RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 215,

uwzględniając decyzję Rady 2011/137/WPZiB z dnia 28 lutego 2011 r. w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Libii (¹), przyjętą zgodnie z tytułem V rozdział 2 Traktatu o Unii Europejskiej,

uwzględniając wspólny wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa oraz Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zgodnie z rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1970 (2011) z dnia 26 lutego 2011 r., decyzja 2011/137/WPZiB stanowi o embargu na broń, zakazie dotyczącym sprzętu do represji wewnętrznych, a także o restrykcjach wjazdowych i zamrożeniu środków finansowych i zasobów gospodarczych określonych osób i podmiotów dopuszczających się poważnego naruszania praw człowieka w stosunku do osób w Libii, w tym przez udział w naruszających prawo międzynarodowe atakach na ludność cywilną i obiekty cywilne. Te osoby fizyczne lub prawne i podmioty są wymienione w załącznikach do wspomnianej decyzji.

(2) Niektóre z tych środków wchodzą w zakres stosowania Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, zatem do ich wdrożenia niezbędne są działania regulacyjne na szczeblu unijnym, w szczególności, aby zapewnić jednolite stosowanie tych środków przez podmioty gospodarcze we wszystkich państwach członkowskich.

(3) Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, a zwłaszcza z prawem do skutecznego środka prawnego i do rzetelnego procesu sądowego oraz z prawem do ochrony danych osobowych. Niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane zgodnie z tymi prawami.

(4) Niniejsze rozporządzenie jest także w pełni zgodne ze zobowiązaniami państw członkowskich wynikającymi z Karty Narodów Zjednoczonych oraz z prawnie wiążącym charakterem rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

(5) Uprawnienie do zmiany wykazów znajdujących się w załącznikach II i III do niniejszego rozporządzenia powinno być wykonywane przez Radę w związku z konkretnym zagrożeniem dla międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa spowodowanym sytuacją w Libii oraz w celu zapewnienia spójności z procedurą zmiany i przeglądu załączników III i IV do decyzji 2011/137/WPZiB.

(6) Procedura zmiany wykazów zamieszczonych w załącznikach II i III do niniejszego rozporządzenia powinna obejmować poinformowanie wskazanych osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów o powodach umieszczenia ich w wykazie, tak by mogły one przedstawić swoje uwagi. Jeżeli zgłoszone zostaną uwagi lub przedstawione zostaną istotne nowe dowody, Rada powinna na ich podstawie dokonać przeglądu swojej decyzji i poinformować w stosowny sposób daną osobę, dany podmiot lub organ.

(7) Na potrzeby wprowadzania w życie niniejszego rozporządzenia oraz w celu zapewnienia jak największej pewności prawa w Unii, nazwiska i inne istotne dane dotyczące osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów, których środki finansowe i zasoby gospodarcze muszą zostać zamrożone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, muszą zostać podane do wiadomości publicznej. Każde przetwarzanie danych osobowych powinno przebiegać zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (²) oraz zgodnie z dyrektywą 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (³).

(8) Aby środki ustanowione w niniejszym rozporządzeniu były skuteczne, powinno ono wejść w życie w dniu jego opublikowania,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „środki finansowe” oznaczają aktywa finansowe i korzyści ekonomiczne wszelkiego rodzaju, w tym między innymi:

(i) gotówkę, czeki, roszczenia pieniężne, weksle trasowane, przekazy pieniężne i inne instrumenty płatnicze;

(ii) depozyty złożone w instytucjach finansowych lub innych podmiotach, salda na rachunkach, wierzytelności i zobowiązania dłużne;

(iii) papiery wartościowe i papiery dłużne w obrocie publicznym lub niepublicznym, w tym akcje i udziały, certyfikaty papierów wartościowych, obligacje, weksle, warranty, skrypty dłużne i kontrakty na instrumenty pochodne;

(iv) odsetki, dywidendy lub inne przychody z aktywów oraz wartości narosłe z aktywów lub wygenerowane przez te aktywa;

(v) kredyty, prawa do potrącenia, gwarancje, gwarancje właściwego wykonania umów lub inne zobowiązania finansowe;

(vi) akredytywy, konosamenty, umowy sprzedaży;

(vii) dokumenty poświadczające posiadanie udziałów w środkach lub zasobach finansowych;

b) „zamrożenie środków finansowych” oznacza zapobieganie wszelkim ruchom tych środków, ich przenoszeniu, zmianom, wykorzystaniu, udostępnianiu lub dokonywaniu nimi transakcji w jakikolwiek sposób, który powodowałby jakąkolwiek zmianę ich wielkości, wartości, lokalizacji, własności, posiadania, charakteru, przeznaczenia lub inną zmianę, która umożliwiłaby korzystanie z nich, w tym zarządzanie portfelem;

c) „zasoby gospodarcze” oznaczają aktywa wszelkiego rodzaju, rzeczowe i niematerialne, ruchome i nieruchome, które nie są środkami finansowymi, ale mogą być użyte do pozyskania środków finansowych, towarów lub usług;

d) „ zamrożenie zasobów gospodarczych” oznacza zapobieganie wykorzystywaniu tych zasobów do uzyskiwania środków finansowych, towarów lub usług w jakikolwiek sposób, w tym między innymi poprzez ich sprzedaż, wynajem lub obciążanie ich hipoteką;

