KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (¹), w szczególności jego art. 17 ust. 5b, art. 26 ust. 4, art. 30 ust. 2, art. 33 ust. 4, art. 34 ust. 5, art. 39 ust. 5, art. 44 ust. 9, art. 45 ust. 3, art. 48 ust. 3 akapit drugi, art. 48a ust. 1, art. 49 ust. 8, art. 50 ust. 5, art. 67 ust. 3, art. 74b ust. 3, art. 85 ust. la akapit pierwszy, art. 89 ust. 4, art. 90 ust. 3, art. 113 ust. 6, art. 119 ust. 10, art. 132 ust. 2 akapit drugi, art. 147 ust. 9, art. 148a ust. 2, art. 149 ust. 2, art. 153a ust. 6, art. 154 ust. 8, art. 158 ust. 4, art. 159 ust. 10 oraz art. 161 ust. 6,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W rozporządzeniu Rady (WE) nr 40/94 (²), które zostało ujednolicone jako rozporządzenie (WE) nr 207/2009, utworzono specjalny unijny system ochrony znaków towarowych udzielanej na poziomie Unii na podstawie zgłoszenia do Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej („Urząd”).

(2) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2424 (³) dostosowuje uprawnienia powierzone Komisji na mocy rozporządzenia (WE) nr 207/2009 do postanowień art. 290 i 291 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Na potrzeby zgodności z nowymi ramami prawnymi wynikającymi z takiego dostosowania należy przyjąć pewne przepisy w drodze aktów wykonawczych i aktów delegowanych. Nowe przepisy powinny zastąpić istniejące przepisy określone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 2868/95 (⁴), a ich celem powinno być wykonanie rozporządzenia (WE) nr 207/2009.

(3) W interesie przejrzystości, pewności prawa i efektywności oraz w dążeniu do usprawnień w zgłaszaniu unijnych znaków towarowych szczególnie ważne jest określenie, w jasny i wyczerpujący sposób i unikając przy tym zbędnych obciążeń administracyjnych, obowiązkowych i fakultatywnych elementów zgłoszenia unijnego znaku towarowego.

(4) W rozporządzeniu (WE) nr 207/2009 nie wymaga się już graficznego przedstawienia znaku towarowego, o ile pozwala on właściwym organom i opinii publicznej jasno i dokładnie określić przedmiot ochrony. Dlatego w celu zapewnienia pewności prawa niezbędne jest wyraźne potwierdzenie, że dokładne określenie przedmiotu wyłącznego prawa przyznanego w wyniku rejestracji jest zdefiniowane poprzez przedstawienie znaku. Przedstawienie należy w stosownych przypadkach uzupełnić wskazaniem rodzaju danego znaku. W stosownych przypadkach można je uzupełnić opisem znaku. Takie wskazanie lub taki opis powinny być zgodne z przedstawieniem znaku.

(5) Ponadto w celu zapewnienia spójności w trakcie zgłaszania unijnego znaku towarowego oraz poprawy skuteczności badania czystości patentowej należy określić ogólne zasady, z którymi przedstawienie każdego znaku musi być zgodne, a także określić szczegółowe zasady i wymogi dla przedstawienia niektórych rodzajów znaku towarowego zgodnie z jego specyficznym charakterem i cechami.

(6) Wprowadzanie rozwiązań technicznych innych niż przedstawienie graficzne, z wykorzystaniem nowych technologii, wynika z konieczności modernizacji, dzięki czemu procedura rejestracji dotrzymuje kroku postępowi technicznemu. Równocześnie należy określić specyfikacje techniczne na potrzeby zgłaszania przedstawienia znaku towarowego, w tym zgłaszania drogą elektroniczną, tak aby system unijnych znaków towarowych pozostał interoperacyjny z systemem ustanowionym na mocy Protokołu do Porozumienia madryckiego o międzynarodowej rejestracji znaków, sporządzonego w Madrycie dnia 27 czerwca 1989 r. (⁵) (protokół madrycki). Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 207/2009 oraz w celu zachowania większej elastyczności i szybszego dostosowania się do postępu technologicznego, dyrektor wykonawczy Urzędu powinien odpowiadać za określenie specyfikacji technicznych dla znaków przedkładanych drogą elektroniczną.

(7) Należy usprawnić procedury, tak aby zmniejszyć obciążenia administracyjne w zgłaszaniu znaków oraz w procedurze zastrzegania pierwszeństwa i starszeństwa. Należy zatem zaprzestać wymagania uwierzytelnionych kopii wcześniejszego zgłoszenia lub rejestracji. Ponadto Urząd nie powinien być już zobowiązany do dołączania do dokumentacji kopii wcześniejszego zgłoszenia znaku towarowego w przypadku zastrzeżenia pierwszeństwa.

(8) Po zniesieniu wymogu graficznego przedstawienia znaku towarowego niektóre rodzaje znaków towarowych mogą być przedstawione w formacie elektronicznym, a tym samym ich publikacja za pomocą konwencjonalnych środków przestaje być właściwa. Aby zapewnić publikację wszystkich informacji dotyczących zgłoszenia, wymaganych ze względu na przejrzystość oraz pewność prawa, należy uznać, że dostęp do przedstawienia znaku towarowego poprzez odnośnik do rejestru elektronicznego Urzędu jest obowiązującą formą przedstawienia oznaczenia do celów publikacji.

(9) Z tych samych powodów Urząd powinien móc wydawać świadectwa rejestracji, w których reprodukcję znaku towarowego zastępuje się odnośnikiem elektronicznym. Ponadto w odniesieniu do świadectw wydawanych po rejestracji, oraz w celu uwzględnienia zgłoszeń złożonych w czasie, gdy dane rejestracyjne mogły ulec zmianie, należy przewidzieć możliwość wydawania zaktualizowanych wersji świadectwa, w którym wskazane są właściwe kolejne wpisy w rejestrze.

(10) Praktyczne doświadczenia przy stosowaniu poprzedniego systemu wykazały potrzebę doprecyzowania niektórych przepisów, w szczególności w odniesieniu do częściowego przeniesienia i częściowego zrzeczenia się, aby zapewnić jasność i pewność prawa.

(11) W celu zapewnienia pewności prawa przy równoczesnym zachowaniu pewnej elastyczności konieczne jest określenie minimalnej treści regulaminów używania unijnych znaków wspólnych i unijnych znaków certyfikujących złożonych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 207/2009 w celu umożliwienia uczestnikom rynku korzystania z tej nowej formy ochrony znaków towarowych.

(12) Należy określić maksymalne stawki kosztów zastępstwa procesowego poniesionych przez stronę wygrywającą w postępowaniu przed Urzędem, uwzględniając potrzebę zapewnienia, aby obowiązek pokrycia kosztów nie mógł zostać nadużyty przez drugą stronę, przykładowo ze względów taktycznych.

(13) W celu zapewnienia efektywności należy umożliwić Urzędowi dokonywanie publikacji w formie elektronicznej.

(14) W kontekście współpracy administracyjnej niezbędne jest zapewnienie skutecznej i efektywnej wymiany informacji między Urzędem a organami państw członkowskich, z należytym uwzględnieniem ograniczeń, jakim podlega wgląd do akt.

(15) Wymogi dotyczące wniosków o konwersję powinny zapewniać skuteczne i pozbawione przeszkód połączenie między systemem unijnego znaku towarowego a systemami krajowych znaków towarowych.

(16) W celu usprawnienia postępowań przed Urzędem możliwe powinno być ograniczenie przedkładania tłumaczeń pisemnych do tych części dokumentów, które są istotne dla postępowania. Z tego samego powodu Urząd powinien mieć możliwość żądania dowodu zgodności tłumaczenia z tekstem oryginału tylko w razie wątpliwości.

(17) Ze względu na efektywność niektóre decyzje Urzędu odnoszące się do sprzeciwu lub wniosków o stwierdzenie wygaśnięcia lub o unieważnienie unijnego znaku towarowego powinny być podejmowane przez jednego członka.

(18) Z powodu przystąpienia Unii do protokołu madryckiego szczegółowe wymogi dla procedur dotyczących międzynarodowej rejestracji znaków muszą być w pełni zgodne z postanowieniami tego protokołu.

(19) Szczegółowe przepisy określone w niniejszym rozporządzeniu odnoszą się do przepisów rozporządzenia (WE) nr 207/2009, które zostało zmienione rozporządzeniem (UE) 2015/2424 ze skutkiem od dnia 1 października 2017 r. Należy zatem odłożyć w czasie rozpoczęcie stosowania tych przepisów aż do tego samego dnia. Jednocześnie niektóre postępowania wszczęte przed tą datą powinny do czasu ich zamknięcia być nadal regulowane szczegółowymi przepisami rozporządzenia (WE) nr 2868/95.

