KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (¹), w szczególności jego art. 26 ust. 4 akapit trzeci, art. 27 ust. 2 akapit trzeci, art. 28 ust. 5 akapit trzeci, art. 29 ust. 6 akapit trzeci, art. 32 ust. 2 akapit trzeci, art. 36 ust. 2 akapit trzeci, art. 41 ust. 2 akapit trzeci, art. 52 ust. 2 akapit trzeci, art. 76 ust. 4 akapit trzeci, art. 78 ust. 5 akapit trzeci, art. 79 ust. 2 akapit trzeci, art. 83 ust. 2 akapit trzeci, art. 481 ust. 6 akapit trzeci oraz art. 487 ust. 3 akapit trzeci,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Przepisy zawarte w niniejszym rozporządzeniu są ze sobą ściśle powiązane, ponieważ odnoszą się do wymogów w zakresie składników funduszy własnych obowiązujących instytucje oraz odliczeń od tych samych składników funduszy własnych na potrzeby stosowania rozporządzenia (UE) nr 575/2013. Aby zapewnić spójność między tymi przepisami, które powinny wejść w życie w tym samym czasie, oraz aby ułatwić całościowy wgląd w te przepisy i łatwy dostęp do nich osobom podlegającym tym obowiązkom, wskazane jest włączenie do jednego rozporządzenia wszystkich regulacyjnych standardów technicznych dotyczących wymogów w zakresie funduszy własnych, wymaganych na mocy rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

(2) Aby zwiększyć poziom konwergencji w Unii w zakresie sposobu odliczania możliwych do przewidzenia dywidend od zysków z bieżącego okresu lub zysków rocznych, należy ustalić hierarchię metod szacowania odliczeń: po pierwsze, decyzja o wypłacie zysków podjęta przez odpowiedni podmiot, po drugie, polityka w zakresie dywidend, i po trzecie, historyczny wskaźnik wypłat.

(3) Poza ogólnymi wymogami w zakresie funduszy własnych dodanymi lub zmienionymi na mocy szczegółowych wymogów dotyczących funduszy własnych nałożonych na te instytucje, określenie warunków, zgodnie z którymi właściwe organy mogą uznać, że dany rodzaj przedsiębiorstwa uznawany na mocy mającego zastosowanie prawa krajowego kwalifikuje się jako towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych, spółdzielnia, instytucja oszczędnościowa lub podobna instytucja do celów funduszy własnych jest niezbędne do ograniczenia ryzyka prowadzenia przez jakąkolwiek instytucję działalności jako towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych, spółdzielnia, instytucja oszczędnościowa lub podobna instytucja, która może podlegać szczegółowym wymogom w zakresie funduszy własnych, w przypadku gdy taka instytucja nie posiada cech charakterystycznych dla instytucji unijnego sektora bankowości spółdzielczej.

(4) W przypadku instytucji uznawanej na mocy mającego zastosowanie prawa krajowego za towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych, spółdzielnię, instytucję oszczędnościową lub podobną instytucję należy w niektórych przypadkach dokonać rozróżnienia między posiadaczami instrumentów w kapitale podstawowym Tier I instytucji a członkami takiej instytucji, ponieważ członkowie muszą z reguły posiadać instrumenty kapitałowe, aby móc korzystać z prawa do dywidendy, jak również z prawa do części zysków i rezerw.

(5) Ogólnie rzecz biorąc, cechą wspólną spółdzielni, instytucji oszczędnościowej, towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych lub podobnej instytucji jest fakt, że prowadzą one działalność na rzecz klientów i członków instytucji, świadcząc również usługi na rzecz ogółu społeczeństwa. Podstawowym ich celem nie jest osiąganie i wypłacanie zysku finansowego zewnętrznym dostawcom kapitału, takim jak udziałowcy spółek akcyjnych. Z tego względu instrumenty kapitałowe wykorzystywane przez te instytucje różnią się od instrumentów kapitałowych emitowanych przez spółki akcyjne, które zasadniczo przyznają posiadaczom pełny dostęp do rezerw i zysków w przypadku kontynuacji działalności i likwidacji oraz podlegają zbyciu na rzecz osoby trzeciej.

(6) Jeżeli chodzi o instytucje o charakterze spółdzielni, ich wspólną cechą jest zasadniczo fakt, że członkowie mogą zrezygnować z członkostwa, a tym samym zażądać wykupu posiadanych instrumentów w kapitale podstawowym Tier I. Nie uniemożliwia to spółdzielni emitowania instrumentów kapitałowych kwalifikujących się jako instrumenty w kapitale podstawowym Tier I, w przypadku których nie ma możliwości, aby posiadacze mogli je zwrócić instytucji, pod warunkiem że takie instrumenty spełniają wymogi określone w art. 29 rozporządzenia (UE) nr 575/2013. Jeżeli instytucja emituje różne rodzaje instrumentów zgodnie z art. 29 tego rozporządzenia, nie powinny istnieć żadne przywileje przypisane wyłącznie do niektórych rodzajów takich instrumentów poza tymi przewidzianymi w art. 29 ust. 4 tego rozporządzenia.

(7) Instytucje oszczędnościowe mają zasadniczo strukturę fundacji, w której nie występuje właściciel kapitału, co oznacza, że nie istnieje podmiot, który ma udział w kapitale i który mógłby czerpać korzyści z zysków instytucji. Jedną z kluczowych cech towarzystw ubezpieczeń wzajemnych jest fakt, że ich członkowie zasadniczo nie wnoszą wkładu na rzecz kapitału instytucji oraz, w normalnych warunkach prowadzenia działalności, nie czerpią korzyści z tytułu bezpośrednich wypłat z kapitału rezerwowego. Nie powinno to uniemożliwiać tym instytucjom emitowania instrumentów w kapitale podstawowym Tier I na rzecz inwestorów lub członków, którzy mogą mieć udział w kapitale i czerpać korzyści w pewnym stopniu z kapitału rezerwowego w sytuacjach kontynuowania działalności i likwidacji.

(8) Wszystkie istniejące instytucje, które zostały ustanowione i uznane za towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, spółdzielnie, instytucje oszczędnościowe lub podobne instytucje na mocy mającego zastosowanie prawa krajowego przed dniem 31 grudnia 2012 r. nadal klasyfikuje się jako takie do celów przepisów części drugiej rozporządzenia (UE) nr 575/2013 niezależnie od ich formy prawnej, o ile będą w dalszym ciągu spełniały kryteria, które zdecydowały o ich uznaniu za takie podmioty zgodnie z mającym zastosowanie prawem krajowym.

(9) Jeżeli chodzi o definiowanie sytuacji, które kwalifikowałyby się jako pośrednie finansowanie w odniesieniu do wszystkich rodzajów instrumentów kapitałowych, bardziej praktycznym i kompleksowym sposobem byłoby określenie cech charakterystycznych odwrotnego pojęcia, tj. finansowania bezpośredniego.

(10) Aby móc stosować przepisy w zakresie funduszy własnych w odniesieniu do towarzystw ubezpieczeń wzajemnych, spółdzielni, instytucji oszczędnościowych i podobnych instytucji, należy odpowiednio uwzględnić specyfikę takich instytucji. Należy wprowadzić przepisy służące m.in. zapewnieniu takim instytucjom możliwości ograniczania, w stosownych przypadkach, wykupu ich instrumentów kapitałowych. Dlatego też w przypadku gdy na mocy mającego zastosowanie prawa krajowego odmowa wykupu instrumentów jest zabroniona w odniesieniu do tych rodzajów instytucji, konieczne jest, aby przepisy regulujące te instrumenty dawały instytucji możliwość odroczenia ich wykupu i ograniczenia kwoty podlegającej wykupowi. Ponadto, biorąc pod uwagę znaczenie możliwości ograniczenia lub odroczenia wykupu, właściwe organy powinny być uprawnione do ograniczania wykupu udziałów w spółdzielni, a instytucje powinny dokumentować każdą decyzję o ograniczeniu wykupu.

(11) Należy zdefiniować pojęcie zysku ze sprzedaży powiązanego z przyszłymi dochodami z tytułu marż w kontekście sekurytyzacji i ujednolicić jego interpretację z praktykami międzynarodowymi, np. praktykami wskazanymi przez Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego, oraz zapewnić, aby żadne odwołalne zyski ze sprzedaży nie zostały włączone do funduszy własnych instytucji z uwagi na ich nietrwały charakter.

(12) Aby uniknąć arbitrażu regulacyjnego oraz aby zapewnić zharmonizowane stosowanie przepisów w zakresie wymogów kapitałowych w Unii, należy zapewnić wprowadzenie jednolitego podejścia do procedury odliczania z funduszy własnych niektórych pozycji, takich jak straty za bieżący rok obrachunkowy, aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego oparte na przyszłej rentowności oraz aktywa funduszu emerytalnego ze zdefiniowanymi świadczeniami.

(13) Aby zapewnić spójność w całej Unii w zakresie sposobu oceny zachęt do wykupu, należy przedstawić opis przypadków, w których można oczekiwać, że dany instrument zostanie prawdopodobnie wykupiony. Należy również opracować przepisy prowadzące do terminowego uruchamiania mechanizmów absorbowania strat w odniesieniu do instrumentów hybrydowych, aby zwiększyć zdolność tych instrumentów do absorbowania strat w przyszłości. Ponadto, biorąc pod uwagę fakt, że instrumenty emitowane przez jednostki specjalnego przeznaczenia zapewniają niższy poziom pewności pod względem ostrożnościowym niż instrumenty emitowane bezpośrednio, należy ograniczyć i ściśle określić warunki wykorzystywania jednostek specjalnego przeznaczenia do pośredniej emisji funduszy własnych.

(14) Należy zachować równowagę między koniecznością zapewnienia adekwatnego pod względem ostrożnościowym sposobu obliczania ekspozycji instytucji z tytułu pośrednich udziałów wynikających z portfeli indeksowych a koniecznością dopilnowania, aby działania w tym zakresie nie stwarzały nadmiernego obciążenia dla tych instytucji.

(15) Uznaje się, że konieczne jest opracowanie szczegółowej i kompleksowej procedury, za pomocą której właściwe organy będą udzielały zezwolenia nadzorczego na obniżenie funduszy własnych. Instytucja nie może przekazywać posiadaczom informacji o wykupach, obniżeniach i odkupach instrumentów funduszy własnych przed uzyskaniem uprzedniego zezwolenia od odpowiedniego właściwego organu. Instytucje powinny przedstawić szczegółowy wykaz elementów, tak aby właściwy organ otrzymał wszystkie istotne informacje przed podjęciem decyzji w sprawie zezwolenia.

(16) Tymczasowe odstępstwa od odliczania z pozycji funduszy własnych przyznaje się w stosownych przypadkach w celu dostosowania planów operacyjnych w zakresie pomocy finansowej i umożliwienia ich realizacji. Dlatego też okres obowiązywania takich odstępstw nie powinien przekraczać okresu realizacji planów operacyjnych w zakresie pomocy finansowej.

(17) Aby jednostki specjalnego przeznaczenia mogły zakwalifikować się do włączenia do pozycji funduszy własnych w kapitale dodatkowym Tier I i Tier II, aktywa jednostek specjalnego przeznaczenia, które nie zostały zainwestowane w instrumenty funduszy własnych wyemitowane przez instytucje, powinny zostać utrzymane na minimalnym i nieznacznym poziomie. Aby osiągnąć ten cel, odpowiednią kwotę aktywów należy ograniczyć limitem wyrażonym w odniesieniu do średnich aktywów ogółem jednostki specjalnego przeznaczenia.

(18) Celem przepisów przejściowych jest umożliwienie płynnego przejścia na stosowanie nowych ram regulacyjnych, dlatego też ważne jest, aby podejście przyjęte przy stosowaniu przepisów przejściowych dotyczących filtrów i odliczeń, a więc przejściowe podejście określone w rozporządzeniu (UE) nr 575/2013 było stosowane w sposób spójny, ale jednocześnie uwzględniało punkt wyjścia, tj. krajowe przepisy transponujące poprzedni unijny system regulacyjny reprezentowany przez dyrektywy 2006/48/WE (²) i 2006/49/WE (³) Parlamentu Europejskiego i Rady.

(19) Na mocy tych przepisów nadwyżka instrumentów w kapitale podstawowym Tier I lub instrumentów dodatkowych w Tier I podlegających zasadzie praw nabytych zgodnie z przepisami przejściowymi rozporządzenia (UE) nr 575/2013 może zostać włączona w zakres limitów dla instrumentów w kapitale niższej kategorii podlegających zasadzie praw nabytych. Nie może to jednak zmieniać limitów dla instrumentów w kapitale niższej kategorii podlegających zasadzie praw nabytych, dlatego też jakiekolwiek włączenie w zakres limitów dla instrumentów w kapitale niższej kategorii podlegających zasadzie praw nabytych powinno być możliwe wyłącznie w przypadku, gdy w tym kapitale niższej kategorii istnieją wystarczające rezerwy. Ponieważ przedmiotowe instrumenty stanowią nadwyżkę w kapitale wyższej kategorii, należy umożliwić późniejsze przeklasyfikowanie tych instrumentów do kapitału wyższej kategorii.

(20) Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowią projekty regulacyjnych standardów technicznych przedstawione Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego.

(21) Europejski Urząd Nadzoru Bankowego zorganizował otwarte konsultacje społeczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, które stanowią podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zwrócił się o wydanie opinii przez Bankową Grupę Interesariuszy ustanowioną zgodnie z art. 37 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010 Parlamentu Europejskiego i Rady (⁴),

(22) Europejski Urząd Nadzoru Bankowego powinien dokonać przeglądu stosowania niniejszego rozporządzenia, a w szczególności przepisów ustanawiających procedury udzielania zezwoleń na wykup instrumentów w kapitale podstawowym Tier I towarzystw ubezpieczeń wzajemnych, instytucji oszczędnościowych, spółdzielni i podobnych instytucji oraz, w stosownych przypadkach, zaproponuje jego zmiany.

(23) Europejski Urząd Nadzoru Bankowego zasięgnął opinii Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych w sprawie podejścia do instrumentów kapitałowych zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji z państwa trzeciego oraz podejścia do instrumentów kapitałowych przedsiębiorstw wyłączonych z zakresu dyrektywy 2009/138/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (⁵) do celów art. 36 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Przedmiot

[1] W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się przepisy dotyczące:

a) doprecyzowania znaczenia terminu „możliwy do przewidzenia” na potrzeby ustalenia, czy wszelkie możliwe do przewidzenia obciążenia lub dywidendy zostały odliczone zgodnie z art. 26 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

b) warunków, zgodnie z którymi właściwe organy mogą uznać, że dany rodzaj przedsiębiorstwa uznawany na mocy mającego zastosowania prawa krajowego kwalifikuje się jako towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych, spółdzielnia, instytucja oszczędnościowa lub podobna instytucja, zgodnie z art. 27 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

c) [2] mającej zastosowanie formy i charakteru pośredniego finansowania instrumentów funduszy własnych, zgodnie z art. 28 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, oraz instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych, zgodnie z art. 72b ust. 7 lit. a) tego rozporządzenia;

d) charakteru ograniczeń wykupu koniecznych w przypadku, gdy na mocy mającego zastosowanie prawa krajowego instytucja nie może odmówić wykupu instrumentów funduszy własnych, zgodnie z art. 29 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

e) dalszego doprecyzowania pojęcia „zysku ze sprzedaży”, zgodnie z art. 32 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

f) stosowania odliczeń od pozycji kapitału podstawowego Tier I i innych odliczeń w odniesieniu do pozycji kapitału podstawowego Tier I, kapitału dodatkowego Tier I i kapitału Tier II, zgodnie z art. 36 ust. 2 i 4 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

g) kryteriów, na podstawie których właściwe organy zezwalają instytucjom na zmniejszenie kwoty aktywów funduszu emerytalnego ze zdefiniowanymi świadczeniami, zgodnie z art. 41 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

h) formy i charakteru zachęt do wykupu, charakteru zapisu podwyższającego wartość instrumentu dodatkowego w Tier I po dokonaniu tymczasowego odpisu obniżającego wartość kwoty głównej, procedur i terminów związanych ze zdarzeniami inicjującymi, oraz cech instrumentów, które mogłyby utrudnić dokapitalizowanie i wykorzystywanie jednostek specjalnego przeznaczenia, zgodnie z art. 52 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

ha) [3] formy i charakteru zachęt do wykupu do celów warunku określonego w art. 72b ust. 2 akapit pierwszy lit. g) oraz art. 72c ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, zgodnie z art. 72b ust. 7 lit. b) tego rozporządzenia;

i) [4] stopnia ostrożności wymaganego przy oszacowaniach stosowanych jako rozwiązanie alternatywne w stosunku do obliczania ekspozycji bazowych wobec pośrednich udziałów kapitałowych z tytułu portfeli indeksowych oraz znaczenia terminu „uciążliwy pod względem operacyjnym” w odniesieniu do monitorowania przez instytucję tych ekspozycji bazowych, zgodnie z art. 76 ust. 4 lit. a) i b) rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

j) określonych warunków szczegółowych, które należy spełnić, aby uzyskać zezwolenie nadzorcze na obniżenie funduszy własnych, oraz odpowiedniej procedury, zgodnie z art. 78 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

ja) [5] procedury, w tym limitów oraz wymogów informacyjnych, udzielania zezwolenia na obniżenie instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych oraz procesu dotyczącego współpracy między właściwym organem a organem ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, zgodnie z art. 78a ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

k) [6] warunków przyznawania tymczasowego odstępstwa od odliczania z funduszy własnych oraz zobowiązań kwalifikowalnych, zgodnie z art. 79 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

l) rodzajów aktywów, które mogą odnosić się do funkcjonowania jednostek specjalnego przeznaczenia, oraz pojęć „minimalny” i „nieznaczny” wykorzystywanych w celu określenia wartości kwalifikującego się kapitału dodatkowego Tier I i Tier II emitowanego przez jednostkę specjalnego przeznaczenia, o których mowa w art. 83 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

m) szczegółowych warunków dokonywania korekt w zakresie funduszy własnych na mocy przepisów przejściowych, zgodnie z art. 481 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

n) warunków mających zastosowanie do pozycji wyłączonych ze stosowania zasady praw nabytych w odniesieniu do pozycji kapitału podstawowego Tier I lub pozycji dodatkowych w Tier I zaliczanych do innych składników funduszy własnych, zgodnie z art. 487 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

o) warunków, zgodnie z którymi indeksy uznaje się za kwalifikujące się jako szerokie indeksy giełdowe, zgodnie z art. 73 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

p) sposobu obliczenia subkonsolidacji wymaganej zgodnie z art. 84 ust. 2, art. 85 i art. 87 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, na podstawie art. 84 ust. 4 tego rozporządzenia.

Artykuł 1a

Stosowanie niniejszego rozporządzenia do podmiotów podlegających minimalnym wymogom w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych oraz do zobowiązań kwalifikowalnych, o których mowa w dyrektywie 2014/59/UE

[7] Do celów stosowania art. 8, 9 i 20 oraz rozdziału IV sekcja 2 niniejszego rozporządzenia podmioty podlegające minimalnym wymogom w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, o których mowa w art. 45 ust. 1 dyrektywy 2014/59/UE, uznaje się za „instytucje”, a „zobowiązania kwalifikowalne”, o których mowa w art. 45b i art. 45f ust. 2 lit. a) tej dyrektywy, uznaje się za „instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych”.

ROZDZIAŁ II

SKŁADNIKI FUNDUSZY WŁASNYCH I ZOBOWIĄZAŃ KWALIFIKOWALNYCH[8]

SEKCJA 1

Kapitał podstawowy Tier I, pozycje zobowiązań kwalifikowalnych oraz instrumenty w kapitale podstawowym Tier I[9]

Podsekcja 1

Możliwe do przewidzenia dywidendy i opłaty

Artykuł 2

Znaczenie terminu „możliwe do przewidzenia” w pojęciu „możliwa do przewidzenia dywidenda” do celów art. 26 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Kwotę możliwych do przewidzenia dywidend, którą instytucje odliczają od zysków z bieżącego okresu lub zysków rocznych, zgodnie z art. 26 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, ustala się zgodnie z ust. 2–4.

2. Jeżeli organ zarządzający danej instytucji podjął formalną decyzję lub przedstawił odpowiedniemu organowi tej instytucji propozycję decyzji w sprawie kwoty dywidend przeznaczonych do podziału, przedmiotową kwotę odlicza się od odpowiednich zysków z bieżącego okresu lub zysków rocznych.

3. W przypadku wypłacenia dywidend z bieżącego okresu pozostała kwota zysków z bieżącego okresu wynikająca z obliczeń określonych w ust. 2, która ma zostać włączona do pozycji kapitału podstawowego Tier I, ulega zmniejszeniu, uwzględniając przepisy ustanowione w ust. 2 i 4, o kwotę wszelkich możliwych do przewidzenia dywidend, co do których można oczekiwać, że zostaną wypłacone z tej pozostałej kwoty zysków z bieżącego okresu wraz z dywidendami końcowymi za dany pełny rok budżetowy.

4. Zanim organ zarządzający podejmie formalną decyzję lub przedstawi odpowiedniemu organowi propozycję decyzji w sprawie wypłaty dywidend, kwota możliwych do przewidzenia dywidend, którą instytucje odliczają od zysków z bieżącego okresu lub zysków rocznych, odpowiada kwocie zysków z bieżącego okresu lub zysków rocznych pomnożonej przez wartość wskaźnika wypłaty dywidend.

5. Wartość wskaźnika wypłaty dywidend ustala się zgodnie z polityką w zakresie dywidend zatwierdzoną na odpowiedni okres przez organ zarządzający lub inny odpowiedni organ.

6. Jeżeli w polityce w zakresie dywidend określono zakres wypłat zamiast stałej wartości, do celów ust. 2 stosuje się górny limit tego zakresu.

7. W przypadku braku zatwierdzonej polityki w zakresie dywidend lub w przypadku gdy właściwy organ uzna za prawdopodobny fakt, że instytucja nie będzie przestrzegała swojej polityki w zakresie dywidend lub że wspomniana polityka nie zapewnia zgodnej z zasadami ostrożności podstawy ustalania kwoty odliczenia, wartość wskaźnika wypłaty dywidend ustala się w oparciu o najwyższą z poniższych wartości:

a) średnia wartość wskaźnika wypłaty dywidend w ciągu trzech lat poprzedzających dany rok;

b) wartość wskaźnika wypłaty dywidend w roku poprzedzającym dany rok.

8. Właściwy organ może zezwolić instytucji na dostosowanie obliczeń wartości wskaźnika wypłaty dywidend zgodnie z przepisami ust. 7 lit. a) i b), aby wykluczyć dywidendy nadzwyczajne wypłacone w tym okresie.

9. Kwotę możliwych do przewidzenia dywidend ustala się uwzględniając regulacyjne ograniczenia dotyczące wypłat zysków, w szczególności ograniczenia ustalone zgodnie z art. 141 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE (⁶). Kwota zysku po odliczeniu możliwych do przewidzenia obciążeń podlegająca takim ograniczeniom może zostać w całości włączona do pozycji kapitału podstawowego Tier I, jeżeli warunek określony w art. 26 ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 jest spełniony. W przypadku gdy takie ograniczenia mają zastosowanie, kwotę możliwych do przewidzenia dywidend, które mają zostać odliczone, oblicza się w oparciu o plan ochrony kapitału uzgodniony z właściwym organem zgodnie z art. 142 dyrektywy 2013/36/UE.

10. Kwota możliwych do przewidzenia dywidend, które mają zostać wypłacone w postaci, która nie obniża kwoty pozycji kapitału podstawowego Tier I, takich jak dywidendy w postaci udziałów, tzw. scrip-dividends, nie podlega odliczeniu od zysków z bieżącego okresu lub zysków rocznych, które mają zostać włączone do pozycji kapitału podstawowego Tier I.

