RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 13 grudnia 2004 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2004/852/WPZiB w sprawie środków restrykcyjnych skierowanych przeciwko Republice Wybrzeża Kości Słoniowej (¹), aby wprowadzić w życie środki nałożone na Republikę Wybrzeża Kości Słoniowej na mocy rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (zwanej dalej „rezolucją RB ONZ”) nr 1572 (2004).

(2) W dniu 23 stycznia 2006 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2006/30/WPZiB (²) przedłużające środki ograniczające skierowane przeciwko Republice Wybrzeża Kości Słoniowej na okres kolejnych dwunastu miesięcy i uzupełniające je o środki ograniczające nałożone na mocy pkt 6 rezolucji RB ONZ nr 1643 (2005).

(3) W następstwie przedłużenia w drodze rezolucji RB ONZ nr 1842 (2008) obowiązywania środków ograniczających wobec Republiki Wybrzeża Kości Słoniowej, w dniu 18 listopada 2008 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2008/873/WPZiB (³) przedłużające obowiązywanie środków ograniczających nałożonych wobec Republiki Wybrzeża Kości Słoniowej ze skutkiem od dnia 1 listopada 2008 r.

(4) W dniu 15 października 2010 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję RB ONZ nr 1946 (2010) przedłużającą obowiązywanie środków nałożonych wobec Republiki Wybrzeża Kości Słoniowej na mocy rezolucji RB ONZ nr 1572 (2004) i pkt 6 rezolucji RB ONZ nr 1643 (2005) do dnia 30 kwietnia 2011 r. oraz zmieniającą środki ograniczające dotyczące broni.

(5) Obowiązywanie środków ograniczających nałożonych wobec Republiki Wybrzeża Kości Słoniowej należy zatem przedłużyć. W uzupełnieniu wyłączeń dotyczących embarga na przywóz broni przewidzianych w rezolucji RB ONZ nr 1946 (2010) należy zmienić środki ograniczające w celu wyłączenia innego sprzętu autonomicznie włączonego przez Unię.

(6) Unijne środki wykonawcze są zawarte w rozporządzeniu Rady (WE) nr 174/2005 z dnia 31 stycznia 2005 r. nakładającym ograniczenia na udzielanie pomocy dla Wybrzeża Kości Słoniowej dotyczącej działań wojskowych (⁴), rozporządzeniu Rady (WE) nr 560/2005 z dnia 12 kwietnia 2005 r. nakładającym określone szczególne środki ograniczające skierowane przeciwko niektórym osobom i podmiotom w związku z sytuacją w Republice Wybrzeża Kości Słoniowej (⁵) i rozporządzeniu Rady (WE) nr 2368/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. wprowadzającym w życie system certyfikacji Procesu Kimberley dla handlu międzynarodowego surowcem diamentowym (⁶),

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Zakazuje się sprzedaży, dostawy, przekazywania lub wywozu uzbrojenia i materiału pokrewnego wszelkiego rodzaju, jak również sprzętu, który mógłby być wykorzystywany do wewnętrznych represji, do Republiki Wybrzeża Kości Słoniowej przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich, lub przy użyciu statków pływających pod banderą państw członkowskich lub statków powietrznych państw członkowskich, bez względu na to, czy to uzbrojenie, materiał pokrewny i sprzęt pochodzą z terytoriów państw członkowskich.

Artykuł 1a

Art. 1 nie ma zastosowania do sprzedaży, dostawy, przekazywania lub wywozu określonego sprzętu, który mógłby być wykorzystywany do wewnętrznych represji, w przypadku gdy sprzęt ten jest przeznaczony wyłącznie do wykorzystania cywilnego w ramach projektów związanych z górnictwem lub z infrastrukturą, pod warunkiem każdorazowego udzielania pozwolenia przez właściwe organy państwa członkowskiego dokonującego wywozu.

