PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 175 akapit trzeci,

uwzględniając wniosek Komisji,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Regionów (²),

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 26 marca 2010 r. Rada Europejska wyraziła zgodę na wniosek Komisji w sprawie uruchomienia nowej strategii na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu („Europa 2020”). Jednym z trzech priorytetów strategii „Europa 2020” jest sprzyjający włączeniu społecznemu wzrost gospodarczy osiągany dzięki wzmocnieniu pozycji obywateli poprzez wysoki poziom zatrudnienia, inwestowanie w umiejętności, zwalczanie ubóstwa oraz modernizowanie rynków pracy, systemów szkoleń i ochrony socjalnej, aby pomóc obywatelom przewidywać zmiany i radzić sobie z nimi oraz budować spójne społeczeństwo integracyjne. W celu przeciwdziałania negatywnym skutkom globalizacji należy również tworzyć miejsca pracy na terytorium całej Unii i prowadzić zdecydowaną politykę na rzecz wzrostu.

(2) Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji (EFG) ustanowiono rozporządzeniem (WE) nr 1927/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (³) na czas obowiązywania wieloletnich ram finansowych obejmujących okres od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. EFG umożliwia Unii wykazanie solidarności z pracownikami zwolnionymi w wyniku spowodowanych globalizacją poważnych zmian strukturalnych w kierunkach światowego handlu oraz w wyniku światowych kryzysów finansowych i gospodarczych, a także może wspierać beneficjentów na małych rynkach pracy lub w wyjątkowych okolicznościach, w szczególności w związku z wnioskami zbiorowymi dotyczącymi małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), nawet jeżeli liczba zwolnień jest niższa od normalnego progu wymaganego do uruchomienia EFG.

(3) W swym komunikacie z dnia 29 czerwca 2011 r. pt. „Budżet z perspektywy »Europy 2020« ” Komisja uznaje rolę EFG jako elastycznego funduszu udzielającego pracownikom, którzy stracili pracę, wsparcia oraz pomocy w jak najszybszym znalezieniu nowej pracy. W czasie obowiązywania wieloletnich ram finansowych obejmujących okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. Unia powinna nadal zapewniać specjalne jednorazowe wsparcie w celu ułatwienia reintegracji zawodowej zwolnionych pracowników w obszarach, sektorach, na terytoriach lub rynkach pracy doświadczających gwałtownych problemów spowodowanych poważnymi zakłóceniami gospodarczymi. Biorąc pod uwagę cel, jakim jest zapewnianie wsparcia w nagłych i niespodziewanych okolicznościach, EFG powinien pozostać poza wieloletnimi ramami finansowymi.

(4) W 2009 r. na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 546/2009 (⁴) zakres rozporządzenia (WE) nr 1927/2006 został rozszerzony w ramach europejskiego planu naprawy gospodarczej na pracowników zwalnianych bezpośrednio w związku ze światowym kryzysem finansowym i gospodarczym. W celu umożliwienia EFG interwencji w obecnych lub przyszłych sytuacjach kryzysowych jego zakres powinien obejmować zwolnienia wynikające z poważnych zakłóceń gospodarczych, o ile spowodowane zostały dalszym trwaniem światowego kryzysu finansowego i gospodarczego, o czym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 546/2009, lub nowym światowym kryzysem finansowym i gospodarczym.

(5) Europejskie Centrum Monitorowania Zmian, mające siedzibę w Europejskiej Fundacji na rzecz poprawy Warunków Życia i Pracy (Eurofound) w Dublinie, dostarcza Komisji oraz zainteresowanemu państwu członkowskiemu analiz jakościowych i ilościowych, pomagając w ocenianiu tendencji w globalizacji oraz wykorzystaniu EFG.

(6) Aby zachować europejski charakter EFG, wniosek o wsparcie powinien być składany, gdy liczba zwolnień osiągnie minimalną wartość progową. Niemniej, w odniesieniu do niewielkich rynków pracy, takich jak małe państwa członkowskie lub regiony peryferyjne, lub w wyjątkowych okolicznościach wnioski mogą być składane w przypadku mniejszej liczby zwolnień.

(7) Pracownikom zwolnionym i osobom, które zaprzestały prowadzenia działalności na własny rachunek, powinien przysługiwać równy dostęp do EFG niezależnie od rodzaju ich umowy o pracę lub stosunku pracy. Na potrzeby niniejszego rozporządzenia objętych zwolnieniami pracowników oraz osoby, które zaprzestały prowadzenia działalności na własny rachunek, należy zatem traktować jak beneficjentów EFG.

(8) EFG powinien tymczasowo zapewniać pomoc młodym osobom niepracującym, niekształcącym się ani nieszkolącym się i którzy mieszkają w regionach kwalifikujących się w ramach Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych, gdyż regiony te są nieproporcjonalnie dotknięte masowymi zwolnieniami.

(9) Wkłady finansowe z EFG powinny być nakierowane przede wszystkim na aktywne środki rynku pracy, mające na celu szybką trwałą reintegrację zawodową beneficjentów, tak w obrębie ich pierwotnego sektora działalności, jak i poza nim. W związku z tym włączanie świadczeń pieniężnych w skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług powinno być ograniczone. Można zachęcać przedsiębiorstwa do zapewniania współfinansowania środków wspieranych z EFG.

(10) Podczas przygotowywania skoordynowanego pakietu środków aktywnej polityki rynku pracy państwa członkowskie powinny preferować te środki, które znacząco przyczyniają się do zwiększenia szans beneficjentów na zatrudnienie. Państwa członkowskie powinny dążyć do trwałej reintegracji zawodowej jak największej liczby beneficjentów objętych tymi środkami, jak najszybciej w ciągu sześciu miesięcy przed terminem sprawozdania końcowego z wykonania wkładów finansowych.

(11) Przy opracowywaniu skoordynowanego pakietu środków aktywnej polityki rynku pracy państwa członkowskie powinny zwrócić szczególną uwagę na beneficjentów znajdujących się w niekorzystnej sytuacji, w tym na młode i starsze osoby bezrobotne oraz osoby zagrożone ubóstwem, zważywszy, że grupy te mają szczególne trudności z ponownym wejściem na rynek pracy z powodu światowego kryzysu finansowego i gospodarczego oraz globalizacji.

