KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 z dnia 26 października 2016 r. w sprawie środków ochronnych przeciwko agrofagom roślin, zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 228/2013, (UE) nr 652/2014 i (UE) nr 1143/2014 oraz uchylające dyrektywy Rady 69/464/EWG, 74/647/EWG, 93/85/EWG, 98/57/WE, 2000/29/WE, 2006/91/WE i 2007/33/WE (¹), w szczególności jego art. 28 ust. 1 i 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W maju 2015 r. rozpoczął się okres stosowania decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2015/789 (²), której celem jest zapobieganie dalszemu rozprzestrzenianiu się w Unii i wprowadzaniu do niej organizmu Xylella fastidiosa (Wells et al.) („określony agrofag”). Ta decyzja wykonawcza była kilkakrotnie aktualizowana w celu uwzględnienia dowodów naukowych i technicznych udostępnionych w danym czasie.

(2) W dniu 15 maja 2019 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) opublikował nową opinię naukową (³) na temat zagrożenia dla zdrowia roślin stwarzanego przez określonego agrofaga na terytorium Unii, ze szczególnym uwzględnieniem potencjalnego zadomowienia się, bliskiego i dalekiego zasięgu rozprzestrzenienia, długości okresu bezobjawowego, skutków występowania określonego agrofaga i aktualizacji wariantów zmniejszenia zagrożenia. W dniu 15 maja 2019 r. Urząd opublikował sprawozdanie naukowe (⁴) na temat skuteczności in planta środków kontroli w odniesieniu do określonego agrofaga potwierdzające, co już wcześniej stwierdzono, iż obecnie nie są dostępne żadne środki kontroli mogące wyeliminować określonego agrofaga z porażonej rośliny w warunkach polowych. W dniu 25 czerwca 2019 r. Urząd opublikował kartę kontroli występowania (⁵) określonego agrofaga, dostarczając dalszych informacji na potrzeby bardziej ukierunkowanych działań związanych z kontrolą występowania. W dniu 28 kwietnia 2020 r. Urząd zaktualizował bazę danych dotyczącą gatunków roślin uznanych za zakażone określonym agrofagiem na całym świecie (⁶). Ponadto w dniu 8 czerwca 2020 r. Urząd opublikował wytyczne dotyczące miarodajnych pod względem statystycznym i opartych na analizie ryzyka kontroli występowania Xylella fastidiosa (⁷), które pomogą państwom członkowskim we wdrożeniu poziomu ufności i proponowanym szacowanym nasileniu oraz w przygotowaniu działań związanych z kontrolą występowania, które mają być prowadzone na obszarach wyznaczonych i poza nimi, na terytorium Unii.

(3) Najnowsze osiągnięcia naukowe, wyniki audytów przeprowadzonych przez Komisję w danych państwach członkowskich oraz doświadczenia zdobyte podczas wdrażania decyzji wykonawczej (UE) 2015/789 wskazują na potrzebę aktualizacji tych środków w celu zapewnienia bardziej ukierunkowanego podejścia do kontroli określonego agrofaga na terytorium Unii.

(4) W celu zapewnienia jasności definicja roślin żywicielskich powinna odnosić się do wszystkich gatunków lub rodzajów roślin uznanych za zakażone określonym agrofagiem na całym świecie, podczas gdy definicja określonych roślin powinna odnosić się wyłącznie do tych roślin żywicielskich, które zostały uznane za zakażone konkretnym podgatunkiem określonego agrofaga. W tym kontekście i w celu zapewnienia pewnej proporcjonalności niektóre środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny mieć zastosowanie wyłącznie do roślin żywicielskich, a inne -tylko do określonych roślin.

(5) Aby zapewnić lepszy ogląd występowania określonego agrofaga, państwa członkowskie powinny zintensyfikować coroczne kontrole tego występowania zgodnie z najnowszymi informacjami naukowymi i technicznymi.

(6) W celu zwalczenia określonego agrofaga i zapobieżenia jego dalszemu rozprzestrzenianiu się w pozostałej części Unii państwa członkowskie powinny ustanowić obszary wyznaczone, składające się ze strefy zakażonej i strefy buforowej, oraz zastosować środki zwalczania. Szerokość stref buforowych powinna być proporcjonalna do poziomu ryzyka i zdolności wektora do rozprzestrzeniania agrofaga.

(7) Przy pojedynczych przypadkach występowania określonego agrofaga ustanowienie obszaru wyznaczonego nie powinno być jednak wymagane, jeżeli określony agrofag może zostać wyeliminowany z tych roślin, niedawno wprowadzonych, na których stwierdzono jego obecność. Będzie to najbardziej proporcjonalne podejście, o ile kontrole występowania przeprowadzone na danym obszarze prowadzą do wniosku, że określony agrofag nie zadomowił się.

(8) W odniesieniu do niektórych obszarów Unii należy stwierdzić, że zwalczenie określonego agrofaga nie jest już możliwe. Dane państwa członkowskie powinny zatem mieć możliwość zastosowania środków ograniczających rozprzestrzenianie tego agrofaga na tych obszarach zamiast środków zwalczania. Środki te powinny być mniej rygorystyczne niż środki zwalczania, ale powinny zapewnić podejście oparte na starannej kontroli występowania i podejmowanie większej liczby działań zabezpieczających w odpowiednich strefach buforowych i w zewnętrznej części stref zakażonych, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się określonego agrofaga na pozostałą część terytorium Unii.

(9) W celu zapewnienia natychmiastowego usunięcia zakażonych roślin i zapobieżenia dalszemu rozprzestrzenianiu się określonego agrofaga na pozostałym terytorium Unii monitorowanie obszarów wyznaczonych powinno odbywać się co roku w najbardziej odpowiednim okresie roku. Monitorowanie powinno również koncentrować się na wektorach obecnych na obszarze wyznaczonym w celu określenia ryzyka dalszego rozprzestrzeniania przez wektory i oceny skuteczności środków kontroli fitosanitarnej stosowanych przeciwko populacji wektora we wszystkich jego stadiach.

(10) Doświadczenie potwierdza, zgodnie z najnowszymi dowodami naukowymi, że kontrola wektorów wraz z natychmiastowym usunięciem inokulum bakteryjnego ma kluczowe znaczenie dla zapobieżenia dalszemu rozprzestrzenianiu się określonego agrofaga w pozostałej części terytorium Unii. W związku z tym państwa członkowskie powinny zapewnić właściwe wdrażanie zabiegów fitosanitarnych przed usunięciem roślin, a także w ciągu roku, przeciwko populacji wektora we wszystkich jego stadiach. Zabiegi te powinny obejmować skuteczne zabiegi chemiczne, biologiczne lub mechaniczne przeciwko wektorom, przy czym w miarę możliwości preferowane są rozwiązania niechemiczne.

(11) Prawdopodobieństwo zakażenia określonym agrofagiem jest większe w przypadku gatunków roślin uznawanych za podatne na podgatunek określonego agrofaga wykrytego na obszarze wyznaczonym, które były uprawiane przez co najmniej część swojego życia na tym obszarze wyznaczonym lub były przemieszczane przez taki obszar. W związku z tym proporcjonalne jest ustanowienie wymogów szczególnych dotyczących przemieszczania w obrębie Unii wyłącznie w odniesieniu do określonych roślin. W odniesieniu do przemieszczania tych roślin w obrębie stref zakażonych lub ze stref zakażonych do stref buforowych proporcjonalne jest również stosowanie mniej rygorystycznych wymogów niż wymogi mające zastosowanie do ich przemieszczania poza obszary wyznaczone.

(12) W celu ułatwienia handlu przy jednoczesnej ochronie zdrowia roślin i z uwzględnieniem charakteru określonego agrofaga wprowadzanym do Unii roślinom żywicielskim pochodzącym z państwa trzeciego, w którym ten agrofag nie występuje, towarzyszyć powinno świadectwo fitosanitarne zawierające dodatkową deklarację, w której stwierdza się, że państwo to jest wolne od określonego agrofaga.

(13) W celu zapewnienia, by rośliny żywicielskie wprowadzane do Unii z obszarów państw trzecich, na których stwierdzono występowanie określonego agrofaga, były wolne od określonego agrofaga, wymogi dotyczące ich wprowadzania do Unii powinny być podobne do wymogów określonych dla przemieszczania określonych roślin pochodzących z obszarów wyznaczonych.

(14) W świetle najnowszych dowodów naukowych i technicznych należy również zintensyfikować działania związane z kontrolą występowania prowadzone przez państwa trzecie w celu potwierdzenia nieobecności określonego agrofaga na obszarach ich terytorium lub na stanowiskach produkcji zatwierdzonych na potrzeby wywozu do Unii.

(15) Należy ustanowić przepisy dotyczące urzędowych kontroli przemieszczania określonych roślin poza obszary wyznaczone do pozostałej części terytorium Unii oraz wprowadzania do Unii roślin żywicielskich z państw trzecich. Przepisy te powinny być proporcjonalne, skuteczne i powinny uwzględniać przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/625 (⁸), które zaczęły obowiązywać w dniu 14 grudnia 2019 r.

(16) Należy zatem uchylić decyzję wykonawczą (UE) 2015/789.

(17) W odniesieniu do działań związanych z kontrolą występowania przeprowadzanych na obszarach terytorium Unii, o których wiadomo, że nie występuje na nich agrofag, lub na których stosowane jest odstępstwo dotyczące ustanawiania obszarów wyznaczonych, a także na obszarach lub stanowiskach produkcji w państwach trzecich, należy zapewnić państwom członkowskim i państwom trzecim wystarczająco dużo czasu na zaplanowanie tych działań, tak aby zapewniały one wymagany poziom ufności statystycznej. Wymogi dotyczące tych działań związanych z kontrolą występowania powinny zatem być stosowane od dnia 1 stycznia 2023 r.

(18) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

DEFINICJE

Artykuł 1

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „określony agrofag” oznacza Xylella fastidiosa (Wells et al.) oraz wszystkie jego podgatunki;

b) „rośliny żywicielskie” oznaczają wszystkie rośliny przeznaczone do sadzenia, inne niż nasiona, należące do rodzajów lub gatunków wymienionych w załączniku I;

c) „określone rośliny” oznaczają rośliny żywicielskie przeznaczone do sadzenia, inne niż nasiona, należące do rodzajów lub gatunków wymienionych w załączniku II i o których wiadomo, że są podatne na konkretne podgatunki określonego agrofaga;

d) [1] „wektor” oznacza owady z rzędu Cicadomorpha, o których wiadomo, że przenoszą określonego agrofaga na rośliny, lub wszelkie inne owady, co do których podejrzewa się, że przenoszą określonego agrofaga na rośliny.

ROZDZIAŁ II

COROCZNE KONTROLE WYSTĘPOWANIA OKREŚLONEGO AGROFAGA I PLANY AWARYJNE

Artykuł 2

Kontrole występowania określonego agrofaga na terytoriach państw członkowskich

1. [2] Państwa członkowskie prowadzą coroczne kontrole występowania w odniesieniu do roślin żywicielskich i wszelkich innych gatunków roślin w przypadku podejrzenia zakażenia w celu wykrycia określonego agrofaga na swoim terytorium. Kontrole te mogą również obejmować wektory.

2. Te kontrole występowania są przeprowadzane przez właściwe organy lub pod urzędowym nadzorem właściwych organów.

3. Kontrole występowania przeprowadza się na podstawie poziomu ryzyka. Odbywają się one na otwartej przestrzeni, w tym na obszarach upraw, sadów, winnic, jak również w szkółkach, centrach ogrodniczych lub ośrodkach handlu, na obszarach naturalnych i w innych odpowiednich miejscach.