e) „pomoc techniczna” oznacza wszelkie wsparcie techniczne związane z naprawami, pracami rozwojowymi, produkcją, montażem, testowaniem i konserwacją oraz wszelką inną obsługę techniczną, mogące przyjmować formy takie, jak instruktaż, doradztwo, szkolenia, przekazanie praktycznej wiedzy i umiejętności lub usługi konsultingowe; pomoc techniczna obejmuje także werbalne formy pomocy;

f) „komitet sankcji” oznacza komitet Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych utworzony na mocy pkt 24 rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ („RB ONZ”) nr 1970 (2011);

g) „terytorium Unii” oznacza terytoria państw członkowskich, do których stosuje się Traktat, na warunkach określonych w tym Traktacie, w tym ich przestrzeń powietrzną;

h) „wyznaczone statki” oznaczają statki wskazane przez Komitet Sankcji, o czym mowa w pkt 11 rezolucji RB ONZ nr 2146 (2014), zgodnie z wykazem w załączniku V do niniejszego rozporządzenia;

i) „punkt kontaktowy rządu Libii” oznacza punkt kontaktowy wyznaczony przez rząd Libii, o którym powiadomiono Komitet Sankcji zgodnie z pkt 3 rezolucji RB ONZ nr 2146 (2014).

Artykuł 2

1. Zakazuje się:

a) sprzedaży, dostaw, przekazywania lub wywozu, bezpośrednio lub pośrednio, sprzętu, który mógłby zostać wykorzystany do represji wewnętrznych, wyszczególnionego w załączniku I – niezależnie od tego, czy przedmiotowy sprzęt pochodzi z Unii – przeznaczonego dla osób, podmiotów lub organów z Libii lub do użytku w Libii;

b) świadomego i umyślnego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w lit. a).

2. Zakazuje się nabywania w Libii, przywozu lub transportu z tego państwa sprzętu, który mógłby zostać wykorzystany do represji wewnętrznych, wyszczególnionego w załączniku I, niezależnie od tego, czy pochodzi on z Libii.

3. Ust. 1 nie stosuje się do odzieży ochronnej, w tym kamizelek kuloodpornych i hełmów wojskowych, wywożonych czasowo do Libii wyłącznie do użytku osobistego personelu Organizacji Narodów Zjednoczonych, personelu Unii Europejskiej lub jej państw członkowskich, przedstawicieli mediów, pracowników organizacji humanitarnych i organizacji wspierających rozwój oraz personelu pomocniczego.

4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 właściwe organy państw członkowskich wyszczególnione w załączniku IV mogą zezwolić na sprzedaż, dostawę, przekazywanie lub wywóz sprzętu, który mógłby zostać wykorzystany do represji wewnętrznych, na warunkach, jakie uzna za stosowne, jeżeli zostanie ustalone, że sprzęt ten jest przeznaczony wyłącznie do celów humanitarnych lub ochronnych.

Artykuł 3

1. Zakazuje się:

a) bezpośredniego lub pośredniego udzielania osobom, podmiotom lub organom w Libii albo do użytku w tym państwie pomocy technicznej związanej z towarami i technologiami wymienionymi we Wspólnym wykazie uzbrojenia Unii Europejskiej (⁴) (zwanym dalej „wspólnym wykazem uzbrojenia”) lub związanej z dostarczaniem, wytwarzaniem, konserwacją i użytkowaniem towarów zawartych w tym wykazie;

b) bezpośredniego lub pośredniego udzielania osobom, podmiotom lub organom w Libii albo do użytku w tym państwie pomocy technicznej lub usług pośrednictwa związanych ze sprzętem, który mógłby zostać wykorzystany do represji wewnętrznych, wyszczególnionym w załączniku I;

c) bezpośredniego lub pośredniego udzielania wsparcia finansowego lub pomocy finansowej związanych z towarami i technologiami wymienionymi we wspólnym wykazie uzbrojenia lub w załączniku I, w tym w szczególności udzielania dotacji, pożyczek i ubezpieczania kredytów eksportowych na potrzeby sprzedaży, dostaw, przekazywania lub wywozu takich produktów lub na potrzeby udzielania związanej z tym pomocy technicznej osobom, podmiotom lub organom w Libii albo do użytku w tym państwie;

d) bezpośredniego lub pośredniego udzielania pomocy technicznej, wsparcia finansowego lub pomocy finansowej, usług pośrednictwa lub usług transportowych związanych z zapewnianiem uzbrojonego najemnego personelu wojskowego w Libii albo do użytku w tym państwie;

e) świadomego i umyślnego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest ominięcie zakazów, o których mowa w lit. a)–d).

