(1)

Zgodnie z art. 120 i 121 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) państwa członkowskie zobowiązane są do prowadzenia swoich polityk gospodarczych mając na względzie przyczynianie się do osiągania celów Unii oraz w kontekście ogólnych kierunków, które określa Rada. Art. 148 TFUE wymaga, aby państwa członkowskie prowadziły swoje polityki zatrudnienia, w których uwzględniają wytyczne dotyczące zatrudnienia opracowane przez Radę. Tym samym koordynacja polityk gospodarczych państw członkowskich stanowi przedmiot wspólnego zainteresowania.

(2)

Art. 175 TFUE wymaga między innymi, aby państwa członkowskie koordynowały swoje polityki gospodarcze w taki sposób, aby osiągnąć także cele w zakresie spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej określone w art. 174 TFUE.

(3)

Wybuch pandemii COVID-19 na początku 2020 r. zmienił perspektywy gospodarcze i społeczne na nadchodzące lata w Unii i na świecie. W Unii pojawiły się nowe priorytety związane z kryzysem, koncentrujące się w szczególności na odbudowie gospodarki i zapewnianiu odporności. Priorytety te wymagają pilnej i skoordynowanej reakcji ze strony Unii, aby poradzić sobie ze skutkami gospodarczymi, społecznymi i zdrowotnymi dla państw członkowskich, a także złagodzić skutki społeczne i gospodarcze. W szczególności kobiety dotkliwie odczuły skutki gospodarcze kryzysu wywołanego COVID-19. Kryzys wywołany COVID-19, a także poprzedni kryzys gospodarczy i finansowy pokazują, że budowa zdrowych i odpornych gospodarek oraz systemów finansowych opartych na silnych i zrównoważonych strukturach gospodarczych i społecznych pomaga państwom członkowskim skuteczniej reagować na wstrząsy i szybciej przezwyciężać ich skutki. Sytuacja ta ukazała również wyraźnie potrzebę utrzymania w gotowości systemów opieki zdrowotnej, podstawowych usług użyteczności publicznej oraz skutecznych mechanizmów ochrony socjalnej. Zasadnicze znaczenie dla powrotu gospodarki i społeczeństwa na ścieżkę trwałej odbudowy oraz przezwyciężenia różnic gospodarczych, społecznych i terytorialnych w Unii będą zatem miały sprzyjające wzrostowi, zrównoważone, inteligentne i społecznie odpowiedzialne reformy i inwestycje, rozsądne polityki fiskalne i tworzenie wysokiej jakości miejsc pracy, mające na celu sprostanie nowym wyzwaniom, rozwiązanie problemu strukturalnych słabości gospodarczych oraz wzmocnienie odporności gospodarczej. Należy tego dokonać z myślą o dobrobycie obywateli Unii oraz zgodnie z odpowiednimi zasadami praw podstawowych.

(4)

Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/825 (4) utworzono Program wspierania reform strukturalnych na lata 2017-2020, dysponujący w chwili przyjęcia budżetem w wysokości 142 800 000 EUR. Program wspierania reform strukturalnych ustanowiono w celu wzmocnienia zdolności państw członkowskich w zakresie przygotowania i wdrażania reform administracyjnych i strukturalnych sprzyjających wzrostowi gospodarczemu, w tym poprzez pomoc w zakresie skutecznego i efektywnego wykorzystania funduszy unijnych. Wsparcie techniczne w ramach Programu wspierania reform strukturalnych udzielane jest przez Komisję na wniosek państwa członkowskiego i może obejmować szereg obszarów polityki. Niniejsze rozporządzenie opracowano jako kontynuację tego programu, który został pozytywnie przyjęty przez państwa członkowskie, przy jednoczesnym uwzględnieniu odpowiednich dostosowań.

(5)

Państwa członkowskie w coraz większym stopniu korzystają ze wsparcia technicznego w ramach Programu wspierania reform strukturalnych. W związku z tym niniejsze rozporządzenie powinno ustanowić Instrument Wsparcia Technicznego (zwany dalej "Instrumentem") w celu dalszego i zwiększonego wspierania państw członkowskich we wdrażaniu reform.

