KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (¹), w szczególności jego art. 247,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Podstawowe działanie 2 komunikatu Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów „Akt o jednolitym rynku II – Razem na rzecz nowego wzrostu gospodarczego” (²) wymaga ustanowienia prawdziwego jednolitego rynku transportu morskiego poprzez uchylenie wobec unijnych towarów transportowanych między portami morskimi w UE formalności administracyjnych i celnych, które mają zastosowanie do towarów przybywających z portów pozaunijnych.

(2) W tym celu Komisja zobowiązała się do przedstawienia pakietu inicjatyw ustawodawczych i nieustawodawczych pod nazwą „Niebieski pas” służących zmniejszeniu obciążeń administracyjnych dla podmiotów zaangażowanych w wewnątrzunijny transport morski do porównywalnego poziomu, jakiemu podlegają inne środki transportu (transport lotniczy, kolejowy, drogowy).

(3) Niniejsze rozporządzenie stanowi część pakietu „Niebieski pas” .

(4) Zgodnie z art. 313 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 (³) towary wprowadzone na obszar celny Wspólnoty zgodnie z art. 37 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 nie są uznawane za towary wspólnotowe, chyba że ich status wspólnotowy został potwierdzony.

(5) Artykuł 313 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 stanowi, że towary przewożone między portami znajdującymi się na obszarze celnym Wspólnoty regularną linią żeglugową, na którą zostało wydanie pozwolenie, uznaje się za towary wspólnotowe, o ile nie zostanie ustalone inaczej. Statki regularnej linii żeglugowej mogą również przewozić towary niewspólnotowe, pod warunkiem że są one objęte procedurą zewnętrznego tranzytu wspólnotowego. Ponadto wykorzystanie regularnej linii żeglugowej do przewozu towarów niewspólnotowych nie ogranicza podejmowania kontroli do innych celów, w tym dotyczących zagrożenia zdrowia zwierząt i roślin oraz zdrowia publicznego.

(6) Przed wydaniem pozwolenia na utworzenie regularnej linii żeglugowej zezwalający organ celny ma obowiązek zasięgnięcia opinii organów celnych pozostałych państw członkowskich, których linia będzie dotyczyć. Jeżeli po uzyskaniu pozwolenia na utworzenie regularnej linii żeglugowej posiadacz takiego pozwolenia (dalej „posiadacz”) zamierza w późniejszym terminie rozszerzyć działanie linii na inne państwa członkowskie, konieczne będą dalsze konsultacje z organami celnymi tych państw członkowskich. W celu uniknięcia w stopniu, w jakim jest to możliwe, konieczności prowadzenia dalszych konsultacji po uzyskaniu pozwolenia, należy zadbać o to, by przedsiębiorstwa żeglugowe ubiegające się o zezwolenie mogły w wykazie państw członkowskich, których faktycznie to dotyczy, wskazać dodatkowo państwa członkowskie, których mogłoby to potencjalnie dotyczyć i w stosunku do których przedsiębiorstwa żeglugowe deklarują działanie linii żeglugowej w przyszłości.

(7) Od 2010 r. okres przeznaczony na konsultacje z organami celnymi innych państw członkowskich wynosi 45 dni. Doświadczenie pokazało jednak, że okres ten jest niepotrzebnie długi i powinien ulec skróceniu.

(8) Dzięki wykorzystaniu elektronicznego systemu służącego do przekazywania i wymiany informacji załącznik 42a do rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 stał się zbyteczny.

(9) Pozwolenia na utworzenie regularnych linii żeglugowych istniejące przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, na wniosek posiadacza, powinny zostać poddane przeglądowi w celu uwzględnienia każdego państwa członkowskiego, którego mogłoby to potencjalnie dotyczyć i w stosunku do którego posiadacz deklaruje działanie linii żeglugowych w przyszłości.

(10) Elektroniczny system służący do przekazywania i wymiany informacji wykorzystywany obecnie do przechowywania informacji oraz powiadamiania organów celnych innych państw członkowskich o pozwoleniach na utworzenie regularnej linii żeglugowej nie jest systemem, o którym mowa w art. 14x rozporządzenia (EWG) nr 2454/93. Odniesienia do tego systemu powinny zostać poprawione.

(11) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (EWG) nr 2454/93.