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 zakazy w nim określone nie mają zastosowania do:

a) udzielania pomocy technicznej, wsparcia finansowego lub pomocy finansowej związanych z nieśmiercionośnym sprzętem wojskowym służącym wyłącznie celom humanitarnym lub ochronnym, co zostało wcześniej zatwierdzone przez właściwe organy państw członkowskich wymienione w załączniku IV;

b) udzielania pomocy technicznej, wsparcia finansowego lub pomocy finansowej związanych z inną sprzedażą i dostawami broni i powiązanych materiałów, zatwierdzonych wcześniej przez Komitet Sankcji;

c) [1] udzielania pomocy technicznej, wsparcia finansowego lub pomocy finansowej związanych ze:

(i) sprzętem wojskowym, w tym z bronią i powiązanymi materiałami, które nie wchodzą w zakres lit. b), i służącym wyłącznie do zapewnienia władzom Libii wsparcia w dziedzinie bezpieczeństwa lub rozbrojenia, co zostało wcześniej zatwierdzone przez Komitet Sankcji;

(ii) nieśmiercionośnym sprzętem wojskowym służącym wyłącznie do zapewnienia władzom Libii wsparcia w dziedzinie bezpieczeństwa lub rozbrojenia;

d) odzieży ochronnej, w tym kamizelek kuloodpornych i hełmów wojskowych, wywożonych czasowo do Libii wyłącznie do użytku osobistego personelu Organizacji Narodów Zjednoczonych, personelu Unii lub jej państw członkowskich, przedstawicieli mediów, pracowników organizacji humanitarnych i organizacji wspierających rozwój oraz personelu pomocniczego.

3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 właściwe organy państw członkowskich, wymienione w załączniku IV, mogą zezwolić na udzielanie pomocy technicznej, wsparcia finansowego i pomocy finansowej związanej ze sprzętem, który mógłby zostać wykorzystany do represji wewnętrznych, na warunkach, jakie uznają za stosowne, jeżeli stwierdzą, że sprzęt ten jest przeznaczony wyłącznie do celów humanitarnych lub ochronnych.

Artykuł 4

Aby zapobiec przekazywaniu towarów i technologii wyszczególnionych we wspólnym wykazie uzbrojenia lub takich, których dostarczanie, sprzedaż, przekazywanie, wywóz lub przywóz są zakazane na mocy niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do wszystkich towarów przywożonych na terytorium celne Unii z Libii lub wywożone z tego terytorium do Libii, poza zasadami dotyczącymi obowiązku dostarczania informacji przed przybyciem lub przed wyjazdem, określonymi zgodnie z właściwymi przepisami dotyczącymi deklaracji skróconej przy wejściu i wyjściu jak również zgłoszeń celnych, zawartymi w rozporządzeniu (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Celny (⁵) oraz rozporządzeniu (EWG) nr 2454/93 ustanawiającym przepisy w celu wykonania pierwszego z tych rozporządzeń (⁶), osoba dostarczająca przedmiotowe informacje deklaruje, czy dane towary są objęte zakresem wspólnego wykazu uzbrojenia lub niniejszego rozporządzenia, a jeżeli ich wywóz wymaga zezwolenia – przedstawia szczegółowe dane dotyczące przyznanego zezwolenia na wywóz. Powyższe informacje dodatkowe są dostarczane właściwym organom celnym danego państwa członkowskiego w formie pisemnej albo przy użyciu zgłoszenia celnego, stosownie do okoliczności.

Artykuł 4a

(uchylony).

Artykuł 4b

(uchylony).

Artykuł 5

1. Zamrożone zostają wszystkie środki finansowe i zasoby gospodarcze należące do osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów wymienionych w załączniku II i III, pozostające w ich posiadaniu, dyspozycji lub pod ich kontrolą.

2. Żadnych środków finansowych ani zasobów gospodarczych nie udostępnia się, bezpośrednio ani pośrednio, osobom fizycznym lub prawnym, podmiotom lub organom wymienionym w załączniku II i III, ani na ich rzecz.

3. Zakazuje się świadomego i umyślnego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest bezpośrednie lub pośrednie obchodzenie środków, o których mowa w ust. 1 i 2.

4. Zamrożone pozostają wszystkie środki finansowe i zasoby gospodarcze należące do podmiotów wymienionych w załączniku VI, pozostające w ich posiadaniu, dyspozycji lub pod ich kontrolą na dzień 16 września 2011 r., które znajdowały się w tym dniu poza terytorium Libii.

Artykuł 6

1. W załączniku II wymieniono osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy wskazane przez Radę Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych lub przez komitet sankcji zgodnie z pkt 22 rezolucji RB ONZ nr 1970 (2011), pkt 19, 22 lub 23 rezolucji RB ONZ nr 1973 (2011), pkt 4 rezolucji RB ONZ nr 2174 (2014) lub pkt 11 rezolucji RB ONZ nr 2213 (2015).

2. W załączniku III wymienia się osoby fizyczne lub prawne, podmioty i organy nieuwzględnione w załączniku II, które:

a) uczestniczą w zlecaniu i kontrolowaniu dopuszczania się poważnego łamania praw człowieka w stosunku do osób w Libii lub w inny sposób w kierowaniu takimi działaniami lub są zaangażowane w takie działania, w tym przez uczestniczenie lub zaangażowanie w planowanie, dowodzenie, zlecanie lub prowadzenie ataków, w tym bombardowań z powietrza, z pogwałceniem prawa międzynarodowego, wobec ludności cywilnej lub obiektów cywilnych;

b) naruszały lub pomagały naruszać postanowienia rezolucji RB ONZ nr 1970 (2011) lub rezolucji RB ONZ nr 1973 (2011) lub przepisy niniejszego rozporządzenia;

c) zostały wskazane jako uczestniczące w polityce represyjnej byłego reżimu Muammara Kadafiego w Libii lub jako w inny sposób uprzednio związane z tym reżimem i które nadal stanowią zagrożenie dla pokoju, stabilności i bezpieczeństwa Libii lub dla pomyślnego zakończenia jej transformacji politycznej;

d) uczestniczą w działaniach zagrażających pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Libii lub w działaniach utrudniających lub podważających pomyślne zakończenie transformacji politycznej Libii, lub wspierają takie działania, w tym przez:

(i) planowanie lub popełnianie w Libii czynów naruszających mające zastosowanie międzynarodowe prawo dotyczące praw człowieka lub międzynarodowe prawo humanitarne lub czynów, które stanowią naruszenie praw człowieka, albo kierowanie takimi czynami;

(ii) ataki na wszelkiego rodzaju porty lotnicze, śródlądowe lub morskie w Libii lub na libijskie instytucje lub instalacje państwowe oraz na misje zagraniczne w tym państwie;

(iii) udzielanie wsparcia ugrupowaniom zbrojnym lub siatkom przestępczym poprzez nielegalne wydobycie ropy naftowej lub eksploatację innych zasobów naturalnych w Libii;

(iv) stosowanie gróźb lub przymusu wobec instytucji finansowych państwa libijskiego lub Libyan National Oil Company, lub uczestnictwo w działaniach, które mogą doprowadzić do sprzeniewierzenia środków finansowych państwa libijskiego lub takim sprzeniewierzeniem skutkować;

(v) naruszanie postanowień embarga na broń w Libii ustanowionego rezolucją RB ONZ nr 1970 (2011) oraz art. 1 niniejszego rozporządzenia lub pomaganie w obchodzeniu tych przepisów;

(vi) bycie osobami, podmiotami lub organami działającymi na rzecz, w imieniu lub pod kierownictwem jakiejkolwiek z określonych powyżej osób, podmiotów lub organów lub bycie podmiotami lub organami należącymi do lub kontrolowanymi przez nie lub osoby, podmioty lub organy wymienione w załączniku II lub III; lub

e) posiadają lub pod których kontrolą są libijskie środki publiczne sprzeniewierzone za czasów byłego reżimu Muammara Kadafiego w Libii, które mogłyby zostać wykorzystane, aby zagrozić pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu Libii lub aby utrudnić lub podważyć pomyślne zakończenie jej transformacji politycznej.

3. W załączniku II i III wymienia się powody umieszczenia danych osób, podmiotów i organów w wykazie przedstawione przez Radę Bezpieczeństwa lub komitet sankcji w odniesieniu do załącznika II.

4. W załączniku II i III zamieszcza się, w miarę dostępności, informacje niezbędne do zidentyfikowania odnośnych osób fizycznych lub prawnych, podmiotów i organów przedstawione przez Radę Bezpieczeństwa lub komitet sankcji w odniesieniu do załącznika II. W odniesieniu do osób fizycznych informacje takie mogą obejmować imiona i nazwiska, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer paszportu i dowodu tożsamości, płeć, adres – o ile jest znany – oraz funkcję lub zawód. W odniesieniu do osób prawnych, podmiotów i organów, informacje takie mogą obejmować nazwy, miejsce i datę zarejestrowania, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności. Załącznik II zawiera także datę wskazania danej osoby przez Radę Bezpieczeństwa lub przez komitet sankcji.

5. W załączniku VI wymienia się powody umieszczenia w wykazie danych osób, podmiotów i organów, o których mowa w art. 5 ust. 4 niniejszego rozporządzenia, przedstawione przez Radę Bezpieczeństwa lub przez komitet sankcji.

Artykuł 6a

Jeżeli chodzi o osoby, podmioty i organy niewskazane w załączniku II lub III, w których osoba, podmiot lub organ wskazany w tych załącznikach ma udziały, obowiązek zamrożenia środków finansowych i zasobów gospodarczych wskazanej osoby, podmiotu lub organu nie uniemożliwia niewskazanym osobom, podmiotom lub organom dalszego prowadzenia legalnej działalności w zakresie, w jakim działalność ta nie wiąże się z udostępnianiem środków finansowych lub zasobów gospodarczych wskazanej osobie, podmiotowi lub organowi.

Artykuł 7

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 5 właściwe organy państw członkowskich, wskazane na stronach internetowych wymienionych w załączniku IV, mogą zezwolić na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych lub udostępnienie określonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych na warunkach, jakie uznają za stosowne, jeżeli stwierdzą, że środki finansowe lub zasoby gospodarcze, o których mowa, są:

a) niezbędne do pokrycia wydatków na podstawowe potrzeby osób wymienionych w załączniku II lub III lub podmiotów, o których mowa w art. 5 ust. 4, oraz członków rodziny pozostających na ich utrzymaniu, w tym opłat za środki spożywcze, najem lub kredyt hipoteczny, leki, leczenie, podatki, składki ubezpieczeniowe oraz opłaty za usługi komunalne;

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów lub zwrotu poniesionych wydatków związanych z usługami prawniczymi;

c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie kosztów opłat lub usług związanych z rutynowym prowadzeniem lub utrzymaniem zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych;

pod warunkiem że jeżeli zezwolenie dotyczy osoby, podmiotu lub organu wyszczególnionych w załączniku II lub o których mowa w art. 5 ust. 4, dane państwo członkowskie powiadomiło komitet sankcji o takim ustaleniu i o swoim zamiarze udzielenia zezwolenia, a komitet w ciągu pięciu dni roboczych od dnia powiadomienia nie wyraził sprzeciwu.

