PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 87 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (¹),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Poprawa bezpieczeństwa ruchu drogowego jest głównym celem polityki transportowej Unii. Unia prowadzi politykę mającą na celu poprawę bezpieczeństwa ruchu drogowego, przyjmując za cel zmniejszenie liczby ofiar śmiertelnych, liczby rannych oraz strat materialnych. Istotnym elementem tej polityki jest spójne egzekwowanie kar za popełniane w Unii przestępstwa i wykroczenia w ruchu drogowym, poważnie zagrażające bezpieczeństwu ruchu drogowego.

(2) Jednak z uwagi na brak właściwych procedur i niezależnie od możliwości istniejących na mocy decyzji Rady 2008/615/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej (²) oraz decyzji Rady 2008/616/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie wdrożenia decyzji 2008/615/WSiSW (³) („decyzje Prüm”), kary pieniężne za pewne przestępstwa lub wykroczenia w ruchu drogowym często nie są egzekwowane, jeśli te przestępstwa lub wykroczenia są popełniane przez kierujących pojazdami zarejestrowanymi w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie, w którym je popełniono. Celem niniejszej dyrektywy jest zapewnienie również w takich przypadkach skuteczności dochodzeń dotyczących przestępstw lub wykroczeń związanych z bezpieczeństwem ruchu drogowego.

(3) W komunikacie z dnia 20 lipca 2010 r. zatytułowanym „W kierunku europejskiego obszaru bezpieczeństwa ruchu drogowego: kierunki polityki bezpieczeństwa ruchu drogowego na lata 2011–2020” Komisja podkreśliła, że egzekwowanie przepisów pozostaje kluczowym czynnikiem w procesie tworzenia warunków dla istotnego zmniejszenia liczby ofiar śmiertelnych i liczby rannych. W konkluzjach z dnia 2 grudnia 2010 r. dotyczących bezpieczeństwa ruchu drogowego Rada wezwała również do rozważenia potrzeby jeszcze bardziej rygorystycznego egzekwowania przepisów ruchu drogowego przez państwa członkowskie, a w odpowiednich przypadkach na szczeblu Unii. Rada wezwała Komisję, by w stosownych przypadkach przeanalizowała możliwości zharmonizowania przepisów ruchu drogowego na szczeblu Unii. Komisja powinna zatem ocenić konieczność zaproponowania w przyszłości dalszych środków ułatwiających transgraniczne egzekwowanie przepisów dotyczących przestępstw lub wykroczeń w ruchu drogowym, zwłaszcza w odniesieniu do przestępstw lub wykroczeń wiążących się z poważnymi wypadkami drogowymi.

(4) Należy również zachęcać do zwiększenia spójności środków kontroli między państwami członkowskimi, a Komisja powinna w związku z tym zbadać potrzebę opracowania wspólnych standardów dla urządzeń technicznych służących do automatycznej kontroli w celu zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego.

(5) Należy poszerzać wiedzę obywateli Unii na temat obowiązujących w różnych państwach członkowskich przepisów z zakresu bezpieczeństwa ruchu drogowego oraz na temat wdrożenia niniejszej dyrektywy, zwłaszcza przy pomocy odpowiednich środków gwarantujących przekazanie wystarczających informacji na temat konsekwencji nieprzestrzegania przepisów z zakresu bezpieczeństwa ruchu drogowego w czasie podróżowania po państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie rejestracji.

(6) By poprawić bezpieczeństwo ruchu drogowego w Unii i by zapewnić równe traktowanie kierowców popełniających przestępstwa lub wykroczenia, niezależnie do tego, czy są rezydentami czy nie, należy ułatwić egzekwowanie przepisów niezależnie od państwa członkowskiego zarejestrowania pojazdu. W tym celu należy wdrożyć system transgranicznej wymiany informacji dotyczących pewnych określonych przestępstw lub wykroczeń związanych z bezpieczeństwem ruchu drogowego, niezależnie od tego, czy na mocy prawa danego państwa członkowskiego mają charakter karny czy administracyjny, zapewniając państwu członkowskiemu popełnienia przestępstwa lub wykroczenia dostęp do danych rejestracyjnych pojazdów państwa członkowskiego rejestracji.

(7) Skuteczniejsza transgraniczna wymiana danych rejestracyjnych pojazdów, która powinna ułatwić identyfikację osób podejrzanych o popełnienie przestępstw lub wykroczeń związanych z bezpieczeństwem ruchu drogowego, może zwiększyć efekt odstraszający i zachęcić do ostrożniejszej jazdy kierowców pojazdów zarejestrowanych w innym państwie członkowskim niż państwo członkowskie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia, co zmniejszy liczbę ofiar wypadków w ruchu drogowym.

