KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 91/676/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. dotyczącą ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego (¹), w szczególności jej załącznik III pkt 2 akapit trzeci,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Jeśli ilości nawozu naturalnego, które państwo członkowskie zamierza stosować w przeliczeniu na hektar rocznie, różnią się od ilości określonych w pkt 2 akapit drugi zdanie pierwsze i pkt 2 lit. a) załącznika III do dyrektywy 91/676/EWG, konieczne jest ich ustalenie, tak by nie stanowiły przeszkody w realizacji celów określonych w art. 1 wymienionej dyrektywy, oraz uzasadnienie na podstawie obiektywnych kryteriów, na przykład, jak w omawianym przypadku, długich okresów wegetacji i upraw o wysokim poborze azotu.

(2) W dniu 8 grudnia 2005 r. Komisja przyjęła decyzję 2005/880/WE (²) zezwalającą na stosowanie nawozu naturalnego pochodzącego od wypasanych zwierząt gospodarskich do limitu 250 kg azotu na hektar rocznie, pod pewnymi warunkami, w gospodarstwach rolnych, w których co najmniej 70 % powierzchni stanowią użytki zielone.

(3) W dniu 5 lutego 2010 r. Komisja przyjęła decyzję 2010/65/UE (³) zmieniającą decyzję 2005/880/WE i przedłużającą odstępstwo do dnia 31 grudnia 2013 r.

(4) Przyznane w ten sposób odstępstwo dotyczyło 21 752 gospodarstw rolnych w 2012 r., co odpowiada 46 % całkowitej powierzchni rolniczej netto.

(5) W dniu 22 stycznia 2014 r. Niderlandy złożyły do Komisji wniosek o przedłużenie odstępstwa na mocy pkt 2 akapit trzeci załącznika III do dyrektywy 91/676/EWG.

(6) Zgodnie z art. 3 ust. 5 dyrektywy 91/676/EWG Niderlandy realizują program działań na całym swoim terytorium.

(7) Niderlandzkie przepisy wykonujące dyrektywę 91/676/EWG obejmują normy stosowania zarówno azotu, jak i fosforanów.

(8) Dane przekazane przez Niderlandy za lata 2008–2011 wykazują wzrost o 7 % ilości trzody chlewnej i o 8 % ilości drobiu w porównaniu do okresu 2004– 2007. Ilości bydła, owiec i kóz pozostawały na tym samym poziomie. Właściwe organy Niderlandów wprowadziły ograniczenia ilości trzody chlewnej i drobiu w połączeniu ze zobowiązaniem, że produkcja nawozu naturalnego zarówno pod względem azotu, jak i fosforu nie przekroczy poziomu z 2002 r. Ponadto od stycznia 2015 r. właściwe organy Niderlandów zapewniają przetwarzanie odpowiedniej części nadwyżki nawozu naturalnego z sektora mleczarskiego. Środki te są konieczne do zapewnienia, by stosowanie obecnego odstępstwa nie doprowadziło do dalszej intensyfikacji.

(9) Stosowanie azotu z nawozu naturalnego pochodzącego od wypasanych zwierząt gospodarskich w latach 2008–2011 wyniosło 344 tys. ton, co stanowi lekki spadek w porównaniu z okresem 2004– 2007. Zużycie chemicznych nawozów azotowych w latach 2008–2011 zmniejszyło się o ok. 18 % w porównaniu z okresem 2004–2007. Średnia nadwyżka fosforu w latach 2008–2011 wyniosła 16 tys. ton, co stanowi spadek o 51 % w porównaniu z okresem 2004–2007.

(10) Klimat w Niderlandach, charakteryzujący się rocznymi opadami równomiernie rozłożonymi w ciągu roku oraz stosunkowo wąskim zakresem temperatur, sprzyja długiemu okresowi wegetacji trawy trwającemu 250 dni w roku.