(12) Przy wdrażaniu EFG powinno się respektować i promować zasady równości płci i niedyskryminacji, które należą do podstawowych wartości Unii i są zapisane w strategii „Europa 2020”.

(13) W celu skutecznego i szybkiego wspierania zwolnionych beneficjentów państwa członkowskie powinny dołożyć wszelkich starań, aby przedstawiać kompletne wnioski o przyznanie wkładu finansowego z EFG. Dostarczanie dodatkowych informacji powinno być ograniczone w czasie.

(14) W interesie beneficjentów i organów odpowiedzialnych za wdrażanie rzeczonych środków państwo członkowskie składające wniosek powinno na bieżąco informować wszystkie podmioty uczestniczące w procesie rozpatrywania wniosku o postępach dotyczących tego wniosku.

(15) Zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami wkłady finansowe z EFG nie powinny zastępować środków wsparcia, które są dostępne dla beneficjentów w ramach unijnych funduszy lub innych strategii czy programów unijnych, lecz w miarę możliwości powinny te środki uzupełniać.

(16) Należy przewidzieć szczegółowe przepisy w zakresie działań informacyjnych i komunikacyjnych na temat przypadków wsparcia z EFG i jego wyników.

(17) Aby wyrazić solidarność Unii z pracownikami zwolnionymi i z osobami, które zaprzestały prowadzenia działalności na własny rachunek, współfinansowanie powinno zostać ustalone na poziomie 60 % wkładu w koszt pakietu i jego realizacji.

(18) W celu ułatwienia wdrażania niniejszego rozporządzenia wydatki powinny być kwalifikowalne od dnia, w którym państwo członkowskie rozpoczyna świadczenie zindywidualizowanych usług lub od dnia, w którym państwo członkowskie ponosi wydatki administracyjne związane z wdrożeniem pomocy z EFG.

(19) Aby pokryć potrzeby powstałe przede wszystkim w pierwszych miesiącach każdego roku, kiedy to dokonywanie przesunięć środków z innych linii budżetowych jest szczególnie utrudnione, w rocznej procedurze budżetowej należy udostępnić odpowiednią kwotę środków na płatności w linii budżetowej EFG.

(20) Ramy budżetowe EFG określa porozumienie międzyinstytucjonalne pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją z dnia 2 grudnia 2013 o współpracy w sprawach budżetowych i o należytym zarządzaniu finansowym (⁵) (zwane dalej „porozumieniem międzyinstytucjonalnym” ).

(21) W interesie beneficjentów pomoc powinna być udostępniana możliwie szybko i skutecznie. Państwa członkowskie oraz instytucje unijne zaangażowane w proces podejmowania decyzji dotyczących EFG powinny dołożyć wszelkich starań w celu ograniczenia czasu trwania procedur oraz ich uproszczenia, aby zapewnić sprawne i szybkie przyjmowanie decyzji w sprawie uruchomienia EFG.

(22) W razie zamknięcia przedsiębiorstwa zwolnieni przez nie pracownicy mogą otrzymać pomoc w przejęciu części lub całości jego działalności, a państwo członkowskie, w którym przedsiębiorstwo ma siedzibę może wypłacić środki, które są pilnie potrzebne, by to umożliwić.

(23) W celu umożliwienia sprawowania kontroli politycznej przez Parlament Europejski oraz stałego monitorowania przez Komisję wyników uzyskanych dzięki pomocy EFG państwa członkowskie powinny złożyć sprawozdanie końcowe z wdrażania EFG.

(24) Państwa członkowskie powinny pozostać odpowiedzialne za realizację wkładu finansowego oraz za zarządzanie działaniami wspieranymi przez finansowanie unijne i kontrolowanie ich, zgodnie z odpowiednimi przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 (⁶) (zwanego dalej „rozporządzeniem finansowym”). Państwa członkowskie powinny uzasadnić sposób wykorzystania wkładu finansowego otrzymanego z EFG. Z uwagi na krótki okres realizacji działań EFG obowiązki sprawozdawcze powinny odzwierciedlać szczególny charakter interwencji EFG. Dlatego też niezbędne jest odstępstwo od rozporządzenia finansowego w zakresie obowiązków sprawozdawczych.

(25) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia nie mogą zostać osiągnięte w stopniu wystarczającym przez państwa członkowskie, natomiast z uwagi na ich skalę i skutki możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości, o której mowa w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Cele

Niniejsze rozporządzenie ustanawia Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji (EFG) na czas obowiązywania wieloletnich ram finansowych obejmujących okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.

Celem EFG jest przyczynienie się do inteligentnego i zrównoważonego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu i wspieranie trwałego zatrudnienia w Unii poprzez umożliwienie jej okazania solidarności z pracownikami zwolnionymi i z osobami, które zaprzestały prowadzenia działalności na własny rachunek w wyniku spowodowanych globalizacją poważnych zmian strukturalnych w kierunkach światowego handlu lub w wyniku dalszego trwania światowego kryzysu finansowego i gospodarczego, o czym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 546/2009, lub w wyniku nowego światowego kryzysu finansowego i gospodarczego, a także umożliwienie Unii wsparcia tych osób.

Celem działań wspieranych za pośrednictwem wkładu finansowego EFG jest zapewnienie, by jak najwięcej beneficjentów uczestniczących w tych działaniach znalazło trwałe zatrudnienie jak najszybciej w ciągu okresu sześciu miesięcy przed upływem terminu sprawozdania końcowego, o którym mowa w art. 18 ust. 1.

