KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 66/2010 z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie oznakowania ekologicznego UE (¹), w szczególności jego art. 8 ust. 2,

po konsultacji z Komitetem Unii Europejskiej ds. Oznakowania Ekologicznego,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 66/2010 oznakowanie ekologiczne UE może być przyznawane produktom o ograniczonym poziomie wpływu na środowisko w ciągu całego cyklu życia.

(2) Rozporządzenie (WE) nr 66/2010 przewiduje, iż szczegółowe kryteria oznakowania ekologicznego UE należy ustalać w odniesieniu do określonych grup produktów.

(3) Decyzją Komisji 1999/427/WE (²) ustalono kryteria ekologiczne, jak również związane z nimi wymogi w zakresie oceny i weryfikacji detergentów do zmywarek do naczyń. Po dokonaniu przeglądu kryteriów określonych we wspomnianej decyzji, decyzją Komisji 2003/31/WE (³) ustalono zmienione kryteria, które obowiązują do dnia 30 kwietnia 2011 r.

(4) Kryteria te zostały poddane dalszemu przeglądowi w świetle rozwoju technologicznego. Z przeglądu tego wynika, że konieczna jest modyfikacja definicji „ grupy produktów”, aby uwzględnić nową podgrupę produktów oraz ustalić nowe kryteria. Te nowe kryteria, jak również związane z nimi wymogi w zakresie oceny i weryfikacji, powinny obowiązywać przez cztery lata od dnia przyjęcia niniejszej decyzji.

(5) W celu zachowania jasności należy zatem zastąpić decyzję 2003/31/WE.

(6) Należy przewidzieć okres przejściowy dla producentów wytwarzających produkty, którym przyznano oznakowanie ekologiczne dla detergentów do zmywarek do naczyń w oparciu o kryteria określone w decyzji 2003/31/WE, tak aby zapewnić im wystarczający czas na dostosowanie produktów do zrewidowanych kryteriów i wymogów. Do dnia, z którym decyzja 2003/31/WE straci moc, producenci ci powinni mieć również możliwość składania wniosków w oparciu o kryteria określone we wspomnianej decyzji lub w oparciu o kryteria określone w niniejszej decyzji.

(7) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu powołanego na mocy art. 16 rozporządzenia (WE) nr 66/2010,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Grupa produktów „ detergenty do zmywarek do naczyń” obejmuje detergenty do zmywarek do naczyń oraz produkty wykorzystywane jako dodatki do płukania, w postaci proszku, płynu bądź w dowolnej innej formie, które są przeznaczone do obrotu i użycia wyłącznie w automatycznych zmywarkach do naczyń wykorzystywanych w gospodarstwach domowych oraz w automatycznych zmywarkach do naczyń obsługiwanych przez użytkowników zawodowych, lecz podobnych pod względem rozmiarów i przeznaczenia do zmywarek do naczyń wykorzystywanych w gospodarstwach domowych.

Artykuł 2

Do celów niniejszej decyzji zastosowanie mają następujące definicje:

„Substancja” oznacza pierwiastek chemiczny i jego związki w stanie naturalnym lub otrzymane za pomocą procesu produkcyjnego, łącznie z dodatkami koniecznymi dla zachowania stabilności produktów i zanieczyszczeniami powstałymi wskutek zastosowanych procesów, lecz z wyłączeniem każdego rozpuszczalnika, który może zostać oddzielony bez wpływu na stabilność substancji lub bez zmiany jej składu.

Artykuł 3

Aby otrzymać oznakowanie ekologiczne UE na mocy rozporządzenia (WE) nr 66/2010, detergent do zmywarek do naczyń musi wchodzić w zakres grupy produktów „detergenty do zmywarek do naczyń” określonej w art. 1 oraz musi spełniać kryteria wymienione w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 4

[1] Kryteria ekologiczne dla grupy produktów „detergenty do zmywarek do naczyń” oraz związane z nimi wymogi dotyczące oceny i weryfikacji obowiązują do dnia 31 grudnia 2017 r.

Artykuł 5

Do celów administracyjnych grupie produktów „detergenty do zmywarek do naczyń” przypisuje się numer kodu „015”.

