RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 322 ust. 2,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 106a,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,

uwzględniając opinię Europejskiego Trybunału Obrachunkowego (¹),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1150/2000 (²) było kilkakrotnie istotnie zmieniane. Ze względu na konieczność dalszych zmian, dla zachowania przejrzystości, rozporządzenie to powinno zostać przekształcone.

(2) Niektóre przepisy rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1150/2000 zostały włączone do rozporządzenia Rady (UE, Euratom) nr 608/2014 (³) i nie powinny w związku z tym wchodzić w zakres niniejszego rozporządzenia. Przepisy te dotyczą obliczania i budżetowania salda, kontrolowania i nadzorowania zasobów własnych oraz stosownych wymogów w zakresie sprawozdawczości, a także Komitetu Doradczego ds. Zasobów Własnych.

(3) Unia musi mieć dostęp do zasobów własnych, o których mowa w art. 2 decyzji Rady 2014/335/UE, Euratom (⁴), na możliwie najlepszych warunkach; w tym celu należy ustanowić dla państw członkowskich zasady przekazywania Komisji tych zasobów własnych. Niniejsze rozporządzenie przejmuje zasady udostępniania tradycyjnych zasobów własnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. a) decyzji 2014/335/UE, Euratom, zasobów własnych opartych na podatku od wartości dodanej (VAT), o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. b) tej decyzji („ zasoby własne oparte na VAT”), oraz zasobów własnych opartych na dochodzie narodowym brutto (DNB), o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. c) tej decyzji („zasoby własne oparte na DNB–” ), poprzednio uwzględnione w rozporządzeniu (WE, Euratom) nr 1150/2000.

(4) Pojęcie ustalenia należności powinno zostać zdefiniowane w odniesieniu do zasobów własnych, a szczegółowe zasady powinny zostać określone w celu spełniania obowiązku ustalenia tradycyjnych zasobów własnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. a) decyzji 2014/335/UE, Euratom.

(5) W odniesieniu do zasobów własnych pochodzących z opłat wyrównawczych od cukru, które muszą być uzyskane w roku budżetowym odpowiadającym rokowi gospodarczemu, do którego odnoszą się wydatki, należy ustanowić przepisy zobowiązujące państwa członkowskie do udostępnienia takich zasobów Komisji w ciągu roku budżetowego, w którym zostały one ustalone.

(6) Państwa członkowskie powinny przechowywać do dyspozycji Komisji i, w razie potrzeby, przesyłać jej dokumenty i informacje niezbędne Komisji do wykonywania uprawnień przyznanych jej w odniesieniu do zasobów własnych Unii.

(7) Organy krajowe odpowiedzialne za pobór zasobów własnych powinny być w stanie przedstawić w każdej chwili Komisji dokumenty potwierdzające zgromadzone zasoby własne.

(8) Odrębne rachunki powinny być prowadzone w odniesieniu do należności, które nie zostały uzyskane. Rachunki te, jak również składanie kwartalnego sprawozdania dotyczącego takich rachunków powinno umożliwiać Komisji ściślejsze monitorowanie działań podejmowanych przez państwa członkowskie w zakresie poboru zasobów własnych, w szczególności tych zagrożonych w wyniku nadużyć finansowych lub nieprawidłowości.

(9) Należy określić termin przedawnienia w stosunkach między państwami członkowskimi a Komisją, ponieważ nowe należności ustalone przez państwa członkowskie w odniesieniu do lat wcześniejszych uznaje się za należności odnoszące się do roku bieżącego.

(10) W celu zagwarantowania finansowania budżetu Unii we wszelkich okolicznościach, należy ustanowić, w odniesieniu do zasobów własnych opartych na VAT i zasobów własnych opartych na DNB–, utworzonych zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 1287/2003 (⁵), procedurę udostępniania przez państwa członkowskie Unii, w dwunastu równych miesięcznych częściach, zasobów własnych zapisanych w budżecie, a następnie dostosowania kwot udostępnionych zgodnie z faktyczną podstawą zasobów własnych opartych na VAT oraz odnośnymi zmianami DNB, gdy tylko będą one w całości znane.

(11) Wpływ modyfikacji danych DNB dokonanej po zakończeniu każdego roku budżetowego na finansowanie obniżek brutto powinien zostać sprecyzowany.

(12) Zasoby własne muszą być udostępnione poprzez zapisanie należnych kwot na rachunku otwartym w tym celu w imieniu Komisji przez administrację finansową lub organ wyznaczony przez każde państwo członkowskie. W celu ograniczenia przepływu środków finansowych do takiego, który jest niezbędny do wykonania budżetu, Unia musi ograniczyć wypłaty z tych rachunków do wypłat wyłącznie na pokrycie potrzeb gotówkowych Komisji.

(13) Komisja musi posiadać wystarczające zasoby pieniężne do spełnienia wymogów regulacyjnych dotyczących płatności skoncentrowanych w pierwszych miesiącach roku, zwłaszcza szczególnych potrzeb związanych z pokryciem wydatków Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG), zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 73/2009 (⁶).

(14) Zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami, należy dopilnować, aby koszt odzyskania należnych odsetek od zasobów własnych udostępnionych z opóźnieniem nie przekraczał kwoty należnych odsetek.

(15) Należy zharmonizować zasady informowania o przypadkach odpisania ustalonych należności, których nieściągalność stwierdzono lub które uznaje się za nieściągalne.

(16) Ścisła współpraca między państwami członkowskimi a Komisją ułatwi prawidłowe stosowanie reguł finansowych dotyczących zasobów własnych.

(17) Aby zapewnić jednolite warunki wykonania niniejszego rozporządzenia, należy przyznać Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (⁷).

(18) Procedura doradcza powinna być stosowana przy przyjmowaniu aktów wykonawczych celem ustanowienia szczegółowych zasad przedstawiania miesięcznych sprawozdań dotyczących rachunków należności z tytułu tradycyjnych zasobów własnych oraz kwartalnych sprawozdań dotyczących odrębnych rachunków, jak również przypadków kwot nieściągalnych, których wysokość przekracza 50 000 EUR, ze względu na techniczny charakter tych aktów wymaganych do celów sprawozdawczości.

(19) Należy uchylić rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1150/2000.

(20) Dla zachowania spójności i z uwzględnieniem art. 11 decyzji 2014/335/UE, Euratom niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie tego samego dnia co ta decyzja oraz powinno mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2014 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie określa zasady udostępniania Komisji zasobów własnych Unii, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. a), b) i c) decyzji 2014/335/UE, Euratom.

Artykuł 2

Data ustalenia tradycyjnych zasobów własnych

1. Na potrzeby stosowania niniejszego rozporządzenia, należności Unii z tytułu tradycyjnych zasobów własnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. a) decyzji 2014/335/UE, Euratom, ustala się niezwłocznie po tym, jak zostaną spełnione przewidziane w rozporządzeniach celnych warunki dotyczące zapisania należności na rachunkach i powiadamiania dłużnika.