Artykuł 2

Zakres

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do wniosków państw członkowskich o wkłady finansowe z EFG na działania dotyczące:

a) [1] pracowników zwolnionych i osób, które zaprzestały prowadzenia działalności na własny rachunek w wyniku poważnych zmian strukturalnych wpływających na kierunki światowego handlu, spowodowanych globalizacją, przejawiających się w szczególności znacznym wzrostem przywozu do Unii, poważną zmianą tendencji w unijnym handlu towarami lub usługami, gwałtownym spadkiem udziału Unii w rynku danego sektora, delokalizacją działalności do państw trzecich, lub w wyniku wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii bez umowy o wystąpieniu, o ile zwolnienia te mają znaczący niekorzystny wpływ na lokalną, regionalną i krajową gospodarkę;

b) pracowników zwolnionych i osób, które zaprzestały prowadzenia działalności na własny rachunek w wyniku dalszego trwania światowego kryzysu finansowego i gospodarczego, o czym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 546/2009, lub w wyniku nowego światowego kryzysu finansowego i gospodarczego.

Artykuł 3

Definicja

Do celów niniejszego rozporządzenia „beneficjent” oznacza:

a) pracownika, którego zatrudnienie zostaje przedwcześnie zakończone w wyniku zwolnienia lub kończy się w okresie odniesienia wspomnianym w art. 4 i nie zostaje przedłużone;

b) osobę prowadzącą działalność na własny rachunek, która zatrudniała najwyżej dziesięciu pracowników zwolnionych w okolicznościach określonych w niniejszym rozporządzeniu i której działalność ustała, o ile działalność ta była w sposób oczywisty zależna od danego przedsiębiorstwa określonego w art. 4 ust. 1 lit. a) lub, zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. b), osoba prowadziła działalność na własny rachunek w danym sektorze.

Artykuł 4

Kryteria interwencji

1. Wkład finansowy z EFG zapewniany jest, gdy spełnione są warunki określone w art. 2, czego wynikiem jest:

a) co najmniej 500 pracowników zwolnionych lub osób, które zaprzestały prowadzenia działalności na własny rachunek w czteromiesięcznym okresie odniesienia, w przedsiębiorstwie w państwie członkowskim, z uwzględnieniem pracowników zwolnionych i osób, które zaprzestały prowadzenia działalności na własny rachunek u jego dostawców lub producentów znajdujących się poniżej w łańcuchu dostaw;

b) co najmniej 500 pracowników zwolnionych lub osób, które zaprzestały prowadzenia działalności na własny rachunek w dziewięciomiesięcznym okresie odniesienia, w szczególności w MŚP działających w jednym sektorze gospodarki według klasyfikacji NACE Rev. 2 i zlokalizowanych w jednym regionie lub w dwóch sąsiadujących ze sobą regionach na poziomie NUTS 2 lub w więcej niż dwóch sąsiadujących regionach na poziomie NUTS 2, pod warunkiem że w dwóch regionach łączna liczba pracowników zwolnionych lub osób, które zaprzestały prowadzenia działalności na własny rachunek, przekracza 500.

2. Na niewielkich rynkach pracy lub w wyjątkowych okolicznościach, w szczególności w odniesieniu do wniosków zbiorowych dotyczących MŚP, w przypadku odpowiednio uzasadnionym przez składające wniosek państwo członkowskie, wniosek o przyznanie wkładu finansowego na podstawie niniejszego artykułu może zostać uznany za dopuszczalny, nawet jeśli kryteria określone w ust. 1 lit. a) lub b) nie są całkowicie spełnione, jeżeli zwolnienia mają poważny wpływ na zatrudnienie i gospodarkę lokalną, regionalną lub krajową. Państwo członkowskie składające wniosek określa, które z kryteriów interwencji określonych w ust. 1 lit. a) i b) nie są całkowicie spełnione. W przypadku wniosków zbiorowych dotyczących MŚP położonych w jednym regionie, gdy składające wniosek państwo członkowskie wykaże, że w regionie tym funkcjonują głównie lub wyłącznie MŚP, w drodze wyjątku wniosek może obejmować MŚP działające w innych sektorach gospodarczych według klasyfikacji NACE Rev. 2. Łączna kwota wkładów w wyjątkowych okolicznościach nie może przekraczać 15 % maksymalnej rocznej kwoty EFG.

Artykuł 5

Obliczanie liczby zwolnień i przypadków ustania działalności

1. Państwo członkowskie składające wniosek wskazuje sposób, w jaki do celów art. 4 obliczana jest liczba pracowników i osób prowadzących działalność na własny rachunek, o których mowa w art. 3.

2. Państwo członkowskie składające wniosek oblicza liczbę, o której mowa w ust. 1, według jednej z następujących dat:

a) daty, z którą pracodawca, zgodnie z art. 3 ust. 1 dyrektywy Rady 98/59/WE (⁷), powiadamia na piśmie właściwy organ władzy publicznej o planowanych zwolnieniach grupowych; w takim przypadku państwo członkowskie składające wniosek przekazuje Komisji dodatkowe informacje na temat faktycznej liczby zwolnień dokonanych zgodnie z art. 4 ust. 1 niniejszego rozporządzenia przed zakończeniem oceny przez Komisję;

b) daty indywidualnego zawiadomienia pracownika przez pracodawcę o zwolnieniu lub wypowiedzenia zawartej z pracownikiem umowy o pracę;

c) daty faktycznego rozwiązania umowy o pracę lub jej wygaśnięcia;

d) zakończenia okresu skierowania do przedsiębiorstwa użytkownika; lub

e) w przypadku osoby prowadzącej działalność na własny rachunek – od ustalonej zgodnie z prawem krajowym lub przepisami administracyjnymi daty zaprzestania działalności.

Artykuł 6

Kwalifikujący się beneficjenci

1. Państwo członkowskie składające wniosek może świadczyć współfinansowane przez EFG zindywidualizowane usługi na rzecz kwalifikujących się beneficjentów, do których mogą należeć:

a) pracownicy zwolnieni i osoby, które zaprzestały prowadzenia działalności na własny rachunek, przy czym ich liczbę oblicza się zgodnie z art. 5, w okresie odniesienia, o którym mowa w art. 4;

b) pracownicy zwolnieni i osoby, które zaprzestały prowadzenia działalności na własny rachunek, obliczone zgodnie z art. 5, przed okresem odniesienia przewidzianym w art. 4 ust. 1 lit. a) lub po tym okresie; lub

c) pracownicy zwolnieni i osoby, które zaprzestały prowadzenia działalności na własny rachunek, w przypadkach gdy wniosek na mocy art. 4 ust. 2 stanowi odstępstwo od kryteriów zawartych w art. 4 ust. 1 lit. a).