(11) Informacje dostarczone przez władze Niderlandów w ramach odstępstwa przyznanego decyzją 2010/65/UE wskazują, że odstępstwo to nie doprowadziło do pogorszenia jakości wody. Sprawozdanie Komisji dla Rady i Parlamentu Europejskiego w sprawie wdrożenia dyrektywy 91/676/EWG dotyczącej ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego, oparte na sprawozdaniach państw członkowskich za okres 2008–2011, wskazuje, że w Niderlandach w przypadku wód gruntowych w ok. 88 % stacji monitorowania odnotowano średnie stężenie azotanów poniżej 50 mg/l, a w 79 % stacji monitorowania odnotowano średnie stężenie azotanów poniżej 25 mg/l. Dane z monitorowania wykazują tendencję spadkową w zakresie stężenia azotanów w wodach gruntowych w porównaniu z poprzednim okresem sprawozdawczym (2004–2007). W przypadku wód powierzchniowych w 98 % stacji monitorowania odnotowano średnie stężenie azotanów poniżej 50 mg/l, a w 92 % stacji monitorowania odnotowano średnie stężenie azotanów poniżej 25 mg/l. Większość punktów monitorowania wód powierzchniowych wykazuje stały poziom lub tendencję spadkową stężenia azotanów. Roczna nadwyżka azotu i fosforu w glebie zmniejszyła się, głównie poprzez ograniczenie stosowania nawozu naturalnego i mineralnego ze względu na stałe obniżanie norm stosowania azotu i fosforu w niderlandzkich programach działania. W okresie sprawozdawczym 2008–2011 wszystkie wody słodkie i wody przejściowe zostały sklasyfikowane jako eutroficzne albo hipertroficzne.

(12) Komisja uważa, że warunki przyznania odstępstwa muszą zostać zmienione na podstawie analizy wniosku złożonego w dniu 22 stycznia 2014 r. przez Niderlandy, analizy programu działania, informacji dotyczących jakości wody, doświadczenia zdobytego w wyniku odstępstwa przyznanego decyzją 2010/65/UE i w wyniku odstępstw obowiązujących w innych państwach członkowskich. W związku z tym Komisja uważa, że na stosowanie ilości nawozu naturalnego pochodzącego od wypasanych zwierząt gospodarskich odpowiadającej 230 kg azotu na hektar rocznie można zezwolić w gospodarstwach rolnych, w których co najmniej 80 % powierzchni stanowią użytki zielone, na glebach piaszczystych na południu i w centrum kraju oraz na glebach lessowych określonych w programie działania, natomiast na 250 kg azotu na hektar rocznie można zezwolić jedynie w gospodarstwach rolnych, w których co najmniej 80 % powierzchni stanowią użytki zielone, na innych glebach. Komisja uważa, że nie będzie to stanowiło przeszkody w realizacji celów dyrektywy 91/676/EWG, z zastrzeżeniem spełnienia pewnych ściśle określonych warunków.

(13) Warunki te obejmują: ustalenie planu nawożenia na poziomie gospodarstwa rolnego, rejestrację praktyk nawożenia poprzez prowadzenie rejestrów nawożenia, okresowe analizy gleby, „zielone pole” w okresie zimowym po uprawie kukurydzy, szczegółowe przepisy dotyczące zaorywania trawy, niestosowania nawozu naturalnego przed zaoraniem trawy, dostosowanie nawożenia w taki sposób, aby uwzględnić udział roślin strączkowych, niestosowanie fosforanów z nawozów chemicznych oraz wzmożone kontrole. Celem tych warunków jest zapewnienie nawożenia, które opiera się na wymaganiach upraw, zmniejszenia strat azotu i fosforu do wód oraz zapobiegania takim stratom.

(14) Z informacji przedstawionych przez Niderlandy wynika, że ilość nawozu naturalnego pochodzącego od wypasanych zwierząt gospodarskich odpowiadająca 230 kg azotu na hektar rocznie w gospodarstwach rolnych, w których co najmniej 80 % powierzchni stanowią użytki zielone, na glebach piaszczystych na południu i w centrum kraju oraz na glebach lessowych określonych w programie działania, a 250 kg azotu na hektar rocznie w gospodarstwach rolnych, w których co najmniej 80 % powierzchni stanowią użytki zielone, na innych glebach jest uzasadniona na podstawie obiektywnych kryteriów, takich jak wysokie opady netto, długie okresy wegetacji i wysokie plony trawy o wysokim poborze azotu.

(15) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Azotanów ustanowionego na podstawie art. 9 dyrektywy 91/676/EWG.

