KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (¹), w szczególności jego art. 247,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zarówno w dziedzinie ceł, jak i ochrony lotnictwa odpowiednie prawodawstwo, w szczególności rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 300/2008 (²) w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie ochrony lotnictwa cywilnego, przewiduje możliwość zaświadczenia, że podmioty, które spełniają określone warunki i wymogi, zapewniają bezpieczny łańcuch dostaw i się do niego przyczyniają.

(2) Istniejące prawodawstwo w dziedzinie ceł i lotnictwa przewiduje pewnego rodzaju uznawanie certyfikacji w ramach odpowiednich programów, w szczególności w odniesieniu do kontroli bezpieczeństwa przeprowadzanych w każdym z nich. Art. 14k ust. 2 lit. b) i ust. 3 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 (³) przewidują, że jeżeli przedsiębiorstwo, które składa wniosek o świadectwo upoważnionego przedsiębiorcy (AEO), jest już zarejestrowanym agentem, kryterium „odpowiednich standardów bezpieczeństwa i ochrony” uznaje się za spełnione w stosunku do siedziby, dla której przedsiębiorstwu przyznano status zarejestrowanego agenta. Pkt 6.3.1.2 i 6.4.1.2 załącznika do rozporządzenia Komisji (UE) nr 185/2010 (⁴) stanowią, że właściwy organ lub niezależny podmiot zatwierdzający, działający w imieniu organu, powinien uwzględnić fakt, czy wnioskodawca o zatwierdzenie jako zarejestrowany agent lub znany nadawca jest posiadaczem świadectwa upoważnionego podmiotu gospodarczego.

(3) Praktyczne wdrożenie zarówno przepisów celnych regulujących kwestię świadectwa AEO, jak i prawodawstwa w zakresie lotnictwa dotyczącego zarejestrowanych agentów i znanych nadawców wykazało, że obecne zasady uznawania obowiązujące w poszczególnych programach nie są wystarczające, aby zagwarantować ich jak najlepszą synergię. Wymogi bezpieczeństwa dla programu zarejestrowanego agenta i znanego nadawcy w ramach ochrony lotnictwa oraz dla programu upoważnionego przedsiębiorcy w dziedzinie ceł pokrywają się do tego stopnia, że oba programy można w dalszym ciągu dostosowywać.

(4) Dalsze dostosowywanie obu programów pod kątem zapewnienia jednakowych zasad uznawania, które obejmują wymaganą wymianę informacji, jest konieczne, aby zmniejszyć obciążenia administracyjne danego sektora gospodarki oraz organów rządowych (zarówno organów celnych, jak i organów administracji lotnictwa cywilnego), jednocześnie wzmacniając dodatkowo obecny poziom bezpieczeństwa.

(5) Zmiana rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 jest niezbędna, aby uaktualnić odniesienia do obowiązujących przepisów w dziedzinie lotnictwa, uwzględnić uznawanie statusu znanego nadawcy, który jest przydatny również w odniesieniu do AEO, stworzyć ramy dla uznawania wspólnych wymogów pomiędzy odpowiednimi programami oraz umożliwić konieczną wymianę informacji między organami celnymi a władzami lotniczymi.

(6) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (EWG) nr 2454/93.

(7) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (EWG) nr 2454/93 wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 14k wprowadza się następujące zmiany:

a) ust. 2 lit. b) otrzymuje brzmienie:

„ b) jest zarejestrowanym agentem w myśl art. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 300/2008 (*) (»zarejestrowany agent« ) i spełnia wymogi przewidziane w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 185/2010 (**);

_____ ___

(*) Dz.U. L 97 z 9.4.2008, s. 72.

(**) Dz.U. L 55 z 5.3.2010, s. 1.”;

b) w ust. 2 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Jeżeli przedsiębiorstwo lotnicze jest zarejestrowanym agentem, warunki określone w ust. 1 uznaje się za spełnione w stosunku do miejsc i działań, dla których wnioskodawca uzyskał status zarejestrowanego agenta, o ile warunki uzyskania statusu zarejestrowanego agenta są identyczne lub równorzędne z warunkami ustanowionymi w ust. 1.”;

c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Jeżeli wnioskodawca posiada siedzibę na obszarze celnym Wspólnoty i jest zarejestrowanym agentem lub znanym nadawcą w myśl art. 3 rozporządzenia (WE) nr 300/2008 oraz spełnia wymogi przewidziane w rozporządzeniu (WE) nr 185/2010, warunki ustanowione w ust. 1 uznaje się za spełnione w stosunku do miejsc i działań, dla których wnioskodawca uzyskał status zarejestrowanego agenta lub znanego nadawcy, o ile warunki uzyskania statusu zarejestrowanego agenta lub znanego nadawcy są identyczne lub równorzędne z warunkami ustanowionymi w ust. 1.”;