(6)

Na poziomie Unii europejski semestr na rzecz koordynacji polityki gospodarczej stanowi ramy określania wyzwań i krajowych priorytetów w zakresie reform oraz monitorowania realizacji tych priorytetów. Państwa członkowskie opracowują również swoje własne krajowe wieloletnie strategie inwestycyjne wspierające realizację tych priorytetów w kontekście europejskiego semestru. Strategie te są przedstawiane wraz z rocznymi krajowymi programami reform w celu określenia i skoordynowania priorytetów, które mają być wspierane z funduszy krajowych lub unijnych. Powinny one również służyć jako środek wykorzystywania funduszy unijnych w sposób spójny oraz maksymalizowania wartości dodanej wsparcia finansowego pochodzącego w szczególności z programów wspieranych przez Unię w ramach funduszy strukturalnych i spójności, a także z innych programów. W odniesieniu do wyzwań określonych w kontekście europejskiego semestru Instrument miałby wyraźną wartość dodaną w zakresie wspomagania państw członkowskich we wzmacnianiu ich zdolności do skutecznego wdrażania zaleceń dla poszczególnych krajów.

(7)

Odzwierciedlając Europejski Zielony Ład jako unijną strategię rozwoju oraz przełożenie zobowiązań Unii na rzecz realizacji postanowień porozumienia paryskiego w sprawie zmian klimatu oraz celów zrównoważonego rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych, Instrument przyczyni się do wdrożenia Europejskiego Zielonego Ładu, uwzględnienia działań w dziedzinie klimatu oraz do osiągnięcia celu ogólnego zakładającego, że 30 % wydatków z budżetu Unii zostanie przeznaczone na wspieranie realizacji celów klimatycznych, a także ogólnego celu zakładającego przeznaczenie od 2024 r. 7,5 %, a w 2026 r. i 2027 r. - 10 %, rocznych wydatków w ramach wieloletnich ram finansowych na cele związane z różnorodnością biologiczną, przy jednoczesnym uwzględnieniu istnienia nakładających się na siebie aspektów celów klimatycznych i dotyczących różnorodności biologicznej. Należy również określić odpowiednie działania podczas opracowywania i wdrażania Instrumentu, a następnie poddać je ponownej ocenie w ramach odpowiednich procesów ocen i przeglądów. Instrument powinien również odnieść się do szerzej pojętych wyzwań środowiskowych i społecznych w Unii, w tym ochrony kapitału naturalnego, zachowania różnorodności biologicznej i wsparcia dla gospodarki o obiegu zamkniętym oraz transformacji energetycznej, zgodnie z Agendą na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030. Instrument powinien również wspierać transformację cyfrową oraz przyczyniać się do tworzenia jednolitego rynku cyfrowego.

(8)

Celem ogólnym Instrumentu powinno być promowanie spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej Unii poprzez wspieranie wysiłków państw członkowskich we wdrażaniu reform. Jest to niezbędne, aby zachęcać do inwestycji publicznych i prywatnych, wspierać zrównoważoną i sprawiedliwą odbudowę gospodarczą i społeczną oraz konwergencję, osiągnąć odporność, zmniejszyć ubóstwo i nierówności, promować równouprawnienie płci, zwiększać konkurencyjność, skutecznie odpowiadać na wyzwania określone w przyjętych zaleceniach dla poszczególnych krajów oraz wdrażać prawo Unii. Jest to również niezbędne, aby wspierać wysiłki państw członkowskich na rzecz wzmocnienia ich zdolności instytucjonalnych i administracyjnych oraz ram sądowych, w tym na poziomie regionalnym i lokalnym, oraz ich wysiłki na rzecz realizacji celów polityki na rzecz ułatwienia ekologicznej i cyfrowej transformacji sprzyjającej włączeniu społecznemu, zgodnie z porozumieniem paryskim w sprawie zmian klimatu, unijnymi celami w zakresie klimatu i energii do 2030 r. i celem neutralności klimatycznej do 2050 r., celami zrównoważonego rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz Europejskim filarem praw socjalnych.

(9)

Cele szczegółowe Instrumentu powinny obejmować pomoc organom krajowym w zakresie ich działań związanych z planowaniem, opracowywaniem i wdrażaniem reform, a także przygotowywaniem, zmienianiem, wdrażaniem oraz przeglądem planów odbudowy i zwiększania odporności zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/241 (5), w tym poprzez wymianę dobrych praktyk, odpowiednich procesów i metodyk, zaangażowanie zainteresowanych stron, w stosownych przypadkach, oraz bardziej efektywne i skuteczne zarządzanie zasobami ludzkimi.

