PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (¹),

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 716/2009/WE (³) ustanowiono wspólnotowy program wspierania określonych działań w obszarach usług finansowych, sprawozdawczości finansowej oraz badania sprawozdań finansowych. Na podstawie tej decyzji Europejska Grupa Doradcza ds. Sprawozdawczości Finansowej (EFRAG), Fundacja Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (Fundacja IFRS), będąca następcą prawnym Fundacji Komitetu Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (IASCF) oraz Rada Nadzoru nad Interesem Publicznym (PIOB) korzystały ze współfinansowania unijnego w formie dotacji operacyjnych do dnia 31 grudnia 2013 r.

(2) Kryzys na rynkach finansowych, który trwa od 2008 r., sprawił, że kwestia sprawozdawczości finansowej i badania sprawozdań finansowych znalazła się w centrum uwagi programu politycznego Unii. Dobrze funkcjonujące wspólne ramy sprawozdawczości finansowej są niezbędne dla rynku wewnętrznego, dla skutecznego funkcjonowania rynków kapitałowych oraz dla integracji rynku usług finansowych w Unii.

(3) Oprócz tego, że sprawozdania finansowe odgrywają centralną rolę w zapewnianiu dostarczania inwestorom ważnych informacji dotyczących bilansu przedsiębiorstwa, rachunku zysków i strat oraz przepływu środków pieniężnych, wspierają one również skuteczny ład korporacyjny.

(4) Oprócz tego, że sprawozdania finansowe odgrywają zasadniczą rolę, jeżeli chodzi o ochronę interesów akcjonariuszy i kredytodawców, stanowią one również podstawę regulacji ostrożnościowej w tym znaczeniu, że wszystkie główne akty ustawodawcze dotyczące usług finansowych opierają się na sprawozdaniach finansowych przedsiębiorstw, w tym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 (⁴) oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 (⁵). Organy regulacyjne opierają się na terminologii rachunkowej, aby zrozumieć, jakie ryzyko podejmuje przedsiębiorstwo, a co za tym idzie, jakie są w stosunku do niego wymagania.

(5) W globalnej gospodarce potrzebny jest globalny język rachunkowości, należy jednak również wziąć pod uwagę wiele różnych istniejących tradycji w dziedzinie rachunkowości. Grupa G-20 niejednokrotnie wzywała do przyjęcia globalnych standardów rachunkowości oraz zbliżenia istniejących i przyszłych standardów rachunkowości. Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) opracowywane przez Radę Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (RMSR) zostały przyjęte i są stosowane w wielu jurysdykcjach na całym świecie, chociaż nie są stosowane w niektórych ważnych jurysdykcjach. Takie międzynarodowe standardy rachunkowości powinny być opracowywane w przejrzystym procesie podlegającym zasadom odpowiedzialności demokratycznej. Aby zapewnić działanie zgodnie z interesem Unii oraz wysoką jakość standardów międzynarodowych i ich zgodność z prawem unijnym, konieczne jest odpowiednie uwzględnienie interesów Unii w tym międzynarodowym procesie stanowienia standardów. Do interesów tych należy utrzymanie zasady, zgodnie z którą sprawozdania finansowe powinny przedstawiać prawdziwy i rzetelny obraz, być wiarygodne i zrozumiałe, porównywalne i istotne.

(6) Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (⁶) MSSF powinny zostać wprowadzone do prawa unijnego, aby były stosowane przez spółki, których papiery wartościowe są notowane na rynku regulowanym w Unii, tylko wtedy, jeśli te MSSF spełniają kryteria określone w tym rozporządzeniu, w tym określony w art. 4 ust. 3 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE (⁷) wymóg, aby sprawozdania finansowe przedstawiały prawdziwy i rzetelny obraz. MSSF odgrywają zatem zasadniczą rolę w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego, a zatem w bezpośrednim interesie Unii leży zapewnienie, aby procedury opracowywania i przyjmowania MSSF prowadziły do uzyskania standardów, które odpowiadają wymogom ram prawnych rynku wewnętrznego.

(7) MSSF są wydawane przez RMSR, a związane z nimi interpretacje wydaje Komitet ds. Interpretacji Międzynarodowej Sprawozdawczości Finansowej (KIMSF), obydwa te podmioty w ramach Fundacji IFRS. Ważne jest zatem ustanowienie odpowiednich mechanizmów finansowania Fundacji MSSF.