2. Datą ustalenia, o którym mowa w ust. 1, jest data zapisu w księgach rachunkowych przewidzianych w rozporządzeniach celnych.

W odniesieniu do opłat i innych należności związanych ze wspólną organizacją rynku cukru, datą ustalenia, o którym mowa w ust. 1, jest data powiadomienia przewidziana w rozporządzeniach dotyczących cukru.

W przypadku gdy takie powiadomienie nie zostało wyraźnie przewidziane, datą tą jest data ustalenia przez państwa członkowskie kwot należnych ze strony dłużników, w stosownych przypadkach, w formie zaliczki lub zapłaty salda.

3. W sprawach spornych, do celów ustalenia, o którym mowa w ust. 1, uznaje się, że właściwe organy administracyjne są w stanie obliczyć kwotę należności, nie później niż gdy podejmowana jest pierwsza decyzja administracyjna, powiadamiająca dłużnika o długu, lub gdy wszczynane jest postępowanie sądowe, jeżeli nastąpiło to wcześniej.

Datą ustalenia, o którym mowa w ust. 1, jest data decyzji lub data obliczenia, które ma być dokonane po wszczęciu takiego postępowania sądowego.

4. Ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy powiadomienie musi zostać poddane korekcie.

Artykuł 3

Przechowywanie dokumentów potwierdzających

Państwa członkowskie podejmują wszelkie stosowne środki, aby dokumenty potwierdzające, które dotyczą ustalenia i udostępnienia zasobów własnych, były przechowywane przez okres co najmniej trzech lat kalendarzowych, licząc od końca roku, którego te dokumenty potwierdzające dotyczą.

Dokumenty potwierdzające odnoszące się do procedur i podstawowych statystyk, o których mowa w art. 3 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1287/2003, przechowywane są przez państwa członkowskie do dnia 30 listopada czwartego roku następującego po danym roku budżetowym. Dokumenty potwierdzające dotyczące zasobów własnych opartych na VAT są przechowywane przez taki sam okres.

W przypadku gdy weryfikacja zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 608/2014 lub art. 11 rozporządzenia Rady (EWG, Euratom) nr 1553/89 (⁸) dokumentów potwierdzających, o których mowa w akapicie pierwszym i drugim, wykaże, że wymagana jest korekta, dokumenty te przechowuje się po upływie terminu przewidzianego w akapicie pierwszym, przez wystarczający okres umożliwiający dokonanie i monitorowanie korekty.

W przypadku gdy spór między państwem członkowskim a Komisją dotyczący obowiązku udostępnienia pewnej kwoty zasobów własnych rozstrzygany jest za obopólną zgodą lub w drodze decyzji Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, dane państwo członkowskie przekazuje Komisji dokumenty potwierdzające, niezbędne do prowadzenia finansowych działań następczych, w terminie dwóch miesięcy od dnia rozstrzygnięcia sporu.

Artykuł 4

Współpraca administracyjna

1. Każde państwo członkowskie podaje do wiadomości Komisji następujące informacje:

a) nazwy urzędów lub jednostek odpowiedzialnych za ustalanie, pobór, udostępnianie i kontrolowanie zasobów własnych, jak również podstawowe przepisy dotyczące zadań i funkcjonowania tych urzędów lub jednostek;

b) ogólne przepisy ustanowione przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub administracyjnymi oraz przepisy odnoszące się do procedur księgowych dotyczących ustalania, poboru, udostępniania i kontroli zasobów własnych przez Komisję;

c) dokładne nazwy wszelkiej dokumentacji administracyjnej i księgowej, w której zapisywane są ustalone należności, jak określono w art. 2, w szczególności nazwy dokumentacji wykorzystywanej do sporządzania rachunków przewidzianych w art. 6.

Komisja jest niezwłocznie powiadamiana o każdej zmianie tych nazw lub przepisów.

2. Komisja, na wniosek jednego państwa członkowskiego, przekazuje wszystkim państwom członkowskim informacje, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 5

Mające zastosowanie stawki

Jednolita stawka, o której mowa w art. 2 ust. 1 lit. c) decyzji 2014/335/UE, Euratom, określana jest podczas procedury budżetowej i jest obliczana jako odsetek sumy prognozowanego dochodu narodowego brutto (DNB) państw członkowskich w taki sposób, aby w całości pokryć tę część budżetu, która nie jest finansowana z dochodów, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. a) i b) decyzji 2014/335/UE, Euratom, z wkładów finansowych na dodatkowe programy badań i rozwoju technologicznego ani z innych dochodów.

Stawka ta wyrażana jest w budżecie liczbą zawierającą tyle miejsc po przecinku, ile potrzeba, aby w całości podzielić między państwa członkowskie zasoby własne oparte na DNB.

ROZDZIAŁ II

RACHUNKI DOTYCZĄCE ZASOBÓW WŁASNYCH

Artykuł 6

Zapisy na rachunkach i sprawozdawczość

1. Rachunki dotyczące zasobów własnych prowadzone są przez administrację finansową każdego państwa członkowskiego lub przez podmiot publiczny sprawujący podobne funkcje (zwane dalej „administracją finansową”) lub przez krajowy bank centralny każdego państwa członkowskiego. Rachunki te są prowadzone z podziałem na rodzaje zasobów.

2. Na potrzeby rachunkowości w zakresie zasobów własnych, miesiąc upływa nie wcześniej niż o godzinie 13 ostatniego dnia roboczego miesiąca, w którym ustalenie zostało dokonane.

3. Z zastrzeżeniem akapitu drugiego niniejszego ustępu, należności ustalone zgodnie z art. 2 są zapisywane na rachunkach najpóźniej pierwszego dnia roboczego po dziewiętnastym dniu drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym należność została ustalona.

Ustalone należności nieuwzględnione na rachunkach, o których mowa w akapicie pierwszym, ze względu na to, że nie zostały jeszcze uzyskane ani nie przekazano w stosunku do nich zabezpieczenia, wykazywane są na odrębnych rachunkach w terminie ustanowionym w akapicie pierwszym. Państwa członkowskie mogą przyjąć tę procedurę, jeżeli ustalone należności, w odniesieniu do których zabezpieczenie zostało przekazane, są kwestionowane oraz mogą podlegać zmianie w wyniku rozstrzygnięcia sporu, który powstał.

Jednakże zasoby własne oparte na VAT i zasoby własne oparte na DNB, uwzględniając wpływ na te zasoby obniżki brutto przyznanej Danii, Niemcom, Niderlandom, Austrii i Szwecji, są zapisywane na rachunkach, jak określono w akapicie pierwszym, w następujący sposób: [1]

– dwunaste części, o których mowa w art. 10a ust. 1, są zapisywane pierwszego dnia roboczego każdego miesiąca,

– wynik obliczenia, o którym mowa w art. 10b ust. 5 akapit pierwszy, zapisywany jest raz do roku, z wyjątkiem szczególnych dostosowań, o których mowa w art. 10b ust. 2 lit. b), które są zapisywane na rachunkach pierwszego dnia roboczego miesiąca następującego po zawarciu porozumienia między zainteresowanym państwem członkowskim a Komisją.

