KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylające dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (¹), w szczególności drugi wariant wymieniony w jego art. 21 ust. 3 oraz art. 78 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywą Komisji 2007/5/WE (²) metiokarb włączono jako substancję czynną do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG (³), pod warunkiem że państwa członkowskie, których to dotyczy, zapewnią dostarczenie przez powiadamiającego, na wniosek którego metiokarb został włączony do tego załącznika, dalszych informacji potwierdzających dotyczących zagrożenia dla ptaków, ssaków i niebędących przedmiotem zwalczania stawonogów.

(2) Substancje czynne włączone do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG uznaje się za zatwierdzone na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 i wymienione są one w części A załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (⁴).

(3) Powiadamiający przedstawił w przewidzianym terminie Zjednoczonemu Królestwu, będącemu państwem członkowskim pełniącym rolę sprawozdawcy, dodatkowe informacje w postaci badań mających na celu potwierdzenie oceny ryzyka dla ptaków, ssaków i niebędących przedmiotem zwalczania stawonogów.

(4) Zjednoczone Królestwo oceniło dodatkowe informacje przedstawione przez powiadamiającego. W dniu 5 kwietnia 2011 r. przedstawiło ono swoją ocenę, w formie uzupełnienia do projektu sprawozdania z oceny, pozostałym państwom członkowskim, Komisji i Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności, zwanemu dalej „Urzędem”.

(5) Komisja zasięgnęła opinii Urzędu, który przedstawił w dniu 1 czerwca 2012 r. (⁵) swoją opinię w sprawie oceny ryzyka dotyczącej metiokarbu. Projekt sprawozdania z oceny, uzupełnienie i opinia Urzędu zostały zweryfikowane przez państwa członkowskie oraz Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i sfinalizowane w dniu 13 grudnia 2013 r. w formie opracowanego przez Komisję sprawozdania z przeglądu dotyczącego metiokarbu.

(6) W świetle dodatkowych informacji dostarczonych przez powiadamiającego Komisja uznała, że dalsze informacje potwierdzające nie zostały przedstawione.

(7) Komisja zwróciła się do powiadamiającego o przedstawienie uwag w odniesieniu do sprawozdania z przeglądu dotyczącego metiokarbu.

(8) Komisja doszła do wniosku, że nie można wykluczyć wysokiego zagrożenia dla ptaków, ssaków i stawonogów niebędących przedmiotem zwalczania, nawet jeśli wprowadzone zostałyby dalsze środki zmniejszające ryzyko.

(9) Potwierdza się, że substancja czynna metiokarb jest uznana za zatwierdzoną na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1107/2009. W celu wykluczenia narażenia ptaków, ssaków i stawonogów niebędących przedmiotem zwalczania, właściwe jest dalsze ograniczenie zastosowań tej substancji czynnej oraz cofnięcie jej zastosowania jako moluskocydu.

(10) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 540/2011.

(11) Państwom członkowskim należy dać czas na zmianę lub cofnięcie zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające metiokarb.

(12) Jeśli zgodnie z art. 46 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 państwa członkowskie przyznają dodatkowy okres na zużycie zapasów środków ochrony roślin zawierających metiokarb, okres ten powinien upłynąć najpóźniej osiemnaście miesięcy od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

(13) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zmiany w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 540/2011

W załączniku do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Środki przejściowe

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1107/2009 państwa członkowskie w razie potrzeby zmieniają lub cofają obowiązujące zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające metiokarb jako substancję czynną w terminie do dnia 19 września 2014 r.

Artykuł 3

Okres na zużycie zapasów

Okres na zużycie zapasów przyznany przez państwa członkowskie zgodnie z art. 46 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 jest możliwie najkrótszy i upływa najpóźniej w dniu 19 września 2015 r.

Artykuł 4

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 26 lutego 2014 r.

ZAŁĄCZNIK

W części A załącznika do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011 tekst w kolumnie „Przepisy szczegółowe” w wierszu 148, Metiokarb, otrzymuje brzmienie:

„CZĘŚĆ A

Zezwala się wyłącznie na stosowanie w charakterze środka odstraszającego przy zaprawianiu nasion oraz w charakterze środka owadobójczego.

CZĘŚĆ B

Podczas oceniania wniosków o udzielenie zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające metiokarb, w przypadku zastosowań innych niż zaprawianie nasion kukurydzy, państwa członkowskie zwracają szczególną uwagę na kryteria zawarte w art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 i dopilnowują, aby wszelkie potrzebne dane i informacje zostały dostarczone przed udzieleniem takiego zezwolenia.

W celu wprowadzenia w życie jednolitych zasad, o których mowa w art. 29 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, uwzględnia się wnioski ze sprawozdania z przeglądu dotyczącego metiokarbu, w szczególności jego dodatki I i II, w wersji sfinalizowanej przez Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt w dniu 29 września 2006 r.

W swojej ogólnej ocenie państwa członkowskie zwracają szczególną uwagę na:

– ochronę ptaków, ssaków i niebędących przedmiotem zwalczania stawonogów oraz dopilnowują, aby warunki zezwolenia w stosownych przypadkach określały środki zmniejszające ryzyko,

– bezpieczeństwo operatorów i osób postronnych oraz dopilnowują, aby warunki stosowania zawierały zalecenia dotyczące stosowania odpowiedniego wyposażenia ochrony osobistej,

– narażenie konsumentów na spożycie z żywnością.”.