(8) EFRAG została założona w 2001 r. przez zaangażowane w procesy sprawozdawczości finansowej europejskie organizacje zrzeszające emitentów papierów wartościowych oraz przedstawicieli zawodów księgowych. Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 EFRAG sporządza dla Komisji opinie na temat tego, czy poszczególne standardy rachunkowości wydane przez RMSR bądź interpretacje opracowane przez KIMSF, które mają zostać przyjęte przez Unię, są zgodne z kryteriami zatwierdzenia określonymi w tym rozporządzeniu.

(9) EFRAG przejmuje rolę „europejskiego głosu w dziedzinie rachunkowości” na arenie światowej. W tym charakterze EFRAG wnosi wkład w proces stanowienia standardów przez RMSR. Z uwagi na znaczące różnice zdań, jakie już występują między państwami członkowskimi i różnymi zainteresowanymi stronami, EFRAG, aby mogła wypełniać taką rolę, powinna zbierać wszystkie możliwe opinie wyrażane w Unii w toku odpowiednich procedur, w których zasadniczą rolę odgrywają krajowe organy ustanawiające standardy, rządy i organy regulacyjne, a także inne zainteresowane strony. Wszystkie kontakty EFRAG z RMSR powinny być całkowicie przejrzyste, a wszelkie decyzje EFRAG powinny zapadać po przeprowadzeniu pełnych konsultacji z krajowymi organami ustanawiającymi standardy.

(10) Ze względu na rolę EFRAG w ocenie zgodności MSSF z wymogami unijnego prawa spółek oraz polityki w tym zakresie, określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 1606/2002, konieczne jest, aby Unia zapewniała stabilne finansowanie EFRAG, a tym samym przyczyniała się do jej finansowania.

(11) W dniu 12 listopada 2013 r. Komisja opublikowała sprawozdanie specjalnego doradcy komisarza ds. rynku wewnętrznego i usług Philippe'a Maystadta („sprawozdanie specjalnego doradcy”), w którym przedstawił w ogólnym zarysie ewentualne reformy zarządzania EFRAG, które mają na celu zwiększenie wkładu Unii w opracowywanie międzynarodowych standardów rachunkowości. Aby osiągnąć oczekiwane cele programu współfinansowania ustanowionego w niniejszym rozporządzeniu („program”) konieczne jest, aby zasady zarządzania zostały zmienione zgodnie z zaleceniami zawartymi w sprawozdaniu specjalnego doradcy oraz aby te reformy zostały bezzwłocznie wdrożone. Komisja powinna monitorować wdrażanie reformy zarządzania EFRAG oraz informować Parlament Europejski i Radę o postępach w jej wdrażaniu. W tym celu Komisja powinna przedłożyć Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wdrażania reformy zarządzania do dnia 31 marca 2014 r.

(12) Działalność techniczna EFRAG powinna koncentrować się na doradztwie technicznym na rzecz Komisji w zakresie zatwierdzania MSSF, a także na odpowiednim uczestnictwie w procesie opracowywania takich MSSF oraz powinna zapewniać, aby w międzynarodowym procesie stanowienia standardów uwzględniano w odpowiednim stopniu interesy Unii. Interesy te powinny obejmować pojęcie „ostrożności” i utrzymanie wymogu dotyczącego „prawdziwego i rzetelnego obrazu” ustanowionego w dyrektywie 2013/34/UE oraz powinny uwzględniać wpływ standardów na stabilność finansową i gospodarkę. Komisja powinna dokonać oceny działalności technicznej EFRAG w sprawozdaniach przygotowywanych zgodnie z kryteriami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

(13) W dziedzinie badania ustawowego sprawozdań finansowych Grupa Monitorująca – międzynarodowa organizacja odpowiedzialna za nadzorowanie reformy zarządzania Międzynarodowej Federacji Księgowych (IFAC) – powołała w 2005 r. PIOB. Zadaniem PIOB jest monitorowanie procedur stanowienia międzynarodowych standardów rewizji finansowej (MSRF) oraz pozostałych obszarów działalności IFAC istotnych z punktu widzenia interesu publicznego. Przyjęcie MSRF na potrzeby stosowania w Unii jest możliwe w szczególności pod warunkiem że standardy te zostały opracowane z uwzględnieniem odpowiedniej procedury, nadzoru publicznego i przejrzystości zgodnie z art. 26 dyrektywy 2006/43/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (⁸). Wnioski dotyczące badania sprawozdań finansowych z dnia 30 listopada 2011 r. także przewidują wprowadzenie MSRF w Unii.

