KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (¹), w szczególności jego art. 74,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Załącznik I do rozporządzenia (WE) nr 44/2001 zawiera wykaz krajowych przepisów jurysdykcyjnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 i art. 4 ust. 2 rozporządzenia. Załącznik II zawiera wykaz sądów lub innych organów w państwach członkowskich odpowiedzialnych za zajmowanie się wnioskami o stwierdzenie wykonalności. Załącznik III zawiera wykaz sądów, do których można wnieść środki zaskarżenia od decyzji w sprawie stwierdzenia wykonalności.

(2) Załączniki I, II i III do rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 zostały wielokrotnie zmienione, ostatnio rozporządzeniem Komisji (WE) nr 280/2009 (²), w celu aktualizacji krajowych przepisów jurysdykcyjnych, wykazów sądów lub innych właściwych organów oraz obowiązujących procedur odwoławczych.

(3) Państwa członkowskie zgłosiły Komisji dodatkowe zmiany w wykazach zamieszczonych w załącznikach I, II i III. Dlatego zasadna wydaje się publikacja ujednoliconych wersji wykazów zawartych w tych załącznikach.

(4) Zgodnie z art. 4 Umowy pomiędzy Wspólnotą Europejską a Królestwem Danii w sprawie właściwości sądów oraz uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych (³) Dania nie powinna brać udziału w przyjmowaniu zmian do rozporządzenia Bruksela I, a zmiany takie nie są wiążące dla Danii ani nie mają do niej zastosowania.

(5) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 44/2001,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Załączniki I–III do rozporządzenia (WE) nr 44/2001 zastępuje się odpowiednimi załącznikami do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich zgodnie z Traktatami.

Sporządzono w Brukseli dnia 12 maja 2010 r.

ZAŁĄCZNIK I

Przepisy jurysdykcyjne, o których mowa w art. 3 ust. 2 i art. 4 ust. 2

— w Belgii: art. 5-14 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. o prawie prywatnym międzynarodowym,

— w Bułgarii: art. 4 ust. 1 pkt 2 kodeksu prawa prywatnego międzynarodowego,

— w Republice Czeskiej: art. 86 ustawy nr 99/1963 Coll. - kodeks postępowania cywilnego (občanský soudní řád), z późniejszymi zmianami,

— w Niemczech: art. 23 kodeksu postępowania cywilnego (Zivilprozeßordnung),

— w Estonii: art. 86 kodeksu postępowania cywilnego (tsiviilkohtumenetluse seadustik),

— w Grecji: artykuł 40 kodeksu postępowania cywilnego (Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας),

— we Francji: art. 14 i 15 kodeksu cywilnego (Code civil),

— w Irlandii: przepisy umożliwiające oparcie jurysdykcji na fakcie doręczenia pozwanemu dokumentu wszczynającego postępowanie podczas jego czasowej obecności w Irlandii,

— we Włoszech: art. 3 i 4 ustawy 218 z dnia 31 maja 1995 r.,

— na Cyprze: art. 21 ust. 2 ustawy o sądach (Courts of Justice Law) nr 14 z 1960 r., z późniejszymi zmianami,

— na Łotwie: art. 27 i art. 28 ust. 3, 5, 6 i 9 ustawy o postępowaniu cywilnym (Civilprocesa likums),

— na Litwie: art. 31 kodeksu postępowania cywilnego (Civilinio proceso kodeksas),

— w Luksemburgu: art. 14 i 15 kodeksu cywilnego (Code civil),

— na Węgrzech: art. 57 dekretu z mocą ustawy nr 13 z 1979 r. w sprawie prawa prywatnego międzynarodowego (a nemzetközi magánjogról szóló 1979. évi 13. törvényerejű rendelet),

— na Malcie: art. 742, 743 i 744 kodeksu organizacji i procedury cywilnej - rozdział 12 (Kodiċi ta′ Organizzazzjoni u Proċedura Ċivili – Kap. 12) oraz art. 549 kodeksu handlowego - rozdział 13 (Kodiċi tal-kummerċ – Kap. 13),

