ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1247/2012
z dnia 19 grudnia 2012 r.
ustanawiające wykonawcze standardy techniczne w odniesieniu do formatu i częstotliwości dokonywania zgłoszeń dotyczących transakcji do repozytoriów transakcji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(DUUEL. z 2017 r., Nr 17, poz. 17;ostatnia zmiana: DUUEL. z 2019 r., Nr 81, poz. 85)
Alerty
Historia zmian
Porównaj zmiany
Pokaż stan obecny
Pokaż stan poprzedniKOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego (1),
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (2), w szczególności jego art. 9 ust. 6,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Aby uniknąć niespójności, przekazywanie repozytoriom transakcji wszelkich informacji zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 powinno następować według tych samych zasad i standardów oraz w jednolitych formatach, niezależnie od repozytorium transakcji, zaangażowanych kontrahentów i rodzaju instrumentów pochodnych. W związku z tym na potrzeby opisu obrotu instrumentami pochodnymi należy korzystać z jednolitego zbioru danych.
(2) Ponieważ instrumenty pochodne będące przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym zazwyczaj ani nie są jednoznacznie identyfikowalne za pomocą istniejących i szeroko stosowanych na rynkach finansowych kodów (takich jak kod ISIN, International Securities Identification Number), ani też nie dają się opisać z wykorzystaniem kodu ISO służącego do klasyfikacji instrumentów finansowych (CFI), konieczne jest opracowanie nowej, uniwersalnej metody identyfikacji. Jeżeli istnieje niepowtarzalny identyfikator produktu, który jest zgodny z zasadami niepowtarzalności, neutralności, wiarygodności, otwartego standardu, skalowalności oraz dostępności, a także jest dostępny po rozsądnych kosztach, podlega właściwemu systemowi zarządzania i jest przyjęty na potrzeby stosowania w Unii, należy go stosować. Dopóki nie istnieje niepowtarzalny identyfikator produktu spełniający te wymogi, należy stosować klasyfikację przejściową.
(3) Instrument bazowy powinien być identyfikowany za pomocą niepowtarzalnego identyfikatora, chociaż w chwili obecnej nie istnieje zestandaryzowany dla całego rynku kod umożliwiający identyfikację instrumentów bazowych wchodzących w skład koszyka. Kontrahenci powinni zatem zostać zobowiązani do wskazywania co najmniej, że dany instrument bazowy stanowi koszyk oraz, w miarę możliwości, do stosowania kodów ISIN w odniesieniu do zestandaryzowanych indeksów.
(4) Celem zapewnienia spójności wszystkie strony kontraktu pochodnego powinny być identyfikowane za pomocą niepowtarzalnego kodu. W szczególności celem zapewnienia spójności ze sprawozdaniem Komitetu ds. Systemów Płatności i Rozrachunku (Committee on Payment and Settlement Systems, CPSS) i Międzynarodowej Organizacji Komisji Papierów Wartościowych (International Organisation of Securities Commissions, IOSCO) w sprawie wymogów dotyczących agregowania i zgłaszania danych na temat instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, w którym jako narzędzie agregowania danych opisano identyfikatory podmiotów prawnych, do celów identyfikacji wszystkich kontrahentów finansowych i niefinansowych, maklerów, partnerów centralnych oraz beneficjentów należy stosować, gdy tylko będzie dostępny i przyjęty na potrzeby stosowania w Unii, globalny lub tymczasowy identyfikator podmiotu prawnego, który należy ustalić w ramach systemu zarządzania zgodnego z zaleceniami Rady Stabilności Finansowej w sprawie wymogów dotyczących danych. W przypadku transakcji dokonywanych na zlecenie jako beneficjentów należy wskazać osoby fizyczne lub podmioty prawne, w których imieniu zawarto dany kontrakt.
(5) Należy uwzględnić podejścia wykorzystywane w państwach trzecich, a także przez same repozytoria transakcji z chwilą rozpoczynania przez nie działalności. Aby zatem zapewnić kontrahentom rozwiązanie racjonalne pod względem kosztów oraz ograniczyć ryzyko operacyjne repozytoriów transakcji, należy wyznaczyć różne daty rozpoczęcia dokonywania zgłoszeń dla poszczególnych klas instrumentów pochodnych – najwcześniejszą dla najbardziej zestandaryzowanych klas i późniejsze daty dla pozostałych klas. Kontrakty pochodne, które zostały zawarte przed dniem wejścia w życie rozporządzenia (UE) nr 648/2012, w tymże dniu lub po tym dniu i które nie obowiązują już w dniu rozpoczęcia dokonywania zgłoszeń lub po tej dacie, mają drugorzędne znaczenie do celów regulacyjnych. Zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 648/2012 kontrakty te nadal podlegają jednak obowiązkowi zgłoszenia. Aby zapewnić w tych przypadkach wydajny i proporcjonalny system dokonywania zgłoszeń oraz uwzględnić kwestię trudności z odtworzeniem danych dotyczących kontraktów, które już nie obowiązują, w przypadku tych zgłoszeń należy przewidzieć wydłużony termin.
(6) Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt wykonawczych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów wartościowych (dalej EUNGiPW).
(7) Zgodnie z art. 15 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) (3) EUNGiPW przeprowadził otwarte konsultacje społeczne na temat tego projektu wykonawczych standardów technicznych, przeanalizował związane z nimi potencjalne koszty i korzyści oraz zasięgnął opinii Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych powołanej zgodnie z art. 37 wspomnianego rozporządzenia,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Format zgłoszeń dotyczących kontraktów pochodnych
Informacje zawarte w zgłoszeniu dokonywanym zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 są przekazywane w formacie określonym w załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 2
Częstotliwość zgłoszeń dotyczących kontraktów pochodnych
Jeżeli tak stanowi art. 11 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 648/2012, kontrakty zgłaszane do repozytorium transakcji są codziennie poddawane wycenie według wartości rynkowej lub w oparciu o model. Wszelkie inne elementy zgłoszenia, określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia i w załączniku do aktu delegowanego dotyczącego regulacyjnych standardów technicznych określających minimalny poziom szczegółowości informacji podlegających zgłoszeniu repozytoriom transakcji zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 648/2012, są przekazywane w przypadku wystąpienia danego zdarzenia i z uwzględnieniem przewidzianych w art. 9 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 terminów, w szczególności w odniesieniu do zawarcia, zmiany lub rozwiązania kontraktu.
Artykuł 3
Identyfikacja kontrahentów i innych podmiotów
W zgłoszeniu za pomocą identyfikatora podmiotu prawnego identyfikuje się następujące podmioty:
a) beneficjent będący podmiotem prawnym;
b) broker;
c) kontrahent centralny;
d) członek rozliczający;
e) kontrahent będący podmiotem prawnym;
f) podmiot dokonujący zgłoszenia.
Artykuł 3a
Strona kontraktu, po której znajduje się kontrahent
1. Stronę kontraktu pochodnego, po której znajduje się kontrahent, o której mowa w polu 14 w tabeli 1 w załączniku, określa się zgodnie z ust. 2–10.
2. W przypadku opcji i opcji na swapy (swapcji) za kupującego uznaje się kontrahenta, który ma prawo wykonania opcji, a za sprzedającego – kontrahenta, który wystawia opcję i otrzymuje premię opcyjną.
3. W przypadku kontraktów terminowych typu future i forward innych niż walutowe kontrakty terminowe typu future i forward za kupującego uznaje się kontrahenta nabywającego dany instrument, a za sprzedającego – kontrahenta sprzedającego dany instrument.
4. W przypadku swapów dotyczących papierów wartościowych za kupującego uznaje się kontrahenta, który ponosi ryzyko zmiany ceny bazowego papieru wartościowego i otrzymuje kwotę stanowiącą równowartość tego papieru, a za sprzedającego – kontrahenta, który wypłaca kwotę stanowiącą równowartość tego papieru.
