KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylające dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (¹), w szczególności pierwszy wariant wymieniony w jego art. 21 ust. 3 oraz art. 78 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywą Komisji 2008/66/WE (²) włączono bifenoks jako substancję czynną do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG (³).

(2) Substancje czynne włączone do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG zostały uznane za zatwierdzone na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 oraz są wymienione w części A załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (⁴).

(3) Zgodnie z art. 21 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 Belgia złożyła do Komisji wniosek o dokonanie przeglądu zatwierdzenia dla bifenoksu w świetle nowej wiedzy naukowej i technicznej wynikającej z informacji przekazanych do tego państwa członkowskiego przez powiadamiającego zgodnie z art. 56 ust. 1 tego rozporządzenia. Informacje, o których mowa, dotyczyły tworzenia się nitrofenu w związku ze stosowaniem bifenoksu.

(4) Belgia oceniła informacje przedłożone przez powiadamiającego. W dniu 21 marca 2013 r. przedstawiła ona swoją ocenę, w formie uzupełnienia do projektu sprawozdania z oceny, pozostałym państwom członkowskim, Komisji i Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności, zwanemu dalej „Urzędem”.

(5) W świetle tych informacji Komisja uznała, że istnieją przesłanki świadczące o tym, że bifenoks przestał spełniać kryteria zatwierdzenia przewidziane w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009.

(6) Komisja zwróciła się do powiadamiającego o przedłożenie uwag.

(7) Komisja doszła do wniosku, że ze względu na fakt, iż w pewnych warunkach środowiskowych stosowanie bifenoksu może potencjalnie powodować tworzenie się nitrofenu, nie można wykluczyć zagrożenia dla środowiska, chyba że zostaną nałożone dalsze ograniczenia.

(8) Potwierdza się, że substancja czynna bifenoks jest uznana za zatwierdzoną na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1107/2009. Podczas oceniania wniosków o udzielenie zezwolenia na środki ochrony roślin państwa członkowskie powinny zwracać szczególną uwagę na potencjalną zdolność bifenoksu do tworzenia nitrofenu i nałożyć ograniczenia w odniesieniu do warunków stosowania, tam gdzie jest to stosowne.

(9) Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011.

(10) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zmiany w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 540/2011

Część A załącznika do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011 zostaje zmieniona zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 8 listopada 2013 r.

ZAŁĄCZNIK

Tekst w kolumnie „Przepisy szczegółowe” w wierszu 180, Bifenoks, w części A załącznika do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011 otrzymuje brzmienie:

„CZĘŚĆ A

Zezwala się wyłącznie na stosowanie w charakterze środka chwastobójczego.

CZĘŚĆ B

W celu wprowadzenia w życie jednolitych zasad, o których mowa w art. 29 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009, uwzględnia się wnioski ze sprawozdania z przeglądu dotyczącego bifenoksu, w szczególności jego dodatki I i II, w wersji sfinalizowanej przez Stały Komitet ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt w dniu 14 marca 2008 r.

W swojej ogólnej ocenie państwa członkowskie zwracają szczególną uwagę na:

a) bezpieczeństwo operatorów oraz dopilnowują, aby warunki stosowania zawierały zalecenia dotyczące stosowania, w stosownych przypadkach, odpowiedniego wyposażenia ochrony osobistej;

b) narażenie konsumentów na spożycie z żywnością pozostałości bifenoksu w produktach pochodzenia zwierzęcego oraz w roślinach następczych uprawianych zmianowo;

c) warunki środowiskowe, które mogą prowadzić do potencjalnego tworzenia nitrofenu.

Państwa członkowskie nakładają ograniczenia w odniesieniu do warunków stosowania, w stosownych przypadkach, w związku z lit. c).”.