W tych państwach członkowskich, w których określony agrofag nie może zadomowić się na otwartej przestrzeni ze względu na warunki ekoklimatyczne, kontrole występowania przeprowadza się wyłącznie w miejscach innych niż znajdujące się na otwartej przestrzeni, w których rośliny żywicielskie są uprawiane i mogą stwarzać ryzyko rozprzestrzeniania się określonego agrofaga na terytorium Unii. [3]

4. [4] Kontrole występowania polegają na pobieraniu próbek i przeprowadzaniu testów roślin przeznaczonych do sadzenia oraz, w stosownych przypadkach, wektorów. Przy uwzględnieniu wytycznych Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) dotyczących miarodajnych pod względem statystycznym i opartych na analizie ryzyka kontroli występowania Xylella fastidiosa – zastosowany projekt kontroli występowania i plan pobierania próbek umożliwiają wykrycie, przy wystarczającym poziomie ufności, niskiego poziomu występowania określonego agrofaga w danym państwie członkowskim.

4a. [5] W przypadku potwierdzenia występowania określonego agrofaga w wektorze na obszarze, na którym nie stwierdzono występowania określonego agrofaga, dane państwo członkowskie niezwłocznie przeprowadza kontrole występowania w promieniu co najmniej 400 m wokół miejsca wykrycia zakażonego wektora, a także pobiera próbki i przeprowadza testy roślin żywicielskich i wszelkich innych gatunków roślin w przypadku podejrzenia zakażenia.

5. Kontrole występowania przeprowadza się w odpowiednim czasie w danym roku pod względem możliwości wykrycia określonego agrofaga, biorąc pod uwagę biologię tego agrofaga i jego wektorów, występowanie i biologię roślin żywicielskich, a także informacje naukowe i techniczne, o których mowa w karcie kontroli występowania agrofaga Xylella fastidiosa opracowanej przez Urząd.

6. Występowanie określonego agrofaga monitoruje się za pomocą jednego z badań molekularnych wymienionych w załączniku IV. W przypadku uzyskania wyników dodatnich na obszarach innych niż obszary wyznaczone występowanie określonego agrofaga potwierdza się wynikiem dodatnim kolejnego badania molekularnego wymienionego w tym załączniku, ukierunkowanego na inne części genomu. Badania te przeprowadza się na tej samej próbce roślin lub, w stosownych przypadkach w zależności od wykorzystanego badania molekularnego – na tym samym ekstrakcie z roślin.

7. Identyfikację podgatunku określonego agrofaga przeprowadza się w odniesieniu do każdego gatunku roślin uznanych za zakażone określonym agrofagiem na danym obszarze wyznaczonym. Identyfikację tę przeprowadza się za pomocą badań molekularnych wymienionych w załączniku IV sekcja B.

8. Państwa członkowskie przekazują wyniki kontroli występowania, o których mowa w ust. 1, zgodnie z art. 22 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2016/2031.

Artykuł 3

Plany awaryjne

1. Każde państwo członkowskie opracowuje plan awaryjny. Plan awaryjny określa działania, które należy podjąć na terytorium danego państwa członkowskiego, dotyczące:

a) zwalczania określonego agrofaga, jak określono w art. 7–11;

b) przemieszczania określonych roślin w obrębie Unii, jak określono w art. 19–26;

c) kontroli urzędowych, które mają być przeprowadzane w odniesieniu do przemieszczania określonych roślin w obrębie Unii i przemieszczania roślin żywicielskich do Unii, jak określono w art. 32 i 33.

Każde państwo członkowskie aktualizuje swój plan awaryjny, stosownie do przypadku, do dnia 31 grudnia każdego roku. Plany awaryjne ustanowione na mocy decyzji wykonawczej (UE) 2015/789 są aktualizowane do dnia 31 grudnia 2020 r.

2. Oprócz elementów, o których mowa w art. 25 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2016/2031, plan awaryjny zawiera wszystkie następujące elementy:

a) minimalne zasoby, które mają być udostępniane, i procedury udostępniania tych dodatkowych zasobów w przypadku potwierdzenia lub podejrzenia występowania określonego agrofaga;

b) zasady określające procedury identyfikacji właścicieli roślin, które mają zostać usunięte, w celu powiadomienia o nakazie usunięcia oraz w celu uzyskania dostępu do obiektów prywatnych.

ROZDZIAŁ III

OBSZARY WYZNACZONE

Artykuł 4

Ustanowienie obszarów wyznaczonych

1. W przypadku urzędowego potwierdzenia występowania określonego agrofaga u roślin dane państwo członkowskie niezwłocznie ustanawia wyznaczony obszar. [6]

Jeżeli potwierdzono jedynie występowanie jednego lub większej liczby poszczególnych podgatunków określonego agrofaga, dane państwo członkowskie może wyznaczyć obszar wyłącznie w odniesieniu do tych podgatunków.

W przypadku oczekiwania na potwierdzenie występowania podgatunku dane państwo członkowskie wyznacza ten obszar w odniesieniu do określonego agrofaga i jego wszystkich ewentualnych podgatunków.

2. Obszar wyznaczony obejmuje strefę zakażoną i strefę buforową.

Strefa zakażona ma promień co najmniej 50 m wokół rośliny uznanej za zakażoną określonym agrofagiem.

Strefa buforowa ma następującą szerokość:

a) co najmniej 2,5 km w przypadku strefy zakażonej ustanowionej w celu wprowadzenia środków zwalczania, o których mowa w art. 7–11;

b) co najmniej 5 km w przypadku strefy zakażonej ustanowionej w celu wprowadzenia środków ograniczających rozprzestrzenianie, o których mowa w art. 12–17.

3. Komisja aktualizuje i publikuje wykaz obszarów wyznaczonych ustanowionych przez państwa członkowskie, o których została poinformowana zgodnie z art. 18 ust. 6 rozporządzenia (UE) 2016/2031.

Artykuł 5

Odstępstwa dotyczące ustanawiania obszarów wyznaczonych

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 4 strefę buforową otaczającą strefę zakażoną ustanowioną do celów zwalczania można zmniejszyć do szerokości nie mniejszej niż 1 km, o ile istnieje wysoki poziom ufności, że początkowe występowanie określonego agrofaga nie doprowadziło do jego rozprzestrzeniania i w przypadku gdy spełnione zostały wszystkie następujące warunki:

a) ze wszystkich określonych roślin znajdujących się w strefie zakażonej, niezależnie od ich statusu zdrowotnego, zostały natychmiast pobrane próbki i rośliny te zostały usunięte;

b) od momentu wprowadzenia środków zwalczania żadnych innych roślin nie uznano za zakażone określonym agrofagiem w strefie zakażonej na podstawie wyników badań urzędowych przeprowadzanych co najmniej raz w ciągu roku, z uwzględnieniem karty kontroli występowania agrofaga Xylella fastidiosa opracowanej przez Urząd;

c) co najmniej raz w ciągu pierwszego roku od identyfikacji określonego agrofaga w strefie o szerokości co najmniej 2,5 km wokół strefy zakażonej przeprowadzono kontrolę występowania, z której wynika, że nie stwierdzono występowania określonego agrofaga w tej strefie. Dane państwo członkowskie pobiera próbki i przeprowadza testy roślin żywicielskich znajdujących się w tej strefie. W tym celu oraz przy uwzględnieniu wytycznych Urzędu dotyczących miarodajnych pod względem statystycznym i opartych na analizie ryzyka kontroli występowania Xylella fastidiosa – projekt kontroli występowania i plan pobierania próbek muszą być w stanie określić, przy poziomie ufności wynoszącym co najmniej 90 %, poziom występowania zakażonych roślin wynoszący 1 %, przy założeniu, że pierwsze 400 m wokół zakażonych roślin charakteryzuje się większym ryzykiem w porównaniu z pozostałą częścią tego obszaru.

d) od czasu wprowadzenia środków zwalczania w strefie zakażonej i w jej bezpośrednim sąsiedztwie nie wykryto żadnych wektorów przenoszących określonego agrofaga na podstawie testów przeprowadzonych dwukrotnie podczas sezonu lotów wektora i zgodnie z międzynarodowymi standardami dla środków fitosanitarnych. Testy te muszą prowadzić do wniosku, że naturalne rozprzestrzenianie się określonego agrofaga jest wykluczone.

2. Zmniejszając szerokość strefy buforowej zgodnie z ust. 1, dane państwo członkowskie niezwłocznie przedstawia Komisji i pozostałym państwom członkowskim uzasadnienie tego zmniejszenia.

3. Na zasadzie odstępstwa od art. 4 dane państwo członkowskie może podjąć decyzję o nieustanawianiu natychmiast obszaru wyznaczonego, jeśli spełnione są wszystkie następujące warunki:

a) istnieją dowody, że określony agrofag został niedawno wprowadzony na ten obszar z roślinami, na których stwierdzono jego występowanie, lub że określony agrofag został znaleziony w miejscu fizycznie chronionym przed wektorami tego agrofaga;

b) wyniki działań kontrolnych wskazują, że rośliny te zostały zakażone przed ich wprowadzeniem na dany obszar;

c) w ramach testów przeprowadzonych w pobliżu tych roślin nie wykryto żadnych wektorów przenoszących określonego agrofaga.

4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, dane państwo członkowskie:

a) [7] na obszarze, na którym po raz pierwszy potwierdzono występowanie określonego agrofaga, prowadzi przez co najmniej 1 rok coroczną kontrolę występowania w celu ustalenia, czy zakażone zostały jakiekolwiek inne rośliny oraz czy należy wprowadzić dalsze środki;

b) przekazuje Komisji i pozostałym państwom członkowskim uzasadnienie nieustanowienia obszaru wyznaczonego oraz wyniki kontroli występowania, o której mowa w lit. a), gdy tylko są one dostępne.

Kontrola występowania, o której mowa w akapicie pierwszym lit. a), polega na pobieraniu próbek do testów z wykorzystaniem jednego z badań molekularnych wymienionych w załączniku IV. Projekt kontroli występowania i plan pobierania próbek umożliwiają określenie, przy poziomie ufności wynoszącym co najmniej 90 %, poziomu występowania zakażonych roślin wynoszącego 1 %. [8]

Artykuł 6

Zniesienie wyznaczenia obszarów

1. Jeżeli w ramach kontroli występowania, o których mowa w art. 10, określony agrofag nie zostanie wykryty na obszarze wyznaczonym przez okres czterech lat, wyznaczenie to może zostać zniesione. W takich przypadkach dane państwo członkowskie powiadamia o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, w przypadku gdy dane państwo członkowskie zmniejszyło strefę buforową do szerokości nie mniejszej niż 1 km zgodnie z art. 5 ust. 1, państwo członkowskie może znieść wyznaczenie tego obszaru po 12 miesiącach od momentu jego początkowego ustanowienia, jeżeli spełnione są oba następujące warunki:

a) w wyniku środków wprowadzonych na podstawie art. 5 ust. 1 stwierdzono przy wysokim poziomie ufności, że początkowe występowanie określonego agrofaga było przypadkiem odosobnionym oraz że na odnośnym obszarze wyznaczonym nie miało miejsca jego dalsze rozprzestrzenianie się;

b) możliwie najbliżej momentu zniesienia na obszarze wyznaczonym przeprowadzono badania urzędowe, biorąc pod uwagę kartę kontroli występowania agrofaga Xylella fastidiosa opracowaną przez Urząd. W tym celu oraz przy uwzględnieniu wytycznych Urzędu dotyczących miarodajnych pod względem statystycznym i opartych na analizie ryzyka kontroli występowania Xylella fastidiosa – projekt kontroli występowania i plan pobierania próbek muszą być w stanie określić, przy poziomie ufności wynoszącym co najmniej 95 %, poziom występowania zakażonych roślin wynoszący 1 %.