(8) Przestępstwa lub wykroczenia związane z bezpieczeństwem ruchu drogowego objęte niniejszą dyrektywą nie są jednakowo traktowane w państwach członkowskich. Niektóre państwa członkowskie kwalifikują takie czyny na mocy swojego prawa krajowego jako delikty administracyjne, podczas gdy inne kwalifikują je jako wykroczenia lub przestępstwa. Niniejsza dyrektywa powinna mieć zastosowanie niezależnie od kwalifikacji tych czynów na mocy prawa krajowego.

(9) W ramach decyzji Prüm państwa członkowskie udostępniają sobie wzajemnie dane rejestracyjne pojazdów w celu usprawnienia wymiany informacji i przyspieszenia obowiązujących procedur. W niniejszej dyrektywie powinny zostać w jak największym stopniu uwzględnione przepisy dotyczące specyfikacji technicznych i dostępności systemów automatycznej wymiany danych określone w decyzjach Prüm.

(10) Istniejące oprogramowanie powinno być podstawą wymiany danych na mocy niniejszej dyrektywy, a jednocześnie powinno ułatwiać państwom członkowskim składanie sprawozdań Komisji. Takie oprogramowanie powinno umożliwiać sprawną, bezpieczną i poufną wymianę danych rejestracyjnych pojazdów między państwami członkowskimi. Należy wykorzystać komputerowy europejski system informacji o pojazdach i prawach jazdy (EUCARIS), obowiązkowy dla państw członkowskich na mocy decyzji z Prüm w odniesieniu do danych rejestracyjnych pojazdów. Komisja powinna przedstawić sprawozdanie z oceny funkcjonowania oprogramowania stosowanego do celów niniejszej dyrektywy.

(11) Zakres stosowania wymienionego wyżej oprogramowania powinien być ograniczony do procedur stosowanych przy wymianie informacji między krajowymi punktami kontaktowymi w państwach członkowskich. Procedury oraz zautomatyzowane procesy, w których należy zastosować te informacje, nie są objęte zakresem stosowania takiego oprogramowania.

(12) Strategia zarządzania informacjami do celów ochrony bezpieczeństwa wewnętrznego UE ma na celu znalezienie najprostszych rozwiązań w zakresie wymiany danych, które ułatwiają śledzenie wymiany danych oraz są opłacalne.

(13) Państwa członkowskie powinny być w stanie skontaktować się z właścicielem lub posiadaczem pojazdu lub ze zidentyfikowaną w inny sposób osobą podejrzaną o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia związanego z bezpieczeństwem ruchu drogowego, by poinformować daną osobę o mających zastosowanie procedurach i konsekwencjach prawnych wynikających z przepisów państwa członkowskiego popełnienia przestępstwa lub wykroczenia. Czyniąc to, państwa członkowskie powinny rozważyć wysłanie informacji o przestępstwie lub wykroczeniu związanym z bezpieczeństwem ruchu drogowego w języku dokumentu rejestracyjnego lub języku, który najprawdopodobniej jest przez daną osobę rozumiany, by zrozumiała ona informacje, które są jej przekazywane. Państwa członkowskie powinny stosować odpowiednie procedury celem zapewnienia, by informowana była tylko zainteresowana osoba, nie zaś strona trzecia. W tym celu państwa członkowskie powinny korzystać ze szczegółowych ustaleń podobnych do ustaleń przyjętych do celów dalszych działań związanych z takimi przestępstwami lub wykroczeniami, obejmujących takie środki jak – w odpowiednich przypadkach – przesyłka polecona. Pozwoli to zainteresowanej osobie zareagować we właściwy sposób na te informacje, w szczególności wystąpić o dodatkowe informacje, zapłacić mandat lub skorzystać z prawa do obrony, w szczególności w przypadku błędnej identyfikacji. Dalsze postępowanie jest uregulowane w mających zastosowanie aktach prawnych, w tym w aktach prawnych dotyczących wzajemnej pomocy i wzajemnego uznawania, np. w decyzji ramowej Rady 2005/214/WSiSW z dnia 24 lutego 2005 r. w sprawie stosowania zasady wzajemnego uznawania do kar o charakterze pieniężnym (⁴).

(14) Państwa członkowskie powinny rozważyć zapewnianie równoważnych tłumaczeń zawiadomień wysyłanych przez państwo członkowskie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia, jak przewidziano w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/64/UE z dnia 20 października 2010 r. w sprawie prawa do tłumaczenia ustnego i tłumaczenia pisemnego w postępowaniu karnym (⁵).

(15) Mając na celu realizację polityki bezpieczeństwa ruchu drogowego zmierzającej do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony wszystkich użytkowników dróg w Unii oraz mając na uwadze niezmiernie różnorodne warunki istniejące na terytorium Unii, państwa członkowskie powinny podejmować działania – bez uszczerbku dla bardziej restrykcyjnych strategii politycznych i przepisów – celem zapewnienia większej spójności przepisów ruchu drogowego oraz ich egzekwowania między państwami członkowskimi. W ramach sprawozdania dla Parlamentu Europejskiego i Rady ze stosowania niniejszej dyrektywy Komisja powinna zbadać potrzebę opracowania wspólnych standardów w celu ustanowienia porównywalnych metod, praktyk i minimalnych standardów na poziomie Unii, przy uwzględnieniu współpracy międzynarodowej i istniejących umów w dziedzinie bezpieczeństwa ruchu drogowego, w szczególności Konwencji wiedeńskiej o ruchu drogowym z dnia 8 listopada 1968 r.

