KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 2004/68/WE z dnia 26 kwietnia 2004 r. ustanawiającą warunki zdrowia zwierząt regulujące przywóz do oraz tranzyt przez terytorium Wspólnoty niektórych żywych zwierząt kopytnych, zmieniającą dyrektywy 90/426/EWG oraz 92/65/EWG i uchylającą dyrektywę 72/462/EWG (¹), w szczególności jej art. 6 ust. 1, art. 7 lit. e) oraz art. 13 ust. 1,

uwzględniając dyrektywę Rady 2002/99/WE z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiającą przepisy o wymaganiach zdrowotnych dla zwierząt regulujące produkcję, przetwarzanie, dystrybucję oraz wprowadzanie produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do spożycia przez ludzi (²), w szczególności jej zdanie wprowadzające oraz art. 8 ust. 1 i 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W rozporządzeniu Komisji (UE) nr 206/2010 (³) ustanowiono wymogi dotyczące świadectw weterynaryjnych wymaganych przy wprowadzaniu do Unii niektórych przesyłek żywych zwierząt lub świeżego mięsa. Określono w nim także wykazy krajów trzecich, ich terytoriów lub części, które spełniają określone kryteria i z których przesyłki mogą być wprowadzane do Unii.

(2) W rozporządzeniu (UE) nr 206/2010 zezwolono na przywóz świeżego odkostnionego i dojrzałego mięsa bydła z całego terytorium Urugwaju.

(3) Urugwaj jest wolny od pryszczycy, ale prowadzi szczepienia. Ogólny stan zdrowia bydła w tym państwie jest zatem inny niż w Unii. W związku z tym Urugwaj może wywozić jedynie świeże odkostnione i dojrzałe mięso bydła. Zgodnie z wymogami dotyczącymi przywozu bydło przeznaczone do uboju w celu wywozu świeżego mięsa do Unii wysyłane jest bezpośrednio z gospodarstwa pochodzenia do rzeźni. Zasada ta uniemożliwia wielu małym gospodarstwom prowadzenie produkcji z przeznaczeniem na rynek Unii, gdyż pochodzące z nich zwierzęta przed ubojem przechodzą przez miejsce gromadzenia lub targi zwierząt.

(4) Kontrola przeprowadzona przez Unię w marcu 2012 r. potwierdziła, że urugwajski system identyfikacji i rejestracji przemieszczania umożliwia weterynarzom wydającym świadectwa sprawdzenie wcześniejszych miejsc pobytu zwierząt. System pozwala zatem na uzyskanie pewności, że przed transportem do rzeźni zwierzęta pozostawały przez okres 40 dni w jednym gospodarstwie. Urugwaj może również zagwarantować, że unijne wymogi przywozowe w zakresie zdrowia zwierząt są przestrzegane w odniesieniu do bydła przeznaczonego do uboju w celu wywozu świeżego odkostnionego i dojrzałego mięsa wołowego do Unii, nawet jeżeli te zwierzęta przed ubojem przechodzą przez miejsca gromadzenia lub targi, ze względu na system, w którym wszystkie sztuki bydła są indywidualnie identyfikowane, tak aby można było prześledzić ich przemieszczanie wstecz do źródła pochodzenia.

(5) Urugwaj daje zatem gwarancje wystarczające, aby zyskać pewność, że wszystkie sztuki bydła, których mięso jest przeznaczone na wywóz do Unii mają taki sam status zdrowotny podczas tranzytu przez miejsce gromadzenia (w tym targi) w Urugwaju przed ubojem. W związku z tym należy dostosować wpis dotyczący tego kraju w wykazie w części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010.

(6) W dwóch odniesieniach do przypisów zawartych w części II.2 wzoru świadectwa „OVI–X” znajdującego się w części 2 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 stwierdzono błąd. W związku z tym należy odpowiednio zmienić i sprostować rozporządzenie (UE) nr 206/2010.

(7) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przepisy zmieniające

W części 1 załącznika II do rozporządzenia (UE) nr 206/2010 wpis odnoszący się do Urugwaju otrzymuje brzmienie:

Artykuł 2

Przepisy sprostowujące

W części 2 załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 206/2010, w części II wzoru świadectwa „ OVI–X”, wprowadza się następujące zmiany:

a) w pkt II.2.8 wyrażenie:

„⁽¹⁾ [II.2.8.2. są zwierzętami przeznaczonymi do produkcji, które urodziły się i stale przebywały w gospodarstwach, gdzie nie stwierdzono żadnego przypadku trzęsawki owiec;]”

otrzymuje brzmienie:

„ ⁽²⁾ [II.2.8.2. są zwierzętami przeznaczonymi do produkcji, które urodziły się i stale przebywały w gospodarstwach, gdzie nie stwierdzono żadnego przypadku trzęsawki owiec;]”

b) w pkt II.2.9 formuła wprowadzająca:

„są wysyłane/zostały wysłane⁽¹⁾ z gospodarstwa lub gospodarstw pochodzenia nie przechodząc przez żaden rynek:”

otrzymuje brzmienie:

„ są wysyłane/zostały wysłane⁽²⁾ z gospodarstwa lub gospodarstw pochodzenia nie przechodząc przez żaden rynek:”

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 25 stycznia 2013 r.