(20) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ds. przepisów wykonawczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Przedmiot

W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się zasady określające:

a) elementy szczegółowe, jakie ma zawierać zgłoszenie unijnego znaku towarowego składane w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej („Urząd”);

b) dokumentację wymaganą do zastrzeżenia pierwszeństwa wcześniejszego zgłoszenia i zastrzeżenia starszeństwa oraz dowody, jakie należy przedstawić w celu zastrzeżenia pierwszeństwa z wystawienia;

c) elementy szczegółowe, jakie ma zawierać publikacja zgłoszenia unijnego znaku towarowego;

d) treść oświadczenia o podziale zgłoszenia, sposób postępowania Urzędu z takim oświadczeniem oraz elementy szczegółowe, jakie ma zawierać publikacja zgłoszenia wydzielonego;

e) treść i formę świadectwa rejestracji;

f) treść oświadczenia o podziale rejestracji oraz sposób postępowania Urzędu z takim oświadczeniem;

g) elementy szczegółowe, jakie ma zawierać wniosek o zmianę i wniosek o zmianę imienia i nazwiska lub nazwy lub adresu;

h) treść wniosku o zarejestrowanie przeniesienia, dokumentację niezbędną do stwierdzenia przeniesienia oraz sposób postępowania z wnioskami o częściowe przeniesienie;

i) elementy szczegółowe, jakie ma zawierać oświadczenie o zrzeczeniu się, i dokumentację niezbędną do stwierdzenia zgody osoby trzeciej;

j) elementy szczegółowe, jakie mają zawierać regulaminy używania unijnego znaku wspólnego oraz regulaminy używania unijnego znaku certyfikującego;

k) maksymalne stawki kosztów istotnych dla postępowania i faktycznie poniesionych;

l) niektóre elementy dotyczące publikacji w Biuletynie Znaków Towarowych Unii Europejskiej i Dzienniku Urzędowym Urzędu;

m) szczegółowe uregulowania dotyczące sposobu wymiany informacji między Urzędem a organami państw członkowskich i udostępniania akt do wglądu;

n) elementy szczegółowe, jakie mają zawierać wnioski o konwersję oraz publikacja wniosku o konwersję;

o) zakres, w jakim dokumenty potwierdzające, które mają zostać wykorzystane w postępowaniu pisemnym przed Urzędem, można składać w dowolnym języku urzędowym Unii, konieczność przedstawienia tłumaczenia oraz wymagane standardy tłumaczeń;

p) decyzje podejmowane przez jednego członka Wydziału Sprzeciwów i Wydziału Unieważnień;

q) w odniesieniu do międzynarodowej rejestracji znaków:

(i) formularz, który ma być stosowany do dokonywania zgłoszeń międzynarodowych;

(ii) okoliczności i decyzje dotyczące nieważności, o których ma być powiadomione Biuro Międzynarodowe, i odpowiedni termin takiego powiadomienia;

(iii) szczegółowe wymogi dotyczące wniosków o rozszerzenie terytorialne po dokonaniu międzynarodowej rejestracji;

(iv) elementy szczegółowe, jakie ma zawierać zastrzeżenie starszeństwa w odniesieniu do międzynarodowej rejestracji, i szczegóły informacji przekazywanych do Biura Międzynarodowego;

(v) elementy szczegółowe, jakie ma zawierać wydawane z urzędu zawiadomienie o tymczasowej odmowie udzielenia ochrony, przesyłane do Biura Międzynarodowego;

(vi) elementy szczegółowe, jakie ma zawierać ostateczne udzielenie ochrony lub ostateczna odmowa udzielenia ochrony;

(vii) elementy szczegółowe, jakie ma zawierać powiadomienie o unieważnieniu;

(viii) elementy szczegółowe, jakie mają zawierać wnioski o konwersję międzynarodowej rejestracji i publikacja takich wniosków;

(ix) elementy szczegółowe, jakie ma zawierać wniosek o przekształcenie.

TYTUŁ II

PROCEDURA ZGŁOSZENIA

Artykuł 2

Treść zgłoszenia

1. Zgłoszenie unijnego znaku towarowego zawiera:

a) wniosek o rejestrację znaku towarowego jako unijnego znaku towarowego;

b) nazwę (imię i nazwisko) i adres zgłaszającego oraz państwo, w którym zgłaszający zamieszkuje, ma siedzibę lub prowadzi działalność. Osoby fizyczne oznaczone są przez nazwisko i imię (nazwiska i imiona). Osoby prawne oraz podmioty wchodzące w zakres art. 3 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 oznaczone są ich oficjalną nazwą z podaniem formy prawnej podmiotu, która może być zwyczajowym skrótem. Można również podać krajowy numer identyfikacyjny przedsiębiorstwa, jeżeli jest on dostępny. Urząd może wymagać od zgłaszającego podania numeru telefonu lub innych danych kontaktowych na potrzeby komunikacji drogą elektroniczną, według uznania dyrektora wykonawczego. Co do zasady, wskazuje się tylko jeden adres dla każdego zgłaszającego. Jeżeli wskazano kilka adresów, pod uwagę bierze się wyłącznie adres wymieniony na pierwszym miejscu, z wyjątkiem przypadków, gdy zgłaszający wyznacza jako adres do doręczeń jeden z wymienionych adresów. Jeżeli Urząd nadał już numer identyfikacyjny, wystarczy, że zgłaszający poda ten numer i nazwę (imię i nazwisko) zgłaszającego;

c) wykaz towarów lub usług, dla których zgodnie z art. 28 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 ma nastąpić rejestracja wspólnotowego znaku towarowego. Wykaz ten można utworzyć, w całości lub w części, dokonując wyboru z bazy danych przyjętych terminów udostępnianej przez Urząd;

d) sposób przedstawienia znaku towarowego zgodnie z art. 3 niniejszego rozporządzenia;

e) w przypadku wyznaczenia przez zgłaszającego pełnomocnika, nazwę (imię i nazwisko) i adres prowadzenia działalności gospodarczej tego pełnomocnika lub numer identyfikacyjny zgodnie z lit. b); jeżeli pełnomocnik ma kilka miejsc prowadzenia działalności lub jeżeli zgłaszający wyznaczył dwóch lub więcej pełnomocników mających różne miejsca prowadzenia działalności, pod uwagę jako adres do doręczeń bierze się wyłącznie adres wymieniony na pierwszym miejscu, z wyjątkiem przypadków gdy w zgłoszeniu wskazano, który adres ma być używany jako adres do doręczeń;

f) jeżeli zgodnie z art. 30 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 zastrzega się pierwszeństwo wcześniejszego zgłoszenia, oświadczenie w tej sprawie, określające datę dokonania zgłoszenia, oraz państwo, w którym lub dla którego dokonano zgłoszenia;

g) jeżeli zgodnie z art. 33 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 zastrzega się pierwszeństwo z wystawienia, oświadczenie w tej sprawie określające nazwę wystawy oraz datę pierwszego wystawienia towarów lub usług;

h) jeżeli zgodnie z art. 34 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 wraz ze zgłoszeniem zastrzega się starszeństwo jednego lub większej liczby wcześniejszych znaków towarowych zarejestrowanych w państwie członkowskim, włącznie ze znakiem towarowym zarejestrowanym w krajach Beneluksu lub zarejestrowanym na podstawie porozumień międzynarodowych mających skutek w państwie członkowskim, oświadczenie w tej sprawie określające państwo członkowskie lub państwa członkowskie, w których lub dla których wcześniejszy znak towarowy został zarejestrowany, datę, od której odpowiednia rejestracja stała się skuteczna, numer odnośnej rejestracji oraz towary lub usługi, dla których znak towarowy został zarejestrowany. Oświadczenie takie może zostać również złożone w terminie, o którym mowa w art. 34 ust. la rozporządzenia (WE) nr 207/2009;

i) w stosownych przypadkach oświadczenie, że zgłoszenie dotyczy rejestracji unijnego znaku wspólnego zgodnie z art. 66 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 lub rejestracji unijnego znaku certyfikującego zgodnie z art. 74a rozporządzenia (WE) nr 207/2009;

j) określenie języka, w którym dokonano zgłoszenia, oraz drugiego języka, zgodnie z art. 119 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 207/2009;

k) podpis zgłaszającego lub jego pełnomocnika zgodnie z art. 63 ust. 1 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2017/1430 (⁶);

l) w stosownych przypadkach wniosek w sprawie sprawozdania z poszukiwań, o którym mowa w art. 38 ust. 1 lub 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009.

2. Zgłoszenie może zawierać oświadczenie, że oznaczenie uzyskało odróżniający charakter w następstwie używania w rozumieniu art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 207/2009, a także wskazanie, czy oświadczenie to należy rozumieć jako główne czy poboczne. Oświadczenie takie może zostać również złożone w terminie, o którym mowa w art. 37 ust. 3 zdanie drugie rozporządzenia (WE) nr 207/2009.