(16) W ramach sprawozdania dla Parlamentu Europejskiego i Rady ze stosowania niniejszej dyrektywy przez państwa członkowskie Komisja powinna zbadać potrzebę opracowania wspólnych kryteriów dotyczących dalszych procedur w państwach członkowskich w przypadku niezapłacenia sankcji pieniężnej, zgodnie z przepisami i procedurami obowiązującymi w państwach członkowskich. W sprawozdaniu tym Komisja powinna zająć się takimi kwestiami jak procedury pomiędzy właściwymi organami państw członkowskich dotyczące przekazywania ostatecznej decyzji o nałożeniu kary lub sankcji pieniężnej, jak też uznawanie i wykonywanie takiej ostatecznej decyzji.

(17) Przygotowując przegląd niniejszej dyrektywy, Komisja powinna przeprowadzić konsultacje z odpowiednimi zainteresowanymi stronami, takimi jak organy ds. bezpieczeństwa ruchu drogowego oraz organy ścigania, stowarzyszenia ofiar i inne organizacje pozarządowe działające w obszarze bezpieczeństwa ruchu drogowego.

(18) Bliższej współpracy organów ścigania powinno towarzyszyć poszanowanie praw podstawowych, w szczególności prawa do prywatności i ochrony danych osobowych, zagwarantowanych specjalnymi przepisami w zakresie ochrony danych, które powinny uwzględniać szczególny charakter transgranicznego dostępu do elektronicznych baz danych. Konieczne jest, aby oprogramowanie, które ma zostać stworzone, umożliwiało wymianę informacji w bezpiecznych warunkach i zapewniało zachowanie poufności przekazywanych danych. Danych zgromadzonych zgodnie z niniejszą dyrektywą nie należy wykorzystywać do innych celów niż cele niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie powinny przestrzegać obowiązków dotyczących warunków wykorzystywania i tymczasowego przechowywania danych.

(19) Z uwagi na fakt, że dane związane z identyfikacją sprawcy przestępstwa lub wykroczenia są danymi osobowymi, państwa członkowskie powinny przyjąć środki niezbędne do zapewnienia stosowania odnośnych przepisów decyzji ramowej Rady 2008/977/WSiSW z dnia 27 listopada 2008 r. w sprawie ochrony danych osobowych przetwarzanych w ramach współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych (⁶). Bez uszczerbku dla przestrzegania wymogów proceduralnych dotyczących mechanizmów odwoływania się i dochodzenia roszczeń obowiązujących w zainteresowanych państwach członkowskich, osobę, której dotyczą dane, należy odpowiednio poinformować w zawiadomieniu o popełnieniu przestępstwa lub wykroczenia o prawie dostępu do danych osobowych, prawie do uzyskania ich korekty i ich usunięcia oraz o maksymalnym zgodnym z prawem okresie przechowywania tych danych; osoba ta powinna też mieć prawo do uzyskania sprostowania wszelkich nieprawidłowych danych osobowych lub natychmiastowego usunięcia wszelkich danych zarejestrowanych bezprawnie.

(20) Państwa trzecie powinny mieć możliwość uczestnictwa w wymianie danych rejestracyjnych pojazdów pod warunkiem zawarcia stosownej umowy z Unią. Taka umowa powinna zawierać niezbędne postanowienia dotyczące ochrony danych.

(21) Niniejsza dyrektywa nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, o których mowa w art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej.

(22) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu (nr 21) w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, i bez uszczerbku dla art. 4 tego Protokołu, powyższe państwa członkowskie nie uczestniczą w przyjęciu niniejszej dyrektywy, nie są nią związane ani jej nie stosują.

(23) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu (nr 22) w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej dyrektywy, nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

(24) Aby osiągnąć cel, jakim jest wymiana informacji między państwami członkowskimi za pomocą środków interoperacyjnych, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do uwzględniania odnośnych zmian w decyzji 2008/615/WSiSW i decyzji 2008/616/WSiSW lub tam, gdzie wymagają tego unijne akty prawne mające bezpośrednie znaczenie dla aktualizacji załącznika I. Szczególnie ważne jest to, aby Komisja podczas prac przygotowawczych prowadziła stosowne konsultacje, w tym z ekspertami. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

(25) Zgodnie z pkt 34 Porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa (⁷) zachęca się państwa członkowskie do sporządzania i publikowania – w interesie własnym, jak i Unii – własnych tabel możliwie jak najdokładniej ilustrujących korelacje pomiędzy niniejszą dyrektywą a środkami transpozycji, oraz do podawania ich do wiadomości publicznej.