Artykuł 6

Decyzja 2003/31/WE zostaje uchylona.

Artykuł 7

1. W drodze odstępstwa od przepisów art. 6, wnioski o oznakowanie ekologiczne UE dla produktów należących do grupy produktów „detergenty do zmywarek do naczyń” złożone przed dniem przyjęcia niniejszej decyzji podlegają ocenie zgodnie z warunkami określonymi w decyzji 2003/31/WE.

2. Wnioski o oznakowanie ekologiczne UE dla produktów należących do grupy produktów „detergenty do zmywarek do naczyń” złożone od dnia przyjęcia niniejszej decyzji, ale najpóźniej przed dniem 30 kwietnia 2011 r., mogą opierać się na kryteriach określonych w decyzji 2003/31/WE albo na kryteriach określonych w niniejszej decyzji.

Wnioski te będą oceniane zgodnie z kryteriami, na których się opierają.

3. Jeżeli oznakowanie ekologiczne zostało przyznane na podstawie wniosku ocenianego zgodnie z kryteriami określonymi w decyzji 2003/31/WE, może ono być używane przez 12 miesięcy od dnia przyjęcia niniejszej decyzji.

Artykuł 8

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 28 kwietnia 2011 r.

ZAŁĄCZNIK

KRYTERIA DOTYCZĄCE DETERGENTU DO ZMYWAREK DO NACZYŃ [2]

RAMY

Cele kryteriów

Celem niniejszych kryteriów jest w szczególności promowanie produktów, które mają zmniejszone oddziaływanie na organizmy wodne, zawierają ograniczoną ilość substancji niebezpiecznych i których działanie zostało zbadane.

KRYTERIA

Kryteria obejmują następujące kwestie:

1. Chemikalia ogółem

2. Substancje lub mieszaniny wyłączone bądź ograniczone

3. Toksyczność w stosunku do organizmów wodnych: krytyczna objętość rozcieńczenia

4. Biodegradowalność substancji organicznych

5. Wydajność zmywania

6. Wymogi dotyczące opakowania

7. Informacje dla konsumentów

8. Informacje widniejące na oznakowaniu ekologicznym UE

1. Ocena i weryfikacja

a) Wymogi

Określone wymogi w zakresie oceny i weryfikacji podane są w ramach każdego kryterium.

Jeżeli od wnioskodawcy wymaga się dostarczenia oświadczeń, dokumentacji, analiz, protokołów badań lub innych dowodów w celu wykazania zgodności z kryteriami, rozumie się, że mogą one pochodzić odpowiednio od wnioskodawcy lub od jego dostawców lub od ich dostawców itp.

W miarę możliwości badania należy przeprowadzać w laboratoriach spełniających wymogi ogólne normy EN ISO 17025 lub normy równoważnej.

W stosownych przypadkach można stosować metody testowe inne niż te wskazane dla każdego z kryteriów, jeżeli właściwy organ oceniający wniosek uzna je za metody równoważne.

W dodatku I odwołano się do bazy danych składników detergentów (wykaz DID), która zawiera składniki najczęściej wykorzystywane w składach detergentów. Bazy tej używa się do uzyskiwania danych do obliczeń krytycznej objętości rozcieńczenia (CDV) oraz do oceny biodegradowalności składników. W odniesieniu do składników, które nie figurują w wykazie DID, podaje się wytyczne dotyczące sposobu obliczania lub ekstrapolowania odpowiednich danych. Najnowsza wersja wykazu DID jest dostępna na stronie internetowej poświęconej oznakowaniu ekologicznemu UE lub na stronach internetowych poszczególnych właściwych organów.

W stosownych przypadkach właściwe organy mogą wymagać odpowiedniej dokumentacji, a także mogą przeprowadzać niezależne badania weryfikacyjne.

b) Progi pomiarowe

Substancje składowe, których stężenie przekracza wagowo 0,010 % preparatu, muszą być zgodne z kryteriami ekologicznymi.

W odniesieniu do środków konserwujących, środków barwiących i substancji zapachowych, zgodność z kryteriami jest wymagana niezależnie od ich stężenia, z wyjątkiem kryterium 2 b) dotyczącego zawartości substancji i mieszanin niebezpiecznych.