11. Przed udzieleniem instytucji zezwolenia na włączenie zysków z bieżącego okresu lub zysków rocznych do pozycji kapitału podstawowego Tier I właściwy organ upewnia się, że przeprowadzono wszystkie konieczne odliczenia od zysków z bieżącego okresu lub zysków rocznych oraz wszelkie odliczenia związane z możliwymi do przewidzenia dywidendami w ramach obowiązujących standardów rachunkowości lub wskutek zastosowania innych korekt.

Artykuł 3

Znaczenie terminu „możliwe do przewidzenia” w pojęciu „możliwe do przewidzenia obciążenie” do celów art. 26 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Kwota możliwych do przewidzenia obciążeń, którą należy uwzględnić, obejmuje następujące elementy:

a) kwotę podatków;

b) kwotę wszelkich zobowiązań lub okoliczności zaistniałych w danym okresie sprawozdawczym, które prawdopodobnie wpłyną na zmniejszenie zysków instytucji i w odniesieniu do których właściwy organ nie ma pewności, że przeprowadzono wszystkie wymagane korekty wartości, takie jak dodatkowe korekty wartości zgodnie z art. 34 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, lub że ustanowiono odpowiednie rezerwy.

2. Możliwe do przewidzenia obciążenia, które nie zostały jeszcze uwzględnione w rachunku zysków i strat, przypisuje się do okresu śródrocznego, w którym zostały one poniesione, tak aby każdy okres śródroczny został obciążony odpowiednią kwotą tych obciążeń. Istotne lub jednorazowe zdarzenia uwzględnia się w pełni i niezwłocznie w okresie śródrocznym, w którym takie zdarzenia wystąpiły.

3. Przed udzieleniem instytucji zezwolenia na włączenie zysków z bieżącego okresu lub zysków rocznych do pozycji kapitału podstawowego Tier I właściwy organ upewnia się, że przeprowadzono wszystkie konieczne odliczenia od zysków z bieżącego okresu lub zysków rocznych oraz wszelkie odliczenia związane z możliwymi do przewidzenia obciążeniami w ramach obowiązujących standardów rachunkowości lub wskutek zastosowania innych korekt.

Podsekcja 2

Spółdzielnie, instytucje oszczędnościowe, towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych i podobne instytucje

Artykuł 4

Rodzaj przedsiębiorstwa uznawany na mocy mającego zastosowanie prawa krajowego za spółdzielnię do celów art. 27 ust. 1 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Właściwe organy mogą uznać, że dany rodzaj przedsiębiorstwa uznawany na mocy mającego zastosowanie prawa krajowego kwalifikuje się jako spółdzielnia do celów części drugiej rozporządzenia (UE) nr 575/2013, jeżeli wszystkie warunki określone w ust. 2, 3 i 4 są spełnione.

2. Aby instytucja kwalifikowała się jako spółdzielnia do celów ust. 1, jej status prawny wchodzi w zakres jednej z poniższych kategorii:

a) w Austrii: instytucje zarejestrowane jako „eingetragene Genossenschaft (e. Gen.)” lub „registrierte Genossenschaft” zgodnie z „Gesetz über Erwerbs- und Wirtschaftsgenossenschaften (GenG)”;

b) w Belgii: instytucje zarejestrowane jako „Socié té Coopérative/Cooperative Vennostchap” i zatwierdzone na mocy dekretu królewskiego z dnia 8 stycznia 1962 r. ustalającego warunki zatwierdzania krajowych zrzeszeń spółdzielni oraz spółdzielni;

c) na Cyprze: instytucje zarejestrowane jako „ Συνεργατικό Π ιστωτικό Ίδρυ μα ή ΣΠΙ” ustanowione zgodnie z ustawą o spółdzielniach z 1985 r.;

d) w Republice Czeskiej: instytucje zatwierdzone jako „spořitelní a ú věrní družstvo” zgodnie z „zákon upravují cí činnost spořitelních a úvěrních družstev” ;

e) w Danii: instytucje zarejestrowane jako „ andelskasser” lub „sammenslutninger af andelskasser” zgodnie z duńską ustawą o przedsiębiorstwach finansowych;

f) w Finlandii: instytucje zarejestrowane jako jedno z poniższych:

1) „osuuspankki” lub „andelsbank” zgodnie z „laki osuuspankeista ja muista osuuskuntamuotoisista luottolaitoksista” lub „lag om andelsbanker och andra kreditinstitut i andelslagsform” ;

2) „muu osuuskuntamuotoinen luottolaitos” lub „annat kreditinstitut i andelslagsform” zgodnie z „ laki osuuspankeista ja muista osuuskuntamuotoisista luottolaitoksista” lub „lag om andelsbanker och andra kreditinstitut i andelslagsform” ;

3) „keskusyhteisö” lub „ centralinstitutet” zgodnie z „laki talletuspankkien yhteenliittymä stä” lub „lag om en sammanslutning av inlåningsbanker” ;

g) we Francji: instytucje zarejestrowane jako „sociétés coopératives” zgodnie z „ Loi n^o 47-1775 du 10 septembre 1947 portant statut de la coopé ration” i zatwierdzone jako „banques mutualistes ou coopé ratives” zgodnie z „Code monétaire et financier, partie législative, Livre V, titre Ier, chapitre II”;

h) w Niemczech: instytucje zarejestrowane jako „eingetragene Genossenschaft (eG)” zgodnie z „Gesetz betreffend die Erwerbs- und Wirtschaftsgenossenschaften (Genossenschaftsgesetz –GenG)”;

i) w Grecji: instytucje zarejestrowane jako „Πιστω τικοί Συνεται ρισμοί” zgodnie z ustawą o spółdzielniach nr 1667/1986, które prowadzą działalność jako instytucje kredytowe i mogą zostać sklasyfikowane jako „Συνεται ριστική Τράπε ζα” zgodnie z ustawą bankową nr 3601/2007;

j) na Węgrzech: instytucje zarejestrowane jako „Szövetkezeti hitelinté zet” zgodnie z ustawą CXII z 1996 r. o instytucjach kredytowych i przedsiębiorstwach finansowych;

k) we Włoszech: instytucje zarejestrowane jako jedno z poniższych:

1) „banche popolari”, o którym mowa w dekrecie nr 385 z dnia 1 września 1993 r.;

2) „banche di credito cooperativo”, o którym mowa w dekrecie nr 385 z dnia 1 września 1993 r.;

3) „banche di garanzia collettiva dei fidi”, o którym mowa w art. 13 dekretu nr 269 z dnia 30 września 2003 r., przekształconego w ustawę nr 326 z dnia 24 listopada 2003 r.;

ka) [10] na Litwie: instytucje zarejestrowane jako „Centrinė kredito unija” zgodnie z „Centrinių kredito unijų įstatymas”;

l) w Luksemburgu: instytucje zarejestrowane jako „Sociétés cooperatives” zgodnie z sekcją VI ustawy o spółkach prawa handlowego z dnia 10 sierpnia 1915 r.;

m) w Niderlandach: instytucje zarejestrowane jako „ coöperaties” lub „onderlinge waarborgmaatschappijen” zgodnie z tytułem 3 księgi 2 „Rechtspersonen of the Burgerlijk wetboek” ;

n) w Polsce: instytucje zarejestrowane jako „ bank spółdzielczy” zgodnie z przepisami ustawy „Prawo bankowe” ;

o) w Portugalii: instytucje zarejestrowane jako „Caixa de Crédito Agrícola Mútuo” lub jako „Caixa Central de Crédito Agrícola Mútuo” zgodnie z „Regime Jurídico do Crédito Agrícola Mútuo e das Cooperativas de Crédito Agrícola” zatwierdzonym na mocy „Decreto-Lei n.^o 24/91, de 11 de Janeiro”;

p) w Rumunii: instytucje zarejestrowane jako „Organizații cooperatiste de credit” zgodnie z przepisami nadzwyczajnego dekretu rządowego nr 99/2006 w sprawie instytucji kredytowych i adekwatności kapitałowej, zatwierdzonego ze zmianami i uzupełnionego ustawą nr 227/2007;

q) w Hiszpanii: instytucje zarejestrowane jako „Cooperativas de Crédito” zgodnie z „Ley 13/1989, de 26 de mayo, de Cooperativas de Crédito”;

r) [11] w Szwecji: instytucje zarejestrowane jako „Medlemsbank” lub jako „Kreditmarknadsförening” zgodnie z „Lag (2004:297) om bank- och finansieringsrörelse”;

s) w Zjednoczonym Królestwie: instytucje zarejestrowane jako „cooperative societies” zgodnie z „Industrial and Provident Societies Act” z 1965 r. oraz zgodnie z „Industrial and Provident Societies Act (Northern Ireland)” z 1969 r.

3. W odniesieniu do kapitału podstawowego Tier I, aby kwalifikować się jako spółdzielnia do celów ust. 1, instytucja może emitować na poziomie osoby prawnej, zgodnie z mającym zastosowanie prawem krajowym lub statutem spółki, wyłącznie instrumenty kapitałowe, o których mowa w art. 29 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

4. Aby kwalifikować się jako spółdzielnia do celów ust. 1, jeżeli posiadacze instrumentów w kapitale podstawowym Tier I, o których mowa w ust. 3, którzy mogą, ale nie muszą być członkami instytucji, mają możliwość zrezygnowania z członkostwa zgodnie z mającym zastosowanie prawem krajowym, mogą być oni również uprawnieni do zwrotu instrumentu kapitałowego instytucji, ale wyłącznie z zastrzeżeniem ograniczeń ustanowionych w mającym zastosowanie prawie krajowym, statucie spółki, rozporządzeniu (UE) nr 575/2013 oraz niniejszym rozporządzeniu. Zgodnie z mającym zastosowanie prawem krajowym nie uniemożliwia to instytucji emitowania instrumentów w kapitale podstawowym Tier I zgodnych z art. 29 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 na rzecz osób będących i niebędących członkami, które nie przyznają im prawa do zwrotu instrumentu kapitałowego instytucji.

Artykuł 5

Rodzaj przedsiębiorstwa uznawany na mocy mającego zastosowanie prawa krajowego za instytucję oszczędnościową do celów art. 27 ust. 1 lit. a) ppkt (iii) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Właściwe organy mogą uznać, że dany rodzaj przedsiębiorstwa uznawany na mocy mającego zastosowanie prawa krajowego kwalifikuje się jako instytucja oszczędnościowa do celów części drugiej rozporządzenia (UE) nr 575/2013, jeżeli wszystkie warunki określone w ust. 2, 3 i 4 są spełnione.

2. Aby instytucja kwalifikowała się jako instytucja oszczędnościowa do celów ust. 1, jej status prawny musi należeć do jednej z poniższych kategorii:

a) w Austrii: instytucje zarejestrowane jako „Sparkasse” zgodnie z ust. 1 pkt 1) „Bundesgesetz über die Ordnung des Sparkassenwesens (Sparkassengesetz – SpG)”;

b) w Danii: instytucje zarejestrowane jako „Sparekasser” zgodnie z duńską ustawą o przedsiębiorstwach finansowych;

c) w Finlandii: instytucje zarejestrowane jako „Säästö pankki” lub „Sparbank” zgodnie z „Sää stöpankkilaki” lub „Sparbankslag”;

d) w Niemczech: instytucje zarejestrowane jako „Sparkasse” zgodnie z:

1) „Sparkassengesetz für Baden-Wü rttemberg (SpG)”;

2) „Gesetz über die öffentlichen Sparkassen (Sparkassengesetz – SpkG) in Bayern” ;

3) „Gesetz über die Berliner Sparkasse und die Umwandlung der Landesbank Berlin – Girozentrale – in eine Aktiengesellschaft (Berliner Sparkassengesetz – SpkG)” ;

4) „Brandenburgisches Sparkassengesetz (BbgSpkG)” ;

5) „Sparkassengesetz für öffentlich-rechtliche Sparkassen im Lande Bremen (Bremisches Sparkassengesetz)”;

6) „Hessisches Sparkassengesetz”;

7) „Sparkassengesetz des Landes Mecklenburg-Vorpommern (SpkG)” ;

8) „Niedersächsisches Sparkassengesetz (NSpG)”;

9) „Sparkassengesetz Nordrhein-Westfalen (Sparkassengesetz – SpkG)”;

10) „ Sparkassengesetz (SpkG) für Rheinland-Pfalz”;

11) „Saarländisches Sparkassengesetz (SSpG)”;

12) „Gesetz über die öffentlich-rechtlichen Kreditinstitute im Freistaat Sachsen und die Sachsen-Finanzgruppe”;

13) „Sparkassengesetz des Landes Sachsen-Anhalt (SpkG-LSA)”;

14) „Sparkassengesetz für das Land Schleswig-Holstein (Sparkassengesetz – SpkG)”;

15) „ Thüringer Sparkassengesetz (ThürSpkG)”;

e) w Hiszpanii: instytucje zarejestrowane jako „Cajas de Ahorros” zgodnie z „Real Decreto-Ley 2532/1929, de 21 de noviembre, sobre Régimen del Ahorro Popular”;

f) w Szwecji: instytucje zarejestrowane jako „Sparbank” zgodnie z „ Sparbankslag (1987:619)”.

3. W odniesieniu do kapitału podstawowego Tier I, aby kwalifikować się jako instytucja oszczędnościowa do celów ust. 1, instytucja może emitować na poziomie osoby prawnej, zgodnie z mającym zastosowanie prawem krajowym lub statutem spółki, wyłącznie instrumenty kapitałowe, o których mowa w art. 29 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

4. Aby kwalifikować się jako instytucja oszczędnościowa do celów ust. 1 zgodnie z mającym zastosowanie prawem krajowym suma kapitału, kapitału rezerwowego i zysków z bieżącego okresu lub zysków rocznych nie może zostać wypłacona posiadaczom instrumentów w kapitale podstawowym Tier I. Warunek taki uznaje się za spełniony nawet wówczas, gdy instytucja emituje instrumenty w kapitale podstawowym Tier I przyznające ich posiadaczom, przy założeniu kontynuowania działalności przez instytucję, prawo do części zysków i kapitału rezerwowego, o ile jest to dozwolone na mocy mającego zastosowanie prawa krajowego oraz pod warunkiem że ta część jest proporcjonalna do ich wkładu w kapitał lub kapitał rezerwowy lub, w przypadku gdy jest to dozwolone na mocy mającego zastosowania prawa krajowego, zgodnie z treścią alternatywnego ustalenia. Instytucja może emitować instrumenty w kapitale podstawowym Tier I przyznające ich posiadaczom, w przypadku niewypłacalności lub likwidacji instytucji, prawo do kapitału rezerwowego w wysokości, która nie musi być proporcjonalna do wniesionego przez nich wkładu w kapitał i kapitał rezerwowy, jeżeli warunki określone w art. 29 ust. 4 i 5 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 są spełnione.

Artykuł 6

Rodzaj przedsiębiorstwa uznawany na mocy mającego zastosowanie prawa krajowego za towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych do celów art. 27 ust. 1 lit. a) ppkt (i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Właściwe organy mogą uznać, że dany rodzaj przedsiębiorstwa uznawany na mocy mającego zastosowanie prawa krajowego kwalifikuje się jako towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych do celów części drugiej rozporządzenia (UE) nr 575/2013, jeżeli wszystkie warunki określone w ust. 2, 3 i 4 są spełnione.

2. Aby instytucja kwalifikowała się jako towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych do celów ust. 1, jej status prawny wchodzi w zakres jednej z poniższych kategorii:

a) w Danii: stowarzyszenia („Foreninger”) lub fundusze („ Fonde”), które powstają w wyniku przekształcenia zakładów ubezpieczeń („Forsikiringsselskaber”), hipotecznych instytucji kredytowych („Realkreditinstitutter”), banków oszczędnościowych („ Sparekasser”), spółdzielczych banków oszczędnościowych („Andelskasser” ) oraz związków spółdzielczych banków oszczędnościowych („Sammenslutninger af andelkasser”) w spółki akcyjne zgodnie z duńską ustawą o przedsiębiorstwach finansowych;

b) w Irlandii: instytucje zarejestrowane jako „building societies” zgodnie z „Building Societies Act” z 1989 r.;

c) w Zjednoczonym Królestwie: instytucje zarejestrowane jako „building societies” zgodnie z „Building Societies Act” z 1986 r.; instytucje zarejestrowane jako „savings bank” zgodnie z „Savings Bank (Scotland) Act” z 1819 r.

3. W odniesieniu do kapitału podstawowego Tier I, aby kwalifikować się jako towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych do celów ust. 1, instytucja może emitować na poziomie osoby prawnej, zgodnie z mającym zastosowanie prawem krajowym lub statutem spółki, wyłącznie instrumenty kapitałowe, o których mowa w art. 29 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

4. Aby kwalifikować się jako towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych do celów ust. 1, całkowita lub częściowa kwota sumy kapitału i kapitału rezerwowego musi znajdować się w posiadaniu członków instytucji, którzy w normalnych warunkach prowadzenia działalności nie czerpią korzyści z bezpośrednich wypłat z kapitału rezerwowego, w szczególności poprzez wypłaty dywidend. Warunki te uznaje się za spełnione nawet w przypadku, gdy instytucja emituje instrumenty w kapitale podstawowym Tier I przyznające ich posiadaczom prawo do zysków i kapitału rezerwowego, o ile jest to dozwolone na mocy mającego zastosowanie prawa krajowego.

Artykuł 7

Rodzaj przedsiębiorstwa uznawany na mocy mającego zastosowanie prawa krajowego za podobną instytucję do celów art. 27 ust. 1 lit. a) ppkt (iv) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Właściwe organy mogą uznać, że dany rodzaj przedsiębiorstwa uznawany na mocy mającego zastosowanie prawa krajowego kwalifikuje się jako instytucja podobna do spółdzielni, towarzystw ubezpieczeń i instytucji oszczędnościowych do celów części drugiej rozporządzenia (UE) nr 575/2013, jeżeli wszystkie warunki określone w ust. 2, 3 i 4 są spełnione.

2. Aby instytucja kwalifikowała się jako instytucja podobna do spółdzielni, towarzystw ubezpieczeń wzajemnych i instytucji oszczędnościowych do celów ust. 1, jej status prawny wchodzi w zakres jednej z poniższych kategorii:

a) w Austrii: „ Pfandbriefstelle der österreichischen Landes-Hypothekenbanken” zgodnie z „Bundesgesetz über die Pfandbriefstelle der ö sterreichischen Landes-Hypothekenbanken (Pfandbriefstelle-Gesetz – PfBrStG)”;

b) w Finlandii: instytucje zarejestrowane jako „Hypoteekkiyhdistys” lub „Hypoteksförening” zgodnie z „Laki hypoteekkiyhdistyksistä” lub „Lag om hypoteksföreningar”.

3. W odniesieniu do kapitału podstawowego Tier I, aby kwalifikować się jako instytucja podobna do spółdzielni, towarzystw ubezpieczeń wzajemnych i instytucji oszczędnościowych do celów ust. 1, instytucja może emitować na poziomie osoby prawnej, zgodnie z mającym zastosowanie prawem krajowym lub statutem spółki, wyłącznie instrumenty kapitałowe, o których mowa w art. 29 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

4. Aby instytucja kwalifikowała się jako instytucja podobna do spółdzielni, towarzystw ubezpieczeń wzajemnych i instytucji oszczędnościowych do celów ust. 1, co najmniej jeden z poniższych warunków musi być spełniony:

a) jeżeli posiadacze instrumentów w kapitale podstawowym Tier I, o których mowa w ust. 3, którzy mogą, ale nie muszą być członkami instytucji, mają możliwość zrezygnowania z członkostwa zgodnie z mającym zastosowanie prawem krajowym, mogą być oni również uprawnieni do zwrotu instrumentu kapitałowego instytucji, ale wyłącznie z zastrzeżeniem ograniczeń ustanowionych w mającym zastosowanie prawie krajowym, statucie spółki, rozporządzeniu (UE) nr 575/2013 oraz niniejszym rozporządzeniu. Zgodnie z mającym zastosowanie prawem krajowym nie uniemożliwia to instytucji emitowania instrumentów w kapitale podstawowym Tier I zgodnych z art. 29 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 na rzecz osób będących i niebędących członkami, które nie przyznają im prawa do zwrotu instrumentu kapitałowego instytucji;

b) zgodnie z mającym zastosowanie prawem krajowym suma kapitału, kapitału rezerwowego i zysków z bieżącego okresu lub zysków rocznych nie może zostać wypłacona posiadaczom instrumentów w kapitale podstawowym Tier I. Warunek taki uznaje się za spełniony nawet wówczas, gdy instytucja emituje instrumenty w kapitale podstawowym Tier I przyznające ich posiadaczom, przy założeniu kontynuowania działalności przez instytucję, prawo do części zysków i kapitału rezerwowego, o ile jest to dozwolone na mocy mającego zastosowanie prawa krajowego oraz pod warunkiem że ta część jest proporcjonalna do ich wkładu w kapitał lub kapitał rezerwowy lub, w przypadku gdy jest to dozwolone na mocy mającego zastosowania prawa krajowego, zgodnie z treścią alternatywnego ustalenia. Instytucja może emitować instrumenty w kapitale podstawowym Tier I przyznające ich posiadaczom, w przypadku niewypłacalności lub likwidacji instytucji, prawo do kapitału rezerwowego w wysokości, która nie musi być proporcjonalna do wniesionego przez nich wkładu w kapitał i kapitał rezerwowy, jeżeli warunki określone w art. 29 ust. 4 i 5 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 są spełnione;

c) całkowita lub częściowa kwota sumy kapitału i kapitału rezerwowego musi znajdować się w posiadaniu członków instytucji, którzy w normalnych warunkach prowadzenia działalności nie czerpią korzyści z bezpośrednich wypłat z kapitału rezerwowego, w szczególności poprzez wypłaty dywidend.

Artykuł 7a

Wielokrotna wypłata zysków stanowiąca nieproporcjonalny wypływ funduszy własnych

1. Wypłaty zysków z tytułu instrumentów w kapitale podstawowym Tier I, o których mowa w art. 28 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, nie uznaje się za stanowiącą nieproporcjonalny wypływ kapitału, w przypadku gdy spełnione są wszystkie poniższe warunki:

a)	wielokrotność dywidendy jest wielokrotnością wypłaty zysku z tytułu instrumentów z prawem głosu, a nie z góry ustaloną stałą kwotą;
b)	wielokrotność dywidendy jest ustalana na podstawie umowy lub statutu instytucji;
c)	wielokrotność dywidendy nie podlega korekcie;
d)	do wszystkich instrumentów z wielokrotnością dywidendy ma zastosowanie ta sama wielokrotność dywidendy;
e)	kwota wypłaty zysku z tytułu jednego instrumentu z wielokrotnością dywidendy nie stanowi więcej niż 125 % kwoty wypłaty zysku z tytułu jednego instrumentu w kapitale podstawowym Tier I z prawem głosu. W formie wzoru jest to wyrażone jako: gdzie: k oznacza kwotę wypłaty zysku z tytułu jednego instrumentu bez wielokrotności dywidendy; l oznacza kwotę wypłaty zysku z tytułu jednego instrumentu z wielokrotnością dywidendy;
f)	całkowita kwota wypłaty zysków z tytułu wszystkich instrumentów w kapitale podstawowym Tier I w okresie jednego roku nie przekracza 105 % kwoty, która zostałaby wypłacona, gdyby z tytułu instrumentów z mniejszą liczbą praw głosu lub bez takich praw dokonano takiej samej wypłaty zysku jak w przypadku instrumentów z prawem głosu. W formie wzoru jest to wyrażone jako: gdzie: k oznacza kwotę wypłaty zysku z tytułu jednego instrumentu bez wielokrotności dywidendy; l oznacza kwotę wypłaty zysku z tytułu jednego instrumentu z wielokrotnością dywidendy; X oznacza liczbę instrumentów z prawem głosu; Y oznacza liczbę instrumentów bez prawa głosu. Wzór ten stosuje się w ujęciu rocznym.