(10)

Aby pomóc państwom członkowskim w przygotowywaniu, opracowywaniu i wdrażaniu reform we wszystkich kluczowych obszarach gospodarczych i społecznych, Komisja powinna nadal udzielać wsparcia technicznego - na wniosek państwa członkowskiego - w szerokim zakresie polityk, w tym związanych z zarządzaniem finansami i aktywami publicznymi, reformami instytucjonalnymi i administracyjnymi, reformą sądownictwa, otoczeniem biznesowym, sektorem finansowym i pogłębianiem wiedzy na temat finansów, rynkami produktów i usług, rynkami pracy, kształceniem i szkoleniem, równouprawnieniem płci, zrównoważonym rozwojem, zdrowiem publicznym, dobrobytem społecznym i opieką, a także wczesnym wykrywaniem i zdolnością skoordynowanego reagowania. Należy położyć szczególny nacisk na działania, które sprzyjają transformacji ekologicznej i cyfrowej. Instrument powinien również wspierać przygotowania do członkostwa w strefie euro.

(11)

W niniejszym rozporządzeniu określono pulę środków finansowych na Instrument, które stanowią główną kwotę odniesienia dla Parlamentu Europejskiego i Rady podczas corocznej procedury budżetowej w rozumieniu Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 16 grudnia 2020 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Europejską w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami oraz w sprawie nowych zasobów własnych, w tym również harmonogramu wprowadzania nowych zasobów własnych (6). Parlament Europejski i Rada powinny zatwierdzać roczne środki w ramach corocznej procedury budżetowej, w granicach wieloletnich ram finansowych oraz z uwzględnieniem zapotrzebowania na Instrument.

(12)

W celu zaspokojenia dodatkowych potrzeb w ramach Instrumentu, państwa członkowskie powinny mieć możliwość przesuwania do budżetu Instrumentu zasobów zaplanowanych według metody zarządzania dzielonego w ramach funduszy unijnych oraz przesuwania z powrotem zasobów niewykorzystanych, zgodnie z rozporządzeniem ustanawiającym wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego Plus, Funduszu Spójności, Funduszu na rzecz Sprawiedliwej Transformacji oraz Europejskiego Funduszu Morskiego, Rybackiego i Akwakultury, a także przepisy finansowe na potrzeby tych funduszy oraz na potrzeby Funduszu Azylu i Migracji, Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Instrumentu na rzecz Zarządzania Granicami i Wiz. Przesunięte zasoby powinny być wykonywane zgodnie z zasadami Instrumentu i wykorzystywane wyłącznie na rzecz zainteresowanego państwa członkowskiego. Komisja powinna przekazać temu państwu członkowskiemu informacje zwrotne dotyczące wykorzystania przesuniętych zasobów.

(13)

W celu zaspokojenia dodatkowych potrzeb w ramach Instrumentu, państwo członkowskie powinno mieć możliwość zwrócenia się o dodatkowe wsparcie techniczne oraz powinno pokryć wydatki związane z takim dodatkowym wsparciem. Takie płatności powinny stanowić zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 (7) (zwanym dalej "rozporządzeniem finansowym") oraz powinny być wykorzystywane wyłącznie na rzecz tego państwa członkowskiego.

(14)

Wsparcie techniczne powinno być udostępniane na wniosek, aby wspierać wdrażanie reform podejmowanych z inicjatywy państw członkowskich, reform w kontekście procesów zarządzania gospodarczego, w szczególności reform skutecznie wdrażających zalecenia dla poszczególnych krajów lub działań związanych z wdrażaniem prawa Unii, a także reform związanych z wdrażaniem programu dostosowań gospodarczych. Instrument powinien również zapewniać wsparcie techniczne na potrzeby przygotowywania, zmieniania, wdrażania i przeglądu planów odbudowy i zwiększania odporności zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2021/241.

(15)

Zgodnie z przepisami i praktykami już istniejącymi w ramach Programu wspierania reform strukturalnych należy ustanowić prostą procedurę składania wniosków o wsparcie techniczne. Z tego powodu państwa członkowskie powinny składać wnioski do dnia 31 października, o ile nie przewidziano inaczej w dodatkowych specjalnych zaproszeniach do składania wniosków. Należy określić odpowiednie kryteria na potrzeby analizy wniosków składanych przez państwa członkowskie, z poszanowaniem nadrzędnych zasad równego traktowania, należytego zarządzania finansami i przejrzystości. Kryteria te powinny uwzględniać pilny charakter, powagę i skalę problemów, a także potrzeby w zakresie wsparcia określone w odniesieniu do obszarów polityki, w których przewidziane jest wsparcie techniczne. Komisja powinna zorganizować dodatkowe specjalne zaproszenia w odpowiedzi na konkretne pojawiające się potrzeby państw członkowskich, w tym - w trybie priorytetowym - na przygotowanie, zmianę, wdrożenie i przegląd planów odbudowy i zwiększania odporności zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2021/241.