3. W przypadku gdy wyznaczenie obszaru zostało zniesione zgodnie z ust. 2, określone rośliny znajdujące się na ustanowionym wcześniej obszarze wyznaczonym są poddawane intensywnym kontrolom występowania w ciągu kolejnych dwóch lat. W tym celu oraz przy uwzględnieniu wytycznych Urzędu dotyczących miarodajnych pod względem statystycznym i opartych na analizie ryzyka kontroli występowania Xylella fastidiosa – projekt kontroli występowania i plan pobierania próbek muszą być w stanie określić, przy poziomie ufności wynoszącym co najmniej 80 %, poziom występowania zakażonych roślin wynoszący 1 %.

4. Znosząc wyznaczenie obszaru po 12 miesiącach od chwili jego określenia, dane państwo członkowskie niezwłocznie przedstawia Komisji i pozostałym państwom członkowskim uzasadnienie tego zniesienia.

ROZDZIAŁ IV

ŚRODKI ZWALCZANIA

Artykuł 7

Usuwanie roślin

1. Dane państwo członkowskie natychmiast usuwa ze strefy zakażonej:

a) rośliny, o których wiadomo, że są zakażone określonym agrofagiem;

b) rośliny wykazujące objawy wskazujące na możliwe zakażenie tym agrofagiem lub podejrzewane o zakażenie tym agrofagiem;

c) rośliny należące do tego samego gatunku, co roślina zakażona, niezależnie od ich statusu zdrowotnego;

d) rośliny innych gatunków niż roślina zakażona, które zostały uznane za zakażone w innych częściach obszaru wyznaczonego;

e) [9] określone rośliny, inne niż te, o których mowa w lit. c) i d), które nie zostały poddane natychmiastowemu pobraniu próbek i badaniu molekularnemu.

Określone rośliny, o których mowa w akapicie pierwszym lit. e), które poddano testom i które uzyskały wynik ujemny na obecność określonych agrofagów, nie muszą być usuwane.

Na zasadzie odstępstwa od lit. e) państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o tym, aby nie pobierać natychmiast próbek i nie przeprowadzać testów tych określonych roślin, których nie uznano za zakażone określonym agrofagiem na tym obszarze wyznaczonym w ciągu ostatnich 2 lat, na podstawie wyników pobierania próbek i testów przeprowadzonych zgodnie z lit. e) oraz kontroli występowania na podstawie art. 10. Rośliny te podlegają jednak corocznym kontrolom występowania przeprowadzanym zgodnie z art. 10. [10]

2. Przy usuwaniu roślin, o których mowa w ust. 1, dane państwo członkowskie uwzględnia wszelkie niezbędne środki ostrożności i organizuje usunięcie na podstawie poziomu ryzyka stwarzanego przez te rośliny.

3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 lit. b), c) i d) państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o nieusuwaniu pojedynczych określonych roślin urzędowo wyznaczonych jako rośliny o wartości historycznej lub drzew o szczególnej wartości społecznej, kulturowej lub środowiskowej, których ścinka miałaby niedopuszczalny wpływ lub które podlegają szczególnym krajowym lub unijnym przepisom dotyczącym ich ochrony, o ile zostały spełnione wszystkie następujące warunki: [11]

a) dane określone rośliny corocznie poddawane są kontroli, pobraniu próbek i testom przeprowadzanym z wykorzystaniem jednego z badań molekularnych wymienionych w załączniku lV i potwierdzono, że nie są one zakażone określonym agrofagiem;

b) pojedyncze określone rośliny lub dany obszar podlegają odpowiednim zabiegom fitosanitarnym stosowanym przeciwko populacji wektora określonego agrofaga we wszystkich jego stadiach. Takie zabiegi mogą obejmować metody chemiczne, biologiczne lub mechaniczne, z uwzględnieniem warunków lokalnych.

Artykuł 8

Środki przeciwko wektorom określonego agrofaga

[12] 1. W strefie zakażonej dane państwo członkowskie stosuje odpowiednie zabiegi fitosanitarne przeciwko populacji wektora określonego agrofaga we wszystkich jego stadiach. W szczególności państwo to stosuje te zabiegi przed usunięciem i w trakcie usuwania roślin, o których mowa w art. 7 ust. 1, w sezonie lotów wektora. Takie zabiegi obejmują skuteczne chemiczne, biologiczne lub mechaniczne zabiegi przeciwko wektorom, z uwzględnieniem warunków lokalnych.

2. Dane państwo członkowskie stosuje:

a) na obszarach rolnych, w strefie zakażonej i strefie buforowej – praktyki rolnicze w celu kontroli populacji wektora określonego agrofaga we wszystkich jego stadiach, w najbardziej odpowiednim okresie roku, niezależnie od usunięcia danych roślin;

b) na obszarach innych niż obszary rolne, przynajmniej w strefach zakażonych – środki mające na celu kontrolę populacji wektora określonego agrofaga we wszystkich jego stadiach, w najbardziej odpowiednim okresie roku, niezależnie od usunięcia danych roślin.

Praktyki rolnicze, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a), oraz środki, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b), obejmują, w stosownych przypadkach, skuteczne chemiczne, biologiczne lub mechaniczne zabiegi przeciwko wektorom, z uwzględnieniem warunków lokalnych.

Artykuł 9

Niszczenie roślin

1. Dane państwo członkowskie niszczy rośliny i części roślin, o których mowa w art. 7 ust. 1, w sposób zapewniający nierozprzestrzenianie się określonego agrofaga, na miejscu lub w pobliskiej lokalizacji wyznaczonej do tego celu w obrębie strefy zakażonej lub, pod warunkiem że rośliny te lub części roślin są pokryte siatką chroniącą od wektorów, w najkrótszej odległości od tego miejsca.

2. Dane państwo członkowskie może zdecydować, na podstawie poziomu ryzyka, o ograniczeniu zniszczenia jedynie do gałęzi i liści oraz o poddaniu odnośnego drewna zabiegowi fitosanitarnemu, o którym mowa w art. 8 ust. 1. System korzeniowy tych roślin usuwa się lub dewitalizuje z zastosowaniem odpowiedniego zabiegu fitosanitarnego w celu uniknięcia pojawiania się odrośli.

3. [13] Jeżeli właściwy organ danego państwa członkowskiego podejmie decyzję o nieniszczeniu drewna, o którym mowa w ust. 2, organ ten sprawdza, czy drewno to jest wolne od liści i gałęzi.

Artykuł 10

Całoroczny nadzór nad obszarem wyznaczonym

Na całym obszarze wyznaczonym dane państwo członkowskie monitoruje, w najbardziej odpowiednim czasie, występowanie określonego agrofaga w corocznych kontrolach występowania, zgodnie z art. 2 ust. 5 i 6, oraz z uwzględnieniem informacji, o których mowa w karcie kontroli występowania agrofaga Xylella fastidiosa opracowanej przez Urząd.

W strefach zakażonych dane państwo członkowskie pobiera próbki i przeprowadza testy roślin żywicielskich, w tym określonych roślin, które nie zostały usunięte zgodnie z art. 7 ust. 1. W tym celu oraz przy uwzględnieniu wytycznych Urzędu dotyczących miarodajnych pod względem statystycznym i opartych na analizie ryzyka kontroli występowania Xylella fastidiosa – projekt kontroli występowania i plan pobierania próbek muszą być w stanie określić, przy poziomie ufności wynoszącym co najmniej 90 %, poziom występowania zakażonych roślin wynoszący 0,5 %.

W strefach buforowych dane państwo członkowskie pobiera próbki i przeprowadza testy roślin żywicielskich, a także innych roślin wykazujących objawy wskazujące na możliwe zakażenie lub podejrzewanych o zakażenie tym agrofagiem. W tym celu oraz przy uwzględnieniu wytycznych Urzędu dotyczących miarodajnych pod względem statystycznym i opartych na analizie ryzyka kontroli występowania Xylella fastidiosa – projekt kontroli występowania i plan pobierania próbek muszą być w stanie określić, przy poziomie ufności wynoszącym co najmniej 90 %, poziom występowania zakażonych roślin wynoszący 1 %, przy założeniu, że pierwsze 400 m wokół stref zakażonych charakteryzuje się większym ryzykiem.

Dane państwo członkowskie monitoruje również występowanie określonego agrofaga w wektorach położonych na obszarze wyznaczonym w celu określenia ryzyka dalszego rozprzestrzeniania stwarzanego przez wektory i oceny skuteczności środków kontroli fitosanitarnej stosowanych zgodnie z art. 8.

Artykuł 11

Inne odpowiednie środki w celu zwalczania określonego agrofaga

1. Dane państwo członkowskie wprowadza wszelkie inne środki, które mogą przyczynić się do zwalczenia określonego agrofaga, zgodnie z międzynarodowym standardem dla środków fitosanitarnych („ISPM”) nr 9 (⁹), i do zastosowania zintegrowanego podejścia zgodnie z zasadami określonymi w standardzie ISPM nr 14 (¹⁰).

2. Dane państwo członkowskie wprowadza środki w celu zaradzenia szczególnym kwestiom lub komplikacjom, co do których można mieć uzasadnione obawy, że uniemożliwią, utrudnią lub opóźnią zwalczanie, w szczególności problemom związanym z odpowiednim zniszczeniem wszystkich roślin zakażonych lub roślin, u których podejrzewa się zakażenie, lub kwestiom związanym z dostępnością ich lokalizacji, publiczną lub prywatną własnością czy osobami lub podmiotami za nie odpowiedzialnymi.

3. Dane państwo członkowskie przeprowadza odpowiednie dochodzenia w celu zidentyfikowania źródła zakażenia. Identyfikuje ono rośliny żywicielskie związane z danym przypadkiem zakażenia, włącznie z tymi, które zostały przemieszczone przed ustanowieniem obszaru wyznaczonego. Wyniki takich dochodzeń są przekazywane Komisji i państwom członkowskim, z których dane rośliny pochodzą, państwom członkowskim, przez które były przemieszczane, i państwom członkowskim, do których zostały przemieszczone.

ROZDZIAŁ V

ŚRODKI OGRANICZAJĄCE ROZPRZESTRZENIANIE

Artykuł 12

Przepisy ogólne

Właściwy organ danego państwa członkowskiego może podjąć decyzję o zastosowaniu w strefie zakażonej wymienionej w załączniku III środków ograniczających rozprzestrzenianie określonych w art. 13–17 zamiast środków zwalczania.

Artykuł 13

Usuwanie roślin w strefie zakażonej wymienionej w załączniku III

1. Dane państwo członkowskie usuwa wszystkie rośliny uznane za zakażone określonym agrofagiem na podstawie monitorowania, o którym mowa w art. 15 ust. 2.

Usuwanie odbywa się niezwłocznie po urzędowym stwierdzeniu występowania określonego agrofaga lub, w przypadku wykrycia określonego agrofaga poza sezonem lotów wektora, usuwanie to odbywa się przed kolejnym sezonem lotów wektora. Wprowadza się wszelkie niezbędne środki ostrożności, aby uniknąć rozprzestrzeniania się określonego agrofaga i jego wektorów w trakcie takiego usuwania i po nim.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 dane państwo członkowskie może, w celach naukowych, podjąć decyzję o nieusuwaniu roślin uznanych za zakażone określonym agrofagiem, w miejscach, gdzie znajdują się rośliny o szczególnej wartości kulturowej i społecznej, o których mowa w art. 15 ust. 2 lit. b).

Artykuł 14

Środki przeciwko wektorom określonego agrofaga w strefach zakażonych wymienionych w załączniku III

1. [14] Dane państwo członkowskie stosuje odpowiednie zabiegi fitosanitarne przeciwko populacji wektora określonego agrofaga we wszystkich jego stadiach na roślinach, o których mowa w art. 13 ust. 1, przed ich usunięciem, w szczególności w sezonie lotów wektora, oraz wokół roślin, o których mowa w art. 13 ust. 2. Takie zabiegi obejmują skuteczne chemiczne, biologiczne lub mechaniczne zabiegi przeciwko wektorom, z uwzględnieniem warunków lokalnych.