2. Jeżeli warunek określony w ust. 1 lit. f) nie jest spełniony, wyłącznie kwotę instrumentów z wielokrotnością dywidendy, która przekracza próg określony w tym przepisie, uznaje się za powodującą nieproporcjonalny wypływ kapitału.

3. Jeżeli którykolwiek z warunków określonych w ust. 1 lit. a)–e) nie jest spełniony, wszystkie wyemitowane instrumenty z wielokrotnością dywidendy uznaje się za powodujące nieproporcjonalny wypływ kapitału.

Artykuł 7b

Preferencyjne wypłaty zysków w odniesieniu do preferencyjnych praw w zakresie wypłat zysków

1. W przypadku instrumentów w kapitale podstawowym Tier I, o których mowa w art. 28 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, wypłatę zysków z tytułu instrumentów w kapitale podstawowym Tier I uznaje się za preferencyjną w stosunku do innych instrumentów w kapitale podstawowym Tier I, jeżeli istnieją zróżnicowane poziomy wypłaty zysków, chyba że spełnione są warunki określone w art. 7a niniejszego rozporządzenia.

2. W odniesieniu do instrumentów w kapitale podstawowym Tier I z mniejszą liczbą praw głosu lub bez takich praw, emitowanych przez instytucje, o których mowa w art. 27 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, w przypadku gdy wypłata zysków stanowi wielokrotność wypłaty zysków z tytułu instrumentów z prawem głosu i ta wielokrotna wypłata zysków jest ustalona w umowie lub statucie, wypłaty zysków nie uznaje się z preferencyjną, jeżeli spełnione są wszystkie poniższe warunki:

a)	wielokrotność dywidendy jest wielokrotnością wypłaty zysku z tytułu instrumentów z prawem głosu, a nie z góry ustaloną stałą kwotą;
b)	wielokrotność dywidendy jest ustalana na podstawie umowy lub statutu instytucji;
c)	wielokrotność dywidendy nie podlega korekcie;
d)	do wszystkich instrumentów z wielokrotnością dywidendy ma zastosowanie ta sama wielokrotność dywidendy;
e)	kwota wypłaty zysku z tytułu jednego instrumentu z wielokrotnością dywidendy nie stanowi więcej niż 125 % kwoty wypłaty zysku z tytułu jednego instrumentu w kapitale podstawowym Tier I z prawem głosu. W formie wzoru jest to wyrażone jako: gdzie: k oznacza kwotę wypłaty zysku z tytułu jednego instrumentu bez wielokrotności dywidendy; l oznacza kwotę wypłaty zysku z tytułu jednego instrumentu z wielokrotnością dywidendy;
f)	całkowita kwota wypłaty zysków z tytułu wszystkich instrumentów w kapitale podstawowym Tier I w okresie rocznym nie przekracza 105 % kwoty, która zostałaby wypłacona, gdyby z tytułu instrumentów z mniejszą liczbą praw głosu lub bez takich praw dokonano takiej samej wypłaty zysku jak w przypadku instrumentów z prawem głosu. W formie wzoru jest to wyrażone jako: gdzie: k stanowi kwotę wypłaty zysku z tytułu jednego instrumentu bez wielokrotności dywidendy; l stanowi kwotę wypłaty zysku z tytułu jednego instrumentu z wielokrotnością dywidendy; X oznacza liczbę instrumentów z prawem głosu; Y oznacza liczbę instrumentów bez prawa głosu; Wzór ten stosuje się w ujęciu rocznym.

3. Jeżeli warunek określony w ust. 2 lit. f) nie jest spełniony, wyłącznie kwoty instrumentów z wielokrotnością dywidendy, która przekracza próg określony w tym przepisie, nie uznaje się za kapitał podstawowy Tier I.

4. Jeżeli którykolwiek z warunków określonych w ust. 2 lit. a)–e) nie jest spełniony, wszystkich pozostałych instrumentów z wielokrotnością dywidendy nie uznaje się za kapitał podstawowy Tier I.

5. Do celów ust. 2, w przypadku gdy wypłaty zysków z tytułu instrumentów w kapitale podstawowym Tier I wyrażone są, dla instrumentów z prawem głosu lub bez prawa głosu, w odniesieniu do ceny zakupu w momencie emisji instrumentu, wzory dostosowuje się w następujący sposób, dla instrumentu lub instrumentów, które zostały wyrażone w odniesieniu do ceny zakupu w momencie emisji:

a)	l oznacza kwotę wypłaty zysku z tytułu jednego instrumentu bez wielokrotności dywidendy podzieloną przez cenę zakupu w momencie emisji tego instrumentu;
b)	k oznacza kwotę wypłaty zysku z tytułu jednego instrumentu z wielokrotnością dywidendy podzieloną przez cenę zakupu w momencie emisji tego instrumentu.

6. W odniesieniu do instrumentów w kapitale podstawowym Tier I z mniejszą liczbą praw głosu lub bez takich praw, emitowanych przez instytucje, o których mowa w art. 27 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, w przypadku gdy wypłata zysków nie stanowi wielokrotności wypłaty zysków z tytułu instrumentów z prawem głosu, wypłaty zysków nie uznaje się za preferencyjną, jeżeli spełniony jest którykolwiek z warunków określonych w ust. 7 i oba warunki określone w ust. 8.

7. Do celów ust. 6 zastosowanie ma dowolny z poniższych warunków a) lub b):

a)	spełnione są oba poniższe ppkt (i) oraz (ii): (i) instrument z mniejszą liczbą praw głosu lub bez takich praw może być subskrybowany i posiadany wyłącznie przez posiadaczy instrumentów z prawem głosu; (ii) liczba praw głosu każdego pojedynczego posiadacza jest ograniczona;
b)	wypłaty zysków z tytułu instrumentów z prawem głosu wyemitowanych przez instytucje podlegają pułapowi określonemu na mocy mającego zastosowanie prawa krajowego.

8. Do celów ust. 6 obowiązują oba poniższe warunki:

a)	instytucja wykazuje, że wysokość średniej wypłaty zysków z tytułu instrumentów z prawem głosu w poprzednich pięciu latach jest niska w stosunku do innych porównywalnych instrumentów;
b)	instytucja wykazuje, że wskaźnik wypłaty jest niski, w przypadku gdy wskaźnik wypłaty jest obliczany zgodnie z art. 7c. Za niski uznaje się wskaźnik wypłaty w wysokości poniżej 30 %.

9. Do celów ust. 7 lit. a) prawa głosu każdego pojedynczego posiadacza uważa się za ograniczone w następujących przypadkach gdy:

a)	każdy posiadacz otrzymuje tylko jedno prawo głosu niezależnie od liczby instrumentów z prawem głosu posiadanych przez dowolnego posiadacza;
b)	liczba praw głosu podlega pułapowi niezależnie od liczby instrumentów z prawem głosu posiadanych przez dowolnego posiadacza;
c)	liczba instrumentów z prawem głosu, jaką może posiadać dowolny posiadacz, jest ograniczona na mocy statutu instytucji lub na mocy mającego zastosowanie prawa krajowego.

10. Do celów niniejszego artykułu okres jednego roku uznaje się za zakończony na dzień sporządzenia ostatniego sprawozdania finansowego instytucji.

11. Instytucje dokonują oceny zgodności z warunkami, o których mowa w ust. 7 i 8, oraz informują właściwy organ o wyniku tej oceny, przynajmniej w następujących sytuacjach:

a)	za każdym razem, gdy podejmowana jest decyzja w sprawie kwoty wypłaty zysków z tytułu instrumentów w kapitale podstawowym Tier I;
b)	za każdym razem, gdy emitowana jest nowa klasy instrumentów w kapitale podstawowym Tier I z mniejszą liczbą praw głosu lub bez takich praw.

12. Jeżeli warunek określony w ust. 8 lit. b) nie jest spełniony, wyłącznie kwotę instrumentów bez prawa głosu, w przypadku której wypłaty zysków przekraczają próg określony w tym przepisie, uznaje się za powodującą preferencyjne wypłaty zysków.

13. Jeżeli warunek określony w ust. 8 lit. a) nie jest spełniony, wypłaty zysków z tytułu wszystkich wyemitowanych instrumentów bez prawa głosu uznaje się za preferencyjne, chyba że spełniają warunki określone w ust. 2.

14. Jeżeli żaden z warunków określonych w ust. 7 nie jest spełniony, wypłaty zysków z tytułu wszystkich wyemitowanych instrumentów bez prawa głosu uznaje się za preferencyjne, chyba że spełniają warunki określone w ust. 2.

15. Od wymogu, o którym mowa w ust. 7 lit. a) ppkt (i), lub wymogu, o którym mowa w ust. 8 lit. b), lub od obu tych wymogów można odstąpić, w stosownych przypadkach, jeżeli spełnione są oba poniższe warunki:

a)

instytucja narusza dowolny z wymogów rozporządzenia (UE) nr 575/2013 lub – ze względu m.in. na szybko pogarszającą się sytuację finansową – prawdopodobnie w najbliższej przyszłości dojdzie do takiego naruszenia;

b)

właściwy organ zażądał od instytucji, by pilnie zwiększyła swój kapitał podstawowy Tier I w określonym terminie i ocenił, że instytucja nie jest w stanie naprawić ub uniknąć naruszenia, o którym mowa w lit. a), w tym określonym terminie bez korzystania z odstępstwa, o którym mowa w niniejszym ustępie. Artykuł 7c Obliczanie wskaźnika wypłaty do celów art. 7b ust. 8 lit. b) 1. Do celów art. 7b ust. 8 lit. b), do obliczania wskaźnika wypłaty instytucje wybierają metodę opisaną w lit. a) lub lit. b). Instytucja stosuje wybraną metodę w sposób jednolity w kolejnych okresach: a) jako suma wypłat zysków związanych z instrumentami w kapitale podstawowym Tier I ogółem w poprzednich pięciu okresach rocznych, podzielona przez sumę zysków związanych z poprzednimi pięcioma okresami rocznymi; b) tylko w okresie od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia do dnia 31 grudnia 2017 r.: (i) w 2014 r. jako suma wypłat zysków związanych z instrumentami w kapitale podstawowym Tier I ogółem w poprzednim okresie rocznym, podzielona przez sumę zysków związanych z poprzednim okresem rocznym; (ii) w 2015 r. jako suma wypłat zysków związanych z instrumentami w kapitale podstawowym Tier I ogółem w poprzednich dwóch okresach rocznych, podzielona przez sumę zysków związanych z poprzednimi dwoma okresami rocznymi; (iii) w 2016 r. jako suma wypłat zysków związanych z instrumentami w kapitale podstawowym Tier I ogółem w poprzednich trzech okresach rocznych, podzielona przez sumę zysków związanych z poprzednimi trzema okresami rocznymi; (iv) w 2017 r. jako suma wypłat zysków związanych z instrumentami w kapitale podstawowym Tier I ogółem w poprzednich czterech okresach rocznych, podzielona przez sumę zysków związanych z poprzednimi czterema okresami rocznymi. 2. Do celów ust. 1 zyski oznaczają kwotę zgłoszoną w wierszu 670 we wzorze 2 zawartym w załączniku III do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 680/2014 (7) lub, w stosownych przypadkach, kwotę zgłoszoną w wierszu 670 we wzorze 2 zawartym w załączniku IV do tego rozporządzenia wykonawczego w odniesieniu do sprawozdawczości nadzorczej instytucji zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 575/2013. Artykuł 7d Preferencyjne wypłaty zysków w odniesieniu do kolejności wypłat Do celów art. 28 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 wypłatę zysków z tytułu instrumentu w kapitale podstawowym Tier I uznaje się za preferencyjną w stosunku do innych instrumentów w kapitale podstawowym Tier I i w odniesieniu do kolejności wypłat, jeżeli spełniony jest przynajmniej jeden z poniższych warunków: a) decyzje o wypłatach zysku zapadają w różnym czasie; b) wypłaty zysku dokonywane są w różnym czasie; c) emitent ma obowiązek dokonania wypłaty zysków z tytułu jednego rodzaju instrumentów w kapitale podstawowym Tier I przed dokonaniem wypłaty zysków z tytułu innego rodzaju instrumentów w kapitale podstawowym Tier I; d) wypłata zysków jest dokonywana z tytułu niektórych instrumentów w kapitale podstawowym Tier I, ale nie z tytułu innych instrumentów w tym kapitale, chyba że spełniony jest warunek określony w art. 7b ust. 7 lit. a).

Podsekcja 3

Finansowanie pośrednie

Artykuł 8

Pośrednie finansowanie instrumentów kapitałowych do celów art. 28 ust. 1 lit. b), art. 52 ust. 1 lit. c) i art. 63 lit. c) oraz zobowiązań do celów art. 72b ust. 2 lit. c)rozporządzenia (UE) nr 575/2013

[12] 1. Za pośrednie finansowanie instrumentów kapitałowych zgodnie z art. 28 ust. 1 lit. b), art. 52 ust. 1 lit. c) i art. 63 lit. c) oraz zobowiązań zgodnie z art. 72b ust. 2 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 uznaje się za finansowanie, które nie jest bezpośrednie.

2. Do celów ust. 1 bezpośrednie finansowanie odnosi się do sytuacji, w których instytucja udzieliła inwestorowi pożyczki lub innego finansowania w dowolnej formie, które zostaje przeznaczone na nabycie własności instrumentów kapitałowych lub zobowiązań instytucji.

3. Bezpośrednie finansowanie obejmuje również finansowanie na cele inne niż nabycie własności instrumentów kapitałowych lub zobowiązań instytucji przyznane dowolnej osobie fizycznej lub prawnej posiadającej znaczny pakiet akcji w instytucji, o którym mowa w art. 4 ust. 1 pkt 36 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 lub osobie, którą uznaje się za podmiot powiązany w rozumieniu definicji zawartych w pkt 9 międzynarodowego standardu rachunkowości nr 24 dotyczącego ujawniania informacji na temat podmiotów powiązanych, stosowanego w Unii zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (⁸), biorąc pod uwagę wszelkie dodatkowe wytyczne określone przez organ właściwy dla instrumentów kapitałowych lub organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w porozumieniu z organem właściwym dla zobowiązań, jeżeli instytucja nie jest w stanie wykazać, że obydwa poniższe warunki są spełnione:

a) transakcja została przeprowadzona na podobnych warunkach jak inne transakcje z osobami trzecimi;

b) osoba fizyczna lub prawna lub podmiot powiązany nie musi opierać się na wypłatach zysków lub sprzedaży posiadanych instrumentów kapitałowych lub zobowiązań, aby spłacić odsetki i zwrócić finansowanie.

Artykuł 9

Mająca zastosowanie forma i charakter pośredniego finansowania instrumentów kapitałowych do celów art. 28 ust. 1 lit. b), art. 52 ust. 1 lit. c) i art. 63 lit. c) oraz zobowiązań do celów art. 72b ust. 2 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

[13] 1. Mająca zastosowanie forma i charakter pośredniego finansowania nabycia własności instrumentów kapitałowych i zobowiązań instytucji obejmuje wszystkie następujące elementy:

a) finansowanie nabycia przez inwestora własności, w momencie emisji lub w późniejszym terminie, instrumentów kapitałowych lub zobowiązań instytucji przez dowolne podmioty, nad którymi instytucja sprawuje bezpośrednią lub pośrednią kontrolę, lub przez podmioty objęte którymkolwiek z poniższych elementów:

(i) zakresem konsolidacji rachunkowości lub konsolidacji ostrożnościowej instytucji;

(ii) zakresem skonsolidowanego bilansu lub rozszerzonego zagregowanego obliczenia, jeżeli są równoważne skonsolidowanemu sprawozdaniu finansowemu, o którym mowa w art. 49 ust. 3 lit. a) pkt (iv) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, sporządzonego przez instytucjonalny system ochrony lub sieć instytucji powiązanych z organem centralnym, które nie są zorganizowane jako grupa, do której należy instytucja;

(iii) zakresem dodatkowego nadzoru nad instytucją sprawowanego zgodnie z dyrektywą 2002/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (⁹);

b) finansowanie nabycia przez inwestora własności, w momencie emisji lub w późniejszym terminie, instrumentów kapitałowych lub zobowiązań instytucji przez podmioty zewnętrzne chronione gwarancją lub poprzez korzystanie z kredytowego instrumentu pochodnego lub zabezpieczone w inny sposób, przez co ryzyko kredytowe ulega przeniesieniu na instytucję lub na dowolne podmioty, nad którymi instytucja sprawuje bezpośrednią lub pośrednią kontrolę, lub na podmioty objęte którymkolwiek z poniższych elementów:

(i) zakresem konsolidacji rachunkowości lub konsolidacji ostrożnościowej instytucji;

(ii) zakresem skonsolidowanego bilansu lub rozszerzonego zagregowanego obliczenia, jeżeli są równoważne skonsolidowanemu sprawozdaniu finansowemu, o którym mowa w art. 49 ust. 3 lit. a) pkt (iv) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, sporządzonego przez instytucjonalny system ochrony lub sieć instytucji powiązanych z organem centralnym, które nie są zorganizowane jako grupa, do której należy instytucja;

(iii) zakresem dodatkowego nadzoru nad instytucją sprawowanego zgodnie z dyrektywą 2002/87/WE;

c) finansowanie kredytobiorcy, który przekazuje finansowanie ostatecznemu inwestorowi w celu nabycia własności, w momencie emisji lub w późniejszym terminie, instrumentów kapitałowych lub zobowiązań.

2. Aby finansowanie zostało uznane za finansowanie pośrednie do celów ust. 1, w stosownych przypadkach muszą być również spełnione następujące warunki:

a) inwestor nie może być objęty żadnym z poniższych elementów:

(i) zakresem konsolidacji rachunkowości lub konsolidacji ostrożnościowej instytucji;

(ii) zakresem skonsolidowanego bilansu lub rozszerzonego zagregowanego obliczenia, jeżeli są równoważne skonsolidowanemu sprawozdaniu finansowemu, o którym mowa w art. 49 ust. 3 lit. a) pkt (iv) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, sporządzonego przez instytucjonalny system ochrony lub sieć instytucji powiązanych z organem centralnym, które nie są zorganizowane jako grupa, do której należy instytucja;

(iii) zakresem dodatkowego nadzoru nad instytucją sprawowanego zgodnie z dyrektywą 2002/87/WE;

b) podmiot zewnętrzny nie może być objęty żadnym z poniższych elementów:

(i) zakresem konsolidacji rachunkowości lub konsolidacji ostrożnościowej instytucji;

(ii) zakresem skonsolidowanego bilansu lub rozszerzonego zagregowanego obliczenia, jeżeli są równoważne skonsolidowanemu sprawozdaniu finansowemu, o którym mowa w art. 49 ust. 3 lit. a) pkt (iv) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, sporządzonego przez instytucjonalny system ochrony lub sieć instytucji powiązanych z organem centralnym, które nie są zorganizowane jako grupa, do której należy instytucja;

(iii) zakresem dodatkowego nadzoru nad instytucją sprawowanego zgodnie z dyrektywą 2002/87/WE.

Do celów lit. a) pkt (ii) inwestora uznaje się za objętego zakresem rozszerzonego zagregowanego obliczenia, jeżeli odpowiedni instrument kapitałowy lub odpowiednie zobowiązanie podlega konsolidacji lub rozszerzonemu zagregowanemu obliczeniu zgodnie z art. 49 ust. 3 lit. a) pkt (iv) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 w sposób, który uniemożliwia wielokrotne wykorzystywanie pozycji funduszy własnych lub zobowiązań kwalifikowalnych i tworzenie funduszy własnych lub zobowiązań kwalifikowanych między członkami instytucjonalnego systemu ochrony. Jeżeli zezwolenie właściwych organów, o którym mowa w art. 49 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, nie zostało udzielone, warunek ten uznaje się za spełniony, jeżeli obydwa podmioty wymienione w ust. 1 lit. a) oraz instytucja są członkami tego samego instytucjonalnego systemu ochrony, a podmioty odliczają finansowanie udzielone na nabycie własności instrumentów kapitałowych lub zobowiązań instytucji zgodnie z, w stosownych przypadkach, art. 36 ust. 1 lit. f)–i), art. 56 lit. a)–d) i art. 66 lit. a)–d) w odniesieniu do instrumentów kapitałowych oraz zgodnie z art. 72e lit. a)–d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do zobowiązań.

2a. Mająca zastosowanie forma i charakter pośredniego finansowania nabycia własności instrumentów kapitałowych i zobowiązań instytucji obejmuje finansowanie wewnątrzgrupowe o obiegu zamkniętym.

Do tych celów finansowanie wewnątrzgrupowe o obiegu zamkniętym oznacza którekolwiek z poniższych:

a) sytuacje, w których instytucja udzieliła jednemu z podmiotów, o których mowa w ust. 1 lit. a), za pośrednictwem innego podmiotu, o którym mowa w ust. 1 lit. a), pożyczki lub innego finansowania w dowolnej formie, które zostaje przeznaczone na nabycie własności instrumentów kapitałowych lub zobowiązań instytucji;

b) finansowanie przyznane jednemu z podmiotów, o których mowa w ust. 1 lit. a), na cele inne niż nabycie własności instrumentów kapitałowych lub zobowiązań instytucji za pośrednictwem innego podmiotu, o którym mowa w ust. 1 lit. a), pod warunkiem że – biorąc pod uwagę wszelkie dodatkowe wytyczne określone przez organ właściwy dla instrumentów kapitałowych lub organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w porozumieniu z organem właściwym dla zobowiązań – instytucja nie jest w stanie wykazać, że wszystkie poniższe warunki są spełnione:

(i) transakcja została przeprowadzona na podobnych warunkach jak inne transakcje z osobami trzecimi;

(ii) inwestor nie musi opierać się na wypłatach zysków lub sprzedaży posiadanych instrumentów kapitałowych lub zobowiązań, aby spłacić odsetki i zwrócić finansowanie.

3. Przy ustalaniu, czy nabycie własności instrumentu kapitałowego lub zobowiązania wymagało pośredniego lub bezpośredniego finansowania, o którym mowa w art. 8, kwotą, którą należy uwzględnić, jest kwota pomniejszona o indywidualnie oceniony dokonany odpis aktualizujący.

4. Aby uniknąć zakwalifikowania bezpośredniego lub pośredniego finansowania, o którym mowa w art. 8, oraz w przypadku udzielania pożyczki lub przyznawania finansowania lub gwarancji w innej formie jakiejkolwiek osobie fizycznej lub prawnej dysponującej znacznym pakietem akcji w instytucji lub uznanej za podmiot powiązany, o którym mowa w art. 8 ust. 3, instytucja na bieżąco upewnia się, że nie udzieliła pożyczki ani nie przyznała finansowania ani gwarancji w innej formie do celów nabycia własności, bezpośrednio lub pośrednio, instrumentów kapitałowych lub zobowiązań tej instytucji. W przypadku udzielenia pożyczki lub przyznania finansowania lub gwarancji w innej formie innym rodzajom podmiotów instytucja przeprowadza stosowną kontrolę z zachowaniem należytej staranności.

5. Jeżeli chodzi o towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, spółdzielnie i podobne instytucje, w przypadku których klient jest zobowiązany na mocy prawa krajowego lub statutu instytucji do subskrybowania instrumentów kapitałowych w celu otrzymania pożyczki, pożyczki takiej nie uznaje się za bezpośrednie ani pośrednie finansowanie, jeżeli wszystkie poniższe warunki są spełnione:

a) właściwy organ uznaje kwotę subskrypcji za nieistotną;

b) celem pożyczki nie jest nabycie własności instrumentów kapitałowych ani zobowiązań udzielającej jej instytucji;

c) beneficjent pożyczki musi subskrybować co najmniej jeden instrument kapitałowy instytucji, aby uzyskać status członka towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, spółdzielni lub podobnej instytucji.