3. Zgłoszenie unijnego znaku wspólnego lub unijnego znaku certyfikującego może zawierać regulamin jego używania. Jeżeli regulamin taki nie jest dołączony do zgłoszenia, składa się go w terminie, o którym mowa w art. 67 ust. 1 i art. 74b ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 207/2009.

4. Jeżeli występuje więcej niż jeden zgłaszający, zgłoszenie może obejmować wyznaczenie jednego zgłaszającego lub pełnomocnika jako wspólnego pełnomocnika.

Artykuł 3

Przedstawienie znaku towarowego

1. Znak towarowy przedstawia się w dowolnej stosownej formie, z wykorzystaniem ogólnie dostępnej techniki, o ile może on zostać odtworzony w rejestrze w sposób jasny, precyzyjny, samodzielny, łatwo dostępny, zrozumiały, trwały i obiektywny, tak aby umożliwić właściwym organom i opinii publicznej ustalenie jasnego i dokładnego przedmiotu ochrony udzielonej jego właścicielowi.

2. Przedstawienie znaku towarowego określa przedmiot rejestracji. Jeżeli do przedstawienia dołącza się opis zgodnie z ust. 3 lit. d), e), f) ppkt (ii), h) lub ust. 4, opis taki musi być zgodny z przedstawieniem i nie może rozszerzać jego zakresu.

3. Jeżeli zgłoszenie dotyczy rodzaju znaku towarowego wymienionego w lit. a)-j), w zgłoszeniu umieszcza się odpowiednią informację o tym. Bez uszczerbku dla przepisów ust. 1 lub 2 rodzaj znaku towarowego i jego przedstawienie muszą być zgodne ze sobą w następujący sposób:

a) w przypadku znaku towarowego składającego się wyłącznie ze słów lub liter, cyfr, innych standardowych znaków typograficznych lub ich zestawienia (znak słowny) znak przedstawia się poprzez złożenie reprodukcji oznaczenia standardową czcionką i w normalnym układzie, bez elementów graficznych i kolorów;

b) w przypadku znaku towarowego, w którym użyto niestandardowych znaków, stylizacji lub układu lub też użyto elementów graficznych lub kolorów (znak graficzny), w tym znaków, które składają się wyłącznie z elementów graficznych lub z zestawienia elementów graficznych i słownych, znak przedstawia się poprzez złożenie reprodukcji oznaczenia przedstawiającej wszystkie jego elementy oraz, w stosownych przypadkach, kolory;

c) w przypadku znaku towarowego składającego się z kształtu trójwymiarowego lub obejmującego taki kształt, w tym pojemników, opakowań, samego produktu lub ich podobizny (znak przestrzenny), znak przedstawia się poprzez złożenie reprodukcji graficznej kształtu, w tym obrazów wygenerowanych komputerowo, albo fotografii. Reprodukcja graficzna lub fotograficzna może obejmować różne widoki. Jeżeli przedstawienie nie jest przekazywane drogą elektroniczną, może ono zawierać co najwyżej sześć różnych widoków;

d) w przypadku znaku towarowego, który polega na specyficznym sposobie nałożenia lub umieszczenia znaku na produkcie (znak pozycyjny), znak przedstawia się poprzez złożenie reprodukcji, która odpowiednio określa pozycję znaku i jego rozmiar lub proporcje w odniesieniu do danych towarów. Elementy, które nie są częścią przedmiotu rejestracji, należy w miarę możliwości graficznie wydzielić linią przerywaną lub kropkowaną. Do przedstawienia można dołączyć opis zawierający wyjaśnienie sposobu umieszczenia oznaczenia na towarach;

e) w przypadku znaku towarowego składającego się wyłącznie z regularnie powtarzających się elementów (znak stanowiący wzór), znak przedstawia się poprzez złożenie reprodukcji pokazującej wzór powtórzenia. Do przedstawienia można dołączyć opis zawierający wyjaśnienie, w jaki sposób elementy powtarzają się regularnie;

f) w przypadku znaku będącego kolorem,

(i) jeżeli znak towarowy składa się wyłącznie z jednego koloru bez konturów, znak przedstawia się poprzez złożenie reprodukcji koloru wraz ze wskazaniem tego koloru poprzez odniesienie do powszechnie uznanego kodu koloru;

(ii) jeżeli znak towarowy składa się wyłącznie z zestawienia kolorów bez konturów, znak przedstawia się poprzez złożenie reprodukcji pokazującej systematyczne ułożenie zestawienia kolorów w jednorodny i z góry ustalony sposób wraz ze wskazaniem tych kolorów poprzez odniesienie do powszechnie uznanego kodu koloru. Można również dodać opis systematycznego ułożenia kolorów;

g) w przypadku znaku towarowego składającego się wyłącznie z dźwięku lub zestawienia dźwięków (znak dźwiękowy), znak przedstawia się poprzez złożenie pliku dźwiękowego odtwarzającego dany dźwięk lub przez dokładne przedstawienie dźwięku w formie zapisu nutowego;

h) w przypadku znaku towarowego składającego się z ruchu lub zmiany pozycji elementów znaku lub obejmującego taki ruch lub zmianę pozycji (znak ruchomy), znak przedstawia się poprzez złożenie pliku wideo lub poprzez szereg sekwencyjnych obrazów nieruchomych ilustrujących ruch lub zmianę pozycji. Jeżeli używane są obrazy nieruchome, mogę one być ponumerowane lub można do nich dołączyć opis wyjaśniające sekwencję;

i) w przypadku znaku towarowego składającego się z zestawienia obrazu i dźwięku lub obejmującego takie zestawienie (znak multimedialny), znak przedstawia się poprzez złożenie pliku audiowizualnego zawierającego zestawienie obrazu i dźwięku;

j) w przypadku znaku towarowego składającego się z elementów holograficznych (znak holograficzny), znak przedstawia się poprzez złożenie pliku wideo lub reprodukcji graficznej lub fotograficznej obejmujących widoki niezbędne do wystarczającego zidentyfikowania efektu holograficznego w całości.

4. Jeżeli znak towarowy nie należy do żadnej z kategorii wymienionych w ust. 3, jego przedstawienie musi być zgodne z normami określonymi w ust. 1 i można do niego dołączyć opis.

5. Jeżeli przedstawienie przedkłada się drogą elektroniczną, dyrektor wykonawczy Urzędu określa formaty i rozmiar pliku elektronicznego, jak również wszelkie inne istotne specyfikacje techniczne.

6. Jeżeli przedstawienia nie przedkłada się drogą elektroniczną, reprodukcje znaku towarowego umieszcza się na oddzielnym pojedynczym arkuszu niebędącym arkuszem, na którym znajduje się tekst zgłoszenia. Pojedynczy arkusz, na którym umieszcza się reprodukcję znaku, musi zawierać wszystkie istotne widoki i obrazy i nie może przekraczać formatu DIN A4 (29,7 cm długości, 21 cm szerokości). Margines z lewej strony musi mieć co najmniej 2,5 cm.

7. Jeżeli właściwe ułożenie znaku nie jest oczywiste, należy je wskazać, dodając słowo „góra” do każdej reprodukcji.

8. Reprodukcja znaku musi być takiej jakości, aby możliwe było:

a) zmniejszenie go do rozmiaru co najmniej 8 cm szerokości i 8 cm wysokości; lub

b) powiększenie go do rozmiaru nieprzekraczającego 8 cm szerokości i 8 cm wysokości.

9. Złożenie próbki lub egzemplarza nie stanowi właściwego przedstawienia znaku towarowego.

Artykuł 4

Zastrzeżenie pierwszeństwa

1. Jeżeli w zgłoszeniu zastrzega się pierwszeństwo jednego lub kilku wcześniejszych zgłoszeń zgodnie z art. 30 rozporządzenia (WE) nr 207/2009, zgłaszający w terminie trzech miesięcy od daty złożenia zgłoszenia wskazuje numer akt wcześniejszego zgłoszenia i składa jego kopię. Na kopii takiej podaje się datę złożenia poprzedniego zgłoszenia.

2. Jeżeli język wcześniejszego zgłoszenia, względem którego zastrzega się pierwszeństwo, nie jest jednym z języków Urzędu, zgłaszający na żądanie Urzędu dostarcza Urzędowi w terminie określonym przez Urząd tłumaczenie wcześniejszego zgłoszenia na język Urzędu używany jako pierwszy lub drugi język w zgłoszeniu.

3. Ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli zastrzeżenie pierwszeństwa odnosi się do jednej lub większej liczby wcześniejszych rejestracji.

