponieważ jednak świadczenie w związku z obydwoma pozostałymi pożyczkami zostało już usunięte na podstawie poprzednich korekt, uznano, że wprowadzanie dalszych zmian nie jest konieczne.

(95)

Uwzględniając uwagi przedstawione przez zainteresowane strony, kwoty subsydiów w odniesieniu do programów preferencyjnego finansowania ustanowionych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym w odniesieniu do obu producentów eksportujących objętych próbą wyniosły 0,75 % dla Özpekler i 0,72 % dla GMS.

(96)

Zgodnie z art. 6 lit. b) rozporządzenia podstawowego świadczenie wynikające z preferencyjnego finansowania obliczono jako różnicę między zapłaconą kwotą odsetek a kwotą, którą by zapłacono za porównywalny kredyt komercyjny. Komisja zastosowała jako wartość odniesienia średnią ważoną stopy procentowej kredytów komercyjnych na tureckim rynku krajowym, opierając się na danych uzyskanych z Banku Centralnego Turcji (36). Komisja przypisała świadczenie związane z kredytami eksportowymi sprzedaży eksportowej, podczas gdy inne kredyty rolnicze zostały przypisane do łącznej sprzedaży.

(97)

Kwoty subsydiów obliczone w odniesieniu do producentów eksportujących objętych próbą na podstawie tej metodyki przedstawiają się następująco:

Tabela 2

Finansowanie preferencyjne

(98)

Na podstawie powyższych rozważań Komisja ustaliła, że łączna kwota subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych zgodnie z przepisami rozporządzenia podstawowego, wyrażona ad valorem, odnosząca się do producentów eksportujących objętych próbą wynosiła odpowiednio 4,2 % i 3,2 %, co wskazuje na kontynuację subsydiowania w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

Tabela 3

Stopy dla poszczególnych subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych

(99)

Zgodnie z art. 18 ust. 2 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy wygaśnięcie obowiązujących środków prowadziłoby do kontynuacji subsydiowania.

(100)

Jak przedstawiono w motywach 33-97, ustalono, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym tureccy producenci eksportujący produktu objętego postępowaniem nadal korzystali z subsydium stanowiącego podstawę środków wyrównawczych, przyznanego przez władze Turcji.

(101)

Programy subsydiowania dostarczają powtarzających się świadczeń i nie ma przesłanek, aby sądzić, że świadczenia te wygasną w dającej się przewidzieć przyszłości. Ponadto eksporterzy kwalifikują się zazwyczaj do kilku rodzajów subsydiów.

(102)

Zbadano również, czy w przypadku zniesienia środków dokonywano by wywozu do Unii w znacznych ilościach.

(103)

Turcja jest znaczącym producentem produktu objętego postępowaniem. Na podstawie danych zgromadzonych w toku dochodzenia i jak przedstawiono w motywie 165, w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym Turcja wyprodukowała 95 000 ton pstrąga (37). Jak wskazano w motywie 112, wielkości przywozu pstrąga z Turcji były znaczące i wynosiły w tym samym okresie ok. 20 500 ton odpowiedników całych ryb, co stanowi ok. 14 % rynku Unii. Nie wystąpiły żadne wskazania, aby wielkości te miały się zmniejszyć w przypadku zniesienia środków.

(104)

W tych okolicznościach istnieje prawdopodobieństwo, że wielkość subsydiowanego wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii, która była już znacząca w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, byłaby w dalszym ciągu znacząca w przypadku zniesienia środków. Komisja stwierdziła zatem, że istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji subsydiowania.

(105)

Produkt podobny był wytwarzany w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przez ponad 700 producentów w Unii. Producenci ci reprezentują przemysł Unii w rozumieniu art. 8 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(106)

Łączną produkcję Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym ustalono na ok. 129 mln kg odpowiedników całych ryb, opierając się na danych przedstawionych przez wnioskodawcę i poszczególne przedsiębiorstwa objęte próbą. Ośmiu współpracujących producentów unijnych dobranych do próby reprezentowało 13 % łącznej produkcji unijnej produktu podobnego.