2. Na obszarach, o których mowa w art. 15 ust. 2 lit. a) i b), dane państwo członkowskie stosuje praktyki rolnicze w celu kontroli populacji wektora określonego agrofaga we wszystkich jego stadiach w najbardziej odpowiednim okresie każdego roku. Takie praktyki obejmują skuteczne chemiczne, biologiczne lub mechaniczne zabiegi przeciwko wektorom, z uwzględnieniem warunków lokalnych.

Artykuł 15

Całoroczny nadzór nad strefami zakażonymi wymienionymi w załączniku III

1. W promieniu 50 m wokół roślin, które zostały uznane za zakażone określonym agrofagiem, dane państwo członkowskie, przynajmniej w częściach strefy zakażonej, o których mowa w ust. 2, natychmiast pobiera próbki i przeprowadza testy następujących roślin:

a) wszystkich określonych roślin należących do gatunku określonych roślin, które zostały uznane za zakażone na tym samym obszarze wyznaczonym; oraz

b) wszystkich innych roślin wykazujących objawy wskazujące na możliwe zakażenie tym agrofagiem lub podejrzewanych o zakażenie tym agrofagiem.

2. Dane państwo członkowskie monitoruje, w najbardziej odpowiednim czasie, występowanie określonego agrofaga w ramach corocznych kontroli występowania z uwzględnieniem informacji, o których mowa w karcie kontroli występowania agrofaga Xylella fastidiosa opracowanej przez Urząd. Monitorowanie takie odbywa się co najmniej w następujących częściach strefy zakażonej wymienionej w załączniku III:

a) [15] w obrębie obszaru mierzącego co najmniej 2 km od granicy strefy zakażonej ze strefą buforową;

b) w pobliżu miejsc, w których znajdują się rośliny o szczególnej wartości kulturowej i społecznej, położonych poza obszarem, o którym mowa w lit. a), i odpowiednio wyznaczonych przez państwo członkowskie.

Na tych częściach strefy zakażonej dane państwo członkowskie pobiera próbki i przeprowadza testy gatunków roślin żywicielskich uznanych za zakażone na obszarze wyznaczonym, zgodnie z art. 2 ust. 6. W tym celu, przy uwzględnieniu wytycznych Urzędu dotyczących miarodajnych pod względem statystycznym i opartych na analizie ryzyka kontroli występowania Xylella fastidiosa – projekt kontroli występowania i plan pobierania próbek muszą być w stanie określić, przy poziomie ufności wynoszącym co najmniej 90 %, poziom występowania zakażonych roślin wynoszący 0,7 %. Dane państwo członkowskie pobiera również próbki i przeprowadza testy populacji wektora pod kątem występowania określonego agrofaga.

3. Ust. 2 lit. a) nie ma zastosowania w przypadku wysp, które w całości podlegają środkom ograniczającym rozprzestrzenianie i są położone w odległości ponad 5 km do najbliższego terytorium lądowego Unii.

4. W strefach buforowych dane państwo członkowskie pobiera próbki i przeprowadza testy roślin żywicielskich, a także innych roślin wykazujących objawy wskazujące na możliwe zakażenie tym agrofagiem lub podejrzewanych o zakażenie tym agrofagiem. W tym celu, przy uwzględnieniu wytycznych Urzędu dotyczących miarodajnych pod względem statystycznym i opartych na analizie ryzyka kontroli występowania Xylella fastidiosa – projekt kontroli występowania i plan pobierania próbek muszą być w stanie określić, przy poziomie ufności wynoszącym co najmniej 90 %, poziom występowania zakażonych roślin wynoszący 1 %, przy założeniu, że pierwsze 400 m przylegające do stref zakażonych stwarza większe ryzyko.

5. Państwo członkowskie monitoruje występowanie określonego agrofaga w wektorach w częściach strefy zakażonej, o których mowa w ust. 2, i w strefie buforowej w celu określenia ryzyka dalszego rozprzestrzeniania stwarzanego przez wektory i oceny skuteczności środków kontroli fitosanitarnej stosowanych zgodnie z art. 14.

Artykuł 16

Niszczenie roślin

1. Dane państwo członkowskie, na miejscu lub w pobliskiej lokalizacji przeznaczonej do tego celu w obrębie strefy zakażonej wymienionej w załączniku III, niszczy rośliny i części roślin, które uznano za zakażone określonym agrofagiem, w sposób zapewniający nierozprzestrzenianie się określonego agrofaga.

2. Dane państwo członkowskie może podjąć decyzję o ograniczeniu zniszczenia jedynie do gałęzi i liści oraz poddanie odnośnego drewna odpowiednim zabiegom fitosanitarnym zgodnie z art. 14 ust. 1, jeżeli stwierdzi, że rośliny te nie stwarzają żadnego ryzyka dalszego rozprzestrzeniania się określonego agrofaga. System korzeniowy tych roślin usuwa się lub dewitalizuje z zastosowaniem odpowiedniego zabiegu fitosanitarnego w celu uniknięcia pojawiania się odrośli.

3. [16] Jeżeli właściwy organ danego państwa członkowskiego podejmie decyzję o nieniszczeniu drewna, o którym mowa w ust. 2, organ ten sprawdza, czy drewno to jest wolne od liści i gałęzi.

Artykuł 17

Inne odpowiednie środki ograniczające rozprzestrzenianie określonego agrofaga

Dane państwo członkowskie wprowadza środki w celu zaradzenia szczególnym kwestiom lub komplikacjom, co do których można mieć uzasadnione obawy, że uniemożliwią, utrudnią lub opóźnią ograniczenie rozprzestrzeniania, w szczególności problemom związanym z odpowiednim zniszczeniem wszystkich roślin zakażonych lub roślin, u których podejrzewa się zakażenie, lub kwestiom związanym z dostępnością ich lokalizacji, publiczną lub prywatną własnością czy osobami lub podmiotami za nie odpowiedzialnymi.

ROZDZIAŁ VI

SADZENIE OKREŚLONYCH ROŚLIN W STREFACH ZAKAŻONYCH

Artykuł 18

Zezwolenie dotyczące sadzenia określonych roślin w strefach zakażonych

Dane państwo członkowskie może zezwolić na sadzenie określonych roślin w strefach zakażonych jedynie w jednym z następujących przypadków:

a) te określone rośliny są uprawiane na stanowiskach produkcji zabezpieczonych przed dostępem owadów i wolnych od określonego agrofaga oraz jego wektorów;

b) [17] te określone rośliny są sadzone lub szczepione w strefach zakażonych wymienionych w załączniku III, ale poza obszarem, o którym mowa w art. 15 ust. 2 lit. a), i należą w miarę możliwości do odmian ocenianych jako odporne lub tolerancyjne na określonego agrofaga lub należą do tych samych gatunków roślin, które zostały poddane testom i uznane za wolne od określonego agrofaga na podstawie kontroli występowania przeprowadzonych w strefie zakażonej co najmniej w ciągu ostatnich 2 lat;

c) [18] te określone rośliny należą do tych samych gatunków roślin, które zostały poddane testom i uznane za wolne od określonego agrofaga na podstawie działań związanych z kontrolą występowania przeprowadzanych co najmniej przez ostatnie 2 lata zgodnie z art. 10, i przesadza się je w strefach zakażonych ustanowionych na potrzeby zwalczania;

d) [19] określone rośliny inne niż te, o których mowa w lit. b), można sadzić w celach naukowych, pod warunkiem że są sadzone poza obszarami, o których mowa w art. 15 ust. 2 akapit pierwszy lit. a).

ROZDZIAŁ VII

PRZEMIESZCZANIE OKREŚLONYCH ROŚLIN W OBRĘBIE UNII

Artykuł 19

Przemieszczanie poza obszar wyznaczony i z odpowiednich stref zakażonych do stref buforowych określonych roślin, które były uprawiane na zatwierdzonych stanowiskach produkcji znajdujących się na tym obszarze wyznaczonym

Przemieszczanie poza obszar wyznaczony i z odpowiednich stref zakażonych do stref buforowych określonych roślin, które były uprawiane na stanowisku produkcji znajdującym się na tym obszarze wyznaczonym, może być dozwolone wyłącznie w przypadku spełnienia wszystkich następujących warunków:

a) [20] określone rośliny były uprawiane podczas całego cyklu produkcyjnego w miejscu zatwierdzonym zgodnie z art. 24 lub znajdowały się w takim miejscu przez co najmniej 1 rok;

b) w okresie wzrostu określonych roślin w miejscu tym nie stwierdzono występowania ani określonego agrofaga, ani jego wektorów;

c) określone rośliny podlegają zabiegom fitosanitarnym przeciwko populacji wektora we wszystkich jego stadiach w odpowiednim czasie w danym roku w celu zapewnienia, by były one nadal wolne od wektorów określonego agrofaga. Takie zabiegi obejmują, stosownie do przypadku, skuteczne metody chemiczne, biologiczne lub mechaniczne, z uwzględnieniem warunków lokalnych;

d) określone rośliny są transportowane przez obszar wyznaczony lub w jego obrębie w zamkniętych pojemnikach lub opakowaniach, co uniemożliwia zakażenie określonym agrofagiem lub jakimkolwiek z jego wektorów;

e) jak najbliżej momentu przemieszczenia określone rośliny zostały poddane molekularnym badaniom pod kątem występowania określonego agrofaga na podstawie badania wymienionego w załączniku IV, przy zastosowaniu planu pobierania próbek, który jest w stanie określić, przy poziomie ufności wynoszącym co najmniej 80 %, poziom występowania zakażonych roślin wynoszący 1 %.

Artykuł 20

Przemieszczanie poza obszar wyznaczony i z odpowiednich stref zakażonych do stref buforowych określonych roślin, których nigdy nie uznano za zakażone na tym obszarze wyznaczonym

Przemieszczanie poza obszar wyznaczony i z odpowiedniej strefy zakażonej do stref buforowych określonych roślin, których nigdy nie uznano za zakażone na tym obszarze wyznaczonym, może być dozwolone wyłącznie w przypadku spełnienia wszystkich następujących warunków:

a) określone rośliny były uprawiane na stanowisku produkcji, które należy do podmiotu profesjonalnego zarejestrowanego zgodnie z art. 65 rozporządzenia (UE) 2016/2031;

b) określone rośliny należą do gatunków roślin, które były uprawiane przez co najmniej część swojego życia na obszarze wyznaczonym i były przedmiotem, w okresie trzech lat od momentu ustanowienia obszaru wyznaczonego, działań związanych z kontrolą występowania, o których mowa w art. 10 i 15, i nigdy nie zostały uznane za zakażone określonym agrofagiem;

c) nazwy gatunków określonych roślin, o których mowa w lit. b), są publikowane w prowadzonej przez Komisję bazie danych roślin żywicielskich, co do których brak informacji o zakażeniu na tym określonym obszarze wyznaczonym;

d) określone rośliny podlegają zabiegom fitosanitarnym przeciwko populacji wektora we wszystkich jego stadiach w odpowiednim czasie w danym roku w celu zapewnienia, by były one nadal wolne od wektorów określonego agrofaga. Takie zabiegi obejmują, stosownie do przypadku, skuteczne metody chemiczne, biologiczne lub mechaniczne, w oparciu o warunki lokalne;

e) możliwie najbliżej momentu przemieszczenia właściwy organ poddał partie określonych roślin kontroli i badaniu molekularnemu, stosując plan pobierania próbek, który jest w stanie określić, przy poziomie ufności wynoszącym co najmniej 95 %, poziom występowania zakażonych roślin wynoszący 1 %;

f) możliwie najbliżej momentu przemieszczenia partie określonych roślin zostały poddane zabiegom fitosanitarnym przeciw wszystkim wektorom określonego agrofaga.