Pracowników i osoby prowadzące działalność na własny rachunek, o których mowa w lit. b) i c) akapit pierwszy, uznaje się za kwalifikujących się, pod warunkiem że zostali oni zwolnieni lub ich działalność ustała po ogólnym ogłoszeniu przewidywanych zwolnień oraz że ustalony może być wyraźny związek przyczynowy ze zdarzeniem, które doprowadziło do zwolnień w okresie odniesienia.

2. W drodze odstępstwa od art. 2 państwa członkowskie składające wniosek mogą świadczyć zindywidualizowane usługi współfinansowane przez EFG określonej liczbie młodych osób niepracujących, niekształcących się ani nieszkolących się, które w dniu złożenia wniosku nie przekroczyły 25 roku życia lub, w przypadku gdy państwo członkowskie tak postanowi, 30 roku życia, w liczbie równej liczbie objętych pomocą beneficjentów, przy czym priorytetowo traktowane są osoby, które zostały zwolnione lub zaprzestały prowadzenia działalności, pod warunkiem że przynajmniej niektóre z tych zwolnień w rozumieniu art. 3 miały miejsce w regionach na poziomie NUTS 2, w których stopa bezrobocia osób młodych w wieku 15–24 lat wynosiła co najmniej 20 % w oparciu o najnowsze dostępne dane roczne. Wsparcie może być udzielane młodym osobom niekształcącym się, niepracującym ani nieszkolącym się, które nie przekroczyły 25 roku życia lub, w przypadku gdy państwo członkowskie tak postanowi, 30 roku życia, w tych regionach poziomu NUTS 2.

Artykuł 7

Działania kwalifikowalne

1. Wkład finansowy z EFG może być przekazany na aktywne środki rynku pracy, które stanowią część skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług, mających na celu ułatwienie reintegracji zawodowej beneficjentów objętych pomocą, a w szczególności osób znajdujących się w niekorzystnej sytuacji oraz starszych i młodych osób bezrobotnych, i podjęcie przez nich zatrudnienia lub działalności na własny rachunek. Skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług może obejmować w szczególności:

a) zindywidualizowane szkolenia, w tym umożliwiające zmianę kwalifikacji, dotyczące w szczególności umiejętności w zakresie technologii informacji i komunikacji, oraz poświadczanie zdobytego doświadczenia, pomoc w poszukiwaniu pracy, poradnictwo zawodowe, doradztwo, mentoring, pomoc w zakresie zwolnień monitorowanych, promowanie przedsiębiorczości, pomoc w zakresie prowadzenia działalności na własny rachunek, uruchamiania działalności gospodarczej i przejmowania działalności przez pracowników oraz działania w zakresie współpracy;

b) specjalne środki ograniczone w czasie, takie jak dodatki na poszukiwanie pracy, skierowane do pracodawców zachęty do zatrudniania, dodatki na koszty przeniesienia, dodatki na koszty utrzymania lub dodatki szkoleniowe (w tym świadczenia dla opiekunów);

c) środki motywujące osoby bezrobotne znajdujące się w niekorzystnej sytuacji, starsze i młode do pozostania na rynku pracy lub powrotu na rynek pracy.

Koszty środków, o których mowa w lit. b), nie mogą przekraczać 35 % całości kosztów skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług wymienionych w niniejszym ustępie.

Koszty inwestycji w przypadku działalności na własny rachunek, w przypadku uruchomienia działalności gospodarczej i w przypadku przejęcia działalności przez pracowników nie mogą przekraczać 15 000 EUR.

Przy opracowywaniu skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług należy przewidywać przyszłe perspektywy rynku pracy i potrzebne umiejętności. Skoordynowany pakiet powinien być zgodny z przejściem na zasobooszczędną i zrównoważoną gospodarkę.

2. Następujące środki nie kwalifikują się do uzyskania wkładu finansowego z EFG:

a) specjalne ograniczone w czasie środki, o których mowa w ust. 1 lit. b), które nie są uzależnione od aktywnego udziału beneficjentów objętych pomocą w poszukiwaniu pracy lub działaniach szkoleniowych;

b) działania, za które odpowiedzialne są przedsiębiorstwa na mocy ustawodawstwa krajowego lub układów zbiorowych.

Działania wspierane z EFG nie zastępują biernych środków ochrony socjalnej.

3. Skoordynowany pakiet zindywidualizowanych usług jest sporządzany w porozumieniu z objętymi pomocą beneficjentami lub ich przedstawicielami lub też z partnerami społecznymi.

4. Z inicjatywy państwa członkowskiego składającego wniosek wkład finansowy z EFG może zostać przyznany na działania przygotowawcze, działania w zakresie zarządzania, dostarczania i upowszechniania informacji, działania w zakresie kontroli i sprawozdawczości.

Artykuł 8

Wnioski

1. Państwo członkowskie składające wniosek przedstawia Komisji wniosek w terminie 12 tygodni od dnia, w którym spełnione zostały kryteria określone w art. 4 ust. 1 lub 2.

2. W ciągu dwóch tygodni od daty złożenia wniosku albo, w odpowiednim przypadku, daty otrzymania przez Komisję tłumaczenia wniosku, w zależności od tego która z tych dat jest późniejsza, Komisja potwierdza otrzymanie wniosku i informuje państwo członkowskie o wszelkich dodatkowych informacjach koniecznych do oceny wniosku.

3. Gdy Komisja zwróci się o takie dodatkowe informacje, państwo członkowskie odpowiada w ciągu sześciu tygodni od daty tego wniosku o udzielenie informacji. Na należycie uzasadniony wniosek zainteresowanego państwa członkowskiego Komisja przedłuża ten termin o dwa tygodnie.

4. Na podstawie informacji przekazanych przez państwo członkowskie Komisja kończy ocenę zgodności wniosku z warunkami przyznania wkładu finansowego w terminie dwunastu tygodni od otrzymania kompletnego wniosku lub, w odpowiednim przypadku, tłumaczenia wniosku. W przypadku gdy Komisja wyjątkowo nie jest w stanie dotrzymać tego terminu, przedstawia pisemne wyjaśnienie, podając przyczyny opóźnienia.