Substancje obecne w składzie produktu oznaczają wszystkie substancje zawarte w produkcie, w tym dodatki do składników (np. środki konserwujące lub stabilizatory). Zanieczyszczenia powstałe w związku z produkcją surowców, obecne w stężeniu przekraczającym wagowo 0,010 % końcowego składu produktu, muszą być również zgodne z kryteriami.

Jeżeli produkt zawiera rozpuszczalną w wodzie folię nieprzeznaczoną do usunięcia przed zmywaniem, folię tę uznaje się za wchodzącą w skład produktu w odniesieniu do wszystkich wymogów.

2. Jednostka funkcjonalna

Jednostka funkcjonalna to ilość produktu potrzebnego do umycia 12 nakryć o normalnym stopniu zabrudzenia (zgodnie z normami DIN lub ISO).

3. Dozowanie referencyjne

Zalecane konsumentom przez producenta dozowanie dla normalnie zabrudzonych naczyń składających się na 12 nakryć przyjmuje się za dozowanie referencyjne w warunkach normalnych, jak ustanowiono w odniesieniu do badania wydajności zmywania IKW, o którym mowa w kryterium 5.

Wymogi w zakresie oceny i weryfikacji pkt 2. Jednostka funkcjonalna oraz pkt 3. Dozowanie referencyjne: Pełny skład produktu, w tym nazwa handlowa, nazwa chemiczna, nr CAS, nr DID (*), ilość, z uwzględnieniem oraz z wyłączeniem wody, oraz funkcja wszystkich składników (niezależnie od ich stężenia) obecnych w składzie produktu, muszą zostać przekazane właściwemu organowi. Próbka graficzna, łącznie z zaleceniami dotyczącymi dozowania, musi zostać przekazana właściwemu organowi.

Karty charakterystyki dla każdego składnika przedkłada się właściwemu organowi zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (¹).

Wykaz DID można znaleźć na stronie internetowej poświęconej oznakowaniu ekologicznemu UE: http://ec.europa.eu/environment/ecolabel/ecolabelled products/categories/did list en.htm

KRYTERIA OZNAKOWANIA EKOLOGICZNEGO UE

Kryterium 1 – Chemikalia ogółem

Chemikalia ogółem (TC) to zalecane dozowanie w g/zmywanie po odjęciu zawartości wody.

Zawartość chemikaliów ogółem nie powinna przekraczać poniższych wielkości:

a) jednofunkcyjne detergenty do zmywarek do naczyń: TC_max = 20,0 g/zmywanie

b) wielofunkcyjne detergenty do zmywarek do naczyń: TC_max = 22,0 g/zmywanie

Doza dodatku do płukania stosowana podczas obliczania CDV, aNBO oraz anNBO wynosi 3 ml.

Ocena i weryfikacja: Obliczanie TC produktu. W przypadku produktów w płynie podaje się gęstość (g/ml).

Kryterium 2 – Substancje lub mieszaniny wyłączone bądź ograniczone

a) Określone wyłączone składniki

Następujące składniki nie mogą być zawarte w produkcie, ani jako część składu, ani jako część mieszaniny zawartej w składzie:

– fosforany,

– DTPA (kwas dietylenotriaminopentaoctowy),

– peroksoborany,

– reaktywne związki chloru,

– EDTA (kwas etylenodiaminotetraoctowy),

– piżma nitrowe i piżma policykliczne.

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca przedstawia kompletną i podpisaną deklarację zgodności.

b) Substancje i mieszaniny niebezpieczne

Zgodnie z art. 6 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 66/2010 w sprawie oznakowania ekologicznego UE produkt ani żadna z jego części nie może zawierać substancji lub mieszanin spełniających kryteria pozwalające zaklasyfikować je jako stwarzające zagrożenie w ramach odpowiednich klas lub kategorii zagrożenia zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1272/2008, które zostały wymienione poniżej, ani substancji, o których mowa w art. 57 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006.