(14) Wprowadzenie MSRF w Unii oraz kluczowa rola PIOB w zapewnianiu, aby spełniały one wymogi określone w dyrektywie 2006/43/WE oznaczają, że w bezpośrednim interesie Unii leży zapewnienie, aby procedury opracowywania i zatwierdzania tych standardów prowadziły do przyjęcia standardów spójnych z ramami prawnymi rynku wewnętrznego. We wniosku Komisji w sprawie zmiany dyrektywy 2006/43/WE również wyraźnie uznaje się rolę PIOB. Ważne jest zatem zapewnienie odpowiednich mechanizmów finansowania PIOB.

(15) Podmioty prowadzące działalność w dziedzinie rachunkowości i badania sprawozdań finansowych są w dużym stopniu uzależnione od finansowania i spełniają w Unii ważne zadania, od których zależy funkcjonowanie rynku wewnętrznego. Proponowani beneficjenci programu ustanowionego decyzją nr 716/2009/WE byli współfinansowani przez dotacje operacyjne z budżetu Unii, co pozwalało im zwiększyć swoją niezależność finansową od sektora prywatnego i doraźnych źródeł, a co za tym idzie – rozszerzyć możliwości i zwiększyć wiarygodność. Finansowania publicznego samego w sobie nie powinno się jednak postrzegać jako potwierdzenia takiej niezależności od sektora prywatnego. W szczególności powinno się wymagać większej przejrzystości w odniesieniu do, między innymi, członkostwa w zarządach RMSR i EFRAG, w celu zapewnienia reprezentacji wszystkich zainteresowanych stron w stanowieniu standardów i procesie zatwierdzania. EFRAG i RMSR powinny podjąć wszystkie odpowiednie kroki w celu uniknięcia konfliktów interesów, włącznie z ustanowieniem obowiązków informacyjnych dostosowanych do funkcji i zakresu odpowiedzialności różnych kategorii pracowników zatrudnionych przez te organizacje.

(16) Doświadczenie pokazuje, że współfinansowanie unijne zapewnia beneficjentom jasne, stałe, zdywersyfikowane, solidne i odpowiednie finansowanie oraz przyczynia się do ułatwienia im niezależnej i sprawnej realizacji powierzonych im zadań leżących w interesie publicznym. Należy zatem zapewnić dalsze wystarczające finansowanie w formie unijnego wkładu na rzecz mechanizmu stanowienia międzynarodowych standardów rachunkowości i badania sprawozdań finansowych, a w szczególności wkładu na rzecz Fundacji MSSF, EFRAG i PIOB.

(17) Oprócz zmian w ich mechanizmach finansowania, również systemy zarządzania Fundacją MSSF i EFRAG poddano reformom w celu zapewnienia, aby ich struktury i stosowane przez nie procedury umożliwiały im niezależną, sprawną, przejrzystą i zgodną z zasadami odpowiedzialności demokratycznej realizację ich zadań leżących w interesie publicznym. Jeżeli chodzi o Fundację MSSF, w 2009 r. utworzono organ nadzorczy w celu zapewnienia rozliczalności i nadzoru publicznego, podniesiono skuteczność działania Rady Konsultacyjnej ds. Standardów, zwiększono przejrzystość, a oceny oddziaływania włączono jako stały element do formalnych procedur RMSR. Działania zmierzające do usprawnienia sposobu zarządzania tymi podmiotami będą kontynuowane. W 2013 r. Komisja rozpoczęła proces oceny stosowania rozporządzenia (WE) nr 1606/2002. Zakres oceny obejmuje w szczególności kryteria zatwierdzania MSSF w Unii określone w art. 3 ust. 2 tego rozporządzenia oraz zasady zarządzania ustanowione przez Fundację MSSF oraz RMSR. Do dnia 31 grudnia 2014 r. Komisja zamierza zakończyć ocenę i złożyć sprawozdanie na temat wyników Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. W stosownych przypadkach Komisja przedstawi wniosek ustawodawczy w celu poprawy funkcjonowania tego rozporządzenia.