— w Austrii: art. 99 ustawy o właściwości sądów (Jurisdiktionsnorm),

— w Polsce: art. 1103 ust. 4 Kodeksu postępowania cywilnego,

— w Portugalii: art. 65 ust. 1a kodeksu postępowania cywilnego (Código de Processo Civil), w zakresie, w jakim może on obejmować nadzwyczajne podstawy jurysdykcji, takie jak sądy właściwe dla miejsca siedziby oddziału, agencji lub innego zakładu (jeżeli siedziba ta znajduje się w Portugalii), w przypadku gdy stroną, do której następuje doręczenie, jest administracja centralna (jeżeli ma ona siedzibę w innym państwie) oraz art. 10 kodeksu postępowania w sprawach pracowniczych (Código de Processo do Trabalho), w zakresie, w jakim może on obejmować nadzwyczajne podstawy jurysdykcji, takie jak sądy właściwe dla miejsca, w którym powód ma miejsce zamieszkania, w postępowaniach dotyczących indywidualnych umów o pracę wszczętych przez pracownika przeciwko pracodawcy,

— w Rumunii: art. 148-157 ustawy nr 105/1992 w sprawie stosunków w zakresie prawa prywatnego międzynarodowego,

— w Słowenii: art. 48 ust. 2 ustawy o prawie prywatnym międzynarodowym i postępowaniu w tym zakresie (Zakon o medarodnem zasebnem pravu in postopku) w związku z art. 47 ust. 2 ustawy o postępowaniu cywilnym (Zakon o pravdnem postopku) i art. 58 ustawy o prawie prywatnym międzynarodowym i postępowaniu w tym zakresie (Zakon o medarodnem zasebnem pravu in postopku) w związku z art. 59 ustawy o postępowaniu cywilnym (Zakon o pravdnem postopku),

— na Słowacji: art. 37–37e ustawy nr 97/1963 o prawie prywatnym międzynarodowym i odnośne przepisy proceduralne,

— w Finlandii: art. 18 ust. 1 akapit pierwszy i drugi w rozdziale 10 kodeksu postępowania sądowego (oikeudenkäymiskaari/rättegångsbalken),

— w Szwecji: akapit pierwszy w § 3 rozdziału 10 Kodeksu postępowania sądowego (rättegångsbalken);

— w Zjednoczonym Królestwie: przepisy umożliwiające oparcie jurysdykcji na fakcie:

a) doręczenia pozwanemu dokumentu wszczynającego postępowanie podczas jego czasowej obecności w Zjednoczonym Królestwie; lub

b) posiadania przez pozwanego majątku w Zjednoczonym Królestwie; lub

c) zajęcia przez powoda majątku w Zjednoczonym Królestwie.

ZAŁĄCZNIK II

Wnioski, o których mowa w art. 39, można składać do następujących sądów lub innych właściwych organów:

— w Belgii - tribunal de première instance lub rechtbank van eerste aanleg lub erstinstanzliches Gericht

— w Bułgarii - окръжния съд,,

— w Republice Czeskiej - okresní soud lub soudní exekutor,

— w Niemczech:

a) przewodniczący izby w Landgericht;

b) notariusz w procedurze dotyczącej stwierdzenia wykonalności dokumentu urzędowego,

— w Estonii - maakohus (sąd okręgowy),

— w Grecji - Μονομελές Πρωτοδικείο,

— w Hiszpanii - Juzgado de Primera Instancia,

— we Francji:

a) greffier en chef du tribunal de grande instance;

b) président de la chambre départementale des notaires w przypadku wniosku o stwierdzenie wykonalności notarialnego dokumentu urzędowego,

— w Irlandii - High Court,

— we Włoszech - corte d’appello,

— na Cyprze - Επαρχιακό Δικαστήριο lub, w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne, Οικογενειακό Δικαστήριο,

— na Łotwie - rajona (pilsētas) tiesa,

— na Litwie - Lietuvos apeliacinis teismas,

— w Luksemburgu - prezes tribunal d’arrondissement,

— na Węgrzech - megyei bíróság székhelyén működő helyi bíróság, a w Budapeszcie - Budai Központi Kerületi Bíróság,

— na Malcie - Prim' Awla tal-Qorti Ċivili lub Qorti tal-Maġistrati ta' Għawdex fil-ġurisdizzjoni superjuri tagħha lub - w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne - Reġistratur tal-Qorti, po przekazaniu przez Ministru responsabbli għall-Ġustizzja,