Wykaz zwrotów określających zagrożenie:

Przedmiotowe kryterium ma zastosowanie do wszystkich składników obecnych w stężeniu przekraczającym lub równym 0,010 %, w tym środków konserwujących, środków barwiących i substancji zapachowych.

Użycie substancji lub mieszanin, które wskutek przetwarzania zmieniają właściwości (np. przestają być biodostępne, ulegają przemianie chemicznej) w taki sposób, że znika zagrożenie, jakie było z nimi związane, jest zwolnione z powyższego wymogu.

Odstępstwa: następujące substancje lub mieszaniny są w szczególności zwolnione z przedmiotowego wymogu:

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza właściwemu organowi dokładny skład produktu. Wnioskodawca dostarcza również deklarację zgodności z przedmiotowym kryterium wraz z odpowiednimi dokumentami, takimi jak deklaracje zgodności podpisane przez dostawców materiałów oraz kopie stosownych kart charakterystyki dla substancji lub mieszanin.

W odniesieniu do substancji powierzchniowo czynnych objętych odstępstwem, spełniających kryteria klasyfikacji do klas zagrożenia H412, wnioskodawca dostarcza dokumentację dotyczącą ich zdolności do degradacji wraz z odniesieniem do wykazu DID. W odniesieniu do substancji powierzchniowo czynnych, które nie są ujęte w wykazie DID, należy odnieść się do odpowiednich informacji z literatury lub innych źródeł lub odpowiednich wyników badań, w sposób opisany w dodatku I.

c) Substancje zidentyfikowane zgodnie z art. 59 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006

Nie przyznaje się odstępstwa od wyłączenia przewidzianego w art. 6 ust. 6 w stosunku do substancji wskazanych jako substancje wzbudzające szczególnie duże obawy i uwzględnionych w wykazie, o którym mowa w art. 59 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, znajdujących się w mieszaninach w stężeniu powyżej 0,010 %.

Ocena i weryfikacja: Wykaz substancji wskazanych jako substancje wzbudzające szczególnie duże obawy i umieszczonych na kandydackiej liście substancji zgodnie z art. 59 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 można znaleźć pod adresem: http://echa.europa.eu/chem data/authorisation process/candidate list table en.asp

Odniesienia do tego wykazu dokonuje się z datą wniosku. Wnioskodawca dostarcza właściwemu organowi dokładny skład produktu. Wnioskodawca dostarcza również deklarację zgodności z przedmiotowym kryterium wraz z odpowiednimi dokumentami, takimi jak deklaracje zgodności podpisane przez dostawców materiałów oraz kopie stosownych kart charakterystyki dla substancji lub mieszanin.

d) Określone ograniczone składniki – substancje zapachowe

Do produktu można dodawać w charakterze substancji zapachowych tylko takie składniki, które zostały wyprodukowane i są używane zgodnie z kodeksem praktyk Międzynarodowego Stowarzyszenia Substancji Zapachowych (IFRA). Wspomniany kodeks można znaleźć na stronie internetowej IFRA: http://www.ifraorg.org

Producenci muszą przestrzegać norm IFRA dotyczących zakazów, ograniczenia użycia i określonych kryteriów czystości dla materiałów.

Substancje zapachowe, które podlegają wymogowi zgłoszenia zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 648/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie detergentów (załącznik VII) i które nie zostały jeszcze wyłączone na podstawie kryterium 2 b), a także (inne) substancje zapachowe sklasyfikowane jako H317/R43 (Może powodować reakcję alergiczną skóry) lub H334/R42 (Może powodować objawy alergii lub astmy lub trudności w oddychaniu w następstwie wdychania), nie mogą być obecne w ilościach przekraczających lub równych 0,010 % (≥ 100 ppm) dla każdej substancji.

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza podpisaną deklarację zgodności wskazującą ilość substancji zapachowych w produkcie. Wnioskodawca dostarcza również deklarację producenta substancji zapachowych określającą zawartość w substancjach zapachowych każdej z substancji wymienionych w części I załącznika III do dyrektywy Rady 76/768/EWG, jak również zawartość (innych) substancji, którym przypisano oznaczenia ryzyka H317/R43 lub H334/R42.

e) Produkty biobójcze

(i) Produkt może zawierać produkty biobójcze jedynie w celu konserwacji produktu, w odpowiedniej dawce zastosowanej wyłącznie w tym celu. Nie dotyczy to substancji powierzchniowo czynnych, które mogą również posiadać właściwości biobójcze.