Artykuł 5

Pierwszeństwo z wystawienia

Jeżeli wraz ze zgłoszeniem zastrzega się pierwszeństwo z wystawienia zgodnie z art. 33 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 207/2009, zgłaszający musi złożyć, w terminie trzech miesięcy od daty złożenia zgłoszenia, zaświadczenie wydane podczas wystawy przez organ odpowiedzialny za ochronę własności przemysłowej na tej wystawie. Zaświadczenie musi potwierdzać, że znak był używany w odniesieniu do towarów lub usług objętych zgłoszeniem. Musi również określać datę otwarcia wystawy oraz datę pierwszego publicznego użycia, jeżeli różni się ona od daty otwarcia wystawy. Zaświadczeniu towarzyszy opis faktycznego używania znaku, należycie poświadczony przez powyższy organ.

Artykuł 6

Zastrzeżenie starszeństwa krajowego znaku towarowego przed rejestracją unijnego znaku towarowego

Jeżeli zgodnie z art. 34 ust. la rozporządzenia (WE) nr 207/2009 zastrzega się starszeństwo wcześniej zarejestrowanego znaku towarowego, o którym mowa w art. 34 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 207/2009, zgłaszający przedkłada kopię odnośnej rejestracji w terminie trzech miesięcy od daty otrzymania zastrzeżenia starszeństwa przez Urząd.

Artykuł 7

Treść publikacji zgłoszenia

Opublikowane zgłoszenie zawiera:

a) nazwę (imię i nazwisko) i adres zgłaszającego;

b) w stosownych przypadkach, nazwę (imię i nazwisko) i adres prowadzenia działalności gospodarczej pełnomocnika wyznaczonego przez zgłaszającego, o ile nie jest to pełnomocnik w rozumieniu art. 92 ust. 3 zdanie pierwsze rozporządzenia (WE) nr 207/2009. Jeżeli wyznaczono więcej niż jednego pełnomocnika i jeżeli ich adres prowadzenia działalności jest taki sam, publikuje się tylko nazwę (imię i nazwisko) i adres prowadzenia działalności pierwszego wskazanego pełnomocnika, po czym dodaje się słowa „i inni”. Jeżeli wyznaczonych jest dwóch lub więcej pełnomocników o różnych adresach prowadzenia działalności, publikuje się jedynie adres dla doręczeń ustalony zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. e) niniejszego rozporządzenia. Jeżeli zgodnie z art. 74 ust. 8 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/1430 wyznaczone zostaje stowarzyszenie pełnomocników, publikuje się tylko nazwę i adres prowadzenia działalności stowarzyszenia;

c) przedstawienie znaku oraz w stosownych przypadkach elementy i opisy, o których mowa w art. 3. Jeżeli przedstawienie zostało przedłożone w formie pliku elektronicznego, musi być ono dostępne poprzez odnośnik do tego pliku;

d) wykaz towarów lub usług zgrupowanych według klas klasyfikacji nicejskiej, w którym każdą grupę poprzedza numer klasy tej klasyfikacji, do której należy dana grupa towarów lub usług, przy czym grupy przedstawiane są w porządku klas tej klasyfikacji;

e) datę dokonania zgłoszenia oraz numer akt;

f) w stosownych przypadkach dane dotyczące zastrzeżenia pierwszeństwa zgłoszonego przez zgłaszającego zgodnie z art. 30 rozporządzenia (WE) nr 207/2009;

g) w stosownych przypadkach dane dotyczące zastrzeżenia pierwszeństwa z wystawienia zgłoszonego przez zgłaszającego zgodnie z art. 33 rozporządzenia (WE) nr 207/2009;

h) w stosownych przypadkach dane dotyczące zastrzeżenia starszeństwa zgłoszonego przez zgłaszającego zgodnie z art. 34 rozporządzenia (WE) nr 207/2009;

i) w stosownych przypadkach oświadczenie zgodnie z art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 207/2009, że w następstwie używania znak towarowy uzyskał charakter odróżniający w odniesieniu do towarów lub usług, dla których występuje się o rejestrację;

j) w stosownych przypadkach oświadczenie, że zgłoszenie dotyczy unijnego znaku wspólnego lub unijnego znaku certyfikującego;

k) wskazanie języka, w którym zgłoszenie zostało dokonane, oraz drugiego języka wskazanego przez zgłaszającego zgodnie z art. 119 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 207/2009;

l) w stosownych przypadkach oświadczenie, że zgłoszenie jest następstwem przekształcenia międzynarodowej rejestracji wskazującej Unię zgodnie z art. 161 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009, wraz z datą międzynarodowej rejestracji zgodnie z art. 3 ust. 4 protokołu madryckiego lub z datą, z którą zostało wpisane do rejestru międzynarodowego rozszerzenie terytorialne na Unię, dokonane po międzynarodowej rejestracji zgodnie z art. 3ter ust. 2 protokołu madryckiego, i w stosownych przypadkach, z datą pierwszeństwa międzynarodowej rejestracji.

Artykuł 8

Podział zgłoszenia

1. Oświadczenie o podziale zgłoszenia zgodnie z art. 44 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 zawiera:

a) numer akt zgłoszenia;

b) nazwę (imię i nazwisko) i adres zgłaszającego zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) niniejszego rozporządzenia;

c) wykaz towarów lub usług, objętych wydzielonym zgłoszeniem lub, w przypadku gdy następuje podział na kilka zgłoszeń wydzielonych, wykaz towarów lub usług dla każdego wydzielonego zgłoszenia;

d) wykaz towarów lub usług, które mają pozostać w zgłoszeniu pierwotnym.

2. Urząd sporządza osobne akta dla każdego zgłoszenia wydzielonego, w których umieszcza kompletną kopię akt pierwotnego zgłoszenia, wraz z oświadczeniem o podziale i towarzyszącą mu korespondencją. Urząd nadaje każdemu zgłoszeniu wydzielonemu nowy numer zgłoszenia.

3. Publikacja każdego zgłoszenia wydzielonego zawiera odniesienia i elementy określone w art. 7.

TYTUŁ III

PROCEDURA REJESTRACJI

Artykuł 9

Świadectwo rejestracji

Świadectwo rejestracji wydane zgodnie z art. 45 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 zawiera wpisy do rejestru wymienione w art. 87 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 oraz oświadczenie o wpisaniu tychże wpisów do rejestru. Jeżeli przedstawienie znaku zostało przedłożone w formie pliku elektronicznego, odpowiedni wpis musi być dostępny poprzez odnośnik do tego pliku. W stosownych przypadkach świadectwo uzupełnia się wyciągiem wykazującym wszystkie wpisy w rejestrze zgodnie z art. 2,7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 oraz oświadczeniem o wpisaniu tychże wpisów do rejestru.

Artykuł 10

Treść wniosku o zmianę rejestracji

Wniosek o zmianę rejestracji zgodnie z art. 48 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 zawiera:

a) numer rejestracji unijnego znaku towarowego;

b) nazwę (imię i nazwisko) i adres właściciela unijnego znaku towarowego zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) niniejszego rozporządzenia;

c) wskazanie elementu przedstawienia unijnego znaku towarowego, który ma zostać zmieniony, oraz tenże element w wersji zmienionej zgodnie z art. 48 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 207/2009;

d) sposób przedstawienia unijnego znaku towarowego po zmianie zgodnie z art. 3 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 11

Oświadczenie o podziale rejestracji

1. Oświadczenie o podziale rejestracji zgodnie z art. 49 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 zawiera:

a) numer rejestracji unijnego znaku towarowego;

b) nazwę (imię i nazwisko) i adres właściciela unijnego znaku towarowego zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) niniejszego rozporządzenia;

c) wykaz towarów lub usług, które mają być objęte wydzieloną rejestracją lub, w przypadku gdy następuje podział na kilka rejestracji wydzielonych, wykaz towarów lub usług dla każdej wydzielonej rejestracji;

d) wykaz towarów lub usług, które mają pozostać w rejestracji pierwotnej.

2. Urząd sporządza osobne akta dla rejestracji wydzielonych, w których umieszcza kompletną kopię akt pierwotnej rejestracji, wraz z oświadczeniem o podziale i towarzyszącą mu korespondencją. Urząd nadaje rejestracji wydzielonej nowy numer rejestracji.

Artykuł 12

Treść wniosku o zmianę imienia i nazwiska lub nazwy lub adresu właściciela unijnego znaku towarowego lub zgłaszającego unijny znak towarowy

Wniosek o zmianę nazwy (imienia i nazwiska) lub adresu właściciela zarejestrowanego unijnego znaku towarowego zgodnie z art. 48a ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 zawiera:

a) numer rejestracji unijnego znaku towarowego;

b) nazwę (imię i nazwisko) i adres właściciela unijnego znaku towarowego zarejestrowanego w rejestrze, chyba że Urząd nadał już właścicielowi numer identyfikacyjny, w którym to przypadku wystarczające jest wskazanie przez zgłaszającego tego numeru i nazwy (imienia i nazwiska) właściciela;

c) wskazanie nowej nazwy (imienia i nazwiska) lub adresu właściciela unijnego znaku towarowego zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) niniejszego rozporządzenia.