Ustalone należności z tytułu opłat lub innych należności związanych ze wspólną organizacją rynku cukru zapisywane są na rachunkach, o których mowa w akapicie pierwszym. Jeżeli te należności nie zostaną uzyskane w wyznaczonych terminach, państwa członkowskie mogą dokonać korekty zapisu i, w drodze wyjątku, zapisać należności na odrębnych rachunkach.

4. W terminach określonych w ust. 3 każde państwo członkowskie przesyła Komisji:

a) miesięczne sprawozdanie dotyczące rachunków należności, o których mowa w ust. 3 akapit pierwszy;

b) kwartalne sprawozdanie dotyczące odrębnych rachunków, o których mowa w ust. 3 akapit drugi.

Wraz z tymi miesięcznymi sprawozdaniami zainteresowane państwa członkowskie przekazują szczegółowe informacje lub sprawozdania dotyczące potrąceń z zasobów własnych, opartych na przepisach odnoszących się do terytoriów o szczególnym statusie.

Wraz z ostatnim sprawozdaniem kwartalnym za dany rok, państwa członkowskie przekazują szacunkowe obliczenie całkowitej kwoty należności wykazanych na odrębnym rachunku na dzień 31 grudnia danego roku, których uzyskanie stało się mało prawdopodobne.

Komisja przyjmuje akty wykonawcze ustanawiające szczegółowe zasady przedstawiania miesięcznych i kwartalnych sprawozdań. Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 16 akapit drugi.

Artykuł 7

Korekty księgowe

Po dniu 31 grudnia trzeciego roku następującego po danym roku nie dokonuje się dalszych korekt sumy z miesięcznych sprawozdań przekazanych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 6 ust. 4 akapit pierwszy za dany rok, z wyjątkiem przypadków zgłoszonych przed tym dniem przez Komisję lub zainteresowane państwo członkowskie.

Artykuł 8

Korekty ustalonych należności

Korekty dokonane na mocy art. 2 ust. 4 dodaje się lub odejmuje od ogólnej kwoty ustalonych należności. Są one zapisywane na rachunkach, o których mowa w art. 6 ust. 3 akapity pierwszy i drugi, oraz w sprawozdaniach, o których mowa w art. 6 ust. 4, zgodnie z datą tych korekt.

ROZDZIAŁ III

UDOSTĘPNIANIE ZASOBÓW WŁASNYCH

Artykuł 9

Administracja finansowa i zasady księgowania

1. [2] Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 10, 10a i 10b każde państwo członkowskie wpłaca zasoby własne na rachunek dobrowolnie wybrany spośród następujących:

a) rachunek otwarty w imieniu Komisji w administracji finansowej danego państwa członkowskiego;

b) rachunek otwarty w imieniu Komisji w krajowym banku centralnym; lub

c) rachunek centralny otwarty w tym celu przez Komisję w wybranej przez nią publicznej instytucji finansowej.

Z zastrzeżeniem zastosowania ujemnych odsetek, o czym mowa odpowiednio w akapicie trzecim i czwartym, rachunek ten może być obciążany wyłącznie na zlecenie Komisji.

Rachunki, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a) i b), denominowane są w walucie krajowej, prowadzone są nieodpłatnie i nie są oprocentowane. W przypadku zastosowania do tych rachunków ujemnych odsetek, zainteresowane państwo członkowskie wpłaca na ten rachunek kwotę odpowiadającą kwocie zastosowanych ujemnych odsetek, najpóźniej w pierwszym dniu roboczym drugiego miesiąca następującego po zastosowaniu ujemnych odsetek.

Państwa członkowskie wpłacają na rachunek, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. c), kwoty w swojej walucie krajowej. W przypadku zastosowania do rachunku centralnego ujemnych odsetek, zainteresowane państwo członkowskie wpłaca na rachunek centralny kwotę odpowiadającą jego udziałowi w zasobach własnych wpłacanemu na ten rachunek, najpóźniej w pierwszym dniu roboczym drugiego miesiąca następującego po zastosowaniu ujemnych odsetek.

Komisja przeprowadza swoje operacje zarządzania zasobami pieniężnymi na rachunkach, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 14 ust. 4 akapit pierwszy.

Komisja bez zbędnej zwłoki sporządza szczegółową analizę kosztów i korzyści związanych z korzystaniem z rachunku, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. c), oraz przedstawia Radzie sprawozdanie z wdrożenia rachunku centralnego w ciągu trzech lat od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

2. Państwa członkowskie lub ich krajowe banki centralne przekazują Komisji drogą elektroniczną, co następuje:

a) w dniu roboczym, w którym zasoby własne zostały wpłacone na rachunek Komisji – wyciąg z rachunku lub awizo kredytowe wykazujące zapis zasobów własnych;

b) z zastrzeżeniem lit. a), nie później niż drugiego dnia roboczego po wpłaceniu środków na rachunek – wyciąg z rachunku wykazujący zapis zasobów własnych.

2a. [3] Co miesiąc Komisja przekazuje państwom członkowskim drogą elektroniczną prognozę potrzeb gotówkowych na kolejne cztery miesiące.

3. Kwoty wpłacane na rachunek są księgowane w euro zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 (⁹) („rozporządzenie finansowe”) i rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 1268/2012 (¹⁰).

Artykuł 10

Udostępnianie tradycyjnych zasobów własnych

1. Po potrąceniu kosztów poboru zgodnie z art. 2 ust. 3 i art. 10 ust. 3 decyzji 2014/335/UE, Euratom zapis tradycyjnych zasobów własnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. a) tej decyzji, dokonywany jest nie później niż w pierwszym dniu roboczym następującym po dziewiętnastym dniu drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym należność została ustalona zgodnie z art. 2 niniejszego rozporządzenia.

Jednakże w odniesieniu do należności wykazanych na odrębnych rachunkach na mocy art. 6 ust. 3 akapit drugi zapis musi być dokonany nie później niż w pierwszym dniu roboczym następującym po dziewiętnastym dniu drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym należności zostały odzyskane.

2. W razie potrzeby Komisja może zwrócić się do państw członkowskich o przyspieszenie o jeden miesiąc zapisu zasobów innych niż zasoby własne oparte na VAT i zasoby własne oparte na DNB na podstawie informacji dostępnych dla tych państw piętnastego dnia tego samego miesiąca.

