RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (¹) („rozporządzenie podstawowe”), w szczególności jego art. 9,

uwzględniając wniosek przedstawiony przez Komisję Europejską po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

A. PROCEDURA

(1) Rozporządzeniem (WE) nr 452/2007 (²) („zaskarżone rozporządzenie”) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe wynoszące od 9,9 % do 38,1 % na przywóz desek do prasowania, wolno stojących lub nie, z blatem wyposażonym w odsysanie pary lub ogrzewanie lub nadmuch lub bez tych funkcji, w tym również rękawniki, a także podstawowe części tych desek, tj. nogi, blaty i podstawy do żelazka, pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”) i Ukrainy.

(2) W dniu 12 czerwca 2007 r. jeden ze współpracujących chińskich producentów eksportujących, a mianowicie Foshan Shunde Yongjian Housewares and Hardware Co. Ltd. („Foshan Shunde”), złożył wniosek do Sądu (przed wejściem w życie Traktatu z Lizbony „Sąd Pierwszej Instancji”) o unieważnienie rozporządzenia (WE) nr 452/2007 w zakresie, w jakim dotyczy ono wnoszącego odwołanie (³).

(3) W dniu 29 stycznia 2008 r. Sąd odrzucił wniosek Foshan Shunde.

(4) W dniu 3 kwietnia 2008 r. Foshan Shunde wniósł odwołanie do Trybunału Sprawiedliwości, wnosząc, aby Trybunał uchylił wyrok Sądu oraz stwierdził nieważność rozporządzenia (WE) nr 452/2007 w zakresie, w jakim dotyczy ono wnoszącego odwołanie.

(5) W dniu 1 października 2009 r. Trybunał Sprawiedliwości w wyroku w sprawie C-141/08 P („wyrok Trybunału Sprawiedliwości”) uchylił wcześniejszy wyrok Sądu z dnia 29 stycznia 2008 r. W swoim wyroku Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że na prawa Foshan Shunde do obrony niekorzystny wpływ miało naruszenie art. 20 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Z tego względu Trybunał Sprawiedliwości unieważnił zaskarżone rozporządzenie w zakresie, w jakim nakłada ono cło antydumpingowe na przywóz desek do prasowania produkowanych przez Foshan Shunde.

(6) Sąd w sprawie T-2/95 (⁴) („sprawa IPS”) uznał, że w sprawach, gdy postępowanie składa się z kilku etapów administracyjnych, unieważnienie jednego z tych etapów nie unieważnia całości postępowania. Postępowanie antydumpingowe stanowi przykład takiego postępowania wieloetapowego. W rezultacie, unieważnienie zaskarżonego rozporządzenia w odniesieniu do jednej strony nie pociąga za sobą unieważnienia całej procedury przeprowadzonej przed przyjęciem tego rozporządzenia. Ponadto, zgodnie z art. 266 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, instytucje Unii są zobowiązane do wykonania wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 1 października 2009 r. Oznacza to również możliwość skorygowania tych aspektów zaskarżonego rozporządzenia, które doprowadziły do jego unieważnienia, pozostawiając niezmienioną treść części niepodlegających zaskarżeniu, które nie zostały objęte wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości – tak jak przyjęto w sprawie C-458/98 P (⁵) („odwołanie IPS”). Należy zauważyć, że oprócz ustalenia naruszenia art. 20 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, wszystkie inne ustalenia poczynione w zaskarżonym rozporządzeniu automatycznie pozostają w mocy w zakresie, w jakim Trybunał Sprawiedliwości odrzucił wszystkie wnioski w tym zakresie.

(7) W następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 1 października 2009 r. opublikowano zawiadomienie (⁶) dotyczące częściowego wznowienia dochodzenia antydumpingowego w sprawie przywozu desek do prasowania pochodzących między innymi z ChRL. Zakres ponownie wszczętego dochodzenia był ograniczony do wykonaniu wyroku Trybunału Sprawiedliwości w odniesieniu do Foshan Shunde.

(8) Komisja oficjalnie powiadomiła o częściowym wznowieniu dochodzenia producentów eksportujących, importerów oraz użytkowników, co do których wiadomo, że są zainteresowani, przedstawicieli kraju wywozu oraz przemysł unijny. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu.

(9) Wszystkie strony, które wystąpiły z wnioskiem we wskazanym terminie oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.

(10) Otrzymano oświadczenia od dwóch producentów eksportujących w ChRL (z których jeden jest bezpośrednio zainteresowaną stroną, tj. Foshan Shunde), przemysłu unijnego oraz dwóch importerów niepowiązanych.