5. W przypadku swapów dotyczących stóp procentowych lub wskaźników inflacji za kupującego uznaje się kontrahenta, który wypłaca odsetki według stałej stopy, a za sprzedającego – kontrahenta, który otrzymuje odsetki według stałej stopy. W przypadku swapów bazowych za kupującego uznaje się kontrahenta, który płaci spread, a za sprzedającego – kontrahenta, który otrzymuje spread.
6. W przypadku swapów walutowych oraz swapów i kontraktów terminowych typu forward dotyczących walut za kupującego uznaje się kontrahenta, który otrzymuje walutę, która znajduje się na pierwszym miejscu po ułożeniu walut w porządku alfabetycznym według normy Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej (ISO 4217), a za sprzedającego – kontrahenta, który dostarcza tę walutę.
7. W przypadku swapów dotyczących dywidend za kupującego uznaje się kontrahenta, który otrzymuje kwoty stanowiące równowartość faktycznie wypłacanych dywidend, a za sprzedającego – kontrahenta, który wypłaca dywidendę i otrzymuje odsetki według stałej stopy.
8. W przypadku instrumentów pochodnych dotyczących przeniesienia ryzyka kredytowego, z wyjątkiem opcji i opcji na swapy, za kupującego uznaje się kontrahenta, który kupuje ochronę, a za sprzedającego – kontrahenta, który sprzedaje ochronę.
9. W przypadku kontraktów pochodnych dotyczących towarów za kupującego uznaje się kontrahenta, który otrzymuje towar określony w zgłoszeniu, a za sprzedawcę – kontrahenta, który dostarcza ten towar.
10. W przypadku kontraktów terminowych na stopę procentową za kupującego uznaje się kontrahenta, który wypłaca odsetki według stałej stopy, a za sprzedającego – kontrahenta, który otrzymuje odsetki według stałej stopy.
Artykuł 3b
Zabezpieczenie
1. Tryb zabezpieczenia kontraktu pochodnego, o którym to zabezpieczeniu mowa w polu 21 w tabeli 1 w załączniku, kontrahent dokonujący zgłoszenia określa zgodnie z ust. 2–5.
2. Jeżeli między kontrahentami nie została zawarta umowa zabezpieczająca lub jeżeli umowa zabezpieczająca zawarta między kontrahentami stanowi, że kontrahent dokonujący zgłoszenia nie wnosi ani początkowego depozytu zabezpieczającego, ani zmiennego depozytu zabezpieczającego z tytułu kontraktu pochodnego, kontrakt pochodny określa się jako „niezabezpieczony”.
3. Jeżeli umowa zabezpieczająca zawarta między kontrahentami stanowi, że kontrahent dokonujący zgłoszenia wyłącznie regularnie wnosi zmienny depozyt zabezpieczający z tytułu kontraktu pochodnego, kontrakt pochodny określa się jako „częściowo zabezpieczony”.
4. Jeżeli umowa zabezpieczająca zawarta między kontrahentami stanowi, że kontrahent dokonujący zgłoszenia wnosi początkowy depozyt zabezpieczający i regularnie wnosi zmienny depozyt zabezpieczający, a drugi kontrahent albo wnosi wyłącznie zmienny depozyt zabezpieczający, albo nie wnosi żadnego rodzaju depozytu z tytułu kontraktu pochodnego, kontrakt pochodny określa się jako „zabezpieczony jednostronnie”.
5. Jeżeli umowa zabezpieczająca zawarta między kontrahentami stanowi, że obaj kontrahenci wnoszą początkowy depozyt zabezpieczający i regularnie wnoszą zmienny depozyt zabezpieczający z tytułu kontraktu pochodnego, kontrakt pochodny określa się jako „w pełni zabezpieczony”.
Artykuł 4
Specyfikacja, identyfikacja i klasyfikacja instrumentów pochodnych
1. W zgłoszeniu instrument pochodny określa się w oparciu o rodzaj kontraktu oraz klasę aktywów zgodnie z ust. 2 i 3.
2. Instrument pochodny określa się w polu 1 w tabeli 2 w załączniku jako należący do jednego z następujących rodzajów kontraktów:
a) kontrakt finansowy na różnice kursowe;
b) kontrakt terminowy na stopę procentową;
c) kontrakt terminowy typu forward;
d) kontrakt terminowy typu future;
e) opcja;
f) kontrakt typu spread bet;
g) swap;
h) opcja na swapy;
i) inne.
3. Instrument pochodny określa się w polu 2 w tabeli 2 w załączniku jako należący do jednej z następujących klas aktywów:
a) towary i uprawnienia do emisji;
b) kredyty;
c) waluta;
d) akcje;
e) stopa procentowa.
4. Jeżeli instrumenty pochodne nie zaliczają się do jednej z klas aktywów wymienionych w ust. 3, kontrahenci określają w zgłoszeniu klasę aktywów najbardziej przypominającą dany instrument pochodny. Obaj kontrahenci wskazują tę samą klasę aktywów.
5. Kontrakt pochodny określa się w polu 6 w tabeli 2 w załączniku za pomocą, w stosownych przypadkach, następujących elementów:
a) międzynarodowy kod identyfikujący papier wartościowy według ISO 6166 (kod ISIN) lub, w stosownych przypadkach, kod Alternative Instrument Identifier (kod AII) – do daty rozpoczęcia stosowania aktu delegowanego przyjętego przez Komisję na podstawie art. 27 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 (4);
b) kod ISIN – od daty rozpoczęcia stosowania aktu delegowanego przyjętego przez Komisję na podstawie art. 27 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 600/2014.
W przypadku użycia kodu AII stosuje się kompletny kod AII.
6. Kompletny kod AII, o którym mowa w ust. 5, jest wynikiem zestawienia następujących sześciu elementów:
a) kod identyfikacyjny rynku (MIC) według ISO 10383 dla systemu obrotu, w którym prowadzony jest obrót danym instrumentem pochodnym, określony przy użyciu 4 znaków alfanumerycznych;
b) nadawany przez system obrotu kod niepowtarzalnie identyfikujący dany instrument bazowy i rodzaj rozrachunku oraz inne cechy charakterystyczne kontraktu, określony przy użyciu maksymalnie 12 znaków alfanumerycznych;
c) pojedynczy znak wskazujący, czy instrument jest opcją czy też kontraktem terminowym typu future, którym jest „O” w przypadku opcji i „F” w przypadku kontraktu terminowego typu future;
d) pojedynczy znak wskazujący, czy opcja jest opcją sprzedaży czy też opcją kupna, którym jest „P” w przypadku opcji sprzedaży i „C” w przypadku opcji kupna; instrument, który zidentyfikowano jako kontrakt terminowy typu future zgodnie z lit. c), określa się znakiem „F”;
e) termin wykonania lub termin zapadalności kontraktu pochodnego określony w formacie RRRR-MM-DD zgodnie z normą ISO 8601;
f) cena wykonania opcji, określona przy użyciu maksymalnie 19 cyfr, w tym maksymalnie pięciu cyfr po przecinku bez zer wiodących i końcowych. Separatorem dziesiętnym jest kropka. Wartości ujemne są niedopuszczalne. Jeżeli dany instrument jest kontraktem terminowym typu future, jako cenę wykonania podaje się zero.
7. [1] Instrument pochodny klasyfikuje się w polu 4 w tabeli 2 w załączniku przy użyciu kodu służącego do klasyfikacji instrumentów finansowych (CFI) według ISO 10692.
8. [2] (skreślony)
9. [3] (skreślony)
Artykuł 4a
Unikatowy identyfikator transakcji
1. [4] Zgłoszenie transakcji identyfikuje się przy użyciu unikatowego identyfikatora transakcji uzgodnionego przez kontrahentów.