Każdy przyspieszony zapis jest dostosowywany w następnym miesiącu, gdy dokonywany jest zapis wymieniony w ust. 1. Dostosowanie to wiąże się z zapisem ujemnym kwoty równej kwocie podanej w przyspieszonym zapisie.

Artykuł 10a

Udostępnianie zasobów własnych opartych na VAT i na DNB

[4] 1. Zasoby własne oparte na VAT i zasoby własne oparte na DNB, z uwzględnieniem wpływu, jaki na te zasoby ma obniżka brutto przyznana Danii, Niemcom, Niderlandom, Austrii i Szwecji, są wpłacane na rachunek w pierwszym dniu roboczym każdego miesiąca. Wpłacane kwoty wynoszą jedną dwunastą odnośnych sum w budżecie, przeliczonych na waluty krajowe według kursów wymiany obowiązujących w ostatnim dniu notowań roku kalendarzowego poprzedzającego rok budżetowy, opublikowanych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej serii C.

2. W odniesieniu do szczególnych potrzeb związanych z pokryciem wydatków Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 (¹¹) i z kolejnymi odpowiednimi przepisami prawodawstwa Unii oraz w zależności od stanu środków finansowych Unii, Komisja może zwrócić się do państw członkowskich o przyspieszenie – o nie więcej niż dwa miesiące w pierwszym kwartale roku budżetowego – zapisu jednej dwunastej lub części jednej dwunastej kwot w budżecie w odniesieniu do zasobów własnych opartych na VAT i zasobów własnych opartych na DNB, z uwzględnieniem wpływu, jaki na te zasoby ma obniżka brutto przyznana Danii, Niemcom, Niderlandom, Austrii i Szwecji.

Z zastrzeżeniem akapitu trzeciego, w odniesieniu do szczególnych potrzeb związanych z pokryciem wydatków europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 (¹²) i z kolejnymi odpowiednimi przepisami prawodawstwa Unii oraz w zależności od stanu środków finansowych Unii, Komisja może zwrócić się do państw członkowskich o przyspieszenie – w pierwszych sześciu miesiącach roku budżetowego – zapisu nie wyższego niż dodatkowa połowa jednej dwunastej kwot w budżecie w odniesieniu do zasobów własnych opartych na VAT i zasobów własnych opartych na DNB, z uwzględnieniem wpływu, jaki na te zasoby ma obniżka brutto przyznana Danii, Niemcom, Niderlandom, Austrii i Szwecji.

Całkowita kwota, o przyspieszenie której Komisja może zwrócić się do państw członkowskich na podstawie akapitów pierwszego i drugiego w tym samym miesiącu, w żadnym wypadku nie może przekraczać kwoty odpowiadającej dwóm dodatkowym dwunastym częściom.

Po pierwszych sześciu miesiącach wymagany miesięczny zapis nie może przekroczyć jednej dwunastej zasobów własnych opartych na VAT i zasobów własnych opartych na DNB, przy czym musi się on mieścić w granicach kwot zapisanych w budżecie na ten cel.

Komisja powiadamia o tym państwa członkowskie z wyprzedzeniem, nie później niż dwa tygodnie przed zapisem wymaganym na podstawie akapitów pierwszego i drugiego.

Komisja informuje państwa członkowskie z odpowiednim wyprzedzeniem – nie później niż sześć tygodni przed zapisem wymaganym na podstawie akapitu drugiego – o tym, że zamierza zwrócić się o dokonanie takiego zapisu.

Ust. 4 dotyczący kwoty, która ma być zapisywana w styczniu każdego roku, oraz ust. 5 mający zastosowanie w przypadku, gdy budżet nie został ostatecznie przyjęty przed rozpoczęciem roku budżetowego, stosują się do tych zaliczkowych zapisów.

Państwa członkowskie mogą, na zasadzie wyjątku i w należycie uzasadnionych przypadkach, zwrócić się do Komisji o udzielenie zezwolenia na wcześniejsze udostępnienie zasobów własnych opartych na VAT i zasobów własnych opartych na DNB, w szczególności w kontekście budżetów korygujących na koniec roku, z uwzględnieniem wpływu, jaki na te zasoby ma obniżka brutto przyznana Danii, Niemcom, Niderlandom, Austrii i Szwecji. Każdej płatności zaliczki dokonuje się z wyprzedzeniem co najmniej siedmiu dni roboczych, a zainteresowane państwo członkowskie musi należycie uzasadnić swój wniosek. Komisja ocenia wniosek, biorąc pod uwagę stan środków finansowych oraz swoje potrzeby w zakresie płynności finansowej. Państwo członkowskie może zrealizować płatność zaliczki wyłącznie po uzyskaniu zezwolenia od Komisji. Wszelkie dodatkowe koszty związane z wcześniejszym udostępnieniem zasobów własnych opartych na VAT i zasobów własnych opartych na DNB ponosi państwo członkowskie, które wystąpiło z takim wnioskiem.

3. Wszelkie zmiany jednolitej stawki zasobów własnych opartych na VAT, stawki zasobów własnych opartych na DNB oraz finansowania obniżki brutto przyznanej Danii, Niemcom, Niderlandom, Austrii i Szwecji wymagają ostatecznego przyjęcia budżetu korygującego oraz powodują konieczność ponownych dostosowań dwunastych części, które zostały zapisane od początku roku budżetowego.

Takich ponownych dostosowań dokonuje się przy pierwszym zapisie po ostatecznym przyjęciu budżetu korygującego, jeżeli został on przyjęty przed szesnastym dniem miesiąca. W przeciwnym razie te ponowne dostosowania dokonywane są przy drugim zapisie po ostatecznym przyjęciu tego budżetu. W drodze odstępstwa od art. 10 rozporządzenia finansowego te ponowne dostosowania zapisywane są na rachunkach w odniesieniu do roku budżetowego, którego dotyczy dany budżet korygujący.

4. Obliczenia dwunastej części dotyczącej stycznia każdego roku budżetowego dokonuje się w oparciu o kwoty przewidziane w projekcie budżetu, o którym mowa w art. 314 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), i przelicza na waluty krajowe według kursu wymiany obowiązującego pierwszego dnia notowań następującego po 15 grudnia roku kalendarzowego, który poprzedza dany rok budżetowy. Dostosowanie dokonywane jest przy zapisie dotyczącym następnego miesiąca.

5. Jeżeli ostatecznie przyjęcie budżetu nie miało miejsca co najmniej dwa tygodnie przed zapisem dotyczącym stycznia następnego roku budżetowego, pierwszego dnia roboczego każdego miesiąca, w tym stycznia, państwa członkowskie dokonują zapisu jednej dwunastej kwoty zasobów własnych opartych na VAT i zasobów własnych opartych na DNB, z uwzględnieniem wpływu, jaki na te zasoby ma obniżka brutto przyznana Danii, Niemcom, Niderlandom, Austrii i Szwecji, zgodnie z zapisami w ostatnim ostatecznie przyjętym budżecie. Dostosowanie dokonywane jest w pierwszym terminie wymagalności następującym po ostatecznym przyjęciu budżetu, jeżeli budżet został przyjęty przed szesnastym dniem miesiąca. W przeciwnym razie dostosowania dokonuje się w drugim terminie wymagalności następującym po ostatecznym przyjęciu budżetu.