Podsekcja 4

Ograniczenia dotyczące wykupu instrumentów kapitałowych

Artykuł 10

Ograniczenia wykupu instrumentów kapitałowych emitowanych przez towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, instytucje oszczędnościowe, spółdzielnie i podobne instytucje nakładane do celów art. 29 ust. 2 lit. b) i art. 78 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Instytucja może emitować instrumenty w kapitale podstawowym Tier I z opcją wykupu wyłącznie w przypadku, gdy jest to przewidziane w mającym zastosowanie prawie krajowym.

2. Zdolność instytucji do ograniczenia wykupu na mocy przepisów regulujących instrumenty kapitałowe ustanowionych w art. 29 ust. 2 lit. b) i art. 78 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 obejmuje zarówno prawo do odroczenia wykupu, jak i prawo do ograniczenia kwoty, która ma zostać wykupiona. Zgodnie z ust. 3 instytucja jest uprawniona do odroczenia wykupu lub ograniczenia jego kwoty na czas nieokreślony.

3. Instytucja określa zakres ograniczeń wykupu przewidzianych w przepisach regulujących funkcjonowanie instrumentów w dowolnym momencie w oparciu o ocenę sytuacji, w jakiej znajduje się instytucja pod względem ostrożnościowym, zwracając uwagę w szczególności na następujące kwestie:

a) ogólną sytuację instytucji pod względem finansowym, płynnościowym oraz pod względem wypłacalności;

b) kwotę kapitału podstawowego Tier I, kapitału Tier I oraz łącznego kapitału zestawioną z łączną kwotą ekspozycji na ryzyko obliczoną zgodnie z wymogami określonymi w art. 92 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, szczegółowymi wymogami w zakresie funduszy własnych, o których mowa w art. 104 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2013/36/UE oraz wymogiem połączonego bufora, o którym mowa w art. 128 pkt 6 tej dyrektywy.

Artykuł 11

Ograniczenia wykupu instrumentów kapitałowych emitowanych przez towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, instytucje oszczędnościowe, spółdzielnie i podobne instytucje nakładane do celów art. 29 ust. 2 lit. b) i art. 78 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Ograniczenia wykupu przewidziane w postanowieniach umownych lub przepisach prawnych regulujących funkcjonowanie instrumentów nie uniemożliwiają właściwemu organowi dalszego ograniczania wykupu instrumentów w oparciu o odpowiednią podstawę, zgodnie z art. 78 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

2. Właściwe organy oceniają podstawy ograniczenia wykupu przewidziane w postanowieniach umownych i przepisach prawnych regulujących funkcjonowanie instrumentu. Jeżeli właściwe organy nie mają pewności co do tego, czy wybrane podstawy ograniczenia wykupu są odpowiednie, zwracają się do instytucji o zmianę odpowiednich postanowień umownych. Jeżeli instrumenty są regulowane na mocy prawa krajowego z uwagi na brak odpowiednich postanowień umownych, zgodnie z obowiązującymi przepisami instytucja jest uprawniona do ograniczania wykupu zgodnie z art. 10 ust. 1–3, aby umożliwić zakwalifikowanie instrumentów jako kapitał podstawowy Tier I.

3. Każda decyzja o ograniczeniu wykupu jest dokumentowana wewnętrznie i zgłaszana właściwemu organowi na piśmie przez instytucję, która wskazuje przyczyny częściowego lub pełnego odrzucenia lub odroczenia wykupu w świetle kryteriów określonych w ust. 3.

4. Jeżeli w tym samym okresie podjęto kilka decyzji o ograniczeniu wykupu, instytucje mogą udokumentować takie decyzje w jednym zestawie dokumentów.

SEKCJA 2

Filtry ostrożnościowe

Artykuł 12

Pojęcie zysku ze sprzedaży do celów art. 32 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Pojęcie zysku ze sprzedaży, o którym mowa w art. 32 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, oznacza wszelki osiągnięty przez instytucję uznany zysk ze sprzedaży, który ujmuje się jako zwiększenie wartości dowolnego składnika funduszy własnych i który jest powiązany z przyszłymi przychodami z tytułu marż uzyskanymi dzięki sprzedaży aktywów sekurytyzowanych w momencie ich usunięcia z bilansu instytucji w kontekście transakcji sekurytyzacyjnej.

2. Uznany zysk ze sprzedaży określa się jako różnicę między elementami wskazanymi w lit. a) i b) określonymi dzięki zastosowaniu odpowiednich standardów rachunkowości:

a) wartością netto otrzymanych aktywów obejmującą kwotę każdego nowo pozyskanego składnika aktywów pomniejszoną o kwotę każdego innego przekazanego składnika aktywów lub każdego nowo podjętego zobowiązania;

b) a wartością bilansową aktywów sekurytyzowanych lub części wyłączonej.

3. [14] Uznany zysk ze sprzedaży związany z przyszłymi przychodami z tytułu marż oznacza w tym kontekście oczekiwany przyszły poziom „marży nadwyżkowej” zdefiniowanej jako ściągnięte opłaty za kredyt oraz inne przychody z tytułu opłat związane z sekurytyzowanymi ekspozycjami po odliczeniu kosztów i wydatków.

SEKCJA 3

Odliczenia od pozycji kapitału podstawowego Tier I

Artykuł 13

Odliczenia strat za bieżący rok obrachunkowy do celów art. 36 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Do celów obliczania wysokości kapitału podstawowego Tier I w ciągu roku instytucja, niezależnie od tego, czy zamyka swoje sprawozdanie finansowe na koniec każdego okresu śródrocznego, opracowuje swój rachunek zysków i strat i na bieżąco odlicza wszelkie powstałe straty od pozycji kapitału podstawowego Tier I.

2. Do celów opracowania przez instytucję rachunku zysków i strat zgodnie z ust. 1 wysokość przychodów i wydatków ustala się w ten sam sposób i w oparciu o te same standardy rachunkowości, co standardy wykorzystywane przy opracowywaniu raportu finansowego na koniec roku. Przychody i wydatki szacuje się w ostrożny sposób i przypisuje się do okresu śródrocznego, w którym zostały one wygenerowane, tak aby każdy okres śródroczny był obciążony rozsądną kwotą oczekiwanych rocznych przychodów i wydatków. Istotne lub jednorazowe zdarzenia uwzględnia się w pełni i niezwłocznie w okresie śródrocznym, w którym takie zdarzenia wystąpiły.

3. Jeżeli straty za bieżący rok obrachunkowy pomniejszą już pozycje kapitału podstawowego Tier I w wyniku opublikowania śródrocznego raportu finansowego lub raportu finansowego na koniec roku, odliczenie nie jest konieczne. Do celów niniejszego artykułu opublikowanie raportu finansowego oznacza, że zyski i straty zostały określone po zamknięciu śródrocznego lub rocznego sprawozdania finansowego zgodnie ze standardami rachunkowości mającymi zastosowanie do instytucji na mocy rozporządzenia (WE) nr 1606/2002 w sprawie stosowania międzynarodowych standardów rachunkowości oraz dyrektywy Rady 86/635/EWG (¹⁰) w sprawie rocznych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych banków i innych instytucji finansowych.

4. Przepisy ust. 1–3 stosuje się w taki sam sposób do zysków i strat uwzględnionych w skumulowanych innych całkowitych dochodach.

Artykuł 13a

Odliczenie aktywów będących oprogramowaniem klasyfikowanych jako składnik wartości niematerialne do celów rachunkowości na potrzeby art. 36 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Aktywa będące oprogramowaniem, które stanowią składnik wartości niematerialnych i prawnych, jak zdefiniowano w art. 4 ust. 1 pkt 115 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, odlicza się od pozycji kapitału podstawowego Tier I zgodnie z ust. 5–8 niniejszego artykułu. Kwotę do odliczenia określa się na podstawie zakumulowanej amortyzacji ostrożnościowej obliczonej zgodnie z ust. 2, 3 i 4 niniejszego artykułu.

2. Instytucje obliczają kwotę zakumulowanej amortyzacji ostrożnościowej aktywów będących oprogramowaniem, o których mowa w ust. 1, mnożąc uzyskaną w wyniku obliczeń kwotę, o której mowa w lit. a), przez liczbę dni, o której mowa w lit. b):

a) kwota, w jakiej aktywa będące oprogramowaniem pierwotnie ujęto w bilansie instytucji zgodnie z mającymi zastosowanie standardami rachunkowości, podzielona przez niższą z następujących wartości:

(i) liczba dni w okresie użytkowania aktywów będących oprogramowaniem, oszacowana dla celów rachunkowości;

(ii) trzy lata wyrażone w dniach, licząc od dnia, o którym mowa w ust. 3;

b) liczba dni, które minęły od dnia, o którym mowa w ust. 3, przy założeniu, że liczba ta nie przekracza okresu, o którym mowa w lit. a) niniejszego ustępu.

3. Zakumulowaną amortyzację ostrożnościową, o której mowa w ust. 1, oblicza się począwszy od dnia, w którym aktywa będące oprogramowaniem są dostępne do użytku i zaczynają być amortyzowane do celów rachunkowości.

4. Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 3, w przypadku gdy aktywa będące oprogramowaniem zostały nabyte od dowolnego przedsiębiorstwa, w tym podmiotu nienależącego do sektora finansowego, które stanowi część tej samej grupy co instytucja, zakumulowaną amortyzację ostrożnościową, o której mowa w ust. 1, oblicza się począwszy od dnia, w którym aktywa będące oprogramowaniem zaczęto amortyzować w bilansie tego przedsiębiorstwa zgodnie z mającymi zastosowanie standardami rachunkowości.

5. Instytucje odliczają od pozycji kapitału podstawowego Tier I kwotę wynikającą z różnicy, o ile jest ona dodatnia, między kwotą określoną w lit. a) a kwotą określoną w lit. b):

a) zakumulowana amortyzacja ostrożnościowa aktywów będących oprogramowaniem obliczona zgodnie z ust. 2, 3 i 4;

b) suma zakumulowanej amortyzacji i wszelkich zakumulowanych odpisów aktualizujących z tytułu utraty wartości aktywów będących oprogramowaniem ujętych w bilansie tej instytucji zgodnie z mającymi zastosowanie standardami rachunkowości.

6. Na zasadzie odstępstwa od ust. 5 do dnia, w którym aktywa będące oprogramowaniem stają się dostępne do użytku i zaczynają być amortyzowane do celów rachunkowości, instytucje odliczają od pozycji kapitału podstawowego Tier I pełną kwotę, w jakiej aktywa będące oprogramowaniem są ujęte w bilansie tej instytucji zgodnie z mającymi zastosowanie standardami rachunkowości.

7. Amortyzacji ostrożnościowej i odliczeń określonych w niniejszym artykule dokonuje się oddzielnie dla każdego składnika aktywów będących oprogramowaniem.

8. Inwestycje instytucji w utrzymanie, usprawnianie i modernizowanie istniejących aktywów będących oprogramowaniem traktuje się jako aktywa inne niż powiązane aktywa będące oprogramowaniem, pod warunkiem że inwestycje te są ujmowane w bilansie instytucji jako składnik wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z mającymi zastosowanie standardami rachunkowości.

Nie naruszając przepisów ust. 6, zakumulowaną amortyzację ostrożnościową inwestycji w utrzymanie, usprawnianie lub modernizowanie istniejących aktywów będących oprogramowaniem oblicza się począwszy od dnia, w którym aktywa będące oprogramowaniem zaczyna się amortyzować zgodnie z mającymi zastosowanie standardami rachunkowości.

Zakumulowaną amortyzację ostrożnościową powiązanych istniejących aktywów będących oprogramowaniem nadal oblicza się począwszy od dnia ich pierwszej amortyzacji do celów rachunkowości do końca okresu amortyzacji ostrożnościowej określonego zgodnie z ust. 2 lit. a).

Artykuł 14

Odliczenia aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego opartych na przyszłej rentowności do celów art. 36 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Odliczeń aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego opartych na przyszłej rentowności, o których mowa w art. 36 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, dokonuje się zgodnie z ust. 2 i 3.

2. Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego i powiązane rezerwy z tytułu odroczonego podatku dochodowego kompensuje się dla każdej podlegającej opodatkowaniu jednostki z osobna. Powiązane rezerwy z tytułu odroczonego podatku dochodowego są ograniczone do rezerw wynikających z zastosowania przepisów podatkowych tej samej jurysdykcji, która obejmuje aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego. Do celów obliczania aktywów i rezerw z tytułu odroczonego podatku dochodowego na zasadzie skonsolidowanej podlegająca opodatkowaniu jednostka uwzględnia dowolną liczbę jednostek należących do tej samej grupy podatkowej, objętych tą samą konsolidacją budżetową, jednością podatkową lub składających tę samą skonsolidowaną deklarację podatkową zgodnie z mającym zastosowanie prawem krajowym.

3. Kwota powiązanych rezerw z tytułu odroczonego podatku dochodowego, które kwalifikują się do kompensowania aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego opartych na przyszłej rentowności, jest równa różnicy między kwotą wskazaną w lit. a) i kwotą wskazaną w lit. b):

a) kwotą rezerw z tytułu odroczonego podatku dochodowego uznanych zgodnie z mającymi zastosowanie standardami rachunkowości;

b) kwotą powiązanych rezerw z tytułu odroczonego podatku dochodowego wynikających z wartości niematerialnych i prawnych oraz z aktywów funduszu emerytalnego ze zdefiniowanymi świadczeniami.

Artykuł 15

Odliczenia aktywów funduszu emerytalnego ze zdefiniowanymi świadczeniami do celów art. 36 ust. 1 lit. e) i art. 41 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Właściwy organ udziela uprzedniego zezwolenia, o którym mowa w art. 41 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, wyłącznie wówczas, gdy nieograniczona możliwość korzystania z odpowiednich aktywów funduszu emerytalnego ze zdefiniowanymi świadczeniami pociąga za sobą możliwość uzyskania natychmiastowego i swobodnego dostępu do tych aktywów, np. w przypadku gdy korzystanie z aktywów nie podlega żadnym ograniczeniom oraz gdy osoby trzecie nie zgłaszają żadnych roszczeń wobec tych aktywów.

2. Swobodny dostęp do aktywów może wystąpić w przypadku, gdy instytucja nie jest zobowiązana do ubiegania się o specjalne zezwolenie i uzyskania takiego zezwolenia od podmiotu zarządzającego funduszami emerytalnymi lub osób pobierających świadczenia emerytalne przy każdorazowej próbie uzyskania dostępu do nadwyżki przewidzianej w planie.

Artykuł 15a

Pośrednie udziały kapitałowe do celów art. 36 ust. 1 lit. f), h) oraz i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Do celów art. 15c, 15d, 15e oraz 15i niniejszego rozporządzenia „jednostka pośrednicząca”, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 114 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, oznacza dowolny z następujących podmiotów, które utrzymują instrumenty kapitałowe podmiotów sektora finansowego:

a) przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania;

b) fundusz emerytalny inny niż fundusz emerytalny ze zdefiniowanymi świadczeniami;

c) fundusz emerytalny ze zdefiniowanymi świadczeniami, w przypadku gdy instytucja udziela wsparcia w zakresie ryzyka inwestycyjnego oraz gdy fundusz emerytalny ze zdefiniowanymi świadczeniami nie jest niezależny od jego jednostki sponsorującej;

d) podmioty, które znajdują się pod bezpośrednią lub pośrednią kontrolą lub pod istotnym wpływem jednego z następujących podmiotów:

1) instytucji lub jej jednostek zależnych;

2) jednostki dominującej instytucji lub jednostek zależnych tej jednostki dominującej;

3) dominującej finansowej spółki holdingowej instytucji lub jednostek zależnych tej dominującej finansowej spółki holdingowej;

4) dominującego holdingu mieszanego instytucji lub jednostek zależnych dominującego holdingu mieszanego;

5) dominującej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej instytucji lub jednostek zależnych dominującej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej;

e) podmioty, które podlegają wspólnie bezpośredniej lub pośredniej kontroli jednej instytucji, szeregu instytucji lub sieci instytucji, które są członkami tego samego instytucjonalnego systemu ochrony, lub kontroli instytucjonalnego systemu ochrony lub sieci instytucji stowarzyszonych z organem centralnym, które nie są zorganizowane jako grupa, do której należy instytucja, bądź wymienione jednostki wywierają istotny wpływ na te podmioty;

f) jednostki specjalnego przeznaczenia;

g) podmioty, których działalność polega na utrzymywaniu instrumentów finansowych podmiotów sektora finansowego;

h) każdy podmiot, który właściwy organ uznaje za wykorzystywany w celu obchodzenia przepisów dotyczących odliczania pośrednich i syntetycznych udziałów kapitałowych.

2. Nie naruszając przepisów ust. 1 lit. h), „jednostka pośrednicząca”, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 114 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, nie obejmuje:

a) holdingów mieszanych, instytucji, zakładów ubezpieczeń, zakładów reasekuracji;

b) podmiotów, które na mocy obowiązującego prawa krajowego podlegają wymogom rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i dyrektywy 2013/36/UE;

c) podmiotów sektora finansowego innych niż wymienione w lit. a), które podlegają nadzorowi i są zobowiązane do odliczania od swojego kapitału regulacyjnego bezpośrednich i pośrednich udziałów kapitałowych w swoich własnych instrumentach kapitałowych oraz udziałów kapitałowych w instrumentach kapitałowych podmiotów sektora finansowego.

3. Do celów ust. 1 lit. c) fundusz emerytalny ze zdefiniowanymi świadczeniami uznaje się za niezależny od jego jednostki sponsorującej, jeżeli spełnione są wszystkie poniższe warunki:

a) fundusz emerytalny ze zdefiniowanymi świadczeniami jest prawnie odrębny od jednostki sponsorującej i posiada niezależną strukturę zarządzania;

b) statut, dokumenty założycielskie i wewnętrzne przepisy określonego funduszu emerytalnego, stosownie do przypadku, zostały zatwierdzone przez niezależny organ regulacyjny, bądź też przepisy regulujące utworzenie i funkcjonowanie funduszu emerytalnego ze zdefiniowanymi świadczeniami, stosownie do przypadku, zostały ustanowione w obowiązującym prawie krajowym odpowiedniego państwa członkowskiego;

c) na mocy obowiązującego prawa krajowego powiernicy lub administratorzy funduszu emerytalnego ze zdefiniowanymi świadczeniami są zobowiązani do podejmowania bezstronnych działań leżących w najlepszym interesie beneficjentów funduszu, a nie w najlepszym interesie jednostki sponsorującej, do rozważnego zarządzania aktywami funduszu emerytalnego ze zdefiniowanymi świadczeniami oraz do zapewnienia zgodności z ograniczeniami określonymi w statucie, dokumentach założycielskich i wewnętrznych przepisach określonego funduszu emerytalnego, stosownie do przypadku, bądź też w ramach ustawowych lub regulacyjnych opisanych w lit. b);

d) statut lub dokumenty założycielskie lub przepisy regulujące utworzenie i funkcjonowanie funduszu emerytalnego ze zdefiniowanymi świadczeniami, o których mowa w lit. b), obejmują ograniczenia w zakresie inwestycji, jakich fundusz emerytalny ze zdefiniowanymi świadczeniami może dokonywać w instrumentach funduszy własnych emitowanych przez jednostkę sponsorującą.

4. W przypadku gdy fundusz emerytalny ze zdefiniowanymi świadczeniami, o którym mowa w ust. 1 lit. c), posiada instrumenty funduszy własnych jednostki sponsorującej, jednostka sponsorująca traktuje ten udział kapitałowy jako pośredni udział kapitałowy we własnych instrumentach w kapitale podstawowym Tier I, własnych instrumentach dodatkowych w Tier I lub własnych instrumentach w Tier II, stosownie do przypadku. Kwotę, którą należy odliczyć od pozycji kapitału podstawowego Tier I, pozycji kapitału dodatkowego Tier I lub pozycji kapitału Tier II, stosownie do przypadku, oblicza się zgodnie z przepisami art. 15c.

Artykuł 15b

Syntetyczne udziały kapitałowe do celów art. 36 ust. 1 lit. f), h) oraz i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Następujące produkty finansowe uznaje się za syntetyczne udziały kapitałowe w instrumentach kapitałowych na podstawie art. 36 ust. 1 lit. f), h) oraz i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013:

a) instrumenty pochodne, których instrument bazowy stanowią instrumenty kapitałowe podmiotu sektora finansowego lub których podmiotem referencyjnym jest podmiot sektora finansowego;

b) gwarancje lub ochrona kredytowa przyznane osobie trzeciej w odniesieniu do inwestycji osoby trzeciej w instrument kapitałowy podmiotu sektora finansowego.

2. Produkty finansowe, o których mowa w ust. 1, obejmują następujące produkty:

a) inwestycje w swapy przychodu całkowitego w związku z instrumentem kapitałowym podmiotu sektora finansowego;

b) opcje kupna, które instytucja nabyła w odniesieniu do instrumentu kapitałowego podmiotu sektora finansowego;

c) sprzedawane przez instytucję opcje sprzedaży dotyczące instrumentu kapitałowego podmiotu sektora finansowego lub jakiekolwiek inne podjęte przez instytucję faktyczne lub warunkowe zobowiązania umowne dotyczące zakupu swoich instrumentów funduszy własnych;

d) inwestycje w bezwarunkowe transakcje terminowe przeprowadzane w odniesieniu do instrumentu kapitałowego podmiotu sektora finansowego.

Artykuł 15c

Obliczanie wysokości pośrednich udziałów kapitałowych do celów art. 36 ust. 1 lit. f), h) oraz i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

Kwotę pośrednich udziałów kapitałowych, którą należy odliczyć od pozycji kapitału podstawowego Tier I zgodnie z przepisami art. 36 ust. 1 lit. f), h) oraz i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, oblicza się, stosując jedną z następujących metod:

a) standardową metodę określoną w art. 15d;

b) jeżeli instytucja uzna metodę opisaną w art. 15d za nadmiernie uciążliwą, a właściwy organ potwierdzi tę opinię - metodę strukturalną opisaną w art. 15e. Metoda strukturalna opisana w art. 1 5e nie może być stosowana przez instytucje do obliczania kwoty tych odliczeń związanych z inwestycjami w jednostkach pośredniczących, o których mowa w art. 15 a ust. 1 lit. d) i e).

Artykuł 15d

Standardowa metoda obliczania wysokości pośrednich udziałów kapitałowych do celów art. 36 ust. 1 lit. f), h) oraz i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Kwotę pośrednich udziałów kapitałowych w instrumentach w kapitale podstawowym Tier I, którą należy odliczyć zgodnie z przepisami art. 36 ust. 1 lit. f), h) oraz i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, oblicza się, stosując jedną z następujących metod:

a) jeżeli ekspozycje wszystkich inwestorów wobec danej jednostki pośredniczącej cechują się równym stopniem uprzywilejowania, kwota ta odpowiada odsetkowi finansowania pomnożonemu przez kwotę instrumentów w kapitale podstawowym Tier I podmiotu sektora finansowego znajdujących się w posiadaniu jednostki pośredniczącej;

b) jeżeli ekspozycje wszystkich inwestorów wobec danej jednostki pośredniczącej nie cechują się równym stopniem uprzywilejowania, kwota ta odpowiada odsetkowi finansowania pomnożonemu przez niższą z następujących wartości:

(i) kwotę instrumentów w kapitale podstawowym Tier I podmiotu sektora finansowego znajdujących się w posiadaniu jednostki pośredniczącej;

(ii) ekspozycję instytucji wobec jednostki pośredniczącej wraz z wszelkim innym finansowaniem udzielonym tej jednostce pośredniczącej, którego stopień uprzywilejowania odpowiada stopniowi uprzywilejowania ekspozycji instytucji.

2. Metodę obliczania określoną w ust. 1 lit. b) stosuje się dla każdej transzy finansowania, której stopień uprzywilejowania odpowiada stopniowi uprzywilejowania finansowania udzielonego przez instytucję.

3. Za odsetek finansowania do celów ust. 1 uznaje się kwotę ekspozycji instytucji wobec jednostki pośredniczącej podzieloną przez sumę ekspozycji instytucji wobec jednostki pośredniczącej oraz wszelkich innych ekspozycji wobec tej jednostki pośredniczącej, których stopień uprzywilejowania odpowiada stopniowi uprzywilejowania ekspozycji instytucji.