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza kopie kart charakterystyki materiału dotyczące wszelkich dodanych środków konserwujących wraz z informacją o ich dokładnym stężeniu w produkcie. Producent lub dostawca środków konserwujących dostarcza informację o dawce niezbędnej do konserwacji produktu (np. wyniki próby sprawdzającej lub równoważnego badania).

(ii) Zakazuje się podawania lub sugerowania na opakowaniu lub w innej formie przekazu, że produkt ma działanie przeciwbakteryjne.

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza właściwemu organowi teksty i układy graficzne zastosowane na każdym typie opakowania lub przykład każdego typu opakowania.

Kryterium 3 – Toksyczność w stosunku do organizmów wodnych: krytyczna objętość rozcieńczenia (CDV)

Krytyczna objętość rozcieńczenia (CDV_chroniczna) produktu nie może przekraczać następujących limitów:

Toksyczność krytycznej objętości rozcieńczenia (CDV_chroniczna) jest obliczana dla wszystkich składników (i) w produkcie przy użyciu następującego równania:

gdzie
waga(i)	= waga składnika na zalecaną dozę
DF	= współczynnik degradacji
TF	= współczynnik chronicznej toksyczności substancji wskazany w wykazie DID.

Środki konserwujące, środki barwiące i substancje zapachowe znajdujące się w produkcie również uwzględnia się przy obliczaniu CDV, nawet jeżeli ich stężenie wynosi poniżej 0,010 % (100 ppm).

Ocena i weryfikacja: Obliczanie CDV_chroniczna dla produktu. Arkusz przeznaczony do obliczania wartości CDV jest dostępny na stronie internetowej poświęconej oznakowaniu ekologicznemu UE.

Wartości parametrów DF i TF muszą być zgodne z podanymi w wykazie bazy danych składników detergentów (wykaz DID). Jeżeli substancja nie figuruje w wykazie DID, parametry oblicza się przy użyciu wytycznych określonych w części B wykazu DID oraz dołącza się powiązaną dokumentację.

Kryterium 4 – Biodegradowalność substancji organicznych

Zawartość w produkcie substancji organicznych niebiodegradowalnych tlenowo (trudno biodegradowalnych) (aNBO) oraz/lub niebiodegradowalnych beztlenowo (anNBO) nie może przekraczać następujących limitów:

Ocena i weryfikacja: Obliczanie aNBO oraz anNBO dla produktu. Arkusz przeznaczony do obliczania wartości aNBO oraz anNBO jest dostępny na stronie internetowej poświęconej oznakowaniu ekologicznemu UE.

Należy odnieść się do wykazu DID. W odniesieniu do składników, które nie figurują w wykazie DID, dostarcza się istotne informacje z literatury lub innych źródeł, bądź właściwe wyniki badań, wskazujące, że ulegają one biodegradacji tlenowej i beztlenowej. Zob. dodatek I.

Uwaga: TAED uznaje się za biodegradowalną beztlenowo.

Kryterium 5 – Wydajność zmywania (przydatność do użycia)

Produkt odznacza się zadowalającą wydajnością zmywania przy użyciu zalecanego dozowania zgodnie ze standardowym badaniem opracowanym przez IKW lub przewidzianym w normie EN 50242 z uwzględnieniem poniższej modyfikacji.

Badania przeprowadza się w temperaturze 55 °C lub w niższej, jeżeli producent twierdzi, że produkt jest wydajny w takiej temperaturze.

W przypadku gdy wniosek dotyczy dodatków do płukania w połączeniu z detergentami do zmywarek do naczyń, w badaniu uwzględnia się dany dodatek do płukania zamiast referencyjnego dodatku do płukania.

W przypadku produktów wielofunkcyjnych wnioskodawca musi przedłożyć dokumentację wykazującą skuteczność deklarowanych funkcji.