6. Nie dokonuje się żadnego dalszego przeglądu finansowania obniżki brutto przyznanej Danii, Niemcom, Niderlandom, Austrii i Szwecji w przypadku zmian danych dotyczących DNB zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/516 (¹³).

Artykuł 10b

Dostosowania zasobów własnych opartych na VAT i na DNB z poprzednich lat budżetowych

1. Na podstawie rocznego sprawozdania dotyczącego podstawy zasobów własnych opartych na VAT, o którym mowa w art. 7 ust. 1 rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1553/89, każde państwo członkowskie jest obciążane w roku następującym po roku przekazania tego sprawozdania kwotą obliczoną w oparciu o informacje zawarte w tym sprawozdaniu, przy zastosowaniu jednolitej stawki przyjętej dla roku budżetowego, którego sprawozdanie dotyczy, a na jego rachunek zapisywanych jest 12 płatności dokonanych w odniesieniu do tego roku budżetowego. Niemniej jednak podstawa zasobów własnych opartych na VAT każdego państwa członkowskiego, do której to podstawy stosowana jest powyższa stawka, nie może przekraczać określonej w art. 2 ust. 1 lit. b) decyzji 2014/335/UE, Euratom procentowej wartości DNB tego państwa, o którym to dochodzie mowa w art. 2 ust. 7 akapit pierwszy tej decyzji.

2. Wszelkie korekty podstawy zasobów własnych opartych na VAT na mocy art. 9 ust. 1 rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1553/89 powodują – w odniesieniu do każdego zainteresowanego państwa członkowskiego, którego podstawa, z uwzględnieniem tych korekt, nie przekracza wartości procentowych określonych w art. 2 ust. 1 lit. b) i art. 10 ust. 2 decyzji 2014/335/UE, Euratom – konieczność dokonania następujących dostosowań salda określonego zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu:

a) korekty na mocy art. 9 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1553/89 dokonane do dnia 31 lipca powodują konieczność ogólnego dostosowania w roku następnym;

b) szczególne dostosowanie można jednak zostać zapisane w każdym momencie, jeżeli zainteresowane państwo członkowskie i Komisja dojdą do porozumienia zgodnie z art. 9 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1553/89;

c) jeżeli środki przyjęte przez Komisję na mocy art. 9 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1553/89 w celu skorygowania podstawy prowadzą do szczególnego dostosowania zapisów na rachunku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, dostosowania takiego dokonuje się w dniu wyznaczonym przez Komisję na podstawie tych środków.

Zmiany DNB, o których mowa w ust. 4 niniejszego artykułu, stanowią również podstawę dostosowania salda każdego państwa członkowskiego, którego podstawa zasobów własnych opartych na VAT, z uwzględnieniem korekt, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, nie przekracza wartości procentowych określonych w art. 2 ust. 1 lit. b) i art. 10 ust. 2 decyzji 2014/335/UE, Euratom.

3. Na podstawie danych liczbowych dotyczących całkowitego DNB w cenach rynkowych oraz jego składników za poprzedni rok, dostarczonych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1287/2003, każde państwo członkowskie jest obciążane w roku następującym po roku dostarczenia danych liczbowych kwotą obliczoną przez zastosowanie do jego DNB stawki przyjętej dla roku poprzedzającego rok dostarczenia tych danych, a na jego rachunek zapisywane są płatności dokonane w ciągu tego roku.

4. Wszelkie zmiany DNB z poprzednich lat budżetowych zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1287/2003, z zastrzeżeniem jego art. 5, są dla każdego zainteresowanego państwa członkowskiego podstawą dostosowania salda określonego zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu. Po dniu 30 listopada czwartego roku następującego po danym roku budżetowym żadne zmiany DNB nie będą już uwzględniane, z wyjątkiem kwestii zgłoszonych przed upływem tego terminu przez Komisję lub państwo członkowskie.

5. [5] Dla każdego państwa członkowskiego Komisja oblicza różnicę pomiędzy kwotami wynikającymi z dostosowań, o których mowa w ust. 1–4, z wyjątkiem szczególnych dostosowań na mocy ust. 2 lit. b) i c), a iloczynem całkowitych kwot dostosowań oraz wyrażonego procentowo stosunku DNB tego państwa członkowskiego do DNB wszystkich państw członkowskich, zgodnie ze stanem mającym zastosowanie na dzień 15 stycznia w stosunku do obowiązującego budżetu na rok następujący po roku dostarczenia danych na potrzeby dostosowania („kwota netto”).

Do celów powyższego obliczenia kwoty przeliczane są z walut krajowych na euro po kursach wymiany z ostatniego dnia notowań roku kalendarzowego poprzedzającego rok zapisu na rachunkach, opublikowanych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej serii C.

Komisja informuje państwa członkowskie o kwotach będących wynikiem tego obliczenia przed dniem 1 lutego roku następującego po roku dostarczenia danych na potrzeby dostosowań. Każde państwo członkowskie zapisuje kwotę netto na rachunku, o którym mowa w art. 9 ust. 1, w pierwszym dniu roboczym marca roku następującego po roku, w którym Komisja poinformowała państwa członkowskie o kwotach będących wynikiem obliczenia.

Termin płatności przez państwa członkowskie dostosowań ma również zastosowanie do kwot, w odniesieniu do których Komisja przekazała informacje przed dniem 3 maja 2022 r.

6. Operacje, o których mowa w ust. 1–5 niniejszego artykułu, są operacjami po stronie dochodów w odniesieniu do roku budżetowego, w którym mają one zostać zapisane na rachunku, o którym mowa w art. 9 ust. 1.

Artykuł 11

Dostosowanie przy opt-out

1. Jeżeli, stosownie do postanowień TFUE i jego protokołów 21 i 22, państwo członkowskie nie uczestniczy w finansowaniu szczególnego działania lub polityki Unii, jest ono uprawnione do obliczonego zgodnie z przepisami ust. 2 niniejszego artykułu dostosowania kwoty, jaką wpłaciło na poczet zasobów własnych w odniesieniu do każdego roku, w którym nie uczestniczyło w finansowaniu.

2. Komisja oblicza dostosowanie w ciągu roku następującego po danym roku budżetowym.

Obliczenia dokonuje się na podstawie następujących danych liczbowych związanych z odnośnym rokiem budżetowym:

a) całkowitego DNB w cenach rynkowych i jego składników, dostarczonego przez państwa członkowskie zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1287/2003;

b) wyniku budżetu w zakresie wydatków operacyjnych odpowiadających danemu środkowi lub danej polityce.

