RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133,

uwzględniając instrumenty ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych, jak też instrumenty dotyczące przetworzonych produktów rolnych, przyjęte na mocy art. 308 Traktatu, w szczególności przepisy zawarte w tych instrumentach, które dopuszczają odstępstwo od ogólnej zasady zastępowania wszelkich ograniczeń ilościowych lub środków o skutku równoważnym środkami przewidzianymi we wspomnianych instrumentach,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2603/69 z dnia 20 grudnia 1969 r. ustanawiające wspólne reguły wywozu (¹) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (²). Dla zapewnienia jasności i zrozumiałości rozporządzenie to powinno zostać ujednolicone.

(2) Wspólna polityka handlowa powinna być oparta na jednolitych zasadach, między innymi w odniesieniu do wywozu.

(3) Dlatego należy ustanowić wspólne reguły wywozu ze Wspólnoty.

(4) We wszystkich państwach członkowskich wywóz jest prawie całkowicie zliberalizowany. W takich warunkach staje się możliwe przyjęcie we Wspólnocie zasady, zgodnie z którą wywóz do państw trzecich nie podlega żadnemu ograniczeniu ilościowemu, z zastrzeżeniem odstępstw przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu oraz bez uszczerbku dla środków, jakie państwa członkowskie mogą podejmować zgodnie z Traktatem.

(5) Jeśli w następstwie wyjątkowej zmiany na rynku państwo członkowskie uzna, że środki ochronne mogą być konieczne, Komisja powinna być o tym powiadomiona.

(6) Niezbędne jest, aby na poziomie wspólnotowym i w ramach Komitetu Doradczego, w szczególności w oparciu o takie informacje, przeprowadzać badanie warunków wywozu, zmiany tych warunków oraz różnych aspektów sytuacji gospodarczej i handlowej, jak też, w zależności od przypadku, środków do podjęcia.

(7) Rzeczą niezbędną może wydawać się wykonywanie nadzoru nad wywozem lub stworzenie tymczasowych środków ochronnych, a to w celach zapobiegawczych, dla sprostania nieoczekiwanym praktykom. Wymogi w zakresie szybkości i skuteczności uzasadniają upoważnienie Komisji do podjęcia decyzji o takich środkach, ale bez uszczerbku dla późniejszego stanowiska Rady, do której należy przyjęcie polityki zgodnej z interesami Wspólnoty.

(8) Środki ochronne niezbędne ze względu na interesy Wspólnoty powinny zostać przyjęte przy przestrzeganiu istniejących zobowiązań międzynarodowych.

(9) Pożądane jest, aby państwa członkowskie, pod pewnymi warunkami i w celu zapobiegawczym, mogły podejmować środki ochronne.

(10) Pożądane jest, aby w czasie stosowania środków ochronnych mogły odbywać się konsultacje w celu zbadania ich skutków oraz sprawdzenia, czy warunki ich stosowania nadal są spełnione.

(11) Konieczne jest upoważnienie państw członkowskich, mających międzynarodowe zobowiązania ustanawiające, w przypadku wystąpienia rzeczywistych bądź potencjalnych trudności w zaopatrzeniu, system przydzielania produktów naftowych między umawiającymi się stronami, do wykonywania tych zobowiązań wobec państw trzecich, bez uszczerbku dla przyjętych w tym celu przepisów wspólnotowych. Niniejsze upoważnienie powinno obowiązywać do momentu, w którym Rada przyjmie właściwe środki na podstawie zobowiązań zaciągniętych przez Wspólnotę bądź przez wszystkie państwa członkowskie.