2. Jeżeli kontrahenci nie uzgodnią, który podmiot jest odpowiedzialny za wygenerowanie unikatowego identyfikatora transakcji, który należy nadać zgłoszeniu, kontrahenci ustalają podmiot odpowiedzialny za wygenerowanie unikatowego identyfikatora transakcji zgodnie z poniższym:
a) w przypadku centralnie wykonanych i centralnie rozliczonych transakcji unikatowy identyfikator transakcji generuje dla członka rozliczającego kontrahent centralny (CCP) w miejscu rozliczenia transakcji. Drugi unikatowy identyfikator transakcji generuje dla swojego kontrahenta dany członek rozliczający;
b) w przypadku centralnie wykonanych, lecz nie rozliczonych centralnie transakcji unikatowy identyfikator transakcji generuje dla swojego członka system obrotu, w którym wykonano transakcję;
c) w przypadku centralnie potwierdzonych i centralnie rozliczonych transakcji unikatowy identyfikator transakcji generuje dla członka rozliczającego CCP w miejscu rozliczenia transakcji. Drugi unikatowy identyfikator transakcji generuje dla swojego kontrahenta dany członek rozliczający;
d) w przypadku transakcji centralnie potwierdzonych za pomocą środków elektronicznych, lecz nie rozliczonych centralnie unikatowy identyfikator transakcji generuje platforma odpowiedzialna za potwierdzanie warunków transakcji w miejscu potwierdzenia;
e) w przypadku wszystkich transakcji innych niż te, o których mowa w lit. a)–d), stosuje się, co następuje:
(i) w przypadku gdy kontrahenci finansowi zawierają transakcje z kontrahentami niefinansowymi, unikatowy identyfikator transakcji generują kontrahenci finansowi;
(ii) w przypadku gdy kontrahenci niefinansowi, którzy przekroczyli próg wiążący się z obowiązkiem rozliczania, zawierają transakcje z kontrahentami niefinansowymi, którzy nie przekroczyli tego progu, unikatowy identyfikator transakcji generują ci kontrahenci niefinansowi, którzy przekroczyli próg wiążący się z obowiązkiem rozliczania;
(iii) w przypadku wszystkich transakcji innych niż te, o których mowa w ppkt (i) i (ii), unikatowy identyfikator transakcji generuje sprzedający.
3. Kontrahent generujący unikatowy identyfikator transakcji podaje ten identyfikator do wiadomości drugiego kontrahenta na tyle szybko, by ten drugi kontrahent mógł wypełnić swój obowiązek sprawozdawczy.
Artykuł 4b
Miejsce realizacji transakcji
Miejsce realizacji transakcji na instrumencie pochodnym określa się w polu 15 w tabeli 2 w załączniku w następujący sposób:
a) do daty rozpoczęcia stosowania aktu delegowanego przyjętego przez Komisję na podstawie art. 27 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 600/2014:
(i) w przypadku miejsca realizacji transakcji znajdującego się w Unii – kod identyfikacyjny rynku (MIC) według ISO 10383, opublikowany na stronie internetowej ESMA w rejestrze ustanowionym w oparciu o informacje przekazywane przez właściwe organy na podstawie art. 13 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1287/2006 (5);
(ii) w przypadku miejsca realizacji transakcji znajdującego się poza Unią – kod MIC według ISO 10383 uwzględniony w wykazie kodów MIC prowadzonym i aktualizowanym przez ISO i opublikowanym na stronie internetowej ISO;
b) od daty rozpoczęcia stosowania aktu delegowanego przyjętego przez Komisję na podstawie art. 27 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 600/2014 – kod MIC według ISO 10383.
Artykuł 5
Data rozpoczęcia dokonywania zgłoszeń
1. Kontrakty dotyczące kredytowych instrumentów pochodnych oraz instrumentów pochodnych na stopę procentową są zgłaszane:
a) jeżeli przed dniem 1 kwietnia 2013 r. dla danej klasy instrumentów pochodnych zostało zarejestrowane repozytorium transakcji zgodnie z art. 55 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 – począwszy od dnia 1 lipca 2013 r.;
b) jeżeli do dnia 1 kwietnia 2013 r. dla danej klasy instrumentów pochodnych nie zostało zarejestrowane żadne repozytorium transakcji – po upływie 90 dni od zarejestrowania repozytorium transakcji dla danej klasy instrumentów pochodnych zgodnie z art. 55 rozporządzenia (UE) nr 648/2012;
c) jeżeli do dnia 1 lipca 2015 r. dla danej klasy instrumentów pochodnych nie zostało zarejestrowane żadne repozytorium transakcji zgodnie z art. 55 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 – począwszy od dnia 1 lipca 2015 r.; Wymóg dokonywania zgłoszeń zaczyna obowiązywać z tym dniem, a kontrakty są zgłaszane EUNGiPW zgodnie z art. 9 ust. 3 tego rozporządzenia do chwili zarejestrowania repozytorium transakcji dla danej klasy instrumentów pochodnych.
2. Kontrakty pochodne inne niż wymienione w ust. 1 są zgłaszane:
a) jeżeli przed dniem 1 października 2013 r. dla danej klasy instrumentów pochodnych zostało zarejestrowane repozytorium transakcji zgodnie z art. 55 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 – począwszy od dnia 1 stycznia 2014 r.;
b) jeżeli do dnia 1 października 2013 r. dla danej klasy instrumentów pochodnych nie zostało zarejestrowane żadne repozytorium transakcji – po upływie 90 dni od zarejestrowania repozytorium transakcji dla danej klasy instrumentów pochodnych zgodnie z art. 55 rozporządzenia (UE) nr 648/2012;
c) jeżeli do dnia 1 lipca 2015 r. dla danej klasy instrumentów pochodnych nie zostało zarejestrowane żadne repozytorium transakcji zgodnie z art. 55 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 – począwszy od dnia 1 lipca 2015 r.; Wymóg dokonywania zgłoszeń zaczyna obowiązywać z tym dniem, a kontrakty są zgłaszane EUNGiPW zgodnie z art. 9 ust. 3 tego rozporządzenia do chwili zarejestrowania repozytorium transakcji dla danej klasy instrumentów pochodnych.
3. Kontrakty pochodne, które obowiązywały w dniu 16 sierpnia 2012 r. i które nadal obowiązują w dniu rozpoczęcia dokonywania zgłoszeń, są zgłaszane do repozytorium transakcji w terminie 90 dni od daty rozpoczęcia dokonywania zgłoszeń dla danej klasy instrumentów pochodnych.
4. Zgłoszeniu do repozytorium transakcji w terminie pięciu lat od daty rozpoczęcia zgłaszania transakcji dla danej klasy instrumentów pochodnych, podlegają następujące kontrakty pochodne, które nie obowiązywały już w tym dniu:
a) kontrakty pochodne, które zostały zawarte przed dniem 16 sierpnia 2012 r. i w dalszym ciągu obowiązywały w dniu 16 sierpnia 2012 r.;
b) kontrakty pochodne, które zostały zawarte w dniu 16 sierpnia 2012 r. lub po tym dniu.
5. Datę rozpoczęcia dokonywania zgłoszeń przedłuża się o 180 dni do celów zgłaszania informacji, o których mowa w art. 3 aktu delegowanego dotyczącego regulacyjnych standardów technicznych określających minimalny poziom szczegółowości informacji podlegających zgłoszeniu repozytoriom transakcji zgodnie z art. 9 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 648/2012.
Artykuł 6
Wejście w życie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 19 grudnia 2012 r.
(1) Dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym
(2) Dz.U. L 201 z 27.7.2012.
(3) Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84.
(4) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 84).
(5) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1287/2006 z dnia 10 sierpnia 2006 r. wprowadzające środki wykonawcze do dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do zobowiązań przedsiębiorstw inwestycyjnych w zakresie prowadzenia rejestrów, sprawozdań z transakcji, przejrzystości rynkowej, dopuszczania instrumentów finansowych do obrotu oraz pojęć zdefiniowanych na potrzeby tejże dyrektywy (Dz.U. L 241 z 2.9.2006, s. 1).