(26) Z uwagi na fakt, że cel niniejszej dyrektywy, czyli zapewnienie wysokiego poziomu ochrony wszystkich uczestników ruchu drogowego w Unii, poprzez ułatwienie transgranicznej wymiany informacji dotyczących przestępstw lub wykroczeń związanych z bezpieczeństwem ruchu drogowego, popełnionych podczas kierowania pojazdami zarejestrowanymi w innym państwie członkowskim niż państwo członkowskie, w którym popełniono przestępstwo lub wykroczenie, nie może zostać w wystarczającym stopniu osiągnięty przez państwa członkowskie, lecz może z powodu skali i skutków działań zostać lepiej osiągnięty na szczeblu Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym samym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tego celu.

(27) Skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych, który wydał opinię (⁸),

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Przedmiot

Celem niniejszej dyrektywy jest zapewnienie wysokiego poziomu ochrony wszystkich uczestników ruchu drogowego w Unii, poprzez ułatwienie transgranicznej wymiany informacji dotyczących przestępstw lub wykroczeń związanych z bezpieczeństwem ruchu drogowego i egzekwowania dzięki temu kar, w przypadkach gdy te przestępstwa lub wykroczenia popełniane są podczas kierowania pojazdami zarejestrowanymi w innym państwie członkowskim niż państwo członkowskie ich popełnienia.

Artykuł 2

Zakres stosowania

Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do następujących przestępstw lub wykroczeń związanych z bezpieczeństwem ruchu drogowego:

a) przekroczenie dopuszczalnej prędkości;

b) niedopełnienie obowiązku korzystania z pasów bezpieczeństwa;

c) niezastosowanie się do czerwonego sygnału świetlnego;

d) kierowanie pojazdem pod wpływem alkoholu;

e) kierowanie pojazdem pod wpływem środków odurzających;

f) niedopełnienie obowiązku używania w czasie jazdy hełmów ochronnych;

g) korzystanie z niedozwolonej części drogi;

h) niezgodne z prawem korzystanie z telefonu komórkowego lub innych środków łączności podczas kierowania pojazdem.

Artykuł 3

Definicje

Na użytek niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

a) „pojazd” oznacza każdy pojazd silnikowy, w tym motocykl, zwykle stosowany do przewozu osób lub towarów po drodze;

b) „państwo członkowskie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia” oznacza państwo członkowskie, w którym popełnione zostało przestępstwo lub wykroczenie;

c) „ państwo członkowskie rejestracji” oznacza państwo członkowskie, w którym zarejestrowany jest pojazd, podczas kierowania którym popełniono przestępstwo lub wykroczenie;

d) „przekroczenie dopuszczalnej prędkości” oznacza przekroczenie ograniczeń prędkości obowiązujących na danej drodze i dla danego rodzaju pojazdów w państwie członkowskim popełnienia przestępstwa lub wykroczenia;

e) „niedopełnienie obowiązku korzystania z pasów bezpieczeństwa” oznacza niedostosowanie się do wymogu zapięcia pasów bezpieczeństwa lub stosowania systemów mocowania dla dzieci, zgodnie z dyrektywą Rady 91/671/EWG z dnia 16 grudnia 1991 r. odnoszącą się do obowiązkowego stosowania pasów bezpieczeństwa i urządzeń przytrzymujących dla dzieci w pojazdach (⁹) i z prawem państwa członkowskiego popełnienia przestępstwa lub wykroczenia;

f) „niezastosowanie się do czerwonego sygnału świetlnego” oznacza przejazd na czerwonym sygnale nadawanym przez sygnalizator lub niezastosowanie się do innego odpowiedniego znaku nakazującego zatrzymanie się, określonego w prawie państwa członkowskiego popełnienia przestępstwa lub wykroczenia;

g) „kierowanie pojazdem pod wpływem alkoholu” oznacza kierowanie pojazdem w stanie ograniczonej zdolności spowodowanej wpływem alkoholu, zgodnie z definicją w prawie państwa członkowskiego popełnienia przestępstwa lub wykroczenia;

h) „kierowanie pojazdem pod wpływem środków odurzających” oznacza kierowanie pojazdem w stanie ograniczonej zdolności spowodowanej wpływem narkotyków lub innych substancji działających podobnie, zgodnie z definicją w prawie państwa członkowskiego popełnienia przestępstwa lub wykroczenia;

i) „niedopełnienie obowiązku używania w czasie jazdy hełmów ochronnych” oznacza jazdę bez hełmu, zgodnie z definicją w prawie państwa członkowskiego popełnienia przestępstwa lub wykroczenia;