Artykuł 2

1. Art. 1 nie ma zastosowania do:

a) dostaw przeznaczonych wyłącznie do wsparcia operacji Organizacji Narodów Zjednoczonych w Republice Wybrzeża Kości Słoniowej (UNOCI) i pomagających jej sił francuskich lub do wykorzystania w tej operacji ani do dostaw przewożonych tranzytem przez terytorium Republiki Wybrzeża Kości Słoniowej przeznaczonych do wsparcia operacji utrzymywania pokoju prowadzonych przez ONZ lub do wykorzystania w tych operacjach;

b) następujących elementów, zgodnie z uprzednim powiadomieniem komitetu ustanowionego na mocy pkt 14 rezolucji RB ONZ nr 1572 (2004) („Komitet Sankcji”):

(i) dostaw czasowo wywożonych do Republiki Wybrzeża Kości Słoniowej przeznaczonych dla sił państwa, które podejmuje działania zgodnie z prawem międzynarodowym, wyłącznie i bezpośrednio w celu ułatwienia ewakuacji swoich obywateli oraz osób, za które ponosi odpowiedzialność konsularną w Republice Wybrzeża Kości Słoniowej;

(ii) dostaw uzbrojenia i pokrewnego materiału śmiercionośnego siłom bezpieczeństwa Republiki Wybrzeża Kości Słoniowej, przeznaczonego wyłącznie do wspierania procesu reformy sektora bezpieczeństwa w Republice Wybrzeża Kości Słoniowej lub do wykorzystania w tym procesie, z wyjątkiem uzbrojenia i pokrewnego materiału śmiercionośnego określonych w załączniku III do niniejszej decyzji, zgodnie z uprzednim zatwierdzeniem przez Komitet Sankcji;

c) dostaw nieśmiercionośnego sprzętu, który mógłby być wykorzystywany do wewnętrznych represji i który przeznaczony jest wyłącznie do umożliwienia siłom bezpieczeństwa Republiki Wybrzeża Kości Słoniowej użycia jedynie odpowiedniej i proporcjonalnej siły w ramach utrzymywania porządku publicznego;

d) dostaw siłom bezpieczeństwa Republiki Wybrzeża Kości Słoniowej sprzętu, który mógłby być wykorzystywany do wewnętrznych represji i który przeznaczony jest wyłącznie do wspierania procesu reformy sektora bezpieczeństwa w Republice Wybrzeża Kości Słoniowej lub do wykorzystania w tym procesie.

2. Za powiadomienie Komitetu Sankcji lub zwrócenie się do niego z wnioskiem o zatwierdzenie – przed wysłaniem dostaw wszelkiego rodzaju uzbrojenia oraz pokrewnego materiału śmiercionośnego siłom bezpieczeństwa Republiki Wybrzeża Kości Słoniowej, o czym mowa w lit. b) ppkt (ii) – odpowiedzialny jest przede wszystkim rząd Republiki Wybrzeża Kości Słoniowej. Alternatywnie dokonać powiadomienia lub złożyć wniosek o zatwierdzenie może państwo członkowskie dostarczające pomoc, po uprzednim poinformowaniu rządu Republiki Wybrzeża Kości Słoniowej o takim zamiarze.

Artykuł 3

(uchylony).

Artykuł 4

1. Państwa członkowskie przedsiębiorą niezbędne środki, aby uniemożliwić wjazd na swoje terytorium lub przejazd przez nie:

a) osobom wymienionym w załączniku I – wskazanym przez Komitet Sankcji – stanowiącym zagrożenie dla procesu pokojowego i pojednania narodowego w Republice Wybrzeża Kości Słoniowej, w szczególności osobom, które blokują realizację porozumień z Linas-Marcoussis i Accra III, oraz innym osobom wskazanym na podstawie stosownych informacji jako osoby odpowiedzialne za poważne naruszenia praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego w Republice Wybrzeża Kości Słoniowej, a także wszystkim innym osobom, które publicznie nawołują do nienawiści i przemocy, oraz wszelkim innym osobom wskazanym przez Komitet Sankcji jako osoby naruszające środki nałożone na mocy pkt 7 rezolucji RB ONZ nr 1572 (2004);

b) osobom wymienionym w załączniku II, a nie wymienionym w załączniku I, które utrudniają proces pokojowy i pojednanie narodowe, a zwłaszcza które zagrażają prawidłowemu przebiegowi wyborów.

2. Ust. 1 nie zobowiązuje państwa członkowskiego do odmowy swoim obywatelom pozwolenia na wjazd na swoje terytorium.

3. Ust. 1 lit. a) nie ma zastosowania, jeżeli Komitet Sankcji stwierdzi, że:

a) podróż jest uzasadniona nagłą potrzebą humanitarną, w tym powinnościami religijnymi;

b) odstępstwo sprzyja realizacji celów wyznaczonych w rezolucjach RB ONZ, czyli sprzyja pokojowi i pojednaniu narodowemu w Republice Wybrzeża Kości Słoniowej oraz stabilności w regionie.