(16) Dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (⁴) przewiduje kompleksowe, transgraniczne podejście do ochrony wód zorganizowane wokół obszarów dorzeczy, mające na celu osiągnięcie dobrego stanu wód europejskich do 2015 r. Ograniczenie składników odżywczych stanowi integralny element tego celu. Przyznanie odstępstwa na mocy niniejszej decyzji nie narusza przepisów przyjętych na podstawie dyrektywy 2000/60/WE i nie wyklucza konieczności zastosowania dodatkowych środków w celu wypełnienia zobowiązań z nich wynikających.

(17) W dyrektywie 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 marca 2007 r. ustanawiającej infrastrukturę informacji przestrzennej we Wspólnocie Europejskiej (INSPIRE) (⁵) określono przepisy ogólne służące ustanowieniu infrastruktury informacji przestrzennej we Wspólnocie Europejskiej dla celów polityk wspólnotowych w zakresie ochrony środowiska oraz polityk lub działań mogących oddziaływać na środowisko. W stosownych przypadkach informacje przestrzenne zgromadzone w ramach niniejszego odstępstwa powinny być zgodne z przepisami określonymi we wspomnianej dyrektywie. W celu zmniejszenia obciążeń administracyjnych i zwiększenia spójności danych Niderlandy, przy gromadzeniu niezbędnych danych w ramach niniejszego odstępstwa, powinny w stosownych przypadkach korzystać z informacji uzyskanych w ramach zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli ustanowionego na podstawie tytułu V rozdział II rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (⁶),

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Odstępstwo, o które Niderlandy wnioskowały pismem z dnia 22 stycznia 2014 r. w celu uzyskania zezwolenia na stosowanie rocznie ilości nawozu naturalnego pochodzącego od wypasanych zwierząt gospodarskich większej od ilości określonej w pkt 2 lit. a) załącznika III do dyrektywy 91/676/EWG, przyznaje się z zastrzeżeniem warunków określonych w niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej decyzji:

1) „gospodarstwo rolne posiadające użytki zielone” oznacza każde gospodarstwo, w którym co najmniej 80 % powierzchni, na której można stosować nawóz naturalny, stanowi trawa;

2) „wypasane zwierzęta gospodarskie” oznaczają bydło (z wyjątkiem cieląt), owce, kozy i konie, osły, zwierzynę płową i bawoły wodne;

3) „użytki rolne” oznaczają powierzchnię, której dany rolnik jest właścicielem, dzierżawcą lub zarządcą na mocy pisemnej umowy indywidualnej i w stosunku do której rolnik ten ponosi bezpośrednią odpowiedzialność za zarządzanie;

4) „ trawa” oznacza trwałe użytki zielone lub krótkotrwałe użytki zielone zakładane na okres krótszy niż pięć lat.

Artykuł 3

Zakres zastosowania

Niniejsza decyzja ma zastosowanie na zasadzie indywidualnej do gospodarstw rolnych posiadających użytki zielone, z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 4, 5 i 6.

Artykuł 4

Roczne wnioski i zobowiązania

1. Rolnicy, którzy chcą skorzystać z odstępstwa na podstawie niniejszej decyzji, co roku przedstawiają właściwym organom wniosek o przyznanie odstępstwa.

2. Wraz z corocznym wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, rolnicy zobowiązują się na piśmie do spełnienia warunków określonych w art. 5 i 6.

Artykuł 5

Stosowanie nawozu naturalnego i innych nawozów

1. Ilość nawozu naturalnego pochodzącego od wypasanych zwierząt gospodarskich stosowana rocznie na gruntach w gospodarstwach rolnych posiadających użytki zielone, w tym nawozu bezpośrednio od zwierząt, nie przekracza ilości nawozu naturalnego zawierającej 230 kg azotu na hektar rocznie w gospodarstwach rolnych, w których co najmniej 80 % powierzchni stanowią użytki zielone, na glebach piaszczystych na południu i w centrum kraju oraz na glebach lessowych określonych w programie działania, a 250 kg azotu na hektar rocznie w gospodarstwach rolnych, w których co najmniej 80 % powierzchni stanowią użytki zielone – na innych glebach, z zastrzeżeniem warunków określonych w ust. 2–9.

2. Ogólna wielkość dawki azotu i fosforanów jest zgodna z zapotrzebowaniem na składniki pokarmowe poszczególnych upraw oraz zawartością tej substancji w glebie. Ogólna wielkość dawki azotu i fosforanów nie przekracza maksymalnych norm stosowania ustalonych w programie działania.

