RADA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 355 ust. 6,

uwzględniając inicjatywę Republiki Francuskiej,

uwzględniając opinię Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zgodnie z art. 355 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) Rada Europejska może, z inicjatywy zainteresowanego państwa członkowskiego, przyjąć -jednomyślnie i po konsultacji z Komisją - decyzję zmieniającą wobec Unii status duńskiego, francuskiego lub niderlandzkiego kraju lub terytorium, o którym mowa w art. 355 ust. 1 i 2.

(2) W piśmie prezydenta Republiki Francuskiej z dnia 30 czerwca 2010 r. Republika Francuska (zwana dalej „Francją”) zwróciła się do Rady Europejskiej o podjęcie takiej decyzji w odniesieniu do wyspy Saint–Barthélemy, o której mowa w art. 355 ust. 1 TFUE. Francja występuje z wnioskiem o zmianę statusu wyspy Saint–Barthélemy ze statusu regionu najbardziej oddalonego, podlegającego art. 349 TFUE, na status kraju i terytorium zamorskiego, przewidziany w części czwartej TFUE.

(3) Wniosek Francji jest zgodny z wolą wyrażoną przez wybieralnych przedstawicieli wyspy Saint–Barthé lemy, która w ramach Republiki Francuskiej jest autonomiczną wspólnotą zamorską podlegającą postanowieniom art. 74 konstytucji francuskiej; postuluje się w nim nadanie wyspie wobec Unii statusu lepiej dostosowanego do statusu, którym dysponuje ona w ramach prawa krajowego, szczególnie ze względu na fizyczne oddalenie wyspy od metropolii oraz jej niewielką gospodarkę wyspiarską nastawioną wyłącznie na turystykę i borykającą się z konkretnymi problemami zaopatrzeniowymi, gdyż sytuacja ta utrudnia stosowanie części norm Unii.

(4) Francja zobowiązała się zawrzeć umowy, które są niezbędne, by ta zmiana statusu przebiegła bez uszczerbku dla interesów Unii. Umowy te powinny dotyczyć, z jednej strony, spraw walutowych z uwagi na to, że Francja ma zamiar utrzymać euro jako jedyną walutę na wyspie Saint–Barthé lemy i że należy zagwarantować dalsze stosowanie unijnych przepisów w dziedzinach, które są nieodzowne dla prawidłowego funkcjonowania unii gospodarczej i walutowej. Z drugiej strony, umowy te powinny dotyczyć opodatkowania i mieć na celu zagwarantowanie, by mechanizmy przewidziane w dyrektywie Rady 77/779/EWG z dnia 19 grudnia 1977 r. dotyczącej wzajemnej pomocy właściwych władz państw członkowskich w obszarze podatków bezpośrednich oraz opodatkowania składek ubezpieczeniowych (¹) i w dyrektywie Rady 2003/48/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności w formie wypłacanych odsetek (²), mające na celu zwalczanie transgranicznych przypadków oszustw podatkowych i unikania opodatkowania, również w przyszłości miały zastosowanie na terytorium wyspy Saint– Barthélemy. Obywatele Saint–Barthélemy powinni pozostać obywatelami Unii i korzystać w ramach Unii z tych samych praw i swobód co inni obywatele francuscy, podobnie jak wszyscy obywatele Unii powinni nadal korzystać na wyspie Saint–Barthélemy z tych samych co obecnie praw i swobód.

(5) Zmiana wobec Unii statusu wyspy Saint–Barthélemy, zgodna z wolą wyrażoną w demokratyczny sposób przez jej wybieralnych przedstawicieli, nie powinna zatem naruszać interesów Unii i powinna być spójna z uzyskaniem przez wyspę autonomicznego statusu w ramach prawa krajowego,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Z dniem 1 stycznia 2012 r. wyspa Saint–Barthélemy przestaje być regionem najbardziej oddalonym Unii i otrzymuje status kraju i terytorium zamorskiego, przewidziany w części czwartej Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE).

Artykuł 2

W związku z tym w TFUE wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 349 akapit pierwszy skreśla się wyrazy „Saint–Barthé lemy,”;

2) w art. 355 ust. 1 skreśla się wyrazy „Saint–Barthé lemy,”;

3) w załączniku II między tiret dotyczącym Saint Pierre i Miquelon a tiret dotyczącym Aruby dodaje się tiret w brzmieniu:

„— Saint–Barthélemy,”.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 stycznia 2012 r.

Sporządzono w Brukseli dnia 29 października 2010 r.