Artykuł 21

Przemieszczanie poza obszar wyznaczony i z odpowiednich stref zakażonych do stref buforowych określonych roślin, które były uprawiane in vitro przez cały cykl produkcyjny na tym obszarze wyznaczonym

Przemieszczanie poza obszar wyznaczony i z odpowiednich stref zakażonych do stref buforowych określonych roślin, które były uprawiane in vitro przez cały cykl produkcyjny na tym obszarze wyznaczonym, może być dozwolone wyłącznie w przypadku spełnienia wszystkich następujących warunków:

a) określone rośliny były uprawiane przez cały cykl produkcyjny w miejscu zatwierdzonym zgodnie z art. 24;

b) określone rośliny były uprawiane w przezroczystym pojemniku w sterylnych warunkach i spełniają jeden z poniższych warunków:

(i) były uprawiane z nasion;

(ii) były rozmnażane w sterylnych warunkach z roślin matecznych, które spędziły całe życie na obszarze terytorium Unii wolnym od określonego agrofaga i które zostały poddane testom i uznane za wolne od określonego agrofaga;

(iii) były rozmnażane w sterylnych warunkach z roślin matecznych, które były uprawiane w miejscu spełniającym warunki określone w art. 19 i które zostały poddane testom i uznane za wolne od określonego agrofaga, przy zastosowaniu planu pobierania próbek, który jest w stanie określić, przy poziomie ufności wynoszącym co najmniej 95 %, poziom występowania zakażonych roślin wynoszący 1 %;

c) określone rośliny są transportowane przez obszary wyznaczone lub w ich obrębie w pojemniku w sterylnych warunkach, co wyklucza możliwość zakażenia określonym agrofagiem przez jego wektory.

Artykuł 22

Przemieszczanie poza obszar wyznaczony i z odpowiednich stref zakażonych do stref buforowych roślin Vitis w stanie spoczynku, które były uprawiane przez część życia na tym obszarze wyznaczonym

Przemieszczanie poza obszar wyznaczony i z odpowiednich stref zakażonych do stref buforowych roślin Vitis w stanie spoczynku przeznaczonych do sadzenia, innych niż nasiona, które były uprawiane przez część życia na tym obszarze wyznaczonym i które są wymienione jako określone rośliny dla tego obszaru wyznaczonego, może być dozwolone wyłącznie w przypadku spełnienia wszystkich następujących warunków:

a) rośliny były uprawiane na stanowisku produkcji, które należy do podmiotu zarejestrowanego zgodnie z art. 65 rozporządzenia (UE) 2016/2031;

b) możliwie najbliżej momentu przemieszczenia rośliny zostały poddane stosownej obróbce termoterapeutycznej w zakładzie, w którym przeprowadzane są zabiegi, zatwierdzonym i nadzorowanym przez organ właściwy do tego celu, w ramach której rośliny w stanie spoczynku zanurza się przez 45 minut w wodzie ogrzanej do 50 °C.

Artykuł 23

Przemieszczanie w obrębie stref zakażonych i w obrębie stref buforowych, a także ze stref buforowych do ich odpowiednich stref zakażonych, określonych roślin, które były uprawiane przez część życia na obszarze wyznaczonym

Przemieszczanie w obrębie stref zakażonych i w obrębie stref buforowych, a także ze stref buforowych do ich odpowiednich stref zakażonych, określonych roślin, które były uprawiane przynajmniej przez część życia na obszarze wyznaczonym, może być dozwolone wyłącznie w przypadku spełnienia wszystkich następujących warunków:

a) [21] określone rośliny były uprawiane na stanowisku produkcji, które należy do podmiotu zarejestrowanego zgodnie z art. 65 rozporządzenia (UE) 2016/2031, a w przypadku strefy zakażonej stanowisko to spełnia wymogi określone w art. 18;

b) w miejscu tym właściwy organ co roku pobiera próbki i przeprowadza testy pod kątem występowania określonego agrofaga przy uwzględnieniu informacji zawartych w karcie kontroli występowania agrofaga Xylella fastidiosa opracowanej przez Urząd;

c) wyniki corocznej kontroli i przeprowadzania testów reprezentatywnej próbki potwierdzają nieobecność określonego agrofaga;

d) określone rośliny podlegają zabiegom fitosanitarnym przeciwko populacji wektora we wszystkich jego stadiach w odpowiednim czasie w danym roku w celu zapewnienia, by były one nadal wolne od wektorów określonego agrofaga. Takie zabiegi obejmują, stosownie do przypadku, skuteczne metody chemiczne, biologiczne lub mechaniczne, z uwzględnieniem warunków lokalnych;

e) podmioty profesjonalne zwracają się do osoby otrzymującej te rośliny o podpisanie deklaracji, że rośliny te nie będą przemieszczane poza te strefy.

Artykuł 24

Zatwierdzanie stanowisk produkcji

1. Właściwy organ może zatwierdzić stanowisko produkcji do celów art. 19 i 21 jedynie wówczas, gdy spełnia ono wszystkie poniższe warunki:

a) jest zarejestrowane zgodnie z art. 65 rozporządzenia (UE) 2016/2031;

b) [22] jest to miejsce fizycznie chronione przed określonym agrofagiem i jego wektorami;

c) [23] było poddawane przynajmniej dwa razy w roku kontrolom przeprowadzanym przez właściwy organ w najbardziej odpowiednim czasie, przy czym ostatnia kontrola obejmowała pobieranie próbek i przeprowadzanie testów jak najbliżej momentu przemieszczenia.

2. W przypadku gdy podczas corocznych kontroli właściwe organy wykryją obecność określonego agrofaga lub uszkodzenia w ochronie fizycznej, o której mowa w ust. 1 lit. b), niezwłocznie cofają zatwierdzenie danego miejsca i tymczasowo zawieszają przemieszczanie określonych roślin poza dane obszary wyznaczone oraz z odpowiednich stref zakażonych do stref buforowych.

3. Każde państwo członkowskie ustanawia i aktualizuje wykaz wszystkich miejsc zatwierdzonych zgodnie z ust. 1.

Państwo to przekazuje ten wykaz Komisji i pozostałym państwom członkowskim niezwłocznie po jego ustanowieniu lub aktualizacji.

Artykuł 25

Przemieszczanie w obrębie Unii określonych roślin, które nigdy nie były uprawiane na obszarze wyznaczonym

1. Określone rośliny, które nigdy nie były uprawiane na obszarze wyznaczonym, mogą być przemieszczane w obrębie Unii tylko wtedy, jeżeli były uprawiane w miejscu spełniającym następujące warunki:

a) należy ono do podmiotu profesjonalnego zarejestrowanego zgodnie z art. 65 rozporządzenia (UE) 2016/2031 i podlega corocznej kontroli przeprowadzanej przez właściwy organ;

b) odpowiednio do poziomu ryzyka – podlega pobieraniu próbek i przeprowadzaniu testów pod kątem występowania określonego agrofaga z wykorzystaniem badania wymienionego w załączniku IV i przy uwzględnieniu informacji zawartych w karcie kontroli występowania agrofaga Xylella fastidiosa opracowanej przez Urząd.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 przeznaczone do sadzenia rośliny: Coffea L., Lavandula angustifolia Mill., Lavandula dentata L., Lavandula x intermedia Emeric ex Loisel., Lavandula latifolia Medik., Lavandula stoechas L., Nerium oleander L., Olea europaea L., Polygala myrtifolia L., Prunus dulcis (Mill.) D.A.Webb i Salvia rosmarinus Spenn., inne niż nasiona, mogą zostać przemieszczone po raz pierwszy na terytorium Unii jedynie wówczas, gdy spełnione są poniższe warunki: [24]

a) rośliny te były uprawiane w miejscu podlegającym corocznej kontroli właściwego organu;

b) w miejscu tym pobiera się próbki i przeprowadza testy pod kątem występowania określonego agrofaga, z uwzględnieniem informacji zawartych w karcie kontroli występowania agrofaga Xylella fastidiosa opracowanej przez Urząd i z zastosowaniem planu pobierania próbek, który jest w stanie określić, przy poziomie ufności wynoszącym co najmniej 80 %, poziom występowania zakażonych roślin wynoszący 1 %.

Artykuł 26

Przemieszczanie w obrębie Unii przedelitarnych roślin matecznych lub przedelitarnego materiału rozmnożeniowego, które były uprawiane poza obszarem wyznaczonym

Przedelitarne rośliny mateczne określone w art. 1 pkt 3 dyrektywy wykonawczej Komisji 2014/98/UE (¹¹) lub przedelitarny materiał rozmnożeniowy określony w art. 2 pkt 5 dyrektywy Rady 2008/90/WE (¹²) należące do gatunków Juglans regia L., Olea europaea L., Prunus amygdalus Batsch, P amygdalus * P persica, P. armeniaca L., P. avium (L.) L., P cerasus L., P. domestica L., P domestica * P salicina, P dulcis (Mill.) D.A. Webb, P persica (L.) Batsch i P salicina Lindley, które były uprawiane poza obszarem wyznaczonym i spędziły co najmniej część swojego życia poza obiektami zabezpieczonymi przed dostępem owadów, mogą być przemieszczane w obrębie Unii wyłącznie, jeśli towarzyszy im paszport roślin oraz jeśli zostały spełnione następujące warunki:

a) rośliny te są kwalifikowane zgodnie z art. 1 decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2017/925 (¹³);

b) w jak najkrótszym czasie przed ich przemieszczeniem rośliny te zostały poddane ocenie wizualnej, pobraniu próbek i badaniu molekularnemu pod kątem występowania określonego agrofaga, przeprowadzonym zgodnie z międzynarodowymi standardami dla środków fitosanitarnych.

Artykuł 27

Paszporty roślin

Rośliny, o których mowa w art. 19–26, są przemieszczane w obrębie Unii tylko wtedy, gdy towarzyszy im paszport roślin, z zastrzeżeniem wymogów art. 78–95 rozporządzenia (UE) 2016/2031.

W przypadku określonych roślin, o których mowa w art. 23, stosuje się następujące warunki dodatkowe:

a) w przypadku gdy są one przemieszczane jedynie w obrębie stref zakażonych, obok kodu identyfikacyjnego, o którym mowa w części A pkt 1 lit. e) załącznika VII do rozporządzenia (UE) 2016/2031, umieszcza się oznaczenie „Strefa zakażona – XYLEFA”;

b) [25] w przypadku gdy są one przemieszczane w obrębie strefy buforowej lub ze strefy buforowej do strefy zakażonej, obok kodu identyfikacyjnego, o którym mowa w części A pkt 1 lit. e) załącznika VII do rozporządzenia (UE) 2016/2031, umieszcza się oznaczenie „Strefa buforowa – XYLEFA”.