4. Obliczeń, o których mowa w ust. 1, dokonuje się odrębnie dla każdego udziału kapitałowego w podmiocie sektora finansowego znajdującego się w posiadaniu każdej jednostki pośredniczącej.

5. Jeżeli inwestycje w instrumenty w kapitale podstawowym Tier I podmiotu sektora finansowego znajdują się w posiadaniu pośrednim kolejnych jednostek pośredniczących lub w posiadaniu szeregu jednostek pośredniczących, odsetek finansowania, o którym mowa w ust. 1, oblicza się, dzieląc kwotę wskazaną w lit. a) niniejszego ustępu przez kwotę wskazaną w lit. b) niniejszego ustępu:

a) wynik pomnożenia kwot finansowania przyznanych przez instytucję jednostkom pośredniczącym przez kwoty finansowania przyznane przez te jednostki pośredniczące kolejnym jednostkom pośredniczącym oraz przez kwoty finansowania przyznane przez te kolejne jednostki pośredniczące podmiotowi sektora finansowego;

b) wynik pomnożenia kwot instrumentów kapitałowych lub, w stosownych przypadkach, innych instrumentów wyemitowanych przez każdą jednostkę pośredniczącą.

6. Odsetek finansowania, o którym mowa w ust. 5, oblicza się osobno dla każdego udziału kapitałowego w podmiocie sektora finansowego znajdującego się w posiadaniu jednostek pośredniczących oraz w odniesieniu do każdej transzy finansowania, której stopień uprzywilejowania odpowiada stopniowi uprzywilejowania finansowania przyznanego przez instytucję oraz kolejne jednostki pośredniczące.

Artykuł 15e

Strukturalna metoda obliczania wysokości pośrednich udziałów kapitałowych do celów art. 36 ust. 1 lit. f), h) oraz i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Kwota, którą należy odliczyć od pozycji w kapitale podstawowym Tier I, o których mowa w art. 36 ust. 1 lit. f) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, odpowiada odsetkowi finansowania określonemu w art. 15d ust. 3 niniejszego rozporządzenia pomnożonemu przez kwotę instrumentów w kapitale podstawowym Tier I instytucji znajdujących się w posiadaniu jednostki pośredniczącej.

2. Kwota, którą należy odliczyć od pozycji w kapitale podstawowym Tier I, o których mowa w art. 36 ust. 1 lit. h) oraz i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, odpowiada odsetkowi finansowania określonemu w art. 15d ust. 3 niniejszego rozporządzenia pomnożonemu przez łączną kwotę instrumentów w kapitale podstawowym Tier I podmiotów sektora finansowego znajdujących się w posiadaniu jednostki pośredniczącej.

3. Do celów ust. 1 i 2 instytucja oblicza osobno dla każdej jednostki pośredniczącej łączną kwotę instrumentów w kapitale podstawowym Tier I instytucji znajdujących się w posiadaniu danej jednostki pośredniczącej oraz łączną kwotę instrumentów w kapitale podstawowym Tier I innych podmiotów sektora finansowego znajdujących się w posiadaniu danej jednostki pośredniczącej.

4. Instytucja uznaje kwotę udziałów kapitałowych w instrumentach w kapitale podstawowym Tier I podmiotów sektora finansowego obliczoną zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu za znaczną inwestycję, o której mowa w art. 43 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, i odlicza kwotę zgodnie z art. 36 ust. 1 lit. i) tego rozporządzenia.

5. Jeżeli inwestycje w instrumentach w kapitale podstawowym Tier I znajdują się w posiadaniu pośrednim kolejnych jednostek pośredniczących lub w posiadaniu szeregu jednostek pośredniczących, zastosowanie mają przepisy art. 15d ust. 5 i 6.

6. Jeżeli instytucja nie jest w stanie wskazać łącznych kwot instrumentów w kapitale podstawowym Tier I instytucji lub instrumentów w kapitale podstawowym Tier I podmiotów sektora finansowego, które znajdują się w posiadaniu jednostki pośredniczącej, instytucja dokonuje oszacowania kwot, których nie jest w stanie wskazać, na podstawie maksymalnych kwot, w których posiadaniu może znajdować się jednostka pośrednicząca w oparciu o przysługujące jej uprawnienia inwestycyjne.

7. Jeżeli instytucja nie jest w stanie określić maksymalnej kwoty instrumentów w kapitale podstawowym Tier I instytucji lub instrumentów w kapitale podstawowym Tier I podmiotów sektora finansowego, w których posiadaniu może znajdować się jednostka pośrednicząca w oparciu o przysługujące jej uprawnienia inwestycyjne, instytucja traktuje kwotę finansowania, które posiada w jednostce pośredniczącej, jako inwestycję w swoje własne instrumenty w kapitale podstawowym Tier I i odlicza ją zgodnie z art. 36 ust. 1 lit. f) rozporządzenia (UE) nr 575/2013.8. Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 7 niniejszego artykułu instytucja traktuje kwotę finansowania, które posiada w jednostce pośredniczącej, jako nieznaczną inwestycję i odlicza ją zgodnie z art. 36 ust. 1 lit. h) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, jeżeli spełnione są wszystkie następujące warunki:

a) kwoty finansowania stanowią mniej niż 0,25 % kapitału podstawowego Tier I instytucji;

b) kwoty finansowania stanowią mniej niż 10 min EUR;

c) instytucja nie może w rozsądny sposób określić kwot instrumentów w swoim kapitale podstawowym Tier I, które znajdują się w posiadaniu jednostki pośredniczącej.

9. Jeżeli finansowanie dla jednostki pośredniczącej ma postać jednostek lub udziałów w przedsiębiorstwie zbiorowego inwestowania, instytucja może skorzystać z usług osób trzecich, o których mowa w art. 132 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, na zasadach określonych w tym artykule, celem obliczenia oraz przedstawienia informacji na temat łącznych kwot, o których mowa w ust. 6 niniejszego artykułu.

Artykuł 15f

Obliczanie wysokości syntetycznych udziałów kapitałowych do celów art. 36 ust. 1 lit. f), h) oraz i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Kwota syntetycznych udziałów kapitałowych, którą należy odliczyć od pozycji w kapitale podstawowym Tier I zgodnie z art. 36 ust. 1 lit. f), h) oraz i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, stanowi równowartość:

a) w przypadku udziałów kapitałowych w portfelu handlowym:

(i) w przypadku opcji - ekwiwalentu delta kwoty odpowiednich instrumentów obliczonej zgodnie z częścią trzecią tytuł IV rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

(ii) w przypadku pozostałych syntetycznych udziałów kapitałowych - kwoty nominalnej lub wartości nominalnej, stosownie do przypadku;

b) w przypadku udziałów kapitałowych w portfelu niehandlowym:

(i) w przypadku opcji kupna - bieżącej wartości rynkowej;

(ii) w przypadku pozostałych syntetycznych udziałów kapitałowych - kwoty nominalnej lub wartości nominalnej, stosownie do przypadku.

2. Instytucja odlicza syntetyczne udziały kapitałowe, o których mowa w ust. 1, od dnia podpisania umowy między instytucją a kontrahentem.

Artykuł 15g

Obliczanie znacznych inwestycji do celów art. 36 ust. 1 lit. i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Do celów art. 36 ust. 1 lit. i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, aby ocenić, czy instytucja znajduje się w posiadaniu ponad 10 % instrumentów w kapitale podstawowym Tier I wyemitowanych przez podmiot sektora finansowego, zgodnie z art. 43 lit. a) tego rozporządzenia, instytucje sumują kwoty swoich pozycji długich brutto w bezpośrednich udziałach kapitałowych, a także pośrednie udziały kapitałowe w instrumentach w kapitale podstawowym Tier I tego podmiotu sektora finansowego, o których mowa w art. 15a ust. 1 lit. d)-h) niniejszego rozporządzenia.

2. Właściwy organ uwzględnia pośrednie i syntetyczne udziały kapitałowe w celu oceny, czy spełnione są warunki określone w art. 43 lit. b) i c) rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

Artykuł 15h

Udziały kapitałowe w kapitale dodatkowym Tier I i kapitale Tier II

Metodykę, o której mowa w art. 15a-l 5f niniejszego rozporządzenia, stosuje się odpowiednio do udziałów kapitałowych w kapitale dodatkowym Tier I do celów art. 56 lit. a), c), i d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz do udziałów kapitałowych w kapitale Tier II do celów art. 66 lit. a), c) i d) tego rozporządzenia, przy czym odniesienia do kapitału podstawowego Tier I należy traktować jako odniesienia do, odpowiednio, kapitału dodatkowego Tier I lub do kapitału Tier II.

Artykuł 15i

Kolejność i maksymalna kwota odliczeń pośrednich udziałów kapitałowych w instrumentach funduszy własnych podmiotów sektora finansowego

1. Z zastrzeżeniem wartości granicznych określonych odpowiednio w ust. 2 lub 3, jeżeli jednostka pośrednicząca znajduje się w posiadaniu instrumentów w kapitale podstawowym Tier I, instrumentów w kapitale dodatkowym Tier I i instrumentów w kapitale Tier II podmiotów sektora finansowego, w pierwszej kolejności odlicza się instrumenty w kapitale podstawowym Tier I, następnie instrumenty w kapitale dodatkowym Tier I, a na końcu instrumenty w kapitale Tier II.

2. Jeżeli jednostka pośrednicząca znajduje się w posiadaniu instrumentów funduszy własnych instytucji, stosując przepisy ust. 1 w odniesieniu do każdego rodzaju udziałów kapitałowych, instytucje odliczają w pierwszej kolejności udziały kapitałowe w swoich własnych instrumentach funduszy własnych.

3. Jeżeli instytucja znajduje się pośrednio w posiadaniu instrumentów kapitałowych podmiotów sektora finansowego, kwota, którą należy odliczyć od funduszy własnych instytucji, nie może być wyższa od niższej z następujących kwot:

a) kwoty łącznego finansowania udzielonego przez instytucję jednostce pośredniczącej;

b) kwoty instrumentów funduszy własnych podmiotu sektora finansowego znajdujących się w posiadaniu jednostki pośredniczącej.

Artykuł 15j

Wartość firmy

Na potrzeby dokonywania odliczeń, o których mowa w art. 36 ust. 1 lit. h) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, instytucje mogą zrezygnować z odrębnego wykazywania wartości firmy przy określaniu kwoty, którą należy odliczyć zgodnie z art. 46 tego rozporządzenia.

Artykuł 16

Odliczenia możliwych do przewidzenia obciążeń podatkowych do celów art. 36 ust. 1 lit. l) i art. 56 lit. f) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Instytucja może przyjąć, że możliwe do przewidzenia obciążenia podatkowe zostały już uwzględnione, pod warunkiem że stosuje ona standardy i zasady rachunkowości zapewniające pełne uznanie bieżących zobowiązań podatkowych i rezerw z tytułu odroczonego podatku dochodowego związanych z transakcjami i innymi zdarzeniami uznawanymi w bilansie lub w rachunku zysków i strat. Właściwy organ upewnia się, że dokonano wszystkich koniecznych odliczeń zgodnie z mającymi zastosowanie standardami rachunkowości lub w ramach wszelkich innego rodzaju korekt.

2. Jeżeli instytucja oblicza swój kapitał podstawowy Tier I na podstawie sprawozdania finansowego przygotowanego zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady, warunek określony w ust. 1 uznaje się za spełniony.

3. Jeżeli warunek określony w ust. 1 nie jest spełniony, instytucja obniża swoje pozycje kapitału podstawowego Tier I o szacunkową kwotę bieżących obciążeń podatkowych i obciążeń z tytułu odroczonego podatku dochodowego, które nie zostały jeszcze uznane w bilansie i rachunku zysków i strat, związanych z transakcjami i innymi zdarzeniami uznawanymi w bilansie lub w rachunku zysków i strat. Szacunkową kwotę bieżących obciążeń podatkowych i obciążeń z tytułu odroczonego podatku dochodowego oblicza się, stosując metodę równoważną metodzie opisanej w rozporządzeniu (WE) nr 1606/2002. Szacunkowej kwoty obciążeń z tytułu odroczonego podatku dochodowego nie można kompensować z aktywami z tytułu podatku dochodowego, które nie zostały uznane w sprawozdaniu finansowym.

SEKCJA 4

Inne odliczenia od pozycji kapitału podstawowego Tier I, kapitału dodatkowego Tier I i kapitału Tier II

Artykuł 17

Inne odliczenia od instrumentów kapitałowych instytucji finansowych do celów art. 36 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Posiadane instrumenty kapitałowe instytucji finansowych zdefiniowanych w art. 4 pkt 26 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 odlicza się zgodnie z następującymi obliczeniami:

a) od pozycji kapitału podstawowego Tier I odlicza się wszystkie instrumenty kwalifikujące się jako kapitał zgodnie z prawem spółek mającym zastosowanie do instytucji finansowej, która je wyemitowała, oraz jeżeli instytucja finansowa podlega wymogom dotyczącym wypłacalności, instrumenty, które są włączone do kategorii regulacyjnych funduszy własnych najwyższej jakości bez żadnych ograniczeń;

b) od pozycji kapitału podstawowego Tier I odlicza się wszystkie instrumenty kwalifikujące się jako kapitał zgodnie z prawem spółek mającym zastosowanie do emitenta oraz, jeżeli instytucja finansowa nie podlega wymogom dotyczącym wypłacalności o stałym charakterze, instrumenty, które są wieczyste, absorbują pierwszą i proporcjonalnie największą część występujących strat, mają niższy stopień uprzywilejowania niż wszystkie inne roszczenia w przypadku niewypłacalności i likwidacji instytucji oraz które nie są objęte preferencyjnymi lub wcześniej ustalonymi zasadami dotyczącymi wypłat;

c) od pozycji kapitału dodatkowego Tier I odlicza się wszelkie instrumenty podporządkowane absorbujące straty przy założeniu kontynuowania działalności, z uwzględnieniem prawa do decydowania o anulowaniu płatności kuponowych. Jeżeli kwota tych instrumentów podporządkowanych przekracza kwotę kapitału dodatkowego Tier I, kwotę nadwyżki odlicza się od kapitału podstawowego Tier I;

d) od pozycji kapitału Tier II odlicza się wszelkie pozostałe instrumenty podporządkowane. Jeżeli kwota tych instrumentów podporządkowanych przekracza kwotę kapitału Tier II, kwotę nadwyżki odlicza się od pozycji kapitału dodatkowego Tier I; Jeżeli kwota kapitału dodatkowego Tier I jest niewystarczająca, pozostałą kwotę nadwyżki odlicza się od pozycji kapitału podstawowego Tier I;

e) od pozycji kapitału podstawowego Tier I odlicza się wszelkie inne instrumenty uwzględnione w funduszach własnych instytucji finansowej zgodnie z odpowiednimi mającymi zastosowanie ramami prawnymi dotyczącymi nadzoru ostrożnościowego lub wszelkie inne instrumenty, w odniesieniu do których instytucja nie jest w stanie wykazać, że mają zastosowanie warunki określone w lit. a), b), c) lub d).

2. W przypadkach przewidzianych w ust. 3 instytucje stosują odliczenia zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do posiadanych instrumentów kapitałowych w oparciu o metodę odpowiadającego odliczenia. Do celów niniejszego ustępu metoda odpowiadającego odliczenia oznacza metodę, zgodnie z którą odliczenie dotyczy tego samego składnika kapitału, do którego dany kapitał zostałby zaklasyfikowany, gdyby został wyemitowany przez samą instytucję.

3. Odliczenia, o których mowa w ust. 1, nie mają zastosowania w następujących przypadkach:

a) jeżeli instytucja finansowa otrzymała odpowiednie zezwolenie od właściwego organu i jest objęta nadzorem sprawowanym przez ten organ oraz podlega wymogom ostrożnościowym równoważnym wymogom, które mają zastosowanie do instytucji na podstawie rozporządzenia (UE) nr 575/2013. Podejście to stosuje się wobec instytucji finansowych z państw trzecich wyłącznie w przypadku, gdy przeprowadzono skoordynowaną ocenę równoważności systemu nadzoru ostrożnościowego stosowanego w danym państwie trzecim zgodnie z tym rozporządzeniem i uznano, że system nadzoru ostrożnościowego stosowany w danym państwie trzecim jest co najmniej równoważny systemowi stosowanemu w Unii;

b) jeżeli instytucja finansowa jest instytucją pieniądza elektronicznego w rozumieniu art. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/110/WE (¹¹) i nie korzysta z wyłączeń fakultatywnych przewidzianych w art. 9 tej dyrektywy;

c) jeżeli instytucja finansowa jest instytucją płatniczą w rozumieniu art. 4 dyrektywy 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (¹²) i nie korzysta z wyłączenia przewidzianego w art. 26 tej dyrektywy;

d) jeżeli instytucja finansowa jest zarządzającym alternatywnym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu art. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE (¹³) lub spółką zarządzającą w rozumieniu art. 2 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE (¹⁴).

Artykuł 18

Instrumenty kapitałowe zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji z państwa trzeciego do celów art. 36 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Instrumenty kapitałowe znajdujące się w posiadaniu zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji z państwa trzeciego, które są objęte systemem wypłacalności, który oceniono jako nierównoważny systemowi ustanowionemu w tytule I rozdział VI dyrektywy 2009/138/WE zgodnie z procedurą określoną w art. 227 tej dyrektywy albo który nie został poddany ocenie, odlicza się w następujący sposób:

a) od pozycji kapitału podstawowego Tier I odlicza się wszystkie instrumenty kwalifikujące się jako kapitał zgodnie z prawem spółek mającym zastosowanie do zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji w państwie trzecim, które je wyemitowały, oraz instrumenty, które są włączone do kategorii regulacyjnych funduszy własnych najwyższej jakości bez żadnych ograniczeń zgodnie z systemem w państwie trzecim;

b) od pozycji kapitału dodatkowego Tier I odlicza się wszelkie instrumenty podporządkowane absorbujące straty przy założeniu kontynuowania działalności, z uwzględnieniem prawa do decydowania o anulowaniu płatności kuponowych. Jeżeli kwota tych instrumentów podporządkowanych przekracza kwotę kapitału dodatkowego Tier I, kwotę nadwyżki odlicza się od pozycji kapitału podstawowego Tier I;

c) od pozycji kapitału Tier II odlicza się wszelkie pozostałe instrumenty podporządkowane. Jeżeli kwota tych instrumentów podporządkowanych przekracza kwotę kapitału Tier II, kwotę nadwyżki odlicza się od pozycji kapitału dodatkowego Tier I. Jeżeli kwota nadwyżki przekracza kwotę kapitału dodatkowego Tier I, pozostałą kwotę nadwyżki odlicza się od pozycji kapitału podstawowego Tier I;

d) w przypadku zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji z państwa trzeciego podlegających ostrożnościowym wymogom dotyczącym wypłacalności od pozycji kapitału podstawowego Tier I odlicza się wszelkie inne instrumenty uwzględnione w funduszach własnych zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji z państwa trzeciego zgodnie z odpowiednim mającym zastosowanie systemem wypłacalności lub wszelkie inne instrumenty, w odniesieniu do których instytucja nie jest w stanie wykazać, że warunki określone w lit. a), b) lub c) mają zastosowanie.

2. Jeżeli system wypłacalności państwa trzeciego obejmujący przepisy dotyczące funduszy własnych został uznany za równoważny systemowi ustanowionemu w tytule I rozdział VI dyrektywy 2009/138/WE zgodnie z procedurą określoną w art. 227 tej dyrektywy, instrumenty kapitałowe znajdujące się w posiadaniu zakładów ubezpieczeń lub zakładów reasekuracji z państwa trzeciego traktuje się jak instrumenty kapitałowe będące w posiadaniu zakładów ubezpieczeń lub zakładów asekuracji posiadających zezwolenie zgodnie z art. 14 dyrektywy 2009/138/WE.

3. W przypadkach przewidzianych w ust. 2 niniejszego artykułu instytucje stosują odliczenia od posiadanych pozycji ubezpieczeniowych funduszy własnych, jak przewidziano – w zależności od przypadku – w art. 44 lit. b), art. 58 lit. b) i art. 68 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

Artykuł 19

Instrumenty kapitałowe przedsiębiorstw wyłączonych z zakresu stosowania dyrektywy 2009/138/WE do celów art. 36 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013

Instrumenty kapitałowe znajdujące się w posiadaniu przedsiębiorstw wyłączonych z zakresu stosowania dyrektywy 2009/138/WE zgodnie z art. 4 tej dyrektywy odlicza się w następujący sposób:

a) od kapitału podstawowego Tier I odlicza się wszystkie instrumenty kwalifikujące się jako kapitał zgodnie z prawem spółek mającym zastosowanie do przedsiębiorstw, które je wyemitowały, oraz instrumenty, które są włączone do kategorii regulacyjnych funduszy własnych najwyższej jakości bez żadnych ograniczeń;

b) od pozycji kapitału dodatkowego Tier I odlicza się wszelkie instrumenty podporządkowane absorbujące straty przy założeniu kontynuowania działalności, z uwzględnieniem prawa do decydowania o anulowaniu płatności kuponowych. Jeżeli kwota tych instrumentów podporządkowanych przekracza kwotę kapitału dodatkowego Tier I, kwotę nadwyżki odlicza się od pozycji kapitału podstawowego Tier I;

c) od pozycji kapitału Tier II odlicza się wszelkie pozostałe instrumenty podporządkowane. Jeżeli kwota tych instrumentów podporządkowanych przekracza kwotę kapitału Tier II, kwotę nadwyżki odlicza się od pozycji kapitału dodatkowego Tier I. Jeżeli kwota ta przekracza kwotę kapitału dodatkowego Tier I, pozostałą kwotę nadwyżki odlicza się od pozycji kapitału podstawowego Tier I;

d) od kapitału podstawowego Tier I odlicza się wszelkie inne instrumenty uwzględnione w funduszach własnych przedsiębiorstwa zgodnie z odpowiednim mającym zastosowanie systemem wypłacalności lub wszelkie inne instrumenty, w odniesieniu do których instytucja nie jest w stanie wykazać, że warunki określone w lit. a), b) lub c) mają zastosowanie.

ROZDZIAŁ III

KAPITAŁ DODATKOWY TIER I I KAPITAŁ TIER II ORAZ ZOBOWIĄZANIA KWALIFIKOWALNE[15]

SEKCJA 1

Forma i charakter zachęt do wykupu

Artykuł 20

Forma i charakter zachęt do wykupu do celów art. 52 ust. 1 lit. g), art. 63 lit. h), art. 72b ust. 2 lit. g) i art. 72c ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013

[16] 1. Zachęty do wykupu oznaczają wszystkie cechy, które sprawiają, że w dniu emisji oczekuje się, iż instrument kapitałowy lub zobowiązanie mogą zostać wykupione.

2. Zachęty, o których mowa w ust. 1, przybierają następujące formy:

a) opcja kupna połączona ze zwiększeniem spreadu kredytowego instrumentu lub zobowiązania w przypadku nieprzeprowadzenia wezwania do sprzedaży;

b) opcja kupna połączona z wymogiem lub przysługującą inwestorowi opcją przekształcenia instrumentu lub zobowiązania w instrument w kapitale podstawowym Tier I w przypadku nieprzeprowadzenia wezwania do sprzedaży;

c) opcja kupna połączona ze zmianą stopy referencyjnej, w przypadku gdy wartość spreadu kredytowego ponad drugą stopą referencyjną jest wyższa niż kwota wpłaty początkowej pomniejszona o wartość stopy swapowej;

d) opcja kupna połączona ze zwiększeniem kwoty wykupu w przyszłości;

e) opcja ponownego wprowadzenia do obrotu połączona ze zwiększeniem spreadu kredytowego instrumentu lub zobowiązania lub ze zmianą stopy referencyjnej, w przypadku gdy wartość spreadu kredytowego ponad drugą stopą referencyjną jest wyższa niż kwota wpłaty początkowej pomniejszona o wartość stopy swapowej, a instrument lub zobowiązanie nie są ponownie wprowadzane do obrotu;

f) wprowadzenie instrumentu lub zobowiązania do obrotu w sposób sugerujący inwestorom, że instrument zostanie wykupiony.