Dostosowanie jest równe iloczynowi całkowitej kwoty odnośnych wydatków, z wyjątkiem wydatków finansowanych przez uczestniczące państwa trzecie, oraz wyrażonego procentowo stosunku DNB państwa członkowskiego uprawnionego do dostosowania do DNB wszystkich państw członkowskich. Dostosowanie jest finansowane przez uczestniczące państwa członkowskie według skali ustalonej na podstawie stosunku ich odnośnych DNB do DNB wszystkich uczestniczących państw członkowskich. Do celów obliczenia dostosowania kwoty przelicza się z waluty krajowej na euro według kursu wymiany obowiązującego w ostatnim dniu notowań w roku kalendarzowym poprzedzającym dany rok budżetowy, opublikowanych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej serii C.

Dostosowania za każdy dany rok dokonuje się tylko jeden raz i jest ono ostateczne w przypadku późniejszej modyfikacji wielkości DNB.

3. Komisja w odpowiednim czasie powiadamia państwa członkowskie o kwotach dostosowania, tak aby mogły one wpłacić je na rachunek, o którym mowa w art. 9 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, w pierwszym dniu roboczym grudnia.

Artykuł 12

Odsetki od kwot udostępnionych z opóźnieniem

1. [6] Każde opóźnienie w dokonaniu zapisu na rachunku, o którym mowa w art. 9 ust. 1, pociąga za sobą konieczność zapłaty odsetek przez dane państwo członkowskie.

W przypadku tradycyjnych zasobów własnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. a) decyzji Rady (EU, Euratom) 2020/2053 (¹⁴), odsetki należne są za okres rozpoczynający się od momentu, w którym dana kwota powinna była zostać udostępniona, aż do momentu faktycznego wpłacenia tej kwoty na rachunek Komisji, o którym mowa w art. 9.

Bez uszczerbku dla art. 13 ust. 1 oraz pod warunkiem że kwota została ustalona zgodnie z art. 2, terminowo zapisana na odrębnym rachunku zgodnie z art. 6 i była przechowywana na odrębnych rachunkach zgodnie z art. 13 ust. 2, odsetki nie są należne za okres pięciu lat od daty ustalenia kwoty.

W przypadku wniesienia odwołania do organu administracyjnego lub do sądu okres pięciu lat rozpoczyna bieg po wydaniu, przekazaniu lub opublikowaniu ostatecznej decyzji. W przypadku otrzymania płatności częściowych okres pięciu lat rozpoczyna bieg najpóźniej w dniu dokonania ostatniej zapłaty, o ile nie powoduje ona wygaśnięcia wierzytelności.

2. W przypadku zasobów własnych opartych na VAT i na DNB odsetki są należne wyłącznie w odniesieniu do opóźnień w zapisywaniu kwot:

a) o których mowa w art. 10a;

b) będących wynikiem obliczenia, o którym mowa w art. 10b ust. 5 akapit pierwszy, w momencie określonym w akapicie trzecim tego ustępu;

c) będących wynikiem szczególnych dostosowań odnoszących się do zasobów własnych opartych na VAT na mocy art. 10b ust. 2 lit. c) niniejszego rozporządzenia, w terminie określonym przez Komisję stosownie do środków, jakie podjęła ona na mocy art. 9 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (EWG, Euratom) nr 1553/89;

d) będących wynikiem niedostarczenia przez państwo członkowskie korekt danych dotyczących DNB, niezbędnych do podjęcia kwestii zgłoszonych przez Komisję lub przez państwo członkowskie, o czym mowa w art. 10b ust. 4, w jednoznacznym terminie ustalonym przez Komisję. Odsetki z tytułu dostosowań będących wynikiem takich korekt oblicza się począwszy od pierwszego dnia roboczego czerwca roku następującego po roku, w którym upłynął jednoznaczny termin ustalony przez Komisję.

3. [7] Odstępuje się od odzyskania kwot odsetek niższych niż 1 000 EUR.

4. W przypadku państw członkowskich należących do unii gospodarczej i walutowej stopa procentowa jest równa stopie publikowanej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej serii C, którą Europejski Bank Centralny stosował do swoich głównych operacji refinansujących w pierwszym dniu miesiąca wymagalności, lub 0 %, w zależności od tego, która z nich jest wyższa, powiększonej o 2,5 punktu procentowego.

Stopa ta podwyższana jest o 0,25 punktu procentowego za każdy miesiąc opóźnienia.

Łączne podwyższenie na mocy akapitów pierwszego i drugiego nie może przekroczyć 14 punktów procentowych. Ograniczenie podwyższenia do 14 punktów procentowych stosuje się do każdego przypadku, w którym zainteresowane państwo członkowskie nie zostało powiadomione o kwocie odsetek przed dniem 3 maja 2022 r. Podwyższoną stopę stosuje się w odniesieniu do całego okresu opóźnienia, o którym mowa w ust. 1. [8]

5. W przypadku państw członkowskich nienależących do unii gospodarczej i walutowej stopa procentowa jest równa stopie, którą banki centralne stosowały do swoich głównych operacji refinansujących w pierwszym dniu odnośnego miesiąca, lub 0 %, w zależności od tego, która z nich jest wyższa, powiększonej o 2,5 punktu procentowego. W przypadku państw członkowskich, dla których stopa banku centralnego nie jest dostępna, stopa procentowa jest równa stopie najbliższej jej równowartości, którą stosowano w pierwszym dniu odnośnego miesiąca na rynku pieniężnym danego państwa członkowskiego, lub 0 %, w zależności od tego, która z nich jest wyższa, powiększonej o 2,5 punktu procentowego.

Stopa ta podwyższana jest o 0,25 punktu procentowego za każdy miesiąc opóźnienia.

Łączne podwyższenie na mocy akapitów pierwszego i drugiego nie może przekroczyć 14 punktów procentowych. Ograniczenie podwyższenia do 14 punktów procentowych stosuje się do każdego przypadku, w którym zainteresowane państwo członkowskie nie zostało powiadomione o kwocie odsetek przed dniem 3 maja 2022 r.. Podwyższoną stopę stosuje się w odniesieniu do całego okresu opóźnienia, o którym mowa w ust. 1. [9]

6. Do zapłaty odsetek, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, stosuje się, odpowiednio, art. 9 ust. 2 i 3.

Artykuł 13

Należności nieściągalne

1. Państwa członkowskie podejmują wszystkie wymagane środki, aby kwota odpowiadająca należnościom ustalonym na mocy art. 2 została udostępniona Komisji zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia.

2. [10] Państwa członkowskie są zwolnione z obowiązku udostępniania Komisji kwot odpowiadających należnościom ustalonym na podstawie art. 2, które okażą się nieściągalne z któregokolwiek z następujących względów:

a) działania siły wyższej;

b) innych przyczyn, powstałych nie z ich winy.