3. Stosowanie fosforanów z nawozów chemicznych nie jest dozwolone w gospodarstwach rolnych korzystających z odstępstwa na mocy niniejszej decyzji.

4. Każde użytki rolne posiadają plan nawożenia opisujący płodozmian na użytkach rolnych i planowane stosowanie nawozu naturalnego oraz innych nawozów azotowych i fosforanowych. Taki plan na każdy rok kalendarzowy jest dostępny w gospodarstwie najpóźniej do czerwca w pierwszym roku i do lutego w latach kolejnych.

5. Plan nawożenia zawiera:

a) liczbę zwierząt gospodarskich, opis systemu utrzymania zwierząt i przechowywania nawozu wraz z pojemnością dostępną do celów przechowywania nawozu naturalnego;

b) wyliczenie ilości azotu pochodzącego z nawozu naturalnego (minus straty poniesione podczas utrzymania i przechowywania) oraz fosforu wyprodukowanego w gospodarstwie;

c) plan płodozmianu, który musi określać powierzchnię poszczególnych pól, na których uprawia się trawę i inne uprawy, wraz ze szkicową mapką określającą położenie poszczególnych pól;

d) przewidywalne wymagania upraw w zakresie azotu i fosforu;

e) ilość i rodzaj nawozu naturalnego dostarczonego kontrahentom i niewykorzystanego na użytkach rolnych;

f) ilość przywożonego nawozu naturalnego stosowanego na użytkach rolnych;

g) wyliczenie udziału mineralizacji materii organicznej, upraw roślin strączkowych i wiązania azotu z powietrza, a także ilości azotu znajdującego się w glebie w czasie, kiedy uprawy zaczynają go wykorzystywać w znaczącym stopniu;

h) stosowanie azotu i fosforu pochodzącego z nawozu naturalnego w podziale na poszczególne pola (działki gospodarstwa jednolite pod względem upraw i typu gleby);

i) stosowanie azotu pochodzącego z nawozów chemicznych i innych w podziale na poszczególne pola;

j) obliczenia w celu oceny zgodności z normami stosowania azotu i fosforu.

W celu zapewnienia spójności między planami a faktycznymi praktykami rolniczymi plany zostają poddane przeglądowi nie później niż w ciągu siedmiu dni po wprowadzeniu jakichkolwiek zmian w praktykach rolniczych.

6. Każde użytki rolne posiadają rejestr nawożenia. Rejestr przedkłada się właściwemu organowi za każdy rok kalendarzowy.

7. Rejestr nawożenia określa:

a) powierzchnie upraw;

b) liczbę i rodzaj zwierząt gospodarskich;

c) produkcję nawozu naturalnego w przeliczeniu na zwierzę;

d) ilość nawozów spoza gospodarstwa;

e) ilość nawozu naturalnego usuwanego z gospodarstwa oraz odbiorcę.

8. W odniesieniu do każdego gospodarstwa rolnego posiadającego użytki zielone, które korzysta z indywidualnego odstępstwa, rolnik zgadza się na objęcie kontrolą stosowania i rejestru nawozów.

9. W każdym gospodarstwie, które korzysta z indywidualnego odstępstwa, co najmniej co cztery lata przeprowadza się okresową analizę gleby pod kątem zawartości azotu i fosforu w odniesieniu do każdego obszaru gospodarstwa jednolitego pod względem płodozmianu i cech gleby.

Badania azotu w zakresie azotu mineralnego i parametrów oceny udziału azotu pochodzącego z mineralizacji materii organicznej są przeprowadzane po zaoraniu użytków zielonych, w odniesieniu do każdego jednolitego obszaru gospodarstwa.

W odniesieniu do analiz określonych w akapicie pierwszym i drugim wymagane minimum stanowi jedna analiza na pięć hektarów ziemi.

10. Nie rozrzuca się nawozu naturalnego w okresie jesiennym przed uprawą trawy.

Artykuł 6

Pokrywa gruntów

1. Rolnicy korzystający z odstępstwa na mocy niniejszej decyzji uprawiają trawę na co najmniej 80 % powierzchni, na której można stosować nawóz naturalny w ich gospodarstwach.