(107)

Konsumpcję w Unii ustalono, sumując całkowitą szacowaną wielkość sprzedaży przemysłu Unii na rynku Unii (zob. motyw 118) i całkowitą wielkość przywozu określoną przez Eurostat (zob. motyw 91 oraz tabele 6 i 8).

(108)

Eurostat podaje wielkość przywozu jako masę netto dla sześciu różnych kodów CN, a mianowicie dla całych lub patroszonych ryb żywych, świeżych, schłodzonych, mrożonych lub wędzonych, lub filetów. Zarejestrowaną w Eurostacie masę netto przełożono na "odpowiedniki całych ryb" do celów porównawczych, gdyż dane dotyczące produkcji i sprzedaży w przemyśle Unii zgłaszano jako odpowiedniki całych ryb. W tym celu podzielono wielkość przywozu zarejestrowanego w Eurostacie przez przedstawione poniżej przeliczniki. Zastosowano przeliczniki dostarczone przez wnioskodawcę i wykorzystane podczas pierwotnego dochodzenia:

Tabela 4

Przeliczniki (w tonach odpowiedników całych ryb)

(109)

Konsumpcja w Unii kształtowała się następująco:

Tabela 5

Konsumpcja w Unii (w tonach odpowiedników całych ryb)

(110)

W okresie badanym konsumpcja w Unii nieznacznie się wahała. Ogółem konsumpcja w Unii spadła w okresie badanym o 2 % ze 150 175 ton odpowiedników całych ryb w 2016 r. do 147 603 ton odpowiedników całych ryb w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(111)

Komisja ustaliła wielkość przywozu i udział przywozu w rynku na podstawie danych Eurostatu wyrażonych w tonach odpowiedników całych ryb, jak wskazano w motywie 92. Udział przywozu w rynku ustalono na podstawie wielkości przywozu i łącznej konsumpcji w Unii.

(112)

Na tej podstawie przywóz z Turcji i jego udział w rynku kształtował się następująco:

Tabela 6

Wielkość przywozu (w tonach odpowiedników całych ryb) i udział w rynku

(113)

Wielkość przywozu z Turcji stopniowo spadała w latach 2016 i 2018 i wzrosła ponownie w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Ogólnie w okresie badanym wielkość przywozu spadła o 6 %, co stanowi o wiele niższy wskaźnik niż w przypadku przywozu z innych państw, gdzie w tym samym okresie spadek ten wyniósł 13 % (zob. motyw 106). Wielkość przywozu pstrąga z Turcji była w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wciąż znaczna i wynosiła 20 446 ton odpowiedników całych ryb.

(114)

Udział w rynku wykazywał tę samą tendencję co wielkość przywozu, tj. spadł w latach 2016-2018 z 14,4 % do 11,4 %, czyli o 3 punkty procentowe, a następnie w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym ponownie wzrósł do 13,9 %. W okresie badanym turecki przywóz ogólnie utrzymywał stosunkowo stabilny udział w rynku, z wyjątkiem 2018 r., w którym spadł o 1,9 punktu procentowego w stosunku do 2017 r.

(115)

Komisja ustaliła średnie ceny produktów przywożonych na podstawie danych Eurostatu, dzieląc całkowitą wielkość przywozu z Turcji, wyrażoną w tonach odpowiedników całych ryb, przez łączną wartość tego przywozu.

(116)

Na tej podstawie średnia ważona cena przywozu z Turcji kształtowała się następująco:

Tabela 7

Ceny importowe (EUR/tona odpowiedników całych ryb)

(117)

Cena importowa produktów z Turcji spadła w latach 2016-2018 o 5 %, a następnie wzrosła w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym o 3,5 %. Ogólnie cena importowa produktów z Turcji spadła w okresie badanym o 2 %. W porównaniu z cenami unijnej sprzedaży wskazanymi w tabeli 12 ceny przywozu z Turcji kształtowały się znacznie poniżej cen unijnych w całym okresie badanym.

(118)

Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przez porównanie:

(119)

Porównania cen dokonano z rozróżnieniem na rodzaje produktu w odniesieniu do transakcji na tym samym poziomie handlu, w razie potrzeby odpowiednio skorygowanych oraz po odliczeniu bonifikat i rabatów. Wynik porównania wyrażono jako odsetek obrotów producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Wskazywał on na średni ważony margines podcięcia cenowego od 13,7 % do 32,2 % w przywozie z Turcji.