Alerty
Porównaj zmiany
Pokaż stan obecny
Pokaż stan poprzedniZAŁĄCZNIK
Format zgłoszeń dotyczących kontraktów pochodnych [5]
Tabela 1
Informacje dotyczące kontrahenta
|
| Pole | Format |
|
| Strony kontraktu |
|
| 1 | Znacznik czasu zgłoszenia | Data i czas zgodnie z ISO 8601 według formatu uniwersalnego czasu koordynowanego (UTC) RRRR-MM-DDThh:mm:ssZ |
| 2 | Identyfikator kontrahenta dokonującego zgłoszenia | Identyfikator podmiotu prawnego (LEI) zgodnie z ISO 17442 – kod składający się z 20 znaków alfanumerycznych. |
| 3 | Rodzaj identyfikatora drugiego kontrahenta | „LEI” w przypadku identyfikatora podmiotu prawnego (LEI) zgodnie z ISO 17442. „CLC” w przypadku kodu klienta. |
| 4 | Identyfikator drugiego kontrahenta | Identyfikator podmiotu prawnego (LEI) zgodnie z ISO 17442 – kod składający się z 20 znaków alfanumerycznych. Kod klienta (maksymalnie 50 znaków alfanumerycznych). |
| 5 | Kraj drugiego kontrahenta | ISO 3166 – kod kraju składający się z dwóch liter. |
| 6 | Sektor przedsiębiorstw, w którym działa kontrahent dokonujący zgłoszenia | Taksonomia dla kontrahentów finansowych: A = zakład ubezpieczeń na życie, który otrzymał zezwolenie zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE (1) C = instytucja kredytowa, która otrzymała zezwolenie zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE (2) F = firma inwestycyjna, która otrzymała zezwolenie zgodnie z dyrektywą 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3) I = zakład ubezpieczeń, który otrzymał zezwolenie zgodnie z dyrektywą 2009/138/WE L = alternatywny fundusz inwestycyjny zarządzany przez zarządzających alternatywnym funduszem inwestycyjnym (ZAFI), który otrzymał zezwolenie lub został zarejestrowany zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE (4) O = instytucja pracowniczych programów emerytalnych w rozumieniu art. 6 lit. a) dyrektywy 2003/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (5) R = zakład reasekuracji, który otrzymał zezwolenie zgodnie z dyrektywą 2009/138/WE U = przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) oraz jego spółka zarządzająca, które otrzymały zezwolenie zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE (6) Taksonomia dla kontrahentów niefinansowych: poniższe kategorie odpowiadają głównym sekcjom statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (NACE), jak określono w rozporządzeniu (WE) nr 1893/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (7) 1 = Rolnictwo, leśnictwo i rybactwo 2 = Górnictwo i wydobywanie 3 = Przetwórstwo przemysłowe 4 = Wytwarzanie i zaopatrywanie w energię elektryczną, gaz, parę wodną i powietrze do układów klimatyzacyjnych 5 = Dostawa wody, gospodarowanie ściekami i odpadami oraz działalność związana z rekultywacją 6 = Budownictwo 7 = Handel hurtowy i detaliczny, naprawa pojazdów samochodowych i motocykli 8 = Transport i gospodarka magazynowa 9 = Działalność związana z zakwaterowaniem i usługami gastronomicznymi 10 = Informacja i komunikacja 11 = Działalność finansowa i ubezpieczeniowa 12 = Działalność związana z obsługą rynku nieruchomości 13 = Działalność profesjonalna, naukowa i techniczna 14 = Działalność w zakresie usług administrowania i działalność wspierająca 15 = Administracja publiczna i obrona narodowa; obowiązkowe ubezpieczenia społeczne 16 = Edukacja 17 = Opieka zdrowotna i pomoc społeczna 18 = Działalność związana z kulturą, rozrywką i rekreacją 19 = Pozostała działalność usługowa 20 = Gospodarstwa domowe zatrudniające pracowników; gospodarstwa domowe produkujące wyroby i świadczące usługi na własne potrzeby 21 = Organizacje i zespoły eksterytorialne W przypadku zgłoszenia więcej niż jednego rodzaju działalności należy podać kody uszeregowane według względnego znaczenia danego rodzaju działalności, rozdzielając je znakiem „-”. Pole to należy pozostawić puste w przypadku kontrahentów centralnych i innego rodzaju kontrahentów zgodnie z art. 1 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 648/2012. |
| 7 | Charakter kontrahenta dokonującego zgłoszenia | F = kontrahent finansowy N = kontrahent niefinansowy C = kontrahent centralny O = inny |
| 8 | Identyfikator brokera | Identyfikator podmiotu prawnego (LEI) zgodnie z ISO 17442 – kod składający się z 20 znaków alfanumerycznych. |
| 9 | Identyfikator podmiotu dokonującego zgłoszenia | Identyfikator podmiotu prawnego (LEI) zgodnie z ISO 17442 – kod składający się z 20 znaków alfanumerycznych. |
| 10 | Identyfikator członka rozliczającego | Identyfikator podmiotu prawnego (LEI) zgodnie z ISO 17442 – kod składający się z 20 znaków alfanumerycznych. |
| 11 | Rodzaj identyfikatora beneficjenta | „LEI” w przypadku identyfikatora podmiotu prawnego (LEI) zgodnie z ISO 17442. „CLC” w przypadku kodu klienta. |
| 12 | Identyfikator beneficjenta | Identyfikator podmiotu prawnego (LEI) zgodnie z ISO 17442 – kod składający się z 20 znaków alfanumerycznych lub kod klienta składający się z maksymalnie 50 znaków alfanumerycznych, w przypadku gdy klient nie KWalifikuje się do uzyskania identyfikatora podmiotu prawnego. |
| 13 | Charakter, w jakim zawarto transakcję | P = na własny rachunek (principal) A = na rachunek klienta (agent) |
| 14 | Strona kontraktu, po której znajduje się kontrahent | B = kupujący S = sprzedający Pole to wypełnia się zgodnie z art. 3a |
| 15 | Bezpośredni związek z działalnością gospodarczą lub działalnością w zakresie zarządzania aktywami i pasywami | Y = tak N = nie |
| 16 | Próg wiążący się z obowiązkiem rozliczania | Y = powyżej progu N = poniżej progu |
| 17 | Wartość kontraktu | Maksymalnie 20 znaków numerycznych, wliczając cyfry po przecinku. Separatora dziesiętnego nie liczy się jako znaku numerycznego. Jako separatora dziesiętnego (jeżeli występuje) należy użyć kropki. Znaku liczby ujemnej (jeżeli go użyto) nie liczy się jako znaku numerycznego. |
| 18 | Waluta, w której wyrażono wartość | Trzyliterowy kod waluty zgodnie z ISO 4217. |
| 19 | Znacznik czasu wyceny | Data i czas zgodnie z ISO 8601 według formatu czasu UTC RRRR-MM-DDThh: mm:ssZ |
| 20 | Rodzaj wyceny | M = wycena według wartości rynkowej O = wycena według modelu C = wycena CCP |
| 21 | Zabezpieczenie | U = niezabezpieczony PC = częściowo zabezpieczony OC = zabezpieczony jednostronnie FC = w pełni zabezpieczony Pole to wypełnia się zgodnie z art. 3b |
| 22 | Zabezpieczenie na poziomie portfela | Y = tak N = nie |
| 23 | Kod portfela, dla którego wniesiono zabezpieczenie | Maksymalnie 52 znaki alfanumeryczne, wliczając cztery znaki specjalne: „. - _.” Znaki specjalne są niedozwolone na początku i na końcu kodu. Spacje są niedozwolone. |