(16)

Przed złożeniem wniosku o wsparcie techniczne państwa członkowskie powinny mieć możliwość konsultowania się, w stosownych przypadkach, z odpowiednimi zainteresowanymi podmiotami, takimi jak władze lokalne i regionalne, partnerzy społeczni i społeczeństwo obywatelskie, zgodnie z prawem i praktykami krajowymi.

(17)

Należy również określić zakres współpracy oraz treść planów wsparcia wyszczególniających środki wsparcia technicznego na rzecz państw członkowskich. W tym celu planowane środki wsparcia technicznego oraz szacunkowa wysokość związanego z nim całkowitego wkładu finansowego powinny uwzględniać działania i środki finansowane z funduszy lub programów unijnych.

(18)

W celu zapewnienia rozliczalności, przejrzystości oraz widoczności działania Unii - z zastrzeżeniem określonych warunków odnoszących się do informacji szczególnie chronionych - Komisja powinna przekazywać plany współpracy i wsparcia jednocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Komisja powinna móc podejmować działania informacyjne. Komisja powinna publikować na swojej stronie internetowej wykaz zatwierdzonych wniosków o wsparcie techniczne.

(19)

W celu zapewnienia większej przejrzystości w odniesieniu do wkładu technicznego w krajowy proces podejmowania decyzji Komisja powinna ustanowić jednolite publiczne repozytorium internetowe, za pośrednictwem którego powinna ona móc - z zastrzeżeniem mających zastosowanie przepisów oraz na podstawie konsultacji z zainteresowanymi państwami członkowskimi - udostępniać końcowe opracowania lub sprawozdania sporządzone w ramach działań kwalifikowalnych. W celu ochrony szczególnie chronionych i poufnych informacji związanych z ich interesem publicznym państwa członkowskie powinny mieć możliwość zwrócenia się w uzasadnionych przypadkach do Komisji, aby nie ujawniała takich dokumentów bez ich uprzedniej zgody.

(20)

Należy określić przepisy dotyczące wdrażania Instrumentu, w szczególności trybów zarządzania, form finansowania środków wsparcia technicznego oraz treści programów prac, które powinny być przyjmowane w drodze aktów wykonawczych. Mając na uwadze znaczenie, jakie ma wspieranie wysiłków organów krajowych w zakresie wdrażania reform, konieczne jest dopuszczenie stopy współfinansowania do wysokości 100 % kosztów kwalifikowalnych w przypadku dotacji. Aby umożliwić szybkie uruchomienie wsparcia technicznego w nagłych przypadkach, należy przewidzieć możliwość przyjęcia środków szczególnych na ograniczony okres. W związku z tym, na cele takich środków szczególnych należy przeznaczyć ograniczoną kwotę budżetu w ramach programu prac dla Instrumentu, nieprzekraczającą 30 % rocznego przydziału.

(21)

Aby zapewnić skuteczną i spójną alokację środków z budżetu unijnego oraz poszanowanie zasady należytego zarządzania finansami, działania w ramach niniejszego rozporządzenia powinny być spójne i komplementarne z bieżącymi programami unijnymi. Należy jednak unikać podwójnego finansowania tego samego wydatku. W szczególności, w celu unikania powielania lub pokrywania się działań Komisja i organy krajowe powinny zapewnić, na wszystkich etapach procesu, efektywną koordynację w celu zachowania spójności, komplementarności i synergii między źródłami finansowania, w tym finansowania pomocy technicznej.

(22)

Zgodnie z pkt 22 i 23 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (8) Instrument powinien być oceniany na podstawie informacji zgromadzonych zgodnie ze szczególnymi wymogami dotyczącymi monitorowania, przy czym należy unikać obciążeń administracyjnych, w szczególności dla państw członkowskich, a także nadmiernej regulacji. Wymogi te powinny, w stosownych przypadkach, obejmować mierzalne wskaźniki stanowiące podstawę oceny praktycznych skutków Instrumentu.

(23)

Komisja powinna przedstawiać jednocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie roczne sprawozdanie z wykonania niniejszego rozporządzenia. Ponadto należy przeprowadzić niezależną ocenę śródokresową pod kątem osiągnięcia celów Instrumentu, skuteczności wykorzystania zasobów Instrumentu oraz jego wartości dodanej. W tym kontekście Parlament Europejski powinien móc wezwać Komisję do udziału w wymianie poglądów z właściwą komisją Parlamentu Europejskiego w celu poddania dyskusji sprawozdania rocznego oraz wdrażania Instrumentu. Ponadto w niezależnej ocenie ex post należy uwzględnić długofalowe skutki Instrumentu.