Państwa członkowskie są również zwolnione z obowiązku udostępniania Komisji kwot odpowiadających należnościom ustalonym na podstawie art. 2 w przypadku, gdy udowodnią, że błąd popełniony przez dane państwo członkowskie po ustaleniu tych należności – taki, jak te prowadzące do spóźnionego zapisu na odrębnych rachunkach – nie miał wpływu na nieściągalność kwoty odpowiadającej należnościom na podstawie art. 2.

Nieściągalność kwot ustalonych należności stwierdzona zostaje decyzją właściwych organów administracyjnych, po ustaleniu przez nie, że kwot tych nie można uzyskać.

Kwoty ustalonych należności uznaje się za nieściągalne najpóźniej po upływie pięciu lat od dnia ustalenia kwoty zgodnie z art. 2 lub, w przypadku wniesienia odwołania do organu administracyjnego bądź do sądu, po tym, jak wydana, przekazana lub opublikowana zostanie ostateczna decyzja.

W przypadku otrzymania płatności częściowych okres pięciu lat rozpoczyna bieg najpóźniej w dniu dokonania ostatniej zapłaty, o ile nie powoduje ona wygaśnięcia wierzytelności.

Kwoty, których nieściągalność stwierdzono lub kwoty uznawane za nieściągalne, zostają ostatecznie usunięte z odrębnych rachunków, o których mowa w art. 6 ust. 3 akapit drugi. Zostają one wykazane w załączniku do kwartalnego sprawozdania, o którym mowa w art. 6 ust. 4 akapit pierwszy i, w stosownych przypadkach, w kwartalnych opisach, o których mowa w art. 5 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 608/2014.

Państwa członkowskie mogą zostać zwolnione z obowiązku postawienia do dyspozycji Komisji kwot odpowiadających należnościom ustalonym na mocy art. 2 w przypadku, gdy należności te okażą się nieściągalne z uwagi na odroczenie zapisu na rachunkach lub opóźnienie powiadomienia o długu celnym, tak aby nie utrudniać postępowania karnego w sprawie mającej wpływ na interesy finansowe Unii.

3. W ciągu trzech miesięcy od dnia wydania decyzji administracyjnej, o której mowa w ust. 2, lub zgodnie z terminami, o których mowa w tym ustępie, państwa członkowskie przekazują Komisji sprawozdanie zawierające informacje o przypadkach, w których zastosowano przepisy ust. 2, pod warunkiem że ustalone należności, których te przypadki dotyczą, przekraczają kwotę 100 000 EUR.

Sprawozdanie to zawiera wszystkie informacje niezbędne do pełnego zbadania przyczyn, o których mowa w ust. 2 lit. a) i b) niniejszego artykułu, które nie pozwoliły zainteresowanym państwom członkowskim na udostępnienie odnośnych kwot, oraz działań, jakie państwa członkowskie podjęły w celu ich odzyskania w danym przypadku lub przypadkach.

Sprawozdanie sporządza się na formularzu sporządzonym przez Komisję. W tym celu Komisja przyjmuje akty wykonawcze. Te akty wykonawcze przyjmowane są zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 16 akapit drugi.

4. [11] W ciągu trzech miesięcy od otrzymania sprawozdania, o którym mowa w ust. 3, Komisja przekazuje swoje uwagi zainteresowanemu państwu członkowskiemu. Komisja może jednokrotnie przedłużyć ten termin o kolejne trzy miesiące oraz odpowiednio informuje o tym zainteresowane państwo członkowskie.

Komisja może zwrócić się z wnioskiem o dodatkowe informacje. W takich przypadkach termin przewidziany w akapicie pierwszym rozpoczyna bieg w dniu otrzymania dodatkowych informacji, o które się zwrócono. Zainteresowane państwo członkowskie przekazuje dodatkowe informacje w ciągu trzech miesięcy. Na wniosek zainteresowanego państwa członkowskiego termin ten przedłuża się jednokrotnie o kolejne trzy miesiące.

W przypadku gdy państwo członkowskie nie może dostarczyć jakichkolwiek dodatkowych informacji, o które zwróciła się Komisja, może powiadomić o tym Komisję. Komisja przekazuje wówczas swoje ostateczne uwagi w ciągu trzech miesięcy od daty otrzymania tego powiadomienia na podstawie dostępnych informacji. Komisja może przedłużyć ten termin jednokrotnie o kolejne trzy miesiące oraz odpowiednio poinformować o tym zainteresowane państwo członkowskie.

5. [12] Jeżeli państwo członkowskie i Komisja nie zgadzają się w sprawie względów, o których mowa w ust. 2, państwo członkowskie może zwrócić się do Komisji o przeprowadzenie przeglądu jej uwag zgodnie z art. 13b.

ROZDZIAŁ IIIa

PŁATNOŚCI OBJĘTE ZASTRZEŻENIAMI I PROCEDURA PRZEGLĄDU

Artykuł 13a

Płatności objęte zastrzeżeniami

[13] 1. W przypadku braku zgody między państwem członkowskim a Komisją dotyczącego kwot tradycyjnych zasobów własnych należnych budżetowi Unii lub dotyczącego kwot VAT objętych środkami, o których mowa w art. 12 ust. 2 lit. c), państwo członkowskie może, dokonując płatności spornej kwoty, zgłosić zastrzeżenia w odniesieniu do stanowiska Komisji.

Państwa członkowskie przekazują informacje dotyczące tych zastrzeżeń, w przypadku kwot związanych z tradycyjnymi zasobami własnymi – wraz z miesięcznym sprawozdaniem, o którym mowa w art. 6 ust. 4, a w przypadku kwot związanych z zasobami własnymi opartymi na VAT – wraz ze sprawozdaniem, o którym mowa w art. 10b ust. 1. Państwa członkowskie jak najszybciej powiadamiają Komisję o wycofaniu zastrzeżeń.

2. Jeżeli brak zgody, o którym mowa w ust. 1, zostanie rozstrzygnięty na korzyść państwa członkowskiego, Komisja zezwala temu państwu członkowskiemu na odliczenie zapłaconej kwoty od jego kolejnej lub kolejnych płatności z tytułu zasobów własnych.

3. Zapisanie na rachunku na podstawie art. 9 płatności objętej zastrzeżeniem przerywa bieg okresu, za który naliczane są odsetki, o których mowa w art. 12.

4. Do końca września każdego roku Komisja przedstawia roczną notę informacyjną przedstawiającą zestawienie łącznej kwoty płatności objętych zastrzeżeniami oraz łączną kwotę odpowiadającą zastrzeżeniom wycofanym w trakcie poprzedniego roku.