Lit. b) i c) pierwszego akapitu stosuje się odpowiednio do celów wniosku o zmianę imienia i nazwiska lub nazwy lub adresu zgłaszającego unijny znak towarowy. Wniosek taki musi również zawierać numer zgłoszenia.

TYTUŁ IV

PRZENIESIENIE

Artykuł 13

Wniosek o rejestrację przeniesienia

1. Wniosek o rejestrację przeniesienia na podstawie art. 17 ust. 5a rozporządzenia (WE) nr 207/2009 zawiera:

a) numer rejestracji unijnego znaku towarowego;

b) dane nowego właściciela zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) niniejszego rozporządzenia;

c) dane wszystkich zarejestrowanych towarów lub usług, do których odnosi się przeniesienie, w przypadku gdy przeniesienie nie dotyczy wszystkich zarejestrowanych towarów lub usług;

d) dowód należycie ustanawiający przeniesienie zgodnie z art. 17 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 207/2009;

e) w stosownych przypadkach nazwę (imię i nazwisko) i adres prowadzenia działalności pełnomocnika nowego właściciela, określone zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. e) niniejszego rozporządzenia;

2. Ust. 1 lit. b)-e) stosuje się odpowiednio do celów wniosku o rejestrację przeniesienia zgłoszenia unijnego znaku towarowego.

3. Do celów ust. 1 lit. d) wystarczającym dowodem przeniesienia jest jedno z następujących:

a) podpisanie wniosku o rejestrację przeniesienia przez zarejestrowanego właściciela lub jego pełnomocnika oraz przez następcę prawnego lub jego pełnomocnika;

b) jeżeli wniosek jest składany przez zarejestrowanego właściciela lub jego pełnomocnika, oświadczenie podpisane przez następcę prawnego lub jego pełnomocnika, że wyraża on swoją zgodę na rejestrację przeniesienia;

c) jeżeli wniosek o rejestrację składa następca prawny, oświadczenie podpisane przez zarejestrowanego właściciela lub jego pełnomocnika, że zarejestrowany właściciel wyraża zgodę na rejestrację następcy prawnego;

d) podpisanie wypełnionego formularza lub dokumentu przeniesienia, jak określono w art. 65 ust. 1 lit. e) rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/1430, przez zarejestrowanego właściciela lub jego pełnomocnika oraz przez następcę prawnego lub jego pełnomocnika.

Artykuł 14

Rozpatrywanie wniosków o częściowe przeniesienie

1. Jeżeli wniosek o rejestrację przeniesienia odnosi się tylko do niektórych towarów lub usług, dla których znak jest zarejestrowany, zgłaszający rozdziela towary lub usługi z pierwotnej rejestracji pomiędzy pozostającą w mocy rejestrację a wniosek o częściowe przeniesienie w taki sposób, aby towary lub usługi objęte pozostającą w mocy rejestracją i nową rejestracją nie pokrywały się.

2. Urząd sporządza osobne akta dla nowej rejestracji, w których umieszcza kompletną kopię akt pierwotnej rejestracji, wraz z wnioskiem o rejestrację przeniesienia częściowego i towarzyszącą mu korespondencją. Urząd nadaje nowej rejestracji nowy numer rejestracji.

3. Ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do celów wniosku o rejestrację przeniesienia zgłoszenia unijnego znaku towarowego. Urząd nadaje nowemu zgłoszeniu unijnego znaku towarowego nowy numer zgłoszeniowy.

TYTUŁ V

ZRZECZENIE SIĘ

Artykuł 15

Zrzeczenie się

1. Oświadczenie o zrzeczeniu się zgodnie z art. 50 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 zawiera:

a) numer rejestracji unijnego znaku towarowego;

b) nazwę (imię i nazwisko) i adres właściciela zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) niniejszego rozporządzenia;

c) jeżeli zrzeczenie się dotyczy tylko niektórych towarów lub usług, dla których znak jest zarejestrowany, wskazanie towarów lub usług, dla których znak ma pozostać zarejestrowany.

2. Jeżeli prawo osoby trzeciej odnoszące się do unijnego znaku towarowego zostało wpisane do rejestru, wystarczającym dowodem wyrażenia przez osobę trzecią zgody na zrzeczenie się jest oświadczenie o zgodzie na zrzeczenie się podpisane przez właściciela tego prawa lub jego pełnomocnika.

TYTUŁ VI

UNIJNE ZNAKI WSPÓLNE I ZNAKI CERTYFIKUJĄCE

Artykuł 16

Treść regulaminów używania unijnych znaków wspólnych

Regulaminy używania unijnych znaków wspólnych, o których mowa w art. 67 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 207/2009, określają:

a) nazwę (imię i nazwisko) zgłaszającego;

b) cel stowarzyszenia lub cel, dla którego osoba prawna prawa publicznego została stworzona;

c) organy uprawnione do reprezentowania stowarzyszenia lub osoby prawnej prawa publicznego;

d) w przypadku stowarzyszenia - warunki członkostwa;

e) przedstawienie unijnego znaku wspólnego;

f) osoby uprawnione do używania unijnego znaku wspólnego;

g) w stosownych przypadkach zasady regulujące używanie unijnego znaku wspólnego, włącznie z sankcjami;

h) towary lub usługi objęte unijnym znakiem wspólnym, w tym w stosownych przypadkach wszelkie ograniczenia wprowadzone w wyniku zastosowania art. 7 ust. 1 lit. j), k) lub 1) rozporządzenia (WE) nr 207/2009;

i) w stosownych przypadkach upoważnienie, o którym mowa w art. 67 ust. 2 zdanie drugie rozporządzenia (WE) nr 207/2009.

Artykułu 17

Treść regulaminów używania unijnych znaków certyfikujących

Regulaminy używania unijnych znaków certyfikujących, o których mowa w art. 74b rozporządzenia (WE) nr 207/2009, określają:

a) nazwę (imię i nazwisko) zgłaszającego;

b) oświadczenie, że zgłaszający spełnia wymogi określone w art. 74a ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009;c) przedstawienie unijnego znaku certyfikującego;

d) towary lub usługi objęte unijnym znakiem certyfikującym;

e) cechy charakterystyczne towarów lub usług, które mają być certyfikowane unijnym znakiem certyfikującym, takie jak materiał, sposób produkcji towarów lub świadczenia usług, jakość lub dokładność;

f) warunki dotyczące używania unijnego znaku certyfikującego, łącznie z sankcjami;

g) osoby uprawnione do używania unijnego znaku certyfikującego;

h) w jaki sposób organ certyfikujący ma badać te cechy charakterystyczne oraz nadzorować używanie unijnego znaku certyfikującego.

TYTUŁ VII

KOSZTY

Artykuł 18

Maksymalne stawki kosztów

1. Koszty, o których mowa w art. 85 ust. la akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 207/2009, ponosi strona przegrywająca według następujących stawek maksymalnych:

a) jeżeli strona wygrywająca nie jest reprezentowana, koszty pobytu i podróży tej strony za podróż jednej osoby tam i z powrotem między miejscem zamieszkania lub miejscem prowadzenia działalności a miejscem, gdzie odbywa się postępowanie ustne zgodnie z art. 49 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 2017/1430, jak następuje:

(i) koszt transportu kolejowego w pierwszej klasie, łącznie ze zwyczajowymi opłatami dodatkowymi, jeżeli łączny dystans drogą kolejową nie przekracza 800 km, lub koszt biletu lotniczego w klasie turystycznej, jeżeli łączny dystans drogą kolejową przekracza 800 kilometrów lub jeżeli trasa obejmuje odcinek pokonywany drogą morską;

(ii) diety obliczone zgodnie z art. 13 załącznika VII do Regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej i warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej, określonych rozporządzeniem Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 (⁷);

b) koszty podróży pełnomocników zgodnie z art. 93 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 według stawek przewidzianych w lit. a) ppkt (i) niniejszego ustępu;

c) koszty pełnomocnictwa w rozumieniu art. 93 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 poniesione przez stronę wygrywającą, jak następuje:

(i) w postępowaniach sprzeciwowych: 300 EUR;

(ii) w postępowaniach w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia lub unieważnienia unijnego znaku towarowego: 450 EUR;

(iii) w postępowaniach odwoławczych: 550 EUR;

(iv) jeżeli odbyło się postępowanie ustne, na które strony postępowania wezwano zgodnie z art. 49 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/1430, kwota, o której mowa w ppkt (i), (ii) lub (iii), powiększona o 400 EUR.

2. Jeżeli istnieje kilku zgłaszających lub właścicieli zgłoszenia lub rejestracji unijnego znaku towarowego lub gdy istnieje kilka sprzeciwiających się stron lub kilku zgłaszających składających wniosek w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia lub unieważnienia, którzy wspólnie wnieśli sprzeciw lub wniosek o stwierdzenie wygaśnięcia lub unieważnienia, strona przegrywająca ponosi koszty określone w ust. 1 lit. a) tylko w odniesieniu do jednej takiej osoby.