(120)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym średni ważony margines podcięcia cenowego wyniósł 14,5 % (w tym cła wyrównawcze).

(121)

Przywóz pstrąga z państw trzecich innych niż Turcja pochodził głównie z Norwegii oraz Bośni i Hercegowiny.

(122)

Jak opisano w motywie 108, wielkość przywozu z innych państw trzecich według danych Eurostatu wyrażono w tonach odpowiedników całych ryb. Na tej podstawie wielkość przywozu, jak również udział w rynku oraz trendy cenowe dotyczące przywozu pstrąga z innych państw trzecich kształtowały się następująco:

Tabela 8

Przywóz z państw trzecich

(123)

Wielkość przywozu z pozostałych państw trzecich była niższa w okresie badanym i ogólnie zmniejszyła się nieco z 2 432 ton w 2016 r. do 2 118 ton w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, co stanowiło spadek o 13 % w okresie badanym. Odpowiadający jej udział w rynku pozostał przez cały okres badany na poziomie poniżej 2 % i ogólnie spadł z 1,6 % do 1,4 %. Ogółem ceny przywozu z państw trzecich wzrosły o 2 % w okresie badanym i były średnio znacznie wyższe niż ceny przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie (o 15 % wyższe w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym).

(124)

Ocena sytuacji gospodarczej przemysłu Unii obejmowała ocenę wszystkich wskaźników ekonomicznych oddziałujących na stan przemysłu Unii w okresie badanym.

(125)

Jak wspomniano w motywie 15, w celu oceny warunków ekonomicznych przemysłu Unii zastosowano kontrolę wyrywkową.

(126)

W celu określenia szkody Komisja wprowadziła rozróżnienie między makroekonomicznymi i mikroekonomicznymi wskaźnikami szkody. Komisja oceniła wskaźniki makroekonomiczne na podstawie danych dostarczonych przez wnioskodawcę i poszczególne przedsiębiorstwa objęte próbą, dotyczących wszystkich producentów unijnych. Komisja oceniła wskaźniki mikroekonomiczne na podstawie danych zawartych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielonych przez objętych próbą producentów unijnych, które odnosiły się wyłącznie do objętych próbą producentów unijnych. Oba zestawy danych uznano za reprezentatywne dla sytuacji gospodarczej przemysłu Unii.

(127)

Do wskaźników makroekonomicznych zalicza się: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie, wydajność, wielkość marginesu subsydiowania oraz poprawę sytuacji po wcześniejszym subsydiowaniu.

(128)

Do wskaźników mikroekonomicznych zalicza się: średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, koszty pracy, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału.

(129)

Wielkość produkcji przemysłu Unii uzyskano od wnioskodawcy na podstawie danych zawartych w sprawozdaniu Federacji Europejskich Producentów Akwakultury ("FEAP") (38). Dane FEAP gromadzi się na poziomie gospodarstw hodowlanych i dotyczą one żywych ryb złowionych w każdym państwie członkowskim. Dane za okres objęty dochodzeniem przeglądowym również wchodziły w zakres sprawozdania FEAP.

(130)

Na tej podstawie całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(131)

Wielkość produkcji wahała się w okresie badanym. Chociaż spadła ona w latach 2016-2017 o 1 %, wzrosła w latach 2017-2018 o 8 %, a następnie ponownie spadła w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym o 10 %. Ogółem w okresie badanym wielkość produkcji zmniejszyła się o 3 %.

(132)

Moce produkcyjne (39) zachowywały się podobnie jak wielkość produkcji - spadły o 4 % w latach 2016-2017, wzrosły w 2018 r. o 8 %, i ponownie spadły w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym o 7 %. Ogólnie spadły w okresie badanym o 2 %.

(133)

Wykorzystanie mocy produkcyjnych pozostało stosunkowo stabilne i ogólnie spadło o 2 % w okresie badanym.