4. Ust. 1 stosuje się bez uszczerbku dla obowiązków, które wiążą państwo członkowskie na mocy prawa międzynarodowego, w przypadkach gdy:

(i) na terytorium tego państwa ma swoją siedzibę międzynarodowa organizacja międzyrządowa;

(ii) państwo to gości międzynarodową konferencję zwołaną przez Organizację Narodów Zjednoczonych lub odbywającą się pod jej auspicjami;

(iii) zastosowanie ma umowa wielostronna przyznająca przywileje i immunitety;

(iv) zastosowanie ma traktat pojednawczy z 1929 roku (traktat laterański) zawarty między Stolicą Apostolską (Państwem Watykańskim) a Włochami.

5. Uznaje się, że ust. 4 ma zastosowanie również w przypadku, gdy w danym państwie członkowskim swoją siedzibę ma Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE).

6. Rada jest odpowiednio informowana o każdym przypadku przyznania przez państwo członkowskie odstępstwa na mocy ust. 4 lub 5.

7. Państwa członkowskie mogą odstąpić od stosowania środków nałożonych na podstawie ust.1 lit. b), gdy podróż danej osoby jest uzasadniona pilną potrzebą humanitarną lub jej uczestnictwem w posiedzeniach międzyrządowych, w tym w posiedzeniach, które odbywają się z inicjatywy Unii Europejskiej lub których gospodarzem jest państwo członkowskie sprawujące właśnie przewodnictwo OBWE, jeżeli toczy się podczas nich dialog polityczny bezpośrednio wspierający demokrację, prawa człowieka i praworządność w Republice Wybrzeża Kości Słoniowej.

8. Państwo członkowskie zamierzające zastosować odstępstwa, o których mowa w ust. 7, powiadamia o tym Radę na piśmie. Uznaje się, że odstępstwo zostało przyznane, jeżeli w ciągu dwóch dni roboczych od otrzymania powiadomienia o proponowanym odstępstwie żaden członek Rady nie wniesie pisemnego sprzeciwu. Jeżeli co najmniej jeden członek Rady wniesie sprzeciw, Rada może postanowić o przyznaniu proponowanego odstępstwa, stanowiąc większością kwalifikowaną.

9. Jeżeli zgodnie z ust. 4, 5 i 7 państwo członkowskie zezwala na wjazd na swoje terytorium lub na przejazd przez nie osobom wymienionym w załączniku I lub II, zezwolenie takie ma zastosowanie wyłącznie w celu, w którym zostało udzielone, i do osób, których dotyczy.

Artykuł 5

1. Zamrożone zostają wszystkie środki finansowe i zasoby gospodarcze będące w posiadaniu lub pod kontrolą, bezpośrednio lub pośrednio:

a) osób, o których mowa w załączniku I, wskazanych przez Komitet Sankcji i o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. a) lub będące w dyspozycji podmiotów będących w posiadaniu lub pod kontrolą, bezpośrednio lub pośrednio, tych osób lub wszelkich osób działających w ich imieniu lub pod ich kierunkiem, zgodnie ze wskazaniem Komitetu Sankcji;

b) osób lub podmiotów, o których mowa w załączniku II, które nie figurują w wykazie zamieszczonym w załączniku I, a które spowalniają proces pokoju i pojednania narodowego, i które w szczególności zagrażają właściwym wynikom procesu wyborczego, lub będące w dyspozycji podmiotów będących w posiadaniu lub pod kontrolą, bezpośrednio lub pośrednio, tych osób lub wszelkich osób działających w ich imieniu lub pod ich kierunkiem.

2. Żadne środki finansowe, aktywa finansowe ani zasoby gospodarcze nie są udostępniane, bezpośrednio lub pośrednio, osobom lub podmiotom, o których mowa w ust. 1, lub na rzecz tych osób lub podmiotów.

3. Państwa członkowskie mogą dopuścić wyłączenia ze środków, o których mowa w ust. 1 i 2, w odniesieniu do środków finansowych i zasobów gospodarczych, które są:

a) niezbędne do pokrycia podstawowych wydatków, wraz z płatnościami za żywność, czynsz lub kredyt hipoteczny, lekarstwa i leczenie, podatki, składki ubezpieczeniowe i opłaty na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej;

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrot wydatków poniesionych w związku ze świadczeniem usług prawniczych;

c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie należności lub opłat, zgodnie z przepisami krajowymi, za zwykłe przechowywanie lub utrzymywanie zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych;

d) konieczne do pokrycia wydatków nadzwyczajnych;

e) przedmiotem zastawu lub orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego, w którym to przypadku środki finansowe i zasoby gospodarcze mogą być wykorzystane do zaspokojenia roszczeń, na poczet których zostały zabezpieczone, lub roszczeń uznanych za zasadne w takim orzeczeniu, pod warunkiem, że zastaw ten został ustanowiony lub że orzeczenie zostało wydane przed dniem, w którym osoba, podmiot lub organ zostały wskazane przez Komitet Sankcji lub przez Radę i że odnośny zastaw nie został ustanowione, a orzeczenie nie zostało wydane na rzecz osoby lub podmiotu, o których mowa w niniejszym artykule.

