RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 115,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa Rady 90/435/EWG z dnia 23 lipca 1990 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich (³) została kilkakrotnie znacząco zmieniona (⁴). Ponieważ kolejne poprawki mają być wprowadzone do tej dyrektywy, dla zachowania przejrzystości i zrozumiałości należy ją przekształcić.

(2) W świetle wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 maja 2008 r. w sprawie C-133/06 (⁵) przeredagowanie art. 4 ust. 3 akapit drugi dyrektywy 90/435/EWG uznano za konieczne w celu wyjaśnienia, że zasady, o których w nim mowa, są przyjmowane przez Radę stanowiącą zgodnie z procedurą przewidzianą w Traktacie. Ponadto konieczne jest zaktualizowanie załączników do tej dyrektywy.

(3) Celem niniejszej dyrektywy jest zwolnienie dywidend i innych zysków podzielonych wypłacanych przez spółki zależne ich spółkom dominującym z podatku potrącanego u źródła dochodu oraz wyeliminowanie podwójnego opodatkowania takiego dochodu na poziomie spółki dominującej.

(4) Konsolidacja spółek różnych państw członkowskich może okazać się konieczna dla stworzenia w ramach Unii warunków analogicznych do warunków rynku wewnętrznego oraz w celu zapewnienia skutecznego funkcjonowania tego rynku wewnętrznego. Takie operacje nie powinny być utrudniane przez ograniczenia, niedogodności lub zakłócenia wynikające w szczególności z przepisów podatkowych państw członkowskich. Stąd też niezbędne jest, w odniesieniu do konsolidacji spółek różnych państw członkowskich, określenie zasad opodatkowania, które są neutralne z punktu widzenia konkurencji, aby umożliwić przedsiębiorstwom dostosowanie się do wymogów rynku wewnętrznego, zwiększyć ich produktywność oraz zwiększyć ich siłę konkurencyjną na poziomie międzynarodowym.

(5) Taka konsolidacja spółek może prowadzić do powstawania grup kapitałowych składających się ze spółek dominujących i spółek zależnych.

(6) Przed wejściem w życie dyrektywy 90/435/EWG przepisy podatkowe regulujące stosunki pomiędzy spółkami dominującymi i spółkami zależnymi różnych państw członkowskich znacznie się między sobą różniły i były, ogólnie rzecz ujmując, mniej korzystne niż przepisy mające zastosowanie do spółek dominujących i zależnych tego samego państwa członkowskiego. Współpraca między spółkami różnych państw członkowskich była tym samym utrudniona, w porównaniu ze współpracą między spółkami z tego samego państwa członkowskiego. Niezbędne było zatem wyeliminowanie tych niedogodności przez wprowadzenie wspólnego systemu, aby ułatwić konsolidację spółek na poziomie Unii.

(7) W przypadku gdy spółka dominująca przez swój związek ze spółką zależną ma udział w zyskach podzielonych, państwo członkowskie spółki dominującej musi powstrzymać się od opodatkowania tych zysków albo opodatkować te zyski upoważniając jednocześnie spółkę dominującą do odliczenia od kwoty podatku należnego tej części podatku dochodowego od osób prawnych, płaconego przez spółkę zależną, która odnosi się do tych zysków.

(8) Ponadto niezbędne jest, w celu zapewnienia neutralności fiskalnej, aby zyski podzielone przez spółkę zależną na rzecz spółki dominującej były zwolnione z podatku potrącanego u źródła dochodu.

(9) Wypłata zysków podzielonych i ich otrzymywanie przez stały zakład spółki dominującej powinny prowadzić do takiego samego traktowania, jakie ma zastosowanie pomiędzy spółką zależną a dominującą. Powinno to również dotyczyć sytuacji, gdy spółka dominująca i jej spółka zależna znajdują się w tym samym państwie członkowskim, a stały zakład znajduje się w innym państwie członkowskim. Ponadto okazuje się, że sytuacje, gdy stały zakład i spółka zależna znajdują się w tym samym państwie członkowskim, mogą być rozpatrywane przez dane państwo członkowskie w oparciu o ustawodawstwo krajowe, bez uszczerbku dla zasad Traktatu.

(10) W odniesieniu do traktowania stałych zakładów, państwa członkowskie mogą mieć potrzebę określenia warunków i instrumentów prawnych w celu ochrony krajowych dochodów podatkowych i zapobieżenia obchodzeniu prawa krajowego, zgodnie z zasadami Traktatu i uwzględniając reguły podatkowe uznawane na poziomie międzynarodowym.

(11) Jeżeli grupy przedsiębiorstw są zorganizowane w formie łańcucha spółek i zyski są wypłacane poprzez taki łańcuch spółek zależnych na rzecz spółki dominującej, podwójne opodatkowanie powinno zostać wyeliminowane poprzez zwolnienie albo poprzez kredyt podatkowy. W przypadku kredytu podatkowego spółka dominująca powinna móc potrącić wszelkie podatki zapłacone przez którąkolwiek ze spółek zależnych zorganizowanych w łańcuchu, pod warunkiem że spełnione są wymogi określone w niniejszej dyrektywie.