(134)

Wielkość sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym ustalono na podstawie informacji dostarczonych przez wnioskodawcę poprzez odjęcie wielkości sprzedaży eksportowej przemysłu Unii od całkowitej wielkości produkcji przemysłu Unii, jak opisano w motywach 129-130.

(135)

Na tej podstawie wielkość sprzedaży przemysłu Unii na rynku Unii i jej udział w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(136)

Wielkość sprzedaży nieznacznie spadła w okresie badanym o 1 %. Początkowo w latach 2016-2017 pozostawała ona na stabilnym poziomie, a następnie wzrosła o 9 % w latach 2017-2018, a w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym spadła o 10 %, uzyskując niższe poziomy niż w 2016 r. Równoległy spadek konsumpcji opisany w motywie 110 doprowadził do niewielkiego wzrostu udziału przemysłu Unii w rynku z 84 % w 2016 r. do 85 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, czyli o 1 % w okresie badanym.

(137)

Chociaż w okresie badanym konsumpcja w Unii spadła o 2 %, wielkość sprzedaży przemysłu Unii zmniejszyła się o 1 %, co przekłada się na wzrost udziału w rynku o 1 %.

(138)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Zatrudnienie i wydajność

(139)

Zatrudnienie w przemyśle Unii wahało się w okresie badanym - spadło w latach 2016-2017 o 8 %, następnie ponownie wzrosło o 8 % w 2018 r., spadając ostatecznie między 2018 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym o 2 %. Ogólnie rzecz biorąc, zatrudnienie spadło o 2 %.

(140)

Wydajność nieznacznie spadła w wyniku spadku zatrudnienia połączonego z jeszcze szybszym spadkiem wielkości produkcji, jak wyjaśniono w motywie 115.

(141)

Marginesy subsydiowania ustalone w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym znacznie przekraczały poziom de minimis opisany w motywie 98. Wpływ wielkości rzeczywistych marginesów subsydiowania na przemysł Unii był znaczny, jeśli weźmie się pod uwagę wielkość i ceny przywozu z Turcji.

(142)

Ciągłe stosowanie nieuczciwych praktyk cenowych przez producentów eksportujących z Turcji nie pozwoliło przemysłowi Unii na pełną poprawę sytuacji po wcześniejszym subsydiowaniu.

(143)

Średnie ważone jednostkowe ceny sprzedaży stosowane przez objętych próbą producentów unijnych wobec niepowiązanych klientów w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 12

Ceny i koszty sprzedaży w Unii

(144)

Średnia jednostkowa cena sprzedaży naliczana przez przemysł Unii klientom niepowiązanym w Unii nieznacznie wzrosła o 2 % w okresie badanym, uzyskując w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wartość 3 621 EUR/tona odpowiedników całych ryb. W latach 2016-2017 wzrosła o 8 %, a następnie stopniowo malała do okresu objętego dochodzeniem przeglądowym.

(145)

W okresie badanym jednostkowy koszt produkcji przewyższał średnią cenę sprzedaży z wyjątkiem 2018 r. Ogólnie jednostkowe koszty produkcji wzrosły o 1 % w okresie badanym, uzyskując w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wartość 3 650 EUR/tona odpowiedników całych ryb, czyli powyżej średniej jednostkowej ceny sprzedaży.

(146)

Średnie koszty pracy objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 13

Średnie koszty pracy na pracownika

(147)

Średni koszt pracy na pracownika stopniowo wzrastał w okresie badanym. Ogółem wzrósł w okresie badanym o 7 %.

(148)

Stan zapasów objętych próbą producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 14

Zapasy

(149)

Ogółem w okresie badanym stan zapasów na koniec okresu sprawozdawczego wzrósł o 47 %.

(150)

Pstrąg to produkt łatwo psujący się, którego okres przydatności do spożycia w postaci niemrożonej wynosi mniej niż dwa tygodnie. Objęci próbą producenci unijni, z wyjątkiem jednego przedsiębiorstwa, nie przechowują zapasów pstrąga po połowach ani nie mrożą swojej produkcji na znaczącą skalę. Podsumowując, nie uznaje się, aby poziom zapasów był znaczącym wskaźnikiem szkody w przedmiotowym dochodzeniu.