2. Rolnicy korzystający z odstępstwa na mocy niniejszej decyzji stosują ponadto następujące środki:

a) w celu ograniczenia możliwości wymywania na glebach piaszczystych i lessowych po kukurydzy uprawia się trawę lub inne uprawy zapewniające dobre pokrycie gleby w okresie zimowym;

b) w celu zapewnienia stałej pokrywy roślinnej na gruntach ornych, co pozwoli odzyskać azotany wymyte z podglebia w okresie jesiennym oraz ograniczy ich wymywanie w okresie zimowym, nie stosuje się orki międzyplonów przed dniem 1 lutego;

c) trawa na glebach piaszczystych i lessowych jest zaorywana wyłącznie w okresie wiosennym;

d) na wszystkich typach gleby po zaoraniu trawy następuje bezpośrednio uprawa roślin o wysokim poborze azotu, a nawożenie jest oparte na analizie gleby pod kątem azotu mineralnego i innych parametrów stanowiących odniesienie dla oszacowania uwalniania azotu poprzez mineralizację materii organicznej; oraz

e) jeżeli system płodozmianu zawiera rośliny strączkowe lub inne rośliny wiążące azot atmosferyczny, stosowanie nawozów zostaje odpowiednio zmniejszone.

3. Na zasadzie odstępstwa od lit. c) w okresie jesiennym dopuszczalne jest zaorywanie trawy w celu sadzenia cebulek kwiatowych.

Artykuł 7

Środki dotyczące produkcji nawozu naturalnego

Organy krajowe w Niderlandach dopilnowują, by produkcja nawozu naturalnego ani pod względem azotu, ani fosforu nie przekroczyła poziomu z 2002 r. Wiąże się to z utrzymaniem praw do produkcji trzody chlewnej i drobiu na czas obowiązywania odstępstwa przyznanego niniejszą decyzją.

Ponadto właściwe organy w Niderlandach zapewniają przetwarzanie odpowiedniej części nadwyżki nawozu naturalnego z sektora mleczarskiego od stycznia 2015 r.

Artykuł 8

Monitorowanie

1. Właściwy organ sporządza i co roku aktualizuje mapy określające odsetek gospodarstw rolnych posiadających użytki zielone, odsetek zwierząt gospodarskich oraz odsetek gruntów rolnych objętych indywidualnym odstępstwem w każdej gminie.

2. Ustanawia się i utrzymuje sieć monitorowania do celów pobierania próbek wody glebowej, wody ze strumieni i płytkiej wody gruntowej w punktach monitorowania odstępstwa.

3. Sieć monitorowania, odpowiadająca co najmniej 300 gospodarstwom korzystającym z indywidualnych odstępstw, reprezentuje wszystkie typy gleby (gleby gliniaste, torfowe, piaszczyste i lessowe), praktyki nawożenia i systemy płodozmianu. Skład sieci monitorowania nie ulega zmianom w okresie stosowania niniejszej decyzji.

4. Badania i stała analiza składników pokarmowych dostarczają danych na temat miejscowego użytkowania gruntów, systemu płodozmianu i praktyk rolniczych w gospodarstwach korzystających z indywidualnych odstępstw. Dane te mogą zostać wykorzystane w modelowych obliczeniach wielkości wypłukiwanych azotanów i strat fosforu z pól, gdzie stosuje się do 230 lub do 250 kg azotu na hektar rocznie z nawozu naturalnego pochodzącego od wypasanych zwierząt gospodarskich.

5. Sieć monitorowania obejmująca płytkie wody gruntowe, wody glebowe, wody odpływowe i strumienie na terenie gospodarstw należących do sieci monitorowania dostarczają danych na temat stężenia azotanów i fosforu w wodzie odprowadzanej ze strefy korzeniowej i wprowadzanej do systemu wód gruntowych i powierzchniowych.

6. W zlewniach rolniczych na glebach piaszczystych prowadzi się ściślejsze monitorowanie wody.

Artykuł 9

Kontrole

1. Właściwy organ krajowy przeprowadza kontrole administracyjne wszystkich gospodarstw korzystających z indywidualnego odstępstwa w celu oceny zgodności z maksymalną ilością 230 lub 250 kg azotu na hektar rocznie z nawozu naturalnego pochodzącego od wypasanych zwierząt gospodarskich w gospodarstwach rolnych, w których co najmniej 80 % powierzchni stanowią użytki zielone, z normami ogólnego stosowania azotu i fosforanów oraz z warunkami użytkowania gruntów. Jeżeli kontrola przeprowadzona przez organy krajowe wykaże, że nie spełniono warunków określonych w art. 5 i 6, wnioskodawca zostaje o tym poinformowany. W takim przypadku wniosek uznaje się za odrzucony.