j) „korzystanie z niedozwolonego pasa ruchu” oznacza niezgodne z prawem wykorzystywanie części jezdni takiej jak pas awaryjny, pas przeznaczony dla komunikacji publicznej lub pas czasowo zamknięty do jazdy z powodu zatoru lub prac drogowych, zgodnie z definicją w prawie państwa członkowskiego popełnienia przestępstwa lub wykroczenia;

k) „niezgodne z prawem korzystanie z telefonu komórkowego lub innych środków łączności podczas kierowania pojazdem” oznacza niezgodne z prawem korzystanie z telefonu komórkowego lub innych środków łączności podczas kierowania pojazdem, zgodnie z definicją w prawie państwa członkowskiego popełnienia przestępstwa lub wykroczenia;

l) „krajowy punkt kontaktowy” oznacza wyznaczony organ właściwy w sprawach wymiany danych rejestracyjnych pojazdów;

m) „ automatyczne wyszukiwanie” oznacza procedurę dostępu on-line do zasobów bazy danych jednego, kilku lub wszystkich państw członkowskich lub uczestniczących państw;

n) „posiadacz pojazdu” oznacza osobę, na której nazwisko pojazd jest zarejestrowany, zgodnie z definicją w prawie państwa członkowskiego rejestracji.

Artykuł 4

Procedura wymiany informacji pomiędzy państwami członkowskimi

1. W przypadku dochodzeń w sprawach przestępstw lub wykroczeń związanych z bezpieczeństwem ruchu drogowego, o których mowa w art. 2, państwa członkowskie zapewniają krajowym punktom kontaktowym innych państw członkowskich, o których mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, dostęp do następujących krajowych danych rejestracyjnych pojazdów, i umożliwiają im automatyczne wyszukiwanie:

a) danych dotyczących pojazdów; oraz

b) danych dotyczących właścicieli lub posiadaczy pojazdu.

Elementy danych, o których mowa w lit. a) i b), konieczne do prowadzenia wyszukiwań, muszą być zgodne z załącznikiem I.

2. Wszelkie wyszukiwania w formie wniosków wychodzących są prowadzone przez krajowy punkt kontaktowy państwa członkowskiego popełnienia przestępstwa lub wykroczenia z zastosowaniem pełnego numeru rejestracyjnego.

Wyszukiwania te są prowadzone zgodnie z procedurami opisanymi w rozdziale 3 załącznika do decyzji 2008/616/WSiSW, z wyjątkiem pkt 1 rozdziału 3 załącznika do decyzji 2008/616/WSiSW, do którego zastosowanie ma załącznik I do niniejszej dyrektywy.

Państwo członkowskie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia wykorzystuje zgodnie z niniejszą dyrektywą uzyskane dane w celu ustalenia, kto ponosi odpowiedzialność za przestępstwa lub wykroczenia związane z bezpieczeństwem ruchu drogowego, o których mowa w art. 2 i 3.

3. Na użytek wymiany danych, o których mowa w ust. 1, każde państwo członkowskie wyznacza krajowy punkt kontaktowy. Uprawnienia krajowych punktów kontaktowych określa mające zastosowanie prawo danego państwa członkowskiego.

4. Państwa członkowskie przyjmują wszelkie środki konieczne do zapewnienia, by wymiana informacji była prowadzona za pomocą interoperacyjnych środków elektronicznych bez wymiany danych z udziałem innych baz danych. Państwa członkowskie zapewniają, by ta wymiana informacji była prowadzona w sposób oszczędny i bezpieczny, oraz zapewniają bezpieczeństwo i ochronę przekazywanych danych, z wykorzystaniem w jak największym stopniu istniejącego oprogramowania komputerowego, takiego jak oprogramowanie specjalnie przygotowane dla potrzeb art. 12 decyzji 2008/615/WSiSW oraz zmienione wersje tego oprogramowania, zgodnie z załącznikiem I do niniejszej dyrektywy oraz z pkt 2 i 3 rozdziału 3 załącznika do decyzji 2008/616/WSiSW. Zmienione wersje oprogramowania zapewniają zarówno tryb wymiany danych on-line w czasie rzeczywistym, jak i tryb wymiany partii danych, przy czym ten drugi tryb pozwala na wymianę wielu zapytań lub odpowiedzi w ramach jednej wiadomości.

5. Każde państwo członkowskie ponosi swoje koszty powstałe w wyniku administrowania, użytkowania i utrzymania oprogramowania, o którym mowa w ust. 4.

Artykuł 5

Zawiadomienie w sprawie przestępstwa lub wykroczenia związanego z bezpieczeństwem ruchu drogowego

1. Państwo członkowskie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia podejmuje decyzję, czy wszcząć postępowanie dotyczące przestępstwa lub wykroczenia związanego z bezpieczeństwem ruchu drogowego, o którym mowa w art. 2.

W przypadku gdy państwo członkowskie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia podejmie decyzję o wszczęciu takiego postępowania, informuje ono zgodnie ze swoim prawem krajowym odpowiednio właściciela pojazdu, posiadacza pojazdu lub zidentyfikowaną w inny sposób osobę podejrzaną o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia związanego z bezpieczeństwem ruchu drogowego.