(18) W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się pulę środków finansowych na cały czas trwania programu, która podczas rocznej procedury budżetowej ma stanowić dla Parlamentu Europejskiego i Rady główną kwotę odniesienia w rozumieniu pkt 17 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami (⁹).

(19) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 (¹⁰) i rozporządzenie delegowane Komisji (UE, Euratom) nr 1268/2010 (¹¹), które zabezpieczają interesy finansowe Unii, mają być stosowane w czasie realizacji programu, z uwzględnieniem zasady prostoty i spójności w wyborze instrumentów budżetowych, ograniczania liczby przypadków, w których Komisja ponosi bezpośrednią odpowiedzialność za wdrożenie i zarządzanie, a także wymaganej proporcjonalności pomiędzy wysokością środków a obciążeniem administracyjnym związanym z ich wykorzystaniem.

(20) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do ustalania rocznych programów prac.

(21) Program powinien przyczynić się do realizacji takich celów jak zapewnienie porównywalności i przejrzystości sprawozdań finansowych przedsiębiorstw w całej Unii oraz nagłaśnianie potrzeb Unii w kontekście globalnej harmonizacji standardów sprawozdawczości finansowej. Wyrażanie jednego europejskiego punktu widzenia pomogłoby we wspieraniu międzynarodowej akceptacji MSSF, promowaniu zbliżania i wprowadzania wysokiej jakości międzynarodowych standardów badania sprawozdań finansowych we wszystkich państwach członkowskich. Program przyczynia się także do realizacji strategii „Europa 2020”, wzmacniając jednolity rynek usług finansowych i kapitału, a także do realizacji zewnętrznego wymiaru tej strategii.

(22) Niniejsze rozporządzenie powinno przewidywać możliwość współfinansowania działalności określonych podmiotów realizujących cel stanowiący część i wsparcie unijnej polityki w dziedzinie opracowywania i zatwierdzania standardów lub nadzorowania procedur stanowienia standardów w obszarach sprawozdawczości finansowej i badania sprawozdań finansowych.

(23) Proponuje się unijne finansowanie dokładnie określonej i ograniczonej liczby najważniejszych podmiotów działających w obszarze sprawozdawczości finansowej i badania sprawozdań finansowych. W obecnych ramach instytucjonalnych mechanizmy finansowania powinny zapewnić stabilne, zdywersyfikowane, solidne i odpowiednie finansowanie, dzięki któremu podmioty te będą mogły sprawnie i w sposób niezależny realizować swoje zadania związane z Unią lub leżące w interesie publicznym. Podmioty te powinny ujawniać szczegółowe dane liczbowe dotyczące finansowania pochodzącego z innych źródeł.

(24) Uwzględniając rozwój sytuacji w związku z zaleceniami określonymi w sprawozdaniu specjalnego doradcy, Komisja powinna przedstawić sprawozdania w marcu 2014 r., a następnie co roku począwszy od 2015 r., najpóźniej w czerwcu, na temat postępów poczynionych przez EFRAG we wdrażaniu swoich reform zarządzania. RMSR wszczęła przegląd ram koncepcyjnych. W następstwie wydania poprawionych ram koncepcyjnych Komisja powinna złożyć Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące wszelkich zmian, jakie zostały wprowadzone do ram koncepcyjnych oraz powody ich wprowadzenia, ze szczególnym uwzględnieniem zasad ostrożności i wiarygodności zapewniających przedstawienie prawdziwego i rzetelnego obrazu, jak określono w dyrektywie 2013/34/UE. Beneficjenci powinni zapewnić efektywne i gospodarne wykorzystanie środków publicznych, w tym kosztów podróży i innych powiązanych kosztów.

(25) Program powinien zastąpić poprzedni program współfinansowania beneficjentów. W związku z tym, mając na uwadze pewność prawa, decyzja nr 716/2009/WE powinna zostać uchylona.

(26) Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, a mianowicie ustanowienie unijnego programu na lata 2014–2020 w celu wsparcia działań podmiotów, które przyczyniają się do osiągnięcia celów polityki Unii związanych ze sprawozdawczością finansową i badaniem sprawozdań finansowych, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast z uwagi na jego rozmiary i skutki możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(27) Wszelkie finansowanie nowych beneficjentów, nawet jeśli są oni bezpośrednimi następcami jednego z beneficjentów wymienionych w niniejszym rozporządzeniu, powinno podlegać zatwierdzeniu przez Parlament Europejski i Radę na podstawie art. 294 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

(28) Właściwe jest dostosowanie okresu stosowania niniejszego rozporządzenia do okresu stosowania rozporządzenia Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 (¹²). Niniejsze rozporządzenie powinno być zatem stosowane od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przedmiot i zakres

1. Niniejszym ustanawia się unijny program (zwany dalej „programem”) na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. w celu wsparcia działań podmiotów, które przyczyniają się do osiągnięcia celów polityki Unii związanych ze sprawozdawczością finansową i badaniem sprawozdań finansowych.