(12) Niniejsza dyrektywa powinna pozostawać bez uszczerbku dla obowiązków państw członkowskich odnoszących się do terminów transpozycji do prawa krajowego dyrektyw określonych w załączniku II część B,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1. Każde z państw członkowskich stosuje niniejszą dyrektywę w odniesieniu do:

a) podziału zysków, które spółki danego państwa członkowskiego otrzymują od swoich spółek zależnych innych państw członkowskich;

b) podziału zysków, które spółki danego państwa członkowskiego przekazują spółkom innych państw członkowskich, wobec których są zależne;

c) podziału zysków, które stałe zakłady spółek innych państw członkowskich, znajdujące się w danym państwie członkowskim otrzymują od swoich spółek zależnych państwa członkowskiego innego niż to, w którym znajduje się stały zakład;

d) podziału zysków spółek danego państwa członkowskiego na rzecz stałych zakładów znajdujących się w innym państwie członkowskim i należących do spółek tego samego państwa członkowskiego, wobec których są spółkami zależnymi.

2. [1] Państwa członkowskie nie przyznają korzyści wynikających z niniejszej dyrektywy jednostkowemu uzgodnieniu ani seryjnym uzgodnieniom, w przypadku których głównym celem lub jednym z głównych celów wprowadzenia było uzyskanie korzyści podatkowej naruszającej przedmiot lub cel niniejszej dyrektywy, w związku z czym – zważywszy na wszystkie stosowne fakty i okoliczności – takie jednostkowe lub seryjne uzgodnienie nie jest rzeczywiste.

Jednostkowe uzgodnienie może obejmować więcej niż jeden etap lub część.

3. [2] Do celów ust. 2 uznaje się, że jednostkowe lub seryjne uzgodnienie nie jest rzeczywiste w zakresie, w jakim nie jest ono wprowadzane z uzasadnionych powodów handlowych, które odzwierciedlają rzeczywistość gospodarczą.

4. [3] Niniejsza dyrektywa nie uniemożliwia stosowania przepisów krajowych lub postanowień umownych niezbędnych do zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, oszustwom podatkowym lub nadużyciom.

Artykuł 2

Dla celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

a) „spółka państwa członkowskiego” oznacza każdą spółkę, która:

(i) ma jedną z form wymienionych w załączniku I część A;

(ii) zgodnie z prawem podatkowym państwa członkowskiego jest uważana za rezydenta podatkowego w tym państwie członkowskim oraz, zgodnie z warunkami umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z państwem trzecim, nie jest uważana za rezydenta podatkowego poza Unią;

(iii) ponadto podlega jednemu z podatków wymienionych w załączniku I część B, bez możliwości wyboru lub zwolnienia, lub podlega jakiemukolwiek innemu podatkowi, który może być zastąpiony przez którykolwiek z tych podatków;

b) „stały zakład” oznacza stałe miejsce wykonywania działalności gospodarczej znajdujące się w państwie członkowskim, poprzez który prowadzona jest całkowicie lub częściowo działalność gospodarcza spółki innego państwa członkowskiego, o ile zyski osiągane przez ten stały zakład w danym miejscu wykonywania działalności gospodarczej są przedmiotem opodatkowania w państwie członkowskim, w którym się on znajduje, na mocy stosownej dwustronnej konwencji podatkowej lub – w przypadku braku takiej konwencji – na mocy prawa krajowego.

Artykuł 3

1. Do celów stosowania niniejszej dyrektywy:

a) status spółki dominującej przyznaje się:

(i) co najmniej spółce w państwie członkowskim, która spełnia warunki określone w art. 2 i posiada co najmniej 10 % udziału w kapitale spółki w innym państwie członkowskim spełniającej te same warunki;

(ii) na tych samych warunkach, spółce państwa członkowskiego, która posiada co najmniej 10 % udziału w kapitale spółki tego samego państwa członkowskiego, który w całości bądź częściowo utrzymywany jest w stałym zakładzie tej pierwszej spółki znajdującym się w innym państwie członkowskim;

b) „spółka zależna” oznacza taką spółkę, której kapitał obejmuje udział, o którym mowa w lit. a).

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 państwa członkowskie mają możliwość:

a) zastąpienia, na mocy umowy dwustronnej, kryterium udziału w kapitale kryterium prawa głosów;

b) niestosowania niniejszej dyrektywy w odniesieniu do spółek państwa członkowskiego, które nie utrzymują nieprzerwanie przez okres co najmniej dwóch lat udziałów kwalifikujących je jako spółki dominujące, lub do tych swoich spółek, w których spółka z innego państwa członkowskiego nie utrzymuje takich udziałów nieprzerwanie przez okres co najmniej dwóch lat.

