KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności i paszy pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich powierzchni, zmieniające dyrektywę Rady 91/414/EWG (¹), w szczególności jego art. 14 ust. 1 lit. a),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (NDP) deltametryny, etofumesatu, propikonazolu, pimetrozyny i pirymetanilu zostały określone w załączniku II i części B załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 396/2005. NDP tebukonazolu zostały określone w części A załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 396/2005. NDP izopyrazamu nie zostały dotąd określone w żadnym z załączników do rozporządzenia (WE) nr 396/2005, stosowano zatem wartość wzorcową 0,01 mg/kg. Dla bifenylu nie określono do tej pory NDP; substancja ta nie została również wymieniona w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 396/2005. Bifenyl był wcześniej stosowany jako środek ochrony roślin. Zgodnie z art. 18 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 396/2005 do wszystkich produktów wymienionych w załączniku I do tego rozporządzenia stosuje się wzorcowe NDP w wysokości 0,01 mg/kg.

(2) W ramach procedury, zgodnie z dyrektywą Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (²), złożono wniosek na podstawie art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 o zmianę obowiązujących NDP w odniesieniu do zezwolenia na stosowanie środka ochrony roślin zawierającego substancję czynną – pimetrozynę w przypadku szpinaku, portulaki pospolitej i boćwiny.

(3) W odniesieniu do deltametryny złożono wniosek dotyczący stosowania w przypadku ziemniaków. W odniesieniu do etofumesatu złożono wniosek dotyczący stosowania w przypadku liści i kwiatów przeznaczonych do naparów ziołowych oraz tymianku. W odniesieniu do izopyrazamu złożono wniosek dotyczący stosowania w przypadku kilku rodzajów zbóż. W odniesieniu do propikonazolu złożono wniosek dotyczący stosowania w przypadku winogron stołowych i winogron do produkcji wina oraz jabłek. W odniesieniu do pirymetanilu złożono wniosek dotyczący stosowania w przypadku grochu w strąkach. W odniesieniu do tebukonazolu złożono wniosek dotyczący stosowania w przypadku różnych owoców cytrusowych.

(4) Zgodnie z art. 8 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 wnioski te zostały poddane ocenie przez państwa członkowskie, których dotyczyły, a sprawozdania z oceny przekazano Komisji.

(5) W odniesieniu do bifenylu Komisja otrzymała od Niemiec i podmiotów prowadzących przedsiębiorstwa informacje wskazujące na obecność bifenylu w świeżych ziołach i naparach ziołowych o wyższym poziomie pozostałości pestycydu niż wzorcowy NDP. Niemcy przedłożyły sprawozdanie z oceny i poinformowały, że z powodu wszechobecności tej substancji pochodzącej z różnych źródeł niemożliwe jest produkowanie ziół, herbaty z dzikiej róży, przypraw ani naparów ziołowych zawierających pozostałości bifenylu zgodne z NDP. Powołując się na procedurę opisaną w art. 16 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 396/2005, Niemcy złożyły wniosek o stosowanie tymczasowych NDP, aby umożliwić wprowadzanie do obrotu wyżej wymienionych produktów.

(6) Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (dalej „Urząd” ) dokonał oceny wniosków i sprawozdań z oceny, analizując w szczególności ryzyko dla konsumentów oraz w odpowiednich przypadkach dla zwierząt, i wydał uzasadnione opinie dotyczące proponowanych NDP (³). Urząd przekazał te opinie Komisji i państwom członkowskim oraz podał je do publicznej wiadomości.

(7) W swoich uzasadnionych opiniach Urząd stwierdził, że spełniono wszystkie wymogi dotyczące danych oraz że zmiany NDP, o które wnosili wnioskodawcy, są dopuszczalne z punktu widzenia bezpieczeństwa konsumentów na podstawie oceny narażenia konsumentów dokonanej dla 27 określonych grup konsumentów europejskich. Urząd wziął pod uwagę najnowsze informacje o właściwościach toksykologicznych wymienionych substancji. Ani w przypadku narażenia na wymienione substancje przez całe życie w wyniku spożywania wszystkich produktów spożywczych mogących je zawierać, ani w przypadku narażenia krótkoterminowego w wyniku skrajnie dużej konsumpcji danych produktów, nie wykazano istnienia ryzyka przekroczenia akceptowanego dziennego pobrania (ADI) ani ostrej dawki referencyjnej (ARfD).

(8) W odniesieniu do bifenylu Urząd zalecił jedynie podniesienie NDP w przypadkach, w których dane wykazały, że jest to konieczne. Wskazał również, iż ze względu na problemy analityczne w niektórych przypadkach niemożliwe byłoby egzekwowanie obowiązujących NDP, oraz zaproponował podniesienie granicy oznaczalności dla tych rodzajów produktów. Potwierdziły to informacje uzyskane z laboratorium referencyjnego UE.

(9) Na podstawie uzasadnionych opinii i oświadczenia Urzędu oraz po uwzględnieniu czynników istotnych dla rozpatrywanej kwestii stwierdzono, że odnośne zmiany NDP spełniają wymogi art. 14 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 396/2005.

(10) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 396/2005.

(11) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i nie spotkały się ze sprzeciwem Parlamentu Europejskiego ani Rady,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Załączniki II i III do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 zostają zmienione zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 26 maja 2011 r.