2. Na zasadzie odstępstwa od art. 5 właściwe organy państw członkowskich, wskazane na stronach internetowych wymienionych w załączniku IV, mogą zezwolić na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych lub udostępnienie określonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, jeżeli stwierdzą, że zamrożone środki finansowe lub zasoby gospodarcze są niezbędne do pokrycia wydatków nadzwyczajnych, o ile spełnione zostały następujące warunki:

a) jeżeli zezwolenie dotyczy osoby, podmiotu lub organu wyszczególnionych w załączniku II lub o których mowa w art. 5 ust. 4, dane państwo członkowskie powiadomiło o takim ustaleniu komitet sankcji, który je zatwierdził; oraz

b) jeżeli zezwolenie dotyczy osoby, podmiotu lub organu wyszczególnionych w załączniku III, właściwy organ powiadomił co najmniej dwa tygodnie przed udzieleniem zezwolenia inne właściwe organy państw członkowskich i Komisję o tym, na jakiej podstawie jego zdaniem powinno się udzielić szczególnego zezwolenia.

Artykuł 8

1. [2] Na zasadzie odstępstwa od art. 5 właściwe organy państw członkowskich, wymienione w załączniku IV, mogą w odniesieniu do osób, podmiotów lub organów wymienionych w załączniku II oraz podmiotów, o których mowa w art. 5 ust. 4, udzielić zezwolenia na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, jeżeli spełnione zostały następujące warunki:

a) dane środki finansowe lub zasoby gospodarcze są przedmiotem zastawu sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego albo orzeczenia sądowego, decyzji administracyjnej lub orzeczenia arbitrażowego odpowiednio ustanowionego lub wydanych:

(i) przed datą umieszczenia osoby, podmiotu lub organu w załączniku II; lub

(ii) przed datą wskazania przez Komitet Bezpieczeństwa ONZ podmiotu, o którym mowa w art. 5 ust. 4;

b) dane środki finansowe lub zasoby gospodarcze zostaną wykorzystane wyłącznie do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub uznanych za uzasadnione w takim orzeczeniu lub decyzji, w granicach określonych przez mające zastosowanie przepisy ustawowe i wykonawcze regulujące prawa osób mających takie roszczenia;

c) zastaw nie został ustanowiony lub orzeczenie lub decyzja nie zostały wydane na korzyść osoby, podmiotu lub organu wymienionych w załączniku II lub III lub o których mowa w art. 5 ust. 4;

d) uznanie zastawu, orzeczenia lub decyzji nie jest sprzeczne z porządkiem publicznym danego państwa członkowskiego; oraz

e) Komitet Sankcji został powiadomiony przez państwo członkowskie o zastawie, orzeczeniu lub decyzji.

2. Na zasadzie odstępstwa od art. 5 właściwe organy państw członkowskich, wymienione w załączniku IV, mogą w odniesieniu do osób, podmiotów lub organów, wymienionych w załączniku III, udzielić zezwolenia na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, o ile spełnione zostały następujące warunki:

a) dane środki finansowe lub zasoby gospodarcze są przedmiotem decyzji arbitrażowej wydanej przed datą umieszczenia w załączniku III osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu, o których mowa w art. 5, lub są przedmiotem orzeczenia sądowego lub decyzji administracyjnej wydanej w Unii lub orzeczenia sądowego wykonalnego w danym państwie członkowskim przed tą datą lub po tej dacie;

b) dane środki finansowe lub zasoby gospodarcze zostaną wykorzystane wyłącznie do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim orzeczeniem lub decyzją lub uznanych w takim orzeczeniu lub decyzji, w granicach określonych przez mające zastosowanie przepisy ustawowe i wykonawcze regulujące prawa osób mających takie roszczenia;

c) [3] orzeczenie lub decyzja nie zostały wydane na korzyść osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu wymienionych w załączniku II lub III; oraz

d) uznanie orzeczenia lub decyzji nie jest sprzeczne z porządkiem publicznym danego państwa członkowskiego.

3. Dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie i Komisję o wszelkich zezwoleniach udzielonych na podstawie niniejszego artykułu.

Artykuł 8a

Na zasadzie odstępstwa od art. 5 właściwe organy państw członkowskich, wymienione w załączniku IV, mogą zezwolić na uwolnienie zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych należących do osób, podmiotów lub organów wymienionych w załączniku III lub na udostępnienie niektórych środków finansowych lub zasobów gospodarczych osobom, podmiotom lub organom wymienionych w załączniku III na warunkach, jakie uznają za stosowne, jeżeli uznają to za niezbędne do celów humanitarnych, takich jak udzielanie i ułatwianie udzielania pomocy humanitarnej, dostarczanie materiałów i zaopatrzenia niezbędnych do zaspokojenia podstawowych potrzeb ludności, w tym żywności i produktów rolnych do jej produkcji, artykułów medycznych oraz dostarczanie energii, lub do ewakuacji z Libii. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie i Komisję o zezwoleniach udzielonych na podstawie niniejszego artykułu w terminie dwóch tygodni od ich wydania.