(24)

Należy ustanowić programy prac w zakresie wdrażania wsparcia technicznego. W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Do niniejszego rozporządzenia zastosowanie mają horyzontalne przepisy finansowe przyjęte przez Parlament Europejski i Radę na podstawie art. 322 TFUE. Przepisy te ustanowione są w rozporządzeniu finansowym. Określają one w szczególności procedurę ustanawiania i wykonania budżetu w drodze dotacji, zamówień, nagród i wykonania pośredniego oraz przewidują kontrole wykonywania obowiązków przez podmioty upoważnione do działań finansowych. Przepisy przyjęte na podstawie art. 322 TFUE obejmują również ogólny system warunkowości w celu ochrony budżetu Unii.

(25)

Zgodnie z rozporządzeniem finansowym, rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 (9) oraz rozporządzeniami Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 (10), (Euratom, WE) nr 2185/96 (11) i (UE) 2017/1939 (12) interesy finansowe Unii należy chronić za pomocą proporcjonalnych środków, w tym środków zapobiegania nieprawidłowościom - w tym nadużyciom finansowym - ich wykrywania, korygowania i prowadzenia w ich sprawie postępowań, odzyskiwania środków utraconych, nienależnie wypłaconych lub nieodpowiednio wykorzystanych oraz, w stosownych przypadkach, nakładania kar administracyjnych. W szczególności, zgodnie z rozporządzeniami (Euratom, UE) nr 2185/96 i (UE, Euratom) nr 883/2013 Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) jest uprawniony do prowadzenia dochodzeń administracyjnych, w tym kontroli na miejscu i inspekcji, w celu ustalenia, czy miały miejsce nadużycie finansowe, korupcja lub wszelka inna nielegalna działalność na szkodę interesów finansowych Unii. Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/1939 Prokuratura Europejska (EPPO) jest uprawniona do prowadzenia postępowań przygotowawczych oraz wnoszenia i popierania oskarżeń w sprawie przestępstw naruszających interesy finansowe Unii, jak przewidziano w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1371 (13). Zgodnie z rozporządzeniem finansowym każda osoba lub podmiot, które otrzymują środki finansowe Unii, mają w pełni współpracować w celu ochrony interesów finansowych Unii, przyznać Komisji, OLAF-owi, Trybunałowi Obrachunkowemu oraz, w przypadku państw członkowskich, które uczestniczą we wzmocnionej współpracy na podstawie rozporządzenia (UE) 2017/1939, EPPO niezbędne prawa i dostęp, a także zapewniać, aby wszelkie osoby trzecie uczestniczące w wykonaniu środków finansowych Unii przyznały tym organom równoważne prawa.

(26)

Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na rozmiary i skutki proponowanego działania możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(27)

Niniejsze rozporządzenie nie powinno mieć wpływu na kontynuację lub modyfikację środków wsparcia zatwierdzonych przez Komisję do dnia 31 grudnia 2020 r. na podstawie rozporządzenia (UE) 2017/825 lub innego aktu prawnego Unii mającego zastosowanie do tej pomocy. Środki zatwierdzone na podstawie rozporządzenia (UE) 2017/825 powinny zatem pozostać w mocy. W tym celu należy również ustanowić przepis przejściowy.

(28)

Aby umożliwić szybkie zastosowanie środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, powinno ono wejść w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

1)

"wsparcie techniczne" oznacza środki, które pomagają organom krajowym wdrażać reformy o charakterze instytucjonalnym, administracyjnym oraz strukturalnym, które są zrównoważone i zwiększają odporność gospodarczą, wzmacniają spójność gospodarczą, społeczną i terytorialną oraz wspierają administrację publiczną w przygotowaniu zrównoważonych i zwiększających odporność inwestycji;

2)

"organ krajowy" oznacza organ publiczny lub organy publiczne na szczeblu rządowym, w tym na poziomie regionalnym i lokalnym, a także organizacje w państwie członkowskim w rozumieniu art. 2 pkt 42 rozporządzenia finansowego, współpracujące w duchu partnerstwa zgodnie z ramami prawnymi i instytucjonalnymi państw członkowskich;

3)