ROZDZIAŁ VIII

WPROWADZANIE ROŚLIN ŻYWICIELSKICH DO UNII

Artykuł 28

Wprowadzanie do Unii roślin żywicielskich pochodzących z państwa trzeciego, o którym wiadomo, że nie występuje w nim określony agrofag

Rośliny żywicielskie pochodzące z państwa trzeciego, o którym wiadomo, że nie występuje w nim określony agrofag, mogą być wprowadzane do Unii jedynie wówczas, gdy spełnione są następujące warunki:

a) [26] krajowa organizacja ochrony roślin danego państwa trzeciego powiadomiła Komisję na piśmie, że określony agrofag nie występuje w tym państwie, co stwierdzono na podstawie przeprowadzonych przez właściwy organ kontroli, pobierania próbek i badań molekularnych, z wykorzystaniem badania wymienionego w załączniku IV i zgodnie z ISPM nr 4 (¹⁴) oraz przy uwzględnieniu wytycznych Urzędu dotyczących miarodajnych pod względem statystycznym i opartych na analizie ryzyka kontroli występowania Xylella fastidiosa – projekt kontroli występowania i stosowany plan pobierania próbek umożliwiają określenie, przy wystarczającym poziomie ufności, niskiego poziomu występowania określonego agrofaga;

b) roślinom żywicielskim towarzyszy świadectwo fitosanitarne, w którym w rubryce „deklaracja dodatkowa” podaje się, że określony agrofag nie występuje w tym państwie;

c) rośliny żywicielskie były uprawiane w miejscu, które podlega corocznej kontroli przeprowadzanej przez właściwy organ i – odpowiednio do poziomu ryzyka – w którym pobiera się próbki tych roślin i przeprowadza się ich testy w odpowiednim czasie pod kątem występowania określonego agrofaga, z wykorzystaniem badań wymienionych w załączniku IV;

d) [27] przeznaczone do sadzenia rośliny: Coffea L., Lavandula angustifolia Mill., Lavandula dentata L., Lavandula x intermedia Emeric ex Loisel., Lavandula latifolia Medik., Lavandula stoechas L., Nerium oleander L., Olea europaea L., Polygala myrtifolia L., Prunus dulcis (Mill.) D.A.Webb i Salvia rosmarinus Spenn., inne niż nasiona, były uprawiane w miejscu podlegającym corocznej kontroli przeprowadzanej przez właściwy organ, w którym to miejscu pobiera się próbki i przeprowadza się testy w odpowiednim czasie pod kątem występowania określonego agrofaga, z wykorzystaniem badań wymienionych w załączniku IV, przy zastosowaniu planu pobierania próbek, który umożliwia określenie, przy poziomie ufności wynoszącym co najmniej 80 %, poziomu występowania zakażonych roślin wynoszącego 1 %;

e) przy wprowadzaniu do Unii rośliny żywicielskie zostały poddane kontroli przez właściwy organ zgodnie z art. 33 i nie stwierdzono występowania określonego agrofaga.

Artykuł 29

Wprowadzanie do Unii roślin żywicielskich pochodzących z obszaru wolnego od agrofaga w państwie zakażonym

Rośliny żywicielskie pochodzące z państwa trzeciego, w którym stwierdzono występowanie określonego agrofaga, mogą być wprowadzane do Unii jedynie wówczas, gdy spełnione są wszystkie następujące warunki:

a) [28] rośliny żywicielskie pochodzą z obszaru uznanego za wolny od określonego agrofaga przez daną krajową organizację ochrony roślin zgodnie z ISPM nr 4 i na podstawie urzędowych kontroli występowania opartych na pobieraniu próbek i przeprowadzaniu testów, z wykorzystaniem badania wymienionego w załączniku IV oraz przy uwzględnieniu wytycznych Urzędu dotyczących miarodajnych pod względem statystycznym i opartych na analizie ryzyka kontroli występowania Xylella fastidiosa – projekt kontroli występowania i stosowany plan pobierania próbek umożliwiają określenie, przy wystarczającym poziomie ufności, niskiego poziomu występowania określonego agrofaga;

b) krajowa organizacja ochrony roślin danego państwa trzeciego przekazała Komisji na piśmie nazwę tego obszaru;

c) [29] roślinom żywicielskim towarzyszy świadectwo fitosanitarne, w którym podaje się, że rośliny te spędziły całe życie na obszarze, o którym mowa w lit. a), i wskazuje się nazwę tego obszaru;

d) rośliny żywicielskie były uprawiane w miejscu, które podlega corocznej kontroli przeprowadzanej przez właściwy organ i – odpowiednio do poziomu ryzyka – w którym pobiera się próbki tych roślin i przeprowadza się ich testy w odpowiednim czasie pod kątem występowania określonego agrofaga, z wykorzystaniem badań wymienionych w załączniku IV;

e) [30] przeznaczone do sadzenia rośliny: Coffea L., Lavandula angustifolia Mill., Lavandula dentata L., Lavandula x intermedia Emeric ex Loisel., Lavandula latifolia Medik., Lavandula stoechas L., Nerium oleander L., Olea europaea L., Polygala myrtifolia L., Prunus dulcis (Mill.) D.A.Webb i Salvia rosmarinus Spenn., inne niż nasiona, były uprawiane w miejscu podlegającym corocznej kontroli przeprowadzanej przez właściwy organ, w którym to miejscu pobiera się próbki tych roślin i przeprowadza się ich testy w odpowiednim czasie pod kątem występowania określonego agrofaga, z wykorzystaniem badań wymienionych w załączniku IV, przy zastosowaniu planu pobierania próbek, który umożliwia określenie, przy poziomie ufności wynoszącym co najmniej 80 %, poziomu występowania zakażonych roślin wynoszącego 1 %;

f) przy wprowadzaniu do Unii rośliny żywicielskie zostały poddane kontroli przez właściwy organ zgodnie z art. 33 i nie stwierdzono występowania określonego agrofaga.

Artykuł 30

Wprowadzanie do Unii roślin żywicielskich pochodzących ze stanowiska produkcji wolnego od agrofaga w państwie zakażonym

1. Rośliny żywicielskie pochodzące z państwa trzeciego, w którym stwierdzono występowanie określonego agrofaga, mogą być wprowadzane do Unii jedynie wówczas, gdy spełnione są następujące warunki:

a) rośliny żywicielskie pochodzą ze stanowiska produkcji zatwierdzonego jako wolne od agrofaga przez krajową organizację ochrony roślin zgodnie z art. 31;

b) krajowa organizacja ochrony roślin danego państwa trzeciego przekazała Komisji na piśmie wykaz stanowisk produkcji wolnych od agrofaga, wraz z ich lokalizacją w danym państwie;

c) roślinom żywicielskim towarzyszy świadectwo fitosanitarne określające:

(i) w rubryce „deklaracja dodatkowa” – że rośliny żywicielskie były produkowane w całym ich cyklu produkcyjnym w jednym lub większej liczbie miejsc zatwierdzonych jako wolne od agrofaga przez krajową organizację ochrony roślin zgodnie z art. 31 oraz że rośliny żywicielskie były transportowane w zamkniętych pojemnikach lub opakowaniach, przy czym dopilnowano, by nie doszło do zakażenia określonym agrofagiem poprzez jego wektory;

(ii) [31] nazwę lub kod stanowiska lub stanowisk produkcji wolnych od agrofaga;

d) przy wprowadzaniu do Unii rośliny żywicielskie zostały poddane kontroli przez właściwy organ zgodnie z art. 33 i nie stwierdzono występowania określonego agrofaga.

2. Rośliny żywicielskie pochodzące z państwa trzeciego, w którym stwierdzono występowanie określonego agrofaga, i uprawiane in vitro przez cały cykl produkcyjny mogą być wprowadzane do Unii jedynie wówczas, gdy spełnione są następujące warunki:

a) rośliny żywicielskie spełniają jeden z poniższych warunków:

(i) były uprawiane z nasion;

(ii) były rozmnażane w sterylnych warunkach z roślin matecznych, które spędziły całe życie na obszarze wolnym od określonego agrofaga i które zostały poddane testom i uznane za wolne od określonego agrofaga;

(iii) były rozmnażane w sterylnych warunkach z roślin matecznych, które były uprawiane w miejscu spełniającym warunki określone w art. 31 i które zostały poddane testom i uznane za wolne od określonego agrofaga;

b) rośliny żywicielskie były uprawiane na stanowisku produkcji zatwierdzonym jako wolne od agrofaga przez krajową organizację ochrony roślin zgodnie z art. 31;

c) krajowa organizacja ochrony roślin danego państwa trzeciego przekazała Komisji na piśmie wykaz stanowisk produkcji wolnych od agrofaga, wraz z ich lokalizacją w danym państwie;

d) roślinom żywicielskim towarzyszy świadectwo fitosanitarne określające:

(i) w rubryce „deklaracja dodatkowa” – że rośliny żywicielskie były produkowane in vitro w całym ich cyklu produkcyjnym w jednym lub większej liczbie miejsc zatwierdzonych jako wolne od agrofaga przez krajową organizację ochrony roślin zgodnie z art. 31 oraz że rośliny żywicielskie były transportowane w zamkniętych pojemnikach lub opakowaniach, przy czym dopilnowano, by nie doszło do zakażenia określonym agrofagiem lub jego znanymi wektorami;

(ii) [32] nazwę lub kod stanowiska lub stanowisk produkcji wolnych od agrofaga.

Artykuł 31

Zatwierdzanie stanowisk produkcji jako stanowisk produkcji wolnych od agrofaga

Stanowisko produkcji może zostać zatwierdzone jako wolne od agrofaga jedynie wówczas, gdy spełnione są wszystkie następujące warunki:

a) stanowisko produkcji zostało uznane przez krajową organizację ochrony roślin za miejsce zabezpieczone przed dostępem owadów wolne od określonego agrofaga i jego wektorów zgodnie z odpowiednimi międzynarodowymi standardami dla środków fitosanitarnych;

b) stanowisko produkcji zostało poddane zabiegom fitosanitarnym przeciwko populacji wektora we wszystkich jego stadiach w odpowiednim czasie w danym roku w celu zapewnienia, by były one nadal wolne od wektorów określonego agrofaga. Takie zabiegi obejmują skuteczne metody chemiczne, biologiczne lub mechaniczne, w oparciu o warunki lokalne;

c) stanowisko produkcji jest poddawane przynajmniej dwa razy w roku kontrolom przeprowadzanym przez właściwy organ w najbardziej odpowiednim czasie;

d) jak najbliżej momentu przemieszczenia rośliny żywicielskie pochodzące z tego stanowiska produkcji zostały poddane molekularnym badaniom pod kątem występowania określonego agrofaga z wykorzystaniem badania wymienionego w załączniku IV i przy zastosowaniu planu pobierania próbek, który jest w stanie określić, przy poziomie ufności wynoszącym co najmniej 90 %, poziom występowania zakażonych roślin wynoszący 1 %.

W przypadku gdy podczas corocznych kontroli właściwe organy wykryją występowanie określonego agrofaga lub szkody zagrażające utrzymaniu warunków zabezpieczających przed dostępem owadów na stanowisku produkcji wolnym od agrofaga, niezwłocznie cofają zatwierdzenie danego miejsca i tymczasowo zawieszają przemieszczanie roślin żywicielskich. Niezwłocznie powiadamiają o tym Komisję.

ROZDZIAŁ IX

KONTROLE URZĘDOWE PRZEMIESZCZANIA OKREŚLONYCH ROŚLIN W OBRĘBIE UNII I ROŚLIN ŻYWICIELSKICH DO UNII

Artykuł 32

Kontrole urzędowe przemieszczania określonych roślin w obrębie Unii

1. Państwa członkowskie przeprowadzają systematyczne kontrole urzędowe określonych roślin przemieszczanych poza obszar wyznaczony lub ze strefy zakażonej do strefy buforowej.

2. [33] Kontrole takie przeprowadza się przynajmniej w miejscach, w tym na drogach, lotniskach i w portach, w których określone rośliny przemieszczane są ze stref zakażonych do stref buforowych lub innych części terytorium Unii.

3. Kontrole te obejmują kontrolę dokumentacji i kontrolę tożsamości określonych roślin.

4. Kontrole te prowadzone są niezależnie od deklarowanego pochodzenia określonych roślin, własności czy osób lub podmiotów odpowiedzialnych za nie.

5. W przypadku gdy kontrole te wykażą, że warunki określone w art. 19–23 nie są spełnione, państwo członkowskie, które przeprowadziło te kontrole, niezwłocznie niszczy, na miejscu lub w pobliskiej lokalizacji, roślinę niespełniającą wymogów. Działanie to podejmuje się przy zachowaniu wszelkich koniecznych środków ostrożności, aby uniknąć rozprzestrzeniania się określonego agrofaga i jakichkolwiek wektorów przenoszonych przez taką roślinę w trakcie usuwania i po nim.