Informacje te, zgodnie z prawem krajowym, obejmują konsekwencje prawne czynu na terytorium państwa członkowskiego popełnienia przestępstwa lub wykroczenia przewidziane prawem tego państwa członkowskiego.

2. Wysyłając zawiadomienie do właściciela pojazdu, posiadacza pojazdu lub zidentyfikowanej w inny sposób osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia związanego z bezpieczeństwem ruchu drogowego, państwo członkowskie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia podaje, zgodnie ze swoim prawem, wszystkie właściwe informacje, zwłaszcza charakter przestępstwa lub wykroczenia związanego z bezpieczeństwem ruchu drogowego, o którym mowa w art. 2, miejsce, datę i czas popełnienia przestępstwa lub wykroczenia, tytuły tekstów naruszonych przepisów prawa krajowego oraz karę, a także, w stosownych przypadkach, dane dotyczące urządzenia, przy pomocy którego wykryto dane przestępstwo lub wykroczenie. W tym celu państwo członkowskie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia może wykorzystać wzór zawiadomienia zawarty w załączniku II.

3. W przypadku gdy państwo członkowskie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia podejmie decyzję o wszczęciu postępowania dotyczącego przestępstwa lub wykroczenia związanego z bezpieczeństwem ruchu drogowego, o którym mowa w art. 2, państwo członkowskie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia, w celu zapewnienia poszanowania praw podstawowych, wysyła zawiadomienie w języku dokumentu rejestracyjnego, jeśli nim dysponuje, lub w jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego rejestracji.

Artykuł 6

Sprawozdania składane Komisji przez państwa członkowskie

W terminie do z dnia 7 listopada 2014 r. państwa członkowskie składają Komisji wstępne sprawozdanie. Składają one także Komisji kompleksowe sprawozdanie w terminie z dnia 6 maja 2016 r., a następnie co dwa lata.

Kompleksowe sprawozdanie wskazuje liczbę automatycznych wyszukiwań dokonanych przez państwo członkowskie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia poprzez krajowy punkt kontaktowy państwa członkowskiego rejestracji w związku z przestępstwami lub wykroczeniami popełnionymi na jego terytorium, wraz z rodzajem przestępstw lub wykroczeń, których dotyczyły zapytania, i liczbą zapytań, które nie dały rezultatu.

Kompleksowe sprawozdanie obejmuje także opis sytuacji na szczeblu krajowym odnośnie do działań podjętych w związku z przestępstwami lub wykroczeniami związanymi z bezpieczeństwem ruchu drogowego, w oparciu o odsetek takich przestępstw lub wykroczeń, w związku z którymi wysłano zawiadomienie.

Artykuł 7

Ochrona danych

1. Wobec danych osobowych przetwarzanych na podstawie niniejszej dyrektywy mają zastosowanie przepisy dotyczące ochrony danych zawarte w decyzji ramowej 2008/977/WSiSW.

2. W szczególności każde państwo członkowskie zapewnia, by dane osobowe przetwarzane na podstawie niniejszej dyrektywy były w odpowiednim czasie poprawiane w razie nieścisłości, usuwane lub blokowane, jeżeli nie są dłużej potrzebne, zgodnie z art. 4 i 5 decyzji ramowej 2008/977/WSiSW, oraz by został ustanowiony termin przechowywania danych, zgodnie z art. 9 tej decyzji ramowej.

Państwa członkowskie zapewniają, by wszystkie dane osobowe przetwarzane na podstawie niniejszej dyrektywy były wykorzystywane wyłącznie do celów określonych w art. 1 oraz by osobom, których dotyczą dane, przysługiwały takie same prawa do informacji, dostępu, do uzyskania korekty, usunięcia i zablokowania, do odszkodowania i do sądowych środków ochrony prawnej, jak prawa przyjęte na mocy prawa krajowego w ramach wdrażania odnośnych przepisów decyzji ramowej 2008/977/WSiSW.

Do danych osobowych przetwarzanych na podstawie niniejszej dyrektywy mają również zastosowanie wszystkie stosowne przepisy dotyczące ochrony danych zawarte w decyzjach Prüm.

3. Każda zainteresowana osoba ma prawo do uzyskania informacji na temat tego, jakie dane osobowe zapisane w państwie członkowskim rejestracji zostały przekazane państwu członkowskiemu popełnienia przestępstwa lub wykroczenia, włącznie z datą złożenia wniosku oraz właściwym organem państwa członkowskiego popełnienia przestępstwa lub wykroczenia.

Artykuł 8

Informacje dla użytkowników dróg w Unii

1. Komisja udostępnia na swojej stronie internetowej we wszystkich oficjalnych językach instytucji Unii streszczenie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich w dziedzinie objętej zakresem stosowania niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie dostarczają Komisji informacje o tych przepisach.