5. Kompletny wniosek zawiera następujące informacje:

a) uzasadnioną analizę związku między zwolnieniami lub ustaniem działalności a poważnymi zmianami strukturalnymi w kierunkach światowego handlu lub poważnymi zakłóceniami gospodarki lokalnej, regionalnej i krajowej, spowodowanymi globalizacją lub dalszym trwaniem światowego kryzysu finansowego i gospodarczego lub nowym globalnym kryzysem finansowym i gospodarczym. Analiza ta opiera się na informacjach statystycznych i innych informacjach, na poziomie najodpowiedniejszym do wykazania, że spełnione zostały kryteria interwencji określone w art. 4;

b) potwierdzenie, że jeżeli zwalniające przedsiębiorstwo kontynuowało działalność po dokonaniu zwolnień, wywiązało się ze zobowiązań prawnych dotyczących zwolnień i odpowiednio zatroszczyło się o pracowników;

c) wstępną ocenę liczby zwolnień zgodnie z art. 5 i objaśnienie zdarzeń, które doprowadziły do tych zwolnień;

d) w stosownych przypadkach, dane identyfikacyjne zwalniających przedsiębiorstw, dostawców lub producentów znajdujących się poniżej w łańcuchu dostaw, sektorów oraz kategorie beneficjentów, którzy mają być objęci pomocą, w rozbiciu na płeć i grupę wiekową;

e) spodziewany wpływ zwolnień na gospodarkę lokalną, regionalną lub krajową oraz na zatrudnienie;

f) opis skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług i związanych wydatków, w tym w szczególności wszelkie środki wspierające inicjatywy dotyczące zatrudnienia podejmowane na rzecz beneficjentów znajdujących się w niekorzystnej sytuacji, starszych lub młodych;

g) objaśnienie, w jaki sposób pakiet środków uzupełnia działania finansowane przez inne fundusze krajowe lub unijne, a także informacje dotyczące działań, do których zobowiązane są dane przedsiębiorstwa na mocy prawa krajowego lub układów zbiorowych;

h) szacowany budżet w odniesieniu do każdego elementu skoordynowanego pakietu zindywidualizowanych usług świadczonych na rzecz beneficjentów objętych pomocą oraz do wszelkich działań przygotowawczych, działań w zakresie zarządzania, dostarczania i upowszechniania informacji, a także działań w zakresie kontroli i sprawozdawczości;

i) dni, w których rozpoczęto lub planuje się rozpoczęcie świadczenia zindywidualizowanych usług dla beneficjentów objętych pomocą oraz działań wdrażających EFG, zgodnie z art. 7 odpowiednio ust. 1 i 4;

j) w stosownych przypadkach, procedury konsultacji z beneficjentami objętymi pomocą lub ich przedstawicielami lub też z partnerami społecznymi, a także z władzami lokalnymi i regionalnymi lub innymi odpowiednimi organizacjami;

k) oświadczenie o zgodności pomocy z EFG z unijnymi przepisami proceduralnymi i materialnymi w zakresie pomocy państwa, a także oświadczenie wyjaśniające, dlaczego zindywidualizowane usługi nie zastępują środków, za które odpowiedzialne są przedsiębiorstwa na mocy prawa krajowego lub układów zbiorowych;

l) źródła krajowego finansowania w formie płatności zaliczkowej lub współfinansowania krajowego oraz innego współfinansowania, w stosownych przypadkach.

Artykuł 9

Komplementarność, zgodność i koordynacja

1. Wkład finansowy z EFG nie zastępuje działań, za które na mocy prawa krajowego lub umów zbiorowych odpowiedzialne są przedsiębiorstwa.

2. Wsparcie dla beneficjentów objętych pomocą uzupełnia działania państw członkowskich na poziomie krajowym, regionalnym i lokalnym, w tym działania współfinansowane ze środków Unii.

3. Wkład finansowy z EFG jest ograniczony do tego, co jest niezbędne, aby zapewnić solidarność i tymczasowe, jednorazowe wsparcie dla beneficjentów objętych pomocą. Działania wspierane przez EFG są zgodne z prawem Unii i prawem krajowym, w tym z przepisami dotyczącymi pomocy państwa.

4. Komisja i państwo członkowskie składające wniosek zapewniają koordynację pomocy z funduszy unijnych, zgodnie z ich zakresem odpowiedzialności.

5. Państwo członkowskie składające wniosek zapewnia, by konkretne działania, na które przeznaczony jest wkład finansowy z EFG, nie były wspierane także przy wykorzystaniu innych instrumentów finansowych Unii.

Artykuł 10

Równość mężczyzn i kobiet oraz niedyskryminacja

Komisja i państwa członkowskie zapewniają, aby zasada równości kobiet i mężczyzn oraz uwzględnianie problematyki płci stanowiły integralną część poszczególnych etapów realizacji wkładu finansowego z EFG i były w ich ramach promowane. Komisja i państwa członkowskie podejmują wszelkie właściwe działania, aby zapobiec jakiejkolwiek dyskryminacji ze względu na płeć, rasę lub pochodzenie etniczne, religię lub przekonania, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną, w zakresie dostępu do wkładu finansowego z EFG i na różnych etapach jego realizacji.

Artykuł 11

Pomoc techniczna z inicjatywy Komisji

1. Z inicjatywy Komisji, najwyżej 0,5 % maksymalnej rocznej kwoty EFG może być wykorzystane do finansowania przygotowywania, monitorowania, gromadzenia danych i tworzenia bazy wiedzy istotnej dla wdrażania EFG. Może być on także wykorzystywany do finansowania wsparcia administracyjnego i technicznego, działań informacyjnych i komunikacyjnych, a także audytu, kontroli oraz działań związanych z oceną, niezbędnych do wdrażania niniejszego rozporządzenia.

2. W ramach limitu określonego w ust. 1, na początku każdego roku na wniosek Komisji Parlament Europejski i Rada udostępniają pewną kwotę na pomoc techniczną.