(151)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 15

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji

(152)

Komisja określiła rentowność objętych próbą producentów unijnych, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów z tej sprzedaży. W okresie badanym rentowność była ujemna, z wyjątkiem 2018 r., gdy przyjęła wartość nieco powyżej zera (0,5 %). W ogólnym ujęciu w okresie badanym początkowa wartość rentowności w 2016 r. wynosiła -2,1 % i stopniowo wzrastała do roku 2018, kiedy to ponownie nieco spadła do -0,8 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(153)

Przepływy środków pieniężnych netto to zdolność przemysłu Unii do samofinansowania swojej działalności. Przepływy środków pieniężnych wykazywały podobną tendencję co rentowność, tj. rosły w latach 2016-2018 i spadały w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(154)

Inwestycje spadły w latach 2016-2017, wzrosły jednak ponownie w 2018 r. i kontynuowały wzrost w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Ogólnie w okresie badanym wzrosły one o 27 %. Pomimo tego wzrostu wielkość inwestycji pozostała w okresie badanym na niskim poziomie (średnio 1,7 mln EUR rocznie w przypadku wszystkich ośmiu przedsiębiorstw objętych próbą) i głównie wiązały się one z zachowaniem zgodności.

(155)

Zwrot z inwestycji to procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto inwestycji. Tak jak w przypadku pozostałych wskaźników finansowych, zwrot z inwestycji wzrastał w latach 2016-2018 i spadł w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(156)

Pomimo obowiązujących środków wyrównawczych przywóz pstrąga z Turcji pozostawał znaczący i charakteryzował się stabilnymi udziałami w rynku, które w okresie badanym kształtowały się między ok. 11 % a ponad 14 %. W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym udział w rynku wynosił 13,9 %. Jednocześnie w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym ceny importowe wykazywały tendencję spadkową i spowodowały podcięcie cen unijnych o średnio 14,5 % pomimo obowiązujących środków wyrównawczych.

(157)

Wskaźniki makroekonomiczne, szczególnie wielkość produkcji i sprzedaży, zatrudnienie i wydajność, pozostawały stabilne lub wykazywały nieznaczną tendencję spadkową. W okresie badanym udział przemysłu Unii w rynku nieznacznie wzrósł, spadł jednak w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, osiągając podobny poziom jak w 2016 r. Wzrost udziału w rynku w latach 2017 i 2018 mimo stosunkowo stabilnej wielkości sprzedaży wynika z występującego w tym samym czasie spadku konsumpcji. Chociaż przemysł Unii zdołał w znacznym stopniu utrzymać wielkość sprzedaży i udział w rynku, odbyło się to kosztem jego rentowności i innych wskaźników finansowych, jak wyjaśniono w kolejnym motywie.

(158)

Mimo że w okresie badanym średnia jednostkowa cena sprzedaży stosowana przez producentów unijnych nieco wzrosła, przemysłowi Unii nie udało się wypracować trwałej marży zysku. Z uwagi na presję cenową ze strony tureckiego przywozu przemysł Unii nie mógł nawet podnieść swoich cen sprzedaży, aby odpowiadały one średnim kosztom produkcji, w związku z czym przynosił przez cały okres badany straty (z wyjątkiem 2018 r., gdy znajdował się praktycznie na progu rentowności). A zatem przywóz z Turcji spowodował również znaczne tłumienie cen sprzedaży przez producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Inne wskaźniki finansowe (przepływy środków pieniężnych, zwrot z inwestycji) wykazywały podobne tendencje jak rentowność, a ich wartości w okresie badanym były ujemne lub niskie. Wielkość inwestycji, chociaż wzrosły one w latach 2017-2018, była ogólnie niska, i były one związane z zachowaniem zgodności. Przemysł Unii nie był w stanie poprawić swojej sytuacji spowodowanej poniesioną szkodą i przez niemal cały okres badany odnotowywał straty.

(159)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę, która przejawia się w szczególności w sytuacji finansowej przemysłu Unii.