2. Program obejmuje działalność w zakresie opracowywania lub wnoszenia wkładu w opracowywanie standardów, w zakresie stosowania, oceny lub monitorowania tych standardów lub monitorowania procedur stanowienia standardów, która to działalność służy wdrażaniu polityki Unii w dziedzinie sprawozdawczości finansowej i badania sprawozdań finansowych, przeprowadzanych przez fundację MSSF, EFRAG lub PIOB.

Artykuł 2

Cel

Celem programu jest poprawa warunków skutecznego funkcjonowania rynku wewnętrznego dzięki wspieraniu procesu przejrzystego i niezależnego opracowywania międzynarodowych standardów sprawozdawczości finansowej i badania sprawozdań finansowych.

Artykuł 3

Beneficjenci

1. Ze wsparcia w ramach programu korzystają:

a) w dziedzinie sprawozdawczości finansowej:

(i) [1] EFRAG;

(ii) Fundacja MSSF;

b) w obszarze badania sprawozdań finansowych: PIOB

2. Podmioty prowadzące działalność w dziedzinie sprawozdawczości finansowej i badania sprawozdań finansowych, które otrzymują od Unii środki finansowe w ramach programu, są zobowiązane do zapewnienia swojej niezależności i do korzystania ze środków publicznych w sposób gospodarny i efektywny, niezależnie od innych źródeł, z jakich mogłyby otrzymywać finansowanie.

Artykuł 4

Przyznawanie dotacji

Finansowanie w ramach programu jest przyznawane co roku, w formie dotacji operacyjnych.

Artykuł 5

Przejrzystość

Każdy beneficjent finansowania, które zostało przyznane w ramach programu, wskazuje w dobrze widocznym miejscu, takim jak strona internetowa, publikacja lub sprawozdanie roczne, że otrzymuje wsparcie finansowe z budżetu Unii oraz przedstawia szczegółowe dane liczbowe dotyczące finansowania pochodzącego z alternatywnych źródeł.

Artykuł 6

Przepisy finansowe

1. [2] Pula środków finansowych na realizację programu na lata 2014–2020 wynosi 57 007 000 EUR według cen bieżących.

2. Roczne środki zatwierdzane są przez Parlament Europejski i Radę w granicach wieloletnich ram finansowych.

3. Orientacyjny podział puli środków finansowych określonej w ust. 1 dla trzech beneficjentów jest następujący:

a) [3] dla EFRAG: 23 134 000 EUR;

b) dla Fundację MSSF – 31 632 000 EUR;

c) dla PIOB – 2 241 000 EUR.

Artykuł 7

Realizacja programu

Komisja realizuje program poprzez ustanowienie rocznych programów prac zgodnie z rozporządzeniem (UE, Euratom) nr 966/2012. W ramach każdego rocznego programu prac realizowane są cele programu określone w art. 2 niniejszego rozporządzenia; roczny program prac zawiera następujące informacje szczegółowe:

a) spodziewane wyniki;

b) budżet w podziale na beneficjenta, zgodnie z orientacyjnymi kwotami określonymi w art. 6 ust. 3.

W celu zapewnienia przejrzystości, roczny program prac zawiera również, jako punkt odniesienia, cele określone w art. 2, metodę wdrażania określoną w art. 4 oraz ustalenia zawarte w sprawozdaniach.

Komisja przyjmuje roczne programy prac w drodze aktów wykonawczych.

Artykuł 8

Ochrona interesów finansowych Unii Europejskiej

1. Komisja podejmuje odpowiednie środki zapewniające, w trakcie realizacji działań finansowanych na podstawie niniejszego rozporządzenia, ochronę interesów finansowych Unii poprzez stosowanie środków zapobiegania nadużyciom finansowym, korupcji i wszelkim innym nielegalnym działaniom, poprzez skuteczne kontrole oraz, w razie wykrycia nieprawidłowości, poprzez odzyskiwanie kwot nienależnie wypłaconych, a także, w stosownych przypadkach, poprzez skuteczne, proporcjonalne i odstraszające sankcje.