Ocena i weryfikacja: Raport z badań przedkłada się właściwemu organowi. Można przeprowadzić badanie inne niż badanie IKW lub wersja zmodyfikowana badania przewidzianego w normie EN 50242, jeżeli właściwy organ, który ocenia wniosek, uzna jego równoważność.

W przypadku wykorzystania normy EN 50242:2008 zastosowanie mają następujące modyfikacje:

– badania przeprowadza się w temperaturze 55 °C ą 2 °C (lub w niższej temperaturze, jeżeli producent twierdzi, że detergent jest wydajny w temperaturze poniżej 55 °C) ze zmywaniem wstępnym w zimnej wodzie bez użycia detergentu,

– zmywarka do naczyń użyta w badaniu powinna być podłączona do zimnej wody i musi pomieścić 12 nakryć ze wskaźnikiem zmywania wynoszącym między 3,35 i 3,75,

– korzysta się z programu suszącego, lecz ocenia się jedynie czystość naczyń,

– używa się lekko kwaśnego środka płuczącego zgodnie z normą (receptura III),

– stosuje się ustawienie dozowania środka płuczącego na pozycjach programatora między 2 i 3,

– dozowanie detergentu do zmywania stosuje się według zaleceń producenta,

– przeprowadza się trzy próby na twardość wody w stosunku do normy,

– na próbę składa się pięć zmywań, przy czym wynik odczytuje się po piątym zmywaniu bez czyszczenia naczyń pomiędzy kolejnymi zmywaniami,

– wynik powinien mieścić się w granicach wyniku detergentu referencyjnego po pięciu zmywaniach lub być lepszy od tego wyniku,

– jeśli chodzi o recepturę detergentu referencyjnego (detergent B IEC 436) i środka do płukania (receptura III), zob. dodatek B w normie EN 50242:2008 (substancje powierzchniowo czynne przechowuje się w chłodnym miejscu i w szczelnym pojemnikach do 1 kg z terminem użycia w ciągu trzech miesięcy).

Jeżeli produkt wielofunkcyjny obejmuje funkcje dodatku do płukania i soli, ich skuteczność musi zostać wykazana za pomocą badań.

Wnioskodawca musi być w stanie wykazać skuteczność innych funkcji w przypadku detergentów wielofunkcyjnych.

Kryterium 6 – Wymogi dotyczące opakowania

a) Opakowanie podstawowe na jednostkę funkcjonalną

Opakowanie podstawowe nie przekracza 2,0 gramów na zmywanie.

b) Opakowanie kartonowe

Kartonowe opakowanie podstawowe składa się z materiału pochodzącego z recyklingu w co najmniej 80 %.

c) Oznakowanie opakowań z tworzyw sztucznych

Aby umożliwić identyfikację różnych części opakowania na potrzeby recyklingu, części z tworzyw sztucznych w opakowaniach podstawowych muszą być oznaczone zgodnie z normą DIN 6120 część 2 lub równoważną. Nakrętki i pompki są wyłączone z tego wymogu.

d) Opakowania z tworzyw sztucznych

W opakowaniach z tworzyw sztucznych mogą być wykorzystywane wyłącznie ftalany, które w dacie wniosku były przedmiotem oceny ryzyka i nie zostały sklasyfikowane według kryterium 2 b).

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza właściwemu organowi wyliczenie ilościowe opakowania podstawowego oraz deklarację dotyczącą procentowego udziału materiału pochodzącego z recyklingu w kartonowym opakowaniu podstawowym. Wnioskodawca dostarcza kompletną i podpisaną deklarację zgodności z kryterium 6 d).

Kryterium 7 – Informacje dla konsumentów

a) Informacje na opakowaniu

Na opakowaniu produktu lub wewnątrz opakowania umieszcza się następujący (lub równoważny) tekst:

„Ten detergent, opatrzony oznakowaniem ekologicznym, działa skutecznie przy niskich temperaturach zmywania (*). Na programatorze zmywarki wybieraj cykle zmywania w niskich temperaturach, zmywaj przy pełnym jej załadowaniu i nie przekraczaj zalecanego dozowania detergentu. W ten sposób przyczynisz się do ograniczenia zużycia zarówno energii, jak i wody oraz do zmniejszenia zanieczyszczenia wód.”