2. W oparciu o analizę ryzyka opracowuje się program inspekcji o odpowiedniej częstotliwości, biorąc pod uwagę wyniki kontroli z poprzednich lat i wyniki ogólnych kontroli wyrywkowych dotyczących przepisów wykonujących dyrektywę 91/676/EWG oraz wszelkie inne informacje, które mogą wskazywać na niezgodność.

Inspekcje administracyjne dotyczące użytkowania gruntów, liczby zwierząt gospodarskich i produkcji nawozu naturalnego obejmują co najmniej 5 % gospodarstw korzystających z indywidualnego odstępstwa.

Kontrole w terenie dotyczące warunków określonych w art. 5 i 6 niniejszej decyzji są przeprowadzane w co najmniej 7 % gospodarstw korzystających z indywidualnego odstępstwa na mocy niniejszej decyzji.

3. Właściwe organy muszą otrzymać odpowiednie uprawnienia i środki niezbędne do weryfikacji zgodności z odstępstwem przyznanym na mocy niniejszej decyzji.

Artykuł 10

Sprawozdawczość

1. Każdego roku do marca właściwe organy przedkładają Komisji sprawozdanie zawierające następujące informacje:

a) dane dotyczące nawożenia we wszystkich gospodarstwach korzystających z indywidualnego odstępstwa, w tym informacje na temat plonów i rodzajów gleby;

b) tendencje w zakresie liczby zwierząt gospodarskich w ramach każdej kategorii zwierząt w Niderlandach i w gospodarstwach korzystających z odstępstwa;

c) tendencje w zakresie krajowej produkcji nawozu naturalnego w odniesieniu do zawartości azotu i fosforanów w nawozie naturalnym;

d) streszczenie wyników kontroli związanych ze współczynnikami wydalania do nawozu pochodzącego od świń i drobiu na poziomie krajowym;

e) mapy określające odsetek gospodarstw rolnych, odsetek zwierząt gospodarskich oraz odsetek gruntów rolnych objętych indywidualnym odstępstwem w każdej gminie, o których mowa w art. 8 ust. 1;

f) wyniki monitorowania wody, włącznie z informacjami na temat tendencji jakości wody w przypadku wód gruntowych i powierzchniowych, oraz wpływ odstępstwa na jakość wody;

g) informacje na temat stężenia azotanów i fosforu w wodzie odprowadzanej ze strefy korzeniowej i wprowadzanej do systemu wód gruntowych i powierzchniowych, o których mowa w art. 8 ust. 5, oraz wyniki szczególnego monitorowania wody w zlewniach rolniczych na glebach piaszczystych, o którym mowa w art. 8 ust. 6;

h) wyniki badań miejscowego użytkowania gruntów, systemu płodozmianu i praktyk rolniczych oraz wyniki modelowych obliczeń wielkości strat azotanów i fosforu z gospodarstw korzystających z indywidualnego odstępstwa, o których mowa w art. 8 ust. 4;

i) ocenę realizacji warunków odstępstwa na podstawie kontroli na poziomie gospodarstwa oraz informacje dotyczące gospodarstw rolnych niespełniających warunków na podstawie wyników kontroli administracyjnych i kontroli w terenie, o których mowa w art. 9.

2. Dane przestrzenne zawarte w sprawozdaniu w stosownych przypadkach spełniają przepisy dyrektywy 2007/2/WE. Gromadząc niezbędne dane w ramach niniejszego odstępstwa, Niderlandy powinny w stosownych przypadkach korzystać z informacji uzyskanych w ramach zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli ustanowionego na podstawie tytułu V rozdział II rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.

Artykuł 11

Stosowanie

Niniejsza decyzja traci moc z dniem 31 grudnia 2017 r.

Artykuł 12

Niniejsza decyzja skierowana jest do Królestwa Niderlandów.

Sporządzono w Brukseli dnia 16 maja 2014 r.