2. Komisja lub jej przedstawiciele oraz Trybunał Obrachunkowy mają uprawnienia do audytu, na podstawie dokumentacji i kontroli na miejscu, wobec wszystkich beneficjentów dotacji, wykonawców i podwykonawców, którzy otrzymują od Unii środki w ramach programu.

Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) może przeprowadzać kontrole i inspekcje na miejscu u podmiotów gospodarczych, których takie finansowanie bezpośrednio lub pośrednio dotyczy, zgodnie z procedurami określonymi w rozporządzeniu Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 (¹³), w celu ustalenia, czy miały miejsce nadużycia finansowe, korupcja lub jakiekolwiek inne nielegalne działanie naruszające interesy finansowe Unii, w związku z umową o udzielenie dotacji, decyzją o udzieleniu dotacji lub zamówieniem dotyczącym finansowania przez Unię.

Bez uszczerbku dla akapitu pierwszego i drugiego, w umowach o współpracy z państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi, umowach o udzielenie dotacji, decyzjach o udzieleniu dotacji i zamówieniach wynikających z wykonywania niniejszego rozporządzenia wyraźnie upoważnia się Komisję, Trybunał Obrachunkowy i OLAF do prowadzenia takich audytów oraz kontroli i inspekcji na miejscu.

Artykuł 9

Ocena

1. Do dnia 31 marca 2014 r. Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie pierwsze sprawozdanie na temat niezbędnej reformy zarządzania w dziedzinie rachunkowości i informacji finansowej w odniesieniu do EFRAG, uwzględniając między innymi rozwój sytuacji w związku z zaleceniami zawartymi w sprawozdaniu specjalnego doradcy, oraz na temat kroków już podjętych przez EFRAG w celu wdrożenia tych reform.

2. Do dnia 31 grudnia 2014 r. Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat wyników sporządzonej przez siebie oceny rozporządzenia (WE) nr 1606/2002, w tym również, w stosownych przypadkach, wnioski w sprawie zmiany tego rozporządzenia w celu poprawy jego funkcjonowania, a także na temat zasad zarządzania dotyczących wszystkich właściwych organów.

3. Od 2015 r. Komisja przygotowuje roczne sprawozdanie na temat działalności Fundacji MSSF w odniesieniu do rozwoju MSSF, oraz działalności PIOB i EFRAG.

4. W odniesieniu do Fundacji MSSF sprawozdanie, o którym mowa w ust.3, obejmuje jej działalność, a w szczególności ogólne zasady, w oparciu o które zostały opracowane nowe standardy. Sprawozdanie obejmuje również ocenę, czy MSSF należycie uwzględniają różne modele biznesowe, odzwierciedlają rzeczywiste skutki transakcji gospodarczych, nie są zbyt skomplikowane oraz unikają sztucznych krótkoterminowych i zmiennych obciążeń.

Po wydaniu poprawionych ram koncepcyjnych sprawozdanie będzie dotyczyło wszelkich zmian, jakie zostały wprowadzone do ram koncepcyjnych, ze szczególnym uwzględnieniem zasady ostrożności i wiarygodności.

4a. [4] W odniesieniu do Fundacji MSSF i RMSR, sprawozdanie, o którym mowa w ust. 3, zawiera również ocenę zarządzania nimi, w szczególności jeśli chodzi o przejrzystość, zapobieganie konfliktom interesów oraz różnorodność ekspertów, oraz kroki, jakie podjęto, by zapewnić szeroką reprezentację interesów i rozliczalność publiczną.

Ponadto, z myślą o zapewnieniu wysokiej jakości standardów rachunkowości i wysokich standardów w zakresie przejrzystości, rozliczalności i uczciwości, w sprawozdaniu należy określić i ocenić działania podjęte w ramach Fundacji MSSF, które dotyczą, m.in. publicznego dostępu do dokumentów, otwartego dialogu z instytucjami europejskimi i rozmaitymi zainteresowanymi stronami, przepisów dotyczących przejrzystości spotkań z zainteresowanymi stronami oraz utworzenia rejestrów służących przejrzystości.