"fundusze unijne" oznaczają Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego, Europejski Fundusz Społeczny Plus, Fundusz Spójności, Fundusz na rzecz Sprawiedliwej Transformacji, Europejski Fundusz Morski, Rybacki i Akwakultury, Fundusz Azylu i Migracji, Fundusz Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Instrument na rzecz Zarządzania Granicami i Wiz;

4)

"organizacja międzynarodowa" oznacza organizację w rozumieniu art. 156 rozporządzenia finansowego, a także organizacje uznane za taką organizację zgodnie z tym artykułem;

5)

"europejski semestr na rzecz koordynacji polityki gospodarczej" lub "europejski semestr" oznacza proces określony w art. 2-a rozporządzenia Rady nr 1466/97/WE (14);

6)

"zalecenia dla poszczególnych krajów" oznaczają zalecenia Rady skierowane do każdego państwa członkowskiego zgodnie z art. 121 ust. 2 i art. 148 ust. 4 TFUE w ramach europejskiego semestru.

a)

planowania, opracowywania i wdrażania reform;

b)

przygotowywania, poprawiania, wdrażania i przeglądu planów odbudowy i zwiększania odporności zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2021/241.

a)

zarządzanie finansami i aktywami publicznymi, proces budżetowy, w tym ekologiczne planowanie budżetu i sporządzanie budżetu z uwzględnieniem aspektu płci, ramy makroekonomiczne i budżetowe, zarządzanie zadłużeniem i płynnością, polityka wydatkowa i podatkowa, przestrzeganie przepisów prawa podatkowego, administracja skarbowa i unia celna, a także zwalczanie agresywnego planowania podatkowego, oszustw podatkowych, uchylania się od opodatkowania i unikania opodatkowania;

b)

reforma instytucjonalna oraz skuteczne i ukierunkowane na usługi funkcjonowanie administracji publicznej i administracji elektronicznej, uproszczenie przepisów i procedur, audyt, zwiększenie zdolności wykorzystywania funduszy unijnych, propagowanie współpracy administracyjnej, rzeczywista praworządność, reforma wymiaru sprawiedliwości, budowanie zdolności organów ds. konkurencji i przeciwdziałania praktykom monopolistycznym, wzmocnienie nadzoru finansowego i skuteczniejsze zwalczanie nadużyć finansowych, korupcji i prania pieniędzy;

c)

otoczenie biznesowe, w tym w przypadku małych i średnich przedsiębiorstw, osób samozatrudnionych, przedsiębiorców oraz przedsiębiorstw gospodarki społecznej, reindustrializacja i przenoszenie produkcji do Unii, rozwój sektora prywatnego, rynek produktowy i rynek usług, inwestycje publiczne i prywatne, w tym w infrastrukturę fizyczną i wirtualną, promotorzy i wylęgarnie projektów, publiczny udział w przedsiębiorstwach, procesy prywatyzacyjne, handel i bezpośrednie inwestycje zagraniczne, konkurencja, skuteczne i przejrzyste zamówienia publiczne, zrównoważony rozwój sektorowy oraz wspieranie badań naukowych, innowacji i cyfryzacji;

d)

kształcenie, uczenie się przez całe życie i szkolenie, kształcenie i szkolenie zawodowe, polityka młodzieżowa, polityki dotyczące rynku pracy, w tym dialogu społecznego, w celu tworzenia miejsc pracy, zwiększenia udziału w rynku pracy grup niedostatecznie reprezentowanych, podnoszenia kwalifikacji i przekwalifikowania, w szczególności w zakresie umiejętności cyfrowych, umiejętności korzystania z mediów, aktywne obywatelstwo, aktywne starzenie się, równouprawnienie płci, ochrona ludności, polityka w zakresie migracji i ochrony granic, propagowanie włączenia społecznego oraz walka z ubóstwem, nierównościami dochodowymi i wszystkimi formami dyskryminacji;

e)

dostępna, przystępna i odporna publiczna opieka zdrowotna, systemy zabezpieczenia społecznego, opieki i opieki społecznej oraz opieki nad dziećmi;

f)

polityki dotyczące łagodzenia zmiany klimatu, transformacji cyfrowej i sprawiedliwej transformacji ekologicznej, rozwiązań w obszarze administracji elektronicznej, e-zamówień, konektywności, dostępu do danych i zarządzania danymi, rozwiązań w zakresie ochrony danych, e-uczenia się, stosowania rozwiązań opartych na sztucznej inteligencji, środowiskowego filaru zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska, działań w dziedzinie klimatu, transportu i mobilności, propagowania gospodarki o obiegu zamkniętym, efektywności energetycznej i zasobooszczędności, odnawialnych źródeł energii, osiągnięcia dywersyfikacji źródeł energii, zwalczania ubóstwa energetycznego i zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego, a także dotyczące sektora rolnictwa, ochrony gleb i bioróżnorodności, rybołówstwa i zrównoważonego rozwoju obszarów wiejskich, oddalonych i wyspiarskich;