(160)

Zgodnie z art. 8 ust. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy przywóz towarów z Turcji po cenach subsydiowanych spowodował istotną szkodę dla przemysłu Unii. Zgodnie z art. 8 ust. 6 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała także, czy inne znane czynniki mogły w tym samym czasie również przynieść szkodę przemysłowi Unii. Komisja dopilnowała, aby z przywozem tym nie łączono ewentualnych szkód, spowodowanych przez inne czynniki niż przywóz produktów po cenach subsydiowanych z państwa, którego dotyczy postępowanie.

(161)

Przywóz pstrąga z Turcji pozostawał znaczący i charakteryzował się udziałami w rynku powyżej 10 % przez cały badany okres, i niskimi poziomami cen w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, mimo obowiązujących środków antysubsydyjnych. Ze względu na znaczną presję cenową ze strony przywozu z Turcji przemysł Unii nie był w stanie podnieść swoich cen proporcjonalnie do wzrostu kosztów, w rezultacie czego przez niemal cały okres badany ponosił straty.

(162)

Nie zdołano zidentyfikować żadnych innych czynników, które mogły spowodować istotną szkodę, jaką poniósł przemysł Unii. Wielkość przywozu z innych państwo trzecich poza Turcją (2 188 ton odpowiedników całych ryb w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym) stanowiła jedynie 1,4 % udziału w rynku w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym (w porównaniu z 20 446 tonami odpowiedników całych ryb przywożonymi z Turcji, stanowiącymi 13,9 % udziału w rynku). Ponadto w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym średnia cena importowa produktu z innych państw trzecich poza Turcją (3 336 EUR/tona odpowiedników całych ryb) była o 16 % wyższa niż średnia cena importowa produktu z Turcji (2 884 EUR/tona odpowiedników całych ryb).

(163)

Biorąc pod uwagę powyższe wnioski, zgodnie z którymi przemysł Unii poniósł istotną szkodę wyrządzoną przywozem z Turcji, Komisja oceniła, zgodnie z art. 18 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, czy istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji szkody wyrządzonej przywozem towarów po cenach subsydiowanych z Turcji w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia omawianych środków.

(164)

W tym zakresie Komisja przeanalizowała następujące elementy: wielkość produkcji i wolne moce produkcyjne w Turcji, atrakcyjność rynku Unii dla tureckich producentów eksportujących, prawdopodobne poziomy cen przywozu z Turcji w przypadku braku środków antysubsydyjnych oraz ich wpływ na przemysł Unii.

(165)

Całkowita produkcja pstrąga w Turcji w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wynosiła 95 000 ton (40). Przeważająca część tej produkcji została przeznaczona na wywóz, gdyż w Turcji konsumpcja ryb na mieszkańca (ok. 6 kg) jest bardzo niska w porównaniu z Unią (ok. 24 kg) (41).

(166)

Ponadto obecna wielkość produkcji w Turcji nie odzwierciedla rzeczywistych mocy produkcyjnych, które Turcja mogłaby uruchomić w przypadku uchylenia środków. Producenci eksportujący objęci próbą i producenci eksportujący, którzy udzielili kompletnych odpowiedzi w formularzach kontroli wyrywkowej po wszczęciu postępowania, zgłosili średnie wykorzystanie mocy produkcyjnych odpowiednio na poziomie 48 % i 47 %. Wiedząc, że całkowita turecka produkcja pstrąga wyniosła w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym 95 000 ton, można stwierdzić przez ekstrapolację, że całkowite moce produkcyjne mogłyby wynosić między 197 000 a 202 000 ton.

(167)

Na podstawie zadeklarowanego średniego wykorzystania mocy produkcyjnych zgłoszonego przez współpracujących producentów eksportujących średnie wolne moce produkcyjne mieściłyby się w zakresie 101 000-102 000 ton. Odpowiadałoby to 70 % całkowitej konsumpcji w Unii. W przypadku nawet częściowego skierowania produktu na rynek unijny oznaczałoby to możliwość wywozu znacznych ilości produktu oraz, jak wyjaśniono w motywach 115-120, znaczne podcięcie cenowe względem cen przemysłu Unii, co miałoby istotny negatywny wpływ na przemysł Unii.