2) w art. 14w dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„ 4. Organ celny wydający świadectwo niezwłocznie udostępnia odpowiednim organom krajowym odpowiedzialnym za ochronę lotnictwa cywilnego co najmniej następujące informacje odnoszące się do statusu upoważnionego przedsiębiorcy, którymi dysponuje:

a) świadectwo AEO – bezpieczeństwo i ochrona (świadectwo AEOS) oraz świadectwo AEO – uproszczenia celne/bezpieczeństwo i ochrona (świadectwo AEOF), zawierające nazwę posiadacza świadectwa oraz, w stosownych przypadkach, zmiany lub cofnięcie tych świadectw lub też zawieszenie statusu upoważnionego przedsiębiorcy i przyczyny takich działań;

b) informacje na temat tego, czy organy celne przeprowadziły w danym miejscu kontrolę, datę ostatniej wizyty i cel wizyty (proces wydawania pozwoleń, ponowna ocena, monitorowanie);

c) jakiekolwiek ponowne oceny świadectw AEOS i AEOF i ich wyniki.

Krajowe organy celne, w porozumieniu z odpowiednim organem krajowym odpowiedzialnym za ochronę lotnictwa cywilnego, ustanawiają szczegółowe warunki dotyczące wymiany wszelkich informacji, o których mowa w akapicie pierwszym, nieuwzględnionych w elektronicznym systemie służącym do przekazywania i wymiany informacji, określonym w art. 14x, najpóźniej do dnia 1 marca 2015 r.

Krajowe organy odpowiedzialne za ochronę lotnictwa cywilnego, które będą przetwarzać wspomniane informacje, mogą wykorzystywać je wyłącznie do celów odpowiednich programów zarejestrowanego agenta lub znanego nadawcy i wprowadzają w życie odpowiednie środki techniczne oraz organizacyjne, aby zapewnić bezpieczeństwo tych informacji.”;

3) w art. 14x dodaje się ust. 2aw brzmieniu:

„2a. W stosownych przypadkach, w szczególności w przypadku gdy status upoważnionego przedsiębiorcy uznaje się za podstawę do przyznania zatwierdzenia lub pozwoleń lub ułatwień zgodnie z innymi przepisami Unii, dostęp do informacji, o których mowa w art. 14w ust. 4 lit. a) i c), może zostać przyznany również odpowiedniemu krajowemu organowi odpowiedzialnemu za ochronę lotnictwa cywilnego.”;

4) w załączniku 1c wprowadza się następujące zmiany:

a) tytuł rubryki 15 otrzymuje brzmienie:

„15. Przyznane uproszczenia lub ułatwienia, świadectwa określone w art. 14k ust. 4 lub status zarejestrowanego agenta lub znanego nadawcy, uzyskane zgodnie z przepisami art. 14k ust. 2 i 3”;

b) tytuł wyjaśnienia do rubryki 15 otrzymuje brzmienie:

„15. Przyznane uproszczenia lub ułatwienia, świadectwa określone w art. 14k ust. 4 lub status zarejestrowanego agenta lub znanego nadawcy, uzyskane zgodnie z przepisami art. 14k ust. 2 i 3:”;

c) wyjaśnienie rubryki 15 otrzymuje brzmienie:

„W przypadku już przyznanych uproszczeń podać rodzaj uproszczeń, właściwą procedurę celną oraz numer pozwolenia. Właściwą procedurę celną należy podać w formie liter użytych w nagłówkach kolumn (od A do K) do oznaczenia procedur celnych w tabeli w załączniku 37 tytuł I punkt B.

W przypadkach, o których mowa w art. 14k ust. 2 i 3, wskazać uzyskany status – zarejestrowany agent lub znany nadawca – oraz podać numer świadectwa.

W przypadku gdy wnioskodawca jest posiadaczem jednego lub kilku świadectw wspomnianych w art. 14k ust. 4, wskazać rodzaj oraz numer świadectwa/świadectw.”.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 14 sierpnia 2014 r.