3. Zadania określone w ust. 1 są realizowane zgodnie z rozporządzeniem finansowym.

4. Pomoc techniczna Komisji obejmuje dostarczanie państwom członkowskim informacji i wskazówek dotyczących wykorzystywania, monitorowania i oceny EFG. Komisja powinna również dostarczać europejskim i krajowym partnerom społecznym informacji, wraz z jasnymi wytycznymi, na temat korzystania z EFG.

Artykuł 12

Informacja, komunikacja i promocja

1. Państwo członkowskie składające wniosek dostarcza informacji o finansowanych działaniach i upowszechnia je. Informacje takie kierowane są do zainteresowanych beneficjentów, władz lokalnych i regionalnych, partnerów społecznych, mediów i ogółu społeczeństwa. Podkreślają one rolę Unii Europejskiej i zapewniają widoczność wkładu z EFG.

2. Komisja prowadzi i regularnie uaktualnia stronę internetową dostępną we wszystkich urzędowych językach instytucji Unii, zawierającą aktualne informacje na temat EFG, wskazówki dotyczące przedkładania wniosków oraz informacje dotyczące przyjętych i odrzuconych wniosków, a także roli Parlamentu Europejskiego i Rady w procedurze budżetowej.

3. Komisja realizuje działania informacyjne i komunikacyjne na temat przypadków wsparcia z EFG i jego wyników na podstawie zdobytego doświadczenia w celu poprawy skuteczności EFG, zapewniając, aby obywatele i pracownicy UE byli świadomi istnienia EFG. Co dwa lata Komisja sporządza sprawozdanie z wykorzystania EFG, w rozbiciu na kraje i sektory.

4. Środki przeznaczone na działania komunikacyjne związane z niniejszym rozporządzeniem służą także komunikacji instytucjonalnej w zakresie priorytetów politycznych Unii, o ile są one powiązane z ogólnymi celami niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 13

Określenie wkładu finansowego

1. Komisja, na podstawie oceny przeprowadzonej zgodnie z art. 8, uwzględniając w szczególności liczbę objętych pomocą beneficjentów, proponowane działania i szacunkowe koszty, ocenia i proponuje w możliwie najkrótszym terminie kwotę ewentualnego wkładu finansowego z EFG, który może zostać przyznany w ramach dostępnych środków. Kwota ta nie może przekraczać 60 % całkowitych szacowanych kosztów, o których mowa w art. 8 ust. 5 lit. h).

2. Jeżeli na podstawie oceny przeprowadzonej zgodnie z art. 8 Komisja uzna, że spełnione są warunki przekazania wkładu finansowego zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, niezwłocznie rozpoczyna procedurę określoną w art. 15.

3. Jeżeli na podstawie oceny przeprowadzonej zgodnie z art. 8 Komisja uzna, że warunki przyznania wkładu finansowego na mocy niniejszego rozporządzenia nie zostały spełnione, niezwłocznie powiadamia o tym państwo członkowskie, które złożyło wniosek.

Artykuł 14

Kwalifikowalność wydatków

1. Wydatki kwalifikują się do przyznania wkładu finansowego z EFG, począwszy od terminów określonych zgodnie z art. 8 ust. 5 lit. i), od których dane państwo członkowskie rozpoczyna lub ma rozpocząć świadczenie zindywidualizowanych usług na rzecz beneficjentów objętych pomocą lub ponosi wydatki administracyjne na wdrażanie EFG zgodnie z art. 7 odpowiednio ust. 1 i 4.

2. W przypadku dotacji zastosowanie mają odpowiednio art. 67 i 68 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 1303/2013 (⁸), oraz art. 14 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 1304/2013 (⁹), a także wszelkie akty delegowane przyjęte przez Komisję na podstawie tych rozporządzeń.

Artykuł 15

Procedura budżetowa

1. Zasady działania EFG są zgodne z przepisami pkt 13 porozumienia międzyinstytucjonalnego.

2. Środki związane z EFG są ujęte w budżecie ogólnym Unii jako rezerwa.

3. Komisja, z jednej strony, oraz Parlament Europejski i Rada, z drugiej strony, dążą do skrócenia do minimum czasu potrzebnego do uruchomienia EFG.

4. W przypadku gdy Komisja uzna, że warunki przyznania wkładu finansowego z EFG zostały spełnione, przedstawia wniosek w sprawie jego uruchomienia. Decyzja o uruchomieniu środków z EFG podejmowana jest wspólnie przez Parlament Europejski i Radę w terminie jednego miesiąca od przedstawienia im sprawy. Rada stanowi większością kwalifikowaną, a Parlament Europejski – większością głosów swoich członków i trzech piątych głosów oddanych.

Przesunięcia związane z EFG dokonywane są zgodnie z art. 31 rozporządzenia finansowego, co do zasady w terminie nieprzekraczającym siedmiu dni od dnia przyjęcia odnośnej decyzji przez Parlament Europejski i przez Radę.

5. Równocześnie z przyjęciem wniosku dotyczącego decyzji w sprawie uruchomienia EFG Komisja przyjmuje decyzję w sprawie wkładu finansowego w drodze aktu wykonawczego wchodzącego w życie w dniu, w którym Parlament Europejski i Rada przyjmują decyzję w sprawie uruchomienia środków z EFG.

6. Wniosek dotyczący decyzji o uruchomieniu EFG, o którym mowa w ust. 4, zawiera, co następuje:

a) ocenę przeprowadzoną zgodnie z art. 8 ust. 4, wraz ze streszczeniem informacji, na których oparta jest ta ocena;

b) dowody, że spełnione zostały kryteria przewidziane w art. 4 i 9; oraz

c) uzasadnienie proponowanych kwot.

Artykuł 16

Płatności i wykorzystanie wkładu finansowego

1. W następstwie wejścia w życie decyzji w sprawie wkładu finansowego zgodnie z art. 15 ust. 5 Komisja wypłaca danemu państwu członkowskiemu zasadniczo w terminie 15 dni 100 % wkładu finansowego w formie pojedynczej płatności zaliczkowej. Płatność zaliczkową rozlicza się w momencie zamknięcia wkładu finansowego zgodnie z art. 18 ust. 2.