SEKCJA 2

Zamiana lub odpis obniżający wartość kwoty głównej

Artykuł 21

Charakter zapisu podwyższającego wartość kwoty głównej po dokonaniu odpisu obniżającego jej wartość do celów art. 52 ust. 1 lit. n) i art. 52 ust. 2 lit. c) ppkt (ii) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Odpis obniżający wartość kwoty głównej stosuje się proporcjonalnie do wszystkich posiadaczy instrumentów dodatkowych w Tier I, w odniesieniu do których stosuje się podobny mechanizm odpisu obniżającego wartość oraz identyczny poziom zdarzenia inicjującego.

2. Aby odpis obniżający wartość mógł zostać uznany za tymczasowy, należy spełnić wszystkie wskazane poniżej warunki:

a) wszelkie wypłaty zysku przypadające do zapłaty po dokonaniu odpisu obniżającego wartość opierają się na obniżonej kwocie głównej;

b) zapisy podwyższające wartość opierają się na zyskach po podjęciu przez instytucję formalnej decyzji potwierdzającej ostateczne zyski;

c) wszelkie zapisy podwyższające wartość instrumentu lub wypłaty kuponów od obniżonej kwoty głównej dokonywane są według wyłącznego uznania instytucji i z zastrzeżeniem ograniczeń wynikających z przepisów lit. d)–f), przy czym instytucja nie jest zobowiązana do dokonania lub przyspieszenia zapisu podwyższającego wartość w określonych okolicznościach;

d) zapisu podwyższającego wartość dokonuje się proporcjonalnie wśród podobnych instrumentów dodatkowych w Tier I, w odniesieniu do których dokonano odpisu obniżającego wartość;

e) maksymalna kwota, którą należy przypisać sumie zapisu podwyższającego wartość instrumentu oraz wypłaty kuponów od obniżonej kwoty głównej, stanowi równowartość zysku instytucji pomnożonego przez kwotę odpowiadającą ilorazowi kwoty wskazanej w ppkt 1 i kwoty wskazanej w ppkt 2:

1) sumy kwoty nominalnej wszystkich posiadanych przez instytucję instrumentów dodatkowych w Tier I, w odniesieniu do których dokonano odpisu obniżającego wartość, przed dokonaniem tego odpisu;

2) łącznej kwoty kapitału Tier I instytucji;

f) sumę wszelkich kwot zapisów podwyższających wartość oraz wypłat kuponów od obniżonej kwoty głównej traktuje się jako płatność skutkującą obniżeniem kapitału podstawowego Tier I i podlega ona, wraz z innymi wypłatami instrumentów w kapitale podstawowym Tier I, ograniczeniom w zakresie maksymalnej kwoty podlegającej wypłacie, o których mowa w art. 141 ust. 2 dyrektywy 2013/36/UE, transponowanym do krajowych przepisów ustawowych lub wykonawczych.

3. Do celów ust. 2 lit. e) obliczenie przeprowadza się w momencie dokonania zapisu podwyższającego wartość.

Artykuł 22

Procedury i terminy służące stwierdzeniu wystąpienia zdarzenia inicjującego do celów art. 52 ust. 1 lit. n) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Jeżeli instytucja uznała, że współczynnik kapitału podstawowego Tier I spadł poniżej poziomu uruchamiającego zamianę lub odpis obniżający wartość instrumentu na poziomie stosowania wymogów określonych w części pierwszej tytuł II rozporządzenia (UE) nr 575/2013, organ zarządzający lub dowolny inny odpowiedni organ instytucji niezwłocznie stwierdza, że wystąpiło zdarzenie inicjujące, i pojawia się nieodwołalny obowiązek dokonania odpisu obniżającego wartość lub zamiany instrumentu.

2. Kwotę podlegającą odpisowi obniżającemu wartość lub zamianie ustala się możliwie najszybciej i nie później niż po upływie jednego miesiąca od daty stwierdzenia wystąpienia zdarzenia inicjującego zgodnie z ust. 1.

3. Właściwy organ może zażądać skrócenia maksymalnego okresu jednego miesiąca, o którym mowa w ust. 2, jeżeli uzna kwotę podlegającą zamianie lub odpisowi obniżającemu wartość za wystarczająco pewną lub jeżeli uzna, że konieczne jest natychmiastowe dokonanie zamiany lub odpisu obniżającego wartość.

4. Jeżeli zgodnie z przepisami regulującymi funkcjonowanie instrumentu dodatkowego w Tier I wymagany jest niezależny przegląd kwoty podlegającej odpisowi obniżającemu wartość lub zamianie lub jeżeli właściwy organ zażąda przeprowadzenia niezależnego przeglądu w celu ustalenia wysokości kwoty podlegającej odpisowi obniżającemu wartość lub zamianie, organ zarządzający lub dowolny inny odpowiedni organ instytucji dopilnowuje, aby przegląd został przeprowadzony niezwłocznie. Taki niezależny przegląd należy zakończyć możliwie najszybciej i nie może on utrudniać instytucji dokonania odpisu obniżającego wartość lub zamiany instrumentu dodatkowego w Tier I oraz spełnienia wymogów określonych w ust. 2 i 3.

SEKCJA 3

Cechy instrumentów, które mogłyby utrudnić dokapitalizowanie

Artykuł 23

Cechy instrumentów, które mogłyby utrudnić dokapitalizowanie, do celów art. 52 ust. 1 lit. o) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

Cechy, które mogłyby utrudnić dokapitalizowanie instytucji, obejmują przepisy zobowiązujące instytucję do przyznania rekompensaty na rzecz obecnych posiadaczy instrumentów kapitałowych w momencie wyemitowania nowego instrumentu kapitałowego.

SEKCJA 4

Wykorzystywanie jednostek specjalnego przeznaczenia do pośredniej emisji instrumentów funduszy własnych

Artykuł 24

Wykorzystywanie jednostek specjalnego przeznaczenia do pośredniej emisji instrumentów funduszy własnych do celów art. 52 ust. 1 lit. p) i art. 63 lit. n) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Jeżeli instytucja lub jednostka prowadząca działalność w ramach konsolidacji zgodnie z częścią pierwszą tytuł II rozdział 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 emituje instrument kapitałowy, który jest subskrybowany przez jednostkę specjalnego przeznaczenia, taki instrument kapitałowy nie może, na poziomie instytucji lub wspomnianej powyżej jednostki, zostać uznany za kapitał wyższej jakości niż najniższej jakości kapitał wyemitowany przez jednostkę specjalnego przeznaczenia oraz kapitał wyemitowany na rzecz osób trzecich przez jednostkę specjalnego przeznaczenia. Wymóg ten obowiązuje na poziomie skonsolidowanym, subskonsolidowanym oraz na poziomie jednostkowym stosowania wymogów ostrożnościowych.

2. Prawa posiadaczy instrumentów wyemitowanych przez jednostkę specjalnego przeznaczenia nie mogą być bardziej korzystne niż prawa, jakie przysługiwałyby im w przypadku bezpośredniego wyemitowania instrumentu przez instytucję lub jednostkę prowadzącą działalność w ramach konsolidacji zgodnie z częścią pierwszą tytuł II rozdział 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

Artykuł 24a

Wypłaty zysków z tytułu instrumentów funduszy własnych - szerokie indeksy giełdowe

1. Indeks stóp procentowych uznaje się za szeroki indeks giełdowy, jeżeli spełnia wszystkie poniższe warunki:

a) jest wykorzystywany do ustalania wysokości oprocentowania pożyczek międzybankowych w jednej walucie lub w większej liczbie walut;

b) jest w stosownych przypadkach wykorzystywany jako referencyjna stopa procentowa dla instrumentów dłużnych o zmiennej stopie procentowej emitowanych przez instytucję w tej samej walucie;

c) jest obliczany jako średnia stopa procentowa przez organ niezależny od instytucji, które wnoszą wkład w indeks („panel”);

d) każda ze stóp procentowych określonych w ramach indeksu opiera się na kwotowaniach przekazanych przez panel instytucji prowadzących działalność na danym rynku międzybankowym;

e) skład panelu, o którym mowa w lit. c), zapewnia wystarczający poziom reprezentatywności instytucji prowadzących działalność w danym państwie członkowskim.

2. Do celów ust. 1 lit. e) wystarczający poziom reprezentatywności uznaje się za osiągnięty w jednym z następujących przypadków:

a) jeżeli w skład panelu, o którym mowa w ust. 1 lit. c), wchodzi co najmniej 6 różnych uczestników przed zastosowaniem jakiegokolwiek dyskonta w odniesieniu do kwotowań w celu ustalenia wysokości stopy procentowej;

b) jeżeli spełnione są wszystkie następujące warunki:

(i) w skład panelu, o którym mowa w ust. 1 lit. c), wchodzi co najmniej 4 różnych uczestników przed zastosowaniem jakiegokolwiek dyskonta w odniesieniu do kwotowań w celu ustalenia wysokości stopy procentowej;

(ii) uczestnicy panelu, o którym mowa w ust. 1 lit. c), reprezentują co najmniej 60 % odpowiedniego rynku.

3. Odpowiedni rynek, o którym mowa w ust. 2 lit. b) ppkt (ii), oznacza sumę aktywów i zobowiązań faktycznych uczestników panelu w walucie krajowej podzieloną przez sumę aktywów i zobowiązań instytucji kredytowych w danym państwie członkowskim w walucie krajowej, w tym oddziałów ustanowionych w państwie członkowskim, oraz funduszy rynku pieniężnego w danym państwie członkowskim.

4. Indeks giełdowy uznaje się za szeroki indeks giełdowy, jeżeli cechuje się odpowiednim poziomem dywersyfikacji zgodnie z art. 344 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

ROZDZIAŁ IV

WYMOGI OGÓLNE

SEKCJA 1

Pośrednie udziały z tytułu portfeli indeksowych

Artykuł 25

Stopień ostrożności wymagany przy oszacowaniach stosowanych jako rozwiązanie alternatywne wobec obliczania ekspozycji bazowych do celów art. 76 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013

[17] 1. Oszacowanie jest wystarczająco ostrożne, jeżeli spełniony jest jeden z poniższych warunków:

a) jeżeli uprawnienia inwestycyjne w ramach indeksu przewidują, że instrument funduszy własnych podmiotu sektora finansowego będącego częścią indeksu lub instrument zobowiązań kwalifikowalnych instytucji będącej częścią indeksu nie może przekroczyć maksymalnego odsetka indeksu, instytucja stosuje ten odsetek jako szacunkową wartość wykorzystywaną przy wycenie udziałów kapitałowych, odliczaną od, w stosownych przypadkach, pozycji kapitału podstawowego Tier I, pozycji kapitału dodatkowego Tier I lub pozycji kapitału Tier II zgodnie z art. 17 ust. 2, lub od pozycji kapitału podstawowego Tier I w sytuacjach, gdy instytucja nie jest w stanie precyzyjnie określić charakteru udziałów lub – w przypadku instytucji podlegającej wymogom art. 92a rozporządzenia (UE) nr 575/2013 – swoich pozycji zobowiązań kwalifikowalnych;

b) jeżeli instytucja nie jest w stanie określić maksymalnego odsetka, o którym mowa w lit. a), oraz jeżeli indeks, jak wynika z uprawnień inwestycyjnych lub innych istotnych informacji, zawiera instrumenty funduszy własnych podmiotów sektora finansowego lub instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych instytucji, instytucja odlicza pełną kwotę portfeli indeksowych od, w stosownych przypadkach, pozycji kapitału podstawowego Tier I, pozycji kapitału dodatkowego Tier I lub pozycji kapitału Tier II, zgodnie art. 17 ust. 2, lub od pozycji kapitału podstawowego Tier I w sytuacjach, gdy instytucja nie jest w stanie precyzyjnie określić charakteru udziałów kapitałowych lub – w przypadku instytucji podlegającej wymogom art. 92a rozporządzenia (UE) nr 575/2013 – swoich pozycji zobowiązań kwalifikowalnych.

2. Do celów ust. 1 zastosowanie mają poniższe warunki:

a) pośredni udział kapitałowy z tytułu portfela indeksowego obejmuje część indeksu zainwestowaną w instrumenty w kapitale podstawowym Tier I, instrumenty w kapitale dodatkowym Tier I oraz instrumenty w kapitale Tier II podmiotów sektora finansowego ujętych w indeksie, jak również zainwestowaną w instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych instytucji ujętych w indeksie;

b) indeks obejmuje fundusze indeksowe, indeksy akcyjne lub indeksy obligacji, lub wszelkie inne programy, w ramach których bazowy instrument finansowy jest instrumentem funduszy własnych emitowanym przez podmiot sektora finansowego lub instrumentem zobowiązań kwalifikowalnych emitowanym przez instytucję.

Artykuł 26

Znaczenie terminu „uciążliwy pod względem operacyjnym” w art. 76 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. [18] Do celów art. 76 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 pojęcie „uciążliwy pod względem operacyjnym” oznacza sytuacje, w których bieżące stosowanie metod pełnego przeglądu w odniesieniu do udziałów kapitałowych w instrumentach kapitałowych w podmiotach sektora finansowego lub w odniesieniu do udziałów kapitałowych w instrumentach zobowiązań kwalifikowalnych w instytucjach jest nieuzasadnione w świetle oceny właściwych organów. Dokonując oceny charakteru sytuacji uciążliwych pod względem operacyjnym, właściwe organy biorą pod uwagę niski poziom istotności i krótki okres utrzymywania takich pozycji. Krótki okres utrzymywania wymaga wykazania przez instytucję wysokiego poziomu płynności indeksu.

2. Do celów ust. 1 pozycję uznaje się za charakteryzującą się niskim poziomem istotności, jeżeli wszystkie poniższe warunki są spełnione:

a) wartość indywidualnej ekspozycji netto z tytułu portfeli indeksowych obliczona przed zastosowaniem jakichkolwiek metod pełnego przeglądu nie przekracza 2 % wartości pozycji kapitału podstawowego Tier I obliczonych zgodnie z art. 46 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

b) wartość zagregowanej ekspozycji netto z tytułu portfeli indeksowych obliczona przed zastosowaniem jakichkolwiek metod pełnego przeglądu nie przekracza 5 % wartości pozycji kapitału podstawowego Tier I obliczonych zgodnie z art. 46 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

c) suma wartości zagregowanej ekspozycji netto z tytułu portfeli indeksowych obliczonej przed zastosowaniem jakichkolwiek metod pełnego przeglądu oraz innych udziałów, które należy odliczyć zgodnie z art. 36 ust. 1 lit. h) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, nie przekracza 10 % wartości pozycji kapitału podstawowego Tier I obliczonych zgodnie z art. 46 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

SEKCJA 2

Zezwolenie na obniżenie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych

Podsekcja 1

Zezwolenie nadzorcze na obniżenie funduszy własnych

Artykuł 27

Znaczenie wyrażenia „stabilny z punktu widzenia zdolności dochodowej danej instytucji” do celów art. 78 ust. 1 lit. a) i art. 78 ust. 4 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

[19] Wyrażenie „stabilny z punktu widzenia zdolności dochodowej danej instytucji” zawarte w art. 78 ust. 1 lit. a) i art. 78 ust. 4 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oznacza, że rentowność instytucji oceniona przez właściwy organ utrzymuje się na stabilnym poziomie lub że organ nie stwierdził wystąpienia żadnych negatywnych zmian po zastąpieniu instrumentów lub powiązanych ażio emisyjnych, o których mowa w art. 77 ust. 1 tego rozporządzenia, instrumentami funduszy własnych o takiej samej lub wyższej jakości w momencie oceny i w możliwej do przewidzenia przyszłości. W swojej ocenie właściwy organ bierze pod uwagę rentowność instytucji w warunkach skrajnych.

Artykuł 28

Wymogi proceduralne, w tym limity i procedury, dotyczące składania przez instytucję wniosków o zezwolenie na obniżenie funduszy własnych na podstawie art. 77 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Instytucja nie może przekazywać posiadaczom instrumentów funduszy własnych informacji o wykupach, obniżeniach i odkupach tych instrumentów przed uzyskaniem uprzedniego zezwolenia od właściwego organu.

2. Jeżeli istnieje wystarczająca pewność, że działania wymienione w art. 77 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 zostaną przeprowadzone, oraz po uzyskaniu uprzedniego zezwolenia od właściwego organu instytucja odlicza odpowiednie kwoty instrumentów funduszy własnych podlegające wykupieniu, obniżeniu lub odkupieniu lub kwoty powiązanych ażio emisyjnych podlegające obniżeniu lub wypłacie, w stosownych przypadkach, od odpowiednich składników swoich funduszy własnych przed faktycznym przeprowadzeniem tych wykupów, obniżeń, odkupów lub wypłat. Uznaje się, że wystarczająca pewność istnieje w szczególności w przypadku, gdy instytucja publicznie ogłosiła zamiar wykupienia, obniżenia lub odkupienia instrumentów funduszy własnych.

3. W przypadku uprzedniego zezwolenia ogólnego, o którym mowa w art. 78 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 575/2013, wcześniej ustaloną kwotę, na którą właściwy organ udzielił zezwolenia, odlicza się od odpowiednich elementów funduszy własnych instytucji od momentu udzielenia zezwolenia.

4. Składając wniosek o uprzednie zezwolenie, w tym o uprzednie zezwolenie ogólne, o którym mowa w art. 78 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 575/2013, na działania wymienione w art. 77 ust. 1 tego rozporządzenia oraz w przypadku zakupu powiązanych instrumentów funduszy własnych w celu przekazania ich pracownikom instytucji jako część ich wynagrodzenia, instytucje informują swoje właściwe organy, że zakupu tych instrumentów dokonuje się w tym konkretnym celu. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 i 3 instrumenty te odlicza się od odpowiednich elementów funduszy własnych instytucji za okres, w którym znajdują się one w posiadaniu instytucji. Dokonanie odliczenia nie jest konieczne, jeżeli wydatki związane z dowolnym z działań opisanych w niniejszym ustępie zostały już włączone do funduszy własnych w następstwie śródrocznego raportu finansowego lub raportu finansowego na koniec roku.

5. Właściwy organ udziela uprzedniego zezwolenia innego niż uprzednie zezwolenie ogólne, o którym mowa w art. 78 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 575/2013, na określony okres niezbędny do przeprowadzenia któregokolwiek z działań wymienionych w art. 77 ust. 1 tego rozporządzenia, który jest nie dłuższy niż rok.

6. Ust. 1–5 stosuje się, w stosownych przypadkach, na skonsolidowanym, subskonsolidowanym oraz jednostkowym poziomie stosowania wymogów ostrożnościowych.

Artykuł 29

Procedura składania przez instytucję wniosków o zezwolenie na obniżenie funduszy własnych na podstawie art. 77 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Instytucja składa do właściwego organu wniosek o uprzednie zezwolenie, w tym o uprzednie zezwolenie ogólne, o którym mowa w art. 78 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 575/2013, przed podjęciem któregokolwiek z działań, o których mowa w art. 77 ust. 1 tego rozporządzenia.

2. Ust. 1 stosuje się, w stosownych przypadkach, na skonsolidowanym, subskonsolidowanym oraz jednostkowym poziomie stosowania wymogów ostrożnościowych.

Artykuł 30

Treść wniosku, który instytucja składa do celów art. 77 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Do wniosku, o którym mowa w art. 29, dołącza się wszystkie następujące elementy:

a) dobrze uzasadnione wyjaśnienie przesłanek przeprowadzania któregokolwiek z działań, o których mowa w art. 77 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

b) informację o tym, czy zezwolenie, którego dotyczy wniosek, opiera się na art. 78 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) lub b) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, czy na art. 78 ust. 1 akapit drugi tego rozporządzenia;

c) w przypadku gdy instytucja zamierza wezwać do sprzedaży, wykupić lub odkupić instrumenty w kapitale dodatkowym Tier I lub instrumenty w kapitale Tier II, lub powiązane ażio emisyjne w okresie pięciu lat od daty ich emisji na podstawie art. 78 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 – sposób spełnienia warunków określonych w tym artykule;

d) informacje dotyczące stanu aktualnego i przyszłości, które obejmują okres co najmniej trzech lat, na temat kwot i wartości procentowych odpowiadających następującym wymogom w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych:

(i) wymogowi w zakresie kapitału podstawowego Tier I określonemu w art. 92 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, wymogowi w zakresie kapitału Tier I określonemu w art. 92 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia oraz wymogowi w zakresie funduszy własnych określonemu w art. 92 ust. 1 lit. c) tego rozporządzenia;

(ii) w celu uwzględnienia ryzyka innego niż ryzyko nadmiernej dźwigni – w stosownych przypadkach wymogowi w zakresie dodatkowego kapitału podstawowego Tier I, o którym mowa w art. 104a dyrektywy 2013/36/UE, w stosownych przypadkach wymogowi w zakresie kapitału dodatkowego Tier I, o którym mowa w art. 104a tej dyrektywy, oraz w stosownych przypadkach wymogowi w zakresie dodatkowych funduszy własnych określonemu w art. 104a tej dyrektywy;

(iii) wymogowi połączonego bufora, o którym mowa w art. 128 pkt 6 dyrektywy 2013/36/UE;

(iv) wymogowi dotyczącemu wskaźnika dźwigni określonemu w art. 92 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz w stosownych przypadkach wszelkim korektom zgodnie z art. 429a ust. 7 tego rozporządzenia;

(v) w celu uwzględnienia ryzyka nadmiernej dźwigni – w stosownych przypadkach wymogowi w zakresie dodatkowego kapitału podstawowego Tier I, o którym mowa w art. 104a dyrektywy 2013/36/UE, oraz w stosownych przypadkach wymogowi w zakresie kapitału dodatkowego Tier I, o którym mowa w art. 104a dyrektywy 2013/36/UE;

(vi) w stosownych przypadkach wymogowi w zakresie bufora wskaźnika dźwigni kapitału Tier I dla globalnych instytucji o znaczeniu systemowym określonemu w art. 92 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

(vii) w stosownych przypadkach opartemu na analizie ryzyka wymogowi w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych określonemu w art. 92a ust. 1 lit. a) lub art. 92b rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz w stosownych przypadkach nieopartemu na analizie ryzyka wymogowi w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych określonemu w art. 92a ust. 1 lit. b) lub art. 92b tego rozporządzenia;

(viii) minimalnemu wymogowi w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, o którym mowa w art. 45 ust. 1 dyrektywy 2014/59/UE, wymaganemu zgodnie z art. 45e i 45f tej dyrektywy, w stosownych przypadkach, obliczonemu jako kwota funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych oraz wyrażonemu jako odsetek łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko instytucji obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, oraz jako kwota funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych wyrażona jako odsetek miary ekspozycji całkowitej danego podmiotu obliczonej zgodnie z art. 429 ust. 4 i art. 429a rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

e) informacje dotyczące stanu aktualnego i przyszłości na temat poziomu i struktury funduszy własnych oraz poziomu i struktury funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych posiadanych w celu zapewnienia zgodności, odpowiednio, z wymogami, o których mowa w lit. d) pkt (i)–(viii), przed wykonaniem i po wykonaniu któregokolwiek z działań wymienionych w art. 77 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

f) dokonaną przez instytucję skróconą ocenę wpływu działania, które instytucja planuje podjąć zgodnie z art. 77 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, oraz wszelkich takich działań, które instytucja zamierza dodatkowo podjąć w ciągu trzech lat, na zgodność z wymogami, o których mowa w ust. 1 lit. d) pkt (i)–(viii);

g) w przypadku gdy instytucja zamierza zastąpić instrumenty funduszy własnych lub powiązane ażio emisyjne na podstawie art. 78 ust. 1 lit. a) lub art. 78 ust. 4 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013:

(i) informacje na temat ewentualnego rezydualnego terminu zapadalności zastępowanych instrumentów funduszy własnych oraz terminu zapadalności zastępujących je instrumentów funduszy własnych;

(ii) stopień uprzywilejowania w hierarchii roszczeń w postępowaniu upadłościowym zastępowanych instrumentów funduszy własnych i zastępujących je instrumentów funduszy własnych;

(iii) koszt instrumentów funduszy własnych zastępujących instrumenty lub ażio emisyjne, o których mowa w art. 77 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

(iv) planowany termin emisji instrumentów funduszy własnych zastępujących instrumenty lub ażio emisyjne, o których mowa w art. 77 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

(v) wpływ na rentowność instytucji zgodnie z art. 78 ust. 1 lit. a) lub art. 78 ust. 4 lit. d) rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

h) ocenę ryzyka, na jakie instytucja jest lub może być narażona, oraz informacje o tym, czy poziom funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych zapewnia odpowiednie pokrycie takiego ryzyka, uwzględniając wyniki testu warunków skrajnych przeprowadzonego w odniesieniu do głównych czynników ryzyka w celu oszacowania potencjalnych strat;

i) pokrycie pod względem funduszy własnych mających zastosowanie wytycznych przekazanych przez właściwy organ zgodnie z art. 104b ust. 3 dyrektywy 2013/36/UE dotyczących proponowanego poziomu i struktury dodatkowych funduszy własnych przed wykonaniem i po wykonaniu któregokolwiek z działań wymienionych w art. 77 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, obejmujące okres trzech lat;

j) wszelkie inne informacje uznane przez właściwy organ za niezbędne do oceny stosowności udzielenia zezwolenia zgodnie z art. 78 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

Do celów lit. e) informacje te obejmują okres co najmniej trzech lat i w odniesieniu do zobowiązań zawierają w stosownych przypadkach specyfikację następujących kwot:

a) zobowiązań, które kwalifikują się jako instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych zgodnie z art. 72b ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

b) zobowiązań, w odniesieniu do których organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zezwolił, aby kwalifikowały się jako instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych zgodnie z art. 72b ust. 3 lub 4 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

c) zobowiązań, które są włączone do kwoty funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych podmiotów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zgodnie z art. 45b ust. 1 dyrektywy 2014/59/UE;

d) zobowiązań, które wynikają z instrumentów dłużnych zawierających wbudowane instrumenty pochodne, włączonych do kwoty funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych zgodnie z art. 45b ust. 2 dyrektywy 2014/59/UE;

e) zobowiązań wyemitowanych przez jednostkę zależną, które kwalifikują się do włączenia do skonsolidowanych instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych instytucji podlegającej art. 92a rozporządzenia (UE) nr 575/2013 zgodnie z art. 88a tego rozporządzenia lub podmiotu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zgodnie z art. 45b ust. 3 dyrektywy 2014/59/UE;

f) instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych uwzględnianych do celów spełnienia wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych w przypadku instytucji będących istotnymi jednostkami zależnymi globalnych instytucji o znaczeniu systemowym spoza UE zgodnie z art. 92b ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz do celów spełnienia minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych w przypadku podmiotów, które same nie są podmiotami restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, zgodnie z art. 45f ust. 2 lit. a) dyrektywy 2014/59/UE.

