RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 192 ust. 1 w związku z art. 218 ust. 6 lit. a),

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego (¹),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Konwencja o ochronie Morza Śródziemnego przed zanieczyszczeniami, której tytuł został zmieniony na następujący: „ Konwencja o ochronie środowiska morskiego i regionu przybrzeżnego Morza Śródziemnego” („konwencja barcelońska”) została zawarta w imieniu Wspólnoty Europejskiej na mocy decyzji Rady 77/585/EWG (²) a zmiany do konwencji z Barcelony zostały zaakceptowane decyzją Rady 1999/802/WE (³).

(2) Zgodnie z art. 7 konwencji barcelońskiej umawiające się strony mają podjąć wszystkie stosowne działania w celu zmniejszania i zwalczania zanieczyszczenia oraz zapobiegania mu, a także w największym możliwym zakresie w celu zlikwidowania na obszarze Morza Śródziemnego zanieczyszczenia powstałego w wyniku działalności poszukiwawczej i wydobywczej na szelfie kontynentalnym oraz na dnie morskim i w jego podglebiu.

(3) Jeden z protokołów do konwencji barcelońskiej dotyczy ochrony Morza Śródziemnego przed zanieczyszczeniem powstałym w wyniku działalności poszukiwawczej i wydobywczej na szelfie kontynentalnym oraz na dnie morskim i w jego podglebiu („protokół morski”). Wszedł on w życie dnia 24 marca 2011 r. Do chwili obecnej protokół ratyfikowały Albania, Cypr, Libia, Maroko, Syria i Tunezja. Oprócz Cypru niektóre inne państwa członkowskie, które są umawiającymi się stronami konwencji barcelońskiej, ogłosiły ostatnio zamiar ratyfikowania także protokołu.

(4) Szacuje się, że na obszarze Morza Śródziemnego istnieje ponad 200 czynnych platform morskich, a planowane jest uruchomienie dalszych platform. Po odkryciu dużych rezerw paliw kopalnych w Morzu Śródziemnym oczekuje się zintensyfikowania działalności związanej z poszukiwaniem i wydobywaniem węglowodorów. Ze względu na półzamknięty charakter i specyficzną hydrodynamikę Morza Śródziemnego wypadek podobny do wypadku, jaki zdarzył się w Zatoce Meksykańskiej w 2010 r., mógłby spowodować natychmiastowe niekorzystne skutki transgraniczne dla gospodarki obszaru śródziemnomorskiego oraz dla wrażliwych ekosystemów morskich i przybrzeżnych. Istnieje prawdopodobieństwo, że w perspektywie średniookresowej inne zasoby mineralne znajdujące się w głębinach morskich, na dnie morza oraz w jego podglebiu będą przedmiotem działalności poszukiwawczej i wydobywczej.

(5) Brak skuteczności w zwalczaniu zagrożeń wynikających z prowadzenia takiej działalności mógłby w znacznym stopniu niweczyć wysiłki podejmowane przez wszystkie państwa członkowskie, mające obowiązek podejmowania koniecznych środków w zakresie zapewnienia i utrzymywania dobrego stanu środowiska w ich wodach morskich w regionie śródziemnomorskim, zgodnie z wymogami dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE z dnia 17 czerwca 2008 r. ustanawiającej ramy działań Wspólnoty w dziedzinie polityki środowiska morskiego (dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej) (⁴). Dodatkowo, podejmowanie koniecznych działań przyczyniłoby się do gwarantowania zgodności ze zobowiązaniami, jakich Włochy, Grecja, Hiszpania, Francja, Słowenia, Malta i Cypr oraz Unia podjęły się jako umawiające się strony konwencji barcelońskiej.

(6) Protokół morski obejmuje szeroki zakres postanowień, które będą musiały zostać wdrożone na różnych poziomach administracyjnych. Biorąc między innymi pod uwagę, że problemy środowiskowe związane z działalnością poszukiwawczą i wydobywczą prowadzoną na morzu będą z dużym prawdopodobieństwem miały transgraniczny skutek, stosowne jest, by Unia podejmowała działania wspierające bezpieczeństwo takiej działalności, zaś państwa członkowskie i ich odpowiednie właściwe organy były odpowiedzialne za określone środki szczegółowe ustanowione w protokole morskim.