2. Państwa członkowskie dostarczają użytkownikom dróg niezbędnych informacji o przepisach mających zastosowanie na ich terytorium i o środkach wdrażających niniejszą dyrektywę, we współpracy między innymi z organami ds. bezpieczeństwa ruchu drogowego, organizacjami pozarządowymi działającymi w obszarze bezpieczeństwa ruchu drogowego i automobilklubami.

Artykuł 9

Akty delegowane

Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 10 dotyczących aktualizacji załącznika I w świetle postępu technicznego w celu uwzględnienia odnośnych zmian w decyzji 2008/615/WSiSW i decyzji 2008/616/WSiSW lub tam, gdzie wymagają tego unijne akty prawne mające bezpośrednie znaczenie dla aktualizacji załącznika I.

Artykuł 10

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych powierzone Komisji podlegają warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia, o których mowa w art. 9, przekazuje się Komisji na okres pięciu lat od dnia 6 listopada 2011 r. Nie później niż dziewięć miesięcy przed upływem okresu pięciu lat Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień. Przekazanie uprawnień jest w sposób dorozumiany przedłużane na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. Parlament Europejski lub Rada może w dowolnym momencie odwołać przekazanie uprawnień, o których mowa w art. 9. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie uprawnień określonych w tej decyzji. Staje się ona skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 9 wchodzi w życie tylko pod warunkiem, że w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie Parlament Europejski ani Rada nie wyrażą sprzeciwu wobec tego aktu, lub pod warunkiem, że przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformują Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady termin ten jest przedłużany o dwa miesiące.

Artykuł 11

Przegląd dyrektywy

W terminie do dnia 7 listopada 2016 r. Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze stosowania niniejszej dyrektywy przez państwa członkowskie. W sprawozdaniu tym Komisja koncentruje się w szczególności na poniższych aspektach i, w stosownych przypadkach, przedstawia wnioski dotyczące tych aspektów:

– ocena, czy zakresem stosowania niniejszej dyrektywy należy objąć inne przestępstwa lub wykroczenia związane z bezpieczeństwem ruchu drogowego,

– ocena skuteczności niniejszej dyrektywy, jeżeli chodzi o zmniejszenie liczby ofiar śmiertelnych na unijnych drogach, a w szczególności ocena tego, czy na skuteczność niniejszej dyrektywy ma wpływ zasięg terytorialny jej stosowania,

– ocena potrzeby opracowania wspólnych standardów dla urządzeń służących do automatycznej kontroli i dla procedur. W tym kontekście wzywa się Komisję do opracowania na poziomie Unii wytycznych dotyczących bezpieczeństwa ruchu drogowego w ramach wspólnej polityki transportowej, aby zapewnić większą spójność egzekwowania przepisów ruchu drogowego przez państwa członkowskie dzięki porównywalnym metodom i praktykom. Wytyczne te mogą obejmować przynajmniej przekraczanie dopuszczalnej prędkości, kierowanie pojazdem pod wpływem alkoholu, niedopełnienie obowiązku korzystania z pasów bezpieczeństwa i niezastosowanie się do czerwonego sygnału świetlnego,

– ocena potrzeby wzmocnienia egzekwowania kar za przestępstwa lub wykroczenia związane z bezpieczeństwem ruchu drogowego oraz zaproponowania wspólnych kryteriów dotyczących procedur w przypadku niezapłacenia sankcji pieniężnej, w ramach wszystkich odnośnych polityk UE, w tym wspólnej polityki transportowej,

– możliwości ujednolicenia przepisów ruchu drogowego w odpowiednich przypadkach,

– ocena oprogramowania, o którym mowa w art. 4 ust. 4, w celu zapewnienia odpowiedniego wdrożenia niniejszej dyrektywy oraz zagwarantowania skutecznej, sprawnej, bezpiecznej i poufnej wymiany danych rejestracyjnych pojazdów.

Artykuł 12

Transpozycja

1. Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy w terminie do z dnia 7 listopada 2013 r. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 13

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 14

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich zgodnie z Traktatami.

Sporządzono w Strasburgu dnia 25 października 2011 r.