2. Właściwy organ znosi obowiązek przedłożenia niektórych informacji wymienionych w ust. 1, jeżeli ma pewność, że już posiada te informacje.

3. Ust. 1 i 2 stosuje się, w stosownych przypadkach, na jednostkowym, skonsolidowanym oraz subskonsolidowanym poziomie stosowania wymogów.

Artykuł 30a

Dodatkowe informacje, które należy przedłożyć wraz z wnioskiem o uprzednie zezwolenie ogólne na działania wymienione w art. 77 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. W przypadku ubiegania się o uprzednie zezwolenie ogólne, o którym mowa w art. 78 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 575/2013, na działanie określone w art. 77 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia we wniosku określa się kwotę każdego objętego tym wnioskiem odpowiedniego wyemitowanego instrumentu w kapitale podstawowym Tier I.

2. W przypadku ubiegania się o uprzednie zezwolenie ogólne na działanie określone w art. 77 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 instytucja określa we wniosku wszystkie następujące elementy:

a) kwotę każdego objętego tym wnioskiem odpowiedniego wyemitowanego instrumentu pozostałego do spłaty;

b) całkowitą wartość bilansową instrumentów pozostałych do spłaty w każdej odpowiedniej kategorii kapitału.

3. Wniosek o uprzednie zezwolenie ogólne na działanie określone w art. 77 ust. 1 lit. a) i c) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 może obejmować instrumenty funduszy własnych, które mają dopiero zostać wyemitowane, z zastrzeżeniem określenia informacji, o których mowa w ust. 2 lit. a) i b), w stosownych przypadkach, i które należy podać właściwemu organowi po dokonaniu danej emisji.

4. Ust. 1, 2 i 3 stosuje się, w stosownych przypadkach, na skonsolidowanym, subskonsolidowanym oraz jednostkowym poziomie stosowania wymogów ostrożnościowych.

Artykuł 30b

Informacje, które należy przedłożyć wraz z wnioskiem o przedłużenie uprzedniego zezwolenia ogólnego na działania wymienione w art. 77 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Przed wygaśnięciem uprzedniego zezwolenia ogólnego, o którym mowa w art. 78 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 575/2013, instytucja może złożyć wniosek o jego przedłużenie na okres każdorazowo nie dłuższy niż jeden dodatkowy rok, pod warunkiem że instytucja nie występuje o zwiększenie wcześniej ustalonej kwoty określonej przy udzieleniu uprzedniego zezwolenia ogólnego i nie zmienia wyjaśnienia przesłanek, o którym mowa w art. 30 ust. 1 lit. a) i które przedstawiła przy ubieganiu się o pierwotne uprzednie zezwolenie ogólne.

2. W przypadku składania wniosku o przedłużenie uprzedniego zezwolenia ogólnego, o którym mowa w ust. 1, instytucja jest zwolniona z obowiązku przekazania informacji, o których mowa w art. 30 ust. 1 lit. a)–d), f), g) oraz i).

Artykuł 31

Terminy przedłożenia wniosku przez instytucję i rozpatrzenia wniosku przez właściwy organ do celów art. 77 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. W przypadku uprzedniego zezwolenia innego niż uprzednie zezwolenie ogólne, o którym mowa w art. 78 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 575/2013, instytucja przedkłada kompletny wniosek oraz informacje, o których mowa w art. 30, właściwemu organowi co najmniej na cztery miesiące przed dniem, w którym posiadacze instrumentów zostaną poinformowani o podjęciu jednego z działań wymienionych w art. 77 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

2. W przypadku uprzedniego zezwolenia ogólnego, o którym mowa w art. 78 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 575/2013, instytucja przedkłada kompletny wniosek oraz informacje, o których mowa w art. 30 i 30a, właściwemu organowi co najmniej na cztery miesiące przed dniem, w którym podjęte zostanie którekolwiek z działań wymienionych w art. 77 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2, w przypadku gdy wystąpiono o przedłużenie uprzedniego zezwolenia ogólnego na podstawie art. 78 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i art. 30b, instytucja przedkłada wniosek i informacje wymagane na mocy art. 30, 30a i 30b właściwemu organowi co najmniej na trzy miesiące przed upływem okresu, na który udzielono pierwotnego uprzedniego zezwolenia ogólnego.

4. Właściwe organy mogą, w poszczególnych przypadkach i w wyjątkowych okolicznościach, zezwolić instytucjom na przedłożenie wniosku, o którym mowa w ust. 1, 2 i 3, w okresie krótszym niż okresy określone w tych ustępach.

5. Właściwy organ rozpatruje wniosek w okresie, o którym mowa w ust. 1, 2 i 3, albo w okresie, o którym mowa w ust. 4. Właściwe organy uwzględniają nowe informacje uzyskane w tym okresie, jeżeli są one dostępne i jeżeli uznają je za istotne. Właściwe organy rozpatrują wniosek wyłącznie wtedy, gdy są przekonane, że instytucja przekazała im wszystkie informacje wymagane na mocy art. 30 oraz, w stosownych przypadkach, art. 30a i 30b.

Artykuł 32

Wnioski w sprawie wykupów, obniżeń lub odkupów składane przez towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, spółdzielnie, instytucje oszczędnościowe lub podobne instytucje do celów art. 77 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. W przypadku wykupu instrumentów w kapitale podstawowym Tier I towarzystw ubezpieczeń wzajemnych, spółdzielni, instytucji oszczędnościowych lub podobnych instytucji wniosek, o którym mowa w art. 29 ust. 1 i 2, oraz informacje, o których mowa w art. 30 ust. 1, przedkłada się właściwemu organowi z taką samą częstotliwością, jak częstotliwość badania wykupów przez właściwy organ instytucji.

2. Właściwe organy mogą udzielić uprzedniego zezwolenia na przeprowadzenie działania wymienionego w art. 77 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do określonej, wcześniej ustalonej kwoty podlegającej wykupowi po odliczeniu kwoty subskrypcji nowych wpłaconych instrumentów w kapitale podstawowym Tier I w okresie do jednego roku. Ta wcześniej ustalona kwota może wynieść do 2 % kapitału podstawowego Tier I, jeżeli organy te są przekonane, że działanie to nie będzie stanowiło zagrożenia dla obecnej lub przyszłej sytuacji instytucji pod względem wypłacalności.

Podsekcja 2

Zezwolenie na obniżenie instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych

Artykuł 32a

Znaczenie wyrażenia „stabilny z punktu widzenia zdolności dochodowej danej instytucji” do celów art. 78a ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 575/2013

Wyrażenie „stabilny z punktu widzenia zdolności dochodowej danej instytucji” zawarte w art. 78a ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oznacza, że rentowność instytucji oceniona przez organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji utrzymuje się na stabilnym poziomie lub że organ nie stwierdził wystąpienia żadnych negatywnych zmian po zastąpieniu instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych instrumentami funduszy własnych lub instrumentami zobowiązań kwalifikowalnych o takiej samej lub wyższej jakości w momencie oceny i w możliwej do przewidzenia przyszłości. W swojej ocenie organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji bierze pod uwagę rentowność instytucji w warunkach skrajnych.

Artykuł 32b

Wymogi proceduralne, w tym limity i procedury, dotyczące składania przez instytucję wniosków o zezwolenie na obniżenie instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych na podstawie art. 77 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Instytucja nie może przekazywać posiadaczom instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych informacji o wezwaniach do sprzedaży, wykupach, obniżeniach i odkupach tych instrumentów przed uzyskaniem uprzedniego zezwolenia od organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.

2. Jeżeli istnieje wystarczająca pewność, że działania wymienione w art. 77 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 zostaną przeprowadzone, oraz po uzyskaniu uprzedniego zezwolenia od organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucja odlicza kwoty podlegające wezwaniu do sprzedaży, wykupieniu, spłacie lub odkupieniu od swoich instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych przed faktycznym przeprowadzeniem tych wezwań do sprzedaży, wykupów, spłat lub odkupów. Uznaje się, że wystarczająca pewność istnieje w szczególności w przypadku, gdy instytucja publicznie ogłosiła zamiar wezwania do sprzedaży, wykupienia, spłaty lub odkupienia instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych.

3. W przypadku uprzedniego zezwolenia ogólnego, o którym mowa w art. 78a ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 575/2013, wcześniej ustaloną kwotę, na którą organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji udzielił zezwolenia, odlicza się od instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych instytucji od momentu udzielenia zezwolenia.

4. Organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji udziela uprzedniego zezwolenia innego niż uprzednie zezwolenie ogólne, o którym mowa w art. 78a ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 575/2013, na określony okres niezbędny do przeprowadzenia któregokolwiek z działań wymienionych w art. 77 ust. 2 tego rozporządzenia, który jest nie dłuższy niż rok.

5. W przypadku ubiegania się o uprzednie zezwolenie ogólne, o którym mowa w art. 78a ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 575/2013, wcześniej ustalona kwota, na którą udzielono uprzedniego zezwolenia ogólnego, nie może przekraczać 10 % całkowitej kwoty pozostałych do spłaty instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych.

6. Ust. 1–5 stosuje się, w stosownych przypadkach, na skonsolidowanym, subskonsolidowanym oraz jednostkowym poziomie stosowania wymogów w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych.

Artykuł 32c

Procedura składania przez instytucję wniosków o zezwolenie na obniżenie instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych na podstawie art. 77 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Instytucja składa do organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji wniosek o uprzednie zezwolenie, w tym o uprzednie zezwolenie ogólne, o którym mowa w art. 78a ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 575/2013, przed podjęciem działania, o którym mowa w art. 77 ust. 2 tego rozporządzenia.

2. Ust. 1 stosuje się, w stosownych przypadkach, na jednostkowym, skonsolidowanym oraz subskonsolidowanym poziomie stosowania wymogów w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych.

Artykuł 32d

Treść wniosku, który instytucja składa do celów art. 77 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Do wniosku, o którym mowa w art. 32c, dołącza się wszystkie następujące elementy:

a) dobrze uzasadnione wyjaśnienie przesłanek przeprowadzania któregokolwiek z działań, o których mowa w art. 77 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

b) informację o tym, czy zezwolenie, którego dotyczy wniosek, opiera się na art. 78a ust. 1 akapit pierwszy lit. a), b) lub c) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, czy na art. 78a ust. 1 akapit drugi tego rozporządzenia;

c) informacje dotyczące stanu aktualnego i przyszłości, które obejmują okres co najmniej trzech lat, na temat następujących wymogów w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych:

(i) w stosownych przypadkach opartego na analizie ryzyka wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych określonego w art. 92a ust. 1 lit. a) lub art. 92b rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz w stosownych przypadkach nieopartego na analizie ryzyka wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych określonego w art. 92a ust. 1 lit. b) lub art. 92b tego rozporządzenia;

(ii) minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych określonego w art. 45 dyrektywy 2014/59/UE, obliczonego zgodnie z art. 45e i 45f tej dyrektywy, w stosownych przypadkach, jako kwota funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych wyrażona jako odsetek łącznej kwoty ekspozycji na ryzyko danego podmiotu obliczonej zgodnie z art. 92 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz jako kwota funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych wyrażona jako odsetek miary ekspozycji całkowitej danego podmiotu obliczonej zgodnie z art. 429 ust. 4 i art. 429a rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

(iii) wymogu połączonego bufora, o którym mowa w art. 128 pkt 6 dyrektywy 2013/36/UE;

d) informacje dotyczące stanu aktualnego i przyszłości na temat poziomu i struktury funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych posiadanych w celu zapewnienia zgodności, odpowiednio, z wymogami, o których mowa w ust. 1 lit. c) pkt (i), (ii) i (iii), przed wykonaniem i po wykonaniu działania, o którym mowa w art. 77 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013. Informacje te obejmują okres co najmniej trzech lat i w odniesieniu do zobowiązań kwalifikowalnych zawierają w stosownych przypadkach specyfikację następujących kwot:

(i) zobowiązań, które kwalifikują się jako instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych zgodnie z art. 72b ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

(ii) zobowiązań, w odniesieniu do których organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zezwolił, aby kwalifikowały się jako instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych zgodnie z art. 72b ust. 3 lub 4 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

(iii) zobowiązań, które są włączone do kwoty funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych podmiotów restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zgodnie z art. 45b ust. 1 dyrektywy 2014/59/UE;

(iv) zobowiązań, które wynikają z instrumentów dłużnych zawierających wbudowane instrumenty pochodne, włączonych do kwoty funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych zgodnie z art. 45b ust. 2 dyrektywy 2014/59/UE;

(v) zobowiązań wyemitowanych przez jednostkę zależną, które kwalifikują się do włączenia do skonsolidowanych instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych instytucji podlegającej art. 92a rozporządzenia (UE) nr 575/2013 zgodnie z art. 88a tego rozporządzenia lub podmiotu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zgodnie z art. 45b ust. 3 dyrektywy 2014/59/UE;

(vi) instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych uwzględnianych do celów spełnienia wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych w przypadku instytucji będących istotnymi jednostkami zależnymi globalnych instytucji o znaczeniu systemowym spoza UE zgodnie z art. 92b ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz do celów spełnienia minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych w przypadku podmiotów, które same nie są podmiotami restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, zgodnie z art. 45f ust. 2 lit. a) dyrektywy 2014/59/UE;

e) dokonaną przez instytucję skróconą ocenę wpływu działania, które instytucja planuje podjąć zgodnie z art. 77 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, oraz wszelkich takich działań, które instytucja zamierza dodatkowo podjąć w ciągu trzech lat, na zgodność z wymogami, o których mowa w ust. 1 lit. c) pkt (i), (ii) i (iii);

f) w przypadku gdy instytucja zamierza zastąpić instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych zgodnie z art. 78a ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 575/2013:

(i) informacje na temat rezydualnego terminu zapadalności zastępowanych instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych oraz terminu zapadalności zastępujących je instrumentów funduszy własnych lub instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych;

(ii) stopień uprzywilejowania w hierarchii roszczeń w postępowaniu upadłościowym zastępowanych instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych lub zastępujących je instrumentów funduszy własnych lub instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych;

(iii) koszt instrumentów funduszy własnych lub instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych zastępujących instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych;

(iv) planowany termin emisji instrumentów funduszy własnych lub instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych zastępujących instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych, o których mowa w art. 77 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

(v) wpływ na rentowność instytucji zgodnie z art. 78a ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

g) ocenę ryzyka, na jakie instytucja jest lub może być narażona, w szczególności informacje o tym, czy poziom funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych zapewnia odpowiednie pokrycie takiego ryzyka, uwzględniając wyniki testu warunków skrajnych przeprowadzonego w odniesieniu do głównych czynników ryzyka w celu oszacowania potencjalnych strat;

h) w przypadku gdy zastosowanie ma art. 78a ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 – wykazanie, że częściowe lub całkowite zastąpienie instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych instrumentami funduszy własnych jest niezbędne do zapewnienia zgodności z wymogami w zakresie funduszy własnych;

i) wszelkie inne informacje uznane przez organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji za niezbędne do oceny stosowności udzielenia zezwolenia zgodnie z art. 78a rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

2. Organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji znosi obowiązek przedłożenia niektórych informacji wymienionych w ust. 1, jeżeli ma pewność, że już posiada te informacje.

3. Ust. 1 i 2 stosuje się, w stosownych przypadkach, na jednostkowym, skonsolidowanym oraz subskonsolidowanym poziomie stosowania wymogów w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych.

Artykuł 32e

Dodatkowe informacje, które należy przedłożyć wraz z wnioskiem o uprzednie zezwolenie ogólne na działania wymienione w art. 77 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. W przypadku ubiegania się o uprzednie zezwolenie ogólne, o którym mowa w art. 78a ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 575/2013, na działanie określone w art. 77 ust. 2 tego rozporządzenia instytucja określa we wniosku całkowitą kwotę pozostałych do spłaty instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych, w tym całkowitą kwotę pozostałych do spłaty instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych, które spełniają warunki określone w art. 88a rozporządzenia (UE) nr 575/2013 lub w art. 45b ust. 3 dyrektywy 2014/59/UE.

2. Wniosek o uprzednie zezwolenie ogólne na działanie określone w art. 77 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 może obejmować instrumenty zobowiązań kwalifikowalnych, które mają dopiero zostać wyemitowane, z zastrzeżeniem określenia ostatecznej kwoty, o której mowa w ust. 1 i którą należy podać organowi ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji po dokonaniu danej emisji.

Artykuł 32f

Informacje, które należy przedłożyć wraz z wnioskiem o przedłużenie uprzedniego zezwolenia ogólnego na działania wymienione w art. 77 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Przed wygaśnięciem uprzedniego zezwolenia ogólnego udzielonego na podstawie art. 78a ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 575/2013 instytucja może złożyć wniosek o jego przedłużenie na okres każdorazowo nie dłuższy niż jeden dodatkowy rok, pod warunkiem że instytucja nie występuje o zwiększenie wcześniej ustalonej kwoty określonej przy udzieleniu pierwotnego uprzedniego zezwolenia ogólnego i nie zmienia wyjaśnienia przesłanek, o którym mowa w art. 32d ust. 1 lit. a) i które przedstawiła przy ubieganiu się o pierwotne uprzednie zezwolenie ogólne.

2. W przypadku składania wniosku o przedłużenie uprzedniego zezwolenia ogólnego, o którym mowa w ust. 1, instytucja jest zwolniona z obowiązku przekazania informacji, o których mowa w art. 32d ust. 1 lit. a), b), c), e), f) oraz h).

Artykuł 32g

Terminy przedłożenia wniosku przez instytucję i rozpatrzenia wniosku przez organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji do celów art. 77 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. W przypadku uprzedniego zezwolenia innego niż uprzednie zezwolenie ogólne, o którym mowa w art. 78a ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 575/2013, instytucja przedkłada kompletny wniosek oraz informacje, o których mowa w art. 32d, organowi ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji co najmniej na cztery miesiące przed dniem, w którym posiadacze instrumentów zostaną poinformowani o podjęciu jednego z działań wymienionych w art. 77 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

2. W przypadku uprzedniego zezwolenia ogólnego, o którym mowa w art. 78a ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 575/2013, instytucja przedkłada kompletny wniosek oraz informacje, o których mowa w art. 32d i 32e, organowi ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji co najmniej na cztery miesiące przed dniem, w którym podjęte zostanie jedno z działań wymienionych w art. 77 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2, w przypadku gdy wystąpiono o przedłużenie uprzedniego zezwolenia ogólnego na podstawie art. 78a ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i art. 32f, instytucja przedkłada komplety wniosek i informacje wymagane na mocy art. 32d, 32e i 32f organowi ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji co najmniej na trzy miesiące przed upływem okresu, na który udzielono pierwotnego uprzedniego zezwolenia ogólnego.

4. Organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji mogą, w poszczególnych przypadkach i w wyjątkowych okolicznościach, zezwolić instytucjom na przedłożenie wniosku, o którym mowa w ust. 1, 2 i 3, w okresie krótszym niż okresy określone w tych ustępach.

5. Organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji rozpatruje wniosek w okresie, o którym mowa w ust. 1, 2 i 3, albo w okresie, o którym mowa w ust. 4. Organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji uwzględniają nowe informacje uzyskane w tym okresie, jeżeli są one dostępne i jeżeli uznają je za istotne. Organy ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji rozpatrują wniosek wyłącznie wtedy, gdy są przekonane, że instytucja przekazała im wszystkie informacje wymagane na mocy art. 32d oraz, w stosownych przypadkach, art. 32e i 32f.

Artykuł 32h

Uproszczone wymogi obowiązujące instytucje, w odniesieniu do których organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji ustalił minimalny wymóg w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych określony w art. 45 ust. 1 dyrektywy 2014/59/UE na poziomie nieprzekraczającym kwoty wystarczającej do pokrycia strat

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 32d, 32e i 32f, w przypadku gdy wniosek, o którym mowa w art. 32c, składa instytucja, w odniesieniu do której organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji ustalił minimalny wymóg w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych określony w art. 45 ust. 1 dyrektywy 2014/59/UE na poziomie nieprzekraczającym kwoty wystarczającej do pokrycia strat zgodnie z art. 45c ust. 2 akapit pierwszy lit. a) tej dyrektywy, do wniosku dołącza się wszystkie poniższe elementy:

a) dobrze uzasadnione wyjaśnienie przesłanek przeprowadzania któregokolwiek z działań, o których mowa w art. 77 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

b) informację o tym, czy zezwolenie, którego dotyczy wniosek, opiera się na art. 78a ust. 1 akapit pierwszy lit. a), b) lub c) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, czy na art. 78a ust. 1 akapit drugi tego rozporządzenia.