g)

polityki i regulacje dotyczące sektora finansowego, w tym wiedzy finansowej, stabilności finansowej, dostępu do finansowania i kredytowania gospodarki realnej, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw, osób samozatrudnionych i przedsiębiorców;

h)

opracowywanie, przekazywanie i monitorowanie jakości danych i statystyk;

i)

przygotowanie do członkostwa w strefie euro; oraz

j)

wczesne wykrywanie poważnych zagrożeń dla zdrowia publicznego lub bezpieczeństwa publicznego oraz skoordynowane reagowanie na takie zagrożenia, a także zapewnienie ciągłości działania i świadczenia usług dla najważniejszych instytucji i sektorów publicznych i prywatnych.

a)

zapewnienie wiedzy specjalistycznej związanej z doradztwem politycznym, przemianami politycznymi, formułowaniem strategii i planów reform oraz z reformami ustawodawczymi, instytucjonalnymi, strukturalnymi i administracyjnymi;

b)

zapewnienie w perspektywie krótko- i długoterminowej usług ekspertów, w tym wewnątrz organizacji, polegających na wykonaniu zadań w określonych dziedzinach lub na przeprowadzeniu działań operacyjnych, w razie konieczności obejmujących tłumaczenie ustne, tłumaczenie pisemne i wsparcie na potrzeby współpracy, pomoc administracyjną oraz udogodnienia w zakresie infrastruktury i wyposażenia;

c)

budowanie zdolności na szczeblu instytucjonalnym, administracyjnym i sektorowym oraz powiązane działania wspierające na wszystkich szczeblach sprawowania rządów, przyczyniające się również w stosownych przypadkach do wzmocnienia pozycji społeczeństwa obywatelskiego, w tym partnerów społecznych, w szczególności:

d)

zbieranie danych i statystyk, opracowywanie wspólnych metodyk, w tym uwzględnianie i śledzenie problematyki płci i klimatu, oraz, w stosownych przypadkach, wskaźników lub wartości referencyjnych;

e)

organizacja lokalnego wsparcia operacyjnego w obszarach takich, jak azyl, migracja i kontrola graniczna;

f)

budowanie potencjału informatycznego, w tym wiedza specjalistyczna związana z rozwojem, utrzymaniem, eksploatacją i kontrolą jakości infrastruktury IT oraz aplikacji niezbędnych do wdrożenia odpowiednich reform, cyberbezpieczeństwo, rozwiązania z zakresu otwartego oprogramowania i sprzętu, rozwiązania w zakresie ochrony danych, a także wiedza specjalistyczna związana z programami ukierunkowanymi na cyfryzację usług publicznych, w szczególności w dziedzinie takich usług jak opieka zdrowotna, edukacja lub sądownictwo;

g)

sporządzanie opracowań, w tym studiów wykonalności, badania, analizy i ankiety, oceny i oceny skutków, w tym oceny wpływu w aspekcie płci, a także sporządzanie i publikowanie przewodników, sprawozdań i materiałów edukacyjnych;

h)

tworzenie i realizacja projektów i strategii w zakresie komunikacji dotyczącej nauki, w tym e-uczenia się, współpracy, podnoszenia świadomości, rozpowszechniania informacji oraz wymiany dobrych praktyk, organizowanie kampanii informacyjnych i podnoszących świadomość, kampanii medialnych i wydarzeń, w tym komunikacji instytucjonalnej oraz, w stosownych przypadkach, komunikacji za pośrednictwem sieci lub platform społecznościowych;

i)

opracowywanie i publikowanie materiałów służących rozpowszechnianiu informacji o wsparciu technicznym zapewnianym w ramach Instrumentu oraz jego wyników, w tym poprzez tworzenie, eksploatację i utrzymywanie systemów i narzędzi wykorzystujących technologie informacyjno-komunikacyjne; oraz

j)

inne odpowiednie działania wspierające realizację celu ogólnego i celów szczegółowych określonych odpowiednio w art. 3 i 4.