(11) Wszystkie zainteresowane strony zostały poinformowane o istotnych faktach i względach, na podstawie których zamierzano zalecić nałożenie ostatecznego cła antydumpingowego na Foshan Shunde. Wyznaczono również termin, w którym strony miały możliwość przedstawienia uwag dotyczących ujawnionych informacji. Uwagi przedstawione przez strony zostały rozpatrzone, a w stosownych przypadkach ustalenia zostały odpowiednio zmienione.

B. WYKONANIE WYROKU TRYBUNAŁU SPRAWIEDLIWOŚCI

1. Uwaga wstępna

(12) Należy przypomnieć, że powodem unieważnienia zaskarżonego rozporządzenia był fakt, że Komisja wysłała swój wniosek o nałożenie ostatecznego cła antydumpingowego do Rady przed upływem 10-dniowego obowiązkowego terminu na otrzymanie uwag określonego w art. 20 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, po wysłaniu zainteresowanym stronom dokumentu dotyczącego ujawnienia ostatecznych ustaleń.

2. Uwagi zainteresowanych stron

(13) Foshan Shunde stwierdził, że wyrok Trybunału Sprawiedliwości nie wymaga żadnych środków wykonawczych. Według spółki wznowienie postępowania jest nielegalne, gdyż nie ma żadnego konkretnego przepisu w rozporządzeniu podstawowym zezwalającego na takie podejście, i takie wznowienie stałoby w sprzeczności z określonym przepisami 15-miesięcznym terminem zakończenia dochodzenia wskazanym w art. 6 ust. 9 rozporządzenia podstawowego oraz 18-miesięcznym terminem określonym w art. 5.10 Porozumienia antydumpingowego WTO. Foshan Shunde stwierdził, że sprawa IPS nie może służyć jako precedens, ponieważ została oparta na rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2423/88 z dnia 11 lipca 1988 r. w sprawie ochrony przed przywozem towarów po cenach dumpingowych lub subsydiowanym z państw niebędących członkami Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (⁷) („stare rozporządzenie podstawowe”), zgodnie z którym obowiązkowe terminy nie miały jeszcze zastosowania. Foshan Shunde argumentował także, że jeżeli Komisja zdecydowała się na wykonanie wyroku Trybunału Sprawiedliwości, powinno to się odbyć na podstawie dokumentu Komisji dotyczącego ujawnienia ostatecznych ustaleń z dnia 20 lutego 2007 r., w którym stronie przyznano status podmiotu traktowanego na zasadach rynkowych („MET”) i stwierdzono, że spółka nie stosuje dumpingu, a nie na podstawie zmienionego dokumentu dotyczącego ujawnienia ostatecznych ustaleń z dnia 23 marca 2007 r., w którym Komisja potwierdziła swoje ustalenia tymczasowe w sprawie Foshan Shunde o nieprzyznaniu MET i marginesie dumpingu w wysokości 18,1 %.

(14) Drugi chiński producent eksportujący – Zheijiang Harmonic Hardware Products Co. Ltd. („Zheijiang Harmonic”) – przedstawił szereg argumentów, które były zasadniczo identyczne z argumentami Foshan Shunde, tj. że nie ma podstawy prawnej do wznowienia postępowania i że prawnie nie jest możliwe ponowne nałożenia cła antydumpingowego po terminie określonym w rozporządzeniu podstawowym i Porozumieniu antydumpingowym WTO. Utrzymywał on także, że ponowne wydanie zmienionego dokumentu dotyczącego ujawnienia ustaleń i przyznanie okresu na odpowiedź zgodnie z art. 20 ust. 5 rozporządzenia podstawowego nie może skorygować naruszenia prawa Zheijiang Harmonic do obrony i nielegalnego nałożenia cła. Wreszcie producent zwrócił uwagę, że Komisja nie może ponownie wprowadzić środków antydumpingowych na podstawie informacji dotyczących roku 2005, tj. okresu poprzedzającego o ponad cztery lata częściowe wznowienie dochodzenia, gdyż byłoby to niezgodne z art. 6 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. Ponadto Zheijang Harmonic argumentował, że Komisja nie może wznowić sprawy, ponieważ straciła swój obiektywizm i bezstronność w momencie, gdy zaproponowane przez Komisję zaskarżone rozporządzenie zostało częściowo unieważnione przez Trybunał Sprawiedliwości.