| 24 | Wniesiony początkowy depozyt zabezpieczający | Maksymalnie 20 znaków numerycznych, wliczając cyfry po przecinku. Separatora dziesiętnego nie liczy się jako znaku numerycznego. Jako separatora dziesiętnego (jeżeli występuje) należy użyć kropki. |
| 25 | Waluta wniesionego początkowego depozytu zabezpieczającego | Trzyliterowy kod waluty zgodnie z ISO 4217. |
| 26 | Wniesiony zmienny depozyt zabezpieczający | Maksymalnie 20 znaków numerycznych, wliczając cyfry po przecinku. Separatora dziesiętnego nie liczy się jako znaku numerycznego. Jako separatora dziesiętnego (jeżeli występuje) należy użyć kropki. |
| 27 | Waluta wniesionych zmiennych depozytów zabezpieczających | Trzyliterowy kod waluty zgodnie z ISO 4217. |
| 28 | Otrzymany początkowy depozyt zabezpieczający | Maksymalnie 20 znaków numerycznych, wliczając cyfry po przecinku. Separatora dziesiętnego nie liczy się jako znaku numerycznego. Jako separatora dziesiętnego (jeżeli występuje) należy użyć kropki. |
| 29 | Waluta otrzymanego początkowego depozytu zabezpieczającego | Trzyliterowy kod waluty zgodnie z ISO 4217. |
| 30 | Otrzymany zmienny depozyt zabezpieczający | Maksymalnie 20 znaków numerycznych, wliczając cyfry po przecinku. Separatora dziesiętnego nie liczy się jako znaku numerycznego. Jako separatora dziesiętnego (jeżeli występuje) należy użyć kropki. |
| 31 | Waluta otrzymanych zmiennych depozytów zabezpieczających | Trzyliterowy kod waluty zgodnie z ISO 4217. |
| 32 | Wniesiona nadwyżka zabezpieczenia | Maksymalnie 20 znaków numerycznych, wliczając cyfry po przecinku. Separatora dziesiętnego nie liczy się jako znaku numerycznego. Jako separatora dziesiętnego (jeżeli występuje) należy użyć kropki. |
| 33 | Waluta wniesionej nadwyżki zabezpieczenia | Trzyliterowy kod waluty zgodnie z ISO 4217. |
| 34 | Otrzymana nadwyżka zabezpieczenia | Maksymalnie 20 znaków numerycznych, wliczając cyfry po przecinku. Separatora dziesiętnego nie liczy się jako znaku numerycznego. Jako separatora dziesiętnego (jeżeli występuje) należy użyć kropki. |
| 35 | Waluta otrzymanej nadwyżki zabezpieczenia | Trzyliterowy kod waluty zgodnie z ISO 4217. |
| (1) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz.U. L 335 z 17.12.2009, s. 1). (2) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338). (3) Dyrektywa 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 KWietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych zmieniająca dyrektywę Rady 85/611/EWG i 93/6/EWG i dyrektywę 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylająca dyrektywę Rady 93/22/EWG (Dz.U. L 145 z 30.4.2004, s. 1). (4) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010 (Dz.U. L 174 z 1.7.2011, s. 1). (5) Dyrektywa 2003/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami (Dz.U. L 235 z 23.9.2003, s. 10). (6) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 32). (7) Rozporządzenie (WE) nr 1893/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej NACE Rev. 2 i zmieniające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3037/90 oraz niektóre rozporządzenia WE w sprawie określonych dziedzin statystycznych (Dz.U. L 393 z 30.12.2006, s. 1). | ||
Tabela 2
Dane wspólne
|
| Pole | Format | Rodzaje kontraktów pochodnych, których to dotyczy |
|
| Sekcja 2a – Rodzaj kontraktu |
| Wszystkie kontrakty |
| 1 | Rodzaj kontraktu | CD = kontrakty finansowe na transakcje różnicowe FR = kontrakty terminowe na stopę procentową FU = kontrakty terminowe typu future FW = kontrakty terminowe typu forward OP = opcja SB = kontrakt typu spread bet SW = swap ST = opcja na swapy OT = inne |
|
| 2 | Klasa aktywów | CO = towary i uprawnienia do emisji CR = kredyty CU = waluta EQ = akcje IR = stopa procentowa |
|
|
| Sekcja 2b – Informacje dotyczące kontraktu |
| Wszystkie kontrakty |
| 3 | Rodzaj klasyfikacji produktu | C = CFI |
|
| 4 | Klasyfikacja produktu | Kod CFI zgodnie z ISO 10692, złożony z 6 liter. |
|
| 5 | Rodzaj identyfikatora produktu | Proszę określić odpowiedni identyfikator: I = ISIN A = AII |
|
| 6 | Identyfikator produktu | W przypadku identyfikatora produktu „I”: kod ISIN zgodnie z ISO 6166, złożony z 12 znaków alfanumerycznych. W przypadku identyfikatora produktu „A”: pełny kod AII. |
|
| 7 | Rodzaj identyfikatora instrumentu bazowego | I = ISIN A = AII B = koszyk X = indeks |
|
| 8 | Identyfikator instrumentu bazowego | W przypadku identyfikatora instrumentu bazowego „I”: kod ISIN zgodnie z ISO 6166, złożony z 12 znaków alfanumerycznych. W przypadku identyfikatora instrumentu bazowego „A”: pełny kod AII. W przypadku identyfikatora instrumentu bazowego „B”: wszystkie poszczególne elementy składowe identyfikuje się przy użyciu kodu ISIN zgodnie z ISO 6166 lub podając pełny kod AII. Identyfikatory poszczególnych elementów składowych rozdziela się dywizem „-”. W przypadku identyfikatora instrumentu bazowego „X”: kod ISIN zgodnie z ISO 6166 (jeśli jest dostępny), w innych przypadkach – pełna nazwa indeksu nadana przez dostawcę indeksu. |
|
| 9 | Waluta nominalna 1 | Trzyliterowy kod waluty zgodnie z ISO 4217. |
|
| 10 | Waluta nominalna 2 | Trzyliterowy kod waluty zgodnie z ISO 4217. |
|
| 11 | Waluta dostawy | Trzyliterowy kod waluty zgodnie z ISO 4217. |
|
|
| Sekcja 2c – Szczegółowe informacje dotyczące transakcji |
| Wszystkie kontrakty |
| 12 | Identyfikator transakcji | Kod składający się z maksymalnie 52 znaków alfanumerycznych, wliczając cztery znaki specjalne: „. - _.” Znaki specjalne są niedozwolone na początku i na końcu kodu. Spacje są niedozwolone. |
|
| 13 | Numer referencyjny zgłoszenia | Pole zawierające maksymalnie 52 znaki alfanumeryczne. |
|
| 14 | Numer identyfikacyjny składnika złożonego obrotu | Pole zawierające maksymalnie 35 znaki alfanumeryczne. |
|
| 15 | Miejsce realizacji transakcji | Kod identyfikacyjny rynku (MIC) zgodnie z ISO 10383, składający się z 4 znaków alfanumerycznych, zgodnie z art. 4 lit. b). |
|
| 16 | Kompresja | Y = jeżeli kontrakt jest wynikiem kompresji N = jeżeli kontrakt nie jest wynikiem kompresji |
|
| 17 | Cena/stawka | Maksymalnie 20 znaków numerycznych, wliczając cyfry po przecinku. Separatora dziesiętnego nie liczy się jako znaku numerycznego. Jako separatora dziesiętnego (jeżeli występuje) należy użyć kropki. Znaku liczby ujemnej (jeżeli go użyto) nie liczy się jako znaku numerycznego. Jeżeli cenę zgłasza się w ujęciu procentowym, należy ją wyrazić procentowo, przy czym 100 % zapisuje się jako „100”. |
|
| 18 | Oznaczenie ceny | U = jednostki P = procentowo Y = stopa zwrotu |
|
| 19 | Waluta ceny | Trzyliterowy kod waluty zgodnie z ISO 4217. |
|