Artykuł 8b

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 5 ust. 4 właściwe organy państw członkowskich wskazane na stronach internetowych wymienionych w załączniku IV mogą zezwolić na uwolnienie niektórych zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych, jeżeli spełnione są następujące warunki:

a) fundusze lub zasoby gospodarcze zostaną wykorzystane do jednego z następujących celów:

(i) potrzeby humanitarne;

(ii) paliwo, energię elektryczną i wodę – wyłącznie do celów cywilnych;

(iii) wznowienie w Libii produkcji i sprzedaży węglowodorów;

(iv) stworzenie lub wzmocnienie instytucji rządu cywilnego i cywilnej infrastruktury publicznej oraz umożliwienie ich działania; lub

(v) ułatwienie wznowienia działalności przez sektor bankowy, w tym na potrzeby wspierania lub ułatwiania międzynarodowego handlu z Libią;

b) dane państwo członkowskie powiadomiło Komitet Sankcji o zamiarze zezwolenia na dostęp do funduszy lub zasobów gospodarczych, a Komitet Sankcji nie sprzeciwił się temu w terminie pięciu dni od takiego zgłoszenia;

c) dane państwo członkowskie powiadomiło Komitet Sankcji o tym, że te środki finansowe lub zasoby gospodarcze nie są udostępniane żadnej osobie, podmiotowi ani organowi wyszczególnionemu w załączniku II lub III, ani na ich korzyść;

d) dane państwo członkowskie porozumiało się uprzednio z władzami Libii w kwestii wykorzystania takich środków finansowych lub zasobów gospodarczych; oraz

e) dane państwo członkowskie zgłosiło władzom Libii powiadomienie złożone zgodnie z lit. b) oraz c) niniejszego ustępu, a władze Libii nie zgłosiły w ciągu pięciu dni roboczych sprzeciwu wobec uwolnienia takich środków finansowych lub zasobów gospodarczych.

2. Na zasadzie odstępstwa od art. 5 ust. 4 i pod warunkiem że płatność jest należna na mocy umowy lub porozumienia zawartego przez daną osobę, podmiot lub organ lub zobowiązania je obciążającego, zanim ta osoba, podmiot lub organ zostały wskazane przez Radę Bezpieczeństwa ONZ lub Komitet Sankcji, właściwe organy państw członkowskich, wskazane na stronach internetowych wymienionych w załączniku IV, mogą zezwolić, na warunkach, jakie uznają za stosowne, na uwolnienie niektórych zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych, jeżeli spełnione są następujące warunki:

a) [4] dany organ właściwy ustalił, że płatność nie stanowi naruszenia art. 5 ust. 2 ani nie została dokonana na korzyść podmiotu, o którym mowa w art. 5 ust. 4;

b) Komitet Sankcji został powiadomiony przez dane państwo członkowskie o zamiarze udzielenia zezwolenia z dziesięciodniowym wyprzedzeniem

Artykuł 9

1. Art. 5 ust. 2 nie ma zastosowania do kwot dodatkowych na zamrożonych rachunkach w postaci:

a) odsetek lub innych dochodów należnych na tych rachunkach; lub

b) płatności należnych z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań, które zostały zawarte lub powstały przed datą wskazania osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu, o których mowa w art. 5, przez komitet sankcji, Radę Bezpieczeństwa lub przez Radę,

c) płatności należnych z tytułu zastawu lub orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego, zgodnie z art. 8 ust. 1;

d) płatności należnych z tytułu orzeczenia sądowego, decyzji administracyjnej lub orzeczenia arbitrażowego, wydanych w Unii, lub wykonalnych w danym państwie członkowskim, zgodnie z art. 8 ust. 2,

pod warunkiem że wszelkie takie odsetki, inne dochody oraz płatności zostaną zamrożone zgodnie z art. 5 ust. 1.

2. Art. 5 ust. 2 nie uniemożliwia instytucjom finansowym lub kredytowym w Unii zasilania zamrożonych rachunków środkami finansowymi przekazywanymi im na rachunek umieszczonej w wykazie osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu, pod warunkiem że wszelkie kwoty dodatkowe na takim rachunku zostaną również zamrożone. Instytucja finansowa lub kredytowa niezwłocznie informuje właściwy organ o takich transakcjach.