(12) Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do wszystkich produktów, zarówno przemysłowych, jak i rolnych. Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie uzupełniające do instrumentów ustanawiających wspólną organizację rynków rolnych, jak też do specjalnych instrumentów przyjętych na mocy art. 308 Traktatu, w odniesieniu do przetworzonych produktów rolnych. Jednakże należy unikać kolizji między przepisami niniejszego rozporządzenia a przepisami tych instrumentów, w szczególności klauzulami ochronnymi tych przepisów,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZASADA PODSTAWOWA

Artykuł 1

Wywóz produktów ze Wspólnoty Europejskiej do państw trzecich jest wolny, to znaczy nie podlega ograniczeniom ilościowym, z wyjątkiem tych, które są stosowane zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ II

WSPÓLNOTOWA PROCEDURA INFORMACYJNA I KONSULTACYJNA

Artykuł 2

Jeżeli, w następstwie wyjątkowej zmiany na rynku, państwo członkowskie uzna, że środki ochronne w rozumieniu rozdziału III mogą być konieczne, państwo to informuje o tym Komisję, która następnie powiadamia pozostałe państwa członkowskie.

Artykuł 3

[1] (uchylony).

Artykuł 4

[2] 1. Komisję wspomaga Komitet Środków Ochronnych ustanowiony w rozporządzeniu Rady (WE) nr 260/2009 (³). Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (⁴).

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 8 rozporządzenia (UE) nr 182/2011 w związku z jego art. 5.

Artykuł 5

Komisja może zażądać od państw członkowskich dostarczenia jej danych statystycznych na temat zmiany na rynku dla danego produktu w celu określenia sytuacji gospodarczej i handlowej oraz nadzorowania w tym celu wywozu, zgodnie z ustawodawstwem krajowym oraz z procedurą określoną przez Komisję. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki w celu wykonania żądań Komisji oraz przekazują jej żądane dane. Komisja powiadamia pozostałe państwa członkowskie.

ROZDZIAŁ III

ŚRODKI OCHRONNE

Artykuł 6

1. [3] W celu zapobieżenia sytuacji krytycznej spowodowanej brakiem podstawowych produktów lub dla naprawienia takiej sytuacji oraz gdy interesy Unii wymagają działania natychmiastowego, Komisja, na wniosek państwa członkowskiego lub z własnej inicjatywy oraz uwzględniając rodzaj produktów oraz inne cechy szczególne danych transakcji, może podporządkować wywóz produktu przedstawieniu zezwolenia na wywóz przyznawanego według zasad oraz w granicach, jakie Komisja ustanawia zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 4 ust. 2, lub – w sprawach pilnych – zgodnie z art. 4 ust. 3.

2. [4] Parlament Europejski, Rada i państwa członkowskie są powiadamiane o podjętych środkach. Środki takie stają się skuteczne niezwłocznie.

3. Środki mogą być ograniczone do niektórych krajów i do wywozu z niektórych regionów Wspólnoty. Nie mają one wpływu na produkty będące już w drodze do granicy Wspólnoty.

4. [5] W przypadku gdy z wnioskiem o podjęcie przez Komisję działania wystąpiło państwo członkowskie, Komisja podejmuje decyzję zgodnie z ust. 1 w terminie maksymalnie 5 dni roboczych od dnia otrzymania wniosku.

5. [6] Jeżeli Komisja działała na mocy ust. 1 niniejszego artykułu, to w terminie 12 dni roboczych od dnia wejścia w życie środka, który przyjęła, decyduje, czy należy przyjąć właściwe środki w rozumieniu art. 7. Jeżeli w ciągu sześciu tygodni od dnia wejścia w życie środka nie przyjęto żadnych środków, środek ten uznany zostaje za uchylony.

Artykuł 7

1. Jeżeli interesy Unii tego wymagają, Komisja może zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 4 ust. 2, przyjąć właściwe środki w celu: [7]

a) zapobieżenia sytuacji krytycznej spowodowanej brakiem podstawowych produktów lub naprawienia takiej sytuacji;

b) umożliwienia wykonywania zobowiązań międzynarodowych zaciągniętych przez Wspólnotę lub przez wszystkie państwa członkowskie, w szczególności w dziedzinie handlu surowcami.

2. Środki, o których mowa w ust. 1, mogą być ograniczone do niektórych krajów i do wywozu z niektórych regionów Wspólnoty. Nie mają one wpływu na produkty będące już w drodze do granicy Wspólnoty.