| 20 | KWota nominalna | Maksymalnie 20 znaków numerycznych, wliczając cyfry po przecinku. Separatora dziesiętnego nie liczy się jako znaku numerycznego. Jako separatora dziesiętnego (jeżeli występuje) należy użyć kropki. Znaku liczby ujemnej (jeżeli go użyto) nie liczy się jako znaku numerycznego. |
|
| 21 | Mnożnik ceny | Maksymalnie 20 znaków numerycznych, wliczając cyfry po przecinku. Separatora dziesiętnego nie liczy się jako znaku numerycznego. Jako separatora dziesiętnego (jeżeli występuje) należy użyć kropki. |
|
| 22 | Ilość | Maksymalnie 20 znaków numerycznych, wliczając cyfry po przecinku. Separatora dziesiętnego nie liczy się jako znaku numerycznego. Jako separatora dziesiętnego (jeżeli występuje) należy użyć kropki. |
|
| 23 | Płatność z góry | Maksymalnie 20 znaków numerycznych, wliczając cyfry po przecinku. Znak liczby ujemnej stosuje się, aby wskazać, że płatność została dokonana, a nie otrzymana. Separatora dziesiętnego nie liczy się jako znaku numerycznego. Jako separatora dziesiętnego (jeżeli występuje) należy użyć kropki. Znaku liczby ujemnej (jeżeli go użyto) nie liczy się jako znaku numerycznego. |
|
| 24 | Rodzaj dostawy | C = środki pieniężne P = fizyczna O = opcjonalne dla kontrahenta lub ustalane przez osobę trzecią |
|
| 25 | Znacznik czasu realizacji transakcji | Data i czas zgodnie z ISO 8601 według formatu czasu UTC RRRR-MM-DDThh:mm:ssZ |
|
| 26 | Data wejścia w życie | Data zgodnie z ISO 8601 w formacie RRRR-MM-DD |
|
| 27 | Termin zapadalności | Data zgodnie z ISO 8601 w formacie RRRR-MM-DD |
|
| 28 | Data zakończenia | Data zgodnie z ISO 8601 w formacie RRRR-MM-DD |
|
| 29 | Data rozrachunku | Data zgodnie z ISO 8601 w formacie RRRR-MM-DD |
|
| 30 | Rodzaj umowy ramowej | Pole na tekst dowolny o maksymalnej długości 50 znaków, wskazujący nazwę ewentualnej umowy ramowej. |
|
| 31 | Wersja umowy ramowej | Data zgodnie z ISO 8601 w formacie RRRR |
|
|
| Sekcja 2d – Ograniczanie ryzyka/Zgłaszanie |
| Wszystkie kontrakty |
| 32 | Znacznik czasu potwierdzenia | Data i czas zgodnie z ISO 8601 według formatu czasu UTC RRRR-MM-DDThh:mm:ssZ |
|
| 33 | Sposób dokonania potwierdzenia | Y = potwierdzenie nieelektroniczne N = brak potwierdzenia E = potwierdzenie elektroniczne |
|
|
| Sekcja 2e – Rozliczanie |
| Wszystkie kontrakty |
| 34 | Obowiązek rozliczania | Y = tak N = nie |
|
| 35 | Rozliczono | Y = tak N = nie |
|
| 36 | Znacznik czasu rozliczenia | Data i czas zgodnie z ISO 8601 według formatu czasu UTC RRRR-MM-DDThh:mm:ssZ |
|
| 37 | CCP | Identyfikator podmiotu prawnego (LEI) zgodnie z ISO 17442. Kod składający się z 20 znaków alfanumerycznych. |
|
| 38 | Transakcja wewnątrzgrupowa | Y = tak N = nie |
|
|
| Sekcja 2f – Stopy procentowe |
| Instrumenty pochodne na stopę procentową |
| 39 | Stała stopa procentowa części 1 | Maksymalnie 10 znaków numerycznych, wliczając cyfry po przecinku, wartość wyrażona procentowo, przy czym 100 % zapisuje się jako „100”. Separatora dziesiętnego nie liczy się jako znaku numerycznego. Jako separatora dziesiętnego (jeżeli występuje) należy użyć kropki. Znaku liczby ujemnej (jeżeli go użyto) nie liczy się jako znaku numerycznego. |
|
| 40 | Stała stopa procentowa części 2 | Maksymalnie 10 znaków numerycznych, wliczając cyfry po przecinku, wartość wyrażona procentowo, przy czym 100 % zapisuje się jako „100”. Separatora dziesiętnego nie liczy się jako znaku numerycznego. Jako separatora dziesiętnego (jeżeli występuje) należy użyć kropki. Znaku liczby ujemnej (jeżeli go użyto) nie liczy się jako znaku numerycznego. |
|
| 41 | Długość okresu stosowania stałej stopy procentowej części 1 | Licznik/mianownik, gdzie zarówno licznik, jak i mianownik to znaki numeryczne lub wyrażenie „dni faktyczne”, np. 30/360 lub dni faktyczne/365 |
|
| 42 | Długość okresu stosowania stałej stopy procentowej części 2 | Licznik/mianownik, gdzie zarówno licznik, jak i mianownik to znaki numeryczne lub wyrażenie „dni faktyczne”, np. 30/360 lub dni faktyczne/365 |
|
| 43 | Częstotliwość płatności stałej stopy procentowej części 1 – okres czasu | Okres czasu wskazujący, jak często kontrahenci wymieniają płatności, który podaje się, stosując następujące skróty: Y = rok M = miesiąc W = tydzień D = dzień |
|
| 44 | Częstotliwość płatności stałej stopy procentowej części 1 – mnożnik | Będący liczbą całkowitą mnożnik okresu czasu wskazującego, jak często kontrahenci wymieniają płatności. Maksymalnie 3 znaki numeryczne. |
|
| 45 | Częstotliwość płatności stałej stopy procentowej części 2 – okres czasu | Okres czasu wskazujący, jak często kontrahenci wymieniają płatności, który podaje się, stosując następujące skróty: Y = rok M = miesiąc W = tydzień D = dzień |
|
| 46 | Częstotliwość płatności stałej stopy procentowej części 2 – mnożnik | Będący liczbą całkowitą mnożnik okresu czasu wskazującego, jak często kontrahenci wymieniają płatności. Maksymalnie 3 znaki numeryczne. |
|
| 47 | Częstotliwość płatności zmiennej stopy procentowej części 1 – okres czasu | Okres czasu wskazujący, jak często kontrahenci wymieniają płatności, który podaje się, stosując następujące skróty: Y = rok M = miesiąc W = tydzień D = dzień |
|
| 48 | Częstotliwość płatności zmiennej stopy procentowej części 1 – mnożnik | Będący liczbą całkowitą mnożnik okresu czasu wskazującego, jak często kontrahenci wymieniają płatności. Maksymalnie 3 znaki numeryczne. |
|
| 49 | Częstotliwość płatności zmiennej stopy procentowej części 2 – okres czasu | Okres czasu wskazujący, jak często kontrahenci wymieniają płatności, który podaje się, stosując następujące skróty: Y = rok M = miesiąc W = tydzień D = dzień |
|
| 50 | Częstotliwość płatności zmiennej stopy procentowej części 2 – mnożnik | Będący liczbą całkowitą mnożnik okresu czasu wskazującego, jak często kontrahenci wymieniają płatności. Maksymalnie 3 znaki numeryczne. |
|
| 51 | Częstotliwość aktualizacji zmiennej stopy procentowej części 1 – okres czasu | Okres czasu wskazujący, jak często kontrahenci aktualizują zmienną stopę procentową, który podaje się, stosując następujące skróty: Y = rok M = miesiąc W = tydzień D = dzień |
|
| 52 | Częstotliwość aktualizacji zmiennej stopy procentowej części 1 – mnożnik | Będący liczbą całkowitą mnożnik okresu czasu wskazującego, jak często kontrahenci aktualizują zmienną stopę procentową. Maksymalnie 3 znaki numeryczne. |
|
| 53 | Częstotliwość aktualizacji zmiennej stopy procentowej części 2 – okres czasu | Okres czasu wskazujący, jak często kontrahenci aktualizują zmienną stopę procentową, który podaje się, stosując następujące skróty: Y = rok M = miesiąc W = tydzień D = dzień |
|