(168)

Rynek Unii jest atrakcyjny pod względem rozmiaru i cen. Jest on bez wątpienia najważniejszym rynkiem wywozowym dla producentów pstrąga w Turcji, na który trafia 55 % ich całkowitego wywozu pstrąga. Wywóz do Unii jest o 59 % wyższy niż wywóz na drugi pod względem wielkości rynek eksportowy, czyli do Rosji, która reprezentuje 33 % tureckiego wywozu pstrąga (42). Na rynek unijny i do Rosji trafiało ok. 85 % łącznego wywozu pstrąga z Turcji. W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym tureckie ceny importowe były nieznacznie wyższe w przypadku przywozu na rynek unijny niż w przypadku przywozu do Rosji, co sprawiało, że rynek unijny był nieco bardziej opłacalny niż rynek rosyjski. Wśród 10 największych odbiorców wywozu tureckiego pstrąga tylko dwa rynki - wietnamski i japoński - oferują wyższe ceny niż ceny unijne. Rynki te były jednak stosunkowo nieznaczne, gdyż trafiało na nie, odpowiednio, 5 % i 2 % tureckiego wywozu.

(169)

Atrakcyjności rynku Unii znajduje również uzasadnienie w bliskości geograficznej. Przede wszystkim pstrąg nie nadaje się do dalekich i długich podróży. Tureccy eksporterzy mają już istotnie ugruntowane sieci dystrybucji w Unii, które z perspektywy logistycznej ułatwiają wywóz do Unii.

(170)

Mimo obowiązujących środków w okresie badanym Turcja sprzedała do Unii znaczne ilości pstrąga i wciąż miała znaczny udział w rynku (blisko 14 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym). Cena sprzedaży pstrąga, nawet przy cłach wyrównawczych, powodowała znaczne podcięcie cen sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym.

(171)

Tureccy producenci uznają zatem rynek unijny za atrakcyjny i można stwierdzić, że dostępne wolne moce produkcyjne w Turcji zostałyby przynajmniej częściowo skierowane na rynek unijny. W tym zakresie należy przypomnieć, że udział tureckiego przywozu w rynku w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem, czyli przed nałożeniem ceł wyrównawczych, wynosił aż 17 %.

(172)

W odniesieniu do prawdopodobnych skutków takiego przywozu Komisja zbadała prawdopodobne poziomy cen importowych w przypadku wygaśnięcia środków. W tym zakresie Komisja uznała poziomy cen importowych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym bez cła antysubsydyjnego za rozsądne i ostrożne podejście. Uznano, że średni margines podcięcia był istotny i wynosił 19,8 %.

(173)

Chociaż przemysł Unii zdołał podnieść w okresie badanym średnie ceny jednostkowe, nie tracąc przy tym udziału w rynku, dokonał tego kosztem swojej rentowności. Strategii takiej nie można zatem uznać za potencjalną możliwość w przypadku uchylenia środków, zwłaszcza dlatego, że w takim przypadku znacznie wzrosłaby presja cenowa wywierana na rynek unijny. Istnieje zatem prawdopodobieństwo, że bez ograniczenia dostępu do rynku unijnego wzrośnie wielkość wywozu z Turcji po cenach jeszcze niższych niż w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. W obliczu takiej presji cenowej przy dużych wielkościach przywozu przemysł Unii będzie zmuszony do obniżenia cen sprzedaży, aby postarać się utrzymać wielkość sprzedaży. W rezultacie jego rentowność - już teraz ujemna - może jeszcze dodatkowo pogorszyć się. Można istotnie dostrzec korelację między rentownością przemysłu Unii a kształtowaniem się wielkości przywozu z Turcji. Gdy w latach 2016-2018 spadła wielkość przywozu, przemysł Unii był w stanie zwiększyć swoją rentowność, natomiast w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, gdy wielkość przywozu ponownie wzrosła, rentowność przemysł Unii spadła.

(174)

Natomiast w przypadku, gdyby przemysł Unii starał się utrzymać swoje ceny sprzedaży na obecnych poziomach, istnieje duże prawdopodobieństwo, że tureccy producenci eksportujący zwiększyliby wielkość sprzedaży i udział w rynku kosztem przemysłu Unii, co przywróciłoby poziomy sprzed wprowadzenia środków. Sytuacja taka wywarłaby również negatywny wpływ na rentowność przemysłu Unii, gdyż nie byłby on już w stanie pokrywać swoich kosztów stałych.