3. Jeżeli strona wygrywająca jest reprezentowana przez więcej niż jednego pełnomocnika w rozumieniu art. 93 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 207/2009, strona przegrywająca ponosi koszty określone w ust. 1 lit. b) i c) niniejszego artykułu tylko w odniesieniu do jednej takiej osoby.

4. Strona przegrywająca nie jest zobowiązana do zwrócenia stronie wygrywającej kosztów, wydatków oraz wynagrodzeń związanych z postępowaniem przed Urzędem, innych niż te określone w ust. 1, 2 i 3.

TYTUŁ VIII

PUBLIKACJE OKRESOWE

Artykuł 19

Publikacje okresowe

1. Jeżeli w Biuletynie Znaków Towarowych Unii Europejskiej publikowane są dane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 207/2009, rozporządzeniem delegowanym (UE) 2017/1430 lub niniejszym rozporządzeniem, datę wydania widniejącą na biuletynie uznaje się za datę publikacji tych danych.

2. W zakresie, w jakim wpisy dotyczące rejestracji znaku towarowego nie zawierają żadnej zmiany w stosunku do opublikowanego zgłoszenia, publikacji takich wpisów dokonuje się poprzez odniesienie do danych szczegółowych wskazanych w opublikowanym zgłoszeniu.

3. Urząd może udostępniać publicznie wydania Dziennika Urzędowego Urzędu w formie elektronicznej.

TYTUŁ IX

WSPÓŁPRACA ADMINISTRACYJNA

Artykuł 20

Wymiana informacji między Urzędem a organami państw członkowskich

1. Nie naruszając przepisów art. 123c rozporządzenia (WE) nr 207/2009, Urząd oraz centralne urzędy zajmujące się ochroną własności przemysłowej w państwach członkowskich, w tym Urząd Własności Intelektualnej Państw Beneluksu, przekazują sobie, na wniosek, istotne informacje dotyczące zgłoszeń unijnego znaku towarowego lub znaków krajowych oraz postępowań odnoszących się do tych zgłoszeń i znaków zarejestrowanych w ich wyniku.

2. Urząd i sądy lub organy państw członkowskich wymieniają się informacjami do celów rozporządzenia (WE) nr 207/2009 bezpośrednio lub za pośrednictwem centralnych urzędów zajmujących się ochroną własności przemysłowej w państwach członkowskich.

3. Wydatkami poniesionymi z tytułu przekazania informacji określonych w ust. 1 i 2 obciąża się organ przekazujący informacje. Tego rodzaju informacje są zwolnione z opłat.

Artykułu 21

Otwarcie akt do wglądu

1. Wgląd do akt zgłoszeń unijnych znaków towarowych oraz akt zarejestrowanych unijnych znaków towarowych dla sądów i organów państw członkowskich dotyczy dokumentów oryginalnych lub kopii tych dokumentów lub środków technicznych przechowywania tych danych, jeżeli akta są w ten sposób przechowywane.

2. W momencie przekazania sądom lub prokuraturom państw członkowskich dokumentów odnoszących się do zgłoszonych lub zarejestrowanych unijnych znaków towarowych lub kopii tych dokumentów Urząd wskazuje ograniczenia, którym podlega wgląd do akt zgodnie z art. 88 rozporządzenia (WE) nr 207/2009.

3. Sądy lub prokuratury państw członkowskich w czasie postępowania przed nimi mogą udostępniać przekazane im przez Urząd akta lub ich kopie do wglądu osobom trzecim. Wgląd do akt podlega warunkom art. 88 rozporządzenia (WE) nr 207/2009.

TYTUŁ X

KONWERSJA

Artykuł 22

Treść wniosku o konwersję

Wniosek o konwersję zgłoszenia unijnego znaku towarowego lub zarejestrowanego unijnego znaku towarowego na zgłoszenie krajowego znaku towarowego zgodnie z art. 112 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 zawiera:

a) nazwę (imię i nazwisko) i adres zgłaszającego konwersję zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) niniejszego rozporządzenia;

b) numer akt zgłoszenia unijnego znaku towarowego lub numer rejestracji unijnego znaku towarowego;

c) wskazanie podstaw konwersji zgodnie z art. 112 ust. 1 lit. a) lub b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009;

d) wskazanie państwa członkowskiego lub państw członkowskich, w odniesieniu do których wnosi się o konwersję;

e) jeżeli wniosek nie dotyczy wszystkich towarów lub usług, dla których dokonano zgłoszenia lub dla których unijny znak towarowy jest zarejestrowany, wskazanie towarów lub usług, dla których wnioskuje się o konwersję, oraz, jeżeli konwersja dotyczy więcej niż jednego państwa członkowskiego i wykaz towarów lub usług nie jest jednakowy dla wszystkich państw członkowskich, wskazanie stosownych towarów lub usług dla każdego państwa członkowskiego;

f) jeżeli wnioskuje się zgodnie z art. 112 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 o konwersję w związku z tym, że unijny znak towarowy przestał wywoływać skutki w wyniku decyzji sądu orzekającego w sprawach unijnych znaków towarowych, datę, z którą decyzja ta stała się prawomocna, oraz kopię tej decyzji, którą można złożyć w języku wydania decyzji.

Artykuł 23

Treść publikacji wniosku o konwersję

Publikacja wniosku o konwersję zgodnie z art. 113 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 zawiera:

a) numer akt lub numer rejestracji unijnego znaku towarowego, w odniesieniu do którego wnioskuje się o konwersję;

b) odniesienie do wcześniejszej publikacji wniosku lub rejestracji w Biuletynie Znaków Towarowych Unii Europejskiej;

c) wskazanie państwa członkowskiego lub państw członkowskich, w odniesieniu do których wnioskuje się o konwersję;

d) jeżeli wniosek nie odnosi się do wszystkich towarów lub usług, dla których dokonano zgłoszenia lub dla których unijny znak towarowy jest zarejestrowany, wskazanie towarów lub usług, dla których wnioskuje się o konwersję;

e) jeżeli wnioskuje się o konwersję w odniesieniu do więcej niż jednego państwa członkowskiego, a wykaz towarów lub usług nie jest taki sam dla wszystkich państw członkowskich, wskazanie stosownych towarów lub usług w odniesieniu do każdego państwa członkowskiego;

f) datę wniosku o konwersję.

TYTUŁ XI

JĘZYKI

Artykuł 24

Składanie dokumentów potwierdzających w postępowaniach pisemnych

O ile w niniejszym rozporządzeniu lub w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2017/1430 nie postanowiono inaczej, dokumenty potwierdzające, które mają być wykorzystane w postępowaniu pisemnym przed Urzędem, można składać w dowolnym języku urzędowym Unii. Jeżeli język takich dokumentów nie jest językiem postępowania ustalonym zgodnie z art. 119 rozporządzenia (WE) nr 207/2009, Urząd może, z urzędu lub na uzasadniony wniosek drugiej strony, wymagać przedłożenia tłumaczenia na ten język w terminie wyznaczonym przez Urząd.

Artykuł 25

Standard tłumaczeń

1. Jeżeli w Urzędzie ma być złożone tłumaczenie dokumentu, w tłumaczeniu wskazuje się dokument, którego ono dotyczy, i odtwarza się strukturę i treść oryginału. Jeżeli strona wskazała, że jedynie części dokumentu są istotne, tłumaczenie może być ograniczone do tych części.

2. O ile w rozporządzeniu (WE) nr 207/2009, w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2017/1430 lub w niniejszym rozporządzeniu nie postanowiono inaczej, dokument, dla którego przedłożone ma być tłumaczenie, uznaje się za niedoręczony do Urzędu w następujących przypadkach:

a) jeżeli tłumaczenie zostaje dostarczone do Urzędu po upływie terminu wyznaczonego na złożenie oryginału lub tłumaczenia;

b) jeżeli poświadczenie, o którym mowa w art. 26 niniejszego rozporządzenia, nie zostało złożone w terminie określonym przez Urząd.

Artykuł 26

Autentyczność tłumaczeń

Wobec braku dowodu lub odmiennych wskazań Urząd przyjmuje, że tłumaczenie jest wierne odpowiedniemu tekstowi oryginału. W razie wątpliwości Urząd może wymagać przedłożenia w określonym terminie poświadczenia, że tłumaczenie odpowiada tekstowi oryginału.