W odniesieniu do osób i podmiotów wymienionych w załączniku I:

– wyłączenia, o których mowa w lit. a), b) i c) akapitu pierwszego niniejszego ustępu, mogą zostać przyjęte przez zainteresowane państwo członkowskie po powiadomieniu Komitetu Sankcji o zamiarze udzielenia zezwolenia na dostęp do takich środków finansowych i zasobów gospodarczych, w stosownych przypadkach i przy braku odmownej decyzji Komitetu Sankcji w terminie dwóch dni roboczych od daty takiego powiadomienia;

– wyłączenie, o którym mowa w lit. d) akapitu pierwszego niniejszego ustępu może zostać przyjęte przez zainteresowane państwo członkowskie po powiadomieniu Komitetu Sankcji i udzieleniu przez niego zgody;

– wyłączenie , o którym mowa w lit. e) akapitu pierwszego niniejszego ustępu może zostać przyjęte przez zainteresowane państwo członkowskie po powiadomieniu Komitetu Sankcji.

3a. W odniesieniu do osób i podmiotów wymienionych w załączniku II państwa członkowskie mogą zezwolić na wyłączenie spod środków, o których mowa w ust. 1 i 2, w odniesieniu do środków finansowych i zasobów gospodarczych niezbędnych do celów humanitarnych po uprzednim powiadomieniu pozostałych państw członkowskich i Komisji.

3b. Przepisy ust. 1 lit. b) nie uniemożliwiają wskazanej osobie ani podmiotowi uiszczania płatności należnych z tytułu umowy zawartej przed umieszczeniem tej osoby lub tego podmiotu w wykazie, o ile dane państwo członkowskie ustaliło, że płatność ta nie jest dokonywana bezpośrednio lub pośrednio przez osobę lub podmiot, o których mowa w ust. 1 lit. b).

4. Ust. 2 nie stosuje się do środków powiększających saldo zamrożonych funduszy, będących:

a) odsetkami lub innymi dochodami z tych rachunków; lub

b) płatnościami należnymi z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań, które zostały zawarte lub powstały przed datą objęcia tych rachunków środkami ograniczającymi na mocy wspólnego stanowiska 2004/852/WPZiB lub niniejszej decyzji,

pod warunkiem że wszelkie takie odsetki, inne dochody i płatności podlegają nadal ust. 1.

Artykuł 5a

Zakazuje się:

a) zakupu, pośredniczenia lub pomocy w emisji akcji lub obligacji emitowanych lub gwarantowanych po dniu 6 kwietnia 2011 r. przez nielegalny rząd Laurenta GBAGBO, jak również przez osoby lub podmioty działające w imieniu tego rządu lub z jego upoważnienia, lub przez podmioty będące jego własnością lub znajdujące się pod jego kontrolą. W drodze wyjątku instytucje finansowe są uprawnione do zakupu takich akcji lub obligacji o wartości odpowiadającej wartości akcji lub obligacji dotychczas przez nie posiadanych, które stają się płatne;

b) udzielania pożyczek w jakiejkolwiek postaci nielegalnemu rządowi Laurenta GBAGBO, jak również osobom lub podmiotom działającym w imieniu tego rządu lub z jego upoważnienia, lub podmiotom będącym jego własnością lub znajdującym się pod jego kontrolą.

Zakup, pośrednictwo i pomoc w emitowaniu akcji lub obligacji oraz udzielanie pożyczek, o których mowa w lit. a) i b), nie powoduje powstania jakiegokolwiek rodzaju odpowiedzialności osób fizycznych i prawnych, podmiotów oraz organów, jeżeli nie wiedziały one ani nie miały uzasadnionego powodu, by podejrzewać, że ich działania mogłyby naruszyć odnośne zakazy.

Artykuł 6

1. Rada ustala wykaz zawarty w załączniku I i dokonuje jego zmian zgodnie z decyzjami Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych lub Komitetu Sankcji.