(7) W komunikacie Komisji w sprawie problemów bezpieczeństwa w eksploatacji podmorskich złóż ropy naftowej i gazu ziemnego, przyjętym dnia 12 października 2010 r., zidentyfikowano potrzebę międzynarodowej współpracy na rzecz zwiększania bezpieczeństwa morskich obiektów wydobywczych i poprawy zdolności reagowania na całym świecie, przy czym jednym z powiązanych działań jest zbadanie potencjału regionalnych konwencji. W komunikacie zaleca się ponowne zainicjowanie – w ścisłej współpracy z zainteresowanymi państwami członkowskimi – procesu służącego wprowadzeniu w życie protokołu morskiego.

(8) W konkluzjach dotyczących bezpieczeństwa działalności związanej z eksploatacją złóż ropy naftowej i gazu ziemnego na morzu, przyjętych dnia 3 grudnia 2010 r. Rada stwierdziła, że Unia i jej państwa członkowskie powinny w dalszym ciągu odgrywać wiodącą rolę w dążeniu do zapewnienia najwyższych standardów bezpieczeństwa w ramach międzynarodowych inicjatyw oraz forów, a także w ramach międzynarodowej współpracy, takiej jak w regionie śródziemnomorskim. Rada wezwała także Komisję i państwa członkowskie do jak najlepszego wykorzystywania obowiązujących międzynarodowych konwencji.

(9) W rezolucji z dnia 13 września 2011 r. Parlament Europejski podkreślił znaczenie pełnego wprowadzenia w życie jeszcze nieratyfikowanego protokołu morskiego, ukierunkowanego na ochronę przed zanieczyszczeniem powstałym w wyniku działalności poszukiwawczej i wydobywczej.

(10) Jednym z celów polityki Unii w dziedzinie środowiska jest wspieranie podejmowanych na poziomie międzynarodowym działań służących rozwiązywaniu regionalnych problemów środowiskowych. W odniesieniu do protokołu morskiego szczególnie ważne jest wzięcie pod uwagę dużego prawdopodobieństwa wystąpienia transgranicznych skutków dla środowiska w przypadku wypadków w półzamkniętym basenie morskim, takim jak Morze Śródziemne. Stosowne jest zatem, by Unia podjęła wszystkie niezbędne działania w celu wspierania bezpieczeństwa działalności poszukiwawczej i wydobywczej prowadzonej na morzu oraz w celu ochrony środowiska morskiego w Morzu Śródziemnym.

(11) Komisja przedstawia również wniosek, dotyczący rozporządzenia w sprawie bezpieczeństwa działalności związanej z poszukiwaniem i produkcją ropy naftowej i gazu ziemnego na morzu („proponowane rozporządzenie” ).

(12) Protokół morski dotyczy dziedziny uregulowanej w znacznej mierze unijnym prawem. Obejmuje to na przykład elementy takie jak ochrona środowiska morskiego, ocena oddziaływania na środowisko i odpowiedzialność za szkody w środowisku. Z zastrzeżeniem ostatecznej decyzji legislatora dotyczącej proponowanego rozporządzenia protokół morski jest ponadto zgodny z jego celami w tym również celami dotyczącymi udzielania pozwoleń, oceny oddziaływania na środowisko oraz technicznych i finansowych możliwości operatorów.

(13) Istotną kwestią jest zapewnienie ścisłej współpracy między państwami członkowskimi i instytucjami Unii, zarówno w procesie prowadzenia i zamknięcia negocjacji, jak i w wywiązywaniu się z podjętych zobowiązań. Wymóg takiej współpracy wynika z konieczności prezentowania przez Unię jednolitego stanowiska na forum międzynarodowym. Państwa członkowskie będące umawiającymi się stronami konwencji barcelońskiej powinny – jeśli tego jeszcze nie uczyniły – podjąć kroki niezbędne do sfinalizowania procedur służących ratyfikacji protokołu morskiego lub przystąpieniu do niego.

(14) Unia powinna zatem przystąpić do protokołu morskiego,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Przystąpienie Unii Europejskiej do Protokołu dotyczącego ochrony Morza Śródziemnego przed zanieczyszczeniem powstałym w wyniku działalności poszukiwawczej i wydobywczej na szelfie kontynentalnym oraz na dnie morskim i w jego podglebiu zostaje niniejszym zatwierdzone w imieniu Unii.

Tekst protokołu morskiego dołączony jest do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Przewodniczący Rady zostaje niniejszym upoważniony do wyznaczenia osoby lub osób umocowanych do złożenia, w imieniu Unii, instrumentu zatwierdzenia rządowi Hiszpanii, który obejmuje funkcję depozytariusza, zgodnie z art. 32 ust. 2 protokołu morskiego, w celu wyrażenia zgody Unii na związanie się protokołem (⁵) morskim.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia 17 grudnia 2012 r.