Artykuł 13b

Procedura przeglądu

[14] 1. W przypadku braku zgody między państwem członkowskim a Komisją dotyczącego kwot tradycyjnych zasobów własnych należnych budżetowi Unii, państwo członkowskie może zwrócić się do Komisji o przeprowadzenie przeglądu jej oceny w terminie sześciu miesięcy od jej otrzymania. Wniosek taki musi zawierać uzasadnienie wystąpienia z wnioskiem o przegląd oraz dowody i dokumenty potwierdzające, na których się opiera. Wniosek i następująca po nim procedura nie zmieniają obowiązku udostępniania przez państwa członkowskie zasobów własnych gdy są one należne budżetowi Unii.

2. W ciągu trzech miesięcy od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 1, Komisja powiadamia zainteresowane państwo członkowskie o swoich uwagach na temat uzasadnienia przedstawionego we wniosku. W należycie uzasadnionych przypadkach Komisja może przedłużyć ten termin jednokrotnie o kolejne trzy miesiące oraz odpowiednio poinformować o tym zainteresowane państwo członkowskie.

3. W przypadku gdy Komisja uzna za konieczne zwrócenie się o przekazanie dodatkowych informacji termin, o którym mowa w ust. 2, rozpoczyna bieg w dniu otrzymania dodatkowych informacji, o które się zwróciła. Zainteresowane państwo członkowskie przekazuje dodatkowe informacje w ciągu trzech miesięcy od otrzymania wniosku Komisji w sprawie dodatkowych informacji. Na wniosek zainteresowanego państwa członkowskiego Komisja przedłuża ten termin jednokrotnie o kolejne trzy miesiące.

4. W przypadku gdy państwo członkowskie nie może przekazać jakichkolwiek dodatkowych informacji, może powiadomić o tym Komisję. Komisja powiadamia wówczas o swoich uwagach na podstawie dostępnych informacji. W takim przypadku termin, o którym mowa w ust. 2, rozpoczyna bieg w dniu otrzymania tego powiadomienia.

5. Procedura przeglądu kończy się najpóźniej 2 lata po wysłaniu przez państwo członkowskie wniosku o przeprowadzenie przeglądu, o którym mowa w ust. 1.

6. Państwo członkowskie może zwrócić się raz do roku z wnioskiem o zorganizowanie posiedzenia na wysokim szczeblu z Komisją w celu omówienia aktualnego stanu prac nad sprawami, które są lub były przedmiotem procedury przeglądu, oraz przeanalizowania ich z myślą o ponownym rozważeniu odnośnych stanowisk i w dążeniu do wypracowania porozumienia.

7. Przy okazji ewentualnej zmiany niniejszego rozporządzenia lub najpóźniej do końca 2026 r. Komisja przeprowadzi ocenę funkcjonowania procedury przeglądu, o której mowa w niniejszym artykule. W ramach tej oceny przeprowadzone zostaną konsultacje z państwami członkowskimi oraz uwzględnione zostaną ich ustalenia i stanowiska. W stosownych przypadkach Komisja przedłoży wnioski z myślą o poprawie funkcjonowania procedury przeglądu.

ROZDZIAŁ IV

ZARZĄDZANIE ZASOBAMI PIENIĘŻNYMI

Artykuł 14

Wymogi w zakresie zarządzania zasobami pieniężnymi

1. Komisja wykorzystuje kwoty wpłacone na rachunki, o których mowa w art. 9 ust. 1, w zakresie niezbędnym do zaspokojenia swoich potrzeb gotówkowych wynikających z wykonania budżetu.

2. Jeżeli potrzeby gotówkowe przewyższają aktywa na rachunkach, Komisja może wykorzystać kwotę większą niż całkowita kwota tych aktywów z zastrzeżeniem dostępności środków w budżecie i w ramach limitów zasobów własnych zapisanych w budżecie. W tym wypadku Komisja powiadamia uprzednio państwa członkowskie o wszelkich możliwych do przewidzenia zwiększonych potrzebach.

3. W przypadku niewykonania zobowiązania wynikającego z pożyczki zaciągniętej lub gwarantowanej na podstawie rozporządzeń i decyzji przyjętych przez Radę lub przez Parlament Europejski i Radę, w okolicznościach, w których Komisja nie może uruchomić innych środków przewidzianych w uzgodnieniach finansowych mających zastosowanie do tych pożyczek w terminie zapewniającym wywiązanie się ze zobowiązań prawnych Unii wobec pożyczkodawców, ust. 2 i 4 mogą być tymczasowo stosowane, niezależnie od warunków określonych w ust. 2, w celu obsługi długów Unii.

4. Z zastrzeżeniem akapitu drugiego, różnica między ogółem aktywów a potrzebami gotówkowymi jest dzielona między państwa członkowskie, w jak największym stopniu, proporcjonalnie do szacowanych dochodów budżetu uzyskanych od każdego z tych państw.

Przy zaspokajaniu swoich potrzeb gotówkowych, Komisja zmierza do ograniczania skutków ciążącego na państwach członkowskich zobowiązania do wpłaty kwot ujemnych odsetek na podstawie art. 9 ust. 1 akapit trzeci, poprzez korzystanie w pierwszej kolejności z kwot wpłaconych na odnośne rachunki.

Artykuł 15

Wykonanie zleceń płatniczych

1. Państwa członkowskie lub ich krajowe banki centralne wykonują zlecenia płatnicze Komisji zgodnie z instrukcjami Komisji i nie później niż w ciągu trzech dni roboczych od ich otrzymania. W przypadku transakcji przepływów gotówkowych państwa członkowskie lub ich krajowe banki centralne wykonują zlecenia w terminie wymaganym przez Komisję, która – z wyłączeniem wyjątkowych przypadków – powiadamia je co najmniej jeden dzień przed terminem, w którym dane zlecenie ma zostać wykonane.

2. Państwa członkowskie lub ich krajowe banki centralne przesyłają Komisji, drogą elektroniczną i nie później niż drugiego dnia roboczego po wykonaniu każdej transakcji, wyciąg z rachunku wykazujący odnośne przepływy.

ROZDZIAŁ V

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 16

Procedura komitetowa

1. Komisję wspiera Komitet Doradczy ds. Zasobów Własnych, o którym mowa w art. 7 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 608/2014. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 4 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 17

Przepisy przejściowe dotyczące stopy procentowej

Stopa procentowa przewidziana w art. 11 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1150/2000 w wersji sprzed wejścia w życie rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 2028/2004 (¹⁵) obowiązuje nadal przy obliczaniu odsetek od opóźnionych płatności, gdy termin wymagalności przypada przed 1 grudnia 2004 r.

Artykuł 18

Uchylenie

1. Z zastrzeżeniem ust. 2, rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1150/2000 traci moc ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2014 r.

2. Art. 10 ust. 7a rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1150/2000 traci moc ze skutkiem od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

3. Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia zgodnie z tabelą korelacji w załączniku II.

Artykuł 19

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w dniu wejścia w życie decyzji 2014/335/UE, Euratom.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2014 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 26 maja 2014 r.