a)

wdrażaniem przez państwa członkowskie reform podjętych z ich własnej inicjatywy oraz zgodnie z celem ogólnym i celami szczegółowymi określonymi odpowiednio w art. 3 i 4;

b)

wdrażaniem reform na rzecz pobudzenia wzrostu gospodarczego i zwiększania odporności w kontekście procesów zarządzania gospodarczego, w szczególności zaleceń dla poszczególnych krajów wydanych w ramach europejskiego semestru lub działań związanych z wdrażaniem prawa Unii;

c)

wdrażaniem programów dostosowań gospodarczych dla państw członkowskich, które otrzymują pomoc finansową Unii na podstawie obowiązujących instrumentów, w szczególności zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 472/2013 (15) w przypadku państw członkowskich, których walutą jest euro, oraz rozporządzeniem Rady (WE) nr 332/2002 (16) w przypadku państw członkowskich, których walutą nie jest euro;

d)

przygotowaniem, zmianą i przeglądem planów odbudowy i zwiększania odporności zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2021/241 oraz wdrażaniem tych planów przez państwa członkowskie.

a)

gdy tylko zainteresowane państwo członkowskie usunie wszystkie informacje szczególnie chronione lub poufne, których ujawnienie mogłoby zagrozić jego interesom publicznym;

b)

po upływie rozsądnego terminu, gdy ujawnienie odnośnych informacji nie zaszkodzi wdrażaniu środków wsparcia, a w każdym przypadku nie później niż dwa miesiące po wdrożeniu takich środków w ramach planu współpracy i wsparcia.

a)

dotacji;

b)

umów w sprawie zamówienia publicznego;

c)

zwrotu kosztów poniesionych przez ekspertów zewnętrznych, w tym ekspertów instytucji krajowych, regionalnych lub lokalnych państw członkowskich udzielających wsparcia lub otrzymujących wsparcie;

d)

wkładów do funduszy powierniczych ustanowionych przez organizacje międzynarodowe; oraz

e)

działań prowadzonych w ramach zarządzania pośredniego.

a)

państwach członkowskich;

b)

państwach Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu, będących stronami Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG), zgodnie z warunkami ustanowionymi w tym porozumieniu.

a)

przydział środków na Instrument;

b)

środki, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, zgodnie z celem ogólnym i celami szczegółowymi, o których mowa odpowiednio w art. 3 i 4 niniejszego rozporządzenia, i w ramach zakresu, o którym mowa w art. 5, oraz kwalifikujące się działania określone w art. 8 niniejszego rozporządzenia;

c)

kryteria wyboru i przyznania dotacji, a także wszystkie elementy wymagane na podstawie rozporządzenia finansowego.

a)

zapewniają komplementarność, synergię, spójność oraz zgodność między różnymi instrumentami na poziomie unijnym, krajowym oraz, w stosownych przypadkach, regionalnym i lokalnym, w szczególności w związku ze środkami finansowanymi z funduszy unijnych, zarówno na etapie planowania, jak i podczas wdrażania;

b)

optymalizują mechanizmy koordynacji, aby uniknąć powielania wysiłków lub pokrywania się działań;

c)

zapewniają ścisłą współpracę między podmiotami odpowiedzialnymi za wdrażanie na poziomie unijnym, krajowym oraz, w stosownych przypadkach, regionalnym i lokalnym na potrzeby zapewnienia spójnych i usprawnionych działań wspierających w ramach Instrumentu.

a)

wnioskach o wsparcie złożonych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 9 ust. 1;

b)

analizie stosowania kryteriów, o których mowa w art. 9 ust. 3, zastosowanych do rozpatrywania wniosków o wsparcie złożonych przez państwa członkowskie;

c)

planach współpracy i wsparcia, o których mowa w art. 9 ust. 5;

d)

środkach szczególnych przyjętych zgodnie z art. 12 ust. 7.

e)

wdrożeniu środków wsparcia, w stosownych przypadkach również na poziomie krajowym i regionalnym; oraz

f)

działaniach komunikacyjnych prowadzonych przez Komisję.

a)

liczba uzgodnionych planów współpracy i wsparcia;

b)

liczba zrealizowanych działań w zakresie wsparcia technicznego;

c)

produkty działań w zakresie wsparcia technicznego, takie jak plany działania, wytyczne, podręczniki i zalecenia.

d)

rezultaty przeprowadzonych działań w zakresie wsparcia technicznego, takie jak przyjęcie strategii, przyjęcie nowego aktu prawnego lub nowelizacja już istniejącego aktu prawnego oraz przyjęcie nowych procedur i działań mających na celu wzmocnienie wdrażania reform.

e)

cele określone w planach współpracy i wsparcia, które zostały osiągnięte między innymi dzięki otrzymanemu wsparciu technicznemu.