Artykuł 33

Kontrole urzędowe przy wprowadzaniu do Unii

1. Wszystkie przesyłki roślin żywicielskich wprowadzane do Unii z państwa trzeciego poddaje się kontroli urzędowej w punkcie kontroli granicznej pierwszego przybycia do Unii lub w innym punkcie kontroli w przypadkach i na warunkach określonych w rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2019/2123.

2. W przypadku roślin żywicielskich pochodzących z obszarów, na których stwierdzono występowanie określonego agrofaga, właściwy organ przeprowadza kontrolę polegającą na pobieraniu próbek i przeprowadzaniu testów partii określonych roślin w celu potwierdzenia nieobecności określonego agrofaga, stosując plan pobierania próbek, który jest w stanie określić, przy poziomie ufności wynoszącym co najmniej 80 %, poziom występowania zakażonych roślin wynoszący 1 %, z uwzględnieniem standardu ISPM nr 31.

3. Ust. 2 nie ma zastosowania do roślin żywicielskich, które były uprawiane przez cały cykl produkcyjny in vitro i są transportowane w przezroczystych pojemnikach w sterylnych warunkach.

ROZDZIAŁ X

DZIAŁANIA W ZAKRESIE KOMUNIKACJI

Artykuł 34

Kampanie informacyjne

1. Państwa członkowskie udostępniają ogółowi społeczeństwa, podróżnym, podmiotom profesjonalnym oraz przewoźnikom międzynarodowym informacje na temat zagrożenia określonym agrofagiem na terytorium Unii. Udostępniają te informacje publicznie w formie ukierunkowanych kampanii informacyjnych na odpowiednich stronach internetowych właściwego organu lub innych stronach internetowych przez niego wyznaczonych.

2. W obrębie obszarów wyznaczonych dane państwo członkowskie podnosi świadomość społeczną na temat zagrożeń związanych z określonym agrofagiem oraz środków wprowadzonych w celu zapobiegania jego wprowadzeniu do Unii i rozprzestrzenianiu się na jej terytorium. Zapewnia ono ogółowi społeczeństwa, podróżnym i odpowiednim podmiotom informacje na temat granic obszaru wyznaczonego, strefy zakażonej i strefy buforowej. Dane państwo członkowskie informuje również odpowiednie podmioty o środkach, które należy wprowadzić wobec wektora, jak określono w art. 8 i 14.

ROZDZIAŁ XI

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 35

Sprawozdawczość w zakresie środków wprowadzanych przez państwa członkowskie

1. Do dnia 30 kwietnia każdego roku państwa członkowskie przekazują Komisji i pozostałym państwom członkowskim sprawozdanie dotyczące środków wprowadzonych w poprzednim roku zgodnie z art. 2, 4 i 5, art. 7–18 i art. 32, stosownie do przypadku, oraz dotyczące wyników wprowadzenia tych środków.

Wyniki kontroli występowania przeprowadzonych na podstawie art. 10 i 15 na obszarach wyznaczonych przekazywane są Komisji z użyciem formularzy, o których mowa w załączniku V.

2. [34] (uchylony)

3. [35] (uchylony)

4. Dane państwo członkowskie niezwłocznie powiadamia Komisję i pozostałe państwa członkowskie o każdym urzędowym stwierdzeniu występowania określonego agrofaga w lokalizacjach, o których mowa w art. 15 ust. 2 lit. a).

Artykuł 36

Zgodność

Jeżeli jest to konieczne w celu zachowania zgodności z niniejszym rozporządzeniem, państwa członkowskie uchylają lub zmieniają środki, które przyjęły w celu ochrony przed wprowadzeniem i rozprzestrzenianiem się określonego agrofaga. Państwa członkowskie niezwłocznie informują Komisję o uchyleniu lub zmianie tych środków.

Artykuł 37

Uchylenie

Decyzja wykonawcza (UE) 2015/789 traci moc.

Artykuł 38

Wejście w życie i rozpoczęcie stosowania

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Jednakże art. 2 ust. 4 zdanie drugie, art. 5 ust. 1 lit. c) zdanie trzecie, art. 28 lit. a) zdanie drugie i art. 29 lit. a) zdanie drugie stosuje się od dnia 1 stycznia 2023 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 14 sierpnia 2020 r.

ZAŁĄCZNIK I

Wykaz roślin, o których wiadomo, że są podatne na co najmniej jeden podgatunek określonego agrofaga („rośliny żywicielskie”) [36]

Acacia Mill.

Acer L.

Adenocarpus lainzii (Castrov.) Castrov.

Albizia julibrissin Durazz.

Alnus rhombifolia Nutt.

Amaranthus retroflexus L.

Ambrosia L.

Ampelopsis arborea (L.) Koehne

Ampelopsis brevipedunculata (Maxim.) Trautv.

Ampelopsis cordata Michx.

Anthyllis barba-jovis L.

Anthyllis hermanniae L.

Arbutus unedo L.

Argyranthemum frutescens (L.) Sch.Bip.

Artemisia L.

Asparagus acutifolius L.

Athyrium filix-femina (L.) Roth

Baccharis L.

Berberis thunbergii DC.

Brassica L.

Calicotome spinosa (L.) Link

Calicotome villosa (Poir.) Link

Callicarpa americana L.

Callistemon citrinus (Curtis) Skeels

Calluna vulgaris (L.) Hull

Calocephalus brownii (Cass.) F.Muell.

Carya Nutt.

Castanea sativa Mill.

Catharanthus roseus (L.) G.Don

Celtis occidentalis L.

Cercis canadensis L.

Cercis occidentalis Torr.

Cercis siliquastrum L.

Chamaecrista fasciculata (Michx.) Greene

Chenopodium album L.

Chionanthus L.

x Chitalpa tashkentensis T. S. Elias & Wisura

Cistus L.

Citrus L.

Clematis cirrhosa L.

Clematis vitalba L.

Clinopodium nepeta (L.) Kuntze

Coelorachis cylindrica (Michx.) Nash

Coffea L.

Conium maculatum L.

Convolvulus cneorum L.

Coprosma repens A.Rich.

Cornus sanguinea L.

Coronilla L.

Cortaderia selloana (Schult. & Schult.f.) Asch. & Graebn.

Cyperus eragrostis Lam.

Cytisus Desf.

Digitaria Haller

Dimorphotheca ecklonis (DC.) Norl.

Dimorphotheca fruticosa (L.) Norl.

Diospyros kaki L.f.

Diplocyclos palmatus (L.) C.Jeffrey

Dittrichia viscosa (L.) Greuter

Dodonaea viscosa (L.) Jacq.

Echium plantagineum L.

Elaeagnus angustifolia L.

Elaeagnus x submacrophylla Servett.

Encelia farinosa A.Gray ex Torr.

Eremophila maculata (Ker Gawler) F. von Müller.

Erica cinerea L.

Erigeron L.

Eriocephalus africanus L.

Erodium moschatum (L.) L'Hérit.

Erysimum L.

Euphorbia chamaesyce L.

Euphorbia terracina L.

Euryops chrysanthemoides (DC.) B.Nord.

Euryops pectinatus (L.) Cass.

Fagus crenata Blume

Fallopia japonica (Houtt.) Ronse Decr.

Fatsia japonica (Thunb.) Decne. & Planch.

Ficus carica L.

Frangula alnus Mill.

Fraxinus L.

Gazania rigens (L.) Gaertn.

Genista L.

Ginkgo biloba L.

Gleditsia triacanthos L.

Grevillea juniperina Br.

Grevillea rosmarinifolia A. Cunn.

Hebe Comm. ex Juss.

Helianthus L.

Helichrysum Mill.

Heliotropium europaeum L.

Hemerocallis L.

Hevea brasiliensis (Willd. ex A.Juss.) Müll.Arg.

Hibiscus L.

Humulus scandens (Lour.) Merr.

Hypericum androsaemum L.

Hypericum perforatum L.

Ilex aquifolium L.

Ilex vomitoria Sol. ex Aiton

Iva annua L.

Jacaranda mimosifolia D. Don

Jacobaea maritima (L.) Pelser & Meijden

Juglans L.

Juniperus ashei J. Buchholz

Koelreuteria bipinnata Franch.

Lagerstroemia L.

Laurus nobilis L.

Lavandula L.

Lavatera cretica L.

Ligustrum lucidum W.T.Aiton.

Liquidambar styraciflua L.

Lonicera implexa Soland.

Lonicera japonica Thunb.

Lonicera periclymenum L.

Lupinus aridorum McFarlin ex Beckner

Lupinus villosus Willd.

Magnolia grandiflora L.

Magnolia x soulangeana Soul.-Bod.

Mallotus paniculatus (Lam.) Müll.Arg.

Medicago arborea L.

Medicago sativa L.

Mentha suaveolens Ehrh.

Metrosideros Banks ex Gaertn.

Mimosa L.

Modiola caroliniana (L.) G. Don

Morus L.

Myoporum insulare R.Br.

Myoporum laetum G. Forst.

Myrtus communis L.

Nandina domestica Murray

Neptunia lutea (Leavenw.) Benth.

Nerium oleander L.

Olea L.

Parthenocissus quinquefolia (L.) Planch.

Paspalum dilatatum Poir.

Pelargonium L'Hér. ex Aiton

Perovskia abrotanoides Kar.

Persea americana Mill.

Phagnalon saxatile (L.) Cass.

Phillyrea angustifolia L.

Phillyrea latifolia L.

Phlomis fruticosa L.

Phlomis italica L.

Phoenix reclinata Jacquin

Phoenix roebelenii O'Brien

Pinus taeda L.

Pistacia vera L.

Plantago lanceolata L.

Platanus L.

Pluchea odorata (L.) Cass.

Polygala grandiflora Wight

Polygala myrtifolia L.

Prunus L.

Psidium L.

Pteridium aquilinum (L.) Kuhn

Pyracantha coccinea M. Roem.

Pyrus L.

Quercus L.

Ratibida columnifera (Nutt.) Wooton & Standl.

Retama monosperma (L.) Boiss.

Rhamnus L.

Rhamnus alaternus L.

Rhus L.

Robinia pseudoacacia L.

Rosa L.

Rubus L.

Ruta chalepensis L.

Ruta graveolens L.

Salvia apiana Jeps.

Salvia mellífera Greene

Salvia officinalis L.

Salvia rosmarinus Spenn.

Sambucus L.

Santolina chamaecyparissus L.

Santolina magonica (O.Bolòs, Molin. & P.Monts.) Romo

Sapindus saponaria L.

Sassafras L. ex Nees

Scabiosa atropurpurea var. maritima L.

Setaria magna Griseb.

Solidago fistulosa Mill.

Solidago virgaurea L.

Sorghum halepense (L.) Pers.

Spartium L.

Stewartia pseudocamellia Maxim.

Strelitzia reginae Aiton

Streptocarpus Lindl.

Symphyotrichum divaricatum (Nutt.) G.L.Nesom

Syringa vulgaris L.

Teucrium capitatum L.

Thymus vulgaris L.

Trifolium repens L.

Ulex L.

Ulmus L.

Vaccinium L.

Viburnum tinus L.

Vinca L.

Vitex agnus-castus L.

Vitis L.

Westringia fruticosa (Willd.) Druce

Westringia glabra R.Br.

Xanthium strumarium L.

ZAŁĄCZNIK II

Wykaz roślin, o których wiadomo, że są podatne na konkretne podgatunki określonego agrofaga („określone rośliny”) [37]

Określone rośliny podatne na Xylella fastidiosa podgatunek fastidiosa

Acer L.

Ambrosia artemisiifolia L.

Calicotome spinosa (L.) Link

Cercis occidentalis Torr.

Cistus monspeliensis L.

Citrus limon (L.) Osbeck

Citrus paradisi Macfad.

Citrus reticulata Blanco

Citrus sinensis (L.) Osbeck

Coffea L.

Elaeagnus angustifolia L.

Erysimum L.

Ficus carica L.

Fraxinus angustifolia Vahl

Genista lucida L.

Juglans regia L.