TYTUŁ XII

ORGANIZACJA URZĘDU

Artykuł 27

Decyzje Wydziału Sprzeciwów lub Wydziału Unieważnień podejmowane przez jednego członka

Zgodnie z art. 132 ust. 2 lub art. 134 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009, jeden członek Wydziału Sprzeciwów lub Wydziału Unieważnień podejmuje samodzielnie następujące rodzaje decyzji:

a) decyzje w sprawie podziału kosztów;

b) decyzje w sprawie ustalenia kwoty należnych kosztów zgodnie z art. 8 5 ust. 6 zdanie pierwsze rozporządzenia (WE) nr 207/2009;

c) decyzje o umorzeniu postępowania lub decyzje potwierdzające brak potrzeby podejmowania decyzji merytorycznej;

d) decyzje w sprawie odrzucenia sprzeciwu w związku z jego niedopuszczalnością przed upływem terminu, o którym mowa w art. 6 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/1430;

e) decyzje w sprawie zawieszenia postępowania;

f) decyzje w sprawie połączenia lub rozdzielenia szeregu sprzeciwów zgodnie z art. 9 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/1430.

TYTUŁ XIII

PROCEDURY DOTYCZĄCE MIĘDZYNARODOWEJ REJESTRACJI ZNAKÓW

Artykuł 28

Formularz, który ma być stosowany do dokonywania zgłoszeń międzynarodowych

Formularz udostępniany przez Urząd do dokonywania zgłoszeń międzynarodowych, o którym to formularzu mowa w art. 147 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 207/2009, obejmuje wszystkie elementy urzędowego formularza udostępnianego przez Biuro Międzynarodowe Światowej Organizacji Własności Intelektualnej („Biuro Międzynarodowe”). Zgłaszający mogą również korzystać z urzędowego formularza udostępnianego przez Biuro Międzynarodowe.

Artykuł 29

Okoliczności i decyzje dotyczące nieważności zgłaszane Biuru Międzynarodowemu

1. Urząd powiadamia Biuro Międzynarodowe w terminie pięciu lat od daty międzynarodowej rejestracji o następujących przypadkach:

a) zgłoszenie unijnego znaku towarowego, na podstawie którego dokonana została międzynarodowa rejestracja, zostało wycofane, uważane jest za wycofane lub zostało odrzucone na mocy ostatecznej decyzji, w odniesieniu do wszystkich lub niektórych towarów lub usług wymienionych w międzynarodowej rejestracji;

b) unijny znak towarowy, na podstawie którego dokonana została międzynarodowa rejestracja, przestał wywoływać skutki, ponieważ zrzeczono się go, nie przedłużono go, wygasł lub został uznany za nieważny przez Urząd na mocy jego ostatecznej decyzji albo przez sąd orzekający w sprawach unijnych znaków towarowych na podstawie roszczenia wzajemnego w ramach postępowania w sprawie naruszenia, w odniesieniu do wszystkich lub niektórych towarów lub usług wymienionych w międzynarodowej rejestracji;

c) zgłoszenie unijnego znaku towarowego lub unijny znak towarowy, na podstawie których dokonana została międzynarodowa rejestracja, zostały podzielone na dwa zgłoszenia lub dwie rejestracje.

2. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

a) numer międzynarodowej rejestracji;

b) imię i nazwisko lub nazwę posiadacza międzynarodowej rejestracji;

c) okoliczności i decyzje mające wpływ na podstawowe zgłoszenie lub podstawową rejestrację, jak również datę faktyczną wystąpienia tych okoliczności i wydania tych decyzji;

d) w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. a) lub b), wniosek o unieważnienie międzynarodowej rejestracji;

e) jeżeli akt, o którym mowa w ust. 1 lit. a) lub b), ma wpływ na podstawowe zgłoszenie lub podstawową rejestrację jedynie w odniesieniu do niektórych towarów lub usług, wskazanie tych towarów lub usług, na które ma on wpływ, lub tych towarów lub usług, na które nie ma on wpływu;

f) w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. c), numer każdego odnośnego zgłoszenia unijnego znaku towarowego lub każdej odnośnej rejestracji.

3. Urząd powiadamia Biuro Międzynarodowe na koniec upływu okresu pięciu lat od daty międzynarodowej rejestracji o następujących przypadkach:

a) toczące się postępowanie w sprawie o uchylenie decyzji eksperta dotyczącej odmowy przyjęcia zgłoszenia unijnego znaku towarowego, na podstawie którego dokonana została międzynarodowa rejestracja zgodnie z art. 37 rozporządzenia (WE) nr 207/2009;

b) toczące się postępowanie w sprawie sprzeciwu wobec zgłoszenia unijnego znaku towarowego, na podstawie którego dokonana została międzynarodowa rejestracja;

c) toczące się postępowanie w sprawie o wygaśnięcie lub unieważnienie unijnego znaku towarowego, na podstawie którego dokonana została międzynarodowa rejestracja;

d) w rejestrze unijnych znaków towarowych dokonano wpisu stwierdzającego, że przed sądem orzekającym w sprawach unijnych znaków towarowych wysunięte zostało roszczenie wzajemne w sprawie o wygaśnięcie lub unieważnienie unijnego znaku towarowego, na podstawie którego dokonana została międzynarodowa rejestracja, ale w rejestrze nie dokonano jeszcze wpisu dotyczącego decyzji wydanej przez ten sąd w sprawie tego roszczenia wzajemnego.

4. Po zakończeniu postępowań, o których mowa w ust. 3, drogą wydania ostatecznej decyzji lub dokonania wpisu w rejestrze, Urząd zawiadamia Biuro Międzynarodowe zgodnie z ust. 2.

5. Do celów ust. 1 i 3 unijny znak towarowy, na podstawie którego dokonana została międzynarodowa rejestracja, obejmuje rejestrację unijnego znaku towarowego w następstwie zgłoszenia unijnego znaku towarowego, na podstawie którego dokonane zostało międzynarodowe zgłoszenie.

Artykuł 30

Wniosek o rozszerzenie terytorialne po dokonaniu międzynarodowej rejestracji

1. Składany w Urzędzie wniosek o rozszerzenie terytorialne zgodnie z art. 149 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 spełnia następujące kryteria:

a) został złożony przy użyciu jednego z formularzy, o których mowa w art. 31 niniejszego rozporządzenia, oraz zawiera wszystkie dane i informacje wymagane w użytym formularzu;

b) wskazuje numer międzynarodowej rejestracji, do której się odnosi;

c) wykaz towarów lub usług jest objęty wykazem towarów lub usług zawartym w międzynarodowej rejestracji;

d) zgłaszający ma prawo na podstawie danych podanych w międzynarodowym formularzu do dokonania wskazania po międzynarodowej rejestracji za pośrednictwem Urzędu zgodnie z art. 2 ust. 1 ppkt (ii) i art. 3ter ust. 2 protokołu madryckiego.

2. Jeżeli wniosek o rozszerzenie terytorialne nie spełnia wszystkich wymogów określonych w ust. 1, Urząd wzywa zgłaszającego do usunięcia braków w określonym przez Urząd terminie.

Artykuł 31

Formularz wniosku o rozszerzenie terytorialne

Formularz udostępniany przez Urząd do celów wniosku o rozszerzenie terytorialne po dokonaniu międzynarodowej rejestracji, o którym to wniosku mowa w art. 149 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 207/2009, obejmuje wszystkie elementy urzędowego formularza udostępnianego przez Biuro Międzynarodowe. Zgłaszający mogą również korzystać z urzędowego formularza udostępnianego przez Biuro Międzynarodowe.

Artykuł 32

Zastrzeżenie starszeństwa przed Urzędem

1. Nie naruszając przepisów art. 34 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 207/2009, zastrzeżenia starszeństwa zgodnie z art. 153a ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 muszą zawierać:

a) numer rejestracyjny międzynarodowej rejestracji;

b) nazwę (imię i nazwisko) i adres posiadacza międzynarodowej rejestracji zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b) niniejszego rozporządzenia;

c) wskazanie państwa członkowskiego lub państw członkowskich, w którym(-ych) lub dla którego(-ych) zarejestrowany został wcześniejszy znak towarowy;

d) numer i datę złożenia odnośnej rejestracji;

e) wskazanie towarów lub usług, dla których wcześniejszy znak towarowy jest zarejestrowany, oraz tych, dla których zastrzega się starszeństwo;

f) kopię odnośnego świadectwa rejestracji.

2. Jeżeli posiadacz międzynarodowej rejestracji zobowiązany jest być reprezentowanym w postępowaniu przed Urzędem zgodnie z art. 92 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009, w zastrzeżeniu starszeństwa wyznacza się pełnomocnika w rozumieniu art. 93 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 207/2009.

3. Jeżeli Urząd przyjmuje zastrzeżenie starszeństwa, zawiadamia o tym odpowiednio Biuro Międzynarodowe, podając mu do wiadomości:

a) numer odnośnej międzynarodowej rejestracji;

b) nazwę państwa członkowskiego lub państw członkowskich, w którym(-ych) lub dla którego(-ych) zarejestrowany został wcześniejszy znak towarowy;

c) numer odnośnej rejestracji;

d) datę, z którą odnośna rejestracja stała się skuteczna.