Artykuł 4

1. W przypadku gdy spółka dominująca lub jej stały zakład, na mocy powiązania spółki dominującej z jej spółką zależną, otrzymuje zyski podzielone, państwo członkowskie spółki dominującej i państwo członkowskie jej stałego zakładu, z wyjątkiem sytuacji, gdy spółka zależna ulega likwidacji:

a) powstrzymuje się od opodatkowania takich zysków w zakresie, w jakim zyski te nie podlegają odliczeniu przez spółkę zależną, i opodatkowuje takie zyski w zakresie, w jakim podlegają one odliczeniu przez spółkę zależną; lub

b) opodatkowuje te zyski, upoważniając jednocześnie spółkę dominującą i stały zakład do odliczenia od kwoty podatku należnego części podatku dochodowego od osób prawnych odnoszącej się do tych zysków i zapłaconej przez spółkę zależną i każdą podporządkowaną spółkę zależną, pod warunkiem że na każdym poziomie spółka i jej podporządkowane spółki spełniają kryteria definicji określonych w art. 2 oraz spełniają wymogi przewidziane w art. 3, w granicach kwoty odpowiedniego należnego podatku.

2. Niniejsza dyrektywa nie stanowi przeszkody dla państwa członkowskiego spółki dominującej w uznaniu spółki zależnej za spółkę fiskalnie przejrzystą, na podstawie oceny charakterystyki prawnej tej spółki zależnej dokonanej przez to państwo członkowskie, wynikającej z prawa, według którego została ona utworzona, i w związku z tym w opodatkowaniu udziału spółki dominującej w zyskach jej spółki zależnej, w sytuacji powstania tych zysków. W tym przypadku państwo członkowskie spółki dominującej powstrzymuje się od opodatkowania podzielonych zysków spółki zależnej.

Przy ocenianiu udziału spółki dominującej w zyskach jej spółki zależnej w chwili, kiedy zyski te powstają, państwo członkowskie spółki dominującej zwalnia te zyski z opodatkowania albo upoważnia spółkę dominującą do odliczenia od kwoty należnego podatku części podatku od osób prawnych związanej z udziałem spółki dominującej w zyskach, i zapłaconej przez jej spółkę zależną i przez każdą podporządkowaną spółkę zależną, pod warunkiem że na każdym poziomie spółka i jej podporządkowana spółka zależna spełniają kryteria definicji określonych w art. 2 oraz spełniają warunki przewidziane w art. 3, w granicach kwoty odpowiedniego należnego podatku.

3. Każde z państw członkowskich może postanowić, że opłaty odnoszące się do udziałów i strat wynikających z podziału zysków spółki zależnej nie mogą zostać odliczone od podlegającego opodatkowaniu zysku spółki dominującej.

Jeśli koszty zarządzania związane z udziałami są w takim przypadku ustalone według stawki ryczałtowej, ustalona kwota nie może przekraczać 5 % wypłaconych zysków spółki zależnej.

4. Ust. 1 i 2 mają zastosowanie do dnia skutecznego wejścia w życie wspólnego systemu opodatkowania spółek.

5. W stosownym czasie Rada, stanowiąc jednomyślnie zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą i po konsultacji z Parlamentem Europejskim i Komitetem Ekonomiczno-Społecznym, przyjmuje zasady, które znajdą zastosowanie od dnia skutecznego wejścia w życie wspólnego systemu opodatkowania spółek.

Artykuł 5

Zyski, które spółka zależna wypłaca swojej spółce dominującej, są zwolnione z podatku potrącanego u źródła dochodu.

Artykuł 6

Państwo członkowskie spółki dominującej nie może pobierać podatku potrącanego u źródła dochodu od zysków, które spółka otrzymuje od spółki zależnej.

Artykuł 7

1. Używany w niniejszej dyrektywie termin „podatek potrącany u źródła dochodu” nie obejmuje zaliczki ani potrącania na podatek dochodowy od osób prawnych na rzecz państwa członkowskiego spółki zależnej, dokonywanych w związku z podziałem zysków spółki zależnej na rzecz jej spółki dominującej.

2. Niniejsza dyrektywa nie wpływa na stosowanie przepisów krajowych lub postanowień umownych mających na celu unikanie lub zmniejszenie podwójnego opodatkowania dywidend, w szczególności przepisów i postanowień dotyczących zapłaty kredytu podatkowego na rzecz podmiotów otrzymujących dywidendy.

Artykuł 8

1. Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy od dnia 18 stycznia 2012 r. Niezwłocznie informują o tym Komisję.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą, wraz z tabelą korelacji między tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Artykuł 9

Dyrektywa 90/435/EWG, zmieniona aktami wymienionymi w załączniku II część A, traci moc, bez uszczerbku dla obowiązków państw członkowskich odnoszących się do terminów transpozycji do prawa krajowego dyrektyw określonych w załączniku II część B.

Odesłania do uchylonej dyrektywy odczytuje się jako odesłania do niniejszej dyrektywy, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku III.

Artykuł 10

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 11

Niniejsza dyrektywa jest skierowana do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 30 listopada 2011 r.