(*) W tym miejscu wnioskodawca wpisuje zalecaną temperaturę lub zalecany przedział temperatur, maksymalnie do 55 °C.

b) Instrukcje dotyczące dozowania

Instrukcje dotyczące dozowania znajdują się na opakowaniu produktu. Zalecane dozowanie określa się w odniesieniu do stopnia twardości wody właściwego dla obszaru, gdzie dany produkt jest wprowadzany do obrotu. Instrukcja określa najlepszy sposób użycia produktu zgodnie ze stopniem zabrudzenia.

Wnioskodawca podejmuje stosowne kroki w celu zachęcenia konsumenta do przestrzegania zaleconego dozowania, na przykład udostępniając mu dozownik (dla produktów w proszku lub w płynie) i/lub wskazując zalecane dozowanie przynajmniej w ml (dla produktów w proszku lub w płynie).

c) Informacje i oznakowanie dotyczące składników

Na opakowaniu wskazuje się typ zastosowanych enzymów.

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza próbkę oznakowania produktu wraz z deklaracją zgodności z każdą z części a), b) i c) przedmiotowego kryterium.

Kryterium 8 – Informacje widniejące na oznakowaniu ekologicznym UE

Oznakowanie fakultatywne zawiera pole z następującym tekstem:

„– Ograniczony wpływ na ekosystemy wodne

– Ograniczona zawartość substancji niebezpiecznych

– Zbadane działanie” .

Wytyczne dotyczące stosowania oznakowania fakultatywnego zawierającego pole tekstowe można znaleźć w dokumencie Guidelines for the use of the EU Ecolabel Logo („Wytyczne dotyczące stosowania logo oznakowania ekologicznego”) zamieszczonym na następującej stronie internetowej: http://ec.europa.eu/environment/ecolabel/promo/logos en.htm

Ocena i weryfikacja: Wnioskodawca dostarcza próbkę oznakowania.

Dodatek I

Baza danych składników detergentów (wykaz DID)

Wykaz DID (część A) to lista zawierająca informacje o toksyczności dla organizmów wodnych i biodegradowalności składników wykorzystywanych zwykle w składach detergentów. Wykaz obejmuje informacje na temat toksyczności i biodegradowalności w odniesieniu do ewentualnych substancji stosowanych w produktach przeznaczonych do zmywania/prania i czyszczenia. Wykaz nie ma charakteru wyczerpującego, jednak część B wykazu DID zawiera wytyczne dotyczące ustalania odpowiednich parametrów obliczeniowych dla substancji niefigurujących w wykazie DID (np. współczynnik toksyczności (TF) i współczynnik degradacji (DF), które wykorzystuje się do obliczenia krytycznej objętości rozcieńczenia). Wykaz ten jest ogólnym źródłem informacji, a umieszczenie substancji w wykazie DID nie oznacza automatycznej zgody na jej wykorzystanie w produktach opatrzonych oznakowaniem ekologicznym UE. Wykaz DID (części A i B) można znaleźć na stronie internetowej poświęconej oznakowaniu ekologicznemu UE.

Jeśli chodzi o substancje, w których przypadku brak jest danych dotyczących toksyczności dla organizmów wodnych i degradowalności, w celu oceny TF i DF można wykorzystać analogie z podobnymi substancjami dotyczące struktury. Tego rodzaju analogie dotyczące struktury są zatwierdzane przez właściwy organ udzielający pozwolenia na używanie oznakowania ekologicznego UE. Wariant alternatywny to zastosowanie podejścia uwzględniającego najgorszy scenariusz przy użyciu poniższych parametrów:

Podejście uwzględniające najgorszy scenariusz:

Dokumentacja dotycząca łatwej biodegradowalności

Do celów oceny łatwej biodegradowalności stosuje się następujące metody badawcze:

1) Do dnia 1 grudnia 2010 r. oraz w okresie przejściowym od dnia 1 grudnia 2010 r. do dnia 1 grudnia 2015 r.:

Metody badania łatwej biodegradowalności przewidziane w dyrektywie 67/548/EWG, w szczególności metody wyszczególnione w załączniku V.C4 do tej dyrektywy lub równoważne metody badawcze, takie jak OECD 301 A-F lub równoważne badania ISO.