Liquidambar styraciflua L.

Lupinus aridorum McFarlin ex Beckner

Magnolia grandiflora L.

Medicago sativa L.

Metrosideros Banks ex Gaertn.

Morus L.

Myrtus communis L.

Nerium oleander L.

Pelargonium graveolens L'Hér.

Pluchea odorata (L.) Cass.

Polygala myrtifolia L.

Prunus L.

Psidium L.

Quercus ilex L.

Rhamnus alaternus L.

Rubus ideaus L.

Rubus rigidus Sm.

Rubus ursinus Cham. & Schldl.

Ruta chalepensis L.

Salvia rosmarinus Spenn.

Sambucus L.

Spartium junceum L.

Strelitzia reginae Aiton

Streptocarpus Lindl.

Teucrium capitatum L.

Ulex europaeus L.

Ulmus americana L.

Vaccinium corymbosum L.

Vinca L.

Vitis L.

Określone rośliny podatne na Xylella fastidiosa podgatunek multiplex

Acacia Mill.

Acer granatense Boiss.

Acer griseum (Franch.) Pax

Acer pseudoplatanus L.

Acer rubrum L.

Adenocarpus lainzii (Castrov.) Castrov.

Alnus rhombifolia Nutt.

Ambrosia L.

Ampelopsis cordata Michx.

Anthyllis barba-jovis L.

Anthyllis hermanniae L.

Arbutus unedo L.

Argyranthemum frutescens (L.) Sch.Bip.

Artemisia L.

Asparagus acutifolius L.

Athyrium filix-femina (L.) Roth

Baccharis halimifolia L.

Berberis thunbergii DC.

Calicotome spinosa (L.) Link

Calicotome villosa (Poir.) Link

Callistemon citrinus (Curtis) Skeels

Calluna vulgaris (L.) Hull

Calocephalus brownii (Cass.) F.Muell

Carya Nutt.

Castanea sativa Mill.

Celtis occidentalis L.

Cercis canadensis L.

Cercis occidentalis Torr.

Cercis siliquastrum L.

Chenopodium album L.

Chionanthus L.

Cistus L.

Clematis cirrhosa L.

Clematis vitalba L.

Clinopodium nepeta (L.) Kuntze

Convolvulus cneorum L.

Coprosma repens A.Rich.

Cornus sanguinea L.

Coronilla L.

Cytisus Desf.

Dimorphotheca ecklonis (DC.) Norl.

Dimorphotheca fruticosa (L.) Norl.

Dittrichia viscosa (L.) Greuter

Dodonaea viscosa (L.) Jacq.

Echium plantagineum L.

Elaeagnus angustifolia L.

Elaeagnus x submacrophylla Servett.

Encelia farinosa A.Gray ex Torr.

Erica cinerea L.

Erigeron L.

Eriocephalus africanus L.

Erodium moschatum (L.) L'Hérit.

Euryops chrysanthemoides (DC.) B.Nord.

Euryops pectinatus (L.) Cass.

Fallopia japonica (Houtt.) Ronse Decr.

Ficus carica L.

Frangula alnus Mill.

Fraxinus L.

Gazania rigens (L.) Gaertn.

Genista L.

Ginkgo biloba L.

Gleditsia triacanthos L.

Grevillea juniperina Br.

Grevillea rosmarinifolia A. Cunn.

Hebe Comm. ex Juss.

Helianthus L.

Helichrysum Mill.

Hibiscus syriacus L.

Hypericum androsaemum L.

Hypericum perforatum L.

Ilex aquifolium L.

Iva annua L.

Jacobaea maritima (L.) Pelser & Meijden

Koelreuteria bipinnata Franch.

Lagerstroemia L.

Laurus nobilis L.

Lavandula L.

Lavatera cretica L.

Liquidambar styraciflua L.

Lonicera implexa Soland.

Lonicera japonica Thunb.

Lonicera periclymenum L.

Lupinus aridorum McFarlin ex Beckner

Lupinus villosus Willd.

Magnolia grandiflora L.

Magnolia x soulangeana Soul.-Bod.

Medicago arborea L.

Medicago sativa L.

Mentha suaveolens Ehrh.

Metrosideros Banks ex Gaertn.

Myoporum laetum G.Forst.

Myrtus communis L.

Nerium oleander L.

Olea L.

Pelargonium L'Hér. ex Aiton

Perovskia abrotanoides Kar.

Phagnalon saxatile (L.) Cass.

Phillyrea angustifolia L.

Phlomis fruticosa L.

Phlomis italica L.

Pistacia vera L.

Plantago lanceolata L.

Platanus L.

Polygala grandiflora Wight

Polygala myrtifolia L.

Prunus L.

Pteridium aquilinum (L.) Kuhn

Quercus L.

Ratibida columnifera (Nutt.) Wooton & Standl.

Retama monosperma (L.) Boiss.

Rhamnus L.

Rhamnus alaternus L.

Robinia pseudoacacia L.

Rosa L.

Rubus L.

Ruta graveolens L.

Salvia mellífera Greene

Salvia officinalis L.

Salvia rosmarinus Spenn.

Sambucus L.

Santolina chamaecyparissus L.

Santolina magonica (O.Bolòs, Molin. & P.Monts.) Romo

Sapindus saponaria L.

Scabiosa atropurpurea var. maritima L.

Senecio inaequidens DC.

Solidago virgaurea L.

Spartium L.

Strelitzia reginae Aiton

Syringa vulgaris L.

Ulex L.

Ulmus L.

Vaccinium L.

Viburnum tinus L.

Vinca L.

Vitex agnus-castus L.

Westringia fruticosa (Willd.) Druce

Xanthium strumarium L.

Określone rośliny podatne na Xylella fastidiosa podgatunek pauca

Acacia Mill.

Amaranthus retroflexus L.

Asparagus acutifolius L.

Catharanthus roseus (L.) G.Don

Chenopodium album L.

Cistus albidus L.

Cistus creticus L.

Citrus L.

Coffea L.

Dimorphotheca fruticosa (L.) Norl.

Dodonaea viscosa (L.) Jacq.

Elaeagnus angustifolia L.

Eremophila maculata (Ker Gawler) F. von Müller.

Erigeron L.

Euphorbia chamaesyce L.

Euphorbia terracina L.

Genista hirsuta Vahl.

Grevillea juniperina Br.

Hebe Comm. ex Juss.

Heliotropium europaeum L.

Hibiscus L.

Laurus nobilis L.

Lavandula L.

Myoporum insulare R.Br.

Myrtus communis L.

Nerium oleander L.

Olea europaea subsp. europaea L.

Olea europaea subsp. sylvestris (Mill.) Rouy

Pelargonium L'Hér. ex Aiton

Phillyrea latifolia L.

Pistacia vera L.

Polygala myrtifolia L.

Prunus L.

Rhamnus alaternus L.

Salvia rosmarinus Spenn.

Spartium junceum L.

Thymus vulgaris L.

Ulex parviflorus Pourr.

Vinca minor L.

Westringia fruticosa (Willd.) Druce

Westringia glabra R.Br.

ZAŁĄCZNIK III

Strefy zakażone, o których mowa w art. 4 ust. 2 i w których stosuje się środki ograniczające rozprzestrzenianie określone w art. 13–17 [38]

CZĘŚĆ A

Strefa zakażona we Włoszech

Strefa zakażona we Włoszech obejmuje następujące obszary:

1. Prowincja Lecce

2. Prowincja Brindisi

3. Gminy położone w prowincji Taranto:

Avetrana

Carosino

Crispiano

Faggiano

Fasano

Fragagnano

Grottaglie

Leporano

Lizzano

Manduria

Martina Franca

Maruggio

Monteiasi

Montemesola

Monteparano

Pulsano

Roccaforzata

San Giorgio Ionico

San Marzano di San Giuseppe

Sava

Statte

Taranto

Torricella

4. Gmina położona w prowincji Bari:

Alberobello

Castellana Grotte

Locorotondo

Monopoli

Polignano a Mare

Putignano

CZĘŚĆ B

Strefa zakażona we Francji

Strefa zakażona we Francji obejmuje następujący obszar:

Region Korsyka

CZĘŚĆ C

Strefa zakażona w Hiszpanii

Strefa zakażona w Hiszpanii obejmuje następujący obszar:

Wspólnota Autonomiczna Balearów

CZĘŚĆ D

Strefa zakażona w Portugalii

Strefa zakażona w Portugalii obejmuje następujący obszar:

Region Porto

Część następujących sołectw położonych w gminie Espinho:

Anta e Guetim

Espinho

Silvalde

Sołectwa położone w gminie Gondomar:

Gondomar (São Cosme), Valbom e Jovim

Część następujących sołectw położonych w gminie Gondomar:

Baguim do Monte (Rio Tinto)

Fânzeres e São Pedro da Cova

Foz do Sousa e Covelo

Melres e Medas

Rio Tinto

Część następujących sołectw położonych w gminie Maia:

Pedrouços

Część następujących sołectw położonych w gminie Matosinhos:

Custóias, Leça do Balio e Guifões

São Mamede de Infesta e Senhora da Hora

Sołectwa położone w gminie Porto:

Bonfim

Campanhã

Cedofeita, Ildefonso, Sé, Miragaia, Nicolau, Vitória

Paranhos

Część następujących sołectw położonych w gminie Porto:

Aldoar, Foz do Douro e Nevogilde

Lordelo do Ouro e Massarelos

Ramalde

Sołectwa położone w gminie Santa Maria da Feira:

Argoncilhe

Fiães

Nogueira da Regedoura

Sanguedo

Część następujących sołectw położonych w gminie Santa Maria da Feira:

Caldas de São Jorge e Pigeiros

Canedo, Vale e Vila Maior

Lobão, Gião, Louredo e Guisande

Lourosa

Mozelos

Santa Maria de Lamas

São João de Ver

São Paio de Oleiros

Gmina Vila Nova de Gaia:

wszystkie sołectwa

ZAŁĄCZNIK IV

Badania do celów identyfikacji Xylella fastidiosa i jej podgatunków [39]

A. Badania przesiewowe i badania do celów stwierdzenia występowania Xylella fastidiosa

1. PCR w czasie rzeczywistym na podstawie Harper et al., 2010 r. (oraz errata 2013 r.) (¹ )

2. Izotermiczna amplifikacja za pośrednictwem pętli (LAMP) w oparciu o startery opracowane w Harper et al., 2010 r. (oraz errata 2013 r.) (² )

3. PCR w czasie rzeczywistym na podstawie Ouyang et al., 2013 r. (³ )

4. Konwencjonalna PCR na podstawie Minsavage et al., 1994 r. (⁴ )

B. Badania molekularne do celów identyfikacji podgatunków Xylella fastidiosa

1. MLST na podstawie Yuan et al., 2010 r., określające wszystkie podgatunki (⁵ )

2. PCR na podstawie Hernandez-Martinez et al., 2006 r., określająca podgatunki fastidiosa, multiplex i sandyi (⁶ )

3. PCR na podstawie Pooler & Hartung, 1995 r., określająca podgatunekpauca (⁷ )

4. PCR w czasie rzeczywistym na podstawie Dupas et al., 2019 r., określająca wszystkie podgatunki (⁸);

5. PCR w czasie rzeczywistym na podstawie Hodgetts et al., 2021 r., określająca wszystkie podgatunki (⁹)

(¹) DOI:10.1094/PHYTO-06-10-0168

(²) DOI:10.1094/PHYTO-06-10-0168

(³) DOI: 10.1371/journal.pone.0081647

(⁴) DOI:10.1094/Phyto-84-456

(⁵) DOI: 10.1094/PHYTO-100-6-0601

(⁶) DOI:10.1094/PD-90-1382

(⁷) DOI: 10.1007/BF00294703

(⁸) DOI: 10.3389/fpls.2019.01732.

(⁹) DOI: 10.1111/jam.14903.