| 54 | Częstotliwość aktualizacji zmiennej stopy procentowej części 2 – mnożnik | Będący liczbą całkowitą mnożnik okresu czasu wskazującego, jak często kontrahenci aktualizują zmienną stopę procentową. Maksymalnie 3 znaki numeryczne. |
|
| 55 | Zmienna stopa procentowa części 1 | Nazwa indeksu, od którego zależy zmienna stopa procentowa: „EONA” – EONIA „EONS” – EONIA SWAP „EURI” – EURIBOR „EUUS” – EURODOLLAR „EUCH” – EuroSwiss „GCFR” – GCF REPO „ISDA” – ISDAFIX „LIBI” – LIBID „LIBO” – LIBOR „MAAA” – Muni AAA „PFAN” – Pfandbriefe „TIBO” – TIBOR „STBO” – STIBOR „BBSW” – BBSW „JIBA” – JIBAR „BUBO” – BUBOR „CDOR” – CDOR „CIBO” – CIBOR „MOSP” – MOSPRIM „NIBO” – NIBOR „PRBO” – PRIBOR „TLBO” – TELBOR „WIBO” – WIBOR „TREA” – Treasury „SWAP” – SWAP „FUSW” – Future SWAP lub maksymalnie 25 znaków alfanumerycznych, jeżeli danej stopy referencyjnej nie uwzględniono w powyższym wykazie. |
|
| 56 | Okres odniesienia dla zmiennej stopy procentowej części 1 – okres czasu | Okres czasu wskazujący okres odniesienia, który podaje się, stosując następujące skróty: Y = rok M = miesiąc W = tydzień D = dzień |
|
| 57 | Okres odniesienia dla zmiennej stopy procentowej części 1 – mnożnik | Będący liczbą całkowitą mnożnik okresu czasu wskazującego okres odniesienia. Maksymalnie 3 znaki numeryczne. |
|
| 58 | Zmienna stopa procentowa części 2 | Nazwa indeksu, od którego zależy zmienna stopa procentowa: „EONA” – EONIA „EONS” – EONIA SWAP „EURI” – EURIBOR „EUUS” – EURODOLLAR „EUCH” – EuroSwiss „GCFR” – GCF REPO „ISDA” – ISDAFIX „LIBI” – LIBID „LIBO” – LIBOR „MAAA” – Muni AAA „PFAN” – Pfandbriefe „TIBO” – TIBOR „STBO” – STIBOR „BBSW” – BBSW „JIBA” – JIBAR „BUBO” – BUBOR „CDOR” – CDOR „CIBO” – CIBOR „MOSP” – MOSPRIM „NIBO” – NIBOR „PRBO” – PRIBOR „TLBO” – TELBOR „WIBO” – WIBOR „TREA” – Treasury „SWAP” – SWAP „FUSW” – Future SWAP lub maksymalnie 25 znaków alfanumerycznych, jeżeli danej stopy referencyjnej nie uwzględniono w powyższym wykazie. |
|
| 59 | Okres odniesienia dla zmiennej stopy procentowej części 2 – okres czasu | Okres czasu wskazujący okres odniesienia, który podaje się, stosując następujące skróty: Y = rok M = miesiąc W = tydzień D = dzień |
|
| 60 | Okres odniesienia dla zmiennej stopy procentowej części 2 – mnożnik | Będący liczbą całkowitą mnożnik okresu czasu wskazującego okres odniesienia. Maksymalnie 3 znaki numeryczne. |
|
|
| Sekcja 2 g – Transakcje walutowe |
| Walutowe instrumenty pochodne |
| 61 | Waluta dostawy 2 | Trzyliterowy kod waluty zgodnie z ISO 4217. |
|
| 62 | Kurs walutowy 1 | Maksymalnie 10 znaków numerycznych, wliczając cyfry po przecinku. Separatora dziesiętnego nie liczy się jako znaku numerycznego. Jako separatora dziesiętnego (jeżeli występuje) należy użyć kropki. Znaku liczby ujemnej (jeżeli go użyto) nie liczy się jako znaku numerycznego. |
|
| 63 | Terminowy kurs walutowy | Maksymalnie 10 znaków numerycznych, wliczając cyfry po przecinku. Separatora dziesiętnego nie liczy się jako znaku numerycznego. Jako separatora dziesiętnego (jeżeli występuje) należy użyć kropki. Znaku liczby ujemnej (jeżeli go użyto) nie liczy się jako znaku numerycznego. |
|
| 64 | Podstawa kursu walutowego | Dwa kody walut zgodnie z ISO 4217 rozdzielone „/”. Pierwszy kod waluty wskazuje walutę bazową, a drugi kod waluty wskazuje walutę KWotowaną. |
|
|
| Sekcja 2h – Towary i uprawnienia do emisji |
| Towarowe instrumenty pochodne i instrumenty pochodne na uprawnienia do emisji |
|
| Uwagi ogólne |
|
|
| 65 | Towarowy instrument bazowy | AG = produkt rolny EN = energia FR = towary stanowiące fracht ME = metale IN = indeks EV = środowisko naturalne EX = towary egzotyczne OT = inne |
|
| 66 | Szczegółowe informacje dotyczące towaru | Produkty rolne GO = ziarna zbóż, nasiona roślin oleistych DA = produkty mleczne LI = zwierzęta gospodarskie FO = produkty gospodarki leśnej SO = nietrwałe produkty rolne SF = owoce morza OT = inne Energia OI = ropa naftowa NG = gaz ziemny CO = węgiel EL = energia elektryczna IE = obejmujące różne nośniki energii OT = inne Towary stanowiące fracht DR = suche WT = mokre OT = inne Metale PR = metale szlachetne NP = metale nieszlachetne Środowisko naturalne WE = pogoda EM = emisje OT = inne |
|
|
| Energia |
|
|
| 67 | Miejsce lub strefa dostawy | Kod EIC złożony z 16 znaków alfanumerycznych. Pole powtarzalne. |
|
| 68 | Punkt połączenia międzysystemowego | Kod EIC złożony z 16 znaków alfanumerycznych. |
|
| 69 | Rodzaj obciążenia | BL = obciążenie podstawowe PL = obciążenie szczytowe OP = obciążenie pozaszczytowe BH = godzinowe/bloki godzinowe SH = kształtowanie (shaped) GD = doba gazowa OT = inne |
|
|
| Powtarzalna część pól 70–77 |
|
|
| 70 | Okresy dostawy dla obciążeń | hh:mmZ |
|
| 71 | Data i godzina rozpoczęcia dostawy | Data i czas zgodnie z ISO 8601 według formatu czasu UTC RRRR-MM-DDThh:mm:ssZ |
|
| 72 | Data i godzina zakończenia dostawy | Data i czas zgodnie z ISO 8601 według formatu czasu UTC RRRR-MM-DDThh:mm:ssZ |
|
| 73 | Czas trwania | N = minuty H = godzina D = dzień W = tydzień M = miesiąc Q = KWartał S = sezon Y = rok O = inne |
|
| 74 | Dni tygodnia | WD = dni powszednie WN = weekend MO = poniedziałek TU = wtorek WE = środa TH = czwartek FR = piątek SA = sobota SU = niedziela Dopuszcza się wiele wartości rozdzielonych „/”. |
|
| 75 | Wielkość dostawy | Maksymalnie 20 znaków numerycznych, wliczając cyfry po przecinku. Separatora dziesiętnego nie liczy się jako znaku numerycznego. Jako separatora dziesiętnego (jeżeli występuje) należy użyć kropki. Znaku liczby ujemnej (jeżeli go użyto) nie liczy się jako znaku numerycznego. |
|
| 76 | Jednostka ilości | KW KWh/h KWh/d MW MWh/h MWh/d GW GWh/h GWh/d Therm/d KTherm/d MTherm/d cm/d mcm/d |
|
| 77 | Cena za ilość w okresie dostawy | Maksymalnie 20 znaków numerycznych, wliczając cyfry po przecinku. Separatora dziesiętnego nie liczy się jako znaku numerycznego. Jako separatora dziesiętnego (jeżeli występuje) należy użyć kropki. Znaku liczby ujemnej (jeżeli go użyto) nie liczy się jako znaku numerycznego. |
|
|
| Sekcja 2i – Opcje |
| Kontrakty obejmujące opcję |
| 78 | Rodzaj opcji | P = opcja sprzedaży C = opcja kupna O = jeżeli nie można określić, czy chodzi o opcję kupna, czy opcję sprzedaży |
|
| 79 | Tryb wykonania opcji | A = opcja amerykańska B = opcja bermudzka E = opcja europejska S = opcja azjatycka Dopuszcza się więcej niż jedną wartość. |
|
| 80 | Cena wykonania (górny/dolny pułap) | Maksymalnie 20 znaków numerycznych, wliczając cyfry po przecinku. Separatora dziesiętnego nie liczy się jako znaku numerycznego. Jako separatora dziesiętnego (jeżeli występuje) należy użyć kropki. Znaku liczby ujemnej (jeżeli go użyto) nie liczy się jako znaku numerycznego. Jeżeli cenę wykonania zgłasza się w ujęciu procentowym, należy ją wyrazić procentowo, przy czym 100 % zapisuje się jako „100”. |