2. Uprzednie zezwolenie ogólne, o którym mowa w art. 78a ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 575/2013, udzielone w następstwie wniosku złożonego zgodnie z ust. 1, nie podlega ograniczeniu określonemu w art. 32b ust. 5 niniejszego rozporządzenia.

3. Na zasadzie odstępstwa od art. 32 g instytucje, o których mowa w ust. 1, przedkładają wniosek, o którym mowa w art. 32c, organowi ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji co najmniej na trzy miesiące przed dniem, w którym posiadacze instrumentów zostaną poinformowani o podjęciu jednego z działań wymienionych w art. 77 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, lub, w przypadku wniosku o uprzednie zezwolenie ogólne, o którym mowa w art. 78a ust. 1 akapit drugi tego rozporządzenia, co najmniej na trzy miesiące przed dniem, w którym podjęte zostanie którekolwiek z działań wymienionych w art. 77 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

4. Jeżeli organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji nie wyrazi na piśmie sprzeciwu wobec wniosku, o którym mowa w art. 32c, w terminach określonych w ust. 3, uznaje się, że zezwolenie zostało udzielone.

5. Niniejszy artykuł stosuje się, w stosownych przypadkach, na jednostkowym, skonsolidowanym oraz subskonsolidowanym poziomie stosowania wymogów w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych.

Artykuł 32i

Proces dotyczący współpracy między właściwym organem a organem ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji przy udzielaniu zezwolenia, o którym mowa w art. 78a rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. W przypadku gdy kompletny wniosek o uprzednie zezwolenie, w tym o uprzednie zezwolenie ogólne, o którym mowa w art. 78a ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 575/2013, składa instytucja, organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji niezwłocznie przekazuje ten wniosek właściwemu organowi, w tym informacje, o których mowa w art. 32d oraz, w stosownych przypadkach, w art. 32e, 32f lub 32h.

2. Jednocześnie z przekazaniem informacji, o których mowa w ust. 1, organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zwraca się do właściwego organu z wnioskiem o konsultacje w sprawie otrzymanego wniosku, co obejmuje wzajemną wymianę wszelkich innych istotnych informacji na potrzeby oceny wniosku przez organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji lub właściwy organ.

3. Właściwy organ i organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji uzgadniają odpowiedni termin na udzielenie odpowiedzi w ramach konsultacji, o których mowa w ust. 2, nieprzekraczający trzech miesięcy od daty otrzymania wniosku o konsultacje, który to termin zostaje skrócony do dwóch miesięcy, jeżeli konsultacje dotyczą przedłużenia uprzedniego zezwolenia ogólnego na podstawie art. 32f lub uprzedniego zezwolenia ogólnego na podstawie art. 32h. Przed podjęciem decyzji w sprawie zezwolenia organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji bierze pod uwagę opinie otrzymane od właściwego organu.

4. Jeżeli wymagana jest zgoda właściwego organu zgodnie z art. 78a ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji powiadamia właściwy organ w terminie dwóch miesięcy od daty wniosku o konsultacje, o którym mowa w ust. 2, lub w terminie jednego miesiąca, jeżeli konsultacje dotyczą przedłużenia uprzedniego zezwolenia ogólnego na podstawie art. 32f lub uprzedniego zezwolenia ogólnego na podstawie art. 32h, o proponowanym koniecznym marginesie, o który – w następstwie działania, o którym mowa w art. 77 ust. 2 tego rozporządzenia – zdaniem organu ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji fundusze własne i zobowiązania kwalifikowalne danej instytucji muszą przekraczać dotyczące jej wymogi.

5. W terminie trzech tygodni lub, jeżeli konsultacje dotyczą przedłużenia uprzedniego zezwolenia ogólnego na podstawie art. 32f lub uprzedniego zezwolenia ogólnego na podstawie art. 32h, w terminie dwóch tygodni od otrzymania powiadomienia, o którym mowa w ust. 4, właściwy organ przekazuje swoją pisemną zgodę organowi ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji. W przypadku gdy właściwy organ nie zgadza się lub częściowo nie zgadza się z organem ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, informuje o tym organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w tym terminie, podając uzasadnienie.

6. Na zasadzie odstępstwa od ust. 3, jeżeli wymagana jest zgoda właściwego organu zgodnie z art. 78a ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, właściwy organ udziela odpowiedzi na konsultacje, o których mowa w ust. 2, jednocześnie z przekazaniem organowi ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji swojej pisemnej zgody, o której mowa w ust. 5.

7. Na zasadzie odstępstwa od ust. 3–6, jeżeli maksymalny termin rozpatrywania wniosku, o którym mowa w ust. 1, jest krótszy niż cztery miesiące zgodnie z art. 32 g ust. 3 lub 4, organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz właściwy organ uzgadniają terminy, o których mowa w ust. 3, 4 i 5, z uwzględnieniem odpowiedniego maksymalnego terminu.

8. Organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz właściwy organ starają się osiągnąć zgodę, o której mowa w ust. 5, aby zapewnić rozpatrzenie wniosku, o którym mowa w ust. 1, w każdym przypadku w terminie, o którym mowa w art. 32 g ust. 1, 2, 3 lub 4.

9. Organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji bez zbędnej zwłoki powiadamia właściwy organ o decyzji podjętej w sprawie zezwolenia. Organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji informuje również właściwy organ w przypadku cofnięcia uprzedniego zezwolenia ogólnego, jeżeli instytucja narusza którekolwiek z kryteriów przewidzianych do celów tego zezwolenia.

SEKCJA 3

Tymczasowe odstępstwo od odliczania z funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowanych [20]

Artykuł 33

Tymczasowe odstępstwo od odliczania z funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych do celów art. 79 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013[21]

1. Tymczasowe odstępstwo stosuje się przez okres nie dłuższy niż termin przewidziany w planie pomocy finansowej. Odstępstwo nie może zostać przyznane na okres dłuższy niż 5 lat.

2. [22] Odstępstwo stosuje się wyłącznie do nowych udziałów kapitałowych w postaci instrumentów funduszy własnych w podmiotach sektora finansowego lub instrumentów zobowiązań kwalifikowalnych w instytucjach, które to podmioty lub instytucje są objęte pomocą finansową.

3. [23] Do celów przyznawania tymczasowego odstępstwa od odliczania z funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, w stosownych przypadkach, właściwy organ może uznać, że celem posiadanych udziałów, o których mowa w art. 79 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, jest pomoc finansowa przeznaczona na reorganizację oraz uratowanie danego podmiotu sektora finansowego lub instytucji, w przypadku gdy operacja jest przeprowadzana zgodnie z planem i została zatwierdzona przez właściwy organ oraz gdy w planie wyraźnie określono poszczególne etapy, harmonogram i cele oraz związek między posiadanymi udziałami a pomocą finansową.

ROZDZIAŁ V

UDZIAŁY MNIEJSZOŚCI ORAZ INSTRUMENTY DODATKOWE W TIER I I INSTRUMENTY W TIER II EMITOWANE PRZEZ JEDNOSTKI ZALEŻNE

Artykuł 34

Rodzaje aktywów, które mogą odnosić się do funkcjonowania jednostek specjalnego przeznaczenia, oraz znaczenie pojęć „minimalny” i „nieznaczny” dotyczących kwalifikującego się kapitału dodatkowego Tier I i Tier II emitowanego przez jednostkę specjalnego przeznaczenia do celów art. 83 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Aktywa jednostki specjalnego przeznaczenia uznaje się za minimalne i nieznaczne, jeżeli obydwa poniższe warunki są spełnione:

a) aktywa jednostki specjalnego przeznaczenia, które nie zostały ustanowione na mocy inwestycji w fundusze własne powiązanej jednostki zależnej, są ograniczone do aktywów gotówkowych przeznaczonych na wypłatę kuponów i wykup należnych instrumentów funduszy własnych;

b) kwota aktywów jednostki specjalnego przeznaczenia innych niż aktywa wskazane w lit. a) nie przekracza 0,5 % średniej ogólnej wartości aktywów jednostki specjalnego przeznaczenia z ostatnich trzech lat.

2. Do celów ust. 1 lit. b) właściwy organ może zezwolić instytucji na stosowanie wyższego odsetka, pod warunkiem spełnienia obydwu poniższych wymogów:

a) stosowanie wyższego odsetka jest konieczne wyłącznie w celu umożliwienia pokrycia kosztów bieżących jednostki specjalnego przeznaczenia;

b) odpowiednia kwota nominalna nie przekracza 500 000 EUR.

Artykuł 34a

Udziały mniejszości uwzględniane w skonsolidowanym kapitale podstawowym Tier I

1. Do celów doprecyzowania obliczania na zasadzie subskonsolidowanej, wymaganego zgodnie z art. 84 ust. 2, art. 85 ust. 2 i art. 87 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, kwalifikowalne udziały mniejszości jednostki zależnej, o których mowa w art. 81 tego rozporządzenia, która to jednostka jest sama jednostką dominującą wobec jednostki, o której mowa w art. 81 ust. 1 tego rozporządzenia, oblicza się zgodnie z przepisami ust. 2-4 niniejszego artykułu.

2. Jeżeli właściwy organ skorzystał z uprawnień, o których mowa w art. 9 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, obliczenia, których należy dokonać zgodnie z ust. 3 i 4 niniejszego artykułu, przeprowadza się w oparciu o stan faktyczny, jaki miałby zastosowanie do instytucji w przypadku, gdyby nie skorzystano z tych uprawnień.

3. Jeżeli jednostka zależna spełnia warunki określone w części trzeciej rozporządzenia (UE) nr 575/2013 na podstawie swojej skonsolidowanej sytuacji, stosuje się co następuje:

a) kapitał podstawowy Tier I tej jednostki zależnej na zasadzie skonsolidowanej, o którym mowa w art. 84 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, obejmuje kwalifikowalne udziały mniejszości wynikające z jej własnych jednostek zależnych obliczone zgodnie z art. 84 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz przepisami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu;

b) do celów obliczeń na zasadzie subskonsolidowanej wartość kapitału podstawowego Tier I wymagana zgodnie z art. 84 ust. 1 lit. a) ppkt (i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 odpowiada kwocie wymaganej do spełnienia wymogów w zakresie kapitału podstawowego Tier I tej jednostki zależnej na poziomie jej skonsolidowanej sytuacji, obliczonej zgodnie z art. 84 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia. Szczególne wymogi w zakresie funduszy własnych, o których mowa w art. 104 dyrektywy 2013/36/UE, odpowiadają wymogom ustanowionym przez organ właściwy dla jednostki zależnej;

c) wartość skonsolidowanego kapitału podstawowego Tier I wymagana zgodnie z art. 84 ust. 1 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 odpowiada kwocie wkładu jednostki zależnej, na podstawie jej skonsolidowanej sytuacji, w wymogi w zakresie funduszy własnych dotyczące kapitału podstawowego Tier I instytucji, w odniesieniu do których kwalifikowalne udziały mniejszości oblicza się na zasadzie skonsolidowanej. Do celów obliczania wysokości wkładu eliminuje się wszystkie transakcje wewnątrz grupy pomiędzy przedsiębiorstwami objętymi zakresem konsolidacji ostrożnościowej danej instytucji.

4. Dokonując konsolidacji, o której mowa w ust. 3 lit. c), jednostka zależna nie uwzględnia wymogów kapitałowych związanych z jej jednostkami zależnymi, które nie są objęte zakresem konsolidacji ostrożnościowej instytucji, w odniesieniu do której oblicza się kwalifikowalne udziały mniejszości.

5. Jeżeli jednostka zależna jest objęta odstępstwem, o którym mowa w art. 84 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, każda jednostka dominująca jednostki zależnej korzystającej z odstępstwa może uwzględnić w swoim kapitale podstawowym Tier I udziały mniejszości związane z jednostkami zależnymi danej jednostki zależnej korzystającej z odstępstwa, o ile w odniesieniu do każdej z tych jednostek zależnych dokonano obliczeń, o których mowa w art. 84 ust. 1 tego rozporządzenia, oraz w niniejszym rozporządzeniu. Kwota kapitału podstawowego Tier I uwzględniona w funduszach własnych na poziomie jednostki dominującej nie może przekraczać kwoty, która zostałyby uwzględniona, gdyby jednostka zależna nie została objęta odstępstwem.

6. Jeżeli instytucja dominująca posiada pośredniczącą jednostkę zależną, która nie jest wymieniona w art. 81 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, oraz jeżeli ta pośrednicząca jednostka zależna sama ma jednostki zależne, o których jest mowa w art. 81 ust. 1 tego rozporządzenia, instytucja dominująca może uwzględnić w swoim kapitale podstawowym Tier I kwotę udziału mniejszości wynikającego z tych jednostek zależnych obliczoną zgodnie z art. 84 ust. 1 tego rozporządzenia. Instytucja dominująca nie może jednak uwzględnić w swoim kapitale podstawowym Tier I żadnych udziałów mniejszości wynikających z pośredniczącej jednostki zależnej, która nie jest wymieniona w art. 84 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

7. Metodykę określoną w ust. 2, 3 i 4 stosuje się również odpowiednio przy obliczaniu kwoty kwalifikowalnych instrumentów w kapitale podstawowym Tier I zgodnie z art. 85 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz kwoty kwalifikowalnych funduszy własnych zgodnie z art. 2,7 tego rozporządzenia, przy czym odniesienia do kapitału podstawowego Tier I uznaje się za odniesienia do kapitału Tier I lub funduszy własnych.

ROZDZIAŁ Va

FUNDUSZE WŁASNE OPARTE NA STAŁYCH KOSZTACH POŚREDNICH

Artykuł 34b

Obliczanie uznanego kapitał na poziomie co najmniej jednej czwartej stałych kosztów pośrednich poniesionych w roku poprzednim do celów art. 97 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Do celów niniejszego rozdziału „firma” oznacza jednostkę, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 usług inwestycyjnych i rodzajów działalności inwestycyjnej, o których mowa w pkt 2 i 4 sekcji A załącznika I do dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (¹⁵) lub firmę inwestycyjną.

2. Do celów art. 97 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 firmy obliczają swoje stałe koszty pośrednie poniesione w roku poprzednim, wykorzystując dane liczbowe wynikające z mających zastosowanie standardów rachunkowości, poprzez odjęcie następujących pozycji od łącznych kosztów po wypłacie zysków udziałowcom wykazanych w najnowszym zbadanym rocznym sprawozdaniu finansowym, lub, w przypadku gdy zbadane sprawozdanie finansowe nie jest dostępne, w rocznym sprawozdaniu finansowym zatwierdzonym przez krajowe organy nadzoru:

a) premie dla pracowników o w pełni uznaniowym charakterze;

b) udziały pracowników, dyrektorów i partnerów w zyskach w zakresie, w jakim mają one w pełni uznaniowy charakter;

c) inne przyznane zyski oraz inne zmienne składniki wynagrodzenia w zakresie, w jakim mają one w pełni uznaniowy charakter;

d) dzielone przypadające do zapłaty prowizje i opłaty, które są bezpośrednio powiązane z należnymi prowizjami i opłatami, które są uwzględnione w przychodach ogółem, jeżeli płatność przypadających do zapłaty prowizji i opłat jest uzależniona od faktycznego otrzymania należnych prowizji i opłat;

e) opłaty, koszty pośrednictwa i inne obciążenia zapłacone izbom rozliczeniowym, giełdom i pośredniczącym maklerom w celu wykonania, zarejestrowania lub rozliczenia transakcji;

f) w stosownych przypadkach opłaty na rzecz przedstawicieli zgodnie z definicją w art. 4 pkt 25 dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady;

g) odsetki wypłacone klientom od ich środków pieniężnych;

h) jednostkowe koszty z tytułu innej niż zwykła działalności.

3. Jeżeli stałe koszty zostały poniesione w imieniu firm przez osoby trzecie inne niż przedstawiciele oraz te stałe koszty nie są już uwzględnione w łącznych kosztach, o których mowa w ust. 2, firmy podejmują jedno z następujących działań:

a) jeżeli dostępny jest podział kosztów tych osób trzecich, firmy określają kwotę stałych kosztów, które te osoby trzecie poniosły w ich imieniu, oraz dodają tę kwotę do kwoty wynikającej z zastosowania ust. 2;

b) jeżeli podział kosztów, o którym mowa w lit. a), nie jest dostępny, firmy określają kwotę kosztów poniesionych w ich imieniu przez te osoby trzecie zgodnie z planami biznesowymi firm i dodają tę kwotę do kwoty wynikającej z zastosowania ust. 2.

4. Jeżeli firma korzysta z przedstawicieli, dodaje kwotę równą 35 % wszystkich opłat związanych z przedstawicielami do kwoty wynikającej z zastosowania ust. 2.

5.Jeżeli najnowsze zbadane roczne sprawozdanie finansowe firmy nie obejmuje okresu 12 miesięcy, firma dzieli wynik obliczeń dokonanych zgodnie z ust. 2 do 4 przez liczbę miesięcy uwzględnionych w tym sprawozdaniu finansowym, a następnie mnoży uzyskany wynik przez dwanaście, tak aby uzyskać odpowiednią kwotę dla całego roku.

Artykuł 34c

Warunki korygowania przez właściwe organy wymogu posiadania uznanego kapitału w wysokości co najmniej jednej czwartej stałych kosztów pośrednich poniesionych w roku poprzednim zgodnie z art. 97 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. W przypadku firm, o których mowa w akapicie drugim, zmianę działalności firmy uznaje się za istotną, jeżeli spełniony jest którykolwiek z następujących warunków:

a) zmiana działalności firmy prowadzi do zmiany prognozowanych stałych kosztów pośrednich firmy o co najmniej 20 %;

b)zmiana działalności firmy prowadzi do zmian wymogów w zakresie funduszy własnych firmy opartych na prognozowanych stałych kosztach pośrednich, które to zmiany są równe co najmniej 2 mln EUR.

Firmy, o których mowa w akapicie pierwszym, są to firmy, które spełniają jeden z następujących warunków:

a) ich aktualne wymogi w zakresie funduszy własnych oparte na stałych kosztach pośrednich wynoszą co najmniej 125 000 EUR;

b) ich wymogi w zakresie funduszy własnych spełniają oba następujące warunki:

(i) w oparciu o aktualne stałe koszty pośrednie wynoszą one mniej niż 125 000 EUR;

(ii) w oparciu o prognozowane stałe koszty pośrednie wynoszą one co najmniej 150 000 EUR.

2. W przypadku firm, o których mowa w akapicie drugim, zmianę działalności firmy uznaje się za istotną, jeżeli zmiana działalności firmy prowadzi do zmiany prognozowanych stałych kosztów pośrednich firmy o co najmniej 100 %.

Firmy, o których mowa w akapicie pierwszym, są to firmy, które spełniają oba następujące warunki:

a) ich wymogi w zakresie funduszy własnych w oparciu o aktualne stałe koszty pośrednie wynoszą mniej niż 125 000 EUR;

b) ich wymogi w zakresie funduszy własnych w oparciu o prognozowane stałe koszty pośrednie wynoszą mniej niż 150 000 EUR.

Artykuł 34d

Obliczanie prognozowanych stałych kosztów pośrednich w przypadku firmy inwestycyjnej, która nie prowadzi jeszcze działalności przez pełny rok, zgodnie z art. 97 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013

Jeżeli firma nie prowadzi jeszcze działalności przez pełny rok, licząc od dnia, w którym rozpoczęła obrót, wykorzystuje ona, do obliczenia pozycji w art. 34b ust. 2 lit. a)–h), prognozowane stałe koszty pośrednie zawarte w jej budżecie na pierwsze 12 miesięcy obrotu przedłożonym wraz z wnioskiem o wydanie zezwolenia.

ROZDZIAŁ VI

DOPRECYZOWANIE PRZEPISÓW PRZEJŚCIOWYCH ZAWARTYCH W ROZPORZĄDZENIU (UE) NR 575/2013 W ODNIESIENIU DO FUNDUSZY WŁASNYCH

Artykuł 35

Dodatkowe filtry i odliczenia do celów art. 481 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Zgodnie z art. 481 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 korekty pozycji kapitału podstawowego Tier I, pozycji kapitału dodatkowego Tier I i pozycji kapitału Tier II stosuje się zgodnie z ust. 2–7.

2. Jeżeli zgodnie ze środkami transpozycji dyrektywy 2006/48/WE i dyrektywy 2006/49/WE wspomniane odliczenia i filtry wynikają z pozycji funduszy własnych, o których mowa w art. 57 lit. a), b) i c) dyrektywy 2006/48/WE, korektę przeprowadza się w odniesieniu do pozycji kapitału podstawowego Tier I.

3. W przypadkach innych niż te przewidziane w ust. 1 oraz w przypadku gdy zgodnie ze środkami transpozycji dyrektywy 2006/48/WE i dyrektywy 2006/49/WE wspomniane odliczenia i filtry zostały zastosowane w odniesieniu do sumy pozycji, o której mowa w art. 57 lit. a)– ca) dyrektywy 2006/48/WE, uwzględniając przepisy art. 154 tej dyrektywy, korektę przeprowadza się w odniesieniu do pozycji kapitału dodatkowego Tier I.

4. Jeżeli kwota pozycji kapitału dodatkowego Tier I jest niższa niż wysokość powiązanej korekty, korektę rezydualną przeprowadza się w odniesieniu do pozycji kapitału podstawowego Tier I.

5. W przypadkach innych niż te przewidziane w ust. 1 i 2 oraz w przypadku gdy zgodnie ze środkami transpozycji dyrektywy 2006/48/WE i dyrektywy 2006/49/WE wspomniane odliczenia i filtry zostały zastosowane w odniesieniu do pozycji funduszy własnych, o których mowa w art. 57 lit. d)–h) dyrektywy 2006/48/WE lub sumy funduszy własnych, o których mowa w dyrektywie 2006/48/WE i dyrektywie 2006/49/WE, korektę przeprowadza się w odniesieniu do pozycji kapitału Tier II.

6. Jeżeli kwota pozycji kapitału Tier II jest niższa niż wysokość powiązanej korekty, korektę rezydualną przeprowadza się w odniesieniu do pozycji kapitału dodatkowego Tier I.

7. Jeżeli kwota pozycji kapitału Tier II i pozycji kapitału dodatkowego Tier I jest niższa niż wysokość powiązanej korekty, korektę rezydualną przeprowadza się w odniesieniu do pozycji kapitału podstawowego Tier I.

Artykuł 36

Pozycje wyłączone ze stosowania zasady praw nabytych w odniesieniu do składników instrumentów kapitałowych niestanowiących pomocy państwa w pozycjach kapitału podstawowego Tier I lub pozycjach dodatkowych w Tier I zaliczane do innych składników funduszy własnych do celów art. 487 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013

1. Przy zapewnianiu instrumentom funduszy własnych traktowania określonego w art. 487 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 w okresie od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2021 r., wszystkie instrumenty mogą być traktowane w ten sposób lub ich część. Żaden przypadek takiego traktowania nie wywiera wpływu na obliczenie limitów, jak określono w art. 486 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

2. Instrumenty funduszy własnych, o których mowa w ust. 1, mogą być traktowane jak pozycje, o których mowa w art. 484 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, pod warunkiem że są pozycjami, o których mowa w art. 484 ust. 3 tego rozporządzenia, oraz pod warunkiem że ich kwota nie przekracza już mających zastosowanie wartości procentowych, o których mowa w art. 486 ust. 2 tego rozporządzenia.

3. Instrumenty funduszy własnych, o których mowa w ust. 1, mogą być traktowane jak pozycje, o których mowa w art. 484 ust. 4, pod warunkiem że są pozycjami, o których mowa w art. 484 ust. 3 lub 4 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, oraz pod warunkiem że ich kwota nie przekracza już mających zastosowanie wartości procentowych, o których mowa w art. 486 ust. 3 tego rozporządzenia.

Artykuł 37

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 7 stycznia 2014 r.