(15) Dwóch unijnych importerów/producentów niepowiązanych nie przedstawiło żadnych informacji ani danych co do aspektów prawnych ponownego dochodzenia, ale podkreśliło raczej swoją rolę uczestników unijnego rynku desek do prasowania. Jeden z nich zwrócił także uwagę na skutki unieważnienia rozporządzenia przez Trybunał Sprawiedliwości i wynikającego z niego częściowego wznowienia dochodzenia w ich sprawie.

(16) Przemysł unijny argumentował, że producenci unijni płacą cenę za nieprawidłowość stwierdzoną przez Trybunał Sprawiedliwości, gdyż pozostali oni bez ochrony przed przywozem, co do którego stwierdzono, że odbywa się po cenach dumpingowych i powoduje szkodę. Przemysł unijny zaproponował, aby wszcząć ponownie procedurę na etapie, na którym Komisja popełniła nieprawidłowości, tj. w czasie gdy chińska spółka miała przedstawić swoje uwagi na temat dokumentu Komisji dotyczącego ujawnienia ostatecznych ustaleń z dnia 23 marca 2007 r., podejmując decyzję z uwzględnieniem uwag tej strony i wysyłając do Rady nowy wniosek ograniczony do sytuacji Foshan Shunde w celu przywrócenia cła antydumpingowego nałożonego na przywóz desek do prasowania produkowanych przez Foshan Shunde. Przemysł unijny także stwierdził, że w przeszłości stosowano podobne podejście (tj. w wyrokach w sprawie IPS, w odwołaniu IPS oraz w rozporządzeniu Rady (WE) nr 235/2004 (⁸) przyjętym w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-76/00 P Petrotub SA and Republica SA przeciwko Radzie). Ponadto, według tej strony, termin 15 miesięcy określony w rozporządzeniu podstawowym nie ma zastosowania do zmiany rozporządzenia nakładającego cło antydumpingowe w celu wykonania wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

3. Analiza uwag

(17) Należy przypomnieć, że Trybunał Sprawiedliwości odrzucił wszystkie istotne argumenty Foshan Shunde dotyczące meritum sprawy. Z tego względu instytucje Unii są głównie zobowiązane do skorygowania części procedury administracyjnej, w której wystąpiły nieprawidłowości we wstępnym dochodzeniu.

(18) Argument, zgodnie z którym wprowadzenie terminów, odpowiednio 15 miesięcy i 18 miesięcy, na zakończenie dochodzeń antydumpingowych nie pozwala Komisji na stosowanie podejścia, jakie przyjęto w sprawie IPS, uznano za nieuzasadniony. Uznaje się, że termin ten nie jest istotny w przypadku wykonywania wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Rzeczywiście taki termin dotyczy tylko zakończenia pierwotnego dochodzenia od momentu wszczęcia do daty ostatecznych działań i nie dotyczy żadnych kolejnych działań, które należałoby podjąć np. w wyniku postępowania sądowego. Ponadto należy zauważyć, że każda inna interpretacja oznaczałaby, że skuteczne działania sądowe podejmowane przez przemysł unijny nie miałyby żadnego praktycznego wpływu na tę stronę, jeżeli przyjmuje się, że upłynięcie terminu zakończenia pierwotnego dochodzenia nie pozwoliłoby na wykonanie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Byłoby to wbrew zasadzie, zgodnie z którą wszystkie strony powinny mieć możliwość skorzystania ze skutecznego przeglądu sądowego.

(19) Należy także przypomnieć, że Sąd w swoim wyroku w sprawach połączonych T-163/94 i T-165/94 (⁹) orzekł, że nawet „miękkie” terminy obowiązujące na mocy starego rozporządzenia podstawowego nie mogły zostać przesunięte ponad rozsądne granice, i stwierdził, że dochodzenie trwające ponad trzy lata to za długo. Kontrastuje to ze sprawą IPS, w przypadku której wykonanie wyroku Trybunału Sprawiedliwości nastąpiło siedem lat po wszczęciu pierwotnego dochodzenia, a wyrok Trybunału Sprawiedliwości nie zawierał żadnych wskazań, że terminy stanowiły problem.

(20) Z tego względu stwierdza się, że art. 6 ust. 9 rozporządzenia podstawowego ma zastosowanie jedynie do wszczęcia postępowania i zakończenia dochodzenia wszczętego na mocy art. 5 ust. 9 rozporządzenia podstawowego, a nie do częściowego wznowienia dochodzenia w celu wykonania wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

(21) Wniosek ten jest zgodny z podejściem przyjmowanym w celu wykonania sprawozdań panelów i Organu Apelacyjnego WTO, gdzie przyjmuje się, że instytucje mogą skorygować braki w rozporządzeniu nakładającym cło antydumpingowe w celu zastosowania się do sprawozdań organu rozstrzygania sporów, łącznie ze sprawami dotyczącymi Unii (¹⁰). W takich przypadkach uznano za konieczne przyjęcie specjalnych procedur w celu wykonania sprawozdań panelu i Organu Apelacyjnego WTO z powodu braku możliwości bezpośredniego zastosowania takich sprawozdań w porządku prawnym Unii, w przeciwieństwie do wyroków Trybunału Sprawiedliwości, które są bezpośrednio stosowane.