— w Niderlandach - voorzieningenrechter van de rechtbank,

— w Austrii - Bezirksgericht,

— w Polsce - sąd okręgowy,

— w Portugalii - Tribunal de Comarca,

— w Rumunii - Tribunal,

— w Słowenii - okrožno sodišče,

— na Słowacji – okresný súd,

— w Finlandii – käräjäoikeus/tingsrätt,,

— w Szwecji – Svea hovrätt,

— w Zjednoczonym Królestwie:

a) w Anglii i Walii – High Court of Justice lub – w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne – Magistrates’ Court, po przekazaniu przez Secretary of State;

b) w Szkocji – Court of Session lub – w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne – Sheriff Court, po przekazaniu przez Secretary of State;

c) w Irlandii Północnej – High Court of Justice lub – w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne – Magistrates Court, po przekazaniu przez Secretary of State;

d) w Gibraltarze – Supreme Court of Gibraltar lub – w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne – Magistrates Court, po przekazaniu przez Attorney General of Gibraltar.

ZAŁĄCZNIK III

Środki zaskarżenia, o których mowa w art. 43 ust. 2, wnosi się do następujących sądów państw członkowskich:

— w Belgii:

a) w przypadku środka zaskarżenia wnoszonego przez pozwanego - tribunal de première instance lub rechtbank van eerste aanleg lub erstinstanzliche Gericht;

b) w przypadku środka zaskarżenia wnoszonego przez wnioskodawcę - Cour d’appel lub hof van beroep,

— w Bułgarii - Апелативен съд — София,

— w Republice Czeskiej - sąd odwoławczy za pośrednictwem sądu rejonowego,

— w Niemczech - Oberlandesgericht,

— w Estonii - ringkonnakohus,

— w Grecji - Εφετείο,

— w Hiszpanii - Juzgado de Primera Instancia, który wydał zaskarżone orzeczenie - środek zaskarżenia rozstrzyga Audiencia Provincial,

— we Francji:

a) cour d’appel w przypadku orzeczeń zatwierdzających wniosek;

b) prezes tribunal de grande instance w przypadku orzeczeń odrzucających wniosek,

— w Irlandii - High Court,

— w Islandii - heradsdomur,

— we Włoszech - corte d’appello,

— na Cyprze - Επαρχιακό Δικαστήριο lub, w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne, Οικογενειακό Δικαστήριο,,

— na Łotwie - Apgabaltiesa za pośrednictwem rajona (pilsētas) tiesa,

— na Litwie - Lietuvos apeliacinis teismas,

— w Luksemburgu - Cour supérieure de Justice jako instancja odwoławcza w sprawach cywilnych,

— na Węgrzech - miejscowy sąd pierwszej instancji przy siedzibie sądu okręgowego (w Budapeszcie, przy centralnym sądzie rejonowym w Budzie); środek zaskarżenia rozpatruje sąd okręgowy (w Budapeszcie - sąd miasta stołecznego),

— na Malcie - Qorti ta' l-Appell zgodnie z procedurą odwoławczą ustanowioną w Kodiċi ta′ Organizzazzjoni u Proċedura Ċivili – Kap.12 lub, w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne - ċitazzjoni przed Prim′ Awla tal- Qorti ivili jew il-Qorti tal-Maġistrati ta′ Għawdex fil-ġurisdizzjoni superjuri tagħha′,

— w Niderlandach - rechtbank,

— w Austrii - Landesgericht za pośrednictwem Bezirksgericht,

— w Polsce - sąd apelacyjny za pośrednictwem sądu okręgowego,

— w Portugalii sądem właściwym jest Tribunal da Relação. Środek zaskarżenia wnoszony jest zgodnie z obowiązującymi przepisami krajowymi, w formie odwołania wniesionego do sądu, który wydał zaskarżone orzeczenie,

— w Rumunii - Curte de Apel,

— w Słowenii - okrožno sodišče,

— na Słowacji – sąd odwoławczy za pośrednictwem sądu rejonowego, którego orzeczenie zostało zaskarżone,

— w Finlandii – hovioikeus/hovrätt,

— w Szwecji – Svea hovrätt,

— w Zjednoczonym Królestwie:

a) w Anglii i Walii – High Court of Justice lub, w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne, Magistrates Court;

b) w Szkocji – Court of Session lub, w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne, Sheriff Court;

c) w Irlandii Północnej – High Court of Justice lub, w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne, Magistrates Court;

d) w Gibraltarze – Supreme Court of Gibraltar lub, w przypadku orzeczeń w sprawach o roszczenia alimentacyjne, Magistrates’ Court.