2. Wkład finansowy, o którym mowa w ust. 1 jest realizowany w ramach zarządzania dzielonego zgodnie z art. 63 rozporządzenia finansowego.

3. Szczegółowe zasady techniczne dotyczące finansowania zostają określone przez Komisję w decyzji w sprawie wkładu finansowego, o której mowa w art. 15 ust. 5.

4. Zgodnie z art. 8 ust. 1 państwo członkowskie jak najszybciej, i nie później niż 24 miesiące po dacie złożenia wniosku, przeprowadza działania kwalifikowalne określone w art. 7.

Państwo członkowskie może podjąć decyzję o odroczeniu daty rozpoczęcia działań kwalifikowalnych o maksymalnie 3 miesiące od daty złożenia wniosku. W przypadku takiego odroczenia działania kwalifikowalne są przeprowadzane w ciągu 24 miesięcy od daty rozpoczęcia podanej przez państwo członkowskie we wniosku.

Gdy beneficjent korzysta z kształcenia lub szkolenia trwającego dwa lata lub dłużej, opłaty za taki kurs mogą być objęte współfinansowaniem z EFG do chwili upływu terminu na złożenie sprawozdania końcowego, o którym mowa w art. 18 ust. 1, pod warunkiem że dane opłaty zostały uiszczone przed tym terminem.

5. Podczas przeprowadzania działań ujętych w pakiecie zindywidualizowanych usług dane państwo członkowskie może przedłożyć Komisji wniosek o zmianę włączonych do niego działań przez dodanie innych działań kwalifikowalnych wymienionych w art. 7 ust. 1 lit. a) i c), pod warunkiem że zmiany te są należycie uzasadnione i całkowita kwota nie przekracza wkładu finansowego, o którym mowa w art. 15 ust. 5. Komisja ocenia proponowane zmiany i, jeżeli wyraża na nie zgodę, zawiadamia o tym państwo członkowskie.

6. Wydatki, o których mowa art. 7 ust. 4 są kwalifikowalne do upływu terminu złożenia sprawozdania końcowego.

Artykuł 17

Stosowanie euro

We wnioskach, decyzjach dotyczących wkładów finansowych i sprawozdaniach sporządzonych na podstawie niniejszego rozporządzenia, a także we wszelkich innych powiązanych dokumentach, wszystkie kwoty wyrażone są w euro.

Artykuł 18

Sprawozdanie końcowe oraz zamknięcie

1. Nie później niż sześć miesięcy po upływie okresu określonego w art. 16 ust. 4 dane państwo członkowskie przedstawia Komisji sprawozdanie końcowe dotyczące realizacji wkładu finansowego, obejmujące następujące informacje:

a) rodzaj działań oraz główne wyniki,

b) nazwy organów odpowiedzialnych za realizację pakietu środków w danym państwie członkowskim;

c) charakterystyka objętych pomocą beneficjentów i ich status zatrudnienia,

d) czy w ciągu ostatnich pięciu lat przedsiębiorstwo było beneficjentem pomocy państwowej lub wcześniejszych środków z unijnego Funduszu Spójności bądź funduszy strukturalnych, przy czym nie dotyczy to mikroprzedsiębiorstw i MŚP;

e) oświadczenie uzasadniające wydatki i wskazujące, w odpowiednich przypadkach, komplementarność działań z działaniami finansowanymi z EFS.

W miarę możliwości dane dotyczące beneficjentów są przedstawiane w rozbiciu na płeć.

2. Nie później niż sześć miesięcy po otrzymaniu przez Komisję wszystkich informacji wymaganych w ust. 1 Komisja zamyka wkład finansowy z EFG, określając jego ostateczną kwotę oraz ewentualną kwotę należną od danego państwa członkowskiego zgodnie z art. 22.

Artykuł 19

Sprawozdanie dwuletnie

1. Do dnia 1 sierpnia 2015 r. a następnie co dwa lata, Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie kompleksowe sprawozdanie ilościowe i jakościowe z działalności w ramach niniejszego rozporządzenia oraz rozporządzenia (WE) nr 1927/2006 w poprzednich dwóch latach. Sprawozdanie koncentruje się głównie na wynikach osiągniętych przez EFG i zawiera w szczególności informacje dotyczące złożonych wniosków, przyjętych decyzji, finansowanych działań, w tym danych statystycznych odnoszących się do poziomu ponownej integracji beneficjentów w rozbiciu na państwa członkowskie, a także komplementarności tych działań z działaniami finansowanymi z innych unijnych funduszy, przede wszystkim z Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS), oraz informacje dotyczące zamknięcia przyznanego wkładu finansowego. Powinno ono dokumentować również przypadki wniosków, które zostały odrzucone lub zredukowane ze względu na brak wystarczających środków lub niekwalifikowalność.

2. Sprawozdanie jest przekazywane do wiadomości Trybunałowi Obrachunkowemu, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu, Komitetowi Regionów oraz partnerom społecznym.

Artykuł 20

Ocena

1. Komisja przeprowadza z własnej inicjatywy i w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi:

a) do dnia 30 czerwca 2017 r. ocenę śródokresową dotyczącą efektywności i trwałości uzyskanych wyników;

b) do dnia 31 grudnia 2021 r. ocenę ex post przeprowadzaną z pomocą ekspertów zewnętrznych, w celu określenia wpływu EFG i jego wartości dodanej.

2. Wyniki ocen, o których mowa w ust. 1 przekazywane są do wiadomości Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Trybunałowi Obrachunkowemu, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu, Komitetowi Regionów i partnerom społecznym. Podczas opracowywania nowych programów w dziedzinie zatrudnienia i spraw socjalnych należy wziąć pod uwagę zalecenia wynikające z tych ocen.

3. Oceny, o których mowa w ust. 1 obejmują dane pokazujące liczbę wniosków oraz zawierają wyniki realizacji EFG w rozbiciu na poszczególne kraje i sektory, tak by można było stwierdzić, czy EFG dociera do zamierzonych odbiorców.