(22) W odniesieniu do argumentów w sprawie zastosowania art. 6 ust. 1 rozporządzenia podstawowego należy zauważyć, że nie można było stwierdzić żadnego naruszenie art. 6 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, gdyż Komisja nie wszczęła nowego postępowania, ale wznowiła pierwotne dochodzenie w celu wykonania wyroku Trybunału Sprawiedliwości.

(23) W odniesieniu do argumentu, zgodnie z którym Foshan Shunde powinien otrzymać dokument dotyczący ujawnienia ustaleń z dnia 20 lutego 2007 r., a nie zmieniony dokument dotyczący ujawnienia ustaleń z dnia 23 marca 2007 r., należy zauważyć, że zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Komisja powinna skorygować nieprawidłowość proceduralną. Ta administracyjna nieprawidłowość miała miejsce dopiero wtedy, gdy Foshan Shunde otrzymał mniej niż 10 dni na przesłanie uwag na temat zmienionego dokumentu dotyczącego ujawnienia ustaleń. Z tego względu wyrok Trybunału Sprawiedliwości nie miał wpływu na ważność wcześniejszych etapów pierwotnego dochodzenia; nie ma zatem potrzeby rozpatrywania tej ważności w kontekście obecnego częściowego wznowienia dochodzenia.

4. Wniosek

(24) Uwzględniając uwagi poczynione przez strony i ich analizę, stwierdzono, że wykonanie wyroku Trybunału Sprawiedliwości powinno przyjąć formę ponownego przedstawienia spółce Foshan Shunde oraz wszystkim innym zainteresowanym stronom zmienionego dokumentu dotyczącego ujawnienia ostatecznych ustaleń z dnia 23 marca 2007 r., na podstawie którego wnioskowano o ponowne nałożenie cła antydumpingowego na przywóz desek do prasowania produkowanych przez Foshan Shunde, w drodze zaskarżonego rozporządzenia.

(25) Na podstawie powyższego stwierdzono także, że Komisja powinna dać Foshan Shunde oraz wszystkim innym zainteresowanym stronom wystarczająco dużo czasu na przedstawienie uwag na temat zmienionego dokumentu dotyczącego ujawnienia ostatecznych ustaleń z dnia 23 marca 2007 r., a następnie ocenić te uwagi w celu określenia, czy należy złożyć wniosek do Rady o ponowne nałożenie cła antydumpingowego na przywóz desek do prasowania produkowanych przez Foshan Shunde na podstawie faktów odnoszących się do okresu objętego pierwotnym dochodzeniem.

C. UJAWNIENIE USTALEŃ

(26) Wszystkie zainteresowane strony poinformowano o podstawowych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzano wykonać wyrok Trybunału Sprawiedliwości.

(27) Wszystkie zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia swoich uwag, przy zastosowaniu terminu 10 dni określonego w art. 20 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Ich opinie zostały rozpatrzone i uwzględnione, w stosownych przypadkach, lecz nie stanowiły one podstawy do zmiany powyższych wniosków.

(28) Foshan Shunde i wszystkie inne zainteresowane strony otrzymały zmieniony dokument dotyczący ujawnienia ostatecznych ustaleń z dnia 23 marca 2007 r., na podstawie którego wnioskowano o ponowne nałożenie cła antydumpingowego na przywóz desek do prasowania produkowanych przez Foshan Shunde w oparciu o fakty odnoszące się do okresu objętego pierwotnym dochodzeniem.