Artykuł 33

Powiadomienie Biura Międzynarodowego o tymczasowej odmowie z urzędu

1. Powiadomienie o tymczasowej odmowie z urzędu ochrony międzynarodowej rejestracji, w całości lub w części, skierowane do Biura Międzynarodowego zgodnie z art. 154 ust. 2 i 5 rozporządzenia (WE) nr 207/2009, zawiera następujące elementy bez uszczerbku dla wymagań określonych w art. 154 ust. 3 i 4 tego rozporządzenia:

a) numer międzynarodowej rejestracji;

b) odesłanie do przepisów rozporządzenia (WE) nr 207/2009 istotnych dla tymczasowej odmowy;

c) wskazanie, że tymczasowa odmowa ochrony zostanie potwierdzona decyzją Urzędu, jeżeli posiadacz międzynarodowej rejestracji nie usunie podstaw udzielenia odmowy poprzez przedłożenie Urzędowi swoich uwag w terminie dwóch miesięcy od daty wydania przez Urząd tymczasowej odmowy;

d) jeżeli tymczasowa odmowa dotyczy jedyne niektórych towarów lub usług, wskazanie tych towarów lub usług.

2. W odniesieniu do każdego powiadomienia o tymczasowej odmowie z urzędu skierowanego do Biura Międzynarodowego i pod warunkiem że termin na wniesienie sprzeciwu upłynął i nie wydano powiadomienia o tymczasowej odmowie na podstawie sprzeciwu zgodnie z art. 72, ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/1430, Urząd podaje do wiadomości Biura Międzynarodowego, co następuje:

a) jeżeli w wyniku postępowania przed Urzędem nastąpiło wycofanie tymczasowej odmowy, potwierdzenie faktu ochrony znaku w Unii;

b) jeżeli decyzja o odmowie ochrony znaku stała się prawomocna, w stosownym przypadku po odwołaniu na podstawie art. 58 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 lub po skardze na podstawie art. 65 rozporządzenia (WE) nr 207/2009, potwierdzenie faktu odmowy ochrony znaku w Unii;

c) jeżeli odmowa zgodnie z lit. b) dotyczy jedynie części towarów lub usług, towary lub usługi, w odniesieniu do od których znak jest chroniony w Unii.

Artykuł 34

Powiadomienie Biura Międzynarodowego o unieważnieniu skutków międzynarodowej rejestracji

Powiadomienie, o którym mowa w art. 158 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 207/2009, jest opatrzone datą i zawiera:

a) wskazanie, że Urząd zdecydował o unieważnieniu, lub wskazanie sądu orzekającego w sprawach unijnych znaków towarowych, który zdecydował o unieważnieniu;

b) wskazanie, czy unieważnienie miało formę stwierdzenia wygaśnięcia praw posiadacza międzynarodowej rejestracji, uznania nieważności znaku towarowego ze względu na istnienie bezwzględnych podstaw unieważnienia czy też uznania nieważności znaku towarowego ze względu na istnienie względnych podstaw unieważnienia;

c) potwierdzenie, że od unieważnienia nie przysługuje już odwołanie;

d) numer międzynarodowej rejestracji;

e) imię i nazwisko lub nazwę posiadacza międzynarodowej rejestracji;

f) jeżeli unieważnienie nie dotyczy wszystkich towarów lub usług, wskazanie tych towarów lub usług, w odniesieniu do których stwierdzono unieważnienie, lub tych, w odniesieniu do których nie stwierdzono unieważnienia;

g) datę decyzji o unieważnieniu wraz ze wskazaniem daty, z którą unieważnienie staje się skuteczne.

Artykuł 35

Wniosek o konwersję międzynarodowej rejestracji na zgłoszenie krajowego znaku towarowego lub na wskazanie państw członkowskich

1. Wniosek o konwersję międzynarodowej rejestracji wskazującej Unię na zgłoszenie krajowego znaku towarowego lub na wskazanie państw członkowskich zgodnie z art. 112 i 159 rozporządzenia (WE) nr 207/2009, bez uszczerbku dla wymogów określonych w art. 159 ust. 4-7 tego rozporządzenia, zawiera:

a) numer rejestracyjny międzynarodowej rejestracji;

b) datę międzynarodowej rejestracji lub datę wskazania Unii dokonanego po międzynarodowej rejestracji zgodnie z art. 3ter ust. 2 protokołu madryckiego oraz, w stosownych przypadkach, szczegółowe dane dotyczące zastrzeżenia pierwszeństwa międzynarodowej rejestracji zgodnie z art. 159 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 oraz szczegółowe dane dotyczące zastrzeżenia starszeństwa zgodnie z art. 34, 35 lub 153 rozporządzenia (WE) nr 207/2009;

c) wskazania i elementy, o których mowa w art. 113 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 oraz w art. 22 lit. a), c) i d) niniejszego rozporządzenia.

2. Publikacja wniosku o konwersję, o którym mowa w ust. 1, zawiera szczegółowe dane określone w art. 23.

Artykuł 36

Przekształcenie międzynarodowej rejestracji wskazującej Unię na zgłoszenie unijnego znaku towarowego

Wniosek o przekształcenie zgodnie z art. 161 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 207/2009 oprócz wskazań i elementów, o których mowa w art. 2 niniejszego rozporządzenia, zawiera:

a) numer międzynarodowej rejestracji, która została unieważniona;

b) datę, w której Biuro Międzynarodowe unieważniło międzynarodową rejestrację;

c) odpowiednio, datę międzynarodowej rejestracji zgodnie z art. 3 ust. 4 protokołu madryckiego lub datę wpisu rozszerzenia terytorialnego na Unię dokonanego po międzynarodowej rejestracji zgodnie z art. 3ter ust. 2 protokołu madryckiego;

d) w stosownych przypadkach datę pierwszeństwa zastrzeżonego w zgłoszeniu międzynarodowym, wpisaną w rejestrze międzynarodowym prowadzonym przez Biuro Międzynarodowe.

TYTUŁ XIV

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 37

Środki przejściowe

Niezależnie od przepisów art. 80 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/1430, przepisy rozporządzenia (WE) nr 2868/95 stosuje się nadal do postępowań w toku, jeżeli niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania zgodnie z jego art. 38, do czasu zakończenia takich postępowań.

Artykuł 38

Wejście w życie i stosowanie

1. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2. Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 października 2017 r., z zastrzeżeniem następujących odstępstw:

a) tytułu II nie stosuje się do zgłoszeń unijnego znaku towarowego złożonych przed powyższą datą ani do międzynarodowych rejestracji, dla których wskazania Unii dokonano przed tą datą;

b) art. 9 nie stosuje się do unijnych znaków towarowych zarejestrowanych przed powyższą datą;

c) art. 10 nie stosuje się do wniosków o zmianę złożonych przed powyższą datą;

d) art. 11 nie stosuje się do oświadczeń o podziale złożonych przed powyższą datą;

e) art. 12 nie stosuje się do wniosków o zmianę imienia i nazwiska lub nazwy lub adresu złożonych przed powyższą datą;

f) tytułu IV nie stosuje się do wniosków o rejestrację przeniesienia złożonych przed powyższą datą;

g) tytułu V nie stosuje się do oświadczeń o zrzeczeniu się złożonych przed powyższą datą;

h) tytułu VI nie stosuje się do zgłoszeń unijnych znaków wspólnych lub unijnych znaków certyfikujących złożonych przed powyższą datą ani do międzynarodowych rejestracji, dla których wskazania Unii dokonano przed tą datą;

i) tytułu VII nie stosuje się do kosztów poniesionych w postępowaniach wszczętych przed powyższą datą;

j) tytułu VIII nie stosuje się do publikacji dokonanych przed powyższą datą;

k) tytułu IX nie stosuje się do wniosków o informację lub wgląd do akt złożonych przed powyższą datą;

l) tytułu X nie stosuje się do wniosków o konwersję złożonych przed powyższą datą;

m) tytułu XI nie stosuje się do dokumentów potwierdzających lub tłumaczeń złożonych przed powyższą datą;

n) tytułu XII nie stosuje się do decyzji podjętych przed powyższą datą;

o) tytułu XIII nie stosuje się do zgłoszeń międzynarodowych, powiadomień o okolicznościach i decyzjach dotyczących unieważnienia zgłoszenia unijnego znaku towarowego lub rejestracji, na podstawie której dokonana została międzynarodowa rejestracja, wniosków o rozszerzenie terytorialne, zastrzeżeń starszeństwa, powiadomień o tymczasowej odmowie z urzędu, powiadomień o unieważnieniu skutków międzynarodowej rejestracji, wniosków o konwersję międzynarodowej rejestracji na zgłoszenie krajowego znaku towarowego oraz wniosków o przekształcenie międzynarodowej rejestracji wskazującej Unię na zgłoszenie unijnego znaku towarowego, złożonych lub dokonanych przed powyższą datą, w zależności od przypadku.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 18 maja 2017 r.