3. Przy wprowadzaniu ograniczeń ilościowych w wywozie uwzględnia się w szczególności:

a) wielkość wywozu na podstawie umów zawartych na normalnych warunkach, przed wejściem w życie środka ochronnego w rozumieniu niniejszego rozdziału, który to środek został zgłoszony przez zainteresowane państwo członkowskie Komisji zgodnie z jego prawem krajowym, z jednej strony;

b) fakt, iż realizacja celu oczekiwanego przez wprowadzenie ograniczeń ilościowych nie może zostać naruszona, z drugiej strony.

Artykuł 8

[8] 1. W czasie stosowania środków określonych w art. 6 i 7, Komisja może na wniosek państwa członkowskiego lub z własnej inicjatywy:

a) zbadać skutki tych środków;

b) sprawdzić, czy warunki ich stosowania są nadal spełnione.

Jeżeli Komisja stwierdzi, że stosowanie środków jest nadal konieczne, informuje o tym państwa członkowskie.

2. Jeżeli Komisja uważa, że potrzebne jest uchylenie lub zmiana środków określonych w art. 6 lub 7, stanowi zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 4 ust. 2.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 9

W przypadku produktów wymienionych w załączniku I, państwa członkowskie są upoważnione, do momentu, w którym Parlament Europejski i Rada przyjmą właściwe środki na podstawie zobowiązań międzynarodowych zaciągniętych przez Unię lub przez wszystkie państwa członkowskie, do wprowadzania, bez uszczerbku dla przepisów przyjętych przez Unię w tym zakresie, systemów zarządzania kryzysowego wprowadzających obowiązek przydziału wobec państw trzecich, oraz będących przedmiotem zobowiązań międzynarodowych, które państwa członkowskie zaciągnęły przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia. [9]

Państwa członkowskie informują Komisję o środkach, które zamierzają przyjąć. Komisja powiadamia o przyjętych środkach Radę i pozostałe państwa członkowskie.

Artykuł 9a

[10] Informacje o wykonywaniu niniejszego rozporządzenia Komisja ujmuje w rocznym sprawozdaniu na temat stosowania i wykonywania środków ochrony handlu, przedstawianym Parlamentowi Europejskiemu i Radzie na podstawie art. 22a rozporządzenia (WE) nr 1225/2009 (⁵).

Artykuł 10

Bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych, niniejsze rozporządzenie nie stanowi przeszkody dla przyjęcia lub stosowania przez państwa członkowskie ograniczeń ilościowych w wywozie, uzasadnionych względami moralności publicznej, porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego, ochrony zdrowia i życia ludzi i zwierząt lub ochrony roślin, ochrony narodowych dóbr o wartości artystycznej, historycznej lub archeologicznej bądź ochrony własności przemysłowej i handlowej.

Artykuł 11

Niniejsze rozporządzenie nie stanowi przeszkody dla stosowania instrumentów ustanawiających wspólną organizację rynków rolnych lub specjalnych instrumentów przyjętych na mocy art. 308 Traktatu w odniesieniu do przetworzonych produktów rolnych; niniejsze rozporządzenie stosuje się w sposób uzupełniający.

Jednakże przepisy art. 6 nie mają zastosowania do produktów podlegających tym instrumentom i dla których wspólnotowe reguły w sprawie handlu z państwami trzecimi przewidują możliwość stosowania ograniczeń ilościowych w wywozie. Przepisy art. 5 nie mają zastosowania do produktów podlegających tym instrumentom i dla których wspólnotowe reguły handlu z państwami trzecimi przewidują przedstawienie pozwolenia na wywóz lub innego dokumentu wywozowego.

Artykuł 12

Rozporządzenie (EWG) nr 2603/69, zmienione aktami wymienionymi w załączniku II, zostaje uchylone.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia traktuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji znajdującą się w załączniku III.

Artykuł 13

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 19 października 2009 r.