(29) Foshan Shunde i wszystkie inne zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia swoich uwag dotyczących zmienionego dokumentu dotyczącego ujawnienia ustaleń. Przedstawione argumenty ustne i pisemne zostały rozpatrzone i w stosownych przypadkach uwzględnione. W świetle poczynionych uwag, zaobserwowano, co następuje. Działania przewidziane w niniejszym rozporządzeniu oparte są na fakcie, że Trybunał Sprawiedliwości podkreślił w swoim wyroku, iż art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego nie można interpretować w ten sposób, że zobowiązuje on Komisję do przedstawienia Radzie wniosku dotyczącego środków ostatecznych, który utrwalałby błąd popełniony w pierwotnej ocenie kryteriów materialnych wymienionego przepisu (¹¹). Mimo że Trybunał Sprawiedliwości poczynił tę uwagę w odniesieniu do błędu na niekorzyść wnioskodawcy w tej sprawie, jasne jest, że wskazaną interpretację należy stosować w sposób wyważony, co oznacza także, że nie można utrwalać błędu na niekorzyść przemysłu unijnego. Jak przedstawiono w zmienionym dokumencie dotyczącym ujawnienia ostatecznych ustaleń z dnia 23 marca 2007 r. i w zmienionym dokumencie dotyczącym ujawnienia szczególnych ustaleń z tego samego dnia oraz we wcześniejszych pismach Komisji do wnioskodawcy, na podstawie których sporządzono te dokumenty, należy odmówić Foshan Shunde przyznania statusu podmiotu traktowanego na zasadach rynkowych z powodu praktyk księgowych spółki, które wiązały się z różnymi poważnymi uchybieniami i były niezgodne z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości. To naruszenie drugiego kryterium art. 2 ust. 7 nie może zostać zrekompensowane statystykami, o których mowa w pkt 12 ostatnie zdanie wyroku Trybunału Sprawiedliwości. Podejście, które pierwotnie rozważano w dokumencie dotyczącym ujawnienia ostatecznych ustaleń z dnia 20 lutego 2007 r., należy zatem zakwalifikować jako błąd, który powinien zostać skorygowany. W celu ochrony przemysłu unijnego przed dumpingiem na wnioskodawcę należy jak najszybciej ponownie nałożyć cło antydumpingowe.

(30) Po ujawnieniu zasadniczych faktów i ustaleń, na podstawie których zamierzano zalecić ponowne wprowadzenie ostatecznych środków antydumpingowych, jeden chiński producent eksportujący zaproponował zobowiązanie cenowe zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. Wskazana oferta zobowiązania nie stanowiła jednak rozwiązania dla problemów wymienionych w motywie 68 zaskarżonego rozporządzenia, zwłaszcza w odniesieniu do potrzeby określenia rozsądnej minimalnej ceny importowej dla każdego z wielu rodzajów produktu, która mogłaby być monitorowana przez Komisję bez poważnego zagrożenia związanego z obejściem ceł. Ponadto oferta zobowiązania cenowego wskazywała jedną średnią cenę importową dotyczącą wyłącznie jednego rodzaju produktu objętego wywozem do Unii albo kilka minimalnych cen importowych, które obliczono na podstawie średnich ważonych cen dla kombinacji kilku produktów. Co więcej, wszystkie proponowane kombinacje minimalnej ceny importowej były znacznie niższe od najwyższej ustalonej ceny eksportowej. W związku z powyższym stwierdzono, iż takie zobowiązanie jest nierealne i nie może być przyjęte. Zainteresowana strona została poinformowana o tej decyzji i miała możliwość przedstawienia uwag. Jednak jej uwagi nie miały wpływu na powyższe wnioski.

D. CZAS OBOWIĄZYWANIA ŚRODKÓW

(31) Niniejsza procedura nie ma wpływu na datę, z upływem której wygasną środki wprowadzone zaskarżonym rozporządzeniem zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Niniejszym nakłada się ostateczne cło antydumpingowe na przywóz desek do prasowania, wolno stojących lub nie, z blatem wyposażonym w odsysanie pary lub ogrzewanie lub nadmuch lub bez tych funkcji, w tym również rękawników, a także podstawowych części tych desek, tj. nóg, blatów i podstaw do żelazka, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej, zgłaszanych obecnie w ramach kodów CN ex 3924 90 00, ex 4421 90 98, ex 7323 93 90, ex 7323 99 91, ex 7323 99 99, ex 8516 79 70 i ex 8516 90 00 (kody TARIC 3924 90 00 10, 4421 90 98 10, 7323 93 90 10, 7323 99 91 10, 7323 99 99 10, 8516 79 70 10 i 8516 90 00 51) i produkowanych przez Foshan Shunde Yongjian Housewares and Hardware Co. Ltd., Foshan (dodatkowy kod TARIC A785).

2. Stawka ostatecznego cła antydumpingowego mającego zastosowanie do ceny netto na granicy Unii, przed ocleniem, wynosi 18,1 %.

3. O ile nie określono inaczej, zastosowanie mają obowiązujące przepisy dotyczące należności celnych.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 września 2010 r.