Zasada 10-dniowego okna nie ma zastosowania do substancji powierzchniowo czynnych. Dopuszczalne poziomy wynoszą 70 % dla badań określonych w załączniku V.C4-A i C4-B do dyrektywy 67/548/EWG (i równoważnych badań OECD 301 A i E oraz równoważnych badań ISO) oraz 60 % dla badań C4-C, D, E i F (i równoważnych badań OECD 301 B, C, D i F oraz równoważnych badań ISO).

2) Po dniu 1 grudnia 2015 r. oraz w okresie przejściowym od dnia 1 grudnia 2010 r. do dnia 1 grudnia 2015 r.:

Metody badawcze przewidziane w rozporządzeniu (WE) nr 1272/2008.

Dokumentacja dotycząca biodegradowalności beztlenowej

Referencyjne badanie degradowalności beztlenowej to EN ISO 11734, ECETOC nr 28 (czerwiec 1988 r.), OECD 311 lub równoważna metoda badawcza, przy założeniu, że wymagane jest minimum 60 % degradowalności końcowej w warunkach beztlenowych. Do udokumentowania osiągnięcia 60 % degradowalności końcowej w warunkach beztlenowych można stosować również metodę symulacji warunków w odpowiednim środowisku beztlenowym.

Ekstrapolacja dotycząca substancji, które nie figurują w wykazie DID

W przypadku składników, które nie figurują w wykazie DID, można stosować poniższą metodę w celu dostarczenia niezbędnej dokumentacji dotyczącej biodegradowalności beztlenowej:

1) Zastosować rozsądną ekstrapolację. Wykorzystać wyniki badań uzyskane dla jednego surowca do ekstrapolacji końcowej degradowalności beztlenowej strukturalnie pokrewnych substancji powierzchniowo czynnych. Jeżeli biodegradowalność beztlenowa została potwierdzona dla substancji powierzchniowo czynnej (lub grupy homologów) zgodnie z wykazem DID, można założyć, że podobny rodzaj substancji powierzchniowo czynnej również ulega biodegradacji beztlenowej (np. siarczan C12-15 A 1-3 EO [DID nr 8] ulega biodegradacji beztlenowej, więc podobną biodegradowalność beztlenową można założyć również dla siarczanu C12-15 A 6 EO). Jeżeli biodegradowalność beztlenowa została potwierdzona dla substancji powierzchniowo czynnej przy użyciu właściwej metody badawczej, można założyć, że podobny rodzaj substancji powierzchniowo czynnej również ulega biodegradowalności beztlenowej (np. dane z literatury potwierdzające biodegradowalność beztlenową substancji powierzchniowo czynnych należących do grupy alkilowej estrów soli amonowych można wykorzystywać jako dokumentację dotyczącą podobnej biodegradowalności beztlenowej innych czwartorzędowych soli amonowych zawierających wiązania estrowe w łańcuchu lub łańcuchach alkilowych).

2) Wykonać badanie przesiewowe degradowalności beztlenowej. Jeżeli potrzebne jest nowe badanie, wykonać badanie przesiewowe, stosując EN ISO 11734, ECETOC nr 28 (czerwiec 1988 r.), OECD 311 lub metodę równoważną.

3) Wykonać badanie degradowalności małej dawki. Jeżeli potrzebne jest nowe badanie, a także w przypadku problemów doświadczalnych w badaniu przesiewowym (np. niemożność wykonania z powodu toksyczności badanej substancji), powtórzyć badanie, stosując dozowanie małych ilości substancji powierzchniowo czynnej i monitorować degradację za pomocą pomiarów ¹⁴C lub metodą analiz chemicznych. Badanie przy użyciu niskiego dozowania można wykonać, stosując OECD 308 (sierpień 2000) lub metodę równoważną.

(*) Nr DID oznacza numer składnika w wykazie DID („baza danych składników detergentów”) i jest wykorzystywany do oceny zgodności z kryteriami 3 oraz 4. Zob. dodatek I.

(¹) Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1.