Artykuł 10

Na zasadzie odstępstwa od art. 5 i pod warunkiem że płatność dokonywana przez osobę, podmiot lub organ wymienione w załączniku II lub III jest należna na mocy umowy lub porozumienia zawartego przez daną osobę, podmiot lub organ lub zobowiązania je obciążającego, zanim ta osoba, podmiot lub organ zostały umieszczone w wykazie, właściwe organy państw członkowskich, wskazane na stronach internetowych wymienionych w załączniku IV, mogą zezwolić – na warunkach, jakie uznają za stosowne – na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, o ile spełnione zostały następujące warunki:

a) dany właściwy organ ustalił, że:

(i) środki finansowe lub zasoby gospodarcze zostaną wykorzystane do dokonania płatności przez osobę, podmiot lub organ wymienione w załączniku II lub III;

(ii) dokonanie płatności nie narusza przepisów art. 5 ust. 2;

b) jeżeli zezwolenie dotyczy osoby, podmiotu lub organu wyszczególnionych w załączniku II, dane państwo członkowskie dziesięć dni roboczych wcześniej powiadomiło komitet sankcji o zamiarze udzielenia zezwolenia;

c) jeżeli zezwolenie dotyczy osoby, podmiotu lub organu wyszczególnionych w załączniku III, dane państwo członkowskie co najmniej dwa tygodnie przed udzieleniem zezwolenia powiadomiło pozostałe państwa członkowskie i Komisję o takim ustaleniu i o zamiarze udzielenia zezwolenia.

Artykuł 10a

Na zasadzie odstępstwa od art. 5 ust. 2 właściwe organy państw członkowskich, wskazane na stronach internetowych wymienionych w załączniku IV, mogą zezwolić na udostępnienie niektórych środków finansowych lub zasobów gospodarczych władzom portowym wymienionym w załączniku III w związku z wykonywaniem, do dnia 15 lipca 2011 r., umów zawartych przed dniem 7 czerwca 2011 r., z wyjątkiem umów dotyczących ropy, gazu i produktów rafinacji ropy. Dane państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie i Komisję o zezwoleniach udzielonych na podstawie niniejszego artykułu w terminie dwóch tygodni od ich wydania.

Artykuł 10b

1. Zakazuje się załadunku, transportu oraz wyładunku ropy naftowej z Libii na wyznaczonych statkach pływających pod banderą państwa członkowskiego, chyba że zezwoli na to właściwy organ państwa członkowskiego po konsultacji z punktem kontaktowym rządu Libii.

2. Zakazuje się przyjmowania wyznaczonych statków do portów na terytorium Unii lub zapewniania im dostępu do takich portów, jeżeli postanowił tak Komitet Sankcji.

3. Środek określony w ust. 2 nie ma zastosowania, w przypadku gdy wejście do portu na terytorium Unii jest niezbędne w celu kontroli, w sytuacji wyjątkowej lub gdy statek powraca do Libii.

4. Zakazane jest świadczenie przez obywateli państw członkowskich lub z terytorium państw członkowskich usług bunkrowania lub zaopatrywania statków bądź innych usług na rzecz wyznaczonych statków, w tym dostaw paliwa lub innych towarów, jeżeli postanowił tak Komitet Sankcji.

5. Właściwe organy państw członkowskich określone w załączniku IV mogą przyznawać zwolnienia ze środka nałożonego na mocy ust. 4, jeżeli jest to konieczne do celów humanitarnych lub bezpieczeństwa albo w przypadku, gdy statek powraca do Libii. Każde takie upoważnienie musi być zgłoszone Komitetowi Sankcji oraz Komisji na piśmie.

6. Zakazane są transakcje finansowe dotyczące ropy naftowej na pokładzie wyznaczonych statków, w tym sprzedaż ropy naftowej lub jej wykorzystanie do celów kredytu oraz wykupywanie ubezpieczenia w odniesieniu do transportu ropy naftowej, jeżeli postanowił tak Komitet Sankcji. Zakaz ten nie ma zastosowania do przyjmowania opłat portowych w przypadkach, o których mowa w ust. 3.

Artykuł 11

1. Osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy, lub ich dyrektorzy lub pracownicy, którzy dokonują zamrożenia środków finansowych i zasobów gospodarczych lub odmawiają ich udostępnienia, w dobrej wierze i w oparciu o przekonanie, że działanie takie jest zgodne z niniejszym rozporządzeniem, nie ponoszą z tego tytułu żadnego rodzaju odpowiedzialności, chyba że dowiedziono, że środki finansowe i zasoby gospodarcze zostały zamrożone lub zatrzymane na skutek niedbalstwa.

2. Działanie osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów nie stanowi podstawy do żadnej odpowiedzialności z ich strony, jeżeli nie wiedziały one i nie miały uzasadnionego powodu do przypuszczenia, że ich działania mogą naruszyć środki określone w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł 12

1. Nie są zaspokajane żadne roszczenia w związku z jakąkolwiek umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, w całości lub części, przez środki nałożone niniejszym rozporządzeniem, w tym roszczenia odszkodowawcze lub wszelkie inne roszczenia tego rodzaju, takie jak roszczenia o odszkodowanie lub roszczenia wynikające z gwarancji, w szczególności roszczenia o przedłużenie terminu płatności lub o zapłatę zobowiązań, gwarancji lub listów gwarancyjnych, w szczególności gwarancji finansowych lub finansowych listów gwarancyjnych w jakiejkolwiek formie – jeśli zostały one wniesione przez:

a) wskazane osoby, podmioty lub organy wymienione w załączniku II lub III;

b) wszelkie inne osoby, podmioty lub organy z Libii, w tym rząd libijski;

c) wszelkie osoby, podmioty lub organy działające za pośrednictwem lub w imieniu osób, podmiotów lub organów, o których mowa w lit. a) lub b).