|
| 81 | Oznaczenie ceny wykonania | U = jednostki P = procentowo Y = stopa zwrotu |
|
| 82 | Termin zapadalności instrumentu bazowego | Data zgodnie z ISO 8601 w formacie RRRR-MM-DD |
|
|
| Sekcja 2j – Kredytowe instrumenty pochodne |
|
|
| 83 | Uprzywilejowanie | SNDB = Uprzywilejowane, takie jak niezabezpieczone zobowiązania uprzywilejowane (zobowiązania korporacyjne/finansowe), dług państwowy w walucie obcej (zobowiązania rządowe), SBOD = podporządkowane, takie jak zobowiązania podporządkowane lub lower Tier 2 (banki), zobowiązania podporządkowane o dalszej kolejności spłaty lub upper Tier 2 (banki), OTHR = inne, takie jak akcje uprzywilejowane lub kapitał Tier 1 (banki) lub inne kredytowe instrumenty pochodne |
|
| 84 | Podmiot referencyjny | ISO 3166 – kod kraju składający się z dwóch liter lub ISO 3166-2 – kod kraju składający się z dwóch liter, po którym następuje dywiz „-” i kod podokręgu kraju składający się z maksymalnie trzech znaków alfanumerycznych lub identyfikator podmiotu prawnego (LEI) zgodnie z ISO 17442 – kod składający się z 20 znaków alfanumerycznych. |
|
| 85 | Częstotliwość płatności | MNTH = miesięcznie QURT = KWartalnie MIAN = półrocznie YEAR = rocznie |
|
| 86 | Podstawa obliczenia | Licznik/mianownik, gdzie zarówno licznik, jak i mianownik stanowią znaki numeryczne lub wyrażenie „dni faktyczne”, np. 30/360 lub dni faktyczne/365 |
|
| 87 | Seria | Pole zawierające maksymalnie 5 znaków (liczba całkowita). |
|
| 88 | Wersja | Pole zawierające maksymalnie 5 znaków (liczba całkowita). |
|
| 89 | Współczynnik indeksu (index factor) | Maksymalnie 10 znaków numerycznych, wliczając cyfry po przecinku. Separatora dziesiętnego nie liczy się jako znaku numerycznego. Jako separatora dziesiętnego (jeżeli występuje) należy użyć kropki. |
|
| 90 | Transza | T = podzielone na transze U = niepodzielone na transze |
|
| 91 | Punkt inicjujący | Maksymalnie 10 znaków numerycznych, wliczając cyfry po przecinku, wartość wyrażona jako ułamek dziesiętny zawierający się w przedziale od 0 do 1. Separatora dziesiętnego nie liczy się jako znaku numerycznego. Jako separatora dziesiętnego (jeżeli występuje) należy użyć kropki. |
|
| 92 | Punkt kończący | Maksymalnie 10 znaków numerycznych, wliczając cyfry po przecinku, wartość wyrażona jako ułamek dziesiętny zawierający się w przedziale od 0 do 1. Separatora dziesiętnego nie liczy się jako znaku numerycznego. Jako separatora dziesiętnego (jeżeli występuje) należy użyć kropki. |
|
|
| Sekcja 2k – Zmiany kontraktu |
|
|
| 93 | Rodzaj czynności | N = New (nowe) M = Modify (zmiana) E = Error (błąd) C = Early Termination (przedterminowe zakończenie) R = Correction (korekta) Z = Compression (kompresja) V = Valuation update (aktualizacja wyceny) P = Position component (część składowa pozycji) |
|
| 94 | Poziom | T = transakcja P = pozycja |
|
[1] Art. 4 ust. 7 w brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 1 lit. a) rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/363 z dnia 13 grudnia 2018 r. ustanawiającego wykonawcze standardy techniczne w odniesieniu do formatu i częstotliwości dokonywania zgłoszeń szczegółowych informacji dotyczących transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych do repozytoriów transakcji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2365 oraz zmieniającego rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1247/2012 w odniesieniu do stosowania kodów sprawozdawczych w zgłoszeniach dotyczących instrumentów pochodnych (Dz.Urz.UE L 81 z 22.03.2019, str. 85). Zmiana weszła w życie 11 kwietnia 2019 r.
[2] Art. 4 ust. 8 skreślony przez art. 6 pkt 1 lit. b) rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/363 z dnia 13 grudnia 2018 r. ustanawiającego wykonawcze standardy techniczne w odniesieniu do formatu i częstotliwości dokonywania zgłoszeń szczegółowych informacji dotyczących transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych do repozytoriów transakcji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2365 oraz zmieniającego rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1247/2012 w odniesieniu do stosowania kodów sprawozdawczych w zgłoszeniach dotyczących instrumentów pochodnych (Dz.Urz.UE L 81 z 22.03.2019, str. 85). Zmiana weszła w życie 11 kwietnia 2019 r.
[3] Art. 4 ust. 9 skreślony przez art. 6 pkt 1 lit. b) rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/363 z dnia 13 grudnia 2018 r. ustanawiającego wykonawcze standardy techniczne w odniesieniu do formatu i częstotliwości dokonywania zgłoszeń szczegółowych informacji dotyczących transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych do repozytoriów transakcji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2365 oraz zmieniającego rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1247/2012 w odniesieniu do stosowania kodów sprawozdawczych w zgłoszeniach dotyczących instrumentów pochodnych (Dz.Urz.UE L 81 z 22.03.2019, str. 85). Zmiana weszła w życie 11 kwietnia 2019 r.
[4] Art. 4a ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 2 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/363 z dnia 13 grudnia 2018 r. ustanawiającego wykonawcze standardy techniczne w odniesieniu do formatu i częstotliwości dokonywania zgłoszeń szczegółowych informacji dotyczących transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych do repozytoriów transakcji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2365 oraz zmieniającego rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1247/2012 w odniesieniu do stosowania kodów sprawozdawczych w zgłoszeniach dotyczących instrumentów pochodnych (Dz.Urz.UE L 81 z 22.03.2019, str. 85). Zmiana weszła w życie 11 kwietnia 2019 r.
[5] Załącznik w brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt 3 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/363 z dnia 13 grudnia 2018 r. ustanawiającego wykonawcze standardy techniczne w odniesieniu do formatu i częstotliwości dokonywania zgłoszeń szczegółowych informacji dotyczących transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych do repozytoriów transakcji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2365 oraz zmieniającego rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1247/2012 w odniesieniu do stosowania kodów sprawozdawczych w zgłoszeniach dotyczących instrumentów pochodnych (Dz.Urz.UE L 81 z 22.03.2019, str. 85). Zmiana weszła w życie 11 kwietnia 2019 r.
POTRZEBUJESZ POMOCY?Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00