(175)

W rezultacie rentowność przemysłu Unii oraz jej ogólna sytuacja gospodarcza uległyby pogorszeniu. Jednocześnie przemysł Unii nie mógłby dokonywać niezbędnych inwestycji w celu spełnienia norm w zakresie ochrony środowiska i zdrowia.

(176)

Biorąc pod uwagę trudną sytuację, w jakiej znajduje się obecnie przemysł Unii, można stwierdzić, że wpływ wygaśnięcia środków byłby destrukcyjny.

(177)

Mając na uwadze powyższe ustalenia, mianowicie ogromne wolne moce produkcyjne w Turcji, atrakcyjność rynku unijnego, poziom cen przywozu z Turcji oraz ich prawdopodobny wpływ na przemysł Unii, Komisja stwierdziła, że istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji szkody w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia omawianych środków.

(178)

Zgodnie z art. 31 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy utrzymanie istniejących środków wyrównawczych nie zaszkodzi interesom Unii jako całości. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu Unii, importerów i użytkowników.

(179)

Dochodzenie wykazało, że przemysł Unii znajduje się w sytuacji powodującej szkodę oraz że zniesienie środków prawdopodobnie doprowadzi do zwiększenia nieuczciwej konkurencji ze strony przywozu towarów po cenach subsydiowanych z Turcji.

(180)

Na tej podstawie Komisja stwierdziła, że utrzymanie obowiązujących środków wyrównawczych leży w interesie przemysłu Unii.

(181)

Żaden z importerów niepowiązanych lub użytkowników nie odpowiedział na pytania zawarte w kwestionariuszu w ramach niniejszego dochodzenia przeglądowego.

(182)

Biorąc pod uwagę brak dowodów świadczących o tym, że obowiązujące środki miały istotny wpływ na działalność importerów lub użytkowników, stwierdza się, że utrzymanie środków nie będzie miało na nich istotnego wpływu.

(183)

W związku z powyższym Komisja ustaliła, że nie ma przekonujących powodów, aby stwierdzić, że utrzymanie istniejących środków w odniesieniu do przywozu pstrąga pochodzącego państwa, którego dotyczy postępowanie, nie leży w interesie Unii.

(184)

Na podstawie wniosków Komisji dotyczących prawdopodobieństwa kontynuacji subsydiów, prawdopodobieństwa kontynuacji szkody oraz interesu Unii należy utrzymać środki antysubsydyjne dotyczące przywozu pstrąga pochodzącego z Turcji.

(185)

Poszczególne stawki cła wyrównawczego określone w niniejszym rozporządzeniu mają zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z Turcji i wyprodukowanego przez wymienione osoby prawne. Przywóz produktu objętego postępowaniem, wyprodukowanego przez dowolne inne przedsiębiorstwo, które nie zostało konkretnie wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym podmioty powiązane z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, powinien podlegać stawce cła mającej zastosowanie do "wszystkich pozostałych przedsiębiorstw". Nie powinien on być objęty żadną z indywidualnych stawek cła wyrównawczego.

(186)

Przedsiębiorstwo może wnioskować o zastosowanie wymienionych indywidualnych stawek cła wyrównawczego w przypadku zmiany jego nazwy. Wniosek w tej sprawie należy kierować do Komisji. Wniosek musi zawierać wszystkie istotne informacje, które pozwolą wykazać, że zmiana nie wpływa na prawo przedsiębiorstwa do korzystania ze stawki celnej, która ma wobec niego zastosowanie. Jeżeli zmiana nazwy przedsiębiorstwa nie wpływa na prawo do korzystania ze stawki należności celnej, która ma do niego zastosowanie, zmiana nazwy zostanie opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(187)

Zgodnie z art. 109 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 (43), gdy kwotę należy zwrócić w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do wypłaty należnych odsetek stosuje się stopę stosowaną przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego podstawowych operacji refinansujących, opublikowaną w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązującą pierwszego kalendarzowego dnia każdego miesiąca.

(188)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036.