2. We wszelkich postępowaniach zmierzających do zaspokojenia roszczenia ciężar dowodu, że zaspokojenie roszczenia nie jest zakazane na mocy ust. 1, spoczywa na osobie dochodzącej zaspokojenia tego roszczenia.

3. Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla prawa osób, podmiotów i organów, o których mowa w ust. 1, do wystąpienia o sądową kontrolę legalności niewypełnienia zobowiązań umownych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 13

1. Bez uszczerbku dla mających zastosowanie przepisów dotyczących sprawozdawczości, poufności i tajemnicy zawodowej, osoby fizyczne i prawne, podmioty i organy:

a) dostarczają natychmiast wszelkich informacji, które ułatwiłyby przestrzeganie przepisów niniejszego rozporządzenia, takich jak dane dotyczące rachunków i kwot zamrożonych zgodnie z art. 5, właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym te osoby fizyczne i prawne, podmioty i organy mają miejsce zamieszkania lub siedzibę, wskazanemu na stronach internetowych wymienionych w załączniku IV, oraz przekazują takie informacje Komisji, bezpośrednio lub za pośrednictwem państw członkowskich; oraz

b) współpracują ze wspomnianym właściwym organem przy weryfikacji tych informacji.

2. Wszelkie informacje dostarczone lub otrzymane zgodnie z niniejszym artykułem są wykorzystywane jedynie do celów, dla których je dostarczono lub otrzymano.

3. Ust. 2 nie uniemożliwia państwom członkowskim przekazywania takich informacji zgodnie z ich prawem krajowym odpowiednim organom Libii i innym państwom członkowskim w razie konieczności, w celu wsparcia procesu odzyskiwania sprzeniewierzonych środków.

Artykuł 14

Państwa członkowskie i Komisja natychmiast informują się wzajemnie o środkach podjętych na mocy niniejszego rozporządzenia i wymieniają wszelkie inne stosowne, dostępne im informacje w związku z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacje dotyczące naruszeń i problemów związanych z egzekwowaniem oraz orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.

Artykuł 15

Komisja jest uprawniona do:

a) zmiany załącznika IV na podstawie informacji dostarczonych przez państwa członkowskie;

b) zmiany załącznika V zgodnie ze zmianami załącznika do decyzji 2011/137/WPZiB na podstawie ustaleń Komitetu Sankcji zgodnie z pkt 11 i 12 rezolucji RB ONZ 2146 (2014).

Artykuł 16

1. W przypadku gdy Rada Bezpieczeństwa lub komitet sankcji wpisują osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ do wykazu, Rada umieszcza taką osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ w załączniku II lub VI.

2. W przypadku gdy Rada podejmie decyzję o objęciu osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu środkami, o których mowa w art. 5 ust. 1, wprowadza stosowne zmiany w załączniku III.

3. Rada przekazuje swoją decyzję, wraz z uzasadnieniem umieszczenia w wykazie, osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi, o których mowa w ust. 1 i 2, bezpośrednio – gdy adres jest znany – albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając takiej osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi przedstawienie uwag.

4. W przypadku gdy zgłoszone zostaną uwagi lub przedstawione zostaną istotne nowe dowody, Rada dokonuje przeglądu swojej decyzji i w stosowny sposób informuje daną osobę fizyczną lub prawną, dany podmiot lub organ.

5. W przypadku gdy Organizacja Narodów Zjednoczonych podejmie decyzję o usunięciu z wykazu osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu lub o zmianie danych identyfikacyjnych osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu zamieszczonych w wykazie, Rada wprowadza odpowiednie zmiany w załączniku II.

6. Wykaz w załączniku III jest poddawany regularnemu przeglądowi co najmniej raz na 12 miesięcy.

Artykuł 17

1. Państwa członkowskie ustanawiają zasady dotyczące sankcji nakładanych w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia oraz podejmują wszelkie środki konieczne do zapewnienia ich wdrażania. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

2. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o tych zasadach niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia oraz powiadamiają ją o wszelkich późniejszych zmianach.

Artykuł 18

Adres i inne dane kontaktowe Komisji na potrzeby powiadamiania, informowania lub innego sposobu przekazywania jej informacji w przypadkach, w których wymaga tego niniejsze rozporządzenie, wskazane są w załączniku IV.

Artykuł 19

Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie:

a) na terytorium Unii, w tym w granicach jej przestrzeni powietrznej;

b) na pokładach wszystkich statków powietrznych lub wodnych podlegających jurysdykcji państw członkowskich;

c) wobec każdej osoby będącej obywatelem jednego z państw członkowskich, przebywającej na terytorium Unii lub poza nim,

d) wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu, zarejestrowanego lub utworzonego na mocy prawa państwa członkowskiego;

e) wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu w odniesieniu do wszelkiego rodzaju działalności gospodarczej prowadzonej całkowicie lub częściowo na terytorium Unii.

Artykuł 20

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 2 marca 2011 r.

ZAŁĄCZNIK III

WYKAZ OSÓB FIZYCZNYCH I PRAWNYCH, PODMIOTÓW LUB ORGANÓW, O KTÓRYCH MOWA W ART. 6 UST. 2 [5]

A. OSOBY

B. PODMIOTY