2. Rada, działając na wniosek państwa członkowskiego lub Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, ustala wykaz zawarty w załączniku II i dokonuje jego zmian.

Artykuł 7

1. W przypadku wskazania danej osoby lub podmiotu przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet Sankcji, Rada dodaje taką osobę lub taki podmiot do wykazu w załączniku I.

2. W przypadku gdy Rada podejmie decyzję o zastosowaniu wobec danej osoby lub danego podmiotu środków, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. b) i w art. 5 ust. 1 lit. b), odpowiednio zmienia ona załącznik II.

3. O swojej decyzji, w tym o powodach umieszczenia w wykazie, Rada powiadamia daną osobę lub dany podmiot bezpośrednio – gdy adres jest znany – albo przez publiczne ogłoszenie, umożliwiając danej osobie lub danemu podmiotowi przedstawienie uwag.

4. Jeżeli sformułowane zostaną uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada weryfikuje swoją decyzję i o wyniku informuje daną osobę lub dany podmiot.

Artykuł 8

1. W załączniku I i II wskazuje się powody umieszczenia danych osób i podmiotów w wykazie, dostarczone w przypadku załącznika I przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet Sankcji.

2. W załączniku I i II podaje się również dostępne informacje konieczne do zidentyfikowania odnośnych osób lub podmiotów, dostarczone w przypadku załącznika I przez Radę Bezpieczeństwa lub Komitet Sankcji. W odniesieniu do osób informacje takie mogą obejmować nazwiska i imiona, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer paszportu i dowodu tożsamości, płeć, adres (jeżeli jest znany) oraz funkcję lub zawód. W odniesieniu do podmiotów informacje takie mogą obejmować nazwę, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i adres siedziby. W załączniku I podaje się również, kiedy osoba lub podmiot zostały wskazane przez Radę Bezpieczeństwa lub przez Komitet Sankcji.

Artykuł 9

Tracą moc wspólne stanowiska 2004/852/WPZiB i 2006/30/WPZiB.

Artykuł 9a

Aby zmaksymalizować efekt środków określonych w niniejszej decyzji, Unia zachęca państwa trzecie do przyjmowania środków ograniczających podobnych do środków zawartych w niniejszej decyzji.

Artykuł 10

1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

2. Niniejsza decyzja podlega przeglądowi, zmianom lub uchyleniu, w stosownych przypadkach, zgodnie z odpowiednimi decyzjami Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

3. Środki, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. b) i art. 5 ust. 1 lit. b), poddawane są regularnej weryfikacji, co najmniej raz na 12 miesięcy. Środki te przestają mieć zastosowanie do odnośnych osób i podmiotów, jeżeli Rada stwierdzi w trybie określonym w art. 6 ust. 2, że warunki ich stosowania już nie zachodzą.

4. Środki, o których mowa w art. 5 ust. 2, w zakresie, w jakim dotyczą portów wymienionych w załączniku II, zostaną poddane przeglądowi nie później niż w dniu 1 czerwca 2011 r.

Sporządzono w Brukseli dnia 29 października 2010 r.

ZAŁĄCZNIK III

Wykaz uzbrojenia i pokrewnego materiału śmiercionośnego

Wykaz uzbrojenia i pokrewnego materiału śmiercionośnego, o których mowa w art. 2 ust. 1 lit. b) ppkt (ii):

1) Broń, artyleria do bezpośredniego i pośredniego ognia oraz broń strzelecka o kalibrze większym niż 12,7 mm, a także amunicja i części do nich.

2) Granatniki przeciwpancerne, rakiety, lekka broń przeciwpancerna, granaty nasadkowe i granatniki.

3) Pociski rakietowe ziemia-powietrze, w tym przenośne przeciwlotnicze zestawy rakietowe (MANPADS); pociski rakietowe ziemia-ziemia oraz pociski rakietowe powietrze-ziemia.

4) Moździerze o kalibrze większym niż 82 mm.

5) Przeciwpancerna broń kierowana, w szczególności przeciwpancerne pociski kierowane oraz amunicja i części do nich.

6) Uzbrojone samoloty, w tym wiropłaty lub stałopłaty.

7) Uzbrojone pojazdy wojskowe lub pojazdy wojskowe wyposażone w uchwyty na broń.

8) Ładunki wybuchowe oraz urządzenia zawierające materiały wybuchowe, przeznaczone do celów wojskowych, miny i materiał pokrewny.

9) Strzeleckie i obserwacyjne przyrządy noktowizyjne.