Artykuł 21

Zarządzanie i kontrola finansowa

1. Bez uszczerbku dla odpowiedzialności Komisji za wykonanie ogólnego budżetu Unii, państwa członkowskie przyjmują odpowiedzialność w pierwszym rzędzie za zarządzanie działaniami wspieranymi przez EFG i kontrolę finansową działań. W tym celu podejmowane przez nie środki obejmują:

a) weryfikowanie, czy zarządzanie i system kontroli zostały ustanowione i są realizowane w sposób zapewniający efektywne i prawidłowe wykorzystywanie funduszy Unii, zgodnie z zasadami należytego zarządzania finansami;

b) weryfikowanie, czy finansowane działania zostały właściwe przeprowadzone;

c) zapewnienie, by finansowane wydatki były oparte na wiarygodnych dokumentach pomocniczych, a także były legalne i zgodne z przepisami;

d) zapobieganie nieprawidłowościom, ich wykrywanie i korygowanie zgodnie z definicją zawartą w art. 122 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1303/2013 oraz, w stosownych przypadkach, odzyskiwanie kwot nienależnie wypłaconych wraz z odsetkami z tytułu zaległych płatności. Państwa powiadamiają Komisję o tego rodzaju nieprawidłowościach i informują ją na bieżąco o przebiegu związanych z tym postępowań administracyjnych i prawnych.

2. Państwa członkowskie wyznaczają organy odpowiedzialne za zarządzanie działaniami wspieranymi przez EFG oraz kontrolę nad nimi zgodnie z art. 63 ust. 3 rozporządzenia finansowego oraz kryteriami i procedurami określonymi w rozporządzeniu (UE, Euratom) nr 1303/2013. Przedkładając sprawozdanie końcowe, o którym mowa w art. 18 niniejszego rozporządzenia, te wyznaczone organy przekazują Komisji informacje określone w art. 63 ust. 5 rozporządzenia finansowego, dotyczące realizacji wkładu finansowego.

3. Państwa członkowskie dokonują korekt finansowych wymaganych w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości. Korekty dokonane przez państwa członkowskie polegają na anulowaniu całości lub części wkładu finansowego. Państwa członkowskie odzyskują wszelkie kwoty utracone w wyniku wykrytej nieprawidłowości i zwracają je Komisji, a jeżeli w wyznaczonym terminie kwota nie zostanie zwrócona przez dane państwo członkowskie, należne są odsetki od zadłużenia przeterminowanego.

4. Ponosząc odpowiedzialność za wykonanie ogólnego budżetu Unii, Komisja podejmuje wszelkie kroki niezbędne do zweryfikowania, czy finansowane działania przeprowadzane są zgodnie z zasadami należytego i efektywnego zarządzania finansowego. Obowiązkiem państwa członkowskiego składającego wniosek jest posiadanie sprawnie funkcjonujących systemów zarządzania i kontroli; Komisja upewnia się, że takie systemy funkcjonują.

W tym celu, bez uszczerbku dla uprawnień Trybunału Obrachunkowego lub kontroli przeprowadzanych przez państwa członkowskie zgodnie z krajowymi przepisami ustawowymi, wykonawczymi i administracyjnymi, urzędnicy lub inni pracownicy Komisji mogą przeprowadzać kontrole na miejscu, w tym kontrole wyrywkowe działań finansowanych przez EFG, po uprzednim powiadomieniu z wyprzedzeniem minimum jednego dnia roboczego. W celu otrzymania wszelkiej niezbędnej pomocy Komisja powiadamia z wyprzedzeniem państwo członkowskie, które złożyło wniosek. W takich kontrolach mogą uczestniczyć urzędnicy lub inni pracownicy danego państwa członkowskiego.

5. Państwa członkowskie dopilnowują, by wszystkie dokumenty pomocnicze dotyczące poniesionych wydatków były dostępne dla Komisji i Trybunału Obrachunkowego przez okres trzech lat po zamknięciu wkładów finansowych otrzymanych z EFG.

Artykuł 22

Zwrot wkładu finansowego

1. W przypadkach gdy kwota rzeczywistych kosztów działania jest niższa niż szacunkowa kwota podana zgodnie z art. 15, Komisja przyjmuje decyzję w drodze aktu wykonawczego, żądając od danego państwa członkowskiego zwrotu odpowiedniej kwoty otrzymanego wkładu finansowego.

2. Jeżeli dane państwo członkowskie nie wypełnia zobowiązań zawartych w decyzji w sprawie wkładu finansowego, Komisja podejmuje niezbędne kroki, przyjmując decyzję w drodze aktu wykonawczego, by zażądać od tego państwa członkowskiego zwrotu całości lub części otrzymanego wkładu finansowego.

3. Przed przyjęciem decyzji zgodnie z ust. 1 lub 2 Komisja odpowiednio bada dany przypadek, a w szczególności pozostawia danemu państwu członkowskiemu określony czas na przedstawienie uwag.

4. Jeżeli, po przeprowadzeniu niezbędnych weryfikacji, Komisja ustali, że państwo członkowskie nie wypełnia zobowiązań na mocy art. 21 ust. 1, Komisja – jeśli nie osiągnięto porozumienia, a państwo członkowskie nie dokonało korekt w okresie wyznaczonym przez Komisję, i uwzględniając wszelkie uwagi państwa członkowskiego – w ciągu trzech miesięcy od końca okresu, o którym mowa w ust. 3, podejmuje decyzję dotyczącą dokonania wymaganych korekt finansowych w celu anulowania całości lub części wkładu z EFG na przedmiotowe działanie. Wszelkie kwoty nienależnie wypłacone wynikające z wykrytej nieprawidłowości zostają odzyskane, a jeżeli w wyznaczonym terminie kwota nie zostanie zwrócona przez państwo członkowskie, które złożyło wniosek, należne są odsetki od zadłużenia przeterminowanego.

Artykuł 23

Uchylenie

Rozporządzenie (WE) nr 1927/2006 traci moc ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2014 r.

Nie naruszając akapitu pierwszego, rozporządzenie to stosuje się nadal w odniesieniu do wniosków złożonych do dnia 31 grudnia 2013 r.

Artykuł 24

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem następującym jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do wszystkich wniosków złożonych w okresie od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 17 grudnia 2013 r.