(12) Zmiany w długości okresu przeznaczonego na konsultację z organami celnymi innych państw członkowskich oraz w kilku państwach członkowskich, które mogą być wymienione we wniosku, wymagają wprowadzenia zmian do elektronicznego systemu służącego do przekazywania i wymiany informacji w odniesieniu do regularnych linii żeglugowych i odroczenia stosowania odpowiednich przepisów niniejszego rozporządzenia.

(13) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Kodeksu Celnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (EWG) nr 2454/93 wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 313b wprowadza się następujące zmiany:

a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:

„ 2a. Komisja i organy celne państw członkowskich, stosując elektroniczny system służący do przekazywania i wymiany informacji w odniesieniu do regularnych linii żeglugowych, przechowują i mają dostęp do następujących informacji:

a) danych dotyczących wniosków;

b) pozwoleń na utworzenie regularnej linii żeglugowej i, w stosownych przypadkach, ich zmiany lub cofnięcia;

c) nazw portów zawinięcia oraz nazw statków, które mają obsługiwać linię;

d) wszelkich innych istotnych informacji.”;

b) w ust. 3 wprowadza się następujące zmiany:

(i) akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„Wniosek o wydanie pozwolenia na utworzenie regularnej linii żeglugowej określa, w jakich państwach członkowskich faktycznie będzie działać wymieniona linia, oraz może wskazywać państwa członkowskie, których mogłoby to potencjalnie dotyczyć i w stosunku do których wnioskodawca deklaruje działanie linii żeglugowej w przyszłości. Organy celne państwa członkowskiego, które otrzymały wniosek (zezwalające organy celne), informują o tym organy celne pozostałych państw członkowskich, których regularna linia żeglugowa faktycznie dotyczy lub będzie dotyczyć potencjalnie (organy celne opiniujące), poprzez elektroniczny system służący do przekazywania i wymiany informacji w odniesieniu do regularnych linii żeglugowych, o którym mowa w ust. 2a.”;

(ii) w akapicie drugim liczbę „45” zastępuje się liczbą „15” ;

(iii) w akapicie drugim wyrazy „elektroniczny system służący do przekazywania i wymiany informacji, o którym mowa w art. 14x” zastępuje się wyrazami „elektroniczny system służący do przekazywania i wymiany informacji w odniesieniu do regularnych linii żeglugowych, o którym mowa w ust. 2a”;

(iv) w akapicie trzecim wyrazy „elektroniczny system służący do przekazywania i wymiany informacji, o którym mowa w art. 14x” zastępuje się wyrazami „elektroniczny system służący do przekazywania i wymiany informacji w odniesieniu do regularnych linii żeglugowych, o którym mowa w ust. 2a”;

2) w art. 313c ust. 2 akapit drugi wyrazy „elektroniczny system służący do przekazywania i wymiany informacji, o którym mowa w art. 14x” zastępuje się wyrazami „elektroniczny system służący do przekazywania i wymiany informacji w odniesieniu do regularnych linii żeglugowych, o którym mowa w art. 313b ust. 2a”;

3) w art. 313d ust. 2 akapit pierwszy wyrazy „elektronicznym systemie służącym do przekazywania i wymiany informacji, o którym mowa w art. 14x” zastępuje się wyrazami „elektronicznym systemie służącym do przekazywania i wymiany informacji w odniesieniu do regularnych linii żeglugowych, o którym mowa w art. 313b ust. 2a”;

4) w art. 313f ust. 2 wyrazy „elektroniczny system służący do przekazywania i wymiany informacji, o którym mowa w art. 14x” zastępuje się wyrazami „elektroniczny system służący do przekazywania i wymiany informacji w odniesieniu do regularnych linii żeglugowych, o którym mowa w art. 313b ust. 2a”;

5) załącznik 42a skreśla się.

Artykuł 2

Zezwalające organy celne, na wniosek posiadacza, dokonują przeglądu pozwoleń na utworzenie regularnych linii żeglugowych, które istniały na dzień wejścia w życie niniejszego rozporządzenia określony w art. 3 ust. 2, w celu uwzględnienia państw członkowskich, których mogłoby potencjalnie dotyczyć działanie danej linii i w stosunku do których posiadacz deklaruje działanie linii żeglugowych w przyszłości.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Punkt 1 lit. b) ppkt (i) oraz (ii) artykułu 1 stosuje się od dnia 1 marca 2014 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 5 listopada 2013 r.