5. [5] W odniesieniu do PIOB i organizacji będącej jego następcą, sprawozdanie, o którym mowa w ust. 3, obejmuje rozwój sytuacji w różnicowaniu finansowania i zawiera ocenę sposobu, w jaki prace PIOB przyczyniają się do podniesienia jakości badań sprawozdań finansowych, w tym uczciwości w zawodzie biegłego rewidenta. Jeżeli finansowanie przez IFAC w danym roku jest wyższe niż dwie trzecie całkowitego rocznego finansowania PIOB, Komisja proponuje ograniczenie jego rocznego wkładu na ten rok do maksymalnej kwoty wynoszącej 300 000 EUR.

6. W odniesieniu do EFRAG, sprawozdanie, o którym mowa w ust. 3, zawiera następujące informacje:

a) czy EFRAG w swojej działalności technicznej w zakresie międzynarodowych standardów rachunkowości we właściwym stopniu uwzględnia wymóg określony w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1606/2002, w szczególności podczas oceniania, czy nowe lub zmienione MSSF są zgodne z zasadą „ prawdziwego i rzetelnego obrazu” oraz sprzyjają europejskiemu dobru publicznemu;

b) czy EFRAG w swojej działalności technicznej w zakresie MSR dokonuje odpowiedniej oceny tego, czy projekty międzynarodowych standardów rachunkowości oraz nowe lub zmienione międzynarodowe standardy rachunkowości opracowane przez RMSR są oparte na dowodach i odpowiadają potrzebom Unii, z uwzględnieniem różnorodności modeli księgowych i rynkowych, a także poglądów w Unii; oraz

c) postępy EFRAG we wdrażaniu swoich reform zarządzania, z uwzględnieniem rozwoju sytuacji w związku z zaleceniami zawartymi w sprawozdaniu specjalnego doradcy.

W razie potrzeby Komisja przedkłada wniosek ustawodawczy w celu dalszego finansowania EFRAG po dniu 31 grudnia 2016 r.

6a. [6] W odniesieniu do EFRAG w sprawozdaniu, o którym mowa w ust. 3, ocenia się od 2018 r.:

a) czy kryterium rozszerzonego dobra publicznego, zgodnie z zaleceniem zawartym w sprawozdaniu specjalnego doradcy, było przestrzegane podczas procesu zatwierdzania przeprowadzonego w poprzedzającym roku;

b) czy Parlament Europejski i Rada zostały włączone na wczesnym etapie do procesu opracowywania standardów sprawozdawczości finansowej w ogóle, a w szczególności do procesu zatwierdzania;

c) czy struktura finansowania EFRAG jest na tyle zróżnicowana i zrównoważona, aby umożliwić mu realizację jego misji w interesie publicznym w sposób niezależny i efektywny; oraz

d) zarządzanie EFRAG, w szczególności pod względem przejrzystości, oraz jakie kroki zostały podjęte, by zapewnić szeroką reprezentację interesów i rozliczalność publiczną.

Ponadto wskazuje się w nim i ocenia działania podjęte w ramach EFRAG w celu zapewnienia wysokich standardów demokratycznej rozliczalności, przejrzystości i uczciwości, dotyczące m.in. publicznego dostępu do dokumentów, otwartego dialogu z instytucjami europejskimi i rozmaitymi zainteresowanymi stronami, utworzenia obowiązkowych rejestrów służących przejrzystości i przepisów dotyczących przejrzystości spotkań z zainteresowanymi stronami, jak również regulaminu wewnętrznego, ze szczególnym uwzględnieniem zapobiegania konfliktom interesów.

7. Komisja przekazuje sprawozdanie, o którym mowa w ust. 3, Parlamentowi Europejskiemu i Radzie nie później niż do dnia 30 czerwca każdego roku.

8. Nie później niż na dwanaście miesięcy przed zakończeniem programu Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące osiągnięcia celu programu. W sprawozdaniu tym ocenia się co najmniej ogólną celowość i spójność programu, skuteczność jego realizacji oraz – zarówno w ujęciu ogólnym, jak i w indywidualnych przypadkach – skuteczność programów prac beneficjentów pod względem osiągnięcia celów, o których mowa w art. 2.

9. Komisja przesyła sprawozdania, o których mowa w niniejszym artykule, do wiadomości Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu.

Artykuł 10

Uchylenie

Decyzja nr 716/2009/WE traci moc ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2014 r.

Artykuł 11

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 3 kwietnia 2014 r.