ZAŁĄCZNIK I

ELEMENTY DANYCH ZWIĄZANE Z WYSZUKIWANIEM, O KTÓRYCH MOWA W ART. 4

L.p.	M/O (1)	Uwagi
Dane dotyczące pojazdu	M
Państwo członkowskie rejestracji	M
Numer rejestracyjny	M	(A (2))
Dane dotyczące przestępstwa lub wykroczenia	M
Państwo członkowskie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia	M
Data popełnienia przestępstwa lub wykroczenia	M
Godzina popełnienia przestępstwa lub wykroczenia	M
Cel wyszukiwania	M	Kod wskazujący na rodzaj przestępstwa lub wykroczenia określonego w art. 2 1 = przekroczenie dopuszczalnej prędkości 2 = kierowanie pojazdem pod wpływem alkoholu 3 = niedopełnienie obowiązku korzystania z pasów bezpieczeństwa 4 = niezastosowanie się do czerwonego sygnału świetlnego 5 = korzystanie z niedozwolonej części drogi 10 = kierowanie pojazdem pod wpływem środków odurzających 11 = niedopełnienie obowiązku używania w czasie jazdy hełmów ochronnych 12 = niezgodne z prawem korzystanie z telefonu komórkowego lub innych środków łączności podczas kierowania pojazdem
(1) M = obowiązkowo, jeśli znajduje się w krajowym rejestrze, O = nieobowiązkowo. (2) Skrót ze zharmonizowanego dokumentu, zob. dyrektywa Rady 1999/37/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. w sprawie dokumentów rejestracyjnych pojazdów (Dz.U. L 138 z 1.6.1999, s. 57).

DOSTARCZONE ELEMENTY DANYCH, O KTÓRYCH MOWA W ART. 4

Część I. Dane dotyczące pojazdów

L.p.	M/O (1)	Uwagi
Numer rejestracyjny	M
Numer podwozia/numer identyfikacyjny pojazdu (VIN)	M
Kraj rejestracji	M
Marka	M	(D.1 (2)) np. Ford, Opel, Renault
Nazwa handlowa pojazdu	M	(D.3) np. Focus, Astra, Megane
Kod kategorii UE	M	(J) motorowery, motocykle, samochody
(1) M = obowiązkowo, jeśli znajduje się w krajowym rejestrze, O = nieobowiązkowo. (2) Skrót ze zharmonizowanego dokumentu, zob. dyrektywa 1999/37/WE.

Część II. Dane dotyczące posiadaczy lub właścicieli pojazdu

L.p.	M/O (1)	Uwagi
Dane dotyczące posiadaczy pojazdu		(C.1 (2)) dane związane z posiadaczem dowodu rejestracyjnego
Nazwisko (firma) posiadacza dowodu rejestracyjnego	M	(C.1.1) Osobne pola na nazwisko, infiksy, tytuły itp., a także nazwisko podane w formacie do wydruku
Imię	M	(C.1.2) Osobne pola na imię (imiona) i inicjały, a także nazwisko podane w formacie do wydruku
Adres	M	(C.1.3) Osobne pola na ulicę, numer domu i numer dodatkowy, kod pocztowy, miejsce pobytu, kraj pobytu itd., a także adres podany w formacie do wydruku
Płeć	O	Mężczyzna, kobieta
Data urodzenia	M
Status prawny	M	Osoba fizyczna, stowarzyszenie, spółka, firma itd.
Miejsce urodzenia	O
Numer identyfikacyjny	O	Identyfikator jednoznacznie określający osobę lub przedsiębiorstwo
Dane dotyczące właścicieli pojazdu		(C.2) Dane odnoszą się do właściciela pojazdu.
Nazwisko (firma) właścicieli	M	(C.2.1)
Imię	M	(C.2.2)
Adres	M	(C.2.3)
Płeć	O	Mężczyzna, kobieta
Data urodzenia	M
Status prawny	M	Osoba fizyczna, stowarzyszenie, spółka, firma itd.
Miejsce urodzenia	O
Numer identyfikacyjny	O	Identyfikator jednoznacznie określający osobę lub przedsiębiorstwo
		W przypadku pojazdów zezłomowanych, pojazdów skradzionych lub tablic rejestracyjnych albo nieważnej rejestracji pojazdu nie podaje się informacji o właścicielu/posiadaczu. Zamiast tego przekazana zostanie wiadomość „Informacja nieujawniona”.
(1) M = obowiązkowo, jeśli znajduje się w krajowym rejestrze, O = nieobowiązkowo. (2) Skrót ze zharmonizowanego dokumentu, zob. dyrektywa 1999/37/WE.

ZAŁĄCZNIK II

WZÓR ZAWIADOMIENIA,

o którym mowa w art. 5

Dokument w formacie PDF

OŚWIADCZENIE KOMISJI W SPRAWIE PODSTAWY PRAWNEJ

„Komisja odnotowuje, że Rada i Parlament Europejski zgadzają się w kwestii zastąpienia podstawy prawnej zaproponowanej przez Komisję, mianowicie art. 91 ust. 1 lit. c) TFUE, artykułem 87 ust. 2 TFUE. Komisja podziela zdanie obydwu współprawodawców na temat znaczenia realizacji celów proponowanej dyrektywy w zakresie poprawy bezpieczeństwa drogowego, jednak z prawnego i instytucjonalnego punktu widzenia uważa, że art. 87 ust. 2 TFUE nie stanowi właściwej podstawy prawnej, i w związku z tym zastrzega sobie prawo do zastosowania wszelkich dostępnych jej środków prawnych” .